ขอเกริ่นก่อนเลยว่า เป็นมนุษย์ที่ไม่อ่านนิยายวายไทยเลย.... แต่อาจจะเป็นเพราะนักเขียน ^^
เค้าเปิดใจกับนิยายวายของตัวมากๆเลยนะคะ เค้ามองข้ามความเป็นจีท็อปไป มโนอิมเมจกับคาเรคเตอร์ที่ตัวสร้างขึ้นมา
สำหรับเรื่องนี้เค้าก็หวังว่าคงดราม่ากระจายแบบที่ตัวชอบ(ชอบให้แฟนนิยายร้องไห้อินกับบท นางจะดีใจมากค่ะ 5555)
แต่เปล่าเลย เรื่องนี้มีทั้งความเขิน ความรักในทุกๆรูปแบบ ตลก เศร้า ลุ้น
และสบถคำหยาบคายด่าคุณตาคุณยายของหมอเปรมลั่นบ้าน ฉากเขินก็มีเยอะแยะมากมาย
ฉากกวนตีนกันก็หัวเราะจนพี่ที่ทำงานมองหน้า ฉากซึ้งก็น้ำตาคลอเบ้าตามพบรัก มีทุกอย่างไม่ขาดไม่เกิน
มีการแทรกภาษาต่างเข้าไปเพื่อให้เกิดความสมจริง อย่างภาษาอีสานเค้าขมวดคิ้วเลยนะ แปลไม่ออก ฮ่าๆๆๆ
มานั่งตามอ่านคอมเม้นก็ร้องอ๋อออออ แฟนนิยายก็น่ารัก สงสัยเหมือนกันก็มีคนถามให้ ตัวก็มาตอบ ไม่ต้องถามซ้ำ
อ่านถึงตอนที่42 เค้ายังนั่งบ่นกับตัวเองเลยว่าไม่อยากให้จบเลย.. ยังไม่อิ่มเลย มีต่อได้ไหม
พลอตเรื่องดีนะคะ มีฉากหักมุมกระจุยกระจาย คิดไว้แบบนั้นพออ่านไปเรื่อยๆ อ้าวไม่ใช่ซะงั้น
นี่อ่านแล้วคิดว่าเขื่อนกับพี่ปลื้มต้องเป็นตัวร้ายแน่นอน อ๋อป่าวจ้า สรุปร้ายสุดคือคุณแม่ของพบรักกับพี่เปรม 5555
บทของพบรักก็แปลกสำหรับตำแหน่งนายเอก เคยเจอแต่แรด ยั่ว แต่พบรักจะออกแนวตรงๆมากกว่า(ทำตามหัวใจ)
ส่วนบทหมอเปรมก็สมกับความคุณหมอค่ะ กวนตีนนี่ของแถมแต่ก็เหมาะกับพบรักดี เวลาเถียงกันชอบมากเลยอะ น่าร้ากก
ขอบคุณที่เขียนนิยายดีๆให้อ่านนะคะ ตัวคือคนแรกที่ทำให้เค้าอ่านนิยายวายไทย รับมงไปค่ะ
วันไหนท้อก็นึกถึงเค้า ที่อ่านเพราะมันเป็นนิยายที่ตัวเขียน
กำลังใจอยู่ทางนี้เสมอค่ะสรุปสุดท้ายนี้ มีบ้างบางประโยคที่อ่านแล้วรู้สึกขัดเล็กน้อยแต่รวมๆแล้วดีมากจนไม่ติดขัดอะไรแล้วค่ะ
เค้าขอโทษด้วยที่ติดอิมเมจเทมป์จีไปมาก พอตัวเปลี่ยนมาเป็นแนวนี้เค้าก็ไม่ตามมาอ่าน กลัวตัวรู้สึกไม่ดี
แต่พอมาได้อ่าน รักเต็มใจและเรื่องนี้ ก็รู้แล้วค่ะว่า
จริงๆแล้วเราชอบภาษาเขียนนิยายของตัว จะสนับสนุนต่อไปและจะตามอ่านจนกว่าจะเลิกเขียน
พิมพ์คุยกันแล้วเขินบอกในนี้ดีกว่า รักนะคะะะ รักนิยายของตัวด้วย