ตอนที่ 35
“จะว่าไป ตอนต้นนี่โดนผู้หญิงแตะได้แล้วหรอ?” ผมพูดขึ้นอย่างสงสัยขณะเข็นรถเข็นเดินตามหลังคุณพ่อบ้านที่ถือรายการซื้อของที่มีลักษณะคล้ายๆ ลายแทงสมบัติที่เขียน By มาริเอส เมาเร่อ
“ไม่รู้สิ อาจเพราะเป็นแม่มั้ง อยู่ในท้องมาตั้งเก้าเดือน” พี่ตุลย์ตอบอย่างไม่ค่อยใส่ใจมากนัก พลางหยิบชี้ไส้กรอกให้พนักงานใส่ถุงชั่งขีด
พวกไอ้ของสดเนี่ย ผมไม่ได้จดลงไปในกระดาษแผ่นนั้นเลยสักอย่างเดียวครับบอกไว้ก่อน แต่ไอ้เนื้อหมูเอย เนื้อไก่เอย ไข่เอย ไส้กรอกเอย ปลาเอยนี่คุณพ่อบ้านตุลย์เป็นคนเลือกสรรซื้อเองล้วนๆ ตั้งแต่อยู่ด้วยกันมา นี่เป็นครั้งแรกที่ผมมาซื้อของด้วย เพิ่งได้เห็นมุมพ่อบ้านแบบนี้เป็นครั้งแรก
“เด็กนี่ก็แปลกจริงๆ ไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน แต่รู้สึกคุ้นเคยก็จับได้งั้นหรอ? ส่วนป้าสร้อยนี่เจอมาเป็นปี กลับยังไม่ให้แตะสักแอะ”
“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน ตอนอายุเท่าตอนต้นจำได้คล้ายๆ ว่า ใครจะจับก็ได้ไม่ถือ”
“แหม ตอนนั้นความจำพี่ทำงานแล้วหรอครับ” ผมปรายตามอง
“อือ สมองพัฒนาเร็ว”
“แหวะ หมั่นไส้ว่ะ” ผมเบ้ปาก เท้าคางกับที่จับรถเข็นระหว่างรอคุณพ่อบ้าน เดินวนพิจารณาไส้กรอกอื่นๆ
“เข็นรถตามมาสิ”
“ไม่เอาอะ จะอยู่ตรงเนี่ยแหละ พี่ก็เดินเอาของมาใส่รถเองดิ แก่แล้วต้องเดินเยอะๆ นะรู้ปะ เดี๋ยวเป็นเก๋า” ผมว่าเงี่ย แต่ไม่รู้ทำไมร่างกายดันเข็นรถไปหาซะงั้น นี่ กูเป็นหมาหรือเปล่า เขาเรียกก็ไปหาตลอด!
“โรคเก๋ามันไม่ได้เกิดจากการไม่ได้เดินสักหน่อย ฉันจะเป็นได้ไงเล่า”
“เป็นได้ดิ ก็โรคเก๋ารักเตงไง~ อิอิ”
“...เฮ้อ” พี่ตุลย์มองหน้าแล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่ เอาถุงไส้กรอกใส่ในรถก่อนจะเดินห่างผมประหนึ่งไม่ได้มาด้วยกัน เล่นเอาผมเผลอหัวเราะดังลั่นจนคนที่เดินช้อปปิ้งแถวๆ นั้นหันมามองเป็นตาเดียว แต่ผมก็ไม่ได้สนใจนะ ยิ้มร่าอารมณ์ดีเข็นรถตามพี่ตุลย์ไปติดๆ
“ฮันแหนะ แค่นี้ทำเขิน รอด้วยดิครับ~”
“อับอายมากกว่า”
“หะ? อะไรนะ เขินอาย?~” ผมเข็นรถไปอยู่ข้างๆ ใช้ศอกกระทุ้งๆ หยอกแซว
“ฉันว่า แค่ของ รถก็น่าจะเต็มแล้ว นายเดินกลับไปแล้วกัน”
“โหยยยย หยอกนิดหยอกหน่อย ใจร้ายตลอด” ผมทำปากเชิดใส่ โชคดีที่ล็อคนี้ไม่ค่อยมีคนเท่าไหร่ ผมเลยแสดงออกได้เต็มที่ ก็อะนะ ถึงยังไงก็เป็นแฟนกันปะวะ~
“นายคิดว่าฉันอายุเท่าไหร่แล้วหะ”
“อีกนิดก็สามสิบแล้วไง อายุตัวเองยังจำไม่ได้อีกหรอ โห่”
“จะเดินกลับเองจริงๆ?”
“ล้อเล่นอ่าาา~” ผมนี่แทบสละรถเข็นแล้วพุ่งไปกอดขา มากับไอ้พี่ตุลย์ไง ผู้ชายใจดีที่สุดในสามโลก /กัดฟัน “เอาหน่า ถึงพี่จะสามสิบก็อย่าทำตัวแก่ตามดิ สามสิบยังแจ๋ว หวานแหววได้อยู่”
“มันไม่ใช่กับคนที่มีลูกสองอย่างฉันแล้ว” พี่ตุลย์ว่าพลางยิ้มน้อย ก่อนจะใช้มือดันหน้าผากผมจะแทบจะหงายหลัง
แหม พอเห็นว่าไม่ใช่ผู้หญิงละ ไม่ค่อยจะยั้งมือหรอก
“โหย แต่แฟนพี่ยังเด็กอยู่นะ ถ้าพี่จืดชืดเดี๋ยวผมก็นอกใจซะหรอก อยู่ด้วยกันอาจจะไม่รู้ แต่ผมหล่อมากนะ ขอบอก”
“อยากนอกใจก็เชิญ”
“ไม่ง้อเล๊ย?”
“ไม่ละ คนจะไปก็ต้องไป แต่ฉันก็จะไปเหมือนกัน ไปตามหักคอทั้งนาย ทั้งอีกคนนึงเลย”
“อึก” ผมนี่ถึงกับกลืนน้ำลาย ขนาดเห็นแค่หลังฟังแต่เสียงขนยังลุกเป็นแทบๆ ไม่ชักช้าผมรีบเข็นรถตามไปอยู่ข้างๆ สะกิดไหล่พี่ตุลย์ยิกๆ ให้หันมาสนใจสายตาระห้อยไห้ของผมสักเล็กน้อย “ผมแค่ล้อเล่นนน ใครมันจะไปนอกใจพี่ได้ลงคอ TT”
พี่ตุลย์ปรายตามองผมด้วยท่าทางนิ่งๆ เป็นเอกลักษณ์ ก่อนจะคลี่ยิ้มให้ผม “บังเอิญจัง ฉันก็ล้อเล่นเหมือนกัน”
“หา! ล้อเล่นแบบนี้ก็เอามีดมากรีดท้องผมเลยเถอะ”
“อะไร? ก็บอกเองว่าอยากหวานแหววบ้าง ความรักวัยรุ่นก็ต้องมีหยอกๆ แซวเล่น ฉันก็อุตสาห์ทำให้”
“ฮ่ะๆ” ผมจงใจหัวเราะเสียงแห้งเต็มที่ ไม่รู้จะซึ้งกับความพยายามนี้ดีไหม “ถ้างั้นพี่ก็ไม่ต้องทำแล้วละ อย่าฝืนเลย เป็นตัวของตัวเองเถอะ
ผมชอบแบบที่พี่เป็นนั่นแหละ”
“...”
“ไปเหอะ ไปโซนเด็กดีกว่า ตอนต้นรอแพมเพิสกับนมผงอยู่นะ”
“...”
“เอ้า เป็นอะไร? ไม่เดินมาอะ” ผมเลิกคิ้ว เข็นรถกลับไปหาพี่ตุลย์ที่ยืนนิ่งอยู่ที่เดิม ขณะที่กำลังจะสะกิดเรียก สายตาก็เหลือบมองเห็นใบหูที่ขึ้นสีแดงจางๆ ของอีกฝ่าย ความเขินอายที่นานๆ จะออกมาที ทำให้มผมอดไม่ได้ที่จะยิ้มจนปวดแก้ม มืออีกข้างที่ไม่ได้ขับรถเข็น ผมเอื้อมไปเกี่ยวนิ้วก้อยของอีกฝ่ายที่ทิ้งอยู่ข้างตัวก่อนจะดึงให้เดินตามมาด้วยกัน
“นายนี่มัน...จริงๆ เลยนะ”
ผมหัวเราะ “อะไรครับ? ผมยังไม่ได้ทำอะไรพี่เลย”
พี่ตุลย์มองหน้าผม ผมเองก็ส่งหน้ากวนกลับไป ตอนนี้ออกมาจากล็อคนั้นแล้วไง คนก็เริ่มกลับมาแน่น รู้ดีว่าไอ้พี่ตุลย์ไม่กล้าทำอะไรผมหรอก อิอิ
“นี่ อื้ม...หลังจากซื้อของเสร็จ ผมขอตัดผมด้วยได้ไหมอะ?” ผมถามพี่ตุลย์ขณะที่เราทั้งคู่เดินออกมาจากโซนของเด็กเล็กซึ่งเป็นของอย่างสุดท้ายในรายการที่ต้องซื้อ
“ได้ ทำไมจะไม่ได้ละ?”
“งั้น เดี๋ยวพี่ช่วยขับรถไปส่งผมที่ร้านหน่อยนะ เดี๋ยวผมจะบอกทางให้”
“ทำไมไม่ทำที่ห้างฯ เลยละ ชั้นล่างก็มีร้านตัดผมอยู่” พี่ตุลย์เลิกคิ้วถามขณะที่เข็นรถเข้าช่องจ่ายเงิน
“ตัดผมที่ห้างฯ แพงจะตาย ไปตัดข้างนอกดีกว่า ถูกกว่า” ผมว่าพลางเดินไปอีกด้านหนึ่งเพื่อรอนำของที่บรรจุใส่ถุงขึ้นรถเข็น
“ขับไปก็เสียค่าน้ำมันรถอยู่ดี ตัดที่นี่แหละ จะได้ไม่ต้องขับรถย้อนไปย้อนมา”
“แต่ผมเอาเงินมาไม่พอร้านที่นี่หรอกนะ”
“เงินฉันไง”
“ไม่เอาอะ”
“ทั้งหมด 1,359 บาทค่ะ”
“นี่ครับ” พี่ตุลย์ควักแบงค์สีเทากับสีม่วงอย่างละใบให้กับแคชเชียร์สาวก่อนจะหันมาคุยกับผมต่อ “ฉันเป็นคนที่จะพานายไปร้านอยู่ดี เพราะงั้นเอาตามที่ฉันพูดเนี่ยแหละ ไม่อยากขับรถไปขับรถมา”
ผมจิ๊ปาก “อยากเสียเงินจ่ายตังให้ผมก็แล้วแต่ ผมจะได้เก็บเงินเอันน้อยนิดของผมไปใช้ประโยชน์อย่างอื่นต่อ” ว่าแล้วก็รีบหยิบถุงอื่นๆ ใส่รถเข็น เดินนำหน้าแบบไม่มีรออีกฝ่าย ขณะที่ผมกำลังจะไปถึงบันไดเลื่อนก็ต้องหยุดชะงักเมื่อมีมือใหญ่วางแหมะลงบนหัว
“อะไร?”
“อะไร? ผมต้องถามพี่มากกว่า ว่าอะไร จับหัวผมทำไม?”
“โกรธที่ไม่ได้ไปตัดผมร้านประจำหรอไง? เดี๋ยวฉันขับไปให้ก็ได้”
ผมมองหน้าไอ้ตุลย์ หนีบมือที่วางอยู่บนหัวออก “ไม่ได้โกรธ” โอ้โห โทนเสียงมึงนี่อย่างสูง “ผมไม่ใช่คนเอาแต่ใจขนาดนั้นปะ จริงๆ ผมตัดผมที่ไหนก็ได้ไม่ได้ยึดติดหรอก แต่ตัดที่ห้างฯ ผมก็มีเงินไม่พอไง”
“ก็ใช้เงินฉันไง”
“นั่นแหละ” ผมถอนหายใจลากยาว ขยี้หัวตัวเองระบายอารมณ์ “มันแค่รู้สึกน่าหงุดหงิดตัวเอง ว่าทำไมผมต้องมาสร้างภาระให้พี่ด้วยวะก็แค่นั้น เรื่องตัดผมมันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ประมาณของฟุ่มเฟือย ผมก็ไม่ควรรบกวนใครใช่ไหมละ?”
“...”
“...”
เวรกรรม อยู่ดีๆ ผมรู้สึกว่าบรรยากาศมันชวนอึดอัดแปลกๆ ขึ้นมาซะงั้น เลยรีบบอกปัดหันไปเข็นรถลงบันไดเลื่อนทางลาด
อุตสาห์ได้มาเดินซื้อของด้วยกันแท้ๆ ไอ้พี่ตุลย์ก็มีเรื่องไม่สบายใจ ผมก็ควรจะสร้างบรรยากาศให้มันผ่อนคลายๆ ดิวะ!
“นี่ เอส”
“หื้ม?” ผมเหลียวหลังกลับไปมองคนที่ลงบันไดเลื่อนตามมา
“ฉันเข้าใจความรู้สึกนายนะ แต่นายเป็นครอบครัวฉัน แล้วฉันก็เป็นหัวหน้าครอบครัว”
“หะ?” ผมขมวดคิ้ว
“ฉันน่ะ ทำงาน มีเงินเดือนแล้ว แต่นายไม่ใช่แบบนั้นเอส นายควรจะพึ่งฉันให้มากกว่านี้ ถ้าไม่งั้นฉันก้คงรู้สึกว่าตัวเองเป็นผู้ใหญ่ที่ไม่ได้เรื่อง”
ผมอึ้งกับน้ำเสียงของพี่ตุลย์ ทั้งๆ ที่ผมคิดว่าเรื่องที่เราพูดกันอยู่ ไม่ใช่เรื่องที่ต้องไปจริงจังขนาดนั้น แต่พี่ตุลย์ก็ยังใส่ใจในความคิดของผม ยังจริงจังกับความรู้สึกแบบวัยรุ่นของผมเอง
ไอ้พี่ตุลย์ไม่ใช่คนหวานครับ เอสรู้ โลกรู้ แต่พี่เขาเป็นคนใส่ใจ และถ้าเรื่องที่ใส่ใจเป็นเรื่องของผมนะ
...
อ๊าก! ผมโคตรดีใจ โคตรเขิน...โคตรมีความสุขอะ!
“ไม่จริงสักหน่อย พี่เป็นผู้ใหญ่ที่ดี” ผมเอื้อมมือไปดึงอีกฝ่ายให้ลงมาอยู่ในระดับเดียวกัน “แต่ผมแค่ไม่อยากให้พี่ลำบากก็แค่นั้นเอง หวังดีนะเนี่ย” ว่าแล้วก็ตวัดแขนกอดคอ
“ฉันก็ไม่อยากให้นายลำบาก คนของฉัน ฉันเลี้ยงได้”
“...” ผมยิ้มกว้างมองเสี้ยวหน้าด้านของของคนที่อยู่ในวงแขน “น่ารักจังเลยอ่ะ~ ขอจูบที” ว่าแล้วก็โน้มประกบปากจูบไปทีนึงก่อนจะรีบผละออก
“...นี่มันที่สาธารณะนะ” พี่ตุลย์พูดลอดไรฟัน เป็นจังหวะเดี๋ยวกับที่เราทั้งสองคนและรถเข็นก็มาถึงชั้นล่าง
“ก็ใช่น่ะสิ เพราะงั้น...รีบโกยสิครับ!~” ไม่ขาดคำ ผมนี่คว้าพี่ตุลย์ชิ่งด้วยความเร็วแสง แทบจะทุบสถิติโลก คิดว่าอย่างไอ้เอสที่กว่าจะทำใจว่าชอบผู้ชายได้ จะทำอะไรประเจิดประเจ้ออย่างนั้นหรอ ไม่มีท๊างง! นี่คิดไว้แล้วว่าจูบเสร็จก็จะชิ่งเลยกะไม่ให้ใครเห็นหน้า ให้เสียดายความหล่อของผมเล่นครับ อิอิ
“นายนี่มัน...สร้างเรื่องให้ตั้งแต่วันแรกที่เจอจนถึงวันนี้เลยนะ”
“สีสันชีวิตหน่า ใช่ว่าจะได้เจอกันง่ายๆ นะคร๊าบ~”
พี่ตุลย์เสมองผมเล็กน้อย ก่อนจะถอนหายใจเสียงดังจงใจให้ผมได้ยิน แต่ผมก็ไม่สนอะ ลอยหน้าลอยตา ชมนก ชมไม้ไปเรื่อย
“เฮ้อ ปะ ไปตัดผมได้แล้ว”
“คร๊าบบ เออใช่ ผมยังไม่ค่อยโอเคกับที่ต้องใช้เงินพี่หรอกนะ เดี๋ยวจะใช้คืนให้”
“บอกว่าไม่ต้องไง”
“ใครบอกจะใช้คืนเป็นเงิน พี่ก็ ผมนะเอสคนจร เงินไม่มี ให้ แต่ ‘เอา’ ตัวไปได้นะ รู้ยัง~”
“อึก...อื้ม...ใจเย็นๆ อืออ ใจเย็นๆ ก่อน!” ผมพูดเสียงห้วน พลางใช้มือดันอกคนที่คร่อมตัวผมอยู่ แต่อีกฝ่ายก็ดูเหมือนหูตาจะฝ้าฟางขึ้นมา ไม่หือ ไม่อือ ไม่สนใจอะไรผมทั้งนั้นอะ แม่งจะจูบลูกเดียว
อยู่ในโหมดผลิตลูกแล้วหรือไงฟะ! มีแล้วสองคนยังไม่พอช้ะ!?
“ไอ้พี่ตุลย์! อุ๊บ!...อื้มมม...” ผมพยายามจะดิ้นหนีแล้วนะจริงๆ แต่ต้องเข้าใจนะครับว่า ‘เบาะหลัง’ มันแคบ จะถีบก็กลัวจะหมดอารมณ์แล้วพาลไม่ได้ทำ ดันแม่งก็ไม่ออก ตัวสูงเท่ากันไม่ช่วยอะไร เมื่อไอ้พี่ตุลย์แม่งตัวหนากว่า ประมาณว่าช้างแมมมอธกับจิ้งเหลน “ไอ้พี่ตุลย์ พอก่อน!”
“อะไร? ตัดผมก็ตัดไปแล้ว จะใช้หนี้ฉันไม่ใช่หรอไง”
“เออ ก็ไม่ได้จะบอกว่าไม่ใช่นี่ แต่ก่อนอื่น พี่ช่วยเข้ามาในรถดีๆ แล้วปิดประตูรถก่อนได้ไหมละ!”
เอ้าระหว่างรอไอ้พี่ตุลย์ จัดท่าจัดทาง ปิดประตูรถดีๆ ผมจะเล่าเรื่องย้อนกลับไปห้านาทีก่อนหน้านี้ คือซื้อของเสร็จแล้ว ตัดผมเสร็จแล้ว เอาของไปเก็บที่หลังรถ แต่มันก็มีบางส่วนที่ต้องเอามาไว้เบาะหลัง พอสอดตัวเข้ามาเบาะหลัง เอาของไว้ข้างล่างปุ๊บ โดนไอ้พี่ตุลย์ผลักปั๊บ รู้ตัวอีกที คือนอนอยู่ที่เบาะ มีไอ้พี่ตุลย์คร่อมไล่จูบอยู่ แถมประตูรถแม่งก็ไม่ปิด!
นี่ไม่ได้อายอะไรหรอกนะครับ แต่กลัวว่าคนอื่นจะมาเห็นมังกรของผม แล้วจะกลับไปน้อยใจในโชคชะตาของตัวเอง อิอิ
“ปิดแล้ว มาต่อ”
ผ่าง! หมดเวลาฮา เข้าสู่เวลาเฉือด TT
“เดี๋ยวก่อน! จะทำในรถจริงดิ คือคนข้างนอกจะเห็นปะ?” อันนี้จริงจังนะครับ อยู่ร่วมโลกกันก็ต้องเกรงใจซึ่งกันและกัน เห็นรถสั่น อะ อาจจะทำอย่างอื่น แต่ถ้าเห็นภาพเคลื่อนไหวนี่ บัดสีบัดเถลิง ถึงจะเห็นผม นายเอสสัญจรนอนดึกเป็นแบบนี้ แต่ก็ยังมีสมบัติผู้ดีติดตัวมาจากชาติก่อนอยู่บ้างนะคร๊าบบ
“ไม่เห็นหรอก ติดฟิล์มดำแล้ว”
“ไปติดมาตอนไหน?”
“ตอนที่ไปรับหน้าตึกคณะ แล้วนายไม่กล้สขึ้นรถเพราะกลัวโดนด่าเป็นลูกแหงอะไรนั่นไง ไล่ให้ฉันไปติดฟิล์มดำเองแท้ๆ”
“หรอ ไม่ได้สังเกตเลยอะ”
“ไม่ต้องเปลี่ยนประเด็น พูดเองว่าจะใช้คืน ถ้างั้นก็เอาให้คุ้มเงินที่เสียไปหน่อยสิ” พี่ตุลย์ว่าพร้อมยิ้มร้าย โอ้โห นี่มันกระตุกหนวดเสือชัดๆ
“ติดฟิล์มดำแล้ว คราวหน้าไปยกหลังคาให้สูงๆ หน่อยนะ แคบๆ แบบนี้ผม ‘ควบ’ เองไม่ได้” ทำมาทำกลับไม่โกงครับผม
“ทำมาพูดดี จากที่ดูๆ มาแล้ว นายยังทำท่านั้นไม่ได้หรอก”
“โอ้โห ขึ้นเลย ขึ้น มันก็ต้องเป็นอย่างนั้นปะครับ ตูดผมอะซิง โดนพี่ชิงไปคนแรก แล้วเพิ่งจะเคยมีอะไรกันไปสองครั้งเอง นี่ครั้งที่สามจะให้ผมเชี่ยวมันก็ไม่ใช่ละ ลองมาอยู่ล่างบ้างดิ เดี๋ยวรู้เลย ว่า ผมไม่เล็กนะครับ ช่างแอร์ในตำนานมาเอง หึหึหึ”
พี่ตุลย์มองหน้าผมก่อนจะถอนหายใจ ก่อนจะดึงต้นแขนผมให้ลุกขึ้นนั่ง จัดท่าจัดทางรู้ตัวอีกทีก็กลายเป็นว่านั่งหันหลังให้ไอ้พี่ตุลย์ซะงั้น
“อะไรอะ? หมด’รมณ์?”
“เปล่า วันนี้จะสอนท่าใหม่ให้” เสียงทุ้มกระซิบข้างหู ก่อนจะรู้สึกถึงสัมผัสนิ่มแตะเบาๆ ที่หลังคอ ก่อนจะลามมายังแก้ม จนสุดท้ายก็โดนจับคางให้ไปรับจุมพิศอีกรอบ
“อื้ม...” ผมทิ้งแขนลงข้างตัว มีเพียงแค่ลิ้นกับริมฝีปากที่ขยับรับกับอารมณ์ที่อีกฝ่ายส่งมา ภายในรถแคบๆ มีแต่เสียงจูบและครางฮึ่มด้วยความพอใจ ความร้อนที่แผ่ซ่านจากกายของเราทั้งคู่ ค่อยๆ พุ่งลงสู่ร่างกายเบื้องหลังให้พองขยาย คับแน่นกางเกง
“ยกมือขึ้นหน่อย”
ผมยกมือทั้งสองขึ้นอย่างว่าง่าย ให้พี่ตุลย์ถอดเสื้อยืดที่ผมใส่อยู่ ไม่ทันที่เสื้อจะได้หลุดพ้นข้อมือไปดี ปากที่ซุกซนอยู่กับปากของผมเมื่อครู่ ก็แตะลงมาเบาๆ ที่แผ่นหลัง เพราะตอนนี้ผมยังอยู่ในท่าหันหลังให้อีกฝ่าย ผมเลยไม่เห็นหน้าพี่ตุลย์เลย สิ่งเดียวที่รู้สึกคือ จูบที่ซุกซนไปทั่วแผ่นหลัง
“อึก...”
“ผอมลงอีกแล้วหรือเปล่าเนี่ย?”
“อือ...หุ่นนายแบบต่างหาก...อิจฉาหรองะ...อ๊า!” ผมตะครุบปากตัวเองแทบจะทันที ตัวสั่นระริกขึ้นเพียงเพราะสัมผัสเพียงนิ้วเดียวที่ไล่ไปตามกระดูกสันหลังมาจนถึงบั้นสะโพก
“หื้ม? จุดอ่อนไหวหรอเนี่ย?”
“จะไปรู้ได้ไงเล่า!” ผมพูดเสียงเฉียว สลัดเสื้อที่ยังติดอยู่ที่ข้อมือออกก่อนที่พี่ตุลย์จะจับแขนผมทั้งสองข้างให้เท้ากับกระจกรถเอาไว้
“ไหน ขอสำรวจหน่อย ว่ายังมีที่อื่นอีกหรือเปล่า” พูดไม่ทันขาดคำ มือของอีกฝ่ายก็เริ่มเลื้อยมาด้านหน้าที่เปลือยเปล่า จับคลึงที่ยอดอกทั้งสองข้างของผมพร้อมกับริมฝีปากที่ขบเม้มสลับลิ้นเลียไปทั่วใบหูและลำคอ
“ฮ๊า...ฮ๊า...อื้อ!...” ผมหอบหายใจระบายความเสียวซ่าน ตั้งท่าจะผละมือออกจากกระจกมาปลดกางเกงยีนส์ที่ใส่อยู่ แต่เหมือนพี่ตุลย์จะรู้ใจมากกว่า มือที่เคยทั้งบดทั้งคลึงยอดอกของผมเมื่อครู่จึงเลื่อนลงมาปลดซิปกางเกงลง เผยบ็อกเซอร์ที่นูนเด่นออกมาเพราะแก่นกายที่ขยายเต็มรูป แต่อะไรคงไม่น่าอายเท่ากับจุดๆ หนึ่งของบ็อกเซอร์เปียกชุ่มไปแสดงออกอย่างโผงผางว่าการถูกเล้าโลม เป็นเบื้องล่างราวกับเป็นผู้หญิงนี้ทำให้ผมมีอารมณ์มากแค่ไหน!
“นายเปียก...” ไม่พูดเปล่า มือที่รูดซิปกางเกงยีนส์ให้เมื่อครู่ล้วงเข้าไปในบ็อกเซอร์จับส่วนอ่อนไหวที่นูนออกมา
“หยุดพูดหน่า...อ๊ะ!” ผมสะดุ้งเมื่อปลายนิ้วของพี่ตุลย์เขี่ยที่ส่วนปลายของลำแท่ง ตวัดสายตามองคนที่อยู่ด้านหลัง อยากจะต่อว่าทำปากเก่งเหมือนเช่นเคย แต่สิ่งที่ออกมาจากปากผมกลับมีแต่เสียงหอบกระเส่า
“อึก...นี่จะไม่ปล่อยฟีโรโมนมากไปหน่อยหรอเอส!” พี่ตุลย์ว่าเสียงเข้ม ดึงเอวและกดไหล่ผมไปพร้อมๆ กัน รู้ตัวอีกทีจากที่นั่งหันหลังให้ ก็กลายเป็นอยู่ในท่าคลาน ‘ท่าใหม่’ ที่อีกฝ่ายบอกว่าจะสอนให้!
และผมจะไม่รู้สึกอายเท่านี้เลย ถ้าไม่ใช่ว่าความมือเร็วของพี่ตุลย์ดึงร่นกางเกงยีนส์และบ็อกเซอร์ผมไปกองอยู่ที่เข่า! โชว์เรือนร่างด้านหลังที่ไร้ซึ่งอาภรณ์ใดปกปิด ท่าที่ผมไม่คุ้นเคยทำให้รู้สึกเขินอายอย่างประหลาด แต่ในขณะเดียวกันก็ตื่นเต้นกับสิ่งที่จะได้เจอต่อไป
“ฉันก็ไม่คิดหรอกนะ ว่าวันนึงตัวเองจะได้พูดคำนี้...แต่ท่านี้มุมสวยดีนะ”
พรึ่บ!
“ตาแก่หื่น” ผมเฮ้วตวัดมือปิดเต้ารับที่ผมมี
“หึ? ตาแก่หื่นงั้นหรอ?” ผมเหลียวมองด้านหลังด้วยความรู้สึกไม่ปลอดภัย เห็นแววตากับรอยยิ้มร้ายของอีกฝ่ายแทบจะเปิดประตูรถด้านหน้าแล้วพุ่งหนีให้รู้แล้วรู้รอด แต่ดูเหมือนว่าความคิดนี้จะช้าไป อย่างน้อยก็ช้ากว่ามือของไอ้พี่ตุลย์ที่ปัดมือของผมออก ดันนิ้วกลางเข้ามาในช่องทางคับแคบ!
“อึก!...อือ!...มัน...เจ็บอะ”
“อดทนหน่อยนะ ฉันจะปลุกด้านหน้าให้” ว่าแล้วพี่ตุลย์ก็ยื่นมือมาจับส่วนอ่อนไหวด้านหน้าที่ยังคงแข็งขืด ใช้ปลายนิ้วสะกิดส่วนปลาย คลึงเรียกน้ำใสให้ไหลออกมาเคลือบลำแท่งจนเปียกชุ่ม ผมร้องครางด้วยความเสียว ฟุบหน้าลงไปกับเบาะรถ แอ่นสะโพกให้อีกฝ่ายอย่างเต็มที ผ่อนลมหายใจเข้าออกช้าๆ ผ่อนคลายให้มากที่สุดเพื่อนิ้วที่พี่ตุลย์กำลังดันเข้ามา
เมื่อนิ้วแรกเบิกทางได้ ก็ไม่ใช่ปัญหากับนิ้วต่อๆ ไป
“อือ...อือ...อ๊ะ! อ๊าาา!” ผมผวาจิกเบาะรถแน่น ท่านี้ทำให้ผมมองไม่เห็นอะไรเลย จดจ่ออยู่เพียงความรู้สึกที่พี่ตุลย์มอบให้ ทั้งสองนิ้วที่เข้ามาอย่างกระทันหัและขาที่สั่นเทาแทบจะทรงตัวไม่อยู่
“ตอนนี้รู้สึกดีหรือรู้สึกเจ็บ?”
“...อะ...อื้ออ...อ….ทั้ง...ทั้งสอง” ผมตอบเสียงกระเส่า หัวใจกระตุกวูบทุกครั้งที่นิ้วที่คว้านอยู่โดนจุดเสียวในร่างกาย และเหมือนอีกฝ่ายก็จะรู้ดี เล่นกดย้ำๆ ให้เสียวจนแทบคิดอะไรไม่ออก นอกจากส่งเสียงครางฮึ่มจนผมต้องใช้มือปิดปากเอาไว้
“จะเอามือปิดปากทำไมเนี่ย ขอฟังเสียงหน่อย” พี่ตุลย์โน้มตัวมากระซิบข้างหู พร้อมกับมืออีกข้างจับมือที่ปิดปากอยู่ออก แต่ผมก็ขืนเอาไว้ไม่ยอมง่ายๆ!
“ไม่เอา!”
“ทำไม? ไม่ต้องกังวลหรอกหน่า ไม่มีใครได้ยินหรอก”
“พี่ได้ยินนั่นแหละ ที่ทำให้ผมอายที่สุดแล้ว!” “…!”
หมับ
“เฮ้ย!”
ตึง!
“แต่ฉันจะฟัง”
“ปล่อยดิ นี่มันไม่แฟร์อะ!” ผมขยับข้อมือททั้งสองข้างให้หลุดจากการถูกตรึงไว้ด้วยมือข้างเดียวของอีกฝ่าย แต่ในขณะที่ผมกำลังสนใจข้อมือที่ถูกรวบยึดไว้ กว่าจะรู้สึกว่ามีอะไรดุนๆ อยู่ปากทางเข้า ก็เป็นตอนที่พี่ตุลย์กระแทกสะโพกดันแกนกายของตนเข้ามาในร่างของผมเสียแล้ว!
“อึก...อื้อ!!”
“ยังอั้นไว้อีก ให้ฉันได้ยินหน่อยเถอะหน่า”
“บอกว่า อืออ...! มมมม ไม่ ไม่เอาไง!”
“ดื้อเอ๊ย”
จุ๊บ...
“หะ?” ผมเอี้ยวตัวมองคนที่โน้มตัวมาหอมแก้มผมอย่างงงๆ รสจูบอ่อนโยนที่ไม่มีที่มาที่ไปค่อยๆ ไต่ขึ้นไปตามกรอบหน้ามาจนถึงหัวคิ้ว “อะไรของ...”
สวบ!
“อ๊าาา!!..อือ...อะ ไอ้พี่ตุลย์! อ๊า!”
“เสียงก็ดีนี่” พี่ตุลย์พูดด้วยน้ำเสียงชอบอกชอบใจ ทั้งรสจูบที่แผ่นหลัง และแรงกระแทกกระทั้น ทำให้ผมหลุดครางออกมาอย่างห้ามไม่ไหว จะปิดปากก็ไม่ได้เพราะมือที่ยังถูกตรึง ต้องฟังเสียงของตัวเองบรรเลงไปพร้อมกับเสียงครางฮึ่มทุ้มต่ำของอีกฝ่าย เสียงเนื้อกระทบเนื้อ และเสียงแอะแฉะจากการสอดสาทางด้านหลัง ทุกเสียง ทุกอย่างล้วนเร้าอารมณ์ความหฤหรรษ์ให้ค่อยๆ ดำเนินไปจนถึงสุดยอด
“อือ..อ”
“ฮ๊า...ฮ๊า...อะ อ๊าา! ตรงนั้น...” ผมหลุดออกมาในที่สุด ตอนนี้ช่างแม่งแล้วครับ ด้านได้อายอด! พอพี่ตุลย์รู้ว่าตรงไหนเป็นจุดที่ผมปราถนา เขาเองก็ไม่ลังเลที่จะดันส่วนแข็งขืนนั่นกระแทกกับจุดนั้นซ้ำไปซ้ำมา ยิ่งผมมีความปราถนามากเท่าไหร่ ส่วนอ่อนไหวนั่นก็ถูกบีบรัดมากเท่านั้น
“เอส...” ความเร็วของสะโพกเริ่มเปลี่ยน ความเร็วความแรงที่กระแทกเข้ามาทำให้รู้ว่าอีกไม่นานพี่ตุลย์ก็คงจะถึงสุดทางอารมณ์ ผมบิดมือออกจากการจับยึดเอื้อมจับส่วนอ่อนไหวของตนรูดรั้งด้วยความเร็วที่เท่าๆ กัน
“อะ...อื้อ...! พี่ตุลย์...ใกล้แล้วอะ”
“อืม” พี่ตุลย์ครางฮึ่มในลำตอบกลับมา จับเอวไว้มั่นแล้วสวนสะโพกขึ้นไปพร้อมกับที่สวนสะโพกผมลง ความลึกที่มากกว่าปกติแทบทำให้ผมเข่าทรุด แต่พี่ตุลย์ก็ยังไม่หยุด ระบายความใคร่ของตัวเองใส่เรือนร่างของผมอย่างเต็มที่
ความแรงมากขึ้น ความถี่กระชั้นชิด เสียงหอบหายใจผสานกับเสียงครางกระเส่า ความรุ่มร้อนดำเนินมาถึงจุดเดือดเช่นเดียวกับแรงอารมณ์ที่มาถึงปลายทางกลั่นน้ำหนืดสีขาวขุ่นหกเลอะเปรอะมือและแผ่นหลัง
“โทษทีนะ ฉันไม่ได้ใส่ถุงยางก็เลยต้องเอาออกมาก่อน” พี่ตุลย์พูดขึ้นหลังจากที่เราทั้งสองพักจากกิจกรรมรัก เขาหยิบทิชชู่ที่มีอยู่บนรถมาเช็ดตัวผมที่นอนแผ่คว่ำหน้าอย่างหมดสภาพ
พูดแบบ ฉ18+ เลยนะครับ ผมยังรู้สึกเหมือนกับตุลย์จูเนียร์อยู่ในตัวผมอยู่เลย
“ทำที่รถนี่ไม่เอาแล้วได้เปล่า แคบอะขยับได้ไม่เยอะเท่าไหร่ แถมไม่นิ่มด้วย”
“ไม่รับปาก เผื่อมีกรณีฉุกเฉินอีก” พี่ตุลย์ดึงบ็อกเซอร์และกางเกงยีนส์ที่กองอยู่ที่หัวเข่าของผมขึ้นมาพร้อมรูดซิปให้เรียบร้อย “ลุกขึ้นนั่งได้ไหม? จะใส่เสื้อให้”
“ได้อยู่ แต่ต้องใจเย็นๆ” ผมตอบ ค่อยๆ ชันตัวเองขึ้นไม่ให้สะเทือนกับด้านหลังมากนัก ก่อนจะหยิบเสื้อยืดส่งให้พี่ตุลย์ ชูมือขึ้นให้อีกฝ่ายสวมให้ได้สะดวกๆ
“...ผมทรงนี้”
“หื้ม?”
“เหมือนตอนที่ฉันเจอนายวันแรกเลย โดนอัดอยู่ซอกตึก ช่วยหนีแท้ๆ ก็เอาดิ้นแต่จะกลับไปสู้”
“ฮ่าๆ ผมมันจำพวกไม่ชอบโดนหาเรื่อง สู้ไม่ไหว หรือเป็นผู้หญิงรู้ตัวอีกทีผมก็ตอกกลับไม่ลืมกูลืมตา”
“ทั้งๆ ที่ตอนนั้นสภาพก็เละเทะแล้วแท้ๆ”
“ก็วัยรุ่นอะ”
“กลับมาคิดๆ ดูแล้ว ไม่น่าเชื่อว่าฉันกับนายที่เจอกันสภาพนั้น จะอยู่ด้วยกันเหมือนตอนนี้”
ผมเอนตัวพิงเบาะ มองเสี้ยวหน้าด้านของคนที่เคยเป็น ‘คนแปลกหน้าที่ยุ่งไม่เข้าเรื่อง’ ตอนนั้น ที่กลายมาเป็น ‘คนรัก’ ในตอนนี้
“แล้วก็ได้มาเอาผมด้วย”
“...เฮ้อ พูดอะไร หน้าไม่อายชะมัด”
ผมหัวเราะก๊ากเสียงดังลั่นทันทีกับใบหน้าเบื่อหน่ายของพี่ตุลย์ ผมก็ไม่ได้อยากจะพูดอะไรขัดอารมณ์แบบนี้หรอกนะ แต่มันก็ช่วยไม่ได้ ที่คนบางคนเขาก็ทำตัวไม่ถูกกับฉากซึ้งๆ เอาเสียเลย ทั้งที่จริงผมน่ะ จำได้ทุกเรื่องตั้งแต่วันแรกที่เห็นหน้าจนถึงวินาทีก่อนหน้านี้ ไม่ขาดตกบกพร่องเลยแม้แต่วินาทีเดียว
ถึงผมไม่ได้หวานไม่ได้ซึ้ง แต่ผมคิดว่าเขาก็คงรู้ดีว่า สำหรับผม เขาน่ะ...เป็นคนสำคัญ
“กลับบ้านเถอะ ป่านนี้ตอนต้น ที่หนึ่งรอแย่แล้วเนี่ย”
“โอเค~ กลับบ้านกัน”
TBCo<=< นอนแผ่นหน้าบทความ เป็นฉากที่เข็นยากอย่างเหลือเชื่อ เรื่องนี้คือใส เวอร์ ตอนที่ 35 มี NC สองตอน 55555555555
หายไปเกือบ 2 อาทิตย์แหนะ คิดถึงเค้าไหม ฮืออออออออออ อย่าเพิ่งลืมเค้า ลืมเอส ลืม
#daddybelover เลยนะเตงง
เค้าพยายามมาเร็วที่สุดล้าวววววว~~~
หัวข้อ: !!!!!!!!! DADDY BE LOVER รักนะครับคุณพ่อลูกสอง [ตอนพิเศษ 4] (25-4-61) !!!!!!!!!! (อ่าน 419142 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก