ชายxหมอบ part 7
“โอ๊ย ปูหนีบขา!”
“ชาย ช่วยด้วย พี่เป็นตะคริว!”
“เหวอ ห่วงยางรั่ว ชาย พี่ว่ายน้ำไม่เป็น อ๊าก!”
“ชาย!”
“ชาย...!!!”
พวกคุณคงคิดว่าการมาเที่ยวทะเลกับคนรักนั้น คงจะเป็นอะไรที่ โรแมนติกมากสินะครับ
แต่ทำไมผมถึงไม่รู้สึกอย่างนั้นเลยล่ะ
“หมอบ นั่งเฉยๆ”
และเมื่อถูกเรียกเป็นครั้งที่สามสิบแปด ผมก็แทบลงไปกราบขอให้คนรักนั่งอยู่นิ่งๆ บนเก้าอี้ผ้าใบ เลิกกระโดดหาเรื่องเข้าตัวได้แล้ว
“อ้าว พี่หมอบ คราวนี้เป็นอะไรอีกล่ะ”
นิลเดินเข้ามาถามอย่างเป็นห่วง คงเพราะเห็นรอยเลือดเปรอะเสื้อผม
“โดนเศษแก้วบาดขาน่ะ”
“ต้องเป็นแก้วของไอ้เก่งที่ดื่มฉลองจนเมาเมื่อคืนแล้วทำแตกแน่ๆ พี่ไปคิดบัญชีมันเลย!”
“นิล...อย่ายุหมอบแบบนั้นสิ”
กับอีแค่ว่ายน้ำยังไม่รอด สวมห่วงยางก็ยังไม่ไหว จะสอนว่ายน้ำให้ดันเป็นตะคริว พอพาเดินบนบกก็โดนแก้วบาด ปูหนีบ ผมนั้นไม่อยากจะคิดว่าถ้าคนรักไปชนกับอัศวินขึ้นมา จะกลับมาครบสามสิบสองมั้ย น่าเป็นห่วงจริงๆ
“ฮะฮะฮะ ไม่ต้องห่วงหรอกชาย”
“พี่ยังบอกให้ชายไม่ต้องห่วงอีกเหรอ ตั้งแต่มาทะเล พี่เรียกชื่อเพื่อนผมทุกสิบนาที”
“นิล...” ผมปรามคนปากเสียที่ไม่ได้มีเจตนาต่อว่าจริงจัง แต่หันมายิ้มทะเล้นให้พี่หมอบอย่างล้อเลียน
“พี่หมอบแกล้งสำออยอ่อยเพื่อนผมป่ะเนี่ย”
“ถ้าจะอ่อยพี่คงไม่ลงทุนเจ็บตัวหรอก”
ใช่ เพราะถ้าคิดทำจริงๆ คงเป็นอะไรที่พิสดารกว่านี้เยอะ
“พี่หมอบ ถามจริงเถอะ มาทะเลทั้งทีพี่ไม่คิดจะสร้างความทรงจำดีๆ กับชายบ้างเหรอ” นิลพูดอย่างจริงจัง ก่อนจะชี้ไปที่คู่อัศวินและบิชอปที่ค่อนข้างเซอร์ไพรส์กว่าใครเพื่อน หลังถูกพาไปติดเกาะหนึ่งวัน อัศวินที่มักเว้นระยะกึ่งเข้าหากึ่งถอยห่างเสมอก็เข้าไปคลอเคลียบิชอปจนแทบจะสิงกันอยู่รอมร่อ โดยที่อีกฝ่ายไม่พูดไม่จา แต่ก็ไม่ได้ขับไล่แบบรำคาญใจ
“ไอ้เก่งก็สมหวังกับพี่แว่นแล้ว เบอร์หนึ่งก็จับกระต่ายกินเสร็จสรรพ หญิงก็เลี้ยงลูกสนุกสนาน พี่เอก...เอ่อ คนนั้นปล่อยไปก่อน เอาเป็นว่า ตั้งแต่มาที่นี่พี่กับชายยังไม่ได้เสริมสร้างความสัมพันธ์ของชีวิตคู่เลยนะ นานๆ คลับจะหยุดทั้งที พี่ต้องใช้โอกาสนี้ให้คุ้มสิ!”
“แล้วน้องนิลล่ะ”
จู่ๆ ใบหน้าของคนพูดจ้อก็เห่อแดง
“ไอ้คิงจัดเซอร์ไพรส์ผมตั้งแต่คืนแรกแล้วพี่” แถมยังตอบตะกุกตะกักแปลกๆ ทั้งที่เป็นคนเปิดเผยเรื่องคลุกวงในมากแท้ๆ แต่ครั้ง
นี้กับอึกอักไปไม่เป็น น่าสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่
“ไม่ต้องมามองแบบจับผิดเลยไอ้ชาย มึงหันไปดูแลพี่หมอบเถอะ ถ้ายังคิดอะไรไม่ออก ลองไปเดินเล่นแถวนั้นมั้ย”
นิลชี้ไปที่โขดหินธรรมชาติที่อยู่ถัดออกไป มีลักษณะเป็นเนินยื่นออกมาทางทะเล ก่อนหน้านี้เก่งกับกรยังไปเล่นกระโดดน้ำอยู่ด้วยซ้ำ แต่พอเสริมสร้างความสัมพันธ์อย่างที่นิลบอก ก็ตัวติดกับแฟนไม่ยอมห่าง
“ไปนั่งห้อยขาแล้วดูพระอาทิตย์ตก วิวดีมากเลยนะพี่”
“แต่ตอนนี้เพิ่งสิบโมงนะนิล...”
“ถือว่าอาบแดดไง”
แดดตอนนี้เห็นทีจะเป็นมะเร็งซะมากกว่า
แต่ผมไม่เคยปฏิเสธนิลได้ เลยพยักหน้าเออออก่อนจะหันไปถามความเห็นคนรักที่นั่งขาเจ็บ พอเห็นหมอบรู้สึกสนใจเลยยอมเป็นม้าชั่วคราว หันหลังให้คนรักขึ้นขี่ ด้วยกลัวว่าถ้าปล่อยให้ค่อยๆ เดินเองเห็นจะไปไม่ถึงจุดหมายแน่ๆ
“โชคดีนะพี่หมอบ!” นิลป้องปากบอกก่อนจะแย่งที่นั่งบนเก้าอี้ผ้าใบแล้วนอนฟังเพลงมองคนอื่นๆ อย่างสนุกสนาน สรุปคงจะตั้งใจไล่พวกผมเพราะหมอบดันไปนั่งตรงตำแหน่งกลางหาด ซึ่งสามารถมองสำรวจรอบๆ ได้อย่างชัดเจนมากกว่า
นิลคงจะเหงาเพราะคิงยังไม่ตื่น
ผมหลุดยิ้มกับความเจ้าเล่ห์ของเพื่อนสนิท ก่อนจะสะดุ้งเพราะโดนคนรักตีแก้ม
“ยิ้มอะไร”
หมู่นี้เขากล้าที่จะปรามเรื่องรักเก่าเยอะ
“ผมแค่ขำนิลที่ไล่พี่เพื่อยึดเก้าอี้เฉยๆ”
“อะไรนะ น้องนิลไม่ได้หวังดีแต่จงใจไล่หรอกเหรอ” พี่หมอบอ้าปากค้าง พอมองหันหลังกลับไปมองเจอนิลโบกไม้โบกมือหัวเราะเย้ย แทนที่จะโกรธกลับหัวเราะตอบซะอย่างนั้น
แล้วจะไม่ให้รักเขาได้ยังไง
“ช่างเถอะ ได้ขี่หลังชายก็คุ้มดี”
คราวนี้ผมยิ้มให้คนรัก ที่แม้จะกาก แต่เวลาอยู่ใกล้ก็ให้ความรู้สึกดีเสมอ
มันช่วยไม่ได้จริงๆ ที่ผมจะยังรู้ใจนิล ในเมื่อคอยดูแลเขามานานเป็นสิบปี ผมคิดกับนิลมากกว่าเพื่อน แต่ตอนนี้ความรู้สึกเหล่านั้นเริ่มพัฒนาไปทางครอบครัวซะมากกว่า ผมยังคงรักนิล ห่วงนิล แต่เป็นแบบที่พี่ชายเป็นห่วงน้อง หรือถ้าให้ตรงตัวกว่า ก็คงเหมือนพ่อที่เป็นห่วงลูก แม้นิลชอบหาว่าผมควรจะเป็นแม่ และให้หญิงเป็นพ่อก็เถอะ
ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ผมเข้าใกล้นิลแล้วเลิกใจเต้นตึกตัก เลิกหึงหวงเมื่อนิลจูบปากกับคิงอย่างเปิดเผย คงเพราะพี่หมอบเปิดใจขึ้นมาก และนั่นก็ทำให้ผมพยายามปรับตัว หันมาใส่ใจความรู้สึกของคนรักมากกว่าการยึดติดกับความรู้สึกเก่าๆ ของตัวเอง
“จริงสิชาย ก่อนมาทะเลชายทำอะไรกับสมเกียรติรึเปล่า”
สมเกียรติที่ว่าเป็นลูกค้าที่เห็นตัวตนอันจืดจางของหมอบแล้วค้นพบว่าคนรักของผมมีจุดน่าสนใจ จะเรียกว่าจีบก็ไม่เชิง น่าจะเหมือนเห็นของแปลกซะมากกว่า สำหรับผมถือว่าเสียมารยาทมาก เพราะเขามักจะเรียกหมอบไปที่โต๊ะแล้วให้ทำอะไรโก๊ะๆ ต่อหน้าคนอื่นจนหัวเราะออกมา
การเห็นคนรักถูกทำเหมือนตัวตลก แม้ว่าเจ้าตัวจะไม่ได้คิดมาก แถมยังดีใจที่ทำให้ลูกค้าชอบจนมาที่ร้านบ่อยๆ ทำให้ผมได้แต่นิ่งเงียบมาตลอดโดยเก็บความไม่พอใจอยู่ลึก ๆ
ก่อนจะระเบิดลงเมื่อเห็นสมเกียรติพูดจาแทะโลม ออกปากแซวว่าพี่หมอบคงจะเหมาะกับโดนผู้ชายเอามากกว่า แล้วยังบีบก้นของคนรักจนสะดุ้ง ตอนนั้นผมได้แต่นั่งนิ่งเมื่อพี่หมอบบอกว่าเขาไม่ได้คิดอะไร แค่แกล้งเล่นๆ
ใช่ แกล้งเล่น แต่มันออกจะเกินไปสักหน่อย
ถ้าครั้งหน้าเขาทำมากกว่านี้ หมอบก็คงคิดว่าแกล้งเล่นอยู่ดี
มองดูก็รู้ว่าเจ้านั่นไม่ได้ตั้งใจจะจีบหมอบ แต่อยาก ‘ลอง’ ว่าหมอบจะยังยิ้มแบบนี้ได้อีกนานแค่ไหน การหยอกล้อเพิ่มระดับขึ้นเรื่อยๆ จนกลายเป็นจาบจ้วง ซึ่งผมไม่รู้เลยว่าเพดานความอดทนของคนรักจะมีจุดสิ้นสุดรึเปล่า
เพราะผมไม่เคยเห็นหมอบโกรธ หรือขัดแย้งกับคนอื่นก่อนสักครั้ง
ผมเลยต้องลงมือ
ความจริงแล้วเรื่องนี้ควรเป็นความลับ เพราะผมไม่อยากให้นิลรู้ว่าการเข้ามาในคลับทำให้ผมเปลี่ยนไปจากเดิมนิดหน่อย ตรงที่กล้าจะเข้าหาคนอื่นมากขึ้น...ด้วยกำปั้น
มันไม่ดีหรอกที่จะใช้กำลังตัดสิน แต่คิงส์คลับทำให้ผมรู้ว่าบางครั้ง...การใช้กำลังก็ได้ผลกับคนบางคนมากกว่าคำพูด
สรุปแล้วเพื่อไม่ให้มาเที่ยวอย่างค้างคาใจ หลังบอกหมอบว่าจะขอไปเข้าห้องน้ำในผับ ผมก็แอบตามสมเกียรติลับๆ ก่อนจะลากไปทางด้านหลังร้าน แล้วสั่งสอนให้รู้ซึ้งว่าคนรักของคนอื่นไม่ใช่สิ่งของให้ใครมายืมเล่นเอาง่ายๆ
ต้องขอบคุณบทเรียนจากตอนที่ถูกคิงจับให้สู้กันเองระหว่างสมบัติและอเล็กซ์ ที่สอนผมว่าเปิดก่อนได้เปรียบ และไม่ควรเว้นช่องให้โต้กลับ เพราะคนที่ไม่ใช่นักเลงแต่กำเนิดอย่างผมหากถูกต่อยสวนขึ้นมาจะมึนงงและถูกช่วงชิงจังหวะทันที
ฉะนั้นผมเลยเริ่มจากถีบข้อพับของสมเกียรติให้ล้มลงก่อน ถึงค่อยตามไปต่อยหน้า ระหว่างต่อยก็พูดย้ำว่าอย่าแตะต้องหมอบอีก แล้วต่อย ต่อยอยู่อย่างนั้น
จนกระทั่งเขาล้มฟุบนั่นแหละผมถึงค่อยคิดได้ว่าทำอะไรลงไป และเริ่มตั้งตัวไม่ถูกว่าจัดการต่ออย่างไรดี โชคดีที่ตอนนั้นพี่เอกเข้ามาช่วยเหลือ รับปากว่าจะช่วยจัดการให้ สงสัยจะได้ยินเสียงอะไรแปลกๆ เลยออกมาดู ตอนบอกให้ผมกลับไปทางคลับยังยกนิ้วชมเชยว่าผมเริ่มเข้ากับโลกทางฝั่งนี้มากขึ้นแล้ว
ผมถึงกับทำหน้าไปไม่ถูกเมื่อได้รับคำชม
สรุปแล้วเรื่องในวันนั้นเป็นความลับระหว่างผมกับพี่เอก ห้ามให้นิลและหมอบรู้เป็นอันขาด เพราะพวกเขาทั้งสองคนล้วนเป็นห่วงผมและไม่อยากให้ออกนอกลู่นอกทาง ซึ่งความจริงแล้วผมไม่คิดว่าตัวเองจะเปลี่ยนไปขนาดนั้น ถ้าไม่มีใครมาเริ่มก่อน ผมก็คงไม่ทำ การต่อยคนจนหมดสติไม่ได้หมายความว่าผมจะกลายเป็นคนไม่ดี แค่กล้าที่จะใช้กำลังตัดสินปัญหามากขึ้นในบางกรณี ใช่ว่าถูกเหยียบเท้าแล้วผมจะชกหน้าไม่เลือกซะที่ไหน
“ว่าไงล่ะชาย วันนั้นมือนายแดงก่ำ แถมยังมีคนบอกพี่ว่าสมเกียรติเข้าโรงพยาบาล นายคงไม่ได้ทำอะไรไม่ดีหรอกนะ”
คนรักแสนกากของผม ความจริงแล้วฉลาดและมีสายข่าวมากทีเดียว
“ผมไม่อยากพูดถึง”
“ชาย พี่ชอบชายที่เป็นสุภาพบุรุษนะ”
แต่ถ้าการเป็นสุภาพบุรุษทำให้คนรักเหมือนตัวตลกในสายตาคนอื่น ผมขอเป็นนักเลงดีกว่า
“เฮ้อ...” พี่หมอบกอดคอผมแน่นขึ้น เสียงถอนหายใจหนักๆ นั้นทำให้รู้สึกไม่ดีเอาซะเลย
“พี่ผิดหวังกับผมเหรอ”
“เปล่า แต่พี่แค่ไม่ชอบที่ชายเล่นงานคนอื่นลับหลังพี่ เหมือนกับว่ามีเรื่องปิดบังกัน คราวหน้าคราวหลังถ้าจะจัดการใคร ก็สะกิดบอกพี่ก่อนสิ เดี๋ยวจะไปถือพู่เชียร์อยู่ข้างๆ จะได้มีกำลังใจต่อยคนไง”
ผมหลุดยิ้ม ทำไมผมถึงโชคดีมีคนรักที่น่ารักขนาดนี้นะ
“เดี๋ยวหมอบก็ห้ามผมอีก”
“เว้นหมอนั่นไว้คนแล้วกัน พี่เองก็เกือบจะถึงขีดสุดความอดทนอยู่พอดี”
“หืม หมอบมีลิมิตความอดทนด้วยเหรอ” ผมถามจริงจัง ไม่ได้แกล้งยียวนนะครับ
“พี่ก็เป็นคนนะ” พี่หมอบตบไหล่ผมเบาๆ “ที่ยิ้มไม่ได้หมายความว่าไม่โกรธสักหน่อย”
ผมคิดว่าคงต้องทำความรู้จักคนรักมากกว่านี้แล้วล่ะ คนอะไรโกรธก็ยังยิ้มซื่อได้อีก
“แล้วยิ้มตอนโกรธ กับตอนไม่โกรธต่างกันยังไง”
“นั่นสินะ” หมอบฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดี กอดคอผมแน่นขึ้นพลางซบหน้ากับแผ่นหลัง “ชายก็เดาดูสิ”
“ความจริงก็เดาไม่ยากเท่าไหร่”
“ยังไง”
“ก็เวลาอยู่กับผม พี่จะไม่โกรธแน่นอน” ผมยกตัวคนรักให้เกาะดีๆ เมื่อหมอบเอี้ยวหน้าเข้าใกล้จนเกือบเสียการทรงตัว “แต่ถ้าเป็นเรื่องนิล พี่จะไม่ยิ้ม และตีผมด้วย”
“พี่ไม่รู้ตัวเลย ฮ่าฮ่าฮ่า”
ผมล่ะชอบนิสัยเริงร่าอารมณ์ดีตลอดเวลาของเขาจริงๆ
“แล้วชายรำคาญพี่รึเปล่า” พี่หมอบถามบ้าง “พี่ว่ายน้ำไม่เป็น แถมยังโดนปูหนีบ เป็นตะคริว มาทะเลทั้งทีแต่ชายต้องมาดูแลพี่ ไม่ได้เล่นน้ำเลย เบื่อและนึกรำคาญพี่บ้างรึเปล่า”
แม้น้ำเสียงจะยังสดใส แต่ผมรู้ดีว่าคนรักที่เหมือนไม่คิดอะไรมาก ความจริงแล้วมีปมกับความรู้สึกน้อยใจและไม่มั่นใจในตัวเอง เพียงแต่ไม่กล้าแสดงออกมาตรงๆ
“ผมห่วงพี่ต่างหาก” ผมตอบตามจริง เล่นน้ำน่ะเมื่อไหร่ก็ได้ อีกอย่าง ผมก็สนิทแค่กับนิลและหญิง ซึ่งทั้งสองรายต่างมีคนคุมและต้องคุมคนอื่น ถ้าต้องปล่อยพี่หมอบไปหาคนที่เหลือ สู้ผมอยู่ดูแลคนรักเองดีกว่า
“ถึงแล้ว”
ไม่คิดว่าโขดหินที่นิลบอกจะไกลอยู่เหมือนกัน คงเพราะเป็นจุดอันตรายตรงริมหาดเนื่องจากมีหินขรุขระไม่เหมาะกับการเดินเท้าเปล่า และก็เป็นความสะเพร่าของผมเองที่อุ้มคนรักมาโดยลืมใส่รองเท้าให้ ตอนย่อตัวลงเลยให้เขายืนเขย่งเอาไว้ ก่อนจะบอกให้เหยียบบนเท้าของผมที่สวมรองเท้าแตะไว้แทน ก่อนจะเดินไปด้วยกันโดยที่ผมประคองเอวคนรักเอาไว้ไม่ให้ล้มหน้าหงายไปซะก่อน
“เหมือนชายกำลังเชิดพี่เลย”
หมอบหัวเราะชอบใจเมื่อผมก้าวเท้าเขาก็จะก้าวตามไปด้วยโดยไม่ต้องออกแรง การทำแบบนี้ก็สนุกอยู่หรอก ถ้าไม่ติดว่ายิ่งหมอบขยับตัว ชายน้อยของผมก็ยิ่งไปเสียดสีกับบั้นท้ายของเขา
ไปๆ มาๆ เลย...
“ชายจับพี่หันหลังหน่อย”
สงสัยกลัวกลิ้งตกจากโขดหิน พี่หมอบเลยสะกิดให้ผมจับเขาพลิกตัว จากที่เอาหลังนาบกับแผ่นอกของผม เปลี่ยนเป็นหันหน้าเข้าหากันในระยะประชิด เพราะเขายังคงเหยียบบนเท้าของผมอยู่
และนั่นก็ทำให้ผมเพิ่งสังเกตว่าเขาเองก็เกิดอารมณ์เหมือนกัน ในเมื่อชายน้อยกับหมอบน้อยเอาหัวชนกันผ่านกางเกงซะขนาดนี้
“น้องนิลบอกให้สร้างความทรงจำดีๆ สินะ” พี่หมอบพึมพำ ก่อนจะจับมือผมให้โอบเอวของเขาให้แน่น แล้วจัดการล้วงชายน้อยและหมอบน้อยออกมารับลม
“หมอบ...”
พูดไม่ทันจบคนรักก็จัดการรวบท่อนลำสองท่อนบดเบียดในฝ่ามือเดียวแล้วดันตัวแนบชิดผมมากขึ้นเพื่อป้องกันไม่ให้ใครเห็น ถ้ามองจากไกลๆ คงเหมือนเรากำลังกอดกันเท่านั้น
ทั้งที่...
“จูบพี่หน่อย”
หมอบเริ่มหายใจกระชั้น ใบหน้าแดงเพราะความร้อนและความกระดากอายกึ่งตื่นเต้นเงยหน้าขึ้นพลางยื่นปากจู๋เป็นวงกลม หลับตาซะพริ้มเชียว
เห็นแล้วผมก็หัวเราะพรวด ก่อนจะรีบก้มหน้าจูบปากทั้งที่ช่วงกลางลำตัวเสียวสะท้านเป็นระยะ
ผมบอกแล้ว เขาไม่กากสักนิด
อย่างน้อยกับผม หมอบก็ขั้นเทพเชียวล่ะ
-----------------
ชายกับหมอบก็สมหวังไปแล้ว เลยออกแนวเรื่องราวหลังจากนั้น และความเปลี่ยนแปลงของชาย
ชาญชายเป็นตัวละครที่ธรรมดาสามัญสุดค่ะ เราเลยตั้งใจแต่งแบบให้เห็นพัฒนาการ จากรักหวงน้องนิล เริ่มหันมาสนใจพี่หมอบ ทำความเข้าใจกับน้องนิล และปรับตัวกับคลับ อย่างที่นิลบอกว่าถ้าไม่เพราะติดนิลตอนเด็กๆ ชายคงไม่โตมาแบบสุภาพเรียบร้อยขนาดนี้ จะให้ชายหงิมๆ ตลอดไปก็คงไม่ได้ แต่ชายเองก็ไม่ใช่นักเลงเหมือนกัน นับว่าเป็นตัวละครธรรมด๊าธรรมดาที่พัฒนามากที่สุด แต่ก็เป็นไปตามวิถีคนธรรมดาค่ะ 5555
ตอนหน้าอเล็กซ์หญิง...ว่าแต่มีใครอยากอ่านคู่นี้มั้ยนิ แอบหวั่น QAQ
เพจนักเขียนสายเลือดวายเข้มข้นที่เชื่อเถอะว่านอร์มอลมามันฮาแตกแน่นอน
หัวข้อ: {{ King’s Club }} เพราะเสพติดเซ็กซ์ - แจ้งข่าวรีปริ้น - P.149 - (อ่าน 1353000 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก