มาแบ้วววววววววววววว
หายไปซะนานเลย55555555 คิดถึงคิงกะควีนกันไหมเอ๋ย ตอนนี้ไม่มีไรมากแค่คุยกันงุงิ้
Chapter 6
บิ๊กไบค์สุดหรูที่ดูโฉบเฉี่ยวดูดีเหมือนทั้งคนขับและคนซ่อนเลี้ยวเข้าไปยังโซนจอดรถของพนักงานทางด้านหลังร้านและทั้งสองก็เดินเข้าร้านไปที่ห้องพนักงาน ทันทีที่ทั้งสองปรากฏตัวพร้อมกันก็เกิดคลื่นมวลประชาชนของร้านแซวทันที
“เฮ้ย! ทำไมพี่คิงมากับพี่ควีนได้หว่ะ” เสียงของประชาชนคนที่หนึ่ง
“เฮ้ย! นี่น้องคบกันหรอ”เสียงของประชาชนคนที่สอง
“คิงกะควีนของร้านมาแล้วเว้ยยยย” ประชาชนคนที่สามก็ตามมา
“ไอ้คิงงงงงง เดี๋ยวนี้มึงหมกเม็ดเหรอว่ะ บอกกูมานะว่ามึงทำอะไรน้องควีนกู” คนที่สี่ก็ไม่ยอมแพ้
“โถว พี่ควีนคนสวยของผม TT”
“เหยดดดดดดดดดดดด”
“โอ้วว ทำไมวันนี้คิงแอนด์ควีน อ้อฟ เดอะ จิลส์ แฮฟเว่น มาด้วยกันได้หว่า” และสุดท้ายเสียงของพี่เดี่ยวถ้าจะเปรียบสถานะในร้านก็คงจะเป็นผู้อาวุโสของบรรดาคณะเจ้าเชื้อพระวงศ์ที่มียศสูงสุดที่ดูแลรักษาเมืองนี้ทักขึ้น “ว่าไงไอ้แสบ ทำไมวันนี้มาด้วยกันได้ว่ะ หรือว่ามีอะไรบางอย่างระหว่างสองคนนี้” ทั้งสองที่เข้ามายังไม่ได้ตั้งตัวอะไรกะคลื่นเสียงมหาชนล้นหลามอย่างนี้ พอเห็นแบบนี้จึงหันมองหน้ากันต่างยิ้มมุมปากกลั้วหัวเราะขำกับปฏิกิริยาผู้คนตรงหน้า
“ก็ไม่ยังไงหรอกพี่ พอดีอยู่หอเดียวกัน”
“ฮิ้วววววววววววววววววววววววววว”
“เฮ้ย นี่ถึงขั้นอยู่ด้วยกันแล้วหรอ ไว้ไฟใช่เล่นนะน้องควีน”
“ใช่ที่ไหนหละพี่เดี่ยว” ควีนตอบ “แค่อยู่หอเดียวกันเลยอาศัยรถพี่เขามาพอดีจูนไม่ว่างนะ”
“จริงเหรอหว้า ระดับฝีมือไอ้คิงพระราชาของโคตรเสือเนี้ย จะไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยหรอ”
“ฮึๆ บางทีเสือมันก็มีช่วงเวลาที่ต้องซุ่มดูเหยื่อก่อนสิพี่”
“เฮ้ยๆๆ พูดงี้หมายความว่าไงฮะไอ้คิง!.............พูดงี้เหยื่อก้รู้ตัวก่อนดิวะ ฮ่าๆๆๆ” แล้วพี่เดี่ยวก็หันไปพูดกับควีน “พี่ล้อเล่นนะน้องควีน ไม่ต้องเขินจนหนีไอ้คิงมันละ แต่ถ้าน้องควีนกลัวเสืออย่างไอ้คิงหนีมาซบอกแน่นๆของพี่ได้นะ พี่พร้อมปกป้องน้องเสมอ”
“ฮึๆๆ มันก็ต้องดูก่อนแหละพี่ว่าอกใครมันจะแน่นพอที่ผมจะอยากซบได้”
“อู้ววววววววววววววว” และเสียงซาวแทรกทั้งหลายก็ดังขึ้นทันทีที่ควีนพูดจบ
“ซบอกพี่ก็ได้นะคร้าบบบบ น้องควีนถึงอกพี่จะไม่แน่นแต่ก็เร้าร้อนนะคร้าบบบบ”
“ฮิ้ววววววววววว”
“เอ้าๆๆ มั่วแต่เล่นกันอยู่นั่นแหละ ไปแต่งตัวทำงานกันได้แล้วไอ้เด็กพวกนี้ ส่วนน้องควีนวันนี้ไม่ต้องทำงานหรอก”
“อ้าว ทำไมล่ะครับ”
“วันนี้ไปนั่งพัก นั่งดื่มชิวๆที่ชั้นล่างก็ได้ ไม่ก็ไปนั่งที่บาร์ที่ไอ้คิงประจำอยู่ก็ได้”
“เฮ้ยพี่ ที่ให้ไปนั่งดื่มนี้มีจุดประสงค์อะไรป่ะเนี้ย”
“ป่าววววววว ก็เห็นน้องเหนื่อยทำงานหนักก็อยากให้น้องพักบ้าง เพราะพี่เป็นห่วงหรอกถึงให้ไปพักผ่อน”
“หรออออออออ เฮีย” เสียงของพนักงานในห้องแซวขึ้นด้วยความหมั่นไส้สุดๆ
“เอาดีๆ สิครับ ถ้าไม่บอกเหตุผลที่แท้จริง ผมว่าผมกลับไปพักผ่อนที่หอก็ได้นะ”
“โถ้ววว น้องควีนเห็นพี่เป็นคนยังไงครับเนี้ย”
“ก็เป็นคนเจ้าเล่ห์ไงเฮีย ฮ่าๆๆๆๆๆ”
“หุบปากไปเลยไอ้แคน เดี๋ยวจะโดนหักเงินเดือนนะมึงถ้ายังไม่เอาหมาในปากกลับเข้าคอก”
“ชิส์ งอลลล”
“งอนไปเถอะมึง อย่าไปสนใจที่มันพูดเลยครับน้องควีน” ว่าแล้วก็หันยิ้มให้ควีนต่อ
“อย่ามาทำเนียนเปลี่ยนเรื่องนะพี่เดี่ยว”
“โธ่วว น้องควีนก็ ก็พี่เป็นห่วงจริงนี่ครับ ไม่มีอะไรแอบแฝงเลยนะ ง่ะ! ไม่เห็นต้องทำหน้าดุเลย บอกแล้วก้ได้ครับ ก็ตั้งแต่ที่น้องควีนขึ้นโชว์วันนั้นก็มีแต่ลูกค้าเข้ามาถามหาน้องกับไอ้คิงกันทั้งนั้น คือพี่ไม่ได้ให้น้องควีนไปบริการลูกค้าอะไรนะ แค่จะให้ไปนั่งสวยๆเป็นราชินีให้ร้านของเราเฉยๆ”
“พูดง่ายๆคือไปเป็นตุ๊กตาให้ลูกค้าชม”
“หุบปากไปไอ้แคนเดี๋ยวจะโดนไม่ใช่น้อยนะมึง”
“ฮ่าๆๆๆๆๆ” ส่วนแคนที่โดนดุก็ไม่ได้กลัวแต่อย่างใดแต่กลับหัวเราะชอบใจที่แหย่เจ้านายตนได้
“เห็นไหมครับ ว่าพี่ไม่ได้มีจุดประสงค์ที่ไม่ดีเลยนะ มีแต่ได้กับได้ทั้งสองฝ่ายพี่ก็ได้ทำให้ลูกค้าดีใจที่ได้เจอควีนอ้อฟจิลส์แฮฟเว่นและควีนก็ได้พักผ่อนไง เห็นไหม วินๆกันทั้งสองฝ่าย”
“หรา เฮีย”
“ไอ้แคน!!!!!!!!!!!!!”
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” และทั้งห้องก็ระเบิดหัวเราะกับท่าทีของเจ้านายตัวเองรวมทั้งควีนที่รู้สึกขำกับการแถข้างๆคูๆของพี่เดี่ยว
“ว่าไงครับน้องควีน”
“คดีเก่ายังไม่เคลียเลยนะครับพี่เดี่ยว นี่จะเพิ่มคดีใหม่แล้วหรอ”
“โธ่ น้องควีนก็พูดไป ครั้งนั้นมันฉุกเฉินนี่ครับ”
“แล้วครั้งนี้ล่ะครับ”
“ครั้งนี้มันก็.......... โธ่น้องควีนอ่ะ TT”
“ฮึๆ ยอมรับแล้วใช่ไหมครับว่าตั้งใจ”
“ครับ ว่าแต่.........น้องควีนตกลงนะครับ” พี่เดี่ยวที่ทำหน้าสำนึกผิดได้แค่สามวิก็กลับมาแกล้งทำหน้าขอร้องเต็มที่
“ฮึๆ ก็ได้ครับแต่ติดคดีไว้สองกระทงแล้วนะครับ”
“คนสวยอย่าใจร้ายสิครับ”
“ไปกันเถอะราชินีคนสวยเดี๋ยวจะพาไปจะไปพบปะประชาชน ฮึๆๆ” คิงที่นั่งมองทั้งสองคุยกันเมื่อเห็นว่าควีนตกลงจึงเอ่ยปากชวนทันที และเดินนำเข้าไปในร้านไปยังบาร์ประจำตัวของคิง เพราะในร้านค่อนข้างใหญ่และแบ่งเป็นสัดส่วนบาร์จึงมีหลายบาร์เพื่อการบริการลูกค้าอย่างทั่วถึงตามโซนต่างๆ แม้ว่าบาร์ของคิงจะอยู่ในโซนด้านล่างที่เป็นส่วนรองรับลูกค้าทั่วไปแต่ด้วยมุมของบาร์ที่ไม่ได้อยู่กึ่งกลางจนเกินไปอีกทั้งตอนนี้ร้านเพิ่งจะเปิดได้ไม่นานทำให้ลูกค้ายังไม่พลุกพล่านเท่าไหร่ เมื่อทั้งสองเดินมาถึงบาร์คิงก็เดินอ้อมเข้าไปยังด้านในและควีนก็นั่งลงด้านหน้าบาร์และเท้าคางมองคิงที่เตรียมของเพื่อจะทำงาน
“อยากดื่มอะไร” คิงที่จัดเตรียมอุปกรณ์ของตัวเองหันมาถามควีน
“อะไรก็ได้ ทำมาเถอะดื่มได้หมดแหละ”
“ฮึๆ ถ้างั้นให้ตัวแรงๆไป ก็ไม่เป็นไรสินะ”
“ก็ถ้าไม่แรงจนดื่มแก้วสลบก็ดื่มได้”
“หว้า งั้นว่าจะมอมเหล้าซะหน่อยก็ยากแล้วนะสิ”
“มันก็ขึ้นอยู่กับว่าจะมอมไปเพื่ออะไรต่างหาก”
“ฮึๆ” คิงที่ไม่ได้ตอบแค่หัวเราะพอใจแล้วหยิบส่วนผสมนู้นนั่นนี้ที่ควีนก็ไม่รู้ว่าเป็นอะไรมาผสมกันแล้วเขย่าอย่างมีลีลาพร้อมกับเทใส่แก้วยื่นมาให้ควีน
“คอกเทลเบาๆร้องท้องไปก่อน” ควีนหยิบคอกเทลขึ้นมาจิบเพื่อชิม รสชาติหวานนำเปรี้ยวตามเหมือนดื่มน้ำผลไม้ที่เย็นสดชื่นทำให้รู้สึกกระปรี้กระเป่าขึ้นมาได้
“ใช่ได้นิ”
“ถ้าเกิดว่าใช้ไม่ได้นี่สิจะเป็นเรื่อง เสียชื่อบาร์เทนเดอร์ที่สะสมมานานกันพอดี”
“แล้วนี่เป็นบาร์เทนเดอร์มานานแค่ไหนแล้ว”
“5ปี”
“ทำงานที่นี้ตั้งแต่เริ่มเป็นบาร์เทนเดอร์เลยป่าว”
“ป่าวหรอก เพิ่งเริ่มทำที่นี้ตอนเข้ามาเรียนปีหนึ่งนี่แหละ”
“แล้วทำไมถึงมาเป็นบาร์เทนเดอร์ได้”
“ก็ทำงานหาตังค์ในร้านกลางคืนแบบนี้แหละ พออยู่ไปนานๆมันก็เริ่มรู้เยอะ อีกอย่างก็ชอบด้วยเพราะการได้ผสมนู้นนั่นนี่มันก็สนุกดีเราได้คิดหาสูตรใหม่ๆมาให้คนอื่นชิมพอคนชิมเขาแสดงผ่านสีหน้าบ่งบอกว่ามีความสุขกับสิ่งที่เราทำให้มันก็มีเสน่ห์ดี”
“อ่อ ขี้เหล้านี้เอง”
“ก็ว่าไปนั่น อ้อ! แล้ววันนั้นที่บอกว่าพี่แพ้ มั่นใจได้ยังไงว่าพี่แพ้จริงๆ”
“ก็หลักฐานมันเห็นอยู่ชัดๆว่าโดนโกงตั้งแต่แรก”
“ฮึๆ เขาไม่ได้โกงแต่มันมีไว้เพื่อพิสูจน์ว่าเราเก่งจริงรึเปล่า”
“แต่ควีนมีหมัดเด็ดไว้น้อคเอ้าท์นะ”
“ไอ้บุหรี่กลิ่นมิ้นต์อันนั้นของพี่อะน้ะ?”
“ใช่”
“ยังไง”
“ก็.............เครื่องดื่มอันนั้นมันมีกลิ่นมิ้นต์ของบุหรี่ตัวนั้นอยู่ที่ตรงนี้นะสิ” ควีนยื่นมือไปแตะเบาๆที่ริมฝีปากล่างของคิงแล้วยิ้มอย่างลึกซึ้ง
“ฮ่ะๆ สงสัยจะแพ้จริงๆว่ะ”
ในระหว่างที่ทั้งสองคุยกันไปก็มีลูกค้าที่เข้ามาแวะเวียนทั้งสอง ทั้งที่เป็นลูกค้าของคิง คนที่ติดตามข่าวเพื่อที่จะมาดูหน้าควีนบ้าง บางคนก็เข้ามาขอถ่ายรูปทั้งสองหรือแม้แต่นั่งมองควีนอยู่ห่างด้วยความหลงไหลก็มีแต่ก็ไม่มีใครที่จะกล้าอยู่คุยกับควีนด้วยนานๆอาจเพราะคิดว่าทั้งสองเป็นแฟนกันหรืออย่างไรเพราะสายตาของคิงที่มองอยู่ตลอดเวลามันแผ่รังสีความน่ากลัวออกมาด้วยแม้ว่าคิงจะยุ่งอยู่กับการทำงานของตน แต่ก็ใช่ว่าจะใช้ได้กับทุกคน
“นี่คงจะเป็นควีนแห่งจิลส์แฮฟเว่นสินะครับ” หนุ่มหลุ่มผิวแทนเข้ม แบบชายไทยทั้งหน้าตาและสีผิวเดินเข้ามาทักควีนที่นั่งอยู่
“อ่อ ครับ” ควีนหันกลับไปตอบและหันหน้ากลับมายังแก้วคอกเทลแก้วที่สี่ที่คิงชงให้ไม่รู้ว่าจะตั้งใจมอมควีนอย่างที่พูดไว้ด้วยรึเปล่า
“สวยอย่างที่เขาล่ำลือจริงๆนะครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ ผมแทนครับ” แทนยื่นมือมาตรงหน้าควีนแต่ควีนแค่หันมายิ้มให้เฉยๆ เขาจึงแค่ยักไหล่เหมือนไม่ได้ถือสาอะไรและลดมือลงพร้อมกับนั่งเก้าอี้ข้างๆควีน “ผมขอเลี้ยงสักแก้วเพื่อเป็นการแนะนำตัวกับเพื่อนใหม่ได้ไหมครับ” เขาชะโงกหน้าไปดูแก้วเครื่องดื่มของควีนแล้วยื่นหน้าทำเหมือนยื่นเข้าไปดมกลิ่นใกล้ๆควีนนั่นจึงทำให้ควีนชะงักไปนิดหน่อย
“ไม่น่าเชื่อเลยนะครับว่าระดับควีนแล้วจะดื่มของเด็กๆแบบนี้” เขายิ้มเยาะให้ “ระดับควีนแล้วก็ต้องดื่มอะไรที่เหมาะสมกับชื่อหน่อยสิ” และเขาก็หันไปสั่งเครื่องดื่มจากคิงที่ดูเหมือนจะมองเขาอยู่ก่อนแล้ว “ผมขอเตกีล่าแก้วให้คนราชินีสวยหน่อยนะครับ”
“ไม่คิดว่าจะเลี้ยงสร้างสัมพันธ์ด้วยเครื่องดื่มที่แรงไปหรอครับ” คิงพูด
“ฮึๆๆ ไม่หรอกครับผมดูคนออกว่าคนไหนควรดื่มอะไรและรับมือได้แค่ไหน”
“เก่งจังนะคับ”
“ก็ไม่เท่าไหร่หรอกครับ ขอแก้วหนึ่งให้ควีนและอีกแก้วของผมนะครับ” คิงที่ไม่ได้มีสิทธิ์จะปฏิเสธลูกค้าได้จึงได้แต่ทำตามหน้าที่
“นี่ครับเครื่องดื่มที่สั่ง” คิงยื่นเครื่องดื่มให้และแทนก็รับมาแล้วส่งให้ควีนที่ยื่นมือรับแต่กลับถูกกุมไว้ด้วยมือแทน ทันทีที่ถูกจับควีนจึงจะชักมือกลับแต่มือของแทนที่จับแน่นเกินไปที่จะหลุด
“ขอบคุณนะครับสำหรับเครื่องดื่มแต่ปล่อยมือผมด้วย”
“เพื่อเป็นการเป็นเกียรติแก่ตัวผมที่ครั้งหนึ่งได้เจอควีนให้ผมเป็นคนป้อนได้ไหมครับ”
“คงไม่เหมาะมั้งครับ”
“นะครับ” เขาพูดพร้อมกับทำหน้าตาขอร้องสุดฤทธิ์และบีบมือควีนที่ถูกกุมอยู่
ควีนได้แต่พ้นลมหายใจด้วยความรำคาญจึงตัดบทให้ทุกอย่างแล้วเสร็จไปด้วยการพยักหน้าตกลงเพราะอยากปล่อยมือออกมาเต็มที ในจังหวะที่แทนกำลังยื่นเครื่องดื่มมาป้อนให้ควีนก็มีคนด้านหลังเดินมาเบียดแทนเบาๆแต่เหมือนแรงส่งผลักแทนไปด้านหน้าดูจะแรงเกินเหตุไปหน่อยทำให้น้ำจากในแก้วกระเด็นโดนควีนจนเปียกชุ่ม
“อุ้ย!! ขอโทษครับ” แทนที่ขอโทษแล้วพยายามเข้ามาเช็ดน้ำตามตัวของควีน แต่ควีนที่ยังไม่ได้พูดอะไรกลับเซไปด้านหลังปะทะกับอกแกร่งของคิงที่กอดเอวควีนเข้ามาหาตัวเอง
“ถ้าเลี้ยงเครื่องดื่มสานสัมพันธ์เสร็จแล้ว ผมขอตัวคนของผมก่อนนะครับ”
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
