บทที่ 18 ผิดใจ
[/b]
Yonah Say
ผมไปส่งแม่ที่สนามบินช่วงเช้าแล้วแวะเอาของมาเก็บที่ห้องรอทก่อนไปเรียน แต่ทันทีที่เปิดประตูห้องเข้าไปก็ทำเอาผมชะงัก ยูจีน...กำลังนั่งดูโทรทัศน์อยู่บนโซฟา ผมสีแดงสดดูรับกันดีกับผิวแทนๆ และดวงตาสีมรกตนั่นถ้าเป็นในยามปกติผมคงไม่ลังเลที่จะทำความรู้จักเธอแน่...แต่นี่...ในห้องนี้ห้องของผัวผม! WTF! ไหนว่าแค่เพื่อนร่วมงานวะ มานอนเล่นสบายใจเฉิบอย่างกับห้องตัวเอง...หึ!
“Who are you!? (นายเป็นใคร)” เธอถามผมอย่างแปลกใจ...ให้ตอบว่าไงดีล่ะ
“I’m Rote’s juniors…learn in same university with him. (ผมเป็นรุ่นน้องของรอทเรียนอยู่มหาวิทยาลัยเดียวกัน)” ผมพยายามตอบด้วยสกิลอังกฤษอันน้อยนิดที่ผมมี “Sorry…if I make you awake! (ขอโทษที่ทำให้ตกใจ)” ผมยังไม่รู้อะไรแน่ชัดว่าทำไมเธอมาอยู่ที่นี่ถึงไม่พอใจแต่ผมคงไม่โวยวายเพราะเธอคงไม่รู้จักผม
“He’s never told me…He have roommate! (เขาไม่เคยบอกเลยว่ามีรูมเมท)” เธอบอกยิ้มๆ ก่อนเดินมาประจันหน้าผม “You’re cute” ไม่ว่าเปล่ามือเรียวนั่นเอื้อมมาจับคางผมอย่างเอ็นดู...หรือจะเป็นอย่างที่รอทกลัวจริงๆ ผมแอบระแวงว่าเธอจะสัมผัสได้ถึงตัวตนของผม
“Ah…Thank…You’re his girl?” ผมถามในสิ่งที่ตัวเองสงสัย...แอบภาวนาว่าไม่ใช่
“Nope… (ไม่ใช่)” เธอยักไหล่ก่อนจะกลับไปนั่งประจำโซฟาต่อ “Indeed… I’m his ex-girlfriend (จริงๆ แล้วเป็นแฟนเก่านะ)” คำตอบที่ได้ยิ่งทำให้ผมหนักใจ เพราะไอ้รอทมันไม่ได้บอกเรื่องนี้...หึ ทำไมต้องปิดบังด้วยวะ
ผมเดินเลยเข้าไปในห้องนอนเก็บของทุกอย่างใส่กระเป๋าเงียบๆ อารมณ์ขุ่นสุดขีดในตอนนี้ ทุกสิ่งทุกอย่างผมยังเชื่อใจมันได้อยู่หรอ ทั้งตอนที่เจอมันคลอเคลียกันที่ผับ...ถึงมันจะบอกแค่เพื่อนร่วมงานก็เถอะ...ผมไม่ได้ใจกว้างขนาดนั้น เพื่อนร่วมงานที่เป็นแฟนเก่า...หึ คงทำงานเข้าขากันดีเลยสิ ถึงขนาดต้องเอามาอยู่ห้อง มันบอกผมเป็นแฟนมันแต่กลับพาผู้หญิงมาอยู่ห้องตอนผมไม่อยู่ รู้สึกโดนหยามยังไงไม่รู้
“You didn’t sleep here? (นายไม่ได้นอนที่นี่หรอ)” ยูจีนถามขึ้นขณะยืนพิงประตูกอดอกมองผม
“Umm…I sleep here for a while because my room was repaired but now it’s done…I think I should back.(ผมแค่มานอนชั่วคราวเพราะห้องผมปรับปรุงอยู่ มันเสร็จแล้วล่ะผมคงต้องกลับ)” ผมตอบยิ้มๆ โดยที่ในใจไม่ยิ้มตาม
“How do you know about Rote? (นายรู้จักรอทแค่ไหน)”
“He learn in engineer faculty…Swell with pride! And irritate in sometime (เขาเรียนวิซวะ หลงตัวเองแถมยังกวนประสาท)” ยูจีนหัวเราะกับคำตอบของผม ผมทำเป็นไมรู้เรื่องตัวตนของพวกเขา
“I think so! (ฉันก็ว่างั้น)” เธอว่าพลางเดินมานั่งข้างๆ ผมที่เก็บอุปกรณ์เพนท์ใส่กระเป๋ารวมไปถึงเฟลมไซต์เล็ก “I like your work!...Do you like hangout. If you have free time why don’t go out with me…I’m looking for someone to drink with me…stay at room fucking borring (ฉันชอบงานนายนะ ชอบดื่มหรือเปล่า ถ้ามีเวลาว่างทำไมไม่ไปกับฉันละ อยู่กับห้องน่าเบื่อจะตาย)” ยูจีนออกปากชวน ดวงตาสีมรกตนั่นดูมีอะไรแอบแฝง คงไม่เห็นผมเป็นอาหารค่ำหรอกนะ
“Next time if we meet again.(โอกาสหน้าแล้วกันครับถ้าเจอกันอีก)” ผมบอกพลางเอากระเปาเสื้อผ้า กระเปาโน๊ตบุ๊ค และ เฟลม ขึ้นมาถือ “I have to go now!...My class will start in 1 hour…sorry for bother you.(ผมต้องไปแล้ว คลาสจะเริมในอีกชั่วโมง ขอโทษที่รบกวน)”
“It’s aright…cya guys!(ไม่เป็นไร แล้วเจอกันนะ)” ยูจีนเดินมาเปิดประตูพร้อมยิ้มและโบกมือลาผม
หากไม่รู้ว่าเธอเป็นซัคคิวบัสเธอเป็นผู้หญิงที่ดูดีมีเสน่ห์เอามากๆ กับผมที่เป็นผู้ชายมันเทียบกันไม่ได้เลยด้วยซ้ำ วันนี้พักเที่ยงรอทไม่ได้แวะมาหาผมเหมือนทุกวัน แหงละคงกลับไปไปหายูจีนคนสวยของมัน ปากบอกไม่มีอะไร ไม่มีอะไร แต่การกระทำนี่สิ...ยังจำตอนที่เมาเหมือนหมาเพราะฟาได้อยู่เลย ครั้งนี้จะไม่มีแบบนั้นผมไม่รอให้มันทิ้งผมหรอก ผมนี่ล่ะจะทิ้งมันก่อน...กลับไปเป็นผู้ชายลัลลาแบบเดิมท่าจะดี
.........................................
“ผัวไปไหนวะ วันนี้” ข้าวหอมถามขึ้นขณะที่กำลังนั่งเล่นกันอยู่ข้างสนามฟุตบอลหลังเลิกเรียน
“สัส...อย่าพูดถึงมัน กูหงุดหงิด” ว่าจะลืมๆ มันแล้วนะทำผมปวดกบาลทั้งวัน
“ทำไมวะ ทะเลาะกันหรอ” ต่อมเสือกแม่งทำงาน
“ไม่ได้ทะเลาะ แต่กูทิ้งมันแล้ว เข้าจั๊ย? บุหรี่มวนดิ” ผมสรุปเองเสร็จสรรพ ไอ้ข้าวมองแบบไม่เชื่อ...เดี๊ยะตบหัวทิ่มยิ่งอารมณ์ไม่ดีอยู่
“ไม่มีว่ะ พี่หมอแม่งเอาของกูทิ้งถังขยะหมดเลย” มันว่าพร้อมทำหน้าเซ็ง ได้กันไม่ทันไรเพื่อนกูหงอซะแล้ว
“เชี่ย! น้องคนนั้นเด็ดวะ” ผมพยักเพยิดไปทางสาวผมสั้นตัวเล็กนมโตที่กำลังวิ่งเหยาะๆ รอบสนาม “วิ่งแต่ละที มึงเอ้ย...นม...” แซวกลบเกลื่อนอารมณ์ตัวเองไป
“เด็ดเชี่ยอะไร! โน่นผัวมึงมาโน่นละ” ผมหันไปมองตามมัน เชี่ยรอท...หึ ผมคว้ากระเป๋าลุกหนีเลยครับ แต่มันไวคว้าผมได้ทันพร้อมลากผมให้เดินตาม...แม่งแรงควายหรือไงวะ
“ไปคุยที่รถ...” รอทบอก...แต่ผมยังพยายามสะบัดมืออกจากมันอยู่ดี “หรือจะทะเลาะกันตรงนี้จะได้มีคนช่วยฟังเยอะๆ” เออไปก็ได้ไอ้...สัด หน้ากูไม่หนาพอ
ปัง! ผมปิดประตูรถมันแรงๆ หลังจากขึ้นนั่งข้างคนขับพร้อมกระเถิบหนีจนติดประตูไม่อยากอยู่ใกล้มัน
“จะมาตอแหลอะไรให้ฟังอีกล่ะ” ผมเปิดประเด็นเลยครับ อึดอัดมาก!
“โย!...”
“มึงคิดว่ากูรู้สึกยังไงที่เข้าไปในห้องแฟนตัวเองแล้วเจอผู้หญิงอยู่ ทำตัวสบายๆ เหมือนบ้าน ในที่ๆ กูเคยอยู่ บนโซฟาที่กูเคยนั่ง แม่งโคตรจะหยามกูเลย อย่าบอกว่าเพื่อนร่วมงาน เพื่อนร่วมงานห่าอะไร มาสิงอยู่แบบนั้น ขนาดไอ้หมอมันยังไม่มาอยู่เลยทั้งที่มันเป็นเพื่อนสนิทมึง” ผมว่าเสียงดังอย่างโกรธจัด “มันเป็นแฟนเก่ามึงทำไมถึงไม่บอกทำไมมึงต้องปิดบัง kวยเหอะ! คนมันเคยเอากันกลับมาอยู่ด้วยกันจะให้กูคิดยังไง...เชี่ย” ผมระบายทุกอย่างออกไปด้วยคำหยาบคายที่แทบไม่เคยพูดกับมัน รอทดูอึ้งไปเลยครับ
“ผมไม่ค่อยได้นอนห้องเลยให้ยูจีนอยู่ไปก่อน เดี๋ยวเธอก็ออกไปหาที่อยู่ยาวแล้ว ผมก็ไปนอนที่บ้านโยไง” รอทพยายามอธิบายสีหน้าเครียด แล้วไงมันไม่ได้มานอนที่บ้านผมทุกวันนิ แล้ววันอื่นๆ ล่ะ
“ใจดีจังนะ แล้วเธอจ่ายเป็นอะไรล่ะ เซ็กซ์มันๆ รำลึกความหลังหรือไง” ผมเถียง
“โย! มันจะเข้าใจผิดไปกันใหญ่แล้วนะ มีเหตุผลหน่อยสิ” มันเริ่มเสียงดังบ้าง ทำไม!? รับความจริงไม่ได้หรอ
“เหตุผลนะมี มากพอที่กูจะไม่อยู่กับมึงอีกแล้วไง ไม่ต้องมาแตะกู!” ผมดึงมือหลบรอทที่จะจับมือผม รู้สึกตัวเองโกรธจนบ้า รู้สึกเจ็บที่หัวใจ
“ผมไม่ให้นายไปไหนทั้งนั้น”
“มึงมีสิทธ์อะไรมาสั่ง กูจะไปใครก็ห้ามไม่ได้ทั้งนั้นละ” ผมตะโกนใส่มันเลยทีนี้ ผมมันคนเจ็บแล้วจำโดนฟาสวมเขามาครั้งหนึ่งแล้ว ผมจะไม่ยอมโดนอีกแน่
“มีสิ ผมเป็นผัวนายไง” รอทจ้องเขม็ง...หึคิดว่ากูกลัวหรอ
“ไม่เห็นจำได้เลยว่ามี!...” ผมทำหน้ากวนตีนใส่มันเต็มที่ เชี่ย...มันคว้าผมไปจูบเลยครับ จูบดุเดือดตามอารมณ์เจ้าตัว บดขยี้ปากผมจนรู้สึกเจ็บ มันพยายามสอดลิ้นเข้ามาผมเลยกัดแม่ง รับรู้ถึงรสเลือดเค็มๆ ในปาก มันถอนปากออกแบบเคืองๆ
“เดี๋ยวจะช่วยทวนความจำให้” เสียงทุ้มเย็นเยียบจนผมเสียวสันหลัง มันทำท่าจะจู่โจมมาอีก ผมทั้งทุบทั้งถีบมันเลยครับทีนี้ ดวงตาสีฟ้าวาวโรจน์แบบโกรธจัดก่อนมันจะจับผมกดลงเบาะรถแล้วขึ้นคร่อมพร้อมปรับเบาะลงจนสุด
“เชี่ย...ร...อุ๊บ” มันก้มลงมาประกบปากผมแต่ผมเม้มแน่น พยายามผลักมันออก รอทจัดการรวบมือทั้งสองข้างไว้เหนือหัวอย่างรำคาญก่อนจะเอามืออีข้างบีบแก้มผมให้อ้าปากรับมัน...เชี่ยเจ็บ ลิ้นชื้นบุกรุกเข้ามาจาบจ้วงเอาแต่ใจ พยายามผลักไสมันแต่กลับกลายเป็นการตอบสนองมัน มันไล่ต้นผมจนหายใจลำบากพาสมองเริ่มเบลอๆไปกับรสจูบของมัน จากดุเดือดเป็นดูดดื่ม
“อื้อ...” ...ชิหายแล้ว...ผมเผลอจูบตอบมันซะงั้น
กริ๊ก...กริ๊ก เสียงล๊อคบางอย่างดึงสติผมให้กลับมา ไอ้เชี่ยรอทมันจับผมใส่กุญแจมือ ด้วยแรงผมถ้าเป็นกุญแจมือธรรมดาผมกระชากขาดไปแล้วเหอะนี่แม่งเอาไว้จับพวกอมนุษย์ทำจากโลหะชั้นดีเหนียวสัสๆ แต่ถึงอย่างงั้นผมก็กระชากอย่างเอาเป็นเอาตายจนข้อมือถลอก
“ปล่อยกู...เชี่ย” มันไม่สนใจจัดการปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาผมแล้วแหวกออก นัยน์ตาสีฟ้านั่นดูนิงจนไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่มันทำให้ผมเริ่มกลัว ใบหน้าคมก้มลงซุกไซ้ไปทั่วร่างทำเอาผมสะท้าน อยากจะต่อต้านแต่ร่างการดันตอบสนองมันอย่างคุ้นเคย
“โอ๊ย!...” ผมร้องลั่นเมื่อมันกัดเข้าที่อกผมเต็มแรง เขี้ยวมันฝังลงไปจนเลือดซึม มันเป็นการตัดกำลังชั้นเยี่ยมเลยเพราะเรี่ยวแรงเริ่มผมหายไปพร้อมกับหยาดเลือดที่มันกลืนลงคอไป มือมันก็ไม่ได้อยู่เฉยทั้งบีบทั้งเค้นไปทั่วตัว “รอท...พอ...พอแล้ว” ผมห้ามมันเสียงสั่นเริ่มหน้ามืด
“ไม่ เชี่ย รอท ไม่” ผมปฏิเสธพร้อมส่ายหัวยิก เมื่อมันถอดกางเกงผมออก ไม่เหลือแรงจะดิ้นอีกต่อไป “อย่า...กูไม่อยาก...ไม่...” ผมห้ามมันเสียงเครือ เมื่อมันเอาลูกชายาจ่อที่ช่องทางของผม ผมอยากจะร้องไห้ ดวงตาที่มองมาเย็นชาจนดูไม่เหมือนรอทที่ผมรู้จัก...ผมกำลังกลัว กลัวจนตัวสั่น
“โอ๊ย!...ฮึก...เอาออกกูเจ็บ” แก่นกายถูกยัดเข้ามาในทีเดียวทำเอาน้ำตาไหลพราก ไม่มีการเตรียมใดๆ ไม่มีเจลหล่อลื่น แถมผมก็ไม่ได้มีอารมณ์ด้วย เจ็บเหมือนร่างจะฉีกออกจากกัน
“อย่า...ฮือ...อย่าขยับ เชี่ย!..กูเจ็บ...ฮึกหยุด” มันเริ่มขยับกระแทกเข้ามาแรงๆ หนักๆ จนร่างแทบร้าว เจ็บเหมือนจะแตกเป็นเสี่ยงๆ ในทุกทีที่มันขยับ สองมือพยายามผลักมันออกด้วยเรียวแรงทั้งหมดที่เหลือแต่ไร้ผล
“อ๊ะ..ฮือ...ฮึก..อาห์” ผมทั้งครางทั้งสะอื้น ซุกหน้าลงกับมือที่ถูกล๊อคอย่างจนปัญญา ไม่อยากเห็นดวงตาเย็นชานั่น ข้างล่างมันเจ็บจนหน่วง พอๆกับตอนไอ้กรกรฎมันเอามีดกรีดอก ถึงมันจะมากแค่ไหนมันก็ไม่เท่าใจผมตอนนี้ ใจเจ็บจนแทบขาด ผมร้องไห้สะอึกสะอื้นอย่างเอาเป็นเอาตาย ไม่สนใจว่ามันจะลงแรงที่ร่างผมมากแค่ไหน ปลดปล่อยเข้ามาเท่าไหร่ เสียใจ...น้อยใจ กับสิ่งที่มันทำ บอกว่าผมเป็นแฟนมัน แต่มันกลับทำทุกอย่างเพื่อความพอใจของตัวเองโดยไม่สนว่าผมจะรู้สึกยังไง
“กะ...เกลียด...ฮึก”
“โย...” น้ำเสียงมันดูอ่อนลงเป็นละคนกับเมื่อกี้และหยุดทุกอย่างทีมันทำ “โย!...ผมขอโทษ” รอทดึงผมไปกอดไว้แน่นแต่ผมยังคงร้องไห้จนตัวโยน
“ฮือ...ปล่อยกู”
“อย่าเกลียดผม ขอร้องล่ะ” มือผมถูกดึงออก จึงเลือกที่จะหลับตาไม่อยากมองหน้ามัน รับรู้ถึงสัมผัสแผ่วเบาจูบประทับลงเปลือกตาอย่างปลอบประโลม มือสากๆ ปาดเช็ดน้ำตาออกจากแก้ม
“มองผม...ได้โปรด” ผมค่อยเปิดตามองมันในที่สุด ใบหน้าคมตอนนี้เต็มไปด้วยความเสียใจและเจ็บปวด มึงพึ่งรู้ตัวหรอในสิ่งที่มึงทำ ทำไมผมถึงใจอ่อนให้มัน...ทั้งที่โดนทำร้ายขนาดนี้
“ผมรักโยนะ อย่าเกลียดผมเลย” เสียงทุ้มกระซิบบอกทำให้ใจที่หนักอึ้งผ่อนคลายทันใด
รอทก้มลงจูบผมแผ่วเบาและอ่อนโยนแทนคำขอโทษ มันเลียข้อมือที่ถลอกจนเลือดซึมเบาๆ ปากบางประทับลงบนหน้าผากมน เปลือกตาทั้งสอง แก้มทั้งสองและจบที่ริมฝีกปากของผม พลางพร่ำบอกรักซ้ำๆ จนก้องอยู่ในหัว รอทบรรจงจูบผมอย่างอ้อยอิ่งและเนิ่นนาน มืออีกข้างก็ลูบตรงแผลที่มันกัดผม คล้ายจะบรรเทาให้มันหาย แม้ก่อนหน้านี้มันจะเป็นปีศาจร้ายมากแค่ไหนแต่ตอนนี้ หัวใจผมกลับให้อภัยมัน...นายคงเสียสติไปแล้วโยนาห์
“อือ...” ผมครางประท้วงรสจูบแสนหวานเมื่อรับรู้ว่ามืออีกฝ่ายเริ่มไม่นิ่ง ไปป้วนเปี้ยนแถวลูกชายผม “อ๊าห์ อย่าจับ” คนข้างบนไม่ฟังกลับจับมันรูดรั้งจนแข็ง ตอนนี้ผมกลับมีอารมณ์ซะได้ไม่ต่างจากสิ่งที่คาอยู่เบื้องล่างที่เริ่มตื่นตัวขึ้นมาแล้วเช่นกัน ทั้งที่โดนมันทำร้ายขนาดนั้นหรือผมเป็นพวกมาโซคิสวะ
“ยังไหวมั้ย” รอทถามดวงตาเป็นประกาย...มึงกลับมาเป็นไอ้แวมไพร์หื่นกามคนเดิมแล้วสินะ...ฮ่าๆ
“อ๊ะ....เบา...มันยังเจ็บ” ผมร้องเมื่อมันขยับ ช่องทางของผมมันทั้งแดงทั้งช้ำแถมยังมีน้ำของมันล้นออกมาจากการที่โดนมันบังคับขืนใจมาก่อนหน้า รอทจึงหันมาเล่นกับโยน้อยแทนทำเอาเสียวจนเผลอจิกเท้าลงกับคอนโซลรถระบายอารมณ์...ตรัสรู้ได้ว่าเรายังอยู่ในรถซึ่งเป็นลานจอดรถมหาลัย
“โย...ผมรอไม่ไหวแล้ว” เออ...ผมก็เริ่มไม่ไหวเหมือนกัน รีบทำรีบไปก่อนจะมีใครมาเห็น
“โอ๊ะ!...ซี๊ด” ขาทั้งสองของผมถูกยกขึ้นพาดบ่าก่อนที่คนข้างบนจะทิ้งน้ำหนักลงมา มันลึกจนเสียวไปทั่วร่าง อือเจ็บ...แต่ก็อยาก ทรมานแต่สุขสม...ทำเอาสับสนไปหมด
ร่างสูงกระแทกหนักๆ เข้าจุดกระสันอย่างรู้ดี ทำผมครางดังจนกลัวว่าเสียงจะหลุดออกไป ในรถแคบๆ ทุกยังมันดังก้อง เสียงหอบ เสียงเนื้อกระทบกัน หรือแม้แต่เสียงกุญแจมือนั่น ยิ่งปลุกอารมณ์ผมให้ลุกเป็นไฟ...รู้สึกตื่นเต้นมากกว่าปกติ อาจเพราะแปลกที่และกลัวคนมาเจอ
“อือ...รอท...เร็ว” ผมเร่งมันเสียงขาดๆ ทั้งจิกทั้งข่วนอกแกร่งนั่นเพื่อระบายอารมณ์ ร่างของผมถูกพลิกขึ้นข้างบนก่อนที่รอทจะจับเอวผมแล้วกดลงใส่ส่วนแข็งขืนที่กระแทกสวนขึ้นมารัวๆ...สะท้านสะเทือนไปทั้งตัว “อ๊าห์!...เสียว” ผมคว้าคอมันไว้เพราะเริ่มประครองตัวไม่อยู่ รู้สึกเหมือนจะเป็นลมอยู่รอมร่อ
“โย...อือ...จูบหน่อย” มันอ้อนปนหอบ ดูหน้าคมที่ขมวดคิ้วนิดกัดริมฝีกปากหน่อย...เซ็กซี่ชะมัด ผมก้มหน้าลงไปจูบตามคำขอ แลกลิ้นกันพัลวัน ซะจนปากผมบวมเจ่อ...กัดแม่งหมั่นไส้ ทำผมเจ็บจะเป็นจะตาย “อื้อ...เดี๋ยวเถอะ!” มันดุพร้อมกดเอวผมลงสุดแรงจนผมร้องลั่น...ทั้งเสียวทั้งจุก
“อ๊ะ อ๊ะ รอท...อือ” รู้สึกอนาถกับเสียงครางกระเส่าของตัวเองเหมือนเป็นผู้แพ้ยังไงไม่รู้ มันเล่นซะผมหายใจหายคอแทบไม่ทัน อารมณ์ขึ้นสูงจนตาพล่า สมองมึนเบลอไปหมด จิกทึ้งผมสั้นๆ นั้นแบบไม่กลัวเจ้าตัวเจ็บ(เอาคืนบ้าง)เพราะมันเสียวแปลบไปทั่วร่างเหมือนมีบางอย่างประทุอยู่ภายใน รอทดันผมเอนหลังพิงคอนโซลหน้าแล้วจับขาผมแยกกว้างก่อนใส่เข้ามาเต็มแรงเพื่อพาเราทั้งคู่ไปสู่จุดหมาย...ร้องจนเสียงแหบเลยทีนี้
“อ๊าาาา...” ผมครางยาวก่อนกระตุกเกร็งปลดปล่อยน้ำรักออกมาในที่สุด อึดอัดเมื่อข้างหลังรัดอีกฝ่ายแน่นอย่างห้ามไม่อยู่จนต้องปลดปล่อยออกมาเช่นกัน รับรู้ได้ถึงบางสิ่งที่ที่ฉีดพุ่งเข้ามาภายในรวมกับของเดิมจนเต็มตื้นไปหมด...ร่างสูงนิ่งค้างไปซักพักก่อนจะถอนแก่นกายออกพาลให้หลักฐานทั้งหมดไหลเยิ้มออกมาตามซอกขาและหยดลงบนเบาะ...ดีนะเป็นเบาะหนัง ... เลอะเทอะเชี่ยๆ
ผมนอนสิ้นฤทธิ์ปรือตามองไอ้ผัวเวรจัดการทำความสะอาดและใส่เสื้อผ้าให้ผมเรียบร้อย ครึ่งหนึ่งของผมยังเป็นมนุษย์แถมไอ้เชี่ยรอทยังดูดน้ำ....เฮ้ย! ดูดเลือดผมไปตั้งเยอะ จะเอาเรี่ยวแรงที่ไหนไปเหลือ รอทปรับเบาะให้ผมนั่งสบายก่อนคาดเข็มขัดนิรภัยให้ ข้างนอกฟ้ามืดแล้ว ที่พวกผมทำกิจกามในรถกันนานแค่ไหนวะ...แค่คิดก็อายแทบแทรกแผ่นดินหนี
“กลับบ้านเรานะ” บ้าน?...แค่คอนโดมั้ง เว่อร์ไปมั้ย รอทว่าพลางจูบหน้าผากผม ก่อนจะไปประจำที่คนขับแล้วออกรถไป
“อืม” ผมตอบรับพลางหลับตาลงอย่างอ่อนล้า
....หวังว่าผมคงไม่ต้องเก็บของหนีมันเป็นครั้งที่สองนะ....
Talk Talk
[/b]
-พยายามแหลอังกฤษเพื่อความเสมือนจริงของเนื้อเรื่องด้วยความรู้อันน้อยนิดผิดถูกอย่างไรโปรดอภัยกัน
-ดราม่าวันละนิดจิตแจ่มใส แค่รู้สึกเบื่อชีวิตรักที่ราบลื่นเกินไป
-อยากลองเขียน SM ดูบ้าง เป็นอย่างไรติชมได้นะ หึๆ แอบชอบแนวนี้
-ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจที่หลังไหลเข้ามา สำหรับคำขอบคุณรอดูภาพ หึๆ
โพลล์
หัวข้อ: Night knight อัศวินรัติกาลตอนพิเศษ รอทxโยนาห์ แจ้งข่าวตีพิมพ์ค่ะP13 13/09/59 (อ่าน 137841 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก