หัวข้อ: {{ King’s Club }} เพราะเสพติดเซ็กซ์ - แจ้งข่าวรีปริ้น - P.149 -

[punchnaja]

ทำไมรู้สึกว่าชายจะได้เปนเรือน้า...

[มาจะกล่าวบทไป]

 ตอนที่ 36 : ลงทัณฑ์

“กร รายงานสถานการณ์”

“ครับ บอส” บิชอปข้างกายผมโค้งตัวเล็กน้อย ก่อนจะก้าวนำออกมาแล้วหันหน้าเข้าหาทุกคน

“นายสมศักดิ์ ปรากฏตัวครั้งแรกเพื่อต้องการซื้อขายยา ‘พาเลช’ ให้กับคิงส์คลับ แต่เนื่องจากข้อตกลงที่ทางคลับไม่เห็นด้วย จึงใช้วิธีเข้าหาควีนโดยอาศัยใบปอ พนักงานคนหนึ่งของผับในการเป็นตัวกลางนัดหมาย อนึ่ง ใบปอคือนกต่อที่บอสตั้งใจวางเอาไว้ ทำให้ทางคลับของเราจัดการดัดหลังนายสมศักดิ์ และเซ็นสัญญาให้กลายเป็นหุ้นส่วน โดยมีผลตอบแทนสามสิบเปอร์เซ็นต์จากกำไรหลังหักค่านายหน้าของคิงส์คลับทั้งหมด”

เบอร์หนึ่งอธิบายอย่างเป็นการเป็นงาน มองไปมองมาคล้ายกับทนายที่กำลังยื่นฟ้องจำเลย

“หลังจากนั้นหนึ่งวัน...นายสมศักดิ์ปรากฏตัวอีกครั้งที่มหาลัยของควีน พร้อมกับปืนหนึ่งกระบอก นายสมศักดิ์จี้อาวุธเข้าที่แผ่นหลังของควีน บีบบังคับเพื่อต่อรองและขู่เข็ญหวังเพิ่มเปอร์เซ็นต์ให้กับตัวเอง แต่การเจรจาครั้งนั้นไม่เป็นผล นายสมศักดิ์เป็นฝ่ายยอมรับข้อตกลงทั้งหมดหลังคุยได้เพียงสิบนาที”

เรื่องนี้คนในคลับส่วนใหญ่ต่างรู้กันหมดแล้ว ยกเว้นก็แต่ชายที่มองผมด้วยสายตาเป็นห่วง ผมรีบหันไปยิ้มเป็นเชิงว่าไม่เป็นอะไร เรื่องแค่นี้น่ะสบายมาก

“การกระทำครั้งนั้นเป็นจุดเริ่มต้นให้นายสมศักดิ์ปรากฏตัวอีกครั้งที่คลับในวันเดียวกัน พร้อมกุหลาบแดงช่อใหญ่เพื่อประกาศเจตจำนงชัดว่าคิดไม่ซื่อกับควีน ก่อนจะยอมถอนตัวเมื่อถูกควีนปฏิเสธอย่างชัดเจน เหตุการณ์ครั้งนี้มีอัศวินเก่งและบิชอปแว่นเป็นพยาน”

ทั้งคู่พยักหน้ารับนิ่งๆ

“และในวันนี้ ช่วงเวลาตีห้าโดยประมาณ นายสมศักดิ์ส่งรูปถ่ายคู่กับใบปอ เพื่อให้ควีนออกมาพบ แต่เนื่องจากติดต่อควีนไม่ได้ จึงส่งมาให้ผม...นายกรกวรรษเพื่อหวังให้นำข่าวไปบอกกับควีน เช้าวันนี้ตอนแปดโมงครึ่ง ผม ควีน และชาญชาย เพื่อนสนิทของควีนจึงตัดสินใจมาที่นี่พร้อมกับเบี้ยอีกสิบคน นายสมศักดิ์มีท่าทีคลุ้มคลั่งจากฤทธิ์ยา ก่อนจะหยิบปืนขึ้นมา...ยิงใส่ควีน”

พลันบรรยากาศกดต่ำกะทันหัน ขนาดผมเป็นผู้เสียหายยังรู้สึกอึดอัดเหมือนถูกคาดโทษไปด้วย

“ผมสรุปความผิดของนายสมศักดิ์ได้ดังนี้ ข้อแรก จงใจเข้าหาคิงส์คลับอย่างไม่ซื่อตรง ซึ่งได้รับบทลงโทษโดยการยึดโรงงานและแบ่งเปอร์เซ็นต์เพียงสามสิบเปอร์เซ็นต์ ข้อสอง จงใจเข้าหาควีนพร้อมอาวุธด้วยเจตนาหมายทำร้าย แต่ควีนยืนยันไม่เอาความ จึงไม่มีบทลงโทษใดๆ ข้อสาม แสดงเจตจำนงชัดเจนว่าคิดไม่ซื่อกับควีนกลางคิงส์คลับ แต่เมื่อถูกควีนปฏิเสธและยอมถอนตัว ทั้งอัศวินและบิชอปจึงเห็นพ้องต้องกันให้มอบบทลงโทษเป็นการห้ามเข้าคิงส์คลับเป็นเวลาสามปี ข้อที่สี่ จับตัวเด็ก...ฝึกหัดของคลับ ด้วยเจตนาข่มขู่ควีน”

เข้าใจล่ะ งั้นจากนี้ผมจะเรียกกระต่ายว่าเด็กฝึกหัดของคลับบ้างก็แล้วกัน

“และข้อที่ห้า หันอาวุธเข้าใส่ควีน ลั่นไกอย่างไม่ลังเล” น้ำเสียงของเบอร์หนึ่งกดต่ำลงเรื่อยๆ เช่นเดียวกับบรรยากาศในห้องที่ชวนสยองขวัญขึ้นทุกที

“สองข้อสุดท้ายยังไม่มีบทลงโทษใดๆ เชิญบอสพิจารณาครับ”

มาถึงตอนนี้ ทุกคนก็โดนบิ้วจนไฟลุกท่วมกันหมด ขนาดพี่หมอบยังชักหน้าไม่พอใจใส่สมศักดิ์ อยากเข้าไปกระทืบทั้งที่ทำไม่เป็นซะด้วยซ้ำ

“ตามกฏของคิงส์คลับ...คนที่ทำผิดสัญญาต้องได้รับบทลงโทษยังไง”

“ฉีกสัญญาทิ้ง ริบทุกสิ่งทุกอย่างเป็นของคลับครับ” พี่แว่นตอบไอ้คิงเสียงเรียบ

“แล้วคนที่กล้าทำร้ายคนสำคัญของคลับล่ะ”

“ต้องถูกกระทำให้หนักกว่าเป็นสองเท่าครับ” พี่แว่นเอ่ยอีกครั้ง พลางดันแว่นขึ้นเล็กน้อยด้วยดวงตาประกายระยับขณะหันไปมองสบกับสมศักดิ์ที่คล้ายจะสร่างฤทธิ์ยาไปโข แน่ล่ะ ล่อโดนยิงจนเจ็บจี๊ด ฝ่ามือทะลุ เลือดทะลักขนาดนั้น ถ้ายังเพ้อออกอีก ผมก็ไม่รู้จะพูดยังไง

“อื้อ!”
 
เสียก็แต่มันพูดแก้ต่างให้ตัวเองไม่ได้ เพราะเบอร์หนึ่งเอาผ้าที่เคยยัดปากกระต่าย ซึ่งตกพื้นไปแล้ว เอามายัดปากสมศักดิ์ตั้งแต่ก่อนเริ่มพล่ามยาวเหยียดเพื่อให้ทุกคนดื่มด่ำตั้งใจฟัง สมศักดิ์มองผมอย่างขอความเมตตา สีหน้าเต็มไปด้วยความรู้สึกผิดและไม่ตั้งใจ มันเหมือนกับ...แม่ของผม

แม่ที่ลงแดงและต้องการเงิน หลอกให้ผมกินยาปลุกเซ็กซ์ หลังผมโดนกระทำจนเสร็จก็เข้ามาปลุกปลอบ ร้องอ้อนวอนขอโทษจนผมยอมใจอ่อน แต่แล้วก็เกิดขึ้นอีกครั้ง...ซ้ำๆ...จนผมทนฤทธิ์ยาไม่ไหวและถูกชายพาไปโรงพยาบาล

ผม...ไม่มีวันเชื่อสายตาสำนึกผิดแบบนี้อีกแล้ว!

“มันเล็งปืนใส่ควีนตรงไหน” ไอ้คิงถามพลางจุดบุหรี่ขึ้นสูบ นิ่งจนน่ากลัว

“หัวไหล่ครับบอส” เบอร์หนึ่งซึ่งอยู่ในเหตุการณ์และค่อนข้างมีสติมากที่สุดตอบ

“ส่งปืนมันมา”

ครั้งนี้ไอ้เก่งเป็นคนเดินออกจากแถวเพื่อก้มหยิบปืนซึ่งกระเด็นชิดกำแพงอีกฝั่งขึ้นมาให้ไอ้คิง เพราะเบอร์หนึ่งยังติดคุมตัวนักโทษให้นั่งคุกเข่าในท่าสองมือถูกมัดไขว้หลัง ไอ้เก่งเดินมาตรงหน้าคิง ก่อนจะคุกเข่าข้างหนึ่งประคองปืนส่งให้ด้วยท่วงท่ามั่นคงประหนึ่งอัศวินผู้แกร่งกล้า

“คิง...”

ผมกลืนน้ำลาย เมื่อกี้ไม่ทันตั้งตัวก็จริง แต่ผมก็ไม่คิดอยากเห็นคาตาว่าคนยิงกันน่ะเป็นยังไง

“ดูไว้นิลกาฬ”

ไอ้คิงเอ่ยเสียงเหี้ยม ยกปืนขึ้นช้าๆ

“นี่คือสิ่งที่มันทำกับมึง”

ปัง!

เสียงปืนดังสนั่น สมศักดิ์กระตุกตัวเล็กน้อยพร้อมร้องโหยหวนครวญครางจนผ้าในปากร่วง ผมเผลอเบือนหน้าหนี เหลือบไปเห็นกระต่ายตัวสั่นงกเข้าพอดี พอไล่สายตามองหาไอ้ชายที่เดินอ้อมไปอยู่ข้างๆ พี่หมอบ ก็พบว่ามันทำหน้าตกใจแค่ครู่เดียวเท่านั้น แต่กลับไม่มีความรู้สึกสงสารหรือหวาดหวั่นปรากฏออกมา

เพื่อนของผมคนนี้...อาจเหมาะกับคิงส์คลับกว่าที่คิดก็ได้

“อีกครั้ง”

ไอ้คิงที่ลดปากกระบอกตามแรงถีบของตัวปืนตั้งเล็งในตำแหน่งเดิม

เฮ้ย! จะซ้ำสองจริงๆ เหรอวะ แค่นี้สมศักดิ์ก็จะตายอยู่แล้ว!

“ไอ้คิง...” ผมพยายามรั้ง แต่ก็หยุดปากเพราะลังเล ทำไมควีนอย่างผมถึงได้เป็นคนเดียวที่อยากจะห้ามที่สุดกันล่ะ ขณะที่ทุกคนต่างมองสมศักดิ์ซึ่งโดนเบอร์หนึ่งจับให้นั่งตัวตรงเผชิญหน้ากับคิงด้วยสายตายอมรับและพร้อมใจกันเป็นพยานในการลงทัณฑ์ครั้งนี้

เป็นผมเองที่เตรียมใจไม่พอใช่มั้ย

ผมกัดปาก รู้ดีว่าหากไอ้คิงมาช่วยไม่ทัน คนที่จะตกอยู่ในสภาพกรีดร้องดีดดิ้นอย่างสมเพช ก็จะกลายเป็นตัวผมเอง

“บทลงโทษคือสิ่งที่ทำให้จำ” ไอ้คิงเอ่ยย้ำเสียงหนักแน่น “และกู...ก็จะทำให้มันจำ จนไม่กล้าทำแบบเดิมอีก”

ปัง!

ใจผมเหมือนตกไปที่ตาตุ่ม แต่ครั้งนี้ยืนมองได้โดยไม่ละสายตา ผมเห็นไอ้สมศักดิ์ร้องลั่น พร้อมๆ กับเสียงตะโกนอย่างตกใจของกระต่ายที่ยกมือปิดตาอย่างทนไม่ไหวอีกต่อไป เบอร์หนึ่งเหลือบมองทางนั้นเล็กน้อย ก่อนจะปล่อยมือที่ยึดตัวสมศักดิ์จากฝั่งซ้ายเอาไว้จนร่างนั้นทรุดต่ำหน้าคว่ำกับพื้น ร้องโอดโอยไม่หยุด เลือดสีแดงสดไหลทะลักออกจากปากแผลตรงไหล่ขวาอย่างหน้ากลัว เผยให้เห็นรูฉีกกว้างเหวอะหวะอย่างน่าสยอง

“จัดการให้เรียบร้อย แล้วพามันไปส่งโรงพยาบาล” ไอ้คิงส่งปืนคืนไอ้เก่ง ความจริงจะใช้ปืนของตัวเองก็ย่อมได้แต่ผมว่ามันคงงกกระสุนซะมากกว่า ไอ้เก่งเอาผ้าห่อปืนไว้แล้วลบรอยนิ้วมือทั้งหมด ก่อนจะเก็บเอาไว้เพื่อทำลายหลักฐาน ส่วนพี่เอกเดินแตกแถวไปก้มเก็บกระสุนปืนที่เจาะทะลุกับพื้น อัศวินต่างแยกย้ายทำหน้าที่ของตัวเองโดยไม่ต้องสั่งการ

ผมยืนมองอย่างลังเล อยากรู้ว่าทั้งคู่จะทำอย่างไรต่อ แต่ก็ถูกไอ้คิงโอบเอวให้เดินออกจากห้องนำไปเป็นคนแรก

เบอร์หนึ่งเองเมื่อหมดหน้าที่ก็เข้าไปดึงกระต่ายที่เข่าอ่อนทรุดกับพื้นให้ลุกตามออกมาเพื่อไม่ให้เกะกะรุ่นพี่ ส่วนพี่หมอบนั้นเดินจับมือกับไอ้ชาย กระซิบกระซาบอะไรสักอย่างโดยที่ชายมองผมนิ่งๆ แล้วหลุบตาก้มหน้าปกปิดอารมณ์อีกครั้ง

เมื่อประตูเปิดออก ผมก็ต้องตกใจเพราะเบี้ยทั้งสิบคนยืนตั้งแถวเรียงรอรับด้วยสีหน้ามุ่งมั่นปานทหารผ่านศึก แตกต่างกับตอนที่อยู่กับผมซึ่งมักคุยเล่นอย่างถ้อยทีถ้อยอาศัยโดยสิ้นเชิง

ผมเหมือนจะรู้จักคิงส์คลับ แต่ขณะเดียวกันก็เหมือนไม่รู้จักสักนิด

เฮ้อ...รู้สึกเหนื่อยชะมัดเลย

“มือมึงสั่น” ไอ้คิงก้มกระซิบหลังเดินผ่านบรรดาเบี้ยทั้งหลาย มันไล่ปลายนิ้วที่โอบเอวผมไว้มากอบกุมมือพลางบีบเบาๆ

“ก็กูตกใจนี่หว่า” ผมกระซิบตอบ พยายามทำเป็นเข้มแข็งทั้งที่ใจยังรู้สึกโหวงเหวง ภาพของไอ้คิงที่ยิงสมศักดิ์ด้วยสายตาเย็นชาติดตาผมมาก มันไม่มีความลังเลแม้แต่เสี้ยวเดียว ทั้งตอนที่ช่วยผมเอาไว้ สั่งเบอร์หนึ่งให้เรียกคนอื่นเป็นพยาน และมอบบทลงโทษ

คิงไม่เผยช่องว่างหรือความรู้สึกหวั่นไหวใดๆ ออกมาแม้แต่น้อย ผมเข้าใจอย่างถ่องแท้ในวันนี้ว่าทำไมมันถึงถูกเรียกว่าราชาไร้พ่าย

เพราะไม่ว่าใครก็ตามที่เผชิญหน้ากับมัน ย่อมเหมือนถูกเหยียบย่ำไร้ปรานี โต้เถียงก็ไร้ความ พยายามแค่ไหนก็ไร้ค่า หากถูกคิงตัดสิน ไม่ว่าจะเป็นใครต่างก็ต้องถูกจัดการเลือดเย็น โดยไม่อาจคาดเดาความคิดของมันได้เลย

“มึงจะไม่หนีกูไปใช่มั้ย”

“ทำไมถามแบบนั้น” ผมถามอย่างประหลาดใจ อุตส่าห์ลอบชมผัวไปหลายประโยค ราชาไร้พ่ายคนนั้นกลับเกาะเกี่ยวปลายนิ้วผมไว้แน่น เผยความรู้สึกหวนแหนออกมาอย่างไม่ปิดบัง

ไอ้คิงไม่ตอบ แต่ผมพอเดาได้ว่ามันคงคิดว่าผมขวัญเสีย และหนีมันไป

หึ นิลกาฬเป็นคนอ่อนแอขนาดนั้นเลยรึไง ผมยอมรับ ผมยังตกใจไม่หาย และไม่ค่อยอยากจะยอมรับการกระทำของมันในหลายๆ เรื่องสักเท่าไหร่ แต่ผมกล้าทำกล้ารับ ในเมื่อเลือกที่จะอยู่กับมัน เป็นควีนของมัน ผมก็ไม่มีความคิดที่จะหนีเอาตัวรอดไปคนเดียว

“ต่อให้กูหนี มึงก็ไม่ปล่อยไม่ใช่รึไง” ผมกระซิบด้วยรอยยิ้มยั่วเย้า

“ไม่มีทางอยู่แล้ว” รอยยิ้มอันแสนร้ายกาจของพระราชา พร้อมกับแรงกุมมือที่เหมือนโซ่พันธนาการเอาไว้ วินาทีนั้นผมรู้สึกเหมือนจมลงไปในโลกของมันอย่างเต็มตัวครั้งแรก

แถมยังเป็นการทิ้งตัวลงไปเองซะด้วยสิ

บางที...ผมอาจจะเริ่มรู้สึก...พิเศษกับมันบ้างแล้ว

หรือไม่ก็รู้สึกมาสักพัก แต่ยังไม่มั่นใจมากพอ

“รอกูนะคิง” ผมพูดเสียงเบา “รอกู...เรียนรู้ที่จะรักก่อนนะ”

พลันไอ้คิงหยุดเดินกระทันหัน ทำให้ผมพลอยเงยหน้ามองอย่างงุนงง ก่อนจะเป็นฝ่ายก้มหน้างุดเมื่อมันก้มหน้าพลางเอียงศีรษะเล็กน้อย เอ่ยน้ำเสียงสั่นพร่าข้างหูจนชวนให้ใจเต้นแรง

“ตลอดชีวิต”




หลังจากนั้นไอ้คิงที่เอารถไปซ่อนถัดจากตัวตึกออกไปเกือบกิโลก็พาผมไปส่งที่มหาลัย...นี่มึงเห็นเมียรักเรียนมากสินะ เจอคนโดนยิงมาหมาดๆ แถมหวิดจะโดนยิงมาสดๆ ยังจะให้รวบรวมสมาธิไหวเหรอวะ แต่ในเมื่อคุณผัวมันหย่อนผมหน้าตึก แล้วก็ขับรถวนกลับไปที่ตึกวิศวะโดยไม่รีรอ ผมก็เดินมึนๆ ขึ้นห้องเรียนโดยมีไอ้ชายที่ติดรถพี่หมอบตามหลังมาสมทบ

“พวกมึงไปไหนมา!”

หลังจบคาบบ่าย ทั้งผมและชายก็โดนหญิงกักตัวร้องถามเสียงลั่น หน้าตาเป็นห่วงจนพวกผมต้องช่วยกันปลอบ เพราะตอนเกิดเรื่องชายเปิดระบบสั่นเอาไว้ ทำให้หญิงโทรมาเท่าไหร่ก็ไม่ได้รับสายสักที

“กูไปเดตกับชายแป๊ปเดียวเอง มึงหวงเหรอวะ” ผมแกล้งหญิงให้มันวางใจ ถึงไอ้คิงจะไม่พูดอย่างเป็นทางการ แต่ผมเชื่อว่าตอนนี้ไอ้ชายกลายเป็นคนของคลับเต็มตัวแล้ว แน่นอนว่าเพื่อนผมคนนี้ย่อมไม่ได้อภิสิทธิ์อะไร เริ่มไต่เต้าจากทำแหน่งเบี้ยเหมือนคนอื่นๆ แต่ที่โมโห คือคิงตัดสินใจทั้งๆ ที่รู้ว่าผมกับพี่หมอบพยายามกันไอ้ชายออกห่าง ผมอยากให้มันอยู่ตรงกลาง เหมือนกับกระต่ายที่ได้รู้ในสิ่งที่ควรรู้ และไม่รู้ในสิ่งที่ไม่ควรรู้ แต่หลังจากนี้...กระต่ายคงคาดเดาอะไรหลายอย่างในคลับได้ล่ะมั้งนั่น ถ้าน้องฉลาดพอ ก็คงไม่ถามเรื่องนี้กับเบอร์หนึ่ง เพราะไม่งั้นสถานะเด็กฝึกหัดของคลับจะขยับเลื่อนตำแหน่งขึ้นทันที

ผมมองเพื่อนด้วยสายตาเป็นห่วง แน่นอนว่าพูดต่อหน้าหญิงไม่ได้ และตลอดทางผมก็นั่งอยู่แต่กับไอ้คิง ซึ่งมันกำชับว่าให้ไอ้ชายเข้าไปรายงานตัวในคลับเย็นนี้ด้วย แม่งเอ๊ย ผมไม่อยากให้ชายยุ่งเรื่องนี้จริงๆ นะ ถึงมันยืนยันว่ารับไหวก็เถอะ แต่ถ้าครอบครัวของมันรู้ขึ้นมา...ผมจะไปมองหน้าพวกท่านยังไงล่ะวะ

แต่ผมเองก็ไม่มีสิทธิ์แย้งไอ้ชายไ ผมตัดสินใจเลือก ชายก็ตัดสินใจเลือก แล้วผมจะไปห้ามอะไรมันได้ล่ะเนี่ย

นับวันเรื่องราวก็ยิ่งวุ่นวาย คิงส์คลับไม่เคยสงบสักครั้ง

แล้วยังไม่นับเรื่องสมศักดิ์อีก ไอ้คิงลากผมออกมาก่อน โดยทิ้งอัศวินสองคนเอาไว้ในห้องที่ถูกปิดล็อคอย่างดี ก่อนออกมาผมได้ยินเสียงร้องของสมศักดิ์แว่วมาด้วย ไม่รู้ว่าพี่เอกกับไอ้เก่งทำอะไร พอถามไอ้คิงก็ไม่ขยายความ แค่บอกว่าเป็นวิธีปิดปากและจัดแจงให้สมศักดิ์เซ็นสัญญายกโรงงานทั้งหมดให้โดยชอบธรรมก็เท่านั้น

แหม ชอบธรรมมากเลยนะไอ้สัด พอผมถามมันว่าไม่กลัวหมอนั่นแจ้นไปฟ้องตำรวจหรือไง เล่นล่อซะแขนเกือบพิการขนาดนี้ ไอ้คิงก็แค่นหัวเราะหึหึ บอกว่ามันคงบ้ามากถ้ากล้าไปหาตำรวจทั้งที่เป็นคนขายยาและติดยาซะเอง มันไม่รู้หรอก ว่าสมศักดิ์มีหลักฐานกล่าวหาอะไรบ้าง แต่คิงส์คลับน่ะมี เตรียมพร้อมชนิดที่ทำให้มัดติดคุกหัวโตจนไม่มีใครกล้าเชื่อคำพูดของมันอีก

แน่นอนว่าถ้าเป็นไปได้ ไอ้คิงย่อมไม่กล้าเสี่ยงให้ไปถึงจุดนั้น มันชอบทำอะไรลับๆ ล่อๆ เพื่อเก็บรายละเอียดเนี๊ยบไปซะทุกอย่าง ฉะนั้นผมว่าที่พี่เอกและไอ้เก่งรุมรังแกอยู่นั้น คงจะเป็นการข่มขู่ไม่ก็อัดคลิปอะไรสักอย่างให้สมศักดิ์ยอมจำนนแบบโงหัวไม่ขึ้นอีกเลย

คนที่กลับออกมาก่อนจึงมีแค่ผม ไอ้คิง พี่หมอบ และไอ้ชายเท่านั้น ส่วนบรรดาบิชอป โดนทิ้งให้เก็บกวาดหลักฐานจากด้านนอกโดยมีเบี้ยสิบคนเป็นลูกมือ เพราะยังต้องจัดการกับคนที่สมศักดิ์จ้างมาซึ่งคงได้ยินเสียงไม่พึงประสงค์เข้า ค่าปิดปากนั้นคิงส์คลับมีเบิกต่างหาก คาดว่าวันนี้คงทำให้กำไรที่ได้ตกวูบอยู่เหมือนกัน

นึกไปนึกมา ถึงระบบของคลับจะโคตรหลุดโลก แต่การแบ่งระดับชั้นตามหมากรุกนั้นกลับใช้งานได้จริงซะอย่างนั้น แต่ละคนมีหน้าที่ชัดเจน ทำให้การทำงานเป็นไปอย่างราบรื่นสุดๆ

ผมถอนหายใจเฮือก ก่อนจะมองเพื่อนสาวคนสนิทที่เหมือนจะงุนๆ งงๆ ว่าทำไมผมกับไอ้ชายถึงได้ทำหน้าเครียดกันนัก เห็นแล้วชักคันมือแปลกๆ ก็เลยตบหัวมันแปะๆ ด้วยรอยยิ้มร่า

“มึงนี่หน้างงเหมือนหมาเลยว่ะหญิง”

“เหี้ยนิล!”

“อ้อ ลืมไป มึงเป็นตัวเหี้ยนี่หว่า งั้นต้องหน้าเหมือนเหี้ยสินะ หึหึหึ” ผมชักจะติดนิสัยหัวเราะในลำคอแบบไอ้คิงมาซะแล้ว แต่ไม่ไหวว่ะ หัวเราะแบบนี้แล้วคันคอชิบหาย เก๊กไปได้ไม่นานผมก็หัวเราะลั่น ความหนักใจเริ่มเบาบางลงอย่างบอกไม่ถูก

ไอ้ชายเข้ามาในคลับ มีทั้งข้อดีและข้อเสีย ข้อดีคือผมไม่มีอะไรต้องปิดบังมันอีก ส่วนข้อเสียคือผมกลัวมันจะเสียคน

แต่พี่หมอบอยู่คุมคงไม่เป็นอะไรล่ะมั้ง

จะเหลือก็แต่หญิง ที่นับวันก็ยิ่งข้องใจความลับของผมมากขึ้นเรื่อยๆ แม้ผมจะอ้างเรื่องคลับบ่อยๆ ให้มันไม่กล้ายุ่งเกี่ยว แต่ถ้าไอ้ชายเข้ามาร่วม ทำให้พวกผมแอบซุบซิบคุยกันสองคนบ่อยขึ้น นิสัยอยากรู้อยากเห็นและขี้เป็นห่วงต้องกำเริบแน่ๆ

ไม่มีทางล่ะ ผมไม่ให้หญิงเข้ามายุ่งเรื่องนี้เด็ดขาด!

แต่ว่า...สายของไอ้คิงในคณะอักษร...มันโคตรค้างคาใจผมเลย

คณะนี้มีผู้ชายค่อนข้างน้อย คนที่สนิทกับผมก็มีไม่มาก จะมีก็แต่พวกอดีตคู่นอนที่กระจายทั่วมหาลัย ปกติเวลาผมอยู่กับไอ้ชายและหญิงจะชอบจับกลุ่มปลีกวิเวกเพราะคุยกันเสียงดัง แปลว่าคนคนนั้นก็ต้องเดินแยกกลุ่มจากคนอื่นๆ ออกมาด้วย เบอร์หนึ่งน่ะทำอย่างโจ่งแจ้ง ส่วยรายนั้นต้องแอบอยู่ในที่ลับ

ผมลองถามไอ้คิง แต่มันเสือกบอกว่าผมไม่รู้จักหรอก สายมันเยอะแยะยุ่บยับไปหมด ให้ผมเอาสมองไปจำเรื่องอื่นดีกว่า

หารู้ไม่ว่าคำนั้นน่ะ...ปลุกสัญชาตญาณโคนันของนิลกาฬเข้าให้แล้ว!


(ต่อข้างล่าง)

[มาจะกล่าวบทไป]

เย็นวันนั้นผมเดินเข้าคลับพร้อมไอ้คิง โดยมีพี่หมอบและไอ้ชายเดินตามไล่หลัง

“สวัสดีครับคิง”

พี่เอกยังคงยืนในตำแหน่งเดิมข้างประตู โค้งตัวน้อยๆ เหมือนว่าเมื่อเช้าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ดีนะที่ก่อนหน้านี้ผมเล่าเรื่องลำดับชั้นในคลับให้ไอ้ชายฟังบ้างแล้ว และมันเองก็พอรู้จากพี่หมอบ ไม่งั้นคงตกใจกับการกระทำที่โคตรโอเว่อร์ของบรรดาพลพรรคลูกน้องผู้ซื่อสัตย์ของไอ้คิง

“สวัสดีครับควีน”

และของผมด้วย!

แปลกชะมัด ทำไมจู่ๆ ทุกคนก็พร้อมใจกันพูดทักทายผมกันหมดล่ะ พี่เอกไม่ค่อยแปลกเท่าไหร่เพราะก่อนหน้านี้แม้จะไม่พูดเต็มปากแต่ก็เริ่มโค้งตัวให้ผมจนชินตาไปแล้ว แต่พวกเบี้ยคนอื่นๆ นี่สิ แม้จะทำพอเป็นพิธี แต่ก็ไม่เคยพูดออกมาเต็มปากเต็มคำ ดูจากสายตาที่มองสำรวจผมขึ้นลงแล้ว...คาดว่าเรื่องเมื่อเช้าคงจะกระจายทั่ว

จริงสิ ถ้าพี่หมอบรู้ คนในคลับก็ต้องรู้ เหมือนกับที่เบอร์หนึ่งรู้ คนอื่นแม่งก็รู้กันทั่ว คนในคลับสนิทสนมกันสุดๆ ความลับแทบไม่ปิดบังต่อกัน เสียก็แต่เวลาเล่าปากต่อปากแล้วโคตรมั่วนิ่ม อย่าบอกนะว่าข่าวกระจายผิดอีก เล่าว่าผมโดนยิงไส้ทะลุอะไรประมาณนั้น
แต่ท่าทางก็ไม่ได้กระโตกกระตากมากนี่หว่า พี่หมอบเล่าอะไรไปเนี่ย

ผมเหลือบตามองพี่หมอบที่ทักทายกับคนอื่นอย่างสนิทสนม จนเหมือนคนขายหวยที่ชวนคุยได้ตั้งแต่ลูกเด็กเล็กแดงยันตาแป๊ะเมายา เลยตัดสินใจว่าอย่าไปคิดมาก แม้จะรู้สึกสังหรณ์แปลกๆ ก็เถอะ

และมันก็เป็นจริงเมื่อพวกผมเดินไปถึงชั้นสอง

ไอ้เก่ง ซึ่งเปลี่ยนเสื้อเป็นชุดพนักงานสุภาพโค้งตัวให้ไอ้คิง ก่อนจะเอ่ยเสียงหนักแน่น

“สวัสดีครับคิง!”

ไอ้คิงพยักหน้าน้อยๆ แต่ยังไม่ขยับไปไหน เพราะไอ้เก่งยืนขวาง ก้มตัวอยู่อย่างนั้น

มันเงียบไปพักใหญ่จนผมชักเป็นตะคริว ก่อนจะตะโกนเสียงดังเหมือนจะให้คนในชั้นสองได้ยินทั้งหมด

“สวัสดีครับควีน!”

ชะเว้ยเฮ้ย!!!

ผมเกาะแขนไอ้คิงเพื่อไม่ให้ตกใจจนกลิ้งตกบันไดซะก่อน ไอ้เก่งพูดจบก็เงยหน้า จนเห็นหูแดงก่ำชัดเจน ก่อนจะเดินไปยืนข้างๆ รูปปั้นอียิปต์ที่คล้ายจะสะอาดสะอ้านขึ้นกว่าเดิมทั้งที่ก่อนหน้านี้มันแอบปาแก้วเหล้าของลูกค้าใส่แล้วหาว่าเป็นลูกหลง จนอานูบิสของผมมีรอยบากตรงหน้าผากประหนึ่งโดนประกาศท้ารบ

แต่ในวันนี้คนคนนั้นกลับ...ยอมรับผม!?

นี่มันอะไรกันวะ ผมว่าผมไม่ได้ทำอะไรเลยนะ ความจริงเรื่องในวันนี้ผมควรโดนด่าซะด้วยซ้ำที่เอาตัวเองไปหาอันตรายโดยไม่คิด ไปช่วยคนที่ไม่เกี่ยวกับคลับ แล้วเสือกลากเอาเบี้ยอีกสิบคนไปใช้งานนอกเวลาอีกต่างหาก แต่ไหงทุกอย่างกลับตาลปัตรแบบนี้ล่ะ นิลกาฬโคตรไม่เข้าใจ!

“ไปเถอะ”

ไอ้คิงดันเอวผมให้เดินผ่านหน้าไอ้เก่งซึ่งหลุบตามองพื้น สรุปเอาไงกันแน่วะ ผมอยากจะไปกระชากคอเสื้อถามให้ชัดๆ เป็นบ้าว่าสรุปคิดยังไงกับผมกันแน่ คงไม่ใช่ว่าเมื่อวันก่อนทำความลับพี่แว่นแตก ก็เลยโดนพี่แว่นบังคับให้ทำแบบนี้หรอกนะ ถ้าเป็นจริง ผมจะโมโหมาก และจะโกรธพี่แว่นมากๆ ด้วย

ผมหันไปมองพี่แว่นตรงเคาท์เตอร์ทันที แต่พี่แว่นกลับแค่ก้มหัวทักทายอย่างน่ามองประหนึ่งข้าหลวงสูงศักดิ์ ไม่พูดไม่จาสักคำแถมยังสบตาผมอย่างไม่เหมือนคนมีความผิดสักนิด

...หรือไม่ใช่พี่แว่น?

ไม่มีทางล่ะ คนไม่มีสมองอย่างไอ้เก่งน่ะเหรอจู่ๆ จะคิดเองได้ ผมไม่เชื่อ!

“น้องนิล ยืนทำอะไรอยู่น่ะ” พี่หมอบสะกิดถามเมื่อเห็นผมยื้อยุดกับไอ้คิง อยู่หน้าประตูออฟฟิศ ไม่ยอมเข้าไปสักที

ตอนแรกผมตั้งใจจะขอเวลาคุยกับพี่แว่นสักครู่ แต่พอเห็นไอ้ชายมองคิงส์คลับอย่างแปลกตาเหมือนหลงเข้ามาอีกโลกหนึ่ง โดยเฉพาะการตกแต่งชั้นสองที่ทำให้อ้าปากค้างเป็นพิเศษ ผมก็นึกได้ว่ายังมีอีกเรื่องต้องจัดการ

ไอ้คิงยอมให้ไอ้ชายตามก้นพี่หมอบ แสดงว่าต้องมีอะไรจะพูดด้วยแน่ๆ หรือมันจะยอมกลับคำ?

ไม่ล่ะ ไอ้คิงคงไม่ยอมปล่อยคนที่เข้ามาง่ายๆ แบบนี้ออกไปแน่นอน!

ผมรีบเปิดประตูเดินเข้าไปพร้อมไอ้คิง มันเดินไปนั่งตรงโซฟา ลากเอวผมมาด้วย แต่ผมแกะมือมันออก แล้วเดินไปเตรียมเครื่องดื่มเพราะคิดว่าคงต้องมีเรื่องให้หวาดวิตกจนต้องจิบน้ำเมาแก้เครียดแหงๆ

แต่พอเปิดตู้เย็น...ผมก็ต้องตกใจเพราะมีแต่น้ำผลไม้แช่เต็มไปหมด

เดี๋ยวนะ ก่อนหน้านี้ผมจำได้ว่ามีแต่ขวดเบียร์นี่หว่า!

ผมหันไปมองไอ้คิง ไอ้คิงก็มองผม มันจุดบุหรี่ขึ้นสูบ นั่งเอนหลังกางแขนวางอำนาจแต่เสือกยักคิ้วล้อเลียนจนผมหลุดยิ้มออกมา
งั้นก็ดื่มน้ำผลไม้กันให้หมดนี่ล่ะ!

ผมหยิบกล่องน้ำองุ่นมาตั้งไว้บนโต๊ะตรงกลางพร้อมแก้วเปล่าสี่ใบ ก่อนจะเดินไปนั่งทางขวาพิงไหล่ไอ้คิงซึ่งวางแขนพาดรออยู่แล้ว

“หืม ทำไมมีน้ำผลไม้ในห้องด้วยล่ะ” พี่หมอบถามกึ่งอึ้งตะลึง

“ไม่รู้สิพี่ ไอ้คิงคงเล่นกลล่ะมั้ง” ผมตอบพลางศอกใส่เอวมันเป็นเชิงหยอก แต่คุณผัวเพียงหัวเราะหึหึแล้วพ่นควันออกมาจนผมไอค่อกแค่ก มันตกใจรีบดับบุหรี่ทิ้งทันที ความจริงผมไม่ได้แพ้ควันบุหรี่อะไรหรอกนะครับ ไม่งั้นคงตายไปตั้งแต่ตอนเจอมันครั้งแรกแล้ว แต่สงสัยเพราะเมื่อคืนไม่ค่อยได้นอน เครียดๆ เรื่องพี่แว่นกับไอ้เก่ง บวกกับตอนเช้าไปอยู่ในห้องที่มีแต่ฝุ่น ภูมิต้านทานผมเลยต่ำกว่าปกติล่ะมั้ง

แต่ขอยืนยันอีกครั้ง ผมไม่ได้จะเป็นจะตายอะไร ก็แค่รู้สึกระคายคอนิดหน่อยเท่านั้นเอง

“นิล” ชายรินน้ำส่งให้ผม ต่อหน้าต่อตาแฟนและผัวกูเลยนะเฮ้ย

“อืม...ขอบใจ” ผมรับมาเจื่อนๆ รู้สึกบรรยากาศไม่ค่อยจะสู้ดีนัก ไอ้คิงโอบเอวผมแน่น ส่วนพี่หมอบก็นิ่งผิดปกติและเหลือบมองไอ้ชายอย่างกังวลแกมตัดพ้อ

โอ๊ย อึดอัดว่ะครับ

“คิง มึงจะเอายังไง สรุปจะรับชายจริงๆ เหรอ” ผมรีบเอ่ยเข้าเรื่อง วางแก้วที่ดื่มไปได้แค่ครึ่งเดียวกับโต๊ะ

“ถ้ามันอยากเข้า กูก็รับ”

“เราอยากเข้า” ไอ้ชายรีบพูดทันที “อย่าห้ามเลยนะนิล...นะหมอบ เราไม่อยากเป็นคนนอกที่ถูกกันทั้งที่คนอื่นๆ แอบทำอะไรลับหลังในเรื่องผิดกฏหมายหรอกนะ”

ผมขนลุกซู่...สายตาคาดโทษของไอ้ชายทำเอานั่งขยุกขยิกอย่างร้อนตัว

“ถ้ารู้ว่ามันไม่ดี ก็อย่าเอาตัวเข้ามายุ่งด้วยสิวะ”

“แล้วจะปล่อยนิลไว้คนเดียวได้ยังไง!” ชายพูดเสียงดัง ผมสะดุ้งเฮือก ไม่คิดว่ามันจะจริงจังขนาดนี้ โธ่ ไอ้ชาย มองหน้าพี่หมอบนิดนึงสิวะว่าสลดขนาดไหน ถึงพี่แกจะอยู่ในคลับมาก่อนผม แต่ใช่ว่าจะทำเป็นเมินได้หรอกนะ

ผมจับมือไอ้คิง เรียกหาตัวช่วยพิเศษ

“กูรับมึง”

ไอ้ผัวเชี่ย!

“แต่มึงมันอ่อนประสบการณ์ยิ่งกว่าเด็กฝึกใหม่ซะอีก ถ้าคิดจะทำงานในคลับ ยังเร็วไปร้อยปี”

สิบปีก็พอมั้งไอ้คิง...

“หมายความว่าไง”

สองหนุ่มจ้องตากันเขม็ง ถ้าเป็นในหนังอาจจะมีกระแสไฟฟ้าแล่นวูบวาบ

“กูรับมึงในฐานะเด็กฝึกงาน มึงเรียนรู้อยู่ข้างตัวไอ้หมอบไปก่อน ตอนนี้ทางผับขาดคน มึงก็อยู่ช่วยในตำแหน่งนั้นก็แล้วกัน”
จริงสิ พอเบอร์หนึ่งไปคุมที่โรงงาน พี่หมอบก็เริ่มทำงานที่ผับหนักขึ้น เสียแต่พี่แกหูตาไม่ค่อยไวเท่าบิชอปคนเก่งสักเท่าไหร่ ก็เลยอาจจะดูแลไม่ค่อยทั่วถึงนัก

พอรู้ว่าไอ้คิงจะส่งชายไปทำงานฝั่งผับ ผมก็โล่งอกโล่งใจขึ้นมาทันที

เฮ้อ...ผมควรจะเชื่อใจผัวสินะ ไอ้คิงมันคงไม่โง่ให้ไอ้ชายเข้ามาจับงานผิดกฏหมายทั้งที่โคตรมีใจรักความยุติธรรมได้หรอก มีหวังได้ทะเลาะกันตายพอดี

“แต่...” ไอ้ชายทำหน้านิ่วคิ้วขมวด เหมือนอยากจะแย้งว่าผมอยู่ที่ไหนมันก็จะตามมาเฝ้าไม่ห่าง

“ทำไม ไม่อยากอยู่กับหมอบรึไง” ไอ้คิงแค่นยิ้มเหยียด สายตาโคตรดูแคลนจนผมกลัวพวกมันจะลุกมาต่อยกันสักยกเอามากๆ ซึ่งดูจากสภาพผมและพี่หมอบที่ไม่ค่อยช่วยอะไรแล้ว หากพวกมันซัดหมัดใส่กันจริงๆ อาจจะห้ามกันไม่ไหวว่ะ

ผมรีบเอื้อมมือไปบีบต้นขาไอ้คิง ใจเย็นๆ ผัว นั่นเพื่อนกู เพื่อนสนิทมากๆ ของกูด้วย

ส่วนไอ้ชาย...จงหันไปมองข้างๆ แล้วโปรดท่องไว้ให้ขึ้นใจ นั่นแฟนมึง แฟนที่โดนจับสวนทวารไปหลายรอบของมึง!

ไม่รู้ว่าการสะกดจิตของผมได้ผล หรือเพราะพวกมันไม่กล้าพอจะตะลุมบอน ไอ้คิงกับไอ้ชายเลยแค่จ้องหน้ากันนิ่งจนผมชักหวั่นว่ามันคงไม่หันมากินกันเองหรอกนะ ก่อนจะโล่งใจเมื่อไอ้ชายเป็นฝ่ายหลบตาเมื่อพี่หมอบยกมือแตะไหล่

“ถ้ามึงไม่อยาก...”

“ไม่เป็นไรพี่ ผมอยู่ช่วยพี่ดีกว่า” ไอ้ชายยอมรับในที่สุด หน้าตาเซื่องขึ้นมาทันที “ขอโทษ...”

“เออ ไม่เป็นไรน่า กูเข้าใจ”

โว้ย พี่หมอบ ทำไมพี่เป็นนางเอกขนาดนี้ ทำไมพี่ไม่ตบจูบมันสักทีให้ลุ่มหลงไปเลยล่ะวะ ขัดใจนิลกาฬเหลือหลาย

คิดไม่ทันขาดคำ พี่หมอบซึ่งนั่งหน้ายิ้มจู่ๆ ก็บีบคางไอ้ชายแล้วประกบจูบแรงๆ ด้วยสายตาดุเดือดเลือดพล่านประหนึ่งความอดทนสิ้นสุด ผมสะดุ้งเฮือก มองคนสองคนที่จูบแลกลิ้นกันตรงหน้าแล้วตกตะลึงพูดอะไรไม่ออก พี่หมอบแม่งอ่านใจผมได้ป่ะวะ แต่ยังขาดตบอยู่นะพี่ ถ้าจะให้มันส์ต้องเจ็บตัวนิดๆ หน่อยๆ สิถึงจะสะใจ

“แฮ่ก...”

พี่หมอบ...เพิ่งจะชมอยู่แหม่บๆ จูบแค่นี้ล่อซะหอบแฮ่กเลยเหรอพี่

พอผมหันไปมองไอ้ชาย...พอกัน นั่งหอบทั้งคู่ อ่อนหัดกันเหลือเกิน ถ้าไม่ติดว่ากลัวจะต่อยาวผมคงจับคุณผัวจูบโชว์ทำสถิติแลกลิ้นยาวยี่สิบนาทีไปแล้ว

เอิ่ม...นึกแล้วก็ชักอยากว่ะ

“เสร็จแล้วก็ออกไป”

ไอ้คิงโบกมือไล่เพื่อนที่ยังนั่งกอบโกยอากาศอย่างไม่ไยดี

“พาคนของมึงไปด้วย ต่อแต่นี้มันเป็นลูกน้องมึง”

“เออ ใจว่ะคิง” พี่หมอบดึงชายที่ยังหันมามองผมอย่างติดใจน้อยๆ ให้ออกไปทางประตูฝั่งผับด้วยกัน สุดท้ายแล้วไอ้คิงก็เป็นคิวปิดตัวจริงเหรอวะ นี่นิลกาฬทำอะไรสำเร็จเป็นชิ้นเป็นอันบ้างเนี่ย โคตรเซ็งเลย

ผมนั่งเท้าคางกับเข่าตัวเอง พอประตูปิดลง ก็แทบจะร้องลั่นเมื่อจู่ๆ ไอ้คิงก็โอบเอวผมไปนั่งตักแล้วประกบปากลงมา

อือหือ บอกเลยว่านิลกาฬรอเวลานี้นานแล้ว

สองลิ้นอุ่นร้อนพัวพันอย่างกับหนวดปลาหมึก หากให้เปรียบเปรยคงเหมือนช้างศึกที่ขับเคี่ยวกันโดยแบ่งเป็นฝ่ายน้ำเงินและฝ่ายแดง สีแดงยกให้ไอ้คิงไปแล้วกัน หัวมันเด่นขนาดนี้ แถมมันก็รุกผมก่อนด้วย

ฝ่ายแดงตวัดงวงคว้านเข้ามา ก่อนจะถูกฝ่ายน้ำเงินโรมรันเกี่ยวกวัดไม่ยอมแพ้ ศึกนี้ยาวนานนัก ทำให้เลือดหลั่งรินเป็นน้ำใสไหลเยิ้มออกมาตามขอบปาก คาดว่าเอนไซม์คงจะเสียชีวิตไปเป็นจำนวนมาก แต่กระนั้นสองช้างศึกก็ยังไม่ยอมแพ้

“อื้อ!”

ผมเบิกตากว้างเมื่อจู่ๆ มันก็พลิกตัวผมให้นอนราบกับโซฟา ก่อนจะเอียงศีรษะให้กดจูบแนบแน่นขึ้น

นะ...นี่มัน...ฝ่ายแดงเริ่มเล่นไม้ตายใช้กลวิธีก่อกวน ใช้กองทัพเสริมเป็นฝ่ามือที่เริ่มล้วงเข้ามาใต้สาบเสื้อ สะกิดกับจุดพิฆาตของฝ่ายน้ำเงินจนตัวอ่อนเปลี้ย แต่กระนั้นฝ่ายน้ำเงินก็ไม่ยอมแพ้ ยกสองเท้าขึ้นเกี่ยวรอบเอวฝ่ายแดงก่อนจะเป็นฝ่ายพลิกตัวทาบทับด้านบนแล้วแลกลิ้นลึกล้ำกว่าเดิม

ฝ่ายน้ำเงินเริ่มกลวิธีอันชั่วร้าย ปรือตามองด้วยสายตายั่วไม่พอยังจับมือฝ่ายแดงให้แปะกับหน้าอกตัวเองอย่างไร้ยางอายสิ้นดี ฝ่ายแดงเห็นเช่นนั้นก็บดขยี้ตุ่มเล็กๆ สีชมพูหวาน หารู้ไม่ว่าโดนล่อให้ติดกับเต็มเปาจนเปิดช่องโหว่ช่วงล่างออกมา

“!!!”

ฝ่ายแดงกระตุกตัวน้อยๆ เมื่อฝ่ายน้ำเงินจัดการเผด็จศึกขุนพลมังกรอันชั่วร้าย จับเป็นตัวประกันให้ยอมความ ทว่ามันไม่ยอมสิ้นฤทธิ์ง่ายๆ แปลงร่างเป็นขั้นสูงประหนึ่งอุลตร้าแมนบินไปเพิ่มพลังที่ดวงจันทร์ จนขนาดขยายขึ้นหลายเท่าชนิดที่ฝ่ายน้ำเงินแทบจะทานรับไม่ไหว จากที่บีบเค้นอย่างตั้งใจฆ่าให้ตาย กลายเป็นทั้งลูบทั้งรูดเพื่อเพิ่มพลังเสียนี่

เห็นทีศึกนี้ฝ่ายน้ำเงินจะแปรพรรคเสียแล้ว ฝ่ายแดงเห็นช่องว่างก็รีบบุกตีโดยไม่รอรี พลิกตัวกลับขึ้นคร่อม ก่อนจะกระชากปราการช่วงล่างของฝ่ายน้ำเงินให้เผชิญหน้าในศึกสุดท้าย เสียแต่ขุนผลที่ออกมาช่างแตกต่างนัก นี่มันเอาหนอนน้อยไปชนกับพญามังกรเห็นๆ!

“อา...คิง”

ฝ่ายน้ำเงินเพลี้ยพล้ำเต็มแก่เมื่อหนอนโดนมังกรบดเบียดจนแทบสิ้นชีวี การศึกตอนบนถูกหยุดยั้งชั่วคราวเมื่อฝ่ายแดงเริ่มไล้ปลายลิ้นมาคลอเคลียตรงลำคอแล้วดูดเม้มจนเกิดเสียงดังจ๊วบ คาดว่าฝ่ายน้ำเงินคงได้ปราชัยแน่แท้แล้ว...

แต่ว่า...

“บอสครับ มีลูกค้าขอเข้าพบครับ”

วินาทีนั้น...ไม่ว่าจะมังกรฝั่งแดง และหนอนฝั่งน้ำเงิน ต่างมอดม้วยมรณาพร้อมๆ กัน

แม่งเอ๊ย!!!

ผมกับไอ้คิงรีบใส่กางเกงทั้งที่ตายังมองกันเชื่อมด้วยความอยากกระสัน โดยเฉพาะตัวผมที่จินตนาการไปไกลลิบ ถึงกระทั่งยามประตูเมืองถูกตีพ่ายด้วยพญามังกรทะลวงหนักๆ ทำเอาหนอนน้อยกระอักเลือดสีข้นออกมาเพื่อจำนน แต่ว่า...ทุกอย่างเป็นเพียงแค่ฝัน! ฮึก!!!

“เข้ามา”

ไอ้เก่งที่เคาะประตูได้ถูกจังหวะชะงักเล็กน้อยเมื่อเห็นผมกับไอ้คิงนั่งกองกันอยู่ตรงโซฟา ในสภาพที่ค่อนข้างจะผ่านศึกอย่างโชกโชน

“บอสครับ มีคนอยากติดต่อขอกู้เงิน ไม่ทราบว่า...สะดวกมั้ยครับ”

มาถามตอนนี้มันทันมั้ยวะ! ผมเสยผมตัวเองก่อนจะพยักหน้าตอบรับแทนไอ้คิงอย่างหงุดหงิด ปล่อยให้ไอ้เก่งไปตามตัวลูกค้าอันน่าสาปแช่งเข้ามา ก่อนจะชะงักเมื่อคุณผัวจูบปากเบาๆ ด้วยรอยยิ้มอารมณ์ดีเกินคาด

“พรุ่งนี้กูหยุด”

“ทำไมล่ะ”

“วันต่อมาก็หยุด”

ผมขมวดคิ้วมุ่นอย่างสงสัย ก่อนจะเริ่มเผยยิ้มออกมาบ้างเมื่อนึกอะไรออก

อะฮ้า ดูท่าการศึกจะได้เริ่มใหม่เร็วๆ นี้ซะแล้วสิ

“สามวันสามคืนของเราใช่มั้ย”

แถมยังเป็นศึกยืดเยื้อซะด้วย!

“เตรียมตัวรึยังเมีย”

“พร้อมตั้งนานแล้ว คุณผัว” ผมหัวเราะพลางเดินไปนั่งที่โต๊ะทำงานเพื่อรอรับลูกค้าด้วยอารมณ์ระรื่นกว่าเดิม

หลังพายุพัดผ่าน ท้องฟ้าก็สดใส

หวังก็แต่จะไม่ฟ้าเหลืองล่ะนะ

--------------

ในที่สุดก็แฮปปี้เอนดิ้งค่ะ เนื้อหาภาคแรกจะจบลงตรงนี้ ต่อไปจะเหมือนเป็นตอนเสริมซะมากกว่าเกี่ยวกับสามวันสามคืนของคู่ผัวเมีย และทิ้งท้ายเกี่ยวกับเรืออีกคนที่จะกลับมาจากตปท. ที่เกริ่นไว้ตั้งแต่พาร์ทคิงแรกๆ มีตัวตนจริงนะคะคนนี้ ไม่ได้เเหว่ง และไม่ได้ชื่อแหว่งด้วย 555

ตอนนี้เรื่องหลักเหลืออีกประมาณสองตอน แต่ก่อนจะไปสามวันสามคืน จะเป็นสรุปเกี่ยวกับคู่อื่นๆ ก่อนค่ะ เบอร์หนึ่งกระต่าย ชายหมอบ แล้วก็เก่งแว่น ค่อยมาจบที่คิงนิล ว่าแต่...น้องนิลนี่นับวันยิ่งเพ้อใช่ย่อยจริงๆ //ยอม

ปล.เห็นคนถามว่าเปิดพรีเมื่อไหร่ คือ...เปิดอยู่แล้วนะคะ เปิดสักพักแล้วด้วย จิ้มลิ้งเพจข้างล่างได้เลยค่ะ 


เพจนักเขียนที่เร่งปั่นเพื่อจะได้มีเวลาจัดไฟล์เล่มสองในต้นเดือนหน้า แล้วเข็นส่งโรงพิมพ์เจ้าค่ะ //ที่อัพรัวๆ คือไฟลนก้นแล้ว   

ทิ้งท้ายอีกนิดเผื่อกลัวว่าเราจะทำไม่ทัน แล้วเงินที่โอนมาจะทำเยี่ยงไร ไม่ต้องห่วงนะคะ...เราเคยบอกแล้วว่าช่วงหลังเราเเต่งตุนไว้ก่อน ตอนนี้เลยเหลือแค่สรุปคู่อื่นๆ ( ที่คงไม่ยาวมาก ตอนละไม่กี่หน้า) ส่วนสามวันสามคืน ยันตอนจบภาคหนึ่ง รวบตอนพิเศษอีกสี่ตอน เราแต่งจบหมดแล้วค่า ^0^! //จุดพลุ

[Pam_ban]

น้องนิลเก่งมากเลยค่ะ มองเบอร 1 ได้ทะลุปรุโปร่งมาก มีแผนจัดการได้อย่างเป็นขั้นเป็นตอน

ยังรอหมากอีกตัวที่แหว่งไป ว่าจะมาต้านทานอำนาจควีนคล้ายเก่งหรีอเปล่า 

รอตอนต่อไปค่ะ

 

[❣☾月亮☽❣]

สุดยอด. 
ตอนนี้สะใจจริงๆ ยาวด้วยและลงท้ายด้วยความตื่นเต้น. 5555
จะน้ำเงินจะแดงไม่สนแล้วเรารอสามวันสามคืนเท่านั้น
รอวันที่ฟ้าสดใสนะ แต่อาจจะค่อยไปทางเหลืองพาสเทล. 
พี่หมอกับชายแอบออกไปสานต่อกันสักแห่งหรือเปล่าน้อ

[smohh2]

+1 รอสามวันสามคืน 

[flimflam]

ชายดูแลพี่หมอบดีๆกว่านี้หน่อยสิ เอะอะก็นิล พี่หมอบน้อยใจนะเชื่อเถอะ 5555555555
เห็นนิ่งๆแต่ในใจน่าจะบ่นไปไกลแล้ว...

[Glitterycandy]

เปิดตอนมาอย่างเป็นการเป็นงาน มาขำตรงโคนัน 5555555555555

ควีนของเราเด็ดจริงๆ

[boboman]

สงสารพี่หมอบเบาๆ T^T
แต่ขำฉากอุลตร้าแมนฟันดาบมาก 55555555555
รอสามวันสามคืนนน

[nightsza]

โถ่ๆ น้องนิลน่าสงสาร จะเป็นคิวปิดก็ไม่ได้ ส่งคิงไปง้อ

[mild-dy]

โอ๊ยน้องนิลลลลลลล ช่วงนี้เพ้อหนักมากนะลูกอะไรๆก็จะเอาแต่มังกรของคิง 5555555555555+
พี่คิงก็หวงห่วงและติดเมียแบบสุดๆ อิจฉาาาาาาาาา
รอตอนต่อไปค่าาา

[kiolkiol]

  อ้าวนึกว่าเรืออีกคนชื่อแหว่งซะอีก

[ice.sp0211]

รอออออออออออออ

เราอยากอ่านสามวันสามคืน

[kosmos]

ว้าาาานึกว่าจะได้ชื่อแหว่งจริงๆ ฟังดูเท่แบบแปลกๆ อิอิ

[Viewonohm]

น้องนิลก็รอ 3 วัน 3 คืน เหมือนเราเลยยย 

[Snowermyhae]

พี่หมอบก็จัดการชายบ่้างนะคะ ตบจูบแบบที่นิลบอกเลย
ปล.อยากเห็นนิลเรียกพี่คิงว่าพี่จังเลยค่ะ ปกติเห็นเรียกแต่ไอ้คิง ขอเรียกพี่ซักครั้งเถอะค่ะ งือ

[hnonnoiSK]

3 day 3 night 

[КίmY]

แหม่ น้องนิลนี่ก็ช่างคิดได้นะ เรานี่นึกถึงนเรศวรเลย ฮ่าๆๆๆๆ 
นับวันรอสามวันสามคืนเหมือนน้องนิลเลยยยยย 
รอออออออออ   

[brookzaa]

 

[twinmonkey0311]

เกือบแล้วววว  :laugh:มังกรของมุมแดงเกือบได้มุดถ้ำมุมน้ำเงินแล้ว

[ormn]

  รอสามวันสามคืน

[Meimei]

แปปเดียวจะจบภาค 1 แล้ว มีภาค 2 ต่อเลยรึป่าวอะ
อย่าเว้นช่วงนานนะ คิดถึงน้องนิล 555555

[lnudeel]

สังเวียนย่อมๆ

[ticha.wrr]

ช่วงแรกๆให้อารมณ์เหมือนกำลังพิพากษาคดีในชั้นศาลดูจริงจังสุดๆ
ช่วงหลังๆนี่คืออะไร มุมแดง มุมน้ำเงิน แล้วยังมีโคนันอีก น้องนิลอย่างฮาอ่ะ 

[fay 13]

 

[Minty]

จิบชารอตอน 3 วัน 3 คืน

[่patsaporn]

ชอบตอนกรรายงานเป็นฉากๆๆ และคิดบทลงโทษกันอ่ะ คนของคลับใจต้องแกร่ง เริ่ดดดด
ชอบตอนพี่หมอบจับชายมาจูบ แหม่ มันน่านัก ทำให้พี่เขาหึงอยู่ได้นี่ ได้อย่างใจจริงๆ
สามวันสามคืน 555 ใครจะเชื่อว่าน้องนิลไม่ค่อยจะแข็งแรง หรือน้องแข็งแรงขึ้นเพราะเรื่องนี้
ชอบตอนนิลบอกให้รอแล้วคิงบอกตลอดกาลด้วย กรี๊ดดด อิคนหลงเมียนี่น่ารักที่สุด

ขอบคุณค่ะ

[pe-ar]

การศึกครั้งนี้ใหญ่หลวงนัก   
เราชอบ น้องนิล จินตนาการเริ่ดมาก ค่า

[Maxshu]

3 วัน 3 คืน ก็รอนะ เรืออีกคนรอยิ่งกว่า เปิดตัวเอาให้อลังการเลยนะคะ แอร้ยยย

[gupalz]

อ๊ายยย รอตอนสามวันสามคืน