หัวข้อ: [END]>>>คุณเมียภาคบังคับ<<< (MPREG) Up.แจ้งข่าว (26/02/59)

[เขียนสือ]

ข้อตกลงในการเข้ามา  กรุณาอ่านทุกท่าน
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย
หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบน
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง
บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้
เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์  และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด  คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่น ช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆ ก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเอง
เพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่ง
ส่วนการพูดคุยนั้น  ก็ประมาณอย่าทำให้กระทู้กลายพันธุ์ ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้
หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชาย
เข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
5.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
6.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ยกเว้นแนะนำนิยายหรือเรื่องราวที่อยากให้เพื่อนๆตามไปอ่านแล้วขอมาลงไม่สะดวก และช่วยกรุณาโพสลิงค์ที่บอร์ดนั้นกลับมาที่เวป http://www.thaiboyslove.com แห่งนี้ด้วยนะครับ เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับ
7.ข้อความที่ท่านได้อ่านในเว็บเพจนี้ เกิดจากการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเว็บไซต์แห่งนี้ ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และ ไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ ผู้อ่านจึงควรใช้วิจารณญาณในการกลั่นกรองด้วยตัวเอง
8.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
ให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่า
แล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ด
เป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
9.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
10.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
อ่านเพิ่มเติม ที่นี่เจ้าค่ะ : http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

[เขียนสือ]

 

 

แรง.ร้าย.รัก....คุณเมียภาคบังคับ



ภาส: ไหนบอกว่าเป็นผู้ชาย? แม่งทำไมสวยเหี้ยๆเลยว๊ะ!!

พัส: ยึ๋ย! ไอ้หน้าหื่น เก็บน้ำลายด้วย

ภาส: พ่ออยากมีหลาน ผมก็จะทำให้

พัส: ฮึ! อย่าหวังว่าจะได้เห็นขาอ่อนพัสกรคนนี้เลย!!

 

 

'ภาส' หรือ 'ณัฐภาส  อัครจินดากรณ์'(อายุ27ปี) ผู้ชายปากหมา กวนประสาท ก็แค่อยากได้มรดกพ่อ

พ่อภาส: ไอ้ภาสแกต้องแต่งงาน

ภาส: ไม่แต่ง!! พ่ออยากให้ผมมีเมียเป็นตัวประหลาดหรอ?

พ่อภาส: ถ้าไม่แต่ง!! สมบัติฉันแกก็อย่าหวัง

ภาส: โธ่เว้ย!! อย่าให้เจอนะไอ้หนูพัส พ่อจะแกล้งให้วิ่งร้องให้กลับบ้านไม่ทันเลย!!

 

 



'พัส' หรือ 'พัสกร วัชรธาดา'(อายุ22ปี) ภายนอกดูแรง ปากไม่ตรงกับใจ ยอมแต่งงานเพื่อรักษาบริษัทปู่ย่าไว้

พ่อพัส: แกต้องแต่ง!! เพราะฉันรับเงินเค้ามาแล้ว

พัส: พ่อกับแม่ตกอับจนขายลูกกินเลยหรอ?

พ่อพัส: ไอ้พัส!! อย่ามาปากดี อาทิตย์หน้าแกเตรียมตัวเป็นเจ้าสาวให้ณัฐภาสได้เลย

พัส: ไอ้บ้าณัฐภาสนายเป็นใคร!! คอยดูเถอะพ่อจะอาลาวาดให้ขอเลิกไม่ทันเลย

 

 

 

 

:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::

แอบมาเปิดเรื่องใหม่อีกแล้ว แต่ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ นิยายของมี่จบทุกเรื่องแน่นอน!!!

ยังไงมี่ก็ขอฝากผลงานเรื่องแรกของมี่ด้วยนะคะ



>>>> it's you รักนี้มีแค่...'นายซุปเปอร์สตาร์'<<<<

 เรื่องนี้ก็เป็นแนว Mpreg เคะท้องได้ เหมือนกันค่ะ

:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::

 

 

 

ดีค่ะ!!!! เราชื่อ'มี่' เพิ่งจะยี่สิบต้นๆ จะเรียก 'พี่มี่' 'น้องมี' 'ไอ่มี่' หรือยังไงก็แล้วแต่สะดวกเลย

เราเป็นนักเขียนมือใหม่เพิ่งจะเริ่มแต่งนิยายเป็นของตัวเอง ปกติก็เป็นคนอ่านมาตลอด

แต่ที่ต้องมาแต่งเองเพราะว่ามันไม่ค่อยมีแนว 'mpreg' 'ผู้ชายท้องได้' แบบที่เราชอบสักเท่าไหร่

เราก็เลยเริ่มแต่งซะเลย ทั้งนี้ทั้งนั้นก็เพื่อสนองความต้องการของตัวเองแท้ๆ ใครที่ชอบคล้ายๆกัน

ก็เข้ามาอ่ามาแลกเปลี่ยนความคิดกันได้นะคะ ส่วนคนที่ไม่ชอบแนวนี้เลยก็ลองเปิดใจ

ลองอ่านกันสักนิดถ้าไม่ชอบไม่ใช่แนวจริงๆก็กดปิดไปได้เลยค่ะ ให้นิยายมันเป็นแค่นิยาย

เปิดใจให้กว้างและสนุกไปกับมันไม่ต้องไปคิดอะไรมากมาย ไม่ต้องไปอิงกับความเป็นจริงให้มาก

เพราะมันมีไว้ให้เราอ่านเพื่อให้ผ่อนคลายพักสมองจากเรื่องเคลียดในชีวิตจริง แล้วโลดแล่น

มีความสุขสนุกหรรษาไปตัวละคร จะยังไงก็แล้วแต่ฝากผลงานของเราด้วยนะคะ

ถึงตอนนี้อาจจะยังแต่งได้ไม่ดีเท่าไหร่เพราะเราไม่ใช่นักเขียนอาชีพเราคือมือใหม่หัดแต่ง

แต่เราก็จะพยายามพัฒนาไปเรื่อยๆ เอาความคิดและคำแนะนำของทุกคนมาปรับแก้

สนับสนุน 'ไอ่มี่' คนนี้ด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ >3<!!

 

 

 

 

 

 

- ศิลปินในรูปไม่มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับนิยายเรื่องนี้ รูปมีไว้เพื่อให้จิ้นเท่านั้น

- นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นตามจินตนาการของผู้เขียน ไม่ได้มีเจตนาที่จะทำความเสียหายแก่ศิลปิน

- นิยายเรื่องนี้เป็นแนว mpreg 'เคะท้องได้' ท้องโดยไม่มีหลักการใดๆ ไม่มีเหตุผลรองรับ

[เขียนสือ]

คุณเมียภาคบังคับ ตอนที่1


Part ภาส

"พ่อว่าไงน๊ะ!! แต่งงาน!! พ่อจะบ้าไปแล้วหรอ? ผมยังไม่สามสิบเลยนะ ไม่แต่งอ่ะ ยังไงๆผมก็ไม่แต่ง" ผมหล่ะไม่เข้าใจพ่อจริงๆ

เห็นให้เด็กไปตาม ไอ้เราก็นึกว่าจะยอมให้บริหารกิจการ ที่ไหนได้ เรียกผมมาคุยเรื่องแต่งงานบ้าบออะไรก็ไม่รู้

"แกต้องแต่ง!! ยังไงแกก็ต้องแต่งกับหนูพัส ถ้าไม่แต่งก็อย่าหวังว่าจะได้สมบัติฉัน"

"โธ่...พ่ออย่าเอาเรื่องนี้มาขู่สิ! พ่อก็รู้ว่าผมต้องการพวกมัน พวกมันสำคัญกับผมมาก" ผมอยากได้จริงๆนะ ผมไม่อยากพิสูจน์

ให้ไอ้พวกปิงแก่พวกนั้นมันเห็นว่าผม ผมก็ทำได้ ไม่ได้ไร้สาระไปวันๆอย่างที่พวกมันดูถูกผม

"ฉันไม่ได้ขู่ ฉันพูดจริง กะอีแค่แต่งงานแล้วมีหลานให้คนแก่ๆอย่าฉันเลี้ยงแก้เหงาเนี่ย มันจะยากเย็นอะไรนักหนาห๊ะไอ้ภาส"

"แล้วพ่อจะให้ผมแต่งงานกับคนที่ผมไม่รู้จักเนี่ยนะ เป็นใครมาจากไหน รูปร่างหน้าตาเป็นไงก็ไม่รู้ พ่อคิดได้ไงเนี่ย!!"

"แล้วหนูพัสไม่ดีตรงไหน ฉันเห็นหนูพัสมาตั้งแต่อ้อนแต่ออก ทั้งน่ารัก นิสัยดี มีสัมมาคาราวะ กริยาท่าทางเรียบร้อย ดีกว่า

พวกแม่ชะนีวี้ดว้ายอกตู้มที่มีดีแค่คอยเกาะแข้งเกาะขาแกไปวันๆเป็นไหนๆ" พ่อคิดอะไรของพ่อเนี่ย จะให้ผมแต่งงานกับ

คนที่ไม่รู้จักเนี่ยนะ ไอ้หนูพัสอะไรของพ่อเนี่ยผมเคยเห็นซะที่ไหน โอ้ย! ปวดหัวเว้ย

"แต่พ่อเป็นคนบอกเองนะว่าหนูพัสของพ่อเป็นผู้ชาย แล้วอย่างนี้จะมีหลานให้พ่อได้ไง ยกเลิกงานแต่เหอะนะพ่อ เอาไว้ผม

เจอสาวๆถูกใจเมื่อไรผมจะรีบปั้มหลานให้พ่อเลย เอาให้ครบโหลเลยเป็นไงพ่อ นะพ่อนะยกเลิกเหอะผมไม่อยากแต่งว๊ะ"

ผมยังอยากเที่ยวอยู่เลย อย่าว่าแต่เมียเลยแฟนผมยังไม่อยากมีเลย สู้อยู่โสดๆแล้วคั่วไปเรื่อยๆดีกว่า สนุกกว่าเยอะ

"ฉันจะไม่เอาหลานจากผู้หญิงคนไหนทั้งนั้น!! แม่ของหลานฉันต้องเป็นหนูพัสแค่คนเดียว อ่อ! แล้วฉันจะบอกอะไรให้นะ

ไอ้ภาส หนูพัสน่ะเป็นผู้ชายที่มีมดลูกตั้งแต่กำเนิดและแข็งแรงมาก เรื่องที่จะมีหลานให้ฉันหน่ะไม่ใช่ปัญหา จะมีซักโหล

อย่างที่แกพูดก็สบายๆเลย"

"มีมดลูก!! ผู้ชายบ้าที่ไหนจะมีมดลูกมีลูกได้ พ่ออยากให้ผมมีเมียเป็นตัวประหลาดหรอ? ไม่เอาอ๊ะ ยังไงผมก็ไม่แต่ง"

"ตอนแรกฉันก็ว่าจะพูดกับแกดีๆนะไอ้ภาส แต่ตอนนี้ฉันเปลี่ยนใจแล้ว หลังจากนี้อีกหนึ่งเดือนแกเตรียมตัวเป็นเจ้าบ่าวได้เลย

แล้วถ้าแกตุกติกหรือคิดหนีหล่ะก็ สักบาทเดียวจากฉันแกก็อย่าหวังว่าจะได้เลย แม้กระทั้งผับของแกฉันก็จะทำให้มัน

ไม่เหลือแม้แต่ชื่อ แต่ถ้าแกตกลง หลังจากแกแต่งงานกับหนูพัสครบสองปีและแกมีหลานให้ฉันอุ้มแล้ว ฉันจะยกสมบัติ

ทั้งหมดให้แกทันที พอถึงวันนั้นถ้าแกยังไม่รักหนูพัสอีกแล้วอยากจะหย่ามันก็เรื่องของแก ฉันจะยุ่งหรือบังคับอะไรแกอีกเลย"

โธ่เว้ย!!! นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันว๊ะ พ่อนะพ่อจะทำอะไรไม่เคยปรึกษากันเลย กะอีแค่ยกกิจการให้ลูกดูแลเฉยๆโดยไม่มีข้อแม้

อะไรเลยไม่ได้รึไง จะทำให้เรื่องมันยุ่งยากทำไม ไอ้หนูพัสอะไรนั่นอีก อย่าให้เจอนะ พ่อจะแกล้งให้วิ่งร้องไห้กลับบ้าน

ไปฟ้องพ่อฟ้องแม่ไม่ทันเลยคอยดู เชื่อหัวไอ้ภาสเถอะ ฮึ่ม!!!

 

Part พัส

"แต่งงาน!! ผมไม่แต่ง!!" เหอะๆ ผมเพิ่งจะเรียนจบมายังไม่ถึงสองอาทิตย์ ยังไม่ทันได้ใช้ชีวิตอิสระ ยังไม่เคยลองทำงานเลย!!!

อยู่ดีๆก็จะให้ผมแต่งงาน ไอ้คู่มั่นห่าเหวอะไรนั่นอีกโผล่มาจากไหน ผมไม่เห็นจะรู้เรื่องเลย แล้วพ่อกับแม่จะมาบังคับให้ผม

แต่งงาน มันใช่แล้วหรอ? จะเอาอิสระที่ผมรอวันที่ได้บินออกจากกรงทองของพ่อแม่ไปแลก แล้วเปลี่ยนมาเป็นห่วงผูกคอเส้น

ใหม่กับไอ้บ้าที่ไหนก็ไม่รู้อย่างนั้นหรอ ไม่มีทาง

"แกมีเหตุผลอะไรที่จะไม่แต่งงานกับตาภาสห๊ะเจ้าพัส แกลองบอกฉันมาสิ"

"ผมอยากทำงาน อยากลองใช้ชีวิตเป็นของตัวเองบ้าง"

"ถึงแกแต่งงานไปแล้วแกก็ทำงานได้ ใครเค้าจะบังคับอะไรแก ที่ผ่านมาฉันกับแม่แกยังให้อิสระกับแกไม่พออีกหรือไง"

อิสระที่พ่อพูดถึงมันคือการละเลยไม่ใช่หรอ แถมยังบังคับให้ผมทำตามในสิ่งที่พ่อแม่ขีดเอาไว้ให้อีก ไม่เคยได้เลือกอะไรเลย

วันๆก็อยู่แต่บ้านกับมหาลัย เพื่อนก็ต้องแอบคบ จะไปไหนก็ไม่ได้ บังคับให้ผมเรียนบริหารแทนที่ผมจะได้เรียนออกแบบ

อย่างที่ผมชอบบ้าง อะไรๆก็ไม่ได้ ไม่ดี

"ผมไม่อยากแต่ง!! ยังไงๆผมก็ไม่แต่พ่อกับแม่ได้ยินรึป่าวว่าผมไม่แต่ง!!!"

"แต่แกต้องแต่ง!! ตาภาสมีดีทุกอย่าง ทั้งฐานะ ทั้งหน้าตา เหมาะสมกับแกที่สุดแล้ว แค่ช่วยฉันกับแม่แกนี่มันจะตายรึไง"

"ช่วย!! ช่วยอะไรครับพ่อ ทำไมพ่อกับแม่ถึงอยากให้ผมแต่งงานกับนายภาสอะไรนี่จังเลยครับพ่อ"

"เพราะฉันรับเงินของเค้ามาแล้ว และก็ใช้เงินของเค้าไปหมดแล้วด้วย บริษัทกำลังจะล้มละลาย บ้านที่แกซุกหัวนอนกำลังจะ

ถูกธนาคารยึดแกเคยรู้อะไรบ้างรึป่าวเจ้าพัส ถ้าแกไม่อยากให้ฉันกับแม่แกลำบาก ไม่อยากให้บริษัทที่ปู่กับย่ารักนักรักหนา

ตกไปอยู่ในมือคนอื่นแกก็ต้องแต่งงานกับณัฐภาส"  หึ! นี่สินะเหตุผลที่อยากจะให้ผมแต่งงานให้ได้ ผมเป็นแค่สมบัติชิ้นนึง

ของพ่อแม่ที่รอวันแลกเปลี่ยนกับสิ่งที่คุ้มและมีค่ากว่าเท่านั้นเองหรอ ผมไม่ได้มีความสำคัญกับพวกเค้าเลย

"พ่อกับแม่ตกอับ จนถึงกับขายลูกกินเลยหรอครับ"

    เพี๊ยะ!!!

"ไอ้พัส!! ถ้าแกไม่รู้อะไร แกก็อย่ามาปากดีกับฉัน ทุกสิ่งทุกอย่างที่ฉันกับแม่แกทำก็เพื่อตัวแกทั้งนั้น"

"พ่อตบผม!! เพราะผมพูดความจริง พูดแทงใจดำหรอครับ??"

"ไอ้พัส ไอ้ลูกไม่รักดี!!" มาเลยครับพ่อจะตบจะตีผมอีกกี่ทีผมก็ไม่ว่าจะยืนให้พ่อตีอยู่แบบนี้แหละ ถ้ามันทำให้ยกเลิกงานแต่ง

บ้าบอนั้นได้

"ว๊าย!! พอแล้วค่ะคุณ อย่าตีลูกอีกเลยนะคะ ฉันขอ"

"ฮื่ม!! อาทิตย์หน้าแกเตรียมตัวเป็นเจ้าสาวให้ณัฐภาสได้เลย หรือถ้าแกอยากจะเป็นคนอกตัญญูปล่อยให้บริษัทปู่ย่าแกโดนยึดไป

แล้วทิ้งฉันกับแม่แกให้ลำบากกันอยู่สองคนหล่ะก็ แกก็หนีไปเลย" ฮึก! นี่หรือพ่อแม่ นี่หรือครับครัว ความรักความอบอุ่น

อยู่ตรงไหน ตั้งแต่ผมจำความได้ผมก็มีแค่ปู่และย่า ท่านทั้งสองเป็นคนที่สั่งสอนเลี้ยงดู ให้ความรัก เอาใจใส่ผมมาตลอด

จนท่านทั้งสองเสียไปพ่อกับแม่ถึงพึ่งจะกลับมาจากต่างประเทศเพื่อรับมรดกและขีดเส้นชีวิตขังผมอยู่ในกรงทองเรื่อยมา

ปู่ครับ ย่าครับ พัสเหงา ปู่กับย่าไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ พัสจะไม่ยอมให้สิ่งที่ปู่กับย่าสร้างมาด้วยน้ำพักน้ำแรงทั้งหมด

ตกไปอยู่กับคนอื่นแน่นอน  ถึงแม้ว่ามันจะต้องแลกกับชีวิตอิสระของพัสก็ตาม ปู่กับย่าช่วยเป็นกำลังใจให้พัสมีแรงสู้ต่อไป

ด้วยนะครับ  ฮึ่ย!! ไอ้บ้าณัฐภาสนายเป็นใคร!! ทำไมฉันจะต้องแต่งงานกับนายด้วย อยากให้แต่งมากนักก็จะแต่งให้

คอยดูเถอะพัสกรคนนี้จะอาละวาดให้ขอเลิกไม่ทันเลยคอยดู ไอ้บ้าเอ้ย!!!!

 

[Mouse2U]

ติดตามค่าา..^^ คือดีอ่ะ แสบๆ คันๆ กันน่าดูเลยนะคะ อยากให้ภาสกับพัสมาเจอกันไวๆ เสียแล้วสิ~

เป็นกำลังใจให้นะค้าา..

[ดวงตะวัน]

รอติดตามความแสบของหนูพัสด้วยคนจ้า

[manami_01]

เริ่มเรื่องก็น่าสนใจแล้วมาต่อด้วยน้า

อยากรู้ ๆ 

[เขียนสือ]

คุณเมียภาคบังคับ ตอนที่2




Prat ภาส

"ทำหน้าให้มันดีๆเหมือนคนหน่อยไอ้ภาส ฉันจะพาแกไปแต่งเมียนะ ไม่ได้จะพาไปฆ่า"

"มันก็ไม่ต่างกันหรอกพ่อ แทนที่ผมจะได้เมียอวบๆนมตู้มๆ แต่ไหงกลายเป็นผู้ชายที่ไม่มีนม หน้าก็ไม่เคยเห็น แถมยังมีไอ้นั่น

เหมือนกันกับผมอีก ใครจะร่าเริงได้พ่อ แค่คิดถึงตอนเข้าหอผมก็ขนลุกแล้ว ยกเลิกเหอะพ่องานแต่งห่เหวอะไรเนี่ย นะพ่อ

ถึงอยู่กันไปผมก็คงรักหนูพัสของพ่อไม่ลงหรอก"

"ฮึๆ ทำเป็นพูดดีไปไอ้ภาส แล้วฉันจะคอยดูน้ำหน้าแกตอนเห็นหนูพัส ว่าจะเหมือนกับที่ปากแกพูดรึป่าว ถ้าแกรักหนูพัส

ขึ้นมาวันไหนนะฉันจะหัวเราะให้ฟันร่วงเลย"

"แหม! มั่นใจจังเลยนะพ่อ แต่ผมว่ามันคงไม่มีวันนั้นหรอก"

"ฉันว่ามันต้องมีวันนั้นแน่นอนเว้ย ไอ้ลูกหมา"

"ผมไม่คุยกับพ่อแล้วว๊ะ เสียอารมณ์ ถึงแล้วค่อยเรียกนะพ่อ ผมจะนอน" เซ็งชิบ!! ต้องแหกตาขึ้นเครื่องไปกรุงเทพฯตอนดึกๆ

อย่างนี้ไม่พอ ยังต้องไม่เข้าพิธีแต่งงานแต่เช้าอีก ไม่รู้จะรีบอะไรกันนักหนา ไม่มีเวลาให้ผมทำใจตอนเห็นหน้าเจ้าสาวเลย

พอเสร็จพิธีแต่งงานแล้วผมยังจะต้องหอบเจ้าสาวกลับมาเข้าหอที่ภูเก็ตทันทีอีก แถมยังต้องเข้าไปอยู่เรือนหอแค่สองคนกับ

หนูพัสของพ่ออีก เรือนหอที่ว่านี่คือบ้านที่พ่อสร้างใหม่ไว้รับขวัญลูกสะใภ้และมันก็คือหนึ่งในสินสอด โครตใหญ่ พ่อผมทุ่ม

มากอ๊ะ ไม่รู้ว่าไอ้หนูพัสนี่มันมีดีอะไรนักหนา พ่อถึงอยากได้มาเป็นลูกสะใภ้นัก  ชีวิตไอ้ภาสหนอ แค่หล่อรวยเป็นลูกเจ้าสัว

ชัชวาลย์อย่างเดียวก็ไม่ได้ ทำไมสวรรค์ต้องทำร้ายไอ้ภาสคนนี้ให้รับเวรรับกรรมมีเมียเป็นผู้ชายอีก โอ้ย!! กูอยากจะบ้า!!

...

ผมต้องไปแต่งตัวที่บ้านอา ก็น้องแท้ๆพ่อผมนั้นแหละแล้วเราก็จะตั้งขบวนขันหมากกันที่นี่เลยเพราะพ่อบอกว่าบ้านหนูพัส

อยู่ถัดไปแค่สามหลัง ทั้งอาทั้งพ่อตื่นเต้นยิ้มหน้าบานพอกันไม่รู้จะดีใจอะไรกันหนักหนา มาแต่งแทนผมกันเลยดีมั้ย

พอแต่งตัวเสร็จก็ออกมาเตรียมตัวหน้าบ้าน อื้อหือ!! พ่อจ้างมาคนละกี่บาทว๊ะเนี่ยขบวนขันหมากผมถึงยาวขนาดนี้







Part พัส

   วันนี้แล้วซินะครับ ที่ผมจะได้อยู่บ้านหลังนี้เป็นวันสุดท้าย และตอนนี้ผมก็รออยู่ในห้องของผมเพื่อรอเวลา วันนี้เป็นวัน

ที่ผมต้องแต่งงาน และหลังจากเสร็จพิธีตามที่แม่บอกผมจะต้องย้ายไปอยู่บ้านนายนั่นที่ภูเก็ตทันทีผมไม่อยากแต่งเลย

อยากจะหนีไปให้ไกลๆ แต่ผมก็ไม่อยากให้บริษัทที่สร้างมาด้วยน้ำพักน้ำแรงด้วยสองมือของปู่กับย่าตกไปอยู่ในมือของคนอื่น

"พร้อมแล้วนะตาพัส ขบวนขันหมากมาแล้ว แม่ดีใจนะที่ลูกของแม่กำลังจะเป็นฝั่งเป็นฝา ลูกนั่งรอพี่เค้ามารับอยู่ในนี้นะ

แม่จะออกไปช่วยพ่อรับแขกก่อน" แม่เข้ามาดูความเรียบร้อยของผมอีกทีสงสัยกลัวผมจะหนีงานแต่งงานมั้ง

"โฮ่ ฮี้ โฮ่ ฮี้ โฮ่ ฮิ้ววววววว........................" เฮ้ออ!!  มากันแล้วสินะ เอาว๊ะตายเป็นตาย สู้ๆโว้ยพัสกร เรื่องแค่นี้ไม่เกินมือหรอก

เสียงดังข้างนอกทำให้ผมเหงื่อชื้นมือไปหมด ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าไอ้อาการที่ผมกำลังเป็นอยู่เนี่ยจะเลือกว่าตื่นเต้นหรือกลัวดี

เสียงใกล้เข้ามาแล้ว อีกซักพักเจ้าบ่าวปริศนาของผมก็คงจะเข้ามาในห้อง พวกคุณว่ามันแปลกดีมั้ยครับ  คนสองคนที่ไม่รู้จักกัน

ไม่เคยเห็นหน้ากันจะต้องมาแต่งงานและใช้ชีวิตคู่อยู่ด้วยกัน ส่วนแขกที่มาร่วมงานก็คงจะเป็นพวกนักธุรกิจหรือพวกคุณหญิง

คุณนายไฮโซที่รู้จักกับพ่อแม่ผมและลุงชัช เพราะเพื่อนของผมไม่มีใครมางานแต่งของผมหรอกพ่อแม่ผมคงไม่พอใจแน่ถ้า

พวกนั้นมาเพราะเพื่อนของผมเป็นแค่คนธรรมดาๆไม่ใช่พวกลูกหลานไฮโซ ส่วนลุงชัชที่ผมพูดถึงก็คือคนที่ผมคุ้นเคยมาตั้งแต่

เด็กและพึ่งจะรู้มาว่าเป็นพ่อของเจ้าบ่าวผมเอง  เมื่ออาทิตย์ก่อนผมเห็นข่าวทางหนังสือพิมพ์ออกมาว่า

      (ณัฐภาส อัครจินดากรณ์ ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนที่ทั้งหล่อทั้งรวยเป็นที่หมายปองของสาวๆทั่วประเทศ ทายาทเพียงคนเดียว

ของเจ้าสัวชัชวาลย์ อัครจินดากรณ์ มหาเศรษฐีที่ไปได้ดิบได้ดีอยู่ทางภาคใต้นักธุรกิจค้าเพชรข้ามชาติหนึ่งเดียวของประเทศไทย

อีกทั้งยังเป็นเจ้าของโรงแรมหกดาวชื่อดังอย่าง'โรงแรมจินดากรณ์'ที่มีสาขาัท่วประเทศ กำลังจะสละโสดแต่งงานกับคู่มั่นคู่หมาย

ตั้งแต่สมัยเด็กอย่าง พัสกร วัชรธาดา ลูกชายสุดรักสุดหวงของประธานชินกรและคุณหญิงพิมชมพูเจ้าของบริษัทอสังหาริมทรัพย์

ยักษ์ใหญ่อย่างบริษัท วี.เอ็มพี อย่างนี้เรียกได้ว่าเงินชนเงินกันเลยเชียว) ผมหล่ะอยากจะขำกับการเสนอข่าวจริงๆคู่หมั่นที่ไม่เคย

เห็นกันอย่างนั้นนะหรอ และยังเงินชนเงินที่ว่านั้นอีกโคตรจะตลกเลย

"เจ้าสาวเจ้าบ่าวมารับแล้วคร้าาาา....." เสียงคนที่อยู่หน้าประตูตะโกนเข้ามา  พร้อมกับเสียงรองเท้าที่ดังขึ้นเวลาก้าวเดิน

 แต่ผมยังไม่กล้าที่จะหันหลังกลับไปมองเลย 

"เจ้าสาวจะไม่หันหน้ามามองเจ้าบ่าวหน่อยหรอค่ะ เจ้าบ่าวมารับแล้วน้า..." เสียงเจ้ฝนลูกพี่ลูกน้องญาติห่างๆของผม ที่สนิท

ด้วยที่สุดแล้วมาช่วยผมแต่งหน้าแต่งตัวก็พูดขึ้นมา    ฟู่วววว....เอาว๊ะพัสกร ตายเป็นตาย

"คึ คึ เจ้าบ่าวหล่อใช่ม๊ะน้องพี่ถึงกับตาค้างเลย อ๊ายย!!! อิจฉา" ให้ตายเถอะ! พอผมหันหลังกลับไปมองก็เห็นผู้ชายตัวหนาๆ

ดูแข็งแรง ไม่ได้สูงไปกว่าผมมากซักเท่าไหร่ แต่ที่ผมตาค้างอย่าที่เจ้ฝนแซวเนี่ยก็เพราะว่ามันหล่อกว่าผมมากหน่ะสิ ทำไม

ไอ้บ้านี่ถึงได้ดูแมนมากๆสมกับเป็นผู้ชายอย่างนี้    ไม่เหมือนผมเลยที่เกิดมาก็ตัวเล็ก เสื้อผ้าก็ต้องหาใส่ไซส์ผู้หญิง

หน้ายังจะกระเดะไปเหมือนแม่อีก ใส่เข็มขัดทีก็ต้องวนสองรอบ รองเท้าก็เล็กกว่าผู้ชายทั่วไปอีก ทำยังไงผมถึงจะดูเป็น

ผู้ชายแมนๆเหมือนไอ้หมอนี่บ้างเนี่ย เห็นหุ่นแล้วอิจฉา

"อ้าว!! บ่าวสาวอย่ามัวแต่ตะลึงกันค่ะ ผู้ใหญ่รออยู่นะ ทักทายกันเสร็จก็ตามออกไปนะพี่ขอตัวหล่ะ" เจ้ฝนพูดจบก็ออกไปเลย

ทิ้งผมให้อยู่กันสองไอ้บ้านี้ตั้งแต่เข้ามาก็ยืนเป็นหุ่นอยู่อย่างนั้นอะน่ะ แต่สายตานี่จ้องผมเหมือนจะกินเข้าไปเลย ทำไมมันถึง

ทำหน้าตาหื่นขนาดนี้ว๊ะ

"มองอะไร" ผมถามออกไปห้วนๆ

"มองเมีย"

"ไอ้บ้า!!! ปากเสีย ใครเมียนาย"

"ก็นายนั่นแหละ ถึงตอนนี้ยังไม่ใช่แต่อีกไม่กี่นาทีใช่แน่ๆ อ่อ! แล้วฉันก็ไม่ได้ชื่อไอ้บ้าด้วย ฉันชื่อภาส จำไว้นะน้องพัส

ว่าสามีของน้องชื่อพี่ภาส ฮ่าๆๆ ไปกันเถอะเมียจ๋า"

"อย่ามากอดฉันนะ ปล่อยเลยไอ้บ้าภาส"

"อย่าดิ้นหน้ารีบเดินไปเร็วเดี๋ยวพวกผู้ใหญ่รอนาน"

"ฉันบอกว่าให้ปล่อยไงไอ้บ้าภาสหูแตกรึไง"

"เหอะน่า!! กอดนิดกอดหน่อยทำเป็นหวง เดี๋ยวเข้าหอเมื่อไหร่พี่ภาสคนนี้จะกอดน้องพัสแบบแนบแน่นตัวต่อตัว เสื้อผ้า

ไม่เกี่ยวอีกต่างหาก แค่นี้ถือว่าจิ๊ดริดนะเมียจ๋า ฝึกให้ชินๆไว้" หึ๋ย!!! ใครส่งไอ้บ้านี่มาให้ผมเนี่ยหน้าตากวนประสาทไม่พอ

แมร่งงง....ยังโคตรจะหื่นอีก พัสกรอยากจะบ้า แต่พออกมาหน้างานแล้วพวกผู้ใหญ่เห็นไอ้หื่นภาสกอดเอวผมอยู่ก็ยิ้มหน้าบาน

เป็นจานดาวเทียมกันเลย

"เอาหล่ะเจ้าบ่าวเจ้าสาวก็ออกมากันแล้ว ผมขอเริ่มงานเลยแล้วกัน คุณชินคุณหญิงพิมวันนี้พี่มาเป็นผู้ใหญ่สู่ขอหนูพัสกรให้

เจ้าณัฐภาสลูกชายคนเดียวของพี่ เราสองคนจะยินดียกให้พี่รึป่าว" พอพวกผมนั่งลงแล้วลูงชัชพ่อไอ้หื่นภาสก็เริ่มพิธีทันทีเลย

"ผมยินดีครับ/น้องยินดีค่ะ" พ่อกับแม่ผมตอบพร้อมกัน

"ถ้าอย่างนั้นนี่คือสินสอด เงินสดจำนวนสองร้อยล้าน โฉนดที่ดินเกาะส่วนตัวในภูเก็ตอีกหนึ่งพันสองร้อยไร่ โฉนดเรือนหอ

และแหวนเพชรอันนี้ขอไม่บอกจำนวนแต่แค่ดูก็คงพอจะเดากันได้ใช่ไหม พี่มีมาเท่านี้น้องคงยอมรับได้ใช่ไหม" ลุงชัชพูดแหย่

ผมแหล่มองพ่อกับแม่ที่ท่านกำลังเช็คสินสอดกันอยู่ทั้งสองคนมีความสุขยิ้มหน้าบานเลย แต่ผมกลับรู้สึกแย่ ผมรู้สึกเหมือนกับ

พ่อแม่ขายผมแลกกับสิ่งของพวกนั้นเลย

...

           หลังจากที่เสร็จพิธีการต่างๆแล้วผมก็ต้องขึ้นเครื่องไปเข้าหอที่ภูเก็ต แต่พ่อกับแม่ไม่ไปส่งผมหรอก มีแค่ลุงชัชเท่านั้น

ผมไม่เข้าใจเลยว่าทำไมรีบถึงขนาดนี้ มันจะดีหรอที่แต่งที่นึงแต่ไปเข้าหออีกที่นึง ผมว่ามันแปลกๆนะ

"แต่งงานมีสามีแล้วก็ต้องใส่ใจดูแลสามี ทำหน้าที่ทั้งในบ้านและนอกบ้านอย่าให้ขาดตกบกพร่องนะลูกแม่ขอให้พัสมีความสุข

หนักนิดเบาหน่อยก็ให้อภัยกัน ค่อยๆปรับตัวเข้าหากันนะลูก แม่ฝากน้องด้วยนะณัฐภาส" แม่ผมสอนผมก่อนที่จะหันไปพูด

กับไอ้หน้าหื่นภาส

"อดออมถนอมน้ำใจซึ่งกันและกัน คิดถึงใจเขาใจเรา อภัย ให้เกียรติ ดูแลเอาใจใส่ในสุขทุกข์ของกันและกันนะ อย่าดื้อให้มาก

นะเจ้าพัสแต่งงานมีครอบครัวแล้วก็โตซักที พ่อฝากด้วยนะภาส ถึงแม้ว่าจะดื้อไปหน่อยแต่เจ้าพัสก็เป็นเด็กดี พ่อรู้ว่าวันนี้แก

อาจจะเกลียดและไม่ชอบในสิ่งที่ฉันกับแม่แกเลือกให้ แต่ทุกสิ่งทุกอย่างที่ฉันและแม่แกทำลงไปก็เพื่อแกทั้งนั้นนะเจาพัส

สักวันถ้าแกรู้ทุกอย่างแกก็คงจะเข้าใจฉันกับแม่แกเอง ฉันรักแกนะ แกคือทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตของฉัน" สิ่งที่พ่อพูดคืออะไร

ผมไม่เข้าใจมันเลย

"ไปกันได้แล้วเจ้าภาส หนูพัส พี่ไปก่อนนะชิน น้องพิม ไม่ต้องเป็นห่วงนะ ตอนนี้หนูพัสก็คือลูกของพี่คนนึง พี่จะดูแลให้"

ลุงชัชหันมาบอกก่อนที่จะพูดลาพ่อกับแม่ของผมอีกทีและเดินนำไปก่อน

"ผมลานะครับคุณพ่อคุณแม่ ผมสัญญาว่าจะดูแลน้องพัสเป็นอย่างดีเลยครับ ไปกันเถอเมียจ๋า" ไอ้หน้าหื่นภาสลาพ่อแม่ผม

ก่อนที่จะมากระซิบเบาๆที่หูผม ผมลอกลาพ่อแม่อีกนิดหน่อยก่อนที่จะเดินเข้าเกทพร้อมไอ้บ้านี่    โอ้ย!! อยากจะบ้านี่ผม

พึ่งจะเจอไอ้หน้าหื่นนี่ไม่กี่ชั่วโมงยังปวดหัวขนาดนี้แล้ววันต่อๆไปผมจะไม่บ้าไปจริงๆเลยหรอ คนอะไรก็ไม่รู้กวนประสาท

ชะมัด มันน่าจับฆ่าถ่วงน้ำนัก

 

...

เบาๆกันไปก่อนเน๊ะ!!

[manami_01]

เบามาก ๆ เบาจนค้างงงงงงงงงง อร๊ายยยย แดดิ้น 

มาต่อด้วยน้า แดดิ้นต่อ 

[КίmY]

รอออออออ   

[Mouse2U]

ไหนพี่ภาสบอกว่าไม่มีทางชอบเจ้าสาว(?)แน่ๆ ยังไงล่ะค้าา หื่นออกขนาดนี้แล้วเนี่ยยังจะปฏิเสธอยู่ม้ายย~

[aom2529]

 

[question09]

 

[GuoJeng]

สนุกคับ ผู้ชายท้องได้อีก อยากอ่านตอนใหม่เร็วๆแล้วคับ

[nunnuns]

ปู้จายท้องล่ายนี่หน่าาา ติดตามเจ้า

[mukmaoY]

 

[เขียนสือ]

คุณเมียภาคบังคับ ตอนที่ 3




"พ่อไปก่อนนะหนูพัสตามสบายเลยนะ เพราะที่นี่คือบ้านของหนูถ้าไอ้ภาสมันแกล้งอะไรก็โทรบอกพ่อหรือจะไปหาพ่อที่บ้าน

โน้นก็ได้นะพ่อจะจัดการมันให้ รีบๆมีหลานให้พ่อนะหนูพัส พ่อแก่แล้วพ่อเหงาอยาได้หลานมาเล่นด้วยสักสองสามคน"

ตอนนี้เรามาอยู่เรือนหอผมที่ภูเก็ตแล้วครับ ก่อนหน้านี้เราแวะไปกินข้าวที่บ้านพ่อกันมา ก็คือบ้านหลังเก่าที่ผมซุกหัวนอน

ตั้งแต่เด็กนั้นแหละครับ แต่ตอนนี้ของผมทั้งหมดก็ย้ายมาอยู่บ้านนี้ทั้งหมดแล้ว ส่วนของหนูพัสอ่ะหรอมีมาแค่กระเป๋าเดินทาง

ใบนึงกับกระเป๋าหิ้วอีกใบนึง ถ้าพรุ่งนี้ไม่มีอะไรที่จะต้องทำ ผมคงจะต้องพาคุณเมียไปช็อปปิ้งแล้วแหละ หนูพัสเค้าคง

อยากจะได้ของใช้ส่วนตัวเพิ่ม เพราะลำพังของที่เอามาคงจะอยู่ที่นี่ไปตลอดไม่พอหรอก

"เดินทางปลอดภัยนะครับคุณพ่อ" ทำไมเวลาคุยกับผมน้ำเสียงที่ใช้มันถึงต่างจากจากคนอื่นจังว๊ะ

"กลับบ้านไปได้แล้วน่าพ่อ ดึกแล้วผมง่วง" มัวร่ำลากันอยู่นั่นแหละเหมือนบ้านจะอยู่ไกลกันมากเลยเน๊าะพ่อ จากบ้านผมไป

บ้านพ่อนี่ใช้เวลาในการไปแค่ไม่ถึงสิบนาที

"พึ่งจะสองทุ่มเนี่ยนะไอ้ภาส ปกติคนอย่างแกนี่ถ้าไก่ไม่ขันก็คงไม่นอนหรอก ทำไมวันนี้ถึงได้อยากนอนเร็วขึ้นมาได้"

"ช่างผมเถอะพ่อ วันนี้เหนื่อยกันมาทั้งวันแล้ว กลับบ้านไปเถอะพ่อ นี่ผมไล่แล้วนะพ่อยังจะอยู่อีกหรอ"

"แกมันกวนจริงๆไอ้ภาส อย่านึกว่าฉันไม่รู้นะว่าสมองชั่วของแกคิดอะไรอยู่"

"พ่อออออ!!!"

"เออๆฉันกลับแล้ว หนูพัสพ่อไปก่อนนะอย่าลืมที่พ่อบอกนะ ฉันไปหล่ะเดี๋ยวคนแถวนี้มันจะลงแดงซะก่อน ฮ่าๆไอ้ลูกหมาเอ้ย"

แมร่งงง!!! พ่อแมร่งรู้ทันตลอด ก็วันนี้วันเข้าหอนิหว่าพลาดได้ไง ยิ่งได้เมียสวยๆอย่างนี้ต้องทำแต้ม น้องพัสจ๋าพี่ภาสคนนี้

จะฟัดให้พรุ่งนี้ลุกจากเตียงไม่ขึ้นเลย

"จะเข้าไหมบ้านนะ มันแต่ยืนน้ำลายย้อยเหมือนหมาหิวอยู่ได้ คิดเรื่องทะลึ่งอยู่อ๊ะดิ ถึงทำหน้าชั่วๆเลวแบบนั้นหน่ะ"

"โธ่...เมียจ๋ารู้ใจพี่ภาสด้วย น่ารักจัง!! อย่างนี้ต้องให้รางวัล" ผมแกล้งเดินไปจับแก้มนิ่มๆของหนูพัสแต่เจ้าตัวกลับถอยหนี

"ไม่ต้องเข้ามาใกล้ฉันเลย!! คนอย่างนายแม่งโคตรลามกเลยว่ะ"

"ลามกตรงไหนครับที่รัก แค่ผัวจ๋าจะปั้มลูกเท่านั้นเองไม่ทะลึ่งหรอกน้า...เพราะคนทั้งโลกเค้าก็ทำกัน ฮึ" คราวนี้ผมกอดเลย

แต่เจ้าตัวก็พยายามจะดิ้นหนีแต่คิดว่าตัวเล็กแค่นั้นจะมีแรงสู้แรงควายอย่างผมหรอ

"ปล่อยเลยนะไอ้บ้าภาส ปล่อยสิว๊ะ" ฮึ ฮึ หน้าหนูพัสตอนนี้แมร่งโครตยั่วอารมณ์ผมเลย หน้าสวยๆที่ตอนนี้เริ่มแดงๆเพราะ

เหนื่อยจากการดิ้นออกจากอ้อมกอดของผม

"ไม่ปล่อยหรอกเมียจ๋า เดี๋ยวผัวจ๋าพาไปนอนนะที่รักจะได้ไม่ต้องเดินขึ้นบันไดให้เหนื่อย" พูดจบผมก็อุ้มจริงเลย อื้อหือ!!

ตัวเบากว่าที่คิดไว้เยอะเลย เบากว่าผู้หญิงหลายๆคนที่ผมเคยนอนด้วยอีก

"ปล่อยเลยนะไอ้บ้าภาส ไอ้หน้าหื่น ปล่อยๆ"

"อย่าดิ้นสิ!! เดี๋ยวตกบันไดไปเจ็บตัวไม่คุ้มเลยนะ เก็บตัวไว้ปวดตอนปั้มลูกเถอะเมียจ๋า ฮ่าๆ"

"ก็ปล่อยฉันสักทีสิ ฉันไม่ได้พิการนะ ฉันเดินเองได้"

"แป๊ปเดียวน่ะจะถึงแล้ว ถามจริงวันๆเคยกินข้างบ้างมั้ย? ตัวถึงได้เบาขนาดนี้"

"มันเรื่องของฉัน!! ถึงห้องแล้วก็ปล่อยฉันสักทีสิ"

"คร้าบบ!!! จะปล่อยให้ถึงที่เลยครับที่รัก" ผมบอกก่อนที่จะค่อยๆวางหนูพัสลงกับเตียง แต่ผมก็ยังคล่อมตัวทับหนูพัสไวอย่างนั้น

ยิ่งมองใกล้ๆแบบนี้แม่งยิ่งได้อารมณ์ ผมเข้าใจไอ้อาการที่เค้าพูดกันว่าหลงเมียจนโงหัวไม่ขึ้นนี่มันเป็นยังไง นี่ขนาดผมเพิ่งจะเจอ

หนูพัสแค่วันเดียวนะผมยังหลงขนาดนี้แต่ยังไม่ถึงกับรักหลอกครับเพราะว่ามันเร็วเกินไป

"ลุกไปได้แล้วไอ้บ้าภาส ฉันหนัก" เหมือนหนูพัสจะเขิน ทั้งๆที่พูดกับผมและหน้าผมก็อยู่ใกล้กันแค่คืบแต่หนูพัสกลับหันหนี

ไปมองทางอื่นซะงั้น เด็กน้อยจริงๆเลยเมียผม ถ้าเป็นพวกสาวๆที่ผมเคยนอนด้วยนะไม่มีมาเขินอย่างนี้หรอก คงจะคว้าคอผม

ไปจูบเป็นการเริ่มเกมส์ของคืนนั้นทั้งคืนแน่เลย แต่ก็อย่างว่านั้นแหละมันไม่ได้มีความสุขและเต็มอิ่มเท่าไหร่หรอกเพราะมัน

แค่ก็เซ็กส์เป็นแบบวันไนท์สแตนด์ที่พอน้ำแตกก็แยกทางกันไป

"พี่ภาส"

"อะไรของนาย"

"เรียกพี่ว่าพี่ภาส ที่รัก หรือภาสเฉยๆก็ได้ และต้องเรียกแทนตัวเองว่าพัส หรือหนูพัสเท่านั้น"

"ทำไมฉันต้องเชื่อนายด้วย!!" โอ้ย!!! อย่าทำหน้ายั่วๆอย่างนั้นได้ไหมครับเมีย พี่ภาสคนนี้จะทนไม่ไหวเอา

"เพราะหนึ่งพี่เป็นผัวพัส สองพี่อายุมากกว่าพัสตั้งห้าปี เข้าใจรึยังครับ" ผมแกล้งก้มลงเป่าลมหาใจใส่ซอกคอขาวๆ เมียจ๋า

ของผมถึงกับขนลุกให้ผมเห็นเลยทีเดียว

"แน่ใจ??" ผมเงยหน้าถามหนูพัสอีกครั้ง

"แน่ใจที่สุด!!!"

"เลือกเองนะหนูพัส" จบคำพูดของหนูพัสผมก็ประกบปากจูบทันที สงสัยเพราะว่าหนูพัสจะตกใจเลยทำให้ผมมีโอกาสส่งลิ้น

เข้าไปสำรวจลิ้นเล็กๆนั่นที่ตอนแรกพยายมจะหนี แต่คงเป็นเพราะประสบการณ์ของผมเลยหลอกให้หนูพัสเคลิ้มตามผมจนได้

อืม!!! หวานมาก แค่จูบยังรู้สึกดีขนาดนี้ รู้เลยว่านี่คือจูบแรก ทั้งๆที่ไม่ประสีประสาเชี่ยวชาญเหมือนกับคนอื่นแต่หนูพัสทำเอา

ผมแทบคลั่ง

"อื้ออออ.....ไอ้บ้า!!!" ผมเช็ดคราบน้ำหวานทีไหลย้อยออกมาจากมุมปากของหนูพัส แค่จูบยังเขินหน้าแดงขนาดนี้

"ด่าอีกแล้วอยากโดนอีกหรอ? ต่อไปนี้ถ้าหนูพัสไม่เรียกพี่ว่าพี่ภาสหรือพูดคำหยาบกับพี่เมื่อไหร่พี่จะจูบหนูพัสทันที่ ไม่ว่าจะ

อยู่ที่ไหน ถึงจะอยู่ข้างนอกพี่ก็กล้านะถ้าไม่เชื่อลองดูได้"

"ไหนลองเรียกพี่ว่า 'พี่ภาส' สิ" ทีอย่างนี้หละกล้าหันมามองหน้าผม มองไม่มองเปล่ายังทตาดุใส่ผมอีก คิดว่าจะกลัวหรอ

"พี่ภาส!! พอใจยัง!!" หึ หึ เพราะผมแกล้งก้มลงทำถ้าจะจูบอีกหนูพัสก็หลับตาปี๋ตะโกนเรียกผมออกมา

"พอใจแล้วครับหนูพัสของพี่ภาส"

"ถ้าพอใจแล้วก็ลูกออกไปซักที ฉันจะได้ไปอาบน้ำซักทีเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว"

"หืมมม....เมื่อกี้แทนตัวเองว่าไงนะ"

"พัสไง!! พี่ภาสลุกเถอะพัสอยากอาบน้ำ" เด็กจริงๆเล๊ย แล้วคิดว่าทำหน้าอ้อนๆเสี่ยงอ่อยๆแบบนั้นแล้วจะรอดหรอ บอกเลยว่าไม

มันกลับยิ่งทำให้หนูพัสยั่วผมโดยไม่รู้ตัวอีกต่างหาก

    จุ๊บบบ!!!! 

"อ่ะ!! ไปอาบน้ำได้แล้วครับ หรือว่าจะให้พี่ช่วยอาบให้ก็ได้นะ พี่เต็มใจ"

"ไม่ต้อง!!! อาบเองได้!!!" ฮึ ฮึ พูดจบก็รีบวิ่งเข้าห้องน้ำไปเลยสงสัยจะกลัวจริงๆ โอ้ย!! เมียผมน่าร๊ากกกก...(ดีดดิ้น)

...

ฮึ๋ย!!! ไอ้บ้าภาส!!! ไอ้หน้าหื่น!!! ไอ้ทุเรศ!!! ไอ้ทะลึ่ง!!! โอ้ย!!! ไม่รู้จะด่ามันว่าอะไรดี ไม่น้าา....จูบแรกของฉานนน (T[]T)

อย่าให้ถึงคิวของฉันบ้างนะไอ้หน้าหื่นภาสฉันจะเอาคืนให้หายแค้นเลย หึ๋ย!!ถูปากจนเจ็บไปหมดแล้วนะทำไมมันยังเหมือน

กับว่าไอ้หมอนั่นยังจูบอยู่เลยอ่ะ อ๊ากกก!!! แล้วฉันจะใจเต้นแรงทำไมเนี่ย หยุดนะไอ้หัวใจบ้า!! ไม่จริง!! คนอย่าพัสกรจะ

หวั่นไหวไปกับไอ้หน้าหื่นภาสอย่างนั้นหรอ แย่ๆ แย่แน่ๆ ไอ้บ้านั่นเชี่ยวชาญซะขนาดนั้น แค่จูบฉันยังเคลิ้มรู้สึกดีไปด้วยเลย

แล้วฉันจะรักษาจิ้นฉันไว้ได้ยังไงเนี่ย!!!! (T___T)

"หนูพัสอาบน้ำเสร็จรึยังครับ!! ถ้ายังไม่ออกมา พี่จะเข้าไปช่วยอาบแล้วนะ" งื้ออ...ขนาดอาบน้ำยังจะตามมาหลอกหลอนฉันอีก

"เสร็จแล้วๆไม่ต้องเข้ามาเลยนะ"

"เสร็จแล้วก็ออกมาสิครับ พี่จะได้อาบน้ำบ้าง"

"อ๊ากกกก!!! พ่อจ๋าแม่จ๋าผีจับหนู"

"ตกใจอะไรหนูพัสพี่เอง"

"แล้วใครใช้ให้มายืนตรงนี้กันเล่า ก็นึกว่าผีโรคจิตมาขอส่วนบุญอะสิ"

"เดี๋ยวเถอ!! ว่าพี่หรอ จับจูบอีกสักทีดีมะ?" 

"ไม่ต้องเล๊ย!! ไปอาบน้ำได้แล้ว เหม็น!!"

"ไหนๆไม่เห็นเหม็นเลย ไม่เชื่อก็ลองดมดูสิ!!" พูดอย่างเดียวไม่พอยังจะมาให้ฉันดมอีก แหวะ!! ซกมกที่สุด!!

"แหวะๆเน่าแล้ว ไปอาบน้ำเลย"

"คร้าบๆ เดี๋ยวพี่จะอาบน้ำหอมๆมานอนกอดกับเมียจ๋า อย่าพึ่งชิงหลับไปก่อนหล่ะ"

    ปึงงง!!!

ไปเลยชิ่วๆไอ้บ้าภาส!! เรื่องอะไรฉันทำตามที่นายบอก ฉันไม่รอให้นายมาพรากจิ้นฉันไปหรอกไอ้บ้า นอนๆซะพัสกร

พรุ่งนี้จะเป็นยังไงค่อยว่ากันเอาวันนี้ให้รอดก่อน

"อ้าวหลับแล้วหรอ!! นอนไม่รอพ่อเลยนะหนูพัส" ใครจะรอนายกัน พูดอย่างเดียวก็ได้มั้ง ไม่ต้องมาจับมาลูบตัวไล้หน้าฉัน

อย่างนี้หรอก มันหยึ๋ย!!นะ

"ยินดีที่ได้รู้จักและยินดีต้อนรับเข้ามาเป็นสมาชิกครอบครัวอัครจินดากรณ์ด้วยกันนะครับหนูพัส ถึงพี่จะไม่ใช่คนดี แต่พี่

ก็จะพยายามเป็นพี่ เป็นเพื่อน และเป็นสามีที่ดีทีสุดของหนูพัสนะครับ ช่วยเปิดใจรับพี่เข้าไปอย่างที่พี่เปิดรับหนูพัสเข้ามา

ในใจของพี่ด้วยนะครับ ราตรีสวัสดิ์ครับคนดีของพี่"

     ฟอดดดด!!!   

           อื้ออออ.....ไอ้บ้าภาส นายกำลังทำให้ฉันนอนไม่หลับนะ!!! พูดบ้าอะไรของนายเนี่ย!!!! ถ้าฉันทำอย่างที่นายขอ

แล้วนายจะทำได้อย่างที่นายพูดรึป่าวนายภาส ถ้าฉันเปิดใจแล้วนายจะทำให้ฉันเสียใจรึป่าว........

 

...


มาแล้วค่ะ ตอนนี้เหมือนจะสั้น (รึป่าว?)

ขอบคุณทุกคนที่สนับสนุนมี่นะค่ะ

มี่จะลงอิมเมทดีมั้ย? ที่นี่เค้าให้ลงได้รึป่าว?

เพราะปกติแล้วอีกสองเว็บมี่จะมีรูปลงด้วยทุกตอน ช่วยบอกไอ้มี่คนนี้ทีค่ะ

 

 

[Mouse2U]

..

ถ้าพี่ภาสคิดที่จะนอกใจขึ้นมาเมื่อไร หนูพัสก็จับพี่ภาส 'เจี๋ยน!!!' เสียก็สิ้นเรื่องแล้วล่ะค่า~

ปล. ที่นี่สามารถลงรูปอิมเมจได้ค่าา ^^ แต่ขนาดของรูปภาพต้องไม่ใหญ่เกินไปกว่าที่ทางเล้ากำหนดไว้ด้วยนะค้าา~

[GuoJeng]

ตอนนี้สั้นอ่ะ ค้างคาเลย ๕๕๕๕ เข้าหอกันแล้ว พี่ภาสจะทำให้น้องพัสเสียใจมั้ยอ่ะ รอ อ่านตอนใหม่คับ

[manami_01]

พัชยอม ๆ พี่มันไปเถอะ หึหึ 

[เขียนสือ]

แรง.ร้าย.รัก...คุณเมียภาคบังคับ ตอนที่4    






"นี่ๆนายภาสตื่นสิ  ตื่น!! ไอ้บ้านี่ถ้าจะนอนก็อย่ามากอดคนอื่นเค้าไปทั่วอย่างนี้ซิ"   พัสตื่นตั้งแต่เช้ามืดทั้งๆที่เมื่อวานเหนื่อย

มาทัังวันแต่เพราะความที่ยังไม่ชินกับบ้านใหม่เลยทำให้ตื่นเช้ากว่าทุกที แต่เมื่อลืมตาขึ้นมาก็เห็นหน้าภาสอยู่ใกล้แค่คืบ

แถมยังนอนกอดตัวเองไว้แน่นอีกต่างหาก   

(อือ...ใครเสียงดังแต่เช้าว๊ะ น้องคนไหนเนี่ย!!  พี่ภาสจะนอนนะครับว่าแต่เมื่อวานเราพาใครมานอนด้วยหรอว๊ะ

เมื่อวานนน....เมื่อวานไม่ได้พาเด็กคนไหนมานี่หว่า เฮ้ย!!เมื่อกูไปแตงงานมานี่หว่า) ภาสเถียงกับตัวเองอยู่คนเดียวในใจ

"ถ้าเรียกดีๆแล้วไม่ยอมตื่น จะถีบแล้วนะ ปล่อยสิว่ะ อึดอัดโว้ยยย....ชาติก่อนเป็นหมีควายรึไงกอดแน่นซะขนาดนี้"

ชิบหาย!! เสียงหนูพัสนี่หว่าไอ้ภาสมึงลืมว่ามึงแต่งงานมีเมียแล้วได้ไงว๊ะ

"โธ่....เมียจ๋าให้ใจเย็นน่า จะรีบตื่นไปไหน พระอาทิตย์ยังไม่ขึ้นเลย" ผมเหลือบมองนาฬิกาดิจิตอลบนพนังห้องพึ่งจะ

ตีห้ากว่าๆเอง หนูพัสจะรีบตื่นไปไหน จะนอนไปถึงเที่ยงผมก็ไม่ว่าหรอก

"นอนไม่หลับ แล้วก็ปล่อยสักที!! อึดอัด!! กอดอยู่ได้เป็นหมีหรอ?" ดิ้น!! ดิ้นเข้าไปเลยหนูพัสเช้าๆอย่างนี้ไอ้ภาสน้อยมัน

ก็ตื่นพร้อมพี่นั่นแหละ ถ้าเกิดพี่หน้ามมืดปล้ำเมียแต่เช้านี่จะหาว่าพี่ไม่เตือนนะ

"ก็พี่ยังง่วงอยู่เลย นอนต่อเถอะนะ" ผมกระชับกอดให้แน่นขึ้นอีกนิด

"ไม่!! ปล่อยเลย จะไปอาบน้ำแล้ว!! อยากไปตลาด!! จะไปตลาด"

"ไปทำไมอ๊ะ"

"ไปซักผ้ามั้ง!! ไปซื้อของอะดิ ถามโง่ๆ"

"ซื้ออะไรอ่ะ ฝากเด็กในบ้านไปซื้อให้ดิ หรือไม่ก็เดี๋ยวตอนสายๆพี่พาไปซื้อที่ห้างก็ได้"

"ไม่อ่ะ!! อยากไปเอง จะไปซื้อของสดมาทำอาหาร ตลาดตอนเช้าๆได้ของสดใหม่มากกว่าในห้างอีก"

อ่อ! ที่แท้ก็แค่ต่อมแม่บ้านแตกนี่เอง ก่อนมาพ่อแม่ของหนูพัสก็กระซิบบอกมาเหมือนกันว่าหนูพัสชอบทำอาหารมาก

ตอนอยู่กรุงเทพฯก็ชอบทำกินเองมาตั้งแต่เด็กเพราะย่าเค้าสอนไว้ และบวกกับนิสัยที่เป็นคนไม่ชอบพึ่งพาคนอื่น

แต่พวกบอกว่าอาหารของหนูพัสอร่อย อ๊า!! ผมอยากลองชิมบ้างเหมือนกันนะเนี่ย!!

"จุ๊บก่อน!! เดี๋ยวพี่พาไป" ผมแกล้งทำปากจู๋ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ หนูพัสก็ยกมือดันหน้าผมทันทีเลย

"เรื่อง?"

"มอนิ่งคิสไงครับ!! ที่รัก" พอผมบอกหนูพัสก็ทำหน้าเหม็นเบื่อทันที ฮึๆ ยิ่งทำอย่างนี้ผมยิ่งอยากแกล้ง

"เพื่อ?"

"จูบอรุณสวัสดิ์สามีตอนเช้าไง มันเป็นหน้าที่ ที่ภรรยาที่ดีควรกระทำ แต่ถ้าหนูพัสไม่ทำก็ไม่เป็นไรพี่ก็จะนอนกอดเรา

เอาไว้ออย่างนี้แหละ ก็ดีเหมือนกันพี่ชอบ"

"แค่ข้ออ้างที่จะฉวยโอกาสรุ่มร่ามกับฉันน่ะสิ!! คนอย่างนายอ่ะ" ดูปากคอเลาะร้ายซะเหลือเกิน ไอ่ปากยื่นๆนี่อยากจะกระชาก

มาจูบเองซะให้รู้แล้วรู้รอด

"ไม่ให้ฉวยโอกาสกับเมียแล้วจะให้ไปฉวยโอกาสกับแมวที่ไหน แล้วพี่บอกให้เรียกพี่ว่าอะไร ตกลงจะจุ๊บพี่เองหรือจะให้

พี่จูบลงโทษดีครับเมีย" ฮึๆ น่าขำจริงๆเวลาหนูพัสทำหน้าแหยงๆอย่างนี้

"ฮึ๋ย!!!"

"หนึ่ง สอง สา..."

   จุ๊บบบ!!! 

"ถ้าพอใจแล้วก็ปล่อยได้ฉันซักที"

"เมื่อกี้พูดว่าอะไรน๊ะ?" ผมแกล้งหรี่ตาถามทั้งๆที่ผมก็ได้ยินเต็มสองหู

"ปล่อยพัสสักที!! พัสจะไปอาบน้ำแล้ว"

"โอเคๆ ถือว่ารอดไปนะ ถ้าพลาดอีกพี่จะลงโทษจริงๆแล้วนะ"

"ฮึ๋ย!!!"

"อาบน้ำเร็วๆ นะเมียจ๋าาา...พี่คิดถึงงงงง......" ฮ่าๆ ผมไม่รู้ว่าจะพูดยังไงดี มันทั้งตลก ทั้งรู้สึกดีเลย เวลาที่ตื่นขึ้นมาแล้ว

เห็นหน้าและได้แหย่ให้หนูพัสอารมณ์เสียเล่น ฮ่าๆสงสัยผมจะเป็นพวกโรคจิตแล้วแน่ๆเลย

...

"เออ!! หนูพัส!! เอ้านี่!! บัตรเครดิตอันนี้พี่ให้หนูพัส บัตรใบนี้ไม่จำกัดวงเงิน หนูพัสอยากจะได้อะไร อยากใช้เท่าไหร่

ก็ใช้ไปเถอะมันเป็นของหนูพัส พี่ให้" อยู่ดีๆไอ้บ้าภาสก็ยื่นแบล็คการ์ดมาให้ผม ไอ้บ้านี่มันรวยขนาดนั้นเลยหรอ ผมก็พอ

จะมีความรู้เรื่องบัตรเครดิตอยู่บ้าง ไอ้แบล็คการ์นี้มันไม่ได้มีกันง่ายๆเลย ไม่ใช่ใครก็ได้ที่จะมี แถมยังต้องเป็นคนที่ทาง

ธนาคารเชิญให้ใช้เองซะด้วยซ้ำ และจะต้องมีเงินประกันนอนอยู่ในธนาคารจำนวนมากด้วย แล้วหมอนี่มันมีได้ไงเนี่ย

เพราะที่รู้ๆคือมันยังไม่ได้ทำงานกับคุณพ่อเจ้าสัวไม่ใช่หรอ  แล้วมันไปเอามาจากไหน

"แบล็คการ์ดเนี่ยนะ?"

"อืม!! ก็แบล็คการ์ดนะสิครับ"

"นายไปเอามันมาจากไหน นายยังไม่ได้ทำงานไม่ใช่รึไง เอาของคุณพ่อมาหรอ? ฉันไม่เอาหรอกนะไม่อยากรบกวนท่าน"

"ใครบอกว่าของคุณพ่อกัน!! นี่มันเป็นบัตรของพี่ หนูพัสก็เอาไปใช้ก่อน เดี๋ยวว่างๆพี่จะพาหนูพัสไปทำบัตรเป็นของ

ตัวเองแล้วกัน  แล้วอีกอย่างนะถึงพี่จะไม่ได้ทำงานกับพ่อ แต่พี่ก็มี่งานมีธุรกิจของพี่เหมือนกันนะ"

"ไม่เอาอ๊ะ!! มันมากเกินไป นายเก็บไว้เถอะ ฉันยังพอมีเงินเก็บอยู่บ้าง เดี๋ยวฉันจะหางานทำไม่รบกวนเงินของนายหรอก"

"รบกวนอะไรกัน!! เราเป็นสมีภรรยากันนะ!! เงินของพี่ก็เหมือนเงินของเรา แล้วอีกอย่างถึงพี่จะไม่ได้ทำงานหรือได้มรดกพ่อ

แค่เมียคนเดียวพี่ก็มีปัญญาเลี้ยง อย่าคิดมาก และไอ้เรื่องที่จะหางานทำอ่ะ เลิกคิดไปเลยที่ไม่ปล่อยให้เราห่างหูห่างตาพี่หรอก

พี่เป็นห่วง เมียพี่ยิ่งสวยๆอยู่เดี๋ยวใครลักไปพี่ก็แย่นะสิ"

"ไม่!! ขอร้องนะจะห้ามอะไรก็ได้ แต่อย่าห้ามฉันทำงานเลย มันยิ่งทำเหมือนฉันเป็นคนที่ไม่มีค่า"

"ก็ได้ๆ ถ้าหนูพัสอยากทำงานจริงๆ ก็มาทำงานกับพี่โอเคมั้ย?" หึ!! เนียนตลอด พูดอย่างเดียวไม่ได้ จะต้องเข้ามากอดตลอด

"แล้วนายทำงานอะไรอ๊ะ ฉันจะทำได้หรอ" หน้าอย่าไอ้หมอนี่มันจะทำอะไรอ่ะ

"พี่เปิดผับมาตั้งแต่สมัยเรียนมหาลัยแล้วอ่ะ ตอนแรกมันก็เป็นผับเล็กๆธรรมดาๆนี่แหละ แต่พอเริ่มทำไปได้สักสองปีผล

ตอบรับมันก็ดีขึ้นเรื่อยๆ ก็เลยต้องเพิ่มสาขาไปหลายๆจังหวัดในกรุงเทพฯก็มีนะ ช่วงหลังๆมานี่พวกนักท่องเที่ยวต่างชาติ

กับพวกลูกหลานไฮโซที่รู้จักผ่านพ่อก็เริ่มเรียกร้องให้เปิดไฮคลาสแบบมีระดับหน่อยเพราะไอ้พวกนี้มันเที่ยวกับธรรมดาๆ

ไม่ไหวพี่ก็เลยเปิดผับหรูแข่งกับผับธรรมดาๆของตัวเองนี่แหละ และอีกอย่างพี่ก็ยังร่วมหุ้นลงทุนเปิดรีสอร์ทกับเพื่อน

ทางภาคเหนือด้วยหน่ะ เอาไว้ว่างๆพี่จะพาไปเที่ยวนะ ส่วนงานก็เดี๋ยวพี่เอาบัญชีของที่ผับทุกๆสาขามาให้พัสทำที่บ้านดีไหม

พี่รับรองว่าพัสไม่มีเวลาว่างแน่ๆ"

"อือ!! ก็ได้"

"แล้วไอ้แบล็คการ์ดเนี่ยพัสก็เอาไว้ใช้ก่อนนะ ไม่ต้องเกรงใจหรอก อย่างที่บอกเงินพี่ก็คือเงินของพัส"

"อืม!!"

"ดีมากครับ!!"

   จุ๊บๆ จุ๊บๆ จุ๊บบบ 

"ไอ้บ้านายมาจู๊บฉันทำไมเนี่ย?"

    จุ๊บบบ

"ก็เพราะหนูพัสลืมข้อตกลงของเรา พูดไม่เพราะออกมาตั้งหลายคำ"

"ฮึ๋ย!!" ไอ้บ้าเอ้ย!! ฉวยโอกาสตลอด ที่คุยกันเมื่อกี้ฉันจะมองนายในแง่ดีอยู่นิดนึงแล้ว นิดนึงๆ นิดเดียวจริงๆ

"ฮ่าๆๆๆๆ" หัวเราะๆ หัวเราะเข้าไป ฉันขอให้นายสำลักน้ำลาย กัดลิ้นตวเองตายไปเล๊ยยยย.....ไอ้บ้าภาส!!



........................................................................................


"เออนี่!! หนูพัสจะไปดูอะไรก่อนดีครับ" และแล้วตอนนี้ผมก็มาอยู่ห้างที่ใหญ่ที่สุดในภูเก็ตจนได้ หลังจากที่โต้วาทีกับ

ไอ้บ้าภาสอยู่นานสองนาน

"ไม่รู้ดิ!! ยังไม่อยากได้อะไรเลยอ่ะ บอกแล้วว่าถ้านึกได้แล้วว่าอยากจะซื้ออะไรก็ค่อยมา" เรื่องนี้แหละครับที่เราเถียงกันมา

ตั้งแต่ทานมื้อเช้าเสร็จก็ผมยังนึกไม่ออกจริงๆนี่ครับว่าอยากได้อะไร

"ถ้าอย่างนั้นเราไปดูเสื้อผ้าก่อนมั้ย??" ร่าเริงเหลือเกินแล้วไอ้มือที่อยู่ไม่สุขนี่อีกมันน่าตัดทิ้งนัก ทั้งลูบทั้งบีบเอวผมอยู่นั้นแหละ

ปัดออกแล้วปัดออกอีก จนเบื่อที่จะห้ามแล้ว เดี๋ยวมันเมื่อยมันก็คงเลิกเองแหละ พูดไปก็เท่านั้น

"ก็ได้แล้วแต่ นา...เอ่อ....แล้วแต่พี่ภาสเลย" เกือบไปแล้วไหมล๊ะหนูพัส เมื่อกี้ก็โดนจูบกลางลานจอดรถของห้างไปแล้ว

กะอีแค่ผมเรียกมาว่าไอ้บ้าเนี่ย อับอายเลยทีเดียว

   ครืดดด....ครืดดด   

"ใครโทรมาอ่ะ" ผมถามขึ้น หลังจากที่เห็นว่าไอ้บ้าพัสหยิบโทรศัพท์ที่กำลังสั่นอยู่ในกระเป๋าหิ้วของผมออกมาดู ที่กระเป๋าผม

ไปอยู่กับไอ้บ้านี่ได้ไงอ๊ะหรอ ก็เพราะว่าเจ้าตัวเค้าอาสาถือให้หน่ะสิ

"พ่อพี่น่ะ"

"โหลพ่อ!! โทรศัพท์เมียผมแล้วไงอ่ะ พ่อแหละโทรหาเมียผมทำไม วู้!!! พูดมากว๊ะพ่อ!! ไม่เอา ไม่ให้คุย เออๆ รู้แล้ว

แค่นี้นะพ่อ!! เออๆ หวัดดีพ่อ!!" ผมกำลังจะยื่นมือไปหยิบมารับเลย แต่ไอ้บ้าภาสรับสายเองซะก่อน แล้วช่วยบอกผมที

ว่านั้นคือประโยคที่พ่อลูกเค้าคุยกันอ่ะ ให้ตายเถอะ!!! เถื่อนได้อีก!!!

"คุณพ่อว่ายังไงอ่ะ"

"ให้ไปกินข้าวเย็นที่บ้านโน้นน่ะ พ่อเค้าบอกว่าเหงา ให้ตายเถอะ!! ร้อยวันพันปีก็อยู่คนเดียวมาตลอด จะเพิ่งมาเหงา

อะไรตอนนี้ว๊ะ พ่อนะพ่อ" ฮ่าๆ ดูท่าทางไอ้บ้าพัสจะหัวเสียสุดๆเลย จะอะไรขนาดน้าน

"ถ้าอย่างนั้นเราแวะซื้อขนมบูหลูไปฝากคุณพ่อแล้วก็ซื้อไปไว้ทานเองด้วยดีไหม มีอยู่เจ้านึงที่ฉันชอบมากเลยฉันเคยกิน

ตอนที่ปู่กับย่าพามาเที่ยวที่นี่หน่ะ"

"ขนมบูหลู? มันคืออะไรอ่ะ??" ไอ้บ้าภาสถามผมด้วยหน้าที่มึนและงงมาก

"ขนมไข่ไง ที่มันนุ่มๆหอมๆ แต่ที่นี่เข้าเลียกว่าขนมบูหลูอ๊ะ มันนิ่มจนแทบละลายในปากได้โดยไม่ต้องเคี้ยวเลยหล่ะ พูดแล้ว

ก็อยากกินเลยอ่ะ นายไม่รู้จักหรอ?? สาบานสิว่าอยู่ภูเก็ตจริงๆหน่ะ" ให้ตายเถอะของเค้าออกจะอร่อยดันไม่รู้จักได้

ไปอยู่ซอกหลืบไหนมาเนี่ยนายณัฐภาส!!

       จุ๊บบบบ!!

"อ่อ!! ก็พี่ไม่รู้นี่ว่ามันเรียกแบบนั้นเคยแก่กินไม่เคยเรียกชื่อและชวนมันคุยด้วยซักที แล้วก็คงรู้นะว่าทำไมพี่ถึงจุ๊บเราน่ะ"

"ฮึ่ย!!! ไม่ต้องมายิ้มเลย ไม่ไอายรึไง คนมองเต็มเลย ไปกันได้แล้ว!!!!"

"คร้าบๆ ที่รักสั่งอะไรพี่จะทำตามทุกอย่างเลย ฮ่าๆๆ" ไอ้หน้าหื่นภาส!!! ไอ้บ้าเอ้ย!! คนมองกันทั้งห้างแล้ว ยังมีหน้ามา

ยักคิ้วให้อีก โมโห!!! โมโหสุดๆ คนอะไรกวนประสาทชะมัด!!!

...

"อ้าว.....มาแล้วหรอหนูพัส มาๆนั่งก่อนๆ"

"สวัสดีครับคุณพ่อ พัสซื้อขนมบูหลูมาฝาก"

"ขอบใจลูก ขอบใจที่ยังอุตสาห์มากินข้าวเป็นเพื่อนคนแก่ๆอย่างพ่อ"

"ไม่เป็นไรหรอกครับ พัสทานข้าวกับพี่ภาสแค่สองก็เหงาเหมือนกัน มีคุณพ่อเพิ่มมาอีกคนก็สนุกดีครับ"

"ฮื้มๆ พ่อครับลูกชายพ่อก็มาด้วย แถมยังนั่งหัวโด่อยู่นี่ ใจคอพ่อจะไม่ทักผมหน่อยหรอ??" ผมถามขึ้นหลังจากที่ฟังพ่อผัว

กับลูกสะใภ้เค้าคุยกันสองคนตั้งแต่เดินเข้าบ้านมา ทิ้งให้ผัวกับลูกชายแท้ๆอย่างผมเป็นหมาหัวเน่า ไม่มีบทสนทนาตั้งนาน

สองนาน มันน่านัก ลืมไอ้ภาสคนนี้ไปเลยทั้งพ่อทั้งเมียเลย อย่างนี้มันใช่หรอว๊ะ??

"โทดทีว๊ะ ฉันนึกว่าหนูพัสจูงหมามาด้วย ฮ่าๆๆ" พ่อกูแร๊งงงงงง!!

"คิกๆ" เมียกูก็ขำไปกับเข้าด้วย

"พ่อ!!นี่ผมเป็นลูกพ่อนะ ถ้าผมเป็นหมาพ่อก็เป็นลูกหมา หนูพัสหยุดขำเดี๋ยวนี้เลยนะ ถ้าไมหยุดพี่จะจับจูบต่อหน้าพ่อนี่แหละ

เอาอย่างนั้นดีไหมครับ" ผมบอกพ่อก่อนที่ จะหันมาพูดขู่หนูพัส

"อุ๊บส์!!" ได้ผลแฮะหนูพัสเอามือปิดปากทันทีเลย เมียผมไม่รู้ว่ากลัวหรืออายกันแน่แก้มแดงแปร๊ดเลย ฮึๆให้มันรู้ซะบ้าง

ว่าใครเป็นใคร จะสู้กับพี่ภาสคนนี้ยังเร็วไปร้อยปีนะเมียจ๋า

"ฮ่าๆใจเย็นเว้ยไอ้ภาส!! หนูพัสเค้าเขินหน้าแดงไปหมดแล้ว"

"พัสเปล่าเขินนะครับคุณพ่อ" จะส่ายหน้าให้หัวหลุดไปเลยก็ไม่ทันแล้วหนูพัส!!

"ฮ่าๆๆ/ฮึๆๆ"

"งื้อ!!! พัสขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะครับคุณพ่อ" ฮ่าๆ เป็นเพราะผมกับพ่อระเบิดหัวเราะออกมาพร้อมกัน หนูพัสเขินจัด

จนทนนั่งอยู่ให้พ่อแซวไม่ไหว เลยเดินเอามือกุมแก้มแดงๆหนีไปห้องน้ำเลย

"เดี๋ยวกินข้าวเสร็จแล้ว ก่อนกลับบ้านแกเข้าไปคุยกับฉันที่ห้องทำงานทีนะณัฐภาส" พอหนูพัสพ้นสายตาไปแล้วพ่อก็เปลี่ยน

เป็นสีหน้าจริงจัง และพูดกับผมด้วยเสียงเข้ม

"เรื่องอะไรครับพ่อ" ผมถามออกไปเพราะทุกครั้งที่พ่อพูดกับผมด้วยเสียงแบบนี้และเรียกชื่อจริงของผมทีไร จะต้องเป็น

เรื่องใหญ่หรือเป็นเรื่องที่สำคัญมากจริงๆ

"เรื่องหนูพัส!! มันเป็นเรื่องสำคัญที่แกควรจะรู้ไว้นะณัฐภาส" เรื่องเกี่ยวหนูพัสหรอ?

"เรื่องอะไรครับพ่อ??"

"เอาไว้คุยกันที่หลัง หนูพัสมาแล้ว เป็นยังไงบ้างหนูพัส หายเขินพี่เค้ารึยังลูกฮึ??" พอหนูพัสเดินเข้ามาพ่อก็ปรับสีหน้าเป็น

ยิ้มแย้มและคุยเล่นกับหนูพัสเหมือนเดิม ทำเหมือนว่าเมื่อกี้ไม่ได้พูดอะไร

"งื้อออ!! พัสเปล่านะครับคุณพ่อ" หนูพัสตอบพรางทำหน้างออย่าหน้ารัก พ่อถึงกับยิ้มตามเลย แต่ผมนี้สิกลับยิ้มไม่ออก

ไอ้คำพูดของพ่อเมื่อกี้มันทำให้ผมค้างคาใจมากเลย ลงได้พ่อพูดด้วยสีหน้าจริงจังขนาดนั้นมันคงจะไม่ใช่เรื่องดีสักเท่าไหร่หรอก

ผมอยู่กับพ่อทำงานกับพ่อมาตลอดชีวิตทำไมผมจะเดาไม่ออก แต่แค่ผมยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่าจะมีเรื่องอะไรที่เกี่ยวกับหนูพัสที่ทำ

ให้พ่อถึงต้องมีท่าทางเครียดขนาดนั้น

...

ตอนนี้ก็ยังไม่มีอะไรมากนะคะ ไม่รู้จะถูกใจคนอ่านรึป่าว??

 

[เขียนสือ]

ข้อตกลงในการเข้ามา  กรุณาอ่านทุกท่าน
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย
หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบน
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง
บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้
เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์  และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด  คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่น ช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆ ก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเอง
เพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่ง
ส่วนการพูดคุยนั้น  ก็ประมาณอย่าทำให้กระทู้กลายพันธุ์ ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้
หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชาย
เข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
5.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
6.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ยกเว้นแนะนำนิยายหรือเรื่องราวที่อยากให้เพื่อนๆตามไปอ่านแล้วขอมาลงไม่สะดวก และช่วยกรุณาโพสลิงค์ที่บอร์ดนั้นกลับมาที่เวป http://www.thaiboyslove.com แห่งนี้ด้วยนะครับ เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับ
7.ข้อความที่ท่านได้อ่านในเว็บเพจนี้ เกิดจากการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเว็บไซต์แห่งนี้ ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และ ไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ ผู้อ่านจึงควรใช้วิจารณญาณในการกลั่นกรองด้วยตัวเอง
8.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
ให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่า
แล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ด
เป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
9.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
10.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
อ่านเพิ่มเติม ที่นี่เจ้าค่ะ : http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

[Mouse2U]

คุณพ่อจะบอกความลับของหนูพัสกับพี่ภาสแล้วสิน้าา~ พี่ภาสรู้แล้วก็อย่าเพิ่งช็อคไปเสียก่อนนะคะ ^^

เราขอ หนูพัสสักทีสองทีได้ไหมคะพี่ภาส~ ><

[เขียนสือ]

แรง.ร้าย.รัก...คุณเมียภาคบังคับ ตอนที่5   







พวกเราสามคนก็ทานข้าวกันเสร็จแล้วแหละ ตอนนี้ก็นั่งคุยให้อาหารมันย่อยก่อนจะกลับ และอีกอย่าง

ก็คือผมและพ่อรอหาจังหวะเหมาะๆที่จะแยกไปคุยกันสองคน

    เมี้ยววว.... เมี้ยววว....

"อ๊างง!! ลูกแมวนี่หน่า อื้อออ...น่ารักจังเลยยย......" หือออ!! พอเห็นไอ้จันทร์เจ้าไอ้แมวอ้วนจอมตระกะของพ่อผมเดินผ่านมา

หนูพัสก็ไถลตัวลงไปนั่งเล่นกับไอ้จันทร์เจ้าเลยครับ

"อ่า!! พ่อพึ่งนึกขึ้นได้!! เดี๋ยวหนูพัสนั่งเล่นกับไอ้จันทร์เจ้าไปก่อนนะลูก พ่อขอยืมตัวพี่ภาสของหนูไปคุยเรื่องงานหน่อย"

"ตามสบายเลยครับคุณพ่อ ^___^" หนูพัสตอบก่อนที่จะหันไปเล่นไปยิ้มกับไอ้จันทร์เจ้ามัน ยิ้มซะผมอิจฉาแมวอ้วนอย่างมันเลย

"ไปภาส ไปช่วยพ่อดูงานหน่อย" เพราะผมมัวมองหนูพัส จนพ่อต้องเรียกและมองด้วยสายตาที่ว่า'ลุกเดี๋ยวนี้'

"ครับพ่อ!! หนูพัสเล่นกับไอ้แมวอ้วนนี่ไปก่อนนะไอ่นี่มันชื่อจันทร์เจ้า เดี๋ยวพี่ไปคุยกับพ่อแปปนึง" ผมรับคำพ่อ ก่อนที่จะ

ก้มลงบอกกับหนูพัสที่เล่นกับแมวจนไม่สนใจผมเลย

"รู้แล้วน่า ไม่ใช่เด็กนะ!!" ฮึ ฮึ หันมาทำหน้างอใส่ผม จนผมอดไม่ได้ที่ดึงแก้มขาวๆป่องๆนั่น

...

"พ่อมีอะไรจะคุยกับผมหรอครับ" ผมปิดประตูล็อคห้องทำงานของพ่อเสร็จก็เปิดประเด็นถามทันที ถึงผมกับพ่อเหมือนจะเล่น

หัวกันได้ แต่ผมก็รู้ว่าเวลาไหนควรเล่นเวลาไหนควรจริงจัง เพราะพ่อผมไม่ใช่คนที่ใจดีอย่างที่เป็นกับหนูพัสหรอก จะเล่น

หรือจะเอ็นดูแค่เป็นคนๆไป แต่ตั้งแต่ผมจำความได้ก็มีแค่ผมกับหนูพัสเท่านั้นแหละที่พ่อจะคุยเล่นด้วย เพราะกิจการงานของ

พ่อจำเป็นจะต้องเจอคนมากหน้าหลายตา พ่อก็เลยจะระแวดระวังตัวอยู่ตลอดเวลา พ่อสอนให้ผมมองคนเป็นและป้องกันตัวเอง

จากคนที่ไม่หวังดีมาตลอด ถ้าจะเรียกพ่อว่ามาเฟียคนนึงเลยก็ได้ เพราะธุรกิจค้าเพชรข้ามชาติของพ่อมันพามาซึ่งอันตรายเสมอ

ทำให้พ่อรู้จักเรียนรู้และต่อสู้มาจนถึงทุกวันนี้ และผมก็เรียนรู้และทำงานอยู่กับพ่อมาตั้งแต่จำความได้จนทำให้ผมซึมซับ

สิ่งเหล่านี้ไปด้วย

"อ่ะ!! เอานี่ไปดู" ผมรับซองเอกสารที่พ่อส่งให้ ก่อนที่จะนั่งตรงข้ามกับพ่อและเปิดเอกสารดู ในซองเอกสารที่พ่อยื่นให้ผมมานั้น

มีข้อมูลและรูปถ่ายของไอ้ธาราหรือธาราธรณ์ ภูวนนท์  ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนคนเดียวของนายหัวรพี ภูวนนท์เจ้าของบ่อน

คาสิโนผิดกฎหมายขนาดใหญ่ที่มีอิทธิพลอยู่มากเหมือนกันในทางแถบชายแดนใต้นี้  และไอ้ธาราก็เป็นศัตรูอันดับหนึ่งของ

ผมด้วย ผมกับมันเป็นคู่แข่งคู่แค้นกันในทุกๆเรื่องตั้งแต่สมัยเด็กแล้ว

"พ่อให้ผมดูประวัติไอ้ธาราทำไมครับ แล้วมันเกี่ยวอะไรกับหนูพัสด้วย" ถึงผมกับไอ้ธาราจะไม่ได้จบความแค้นกันอย่างชัดเจน

แต่ผมก็ไม่เห็นมันมาปั่นประสาทหรือก่อกวนในผับของผมตั้งนานแล้วนะ

"แกอยากรู้รึป่าวว่าทำไมฉันถึงบังคับให้แกแต่งงานกับหนูพัสเร็วขนาดนี้ ฮึ!! ณัฐภาส"

"ก็พ่อหลอกผมว่าเราหมั้นกันตั้งแต่เด็กนี่ครับ"

"ฉันจะบอกแกให้นะภาส ว่าฉันไม่ได้หลอกแกเลย แกกับหนูพัสนะเป็นคู่หมั้นกันจริงๆ ตอนนั้นแกคงยังเด็กมากเกินไป

ถึงยังจำอะไรไม่ได้ และอาจจะเป็นเพราะเราไม่ได้มีพิธีหมั่นกันอย่างเป็นทางการ มีเพียงแต่การพูดคุยของฉัน แม่แก และปู่ ย่า

ของหนูพัสเท่านั้น ตอนนั้นชินกรกับพิมพ์ชมพูพ่อแม่ของหนูพัสยังอยู่ต่างประเทศอยู่เลย ส่วนของหมั้นก็มีเพียงแค่แหวนทอง

วงเล็กๆราคาแค่ไม่กี่พันเท่านั้น เพราะตอนนั้นฉันยังเป็นพ่อค้าจนๆไม่ได้เป็นเจ้าสัวอย่างทุกวันนี้ แต่บังเอิญฉันได้มีโอกาสที่

ได้ทำงานกับคุณท่านทั้งสอง ไม่ต้องทำหน้างง ก็ปู่กับย่าหนูพัสนั่นแหละ ท่านทั้งสองเป็นคนดีคอยช่วยเหลือและชี้ช่องทาง

ทำมาหากินให้ฉันมีได้ถึงทุกวันนี้" พ่อเล่าไปและทำหน้าเหมือนนึกไปถึงอดีตวันเวลาที่ผ่านมาตอนนั้น

"ถ้าพ่อจนมากขนาดนั้นทำไมปู่ย่าของหนูพัสถึงยอมให้ผมหมั้นกับหนูพัสหล่ะครับพ่อ" ผมถามด้วยความสงสัย

"วันนึงตอนที่เรายังอยู่กรุงเทพฯ วันนั้นแม่แกต้องไปทำงานและเอาแกไปด้วยไม่ได้ฉันก็เลยต้องหอบแกไปทำงานที่บ้าน

คุณท่านด้วยกัน ฉันก็ปล่อยแกทิ้งไว้ให้เล่นอยู่บริเวณสวนในบ้านคุณท่านนั้นแหละ จนแกได้รู้จักและไปนั่งเล่นเป็นเพื่อน

หนูพัสหลังจากวันนั้นมาแกก็ร้องตามฉันทุกครั้งที่ฉันไปทำงานบ้านคุณท่านบอกว่าจะไปเล่นกับหนูพัส คิดถึงหนูพัส

จนฉันกับคุณท่านทั้งสองเห็นแกจับแก้มหอมแก้มบ้าง กอดหนูพัสบ้าง ปู่หนูพัสก็เลยถามแกว่า'ชอบน้องหรอ' แกก็บอกเต็มปาก

เต็มคำเลยว่า 'ภาสรักหนูพัสภาสจะให้หนูพัสเป็นเจ้าสาวของภาส' พอจบคำพูดของแก คุณท่านก็เงียบไปซะฉันใจคอไม่ไดีเลย

จนพวกคุณท่านเค้าหลุดขำกันออกมา ฉันก็เลยพูดเล่นๆว่า 'ถ้าหนูพัสเป็นผู้หญิงนะฉันจะขอจองไว้ให้แกก่อน' แต่ท่านก็บอกว่า

'เอาสิถ้าเป็นเจ้าภาสฉันยินดี' ตอนนั้นฉันก็คิดว่ามันแปลกอยู่ที่จะให้ลูกหมั้นกับเด็กผู้ชายด้วยกันเพราะว่าฉันก็หวังไว้ว่าอยากจะ

มีหลานไว้สืบสกุล คุณท่านท่านคงจะรู้ทันความคิดฉัน ท่าเลยพูดออกมาว่า 'ไม่ต้องห่วงเรื่องคนสืบสกุลหรอกพ่อชัช หนูพัสของ

ฉันเป็นเด็กที่ได้พรมาจากพระเจ้าทำให้มีมดลูกตั้งแต่กำเนิดและสามารถตั้งท้องมีลูกได้ถ้าเกิดว่ามีคนรักเป็นผู้ชาย' กลับบ้านไป

ฉันก็เลยลองคุยลองปรึกษากับแม่แกดูแม่แกก็รักหนูพัสเหมือนลูกคนนึงเหมือนกัน ฉันกับแม่แกก็เลยถามแกให้แน่ใจอีกที

ก่อนที่จะตัดสินใจ แกก็บอกว่า 'ภาสรักหนูพัสมากๆเลย ภาสจะแต่งงานกับหนูพัสครับพ่อ' วันต่อมาฉันกับแม่แกก็ไปคุยกับ

คุณท่านทั้งสองเรื่องขอหมั้นหนูพัสไว้ให้แกก่อน ท่านก็ตกลง แต่ฉันกับแม่แกไม่มีอะไรเลย มีแค่แหวนทองวงเล็กๆที่ฉันขอ

แม่แกแต่งงาน แม่แกก็เลยถอดแหวนทองวงนั้นให้คุณท่าน ที่จริงคุณท่านจะไม่รับไว้หรอกเพราะเห็นว่ามันมีค่ามากสำหรับ

แม่แก แต่แม่แกก็อยากให้มีหลักประกันไว้ คุณท่านก็เลยยอมรับมันไว้ แกรู้ไหมภาสแหวนทองวงเล็กวงนั้นมันแทบจะไม่

มีค่าไม่มีราคาเลยสำหรับคนระดับนั้นแต่ท่านก็รับไว้เพราะท่านเอ็นดูและไว้ใจแก ถ้าแกพอจะจำคำพูดของคุณท่านใน

วันนั้นได้ก็คงจะดี"

"แล้วท่าพูดว่าอะไรครับพ่อ"

"ท่าบอกว่า 'เจ้าภาสเอ้ย ปู่กับย่ายกหนูพัสให้เราแล้ว ในวันข้างหน้าภาสก็ช่วยดูแลน้องแทนปู่กับย่าหน่อยนะ น้องเป็นคนน่า

สงสารนะภาส น้องไม่เคยได้รับความอบอุ่นจากพ่อแม่อย่างภาสเลย เพราะพ่อแม่เค้าทิ้งให้อยู่กับปู่ย่าตั้งแต่สามวันแรกที่เกิด

มาเลย  รักน้องให้มาๆนะภาส เพราะน้องเป็นด็กดี' แค่นี้แหละแต่ที่ฉันเล่าให้แกฟังก็เพราะว่าอยากให้แกรู้ไว้ว่าเมียของแกคนนี้

แกเป็นคนเลือกมาเอง ฉันไม่ได้บังคับแกอย่างที่แกพูดเลย" ที่พ่อพูดนี่เรื่องจริงหรอว๊ะเนี่ย!!

"แล้วทำไมผมถึงจำอะไรไม่ได้เลยหล่ครับพ่อ"

"ตอนนั้นแกพึ่งจะ8ขวบ ส่วนหนูพัสก็พึ่งจะ3ขวบ เอง แกคงจะจำได้หรอก พอโตมาหน่อยแกก็หิ้วชะนีปิงแล้วหน่ะ"

"โธ่!!....พ่อก็เชื่อคำพูดเด็กเน๊าะ" แค่แปดขวบนี่นะ ถ้าเกิดหนูพัสโตมาตัวถึก ตัวดำ กระเทยล่ำไม่ได้สวยอย่างนี้ไอ้ภาสจะทำไง

"ฉันไม่ได้เชื่อแก!! ฉันเชื่อคำทักของพระที่ทักตอนแม่แกใกล้คลอดลูกหมาอย่างแกออกมา ท่านบอกว่า 'ถ้าช่วงไม่พ้นสิบ

ขวบปี ถ้าแกบอกว่ารักใครชอบใครและอยากจะแต่งานกับคนไหนให้ตามใจแก เพราะว่าเค้าคนนั้นเป็นคู่แท้ของแกที่ชาติที่

แล้วไม่สมหวังและพลัดพรากจากกันมา ชาตินี้ก็ช่วยให้เค้าได้รักกันอย่างที่ใจปารถนาสักที' ก็แค่นั้น" จริงหรอเนี่ย!! แมร่งเป็น

อะไรที่บรรยายออกมาเป็นความรู้สึกไม่ได้จริงๆ เหมือนกับจะคับคล้ายคับคลาเหมือนกันว่าตอนเด็กๆเคยเล่นกับเด็กหน้าหวานๆ

"แต่แล้วเรื่องไอ้ธารา มันเกี่ยวอะไรกับหนูพัสหล่ะครับ"

"ตอนแรกฉันอยากจะให้แกเจอและเริ่มทำความรู้จักคุ้นเคยกันไปก่อนถ้าแกไม่รักไม่ชอบหนูพัสเหมือนเดิมแล้วก็ถอนหมั้น

กันไป แต่ไอ้ธารามันไปติดต่อเรื่องซื้อที่ดินหรือจะเรียกว่าข่มขู่พ่อของหนูพัสก็ได้ เห็นว่าอยากได้ที่ดินทางเชียงรายที่คุณท่าน

ทิ้งไว้ให้เป็นสมบัติของหนูพัสไปเปิดคาสิโนแห่งใหม่แต่ชินกรไม่ยอมเพราะมันเป็นที่ดินของหนูพัส จากนั้นมันก็เงียบหายไป

จนวันนึงมันส่งรูปถ่ายของหนูพัสในที่ต่างๆแม้กระทั้งตอนหนูพัสอยู่ในบ้านให้ชินกรและบอกว่าถูกใจอยากได้หนูพัสไปทำ

เมีย หลังจากนั้นชินกรก็ไม่ให้หนูพัสออกจากบ้านหรือให้เพื่อนเข้ามาหาที่บ้านอีกเลยเพราะกลัวว่าจะมีจนมาลักพาตัวไป

กอปรกับนึกถึงเรื่องหมั้นของหนูพัสที่คุณท่านสั่งไว้ก่อนสิ้นใจได้ เลยติดต่อมาหาฉัน ป่านนี้แล้วทางไอ้ธาราคงรู้เรื่องที่

หนูพัสแต่งงานกับแกแล้วบวกกับที่สายของฉันรายงานมาว่าทางมันเริ่มเคลื่อนไหวแล้ว ทีนี้แกจะทำยังไงต่อไปณัฐภาส

ฉันขอบอกไว้ก่อนถ้าแกไม่คิดจะรักหนูพัสจริงๆล่ะก็อย่าให้ความหวังหนูพัสและฉันจะเอาหนูพัสมาดูแลไว้ก่อน หลังจาก

เรื่องไอ้ธาราจบลงแกก็หย่าให้หนูพัสและฉันจะปล่อยให้หนูพัสเค้าไปตามทางของเค้า"

"พ่อพูดอะไรของพ่อเนี่ย!! เมียผมทั้งคนนะ!!!!! เมียไม่ใช่แมวนะพ่อที่นึกอยากจะเลี้ยงก็เลี้งไม่อยากเลี้ยงก็เอาไปปล่อย"

"แล้วตกลงแกจะเอายังไง??" ทำไมถึงได้ถามหน้ากวนอย่างนี้เนี่ย!! ถ้าไม่ใช่พ่อแต่เป็นคนอื่นนะเตะร่วงโต๊ะไปแล้ว

"จะเอาไงได้ล๊ะพ่อ!! เรายังไม่รู้ว่าจริงๆแล้วทางนั้นจะทำอะไรกันแน่ แต่ถ้ายุ่งหรือแตะเมียผมแม้แต่ปลายเล็บนะ ผมจะตาม

ฆ่าล้างโคตรมันแน่  เมียณัฐภาสหมาขี้เรื้อนตัวไหนก็ห้ามแตะทั้งนั้น"

"พูดอย่างนี้รักเค้าแล้วอ๊ะดิแกหน่ะ!!!"

"วู้วววว!!!! พ่อถามรัยไม่รู้เรื่องว๊ะ เรื่องแบบนี้ถ้าแน่ใจแล้วผมไม่บอกพ่อหรอกผมต้องบอกเมียผมก่อนสิ!!!" อะไรของพ่อว๊ะ

แมร่ง!! ถึงพี่ภาสจะหน้าด้านแต่ก็เขินเป็นนะเว้ย!!!

...



"จะเอาไงได้ล๊ะพ่อ!! เรายังไม่รู้ว่าจริงๆแล้วทางนั้นจะทำอะไรกันแน่ แต่ถ้ายุ่งหรือแตะเมียผมแม้แต่ปลายเล็บนะ ผมจะตาม

ฆ่าล้างโคตรมันแน่  เมียณัฐภาสหมาขี้เรื้อนตัวไหนก็ห้ามแตะทั้งนั้น"

"พูดอย่างนี้รักเค้าแล้วอ๊ะดิแกหน่ะ!!!"

 

"วู้วววว!!!! พ่อถามรัยไม่รู้เรื่องว๊ะ เรื่องแบบนี้ถ้าแน่ใจแล้วผมไม่บอกพ่อหรอกผมต้องบอกเมียผมก่อนสิ!!!"

        เรื่องที่คุณพ่อเล่ามันเป็นเรื่องจริงหรอเนี่ย!! แล้วที่ฉันได้ยินในสิ่งที่นายพูดมันจริงรึป่าว  นายจะทำอย่างที่นายพูดจริงๆ

ใช่ไหมนายณัฐภาส

"อ่าว!! หนูพัสมายืนทำอะไรแถวนี้เนี่ยครับ?" ยึ๋ยยย....ถ้านายภาสรู้ว่าเราบังเอิญได้ยินจะต้องหาว่าเราแอบฟังแน่เลย

"วิ่งตามจันทร์เจ้ามาน่ะ ว่าแต่นายเถอะคุยธุรกับคุณพ่อเสร็จแล้วหรอ?"

        จุ๊บบบบ   

"เสร็จแล้วครับ!!! บอกให้เรียกพี่ภาสไง ต่อไปนี้ถ้าหนูพัสไม่เรียกพี่ว่าพี่ภาสและแทนตัวว่าหนูพัสอีกหล่ะก็พี่จะถือว่าหนูพัส

ชอบให้พี่จูบ เลยหาเรื่องผิดตลอด" ฮึ๋ย!! จุ๊บอีกแล้ว!! เผลอเป็นไม่ได้เลย แล้วยังจะหลงตัวเองอีกคนอะไร

"ชริ!!"

"อะแฮ่ม!!!! คุณลูกทั้งสองคนครับ อย่ามาหวานกันแถวนี้เดี๋ยวเบาหวานพ่อขึ้น ฮ่าๆๆ" อุ๊ยยยย....คุณพ่อมาได้ไงเนี่ย ต้องเห็น

ตอนไอ้บ้าภาสจุ๊บเราแน่ๆเลย ฮืออออ......(T___T)

"มันเรื่องธรรมดาของข้าวใหม่ปลามันหน่ะ พ่ออย่าถือสิ"

"พี่ภาส!!!!!" ไอ้บ้านี่!! ยังจะพูดอย่างนั้นอีก

"ไม่พูดแล้วครับๆๆอย่าทำหน้างอสิเดี๋ยวไม่สวยนะ" ยังจะมีหน้ามากอดอีกกกก.....โอ้ยยยย.....อยากจะบ้าาาาาา.......

"ไม่ต้องเลย!!! แล้วก็ปล่อยได้แล้ว!!!"

"โอเคครับๆๆ เรากลับบ้านกันเถอะหนูพัส นี่ก็ดึกมากแล้ว พ่อผมพาหนูพัสกลับบ้านก่อนนะ!!!!" ไอ้บ้าภาสพูดผมก่อน

จะหันไปตะโกนเสียงดังบอกคุณพ่อทั้งๆที่อยู่ใกล้กันนิดเดียว

"อืมๆ ไปกันเถอะ หนูพัสรีบมีหลานให้พ่อด้วยนะ อย่าลืม!!" คุณพ่อแซวผมอ่าาาาา.....

"โธ่....คุณพ่อครับ!!!"

"ฮ่าๆๆๆ"

"ไปกันเถอะ!! ผมไปนะ ฝันดีพ่อ!!!"

"เออ!! รีบมีหลานให้ฉันซักทีนะไอ้ลูกบ้า!! ฉันเหงาเว้ย!!"

"ราตรีสวัสดิ์ครับคุณพ่อ พัสกลับก่อนนะครับ"

"ฝันดีลูก อย่าลืมหลานพ่อนะ!!! ฮ่าๆๆ" อื้ออออ....พาวนเข้าเรื่องนี้ตลอดเลยยยยย......

"คิดถึงเรื่องที่พ่อพูดหรอหนูพัส อย่าคิดมากเลยพี่ยังไม่ทำอะไรเราตอนนี้หรอก พี่ให้เวลาเราเตรียมความพร้อมที่จะเป็นคุณแม่

ก่อน แต่อย่านานนักหล่ะ พี่ไม่อยากปล้ำเมียตัวเอง พี่อยากให้ครั้งแรกของเราเป็นเมคเลิฟที่เต็มไปด้วยความรักและความรู้สึก

ไม่ใช่แค่เซ็กส์ที่แค่เพียงการระบายอารมณ์และสนองตันหาเท่านั้น เปิดใจให้พี่อย่างที่พี่เปิดรับเราเข้ามาที่นะครับหนูพัส"

      จุ๊บบ...แค่พูดก็พอมั้งไม่ต้องจูบมือฉันและมองด้วยตาหวานเชื่อมขนาดนั้นหรอกไอ้บ้า ฮึ่ยย...แค่ที่ได้ยินเมื่อคืนฉันก็

แทบบ้าแล้ว ยังจะมาพูดซ้ำให้ได้ยินได้เห็นต่อหน้าต่อตากันอีก! ฉันเขินจนตัวแทบแตกแล้วนะ!!! งื้ออออ....(>////<)



..............................................................................

แล้วเจอกันตอนหน้าค่ะ

[Mouse2U]

พี่ภาสนี่ขี้หื่นตั้งแต่เด็กเลยนะค้าา~ น่ารักจริงๆ เลยเชียว มีการจับจองหนูพัสไว้ตั้งแต่เด็กๆ เลยด้วยน้าา~ ดีงามมากเลยค่ะ ..

[mukmaoY]

กะล่อนจริง

[GuoJeng]

ชอบนิสัยพระเอก กวนๆ พอถึงเวลาจริงก็เอาจริง ตอนนี้หวานดีคับ หนูพัสเขินเลยล่ะสิ ๕๕๕ อยากให้ท้องไวๆเหมือนกัน ๕๕๕

[B52]

คนหลงเมีย

[JJHJJH]

ขำขำดีจ้า รออ่านต่อนะ

[Jibbubu]

ที่แท้ก็หมั้นกันมาตั้งแต่ตอนเด็กๆ แล้วนี่เอง หวังว่าพี่ภาสจะไม่เจ้าชู้และทำตัวดีๆ นะ
สงสารน้องพัสนิดๆ ที่โดนพี่ภาสตอดเล็กตอดน้อยตลอดเลย แต่คงต้องทำใจซะล่ะน้องพัส


ปล.ตอนหน้าคงมีอะไรหวานๆ ให้อ่านนะคะคนเขียน เราจะตามต่อไปเรื่อยๆ
ดูว่าน้องพัสที่น่ารักของเราจะท้องเมื่อไหร่ 555

[manami_01]

น้องพัชก็ใจอ่อนกะพี่ภาสหน่อยสิ ง้อมาตั้งแต่เด็กและนะอิอิ

พอดีคนอ่านหื่นเลยเรียกร้อง 555