หัวข้อ: รักปอนๆ -----chapter 25--END <22/05/2560>

[windowbroken]

คิดถึงจังเลยยคร้าาาาา ตอนนี้เรายังไม่ได้นิยายนะ แค่แวะมาทักทายเฉยๆช่วงที่ผ่านมายุ่งมากๆเลย55555 แต่หลังจากนี้ไไปเดี๋ยวจะพยายามกลับมาลงให้บ่อยที่สุดเท่าที่สมองเราจะพึงมีได้และคิดออก โปรดอย่าใส่ใจกับตอบนี้ถ้าหากว่าอ่านแล้วมันเป็นโพสที่ไร้สาระเพราะว่าคนเขียนก็ไร้สาระเช่นกัน

[Yarkrak]

 

แอบเข้ามารอ

[windowbroken]

           

            :impress2:มาแล้วนะตัวเองงง ตอนนี้ก็ไม่มีไรมากแค่พูดกันงุงิฟุฟิจิบิก้า
 



                                                                   Chapter 7


   คิงจูงมือพาควีนเดินมายังห้องแต่งตัวของพนักงานพอถึงห้องคิงก็เดินไปที่ตู้เสื้อผ้าแล้วหยิบเสื้อออกมาตัวหนึ่งแล้วผ้าแล้วยื่นให้ควีน
“ไปล้างตัวแล้วเปลี่ยนเสื้อสิ” ควีนไม่ได้ปฏิเสธและรับเสื้อมาแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป สักครู่ผ่านไปควีนจึงเดินออกมาด้วยสภาพตัวเปียกแถวช่วงหน้าท้องที่เคยเลอะเครื่องดื่มและเสื้อเชิ้ตที่ไม่ได้ติดกระดุมสักเม็ดเผยให้เห็นผิวขาวเนียน
“ทำไม่ออกมาสภาพนี้” คิงที่นั่งรออยู่ที่เก้าอี้เอ่ยถาม
“ก็ให้ไปแค่เสื้อแล้วจะเอาผ้าที่ไหนเช็ด”
“อ้อ โทษทีพอดีลืม ฮ่ะๆ” คิงที่อมยิ้มหน่อยๆแล้วเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวมาให้แล้วยื่นไปตรงหน้าควีนเพื่อให้ควีนเช็ดตัว ในขณะที่ควีนเช็ดตัวก็มองควีนเช็ดตามตัวไปเรื่อยๆตั้งแต่หน้าท้องขึ้นมายังหน้าอกเนียนชมพูเมื่อควีนเช็ดตัวเสร็จ คิงก็ยื่นมือไปรับผ้า
“ไม่เป็นไรเดี๋ยวเก็บเอง”
“ใครบอกจะเก็บ”
“หืมมม แล้วจะทำไร”
“จะเช็ดให้นะสิ”
“อ้าว เช็ดเสร็จแล้วนะ ยังมีตรงไหนอีกหรอ” เมื่อคิงพูดแบบนั้นควีนก็เอาเช็ดไปตามตัว
“เอามานี่มาเดี๋ยวเช็ดให้” พูดเสร็จก็เอื้อมมือไปหยิบผ้ามาแล้วเช็ดไปที่ศรีษะของควีนเบาๆ
“ฟองสบู่นะ” คิงยื่นผ้าที่ติดสบู่มาให้ควีนดู
“แล้วทำไมไม่บอก”
“ก็........” คิงเว้นวรรคพูดนิดนึงแล้วมองตาควีน “น่ารักดี”
“ฮึๆ” ควีนได้แต่อมยิ้มกับคำชมของคิง “จะแกล้งกันสิไม่ว่า แล้วนี่เสร็จแล้วใช่ไหม”
“ยัง” คิงเดินเข้าไปใกล้ควีนกว่าเดิมแล้วยื่นมือหนาไปแตะที่ปลายคิ้วควีนเบาๆและไล้จากหัวคิ้วไปยังหางคิ้ว
“มีสบู่ตรงนั้นด้วย?” ควีนเงยหน้าถามคิงแม้ว่าทั้งคู่ดูเหมือนจะสูงไล่เลี่ยกันแต่คิงก็ยังสูงกว่าควีนอยู่ดี นั่นต้องทำให้ควีนเงยหน้านิดหน่อยเพื่อมองหน้าคิงได้ถนัดเมื่อต้องคุยกันในใกล้ระยะขนาดนี้
“เปล่าหรอก แค่น้ำนะ” มือหนาที่เช็ดน้ำจากหางคิ้วค่อยๆไล้มืออย่างแผ่วเบาลงมายังแก้มขาวที่ระเรื่อชมพูหน่อยๆเพราะฤทธิ์เครื่องดื่มแอลกฮอลล์ที่ควีนดื่มไปก่อนหน้า
“ตรงนั้นไม่ได้เปียกนะ” ควีนบอกแต่ก็ไม่ได้ปัดมือคิงทิ้งส่วนคิงก็แค่ยิ้มที่มุมปากเท่านั้น
“เบื่อไหม” และดูจะไม่ได้สนใจที่ควีนพูดไปเมื่อกี้สักเท่าไหร่
“อะไร”
“ก็ที่วันนี้ต้องนั่งที่บาร์โดยไม่ได้ทำอะไรแถมยังต้องคอยต้อยรับลูกค้าอีก”  ควีนเลิกคิ้วด้วยความแปลกใจที่คิงถามตนเรื่องนี้
“ก็เฉยๆอ่ะ ไม่ได้ถึงกับเบื่อ”
“รู้ใช่ไหมที่พี่เดี่ยวกับพี่จิลทำอะไรอยู่” ในขณะที่พูดคิงก็ไม่ได้ละมือออกไปจากหน้าควีนเลยหากแต่ไล้ลงมาเรื่อยๆยังริมฝีปากควีน
“รู้” ควีนรู้ว่าที่คิงพูดหมายถึงเรื่องที่พี่จิลกับพี่เดี่ยวให้ตนมาเป็นตัวดึงดูดลูกค้าเข้ามายังร้าน “แต่ถ้าเลือกได้ก็ชอบทำงานในส่วนเดิมมากกว่า”
“ทำไม ไม่ชอบหรอ”
“ก็มันไม่มีอะไรน่าสนใจ”
“แล้วถ้าพี่ทำให้มันน่าสนใจได้ล่ะ” ปลายนิ้วคิงไล้วนที่ริมฝีปากควีนและค่อยๆนวดคลึงริมฝีปากล่างควีนเบาๆ
“ยังไง”
“เอาไว้วันหลังเราไปนั่งที่บาร์พี่อีกแล้วจะบอก”
“ได้ค่าจ้างจากพี่จิลเท่าไหร่เนี่ย”
“ฮึๆ ก็เท่าเดิมไม่เพิ่มไม่ลด แต่ถ้าเป็นค่าจ้างอย่างอื่นค่อยว่าไปอย่าง”
“อะไร”
“ก็........” คิงค่อยๆก้มหน้าลงไปใกล้ควีนจนริมฝีปากทั้งสองแตะกันเบาๆ






“น้องควีนเป็นอะไรรึ..ปะ.......เปล่า” และบุคคลที่สามที่ทั้งสองคุยกันก่อนหน้าก็โผล่แบบพรวดพราดจนทั้งสองผละตัวออกจากกัน “เอิ่ม....พี่เข้ามาผิดจังหวะเปล่าว่ะ” เมื่อเห็นสภาพทั้งสองพี่เดี่ยวดูเหมือนจะรู้สึกตัวว่าเข้ามาไม่ถูกเวลา
“ไม่ได้เป็นไรหรอกพี่ แค่ตัวเลอะเหล้านะเลยเข้ามาล้างตัว”ควีนตอบพร้อมทั้งติดกระดุมตัวเองไปด้วย
“อ้อ” พี่เดี่ยวตอบพร้อมกับหน้าที่ดูจะเปลี่ยนไปเป็นคนเจ้าเล่ห์อีกแล้ว “แล้วนี่ ทำไรกันอยู่อ่ออออออออ”
“เช็ดตัว” คิงตอบ
“อื้มมม เช็ดกันเพลินเลยเนอะ”
“แต่เสร็จแล้วครับ”
“พี่ว่าเสร็จอยู่นะถ้าพี่ไม่เข้ามาก่อน ใช่ป่ะ ฮ่าๆๆๆๆ”
“ถึงพี่จะเข้าหรือไม่เข้ามาผมก็เสร็จอยู่ดีละครับ” ควีนตอบกลับ
“โอ้วววว คริๆๆ” พี่เดี่ยวพอเราะพอใจที่ได้ยินควีนตอบกลับมาอย่างนั้น
“ก็เสร็จจริงนะๆ ดูสิ”
“ครับๆ  เสร็จจริง” พี่เดี่ยวพูดทั้งทำหน้าทำตาเจ้าเล่ห์ใส่คิง
“ถ้าน้องทั้งสองทำเสร็จแล้ว ก็กลับบ้านได้เลยนะไม่ต้องอยู่ต่อหรอก ตอนนี้ลูกค้าก็เยอะมากแล้วอันที่จริงถึงน้องไม่เข้ามาก่อนพี่ก็ว่าจะมาบอกอยู่พอดี เปิดตัววันละนิดละหน่อยพอ ของดีต้องเก็บไว้ดูนานๆเนอะ งั้นพี่ไปก่อนล่ะ จะต่อให้เสร็จก็ได้นะพี่ไม่ว่า ฮ่าๆๆๆๆๆ”พูดเสร็จก็เดินหัวเราะอารมณ์ดีออกไปเลย
“งั้นก็กลับเลยละกัน”คิงหันมาพูดเมื่อพี่เดี่ยวออกไปแล้วและควีนก็ยักไหล่รับแทนคำตอบ
     เมื่อทั้งสองขับรถมาได้ถึงกลางทางคิงก็ผ่อนรถและจอดเทียบริมฟุตบาทข้างๆร้านข้าวต้มเล็กๆที่คึกคักไปด้วยผู้คนที่ออกมาหาอะไรทานในยามดึกๆ
“อะไร” ควันถามทันทีที่คิงจอดรถ
“หิว” สั้นๆง่ายๆได้ใจความ พูดเสร็จก็นำหน้าไปนั่งโต้ะที่ว่างอยู่ ส่วนควีนก็เดินตามมานั่งลงพร้อมมองบรรยากาศรอบๆ ที่มีร้านอาหารเล็กๆอีกสองสามร้านข้างๆกันแม้จะดูเล็กแต่ก็คึกครื้นพอตัวอาจจะเพราะเป็นร้านอาหารที่ใกล้หอพักนักศึกษาด้วยก็ได้
“กินไร”
“แล้วที่นี่มีไรบ้าง”
“ข้าวต้ม”
“แล้วอย่างอื่นล่ะ”
“ข้าวต้มปลา ขายแค่นี้”
“แล้วจะถามเพื่อ”
“ฮึๆ” แม้หน้าจะนิ่งๆแต่ไอ้ประโยคที่พูดมาเมื่อกี้ของคิงก็ทำให้ควีนรู้สึกว่าคิงนั้นกำลังกวนตนอยู่ “ป้าครับ เอาข้าวต้มสองที่ครับ” คิงหันไปสั่งอาหารแล้วคุยกับควีนต่อ “เคยมากินที่นี่สักทียัง”
“ยังเลย”
“ที่นี่ข้าวต้มอร่อยนะ เมนูที่แนะนำที่ต้องกินเมื่อมาถึง”
“ก็ขายอย่างเดียวไม่ใช่”
“ก็ใช่ไงถึงเป็นเมนูแนะนำให้กินของร้าน อีกอย่างร้านนี้อร่อยสุดแล้วละแวกม.เรา”
“แล้วร้านอื่นอยู่ที่ไหนบ้างอ่ะ ทำไมตั้งแต่เข้ามายังไม่เคยเจอเลย”
“ก็มีร้านเดียวไง” ควีนยังไม่ทันได้ตอบอะไรข้าวต้มปลาร้อนๆก็มาเสิร์ฟพอดี
“นี่จ้ะ ข้าวต้มปลาสำหรับสุดหล่อผัวน้อยของป้า” ป้าเจ้าของร้านเดินมาเสิร์ฟพร้อมทักทายคิงด้วยความสนิทสนม
“ขอบคุณครับ” คิงรับถ้วยข้าวต้มมาแล้วยกให้ควีนก่อน
“ให้มันน้อยๆหน่อยยัยโรส ผัวหลวงยังยืนอยู่ตรงนี้ทั้งคนนะ” ลุงที่เป็นผัวของป้าตะโกนข้ามมาในขณะที่กำลังเก็บจานอยู่อีกโต๊ะใกล้ๆ
“อะไรย่ะ ตาแจ็ค ผัวน้อยฉันหายไปตั้งนานเพิ่งจะเห็นหน้า ความคิดถึงมันก็ล้นทะลักคับอกชั้นนะสิ”
“พูดอะไรก็เกรงใจเมียไอ้เสือคิงมันหน่อย”
“โอ้ย โทษทีจ้ะหนู ป้าแค่หยอกเล่นนะไม่ต้องคิดจริงจังไป แต่ถ้าไอ้เสือคิงมันคิดจะจริงจังป้าก็ยินดี ฮ่าๆๆๆ”
“ฮึๆ ครับ” ควีนได้แต่หัวเราะน้อยให้กลับความขี้เล่นของป้าลุงทั้งสอง
“อ้าว ทำไมครับละหนูเป็นผู้หญิงไม่ใช่เหรอ” ป้าถาม
“ผมเป็นผู้ชายครับแค่ไว้ผมยาวเฉยๆ”
“ห้ะ นี่เป็นผู้ชายหรอกเหรอ ทำไมสวยอย่างกับผู้หญิงอย่างนี้ละหนู โอ้ย ก็นึกว่าเป็นเมียไอ้เสือคิงมันซะอีก ตอนแรกป้าเห็นมาด้วยกันเสียใจแทบแย่นึกว่าต่อไปนี่จะไม่มีผัวน้อยหล่อให้แทะเล็มซะแล้ว”
“โอ้ยยย  ยัยโรส หัดดูสังขารร่างกายตัวเองมั้งที่พูดมาอายเด็กมัน”
“ทำไมย่ะ ฉันออกจะสวย”
“จ้ะ สวยแต่ไม่เท่าไอ้หนูมัน ถ้าให้เลือกระหว่างยัยป้าแก่ๆหนังเหี่ยวอย่างแกกับผู้ชายที่สวยอย่างกับนางฟ้าอย่างไอ้หนูนี่ ใครต่อใครเขาก็คงเลือกไอ้หนูทั้งนั้นแหละ”
“อุบ้ะ! ตาแจ็คแกพูดอย่างนี้หมายความว่ายังไง”
“อ้าว ฉันก็พูดเรื่องจริงคนอื่นเขาก็ต้องเลือกไอ้หนูหน้าสวยอยู่แล้วเพราะยัยป้าแก่ๆอย่างแกก็มีฉันแล้วนี่ไงเป็นเจ้าของ”
“อุ้ย แกก็..พูดอะไรอายเด็กมัน” ป้าที่ดูจะเขินกับคำพูดลุงแล้วบิดตัวไปมาแล้วหันมาพูดกับท้งสองคน “ไอ้ตาแจ็คนี่พูดออะไรก็ไม่รู้เนาะ อายพวกแกจัง ยังไงพวกแกไม่ต้องอิจฉาหรอก ป้าเชื่อว่าหนุ่มสาวเมื่อมีความรักอารมณ์รักมันต้องพลุ่งพล่านมากกว่าป้ากับลุงอยู่แล้วล่ะ ฮ่าๆๆ ป้าไม่กวนแล้ว กินเถอะๆเดี๋ยวข้าวจะเย็นหมด” พูดเสร็จป้าก็เดินไปหอมแก้มลุงดังฟอดเลย
“โอ้ย ยัยโรสทำอะไร อายคนเขาเดี๋ยวก็โดนจัดหนักหรอกคืนนี้ ฮ่าๆๆ”
“ฮิ้ววววววว” เสียงผู้คนในร้านแซวขึ้นเมื่อลุงพูดหยอกเมียตัวเองเช่นนั้น
“ฮึๆๆๆ” ควีนที่ยิ้มและหัวเราะให้กับความน่ารักของลุงป้าทั้งสอง แล้วหันมาหยิบช้อนเพื่อที่จะกินข้าวแต่กับต้องชะงักเพราะคิงที่กำลังจ้องตนอยู่จนต้องถามออกมา
“อะไร”
“ยิ้ม”
“ยิ้มแล้วทำไม”
“เปล่า แค่ ....น่ารักดี ไม่เหมือนตอนที่หน้านิ่งๆแล้วดูหยิ่ง”
“อืม ไอ้ที่ว่าหน้านิ่งแล้วหยิ่งไอ้คนที่ถามนี่ก็ไม่ได้ต่างนะ”
“ยิ้มแล้วน่ารักก็เป็นเหมือนกันนะ ไม่ต่าง”
“เหรอ”
“ไม่เชื่อเหรอ” ควีนยักไหล่ให้คิงแทน
จากนั้นคิงก็ยิ้มให้ควีนดูอย่างที่พูดแม้จะไม่ได้ยิ้มสดใสจนเห็นฟันแต่ยิ้มน้อยๆพร้อมดวงตาที่สื่อออกมามันก็ทำให้ควีนเชื่ออย่างที่คิงบอกจริงๆแถมยังทำหัวใจควีนสั่นน้อยๆด้วยต่างหาก
“ที่นี่เชื่อยัง” พอยิ้มเสร็จก็หันมาหน้านิ่งเหมือนเดิม
“อือ”
“อือ นี่คือเชื่อว่า”
“น่ารัก” พอพูดเสร็จควีนก็ก้มหน้าทานข้าวทันที

[ชัดเจนกาบ]

เขาหวานกกันจริงนะ ตอนนี้อ่านแร้วน่ารักอะ รอต่อไปนะ  ทั้งสองคนรีบๆมาต่อนะ

[windowbroken]

                          มาแย้วๆๆๆๆ เอาครึ่งแรกไปก่อนนะ ตอนนี้เริ่มขยับเลเวลจากคุยกันแบบน่ารักมาเร้าร้อนนิดหน่อยนะตัวเอง กิๆๆๆๆๆๆๆๆ


                                                                     Chapter 8

 
  หลังจากที่ทั้งคู่ทานข้าวเสร็จและแวะซื้อของที่ร้านสะดวกซื้อใต้หอนิดหน่อยก่อนจะเดินขึ้นห้องกัน
“อร่อยดีนะ” ควีนบอกหลังจากที่ทานข้าวต้มหมดไปสองถ้วย
“ก็ของขึ้นชื่อ”
“ที่มีร้านเดียวและขายแค่อย่างเดียวนะเหรอ”
“อือ” พอทั้งสองมาถึงหน้าห้องก็แยกทางกันโดยไม่ได้เอ่ยลาอะไร คิงก็เปิดประตูเข้าห้องไปส่วนควีนก็กำลังควานหากุญแจในกระเป๋าแต่ก็ไม่พบสักที จนแล้วจนรอดควีนจึงคิดขึ้นมาได้ว่าลืมหยิบกุญแจออกมาด้วยเมื่อคิดได้จึงหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาจูนทันที
“ฮัลโหลควีน ว่าไง”
“จูนตอนนี้อยู่ไหนอ่ะ”
“ตอนนี้หรอ เค้าอยู่สนามบินอ่ะ พอดีมีเรื่องด่วนต้องไปญี่ปุ่นอ่ะ ควีนมีไรป่าว”
“อ้าวหรอ พอดีควีนลืมกุญแจไว้ในห้องอ่ะ”
“อ้าว แล้วจะทำไงที่นี่ คือจูนกำลังจะขึ้นเครื่องอีก15นาทีนี้อ่ะ คงกลับไปไม่ทันแล้ว”
“อือ งั้นก็ไม่เป็นไร”
“ลองไปถามพี่ที่ดูแลหอสิ”
“พอดีพี่เขาไปต่างจังหวัดยังไม่กลับเลย”
“งื้อออออ แล้วที่นี้จำทำไงอ่ะ จูนเลื่อนไฟท์ไม่ได้จริงๆอ่ะTT”
“ไม่เป็นไรหรอกเดี๋ยวควีนไปนอนกับเพื่อนคนอื่นก่อนก็ได้”
“เพื่อนคนไหนอ่ะ มันดึกแล้วไม่ใช่หรอ แล้วควีนจะไปยังไง”
“เพื่อนแถวๆนี้แหละ จูนไม่ต้องเป็นห่วงหรอก ยังไงก็เดินทางปลอดภัยนะ ถึงแล้วก็โทรมาบอกด้วย”
“งั้นควีนก็ดูแลตัวเองดีๆนะ แล้วเดี๋ยวขากลับจะซื้อของไปฝาก”
“โอเคครับ งั้นแค่นี้นะ” ในขณะที่ควีนกำลังคิดว่าจะไปขอนอนกับใครดีเพราะเพื่อนๆในกลุ่มก็พักคอนโดที่ค่อนข้างไกลจากหอพักพอสมควร จะให้ไปพักกับมด ที่พักอยู่หอข้างๆก็ไม่ได้เพราะเป็นหอหญิง เดือนแพทย์สุดเถื่อนเพื่อนของคิงก็เดินเข้ามาทัก
“ยืนทำอะไรหน้าห้อง ไม่เข้าไปสักที”
“อ่อ พอดีลืมกุญแจห้องนะ เข้าไม่ได้”
“แล้วทำไง”
“ก็ว่าจะไปนอนห้องเพื่อนนะ” คิงเมื่อฟังคำตอบก็ยกนาฬิกาขึ้นมาดูซึ่งตอนนี้ก็ล่วงเวลามาจะเที่ยงคืนแล้ว
“ไปนอนกับไอ้คิงสิ วันนี้ไม่อยู่ เตียงว่าง” ควีนก็คิดหนักไม่รู้จะเอาไงดีเพราะตอนนี้ก็ดึกมากแล้วรถโดยสารก็ไม่มีแล้วอีกอย่างถ้านอนห้องคิงก็ไม่ต้องเสียเวลาเดินทางไปมาแต่ค่อนข้างที่จะเกรงใจรุ่นพี่ทั้งสองอยู่มาก
“อือ” ควีนพยักหน้าตกลงเมื่อตัดสินใจได้ ส่วนพากย์ก็เดินเปิดประตูเดินนำเข้าห้องไปคิงที่เตรียมตัวจะไปอาบน้ำเมื่อเห็นบุคคลที่สามที่ไม่ใช่รูมเมทก็เลิกคิ้วด้วยความแปลกใจ
“มีอะไร”
“ห้องเข้าไม่ได้ เลยให้มานอนด้วย” พากย์ตอบ
“แล้วมึงอ่ะ”
“กูจะออกไปข้างนอก คืนนี้ไม่ได้กลับและอาจจะหลายคืนด้วย”
“อืม” บอกเพื่อนเสร็จพากย์ก็เดินไปหยิบหนังสือที่โต๊ะทำงานและเดินออกไป
“ไปแล้วมึง เจอกัน”
  พอพากย์ออกไปก็เหลือแค่คิงกับควีนทั้งสองจ้องหน้ากันเฉยๆอยู่สักพักโดยไม่ได้พูดอะไรจนคิงพูดขึ้นมา
“จะอาบน้ำไหม”
“ก็ดี”
“เสื้อผ้าอยู่ในตู้ เลือกเอาเลย เดี๋ยวพี่อาบก่อนเราค่อยอาบต่อ” ควีนพนักหน้ารับรู้ จากนั้นคิงก็เดินเข้าห้องน้ำไป ควีนเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าแล้วเลือกชุดที่ตัวเองพอจะใส่ได้ สักพักคิงก็เดินออกมาด้วยสภาพใส่แค่กางเกงนอนขายาวตัวเดียวอวดหุ่นน่าปล้ำที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อของคนที่ออกกำลังเป็นประจำพร้อมกับผ้าขนหนูพาดบ่า จากนั้นควีนก็เดินเข้าไปอาบน้ำต่อ
“แปรงสีฟันอันใหม่วางอยู่ตรงอ้างล้างหน้านะ” คิงบอกเมื่อควีนเดินเข้าห้องน้ำไป    ควีนมองไปตามที่คิงบอกก็เห็นแปรงสีฟันที่ยังไม่ได้แกะใช้วางอยู่จริงจึงหยิบมาใช้และวางใส่ในแก้วเก็บแปรงสีฟันที่มีแปรงสีฟันเจ้าของห้องอยู่ก่อนแล้ว แม้จะเป็นผู้ชายทั้งคู่แต่เครื่องสำอางบำรุงผิวก็พอมีอยู่พอประมาณ ควีนที่โดยปกติก็บำรุงผิวพรรณตัวเองเป็นประจำอยู่แล้วเห็นดังนั้นก็เลยลองเปิดดมกลิ่นดูจนไปเจอเซรัมบำรุงผิวที่มีกลิ่นหอมดีเลยเปิดมาใช้ทาไปทั่วหน้าและคอ เมื่ออาบน้ำเสร็จก็เดินออกมาพร้อมทั้งเช็ดผมไปด้วย คิงที่นั่งอยู่บนโต๊ะทำงานชำเลืองหน้ามาดูควีนเล็กน้อย แล้วหันกลับไปทำงานตนต่อ
“ทำงานหรอ” ควีนเดินเข้าไปใกล้ๆ ชะโงกไปดูงานที่คิงกำลังทำอยู่
“อือ” คิงตอบพร้อมทั้งจัดองค์ประกอบของภาพไปด้วย
“วิชาอะไรเหรอ”
“ถ่ายภาพนะ วิชาเสรี”
“อ้อ” ยื่นดูไปสักพักควีนก็ก้มหน้าลงไปมองจอใกล้ๆคิงจนรู้สึกลมหายใจที่รดต้นคอตัวเอง “ทำไมไม่ลองเบลอข้างหลังดูล่ะ ภาพจะได้ชัดเจนมากขึ้น มันจะได้แสดงอารมณ์ได้ดีขึ้นนะ” ควีนที่ออกความเห็นเมื่อเห็นคิงปรับสีของภาพไปมาแต่ก็ไม่ได้สักที คิงลองทำตามที่ควีนบอกนั้นทำให้ภาพนั้นสวยขึ้นมาจริงๆอย่างที่ควีนบอก
“แล้วมีอะไรอีกไหม” คิงถามด้วยความสนใจ
“อืมม ลองปรับสีให้มันซอฟลงกว่านี้ไหม” คิงปรับภาพตามที่ควีนบอก “อืมมม มันก็ซอฟลงนะแต่ว่ามันจะมีอีกสีหนึ่งที่อ่อนกว่านี้แต่ไม่ได้ทำให้ภาพมันมืดขนาดนี้
“อันไหน”
“อืม จำชื่อไม่ได้แฮะ” ควีนที่จำชื่อเอ็ฟเฟ็คไม่ได้แต่คุ้นๆอยู่เพราะเคยใช้โปรแกรมแต่งภาพนี้อยู่ด้วยความข้องใจจึงเอื้อมมือไปจับเม้าท์แล้วเลื่อนดูเอง นั่นให้ระยะของใบหน้าทั้งสองใกล้กันมากกว่าเดิมจนแทบจะไม่มีช่องว่าง
“อ่ะ นี่ไงเจอแล้ว อันนี้แหละ อ้ะ!” ควีนหันหน้ามาบอกแต่ด้วยระยะห่างของทั้งสองนั้นน้อยนิดอยู่แล้วทำให้จมูกของทั้งสองชนกันเบาๆ และสายตาก็ประสานกัน เหมือนกับทุกๆที่ถ้าทั้งสองประสานตากันเมื่อไหร่มักจะมีแรงดึงดูดระหว่างกันเกิดขึ้นและครั้งนี้ก็เช่นกัน คิงเอียงใบหน้าเล็กน้อยและค่อยๆประทับริมฝีปากลงไปบนริมฝีปากอันอ่อนนุ่มของควีน คิงค่อยๆละเลียดริมฝีปากไปตามรอยแยกของริมฝีปากควีน และสอดลิ้นเข้าไปแม้จะไม่ได้ลุกล้ำมากในเริ่มแรกแต่ก็จูบที่ล้ำลึกพอตัวกลิ้นมิ้นต์จากควีนที่เพิ่งแปรงฟันมาหมาดๆตลบอบอวลไปทั่วทั้งปากจากที่อ่อนโยนในตอนแรกเริ่มร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆลิ้นทั้งสองเกี่ยวกระหวัดกันไปมา ควีนที่ไม่รู้เลยถูกดึงตัวลงมานั่งตักคิงตั้งแต่ตอนไหนและถูกกอดเอวตั้งแต่เมื่อไหร่รู้แค่มือคิงที่เริ่มแตะไต่ไปตามแผ่นหลัง
“อื้อ” ควีนครางออกมาเบาๆเพราะเริ่มรู้สึกมากที่เกินกว่าที่มันควรจะเป็น เสียงลมหายใจของทั้งสองเริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆ เนื่องจากทั้งสองจูบกันมาหลายนาทีทำให้ควีนเริ่มอ่อนแรงจนต้องวางมือไปยังน่าอกเปลือยเปล่าของคิง
กริ้ง!!!!! เสียงโทรศัพท์ของควีนดังขึ้น นั่นจึงทำให้ทั้งสองมีสติขึ้นมาแต่ดูเหมือนคิงจะไม่ได้สนใจมันสักเท่าไหร่ จนควีนต้องเตือนสติคิงด้วยการทุบอกเบาๆเพราะถ้าปล่อยให้คิงตามใจตัวเองเกินไปกลัวจะเป็นควีนมากกว่าที่จะเผลอไผลไปแล้วตามใจตัวเองไปตามคิงด้วย แม้จะถูกทุบอกแต่คิงก็ไม่ได้ผละออกทันทีกลับเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ที่อยู่บนโต๊ะทำงานแล้วค่อยถอนริมฝีปากออกมาแล้วยื่นโทรศัพท์ที่ยังคงดังต่อเนื่องมาให้ควีน ควีนที่ยังหอบเหนื่อยเล็กน้อยเพราะจูบเร้าร้อนหลายนาทีเมื่อกี้ได้แต่หยิบมือถือมาไว้ในมือมองดูเบอร์ของคนโทรเข้ามาก็พบว่าเป็นไอ้ตัวเล็กของเขานั่นเอง ควีนรอสักพักให้ตนเองปรับสภาพการหายใจให้คงที่มากกว่าเดิมจึงกดรับสายพร้อมกับจะลุกตัวออกจากคิงแต่ก็ถูกชุดลงมานั่งเหมือน ควีนเลิกคิ้วเป็นเชิงถามแต่คิงกลับกอดเอวควีนไว้หลวมๆแทนคำตอบ ควีนจึงไม่ได้ใส่ใจและหันไปคุยโทรศัพท์แทน
“ว่าไงครับ ถึงแล้วเหรอ”
“ยังไม่ได้ขึ้นเครื่องนะสิไม่ว่า”
“อ้าว ทำไมละครับ”
“ก็เครื่องมันดีเลย์ไปเป็นชั่วโมงเลยนะสิ รู้งี้เอากุญแจกลับไปให้ควีนก็ดี”
“ไม่เป็นไรหรอก มันดึกแล้ว ถึงจูนบอกว่าเครื่องจะดีเลย์เป็นชั่วโมงแต่กว่าจะไปจะกลับมันก็ใช้วลาเกือบชั่วโมงเหมือนกันนั่นแหละ เสียเวลาเปล่า”
“อือ แล้วนี่ควีนไปนอนที่ไหนนะ”
“อ้ะ!” ควีนร้องออกมาเบาๆเมื่ออยู่ๆตนก็ถูกคิงหมุนตัวกลับไปด่านหน้าจอคอมจากเดิมที่หันหน้าเข้าหาคิง
“เป็นอะไรรึเปล่าควีน”
“เปล่าครับ ไม่มีไร” ควีนหันไปมองหน้าคิงเล็กน้อยแต่คิงก็เพิกเฉยนั่งทำงานของตนไปทั้งที่ควีนก็นั่งอยู่บนตักตน
“แล้วสรุป คืนนี้ไปนอนที่ไหน กับใคร แล้วไว้ใจได้รึเปล่าอ่ะ”
“นอนกับพี่คิงนะ”
“อ้าว พี่พากย์ไม่อยู่เหรอ”
“ไม่อยู่ครับ พอดีควีนเห็นมันดึกแล้วไม่อยากเกรงใจพวกเทย์มัน หอมันอยู่ไกล อีกอย่างก็ไม่มีรถด้วย”
“ดีแล้วแหละ ถ้าเป็นพี่คิงจูนก็สบายใจได้ เดินทางตอนกลางคืนมันไม่ดี ยิ่งเป็นควีนยิ่งแล้วใหญ่เลยเดี๋ยวจะถูกใครเขาฉุดเอา”
“ฮึๆ ไม่ขนาดนั้นหรอก”
“ถ้างั้นแค่นี้ก่อนนะควีน ตอนนี้หิวมากเลยยังไม่ได้กินอะไรตั้งแต่ตอนเย็นนู้นแนะ พอมาถึงก็ทักคนโน้นคนนี้ทีแล้วพี่จิลก็เอาแต่เร่งๆๆๆๆจูน ตอนที่ปู่บอกให้กลับญี่ปุ่น นี่แทบจะไม่มีแรงเดินแล้ว นี่มันมหาวิปโยคของจูนชัดๆเลย” ระหว่างที่ปลายสายกำลังบ่นให้ควีนเสียงของบุคคลที่สามที่ถูกจูนพาดพิงก็แทรกขึ้นมาตามสาย
‘อย่าเวอร์ไปจูน พี่แค่ไปเร่งเราทีเดียวเองนะ’
“อะไรเล่า! พี่จิลนั่นแหละ เชอะ น้ำข้าวก็ไม่ยอมหามาให้น้องนุ่งกินเลย”
“ฮึๆ ครับ” ควีนหัวเราะน้อยให้กับความน่ารักของไอ้ที่ตัวเล็กที่บอกว่าจะวางสายแต่กลับพูดบ่นซะยืดยาวทำให้เขานึกออกเลยว่าไอ้ตัวเล็กจะทำหน้าแบบไหนอยู่ คงทำท่างั้นตุ้บป่องแก้มพองลมใส่พี่จิลแน่นอน
“ถ้างั้นฝันดีนะควีน”
“ครับ เดินทางปลอดภัย” ควีนที่คุยโทรสัพท์เสร็จก็หันมาคุยกับคิงต่อ
“อะไร”
“อะไร” คิงถามกลับทั้งที่ควีนก็คิดว่าคิงก็รู้อยู่แล้วว่าตนพูดเรื่องอะไร
“ก็ที่ทำอยู่เนี้ย อะไร”
“ก็ไม่อะไร”
“ถ้าไม่อะไรก็ปล่อยสิ”
“จะให้ช่วยงานก่อน”
“ก็ช่วยไปแล้วไงเมื้อกี้”
“อีกสองสามรูปก็จะเสร็จแล้ว ช่วยหน่อยถือว่าเป็นค่าตอบแทน”
“ค่าตอบจากแทนอะไร”
“ก็เมื่อกี้ไง”
“นี่เดี๋ยวนี้เขานับจูบเป็นค่าตอบแทนได้ด้วยหรอ”
“ไม่รู้สิ อะไรที่มันทำให้รู้สึกดีได้คือถือว่าเป็นค่าตอบแทนได้หมดแหละ”
“อืมม ถ้างั้นก็คงจะนับเป็นค่าตอบแทนไม่ได้”
“ทำไม”
“ก็......ความรู้สึกมันยังไม่ดีพอไง”
“หรอ” คิงยกยิ้มที่มุมปากเมื่อควีนยักคิ้วให้เป็นการตอบรับ และทั้งสองก็หันมาช่วยงานกันจนเสร็จภายในเวลาไม่นานเพราะคิงเองก็เก่งในด้านนี้อยู่แล้ว เมื่องานเสร็จทั้งสองก็เตรียมตัวเข้านอน โดยที่ควีนนอนที่เตียงของพากย์ อาจจะเพราะแปลกที่แปลกเตียงทำให้ควีนนอนไม่หลับได้แต่นอนมองความมืดไปเรื่อยๆ จนอยู่ๆคิงพูดขึ้นมา
“ไม่หลับ?”
“อืม แปลกที่มั้ง”
“แล้วพรุ่งนี้มีเรียนไหม”
“บ่ายนะ ตื่นสายได้”
 “เรียนถ่ายรูปด้วยหรอ”
“เปล่า แค่สนใจเลยเคยศึกษามานิดหน่อย”
“อืม เก่งนะ”
“ไม่ได้จริงจังหรอก เอาไว้เป็นความรู้เฉยๆนะเผื่อเป็นประโยชน์”
“ชอบถ่ายภาพแนวไหน”
“ไม่รู้สิ ธรรมชาติมั้ง อะไรที่มันเป็นธรรมชาติก็ทำให้เราสบายใจได้เสมอแหละ”
“แต่อยู่ในห้องก็ไม่ได้อยู่กับธรรมชาตินะ”
“ก็ใช่ ”คิงจากที่นอนหันหน้าไปอีกทางพลิกตัวหันหน้ามาทางด้านควีนมองร่างโปร่งสง่าแม้ว่าจะอยู่ในความมืดก็ตาม
“แล้วไม่รู้สึกว่าสบายใจ”
“หือ จากอะไร”
“พี่ไง”
“ฮึๆ” ควีนขำน้อยๆกับสิ่งที่ควีนบอก “กล้าพูด คนเดี๋ยวนี้หาได้ยากนะที่จะเป็นธรรมชาติได้จากทั้งหมดที่ตัวเองเป็น โดยเฉพาะคนอย่างนาย”
“คนอย่างพี่ทำไม”
“ไม่รู้สิ ถามใจตัวเองดูสิ”
“ฮึ” คิงยกยิ้มที่มุมด้วยความพอใจจากคำถามของควีน “แล้วไม่คิดว่าธรรมชาติกับพี่มันอาจจะเข้ากันได้ดีบ้างเหรอ”
“ไม่รู้สิ”
“อยากเห็นไหมล่ะ”
“ฮึๆ ถ้ามันมีดีอย่างที่นายบอกนะ นอนเถอะจะหลับแล้ว” ควีนตัดบทสนทนาไปเพราะรู้สึกง่วงแล้ว จากนั้นทั้งสองก็หลับไปจนรุ่งเช้าที่คิงมีเรียนเช้าซึ่งต้องออกไปก่อนพอสิบโมงเช้าควีนตื่นขึ้นมาก็ไม่เจอคิงในห้องแล้วนอกจากโพสอิทที่แปะไว้ที่โต๊ะทำงาน
‘ใส่เสื้อนักศึกษาของพี่ไปก่อน ส่วนกางเกงพี่ยืมของเพื่อนมาให้ น่าจะใส่ได้แขวนไว้ที่ตู้เสื้อผ้า’
ควีนมองไปที่ตู้ก็มีชุดนักศึกษาแขวนอยู่จริง เขาจึงไปอาบน้ำเตรียมตัวไปมหาลัย









 

[mukmaoY]

ไม่ต้องพูดก็เข้าใจ 

[fay 13]

 

[benzdekba]

 

[BBG]

  โอ๊ยๆ!!!ร้อนแรงได้อีก...ติดตามอย่างด่วน!!......แต่ก็ต้องขอติ นิดนึงตรงที่มีคำผิดเยอะมาก มีบางช่วงนี่เกือบจะไม่รู้เรื่องเลย  แต่โดยรวมแล้ว..พ็อตเรื่องน่าอ่านนะ ช่วยให้พอที่จะมองข้ามข้อผิดพลาดไปได้..ยังงัยก็มาต่อไวไวนะ....^^

[ชัดเจนกาบ]

แหม่จะล่อแรมไปไหน เดียวก็เสดคิงจนได้หรอกควีน  มันยังไม่ถึงเวลา ยังรู้จักกันไม่เท่าไหร่เลย คึคึ

[windowbroken]

 แก้คำผิดให้แล้วน้าาาาาา  ขอบคุณมากที่ติงานให้และยังติดตามผลงานกันอีก ดีใจจังค่ะ ถ้าอย่างนั้นก็มาต่อกันโลดเนาะ






                                                                            Chapter 9


เมื่อมาถึงมหาลัยร่างโปร่งดั่งนางพญาแทบจะไม่ต้องมองหากลุ่มเพื่อนหรือทำอะไรเลยเพราะเสียงใสดังกัมปนาทของสาวอวบแสนมั่นอย่างมดก็ตะโกนขึ้นมาทันทีที่เห็นควีนเดินเข้ามา
“คินตาทางนี้แก!!!!!!!!!!!!!!!!!!” ควีนเดินไปตามเสียงเรียกของเพื่อนก็เห็นว่าเพื่อนๆอยู่กันครบทุกคน
“คุณมดจะเสียงดังทำไมครับ” มหาที่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่หันมาเอ็ดมดที่ตะโกนเสียงดัง
“ก็ฉันกลัวคินตามองไม่เห็นพวกเราอ่ะ”
“คุณคินตาเขาก็มีตานะครับเดี๋ยวเขาก็มองเห็นเราเอง เสียงดังแบบนี้ผมเสียสมาธิหมดนะครับ”
“โอ้ย อิมหากล้าพูดนะแก ทำเป็นมาใช้สมาธงสมาธิหนังสือธรรมะลัทธิไหนของแกฮะ ที่น่าปกเป็นรูปพระแต่ข้างในเป็นรูปโป๊นะฮะ” เมื่อมดพูดอย่างนั้นมหาก็รีบหนังสือพับใส่กระเป๋าย่ามของตัวเองทันที
“คุณมดพูดอะไรนะครับ ไม่ใช่สะหน่อย”
“มันจะไม่ใช่ได้ไง อย่าคิดว่าชั้นไม่เห็นนะว่าข้างไหนมันเป็นรูปเด็กผู้หญิงโป๊นะ”
“จะบ้าเหรอครับ นั่นมันเด็กผู้ชายหน้าหวานต่างหาก”
“นั่นไง ยอมรับแล้วใช่ไหม”
“ที่มันเป็นรูปเปลือยเพราะเขาต้องการจะสอนให้เราเขาใจธรรมชาติของมนุษย์ต่างหากละครับ คนเราถึงแม้จะมีทรวดทรงองเอวสวยงามแค่ไหนสุดท้ายก็แก่ตัวไปเป็นคุณยายคุณตาหนังเหี่ยวๆอยู่ดีนั่นละครับ”
“ฉันไม่เชื่อแกหรอก แกมันพวกนิยมโชตะคอนใช่ไหม ตอบ!”
“โชตะคอนคืออะไร ผมไม่รู้จักหรอกครับ”
“ปากแข็ง งั้นเอาหนังสือมาพิสูจน์สิว่าที่ฉันพูดไม่ใช่เรื่องจริง” มดที่ตอนนี้ย้ายร่างอวบอ้วนของตนไปเกาะคอมหาเพื่อแย่งหนังสือ
“อย่านะครับ” จนเหมือนเกรซจะทนกับการเล่นเป็นเด็กๆของเพื่อนทั้งคู่ไม่ไหว
“โอ้ย พวกแกหยุดเดี๋ยวนี้นะ!!!!” ทั้งสองไม่ได้สนใจเสียงห้ามปรามของเกรซแต่กลับวิ่งไล่จับกันไปรอบโต๊ะๆอีกต่างหาก
“เล่นไรกัน” ควีนที่เดินมาถึงโต๊ะที่เพื่อนๆอยู่เอ่ยถามเมื่อเห็นมดและมหาวิ่งไล่จับกันอยู่
“แฮ่กๆ ๆๆ คุณคินตาครับช่วยผมด้วย คุณมดกำลังตกมันครับ” มหารีบมาหลบหลังควีนทันทีที่เดินมาถึง
“กรี้ด!! แกว่าใครตกมันย่ะอิมหา”
“ฮึๆ” ควีนขำน้อยๆกับท่าทีของเพื่อทั้งสอง
“เปล่าครับ” มหาตอบพร้อมใช้ควีนเป็นที่กำบังให้ตนเมื่อมดดูเหมือนจะก้าวเข้ามาหาตน
“หน๋อยย อิมหาอิคนบาปหนา ขี้โกหก ออกมาจากหลังควีนเดี๋ยวนี้นะ!!!”
“มหาก็ไปแหย่มดมัน” ควีนเอี้ยวตัวไปพูดกับมหา
“ผมเปล่าทำอะไรเลยนะครับ คุณมดต่างหากที่เริ่ม”
“แกนั่นแหละ ไม่ต้องไปฟ้องควีนเลย นี่ควีน! ฉันจะบอกอะไรให้อิมหาเหมือนชอบโชตะคอนเว้ย”
“ก็บอกว่าไม่ใช่ไงครับ”
“ไม่เชื่อก็ดูหนังสือของมันสิ” มดชี้ไปที่หนังสือในมือมหา
“ไหนดูสิ” ควีนเอี้ยวไปทำท่าจะหยิบเอาหนังสือจากมือมหาอย่างที่มดบอกทำให้มหาร้องลั่นและกระโดดอออกจากตัวเขาทันที
“เฮ้ย !” มดเมื่อสบโอกาสเห็นมหาถอยออกมาจากควีนแล้วก็วิ่งไล่จับมหาไปรอบๆโต๊ะอีกครั้ง ควีนได้แต่ส่ายหน้าเบาๆกับการเล่นเป็นเด็กๆของเพื่อนพร้อมทั้งนั่งลงข้างเทย์
“ว่าไงมึง ไม่เจอกันแป้บเดียว ดังเป็นผลุแตกเลยนะ” เทย์ทัก
“ดังอะไร”
“แล้วมึงไปทำอะไรไว้ล่ะ”
“เปล่าทำอะไร” ควีนตอบพร้อมทักยักไหล่อย่างไม่แคร์
“ฮึๆๆ อย่ามาทำไขสือ แล้วนี่จะปล่อยฟีโรโมนดึงดูดผู้ชายไปถึงไหนแค่นี้ก็มีแต่คนมาหลงรักหัวปรักหัวปรำจะแย่แล้ว”
“ฟีโรโมนอะไร” ควีนขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจที่เทย์พูด
“น้ำหอมไง กลิ่นใหม่เหรอ ปกติไม่เคยเห็นใส่”
“อ่อ อือ” ควีนพยักหน้าเข้าใจเมื่อรู้ว่าเทย์หมายถึงเรื่องน้ำหอมที่ตนแอบเอาน้ำหอมของคิงมาใช้อย่างถือวิสาสะเพราะเขารู้สึกชอบกับน้ำหอมกลิ่นนี้มากแต่ก็ไม่ได้บอกเทย์ทั้งหมดเพราะขี้เกียจจะตอบคำถามถัดๆไปเพราะเหมือนว่าถ้าคำตอบนี้ออกไปจะกลายเป็นอีกหลายคำถามนะสิ
“แล้วอีกอย่างตอบคำถามก่อนหน้ากูมาก่อน”
“ก็ไม่มีอะไร”
“ไม่มีอะไรแล้วรูปนี้หมายความว่า” เทย์ล้วงเอาโทรศัพท์ออกมาเปิดรูปแล้วยื่นให้ควีนดูซึ่งรูปนั้นมีเขาและคิงที่กำลังยื่นแนบชิดกันโดยที่ควีนกำลังกัดปากล่างคิงด้วยสายตาเร้าร้อนทั้งคู่ในคืนนั้นที่ร้านพี่จิล
“ดูไรกันว่ะ” เกรซที่ไม่ได้สนใจบทสนทนาของทั้งคู่ในตอนแรกเพราะกำลังนั่งเล่นมือถืออยู่ชะโงกหน้ามาดูรูปที่เทย์แต่ก็ดูได้เพียงลางๆเพราะเทย์เก็บโทรศัพท์ไปก่อน
“เปล่า” เทย์ตอบ
“สาวที่คลับไหนว่ะ เซ็กซี่ชิบ แอบแซ่บคนเดียวเหรอเทย์?”
“ฮึๆ ว่าไปนู้น คนนี้ไม่กล้าว่ะ อยู่สูงเกิ้น”
“เฮ้ย คนหน้าตาดีอย่างแกไม่สูงไปหรอกถ้าจะแอ้มเขานะ”
“ไม่ว่ะ ไม่ใช่เสป็คนะ ฮ่าๆๆ” เทย์พูดพร้อมทั้งหันไปมองควีนขำๆเมื่อรู้ว่าคนที่เกรซจะให้เทย์ไปจีบคือเพื่อนสนิทของตัวเองที่แค่คิดเขาก็อยากจะหัวเราะให้ฟันร่วงเพราะต่อให้ควีนจะสวยมากแค่ไหนแต่ความเป็นเพื่อนก็มีมากเกินกว่าที่เขาจะคิดแบบนั้นได้ ฝ่าจะผ่าหัวเอานะสิ ฮ่าๆๆ
“เหอะไอ้นี่ สวยๆไม่ชอบ” เกรซยักไหล่ให้เทย์และหันไปเล่นโทรศัพทต่อ
“ว่าแต่มึงเถอะควีน ตอบกูได้ยัง” เทย์ที่เลิกสนใจเกรซแล้วหันมาถามควีนต่อ
“ทำงาน” ควีนตอบอย่างเรียบๆนิ่งๆ
“ทำงานเชี่ยไร ภาพมันถึงเป็นอย่างนี้” เทย์โวยออกมาเบาๆเมื่อควีนตอบอย่างไม่อธิบาย
“ก็ทำงาน”
“งานประเภทไหนว่ะ กัดปากกันได้สยิวมาก”
“มันเป็นเหตุสุดวิสัยนะ”
“ สรุปจะไม่บอกดีๆใช่ไหม”
“ก็มันเป็นเรื่องงานที่มันจบไปแล้วและไม่มีอะไรให้อธิบายไง”
เทย์ได้แต่หรี่ตามองควีนอย่างจับผิด
“อย่าให้กูรู้นะว่ามีอะไรในกอไผ่” ส่วนควีนก็ได้แต่ยักไหล่ให้เทย์โดยไม่ได้สนใจสายตาจับผิดของเพื่อนตน
“แฮ่กๆๆๆๆๆ” เสียงหอบเหนื่อยจากเพื่อนทั้งสองที่เพิ่งผ่านสมรภูมิรบกันมาและของกินมากมายที่สาวอวบหอบพะรุงะรังกลับมาด้วย
“อะไรของพวกแกย่ะ ตอนแรกก็วิ่งไล่จับแล้วไหงตอบกลับถึงได้ของกินกลับมา” เกรซ ถามขึ้นมาเมื่อกองขนมมากมายถูกวางลงบนโต๊ะ
“ก็คนมันมีความผิดแต่กลับปกปิดความชั่วไว้ด้วยสินบนไง” มดตอบ
“อะไรกันครับคุณมด ผมนึกว่าเราจะเข้าใจกันแล้วซะอีก ที่ผมซื้อขนมให้เพราะไม่อยากจะวิ่งไล่จับแล้วต่างหาก มันเหนื่อยนะครับ” มหารีบโวยขึ้นมาทันทีมดตอบอย่างนั้น
“เฮอะ ฉันไม่เชื่อแกหรอก ที่ฉันหยุดเพราะฉันเหนื่อยแล้วต่างหากและก็ไม่ได้เห็นแก่ของกินที่แกซื้อให้ด้วย”
“หรอครับ”
“เออ”
“พอเถอะพวกแกสองคน ทำฉันปวดหัวไปหมดแล้ว เลิกเล่นกันซะที ส่วนแกจะกินก็รีบกินจะได้ไปเรียนสักที” เกรซพูดปราบทั้งสองคนก่อนที่สงครามปัญญาอ่อนของเพื่อนทั้งสองจะเกิดขึ้นอีกรอบ
   

ในคาบเรียนที่ตอนนี้ทุกคนกำลังให้ความสนใจเป็นอย่างมากเห็นได้จาก นักศึกษาแต่ละคนที่นั่งง่วงหงาวหาวนอน มหาที่ฟุบหลับไปกับโต๊ะ เกรซที่เอาแต่นั่งเล่นโทรศัพท์
อ่านหนังสือการ์ตูน มดที่เอาแต่ถอนหายใจและมองเพื่อนคนนู้นคนนี้ที และควีนที่ดูเหมือนจะตั้งใจเรียนสุดเพราะสายตาก็มุ่งไปที่อาจารย์ที่กำลังสอนโดยไม่ได้สนใจนักเรียนแม้แต่นิด มือของเขาที่กำลังขีดเขียนลงบนสมุดจดแต่เนื้อหาให้สมุดกับวางเปล่าไม่มีแม้แต่อักษรเดียว
“โอ้ยแก เมื่อไหร่จะเลิกว่ะ ฉันเบื่อ” มดที่ดูจะกับความน่าเบื่อนี้ไม่ไหวจนต้องร้องครางออกมา
“เอาน่ามึง อดทนหน่อยเดี๋ยวก็เลิกแล้ว พ่อแม่ส่งให้มาเรียนก็ตั้งใจเรียนสิ” เกรซตอบ
“กล้าพูดนะยะแก แล้วไอ้ที่นั่งเล่นโทรศัพท์นี่คือ”
“ฉันกำลังหาข้อมูลที่อาจารย์พูดอยู่ย่ะ”
“หราาาาาาาาาาาาาาาา ข้อมูลอะไรอยู่ในไลน์ย่ะ”
“ยุ่ง” เกรซหันมาตอบแล้วกลับสนใจโทรสัพท์ต่อ
“เออนี่พวกแก วันนี้รุ่นพี่นัดปีหนึ่งช่ะ”
“ใช่ เห็นบอกวันนี้จะให้เราไปตามหาพี่รหัส”  เทย์ที่เงยหน้าออกจากการ์ตูนมาตอบ
“โอ้ยยยย ตื่นเต้นว่ะแกถ้าเกิดว่าเจอรุ่นพี่โหดๆแล้วให้เราทำอะไรแพลงๆจะทำไงว่ะ” มดพูดพร้อมทั้งทำหน้าแสดงออกว่าตื่นเต้นกับสิ่งที่พูดมากแค่ไหน
“ทำใจและทำตามไงครับ” มหาที่เลิกนอนแล้วเข้ามาร่วมวงอีกคน
“นอนไปก็ไม่มีใครว่านะมหา” มดที่อดจะแขวะมหาไม่ได้
“ว่าแต่เสร็จจากงานนี้ เราก็ไปเที่ยวที่ร้าน jil’s heaven ได้แล้วใช่ไหม”เกรซพูด
“เออใช่ เราจะได้ไปเที่ยวเฉิดฉายเป็นผีเสื้อกลางคืนแล้วใช่ป่ะ อร้ายยย ดีใจจังแก” มดพูด
“อ้าว แล้วปกติเราไปไม่ได้เหรอครับ” มหาถาม
“อิบ้านี่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยหรอ ก็ที่รุ่นพี่สั่งห้ามเราไปเที่ยวที่คลับหรือที่ร้านเหล้าก่อนที่จะเฉลยสายรหัสไง” มดพูด
“อ้าวหรอครับ ก็ผมไม่รู้นี่น่า”
“ย่ะ ว่าแต่แกได้ยินข่าวใช่ไหมว่าพนักงานที่นั่นแซ่บมาก เด็ดมากกันทุกคนทั้งผู้หญิงและผู้ชาย” เมื่อเกรซพูดอย่างนั้นทำให้เทย์หันไปมองหน้าควีนทันทีแต่ควีนก็ยักไหล่ไม่สนใจ
“เออได้ยินมาเหมือนกัน นี่พูดแล้วอยากไปว่ะแก อาหารตาคงมีให้ดูเยอะเนาะ ฮิๆๆ” เกรซหัวเราะคิกคักถูกใจเมื่อ
“อร้ายยย เขินอ่ะแก ฉันละอยากจะได้มานอนกอดสักคนจัง” มดทำหน้าเคลิ้มฝัน
“ฝันอยู่รึไงครับคุณมด” มหาพูด
“อ้าว อินี่พูดอย่างนี้ได้ไง”
“ก็ใช่ไงครับ ตราบใดที่คุณมดไปกับสาวสวยอย่างคุณเกรซและนางฟ้าจำแลงอย่างคุณคินตาก็ไม่มีสิทธิได้แอ้มหรอกครับ”
“เอ้ะ อินี่เดี๋ยวตบปากฉีก ว่าแต่แกก็พูดถูกว่ะ แม่ง แค่มียัยเกรซคนเดียวก็ว่าแย่แล้วแต่มีคินตามาด้วยอีกคนคนแดกกันพอดีสินะ ฮือออออออ”
“เวอร์ไปมด เราไม่ได้มีคนมาสนใจมากขนาดนั้นซะหน่อย” ควีนพูด
“น้อยไปนะสิแกนะ” เกรซพูด
“เออ ไอ้เกรซพูดถูก ถ้างั้นขอสั่งห้ามแกถ้าวันไหนพวกฉันจะไปเที่ยวแกไปห้ามด้วย” มดพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังแต่สักพักก็ส่ายหัวไปมาเหมือนคิดอะไรได้ “เฮ้ย ไม่ได้ๆๆๆๆ ถ้าไอ้คินไม่ไปแล้วใครจะเป็นตัวดึงดูดผู้ชายน่าตาดีมาให้ฉันล่ะ ถ้างั้นเอาใหม่นะคินถ้าพวกเราไปเที่ยวเมื่อไหร่แกต้องไปด้วยและที่สำคัญผู้ชายที่จะเข้ามาหาแกฉันจะต้องแสกนก่อนทุกคนโอเคไหม” มดหันมามาหาควีนพร้อมยกมือเป็นเครื่องหมายโอเคเหมือนให้ควีนตกลง
“อืม” ควีนแต่ได้แต่เออออไปตามเพื่อน อะไรที่ทำให้เพื่อนสบายใจได้เขาก็ไม่อยากจะขัดศรัทธาทำให้เพื่อนเสียใจโดยใช่เหตุหรอก ฮึๆๆ
“แอร้ยยยย เริดค่ะ ชีวิตดี้ๆมีเพื่อนเป็นนางฟ้า ฮ่าๆๆ” มดเอามือมาป้องปากแล้วทำท่าหัวเราะแบบดัดจริตอย่างพอใจ เพื่อนๆที่อดที่จะหมั่นไส้ไม่ได้จึงรวมกันเอามือไปพลักหัวมดเบาๆ
“ว้าย อิเพื่อนบ้า ผมฉันเสียทรงหมด” มดที่โดนเพื่อนแกล้งจนหัวฟูฟ่องพยายามจัดทรงผมให้เข้าที่ “เออว่าแต่ฉันได้ยินข่าวมาว่าพี่คิงเดือนคณะเศรษตรศาสตร์ก็ทำงานที่นั่นเหมือนกันนิ”
“ใช่พี่ที่เราไปนั่งกินข่าวที่โรงอาหารด้วยวันนั้นป่ะ” เกรซถาม
“ใช่ๆ เห็นว่าเป็นบาร์เทนเดอร์ที่นั่นนิ”
“อ่อ”
“เออ! อีกอย่างนะแก มันมีประเด็นฮอตอย่างหนึ่งคือสัปดาห์ก่อนเขาจัดกิจกรรมพิเศษตอนรับลูกค้าวีไอพีเว้ย แล้วมีพี่คิงเป็นบาร์เทนเดอร์และผู้หญิงอีกคนเป็นผู้ช่วย เห็นบอกว่าการแสดงแซ่บและฮอตมาก เร้าร้อนสุดๆ จนหลายคนอยากรู้ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร เขาถึงกับยกให้เป็นควีนของร้านเลยนะเว้ย!!! อีกอย่างที่เด็ดกว่านั้นนะแกคือผู้หญิงคนนั้นมาจากคณะเราแต่ไม่รู้สาขาไหนเหมือนกัน นี่เขาก็กำลังสืบๆกันอยู่”
“เฮ้ยจริงอ่ะ” เกรซถามอย่างตื่นเต้นเมื่อฟังที่มดเล่า
“ก็ใช่นะสิ ฉันละอยากจะเห็นหน้าควีนของร้านบ้างจังจะได้รู้ว่ายัยนั่นมีดีแค่ไหนถึงมาทำอะไรต่อมิอะไรพี่คิงของฉันได้”
“พี่คิงเขาไปเป็นของคุณมดตอนไหนกันครับ” มหาพูด
“ตั้งแต่ที่เขาเห็นหน้าฉันครั้งแรก เขาก็ตกเป็นของฉันแบบไม่ต้องพูดอะไรแล้วยะ”
“ขี้มโนจังนะครับ”
“เรื่องของฉันย่ะ แต่ก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าควีนอย่างยัยนั่นจะมาสู้นางฟ้านางพญาอย่างคินตาของเราได้ยังไง เนอะคินเนอะ” มดหันมายิ้มให้ควีนและขอความเห็น ส่วนควีนก็ได้แต่ยกยิ้มให้และหันไปยักไหล่ให้เทย์ที่หรี่ตามองควีนอยู่แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา
“เอาๆๆๆ นักศึกษาถ้ามันมีเรื่องจะพูดมากนักโดยที่ไม่มีเวลาฟังฉันมากขนาดนี้ก็กลับไปพูดต่อที่บ้านแล้วกันนะ แล้ววันหลังก็เอามาเล่าให้ฉันฟังด้วยว่าไอ้ที่ฉันสอนไปกับที่พวกเธอพูดมันเอาไปประยุกต์ในข้อสอบที่ฉันจะสอบอาทิตย์หน้าได้รึเปล่า” อาจารย์ที่อธิบายเนื้อหาการสอนเสร็จหันมาพูดกับลูกศิษย์พร้อมข่าวร้ายที่นักศึกษาไม่อยากจะได้ยิน จนเสียงโห่ดังกลบไปคับห้อง
“โหยยยย จารย์”
“ไม่ต้องมาร้องโอดครวญให้ฉันได้ยิน กลับบ้านไปอ่านหนังสือกันได้แล้วไป” เมื่ออาจารย์ประกาศอย่างนั้นทั้งห้องก็แทบจะร้างทันทีที่ยังพูดไม่จบประโยคดีด้วยซ้ำ
“โอ้ย เลิกซักที” มดที่รอโอกาสนี้มานานก็พูดออกมาด้วยความดีใจ “จะได้ไปตามหาพี่รหัสสุดหล่อของฉันสักที”
“แกรู้ได้ไงว่าพี่รหัสแกจะเป็นผู้ชาย” เทย์ถาม
“เพราะฉันจะเอาไง แอร้ยยยย ตื่นเต้นๆๆๆๆ” พูดจบก็เดินกระโดดโลดเต้นออกไปก่อนเพื่อน เพื่อนๆได้แต่มองตามร่างอวบนั่นและส่ายหน้าให้ด้วยความเอือมระอา

[mukmaoY]

 

[windowbroken]

                                                                               Chapter 10






“เอาล่ะค่ะน้องๆ สำหรับการตามหาพี่รหัสนั้นไม่ยากเลย พี่จะให้คำใบ้น้องๆไปแล้วไปตามหากันเอาเองนะ” พี่ปีสองของสาขาธุรกิจระหว่างประเทศกำลังชี้แจงรายละเอียดกิจกรรมการรับน้องอยู่ ณ ลานจอดรถของคณะโดยที่ชั้นปีที่หนึ่งรวมทั้งควีนและเพื่อนๆก็กำลังนั่งเข้าแถวอยู่ด้วยรุ่นพี่ที่ยืนห้อมล้อมและตอนนี้ก็กำลังแจกกระดาษแผ่นเล็กๆให้พวกเขาแต่ละคน

“เหี้ย! คำใบ้ไรว่ะ” และแต่ละคนที่ได้คำตอบมาก็สบถก็กันระนาว นี่มันคำใบ้ประเภทไหนกันถึงได้ออกมาในรูปแบบนี้

“แกได้อะไรอ่ะมด เอามาดูดิ้” เกรซหันไปถามเทย์ที่นั่งอยู่ข้างๆและชะโงกหน้าไปอ่านคำใบ้ของมด

‘ไก้ ไก่ ไก้ ไก่ ไก่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ’

“ของแกอ่ะ” มดถามกลับพร้อมกับอ่านคำใบ้ของเกรซเหมือนกัน

‘ฉันคิดถึงเธอตั้งแต่หัวค่ำจนอุษาสาง’ และทันทีที่อ่านของกันและกันเสร็จทั้งสองก็มองหน้ากันและสบถออกมาพร้อมกัน

“ไอ้เหี้ย!!!!!!!!!!!!!”


“แม่งนี่มันใช่คำใบ้เหรอวะมึง” เกรซพูด

“เออ นั่นดิแล้วแบบนี้เมื่อไหร่กูจะหาเจอละคะ” มดคร่ำครวญก่อนจะหันไปหาเพื่อนๆ

“พวกแกได้อะไรกันว่ะ”

“ของผมเขียนว่า ปากแดงๆจะไว้ใจได้กา หน้าขาวๆจะไว้ใจได้กา”

“ของกู อ้ายคนจนจำต้องทนปั่นรถถีบ” เทย์บอก“แล้วของมึงอ่ะควีน” ควีนไม่ได้ตอบแต่ยื่นกระดาษไปให้เพื่อนแทน

‘น้องรหัสพี่สวยจังครับ เป็นแฟนกันไหม ’

“ชิบหายแล้วมึง ฮ่าๆๆๆ” เทย์พูดแล้วหัวเราะน้อยๆกับคำใบ้ของควีนเพราะดูเหมือนคำใบ้ของทุกคนจะเป็นเพลงมาให้แต่ของควีน
นี่ดูจะแปลกกว่าของเพื่อนๆ

“ทำไมรุ่นพี่กวนส้นตีนอย่างว่ะ แล้วกี่ชาติถึงจะเจอเนี้ย” เกรซพูดอย่างหงุดหงิด

“โห้ ของแกยังง่ายกว่าของชั้นอีกนะ” มดพูด

“ง่ายตรงไหนค่ะ ตอบ! ไอ้เพลงไก้ไก่เนี่ย ง่ายกว่าเพลงวนิดาของแกมากว่างั้น”

“เอ้า อินี่สวยน้อยแล้วยังโง่อีกนะ พี่แกก็คือพี่ไก่ไง”

“แกจะบ้าเหรอ เอกเรามันมีรุ่นพี่ชื่อไก่ซะที่ไหนหละ”

“เออวะลืม เฮ้ย พี่รหัสแกอาจจะชอบกินไก่ก็ได้นะมึง”

“แล้วกูจะรู้ได้ไงว่ะว่าพี่คนไหนชอบกินไก่ ดอกกกก”

“ไม่รู้ค่ะ เพราะของกูกูยังไม่รู้เลยว่าต้องเริ่มต้นจากตรงไหน ฮืออออ”

“เอาละคะ น้องๆ อย่ามั่วแต่ดีใจเพราะคำใบ้มันง่ายไปนะ น้องๆมีเวลาอีกนานเพราะว่าพวกพี่ให้เวลาน้องๆได้ตามสบายเท่าที่จะหาเจอ จะหนึ่ง หนึ่งสัปดาห์หรือหนึ่งเดือนพี่ก็ไม่ว่าแต่การเลี้ยงสังสรรค์สายรหัสจะเกิดขึ้นก็ต่อเมื่อน้องๆสามารถหาพี่รหัสของตัวเองเจอครบทุกคน ย้ำนะค่ะ ครบทุกคน” พอรุ่นพี่ปีสองบอกเสร็จเหล่าบรรดาปีหนึ่งก็โห่ขึ้นมาทันที

“โห่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”

“ไม่ต้องส่งเสียงดีใจต้อนรับพี่ดีขนาดนี้ก็ได้ พี่ฟังมาเยอะแล้วสำหรับวันนี้ เอ้า!! จากนี้ก็แยกย้ายกันไปหาพี่รหัสตัวเองได้แล้วค่ะ พี่ๆจะอยู่แถวนี้กันจนถึงหกโมงเย็น ถ้าใครยังหาพี่ตัวเองไม่เจอก็ให้ไปหาวันอื่นต่อเพราะถ้าหกโมงทันทีเป้ะ พี่จะไปปุ้บเลยนะคะ เริ่มได้ค่ะ!!!!” พอสิ้นเสียงของรุ่นพี่ ปีหนึ่งก็แตกฮือกันออกไปและต่างวิ่งเข้าหารุ่นพี่ที่คิดว่าจะเป็นพี่รหัสตัวเอง

“แม่งเอ้ย! กูจะเริ่มจากตรงไหนวะที่นี้” มดบ่นและแยกออกไปตามหาพี่รหัสรวมถึงเพื่อนคนอื่นๆด้วย เทย์ที่ยืนอยู่ยังไม่ไปไหนหัน
ไปตบไหล่ควีนเบาๆ

“ให้ไปเป็นเพื่อนไหม กลัวมึงจะเสียเชิงชายพี่เขาแล้วได้เป็นแฟนเขาจริงๆ ฮ่าๆๆ” เทย์หัวเราะเบาๆ ควีนหันมามองด้วยแววตาค้อนนิดหน่อยแต่สีหน้าก็ยังคงนิ่งเหมือนเดิม

“เปลี่ยนกันไหมล่ะ”

“ไม่วะ กูอยากเห็นมึงโดนม้อ ฮ่าๆๆ ดูสิว่าคนนี้จะมีอะไรเจ๋งพอจะสอยนางพญาเราได้รึเปล่า”

“เดี๋ยวเถอะมึง จะโดนม้อเองเข้าสักวัน”

“ฮ่าๆๆ ถ้าเป็นสาวๆนะกูพร้อมเสมอแหละแต่ถ้ามีไอ้จู๋เหมือนกันคงไม่ไหว”

“ฮึ ให้มัน จริงแล้วไม่ไปหาพี่มึงอ่ะ”

“กูไม่หาหรอก ถ้าอยากจะเป็นพี่กูก็มาหากูเองสิเรื่องอะไรจะต้องเหนื่อยตามหาด้วยว่ะ กูจะรอดูอะไรสนุกๆจากมึงดีกว่า” เทย์
เอื้อมมือมากอดคอควีนแล้วส่งสายตาที่กวนมือกวนเท้าสุดๆมาให้ นี่ถ้าไม่ใช่เพื่อนด้วยกันเทย์คงโดนยำตีนไปแล้ว

“คงจะสนุกหรอกนะ”

“มึงเชื่อกูไหมว่าพี่จองเป็นพี่รหัสมึง” เทย์พนักหน้าไปยังชายหนุ่มหน้าเกาหลี หน้าตาทะเล้น ร่าเริง ดูยังไงก็ไม่เหมือนคนหน้าม้
ออะไรเทือกนั้นที่จะมาหม้อควีนเหมือนที่เทย์บอกด้วยซ้ำที่ตอนนี้กำลังนั่งจับกลุ่มคุยกันสนุกสนานกับกลุ่มเพื่อนที่กำลังให้รุ่นน้องทำอะไรแพลงๆเพื่อหาพี่รหัสตัวเองอยู่

“มึงรู้ได้ไงว่าพี่จองจะเป็นพี่รหัสกูจริงๆ” ควีนถามทั้งสายตาก็มองพี่รุ่นพี่ที่เทย์กล่าวถึงไปด้วยและเหมือนพี่จองจะหันมาทางควีนที่ซึ่งมองเขาอยู่ก่อนแล้วจึงส่งยิ้มมาให้ก่อนจะหันไปหาเพื่อนต่อ

“ระดับกูแล้ว ไม่พลาดหรอกมึงพนันกะกูสิ”

“แล้วกูได้อะไรถ้าใช่”

“เฮ้ย มึงจะบ้าเหรอต้องบอกว่าไม่ใช่สิ”

“ใช่แหละถูกแล้ว”

“มั่วแล้วมึง กูพนันกับมึงว่าพี่จองคือพี่รหัส ถ้าไม่ใช่กูถึงแพ้เว้ย”

“งั้นก็คงไม่ใช่”

“เฮ้ย ได้ไงต้องใช่ดิ กูว่ากูไม่พลาดไม่เชื่อมึงลองเข้าไปถามสิ”

“แล้วกูได้อะไรถ้าเข้าไปถาม”

“เอ้า ไอ้นี่ก็จะได้รู้ไงว่าใช่ไม่ใช่”

“ไม่ หมายถึงกูได้อะไรจากมึงถ้าเข้าไป”

“เฮ้ย แล้วทำทำไมกูต้องให้อะไรมึงด้วยว่ะเพราะนั่นมันพี่รหัสมึงเองนะ”

“งั้นก็ไม่ไป”

“ได้ไง มึงจะมาทำเมินเฉยแบบนนี้ไม่ได้นะเว้ย กูว่ากูมองไม่ผิดๆจริงนะ”

“กูก็อยากรู้ว่าที่มึงพูดมันจริงรึเปล่า แต่กูจะได้อะไรจากมึงถ้าไปถาม”

“ไอ้คิน อย่ามาเล่นตลกกับกูนะ มึงก็แค่ไปถามยากตรงไหน”

“มึงก็แค่ตกลงกับกูมามันก็ไม่เห็นยากตรงไหนเหมือนกัน”

“มึงนี่มัน!!!!” เทย์ชี้หน้าควีนด้วยความหมั่นไส้ “เออ ก็ได้วะแม่ง! ตกลงแล้วมึงจะเอาอะไร”

“ฮึๆๆ ติดไว้ก่อน เดี๋ยวบอก”

“เออ ไปซะเสีย! เล่นตัวอยู่นั่นแหละ” เทย์พลักควีนด้วยมือที่กอดคอควีนเบาๆเพราะฉุนเพื่อนตัวเองที่เขาหยอกด้วยตอนแรกดันโดนเล่นกลับเองซะงั้น  ควีนเดินตรงไปยังกลุ่มรุ่นพี่ที่มีแต่ผู้ชายนั่งอยู่รวมถึงพี่เจ้าของคนพี่ทั้งสองเล่นพนันกันอยู่

“วู้ๆๆๆๆๆ น้องคินตาคนสวยมาหาเราแล้วโว้ยยย”

“น้องใครครับน้องใคร เฉลยตัวด่วนๆเลยครับ ถ้าไม่ยอมบอกภายในสามวินาทีนี้ผมจะเป็นพี่รหัสของน้องแล้วนะ”

“พี่คร้าบๆๆๆๆ พี่รหัสของน้องเอง”

“พี่ต่างหากๆๆ” และเสียงแห่งการต้อนรับจากรุ่นพี่ก็ดังขึ้นทันที่ควีนเดินมาถึง


“โห้ย อะไรอ่ะพี่ ทีผมไม่เห็นพูดงี้บ้างเลย ตั้งท่าจะไล่กันอย่างเดียวเลย” เพื่อนร่วมเอกของควีนพูดขึ้นหลังจากโดนรุ่นพี่แต่ละคน
ให้ปั่นจิ้งหรีดคนละสิบรอบและกำลังนั่งพักให้หายเหนื่อย

“โว๊ะ ไอ้นี่พูดอะไรหัดแหกขี้ตาดูมั้ง มึงเป็นใครน้องคินเป็นใคร” พี่จองหันไปพูดกับเขา

“โอ้โห้ โคตรยุติธรรมเลย”

“หุปปากไปมึงอ่ะ หายเหนื่อยแล้วก็ไปต่อได้แล้วพี่รหัสน้องไม่ได้อยู่ที่นี้”

“เฮ้ย!!! ได้ไงอ่ะพี่ แล้วที่ให้ผมปั่นนจิ้งหรีดนี่คืออะไร ทำไมไม่บอกตั้งแรกอ่ะ”

“เอ้า พวกกูจะบอกทำไมล่ะครับ ฮ่าๆๆๆๆ”

“โห้ย พี่แม่ง”

“อ้าวๆ ไอ้นี่พูดดีๆเดี๋ยวจะโดน นี่รุ่นพี่”

“ชิส์ งอน” พูดจบก็เดินสะบัดตูดไปทำท่าทางเหมือนหญิงสาววัยแรกแย้มที่ทำแล้วน่ารักแต่นี่ดันเป็นผู้ชายถึกๆดำๆทำแล้วมันดู
ขัดกันชอบกล

“ยังจะมาทำท่าทำท่าง กูจะอ้วก! ถ้าเป็นน้องคินคนสวยก็ว่าไปอย่าง” พอพูดกับรุ่นน้องเสร็จก็หันมาเล่นหน้าเล่นตากับควีนทำเอา
เพื่อนๆโห้ร้องแซวกันเป็นแถว


ฮิ้วววววววววววววววววว

“ว่าไงครับน้องควีน เอ้ย น้องคินตา” ควีนชะงักนิดหน่อยที่พี่จองเรียกตนอย่างนั้น แต่คิดไปคิดมามันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรถ้าพี่
จองจะรู้จักควีนในชื่อนี้เพราะร้านของพี่จิลก็ไม่ได้อยู่ห่างจากมหาลัยอะไรมากมายไม่แปลกถ้าเหล่าบรรดานักศึกษาจะเข้าไปแวะเวียนที่ร้านรวมถึงพี่จองด้วย

“มาหาใครเอ่ย บอกไว้ก่อนเลยนะว่าถึงจะเป็นน้องคินก็ไม่ได้รับขอยกเว้นที่พี่จะยอมบอกว่าใครเป็นพี่รหัสของน้องง่ายๆหรอกนะ” รุ่นพี่อีกคนที่นั่งข้างๆพี่จองพูดขึ้น

“เอ้าๆๆ เลือกได้เลยครับอยากจะได้คนไหนเป็นพี่รหัส”

“พี่จอง”ควีนพูดและหันไปสบตาพี่จอง

“ว่าไงครับน้องคินตา มีอะไรกับพี่เหรอ” พี่จองตอบด้วยสายตาเจ้าเล่ห์

“พี่ใช่พี่รหัสผมใช่ไหม”

“อืมมมมมม ใช่ดีรึเปล่าน้าาาาา” พี่จองเอามือมาจับคางตนเองแล้วทำเป็นนึกคิด “เป็นจะให้พี่เป็นก็ได้นะแต่พี่ว่าพี่ไม่เหมาะจะเป็นพี่รหัสน้องเลยสักนิด” พี่จองทำท่าคิดหนักกว่าเดิมพรางจ้องใบหน้าของควีนที่ยังนิ่งรอคำตอบเหมือนเดิม “อยากรู้ไหมว่าพี่เป็นพี่รหัสของน้องจริงไหม” ควีนพยักหน้าตอบ “เป็นแฟนกับพี่สิ ฮึๆๆๆ” สิ้นคำตอบของพี่จองเหล่าบรรดาเพื่อนก็โห่ร้องแซวเสียงดัง

“วิ้ด วิ้ววววววววว พี่จองเพื่อนผมครับ เพื่อนโผมมมมมม” ควีนได้แต่หันมองเทย์ที่กำลังมองตนอยู่ด้วยความสนุกสนานและท้าทายตนว่า กูบอกมึงแล้ว ควีนจึงยักไหล่ให้แล้วหันกลับมาหารุ่นพี่ตรงแล้วเดินไปตรงหน้าพี่จองแล้วยื่นหน้าไปใกล้ๆแล้วมองเขาด้วยสายตานุ่มลึกเหมือนทุกครั้งที่ควีนต้องการจะสยบใครสักคน และนั่นทำให้พี่จองชะงักไปและใบหน้าที่ขึ้นสีนิดหน่อย จากนั้นควีนจึงถอยออกมาแล้วส่ายหน้าๆเบา

“อะ.. อะไร” พี่จองพูดติดนิดหน่อยแต่พอสักพักเหมือนได้สติก็ยิ้มเหมือนถูกใจที่ควีนกล้าทำแบบนี้

“ไม่ตกลงครับ”

“ทำไมล่ะครับง่ายๆออก แค่น้องตกลง น้องก็รู้แล้วว่าพี่ใช่พี่รหัสของน้องรึเปล่าแถมถ้าพี่ไม่ใช่พี่จะยอมบอกน้องด้วยว่าพี่รหัสน้องเป็นใคร ถ้าน้องไปถามพี่คนอื่นอาจจะไม่ได้ทำอะไรที่มันง่ายๆ หรืออะไรที่มันเป็นเรื่องน่าภูมิใจอย่างนี้นะครับ ดูเพื่อนคนอื่น”ควีนหันมองไปรอบๆก็เห็นเพื่อนๆแต่ละคนที่โดนรุ่นพี่แกล้ง บ้างคนก็ให้เต้นท่าที่อุบาทสุดๆ หรือบ้างคนก็ให้ไปปีนต้นไม้ และหลายๆอย่างที่จะทำให้รุ่นน้องอับอายได้

“เห็นไหมล่ะครับ น้องคินมีแต่ได้กับได้นะ ได้รู้พี่รหัสแถมยังได้แฟนอีกด้วย ฮ่าๆๆๆ”

“ไม่ละครับ พี่ยังไม่ดีพอ”

อู้วววววววววววววววววววววววววววววววว เหล่าบรรดารุ่นพี่ส่งเสียงโห่ทันทีที่ควีนพูดเสร็จ แต่พี่จองหาได้สะทกสะท้านไม่หากแต่หัวเราะพอใจอีกต่างหาก

“ฮ่าๆๆ หรอครับ แย่จัง แล้วผู้ชายแบบไหนน้าาาาาาาา ที่น้องคินชอบ” พี่จองหันหน้าไปรอบๆแล้วชี้ไปที่เพื่อนแต่ละคน “แบบหล่อเข้มเหมือนไอ้ชิน น่ารักใสๆแบบไอ้ตูน หรือแบบไทยๆอย่างไอ้ชาย หรือจะเป็นลูกครึ่งฝรั่งแบบไอ้จัสตินดี” แต่ควีนก็ส่ายหน้าให้กับทุกคนที่พี่จองชี้ไป “อืมมมม  ถ้าแบบพี่ไม่ชอบแบบไอ้พวกนี้ไม่ชอบ งั้น.............น้องควีนคงจะชอบแบบนิ่งๆแต่ลึกลับน่าค้นหาแถมยังเซ็กซี่เย้ายวนอย่างไอ้คิงเดือนเศรษฐศาสตร์สินะครับ” พี่จองชี้ไปที่คิงที่กำลังเตะบอลอยู่กับเพื่อนๆที่สนามฟุตบอลข้างๆ ควีนได้แต่มองตามนิ้วของพี่จองไปคิง เขายิ้มที่มุมปากแล้วหันมากลับมาตอบ

“ก็ยังไม่ใช่อยู่ดี”

“เหรอครับ ว้าาาาาา แย่จังคนแบบไหนกันที่จะดีพอเป็นแฟนของน้องได้ ขนาดไอ้คิงที่ดูเหมาะกับน้องยังไม่ใช่ เสป็คน้องนี่เป็นเทวดารึเปล่าครับ ฮ่าๆๆๆ”

“ฮึๆ คงจะใช่มั้งครับ”

“โอ้ นางฟ้าก็ต้องคู่กับเทวดาสินะครับ และราชาอย่างไอ้คิงจะหาควีนที่ไหนมาคู่ด้วยล่ะครับ” พี่จองมองควีนอย่างมีเลศนัยและต้องการจะสื่อความหมายบางอย่างให้ควีน “ถ้าน้องไม่ยอมเป็นแฟนกับพี่  งั้นพี่ขอท้าน้องถ้าน้องทำได้พี่จะยอมบอกเลยว่าพี่รหัสน้องเป็นใครโดยที่ไม่ต้องไปหาพี่คนอื่นอีกถ้าเกิดว่าพี่ไม่ใช่” ควีนยักคิ้วด้วยความสนใจ

“ทำอะไร”

“อืมมม สวยๆอย่างน้องพี่ละอยากจะรู้ว่าเก่งพอที่จะเอาชนะพระราชาอย่างไอ้คิงๆได้รึเปล่า งั้นพี่ขอท้าให้น้องทำยังไงก็ได้แค่ให้ได้อะไรที่มันอยู่ใต้ร่มผ้าของไอ้คิง ไม่ใช่ข้างนอกเสื้อผ้านะ ย้ำ ข้างในเสื้อผ้าและที่สำคัญน้องต้องเป็นคนหยิบออกมาด้วยตัวเองห้ามให้ไอ้คิงมาช่วยเด็ดขาด กล้าไหมครับน้องคินตาคนสวย” เมื่อสิ้นคำท้าของพี่จองควีนจึงหันไปมองร่างสูงของคินที่กำลังวิ่งเตะบอลอยู่กลางสนามและหันไปหาเทย์ที่ตอนนี้ยืนหัวเราะสะใจที่ควีนโดนท้าแถมยังทำหน้าท้าทายให้ควีนอีกต่างหาก ว่าเขาจะป้อดหรือกล้าที่จะทำ ก่อนที่ควีนจะหันไปมองคิงอีกครั้งพร้อมทั้งเสียงเชียร์จากบรรดารุ่นพี่และรุ่นน้องของตัวเองที่เริ่มมาสนใจการท้าทายของควีนและพี่จอง

“ตกลงครับ” พอคำตอบขอควีนถูกเปล่งออกมาเสียงโร้องเชียร์จากผู้คนรอบข้างก็กระหึ่มขึ้นมาทันที

“เฮ้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!”

 

[mukmaoY]

หยิบอะไรเนี่ยยย   

[fay 13]

 

[windowbroken]

  มาแล้วๆๆ เอาครึ่งแรกมาฝาก555555 คือไม่ใช่ว่าหวงแต่หัวสมองเรากากและที่สำคัญเราพิมพ์ช้ามากกก แต่เราก็อยากจิลง เออแล้วก้มีอีกเรื่องหนึ่ง คือวันนี้เราเข้าไปอ่านนิยายเรื่องหนึ่งมาในเล้าขอเรานี่แหละแล้วที่น่เราก้ไปเห็นว่าให้เรื่องพระเอกนั้นชื่อคิงอีกทั้งในเรื่องน้านนนก็มีตำแแหน่งควีนสำหรับนางเอกด้วย  ซึ่งเราอ่านครั้งแรกก้แอบตกใจที่พระเอกนางเอกดันมีชื่อเหมือนกันซึ่งเราอยากจะบอกไว้เลยว่าอันนี้เราไม่ได้ไปก้อปของเขามานะไม่รู้เรื่องมาก่อนเลย เราคิดได้เราชอบชื่อนี้ก็เลยตั้งไม่ใช่เพราะอยากจะไปก้อบผลงานที่เขากำลังดังมาเขียน เแต่เอาๆจริงแล้วแนวทางนิยายอะไรมันก็ไม่เหมือนกันหรอกจะไปตรงก้แค่ชื่อพระเอกนางเอกเท่าน้นและดูผลงานของเขาก็ดุจะเขียนดีกว่าของเรามากกกกกกกกก 555555 ถ้าใครหลายคนติดตามก้น่าจะรู้จักเรื่องนี้เนาะ แบบว่าเขาเขียนดีจริงๆค่ะแต่เราก็อยากจะขอโทดเขาด้วยที่บังเอิญชื่อไปซ้ำกันเพราะเราก็เพิ่งจะมาอ่านนิยายของเขาก็วันนี้เอง อยากจะบอกว่าอ่านรวดเดียวจบถึงตีห้าเบาๆอ่ะค่ะ แทบจะไม่ได้นอน ยังไงก็อยากจะให้ทุกคนเข้าใจเราก็ตั้งใจสร้างสรรคืงานเราเหมือนกันไม่ได้ไปลอกเลียนแบบใครมาทั้งสิ้น แค่ทุกคนกดเข้ามาอ่านกระทู้ของเราเราก็ดีใจมากๆแล้ว ขอบคุณค่ะ 





                                                                     Chapter 11


ควีนเดินมุ่งตรงไปที่สนามฟุตบอลพร้อมทั้งเสียงเพื่อนๆพี่ที่เชียร์ตามหลังมา เขาหยุดอยู่ที่ข้างสนาม การมาถึงของนางพญาอย่างควีนไม่จำเป็นต้องป่าวร้องประกาศทุกคนก็พร้อมที่จะสนใจเขาเสมอ เหมือนอย่างที่ทุกคนในสนามเริ่มหันมามองควีนกันจนคิงเองก็หันมาสนใจเหมือนกันเพราะดูเหมือนทุกคนในสนามจะมีสิ่งที่น่าสนใจมากกว่าที่จะเป็นลูกบอลกลมๆที่กลิ้งไปตามสนาม คิงหันมาสบตากับควีนที่ยื่นนิ่งอยู่ข้างสนามแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรหรือเรียกชื่อใคร เหมือนทั้งสองจะโทรจิตกันได้รึเปล่าเพราะแค่สบตาก็เหมือนรู้ว่าอีกฝ่ายต้องการอะไรโดยไม่ต้องพูดคิงก็เดินมาหาควีนแล้ว
“อะไร”
“นู้น” ควีนพยักชี้ไปยังกลุ่มรุ่นพี่ “เล่นเกมส์หาพี่รหัสอยู่”
“แล้ว”
“เขาขอให้เอามาเอาของจากนาย” คิงที่ตั้งใจฟังควีนพูดทั้งสะบัดผมไปมาด้วยความรำคาญเนื่องจากเพิ่งเตะบอลมาและเหงื่อก็ออกมาท่วมเปียกไปทั้งตัวรวมถึงผมที่ปรกหน้าอยู่มันจึงทำให้เขารำคาญอยู่ไม่น้อย เมื่อควีนเห็นอย่างนั้นจึงล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าเสื้อหยิบยางมัดผมเส้นเล็กๆขึ้นมาแล้วรวบผมด้านหน้าให้คิง
“เอาอะไร” คิงถามและมองเจ้าตัวที่กำลังมัดผมให้เขาอยู่
“เอาอะไรก็ได้”
“ขอบใจ” คิงพูดเมื่อมัดผมให้เขาเสร็จและยิ้มมุมปากให้
“ที่อยู่ใต้ร่มผ้าของนาย”
“หืม” คิงเลิกคิ้วอย่างแปลกใจกับคำตอบของควีน “ฮึๆ อยากได้อะไรละ”
“ไม่รู้สิ เจ้าของตัวว่ามีอะไรก็เอาอันนั้นแหละ”
“ฮึๆ งั้นก็คงเป็นอันนี้ได้ใช่ไหม” คิงจับมือของควีนมาสัมผัสกับหน้าท้องของเขาแล้วลากมายังสะดือที่ดูจะต่ำหมิ่นเหม่ไปสักนิดจนกลัวว่าถ้าต่ำไปกว่านั้นอาจจะเจออะไรที่มัน... อย่าต้องให้อธิบายเลย ฮึๆๆๆ จนควีนรู้สึกว่ามีอะไรแข็งอยู่ตรงสะดือ เขาเลิกคิ้วด้วยความแปลกใจเพราะเมื่อคืนที่อยู่ด้วยกันก็ไม่เห็นมีสิ่งแปลกปลอมอะไรอยู่บนร่างกายของคิงเลย เมื่อเห็นหน้าสงสัยของควีนเข้าจึงอธิบายให้ควีนรู้ “พี่ไปเจาะสะดือมานะ ตอนเที่ยงนี้เอง ” ควีนจึงพยักหน้าเข้าใจและหันกลับไปมองกลุ่มรุ่นพี่ที่กำลังดูเขาอย่างสนุกสนานพร้อมทั้งทำท่าให้ควีนรู้ว่าห้ามคิงช่วยรวมทั้งคิงก็หันไปดูด้วย
“จะดีเหรอ เพิ่งเจาะมาไม่ใช่”
“ไม่เป็นไร เพราะยังไงตอนเย็นก็กะว่าจะไปเอาออกอยู่แล้วเพราะรู้สึกว่ามันไม่ค่อยเข้ากับพี่เท่าไหร่ ไอ้พากย์มันแค่อยากหาอะไรทำแก้เบื่อนะ” ด้วยการเจาะสะดือให้เพื่อนเนี่ยนะเหรอ เชื่อเขาเลย ควีนส่ายหน้าให้กับการกระทำสุดโต่งของหมอจอมเถื่อน
“ขออนุญาตนะ” ควีนเอื้อมมือไปหมายจะปลดกระดุมเสื้อของคิงแต่ก็ถูกคิงจับมือไว้ก่อน
“แล้วถ้าบอกว่าพี่ไม่ให้ล่ะ” คิงส่งสายตาสีฟ้าเขียวใสมรกตดังคลื่นทะเลที่ซุกซนมาให้เหมือนต้องการจะท้าทาย
“งั้นขอใช้สิทธิ์”
“สิทธ์อะไร”
“ที่ชนะไปครั้งที่แล้วไง” คิงพยักหน้าเข้าใจว่าสิทธิ์ที่ควีนหมายถึงครั้งที่ควีนชนะเขาในการแสดงโชว์ในคืนที่เขาทั้งสองแสดงต้อนรับลูกค้าที่ร้านพี่จิล
“แล้วถ้าพี่จะบอกว่าสิทธ์นั้นจะใช้ได้ก็ต่อเมื่อเรายอมไปที่ๆหนึ่งกับพี่ก่อนละ”
“มันเกี่ยวกันที่ไหน”
“เกี่ยวสิ ถ้าพี่จะให้มันเกี่ยว”
“ฮึ ประสาท” ควีนยกยิ้มเหมือนตลกกับสิ่งที่คิงพูดพร้อมทั้งมองไปยังดวงตาของคิงที่ฉายแววท้าทายเต็มที่ทั้งที่หน้าเขาก็ยังนิ่งเหมือนเดิม “แล้วมันคุ้มค่าที่จะเสี่ยงไหม”
“ก็ถ้าไม่ลองดูมันก็ไม่ใช่การเสี่ยงสิ จริงไหม”
“งั้นก็ได้” คิงยกยิ้มเมื่อควีนตอบตกลงจากนั้นจึงปล่อยมือควีนออกและผายมือทั้งสองข้างเหมือนบอกควีนว่าอยากจะอะไรก็เชิญตามสบาย ควีนจึงเริ่มปลดกระดุมของคิงไปทีละเม็ดทีละเม็ดเรียกเสียงฮือฮาและกรี้ดกราดจากสาวๆและบรรดาเก้งกวางเมื่อมัดกล้ามสวยๆถูกปรากฏออกมาสู่สายตาสาธารณะ ควีนแกล้งลากมือจากหน้าอกลงมาเรื่อยๆผ่านกล้ามท้องแน่นๆถึงจิลสีเงินที่ถูกเจาะกับสะดือสวยของคิงแต่มือเรียวยาวก็ยังไม่ยอมหยุดอยู่แค่นั้นทั้งที่ตรงนี้คือเป้าหมายกลับค่อยๆลากลงต่ำไปจนถึงหัวเข็มขัดของคิงและมองหน้าคิงแล้วยิ้มขำเพราะรู้สึกว่าสนุกที่ได้แกล้งคนแต่ไม่ใช่กับคนตรงหน้าหรอกเพราะเขารู้ว่ายังไงคิงก็ไม่ได้สะทกสะท้านอะไรกับเรื่องพวกนี้อยู่แล้วแต่ที่เขาแกล้งคือคนที่อยู่รอบข้างเขาต่างหากเพราะดูเหมือนบ้างคนจะแดดิ้นไปกับการกระทำของเขาอยู่ รวมถึงพี่จองที่ดูจะอึ้งๆที่ควีนทำแบบนี้อยู่เหมือนกัน
“อยากดังกว่าเดิมรึไง ฮึๆ” คิงขำน้อยๆและก็ไม่ได้คิดจะห้ามปรามการกระทำของควีนเลยแม้ว่ามือของเขามันอยู่ผิดจุดมากไปหน่อย “หรือว่าอยากได้อย่างอื่น”
“ฮึๆ” ควีนแค่ยักไหล่ให้คิงแล้วเริ่มถอดจิลออกมาและที่สะดือของเขาก็มีเลือดซึมออกมานิดหน่อยแต่คิงก็ยักไหล่ให้ควีนเหมือนบอกว่าแค่นี้สบายๆไม่ต้องห่วง เมื่อควีนได้ของที่ต้องการก็พยักหน้าเป็นเชิงขอบคุณและจะพูดทิ้งท้ายไว้ก่อนจะหันกลับไปหารุ่นพี่ด้วยสายตาอย่างนางพญาเพราะว่ายังไงเขาก็ชนะใสๆในเมื่อจิลนี้ก็เป็นสิ่งที่อยู่ใต้ร่มผ้าเหมือนกัน


“เดี๋ยวคืนนี้จะไปทำแผลให้ที่ห้องนะ”

[mukmaoY]

คู่นี้นิ อ่อยกันไปอ่อยกันมา  ทนได้ยังไง
เป็นนิ บุกปล้ำไปแล้ว

[mild-dy]

 

[fay 13]

 

[darling]

พึ่งอ่านจบ บอกได้คำเดียว....แซ่บมากกกกกกกกกกกก   

[ชัดเจนกาบ]

โอ้ยชอบอ่ะ  แม้เขาเปิดเผยกัน อยากรู้จริงถ้าไม่รู้สึกอะไรเลย ยอมรับเลยว่าสองคนนี้เทพมาก  ขอถามคนแต่งนิดหนึ่ง ตกลงคิงอยู่คณะอะไรกันแน่ ผมเห็นว่า มีเกษตร กันนิเทศนะ  ตกลงว่าคณะอะไรครับ   แล้วอีกอย่างช่วยบอกวันที่ลงหน่อยได้ไหม ผมจะได้ตามอ่านได้ถูกว่ามาลงแล้ว

[Babelilong]

ควีนกะคิงขี้อ่อยทั้งคู่

รอตอนต่อไปปปปปปปป

 

[windowbroken]

มาแล้วววว  ที่ถามกันมาว่าคิงเรียนไร คำตอบคือพี่คิงของเราเรียนเศรษฐศาสตร์ ส่วนควีนเรียนบริหารธุรกิจระหว่างประเทศ ทั้งสองเรียนคณะสังคมเหมือนกันค่ะ สองสาขานี้เขาเป็นคณะพี่น้องกันด้วยนะเออ อาจจะมีโอกาสได้มาป่ะแฮ๋มกันอยู่สักวัน    ส่วนคนอื่นก็มีจูนที่เรียนฝรั่งเศษ หมอเถื่อนอย่างพี่พากย์เรียนหมอ 



หลังจากที่ทำภารกิจของรุ่นพี่เสร็จแล้วสรุปว่าพี่จองนั้นเป็นพี่รหัสของควีนจริงตามความคาดการของเทย์เป้ะๆ ดูเหมือนว่าพี่รหัสคนนี้จะถูกใจน้องรหัสอย่างควีนเป็นอย่างมากเพราะหลังจากที่เฉลยเสร็จแกก็ชวนควีนไปเที่ยวเลี้ยงฉลองทันทีทั้งที่กฎของรุ่นพี่คือจะสามารถไปได้ก็ต่อเมื่อทุกคนรู้พี่รหัสของตัวเองครบทุกคนแต่ควีนก็ปฏิเสธไปเพราะด้วยความขี้เกียจและยังไม่อยากทำให้เพื่อนเดือดร้อนในตอนนี้  หลังจากนั้นควีนก็กลับไปที่หอตนพร้อมกับเทย์เพราะว่าคืนนี้จะไปค้างที่ห้องเทย์ก่อนเพราะผู้จัดการหอยังไม่กลับมารวมถึงไอ้ตัวเล็กของเขาด้วย ควีนเดินไปเคาะห้องคิงแล้วเข้าไปเอาของตัวเองที่ทิ้งไว้และทำแผลให้คิงอย่างที่บอกไว้เสร็จแล้วก็กลับมายังรถที่เทย์จอดรออยู่โดยไม่ได้พูดอะไรกับคิงกันมากมาย

“เมื่อคืนนี้มึงไปนอนห้องใครมาวะ ทำไมไม่บอกกู จะได้ขี่รถมารับ” เทย์ถามทันทีที่ควีนขึ้นรถ

“รุ่นพี่นะ มันดึกแล้วเกรงใจมึง คอนโดมึงก็อยู่ตั้งไกล ไม่อยากรบกวน”

“กูบอกให้มาอยู่ด้วยกันตั้งแต่แรกก็ไม่เชื่อ ยังจะมาอยู่หอร้อนๆไปทำไม”

“ก็กูไม่มีตังค์”

“ไม่มีตังค์เชี่ยไร ตอแหลอีกแล้วนะมึง”

“กูพูดเรื่องจริง”

“เออๆ ไม่อยากเถียงกับมึงเรื่องนี้แล้ว ไอ้เด็กเสี่ย!!” เทย์เอื้อมมือมาพลักหัวควีนเบาๆเพราะความหมั่นไส้แล้วหันไปมองทางข้าง
หน้าต่อ “แล้วโทรศัพท์นะ มึงเปลี่ยนสักทีเถอะ กูขอร้องมันติดต่อยากรู้ป่ะ เวลามีงานมีไรจะได้รู้ทันเวลา คุยกับเพื่อนได้สะดวก กูจะได้ไม่ต้องมาตามงานให้”

“โทรศัพท์เขามีไว้โทร เครื่องนี้มันก็โทรได้กูจะเปลี่ยนทำไม”

“สมัยนี้เขามีทั้งโทร เล่นเฟสเล่นไลน์ได้หมดแล้วโว้ย  อีกอย่างเพื่อนมันก็คุยงานกันในไลน์ตลอด มีแต่มึงอ่ะที่ในเอกยังไม่ได้อยู่ในกลุ่มเพราะแม่งโทรศัพท์กาก”

“กากตรงไหน เกมส์กูก็มี”

“เกมส์เชี่ยไร แม่งเล่นไพรเวตคิงได้ไง้”

“เกมส์งู”

“งูพ่อง!” ควีนขำน้อยๆที่แหย่เพื่อนตัวเองได้

“สนุกดีนะมึง มึงลองเล่นดูสิ ฮึๆ เอาไว้ก่อนละกันถ้ามันทีอะไรที่จำเป็นจริงเดียวกูค่อยซื้อ กูยังไม่อยากซื้อเพราะเครื่องนี้เพิ่งใช้ได้แค่สามปีเอง เสียดาย”

“โอ้ยไอ้คิน เครื่องล่ะไม่ถึงพันเสียดายทำเชี่ยไร กูบอกให้ขอเสี่ยมึงก็จบ”

“เออๆ เดียวกูไปอ้อนขอให้เขาซื้อให้”

“ดี ว่าแต่รุ่นพี่คนไหนว่ะที่มึงไปนอนด้วย กูจำได้ว่าไม่มีรุ่นพี่เอกเราที่อยู่ที่หอสักคนนะ”

“พี่คิง”

“ห้ะ !!” เอี้ยดดดดด  เสียงเบรกรถดังขึ้นสนั่นเพราะเทย์ที่เบรกรถกะทันหันเพราะตั้งใจจะเบรกรถเพราะไฟแดงอยู่แล้วแต่ดันเบรก
แรงไปหน่อยเพราะตกใจที่ควีนพูด จนควีนเองก็เด้งตัวไปข้างหน้าจนเกือบโดนคอนโซลรถ “ไหนมึงบอกไม่มีไรไง” เทย์ถามหันมามองควีนด้วยสายตาจับผิด

“ก็ใช่ไง”

“กูไม่เชื่อ มึงบอกกูมาเลยเมื่อคืนนี้เกิดอะไรขึ้น” เทย์จ้องหน้าควีนอย่างหาคำตอบ

“ก็แค่นอน” ควีนตอบพร้อมทำตามีเลศนัย

“มึงไม่ต้องมาทำตาเจ้าเล่ห์ใส่กูนะ นอนท่าไหนกันว่ะ”

“จะนอนท่าไหน ก็นอนท่าปกติสิ”

“เหอะอย่าให้รู้นะว่า นอนทับกัน ไม่งั้นมึงโดนแน่”

“กูนอนคนละเตียงกัน อีกอย่างกูไม่ชอบโดนทับกูชอบออนท้อป”

“เหี้ยคิน!กูจะฟ้องเสี่ยมึง”

“ฮึๆๆ ไปฟ้องเลยไป” ควีนผลักหัวเทย์โดยความหมั่นไส้แต่ก็โดนผลักกลับมาแรงกว่าเดิมกลับกลายเป็นว่าทั้งคู่เล่นผลักหัวกันจน
รถเกือบจะเสียหลักจนเทย์ต้องหันกลับมาตั้งใจขับรถ

สองวันถัดมาควีนกับเพื่อนๆก็มาเรียนตามปกติและกำลังเลิกเรียน

“โอ้ย แกฉันยังหาพี่รหัสไม่เจอเลยว่ะ ทำไงดีว่ะ” มดบ่นตามประสาคนชอบพูด

“เอาน่าแก เพื่อนตั้งหลายคนก็ยังหาไม่เจอเลย ดูไอ้เทย์สิ แม่งไม่เห็นมันจะกระตือรือร้นอะไรเลย” เกรซหันมาว่าเทย์

“เออ ไอ้เทย์เมื่อแกจะหาพี่แกซะที ฉันอยากจะไปเที่ยวเต็มแก่แล้วเว้ย”

“อ้อ ที่รีบนี่คืออยากจะไปเที่ยวหรอกหรอครับ นึกว่าอยากจะเจอพี่ซะอีก” มหาพูด

“พี่ก็อยากเจอเว้ย แต่อยากไปเที่ยวมากว่า ฉันจะไปหาพี่คิงของฉ้านนนน”

มดพูดพร้อมทำหน้าเคลิบเคลิ้ม “ฉันยังติดตราตรึงใจกับหุ่นล่ำหน้าจับปล้ำของพี่แกวันนั้นอยู่นะเว้ย แม่งอยากจะเป็นไอ้คินที่ได้สัมผัสซิกแพกแน่นๆหน้าอกเนื้อๆ  พูดแล้วมือแม่งสั่นเลยว่ะ แอร้ยยยย”

“ฮึๆ” ควีนหัวเราะน้อยๆกับเพื่อนตัวเองแต่ก็ต้องเบนความสนใจจากเพื่อนตัวเองไปยังบุคคลตรงหน้าที่เพิ่งจะถูกกล่าวถึงไปหยกๆ

“เฮ้ย!! พี่คิงนี่แก อร้ายยย พูดถึงแฟนแฟนก็มา” มดทักขึ้นพร้อมทั้งกรี้ดกราดออกมาเมื่อเห็นคิงยืนพิงรถบิ้กไบค์คันสวยของ
พากย์อยู่ที่หน้าคณะของควีน เทย์หับขวับมาที่ควีนทันที

“ไหนบอกไม่มีอะไรไงไอ้คิน แล้วมาหากันถึงคณะนี่อะไร”

“ก็ไม่มีอะไรไง เขาอาจจะไม่ได้มาหากูก็ได้”

“ไม่ได้มาหามึงแล้วหาใครล่ะ เดินมาทางกลุ่มเราซะขนาดนี้” เทย์มองตามคิงที่เดินมาทางที่พวกเขาอยู่ ควีนยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจ

“เฮ้ย พี่เขาเดินมาทางนี้แล้วแก” มดตบไปที่ไหล่มหาอยากตื่นเต้น

“ผมเจ็บนะครับคุณมด”

พอคิงมาถึงก็หยุดที่หน้าควีนและยื่นกุญแจมาให้

“กุญแจห้อง”

“เฮ้ย!!!!!!!” เพื่อนๆทุกคนร้องประสานเสียงกันทันทีด้วยความตกใจ

“เฮ้ย อะไรกุญแจห้องกูเอง”

“แล้วพี่คิงเอามาได้ไง” มดถามอย่างคลางแคลงใจรวมถึงเพื่อนคนอื่นที่เหมือนจะคิดเตลิดไปไกลแล้ว

“ก็น้องเขาลืมไว้ในห้องแล้วพอดีผู้จัดการหอเพิ่งกลับมาเมื่อวานแต่โทรหาควีนไม่ติด พี่เลยเอามาให้”

“อ้อออออออ แล้วไปนึกว่า..” มดพูดพร้อมทั้งหน้าแดงเขินอายเมื่อคิดไปถึงเรื่องที่ยังไม่ได้เกิดขึ้น

“ขอบคุณ” ควีนขอบคุณพร้อมทั้งยื่นมือไปรับกุญแจมา

“มาขึ้นรถสิ” คิงพยักหน้าไปที่รถจอดอยู่

“ไม่เป็นไร กลับเองได้”

“พี่ไม่ได้จะไปส่ง แต่จะพาไปที่สัญญากับพี่ไว้ไง”

“หืมมมมมมม” ทุกคนร้องออกมาด้วยความแปลกใจแต่ยังไม่กล้าพูดขัดทั้งสองคน ส่วนเทย์นี่มองควีนจนตาแทบจะทะลุแล้ว

“วันนี้เลยหรอ” ควีนถาม

“อืม”

“งั้น..... เราไปก่อนนะเพื่อนๆวันจันทร์เจอกัน”  ควีนหันไปลาเพื่อนๆพร้อมทั้งเดินไปขี่บิ้กไบค์กับคิงโดยไม่ปล่อยโอกาสให้
เพื่อนๆได้สอบสวนเลยว่าคดีมีอะไรยังไงในกอไพ่ระหว่างพวกเขาสองคนรึเปล่า

“ว้อท อิส ดิ้ท?!!!!!!!!!!” เกรซพูดขึ้นออกมาด้วยความแปลกใจอย่างหนัก

“อะไร! นี่มันอะไรกันค่ะ ตอบกูด่วนค่ะ สองคนนั้นมันยังไงค่ะไอ้เทย์ ตอบกูด้วย โอ้ยยยยยยยยยย”

“คุณคินตานี่สวยจริงนะครับ ยิ่งนั่งรถซ้อนท้ายพี่คิงอย่างนี้ยิ่งหาคำมาเปรียบเทียบความดูดีแบบนี้ไม่ได้เลยนะครับ” มหาพูดพร้อม
ทั้งมองตามทั้งสองคนไปด้วยความชื่นชม “ว่าแต่.... เมื่อกี้ถ้าผมฟังไม่ผิดพี่คิงเรียกคุณคินตาว่าควีนใช่ไหมครับ”
ทุกคนหันมามองที่มหาทันที

“เออว่ะ”

[mukmaoY]

 

[ชัดเจนกาบ]

สำหรับผมก็คำนี้เหมือนกัน  เออว่ะ  ความลับจะแตกไหมน้อ คึคึ ขอบคุณคนแต่งที่ทำตามคำขอนะครับ เนื้อหาโอเคขึ้น คำผิดก็ลดลงไม่ค่อยเจอแล้วครับ อยากรู้เขาจะไปที่ไหนกันนะ

[leefever]

น่าสนใจๆ สู้ๆนะคะคนแต่ง

[Min*Jee]

ตามเข้ามาอ่านนนนนนนน
ชอบพี่คิง 555555

[windowbroken]

มาแล้วค่ะมาแล้ว หายไปเป็นอาทิตย์เลย ฮือออออออออออออออ เราเพิ่งเปิดเทอมและยังปรับตัวการเรียนใหม่ไม่ค่อยได้เลยหายไปนาน ตอนแรกกะว่าจะเขียนให้เต็มบทก่อนแล้วค่อยลงแต่ว่าเราไม่ค่อยสบายเลยทำให้ได้แค่นี้ ไม่โกรธกันเนอะ เดี๋ยวถ้ามีเวลาจะรีบมาต่อให้นะ แอบสปอยก่อนนะว่าตอนนี้ก่อนจะไปสู่ฉากอันเร้าร้อนจัดแบบละมุนนุ่มหัวใจกันไปก่อนนะเออ







                                                                     Chapter 12


บิ้กไบค์คันหรูโฉบเฉี่ยวไปตามเส้นทางลาดยาวที่ตอนนี้สองข้างทางเริ่มเป็นต้นไม้ที่ทอดยาวไปตามถนนปลายยอดโค้งงอเข้าหากันคล้ายดังอุโมงค์ต้นไม้ที่สวยงามแทนที่จะเป็นตึกรามบ้านช่องที่เต็มไปด้วยมลภาวะ ร่างโปร่งที่ซ้อนท้ายคิงอยู่ยืดตัวถอดหมวกกันน็อคออกมาเพื่อสูดอากาศที่บริสุทธิ์ของธรรมชาติ เขาดื่มด่ำไปกับบรรยากาศสองข้างทางอย่างสงบนิ่งแต่เพราะความเป็นธรรมชาติที่ยากจะหาได้ในเมืองกรุง คิงมองร่างโปร่งที่มีสีหน้าพึงพอใจกับการได้มองธรรมชาติจากสองข้างทางผ่านกระจกรถ เขายกยิ้มเมื่อเห็นควีนดูจะชอบที่ที่เขาพามาไม่น้อยจึงผ่อนความเร็วรถลงเพื่อให้ควีนได้ดื่มด่ำกับธรรมชาติได้อย่างเต็มที่ ทั้งสองขับรถมาได้ประมาณสองชั่วโมงเส้นทางที่คิงพาควีนมาเขาไม่รู้เลยว่าคือที่ใดและไม่คิดเลยว่าแถวชานเมืองแบบนี้จะมีธรรมชาติที่งดงามซ่อนอยู่ จากอุโมงค์ต้นไม้ที่สวยงามเมื่อสิ้นสุดเส้นทางดูเหมือนปลายทางจะสว่างวาบขึ้นมาภาพตรงหน้าที่ทั้งสองเห็นเป็นดั่งเหมือนสรรค์ที่แอบมาซ่อนตัวอยู่ในโลก ควีนแทบนึกไม่ออกเลยว่าใครกันที่รังสรรค์พื้นที่ตรงนี้ให้งดงามได้อย่างน่าอัศจรรย์ใจถ้าไม่ใช่นักออกแบบที่เก่งที่สุดในโลกก็เห็นจะเป็นพระเจ้าแล้วละมั้งที่จะทำแบบนี้ได้ ทุ่งดอกไม้หลากสีสันที่กว้างสุดลูกหูลูกตาปรากฏแก่สายตาทั้งสอง ถ้าจะให้อธิบายว่าดอกไม้ที่อยู่ตรงหน้านั้นมีดอกอะไรบ้างควีนก็ไม่อาจจะบอกได้หมดเพราะบางชนิดเขาเองก็ไม่รู้จักรู้แค่ว่ามันสวยมากๆ เขารู้สึกเหมือนเป็นผีเสื้อตัวน้อยๆที่กำลังโฉบเฉี่ยวไปมาท่ามกลางทุ่งดอกไม้ มันเหมือนในนิทานที่เขาฟังแล้ววาดภาพไว้ เหมือนเจ้าหญิงที่งดงามวิ่งเล่นไปท่ามกลางทุ่งดอกไม้อย่างมีความสุข ควีนตกอยู่ในภวังค์ความงามของธรรมชาติจนกระทั่งรถคันหรูจอดตรงหน้าบ้านไม้เล็กๆหลังหนึ่งเป็นบ้านไม้ชั้นเดียวที่ออกแบบมาได้อย่างลงตัวเข้ากับบรรยากาศของที่นี้ไม่ได้หรูหราแต่ความธรรมดาก็แฝงไปด้วยความน่ารักและอบอุ่นอย่างรู้สึกได้ คิงหยิบกุญแจมาไขตัวบ้าน

“ที่นี่ที่ไหนหรอ” ควีนถามด้วยความแปลกใจเมื่อเห็นว่าคิงมีกุญแจบ้านหลังเล็กน่ารักนี้

“บ้านพักตากอากาศของคนรู้จักนะ อืมมมม ไม่ใช่บ้านพักสิน่าจะเรียกว่าสวนของเจ้าของที่นี่มากกว่า”

“แล้วทำไมถึงมีกุญแจบ้านได้ล่ะ”

“ก็.........พอดีรู้จักกับเจ้าของที่นี้และชอบมาเที่ยวที่นี้บ่อยๆ คนที่ดูแลบ้านหลังนี้เขาเลยยกกุญแจให้เพราะบางครั้งเขาก็ไม่ได้มาดูแลบ่อยๆ เลยฝากดูแลทำความสะอาดบ้านแลกกันนะ”

“อืม” ควีนพยักหน้ารับและเดินตามคิงเข้าไปในตัวบ้าน คิงวางกระเป๋าเขาไว้ที่โต๊ะกลางห้อง ภายในห้องไม่ได้มีเฟอร์นิเจอร์อะไรมาก เป็นเหมือนห้องรับแขกซะมากกว่า มีโต๊ะนั่งเล่นแบบญี่ปุ่นอยู่กลางห้อง ตู้เล็กๆอยู่ริมห้องมีถัดจากห้องนิดหน่อยก็เป็นห้องน้ำ มีเคาน์เตอร์ที่มีตู้เย็นขนาดเล็กและไมโครเวฟตั้งอยู่ ควีนมองไปรอบๆและเดินไปยังกระจกของตัวบ้านที่สามารถมองลอดผ่านเห็นทุ่งดอกไม้ได้

“ชอบไหม” คิงถามควีนที่ยังตั้งหน้าตั้งตาดูสวนดอกไม้อย่างไม่ละสายตา

“ชอบ”

“อยากดูแบบใกล้ไหมๆ”
ควีนเลิกคิ้วอย่างสนใจรีบหันไปมองคิงทันที

“ได้เหรอ”

“ได้สิ” คิงพยักหน้าไปยังประตูบ้านอีกด้านหนึ่งของห้องแล้วเดินนำออกไปเปิดประตูและสิ่งที่ควีนอยากจะสัมผัสก็ปรากฏอยู่ตรงหน้าเขาแค่เอื้อมมือ คิงเดินนำออกมาส่วนที่เขาพาควีนออกมาเป็นระเบียงจากตัวบ้านที่กว้างพอสมควร เสียงกระทบกันของโมบายน่ารักหลากหลายพลิ้วไหวไปกับสายลมเบาๆมันช่างเข้ากับบรรยากาศตรงหน้าเสียจริง ควีนค่อยๆเดินลงไปตามบันไดเล็กๆจากตัวระเบียงไปสู่สวนดอกไม้ที่กว้างสุดลูกหูลูกตา ควีนเดินไปสัมผัสกับดอกไม้ๆเบาแล้วก้มลงดมความหอมสดชื่นของมัน เขายิ้มน้อยๆอย่างพึงพอใจแล้วอยู่ๆเสียงกดชัดเตอร์ก็ทำให้เขาชะงักและหันไปดูคิงที่ตอนนี้ถือกล้องถ่ายรูปและหันมาทางเขา คิงลดกล้องลงและยกยิ้มให้ควีน

“ดอกไม้สวยๆเมื่ออยู่กับคนสวยๆควรจะเก็บภาพไว้นะ ว่าไหม” ควีนไม่ได้ตอบกลับไปแค่ยิ้มน้อยๆให้คิงแทน เมื่อคิงเห็นดังนั้นก็ยกกล้องขึ้นมาถ่ายรูปแทนภาพที่ควีนยิ้มน้อยๆให้เขาอย่างเป็นธรรมชาติมันสวยงามพอๆกับหมู่มวลดอกไม้ที่อยู่ข้างหลังเขาไม่มีผิด แสงแดดที่ทอประกายมาทำให้ควีนดูสวยงดงามมากๆ ถ้าจะบอกว่าคนที่อยู่ตรงหน้านี้เป็นนางฟ้า คิงก็ไม่มีอะไรจะคัดค้านได้ ควีนหันกลับไปสนใจดอกไม้ที่อยู่ตรงหน้าเขาต่อไม่ได้ต่อว่าคิงแต่อย่างใดเพราะถ้าคิงจะถ่ายรูปเขาเป็นค่าตอบแทนที่พาเขามาที่นี่เขาก็เต็มใจจะให้คิงถ่ายอย่างเต็มที่เลยเพราะที่นี้มันถูกใจเขามากๆ ควีนเดินไปตามทางเล็กๆที่ถูกจัดเอาไว้ เขาเดินมาเรื่อยๆโดยไม่ได้สนใจคิงเลยว่าจะทำอะไรอยู่ หรือยังถ่ายรูปเขาอยู่รึเปล่า เขารู้แค่ว่าร่างสูงก็ยังเดินตามเขาอยู่แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรกับเขาเพราะดูเหมือนว่าคิงเองก็รู้ว่าเขาต้องการที่จะชื่นชมความงามนี้จึงไม่พูดอะไรขัดเขาแม้แต่น้อย ควีนเดินมาถึงเนินเล็กๆที่มีต้นไม้ใหญ่แผ่กิ่งก้านสาขาปกคลุมให้ร่มเงาอยู่ตรงกลางเนินเขาแถมใต้ต้นไม้ยังมีชิงช้าผูกไว้อีกด้วย ควีนย่อนตัวลงนั่งชิงช้าเบาๆมองไปรอบๆสวนดอกไม้จากนั้นเขาจึงหลับตาลงนั่งฟังเสียงธรรมชาติอย่างผ่อนคลาย ความเงียบสงบทำให้จิตใจเขาสงบได้อย่างไม่น่าเชื่อ เขานั่งหลับตาอยู่อย่างนั้นสักพักใหญ่ๆ จนมีเสียงมากระซิบที่ข้างหูเขา

“ชอบไหมครับ” น้ำเสียงนุ่มละมุนที่เอ่ยขึ้นข้างหูทำให้ควีนใจเต้นอย่างแปลกใจเพราะมันต่างจากที่เขาได้ยินจากคิงแทนที่จะเป็นน้ำเสียงนิ่งๆติดเจ้าเล่ห์มากกว่า ควีนลืมตาแล้วหันกลับไปมองคิงที่ตอนนี้ยืดตัวตรงอยู่ข้าหลังเขาแล้ว

“ชอบ” เขาตอบอย่างที่รู้สึกออกไปทำให้คิงยกยิ้มน้อยๆเมื่อได้ฟังคำตอบจากร่างโปร่งและสีหน้าที่แสดงออกมาเหมือนอย่างที่
ตอบจริงๆ “ขอบคุณนะ” ควีนเอ่ยขอบคุณและยิ้มให้คิงอีกครั้งแต่ครั้งนี้มันเป็นยิ้มที่กว้างกว่าเดิมแม้จะไม่ใช่ยิ้มที่เห็นฟันแต่มันก็ถือว่าเป็นยิ้มที่กว้างที่สุดเท่าที่คิงคิดว่าน้อยคนนักที่จะได้เห็นควีนยิ้มแบบนี้ นี่ใช่เหตุผลที่ควีนไม่ค่อยยิ้มรึเปล่านะเพราะถ้าใช้ เขาคิดว่าคนรักคนหลงควีนมันจะเยอะขึ้นกว่าเดิมเป็นพันเท่าเลยล่ะถ้าควีนจะยิ้มแบบนี้ให้คนอื่นเห็นบ่อยๆ

“อย่าไปยิ้มแบบนี้ให้คนอื่นบ่อยๆล่ะ  เดี๋ยวชีวิตที่มีแต่คนรักคนหลงจะยุ่งเหยิงไปกันใหญ่”

“ฮึๆ” เมื่อควีนได้ฟังอย่างนั้นจึงหัวเราะน้อยๆ กับสิ่งที่คิงบอก “ยังไงก็ขอบคุณอีกครั้งนะที่พามาที่นี่”

“เปลี่ยนจากคำขอบคุณเป็นอย่างอื่นดีกว่าไหม” คิงเดินอ้อมมาด้านหน้าและนั่งลงบนชิงช้าข้างๆควีนที่ใหญ่พอสำหรับนั่งสองคนและหันไปจ้องตากับควีนอย่างมีเลศนัย

“จะเอาอะไรละ”

“เปลี่ยนจากรางวัลที่เราเป็นผู้ชนะในคืนวันนั้นที่ร้านพี่จิลให้เป็นรางวัลของพี่แทนได้ไหม”

“หืม เล่นอย่างนี้เลยหรอ” คิงยักไหล่ให้ควีนที่มองเขาเหมือนกำลังว่าเขาว่าเป็นคนขี้โกง ที่ขอของเล่นของเขาไปเป็นของตัวเองอย่างซึ่งๆหน้า  “ถ้าไม่ติดว่าชอบที่นี้มากๆ นายคงไม่มีโอกาสได้ของที่มันเป็นของฉันไปหรอก” เมื่อคิงได้ฟังคำตอบจากปากควีนจึงยกยิ้มอย่างพอใจหันไปสนใจธรรมชาติตรงหน้าต่อ สักพักควีนก็เอียงตัวมาซบไหล่คิงเบาๆ คิงไม่ได้หันไปมองควีนและปล่อยให้เจ้าตัวซบไหล่เขาไปอย่างนั้น ทั้งสองไม่ได้คุยอะไรกันเลยในระหว่างที่นั่งมองสวนดอกไม้ตรงหน้า สายลมเย็นสบายแม้ว่าตอนที่พวกเขามาถึงจะเป็นเวลาบ่ายสองโมงเพราะที่นี้รายล้อมไปด้วยต้นไม้และดอกไม้นานาพันธ์จึงทำให้บรรยากาศเย็นสบายไม่เหมือนอากาศปกติของเมืองไทยในเวลานี้ที่จะร้อนตับแตกแทบไม่มีที่ให้หลบภัย จนเวลาล่วงเลยมาจนกระทั่งสี่โมงเย็นทั้งสองยังคงนั่งอยู่ท่าเดิมไม่มีผิดเพี้ยน คิงยกนาฬิกาขึ้นมาดูทำให้ควีนเอ่ยปากถามทันที

“จะกลับแล้วเหรอ”

“อืม ขับรถตอนมืดๆมันอันตราย” คิงหันไปมองควีนที่ยังคงซบไหล่เขาอยู่ “ทำไม ยังไม่อยากกลับหรอ”

“อืม” ควีนช้อนตาขึ้นมามองคิงที่แสดงออกว่ายังไม่อยากกลับเลย

“แต่มันอันตรายนะ แล้วอีกอย่างเราไม่ได้เตรียมอะไรมาเลยนะ พี่เอาแค่ขนมปังติดกระเป๋ามาได้แค่ร้องท้องเท่านั้นร้านค้าแถวนี้
ไม่มีเลย เราจะทนหิวได้เหรอ” ใช่ว่าคิงจะไม่เคยขับมอเตอร์ไซค์ตอนกลางคืน เขาไม่เคยกลัวหรอกเพราะไปไหนมาไหนตอนกลางคืนคนเดียวออกจะบ่อย แต่ที่บอกว่ามันอันตรายเพราะมีร่างโปร่งที่มากับเขาต่างหาก

“อืม” ควีนไม่ตอบแต่แค่ส่งเสียงอืมกลับมาเหมือนจะเข้าใจและเปลี่ยนเรื่องคุยไปซะเฉยๆ “ที่นี้กว้างดีนะ ท้องฟ้าโปร่งโล่งไม่มีอะไรมาบดบังเลย” ควีนยังคงพูดไปเรื่อยๆจนประโยคสุดท้ายเขาหันมาจ้องตากับคิง “ถ้าได้ดาวดูตอนกลางคืนคงจะสวยเนอะ” รูปประโยคเหมือนจะแค่เป็นประโยคบอกเล่าแต่สายตานุ่มลึกที่ควีนใช้มองมันกลับไม่ใช่อย่างนั้น มันไม่ได้นุ่มลึกแบบนี้ที่ควีนใช้เล่นเกมส์จ้องตากับคิงอย่างที่เคย แต่มันมีความรู้สึกมากกว่า อ่อนหวานมากกว่านั้น สายตาแบบนี้แถวบ้านเขาเรียกว่าอ้อนชัดๆ!!!!

[ชัดเจนกาบ]

ก็อ้อนกันเข้าไป คนยิ่งอิจฉาตาร้อนยุ

[mukmaoY]

ใครจะอดใจไหว