ตอนพิเศษ...วันวาเลนไทน์ (ว่าด้วยเรื่อง..ครั้งแรก)
เช้าๆ วันวาเลนไทน์ในโรงเรียนนานาชาติแห่งนี้เป็นอะไรที่ดูคึกครื้นสุดๆ ไม่ว่าจะมองไปทางไหนก็มีแต่
คู่รัก กับดอกกุหลาบสีแดง หรือไม่ก็ขนมจำพวกช็อกโกแลต ที่ต่างก็พากันหอบหิ้วใส่กระเป๋าติดมือกันมาจาก
บ้านทั้งหญิงชาย ไม่ก็มาหาซื้อเอาตามข้างรั้วหน้าโรงเรียนนี่แหละเพราะมีร้านค้าแพงลอยชั่วคราวมาตั้งขาย
ของพวกนี้เรียงอยู่เป็นทิวแถวจนแทบจะเกินเขตรั้วของโรงเรียน
"ตั้งใจเรียนกันด้วยนะแฝดแสบทั้งสาม" พัสกรที่มี่หน้าที่ขับรถมาส่งลูกแฝดทั้งสามคนของตัวเองทุกวัน
เป็นประจำ พูดบอกขึ้นในขณะที่กำลังจะจอดรถเตรียมเทียบรั้วโรงเรียนของแฝดสาม
"คร้าบบบบบ....." สามแฝดประสานเสียงตอบรับคำของคุณแม่พัสพร้อมกับรีบเปิดประตูกระโดดลงรถ
แข่งกันวิ่งเข้าโรงเรียนเหมือนเด็กๆอย่างทุกวัน โดนไม่ลืมที่จะยกมือไหว้สวัสดีคุณแม่พัสของพวกตนอีกครั้ง
ทั้งที่ปีนี้แฝดสามก็อยู่เกรดเก้าหรือระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่สามของเรานี่แหละ อีกไม่กี่เดือนก็จะอายุครบ
สิบห้าปีเต็มอยู่แล้วยังชอบชวนกันเล่นซนไม่ต่างจากเด็กเล็กเลย
"หยุด!! หยุดก่อน!!! ภาค ภีม ภาม ฉันบอกให้หยุ๊ดดดดด...." ระหว่างทางที่แฝดสามกำลังวิ่งแข่งกันขึ้น
เอากระเป๋าไปเก็บบนห้องเรียนประจำของตัวเอง จนถึงบันไดทางขึ้นตึกแล้วก็มีเพื่อนหนุ่มหล่อหน้าใสจาก
แดนปลาดิบ(ญี่ปุ่น) มายืนดักขวางทางขึ้นบันไดของทั้งสามแฝดไว้พร้อมกับลูกสมุน(รุ่นน้อง)ในกลุ่มของตน
อีกทั้งในอ้อมแขนของเพื่อนชาวญี่ปุ่นคนนี้ยังมีช่อกุหลาบสวยสีแดงสดอีกหนึ่งช่อใหญ่
"นายมีธุระอะไรกับพวกเรารึเปล่าเจโล่..ถ้าไม่มีอะไรก็ช่วยถอยไปหน่อยได้ป่ะ?...เกะกะว๊ะ!!" เจ้าภาม
แฝดเล็กตัวแสบพูดบอกอย่างหงุดหงิด ที่โดนเพื่อนชาวญี่ปุ่นคนนี้มาขวางทางการแข่งขัน(?)ของพวกตน
เพราะก่อนหน้าที่จะออกจากบ้านมาพวกเขาพนันกันไว้ว่าถ้าเช้านี้ใครวิ่งเอากระเป๋าไปเก็บไว้ที่โต๊ะช้าเป็น
ลำดับสุดท้ายจะต้องออกเงินเลี้ยงหนังเลี้ยงขนมแฝดพี่แฝดน้องที่เป็นฝ่ายชนะทั้งสองคนของตนตลอดทั้งวัน
อย่างไม่มีข้อยกเว้น...แต่พอมาเจอตัวขัดลาบดักหน้าอย่างนี้แล้วจากที่อารมณ์กำลังดีๆอยู่ภามก็เฟลไปเลย
"มีสิ! ฉันมีธุระกับภามนั่นแหละ ส่วนภาคกับภีมก็ขึ้นห้องไปก่อนได้เลย แล้วเดี๋ยวเราจะพาภามขึ้นเอา
กระเป๋าไปเก็บที่หลังเอง....พวกนายน่ะ!...ปล่อยสองคนนั้นไปได้เลย" เจโล่บอกพร้อมกับให้ลูกสมุนของตัวเอง
ปล่อยให้ภาคกับภีมแฝดโตแฝดกลางทั้งสองคนไปก่อนและกักตัวเจ้าภามแฝดเล็กไว้คนเดียว ส่วนภาคกะภีม
น่ะหรอ? พอได้ยินเจโล่บอกอย่างนั้นแล้วก็รีบมองตาพยักหน้าเป็นอันรู้กันอยู่สองคนก่อนที่จะรีบวิ่งขึ้นบันได
ไปสุดฝีเท้าเมื่อลูกสมุนของเจโล่ปล่อยตัวพวกตนออกมา ทิ้งภามให้ถูกเจโล่กักตัวไว้อยู่คนเดียว เพราะต่างคน
ก็ต่างไม่อยากจะเป็นผู้แพ้ในการแข่งขันครั้งนี้ และที่สำคัญยังอยู่ในเขตรั้วโรงเรียนอย่างนี้เจโล่ไม่มีทางทำ
อันตรายน้องชายคนเล็กของพวกเขาได้หรอก หายห่วง!....ในเกมการแข่งขันไม่มีพี่ไม่มีน้องนะครับภาม เหอๆ
.
.
.
"ภาค!! ภีม!! โธ่เว้ย!! เพราะนายคนเดียวเลยเจโล่!! เพราะนายคนเดียวที่ทำให้ฉันต้องเป็นคนเสียเงินให้
ภาคกับภีมถลุงเล่นในวันหยุดนี้!! ไอ้บ้ายุ่นเอ้ย!!!" ภามตระโกนใส่หน้าเจโล่ด้วยความโมโหอย่างหงุดหงิด ที่
เห็นพี่ๆทั้งสองคนคว้าชัยชนะไปต่อหน้าต่อตาอย่างที่ทำอะไรไม่ได้และไม่สมควรที่เขาจะมาแพ้ด้วยเหตุผลควายๆ
เพราะเขาโดนไอ้ยุ่นบ้านี่กอดรั้งตัวเอาไว้อย่างนี้นี่ไง!!....แมร่งเอ้ย!!!
"เสียเงินอะไร ฉันทำอะไรผิดหรือ ฉันก็แค่อยากจะคุยกับนายแบบส่วนตัวสองต่อสอง...ก็เท่านั้น" เจโล่พูด
บอกด้วยเสียงหงอยๆ เพราะรู้สึกไม่ดีที่เห็นอีกคนทำท่ารังเกียจตนถึงเพียงนี้กับแค่เหตุผลที่เขากักตัวไว้เพื่อที่
จะคุยกันแบบส่วนตัวแค่สองคนเท่านั้น.....มันผิดอะไรมากมายขนาดนั้นเลยหรือ?
"อย่ามาทำหน้าเหมือนหมาใกล้ตายอย่างนี้นะเว้ย!!...เพราะมันน่าสมเพส!! ฉันจะบอกอะไรนายให้นะ
ไอ้ยุ่น! ได้โปรดตั้งใจฟัง และพอรู้แล้วก็ช่วยสำนึกผิดด้วยนะ.....ฉัน ภาค ภีม พนันกันเอาไวว่าถ้าวันนี้ใครเอา
กระเป๋าไปเก็บไว้ที่โตีะของตัวเองช้าเป็นคนสุดท้าย วันเสาร์นี้คนนั้นจะต้องเลี้ยงหนังเลี้ยงหนมคนที่ชนะอีก
สองคนอย่างไม่มีเงื่อนไขและไม่จำกัดวงเงิน!!! งานนี้ฉันต้องกินแกลบไปทั้งเดือนแน่ๆ ไอ้ยุ่นเอ้ย!!!!" ภามพูด
ตะคอกใส่เจโล่อย่างมีน้ำโห ยิ่งคิดยิ่งแค้น เขาจะชนะอยู่แล้วเชียวไอ้บ้านนี่กลับมาขวางทางเขาเสียได้ งานนี้
เงินค่าขนมที่คุณแม่ให้เดือนนี้จะต้องหมดภายในวันเสาร์นี้ด้วยฝีมือภาคกะภีมแน่ๆเลย เพราะเมื่อสองอาทิตย์
ที่แล้วเขาไปถล่มค่าขนมของสองคนนั้นมาแล้ว เพราะชนะติดกันสองอาทิตย์รวด.....ฮืออออ!
"เดี๋ยวฉันจ่ายแทนให้ก็ได้ รวมถึงในส่วนของนายด้วย ขอแค่ตอนนี้นายยอมคุยกับฉันก่อน...โอเคมั้ย?"
เมื่อได้รู้เหตุผล(ที่ไร้สาระ)ของภามแล้ว เจโล่ก็อาสาเป็นเจ้ามือจ่ายค่าเสียหายในครั้งนี้แทนภามเอง เพราะ
มันเป็นความผิดของเขาจริงๆ ที่เขาทะเร่อทะร่าเข้ามาขวางการแข่งขันของสามแฝดนี้อย่างไม่ดูตาม้าตาเรือ
เพราะใจร้อนอยากที่จะคุยกับภามให้ทันก่อนที่จะเข้าแถว เพราะตัวเขาและสามแฝดเรียนอยู่คนละห้องกัน
"หมายความว่าไง?" ภามเลิกคิ้วถามเพื่อความแน่ใจ
"ก็หมายความว่าค่าใช้จ่ายในการกิน เที่ยว เล่นในวันเสาร์นี้ของนายทั้งสามคนพี่น้อง ฉันจะเป็นคนจ่าย
แทนนายเอง ไม่ให้นายต้องเสียเงินเองแม้แต่บาทเดียวเลย...แต่ขอฉันไปด้วยนะ" เจโล่พูดเสียงอ่อยใน
ประโยคสุดท้าย เพราะกลัวว่าภามจะไม่พอใจแล้วจะปี๊ดแตกมาอารมณ์เสียใส่ตนอีก
"ก็ได้...แต่นายต้องเป็นคนออกเงินจ่ายค่าโน่น นี่ นั่นให้พวกฉันทั้งสามคนเลยนะ" ภามพูดย้ำเพื่อความ
มั่นใจ
"อืม...ทุกอย่างเลย" เจโล่พูดยืนยัน
"ก็ดี...แล้วตกลงวันนี้นายมีธุระอะไรกับฉันกันแน่" ภีมทิ้งตัวยืนกอดอกพิงพนังตึก
ถามเข้าประเด็น หลังจากที่โดนเจโล่ ลากแขนเดินมาทางหลังตึกเรียนซึ่งกำลังไร้ผู้คน
"อ่ะนี่!...ฉันให้นาย" เจโล่บอกพร้อมกับยื่นช่อกุหลาบดอกใหญ่สีแดงสดในมือตัวเองให้กับภาม
"ให้ฉัน?" ภามชี้นิ้วเข้าตัว ถามอย่างไม่เข้าใจ
"อื้ม!...นายนั่นแหละ" เจโล่ยืนยัน
"ให้มัยอ่ะ?" ภามตีหน้าเซ่อแกล้งถามต่อ
"ก็อ่านการ์ดดิ!" เจโล่เริ่มบอกอย่างเหวี่ยงๆ แบบเขินๆ
付き合ってください
Tsukiatte kudasai
ทซึคิ อัตเตะ คุ๊ด่ะซัย
"คบกับฉันได้ไหม"
"เป็น.แฟน.กัน.นะ" เจโล่พูดเป็นคำๆ ที่ละคำด้วยเสียงดังฟังชัดจนจบประโยค ทั้งภาษาญี่ปุ่นบ้านเกิด
และพูดย้ำภาษาไทยเป็นการปิดท้ายบอกพร้อมกับสบสายตาภามที่กำลังเงยหน้าจากการ์ดช้อนตามองมา
ที่ตนอยู่พอดี
"ไอ้ยุ่นบ้าเอ้ย!!!" ภามตะคอกใส่เจโล่เสียงดังด้วยสีหน้าที่เห่อแดงแข่งกับช่อดอกกุหลาบที่เจโล่เอามาให้
"แล้วคำตอบของฉันล่ะ?" เจโล่ถามย้ำหาคำตอบ
"ก็เออไง!!" ภามตอบปัดๆ ได้แต่ก้มหน้ามองพื้นเพราะไม่อยากเห็นสายตาหวานเยิ้มของเจโล่
"เอออะไร?" เจโล่เซ้าซี้ต่อเพราะยังไม่ได้คำตอบที่ต้องการออกจากปากภามสักที
"ก็เป็นแฟนกันไง!! ไอ้ยุ่นบ้า!! เขินนะเว้ย!!" ภามตอบพร้อมกับใช้ช่อดอกกุหลาบในมือฟาดใส่หน้าเจโล่
ทีนึง ก่อนที่จะรีบกลับหันหลัง จ้ำเดินหนีเจโล่ที่เดินไล่ตามหลังมาอย่างอารมณ์ดี
____________________________________________________________________________TBC.
ตอนพิเศษสั้นๆตอนแรกค่ะ
และตอนนี้ก็ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องในเรื่องหลักของเจ้าภามแฝดเล็กนะคะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
