บทที่ 47 : มองที่หน้า
ไอ้คิงแม่งโกหกหน้าตายชิบหาย
มันทำเป็นพูดว่าผมคงไม่รู้จักสายเลยปล่อยให้หัวข้อตก แต่เอาจริงแล้วเพราะรู้ว่าผมไม่อยากดึงไอ้หญิงเข้ามา ก็เลยจงใจปกปิดต่างหาก
ผัวเชี่ย!
“ไม่ต้องมากำหมัดไอ้นิล กูเป็นแค่สายรายงานเวลามึงอยู่มหาลัยเฉยๆ ไม่ได้เป็นคนของผัวมึง”
...เหมือนลูกโป่งโดนปล่อยลม
ผมเกือบจะเดินดุ่มไปหาไอ้คิงแล้ว ติดก็แต่ไอ้หญิงจับต้นแขนเอาไว้ ล่อซะสะท้านสะเทือนจนผมต้องทำความเข้าใจซะใหม่ ไอ้ตรงศอกน่ะพอเจ็บนิดๆ เหมือนมดกัดเพราะแตะไม่โดน แต่ตรงเข่าที่โดนรั้งเอาไว้จนต้องกระตุกตัวกลับทั้งที่ก้าวขาออกไปแล้วนี่สิ ผมถึงกับทิ้งตัวนั่งข้างไอ้อเล็กซ์ที่มองไปมองมาอย่างงงวย
“เมียเพื่อนจะทะเลาะกับผู้หญิงเหรอวะ ไม่ดีนะไม่ดี ปู่กูบอกว่าฟันผู้หญิงได้เพราะเขาชอบ แต่ห้ามขึ้นเสียงและใช้กำลังกับเพศแม่อันประเสริฐ ไม่งั้นมึงจะได้ชื่อว่าหน้าตัวเมีย”
...มึงพูดขนาดนี้ด่ากูเถอะ
“ต๊าย ทำไมว่าที่สุดที่รักของฉันฉลาดจัง”
ไอ้หญิงก็อวยเข้าไป
“แน่นอน กูเรียนจบจากอเมริกาเชียวนะ”
“อู้ววว เด็กนอก”
หญิง...มึง...มึงหันมาสนใจกูหน่อยมั้ย
“หญิง” ไอ้ชายช่วยพูดแทรกก่อนที่ไอ้คนขี้โอ่จะอวดหน้าระรื่นโดยมีหญิงคอยตบมุกเพื่อตีสนิท “หญิงเป็นสายของคิงตั้งแต่เมื่อไหร่”
เพื่อนแท้นี้หนามีแต่ชาญชาย
“ผัวมึงโทรหากูเองอ่ะ” หญิงทำหน้าหงุดหงิดเล็กน้อยเพราะโดนขัดระหว่างป้อหนุ่ม ไม่อยากจะบอกว่าอเล็กซ์แก่กว่ามันสองปี เล่นทำซะอย่างกับต้อยเด็ก “ก็ไม่เชิงว่าเป็นสายอะไรหรอก แต่เวลามึงมามหาลัย ผัวมึงก็จะโทรมาถามว่าทำอะไรอยู่ กูไม่ค่อยกล้าคุยกับพี่คิงของมึงเท่าไหร่ ช่วงหลังก็เลยคอยส่งข้อความรายงานแทน กลายเป็นกิจวัตรไปแล้ว”
แล้วเพื่อนสาวเพียงคนเดียวของผมก็ยิ้มเผล่
“กูได้ทิปสำหรับงานนี้ด้วยนะ”
“มึงขายเพื่อนนี่หว่า!”
“กูเปล่า” ไอ้หญิงรีบยกมือโบกปัด “ผัวมึงป๋าจะตาย เวลากูบอกเรื่องมึงเถลไถลก็เลยได้ของตอบแทนเป็นค่าขนมเล็กๆ น้อยๆ กูไม่ได้เห็นแก่เงินหรอกนะ”
“กูเชื่อมากเลยเหี้ยหญิง”
“งั้นถ้าสลับกัน มึงจะทำมั้ยเหี้ยนิล”
“ทำ!”
ชายที่ตอนแรกจะเข้ามาช่วยเกลี้ยกล่อม เป็นอันหมดสิ้นคำพูดเมื่อได้ยินเสียงตอบรับหนักแน่นของผม
แหม...ไอ้คิงไม่ใช่คนอื่นคนไกล บอกไปก็ไม่เสียหาย
ผมยกโทษให้หญิงก็ได้วะแม่ง
“แล้วเรื่องคลับล่ะ”
“อย่ามองแบบจับผิดสิวะ กูบอกแล้วว่าตอนแรกผัวมึงเป็นคนโทรหากูก่อน แล้วก็เล่าเรื่องทำคลับผิดกฎหมาย มึงอาจจะไปพัวพันโดนหาเรื่องเอาได้ ก็เลยให้ช่วยดูๆ เวลาอยู่ที่มหาลัยแค่นั้นเอง”
ไอ้คิง กูขอโทษที่เข้าใจมึงผิด
มึงแม่งโคตรเป็นผัวดีเด่นแห่งปีเลยว่ะ
“แล้วทำไมต้องทำเป็นลับๆ ล่อๆ คิดว่าตัวเองเป็นเจมส์ บอน์ดรึไงเหี้ยหญิง”
“ก็กูถามแล้วมึงไม่บอก จะให้พูดก่อนยังไงวะ” เอ้า มาด่ากันอีก “สรุปเป็นคลับของผัวมึงจริงๆ สินะที่ชอบส่งคนเข้าโรงพยาบาล อยู่ตรงไหนวะ ใช่ข้างหลังนี้ป่ะ กูเคยเห็นมึงเข้าไปในห้องออฟฟิศแล้วหายหัว เลยเชื่อว่าต้องมีทางเชื่อมไปที่อื่นต่อแน่ๆ”
เพื่อนครับ โปรดอย่าทำตัวฉลาดเอาตอนนี้
“มึงกระตือรือร้นไปมั้ย”
“เอิ่ม เหี้ยนิล กูรู้เรื่องนี้มาหลายเดือน แต่ต้องปิดปากเงียบมาตลอด จะให้ถามกับผัวมึงก็ไม่กล้า จะถามกับมึงแม่งก็อมพะนำอยู่ได้ ไหนๆ ตอนนี้กูได้โอกาสแล้ว ถามนิดถามหน่อยมาทำเคืองนะมึง”
“ถ้ากูตอบ มึงจะเลิกจีบอเล็กซ์มั้ย”
“ไม่!”
อเล็กซ์ที่โดนลากเข้าบทสนทนาเงยหน้ามองเหรอหรา
“เรียกกูเหรอเมียเพื่อน”
“ก้มหัวไปอเล็กซ์ กูไม่ได้คุยกับมึง”
อเล็กซ์ทำหน้าเจื่อน ถ้าเป็นปกติคงว่าผมด้วยถ้อยคำที่เหมือนจะด่าก็ไม่ด่า แต่เพราะยังมีชนักติดหลังเรื่องที่ทำผมเจ็บตัวอยู่ มันเลยไม่ค่อยกล้าหือมาก ได้ทีต้องข่มครับ
“หญิง” ผมหันมาทำหน้าจริงจังกับเพื่อนที่ทำท่าเหมือนจะไปโอ๋ไอ้ฝรั่งหัวกลวง “มึงฟังนะ อเล็กซ์แก่กว่ามึงสองปี แต่นิสัยโคตรเด็ก ไม่ใช่เด็กไม่ยอมโต แต่แม่งเป็นเด็กปัญญาอ่อน แถมเอาแต่ใจชิบหาย มันมีดีแค่หน้าตา ไม่เหมาะแก่การทำผัวอย่างยิ่ง”
“แต่เหมาะกับการเป็นพ่อของลูกนะเหี้ยนิล”
...เพื่อนครับ นี่มึงข้ามขั้นไปถึงไหน
“มึงลองคิดสิว่าถ้าลูกกูเป็นเด็กลูกครึ่ง ได้เสี้ยวหน้าของอเล็กซ์มาสักเศษสามส่วนสี่ แค่นึกก็ฟินแล้ว!”
ผมมองหน้าหญิง มันเองก็จัดว่าเป็นคนหน้าตาไม่เลวร้ายคนหนึ่ง ออกจะเป็นสาวหมวยที่โก๊ะๆ ล้นๆ ซะด้วยซ้ำ ถ้าเอาตาชั้นเดี่ยวของมันมาบวกกับตาเชื่อมหวานของอเล็กซ์ คงจะเป็นอะไรที่พอเหมาะสมบูรณ์แบบ ปากนิดจมูกหน่อย โครงหน้าโครงสร้างก็...
เวร ผมชักจะเคลิ้มตาม
อย่า อย่ามองกันแบบนั้น ผมมีปมเรื่องผู้หญิง ให้มีเซ็กซ์ทำลูกเนี่ยเป็นไปไม่ได้ แต่ถ้าถามว่าผมอยากมีมั้ย...มันก็ต้องอยากสิครับ แม้ผมจะเกลียดเด็กงี่เง่า แต่พอนึกภาพเด็กน่ารักๆ เดิมตามต้อยๆ เหมือนตัวเองตอนเด็ก ก็เป็นความรู้สึกที่ว่า...ผมจะต้องอุ้มเด็กคนนั้นไว้แล้วไม่มีวันละเลยอย่างที่แม่เคยทำแน่ๆ
ตัวเองหมดโอกาสไปแล้ว แต่พอนึกภาพลูกของไอ้หญิง...
ถ้าหน้าตาแบบลูกครึ่งได้เสี้ยวหมวยเสี้ยวฝรั่งมา เดินตามผมแล้วเรียก ‘น้านิล น้านิล’ ผมก็ชักเข้าใจว่า ‘โคตรฟิน’ นี่เป็นยังไง
“นิล...นิลทำไมถึงเหม่อแบบนั้นล่ะ”
“เมียเพื่อนแม่งบ้าไปแล้ว”
เสียงของไอ้ชายกับอเล็กซ์เรียกให้ผมกลับมาปัจจุบัน
“หญิง กูพอจะเก็ทไอ้สิ่งที่มึงนำเสนอหรอกนะ” ผมกระแอมไอแก้เก้อ “แต่มึงจะข้ามขั้นไปตอนมีลูกออกมาเดินเต๊าะแต๊ะไม่ได้ เรื่องผัวๆ เมียๆ มันต้องใช้ความรักความเข้าใจสิวะ”
“เอ่อ...นิล กูไม่อยากจะขัดหรอกนะ แต่มึงเป็นคนที่พูดเรื่องนี้แล้วไร้ความน่าเชื่อถือที่สุดเลยว่ะ” หญิงทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก “ทีมึงกับผัวมึงยังเซ็กซ์มาก่อนความรักเลย แล้วมาสอนเรื่องกุลสตรีกับกู นิล มึงไปเช็คสมองตัวเองก่อนมั้ย”
“เหี้ยหญิงครับ กูเป็นตัวผู้ มีเซ็กซ์เป็นล้านครั้งก็ไม่ท้อง ช่วยตรัสรู้ถึงเพศมึงหน่อย” ผมชักจะหมดความอดทน “พ่อแม่มึงก็ออกจะรักมึง ถ้าป่องก่อนแต่งจะทำยังไง มึงอยากมีลูกก็ช่วยทำหน้าที่ลูกที่ดีด้วยสิวะ”
นิลกาฬโคตรพ่อพระ ใครก็ได้เอารางวัลคนดีแห่งปีให้นิลกาฬที
เอาน่า ผมบอกแล้วว่าตอนเด็กมีปมเยอะ ไอ้ที่ว่ามาก็เป็นสิ่งที่อยากทำแล้วทำไม่ได้ ก็เลยไม่อยากให้เพื่อนซ้ำรอยเดิมทั้งนั้น
“กูก็แต่งก่อนสิวะ”
ผมเริ่มจะปวดหัวตุบๆ
“หญิง มึงอายุยี่สิบ มึงเรียนอยู่ปีสอง...”
“กำลังจะขึ้นปีสาม”
“เออ นั่นแหละ มึงกำลังจะขึ้นปีสาม มึงจะแจกซองเก็บค่างานแต่งอะไรตอนนี้วะ!”
ทำไมเพื่อนผมถึงได้ซึ่งความเป็นสุภาพสตรีขนาดนี้ ถึงผมจะคบกับมันเพราะไม่ได้วี๊ดว๊ายน่ารำคาญ แต่ใช่ว่ามันจะ...จะอะไรดีวะ เอ่อ...ไร้ยางอาย! ขอยืมคำมาใช้หน่อยแล้วกันนะอเล็กซ์
“กูไม่ได้ตั้งใจจะแต่งสักหน่อย มึงตื่นตูมไปได้ กูบอกแล้วว่าจะขอจีบก่อน”
ยุคสมัยมันเปลี่ยนไปแล้ว นิลกาฬจะเป็นลม
“แล้วเรื่องลูก...”
“มันคือแผนอนาคตไงมึง กูจีบก่อน จีบติดก็คบกันแบบปั๊ปปี้เลิฟ เรียนจบแล้วก็ค่อยแต่ง ป่ามป้าม จากนั้นก็มีลูก! แบบเกมเดอะซิมไงมึง เป็นขั้นเป็นตอนดีมั้ย”
“ฝรั่งมีตั้งเยอะทำไมต้องเป็นอเล็กซ์ด้วยวะ” ผมเริ่มรู้สึกว่าจะเถียงแพ้ชอบกล ไม่! นิลกาฬจะสู้หลังชนฝา จนเลือดหยดสุดท้าย! “มึงจีบได้ แต่งได้ ทำลูกได้ แต่อเล็กซ์แม่งเป็นพ่อไม่ได้แน่ๆ กูฟันธง”
“งั้นกูถามอย่าง อเล็กซ์รวยมั้ย”
“...มาก”
“งั้นก็ไม่เป็นไร เดี๋ยวกูเป็นทั้งพ่อทั้งแม่ ถือซะว่าเลี้ยงสองคน กูไม่ถือ”
มึงช่วยถือหน่อยเถอะ ขนาดคนหน้าด้านอย่างกูยังอยากจะถือแทนมึงแล้วเนี่ย!
“หญิง...” และแล้วก็เป็นชายที่เข้ามาช่วยผมที่เริ่มจะพูดอะไรไม่ออก “หญิงจะให้เรื่องเงินมาตัดสินไม่ได้นะ”
“ทำไมล่ะ นิลมันยังเอาเรื่องนั้นตัดสินผัวมันเลย”
“แคก!”
ผมที่กำลังพักจิบน้ำแก้คอแห้งถึงกับสำลักพรวด
“เหี้ยหญิง มึงอย่าเข้าใจกูผิด กูไม่ได้ตัดสินไอ้คิงที่ความรวย นั่นมันผลพลอยได้ กูตัดสินที่ขนาดของบ้องข้าวหลามต่างหาก!”
“เมียเพื่อน มึงพูดซะกูอยากกินเลย” อเล็กซ์แทรกขึ้นเบาๆ ล่อซะผมสะดุ้ง ก่อนจะนึกได้ว่าไอ้โง่นี่คงไม่เข้าใจว่าผมกำลังเปรียบเปรยมังกรผัวในแง่ของกินอยู่
ไอ้ชายถึงกับกุมขมับเพราะยิ่งพูดก็ยิ่งเลยเถิด
“นั่นไง มึงยังตัดสินจากอย่างอื่นได้ ทำไมกูจะตัดสินอเล็กซ์จากหน้าตาไม่ได้”
“หนังหน้าพอแก่เดี๋ยวก็เหี่ยว มึงอย่าเอาของของผัวกูมาเทียบกับสิ่งที่หย่อนยานตามกาลเวลา”
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวมรดกทางดีเอ็นเอจะตกมาที่หน้าลูกกูเอง”
“หญิง กูขอแนะนำจากใจ กูช่วยมึงหาก็ได้ ฝรั่งหน้าตาดีมีเยอะแยะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปเดินที่ตรอกข้าวสารกับกูเลยเอ้า!”
“ไม่มีทาง กูเดินกับมึง กูก็โดนมึงกลบรัศมี ผู้ชายที่เข้ามามีแต่เกย์ กูจะเอาพ่อพันธุ์ ไม่ได้จะเอาแม่พันธุ์”
ทำไมผมจะแพ้อีกแล้ววะ ไม่ได้ๆ ผมกลับมาตั้งสติอีกรอบ แล้วยกหัวเรื่องที่น่าจะเป็นประเด็นหลักขึ้นมาโต้เถียงแทน
“ทีไอ้ชายแม่งสงบเสงี่ยม ทำไมตอนอเล็กซ์ถึงรุกนัก นี่มึงคิดอะไรอยู่ใช่มั้ยหญิง นอกจากหนังหน้าแล้วมึงอยากจะเป็นส่วนหนึ่งของคลับใช่มั้ยถึงเลือกอเล็กซ์”
หญิงชะงักไปเล็กน้อย แสดงว่าจี้ใจดำอย่างจัง
“มันก็ใช่ แต่กูไม่ได้คิดจะเข้าไปเสือก กูแค่ไม่อยากถูกกีดกันเวลามึงกับชายพูดเรื่องคลับกันสองคนแล้วกูไม่รู้เรื่อง อีกอย่าง มึงอย่ายกเรื่องชายขึ้นมาสิวะ ตอนนั้นแม่งเป็นเพื่อนกัน จะไปบอกรักได้ยังไง มึงไม่เคยดูหนังเรื่องเพื่อนสนิทเรอะ”
“โทษที กูเคยดูแต่เรื่องเพื่อนกูรักมึงว่ะ ไม่เข้าใจอาการอึกอักของมึงหรอก แต่กูขอบอกว่าถ้ามึงตั้งใจเกาะติดอเล็กซ์เพื่อเข้าใจเรื่องคลับมากขึ้น มึงคิดผิดแล้ว เพราะอเล็กซ์มันยังนั่งศึกษาระบบของคลับอยู่เลย มึงดูสิ!”
แล้วผมก็ผายมืออย่างภูมิใจนำเสนอกับเรือที่โคตรไม่มีข้อมูลใดๆ เกี่ยวกับคลับทั้งสิ้น กระดาษโพยที่มันถืออยู่คือระดับชั้นภายในคลับและกฎสิบข้อที่ควรท่องจำเอาไว้ให้ขึ้นใจ รวมทั้งหน้าตาพนักงานคร่าวๆ ที่ควรจำเอาไว้ ทั้งหมดคือข้อมูลสรุปที่ผมทำไว้ตั้งแต่เพิ่งเข้าคลับตอนแรกๆ แล้วคว้าตำแหน่งควีน
“เอ๊ะ อะไร ทำไมมองกู กูหล่อ กูรู้ ไม่ต้องชม”
...ผมตบหัวอเล็กซ์ไปหนึ่งทีด้วยความหมั่นไส้ ทำเอามันร้องโอ๊ยทำปากแบะน่าสงสารเพราะไม่กล้าหือ
หญิงเริ่มสูญเสียความมั่นใจ
“ไหนมึงบอกอเล็กซ์เป็นเพื่อนสนิทและเป็นหุ้นส่วน แล้วทำไม...”
“มันเพิ่งเรียนจบกลับมา เวลาสี่ปีที่ไปเที่ยวตะลอนอยู่อเมริกาผัวกูกับพี่หมอบก็บริหารคลับไปไกลแล้ว โง่ๆ แถมยังไร้ความกระตือรือร้นอย่างมันจะไปรู้เรื่องอะไรล่ะ” ผมด่าซ้ำไปอีก อเล็กซ์ทำท่าจะเถียง เลยโดนผมตบซ้ำไปอีกรอบ “เปลี่ยนใจรึยัง”
“กูขอเวลาคิดสามวัน”
ยังจะมาต่อรองอีกนะสัด!
“หนึ่งวัน”
“สองวันน่านิล”
“วันครึ่ง”
ฮ่วย พวกผมทำอย่างกับกำลังต่อราคา
“โอเค วันครึ่ง” หญิงทำหน้าไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ “กูขอไปนั่งทบทวนส่วนได้ส่วนเสียก่อนค่อยว่ากัน”
เพื่อน...นี่มึงเห็นอเล็กซ์เป็นสินค้าใช่มั้ย
“ไอ้ชาย ไปส่งหญิงหน่อย”
“ไม่ต้องๆ ชายโทรมขนาดนี้อย่าฝืนเลย หญิงกลับเองได้” พอคุยกับชายล่ะเสียงอ่อนทันที นี่มันกับผมมีบุญคุณความแค้นกันตั้งแต่ชาติปางไหนวะเนี่ย
ผมมองส่งไอ้หญิงที่ถือกระเป๋าเดินออกจากผับทั้งที่เพิ่งมาไม่ถึงชั่วโมงแล้วถอนหายใจเฮือก ล่อซะเหงื่อตก ชะตาของผมคงต้องแพ้ทางเพศแม่ไปตลอดชีวิตแหงๆ
“เอ่อ...” พอสถานการณ์เริ่มดีขึ้น อเล็กซ์ก็เริ่มมีปากเสียง
“จำได้หมดแล้ว?”
“เปล่า แต่คือ...กูฟังนานแล้ว เลยอยากรู้ว่าทำไมเมียเพื่อนไม่ถามความสมัครใจกูบ้างล่ะ”
“เหอะ มึงปฏิเสธผู้หญิงเป็นด้วยเหรออเล็กซ์ กูเห็นมึงออกจะระริกระรี้ไปทั่ว”
“แต่กู...” อเล็กซ์ทำหน้าเลิกลั่ก “กูไม่ชอบผู้หญิงดุ กูไม่ชอบโดนดุ”
อะฮ้า หญิงเอ๋ย ต่อให้มึงหาคำตอบได้ อเล็กซ์ก็ไม่เอามึงว่ะ
ผมเหมือนเห็นอนาคตอันสดใส แม้จะแอบเสียดายกับหลานที่จะตามเรียก ‘น้านิล น้านิล’ ก็เถอะ
“หญิงไม่ใช่คนดุหรอกนะ...”
ชายโว้ย จะไปแก้ตัวแทนทำไมเนี่ย
ปรากฎอเล็กซ์ทำหน้าแหยกว่าเก่า
“เถียงกับเมียเพื่อนได้ขนาดนี้ ต่อให้ไม่ดุ กูก็ไม่กล้าคบแล้ว”
...เป็นอันว่าหญิงขุดหลุมตัวเอง ว่าแต่พูดแบบนี้หมายความว่าไงวะ นี่มันด่าผมใช่มั้ย ไอ้หมาอเล็กซ์!
“พี่เอก...”
พอฝั่งผับปิด ผมก็ย้ายมาที่คลับพร้อมอเล็กซ์ ไอ้หมานั่นจำกฎสิบข้อกับลำดับชั้นได้แล้ว แต่ยังจำหน้าพนักงานไม่ได้ แต่พอเห็นมันปั้นหน้าโคตรหงอย เหมือนว่าสิ่งที่ทำนั้นช่างบีบคั้นจิตใจปานจะวอดวายเผาตัวเอง ผมเลยให้มันเป็นอิสระแล้วปล่อยไปเล่นสนุ๊กเกอร์แทน
ส่วนเรื่องหนี้ที่ผมรูดไปก่อน ไม่ต้องห่วงครับ ผมเก็บคืนมาตั้งแต่เมื่อเช้าแล้ว ความจริงก็คือเงินส่วนกลางของคลับนั่นแหละ ไม่ใช่เงินของผมสักหน่อย
“ครับ ควีน”
เวลาคุยกับพี่เอกแล้วผมรู้สึกดี๊ดี คือกับไอ้เบอร์หนึ่งแม่งก็ประจบเกิน กับไอ้เก่งก็แลกวนตีน ส่วนพี่แว่นนั้นให้ความรู้สึกเกรงๆ หน่อย เหมือนคุยกับพี่ชายที่เคารพรัก ต้องสุภาพใส่ มีแต่พี่เอกนี่ล่ะครับที่ให้ความรู้สึกแบบเพื่อนร่วมงานชิลๆ
แม้ว่าพี่แกจะแบดไม่เบาก็เถอะ
พี่เอกไถหัวข้างหนึ่งเป็นลายมงกุฏทรงเดียวกับรอยสักไอ้คิง ต่อให้ไม่ได้หน้าตาหล่อเหลาเป็นพิเศษก็ดูเท่ขึ้นจม อีกอย่างพี่เอกมีบุคลิกที่...ยังไงดีวะ คือเท่อ่ะ ผมบรรยายไม่ถูก พี่แกยืนก็เท่ นั่งก็เท่ พูดนิ่งๆ ยิ้มนิดๆ ตาก็มองแบบรู้ทันแต่ไม่ทักท้วง แลมีกาลเทศะและวุฒิภาวะสูงมาก ถึงจะไม่ใช่คนละเอียดเน้นใช้สมองอย่างพี่แว่น เป็นประเภทสบายๆ ใช้กำลังได้แต่ไม่ใช่บ้าดีเดือด ไม่มีลับลมคมใน แถมยังคุมคลับชั้นหนึ่งอย่างใจเย็น ดูแลลูกน้องทุกคนทั่วถึง ผมบอกได้คำเดียวจริงๆ ว่า ‘เท่’ ชิบหาย
“พี่คิดว่าไอ้ชายเป็นไง”
พี่เอกเลิกคิ้วหน่อยๆ อย่างประหลาดใจ แต่ก็ตอบคำถามโดยไม่อิดออด
“ถึงไม่ได้เก่งอะไร แต่พลังใจดี ในคลับมีคนแบบนั้นสักคนก็ไม่เสียหาย อีกอย่างบอสให้คุมที่ผับ ผมว่าก็เหมาะกับเพื่อนของควีนแล้ว เพราะหมอบคงดูแลทั่วถึงไม่ไหว คนเอาใจใส่แบบชายคงจะช่วยเติมตรงส่วนนั้นได้ไม่เลว”
พี่เอก...พี่เอกช่างมองคนได้ทะลุปรุโปร่ง และโคตรดีงามเลยครับ
เชื่อสิถ้าผมไปถามไอ้เก่ง มันต้องด่าเพื่อนผมไปแล้ว ไอ้บ้านั่นแม่งอคติชิบหาย ส่วนเบอร์หนึ่ง...เฮ้อ...คำของมันเชื่อถือได้สักแค่ไหนเชียว ทางด้านพี่แว่น...
ถ้าพี่แกยอมอธิบายชัดเจนเกินสองประโยค ผมคงดีใจน้ำตาไหล
ผมรู้สึกเหมือนค้นพบพี่เอกช้าไปชอบกล ก่อนหน้านี้มัวแต่วุ่นวายเรื่องพิสูจน์ตัว จนไม่ค่อยได้สนิทสนมด้วยสักเท่าไหร่ เพราะพี่แกก็ไม่ได้คัดค้านกับตำแหน่งของผมอย่างจริงจังแต่แรก
“งั้นไอ้อเล็กซ์ล่ะพี่”
“อเล็กซ์...” พี่เอกเรียกชื่อเรือสองคนได้ห้วนๆ โดยไม่จำเป็นต้องเติมคำสุภาพ เพราะพี่แกอายุมากกว่า และที่สำคัญเรือทั้งสองก็ไม่ค่อยให้ความน่าเคารพสักเท่าไหร่... “ตอนแรกก็กังวลหน่อยๆ แต่ในเมื่อบอสคุมอยู่ก็ไม่เสียหาย ประเด็นที่ควีนบาดเจ็บเคลียน์จบไปแล้ว ฉะนั้นผมจะดูที่ผลงาน...ตอนนี้ลูกค้าหลายคนอยากแก้มือกับเขา ก่อนที่ควีนจะพาเข้ามาก็มีคนถามถึง ถ้าถามจากสายตาผม เขาผ่านในระดับหนึ่ง”
พี่เอกโคตรเป็นผู้ใหญ่เลย โตกว่าไอ้คิงอีก ผัวผมเก่งแต่อารมณ์แปรปรวนสัด
“แล้วพี่มีถึงระดับไหนล่ะ”
พี่เอกไม่ตอบ แต่ยิ้มนิดๆ แทน อือหือ เท่โคตรๆ ทำเอาผมที่ไม่ชอบสเป็คผู้ใหญ่ยังใจเต้น
“งั้น...ผมล่ะพี่”
ไหนๆ ก็ถามแล้ว เอาให้มันครบๆ ไป
“ควีนเป็นคนรักของบอส เป็นควีนของคลับ ไม่มีเหตุผลอะไรที่ผมต้องวิจารณ์”
“อ้าว”
เพิ่งชมหยกๆ สุดท้ายดันอวยแบบเบอร์หนึ่งซะงั้น
“ไม่ใช่ว่าหลับหูหลับตาชม แต่เพราะผมรู้ว่าถ้าบอสตัดสินใจแล้วจะไม่มีวันเปลี่ยนใจ ต่อต้านคัดค้านก็เสียเวลาเปล่า และอีกอย่าง บอสไม่เคยเลือกอะไรผิดสักครั้ง”
“คิงก็เป็นคนนะพี่ มันอาจจะหลงผมหน้ามืดตามัวก็ได้”
“นั่นไม่ใช่บอสของคิงส์คลับแน่นอน”
พี่เอกโคตรเชื่อมั่นเลยว่ะ แต่ทุกอย่างที่พูดมาก็ถูกต้องเป๊ะๆ ยิ่งรู้จักไอ้คิง ผมก็รู้ว่ามันเป็นคนที่ทุ่มเทมาก ทั้งเรื่องคลับและเรื่องของผม ซึ่งทั้งสองอย่างล้วนเป็นสิ่งที่มันไตร่ตรองอย่างดี ไม่งั้นคนอย่างมันคงไม่แม้แต่จะแยแสซะด้วยซ้ำ
“พี่รู้จักกับคิงนานแค่ไหน”
ทั้งที่คุยกันอย่างราบรื่นมาตลอด พอถึงคำถามนี้พี่เอกกลับนิ่งไปพักใหญ่
“นาน...พอตัวเลยล่ะ”
----------
แอบกรีดร้องกับพี่เอก พี่โคตรมาแย่งซีน ฮืออออออ
เริ่มจะเข้าสู่พาร์ทพี่เอกแล้วค่ะ อันนี้มาแบบน้ำจิ้ม ยังต้องเคลียร์กับอเล็กซ์และหญิงอีก อันนั้นเป็นคู่ฮาประจำคลับ 55555
ปล.สาเหตุที่น้องนิลไม่ชอบสเป็คผู้ใหญ่ เพราะมีอดีตกับนายที่แก่กว่าและชอบควบคุมค่ะ เผื่อนักอ่านสงสัย >.<
เพจนักเขียนที่แม้ไม่ได้พี่คิง อดกินเบอร์หนึ่ง อกหักกับพี่แว่น แต่ขอพี่เอกก็ยังดี!ปล.เจอคำผิดทักได้เลยนะคะ ช่วงแรกๆ เราทวนเยอะหน่อย แต่ช่วงหลังมานี้มีเวลาทวนน้อยลง รีบแต่งรีบอัพ
หัวข้อ: {{ King’s Club }} เพราะเสพติดเซ็กซ์ - แจ้งข่าวรีปริ้น - P.149 - (อ่าน 1353055 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก