ตอนที่ 33 : ประชัน
ฮัดเช้ย!
อะไรวะ ใครบังอาจนินทานิลกาฬ
แต่พอนึกไปนึกมาก็มีอยู่คนเดียว ไอ้เก่ง...ต้องเป็นไอ้เก่งแน่ๆ!
ฮัดเช้ย!
เพิ่งรู้ว่าโรคจามมันติดต่อกันได้ด้วย เพราะคิดไม่ทันจบ ประตูห้องที่เพิ่งถูกเคาะ ก็ถูกเปิดด้วยอัศวินที่กำลังคัดจมูกอยู่พอดี แหม อิทธิฤทธิ์ของนิลกาฬนี่แร้งแรง คิดปุ๊บ อีกคนก็จามปั๊บ สะใจจริงโว้ย
ผมนั่งยิ้มอย่างอารมณ์ดีหลังได้เสียกับคุณสามีไปหนึ่งน้ำ แถมยังเคลียร์ปัญหาคาใจไปหลายส่วน ยิ่งไม่ต้องพูดถึงไอ้เก่ง ถึงมันจะปั้นหน้าหาเรื่องผมอยู่ แต่จากเรื่องเมื่อวานผมก็ทำคะแนนกับเหล่าเบี้ยที่แสนจงรักภักดีของมันให้เข้าพวกได้แล้ว
ดื้อนักก็รอดูผมค่อยๆ เก็บคะแนนจากคนรอบตัวไปแล้วกัน ตั้งแต่เบี้ย...ยันบิชอป!
“บอสครับ มีคนสนใจติดต่อขอซื้อยาพาเลชไปจำหน่ายที่อื่นครับ”
“ปฏิเสธไปซะ คิงส์คลับมีสิทธิ์ซื้อขายแค่ที่เดียวเท่านั้น ถ้าอยากได้ก็ต้องซื้อในราคาสมาชิก ไม่ใช่จากราคาต้นทุน”
ผมพยักหน้าหงึกหงัก ตั้งอกตั้งใจทำพรีเซ้นท์สุดท้ายเพื่อจะได้เคลียร์งานให้จบๆ ไม่รู้ว่าควรขอบคุณหรือเสียใจดีที่ใกล้สอบ เพราะเหล่าอาจารย์เริ่มให้งานน้อยลง แล้วหันไปขยันสอนเพื่อให้ทันบทเรียนแทน
ไอ้ชายซีร็อกซ์เลคเชอร์มาให้ผมเป็นเล่มๆ แล้วเนี่ย
คุณผัวเหลือบมองสไลด์ผมเล็กน้อย ก่อนจะอมยิ้มออกมาเมื่อเห็นผมกำลังนั่งตกแต่งอย่างสนุกสนานจนลายตาไปหมด ผมชอบ
เยอะๆ ไว้ก่อนน่ะครับ เหมือนกับที่ไปแต่งชั้นสองให้มันนั่นแหละ แต่ถึงตอนนี้จะดูรก พองานเสร็จออกมาแล้วรับรองว่าสวยงามตรึงตรา เป็นเอกลักษณ์สุดๆ
ผมน่ะเวลาพรีเซ้นท์ทีไรได้คะแนนสร้างสรรค์และการพูดเต็มตลอดศก
ถึงสำเนียงจะไม่ค่อยเข้าขั้นเท่าไหร่ก็เถอะ
เพราะไอ้คิงเอนตัวมาทางผมน้อยๆ ผมก็เลยเผลอโน้มตัวไปหามันอย่างเป็นธรรมชาติ มองไปมองมาเหมือนกึ่งๆ จะคลอเคลียกันทั้งที่ไม่ได้สัมผัสถูกตัว บรรยากาศละมุนอย่างบอกไม่ถูก
“อ้าว ยังไม่ไปอีกเหรอ”
ผมเลิกคิ้วถามไอ้เก่งที่ยืนจ้องนิ่งๆ เหมือนไม่พอใจอะไรสักอย่าง
“ขอตัวครับบอส”
อัศวินเจ้าปัญหารีบโค้งตัวแล้วเดินออกไปทันที เฮ้อ เมื่อไหร่จะเลิกหัวแข็งสักทีนะ ผมอยากสามวันสามคืนกับคุณสามีจะแย่อยู่แล้ว
“นะ...น้องนิล!”
สงบสุขได้ไม่นาน ประตูฝั่งผับก็ถูกเปิดพรวดพราดพร้อมสีหน้าตื่นๆ ของพี่หมอบ
“มีอะไรอ่ะพี่ ว่าแต่เบอร์หนึ่งไม่อยู่แบบนี้ ไม่ใช่ว่าพี่ต้องนั่งเฝ้าผับตลอดเวลาเหรอ”
“มันก็ใช่ แต่ว่า...” พี่หมอบรีบปิดประตูเหมือนหนีหน้าใครมาอย่างงั้นล่ะ “ชาย...ชายอยากจะเข้าคลับ!”
“เฮ้ย ไม่ได้นะพี่!” ผมลุกพรวดขึ้นมาทันที ขืนไอ้ชายเข้ามาทัศนาด้วยตาตัวเอง คุณชายแบบมันต้องรับความอกุศลไม่ไหวแล้วลากผมหนีไปด้วยแน่ๆ มันน่ะยอมผมแค่เรื่องเซ็กซ์เท่านั้นล่ะ ยิ่งถ้าไปเกี่ยวข้องเรื่องยา...ไอ้ชายแม่งมีปฏิกิริยาหนักกว่าผมอีก จนบางครั้งผมก็ยังสงสัย...ใครกันแน่ที่โดนยาจนช็อควะ หรือว่าพอมันเห็นผมช็อค ก็เลยช็อคหนักกว่า กลายเป็นอคติว่าไม่ให้ผมเสพยาแล้วช็อค เพื่อไม่ให้มันยิ่งช็อค...เอ้อ แล้วผมจะคิดซ้ำไปซ้ำมาทำไมเนี่ย
“พี่เกลี้ยกล่อมไปแล้วว่าคลับยังไม่เปิดรับสมาชิกใหม่ แต่ดูเหมือนชายจะเอาจริงว่ะน้องนิล”
ผมเริ่มนั่งไปติดที่ เดินไปคุยกับพี่หมอบอย่างจริงจังตรงโซฟาโดยที่ไอ้คิงนั่งทำงานเงียบๆ แบบไม่ขอยุ่งเกี่ยว ไอ้ชายเคืองคิงน่ะพอเข้าใจ แต่ไอ้คิงไปเคืองไอ้ชายทำไมนี่สิ ผมไม่เข้าใจ
“พี่ก็บอกไปเลยสิว่าคลับไม่รับคนไม่ดื่มแอลกอฮอล์ แค่นี้มันก็ตกรอบแล้ว”
“พี่บอกแล้ว...” พี่หมอบกลืนน้ำลาย “ชายดื่มได้ว่ะนิล”
...จะว่าไปนานครั้งเวลามันเครียดจัดๆ ผมก็เคยเห็นแอบกริบอยู่เหมือนกันนี่หว่า
“งั้นก็บอกว่าคลับไม่รับคนเล่นพนันไม่เป็น”
“...มันเล่นเป็นว่ะน้อง”
“งั้นก็ไม่รับคนที่ไม่บ้าเซ็กซ์!”
“...มัน...ก็เซ็กซ์เป็นนะ” พี่หมอบตอบไปพลางทำหน้าแดงก่ำ เฮ้ย! ผมกินมังกรไอ้คิงทุกวันนี่เรียกว่าหื่นกามแล้วนะ แต่ขนาดไอ้ชายกับพี่หมอบยังมุดโปงกันทุกวันด้วยเนี่ย ผมไม่อยากจะเชื่อ! “พี่สะกิดเอาน่ะ ไม่ถึงขนาดทำทุกวันหรอก แต่ไม่ได้เว้นช่วงนานก็แล้วกัน”
ผมตบบ่าพี่หมอบ พี่หมอบเองก็ตบบ่าผม เราสองคนมองตากันอย่างเข้าใจ
คบกับไอ้ชายต้องอดทนนะพี่! คิดซะว่ามันเป็นพวกถือศีลกินเจแล้วจะจิตใจปลอดโปร่ง!
“เอาไงดีอ่ะพี่ ถ้าชายสมัครเข้ามาเห็นกับตา ถึงบอกว่าจะรับให้ได้ แต่มันต้องยิ่งตัวติดผมแจแน่ๆ”
“พี่ก็ว่างั้น ยิ่งเรื่องไอ้เก่งอีก...มีหวังน้องนิลได้ผู้พิทักษ์เพิ่มอีกคน เขม่นกันกว่าเดิมน่ะสิ” พี่หมอบถอนหายใจเฮือก “แล้วน้องนิลไปบอกให้ชายมาถามพี่ทำไมล่ะ”
“ก็ผมไม่อยากปิดบังมัน แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะให้มันเข้ามาเป็นสมาชิกคลับสักหน่อย!” ผมกุมขมับ “ยิ่งเรื่องตำแหน่งควีนนี่แล้วใหญ่ เผลอๆ มันคงคิดว่าผมบ้าที่ไปยึดติดจนต้องขยันทำผลงาน ทำเอาแทบไม่มีเวลาเรียนแหงๆ ชายน่ะไม่ชอบเวลาผมหาเรื่องโดดแบบไร้สาระหรอก”
“ตำแหน่งควีนมันไร้สาระมากรึไง”
เวรล่ะ ลืมไปเลยว่ายังมีคิงนั่งหัวโด่อยู่
“กูหมายถึงสำหรับคนอื่นไง อย่าตีโพยตีพายสิวะ” ผมว่าพลางหันมาตบโซฟาข้างตัวแปะๆ ในเมื่อไอ้คิงเสนอตัวเข้ามายุ่ง ผมก็ต้องลากให้เข้ามาช่วยระดมสมอง นี่น่ะปัญหาแม่ภรรยาเชียวนะ สูกเขยจะทำตัวเป็นทองไม่รู้ร้อนได้ยังไงล่ะเอ้อ
“บอกไปตรงๆ สิว่ากูไม่รับมัน”
ไอ้คิงก็มาจริงครับ นั่งเอาสองขาเกยกับโต๊ะตัวเตี้ย พลางกางแขนสองข้างแบบถือครองโซฟาเป็นของตัวเอง ผมก็เลยเขยิบเข้าไปใกล้ แล้วเอนศีรษะพิงกับต้นแขนมัน แหม...กล้ามกำลังพอดี หนุนได้องศานิลกาฬเป๊ะๆ เลย
ไอ้คิงหัวเราะในลำคอน้อยๆ เมื่อเห็นผมทำหน้าเคลิ้ม ก่อนจะลดแขนข้างนั้นมาโอบไหล่ผมแทน เออ แบบนี้ก็สนิทสนมกลมเกลียวดี แล้วพี่หมอบจะปั้นหน้าอิจฉาริษยาทำไมล่ะนั่น
“ชายไม่เคยทำแบบนี้กับกูเลย มีแต่กูที่ต้องเริ่มก่อน”
“สมน้ำหน้า”
สัดคิง นั่นเพื่อนนะเว้ยเพื่อน!
และแฟนของเพื่อน ก็คือเพื่อนของเมียนะเว้ย!
“เอาแบบนี้แล้วกันพี่” ผมเริ่มบรรเจิดไอเดีย “ถ้าไอ้ชายเล่นโป๊กเกอร์ชนะพี่ครบสิบครั้งเมื่อไหร่ ก็เข้าคลับได้”
“โป๊กเกอร์เนี่ยนะ?”
“ก็มันเป็นเกมไพ่ชนิดเดียวที่ผมเล่นไม่คล่องนี่พี่ และที่คลับก็เป็นที่นิยมมากซะด้วย” ผมยิ้มหวาน “ในเมื่อผมเล่นไม่เก่ง ไอ้ชายมันก็ต้องฝีมือพอฟัดพอเหวี่ยงกับผมนั่นแหละ ส่วนพี่หมอบน่ะเป็นถึงเรือ คงจะถนัดโป๊กเกอร์ใช่มั้ยล่ะ เงื่อนไขนี้เอื้อประโยชน์เห็นๆ ถ้ามันยืนยันว่าเล่นพนันเป็นจริงๆ ก็ต้องชนะพี่ให้ได้สิ”
“เออ น่าคิดว่ะ”
พี่หมอบเริ่มคล้อยตาม ก่อนจะรีบเดินไปบอกไอ้ชาย
“เมีย”
“อะไร”
ไอ้คิงที่โอบไหล่ผมเพลินเริ่มจรดริมฝีปากเข้าที่ข้างลำคอและกดจูบเบาๆ เคยมีสักครั้งที่ถูกเนื้อต้องตัวแล้วไม่สปาร์คกันบ้างมั้ยเนี่ย ผมย่นคอเล็กน้อยเพราะรู้สึกจั๊กจี้ ก่อนจะเบิกตากว้างเมื่อไอ้คิงลากลิ้นไล่มาหยุดข้างหูเพื่อกระซิบแผ่ว
“ไอ้หมอบมันเล่นโป๊กเกอร์ได้ก็จริง แต่มีสถิติแพ้ย่อยยับที่สุดในบรรดาตำแหน่งอัศวินขึ้นไปทั้งหมด”
...หมายความว่าพี่แกห่วยสุดเลยดิ!?
“เฮ้ย ทำไมวะ พี่แกเป็นเรือเลยนะ”
ไอ้คิงคลี่ยิ้มเจ้าเล่ห์ ดวงตาประกายระยับเชียว
“มันคิดอะไรก็ออกทางสีหน้าหมด จะไปชนะได้ยังไงล่ะ”
...จริงด้วย! ต่อให้ผมไม่ถนัด แต่คิดไปคิดมาผมก็อาจจะชนะพี่หมอบว่ะ...
เวรแล้วไงนิลกาฬ!
“แล้วทำไมเมื่อกี้มึงไม่ท้วง”
“กูไม่เห็นด้วยที่มึงพยายามปิด จะกั๊กทีละนิดเผยทีละหน่อยทำไม ถ้ามันรับไม่ได้ก็ไม่ต้องรับ หรือถ้ามันจะลากมึงไปจริงๆ มึงก็ไปไหนไม่ได้อยู่ดี”
“มั่นใจจังนะ” ผมประชดทั้งที่ยังนั่งพิงต้นแขนมันไว้
“คิดแต่เรื่องกูก็พอแล้ว...นิลกาฬ”
“มึงหวง?”
ผมเลิกคิ้วหยอกล้อกึ่งเล่นกึ่งจริง
แต่แล้วก็ต้องเป็นฝ่ายปั้นหน้าไม่ถูกซะเองเมื่อมันตอบด้วยเสียงกระซิบพร่าที่ชวนให้ใจสั่น
“กูหึง”ผมรู้ตัวว่าหน้าแดงก็ตอนเดินออกมาทางคลับแล้วถูกพี่แว่นทักนี่ล่ะ
“ไม่สบายเหรอครับควีน”
...ทำไมต้องหันกันพรึ่บขนาดนั้นด้วยวะ พอได้ยินคำว่า ‘ไม่สบาย’ แต่ละคนก็พากันรอรับหากผมล้มฟุบทุกเมื่อ ขนาดไอ้เก่งยังทำท่าเตรียมพร้อมจะสลายจราจลด้วยวิธีรุนแรง ผมรีบโบกมือปัดก่อนจะโดนเข้าใจผิด ทำให้อัศวินที่เดินเลียบๆ เคียงๆ ตั้งแต่ผมออกมาจากออฟฟิศ พาลูกน้องเข้าไปแกะกลุ่มต่อยตีตรงกลางชั้นตามหน้าที่อย่างสามัคคีกลมเกลียว
“ควีนมีอะไรอยากให้ผมช่วยเหรอครับ”
แปลกเว้ยเฮ้ย พี่แว่นพูดก่อนผมทักตั้งสองครั้ง วันนี้น่าจะเป็นพี่แว่นมากกว่านะที่ไม่สบาย
“ควีน...”
“อ๊ะ ขอโทษครับพี่ ผมแค่คิดว่าพี่อาจกินยาผิด” ผมยิ้มสดใสเหมือนไม่ได้กำลังด่า...ก็ไม่ได้ด่าจริงๆ นั่นแหละ ผมแค่พูดตามที่คิดเท่านั้นเอง ทำเอาพี่แว่นหุบปากฉับแล้วหยิบไอแพคขึ้นมานั่งกดทันทีทันใด
คิดว่าแค่นี้จะครณาควีนรึไง
“พี่แว่น พี่แว่น พี่แว่น พี่แว่น”
“มีอะไรครับควีน”
ขนาดถอนหายใจเสียงยังนุ่มจนสะท้านทรวง ผมนั่งท้าวคางจ้องหน้าพี่แว่นทั้งรอยยิ้มน้อยๆ จะบอกได้ยังไงล่ะเอ้อว่าที่รีบชิ่งหนีจากคุณสามี ก็ด้วยกลัวว่าจะอดใจไม่ไหวกระโจนเข้าใส่เพราะถ้อยคำน่ารักๆ นั่นก่อนน่ะสิ
‘กูหึง’
ผมไม่คิดไม่ฝันว่าคำนั้นจะออกจากปากไอ้คิงง่ายพอๆ กับคำว่ารัก
มันเหมือนจะพูดออกมาได้ทันทีหากทวงถาม แต่ถึงอย่างนั้นก็ฟังจริงจังจนผมไม่กล้าล้อเล่น หากเวลามันสารภาพรักแล้วผมไปไม่เป็น ตอนโดนกระซิบข้างหูด้วยสายตาประกายพราว ก็ทำเอาผมนั่งไม่สุกจนต้องเนรเทศตัวเองออกมากวนประสาทพี่แว่นแทน
“พี่แว่น ผมไม่ได้อ่อนแอขนาดเป็นลมเป็นแล้งได้ง่ายๆ หรอกนะ”
“ครับ ผมเข้าใจ”
แต่ทำไมฟังเหมือนจะไม่ค่อยเข้าใจเลยวะ
“บอสเพิ่งให้ผมจดบันทึกตัวยาและสิ่งที่ควีนแพ้ลงในระบบของคลับ ป้องกันไม่ให้เกิดเรื่องสุดวิสัย”
อะ...ไอ้คิง!!!
ผมอยากจะเดินเข้าไปกระชากคอเสื้อผัวแล้วต่อยซ้ายต่อยขวาข้อหาที่มันทำให้ผมอับอาย แต่เพราะรู้ดีว่าคงจะแพ้พ่ายไปตั้งแต่กระชากคอเสื้อ แล้วถูกมันดึงเข้าไปจูบ พร้อมกับคำหวานเลี่ยนๆ อย่าง ‘กูเป็นห่วงมึง’ คงไม่แคล้วนิลกาฬต้องเดินเป๋ออกมาอยู่ดี
“ผมไม่ได้แพ้อะไรง่ายขนาดนั้นหรอกนะพี่”
“ครับควีน ก็แค่ยี่สิบกว่ารายการเท่านั้นเอง”
...โอเค ผมยอม
“พี่แว่น”
ผมเริ่มจะนั่งตัวไถลเข้าหาอีกฝ่ายมากขึ้นเรื่อยๆ เหมือนคนไร้กระดูกสันหลัง อีกนิดเดียวก็แทบจะฟุบหน้านอนกับโต๊ะอยู่รอมร่อ “พี่แว่นไปถามเก่งให้หน่อยสิว่าคิดยังไงกับผม”
“...”
ไม่ตอบแบบนี้แสดงว่ากำลังปฏิเสธแบบเนียนๆ
“พี่แว่น ถามเก่งให้ผมหน่อยเถอะนะ เมื่อวานผมลงทุนใช้สมองแทบตาย ก็เลยอยากติดตามผลบ้างนี่นา”
ผมถือวิสาสะไปจับแขนพี่แว่นเอาไว้ ถ้าพี่แกยังทำเป็นไม่ได้ยินอีก ก็กะว่าจะเขย่าแขนรัวๆ เหมือนเด็กร้องเรียกผู้ปกครองให้ซื้อของเล่น
“พี่แว่น...”
“ครับ ผมจะถามให้”
พี่แว่นนี่สงสัยจะแพ้ลูกอ้อนเอามากๆ เลยแฮะ ถึงว่าสิไม่ชอบไอ้เก่ง เพราะขืนมาจับไม้จับมือทำตาเชื่อมใส่เข้าจริงๆ คงเป็นอะไรที่สยองขวัญพิลึก
“ถ้าไม่มีพี่แว่นผมต้องแย่แน่ๆ” ตอแหลเข้านิลกาฬ ป้อล้อไปเยอะๆ ไอ้เก่งกำลังมองมาซะด้วยสิ ฉะนั้นต้องขยันยั่วเข้าไว้
พี่แว่นถอนหายใจเฮือก ไม่ทั้งดึงแขนผมออก แต่ก็ไม่ตอบรับอะไรเพิ่มเติม
“ควีน...”
“คุณนิลครับ!”
ผมสะดุ้งเฮือกเมื่อจู่ๆ เสียงทุ้มนุ่มของพี่แว่นก็ถูกแทรกด้วยเสียงตะโกนดังอย่างกับคนเสียสติ ผมเงยหน้าหันไปมองทั้งที่คิ้วขมวด ก่อนจะประหลาดใจเล็กน้อยเมื่อเห็นสมศักดิ์เดินปราดเข้ามาหาด้วยสีหน้าแช่มชื่น
“มีอะไรเหรอครับคุณสมศักดิ์” ผมรีบสวมหน้ากากควีนทันที กับหุ้นส่วนก็ต้องวางมาดสักหน่อย จะไปจับมือถือแขน ทำเสียงอ้อนได้ยังไง
พี่แว่นเองก็ขยับตัวนั่งหลังตรง ผมเพิ่งสังเกตนี่ล่ะว่าเมื่อกี้ดึงแขนพี่ท่านจนอีกฝ่ายแทบจะถลาตัวข้ามฝั่งมาอยู่แล้ว
“ผม...มีของฝากมาให้ครับ”
สมศักดิ์ทำหน้าตื่นเต้น ก่อนจะหยิบช่อกุหลาบแดงออกมาจากข้างหลัง อะไรวะ กะอีกแค่ดอกไม้เสือกทำหน้าเขิน ไม่ใช่แหวนเพชรก็อย่าริอาจทำท่าลุกลี้ลุกลน คิดว่าผมจะเอามือทาบอก ร้องโอ้โหอ้าหาอย่างดีอกดีใจรึไง
“ขอบคุณนะคุณสมศักดิ์” ผมรับมาดมพอเป็นพิธี อี๋ ฉุนน้ำหอมชะมัด ไอ้สมศักดิ์มันราดใส่ตัวเองรึไงถึงขนาดกลิ่นติดช่อดอกไม้ได้ “เอาไปแต่งที่ชั้นหนึ่ง”
“ครับ ควีน”
ผมรีบส่งต่อให้นายเอ ลูกกะจ๊อกที่เดินผ่านมาพอดี หรือไม่ก็จงใจทำเป็นเดินสวนกับสมศักดิ์ หมอนั่นประคับประคองเหมือนเป็นของล้ำค่า แต่พอลับหลังปุ๊บก็รีบโยนส่งให้เบี้ยอีกคนปั๊บ เป็นเบี้ยที่รู้ใจกูมาก เออ ดี แกล้งทำเป็นหลุดมือแล้วกระทืบซ้ำแบบนั้นยิ่งเยี่ยม บอกตามตรงเลยว่าเจอผู้ชายรูปร่างอย่างกับไม้เสียบผียืนบิดตัวตรงหน้าด้วยสายตาคาดหวัง ผมโคตรขนลุกอ่ะ
“ควีน ผมมีเรื่องอยากปรึกษาครับ”
ฉะนั้นพอได้ยินเสียงนุ่มๆ เรียก ผมก็เลยรีบหันไปให้ความสนใจทันควัน นี่ก็เป็นครั้งที่สามแล้วที่พี่แว่นเปิดปากก่อนโดยที่ผมไม่ทันได้เอ่ยทัก
“เอ๊ะ...”
ผมมองข้อความบนไอแพคที่พี่แว่นส่งมาให้ บนนั้นพิมพ์เตือนว่าสมศักดิ์แอบหวังเคลมผมอยู่ เอ้อ...อันนั้นเป็นภาษานิลกาฬ ถ้าเป็นภาษาพี่แว่นมีแค่คำว่า ‘สมศักดิ์ชอบคุณ’ ก็เท่านั้นเอง
ผมไม่ค่อยเข้าใจคำว่าชอบ พอๆ กับคำว่ารัก แต่คิดว่าคงเป็นอารมณ์ประมาณว่าอยากจ้ำจี้ด้วยกันล่ะมั้ง ฉะนั้นไอ้ที่แปลออกมาก็คงถูกต้องแล้วล่ะน่า!
ว่าแต่พี่แว่นรู้ได้ยังไงวะ แค่เห็นคนให้ดอกไม้ผู้ชายก็เดาเป็นจริงเป็นจังขนาดนี้เลยเรอะ ทำไมไม่คิดล่ะว่าไอ้สมศักดิ์อาจจะพยายามเข้าหาผมเพื่อหาทางเพิ่มเปอร์เซ็นต์ให้ตัวเอง
คิดแล้วผมก็พิมพ์เป็นคำถามกลับไป พี่แว่นกวาดตาอ่าน ก่อนจะจิ้มไอแพคยื่นกลับมา
‘กรเป็นคนกระจ่ายข่าว’
เดี๋ยวนะ...ไอ้เบอร์หนึ่งแม่งปากสว่างกับไอ้คิงไม่พอ ยังเที่ยวป่าวประกาศไปทั่วด้วยเหรอวะ!
ไม่ไหวๆ ผมชักไม่ถูกชะตากับมันขึ้นทุกทีซะแล้ว ดีนะที่ไอ้คิงส่งมันไปประจำที่โรงงานซะก่อน ไม่งั้นผมคงไปฝั่งผับ แล้วกระชากเสื้อมันเพื่อต่อยซ้ายต่อยขวาแน่ๆ ครั้งนี้ผมมั่นใจว่าทำได้ เพราะมันเป็นแค่บิชอป จะไปอาจหาญต่อต้าน ควีนได้ยังไง
โดนหาว่าใช้อำนาจเข้าข่มก็ยอมล่ะวะ!
“คุณชอบฉันเหรอ” ผมเก็บความแค้นเอาไว้ ก่อนจะหันมาพูดตรงๆ กับสมศักดิ์ อีกฝ่ายสะดุ้งเฮือก แทบจะพร้อมๆ กับไอ้เก่งที่ทำเป็นแอบฟังอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล มันคงคาดไม่ถึงว่าผมจะโพล่งออกมาดื้อๆ
ก็แล้วทำไมต้องทำให้ยืดเยื้อด้วยล่ะ ผมเป็นควีน เป็นคนรักของคิง เรื่องอะไรต้องทำตัวมีพันธะ ให้คนอื่นมองเป็นเชิงชู้สวาทกับหุ้นส่วนด้วยล่ะเอ้อ
ของแบบนี้มันต้องตัดไฟแต่ต้นลม
“คือ...ผม...” ไอ้สมศักดิ์หน้าแดงก่ำ
“โทษทีนะ แต่มันคงเป็นไปไม่ได้”
“ผมรู้ แต่ว่า...”
“กลับไปเถอะ ถ้าไม่ได้มีธุระอะไรก็ไม่จำเป็นต้องเข้าที่คลับ คุณไม่ใช่สมาชิก แต่เป็นหุ้นส่วนของยาตัวหนึ่งที่จำหน่ายในคลับก็เท่านั้น สิทธิ์ของคุณคือที่โรงงาน ไม่ใช่เดินกร่างที่นี่”
“ผม...”
“คงไม่อยากโดนกระทืบหรอกนะ”
ผมปรายตามองไอ้เก่งที่ยืนแฝงตัวอยู่หลังรูปปั้น รายนั้นพอเห็นสัญญาณ ก็รีบเดินเข้ามาผายมือกึ่งไล่สมศักดิ์อย่างรู้งานทันที
ถ้าเกิดใช้งานง่ายแบบนี้ไปตลอดก็คงดีหรอก แต่ผมรู้ดีว่ามันจะยอมก้มหัวให้ก็ตอนเวลามีคนอื่นอยู่ด้วยเพื่อไม่ให้ชื่อเสียงของคลับเป็นไปในทางที่ไม่ดีอย่างควีนแอบมีกิ๊กเป็นคู่ค้าของตัวเอง
สมศักดิ์โดนผมมองกดดันทางสายตา แล้วยังไอ้เก่งที่กึ่งบังคับกึ่งข่มขู่ ก็เลยยอมเดินกลับไปเงียบๆ ด้วยสีหน้าจ๋อยๆ มองไปมองมาก็น่าสงสารอยู่หรอก แต่รีบตัดใจตอนนี้ดีกว่าต้องมาเกิดเรื่องวุ่นวายเอาภายหลังล่ะน่า ไอ้คิงแม่งโคตรอารมณ์แปรปรวน จะเกิดบ้าอะไรขึ้นมาก็ไม่อาจตรัสรู้ได้ ที่มันพูดแปลกๆ ตอนอยู่ในรถก็คงเป็นเรื่องนี้
‘กูไม่อยากให้มึงเปล่งประกาย’
แหม...ผมก็เก็บเสน่ห์ตัวเองไม่เป็นซะด้วยสิ เอาเถอะ อย่างน้อยผมก็ดีใจที่มันทั้งหวง...ทั้งหึง
นึกแล้วก็รู้สึกหน้าร้อนๆ ขึ้นมาซะงั้น ผมโบกมือพัดแก้เก้อ ก่อนจะหันไปย้ำกับพี่แว่นลับหลังไอ้เก่งที่ตามไปส่งแขกถึงบันไดชั้นหนึ่ง
“อย่าลืมถามให้ผมนะพี่”
พี่แว่นถอนหายใจอีกเฮือก แต่ก็ยอมขานรับอย่างขอไปที
“ครับ ควีน”
พอเริ่มดึก ผมก็มานั่งทำงานต่อในออฟฟิศ
หน้าจอฝั่งหนึ่งเปิดกล้องวงจรปิดของชั้นสองควบคู่กับการทำงาน ผมเฝ้ารอที่จะเห็นพี่แว่นเข้าไปคุยกับไอ้เก่งก่อน เชื่อสิว่าอัศวินหน้าเถื่อนจะต้องอ้าปากหวอ คาดไม่ถึงจนคิดว่าฝันไปแน่ๆ ล่ะ
หึหึหึ ขอบคุณคิวปิดนิลกาฬซะเถอะ
“สนุกไปรึเปล่า”
ไอ้คิงถามพลางเอื้อมมือมาโอบเอวผม มันจัดการเรื่องเอกสารรายละเอียดสำหรับยาตัวใหม่ทั้งหมดเรียบร้อยแล้ว ก็เลยมานั่งดูเป็นเพื่อนผมได้สักพักใหญ่ๆ โดยที่อีกมือเลื่อนดูอีเมลผ่านโทรศัพท์ไม่หยุด ส่วนใหญ่เป็นพวกคนที่อยากติดต่อซื้อขายกับคิงนั่นแหละครับ ชื่อเสียงของคิงส์คลับการันตีกำลังซื้อของลูกค้าอยู่แล้ว ไม่ว่าใครก็อยากกระโจนเข้ามาเป็นหนึ่งในปราสาทหลังนี้ทั้งนั้น
“จะไม่สนุกได้ยังไงล่ะ พี่แว่นเป็นฝ่ายเปิดปากก่อนเชียวนะ”
“ไม่แปลก”
...แหงสิวะ ก็พี่แว่นยอมพูดแต่กับมันนี่หว่า!
ผมมองค้อนไอ้คิงหนึ่งที พอเห็นมันมองตาประกายพราวก็เปลี่ยนเป็นยิ้มน้อยๆ เพราะรู้ว่าไอ้คิงก็แค่แกล้งแซวฆ่าเวลาเฉยๆ
“จะนั่งดูจนปิดร้านเลยรึไง”
“ทำไมล่ะ ปกติก็ไม่ได้ทำอะไรเป็นพิเศษนี่นา”
ไอ้คิงเก็บโทรศัพท์ ก่อนจะหันมาจ้องตาผมอย่างจริงจัง
“มึงคงไม่พูดอะไรเลี่ยนๆ อีกหรอกนะ”
ผมรีบเอ่ยดักไว้ก่อน สังหรณ์ใจว่าคำพูดที่มันจะพ่นใส่ต้องทำเอาท้องไส้บิดเกรียวอีกแน่ๆ
“กูก็แค่อยากให้มึงสนใจกูบ้าง”
...ดีขึ้นมาหน่อย ไม่ถึงกับจิกเท้าตัวเกร็ง ไปไม่เป็นจนต้องรีบวิ่งหนี
“โทษที” ผมตบแก้มมันเบาๆ “ไม่โกรธกูนะ”
ไอ้คิงมองหน้าผมสักพัก ก่อนจะถอนหายใจดังเฮือกแล้วนั่งโอบเอวผมตามเดิมเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทำไมวันนี้มีแต่คนพ่นลมใส่วะเนี่ย คุยกับผมมันเหนื่อยขนาดนั้นเลยรึไง
“เฮ้ยคิง ดูพี่แว่นดิ!”
ก่อนผมจะโยนทุกอย่างทิ้งเมื่อเห็นพี่แว่นเดินออกจากหลังบาร์แล้วเข้าไปหาไอ้เก่ง ช่วงใกล้ปิดร้านแบบนี้ลูกค้าจะเริ่มลดน้อยลงเพราะถูกขับไล่ทางอ้อม
“ใจเย็นๆ”
ไอ้คิงจับผมให้นั่งนิ่งๆ ก่อนจะนิ่วหน้าเล็กน้อยเพราะถูกผมตีแขนดังป้าบๆ ด้วยความลุ้นจัด
“พี่แว่นเข้าไปแล้ว พูดเลยพี่ พูดเลย” ผมแทบจะยื่นหน้าไปติดกับจอ ไอ้คิงเองก็พลอยโน้มตัวเข้ามาด้วย “ทักก่อนเลยพี่แว่น!”
และก็เป็นไปตามแผน พี่แว่นเดินไปหยุดหน้าไอ้เก่ง จากภาพวงจรปิดเหมือนจะเห็นพี่แกขยับปากออกมาแค่ไม่กี่คำ พร้อมกับใบหน้าของไอ้เก่งที่ตื่นตะลึงโอเว่อร์สมใจ
แต่ไม่ทันมันจะเอ่ยตอบ และได้สานต่อบทสนทนากันแบบผูกสัมพันธ์ลึกซึ้ง พี่แว่น...ก็เดินกลับไปที่เดิม
พี่แกทิ้งตัวลงนั่ง และหยิบไอแพคขึ้นมานั่งจิ้ม
...มันต้องไม่ใช่แบบนี้สิพี่!!!
-------------
บางครั้งจะให้อะไรเป็นดั่งใจทุกอย่างคงไม่ได้นะนิลกาฬ โอ๋ๆ พี่แว่นน่ะเป็นถึงบิชอป ถึงจะยอมฟังของนิล แต่ใช่ว่าจะยอมเดินตามตารางง่ายๆ สักหน่อย แม้จะเป็นตัวหมากรุกในกระดาน แต่พี่แว่นก็คิดอ่านล่วงหน้าได้เหมือนกันนะว่าน้องนิลต้องการอะไร!
สู้เขา ทาเคชิ!
ปล.ตอนนี้ที่เพจมีกิจกรรมเเจก Code คิงส์คลับ E-book เล่ม 1 อยู่นะคะ ใครสนของฟรีตามไปเล้ย!
เพจนักเขียนที่เริ่มจะตกหลุมรักพี่แว่นอีกรอบ ทำไงดี ห้องหัวใจไม่พอแล้วแอร๊ย
หัวข้อ: {{ King’s Club }} เพราะเสพติดเซ็กซ์ - แจ้งข่าวรีปริ้น - P.149 - (อ่าน 1353104 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก