ตอนที่ 18
“Come back home~” ผมพูดพร้อมกับเปิดประตูห้องพัก เดินผ่านเจ๊พลอยไพลินที่กำลังนั่งตัดเล็บให้ที่หนึ่งไปหาพี่ตุลย์เจ้าของห้อง แอบใช้ตูดเขี่ยจึ๊กๆ ให้พี่สาวคนสวยหลีกทางแล้วทรุดตัวนั่งลงตรงกลางแบบไม่ได้ต้องรับเชิญ
คนอย่างเอสครับ วิถีคนจริง มีแถม ว่าแล้วก็ตวัดแขนโอบรอบคออีกฝ่าย ก่อนจะใช้หัวไถเป็นลูกแมวหนึ่งที
“ขนลุก” พี่ตุลย์ว่าเสียงไม่ไว้ใจพร้อมผลักหัวผมให้ออกห่าง แต่ผมก็ซัดสกิลหลบหลีก ไปทางซ้าย ไปทางขวา อาศัยช่องว่างเข้าชาต! ไถหัวเป็นลูกแมวตามเดิม
ว่าแล้วก็ขอแอบชำเลืองพี่สาวคนสวยแป๊บ...
ใบหน้าสวยที่ผมชอบหงิกงอด้วยความไม่พอใจอย่างชัดเจน แต่ถึงอย่างนั้นในใจก็ยิ้มกระย่องอย่างชอบอกชอบใจ ก็รู้อยู่ว่าทำแบบนี้กับผู้หญิงโคตรจะไม่แมน แต่ช่วยไม่ได้จริงๆ ครับ ก็เห็นอยากให้ผมเป็นเกย์ แย่งผู้ชายด้วยนัก ก็จัดให้กันไป~
เสียดายจัง ถ้ามือถือผมเล่นไลน์ได้นะ อยากอัดเสียงส่งไปว่า ไหล่พี่ตุลย์ฟิลลิ่งกู๊ดมากอะพี่สาว
“พี่ตุลย์ หิวข้าวจังเลย...” ผมพูดเสียงอ่อย ทำตัวเลื้อยแบบหมดเรี่ยวแรง จนพี่ตุลย์ต้องหิ้วคอเสื้อผมขึ้นมาประหนึ่งเป็นทิชชู่ใช้แล้ว
“ครัวปิดแล้ว มาร้องกินอะไรตอนสี่ทุ่ม”
“ก็ผมทำงานเลิกเวลานี้ทุกวัน เลื่อนเวลาปิดครัวไปเป็นตอนห้าทุ่มได้ไหมละ!” ผมร้องเฮ้วเสียงดัง ดึงคอเสื้อตัวเองออกจากมือของพี่ตุลย์ ก่อนจะตวัดแขนโอบกอดรอบคออีกครั้ง
“มานัวฉันทำไมเนี่ย?”
อยากให้เพื่อนพี่อกแตกตายที่เห็นภาพบาดตาบาดใจไง
นี่ถ้าไม่ติดว่าผมไม่ได้เป็นเกย์นะ ไซร้ไปแล้ว หึหึ!
“ทำอะไรให้กินหน่อย นะๆ ถ้าไม่ทำผมจะขี่หลังพี่เป็นชัตเตอร์จนตาย ไปทำงานก็จะไปด้วย ตอนอาบน้ำก็จะอาบด้วย” ไม่พูดเปล่า ผมลุกขึ้นยืนบนโซฟาปีนป่ายขี่หลังพี่ตุลย์ที่ยังนั่งดูทีวีต่อไม่มีทีท่าว่าจะลุกขึ้นไปทำอาหารตามคำเรียกร้องของเด็กหล่อตาดำๆ สักนิด
“ตอนนอนก็จะไม่ออก?”
“ไม่ออก”
“อยากทำอะไรก็ทำ ยังไงคนที่โดนนอนทับก็นายไม่ใช่ฉันอยู่แล้ว” พี่ตุลย์ว่า หันไปอุ้มตอนต้นที่กำลังเล่นของเล่นอยู่ข้างๆ ขึ้นมาบนตัก
“พูดอย่างเนี่ย แปลว่าพี่จะนอนทับผมใช่ปะ?” ผมเลิกคิ้วเอี้ยวตัวมองอีกฝ่าย แต่ทันทีที่ผมพูดจบ ใบหน้าของพี่ตุลย์ก็พลั่นเปลี่ยนเป็นแดงแปร๊ด จนผมต้องขมวดคิ้วด้วยความมึนงง แต่ไม่นานก็นึกบางอย่างออกเลยเปลี่ยนมายิ้มแบบมีเลศนัยแทน ผมเหลือบมองพี่สาวคนสวยที่ยังนั่งตัดเล็บให้ที่หนึ่งอยู่เล็กน้อย ก่อนจะจงใจพูดเสียงดัง
“ถ้าพี่ปล่อยให้ผมหิวแบบนี้ คืนนี้ก็ไม่ต้องหลับ ไม่ต้องนอนหรอกครับ เพราะผมจะกวนพี่ทั้งคืนเลยน๊าาา” พี่ตุลย์หันมามองผมด้วยใบหน้าที่ยังขึ้นสีจางๆ “ลงไป เดี๋ยวจะไปทำอะไรให้กิน”
“รับทราบ!” ผมผละตัวมานั่งบนโซฟาดีๆ ก่อนที่พี่ตุลย์จะเดินเข้าไปในครัวผมก็คว้าข้อมือของอีกฝ่ายเอาไว้เสียก่อน “นี่ๆ คิดไรอยู่หรอ ทำไมต้องหน้าแดงด้วยอะครับ~”
“พูดอะไร?”
แหนะ มีขมวดคิ้วให้ก่อนไปในครัวด้วยนะ
ผมหัวเราะเสียงดังลั่น ก่อนจะหันมองเจ๊พลอยไพลินเมื่อมีความรู้สึกว่ามีใครบางคนกำลังจ้องอยู่ไม่วางตา
“พี่ตุลย์น่ารักใช่ไหมละครับ?”
“...” อีกฝ่ายไม่ตอบ มีเพียงสายตาแข็งกร้าวที่จ้องมองตรงมาอย่างไม่เป็นมิตรและไม่คิดจะหลบหลีกไปแต่อย่างใด
ถ้าจะมองขนาดนี้เข้ามาตบผมเลยก็ได้นะจริงๆ แล้ว
“ตุลย์ เดี๋ยวฉันช่วยนะ” เจ๊พลอยไพลินละสายตาจากผม ตะโกนบอกกับคนที่อยู่ในครัว แต่ก่อนที่เธอจะลุกออกไป ผมก็ยื่นแขนไปกันทางเอาไว้ก่อน
เธอหันมา
ผมยิ้ม
“ตัดเล็บให้ที่หนึ่งอยู่ก็ทำให้เสร็จก่อนสิครับ เดี๋ยวผมจะไปช่วยพี่ตุลย์เอง” ว่าแล้วผมก็ลุกไป หันมายักคิ้วหลิ่วตาให้เล็กน้อย
ทีมเหย้า เอส 1-0 ครับผม~
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมทำแบบนี้หรอกครับ แล้วผมก็ไม่ได้เริ่มด้วยจะบอก คือหลังจากวันนั้นที่ผมตั้งใจมั่นเหมาะแล้วว่า เอ๊อออ เดี๋ยวจะเป็น เกย์เฉพาะการแย่งผู้ชายให้ป้านี่อกแตกตายไปเลย แต่ผมก็ไม่ได้ทำจริงๆ นะครับ ไม่ใช่ไม่กล้านะ แต่รู้สึกแบบ...ผมก็ผู้ชายอะ ทำไม่ลง แต่หลังจากวันนั้นครับ เวลาเจ๊พลอยไพลินได้ใกล้ชิด หรือมีโมเม้นกุ๊งกิ๊งจะชอบหันมาทำหน้าเหนือใส่ผมเว๊ย! ผมมันเอสลูกผู้ชายพันธุ์ข้าวเหนียว ฆ่าได้หยามไม่ได้ ผมก็ทำบ้างสิคร๊าบบบบ แล้วผมทำมาเกือบอาทิตย์ละ ไม่อยากอวดว่าถ้ามีกรรมการคอยให้คะแนนนะ ป่านนี้ผมกินขาดอะ
คนอย่างเอสไม่ใช่ขี้ๆ อยู่แล้วครับ อิอิ
“น่าเกลียดชะมัด” ผมเลื่อนสายตามองคนที่ยืนพิงโต๊ะกินข้าวอยู่ข้างหลัง แต่มือก็ยังไม่ละจากงานล้างจานตรงหน้า
นี่ ถ้ามาพูดกับผมแบบนี้ได้ แปลว่าพี่ตุลย์กำลังพาตอนต้นเข้านอนอยู่สินะ
“น่าเกลียดอะไรครับ อยากจะบอกว่าหล่อไม่ศัลยกรรม มีคนถามจีบตั้งแต่อายุสองขวบเลยนะ~”
“ก็รู้อยู่ว่าฉันกำลังพูดถึงเรื่องอะไร”
“เฮ้อ พี่สาว ถามจริง? ไม่เบื่อหรอ ว่านั่งแขวะ นอนแขวะ ยืนแขวะผมอยู่นั่น”
“...”
“คือพี่สาวต้องการอะไรจากผมครับบ พูดมาตรงๆ เลย ผมวิถีคนจริงพูดตรงๆ ได้นะครับ”
“ก็บอกแล้วไง ว่าให้เลิกยุ่งกับครอบครัวนี้ซะ!”
“ขอเหตุผลดีๆ สักข้อแล้วจะไปเลย ถ้าเหตุผลมีแค่ ‘ฉันไม่ชอบ’ ก็ไม่ต้องพูดเลยนะ บังเอิญผมไม่ใช่คนจำพวกทำทุกอย่างเพื่อให้คนทั้งโลกชอบหรอกน่ะครับ”
“ถ้านายไม่ไปจากชีวิตของตุลย์ซะ ฉันกับนายก็จะอยู่กันแบบนี้แหละ จนกว่าไม่นายก็ฉันจะได้เขาไป”
นี่เห็นไอ้พี่ตุลย์เป็นเกมปาเป้าไงวะ?
ผมปิดก๊อกน้ำที่เปิดไว้ล้างน้ำยาล้างจานเมื่อครู่ ก่อนจะหมุนตัวกลับมาเผชิญหน้าพี่สาวคนสวยที่ยังอยู่ในชุดทำงาน
พี่ตุลย์เล่าให้ผมฟังว่าพี่สาวคนสวยเนี่ยกลับมาทำงานที่สำนักพิมพ์ที่สาขาไทยตามเดิมแล้ว ก็เลยติดรถแวะมาบ้านพี่ตุลย์ด้วยทุกวันเลย คิดดูดิครับ ผู้หญิงรูปร่างเอสไลน์ (ไม่เกี่ยว) แวะมาบ้านผู้ชายทุกวัน แถมกว่าจะกลับก็ดึกดื่น ห้าทุ่มงี้ เที่ยงคืนงี้
ถ้าเป็นลูกสาวผมนะ จะจับขังห้องใต้ดิน ไม่มีห้องใต้ดิน ก็นั่งขุดหลุมแล้วโยนลูกสาวลงไป งานนี้มันต้องขัง!
“ผมว่านะ จะมาเล่นแง่กับผมแบบเนี่ย พี่ไม่ชนะผมหรอกครับ อย่าลืมสิ ผมอยู่บ้านเดียวกับเขาน๊า” ไม่ได้ตั้งใจทำเสียงกวนประสาทนะ แต่สงสัยจะมาจากอินเนอร์
“เจอหน้ากันกี่โมง เหอะ ทำงานเช้า กลับบ้านดึก เจอกันสองชั่วโมงก็นอนแล้วมั้ง ดีไม่ดี ฉันที่เจอกันที่ทำงานยังได้เจอเยอะกว่านายอีก”
“...” ผมเลือกที่จะไม่ตอบโต้ใดๆ ทั้งสิ้น
แม่งเอ๊ย ตั้งแต่มารู้จักพี่สาวคนสวยหุ่นเอสไลน์ หน้าอกขนาด 36 แต่ใส่ฟองน้ำโกงไป 2 เบอร์ ผมนี่อยากเกิดเป็นผู้หญิงเลย อยากจะถามเขาว่า ตบไหม จะได้จบ แต่นั่นแหละเลือกเกิดมามีไอ้จ้อนแล้วไง เลยทำได้แค่ปล่อยเขาด่าต่อไป
“ลิน จะกลับบ้านหรือยัง?” เสียงทุ้มของเจ้าของบ้านดังขึ้น ทั้งผมและพี่สาวคนสวยหันไปตามเสียงนั้นก่อนที่เจ๊พลอยไพลินจะเดินเข้าไปหาพี่ตุลย์
“กลับเลยก็ได้ ดึกมากแล้ว ตุลย์กับลูกๆ จะได้พักผ่อน”
“โอเค” พี่ตุลย์พยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะหันมาทางผม “งั้นฉันไปส่งลินก่อนนะ”
“ต้องขออนุญาตผมด้วยหรอ~? รีบไปรีบกลับนะ อย่านอกใจด้วย” ผมแกล้งส่งจุ๊บ ทำมือเลิฟเลิฟให้พี่ตุลย์ไปอีกสองที จนเห็นคิ้วเข้มที่ขมวดเข้าหากันเป็นปมผมถึงค่อยหัวเราะออกมาแล้วโบกมือไล่
“งั้นฉันไปก่อนนะ แล้วเจอกันพรุ่งนี้เอส” รอยยิ้มหวานส่งมาให้ผม ผมก็ยิ้มตอบกลับไป
หลังจากที่คนทั้งสองหายออกไปจากห้องแล้ว ก็จัดการในครัวอีกนิดหน่อย เช็คไอ้เด็กที่หนึ่งกับเด็กอ้วนตอนต้นอีกเล็กน้อย ก่อนจะมานั่งเอนกลายสบายๆ อยู่หน้าทีวี ละลายความเหนื่อยล้า
เฮ้อ เจ๊พลอยไพลิน เป็นผู้หญิงที่ทำให้ผมปวดหัวรองจากครูห้องปกครองเลยจริงๆ
“ช่วงนี้เป็นไร?”
“หื้ม?” ผมละสายตาจากโน๊ตบุ๊คเงยหน้ามองคนที่นอนอยู่บนเตียง “พี่หมายถึงอะไรอะ?”
“อย่าคิดว่าไม่รู้นะ หลายวันมาเนี่ย นายทำตัวแปลกๆ มาเกาะ มาจอแจด้วย แถมยังพูดอะไรแปลกๆ ทั้งๆ ที่ปกติก็ไม่ทำ”
“แปลกอะไร? ก็ปกติของผมเนี่ยแหละ”
พี่ตุลย์พลิกตัวมาอยู่ริมเตียง จ้องมองตรงมาที่ผมอย่างกดดันและคาดคั้นจนผมเผลอยุกยิกทำตัวไม่ถูก นี่สาบานว่าทำงานอยู่ฝ่ายขาย ไม่ใช่ตำรวจ?
“เมื่อก่อนนายเคยกอดฉันซะทีไหน แถมยังพูดจาสองแง่สองง่ามบ่อยแปลกๆ”
ผมหันไปให้ความสนใจโน๊ตบุ๊คที่ยืมมาจากเจ้าของห้องเป็นการซื้อเวลาที่จะคิดคำตอบ คือผมไม่คิดว่าจะเจอคำถามแบบขวานผ่าหัวแบบนี้อะ อารมณ์แบบเหมือนกำลังจีบหญิง แล้วหญิงก็เดินมาถามว่า เฮ้ย ชอบเราหรอ? อะไรแบบนั้นเลย ใครแม่งถามโต่งๆ แบบนี้บ้างครับ แต่ผมลืมไปเองแหละ ว่านี่มันคุณพี่ตุลย์!
“ก็ไม่มีอะไรเป็นพิเศษนะ ก็สนิทขึ้นไง ผมชอบสกินชิพน่ะพี่ กับเพื่อนก็ทำเป็นเรื่องปกติ”
“อ๋อ แล้วเรื่องพูดนี่ก็ปกติ?”
“ปกติ ไม่มีอะไรเลย” ผมว่าด้วยเสียงที่คิดว่านิ่งที่สุด
“ฉันเคยอ่านเจอนะ เขาบอกว่าคนที่กำลังโกหก มือจะขยับไม่หยุดเลย แล้วเนี่ย นายเลื่อนทัชแพ็ดที่โน๊ตบุ๊คจนไฟจะลุกแล้วน่ะ”
“อ๊ากกกกกกกกกก!” ผมร้องลั่นก้มหน้าซุกลงกับหมอนที่เอามารองคางไว้ “พี่ต้องการอะไรจากผมมมมม”
“ต้องการความจริง”
“...” ผมหันหน้าสบตากับไอ้พี่ตุลย์ที่ยังจ้องมองผมอยู่ กรอกตาไปมาอย่างเซ็งๆ กับหัวข้อบทสนทนา จะให้ผมตอบไรวะ ความจริงมันเป็นสิ่งที่ควรพูดไหมละ? กำลังกวนประสาทเพื่อนพี่อยู่ครับเงี่ยหรอ “เอางี้ไหม? ถ้าพี่เล่าเรื่องของพี่พลอยไพลินให้ผมฟัง ผมจะตอบความจริงก็ได้”
“เรื่องของลิน?”
“ใช่”
“เอาเรื่องอะไรละ ฉันก็ไม่รู้เรื่องครอบครัว ประวัติครอบครัว หรือประวัติการเรียนมากหรอกนะ รู้จักกันตอนทำงานแล้ว แถมอยู่คนละแผนก อาจจะรู้เรื่องลินไม่มากเท่าที่นายอยากรู้
“ผมไม่อยากรู้เรื่องชีวประวัติเขาครับ ผมอยากรู้เรื่องของพี่พลอยไพลิน...กับพี่”
“เรื่องของลินกับฉัน?” คิ้วเข้มเลิกขึ้นอย่างสงสัย เขาจ้องมองผมนิ่งเล็กน้อยแล้วผมเองก็จ้องเขาไม่วางตาเช่นกัน “...อยากรู้อะไรตรงไหนละ?”
ผมยิ้มเล็กน้อย เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายตั้งท่าจะเล่า ลุกขึ้นมานั่งดีๆ พร้อมกับหยิบตุ๊กตาอุลต้ราแมนที่ไปจิ๊กมาจากห้องของที่หนึ่งมากอดไว้
“อยากรู้ว่าเขามาเกี่ยวข้องกับพี่อะไรยังไงประมาณนั้นอะ”
“ก็...ฉันกับลินเจอกันที่ทำงาน ประมาณสองปีกว่าๆ ได้แล้ว ฉันทำงานฝ่ายขายส่วนลินทำงานฝ่ายประชาสัมพันธ์อย่างที่เคยบอก เราก็เลยต้องมีเรื่องประสานงานกันบ่อย พูดง่ายคือๆ เกี่ยวข้องเรื่องงานเยอะ แต่ไปๆ มาๆ รู้ตัวอีกทีก็สนิทแล้ว ก็...สนิทระดับนึง”
“ไม่ระดับนึงแล้วมั้ง มาบ้านทุกวันขนาดนี้”
“เอาเป็นว่าก็สนิทอยู่ แล้วเขาก็รู้ว่าฉันมีลูก ตอนนั้นมีที่หนึ่งคนเดียว ฉันเคยระบายเรื่องลูกให้ฟัง ฉันกับที่หนึ่งมักจะมีปัญหากันอยู่เรื่อยๆ เพราะฉันต้องทำงานด้วยเรียกลูกด้วย ลินเขาก็เลยบอกว่า เขาเคยเลี้ยงหลานของเขามาก่อน จะมาช่วย หลังจากวันนั้นฉันกับลินก็เลยจะกลับบ้านพร้อมกัน มาที่ห้องของฉันช่วยดูแลที่หนึ่งประมาณนี้
“อื้มมม” ผมร้องเออออ ไม่นึกแปลกใจเลยว่าทำไมที่หนึ่งติดเจ๊พลอยไพลินขนาดนั้น เดี๋ยวนี้ที่หนึ่งไม่ค่อยมาเรียกผมไปเล่นด้วยแล้วนะครับ ไม่ค่อยมากวน ไม่ค่อยมาหาเรื่องอะไร “แปลว่าตลอดสองปีเขาก็มาห้องพี่ทุกวันเลยหรอ?”
“ใช่ มาอยู่ประมาณปีกว่าๆ แล้วเขาก็ย้ายไปทำงานที่ต่างประเทศปีหนึ่งแล้วเนี่ยก็เพิ่งกลับมา”
ผมเหมือนเริ่มเห็นอะไรลางๆ แล้วแหละ เพราะนี่หรือเปล่าที่ทำให้เขาตั้งแง่กับผม แบบ เขาเห็นผมมาทับที่เขาอะไรแบบนั้น แต่เขามองเห็นผมเป็นวิญญาณเจ้าบ้านเจ้าเรือนไม่ได้หรอไงวะ? ก่อนหน้าที่ผมกับเขาจะมาทำสงครามเย็นกันเนี่ย ผมกับพี่ตุลย์โคตรจะทำตัวแบบไม่มีซัมติงอะไรเลยนะครับ! เจ๊พลอยไพลินระแวงไปเองอะ ระแวงหนักด้วยนะ ระแวงแม้กระทั้งผู้ชาย
“พี่ ผมถามอะไรหน่อยดิ”
“อะไร?”
“พี่กับเขาแบบว่า...เป็น...” ผมชูนิ้วก้อยขึ้น แฝงความนัย
“ไม่ได้เป็น เขาเป็นเพื่อน แค่เพื่อนเฉยๆ จริง เพื่อนที่ทำงานแล้วก็มาช่วยเลี้ยงที่หนึ่งก็แค่นั้น”
“พี่ไม่หวั่นไหวเลยหรอ มาบ้านพี่ทุกวัน มาเล่นกับลูก มาช่วยเลี้ยงลูก เป็นโมเม้นโคตรโรแมนติกเลยนะพี่ เหมือนซีรี่เกาหลีเรื่องนึงเพื่อนผมมันเคยเปิดให้ดูตอนม.ปลาย แต่จำไม่ได้เรื่องอะไร”
“เพ้ออะไร มันไม่มีอะไรทั้งนั้น ไม่รู้ดิ ก็ฉันไม่รู้สึกอะไรนะ ไม่แม้แต่จะคิดว่าจะมาเปลี่ยนสถานะอะไรด้วยซ้ำ”
ผมพยักหน้าหงึกๆ ลูบคางตัวเองเล็กน้อย ก่อนจะลุกขึ้นไปหยิบสมุดที่เคยเขียนๆ วาดๆ เรื่องครอบครัวของไอ้พี่ตุลย์ไว้
เอออออ ผมเป็นคนจริงจังครับ ทำอะไรทำจริง แม้เป็นเรื่องเสือกผมก็จริงจัง อิอิ
“พี่ ถามอะไรหน่อยดิ”
“นายถามหลายอย่างแล้ว เมื่อไหร่จะตอบคำถามฉันบ้าง”
“เนี่ย ตอบคำถามนี้ก่อน แล้วจะตอบคำถามพี่ให้”
“...” พี่ตุลย์หรี่ตามองผมอย่างพิจารณา “ว่ามา จะถามอะไร”
“ตอนต้นนี่โผล่มาจากไหนพี่?”
“ช่องคลอดแม่ตอนต้นไง”
“รู้ครับ เรียนหนังสือมาเหมือนกัน หมายถึง คือ ตอนที่ไม่มีที่หนึ่ง พี่ก็เป็นซิงเกิ้ลแด๊ดแล้วใช่ไหม?” ผมก้มหน้า ยกมือขึ้นเกาแก้มเล็กน้อย รู้สึกลังเลไม่รู้ควรจะถามเรื่องที่มันเจาะลึกขนาดนี้ไหม “คือถ้าพี่เป็นซิงเกิ้ลแด๊ดตั้งแต่ตอนที่ยังไม่มีตอนต้น ถ้างั้น...ไอ้เด็กอ้วนนี่ลูกใคร?”
“ง่ายๆ คือนายจะถามว่า ตอนต้นกับที่หนึ่งแม่เดียวกันหรือเปล่าใช่ไหม?”
“จะบอกอย่างนั้นก็ได้”
“...” พี่ตุลย์เงียบไม่ตอบ ผมเองก็ไม่ค้านคั้นแต่สายตาที่จ้องออกไปก็สื่อชัดเจนแล้วว่า ผมกำลังรอคำตอบอยู่
เอาวะ เสือกจนเขียนลงสมุดขนาดนี้ มันต้องให้สุด!
“พี่ตุลย์...ว่าไง?”
“แม่เดียวกัน”
“หาาา? ถ้างั้น เดี๋ยว ผมงง เด็กพวกนั้นห่างกันหลายปีมากเลยนะพี่ แม่เดียวกันได้ไง? ยังไง เล่าให้ฟังหน่อย”
“ก็แค่...ถ่านไฟเก่า” พูดจบพี่ตุลย์ก็พลิกตัวหันหลังให้ผมเป็นการจบบนสนทนา...
แต่ผมไม่จบ! เดี๋ยวดิ นี่มันโคตรค้างอะ!
“เฮ้ย มาเล่าให้ผมฟังก่อนดิ” ผมลุกขึ้นยืน ปีนขึ้นไปบนเตียงของอีกฝ่าย พยายามเอี้ยวตัวมองหน้าแต่พี่ตุลย์ก็พลิกตัวไปมาหลบหลีกผมตลอด พอยิ่งเห็นว่าอีกฝ่ายอยากปิดบัง ความรู้อยาเห็นของผมก็ยิ่งแสดงตัวออกมาชัดมากขึ้น รู้ตัวอีกทีผมก็คร่อมอยู่บนตัวของคนที่นอนอยู่บนเตียงเสียแล้ว “พี่ไม่อยากรู้แล้วหรอ ว่าทำไมช่วงนี้ผมทำตัวแปลก?”
พี่ตุลย์เงยหน้าขึ้นมามองผม มุมที่เราสองคนเป็นอยู่ ไม่ใช่มุมที่ดีสำหรับผู้ชายสองคนเท่าไหร่ แต่ความสนใจในเรื่องแม่ของตอนต้นทำให้ผมลืมตระหนักไปเสียสนิท
“ทำไมฉันต้องเล่าให้นายฟังด้วย?”
“เพราะผมอยากรู้ เหตุผลง่ายๆ แบบนี้แหละ!” ผมเริ่มพูดเสียงดัง
“ฉันว่าที่ตอบไปก่อนหน้านี้ก็ชัดมากแล้วนะ” พี่ตุลย์ตอบน้ำเสียงห้วนชัดถึงความไม่ค่อยพอใจ แต่ผมก็ไม่สน ต่อให้คิ้วนั่นขมวดจนกองกันอยู่กลางหน้าผากผมก็ไม่สน ผมจำได้ว่าผมเคยถามเรื่องนี้ตอนที่เราไปห้างด้วยกัน แต่ไอ้พี่ตุลย์ก็เลี่ยง ทั้งๆ ที่เรื่องครอบครัวผม ผมยังบอกเขาเลยแท้ๆ เรื่องครอบครัวของผม กับเรื่องความหลังของเขามันก็เป็นเรื่องที่ไม่อยากเล่าพอกันนั่นแหละ แต่ผมก็เล่าเพราะผมคิดว่าเรารู้จักกันดีมากพอ อย่างน้อยผมก็คิดว่าเราไว้ใจกันได้
หรือมีแค่ผมคนเดียวที่คิดว่าเรารู้จักกันดีมากพอแล้ว
แม่งเอ๊ย มาพูดแบบนี้เหมือนผมหาข้ออ้างมาเพื่ออยากรู้เรื่องของชาวบ้านเลยว่ะ แต่มันเป็นความจริง เบื้องหลังที่ว่าทำไมผมต้องจดเรื่องครอบครัวของพี่ตุลย์ ทำไมผมต้องอยากรู้เรื่องราวของเขามากมายขนาดนี้
ลึกๆ แล้วเพราะก็แค่อยากรู้จักเขาบ้าง อย่างน้อยก็เท่าที่เขารู้จักผม
“ก่อนหน้านี้พี่เคยบอกว่า พี่จะยิ้มจะหัวเราะให้กับแฟนนี่ใช่ไหม? ถ้างั้นนี่ก็ด้วยปะ ต้องเป็น ‘แฟน’ เท่านั้นใช่ไหมถึงพี่จะเล่าเรื่องนี้ให้ฟัง”
“ก็คงประมาณนั้น”
“ถ้างั้น พี่ก็ให้ผมเป็นแฟนพี่สิ”
TBCโหมดไอ้เอสซีเรียสมันก็มีนะเว๊ยยย ขอโทษฮือออ ที่มาอัพช้า บอกว่าจะมาอัพเมื่อวานแล้วก็ผิดสัญญา
ไถ่โทษยังไงดีความผิดนี้ orz
*ชูนิ้วก้อย มีความหมายประมาณว่า แฟน กิ๊ก เป็นต้น#daddybeloverสปอย
" คนเรามันต้องมีบางเรื่องที่ไม่อยากเล่า "
.
.
" เฮ้ยๆ พี่สาว รู้ว่าอยากได้พี่ตุลย์มาก แต่ต้องทำขนาดนี้เลยหรอ? "
.
.
" ลองสลับกัน ลองมาเป็นฉันดูไหม? "
หัวข้อ: !!!!!!!!! DADDY BE LOVER รักนะครับคุณพ่อลูกสอง [ตอนพิเศษ 4] (25-4-61) !!!!!!!!!! (อ่าน 419010 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก