ชาย x หมอบ part 6
ถึงตาพี่หมอบจนได้ รู้มั้ยว่าพี่หมอบรอนานแล้ว
รอแล้วรอเล่า รอด้วยความชอกช้ำระกำทรวง อยากจะเดินไปที่ยอดเขาแล้วตะโกนลั่นให้ใครต่อใครได้รู้เหลือเกินว่า...
ถึงพี่หมอบจะกาก แต่พี่หมอบก็มีหัวใจนะ!!!
ฮึก เสียตัวให้ก็แล้ว สะกิดเองก็แล้ว แต่ดูคุณแฟนของพี่หมอบสิครับ จู่ๆ ก็หายหัวหนีไปแอบทำอะไรกับน้องนิลโดยไม่บอกสักคำ ตอนที่ชายโทรมาพี่หมอบน่ะถึงกับรีบวิ่งร้อยเมตร ขับรถบึ่งออกมาด้วยความตกใจเลยนะ พี่หมอบน่ะโคตรห่วงแฟนเลย แต่ดูมันสิครับ ทั้งที่พี่หมอบยืนอยู่ข้างๆ แต่ก็มองน้องนิลไม่ยอมละสายตา ทำเอาใจเสียเลย
ไอ้เข้าใจน่ะเข้าใจ แต่ไอ้ปวดใจมันก็ยังปวด...พี่หมอบกรอกยาพาราฯไปสองเม็ดแล้วเนี่ย ว่าแต่มันช่วยได้มั้ยนะ...
“พี่ยังงอนอยู่อีกเหรอ”
ถ้าตอบว่าง่วงเพราะยา คุณแฟนจะง้อพี่หมอบมั้ยอ่ะครับ
อย่าดีกว่า...พี่หมอบต้องเล่นตัวสักหน่อยแล้ว ก็ขนาดไอ้คิงแทบจะส่งคุณแฟนมาเกยถึงที่ โดยให้ไอ้ชายมาทำงานร่วมกับผมที่ผับเพื่อตัดปัญหา มันก็ยังแสดงท่าทีลังเลอยากจะปฏิเสธได้ลงคอ หยามกันเกินไปแล้ว!
แต่มานึกๆ ดู พอเจอจูบพิฆาตเข้าไปก็ล่อซะหอบแฮ่กๆ ทั้งคู่ เกือบจะหมอบสมชื่อแล้วมั้ยล่ะ อุตส่าห์ฮึดขึ้นมาแต่เสียหน้าชะมัด พี่หมอบล่ะอ้ายอายเหลือเกิน
“พี่...อย่าเงียบสิ” ไอ้ชายพูดเสียงเจื่อน หน้าก็ดูเซื่องๆ จนเห็นแล้วจิตใจไม่สงบ ผมจะไปโกรธมันลงได้ยังไง ในเมื่อมันเองก็พยายามควบคุมตัวเองแล้ว แต่จะไปห้ามสัญชาตญาณความเป็นแม่ก็ไม่ได้
เอ๊ะ พี่หมอบพูดผิดรึเปล่านะ ช่างเถอะ...พี่หมอบปลงแล้ว
“หมอบ อย่างอนเลยนะ”
ฮึ่ย เรียกชื่อกันขนาดนี้ไม่ขอแต่งงานกันเลยล่ะ
“ไม่งอนหรอก” ผมยอมละความง่วงเพื่อต่อปากกับคุณแฟนที่ทำหน้าสำนึกผิดจนใจอ่อนยวบ “ไอ้คิงบอกว่ากูทำแล้วน่าเกลียด กูไม่อยากให้มึงเห็นว่ากูน่าเกลียด”
ชายยิ้มออกทันที โอ๊ย ใจละลาย
“พี่โกรธผมบ่อยๆ ก็ได้นะ ผมจะได้รู้ตัว”
“เฮ้ย กูไม่อยากโกรธบ่อยๆ เดี๋ยวตีนกาขึ้นแล้วหน้าแก่จะทำไง กูไม่อยากเหี่ยวเร็ว กูไม่อยากโดนทิ้ง” ผมรีบกุมหน้าตัวเองอย่างหวาดหวั่น เคยได้ยินมั้ยครับที่เขาว่ากันว่าหากทำหน้านิ่วคิ้วขมวดบ่อยๆ จะหน้าแก่น่ะ หนังหน้าผมก็ไม่ค่อยจะดีอยู่แล้ว ขืนเหี่ยวหย่อนยานขึ้นมาจะเอาอะไรไปมัดใจชายล่ะเอ้อ
“ผมไม่ทิ้งพี่หรอก”
ใจชื้นขึ้นมาทีละนิด
“ผมทำไม่เป็น”
แป่ว...ผมทำหน้าสลด นึกได้ว่าชายปฏิเสธคนไม่เป็น แบบนี้ต่อให้ไม่ใช่ผม แต่ถ้ามีใครจับมันขึ้นคร่อม ติ๊ต่างให้รับผิดชอบ มันก็จะยอมความแบบสุภาพบุรุษโดยไม่คิดอะไรลึกซึ้งสินะ
เวรกรรมแท้ไอ้หมอบเอ๊ย
“เออ พี่เข้าใจ พี่ก็ทำไม่เป็น”
และยิ่งทุเรศกว่าเก่าเมื่อผมสารภาพออกมา ฮือออ ชายก็เปรียบเสมือนขอนไม้ที่ลอยมาตรงหน้าผมพอดี หากไม่คว้าเอาไว้ ผมมีหวังโดนซัดไปติดกับคานพอดีสิครับ กับผู้หญิงน่ะหมดหวัง เพราะคงไม่ค่อยมีใครอยากได้ผู้ชายเหยาะแหยะดูไร้อนาคตเป็นผัว ฉะนั้นผมต้องเกาะไอ้ชาย เกาะไปตลอดชีวิตนี่ล่ะ มันไม่สลัดทิ้งผมก็จะเกาะไปเรื่อยๆ ล่ะวะ! ถ้าจะโดนซัดไปติดคานจริงๆ ก็ต้องมาเป็นคู่หูดูโอ้!
“แล้วผมต้องโค้งตัวให้พี่เหมือนคนอื่นๆ มั้ย” ชายถามอย่างลังเลเพราะพอข้ามมาฝั่งผับ ก็เหมือนจะอยู่คนละโลกกับทางคลับซึ่งโคตรจะเคร่งครัดในกฏระเบียบอย่างกับอยู่ในปราสาทจริงๆ
“เอ่อ...ไม่ต้องหรอกมั้ง” ผมตอบอย่างไม่แน่ใจ ปกติผมก็ไม่ได้บอกให้ใครมาโค้งให้หรอกนะครับ และที่น่าเศร้ากว่า...คือไม่มีใครโค้งให้ผมเลย...มีแต่พูดทักทายให้ไม่จืดจาง แม่ง นี่ผมเป็นเรือที่ทำจากกระดาษป่ะวะเนี่ย
“งั้น...”
“แต่มึงคงต้องโค้งให้ไอ้คิงว่ะ” ผมรีบพูดดัก ไอ้ชายชักหน้าตึงทันที ชาตินี้พวกมันสองคนจะญาติดีได้มั้ยวะ แต่ครั้งนี้ต้องขอบคุณไอ้คิงจริงๆ ครับ มันจัดการปัญหาได้ดีมาก โคตรแจ่มว้าวเลย พี่หมอบอย่างปลื้ม
“ถ้าไม่เจอ ก็ไม่ต้องโค้งใช่มั้ยครับ”
“แต่คลับมีกฏว่าทุกคนต้องมารายงานตัวกับคิงว่ะชาย ต่อให้มึงประจำฝั่งผับ แต่ยังไงมึงก็ต้องโค้งให้ไอ้คิงตอนกูเข้าไปหามันที่ออฟฟิศอยู่ดี ไม่งั้นมึงต้องถูกเขม่นแน่ๆ โดยเฉพาะไอ้เก่ง”
“...เก่ง? คนที่หน้าดุๆ ที่ส่งปืนให้คิงสินะครับ”
“ใช่ และที่สำคัญ มึงต้องเรียกไอ้คิงว่า ‘บอส’ ”
“...”
“...”
“ลาออกตอนนี้ยังทันนะชาย”
---------
ถ้าคู่นั้นเรียกว่าจิ้งจอกxกระต่าย คู่นี้ก็คนกากxสุภาพบุรุษล่ะค่ะ กร๊าก
พี่คิงเขาคำนวนไว้แล้ว กับชายที่ที่ควบคุมไม่ได้ สู้เอาเข้ามาในคลับ เป้นตัวแปรที่สามารถควบคุมและข่มได้ดีกว่า อีพี่คิงฉลาดในการใช้คนค่ะ 555
ส่วนใครชอบคู่นี้ไม่ต้องห่วง ยังมีบทอีกในตอนพิเศษค่ะ <3
เพจนักเขียนที่อวยน้องนิล บ้าพี่คิง ชอบเบอร์หนึ่ง หลงพี่เเว่น และเอาใจช่วยพี่หมอบ!