ตอนที่ 53 : ลมสงบ
วันนี้เกิดเรื่องหลายอย่าง
เริ่มจากนายบีโทรมาตามให้ผมไปช่วยพี่เอก แล้วถูกนักสืบขวาง ต่อด้วยความจริงเรื่องปู่ไอ้คิง แล้วยังความลับของพี่เอกที่เล่นเอาตัวเองเป็นประกันเพื่อความภักดี จากนั้น...
จากนั้นก็ถึงตาไอ้หญิงกับอเล็กซ์ที่ทำเอาผมแทบร้องกรี๊ด
“พวกมึงทำอะไรกัน!”
เชี่ยแล้วไง ตอนผมกับไอ้คิงกลับคอนโดมาตอนตีสอง น้ำตาผมงี้แทบเล็ดเมื่อเห็นว่าห้องนอนอันเป็นส่วนตัวเสือกมีคนครอบครองอยู่แล้ว
จะไม่ว่าเลยหากคนคนนั้นมีแค่อเล็กซ์ที่ทำอะไรตามใจตัวเองเป็นเรื่องปกติ
จะไม่ว่าเลย...หากข้างๆ มันจะไม่ใช่...เพื่อนหญิงของผม!
“หญิง!”
นิลกาฬจะร้องไห้ ผมรู้สึกแย่จริงๆ นะหากเพื่อนสนิทของผมต้องมาเสียตัวหลังผมจงใจทิ้งมันไว้กับไอ้หมาเพื่อหนีไปหาผัว ลืมได้ยังไงวะ ถึงอเล็กซ์จะบ้าๆ บอๆ แต่มันก็เป็นเสือผู้หญิง!
“หญิง ตื่นเดี๋ยวนี้เลย ตื่น!”
โชคดีที่มันยังสวมเสื้อครบทุกชิ้น ทำให้พอใจชื้นอยู่บ้าง จะติดก็แต่ อเล็กซ์เสือกถอดเสื้อและกางเกงออก เหลือแต่บ็อคเซอร์ตัวเดียวนี่ล่ะ
ไม่นะ เพื่อนผมคงไม่ต้องแต่งงานก่อนวัยอันสมควรใช่มั้ย
ผมจะได้เป็นเพื่อนเจ้าสาวเร็วขนาดนี้เลยเหรอวะ
“หนวกหูน่านิล”
“หนวกเหี้ยไรล่ะ ตื่นเดี๋ยวนี้ ตื่น!” ผมตะโกนข้างหูเพื่อนสาวที่ขยี้ตางัวเงีย กว่าจะรู้ตัวว่านอนอยู่ในห้องนอนของใครมันก็ร้องอุ๊ย ก่อนจะค่อยๆ พาตัวเองลงจากเตียงแล้วยิ้มเจื่อนให้ไอ้คิงที่ยืนกอดอกอยู่หน้าประตูด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์
“ขอโทษนะคะพี่คิง พอดีหญิงรอไอ้นิลน้านนาน โทรไปก็ไม่รับ จะปล่อยให้อเล็กซ์อยู่ในห้องคนเดียวก็เป็นกังวล กลัวลูกจะเหงา เลยอาสามาอยู่เป็นเพื่อน แต่รอไปรอมาดันเผลอหลับไม่รู้ตัว อยู่ในห้องนอนได้ยังไงก็ไม่รู้”
หญิง กูคิดว่ามึงพูดผิดหนึ่งประโยคว่ะ
“อื้อ...กูอุ้มมาเอง” อเล็กซ์ที่เริ่มตื่นเพราะเสียงโวยวายของผมอธิบายพลางอ้าปากหาว “ปู่กูบอกว่าจะให้ผู้หญิงนอนพื้นหรือโซฟาขณะที่ผู้ชายนอนเตียงไม่ได้ กูอยากนอนเตียงสบายๆ ก็เลยทำตามคำสอนของปู่โดยการอุ้มมานอนด้วยซะเลย”
นี่ก็เหมือนกัน ผมว่าตรรกะมันเพี้ยนๆ นะว่ามั้ย
“ทำดีจ้ะทำดี”
หญิงโว้ย คำว่าสงวนตัวยังอยู่ในความเป็นสุภาพสตรีบ้างมั้ยเนี่ย
“นิล มึงก็อย่าตกใจเลย อเล็กซ์ใสซื่อปานนี้จะทำอะไรกูได้ กูเองก็ใช่ว่าถูกจับกดแล้วเอาแต่ร้องไม่ๆ ก่อนจะยอมใจแบบในหนังนะ กูมีมือมีตีน กูขัดขืนเป็น”
“แน่ใจนะว่ามึงจะขัดขืน” ผมเหล่มองเพื่อนอย่างไม่เชื่อถือ
“ถ้าไม่มีถุงยางก็ต้องขัดขืนสิวะ กูยังไม่อยากป่องก่อนแต่ง”
เป็นผมใช่มั้ยที่หัวโบราณเกินไป นิลกาฬรับไม่ได้!
“แต่นี่ห้องกู”
“เออว่ะ”
หญิงทำหน้าเหมือนระลึกได้ว่าไม่ค่อยเหมาะสม โดยเฉพาะเมื่อเจ้าของห้องผู้ควักเงินซื้อตัวจริงยังยืนทำตาดุเป็นผีเฝ้าประตูอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล
“งั้นกูขอตัวกลับก่อนดีกว่า อเล็กซ์จ๊ะ ไว้เจอกันใหม่นะ วันนี้มีความสุขมากเลย จุ๊บ”
ผมถึงกับหน้ามืดเมื่อเห็นเพื่อนสาวของตัวเองหอมแก้มฝรั่งที่ยังงัวเงียเปลือยท่อนบน ภาพชวนเข้าใจผิดนี่มันอะไรกัน สรุปแล้วเป็นอเล็กซ์รึเปล่าวะที่ตกบ่วงนางมาร
“เดี๋ยวกูไปส่ง”
จะหาว่าผมขี้ห่วงก็ได้ แต่มีเพื่อนผู้หญิงคนเดียวถ้าไม่ห่วงมันแล้วผมจะไปห่วงหมาที่ไหนล่ะครับ
“ไม่ต้อง” ไอ้คิงพูดแทรก ทำเอาหญิงที่ตอนแรกทำตาวาวจะได้นั่งรถฟรีหุบปากแทบไม่ทัน
“คิง ไม่เอาน่า”
“อเล็กซ์” ผัวผมหันไปพูดกับไอ้หมา เสียงเหี้ยมมาเลย คงจะติดจากที่คลับ แต่ทำเอาเจ้าของชื่อที่ยังนอนเอกเขนกรีบเด้งตัวตรงรอรับคำจากไอดอลด้วยสีหน้าตื่นเต็มตา “ไปส่งหญิง แล้วส่งตัวเองที่บ้านด้วย”
“ได้เลยเพื่อน!”
ว่าแต่มันส่งตัวเองถูกใช่มั้ย ผมละกลัวชะมัดว่ามันจะจบที่ส่งไอ้หญิงแล้วโดนเพื่อนผมลากเข้าบ้านแทน
“นิล”
ไอ้หญิงสะกิดแขนผมหยิกๆ
“ผัวมึงคนนี้โคตรดีเลย คบให้นานๆ นะเพื่อน”
...นี่มึงตัดสินคนแค่ตรงนี้เหรอวะ กูว่าไม่ใช่นะมึง มันไม่ใช่!
วันต่อมาผมตื่นสายโด่ง คงเพราะเมื่อวานใช้พลังงานไปเยอะมากกับเซ็กซ์ในห้องทำงานและการรอคอยว่าไอ้หญิงถึงบ้านอย่างปลอดภัยหรือไม่ โชคดีที่อเล็กซ์โทรมารายงานตามคำสั่ง พอรู้ว่ามันพาตัวเองไปส่งบ้านสำเร็จถึงค่อยหลับอย่างสงบสุข
และแน่นอนครับ ถ้าผมตื่นสายกว่าไอ้คิงทีไร ไม่เคยถูกปลุกดีๆ สักที
“ไอ้เชี่ยยย!!!” ผมตะโกนด่าผัวที่อุ้มผมมานอนอยู่ในอ่างที่ใส่น้ำจนเต็ม ดีนะที่เป็นน้ำร้อนอุ่นๆ ถ้าเป็นน้ำเย็นมีหัวแตกแน่ๆ
แต่โทษเถอะ ผมที่หน้าจมไปครึ่งหนึ่งแล้วทะลึ่งตัวขึ้นมาด้วยสีหน้างุนงงสุดขีดเนี่ยคงจะทำให้มันมีความสุขมากสินะ ไอ้คิงซึ่งแต่งตัวในชุดเสื้อเชิ้ตพับแขนและกางเกงสเลคเป้าตุงก้มจูบผมเป็นการรับอรุณพร้อมเสียงหัวเราะหล่อๆ ในลำคอ
อย่างคิดว่าแค่นี้จะทำให้นิลกาฬหายเคือง!
ผมชี้หน้ามันคาดโทษเอาไว้ สาดน้ำใส่มันด้วยเอ้า ไอ้คิงรีบถอยหนีเพราะเพิ่งแต่งตัวเสร็จ ทิ้งให้เมียนั่งตีน้ำอยู่กับที่ทั้งร่างเปลือยเปล่าเพราะปกติก็ไม่ใส่เสื้อนอนอยู่แล้ว
“เชี่ยคิง มึงเป็นโรคจิตหรือไง” ผมว่ามันที่เดินไปเซ็ทผมอยู่หน้ากระจก ถึงจะตีหน้านิ่งเหมือนเดิมแต่ผมรู้หรอกว่ามันกำลังอารมณ์ดีจนน่าหมั่นไส้ “กูยังไม่เคยปลุกมึงแบบนี้เลยนะ”
“นานๆ ทีกูจะเห็นมึงหลับอยู่ข้างๆ” ไอ้คิงเหลือบมองผมเล็กน้อย “เลยอดแสดงความรักไม่ได้”
โห รักมากกก รักจนไอขึ้นเลยเนี่ย
ผมก้มหน้าลงไปในน้ำอุ่น ทำฟองบุ๋งๆ แก้เซ็งเพราะคุณผัวกวนประสาท จะว่าไปมันก็เตรียมน้ำไว้กำลังดี พอนอนแช่แล้วสบายตัว คลายความเมื่อยช่วงหลังและสะโพก หรือเป็นการชดเชยที่มันทำผมหนักเมื่อวานวะ แล้วจะบอกดีๆ เหมือนคนปกติไม่ได้รึไง สุดท้ายแล้วผมว่ามันต้องเป็นโรคจิตจริงๆ แน่ เชื่อนิลกาฬสิ
“มึงทำอะไร”
ผมสะดุ้งเมื่อจู่ๆ ไอ้คิงก็ประคองหน้าผมขึ้นจากน้ำ คิ้วขมวดมุ่นเชียว
“คุยกับตัวเองอยู่”
...โปรดอย่ามองผมเป็นตัวประหลาด มึงต่างหากที่ประหลาด ไอ้สัดคิง
“กูสระผมให้เอามั้ย” คงเพราะจับหน้าผมอยู่ มันเลยลามไปลูบหัวประหนึ่งผมเป็นเด็กทารก
“ไม่กลัวเสื้อเปียกรึไง”
“ไม่เป็นไร” พูดซะเท่ ทีผมสาดน้ำใส่เมื่อกี้รีบหลบเชียวนะ “กูอยากทำให้มึง”
ช่วงโปรโมชั่นครับ หลังขุดทองกันทีไรมันอ่อนโยนกับผมตลอด ทำเหมือนเป็นเด็กปวกเปียกไร้เรี่ยวแรงที่ทำอะไรไม่ได้ ทั้งอุ้มทั้งโอ๋สารพัดอย่าง แม้วันนี้ยังไม่ทันได้ลูบไล้ล้วงควักอะไร แต่พอเห็นรอยฟันรอยกัดบนตัวผมมันคงนึกได้ว่าต้องชดเชยกันหน่อย ถึงเมื่อวานจะเป็นผมที่หันก้นกระดกใส่พลางเร่งยิกๆ ก็ตาม
ในเวลานี้ห้ามขัดครับ ต้องรีบกอบโกยให้คุ้ม ผมเลยได้ทีหันหลังนอนหลับตาพิงกับขอบอ่าง จะว่าไปก็ชวนนึกถึงวันที่ช่วยกันย้อมผมแฮะ ไม่ได้หมายถึงตอนละเลงโฟมใส่กันหรอกนะ ผมหมายถึงตอนมันใช้เสียงเซ็กซี่พาผมถึงสวรรค์ต่างหาก
พอนึกแล้วก็...
“มึงตั้งแล้วเมีย”
ผมลืมตาโพลงระหว่างที่ไอ้คิงมันช่วยนวดศีรษะจนเคลิ้ม
“ก็...ก็น้ำอุ่นเลยช่วยกระตุ้นเลือดให้ไหลเวียนไง”
แล้วผมจะแก้ตัวทำไมวะ มันต้องยืดอกรับหน้าด้านๆ ต่างหาก
“คิง ทำกัน”
นี่สิถึงจะเป็นนิลกาฬ
“หัวมึงยังฟองเต็ม”
“ก็ล้างน้ำสิวะ” ผมเถียงกลับ นึกแปลกใจทำไมวันนี้มันไม่หื่น หรือว่าจะได้นิลกาฬจนเบื่อแล้ว ไม่นะ ผมยังไม่เบื่อมังกรเลย ออกจะหลงใหลได้ปลื้มขึ้นทุกที “ดะ...เดี๋ยวไอ้คิง กูบอกให้ล้างหัว ไม่ใช่...อ๊ะ”
เป็นอันหมดข้อสงสัยเรื่องมันเบื่อผม เพราะแม่งยังบรรเจิดเหมือนเดิม
ไอ้สัดคิงล้างกระเจี๊ยวให้นิลกาฬ!
หมดกันหนอนน้อยของน้องนิล บีบให้พ่นน้ำจนเหี่ยวก็โดนมาแล้ว ยังจะถูกเปิดเนื้อเปิดหนังเผยให้เห็นไปถึงไหนต่อไหน ผมงี้อ้าปากค้างพูดอะไรไม่ออก
“ล้างหัวไง...นิลกาฬ”
นั่นมันหัวxวย!
เหี้ยเอ๊ย ใครจะลามกสู้ไอ้คิงได้วะ ไอ้หื่นหลบใน แต่หลบไว้เยอะสัดๆ เลยนะมึง!
ผมจะฟินก็ฟินไม่สุดเพราะยังอึ้งไม่หาย ก่อนจะถูกไอ้คิงรั้งสะโพกขึ้นในท่ายืน สาวมังกรรอไว้แล้วเสยเข้ามาจนผมสะท้านเฮือกไปทั้งตัว เดี๋ยวสิเฮ้ หัวกูยังมีฟองอยู่เลย ยังเสือกจะมีอารมณ์อีกนะสัดดดดด
ด่าไม่ได้ครับ เพราะต้องการอยู่พอดี ผมเลยขมิบถ้ำเสริมสร้างความเมามันส์ขณะที่ไอ้คิงเริ่มเร่งจังหวะ แต่พอหนักเข้าผมก็เข่าอ่อนตัวยวบยาบ ไม่ใช่อะไร แช่น้ำร้อนแล้วอากาศไม่พอ นิลกาฬจะเป็นลม
ไอ้คิงตกใจใหญ่ แต่เพราะส่วนนั้นยังคาถ้ำ พอผมล้มมันเลยเซตามจนลงอ่างมาด้วย เปียกโชกเลยสิครับ
“อุ๊บ ไอ้คิง ฮ่าๆๆ”
ผมหันไปมองอีกที พระราชากลายสภาพเป็นหมาปอนๆ ซะแล้ว อุตส่าห์เซ็ทผมซะเท่แต่ตอนนี้เละไม่เป็นทรง หน้าตามันบูดบึ้งเชียว ก่อนผมจะหัวเราะไม่ออกเมื่อมันสวนเอวเข้าลึก อ้าว มังกรของน้องนิล ยังคึกอยู่เหรอจ๊ะ ตอนล้มเมื่อกี้หนอนน้องนิลคอพับไปแล้วนะนั่น ทำไมถึงได้ยืนยงคงกระพันเยี่ยงนี้
ผมไม่ได้ถามหรอก เพราะมัวแต่ครางเมื่อไอ้คิงมันนอนแผ่อยู่ในอ่างแล้วบังคับจับสะโพกผมให้โยกขึ้นโยกลง ทำเอาต้องค้ำกำแพงและขอบอ่างไว้อย่างละข้าง เพราะตอนมันถอนมังกรเกือบสุดแล้วกระทุ้งเข้ามาตอนผมทิ้งน้ำหนักลงไปเนี่ยสุดยอดเลยสหาย น้องนิลขอคอนเฟิร์ม
ว่าแต่หัวผมยังมีฟองอยู่ไม่ใช่เหรอวะ มาทำแบบนี้ในสภาพนี้ความจริงเป็นนิลกาฬใช่มั้ยที่ควรโดนหัวเราะเยาะ เพราะพอหันไปมองอีกทีไอ้คิงตอนเปียกน้ำนี่เอ็กซ์แตกกว่าเดิมอีก เสื้อแนบเนื้อกับไลน์กล้ามเนื้อสวยๆ ผมสีแดงปรกหน้าทำให้ตาดุคมของมันยิ่งขยี้ใจนักแล จากหนอนที่ห่อเหี่ยวกลายเป็นผงาดคู่มังกรทันตา ก่อนจะพากันขึ้นสวรรค์ไปอย่างรวดเร็ว
“แฮก...เมื่อกี้คำขอที่สองเหรอวะคิง”
นิลกาฬตาลอยเลยครับ เซ็กซ์ในอ่างน้ำร้อน ทำเอาสติฟุ้งไปพร้อมกับไอระเหยเลยทีเดียว
“ไม่ใช่” ไอ้คิงตอบ ตอนนี้มันเปียกทั้งตัว แถมยังลงมาแช่น้ำกับผมด้วยทั้งที่สวมเสื้อผ้า เวลาเสียดสีกันแล้วจั๊กจี้ดี ไอ้คิงเอื้อมไปเปิดน้ำอุ่นเพิ่ม เพราะกิจกรรมเมื่อครู่ล่อซะน้ำกระจายออกไปเกินครึ่งอ่าง “มึงเต็มใจนี่”
แล้วเคยไม่เต็มใจด้วยรึไง
ผมมองหน้ามันเคืองๆ อยากจะบอกไอ้คิงว่าเปิดน้ำเย็นแทนเถอะ หัวผมหมุนติ้วไปหมดแล้ว แต่เพราะไอ้คิงเริ่มนวดสะโพกให้ ก็เลยปิดปากเงียบแล้วหลับตาครางอย่างชอบใจ
“หวังว่าคำขอสองข้อที่เหลือ คงไม่ใช่พากูไปตระเวนเซ็กซ์ที่คลับชั้นหนึ่ง แล้วก็ชั้นสองหรอกนะ” ผมพูดอย่างอดไม่ได้ ดูจากหน้าตาเจ้าเล่ห์ของมันแล้วมีสิทธิ์เป็นไปได้ซะด้วย ขนาดริมระเบียงยังทำมาแล้วเลย
“ก็น่าคิด”
เดี๋ยว อย่าบอกนะว่าผมชี้โพรงให้กระรอก
“กูไม่เอาด้วยนะเว้ย ถ้าเซ็กซ์กันตรงนั้นแล้วกูจะมองหน้าคนอื่นยังไงเวลาทำงานทั้งสองชั้นล่ะวะ มีหวังคิดถึงแต่มึงพอดี กูหมายถึง...คิดตอนเอากับมึง ไม่ใช่คิดถึงที่มาจากคำว่า miss u นะ อย่าเข้าใจผิด” เป็นเด็กอักษรฯ ต้องใช้คำให้ถูกต้องขอรับกระผม
“กูล้อเล่น”
โชคดีไปที่ไอ้คิงไม่ได้โรคจิตขนาดนั้น
“ตรงผับก็ไม่เลว”
“ไอ้ผัวเชี่ย!”
ผมรีบลุกจากอ่าง แช่น้ำจนตัวเปื่อยหมดแล้ว
“เดี๋ยว”
ไอ้คิงรั้งแขนผมเอาไว้ มองแบบนั้นหมายความว่ายังไง จะขอสองเหรอวะ ไอ้ให้มั้ยน่ะได้อยู่แล้ว แต่ขอเป็นที่อื่นไม่ใช่ในอ่างจะได้มั้ย นิลกาฬกลัวเป็นลมรอบที่สอง
ผมมองหาทำเลเหมาะๆ ไม่ทันจะชวนไอ้คิงไปต่อกันที่หน้ากระจก มันก็พูดออกมาว่า...
“หัวมึงยังมีฟอง ล้างก่อนไปสิ”
...ก็แล้วทำไมไม่ล้างให้แต่แรกล่ะวะ! เชี่ยเอ๊ย!
ไอ้คิงอารมณ์ดีแต่เช้า คงสุขใจที่ได้แกล้งเมีย
ส่วนผมนั่งแดกข้าวผัดอเมริกันที่สั่งมาจากร้านข้างล่างพลางสังเกตพฤติกรรมผัวที่เปลี่ยนเสื้อเซ็ทผมใหม่แล้วนั่งอ่านหนังสือพิมพ์รอไปพลางๆ เพราะมันสวาปามได้ไวยิ่งกว่าความเร็วแสง ผิดกับนิลกาฬที่นั่งเคี้ยวเอื้อง เพราะกระเพาะย่อยอาหารไม่ค่อยดี เลยติดนิสัยเคี้ยวละเอียดทุกคำมาตั้งแต่เด็กเพื่อช่วยแบ่งเบาภาระของร่างกาย
“คิง”
“หืม” ไอ้คิงถามเสียงในลำคอ ดื่มกาแฟด้วยมาดนักธุรกิจที่หล่อบาดตาบาดใจ
“เรื่องผับตรงนั้นมึงจะทำอะไรรึเปล่า”
จบเรื่องพี่เอก คลายใจเรื่องตำรวจ แต่ตัวต้นเหตุอย่างไอ้ผับเจ้าปัญหานั้นผมเชื่อว่าไอ้คิงไม่ปล่อยให้ลอยนวลไปเฉยๆ แน่ อยู่ดีไม่ว่าดีเสือกแหย่เข้ารังสิงโตของราชา ไม่ถูกงับนิ้วขาดก็บุญแค่ไหนแล้ว
“อ้อ...” ไอ้คิงพลิกหน้าหนังสือพิมพ์พลางตอบอย่างไม่ใส่ใจนัก “เมื่อคืนคนของกูแจ้งตำรวจว่ามีสายส่งอยู่แถวนั้น ส่วนผล...”
ไอ้คิงส่งหนังสือพิมพ์ที่อ่านอยู่ให้ผม แม้จะเป็นข่าวเล็กๆ ไม่ได้พาดหัวใหญ่โต แต่ก็เขียนถึงผับปริศนาที่เกิดเหตุวิวาทกับเจ้าหน้าที่นอกเครื่องแบบ เพราะถูกสงสัยว่าค้ายาโดยใช้สถานที่ในผับเป็นแหล่งซื้อขาย ประเด็นคือดันใช่จริงๆ ซะด้วยนี่สิ ก็เล่นเอาคิงส์คลับเป็นแบบอย่าง แต่ดันเปิดเผยหน้าร้าน ไม่ได้สร้างแดนลับแลอย่างไอ้คิง พอโดนจับเลยถูกไล่ยันหัวหน้า ดิ้นไม่หลุดเลยทีเดียว
กรรมตามสนองครับ
ผมลอบไว้อาลัยในใจ คาดว่าไอ้คิงคงจะใช้ปู่อเล็กซ์ให้เป็นประโยชน์ ส่งตำรวจคืนกลับไปหลายเท่าตัว ไม่งั้นแค่คืนเดียวจะมีเหตุถล่มร้านได้ยังไงถ้าไม่เตรียมกำลังคนล่วงหน้าไว้อยู่แล้ว
อย่าจองเวรจองกรรมกันเลย อย่าเบียดเบียนซึ่งกันและกันอีกเลย อาเมน สาธุ โอมเพี้ยง!
“ไอ้คิง”
เห็นมันดูครึ้มอกครึ้มใจแล้วผมก็เริ่มหวั่นว่าจะถามออกไปดีมั้ยวะ
“มึงจะไปหาปู่รึเปล่า”
ไอ้คิงชะงักนิดหน่อย
“ไม่ใช่ตอนนี้หรอก”
เล่นตัวชิบหาย มันคิดว่าตัวเองเป็นดาราคิวทองรึไง
“นี่ไอ้คิง”
คุณผัวยกแก้วกาแฟขึ้นดื่ม ก่อนจะเลิกคิ้วข้างหนึ่งเป็นเชิงว่าผมจะถามอะไรอีก
“พ่อแม่ไอ้ชายรู้เรื่องเราแล้ว ก็เลยอยากเจอมึง”
“วันนี้กูไม่ว่าง...อีกสักสามวันได้มั้ย กูจะเคลียร์งานให้เสร็จ บ้านมึงอยู่ที่เพชรบูรณ์นี่”
เดี๋ยวๆ มึงไปสืบมาตอนไหนวะว่าบ้านไอ้ชายอยู่เพชรบูรณ์!
“กูไม่ได้บอกให้ไปเดี๋ยวนี้” ผมถลึงตาใส่มัน “กูแค่พูดเฉยๆ ว่ากูจะพามึงไปดูตัวอีกสองปีหลังเรียนจบ”
ไอ้คิงวางแก้วพลางจ้องหน้าผมนิ่ง มันคงเข้าใจสิ่งที่ผมจะสื่อ
อีกสองปี...เราสองคนจะคบกันอยู่รึเปล่า
ตอนนี้น่ะบอกรักกันได้ไม่อายปาก แต่ใครจะรู้ว่าจู่ๆ วันหนึ่ง ความรู้สึกนั้นอาจจะระเหยไปดื้อๆ เหมือนที่แม่ทิ้งผมก็ได้
“วันที่มึงเรียนจบสินะ” ไอ้คิงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดตาราง เล่นกำหนดวันล่วงหน้าเลยเหรอวะ “กูจะเป็นคนพามึงไปเอง”
เชื่อใจมันได้ใช่มั้ย ไอ้คิงไม่เคยโกหก อย่างน้อย มันก็ไม่เคยผิดคำพูด
“แล้วมึงรับปริญญาวันไหน ให้กูไปช่วยถือของมั้ย”
“กูไม่ไป”
“อ้าว ไอ้คิง เรียนจบทั้งทีไปถ่ายรูปวันงานหน่อยสิวะ”
ผมมองผัวด้วยสายตาตื่นตะลึง ไอ้บ้านี่ไม่รู้จักความบันเทิงเลยรึไง
“กูขี้เกียจตื่นเช้า”
...ถึงกับเถียงไม่ออก เปลี่ยนฉายาจากพระราชาไร้พ่าย เป็นพระราชาตะวันแยงก้นดีมั้ยเนี่ย
“กูนึกว่าจะได้ถ่ายรูปกับมึงในชุดรับปริญญาซะอีก”
“ไว้ตอนมึงเรียนจบก็ได้” ไอ้คิงพูดทีเล่นทีจริง “ส่วนตอนนี้...”
จู่ๆ มันก็ชะโงกหน้าข้ามโต๊ะมาหาผม ก่อนจะยื่นแขนสุดความยาวเพื่อเก็บหน้าในเฟรมเดียวกัน
“แค่นี้ก่อนแล้วกัน”
แชะ!
เดี๋ยวๆๆ ทำไมไม่นับหนึ่งสองสามวะ ผมหน้าอย่างเอ๋อเลย!
ผมแย่งโทรศัพท์ไอ้คิง แต่มันกลับไปนั่งที่เดิมแล้วดื่มกาแฟต่อเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น อารมณ์ดีจนผมชักจะหมั่นไส้ขึ้นมาตงิดๆ ทำไมรู้สึกช่วงนี้เป็นรองสามีจังวะ ถึงจะฉลาดสู้มันไม่ได้ แต่เรื่องเล่ห์เหลี่ยมไหวพริบผมว่าพอสูสีอยู่นะ
หลังกินข้าวเที่ยงกันเสร็จพวกผมก็พากันออกนอกบ้านไปที่โรงงาน ไอ้คิงน่ะอยากไปตรวจเช็คอยู่แล้วเพราะใกล้สิ้นเดือน ส่วนผมอยากไปดูเชิงคู่รักคู่ใหม่ที่ไม่รู้คืบหน้าบ้างรึเปล่า โทรถามก็ไม่ยอมตอบ เอาแต่พูดเหมือนกันว่า ‘ก็ดี’ จนต่อมเสือกนิลกาฬกำเริบ
พอไปถึงก็รู้ซึ้งเลยว่า ‘ก็ดี’ น่ะเป็นยังไง
กระต่ายสวมผ้ากันเปื้อนถือไม้ถูพื้นเหมือนเดิม ไอ้กรก็เสนอหน้าหาไอ้คิงเหมือนเดิม
บรรยากาศที่โคตรห่างเหินคืออะไร สรุปพวกมึงตกลงคบกัน หรือเกลียดหน้ากันวะ!
“กระต่าย” ผมจัดการลากสัตว์กินพืชออกมาสอบถามทันควัน คิวปิดอย่างนิลกาฬไม่อาจทำใจยอมรับกับผลแบบนี้! “มึงโดนเอายังเนี่ย”
“เฮ้ย พี่นิล”
กระต่ายทำหน้าตื่น แก้มแดงเปล่งปลั่ง แสดงว่ายังใสๆ ไม่โดนจิ้ม ว่าแต่เอ็งอายทำไม เวอร์จิ้นรึก็ไม่ใช่
“จูบล่ะ จับมือ หอมแก้ม แบบคนเป็นแฟนกันน่ะ
“ยังเลยพี่นิล...กรเว้นระยะกับผมมากกว่าเดิมอีก” กระต่ายส่ายหน้าหงอยๆ “พี่บังคับมันให้ขอคบผมรึเปล่า ทำไมมันเหมือนไม่เต็มใจเลยล่ะ ถึงจะไม่แกล้งเหมือนก่อน แต่พูดน้อยลงกว่าเดิม...ผมยอมโดนแกล้งดีกว่าอีก”
มึงเป็นเอ็มรึไง
“สรุปคือไม่มีอะไรคืบหน้า?”
“แย่ลงด้วยซ้ำ” กระต่ายมองผมสลดแบบเจ็บปวดหัวใจ เห็นแล้วผมก็ได้แต่ลูบหัวมันเป็นการปลอบ ก่อนจะไล่ให้ไปทำงานต่อเพื่อจะได้ไปจัดการกับบิชอปเจ้าปัญหาที่กำลังคุยธุระกับไอ้คิง
“กูมีเรื่องจะคุยกับเบอร์หนึ่ง” ผมพูดพลางจับบ่าทั้งสองของไอ้บิชอปจอมเจ้าเล่ห์เอาไว้ก่อนที่มันจะแอบชิ่งหนี เพราะตอนเห็นผมแม่งหลบตาลนลานส่อพิรุธชิบหาย “มึงคุยกับมันจบรึยัง”
ไอ้คิงมองผม มองไอ้เบอร์หนึ่ง ก่อนจะเหลือบมองกระต่ายที่เดินหลบฉากออกไปลิบๆ แล้วพยักหน้ารับ
“กูให้เวลาสิบนาที”
อย่าบอกนะว่าหึงผมกับไอ้เบอร์หนึ่ง แหวะ ผมไม่เอาไอ้ตอแหลนี่ทำพันธุ์หรอก!
“เออๆ” ผมรับปากแบบขอไปที พอไอ้คิงเดินหลบออกไปเบอร์หนึ่งก็รีบหันมายิ้มประจบ ทำเสียงอ่อนน้อมถ่อมตนชวนเชื้อว่ามันไร้พิษภัย
“ควีน ผมต้องการเวลาปรับตัว”
“ปรับตัว? มึงเป็นสัตว์สี่ขาที่จะเดินสองขารึไง ถึงต้องใช้เวลาปรับตัว เบอร์หนึ่ง ตอนนี้มึงเหมือนเขยที่มาขอกระต่ายจากกูไปแล้ว อย่ามาทำทิ้งๆ ขว้างๆ สิวะ ถ้ามึงไม่สนใจกูจะยกให้ไอ้หมา...เอ่อ...อเล็กซ์ มันเคยบอกจะจีบกระต่ายนี่ กูเปิดไฟเขียวให้มันดีมั้ย ถึงจะปัญญาอ่อนแต่อย่างน้อยมันก็ไม่โลเลเหมือนมึง” ผมใส่เป็นชุด นึกเคืองกับท่าทางเอาแน่เอานอนไม่ได้
“คืองี้ครับควีน” เบอร์หนึ่งถอนหายใจเฮือก ถอดหน้ากากใสซื่อ เหลือเพียงสีหน้ากลัดกลุ้มเป็นล้นพ้นไม่ปิดบัง “ควีนก็รู้ว่าปกติผมชอบปั้นหน้าเข้าหาคนอื่นเพื่อให้ชอบ ส่วนกระต่ายนั้นเริ่มต้นไม่สวยเลยแสดงนิสัยจริงๆ ให้มันเกลียด แต่ตอนนี้ผมขอมันเป็นแฟน แล้วผมควรจะทำให้มันชอบ หรือให้มันเกลียดล่ะครับ”
ผมอึ้งไปครู่ใหญ่ ไม่นึกว่าคนตีสองหน้าจะมีปัญหาชวนปวดกบาลแบบนี้ด้วย
“มึงเป็นตัวเองก็พอมั้ง กระต่ายก็ไม่ได้เกลียดเวลามึงแกล้งสักหน่อย มันออกจะชอบใจ”
“แต่ผมรู้สึกแปลกๆ นี่ครับควีน เป็นแฟนกัน จะมัวแต่แกล้งก็ไม่ใช่ ต้องเทคแคร์ ดูแลรึเปล่า มันขัดแย้งกันเองจนผมไม่รู้จะเริ่มต้นยังไง ก็เลยขอเวลาปรับตัวจนกว่าจะจูนตัวเองให้อยู่ทางสายกลางได้”
เออ ดี อยู่ทางสายกลางตามคำสอนของพ่อหลวง...ถุย! คนละสายกลางแล้วเฟ้ย
“มึงเคยมีแฟนมั้ยเนี่ย”
“เคยสิครับ แต่เป็นแบบปั้นหน้ายิ้มนะ” พูดจบเบอร์หนึ่งก็ยิ้มสุภาพแบบเจียมเนื้อเจียมตัวให้ผมชื่นชม “แต่จะให้ผมทำแบบนี้ใส่ใบปอ...มีหวังโดนมันด่าพอดีว่ายิ้มหาอะไร”
กระต่ายผมก็ฮาร์ดคอร์ไม่เบา สงสัยจะชอบแบบพิศาล ให้เบอร์หนึ่งตบจูบซะละมั้ง
“เอางี้” ผมกุมขมับ รู้สึกปวดหัวตึ้บๆ “มึงไปถามกระต่ายตรงๆ ไม่ดีกว่าเหรอว่ามันอยากได้มึงเวอร์ชั่นไหน ถ้ามึงไม่รีบเคลียร์ในอีกสามวัน ต่อให้มึงจะสามหน้ากากหรือไม่สวม กระต่ายคงเฉาตายเร็วนี้แน่ๆ”
เบอร์หนึ่งทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก
“มันคงไม่อยากให้ผมตีหน้าซื่อสักเท่าไหร่”
“เอ้า มึงก็รู้ตัว แล้วจะเครียดทำมะม่วงเค็มอะไรฟะ!”
“ควีน...” เบอร์หนึ่งมองผมตาละห้อย “ผมก็อยากทำตัวดีๆ ให้แฟนเห็นเหมือนกันนะ”
“แต่นั่นไม่ใช่ตัวมึง” ผมจิ้มอกเบอร์หนึ่งแบบเค้นเอาตัวตนจริงๆ ของมันออกมา “ฟังนะไอ้ชื่อเรียกยาก กูรู้ความหวังดีของมึง เพราะการที่มึงกลุ้มอกกลุ้มใจแบบนี้แสดงว่ามีใจให้กระต่ายเลยคิดเผื่อมันซะมาก แต่ช่วยดูตัวเองหน่อยว่ากระต่ายชอบมึงแบบไหน และที่มึงตัดสินใจคบด้วยก็เพราะเรื่องที่มันรับตัวมึงได้ไม่ใช่รึไง ฉะนั้นอย่าทำตัวเป็นผู้หญิงมีรอบเดือน แล้วไสหัวไปทำหน้าที่คนรักได้แล้ว!”
“แต่...”
“ไอ้ชื่อเรียกยาก”
“กรกวรรษครับควีน”
“เออ นั่นแหละ ไอ้กะรกกะวัด ถ้าเครียดมากก็ทำตัวเหมือนเดิม จะแกล้งจะหยอกจะแหย่อะไรก็ได้ทำไปเหอะ ชีวิตคู่ต้องปรับตัวเข้าหากัน ไม่ใช่นั่งจูนอยู่คนเดียว เดี๋ยวมึงก็หาจุดลงตัวได้เองน่า” ผมพูดพลางฉีกยิ้มเจ้าเล่ห์ “แต่ถ้ายังรู้สึกไม่เข้าที่เข้าทาง มึงก็กดกระต่ายไปเลย รับรอง คลิกกันลงล็อกแน่ๆ”
ผมหัวเราะหึหึ ส่วนเบอร์หนึ่งทำหน้าเหวอ
“เซ็กซ์กันบ่อยๆ เดี๋ยวก็เข้าใจกันเอง” ผมตบบ่ามันอีกหลายครั้ง “แต่ที่นี่ผนังบาง มึงทำเบาๆ หน่อยแล้วกัน กระต่ายมันขี้อาย”
“ควีน เดี๋ยว...มันไม่ข้ามขั้นไปหน่อยเหรอครับ”
“กูอ้างอิงจากตัวเอง มึงไม่ทำตามก็ไม่ว่าอะไร” ผมยักไหล่ “แต่ผลลัพธ์บอกเลย เด็ด!”
เบอร์หนึ่งชักไขว้เขว ผมเลยรีบใส่ไฟให้ลุกโชน
“จะว่าไป...กระต่ายแลเชี่ยวเรื่องนี้กว่ามึงนี่หว่า ถ้ายังชักช้าระวังโดนกดซะเองล่ะเบอร์หนึ่ง หึหึหึ”
ได้ผล ไอ้บิชอปตีสองหน้าเริ่มแฝงประกายตาเตรียมเผด็จศึก ความกังวลก่อนหน้านี้สลัดทิ้งทันควัน ไม่อยากจะบอกเลยว่าหน้าอย่างกระต่ายน่ะเหรอจะกดมันได้ ตอนนี้เหี่ยวอย่างกับอะไรดี ไม่มีความคิดเรื่องบนเตียงสักนิด
แต่เรื่องอะไรผมจะบอกกันล่ะ เป็นคิวปิดทั้งทีก็ต้องไปให้สุด จริงมั้ยล่ะครับท่านผู้ชม!
พอสะสางปัญหาที่โรงงานจนสำราญใจทั้งผัวทั้งเมีย ผมกับไอ้คิงก็แวะห้างซื้อของกันนิดหน่อย กินข้าวเย็น ก่อนจะเข้าคลับด้วยสีหน้าแช่มชื่น
“สวัสดีครับบอส สวัสดีครับควีน”
“สวัสดีครับพี่เอก”
ผมยิ้มให้อัศวินประจำชั้นหนึ่งที่แม้จะมีผ้าพันแผลพันรอบหัวแต่ก็ยังขยันทำงาน ถึงจะถูกลูกค้ามองอย่างสงสัยบ้าง และคิดประติดประต่อว่าเกี่ยวข้องกับคลับปิดบริการเมื่อวานหรือไม่ แต่เชื่อสิ ร้อยทั้งร้อยไม่มีใครกล้าถามลงลึกหรอกเพราะรู้ดีว่าต้องเกี่ยวข้องกับไอ้คิง
ผัวผมวันนี้เลยรัศมีจับมาก ดีกรีความโหดพุ่งสูงขึ้นไปอีก
ส่วนผม...ผมก็คุยกับพี่เอกอย่างสนิทใจมากกว่าเดิม ยังรู้สึกผิดที่ไปสงสัยพี่แกจนกลายเป็นเรื่องใหญ่ แม้ว่าจะเป็นความตั้งใจของพี่เอกเองก็เถอะ
เฮ้อ...พอลมสงบ อะไรๆ ก็ดูดี
ผมรำพึงรำพันระหว่างเดินขึ้นชั้นสองไปออฟฟิศ เห็นคลับกลับมาครื้นเครงอย่างเดิมก็เบาใจ
แต่ว่า...
“มาสักทีนะน้องนิล”
พอเปิดประตูเข้าไป ผมก็ชะงักเมื่อเห็นพี่หมอบกับไอ้ชายทำหน้าเครียด
“มีอะไรเหรอ หรือว่าคลับโดนเอาคืนอะไรอีก”
ผมมองทั้งคู่แบบงงงวย รู้สึกไม่ค่อยดีเอาซะเลยจากสายตาของไอ้ชายที่มองผมอย่างลังเล
“นิล...เมื่อกี้แม่โทรมา”
“อ้อ เรื่องของไอ้คิงรึเปล่า มันตกลงแล้วนะว่าจะกลับไปกับกูหลังเรียนจบ ฝากบอกคุณน้าด้วยแล้วกัน” ผมพูดพลางเดินไปตบบ่าไอ้ชายให้สบายใจ เพราะมันมักเป็นคนกลางที่คอยสื่อสารกับทางครอบครัวเสมอ เนื่องจากผมเกรงพวกท่านมาก เวลาคุยกันทีไรจะสุภาพสวมบทเด็กดีสุดๆ
“ไม่ใช่เรื่องนั้นหรอกนิล แต่เป็น...” ไอ้ชายทำหน้าเหมือนไม่อยากพูด แต่ก็มีเหตุจำเป็นที่ต้องเอ่ยออกมา “เรื่อง...แม่ของนิลน่ะ”
จู่ๆ เบื้องหน้าพลันดับวูบกะทันหัน รู้ตัวอีกทีไอ้คิงก็โอบเอวให้ยืนพิงอยู่ข้างๆ ซะแล้ว
จะว่ายังไงดีล่ะ...ผมก็แค่ไม่คิดว่า...จะรู้ข่าวแม่ของตัวเองอีกหลังโดนขายแบบตัดขาดตลอดชีวิต
ผมไม่ได้เตรียมใจมาก่อน
“แม่ของกู...ทำไม” ผมถามเสียงเบา รู้สึกกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก ใจหนึ่งก็ไม่อยากรู้ แต่อีกใจก็อดสงสัยไม่ได้ว่าคนคนนั้นทำไมถึงยังติดต่อกลับมาอีก แถมยังผ่านทางพ่อแม่ของไอ้ชายที่ไม่ชอบใจในการกระทำของอีกฝ่ายถึงขนาดรับผมมาเลี้ยงเอง
“ตอนนี้...แม่ของนิลอยู่โรงพยาบาล”
ไอ้ชายพูดด้วยสีหน้าลำบากใจเป็นสุดแสน ผมไม่ทันสังเกตเพราะมัวแต่ตั้งใจฟังด้วยความรู้สึกแกว่งไปมาอย่างบอกไม่ถูก
“แม่ของนิล...เป็นมะเร็งน่ะ”
---------
ขอยืนยันว่าเรื่องนี้ไม่เน้นดราม่า ดูอารมณ์น้องนิลสิคะ ต่อให้ดราม่าก็ไม่หนักหนาแน่นอน แต่ตอนหน้าต้องเตรียมใจกันหน่อย ขอดำดิ่งสู้อดีตน้องนิลไม่นานค่ะ ตอนเดียวเท่านั้น ถึงตาพี่คิงเป็นที่พึ่งให้น้องบ้าง แล้วจะมาเฮฮาปาจิงโกะเหมือนเดิม!
เพจนักเขียนที่พร้อมจะเป็นเสาอีกต้นให้น้องนิลเกาะปล.สำหรับท่านไหนที่สนใจในการเก็บเรื่องนี้รูปแบบหนังสือ เริ่มเตรียมตัวได้เลยนะคะ เพราะคาดว่าจะเปิดพรีออเดอร์ประมาณเดือนหน้าแน่นอนค่ะ เท่าที่ดูคร่าวๆ ภาคนี้คงจะจบประมาณตอนที่ 60 เผื่อเหลือเผื่อเกินนิดหน่อย
หัวข้อ: {{ King’s Club }} เพราะเสพติดเซ็กซ์ - แจ้งข่าวรีปริ้น - P.149 - (อ่าน 1353163 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก