ตอนที่ 41 : ลองดี
“ยิ้มอะไร”
พอลากไอ้คิงออกมาสำเร็จ พวกผมก็นั่งดื่มด่ำกับบรรยากาศยามสายที่ร้านอาหารของคอนโด ไม่กล้าไปไหนไกลครับ เกิดอเล็กซ์เผลอจุดไฟเผาห้องจะทำยังไง ผมไร้ที่ซุกหัวนอนกันพอดี
“มึงแบบนี้น่ารักดี”
ผมเลิกคิ้ว รู้สึกอารมณ์ดีขึ้นมานิดหน่อยเพราะผัวชม แม้จะไม่เข้าใจว่าผมตอนวีนแตกมันน่ารักตรงไหน แล้วเกี่ยวอะไรกับที่ไอ้คิงนั่งอมยิ้มนิดๆ แบบวางมาดวะ
“กูน่ะเลิศเลอทุกท่วงท่าอยู่แล้ว” พูดไปก็รู้สึกขยาดปากชอบกล นิลกาฬไม่เคยคิดเล็กคิดน้อยก็จริง แต่การยอตัวเองหลังเจอคนบ้ากว่านี่มันชวนให้รู้สึกแปลกๆ อยู่เหมือนกัน “จริงสิไอ้คิง มึงรู้มั้ยว่าเมื่อเช้าอเล็กซ์มานั่งจ้องหน้ากูอยู่ข้างเตียง ถ้าไม่เพราะหัวทองๆ กูคงนึกว่าเป็นผีขอส่วนบุญไปแล้ว ถ้าไม่จัดการเรื่องนี้กูไม่ยอมหรอกนะ!”
ในคลับผมกับคิงน่ะทำใจแล้วว่าคงเป็นแหล่งอาถรรพ์ จะจ้ำจี้ทีไรเป็นต้องโดนขัดตลอด แต่ถ้าที่บ้านยังต้องมาคอยระแวงว่าจะมีคนเข้ามาขัดจังหวะ ผมก็ไม่ไหวจะเคลียร์!
ไอ้คิงขมวดคิ้วทันที มันเองก็คาดไม่ถึงว่าอเล็กซ์จะทำอะไรไร้สำนึกขนาดนั้น
“กูจะเตือนมันเองว่าการ์ดที่ให้ต้องใช้เฉพาะกรณีฉุกเฉิน”
“เออ ดี” ผมพยักหน้ารับ รู้ดีว่าไอ้คิงน่ะโคตรหวงถิ่น พี่หมอบยังไม่เคยมาเหยียบซะด้วยซ้ำ มีแต่อเล็กซ์นี่ล่ะที่ทำหน้าเหรอหราไม่รู้เรื่อง
“คิง” ผมเรียกชื่อสวามีที่นั่งฝั่งตรงข้าม ซึ่งยกโทรศัพท์ขึ้นเช็คข้อความจากบรรดาลูกน้องของมัน “อเล็กซ์เห็นกูเปลือยด้วย”
แกรบ!
“โทรศัพท์! โทรศัพท์!”
ขวัญเอ๊ยขวัญมา ผมรีบแยกไอโฟนรุ่นใหม่ล่าสุดจากมือคุณผัวแล้วลูบไล้ปลอบโยนก่อนที่เจ้าโทรศัพท์เครื่องบางจะแหลกเป็นชิ้นไปซะก่อน ไอ้คิงคงไม่ใช่มือพิฆาตโทรศัพท์หรอกนะ ตอนของผมก็โดนมันขว้างกระแทกกำแพงเละชนิดจำสภาพเดิมไม่ได้ เห็นนิ่งๆ แต่บทจะทำอะไรขึ้นมาล่ะโหดชะมัด
“มึงกลัวอะไร ไอ้อเล็กซ์มันไม่ชอบผู้ชาย”
คนเอาร่างกายพิสูจน์มาแล้วอย่างผมรับประกัน เพราะถ้ามันชอบผู้ชายจริงแล้วเสือกไม่โด่กับนิลกาฬ บอกเลยว่าโคตรเสียหน้า เสียศักดิ์ศรีดีกรีหนุ่มหล่อสุดเซ็กซี่แห่งปี
“...”
ไอ้คิงยังนิ่ง เห็นแล้วก็กลัวใจผัวตัวเอง มันเป็นประเภทไม่พูดมากแต่ทำเลยซะด้วย คงไม่ใช่ว่าคิดจะถ่วงศพอเล็กซ์ยังไงไม่ให้คนอื่นหาเจอหรอกนะ
“คิง แล้วตำแหน่งเรือของอเล็กซ์ทำอะไรบ้างอ่ะ” ผมรีบเปลี่ยนเรื่อง “มันหายหัวไปสี่ปี ก็เท่ากับที่มึงเปิดคลับไม่ใช่เหรอ สรุปแล้วหน้าที่ของมันคืออะไรกันแน่”
“หัวโขน” ไอ้คิงตอบ เสียงติดจะโหดนิดๆ แต่พอหันมาพูดกับผมดีๆ ก็เริ่มปรับอารมณ์ไม่ให้ขุ่นมัวใส่เมีย “กูลากอเล็กซ์มาจดทะเบียนเจ้าของเปิดคลับด้วยกัน ชื่อของมันหราขนาดนั้น เวลามีการตรวจสอบอะไรก็จะสามารถประนีประนอมได้ง่าย”
“งั้นสรุปแล้วมันครองตำแหน่งไว้แค่ชื่ออ่ะดิ”
“ใช่ กูบอกแล้วว่ามันไม่สนใจเรื่องลำดับชั้น” คิงพยักหน้ารับ “หรือให้ถูกก็คือ...มันแทบจะไม่สนใจว่ากูทำอะไรบ้าง มันแค่อยากมีส่วนร่วมกับอะไรก็ตามที่คิดว่าเจ๋ง หรือมึงคิดว่าคนอย่างอเล็กซ์จะสามารถจับงานบริหารเรื่องพวกนี้ได้ล่ะ”
ผมส่ายหน้า พวกหล่อใสไร้สมองอย่างอเล็กซ์ ดูจะหลอกง่ายกว่าพี่หมอบซะอีก ไม่สิ พี่หมอบน่ะกากแต่มีกึ๋น รายนั้นน่ะเป็นนักเจรจาประจำคลับซะด้วยซ้ำ ส่วนอเล็กซ์...
มันมีดีแค่หน้าตา สมตำแหน่ง ‘หัวโขน’ จริงๆ ว่ะ
ถึงว่าสิไม่มีใครจะสนใจไยดีกับเรืออีกคนที่ว่างไปตั้งสี่ปี เบอร์หนึ่งก็ไม่รู้จักและไม่คิดจะทำความเข้าใจซะด้วยซ้ำ เพราะตำแหน่งในคลับตอนนี้สมบูรณ์แบบอยู่แล้ว ไอ้คิงคุมคลับ พี่หมอบคุมผับ ทั้งบิชอปและอัศวินต่างมีหน้าที่ของตัวเองโดยไม่ก้าวก่ายกันและกัน เป็นระบบครบวงจรที่ไม่ควรจะมีตัวแทรกเข้ามาได้เลย
ยกเว้นผมน่ะนะ
คิดไปคิดมา ผมกับอเล็กซ์แม่งมีส่วนคล้ายกันอีกข้อ ตรงที่เป็นสัมภเวสีลอยไปลอยมาในคลับนี่ล่ะ!
“แล้วเมื่อวานมึงพูดเรื่องโรงงานกับอเล็กซ์ทำไม”
“กูให้อเล็กซ์รู้ในสิ่งที่ควรรู้ ว่ากูจับงานตรงไหนบ้าง จะได้ช่วยกันตำรวจให้ถูกที่”
อา...อเล็กซ์เป็นสัมภเวสีที่มีประโยชน์มาก
เวรล่ะนิลกาฬ มึงจะแพ้ไอ้บ้าที่มีสปอร์ตไลท์ส่องกลางกบาลไม่ได้นะ!
“แล้วนี่มึงจะเอาอเล็กซ์ไปไว้ไหน” ผมถามไปก็รู้สึกตงิดในใจว่าทำไมต้องสอดรู้เรื่องหมอนั่นขนาดนั้นวะ นี่ไม่ได้อยากจะเสือกเลยจริงๆ นะ “ห้องทำงานมีแค่โต๊ะมึงกับกู พี่หมอบปกติอยู่ทางผับ แล้วอเล็กซ์ล่ะ? ถ้าเอาไปไว้ชั้นสอง จะไม่ตีกับไอ้เก่งตายเหรอวะ”
ผมเห็นความวินาศในทันที
เก่งผู้บ้าลำดับชั้น กับอเล็กซ์ที่โคตรจะลัลล้าไม่สนใจ
ถ้าไปแหย่ผิดวิธีเข้าให้มีหวังโดนอัศวินเสยคางปากแตกฟันหลุดน่ะสิ รายล่าสุดที่เก่งลงมือเอง ถึงกับถูกเข็นส่งโรงพยาบาลเพื่อปรับแก้รูปหน้าที่กรามเบี้ยวค้างเห็นได้ชัด
“ไม่ต้องห่วง” ไอ้คิงยิ้มนิดๆ อย่ามาปล่อยฟีโรโมนแถวนี้ได้มั้ย สาวน้อยสาวใหญ่ที่แอบเล็งระทวยหมดแล้ว ฮึ่ย เมื่อก่อนก็ไม่ได้สนใจหรอกนะ แต่หมู่นี้พอตั้งใจมองมันมากขึ้น ผมก็เริ่มจะสังเกตคนรอบข้างที่ทำปฏิกริยาเคมีกับผัวตัวเอง
ความจริงก็รู้อยู่หรอกว่ามันหล่อ แม้จะคนละอย่างกับอเล็กซ์แต่ด้านเสน่ห์ผมให้กินขาด อเล็กซ์น่ะมองไปนานๆ ก็เริ่มตาพร่าและเบื่อไปเอง แต่คิงเป็นคนที่ดูลึกลับน่าค้นหาตลอดเวลา
“มีอะไรก็คายๆ มาเถอะ ท่ามากจริงนะมึง” ผมเอานิ้วจิ้มแก้มไอ้คิงเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ ปรากฏว่าคุณผัวก็ให้ความร่วมมือดีโดยการเอานิ้วผมไปงับเบาๆ จนสยิวไปถึงช่วงล่าง
“อเล็กซ์ชอบการพนัน”
และผมก็ได้เห็นด้วยตาตนเองในตอนเย็นวันนั้น
ไม่จำเป็นต้องมีโต๊ะทำงานหรอก เพราะคนอย่างอเล็กซ์มันอยู่เฉยไม่ได้ และคำพูดของคิง ก็คือสิ่งที่ทำให้อีกฝ่ายยิ่งเปล่งประกาย
“ตานี้จะกวาดสักเท่าไหร่ดีน้า”
“โธ่ คุณอเล็กซ์ ออมมือกับพวกผมบ้างสิครับ”
“ถ้าพูดแบบนั้นล่ะก็จะยอมให้สักตาแล้วกัน!”
...ยอมให้สักตาอะไรวะ ไอ้บ้า! ไอ้ไร้สมอง! ถ้ายอมจริงก็อย่าทุ่มชิปหมดตักไปแบบนั้นสิ ดูนั่น ไอ้พวกที่ยืนเป็นไทมุงทั้งหลายถึงกับตาวาว รีบจับจองที่นั่งเพื่อจะถลุงทรัพย์ฝรั่งหัวทองที่จู่ๆ ก็โผล่มาบอกว่าเป็นเทพเจ้าแห่งโชคลาภให้กลับบ้านเหลือแต่กางเกงใน
“พี่เอก...”
ผมกระซิบกับอัศวินผู้ดูแลชั้นหนึ่งซึ่งยืนคุมหน้าประตู ข้างๆ มีเบี้ยอีกสองสามคนยืนกันท่าเอาไว้ เพราะทางออกเพียงหนึ่งเดียวนี้จำเป็นต้องมีกำลังคนในการจับพวกหนีหนี้หรือพวกเมาอาละวาด
“ปล่อยไว้แบบนี้จะดีเหรอพี่”
“...ถ้าไม่สร้างความเสียหายให้คลับ ก็ไม่เป็นอะไรหรอกครับควีน” พี่เอกเว้นไปนานกว่าจะตอบออกมา สาเหตุที่ผมมายืนตีสนิทไม่ใช่อะไรหรอก แต่เพราะถ้านั่งอยู่ในคอกมันเหงา เบอร์หนึ่งซึ่งมีหน้าที่เป็นเบ๊ของควีนก็โดนส่งออกไปเฝ้าโรงงาน ผมเลยต้องลุกมาหาเพื่อนคุย
ส่วนสาเหตุที่มายืนอู้ตรงนี้ก็เพราะไอ้คิงให้ผมมาพิสูจน์ด้วยตาตัวเอง ใช่ อเล็กซ์เล่นพนันเก่ง ผมขอยอมรับจากใจ แต่ไม่ใช่ว่ามันมีเทคนิคแพรวพราวอย่างเบอร์หนึ่ง หรือเป็นยอดกลยุทธิ์เหมือนพี่แว่นหรอกนะ มันน่ะ...เล่นพนันเก่งเพราะดวงดีต่างหาก!
อเล็กซ์ไม่ได้ทำอะไรเลย มันก็แค่ลงเงิน และก็ปล่อยให้เจ้ามือแจกไพ่โดยเปลี่ยนใบตามใจอยาก แล้วแต่อารมณ์สุดๆ และที่โมโห คือใบที่เข้ามือเสือกดีไง ตั้งแต่มันเริ่มเล่นก็ชนะรวดมาตลอดหลายสิบตา ทำเอาบรรยากาศในชั้นหนึ่งครึกครื้นมาก ลูกค้าหลายรายพากันเข้ามาท้าทาย ก่อนจะกลายเป็นพูดคุยสนุกปากเพราะไอ้บ้าอเล็กซ์เป็นประเภทคนให้ทำอะไรก็ทำ
ดูอย่างตอนนี้สิ...พอบอกออมมือ มันก็ออมจริงๆ โดยการโยนไพ่เข้ากองกลางโดยไม่เปิดดูแม้แต่น้อย ยอมถอนตัวแล้วรอถวายชิปกองใหญ่ให้ผู้ชนะด้วยรอยยิ้มแสนเบิกบาน แล้วอีแบบนี้จะไม่ให้คนเข้ามาต่อคิวรอเล่นกับมันได้ยังไง ตั้งแต่หนึ่งทุ่มถึงสามทุ่ม อเล็กซ์เล่นได้เล่นเสียแบบเสมอตัวตลอด แจกเงินให้ชาวบ้านแต่ก็ไม่เข้ากระเป๋าตัวเอง เป็นตัวชูโรงของชั้นหนึ่งชัดๆ!
“เฮ้อ...เบื่อแล้ว”
หลังแจกเงินออกไปหมดตัว อเล็กซ์ก็เดินออกจากโต๊ะโป๊กเกอร์ ผมมานึกได้ก็ตอนนี้ว่าหมอนั่นคงตั้งใจลุกตัวเปล่าอยู่แล้ว เพราะถ้ามีชิปกองเต็มโต๊ะ ไม่ว่ายังไงคนอื่นก็ไม่ยอมให้ไปสักทีเพราะจะชิงคืนส่วนที่เสียไปคืนมาให้ได้
“ต่อไปเล่นอะไรดีน้า”
“คุณอเล็กซ์ ไม่สนใจแบล็คแจ็คบ้างเหรอครับ” เบี้ยซึ่งยืนคุมแถวนั้นเอ่ยถามอย่างสุภาพ เพราะเมื่อตอนเย็นคิงได้แนะนำทุกคนให้รู้จักกับเรือคนนี้หมดแล้ว ยกเว้นก็แต่เบอร์หนึ่งและกระต่ายที่ยังไม่เห็นหน้าค่าตา รู้จักแต่จากข้อความในโทรศัพท์เท่านั้น
“ไพ่เหมือนกันนี่นา ไม่เอาดีกว่า” อเล็กซ์ตอบอย่างไม่ใส่ใจ ก่อนจะปราดเข้าไปลองหมุนรูเล็ต หลังหยอดเหรียญไปแค่สามครั้งก็ได้รางวัลแจ็คพ็อตจนคนอื่นๆ รีบเข้ามาประจบ พวกเบี้ยก็ยิ่งดีใจใหญ่ เพราะไม่ว่าอเล็กซ์จะไปหยุดตรงไหน ก็ทำให้การค้าในส่วนนั้นคึกคักขึ้นมาทันที
“ควีน...”
“อะไรเหรอครับพี่เอก”
“เปล่าครับ แต่มือของคุณ...”
อ้อ ผมก็แค่กำมือแน่นไปโดยไม่รู้ตัว
“ผมขึ้นไปหาคิงก่อนนะ”
“ครับ ควีน”
ผมเดินหลบจากพี่เอกแล้วเลี้ยงขึ้นชั้นสองโดยไม่คิดบอกอเล็กซ์ เบี้ยหลายคนเห็นผมเดินผ่านก็รีบโค้งตัว ผมเลยต้องแย้มยิ้มตามประสาควีนผู้มีน้ำใจ แม้ความจริงจะค่อนข้างหงุดหงิดจนอยากระบายโดยการต่อยหน้าใครสักคนก็เถอะ
ไม่รู้ทำไมเห็นหน้าอเล็กซ์แล้วผมรู้สึกเหมือนเป็นผู้หญิงมีประจำเดือน อารมณ์แปรปรวนง่ายชะมัด นิลกาฬไม่ใช่คนขี้อิจฉา ออกจะมั่นใจในตัวเองซะด้วยซ้ำ แต่พอเห็นคนคนหนึ่งที่ทำอะไรก็ได้มาง่ายๆ มีคนล้อมหน้าล้อมตา เหมือนมีแสงไฟส่องหัวตลอดเวลา ผมก็อดรู้สึกเคืองไม่ได้จริงๆ
ผมไม่ได้อยากเป็นแบบอเล็กซ์ แต่ผมแค่ไม่เข้าใจ
โลกนี้มันไม่ยุติธรรมขนาดมีสองคนที่แตกต่างขนาดนี้เลยหรือ
คนคนหนึ่งที่พยายามแทบตาย ใช้ความเข้มแข็งทั้งหมดเพื่อจะได้มีชีวิตอย่างมีความสุข กับอีกคนที่อ่อนต่อโลกเหลือเกินแต่มีครบทุกสิ่งอย่าง ไม่ต้องใช้ความพยายามอะไร แค่ออกปาก ก็สามารถได้ทุกสิ่งตามต้องการ
“ควีน...”
พอเดินขึ้นชั้นสอง ผมก็โดนไอ้เก่งยืนขวางหน้า จากสายตาแล้วมันซึ่งยืนคุมอยู่ตรงบันไดก็คงจะเห็นเหตุการณ์ในชั้นหนึ่งทั้งหมด
“หมอนั่นมันตัวอะไร”
ผมหลุดหัวเราะ คิดไว้ไม่ผิดว่าเก่งก็ต้องเป็นอีนคนที่ไม่ถูกชะตากับเรือคนouh
“เจ้านายอีกคนของแกไง”
เก่งถึงกับเบ้ปากแบบไม่ยอมรับสุดขีด มันเกลียดพวกอ่อนแอปวกเปียกดีดนิ้วเดียวกระเด็นมาก ยกเว้นก็แต่พวกมีสมองที่มันสู้ไม่ได้ อย่างผมกับพี่แว่นเป็นต้น
จะว่าไป...
“สรุปแล้วเรื่องพี่แว่นเป็นไงบ้างวะ” ผมเข้าไปกระแซะไอ้เก่ง “ฉันเห็นนะว่าวันนี้มาด้วยกัน...”
“ชู่!”
ไอ้เก่งรีบยกนิ้วจุ๊ปาก บอกให้ผมเงียบเสียงก่อนจะมีใครได้ยิน ไอ้นี่ก็หน้าบางจริงโว้ย แถมยังหน้าแดงง่าย ถามแค่นี้ล่อแดงเถือกไปถึงหู
“เดี๋ยวใครได้ยินแล้วพี่แว่นเสียหาย”
อือหือ ทำอย่างกับพี่แว่นเป็นดาราดังที่มีข่าวซุบซิบไม่ได้อย่างนั้นล่ะ พอรู้ใจจริงไอ้เก่งผมก็คิดว่ามันน่ารักขึ้น อย่างกับเด็กประถมที่แอบรักอาจารย์ เป็นรักต้องห้ามที่ได้แต่แอบมองห่างๆ แต่เฝ้าถนอมอย่างดี
“งั้นสรุปว่าไง หรือจะให้ไปถามพี่แว่นเอง”
“อย่า!” หน้าตาตื่นเชียวนะมึง เวลาจับจุดอ่อนใครได้นี่สนุกจริงจริ๊ง “ผม...ผมแค่ไปดักรอข้างหน้าเฉยๆ”
โธ่ ไอ้เราก็นึกว่าจะมีลุ้น
“พี่แว่นทักทายผมด้วย!”
พอเห็นผมทำหน้าผิดหวัง ไอ้เก่งก็รีบอวดใหญ่ เด็กน้อยเอ๊ย
“ทักทายว่าอะไร”
“สวัสดี”
“...”
หนทางข้างหน้าของเจ้าช่างยาวใกล้นัก คิวปิดนิลกาฬจะไม่ขอยุ่ง เพราะนั่นคือพี่แว่นผู้มีบุญคุณทางใจกับผมมาก ฉะนั้นจะไม่ขอยื่นมือไปเกะกะระรานเป็นอันขาด
ผมตบไหล่ไอ้เก่งสองที ก่อนจะเดินไปหาไอ้คิงที่ออฟฟิศ แต่ไม่ทันได้เปิดประตู ก็มีอีกคนรีบวิ่งปราดเข้ามาเบียดซะก่อน
“โอ๊ย อเล็กซ์ จะรีบไปตายที่ไหนวะ”
“ก็แล้วทำไมไม่เรียกกันสักคำ ทิ้งกันแบบนี้ใช้ได้ที่ไหน!”
เอ้า ก็เมื่อกี้ยังเห็นโดดเหยงๆ อยู่ข้างล่าง แล้วทำไมต้องเรียกด้วยล่ะวะ แต่ดูจากสีหน้าตกใจของคนอื่น คาดว่ามันคงรีบวิ่งให้ทันผมด้วยความเร็วเสียง เพราะแม่งยืนเหงื่อโทรม หอบแฮกๆ อยู่ข้างๆ เนี่ย
“ก็นึกว่าติดลม”
“ของแบบนั้นเล่นไปสักพักก็เบื่อแล้ว”
คำพูดที่ไม่ได้คิดอะไรลึกซึ้ง แต่ทำเอาคนฟังอย่างผมถึงกับมือสั่น อเล็กซ์คงไม่เคยรู้จักความเจ็บช้ำใจจากการพ่ายแพ้ที่แม้พยายามเท่าไหร่ก็ไม่มีทางชนะมาก่อน
เอาอีกแล้วนะนิลกาฬ นี่เพื่อนผัว ใจเย็น อย่าเพิ่งต่อย สงบหมัดเอาไว้...
“เมียคิง”
“อะไร”
“วิธีให้หาเมียน่ะไม่ค่อยได้ผลเลย เมื่อกี้ลองไปจีบผู้หญิงแล้วรู้สึกว่ามันไม่ใช่ว่ะ ยิ่งลองกับผู้ชายแล้วขนลุกไปทั้งตัว”
“แล้วยังไง” ผมทำหน้าเซ็ง ก่อนจะเปิดประตูที่เมื่อกี้ได้แต่จับกลอนเพราะโดนเบียดจนตัวเซ
“กูก็เลยคิดได้ว่าประเด็นไม่ใช่อยู่ที่เพื่อนคิงหาเมีย แต่อยู่ที่เมียเพื่อนคิงเป็นยังไงต่างหาก”
ฟังไปฟังมาชักจะงง อะไรของมันวะ
“ขอกูลองจีบมึงหน่อยดิ”
ผมชะงัก ก่อนจะเงยหน้าไปเจอไอ้คิงที่นั่งตรงโต๊ะทำงานซึ่งหันหน้ามาทางประตูฝั่งคลับพอดี สายตาของคุณผัวทำเอาผมถึงกับลืมที่จะปฏิเสธไอ้เรือเวรนี่ไปเลย
...มึงคงไม่เคยตายซะแล้วอเล็กซานเดอร์!
-------
เรื่องชักจะวุ่นเพราะเรือคนนี้ล้วนๆ
อเล็กซ์พูดไปก็ไม่ได้เจตนาไม่ดีหรอก แค่อยากลองเท่านั้นเอง คาเรคเตอร์ของอเล็กซ์เป็นอะไรที่ค่อนข้างแปลกใหม่สำหรับเรื่องนี้ แต่เราคิดว่าเป็นตัวสำคัญเลยล่ะที่ทำให้นิลกาฬซึ่งพยายามงัดไม้ตายสู้กับคนอื่นๆ จนได้รับการยอมรับแล้ว ต้องถึงคราที่ลองสู้กับตัวเองดูบ้าง ว่าจะรับอเล็กซ์ได้มั้ย 555
นักเขียนที่อวยให้พี่คิงหึงโหด จัดหนักจัดเต็มไปเลยท่านราชาของพวกเรา!
หัวข้อ: {{ King’s Club }} เพราะเสพติดเซ็กซ์ - แจ้งข่าวรีปริ้น - P.149 - (อ่าน 1353168 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก