Chapter 20
แกร้ก !!!!
“ไอ้คิง/พี่คิง” พากย์เดินเข้าห้องมาพร้อมกับจูนส่งเสียงเรียกคิงที่เดินถือถ้วยโจ๊กร้อนๆจนควันขึ้นออกมาจากไมโครเวฟ “พี่คิง
เห็นควีนไหม” จูนเดินเข้ามาชะโงกหน้าถามคิง
“ฮึๆ” พากย์หัวเราะฮึๆอย่างเจ้าเล่ห์เมื่อหันไปเห็นใครอีกคนนอนอยู่บนเตียงของคิงก่อนจะหันหน้ามาหาเพื่อนตัวเองมองตาคิง
อย่างรู้ทัน “ไม่ต้องตามหาหรอก นี่ไงเพื่อนจูน” พากย์พยักหน้าไปหาควีนที่กำลังหลับโดยมีผ้าห่มคุมตัวอยู่
“อ้ะ! ทำไมควีนถึงมานอนกับพี่คิงได้ละ”
“ควีนเขาไม่สบายนะ” คิงหันไปมองพากย์ก่อนจะหันไปตอบจูนแล้วมองไปยังร่างโปร่งของเขา
“จริงเหรอ!” จูนตาโต “ทำไมพี่คิงไม่โทรบอกจูนหละ ถึงว่าติดต่อควีนไม่ได้เลย” จูนเดินเข้าไปชาร์ตตัวควีนทันที เขานั่งลงข้าง
เตียงก่อนจะเอามืออังที่หน้าผากควีนด้วยใบหน้าที่เป็นห่วงอย่างชัดเจน
“อื้อ” ควีนครางในลำคอเมื่อรู้สึกถึงสัมผัสที่โดนหน้าผากเขาอยู่ เขาจึงค่อยๆลืมตาขึ้นมา
“จูน”
“ควีนเป็นไงบ้าง”
“เอ่อ....” ควีนที่เพิ่งนอนไปไม่ได้เมื่อกี่ชั่วโมงลืมตาตื่นขึ้นมาก็เจอหน้าคนตัวเล็กของเขาอยู่ในระยะอันใกล้ทำเอาสมองที่ยังไม่
ทำงานอย่างเต็มที่นั้นเอ๋อไปชั้วขณะ ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าตัวเองนั้นนอนอยู่ห้องคิงเขาจึงหันไปมองด้านหลังตัวเองที่มีทั้งคิงและ
พากย์ยืนมองอยู่
“ไม่สบายทำไมไม่โทรบอกกันหละแล้วนี่ดีขึ้นหรือยัง ไปหาหมอไหม”
ควีนหันไปมองหาคิงอย่างงงๆกับคำพูดของจูนที่ว่าเขาไม่สบายตอนไหนกัน แต่คิงก็แค่หยักไหล่มาให้แทนคำตอบ
“ควีนไม่เป็นอะไรหรอก” เขาตอบก่อนจะลุกขึ้นนั่งโดยที่ลืมไปว่าตัวเองนั้นไม่ได้ใส่เสื้อนอนเพราะมันถูกถอดไปตั้งแต่เมื่อคืน
“ควีน!!! นี่มันรอยอะไรกันนะ ทำไมถึงเป็นแบบนี้”
“หืม” ควีนงงกับอาการตาโตของจูนที่ดูจะตกใจกับการที่มองมายังตัวเขามากก่อนจะก้มมองไปยังลำตัวของตัวเองที่โดนมือเล็กๆ
นั้นลูบอยู่
“เอ่อ” นี่อาจจะเป็นครั้งแรกเลยก็ได้ที่ควีนรู้สึกว่าการหาคำตอบมาตอบคนตัวเล็กมันอย่างมากขนาดไหนเพราะเขารู้สึกว่าไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรออกมาดี รอยตามตัวที่มีให้เห็นบ้างปะปรายตามหน้าท้อง หน้าอกหรือแม้แต่ลำคอที่ขึ้นสีอยู่นี่ทำให้ควีนนึกขึ้นมาได้ว่าเมื่อคืนเข้าผ่านอะไรมา และทำอะไรไปบ้างทำให้เขารู้สึกใจเต้นรัวๆเพราะไม่น่าสะเพราลุกขึ้นมาพรวดพราดแบบนี้เลย เพราะมันไม่ใช่แค่จูนเท่านั้นที่อยู่ในห้องนี้แต่คุณหมอเถื่อนอย่างพากย์ก็ยืนมองเขาอยู่ด้วย
“ควีนแพ้นะ เมื่อคืนนั้นเผลอไปกินกุ้งเข้า”
“จริงเหรอ!!” จูนตาโตด้วยความตกใจ “ควีนแพ้กุ้งเหรอ ทำไมจูนไม่รู้เลยงั้นเราไปหาหมอกันเถอะ”
“ไม่เป็นไรหรอก ควีนกินยาแล้วเดี๋ยวก็หายเพราะกินกุ้งไปแค่นิดเดียวเอง แค่นี้เอง” คีวนบอกจูนที่เหมือนจะเชื่อคำพูดเขาจริงๆ
ก่อนจะหันไปเห็นพากย์ที่แอบยืนหัวเราะมองดูเขาโกหกเด็กน้อยผู้ใสซื่อคนนี้อยู่
“ฮ่ะๆ ท่าทางกุ้งตัวนี้นี่ร้ายใช่เล่นเลย ท่าทางจะเป็นสายพันธ์ใหม่ เพิ่งเคยเห็นว่าเขาแพ้กุ้งแล้วจะเป็นรอยกันแบบนี้” พากย์พูด
พร้อมทั้งหัวเราะทั้งที่ปกติแล้วเขามันเสือยิ้มยากจะตายไป แถมยังไม่ค่อยจะสนใจพูดกับใครได้ยาวๆขนาดนี้เลย
“เออใช่ พี่พากย์ก็เรียนหมอนี่นา งั้นให้พี่พากย์ช่วยดูอาการของควีนให้หน่อยสิ”
“ไม่เป็นไรหรอกจูน ควีนโอเคแล้ว” ควีนตอบจูน
“ไม่ต้องหรอก” พากย์ตอบ
“จะไม่เป็นไรจริงเหรอพี่พากย์”
“แพ้เป็นจุดแบบนี้ไม่มีอะไรหรอก ก็แค่โดนน้ำ..มันจากหัวกุ้งไม่ร้ายแรง” พากย์พูดเหน็บหน่อยๆด้วยความขบขัน
“อืม ครับ” จูนพยักหน้าอย่างเข้าใจก่อนจะหันไปหาควีนที่ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอกกับการเชื่อสนิทใจว่าเขานั้นไม่
สบายจริงๆ เฮ้อออ น่าเป็นห่วงจริงไอ้ตัวเล็กของเขาเนี้ยแค่นี้ยังดูไม่ออก ตามไม่ทันแถมยังเชื่อคนง่ายขนาดนี้แล้วจะไปเผชิญโลกภายนอกที่แสนโหดร้ายเขาได้ยังไงกัน แม้ว่าเขาเองก็ไม่อยากให้จูนรู้ความจริงว่าเขาเองก็โกหก
“ฮึๆๆ งั้นกูไปก่อนละกัน” พากย์ที่ตอนแรกตั้งใจว่าจะกลับมานอนที่ห้องของตัวเองแต่ดูเหมือนว่าเขาจะมาผิดจังหวะไปหน่อย เขาพยักหน้าให้คิงก่อนจะเดินไปหยิบเอาเสื้อกาวน์ของตัวเองพาดบ่าแล้วหันไปบอกลาจูนและควีน “ตามสบายเลย” และประโยคนี่ก็ดูเหมือนจะเป็นของควีนเต็มๆ นี่มันโดนล้อเต็มๆเลยละ
“บ้ายๆครับพี่พากย์” จุนหันไปยิ้มส่งลาให้
“แล้วนี่จูนมีอะไรรึเปล่าถึงได้ตามหาควีน” ขันมาถามคนตัวเล็กที่นั่งอยู่ข้างๆ
“อ่อ ไม่มีอะไรแล้วหละ จูนนึกว่าควีนหายไปไหนก็เลยตามหา แต่จูนว่าควีนนอนพักผ่อนเถอะจะได้หายเร็วๆ”
“ครับ มานี่มา”ควีนกางแขนเรียกจูนเข้ามาหาตัวเอง ก่อนจะกอดคนตัวเล็กแล้วลูบหลังเบาๆ ไม่รู้สิเขารู้ สึกว่าจะต้องกอดคนตัว
เล็กของเขาไว้เพราะมันรับรู้ได้ว่าคนตัวเล็กของเขาต้องการอ้อมกอดนี้
“ควีน” จูนครางออกมาเบาๆด้วยความแปลกที่อยู่ๆก็โดนกอดแต่สัมผัสอันอบอุ่นจากควีนนั้นก็ทำเอาเขาซุกหน้าลงบนอกเปล่า
เปลือยของควีนแน่นเลย
“นอนเล่นที่ห้องนี่ก่อนไหม”
“จูนมีเรียนนะเดี๋ยวก็จะไปแล้ว แค่รู้ว่าควีนไม่เป็นไรจูนก็สบายใจหละ” เขาส่งยิ้มน่ารักไปให้ควีน
ฟอด!!
“อ้ะ ควีนทำอะไรอ่ะ” จูนเด้งตัวออกมาแล้วเอามือจับแก้มตัวเองที่โดนควีนหอม
“ฮ่ะๆ ก็หอมแก้มไง” เขายักไหล่ทำเอาจูนหน้าแดงด้วยความเขิน “ไม่รู้จักเหรอ แบบนี้ไง”
ฟอด! ฟอด!
“ควีนอ่ะ เล่นไรก็ไม่รู้ ไม่เล่นด้วยแล้ว!” ก่อนที่เจ้าตัวจะเขินหนักจนทนไม่ไหวไอ้ตัวเล็กก็เลยรีบออกไปจากห้องทันที
“ฮึ” ควีนได้แต่ส่ายหน้าให้กับความน่ารักของกระต่ายน้อยของเขา
ฟอด! ฟอด!
ควีนหันขวับทันทีเมื่อโดนจมูกโด่งๆของคิงสัมผัสเข้าที่แก้มทั้งสองข้าง
“อะไร”
“อ้าวไม่รู้จักเหรอ หอมแก้มไง” คิงทำหน้ามึนใส่ควีนที่รี่ตามองดูคนหน้าหล่อเล่นมุก “แบบนี้ไง..” เขาเคลื่อนหน้าลงไปชิดควีน
ก่อนจะประกบปากลงไปจุ๊บริมฝีปากชมพูระเรื่อของควีน
“ฮึ กวนนะ”
คิงแค่ยักไหล่ก่อนจะส่งสายตาเจ้าเล่ห์ไปให้แล้วเดินไปเอาถ้วยข้าวต้มที่วางอยู่บนโต๊ะมานั่งลงข้างควีนที่ตอนนี้ล้มตัวลงนอนและ
ยัดตัวเองเข้าผ้าห่มเป็นมัมมี่แล้ว
“กินข้าวก่อน” คิงบอกควีนที่ตอนนี้ปรือตาพร้อมจะคลุมโปรงนอนแล้ว
“เดี๋ยวค่อยกินก็ได้ ง่วง”
“มันเช้าแล้วกินก่อนแล้วค่อยนอนก็ได้”
“เพิ่งนอนเองนะ”
“แล้วทำไมไม่ยอมนอนหละ” ควีนเลิ้กคิ้วขึ้นเมื่อได้ยินคิงพูดอย่างนั้น ก็ต้นเหตุที่เขาไม่ได้นอนนั้นเป็นเพราะใครกัน
“กวนนะ วันนี้ไม่มีเรียน” ควีนบอกก่อนจะหลับตาลงไม่สนใจคิงว่าอีกฝ่ายจะทำอะไรเพราะตอนนี้เขาต้องการพักผ่อนมากเหลือ
เกิน เพราะเมื่อคืนนี้รู้สึกว่าเขาจะเจออะไรมามากเกินไป หัวใจของเขามันทำงานหนักมากเกินไป
“ฮึๆ งั้นก็นอน” คิงลูบหัวควีนเบาๆก่อนจะลุกเอาข้าวไปเก็บก่อนจะมานอนลงข้างควีน
“อื้อ มันเบียด” ควีนครางออกมาเมื่อโดนคิงกอดจากทางด้านหลังด้วยขนาดเตียงที่เล็กเกินไปสำหรับสองคนจะนอนแบบสบายๆ
ได้
“แล้วเมื่อคืนไม่เห็นบ่น” คิงกระชับกอดให้แน่นขึ้นแล้วซุกหน้าลงบนซอกคอของควีน
“เมื่อคืนไม่ได้นอนแบบนี้ไง”
“งั้นก็นอนแบบเมื่อคืนนี้จะได้สบาย”
ควีนขยับตัวมาจ้องหน้าคนที่พยายามจะกวนเขาเหลือเกินกับการนอนในเช้านี้ของเขา
“นอนแบบนั้นมันสบายตรงไหนกัน”
“อ้าว จริงเหรอพี่ว่าสบายตัวดีออก”
“เหรอ” ควีนที่ไม่รู้จะตอบอะไรคนตรงหน้านี้ดี เพราะไม่อยากจะพูดถึงมันให้ใจสั่นเล่นเหมือนที่กำลังเป็นอยู่
“ลองดูไหม ถ้าไม่เชื่อ” และคิงก็ยกตัวควีนมาเกยทับตัวเองที่นอนอยู่ข้างล่าง ควีนไม่เข้าใจเลยว่าคิงนั้นยกเขาขึ้นได้ยังไงกันตัว
ไม่ใช่เล็กซะเมื่อไหร่ “เดี๋ยววันนี้จะให้อยู่ข้างบน” ด้วยความหมั่นไส้ควีนจึงยกหัวตัวเองชกไปที่หน้าผากของอีกฝ่ายด้วยความแรงพอประมาณแต่คิงก็ไม่ได้มีสำนึกว่ากำลังกวนคนที่ต้องการจะนอนเป็นอย่างมากแต่กับกดท้ายทอยควีนไว้ให้หน้าผากทั้งสองนั้น
ชิดกัน
“ไม่เอาอะ อยากนอนคนเดียวบนเตียงเดียวแบบสบายๆ”
“นอนแบบนี้อบอุ่นดีออก”
“ร้อนนะสิไม่ว่า” ควีนพูดก่อนจะแกล้งกัดริมฝีปากล่างของคิงเบาๆ
“อืมจริง เร่าร้อนดี”
“ฮึ” ควีนยิ้มก่อนจะพยายามดันตัวเองออกแต่ก็โดนริมฝีปากหน้าประกบจูบไว้ไม่ให้ไปไหนและมือที่กอดท้ายทอยของควีนไว้ก็ไต่
ลงตามหลังอันขาวเนียนไปมา
“นี่ มันง่วงนะ” เมื่อคิงยอมปล่อยปากควีนให้เป็นอิสระเขาจึงพูดสกัดคิงไว้ด้วยน้ำเสียงว่าง่วงเต็มที เขาไม่มีอารมณ์จะมาทำอย่าง
อื่นหรอกนะ
“ฮึๆ ก็นอนสิไม่ได้ห้ามนี่”
“งั้นก็ปล่อย” ควีนถอนหายใจเมื่อคิงไม่มีท่าทางจะเลิกกวนเขาสักทีก็เลยหลับตาลงทั้งใบหน้าทั้งสองยังชิดกันอยู่และมือที่ยัง
ซุกซนอยู่ตามร่างกายเขาก็ยังไต่ไปเรื่อยแต่ควีนก็ไม่สนใจพยายามอดกั้นอารมณ์ของตัวเองไว้แม้ว่ามือมันจะปัดผ่านไปยังที่ที่ไม่
ควรก็ตาม จนคิงเองเป็นฝ่ายพอใจนั้นแหละถึงหยุดแกล้งควีนแล้วเอาตัวเขาลงมานอนดีๆแต่ก็ไม่วายมาทำให้การนอนเช้านี้มันดู
จะอึดอัดและไม่สบายตัวด้วยการตามมากอดเขาไว้แน่นจนควีนเองนั้นแหละที่เป็นฝ่ายหลับไปด้วยความเพลียและความอบอุ่น
จากไอ้ร้อนของแผ่นอกที่แนบชิดหลังเขา
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
