เบอร์หนึ่ง x กระต่าย part 5
(( เบอร์หนึ่ง ตอนนี้ไอ้คิงกำลังสงสัยกระต่าย มันจะให้พี่เอกไปลากกระต่ายมาถลกหนัง กูรู้ว่ามึงเริ่มรู้สึกสนใจกระต่ายเลี้ยงแล้ว ฉะนั้นมึงต้องปกป้องมัน ))
คำพูดของควีนทำให้ผมตะลึง
“จะเป็นไปได้ยังไงครับควีน ผมขัดคำสั่งบอสไม่ได้หรอก”
(( กูบอกให้ฟัง ))
โดนดุเลยเรา
(( กูต่อเวลาให้มึงแล้วเบอร์หนึ่ง ไอ้คิงให้เวลาหนึ่งชั่วโมงที่กระต่ายต้องสารภาพว่าไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ กูมีแผน แต่ต้องเป็นมึงจอมตีสองหน้าเท่านั้นที่ทำได้ ))
ผมกำลังถูกชมอยู่สินะ
“แผนอะไรครับควีน”
(( แผนคือ... ))
“กร?”
ผมหันไปมองตามเสียงเรียกหลังปลีกตัวมาคุยโทรศัพท์ในห้องส่วนตัวอยู่นานสองนาน เจอกับร่างขาวๆ ของกระต่ายในชุดผ้ากันเปื้อนถือไม้กวาด หน้ามันใสๆ ซื่อๆ ซะขนาดนี้ ถ้าใช้วิธีการของบอสมีหวังร้องไห้โฮพอๆ กับอเล็กซ์แน่ๆ ไม่สิ กระต่ายเข้มแข็งกว่าที่เห็น น่าจะกัดปากกลั้นน้ำตาสุดชีวิตซะมากกว่า
ฉะนั้นผมไม่มีทางเลือก และควีนก็ไม่ให้ผมเลือก
อันที่จริงการที่ต้องเผยตัวตนทั้งที่หุ้มหนังกระต่ายในคลับมาตลอดเป็นอะไรที่ผมค่อนข้างหงุดหงิดไม่น้อย เพราะผมชอบวางตัวแบบนี้ แต่ยังดี...ที่ครั้งนี้เป็นใบปอ คนที่รู้จักนิสัยแท้จริงของผมอยู่แล้ว ปฏิบัติการครั้งนี้เลยไม่ค่อยกระทบกับมโนสำนึกของผมสักเท่าไหร่
ก็หวังว่าจะสำเร็จด้วยดี
“ปอ” ผมทำเสียงขรึม เรียกให้มันเดินเข้ามาและล็อกประตู
กระต่ายก็ทำตามอย่างว่าง่าย คงเพราะผมทำหน้าเครียดจนบรรยากาศน่ากดดัน
“มีอะไร...บอสโทรมาเหรอ”
ภาพของบอสที่ยิงปืนใส่คนง่ายๆ คงทำให้มันนึกเกรงทุกครั้งที่พูดถึง
“ตอนนี้แถวคลับมีแต่ตำรวจ บอสเลยสั่งปิดชั่วคราว”
กระต่ายเบิกตากว้างอย่างอึ้งตะลึง
“มีคนแจ้งความว่าด้านหลังของผับเป็นโรงงานผลิตงานเสพติด”
ผมพูดพลางมองปฏิกริยากระต่ายไปด้วย โชคดีที่มันไม่รู้ว่าในคลับตอนนี้มีผ้ายันต์กันตำรวจอย่างอเล็กซ์ เพราะผมไม่ได้เล่าให้ฟัง
“ควีนถูกจับในฐานะผู้ต้องสงสัย”
“พี่นิล!?” กระต่ายร้องลั่น “เป็นไปไม่ได้ ทำไมพี่นิลถูกจับล่ะ!”
“หรืออยากให้เป็นบอส?” ผมถามพลางเหยียดยิ้ม เดินเข้าไปกระชากแขนกระต่ายเอาไว้ “ตอนนี้บอสหลบหนีชั่วคราว ที่โทรมาเมื่อกี้คือคำสั่งให้กูไปประกันตัวควีน”
“งั้นก็ไปสิ ไปเดี๋ยวนี้เลย!”
กระต่ายรีบถอดผ้ากันเปื้อนแล้วเดินพล่านอย่างร้อนใจ ท่าทางของมันไม่ได้เสแสร้งแน่ๆ ควีนก็ร้ายจริงๆ รู้ว่ากระต่ายมีคนสำคัญเหลืออยู่น้อยนิด และหนึ่งในนั้นก็คือตัวเอง เลยกำชับอย่างดีให้ผมใส่ไฟเยอะๆ
มันคือการบลัฟอย่างหนึ่ง
ให้ข้อมูลลวง เพื่อหลอกเอาความจริง
เป็นหนึ่งในวิธีการเล่นโป๊กเกอร์ว่าอีกฝ่ายซ่อนไพ่ตายอะไรเอาไว้ ถนัดผมนักล่ะ
“เดี๋ยว” ผมรั้งแขนกระต่าย “มึงไปไม่ได้”
“อ้อ มึงไม่สะดวกใช่มั้ย กูนั่งซ้อนไปด้วยจะทำให้ช้าลงสินะ งั้นไม่เป็นไร มึงรีบไปเลย” กลับเป็นกระต่ายที่ดันหลังผมอย่างร้อนรน เห็นแล้วผมก็มั่นใจร้อยเปอร์เซนต์ว่ามันไม่ได้ทำหรอก แต่สำหรับบอส คำพูดแค่นี้ยังเชื่อไม่ได้ ควีนกับมันมีบุญคุณมาก่อน ต่อให้กระต่ายแจ้งความจริงๆ การที่มันแสดงออกว่าเป็นห่วงควีนย่อมไม่ผิดแปลกอะไร
“ไม่ใช่” ผมยังจับแขนกระต่ายแน่น “เพราะมึงเป็นคนแจ้งความ มึงถึงไปไม่ได้”
“อะไรนะ!” กระต่ายทำหน้าเหวอสุดขีด ผมเกือบหลุดหัวเราะ แต่ก็ต้องกลั้นเอาไว้ “มึงบ้ารึเปล่า กูจะทำทำไม ถึงกูจะไม่เห็นด้วย แต่ก็ไม่ยอมให้พี่นิลถูกจับหรอกนะ!”
“แต่ไม่มีคนอื่นนอกจากมึงที่จะทำเรื่องนี้ คนของคลับไม่เคยทรยศกัน”
กระต่ายโกรธจนกำหมัดแน่น แต่มันก็ไม่ได้ชกผม
“ค่อยคุยกันได้มั้ย มึงไปช่วยพี่นิลก่อน” มันตัดสินใจประนีประนอม น่าเหลือเชื่อ ผมนึกว่าจะได้ฟังคำคัดค้านโต้เถียง แต่มันกลับนึกถึงควีนเป็นอันดับแรก “ถ้าไม่ไว้ใจขังกูก่อนก็ได้ แต่มึงไปช่วยพี่เขาก่อน นะ...”
เกือบใจอ่อน
นับตั้งแต่กระต่ายสารภาพรักกับผมแล้วโดนล้อเล่นกับความรู้สึก มันก็เอาแต่ทำหน้าปึงปังไม่ชอบใจ ไม่ค่อยกล้าเข้าหาผมในแง่ของชู้สาวสักเท่าไหร่ คงกลัวจะถูกผมว่าเข้าล่ะมั้ง ฉะนั้นจู่ๆ มาทำหน้าอ้อนกึ่งลนลานเขย่าแขนรัวๆ ขนาดนี้ ผมถึงกับตั้งตัวไม่ทัน
“ใบปอ” ผมทำเสียงแข็ง “ช่วงนี้มึงทำตัวมีพิรุธ ปิดบังอะไรกูรึเปล่า”
“มึงบ้ารึไง กูก็ทำตัวเหมือนเดิม!”
มันด่าผมครับ โอเค การบลัฟครั้งนี้ยังนับว่าได้ผล เพราะถ้ามันทำจริงๆ คงไม่ตะโกนอย่างชัดถ้อยชัดคำ แล้วมองว่าผมกำลังเป็นโรคประสาทแน่ๆ
“กูรู้ว่ามึงทำอะไรลงไป สารภาพมาซะ ไม่งั้นกูคงต้องใช้ไม้แข็ง”
“มึงพูดพล่ามอะไร ไปช่วยพี่นิลสักที!”
อายเหมือนกันนะครับที่ต้องมาไล่ต้อนด้วยสีหน้าเคร่งขรึมขนาดนี้ แต่เพื่อให้บอสเชื่อว่ากระต่ายบริสุทธิ์จริง ผมก็ต้องทำตัวใจร้ายต่อไป
“เมื่อเย็นกูเห็นมึงคุยโทรศัพท์”
มาถึงไม้ตายสักที
“มึงโทรหาตำรวจใช่มั้ย ใบปอ”
คราวนี้มันเงียบ
เงียบจนผมชักใจไม่ดีว่าไปจี้ใจถูกเรื่องเข้าหรือไม่ ก่อนจะสะดุ้งเมื่อจู่ๆ กระต่ายก็หยิบโทรศัพท์จากกระเป๋ากางเกงแล้วปาใส่อกผมพร้อมกับเสียงตะโกนลั่นด้วยตาแดงๆ อย่างหมดความอดทน
“มึงเอาไปดูเองเลยไอ้เหี้ย! ดูให้พอใจเลยนะ เดี๋ยวกูไปช่วยพี่นิลเอง!!”
ผมเผลอยกมือรับโทรศัพท์ที่กระแทกเต็มอกก่อนจะตกพื้นแตก เป็นจังหวะให้กระต่ายเป็นอิสระและรีบเดินไปหยิบกระเป๋าเงินตรงหัวเตียงพร้อมกุญแจมอเตอร์ไซด์ของผม มันกระทืบเท้าจะทำอย่างที่พูด ผมเลยเข้าไปยืนขวางหน้าประตูเอาไว้
“อะไรอีกวะ!”
โธ่ กระต่ายน็อตหลุดซะแล้ว
แต่ต่อให้ขึ้นเสียงจะเป็นจะตาย มองผมอย่างโมโหแค่ไหน มันก็เหมือนสัตว์เลี้ยงตัวเล็กๆ ที่ไม่น่ากลัวอยู่ดี
“ยิ้มเหี้ยอะไร!”
มันพยายามผลักผมออก แต่ก็ทำได้เพียงยื้อยุดอยู่ตรงนั้นเพราะมันตัวบางปลิวลม ขาดสารอาหารไม่พอยังไม่ค่อยออกกำลังกายอีกต่างหาก ริจะแข็งข้อกับพี่เร็วไปสิบปีมั้งไอ้น้องเอ๊ย
ยิ่งเห็นมันหงุดหงิดไปไม่เป็นผมก็ยิ่งยิ้มกว้าง ก่อนจะทนไม่ไหวหลุดหัวเราะออกมา
“เหี้ยกร!”
“มึงผ่านแล้วปอ” ผมรวบมือมันเอาไว้เพื่อไม่ให้อาละวาด เพราะชักจะรู้สึกเจ็บๆ ขึ้นมาเหมือนกัน เล่นออกหมัดไม่ยั้งเลยนี่ครับ คงจะเชื่อเข้าเต็มเปาว่าควีนถูกจับจริงๆ
“ผ่านอะไร” มันยังดิ้นหนี ผมเลยกอดมันเอาไว้เพื่อตัดปัญหา
“กูโกหก ควีนไม่ได้ถูกจับ คลับยังไม่ได้ปิด แต่เรื่องตำรวจน่ะของจริง โชคดีที่พี่เอกรับหน้าได้ เลยไม่มีปัญหา”
คราวนี้มันตัวแข็งทื่อไปเลย
เวรล่ะ ผมกอดกระต่ายแน่นเกินจนจุกอกตายรึยังเนี่ย
ผมผ่อนแรงนิดหน่อย ก่อนจะร้องโอ๊ยเมื่อจู่ๆ มันก็เงยหน้าเอาหัวโขกที่ปลายคางผมจนแทบวิ๊ง
“มันใช่เรื่องที่ต้องหลอกกูมั้ย!!”
มันตะโกนลั่นแถมยังกระชากคอเสื้อผมอีก ตามันยังแดงๆ เหมือนจะร้องไห้ กรรม ผมนึกว่ามันจะโล่งใจจนกลายเป็นกระต่ายเชื่องเหมือนเดิม แต่ไหงถึงพยศกว่าเก่าล่ะเนี่ย
“มึงเห็นกูเป็นอะไร คิดจะหลอกกันง่ายๆ รึไง มึงขำมากใช่มั้ย ความรู้สึกกูไม่ได้มีไว้ให้ใครล้อเล่น กูก็มีหัวใจนะโว้ย!”
แล้วมันก็ผลักผมกระแทกประตูดังโครม ก่อนจะหันหลังหนีขึ้นเตียงนอนแล้วเอาผ้าห่มคลุมโปง
โทษเถอะ สถานการณ์อะไรวะครับ
ผมกะพริบตาปริบๆ จับอารมณ์ไม่ค่อยถูกสักเท่าไหร่ เพราะคิดว่าไอ้ที่ทำไปก็ไม่เห็นจะเสียหายตรงไหน แค่วัดใจด้วยการแต่งเรื่องโกหกเพื่อดูปฏิกริยาก็เท่านั้น ถ้าผมไม่ทำ เชื่อสิว่ากระต่ายคงไม่ตัวขาวจั๊วปลอดภัยครบสามสิบสองแบบนี้หรอก
“ใบปอ...”
“กูคิดผิดจริงๆ ที่ชอบมึง ไอ้เหี้ย!”
เริ่มจะกู่ไม่กลับ กระต่ายฟึดฟัดต้องปลอบยังไง ผมไม่เคยเลี้ยงสัตว์กินพืชซะด้วยสิ
“ใบปอ เรื่องที่บอสสงสัยว่ามึงทรยศเป็นเรื่องจริง มีคำสั่งให้อัศ...ให้คนของคลับมาจับตัวมึงด้วยซ้ำ แต่ควีนเป็นคนห้ามเอาไว้ แล้วขอให้กูรีดคำสารภาพของมึงมาให้ได้ ทั้งหมดเป็นแค่แผน...”
“ไอ้กรเหี้ย เหี้ย เหี้ย!”
ทำไมมันด่าผมคนเดียววะ
“ตอนนี้มึงเป็นผู้บริสุทธิ์ ไม่มีใครสงสัยมึงแล้ว”
“เหี้ยเอ๊ย!”
ขอเถอะ ห้องนี้แทบจะเป็นสวนสัตว์อยู่แล้ว สรุปมันปล่อยมากี่ตัววะ ผมชักจะนับไม่ทัน
“ใบปอ กูรู้ว่ามึงเสียความรู้สึก แต่เป็นเรื่องที่กูต้องทำ เข้าใจกันหน่อย”
“มึงสงสัยกู” มันตลบผ้าห่มขึ้นมาให้ผมเห็นหน้าแดงๆ และตาแดงก่ำของมัน ยิ่งดูเหมือนกระต่ายเข้าไปใหญ่ “มึงสงสัยกูเหรอกร”
“แล้วทำไมกูจะสงสัยมึงไม่ได้ เราเป็นอะไรกันรึไง”
มันเงียบไปพักใหญ่ กัดริมฝีปากจนน่ากลัวว่าเลือดจะออก
ผมถอนหายใจเฮือก
“กูขอโทษ”
เอาวะ ยอมพูดสักหน่อย ถึงจะไม่คิดว่าตัวเองทำผิดตรงไหน แค่ทำตามคำสั่งควีนก็ตาม
แต่สำหรับกระต่ายที่โดนผมแกล้งจนเสียความรู้สึกไปหลายรอบ ครั้งนี้คงทำให้มันถึงจุดระเบิดขึ้นมาจริงๆ
“กูขอโทษ ถือว่าเรื่องนี้ไม่เคยเกิดขึ้นแล้วกัน โอเคนะ”
มันยังคงเงียบ
ผมชักใจไม่ดีซะแล้วสิ
“ใบปอ...”
(( เบอร์หนึ่ง เบอร์หนึ่งโว้ย! ))
ผมสะดุ้งเฮือก เกือบลืมไปแล้วว่ายังเปิดโทรศัพท์เอาไว้เพื่อติดต่อควีน และให้ทางนู้นได้ยินทุกคำของกระต่ายว่ามันจะแก้ตัวยังไง แน่นอนว่าไอ้คำตะโกนสุดท้ายถึงขนาดปาโทรศัพท์ใส่ผมแล้วปรี่จะไปช่วยควีนด้วยตัวเอง เป็นการลบข้อสงสัยทั้งหมดโดยสิ้นเชิง
มันไม่ได้ภักดีต่อคิง แต่ทุ่มเทสุดตัวให้กับควีน
ความรักที่มีให้ผมยังนับเป็นเรื่องรองหากเทียบกับบุญคุณ ฉะนั้นเป็นไปไม่ได้เลยที่มันจะใส่ร้ายคลับ ทำร้ายควีนได้ลงคอ
“ครับ” ผมหันหลังให้กระต่าย รีบทำเสียงขึงขังขึ้นมาทันควันเพราะรู้ว่าบอสคงร่วมฟังด้วย “ผมทำตามแผนแล้วนะครับควีน ทุกอย่างราบรื่นดี”
(( เออน่า กูได้ยินแล้ว ))
ทำไมมีเสียงหัวเราะแว่วมาด้วย...
(( เบอร์หนึ่ง ตอนนี้มึงรู้สึกยังไงที่โดนกระต่ายงอน ))
ผมแอบเหล่คนที่ยังซ่อนตัวใต้ผ้าห่มพลางตอบเสียงเรียบ
“ก็ไม่รู้สึกอะไรนี่ครับ”
(( ปากแข็งชิบหาย ))
โดนด่าอีกแล้ว วันนี้โดนไปกี่รอบแล้วเนี่ย
“ควีน...หน้าที่ผมเสร็จแล้ว งั้นขอวา...”
(( มึงวางได้ก็ต่อเมื่อทำอีกหนึ่งภารกิจให้กู ))
“อะไรเหรอครับควีน”
(( ขอคบกระต่ายเป็นการง้อสิวะ ))
“ไม่มีทาง!!” ผมตะโกนลั่น ก่อนจะเพิ่งรู้ตัวว่าเผลอทำกริยาไม่สุภาพใส่ควีนเข้าให้ ที่สำคัญ คือบอสอยู่ข้างๆ ซะด้วย ซวยแล้วไอ้กร “ผมหมายถึง...คงไม่ดีมั้งครับควีน”
(( หึ สวมหนังกระต่ายเชียวนะมึง ไอ้ตอแหล ))
ควีนครับ เพลาๆ หน่อย วันนี้ผมโดนหลายดอกจนจุกแล้ว
(( มึงเล่นสนุกมากไปแล้วไอ้กร เกินขอบเขตที่คนคนหนึ่งจะยอมรับไหว ฉะนั้นถ้ามึงอยากหยอกกระต่ายอย่างสำราญใจ มึงก็ควรจะก้าวข้ามความสัมพันธ์ไปอีกขั้น ก่อนที่จะไม่เหลืออะไรเลย ))
...แล้วมันเพราะใครล่ะครับ
(( จากที่ฟัง ถ้ามึงไม่ชัดเจน กระต่ายก็คงไม่อยากทนมึงแล้วว่ะ ))
“...”
(( ตัดสินใจให้ดี บางครั้งการจะคบใครสักคน ไม่ได้หมายความว่ามึงต้องรักเขาเต็มหัวใจนี่หว่า ดูอย่างคู่กูสิ ))
เหมือนจะได้ยินเสียงแว่วของบอสที่เรียกชื่อควีนอย่างเต็มยศ
(( เงียบน่าไอ้คิง กูกำลังเป็นคิวปิด ))
ความตั้งใจของผม...กำลังจะหลุดลอยไปก็เพราะประโยคทีเล่นนั่นเนี่ยล่ะ
(( ฟังนะเบอร์หนึ่ง ถ้ามึงรู้สึกว่าคุ้มที่รั้งใครคนหนึ่งเอาไว้ ดีกว่ามาเสียใจทีหลัง มึงก็ตัดสินใจไปเถอะ จะลังเลท่ามากทำไมวะ อย่างกับว่ามีคนรับนิสัยตีสองหน้าของมึงได้นักนี่ หรือจะบอกว่าที่ผ่านมา มึงเคยเข้าหาคนอื่นโดยเผยนิสัยจริงๆ มาก่อน ))
แน่นอนว่าไม่เคย แต่กับกระต่าย ต้องบอกว่าตกกระไดพลอยโจรซะมากกว่า
เพราะผมไม่ได้เข้าหาโดยอยากให้มันชอบ แต่โดนสั่งให้ตามติดด้วยความเกลียด เลยไม่จำเป็นต้องประจบให้มากความ สวมหน้ากากอย่างที่ทำมาตลอด
แต่จู่ๆ กลายเป็นแบบนี้ได้ยังไงผมก็ไม่ค่อยมั่นใจสักเท่าไหร่
ที่แน่ๆ คือผมไม่ได้เกลียดมันแล้ว
(( คิดให้ดี แล้วอย่าเพิ่งวางสาย กูอยากฟังคำตอบของมึง ))
ควีนครับทำไมควีนถึงได้...เอ่อ...เสือกแบบนี้
แน่นอนว่าประโยคนั้นได้แต่พูดในใจ ขณะที่ความเป็นจริง...
ผมสูดหายใจเข้าลึก ก่อนจะเดินไปหากระต่ายที่เลิกผ้าห่มขึ้นแล้วมองแบบหวั่นๆ เหมือนกำลังตื่นตูมว่าผมจะทำบ้าอะไรอีก
แค่เห็น ผมก็รู้ว่าความเชื่อใจที่มีต่อผมมันหมดไปแล้ว ถ้าไม่พยายามสานสัมพันธ์ไปอีกขั้น เราสองคนคงได้เป็นคนแปลกหน้าสำหรับกันและกันเข้าจริงๆ
“ใบปอ...”
ผมเว้นจังหวะเล็กน้อย รู้สึกลังเลอยู่บ้าง แต่เอาวะ...
“คบกับกูนะ”
ตายเป็นตายสิพับผ่า!
---------
อิจจจจจจจจจจ
นี่มันอะไร ตอนสวีทของเบอร์หนึ่งเรอะ ฮือๆๆๆ เบอร์หนึ่งเป็นฝั่งเป็นฝาไปแล้ว เหลือแต่พี่เอกให้รอลุ้นสินะ คู่พี่เอกออกตอนจะจบเรื่องเลยค่ะ ฉะนั้นพวกเราสาวน้อยสาวใหญ่ยังเป็นแม่ยกได้อย่างสบายใจ ส่วนน้องนิล...ในที่สุดก็ได้เป็นคิวปิด ตบมือให้รัวๆ เลย 55555
เป็นอันจบพาร์ทเบอร์หนึ่งกระต่ายไป มิชชั่นคอมพลีทของจริง คู่นี้จะไร้ซึ่งพาร์ทแยกอีกพักใหญ่ เพราะเนื้อเรื่องทางคลับมาเต็มๆ ค่า
ปล.อธิบายเพิ่มเติมเกี่ยวกับความรู้สึกของกร แน่นอนว่ากรยังไม่ถึงกับรัก อารมณ์จะเหมือนน้องนิลตอนตกลงคบพี่คิง คือรู้สึกสนใจ และอยากอยู่ด้วย(+แกล้ง) แต่สถานการณ์กรตอนนี้เข้าขั้นซวย เพราะดันเล่นเลยเถิด ( แม้จะเพราะน้องนิลก็เถอะ...) กระต่ายเสียความรู้สึกหนักมาก ชนิดที่จะไม่เชื่อคำพูดเบอร์หนึ่งแล้ว ( เป็นอิชั้นก็ไม่เชื่อค่ะ ถึงจะรักจะชอบ แต่เจองี้บวกกับการกระทำก่อนหน้านี้ คะแนนติดลบนะคะเบอร์หนึ่ง ) เพื่อไม่ให้แตกหักกันจริงจัง เบอร์หนึ่งเลยต้องลองคบค่ะ ถึงจะดูใจร้ายและจงใจจับคู่ไปหน่อย (เพราะน้องนิลกระทงที่สอง ) แต่ก็ดีกว่าอยู่สถานะแบบกึ่งๆ มึนๆ งงๆ ให้กระต่ายคิดเองเออเองนะ
สรุป ตีคะแนนกลับมาได้ตอนท้ายนะเบอร์หนึ่ง แม้ทางนี้จะอิจมากก็ตาม ฮือ
เพจนักเขียนที่ริษยากระต่ายเหลือเกิน
หัวข้อ: {{ King’s Club }} เพราะเสพติดเซ็กซ์ - แจ้งข่าวรีปริ้น - P.149 - (อ่าน 1353129 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก