อเล็กซ์ x หญิง
หมายเหตุ : ย้อนกลับไปช่วงที่ไปเที่ยวปายฉันชื่อหญิง เป็นผู้หญิง แต่ไม่ชอบผู้หญิง
ค่ะ ฉันเป็นเพื่อนสนิทของนิลกาฬที่รักของพวกคุณๆ เอง
จู่ๆ ก็ได้รับเป็นผู้บรรยายในตอนนี้เป็นอะไรที่วันเดอร์ฟูลมาก ดิฉันทั้งตื้นตันและซาบซึ้ง เพราะคิดว่าคงจะไม่มีที่ยืนสำหรับสาวน้อยแสนสวยอย่างฉันซะแล้ว แต่ว่า...
“โอ๊กกกก!!!”
การเปิดตัวด้วยอ้วกที่พุ่งเป็นสายจากลูกรัก คงจะเป็นอะไรที่ไม่น่าชมสักเท่าไหร่
“ไหวมั้ยอเล็กซ์”
ฉันคอยลูบหลังให้ฝรั่งหัวทองที่ไม่อาจต้านทานต่อโค้งร้อยศพแห่งเมืองปาย ขึ้นมาได้ครึ่งทางก็แทบจะอ้วกเอาไส้ตัวเองออกมาด้วย เห็นแล้วฉันนั้นสงสารจนน้ำตาซึม ลูบหัวลูบหางอเล็กซ์เป็นการใหญ่ เพราะคนต้นคิดที่จะมาเที่ยวปายก็คือฉันเอง
และก็เป็นคนขับรถด้วย
พวกเราตัดสินใจมาเชียงใหม่เพราะอยากรับลมเย็นๆ บนยอดดอย เลยเช่ารถแล้วให้หญิงสาวผู้แข็งแกร่งเป็นคนขับ ความจริงก็ไม่ได้อยากอาสาหรอก แต่เพิ่งมารู้ว่าอเล็กซ์เพิ่งกลับมาไทยและไม่มีใบขับขี่ เพื่อรักษากฎหมายฉันเลยต้องทำหน้าที่เป็นสารถี และเทศนาห้ามไม่ให้เขาขับรถคนเดียวในกรุงเทพอีก จนลูกรักต้องปิดหูทำหน้าบู้เหมือนกำลังประท้วงให้ฉันหยุดพูดสักที
อันที่จริงฉันเองก็เหนื่อย เพราะอเล็กซ์คล้ายว่าไม่อยากจะยอมรับฉันในฐานะคนรัก หรือที่นิลเคยบอกว่าอเล็กซ์ไม่ชอบพูดหญิงห้าว จู้จี้จุกจิกจะเป็นเรื่องจริง แต่การที่เขาทำตัวดื้อ กลับยิ่งทำให้ฉันเป็นห่วง อยากจะเข้าไปวุ่นวายช่วยจัดระบบในชีวิต ไม่เว้นกระทั่งช่วยซักเสื้อผ้า ซักกางเกงใน...
“เพื่อนเมียเพื่อน ฮือ...”
ไอ้คิดก็ส่วนคิด แต่ในความเป็นจริงฉันต้องพยุงผู้ชายตัวโตๆ ขึ้นรถ สภาพกระปลกกระเปลี้ยเต็มแก่ ใบหน้าซีดขาวจนน่ากลัวว่าจะเป็นลม ฉันยื่นผ้าเช็ดหน้าให้เขาซับปาก แต่อเล็กซ์กลับเอาไปสั่งขี้มูก
“ปู่จ๋า เล็กทรมานเหลือเกิน ไม่เอาแล้ว ไม่ไปปายแล้ว”
“แต่จะถึงแล้วนะอเล็กซ์ นี่ก็ครึ่งทางแล้วด้วย”
“ไม่เอาแล้ว ไม่เอาแล้ว”
ฉันเห็นใจเขาอยู่หรอก แต่ไอ้อาการตีแขนตีขาอย่างเอาแต่ใจเห็นแล้วสัญชาตญานความเป็นแม่ก็กำเริบ ฉันเลยตบหัวเขาหนึ่งครั้งให้หยุดดิ้น ทำเอาฝรั่งตัวโตกุมศีรษะทำตาปริบๆ
“เป็นลูกผู้ชายทั้งที อดทนหน่อยสิ” ฉันว่าเขาเสียงดุ “ถ้าแค่นี้ยังทนไม่ได้แล้วอนาคตจะทำยังไง ปู่จ๋าของอเล็กซ์ไม่ได้อยู่กับนายไปทั้งชีวิตนะ ถ้าครั้งหน้าเจออุปสรรคที่แย่กว่านี้แล้ววันนั้นไม่มีปู่ นายจะร้องเรียกหาใครได้นอกจากพึ่งตัวเอง ลองคิดดีๆ สิ”
พลันลูกน้อยเบะปาก
“ฮือ ปู่จ๋าจะไม่ทิ้งอเล็กซ์ ปู่จ๋าสัญญาแล้ว”
แถมยังร้องไห้โฮยกใหญ่ ฉันเลยตบหัวไปอีกหนึ่งที ท่วงท่าและองศาจำมาจากไอ้นิลล้วนๆ
“ทุกคนต้องตายนะอเล็กซ์ แก่ตาย รถชนตาย หรือถ้าจากตรงนี้ ก็กลิ้งตกเขาตาย ง่ายดายในชั่วพริบตา”
“ฮืออออ”
ตบอีกที
“นายจะนั่งร้องไห้แบบนี้ทุกครั้งไม่ได้หรอกนะ”
คราวนี้อเล็กซ์สะอื้นฮัก ยกมือกุมหัว คงกลัวจะโดนประทุษร้ายร่างกายอีก
“เกลียดฉันก็ได้ แต่นายห้ามร้องไห้ โวยวายแบบเมื่อกี้อีก เข้าใจมั้ย”
อเล็กซ์ทำอะไรไม่ได้นอกจากพยักหน้าหงึกหงัก
“ดี” ฉันให้รางวัลโดยการลูบหัวแทน ตอนแรกอเล็กซ์สะดุ้งตกใจ แต่พอได้รับสัมผัสอบอุ่นแผ่วเบาของมือผู้หญิงที่ไม่ได้หยาบกร้านอย่างผู้ชาย ก็ทำหน้าเคลิ้มเหมือนจะหลับ “กินยาแก้คลื่นไส้ก่อนหลับนะ ตื่นมาอีกทีก็ถึงปายแล้ว”
ฉันบอกเขาแล้วหยิบกระเป๋ายาที่พกติดตัวเสมอเพราะติดมาจากตอนดูแลไอ้นิลส่งให้
“ฝันดีนะลูก”
อุ๊ย ลืมตัว
“ครับแม่”
...เขาเองก็คงจะลืมตัวเหมือนกัน
หลังจากนั้นฉันก็มีสมาธิขับรถมากขึ้น เพราะอเล็กซ์หลับปุ๋ยนอนดูดนิ้วไปแล้ว ตอนถึงปายพระอาทิตย์ก็ตกพอดีอย่างฉิวเฉียด โชคดีมากเพราะฉันไม่ถนัดขับรถตอนกลางคืน
“อเล็กซ์”
ไม่อยากจะปลุกเลย คงไม่มีใครรู้ว่าฉันหลงรักอเล็กซ์ตั้งแต่แรกเห็นก็เพราะท่านอนดูดนิ้วเนี่ยล่ะ
ความรู้สึกตอนนั้นเป็นยิ่งกว่าศรรักปักอก เพราะเหมือนปลุกสัญชาตญาณความเป็นแม่มากกว่า ใจของฉันสะท้านไปทั้งทรวงและอ่อนยวบ เฝ้าคิดแต่ว่าอยากประคบประหงมผู้ชายคนนี้ตลอดไป
“อเล็กซ์”
“แม่ครับ...”
ฉันแอบเหวอเมื่อเขาจับมือฉันไปซุกกับหน้าด้วยสีหน้าอ้อนๆ ที่แทบจะกรี๊ดสลบ น่ารักกก น่ารักเหลือเกิน กล้องถ่ายรูปอยู่ไหนนะ ฉันรีบควานหาโทรศัพท์ด้วยมือเดียวก่อนจะหยิบออกมาถ่ายรูปทุกมุมด้วยความเพลิดเพลิน
“อ๊ะ...เพื่อนเมียเพื่อน”
ก่อนเขาจะตื่นเต็มตา และรีบปล่อยมือฉันด้วยสีหน้ากระอักกระอ่วน
“ไม่เป็นไรๆ” ฉันคิดว่าเขาคงเขิน ก็เลยลูบหัวปลอบใจ “ไปเช็คอินโรงแรมกันเถอะ เดี๋ยวจะมืดซะก่อน”
“อืม”
ว่าง่ายกว่าที่คาด สงสัยจะยังเพลีย
“หิวมั้ย”
พอนึกได้ว่าก่อนหน้านี้อเล็กซ์อ้วกแทบหมดไส้หมดพุง ฉันก็คิดว่าคงได้เวลาป้อนข้าวลูกแล้ว
“อืม”
แปลก ทำไมสงบปากสงบคำจัง
ฉันไม่ค่อยชินกับมาดเด็กดีของเขาเท่าไหร่ เล่นเอาห่อเหี่ยวซะด้วยซ้ำเพราะอยากปรามเด็กอยากโอ๋เด็กซะมากกว่า สงสัยฉันจะเป็นโรคจิตซะละมั้ง
“งั้นเดี๋ยวเช็คอินเสร็จแล้วหาร้านกินแถวนี้กันนะ”
“อืม”
อยากจะตบหัวอีกรอบ แต่กลัวสมองเสื่อมไปกันใหญ่เลยได้แต่เงื้อมือขึ้นแล้วเอามาเกาแก้ม แต่อเล็กซ์กลับรีบก้มหัวให้ฉันอัตโนมัติ ก่อนจะกลายเป็นท่าประหลาดทั้งคู่
“...”
“...”
“ไปกันเถอะ”
สุดท้ายก็เป็นฉันที่พูดขึ้นมาก่อน รู้สึกหน้าแดงๆ เพราะเขินอายอย่างบอกไม่ถูก อเล็กซ์รีบกุลีกุจอแบกกระเป๋าลงมาจากรถ หลังพวกเราเช็คอินกันเรียบร้อยก็หาร้านอาหารใกล้โรงแรมนั่งกินรองท้องกันก่อน ต่างคนต่างสงบปาก ขนาดฉันตักกับข้าวให้เขายังพูดเบาๆ แค่ว่าขอบคุณ ทำเอาอึดอัดไปหมดอยากจะให้กลับมาสดใสเหมือนเดิม ยังดีที่พอฟ้าเริ่มมืด ฉันพาไปเดินเล่นแถวถนนคนเดิน อเล็กซ์ก็เริ่มมีชีวิตชีวาขึ้นมา
เขาโฉบไปมาระหว่างร้านโน้นร้านนี้อย่างตื่นตาตื่นใจ ก่อนจะหยุดอยู่ที่ร้ายขายเสื้อที่มีสกรีนคำว่า ‘ผู้พิชิต 1,864 โค้ง’
“อยากได้ตัวนี้เหรอ”
อเล็กซ์ชะงักไปนิดหน่อย ก่อนจะพยักหน้ารับนิ่งๆ เห็นแล้วฉันก็ห่อเหี่ยวอีกครั้ง ทำไมกลับมาเงียบอีกแล้วล่ะเนี่ย
แต่พอฉันจะควักเงินซื้อให้เขาก็รีบยกมือห้าม ก่อนจะหยิบบัตรเครดิตขึ้นมาแทน
“อเล็กซ์...ร้านข้างถนนแบบนี้ไม่รับบัตรหรอกนะ”
“แต่...”
เหมือนจะเห็นหูตกหางลู่ น่ารักจังเลย
“ฉันออกให้เอง ไม่เป็นไรหรอก ถือว่าซื้อให้ลูก เอ๊ย ให้อเล็กซ์”
ใจเย็นๆ หญิง อย่าหลุดเจตนาอกุศลออกมาสิ ก่อนหน้านี้ยังพูดได้เพราะอเล็กซ์ยังมึนๆ งงๆ แต่ตอนนี้มีสติครบถ้วน ถ้าได้ยินเข้าเดี๋ยวจะถูกเข้าใจผิด
“ขอบคุณครับ”
อเล็กซ์มารยาทดีมาก สงสัยจะถูกสอนมาอย่างดี ถึงขนาดยกมือไหว้ฉันซะด้วยสิ เห็นแล้วก็เผลอยกมือขึ้นมาจะลูบหัวอีกครั้ง แต่ก็ติดที่อเล็กซ์เงยหน้าขึ้นมาเร็วเกินไป ฉันเลยต้องทำเป็นปัดแมลงแก้เก้อ
คิดไปเองรึเปล่านะ เหมือนเขาจะมองอย่างเสียดายชอบกล
จากนั้นเราก็เดินเล่นกันต่อ อเล็กซ์ดูตื่นตาตื่นใจทุกครั้งที่เห็นของลายไทย พวกช้าง ม้า วัว ควาย บอกว่าอยากจะซื้อฝากปู่ ส่วนบรรดาคนขายของเห็นอเล็กซ์กระดี๊กระด๊าก็รีบช่วยเชียร์ หลงคิดว่าเป็นชาวต่างชาติที่พูดไทยได้ซะงั้น ซึ่งก็จริงส่วนหนึ่ง ถ้าไม่ติดว่าหมอนี่อยู่ไทยมาเกินครึ่งชีวิต แล้วทำไมยังตื่นเต้นดีใจกับของพวกนี้ล่ะเนี่ย
แต่เอาเถอะ ฉันได้แต่เดินตามด้วยความเอ็นดู ช่วยซื้อเป็นบางชิ้นปรามเป็นบางชิ้นที่เห็นว่าคล้ายๆ กัน หรือไม่มีประโยชน์ ทุกครั้งที่พูดห้ามอเล็กซ์จะทำหน้าแปลกๆ เหมือนพยายามบ่ายหน้าหนี แต่พอฉันหลุดชมเขาก็รีบเข้ามาประชิดตัวแล้วทำเป็นก้มๆ เงยๆ อยู่ใกล้ๆ ทุกที
เป็นอะไรที่แปลกประหลาดมาก
พวกเราเดินไปจนเกือบสุดถนนแล้วเลยตั้งใจจะเดินกลับโรงแรม ทั้งสองมือเต็มไปด้วยของฝาก ส่วนใหญ่จะเป็นเสื้อยืดสกรีนคำเท่ๆ ที่เจ้าตัวอยากเอาไปอวดคนอื่นซะมากกว่า และก็พวกของกินเล่น แต่ระหว่างที่ฉันกำลังยืนรออเล็กซ์ดูแม่ค้าทำขนมข้าวปุก จู่ๆ ก็มีเด็กวิ่งมาชนจนล้ม แล้วหยิบกระเป๋าเงินที่ตกกระเด็นไปด้วย
“โอ๊ย”
อเล็กซ์หันขวับ รีบเข้ามาช่วยประคองฉันทันที แต่โดนฉันตบหัวซะก่อนจนทำหน้าหมางง
“รีบตามเด็กนั่นไปเร็ว ขโมย!”
อเล็กซ์เงยหน้าขึ้นลงเลิกลั่ก เหมือนยังทำอะไรไม่ถูก เห็นแล้วคิดว่าไม่น่าจะรอด ก็เลยถอดส้นสูงปาใส่ไอ้เด็กนั่นที่ยังวิ่งหนีไปไม่ไกลทันที
โป๊ก!
เสียงทุ้มหนักแม่นยำ เด็กร่วงน็อก ส่วนอเล็กซ์ก็รีบเข้าไปจับตัว ช้าไปมั้งลูกเอ๋ย
เหล่านักท่องเที่ยวและแม่ค้าเข้ามาสอบถามและช่วยเหลือ พอจะไปจับตัวเด็กอเล็กซ์ก็ขู่ฟ่อ มาทำเป็นเข้มอะไรตอนนี้เนี่ย
แต่พอฉันเดินเข้าหา เขาก็ทำตาประกายวาวเหมือนรอคำชม
ที่แท้ก็ไม่ยอมให้ใครยุ่งเพราะจะรอฉันนี่เอง
ฉันอมยิ้ม ก่อนจะลูบหัวอเล็กซ์แปะๆ เพิ่งสังเกตว่าทุกครั้งที่ทำ ดวงตาสีสวยของอเล็กซ์จะประกายระยิบระยับเหมือนกำลังนึกถึงอะไรบางอย่าง
“แม่...”
อ้อ ที่แท้ก็นึกถึงแม่
ชะเว้ยเฮ้ย!
เดี๋ยวก่อน ฉันอยากเป็นแม่เขาก็จริง แต่ไม่ได้หมายความตรงตัวถึงขนาดเป็นผู้ให้กำเนิดที่เบ่งเขาออกมาหรอกนะ ฉันอยากเป็นแม่ทูนหัว! แม่ยอดขมองอิ่มต่างหาก! ผู้พิทักษ์ที่ได้ดูแลทั้งร่างกายและจิตใจ เป็นแม่ของลูกในอนาคต!
หลังกลับมาถึงโรงแรม พวกเราก็ตกในความเงียบอีกครั้ง ฉันตัดสินใจพูดอธิบายให้รู้เรื่อง
“อเล็กซ์...ฉันว่านายกำลังเข้าใจอะไรผิดๆ”
“เพื่อนเมียเพื่อนชื่ออะไรเหรอ”
อยากจะเป็นลม อยู่กันมาตั้งหลายวันเพิ่งถามชื่อ
“หญิงจ้ะ ฉันชื่อหญิง”
“หญิง...” อเล็กซ์เรียกเสียงหวานจนชวนใจเต้น “มาอยู่กับเล็กเถอะนะ”
ต๊าย นี่ฉันกำลังถูกขอแต่งงานรึเปล่าเนี่ย
“เล็กอยากมีแม่”
...เบรกจนหน้าแทบทิ่ม เดี๋ยวก่อนอเล็กซ์ เดี๋ยววว!!!
“อเล็กซ์จ๋า ฉันอยากดูแลนายก็จริง แต่ไม่ได้มีความหมายลึกซึ้งขนาดจะเป็นแม่จริงๆ หรอกนะ”
จับได้ สัมผัสได้ แต่กินไม่ได้
เรื่องอะไรจะยอม!
“หญิงไม่รักเล็ก”
กรรม ลูกจะร้องไห้
“แม่ไม่รักเล็ก”
ปนกันมั่วแล้วเฮ้ย!
“อเล็กซ์ ฉันอยากคบกับนายแบบแฟนต่างหาก จากนั้นค่อยพัฒนาเป็นภรรยา แล้วก็เป็นแม่ของลูก”
อเล็กซ์ทำตาวาวเมื่อได้ยินคำว่า ‘แม่’ อะไรจะอยากได้ขนาดนั้น ฉันหวั่นไหวนะรู้มั้ย
“จะเป็นแม่อะไรก็ได้ แต่ยอมเป็นแม่ของเล็กก็พอ”
ว๊าย ฉันถูกกอด!
“นะหญิงนะ”
นิลโว้ย บอกไว้ก่อนว่าฉันไม่ได้ตั้งใจจะลวนลามหมาแกเลยนะ แต่ครั้งนี้เมื่อถูกจู่โจม แตะเนื้อต้องตัวแล้วพูดอ้อนขนาดนี้ หัวใจคนเป็นแม่...เอ่อ...จะแม่อะไรก็ช่างเถอะ มันอดที่จะใจอ่อนยวบไม่ได้จริงๆ ว่ะแก!!
“งั้นเราตกลงคบกันก่อนนะ โอเคมั้ย”
“ไม่มาอยู่กับเล็กเหรอ”
“เอาไว้เรียนจบแล้วนายขอฉันแต่งงาน เมื่อนั้นฉันจะไปอยู่กับนายเอง”
อเล็กซ์มองอย่างมีความหวัง คล้ายจะเห็นหูหางกระดิกดิ๊กๆ
“ได้สิ เดี๋ยวเล็กจะบอกปู่จ๋าเอง แต่ว่า...”
อเล็กซ์ก้มหัวพลางชี้ไปที่กลางศีรษะ
“หญิงลูบหัวเล็กบ่อยๆ นะ เล็กชอบ”
สุดท้ายไอ้การที่ก้มๆ เงยๆ อยู่รอบๆ ตัวฉัน เป็นเพราะติดใจรสมือแม่นี่เอง
งั้นถ้าโดนลูบจนหัวล้าน อย่ามาโทษกันนะอเล็กซ์!
------------
มาถึงคู่นอร์มอลประจำเรื่อง คู่นี้เรามีไอเดียจาก
1.ให้นามสกุลพี่คิงมีทายาทสืบสกุล
2.ให้น้องนิลได้ครองอำนาจ เพราะเพื่อนๆ กินเรือเรียบ ส่วนตัวน้องนิลก็กินคิง แล้วคลับจะไปไหนเสีย ว่ะฮาๆ!
อนาคตอยากให้น้องนิลลองอุ้มหลานดูเหมือนกัน รับรองต้องหวงสุดๆ พี่คิงก็น่าจะใช่ย่อย หลานทั้งคน ( แค่นึกก็ฟินแล้ว)
ตอนแรกเราเเอบกังวลว่าทุกท่านจะไม่ค่อยชอบคู่นี้ แต่พอเห็นผลตอบรับเราก็เบาใจค่ะ 555 คู่นี้แม้จะนอร์มอล แต่เพราะมาอยู่ในนิยายวาย เลยตั้งใจให้ออกมาเฮฮาเพื่อไม่ให้ขัดอารมณ์เรื่อง เราดีใจที่ชอบคู่แม่ลูกนะคะ <3
ปล.ตอนหน้าที่รอคอย เอกxนาย!
เพจนักเขียนที่ใกล้จบเรื่องก็เริ่มหมดมุก
หัวข้อ: {{ King’s Club }} เพราะเสพติดเซ็กซ์ - แจ้งข่าวรีปริ้น - P.149 - (อ่าน 1353141 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก