ผมมาถึงที่ทำงานด้วยความเบลอนิดๆ ได้ยินเสียงทักทายอย่างร่าเริงจากป้าแม่บ้านก็ยิ้มตอบกลับไปอย่างงงๆ วางกระเป๋าลงบนโต๊ะทำงานก็รู้สึกว่าสติยังไม่กลับเข้าที่ ถึงต้องโขกหน้าผากลงกับขอบโต๊ะแรงๆ สองสามที กว่าจะเริ่มทำงานได้ก็เล่นเอาเจ็บหน้าผาก แต่พอทำไปไม่เท่าไหร่ ก็เริ่มคิดถึงเรื่องของเขาอีก มันเพราะอะไรกันนะ...เพราะอะไรกัน ทำไมผมถึงกระวนกระวายแบบนี้...ไม่เคยเจอกับความรู้สึกบ้าๆ นี่มาก่อนเลย
“ฮัลโหลววววว น้องเพี้ยนนนน ยังอยู่รึเปล่าาาา ฮั่ลลลโหล้วววว”
เพราะเสียงร่าเริงที่ดังขึ้นใกล้ๆ ทำให้ผมสะดุ้งโหยง เงยหน้าขึ้นหลังจากที่ฟุบหน้าลงกับแขนตัวเองได้ไม่นานก็มาเจอกับพี่เอที่กำลังยิ้มให้ พี่เกมก็ยิ้มอีกเช่นกัน แต่อีกคนที่ทำให้ผมกระวนกระวายใจทั้งช่วงเช้านั้นกลับทำหน้าบึ้งสนิท
“ไปครับ เข้าประชุม ว่าแต่เป็นอะไรรึเปล่าน่ะเรา หน้าผากแดงมากอ่ะ” พี่เอยังคงเป็นคนเดียวที่พูดคุยกับผม ในขณะที่พี่เกมนั้นกำลังเปิดแฟ้มงานให้พี่พ่ายดูอยู่
“ไม่เป็นอะไรครับพี่ แล้วต้องประชุมตอนนี้เลยเหรอครับ” ผมเหลือบมองนาฬิกาก็พบว่ามันเกือบเที่ยงแล้ว นี่ผมคงมัวแต่เพ้อเจ้อกับเรื่องอื่นไปหลายชั่วโมงเลยสินะ
“ฮ่าๆ นี่เชื่อจริงๆ เหรอ พี่ล้อเล่น จะมาชวนไปกินข้าวน่ะ ไปไหมๆ ป๋าเลี้ยง”
“แต่งานผม...” อยากจะบอกว่ายังไม่เสร็จ เพราะมัวแต่คิดโน่นคิดนี่งานก็เลยไม่คืบสักที แต่ถ้าบอกไป...ก็กลัวว่าจะทำให้คนที่บอกให้ผมตั้งใจทำงานเขาโกรธเอา
“เอาน่า ตอนบ่ายค่อยกลับมาทำ ไปกินข้าวกับพวกพี่ก่อน เลี้ยงต้อนรับน้องใหม่อย่างเป็นทางการไง”
“ก็ได้ครับพี่”
ผมจำต้องเดินตามพี่ๆ ทั้งสามคนไปขึ้นรถของพี่เกมที่เป็นรถฟอร์จูนเนอร์เจ็ดที่นั่ง เพราะรถของพี่พ่ายมีที่นั่งไม่พอสำหรับคนสี่คน
“พี่เอกับพี่เกมไปฝั่งพม่ามาแล้วเหรอครับ” ผมถามพี่ทั้งสองคนที่นั่งอยู่ด้านหน้า พี่เอเป็นคนขับส่วนพี่เกมนั่งข้างๆ ผมไม่กล้าจะหันไปมองคนที่นั่งอยู่ข้างๆ ผม แถมเขายังไม่พูดอะไรแล้วเบือนหน้ามองไปนอกหน้าต่างอีกต่างหาก
“ไปมาแล้วล่ะ พาไอ้เกมแวะช็อปปิ้งที่ท่าล้อด้วย มันอยากได้กระเป๋าเป้”
“มึงหรือกูที่อยากได้ คิดดีๆ ไอ้สัด”
“เออๆ กูก็ได้ แต่พวกกูไม่ได้อู้งานนะเว้ยป๋า แค่แวะกันแป๊บเดียว” พี่เอรีบแก้ตัว
“อืม กูหักแค่ห้าร้อยละกัน”
“เออ ดี ขอบใจมากไอ้ไร้พ่ายยยย ไอ้เหี้ยยยย”
“เงียบปาก” พี่พ่ายเตะเบาะคนขับอย่างไม่กลัวเลยว่ารถจะเกิดอันตราย แต่ผมก็แอบขำที่ได้เห็นเขาในมุมนี้ ไม่คิดว่าเขาจะอำคนเป็น เอ...หรือเขาจะหักเงินพี่เอจริงๆ กันนะ ชักไม่แน่ใจ
“เพี้ยนอยากกินอะไร บอกมาได้เลยนะ แต่แถวนี้พี่ก็ไม่ค่อยรู้จักร้านอาหารเท่าไหร่หรอก” พี่เกมหันมาบอก
“มึงอยู่ทำมะเขืออะไรตั้งหลายเดือน ร้านอาหารอร่อยๆ สักร้านก็ไม่รู้จัก” พี่เอว่า
“กูมาทำงานไอ้เหี้ย ไม่ได้มาตระเวนหาของกิน มึงถามป๋าโน่น รายนั้นพาเด็กเข้าร้านอาหารบ่อย คงเชี่ยวชาญ” พี่เกมโยนมาที่พี่พ่ายที่ขว้างปากกาหมึกซึมที่เคยอยู่ในกระเป๋าสูทของเขาไปโดนหัวพี่เกม
ไอ้นิสัยชอบขว้างข้าวของใส่นี่ไม่ใช่เป็นเฉพาะกับผมสินะครับ ดีใจจัง
“ไอ้สัด” พี่พ่ายเน้นเสียง ในขณะที่พี่เกมโวยวาย จะปีนข้ามเบาะมาตีพี่พ่าย
“ไอ้เหี้ยนี่ มึงอายุสามสิบเอ็ดไม่ใช่สามขวบ นั่งดีๆ ไม่ต้องปีนไปหาเรื่องมัน อันตรายรู้ไหมวะ” พี่เอบ่น แล้วยื่นมือไปผลักหัวพี่เกม ในขณะที่พี่พ่ายนั้นหัวเราะอย่างสะใจ
“มึงหยุดแกล้งไอ้เกมแล้วก็แนะนำร้านมาสักร้าน ก่อนที่กูจะขับถึงตัวเมือง เร็วๆ”
“กูไม่รู้”
“อ้าว ไอ้นี่ มึงไม่เคยพาน้องเดียร์ไปกินข้าวที่ร้านเลยรึไง”
“ไม่เคย”
“ไอ้เหี้ย แค่ไปนอนเอาน้องเขาที่คอนโด ไม่เลี้ยงข้าวเลี้ยงน้ำเลยเรอะ กูไม่อยากจะเชื่อ” พี่เอพูดเสียงสูง
“ทำไมกูต้องทำอะไรยุ่งยากอย่างนั้นด้วย เงินกูก็ให้ไปแล้ว หาแดกเองดิ”
“ตายแล้ว พ่อมหาจำเริญ กูไม่แปลกใจที่มึงจะจำหน้าแม่ของลูกตัวเองไม่ได้ อยู่แบบไม่มีเมียไปเถอะมึงอ่ะ”
“ไอ้พวกที่เสียซิงให้กับนิ้วมือตัวเองมาตลอดชีวิตอย่างมึง ไม่ต้องมาว่ากูไอ้เกม”
“ไอ้เหี้ยพ่าย!”
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” พี่เอหัวเราะปิดท้าย
วันนี้...ผมได้รู้จักพี่พ่ายเพิ่มขึ้นอีกนิด นั่นก็คือ...เขาไม่เคยพาผู้หญิงเข้าร้านอาหาร แค่เพราะเขาให้เงินแล้วก็ควรไปหากินเอง ว่าแต่...ผู้หญิงที่เคยนั่งอยู่กับเขาที่ร้านอาหารที่ผมเคยตามไปนั่นล่ะ...
อืม...คนนั้น...นับเป็นผู้หญิงของพี่ไหมครับ?
...................................................................TBC...........................................................................
ลูกของไร้พ่ายแค่สองขวบครึ่งนะคะ แต่พี่ของเพี้ยนนี่ตายไปตั้งแต่เพี้ยนมันอายุ 17 ตอนนี้นาง 25 แล้ว ใครเดาว่าเป็นลูกของพี่สาวนางนี่ ให้พี่พ่ายจับไปทารุณซะให้เข็ด
ขอบคุณสำหรับการติดตามที่อบอุ่นค่ะ
ปล. ไร้พ่ายไม่ใช่ผู้ชายเจ้าคิดเจ้าแค้นนะ
ตอนที่ 1
ตอนที่ 2
ตอนที่ 3
ตอนที่ 4
ตอนที่ 5
ตอนที่ 6
ขออนุญาตทำสารบัญไว้ให้ก่อนนะถึงจะเพิ่งออกมาแค่ 6 ตอนก็เถอะคือเราใช้มือถืออ่านซะส่วนใหญ่ แล้วถ้าเลื่อนๆลงมาหาตอนก็ตาลายนิดหน่อย ไม่ว่ากันน้าาานาง
แอบเห็นทำไว้ ขอบคุณมากๆ เลยค่ะ
หัวข้อ: -x-ไร้พ่าย-x- ***ตอนที่ 42 The end (30/03/2016) Page. 86 (อ่าน 681721 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก