หัวข้อ: :Love ♥ no boundaries: ตอนพิเศษส่งท้าย บ๊ายบาย [END] 22.09.18

[river]

ตอนหวานๆ

[donutnoi]

ชอบหวานๆค่ะ 

[mooping-7]

 ขี้หึงสุดๆๆ

[wawa_piya]

หวานจนจะละลายอยู่แล้ววววว
ชอบบบบบบบบบบ 

[Kob17]

ก็ใจมันหายละลาย ละลาย ละลาย ละไหลไปกับเธอ เขินอะ

[คุณเจ้]

Only You EP.14 :: My Sunshine. [50%]

Special Viewpoint By Victor.




ผมรู้สึกหนักอึ้งที่หัว โดยเฉพาะตรงหัวคิ้วกับเปลือกตา พยายามลืมตาขึ้นอย่างอย่างลำบาก สุดท้ายก็ปรือขึ้นมาจนได้ ภาพที่เห็นนั้นคือเบลอไม่ชัดเจนเท่าไหร่ แขนขวาผมเอื้อมไปข้างเพื่อควานหาร่างเล็กๆ เนื้อแนบแน่นของแมท แต่ก็คว้าได้เพียงอากาศ ผมนอนหลับตานิ่งอยู่สักพัก พยายามเรียบเรียงสติและความคิดตัวเองก่อนจะเปิดเปลือกตาขึ้นจนเห็นภาพชัดแจ๋ว ผมค่อยๆ ยันร่างตัวเองให้ลุกขึ้นนั่งบนเตียง พอลุกนั่งได้ก็หันซ้ายหันขวามองไปรอบห้องนอน แต่ก็เห็นแต่เพียงความว่างเปล่า
   

“แมท…” ผมเรียกเสียงงัวเงีย หน้าตาก็ยังคงงัวเงีย แต่ไม่มีเสียงตอบกลับมาจากเอเลี่ยนน้อย
   

“แมท อยู่ไหน…” ผมเรียกหาเขาเสียงยานคางแต่ก็ไม่มีสัญญาณตอบรับกลับมา แต่พอมองไปที่ประตูห้องนอนอีกรอบผมก็เห็นกระดาษเอสี่ที่มีหมึกสีดำเขียนข้อความเอาไว้ ผมสลัดผ้านวมออกจากตัวเบาๆ ลุกขึ้นยืนบนพื้นข้างเตียง เดินเปลือยไปที่ประตู ดึงกระดาษแผ่นนั้นออกมาอ่านทั้งที่หน้าหนาตายังงัวเงียไม่เลิก
   

‘I have a presentation today, and I have to present this project. I will come back after it done. xoxo’
 (วันนี้ผมมีพรีเซ้นต์งาน และผมต้องพรีเซ้นต์โปรเจ็คท์นี้ จะกลับมาหลังจากเสร็จแล้วนะครับ จุ๊บจุ๊บ)


ผมกระตุกยิ้มที่มุมปากซ้าย วางกระดาษแผ่นนั้นลงบนหลังตู้สีน้ำตาลใกล้ประตู กะจะเปิดประตูออกไปหาน้ำดื่ม แต่ก็เกือบเรียกสติไว้ไม่ทันตอนที่เจอไอ้อันเดร นอนหมดสภาพอยู่บนโซฟานอกห้อง ไอ้เบนนอนกอดเพื่อนแมทจากข้างหน้ามันอยู่ ทั้งคู่หลับสนิทอยู่บนหมอนใบเดียวกัน ผมเห็นว่าทุกคนยังหลับอยู่เลยเดินโป๊ไปเปิดตู้เย็นหาน้ำดื่ม พอเปิดไปก็ต้องชะงักไปนิด เพราะมีน้ำส้มคั้นใส่เหยือกแช่เอาไว้ พร้อมกับโพสอิทแผ่นเล็ก ผมดึงกระดาษแผ่นนั้นออกมาอ่าน


‘I made this for everyone. Just in case if you guys are fucking drunk.’
 (ผมทำน้ำส้มคั้นไว้ให้ เผื่อว่าพวกคุณจะแฮ้งค์จัด)


ผมกระตุกยิ้มอีกครั้งกับความน่ารักของแมท สงสัยจะทำไว้ให้ตอนที่พวกผมออกไปแฮงค์เอ้าท์กันเมื่อคืนนี้ แมทไม่ได้ไปด้วย เพราะวันนี้เขามีพรีเซ้นต์งาน เลยขอนอนอยู่ห้อง พอเขาไม่ไป ผมก็เกิดอาการไม่อยากไป แต่พวกไอ้เบนคะยั้นคะยอ บวกกับแมทอนุญาตอย่างเต็มที่ ผมเลยไปแบบเซ็งๆ แต่พอไปถึงเจอเสียงเพลงมันส์ๆ กับเหล้ากลมกล่อม ก็เลยทำให้ผมหายเซ็งได้บ้าง เราไปกันสี่หนุ่ม นั่งคนล่ะมุม ผมใส่หมวกปกปิดตัวเองเอาไว้ พอไม่มีแมทเดินใกล้ๆ ผมก็ไม่อยากเปิดตัวต่อหน้าสาธารณชนมาก ถึงจะมีพวกไอ้เบนก็เถอะ แต่ความรู้สึกมันไม่เหมือนกัน


เวลาอยู่กับแมท ผมจะรู้สึกมั่นใจ รู้สึกมั่นคง รู้สึกว่าไม่ต้องกลัวอะไร ผมเป็นคนขี้กลัวอยู่เหมือนกันนะ เหมือนที่บอกแมทไปคราวก่อนที่ไปนั่งชิงช้าฯ ด้วยกันนั่นแหละ


ผมเทน้ำส้มใส่แก้วแล้วยกดื่ม ตอนแรกกะว่าจะเหลือไว้ให้คนอื่นด้วย เพราะนั่นเป็นจุดประสงค์ของแมท แต่พอดื่มไปดื่มมามันดันเพลินไปหน่อย น้ำส้มเลยร่อยหรอเหลือแทบไม่ถึงครึ่งเหยือก ก็เอเลี่ยนน้อยทำอร่อยมากเลย นึกถึงตอนที่เขาทำให้ผมครั้งนั้นที่เขาเกือบยอมแพ้ที่จะดูแลผมต่อ รสชาติตอนนั้นกับตอนนี้ เหมือนว่าตอนนี้จะดีกว่านะ ดื่มแล้วชุ่มฉ่ำลำคอมาก


“โอย…” ชิบแล้ว! เสียงไอ้อันเดร น้ำส้มแทบพุ่งออกจากปาก ถึงจะเป็นเพื่อนกันมานาน แต่ผมก็ไม่ค่อยเปลือยต่อหน้าเพื่อนหรอก ผมออกอาการลนลานเล็กน้อย พอได้สติก็รีบเปิดประตูห้องน้ำที่อยู่ใกล้ตู้เย็นเข้าไป มองหาผ้าขนหนูสักผืน โชคดีว่ามีพับวางไว้อยู่แถวๆ อ่างล้างหน้า ผมเลยหยิบมาพันรอบเอวผืนนึง


“อ้าว แกตื่นแล้วเหรอ” ไอ้อันเดรที่ลุกขึ้นมานั่งหน้าตางัวเงียเอ่ยทักผมที่เดินเอาน้ำเปล่ามายื่นให้มัน ส่วนน้ำส้มน่ะหรอ ไหนๆ ก็จะหมดแล้ว ผมขอคนเดียวแล้วกัน อีกอย่างผมหวงแม้กระทั่งน้ำส้มที่แมททำ อะไรที่เกี่ยวกับเขาผมหวงหมดแหละ


“เมื่อคืนเรากลับมาถึงโรงแรมได้ไงวะ” อันเดรถามหน้าตามึนเมาหน่อยๆ มันบิดฝาขวดน้ำออก ยกกระดกดื่มดังอึก


“หวานใจไอ้เบนล่ะมั้ง เมาน้อยสุดแล้วนี่” เมื่อคืนจะเรียกว่าเมาหัวทิ่มก็ว่าได้ พอบาสเก็ตบอล (ไอ้เบนบอกว่าเรียกงี้ได้) บอกว่าต้องกินให้คุ้มกับเงินที่เสียค่าบัตรหน้าประตูทางเข้าผับ พวกผมก็จัดเต็ม จัดหนัก เอาให้คุ้มที่สุดเท่าที่จะคุ้มได้ ผมเมาก็จริง แต่ยังมีสติรับรู้ว่าอะไรเป็นอะไร ยังคุยรู้เรื่องทุกประโยค แค่ปวดขมับมากหน่อยเท่านั้นเอง ก็ผมกลับมาถึงห้องยังมาก่อกวนกวนแมทไปตั้งรอบนึง รู้สึกจะสลบคาอกแมทไปเลยมั้ง เป็นครั้งแรกเลยนะที่ผมสลบคาอกเขา ถ้าไม่เมาบอกเลยไม่มีทางเกิดขึ้นได้


เออ แล้วเมื่อคืนผมกับแมทครางกันดังรึเปล่า ไม่ใช่ว่าไอ้พวกนี้ได้ยินหมดแล้วรึไงกัน ผมจำได้ไม่แม่นว่าเสียงร้องเราเป็นไง รู้อย่างเดียวว่าเสียวและมันส์มาก แมทตอบรับผมอย่างดีแม้กระทั่งเวลาผมเมา


“ปวดหัวว่ะ” ไอ้อันเดรบ่น มันก็น่าจะปวดอยู่หรอก เพราะมันซัดเข้าไปเยอะที่สุดแล้ว มันไม่ใช่คนคออ่อนแบบผมนี่แหละ แต่ถ้าลองหลายๆ เหล้า หลายๆ อย่างเข้าไปพร้อมเพรียงกัน ยังไงมันก็ต้องมีน็อคบ้างละนะ


“มียาแก้ปวดอยู่ เอามั้ย” อันเดรพยักหน้าว่าเอามึนๆ ผมเดินผ่านคู่ไอ้เบนที่ยังนอนกอดกันอยู่ใต้ผ้านวม เดินไปหยิบยาแก้ปวดของแมทที่ยังมีเหลืออยู่จากครั้งก่อนที่ผมซื้อมาให้เขา แล้วเอากลับมาให้ไอ้อันเดรสองเม็ด


“ตามสบายนะ ฉันอาบน้ำก่อนแล้วกัน” ผมบอกมัน ไอ้อันเดรพยักหน้ารับแบบขอไปที พอกินยาเสร็จ มันก็ล้มตัวลงนอนต่อ ท่าทางคงยังไม่กลับห้องกันง่ายๆ หรอกวันนี้


ผมเดินเข้าไปในห้องน้ำ กะจะเปิดน้ำใส่อ่างแล้วนอนแช่ แต่พอเดินเข้าในห้องน้ำก็ต้องยิ้มออกมาอีกรอบของเช้านี้ เพราะน้ำในอ่างถูกเปิดไว้เกือบเต็ม มีกลิ่นหอมๆ ของครีมอาบน้ำกลิ่นมะลิลอยฟุ้งไปทั่ว ผมเดินไปหยิบโพสอิทที่แปะอยู่เหนือหัวอ่างอาบน้ำมาอ่าน


‘Refresh with smell of Jasmine.’
(สดชื่นด้วยกลิ่นมะลินะครับ)


ผมคลี่ยิ้มออกมา ก้มลงจูบลายมือน่ารักๆ ของเขา เลื่อนสายตาไปมองน้ำในอ่างที่มีฟองลอยอยู่จางๆ ผมสูดจมูกรับกลิ่นหอมเข้าไปในปอด เปลื้องผ้าขนหนูออกจากเอว หมุนตัวเดินไปทางอ่างล้างหน้าที่มีกระจกบานใหญ่เพื่อจะเอาโพสอิทแปะไว้บนนั้น แต่ผมก็ชะงักไว้เมื่อเห็นตัวอักษรสะท้อนอยู่ในกระจกที่มาจากด้านหลังโพสอิท ผมพลิกมาอ่านดูแล้วก็ต้องยิ้มด้วยความคันเขี้ยวอยากเคี้ยวเอเลี่ยนตัวแสบให้จมเขี้ยว


‘Wanna rub every inch of your body with my tongue. ’
(อยากนวดทุกตารางนิ้วบนตัวคุณด้วยลิ้นของผม)


ฮึ่ม! ถ้าอยู่ตรงนี้นะ ผมจะจับฟัดให้น้ำกระฉอกออกนอกอ่างเลยคอยดู ลูกเล่นแพรวพราวเยอะนักนะ นี่แค่ขนาดตัวอักษรของเขานะ ยังทำลูกชายผมตั้งโด่ได้เลย ผมใช้มือรูดเข้าออกเบาๆ นึกข่มใจว่าอย่าช่วยตัวเอง เก็บแรงไว้จัดการสุดที่รักผมให้สลบคาเตียงดีกว่า เมื่อคืนพลาดท่าไปหน่อย เลยได้แค่รอบเดียว แถมยังสลบหมดเท่อีกต่างหาก


ผมแปะโพสอิทไว้บนกระจก เดินกลับที่อ่างโดยมีลูกชายชี้พุ่งนำหน้า ตอนนี้มันปวดหนึบไปหมด นึกถึงหน้าแมทแล้วยิ่งแข็งไม่ยอมลงเข้าไปใหญ่ ผมเลยรีบหย่อนตัวลงไปในอ่างน้ำ เผื่อว่าน้ำเย็นๆ กับกลิ่นมะลิหอมๆ จะช่วยให้จิตใจสงบลงได้บ้าง ถ้ายังฟุ้งซ่านแบบนี้ ผมคงต้องเปิดรูปเขาตอนนอนเปลือยแล้วช่วยตัวเองซะแล้วมั้ง


ผ่านไปสักพักมันก็ยังแข็งอยู่ ผมปล่อยมันตั้งไว้แบบนั้นแหละ เดี๋ยวก็คงลง ถ้าไม่ลงก็นอนรอเขากลับมาแล้วกัน ค่อยซัดกันสักรอบ นึกแล้วก็ได้แต่ยิ้ม ช่วงหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมา ผมมีความสุขมากนับตั้งแต่ได้กลับมาอยู่กับแมท ผมละทิ้งความกังวลใจต่างๆ ออกไปหมดเมื่ออยู่กับเขา และแทบจะลืมช่วงเวลาแสนอึมครึมในตอนที่เขากลับไทยไป


ถึงแม้ช่วงหนึ่งในช่วงนั้นผมจะมีอันเดรียนาอยู่ข้างกาย เธอช่วยผ่อนคลายผมได้ในเรื่องอย่างว่า เธอช่วยทำให้ชีวิตผมไม่เงียบเหงาในช่วงเวลานั้น มันอาจจะเลวร้ายกว่านั้น แต่อันเดรียนาก็เข้ามาพอดี ช่วยให้ชีวิตผมชุ่มฉ่ำขึ้นบ้าง มันก็ดีนะ แต่ไม่ดีเท่ามีแมทหรอก


มีแมท เหมือนผมมีพระอาทิตย์ประจำตัว เขาดูเจิดจ้า สว่างไสว มีความสดใสได้เสมอ และแม้จะเป็นเหมือนดั่งอาทิตย์ แต่เขาก็ไม่ได้ให้แสงสว่างจนร้อนเกินไป หรือเผาไหม้คนรอบข้าง แต่กลับให้ความอบอุ่นอย่างพอดี และในบางทีที่ความเฉาเกาะกินใจ เขาก็ทำลายมันลงได้ด้วยความสดใสเหมือนแสงอาทิตย์ของเขานั่นแหละ


ที่ผมนึกถึงอันเดรียนา เพราะเมื่อสองวันก่อนจู่ๆ เธอก็ทักว้อทสแอพผมมาว่าคิดถึง เธอส่งมาแค่นั้น ส่งมาแค่สั้นๆ ส่งมาแบบเรียบง่ายตามนิสัยของเธอ แต่ผมไม่ได้บอกแมทหรอก เพราะผมไม่ได้ตอบโต้อะไรไปมากกว่าพิมพ์ว่าขอบคุณและส่งรูปอีโมติคอนยิ้มไปให้ เธออ่านแล้วก็ไม่ได้ตอบอะไรกลับมา บทสนทนาก็จบลงแค่นั้น ผมเลยคิดว่าผมไม่ควรบอกแมท เดี๋ยวเขาจะคิดมาก คิดเยอะอีก เขายิ่งคิดมากเรื่องอันเดรียนาอยู่ด้วย ก็เหมือนที่ผมคิดมากเรื่องเขากับไอ้จูบแรกนั่นแหละ


สรุปต่างคนต่างคิดมากเรื่องใครอีกคนในช่วงที่เราห่างกัน


แมทไม่ใช่คนแสดงออกชัดเจนว่าหึง ว่าหวงหรือกำลังคิดมากอยู่ในเรื่องผมกับผู้หญิงอื่น อย่างตอนเรื่องนาตาชา พอผมย้อนกลับไปคิด ตอนนั้นแมทคงคิดมากน่าดู ไม่ใช่คิดว่าที่ผมชอบเจ๊าะแจ๊ะกับเขาทั้งที่มีนาตาชาอยู่แล้วหรอก แต่เขาคงมีแอบหึง แอบรู้สึกไม่ดีอยู่บ้างเวลาที่ผมกับแนทอยู่ด้วยกัน เขาเก็บอาการเก่งมาก เก่งจนบางทีผมเดาไม่ออกว่าเขารู้สึกยังไงกันแน่ แต่ตอนเรื่องอันเดรียนา เขาคงกลัวจริงๆ เลยร้องไห้ออกมา


ผมเอนหัวลงกับขอบอ่างอาบน้ำ นึกถึงแมทแล้วก็ยิ้ม ไม่ได้ยิ้มที่นึกภาพเขาร้องไห้หรอกนะ แต่นึกเวลาเขาเจื้อยแจ้วต่างหาก ไอ้ภาพที่เขาร้องไห้นั่น ผมไม่อยากจำเลย นึกทีไรแล้วใจสั่นทุกที เหมือนที่ไอ้เบนเคยบอกว่าคนแบบแมท ถ้าร้องไห้ทีจะน่าสงสารมาก


ผมเอาน้ำมาถูๆ ตัว รู้สึกสดชื่นอย่างที่แมทบอก แม้ว่าเจ้าลูกชายจะยังคงแข็งๆ อยู่บ้าง ไม่ถึงขั้นชูชันแบบตอนแรกแล้ว แต่ผมก็คงไม่ช่วยตัวเองแน่นอน จะช่วยให้เปลืองแรงทำไม รอให้แมทมาช่วยดีกว่า ผมรู้ตัวนะว่าผมหื่น ผมก็เป็นแบบนี้มานานแล้ว เพียงแต่จะเป็นกับแมทมากเป็นพิเศษ


ผมนั่งถูตัวและนั่งแช่น้ำอีกครู่ใหญ่ แล้วก็ลุกขึ้นจากอ่าง หยิบผ้าขนหนูมาเช็ดตัวจนแห้ง พอพันผ้าขนหนูรอบเอวเสร็จผมก็เดินออกมานอกห้องนอน เดินไปเปิดตู้เสื้อผ้ากะจะหาเสื้อผ้าใส่ แมทจัดการเอาเสื้อผ้าเข้าตู้ให้ผมแล้วละ เพราะผมไม่ยอมทำ กะว่าให้มันอยู่ในกระเป๋าเดินทางไปนั่นแหละ อยากได้ตัวไหนก็ค่อยรื้อหยิบออกมาใส่ แมทบ่นไปจัดไป ผมก็ก่อกวนจนเขาเกือบจัดไม่เสร็จ ผมชอบเวลาเขาหันมาแว้ดๆ ใส่ เห็นแล้วน่ารักดี แล้วผมก็ต้องอมยิ้มกับความน่ารักของเขาอีกครั้งเมื่อมีกระดาษโพสอิทแปะอยู่บนเสื้อยืดสีเทาเข้มที่ห้อยคู่กับกางเกงยีนส์สีน้ำเงิน


‘For my smart Giant. I know you gonna chose the same shirt as always. Change it.’
(สำหรับพ่อยักษ์สุดเท่ของผม ผมรู้ว่าคุณจะเลือกแต่เชิ้ตตัวเดิมๆ อย่างเคย เปลี่ยนซะบ้าง)


ผมยิ้มน้อยยิ้มใหญ่คนเดียว  หยิบชุดที่เขาเตรียมไว้ให้ออกมาวางไว้บนเตียง ก้มหากางเกงชั้นในที่พับอยู่ข้างล่าง กำลังจะเอื้อมหยิบออกมาหนึ่งตัว ก็เจอกางเกงในสีขาวตัวหนึ่งวางไว้บนกองชุดชั้นในมีโพสอิทแปะไว้ตรงเป้าอีกอัน ผมดึงกระดาษขึ้นมาอ่าน แล้วก็ต้องรู้สึกร้อนไปทั้งตัว


‘I love the way you wear the white underpants because when you’re horny I can see clearly your erection’ *whisper in your ears, and lick it slowly*
(ผมชอบเวลาที่คุณใส่กางเกงในสีขาว เพราะเวลาคุณมีอารมณ์ ผมจะเห็นไอ้นั่นของคุณตั้งโด่ชัดเจน) *พูดด้วยเสียงกระซิบที่ข้างหูคุณ และเลียใบหูของคุณช้าๆ*


Fuck! ให้ตายสิวะ ยักษ์น้อยมันเพิ่งยอมสงบลงไปเมื่อกี้นี้ นี่มันกำลังแข็งโด่ขึ้นมาอีกแล้ว ฮึ่มๆ เอเลี่ยนตัวแสบ ตัวไม่อยู่ แต่ทิ้งความอยากไว้ให้ผมเพียบ เดี๋ยวเถอะ กลับมาจะจับไอ้ที่มันโด่ๆ อยู่กระแทกเข้าข้างหลังให้ขาอ่อนเลยคอยดู อืม! คราวนี้แข็งปักเลย แล้วมันจะสงบลงอีกเมื่อไหร่ ต้องรอเขากลับมาปลดเปลื้องความทรมานนี้ให้มั้ย


แต่ผมไม่ไหวแล้ว แมทยั่วเยอะเกินไป เล่นหนักเกินไป ลูกชายผมมันร้องทรมานกับความต้องการ ผมหมุนตัวไปล็อคประตูห้องนอน เดินกลับมาที่เตียง หยิบมือถือที่วางอยู่โต๊ะข้างหัวเตียงฝั่งตัวเองมาเปิดหารูปแมทตอนกำลังเปลือย พอเจอรูปเหมาะๆ ผมก็ใช้มือรูดเข้ารูดออก สายตาก็ไม่ละไปจากตาแป๋วๆ หน้าใสๆ ของแมทบนหน้าจอมือถือนั่น ผมสูดปากเสียวซ่านยามที่มือสาวความเสียวไปทั้วแก่นกาย


“แมท… อ้า…” ผมเม้มปาก หลับตาแน่น หน้าแมทลอยไปลอยมาเต็มหัว นึกภาพที่ได้จูบกับเขา ออกแรงรักเขาแรงๆ ความเสียวก็ยิ่งถาโถมเข้ามา ผมเร่งจังหวะมือตัวเอง ความเสียววิ่งแล่นไปที่ส่วนปลายแล้วในที่สุดผมก็ตัวกระตุก พร้อมกับน้ำขุ่นข้นพวยพุ่งออกมาเลอะกล้ามท้องเต็มไปหมด


“แมท… ฮา…” ผมนอนหอบหายใจเบาๆ อยู่บนเตียง ก้มลงมองน้ำสีขาวข้นที่เลอะเต็มท้องไปหมด ผมวางมือถือลงบนหมอนที่แมทนอน


“ฮู่ว…” ผมใช้มือปาดน้ำตัวเองที่มันจะไหลเยิ้มหยดลงบนเตียงด้วยสองมือ รีบลุกขึ้นยืนแล้วเดินกลับเข้าไปในห้องน้ำเพื่อล้างตัวให้สะอาด เพราะแมทคนเดียว ทำให้ผมต้องอาบน้ำอีกรอบ กลับมาจะจับทำโทษให้เข็ด


แต่ผมชอบนะที่เขาทำแบบนี้ นี่กะให้ผมหลงจนไปไหนไม่รอดเลยใช่มั้ย ผมยิ้มขำ สองมือก็ลูบครีมอาบน้ำไปทั่วตัว พออาบน้ำรอบสองเสร็จ ผมก็เช็ดตัวให้แห้ง เดินกลับออกมาแต่งตัวให้เรียบร้อย คราวนี้ไม่มีข้อความอะไรมายั่วผมอีกละ ลูกชายผมสงบสติอารมณ์ได้แล้วหลังจากได้ปลดปล่อยความอึดอัด ผมแต่งตัวเสร็จก็หยิบมือถือ ขึ้นมาพิมพ์ว้อทสแอพหาแมท ถามว่าเขาจะกลับหรือยัง เขายังไม่ตอบทันที สงสัยจะทำงานอยู่ ผมเลยกดโทรศัพท์หาออสติน รอสัญญาณไม่นานเขาก็กดรับ


“ครับ คุณเรย์มอนด์”


“เมื่อเช้านายไปส่งแมทไปมหาวิทยาลัยรึเปล่า”


“เปล่าครับ คุณแมทเขายืนยันจะไปเอง ผมพยายามขวางไว้แล้วนะครับ แต่แค่ผมหันไปเรียกบอดี้การ์ดคนไทยแค่แปบเดียว เขาก็วิ่งหนีไปขึ้นแท็กซี่แล้ว” ร้ายนักนะเอเลี่ยน ดื้อไม่เปลี่ยนเลยจริงๆ


“ไม่เป็นไร ขากลับก็ไม่ต้องไปรับเขานะ เดี๋ยวคงหนีกลับมาเองตามเดิม” แต่กลับมาเมื่อไหร่จะจับเด็กดื้อสั่งสอนสักหน่อย


“ครับ” ผมกดวางสายออสติน เดินไปเปิดประตูเพื่อออกไปหาอะไรกินรองท้อง พอเปิดออกไปก็ต้องชะงักนิดหนึ่งที่เห็นไอ้เบนกับบาสเก็ตบอลจูบกันอยู่ สองคนนั้นผละออกจากกันทันทีที่ได้ยินเสียงประตูเปิด ไอ้เบนหันมามองแบบมึนๆ ส่วนอีกคนก็ตีเนียนเช่นกัน สองคนนี้ความสัมพันธ์ขยับถึงขั้นไหนแล้วผมก็ไม่รู้ แต่ดูท่าจะขยับไปไกลอยู่นะ


“ดีนะไอ้อันเดรหลับ” ผมไม่ได้ว่าอะไรหรอก เพราะผมก็ชอบจูบแมท ผมไม่รู้ว่าสำหรับคนอื่นเป็นเรื่องแปลกแค่ไหน แต่สำหรับผมนั้นปกติมากที่จะจูบ จะหอม จะกอดแฟนผม


“แกแต่งตัวจะไปไหนเนี่ย” ไอ้เบนถาม ส่วนบาส (เริ่มย่อ) ลุกขึ้นเดินไปเข้าห้องน้ำด้านนอก ผมเดินไปที่โต๊ะสำหรับทานอาหาร มองหาอะไรสักอย่างที่สามารถกินรองท้องได้


“ฉันว่าจะพาแมทไปซื้อเสื้อผ้าใหม่ แล้วก็หาเสื้อผ้าสำหรับวันงานฟิล์มเฟสติวัลให้เขาด้วย” ผมว่า พลางกำลังจะหยิบขนมปังขึ้นมากิน แต่ก็เหลือบไปเห็นโพสอิทอีกใบที่ติดไว้อยู่บนกล่องพลาสติกสี่เหลี่ยมใส


‘Breakfast, but for you guys might be lunch time.’
(อาหารเช้าครับ แต่สำหรับพวกคุณอาจเป็นมื้อเที่ยงไปแล้ว)


ผมคลี่ยิ้มกว้าง แปะโพสอิทไว้บนผนังห้อง มองไปที่กล่องพลาสติกสี่เหลี่ยมใส่อาหารที่ตั้งเรียงกันพอดีจำนวนคนในห้อง ทุกกล่องเป็นไข่เจียวที่ผมชอบเหมือนกันหมด แมทไปทำให้ตอนไหนกัน ทำไมถึงน่ารักแบบนี้ นี่ผมไม่แบ่งใครได้มั้ย


“แกยิ้มไรวะ” ไอ้เบนถามสีหน้าไม่เข้าใจ ผมหันไปมองมันทั้งที่ยังยิ้มอยู่ หยิบกล่องใส่อาหารมาสองกล่อง เดินไปยื่นให้มันกล่องนึง


“แมททำไว้ให้ กินสิ” แล้วมันก็ทำหน้าเข้าใจ ลุกขึ้นยืน แล้วเดินมานั่งเก้าอี้ข้างๆ ผม ผมแกะฝาปิดกล่องออก หยิบซอสพริกที่แมทเตรียมไว้ให้มาเทราดไข่ แล้วก็นั่งกินอย่างสุขใจ


“แล้วนี่แมทไปไหน” ไอ้เบนถามพลางตักข่าวเข้าปากไปหนึ่งคำ จังหวะนั้นแฟนมัน (ผมเรียกแฟนเลยแล้วกัน) ก็เดินหน้าเปียกน้ำออกมา ไอ้เบนเลยเรียกมานั่งกินข้าวด้วยกัน


“ไปมหาวิทยาลัย วันนี้เขามีพรีเซ้นต์งาน” ผมตอบพลางยกมือถือที่สั่นขึ้นมาปลดล็อคดู แมทตอบว้อทสแอพกลับมาว่าใกล้เสร็จแล้ว แต่จะขอไปกินนม กินน้ำอะไรของเขาก็ไม่รู้กับเพื่อนก่อน ผมหน้าตึงขึ้นมาทันที เพราะผมกะจะพาเขาไปหาซื้อของและพาไปหาอะไรกินด้วยกันสักหน่อย


“แมท กลับมาเลย… ไม่เอา ไม่ให้ไป… อย่าดื้อนะ เมื่อเช้านายก็ดื้อกับออสตินไปทีแล้ว… กลับมา เดี๋ยวฉันจะพาไปข้างนอก… เด็กดี” ผมกดวางสายหลังจากพูดเสียงตึงพอๆ กับสีหน้า วางมือถือไว้บนโต๊ะกินข้าว ตักข้าวเข้าปากแล้วนั่งเคี้ยวเงียบๆ


“แกจะหวงอะไรเขานักหนา ให้เขาได้อยู่กับเพื่อนบ้างเถอะ เดี๋ยวเขาจะจบแล้วไม่ใช่เหรอ” ไอ้เบนบอกสีหน้าอ่อนใจ ผมทำหน้าดื้อดึงใส่มัน


“ก็อยู่ด้วยกันครึ่งวันแล้วไง” ผมว่าหน้ามึน ก็เรื่องจริงอ่ะ ออกไปตั้งแต่เช้ายันจะบ่ายแล้วตอนนี้ อยู่กับเพื่อนเยอะพอแล้ว


“ทำตัวอย่างกับพ่อเขางั้นแหละแกน่ะ” ผมยักไหล่ ทำสีหน้าว่าไม่แคร์กับคำจิกกัดของมัน ไอ้เบนเลยหันไปคุยกับแฟนมันแทน แต่ก็ยังไม่วายจิกกัดผมอยู่ดี


“ผมจะไม่เป็นแบบนี้แน่บาส ไว้ใจผมได้” แล้วแฟนมันก็ขำพรืดออกมา ไอ้เบนหันมายักคิ้วท้าทาย ผมเลยชูนิ้วกลางใส่มัน


“คุณโชคดีนะวิคเตอร์ แมทเขารักใครรักจริงนะ รักแรกของเขา เขารักอยู่ตั้งหกหรือเจ็ดปีเนี่ยแหละ” ผมรู้อยู่บ้างว่าแมทมีรักแรกจากการที่เคยนั่งคุยกันที่ meadow sheep ในเซ็นทรัลปาร์ค แต่ไม่รู้รายละเอียดว่าเขาจะรักได้นานขนาดนี้


“นานขนาดนั้นเลยเหรอ” ไอ้เบนถามด้วยสีหน้าสนอกสนใจ


“เท่าที่ผมรู้มาก็ประมาณนี้ แต่ผมไม่รู้รายละเอียดหรอก เรื่องนี้ต้องถามไอ้เอิร์ทมัน” ไม่รู้ว่าเขาเผลอหรืออะไร แต่ชื่อนั้นทำเอาคิ้วผมกระตุก สีหน้าแฟนไอ้เบนชะงักไปเหมือนเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าไม่ควรพูดชื่อนี้ ใจผมร้อนขึ้นมา รีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรหาออสตินทันที


“ออสติน ไปรับแมทที่มหาวิทยาลัยที อย่าให้เขาหนีกลับมาเองได้นะ” ผมสั่งเสียงเฉียบขาด ไอ้เบนกับแฟนมันนั่งมองอ้าปากค้าง แววตาสองคนนั้นมีแววตกตะลึง


“แกเป็นบ้าอะไรของแกวะ จู่ๆ ก็โทรสั่งบอดี้การ์ดให้ไปรับตัวแฟน แถมยังทำเหมือนเขาเป็นนักโทษที่คิดจะหนีอีก” ผมไม่ได้ตอบคำถามของมัน ตอนนี้ผมกำลังกลัวว่าไอ้จูบแรกนั่นจะแอบไปเจอแมทหรือเปล่า ผมไม่ชอบหน้าไอ้นั่นเลยจริงๆ ผมว่าหน้าตามันกวนประสาทอยู่ไม่น้อยนะ


“นี่คุณติด GPS บนตัวแมทด้วยรึเปล่าเนี่ย” แฟนไอ้เบนถามสีหน้าสงสัย


“เปล่า…” ผมตอบพลางเลื่อนดูว้อทสแอพของแมท แต่สักพักก็ชะงักไป


“…ทำได้เหรอ” ผมหันไปถามด้วยความอยากรู้จริงจัง บาสมีสีหน้าตะลึงไปนิด เขาหันไปสบตากับไอ้เบนที่มองตอบด้วยสายตาประมาณว่า จะพูดขึ้นมาทำไม


“ว่าไง ทำได้มั้ย” บาสทำหน้าอึกอัก แต่ผมมองด้วยสายตาคาดคั้นจนเขาต้องพยักหน้ารับ ผมฉีกยิ้ม สอบถามวิธีการติดตามเอเลี่ยนน้อยทันที แต่บาสบอกว่าไม่ควรให้เจ้าตัวรู้ เพราะไม่งั้นอาจปิดสัญญาณอินเตอร์เน็ตหนีผมได้ ผมเลยรับปากว่าจะทำให้เงียบเชียบที่สุด พอได้เรียนรู้วิธีที่จะติดตามชีวิตแมทของผมแล้ว ผมก็รู้สึกสบายใจขึ้นมาหน่อย รอแค่เขากลับมาเดี๋ยวผมจะรับจัดการตามที่แฟนไอ้เบนแนะนำ ถือว่าแฟนไอ้เบนนี่คบได้ ผมสนับสนุนให้มันคบกันต่อนะ


“เมื่อคืนมีผู้หญิงมาอ่อยแก แกจำได้รึเปล่าเนี่ย” เบนเนดิคท์ถามในตอนที่แฟนมันไปอาบน้ำที่ห้องนอนของมัน ผมหันไปมองหน้าไอ้เบนแล้วพยายามนึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืน


“จำไม่ได้ ฉันไม่ได้สนใจ” ถึงจะเมาแต่ผมยังมีสติอยู่ ผมไม่ได้สนใจจริงๆ ที่บอกว่าจำไม่ได้คือผมจำหน้าผู้หญิงคนนั้นไม่ได้หรอก เพราะผมไม่ได้ใส่ใจจะจำจริงๆ รู้แค่ว่าเหม็นเครื่องสำอางหนักมาก เพราะอะไรถึงได้กลิ่นน่ะเหรอ


“แต่รู้สึกว่าเธอหอมแก้มฉัน” ผมไม่ได้ให้เธอหอมนะ เธอหอมเอง ผมก็ผลักเธอออกอย่างสุภาพ ยังไงเธอก็เป็นผู้หญิง ไม่ได้อยากทำรุนแรงมาก ไม่รู้ว่ามีรอยลิปสติกติดมาให้แมทเห็นรึเปล่า เมื่อคืนยังพอมีสติอยู่ก็จริง แต่ก็โคตรมึนด้วยเช่นกัน


“เออ ดีนะที่แกไม่ได้เมามาก ไม่งั้นแกเสร็จเธอแน่ ฉันไม่รู้ว่าเธอรู้รึเปล่าว่าแกเป็นใคร แต่เมื่อคืนคือเธอพยายามจะเอาแกให้ได้เลย” ผมส่ายหัว ทำหน้าว่าไม่ใส่ใจ ไม่ใช่ว่าผมเลิกสนใจผู้หญิงแล้ว ผมก็ยังมองตามปกติของผู้ชายนั่นแหละ แต่ก็แค่มอง ไม่ได้คิดอะไรมากไปกว่าแค่มอง ส่วนคนที่จู่โจมผมเมื่อคืน ผมก็ไม่ได้โกรธ ไม่ได้เคือง หรือรู้สึกชอบใจอะไรในตัวเธอ คือผมเฉยๆ มาก


“ถ้าฉันไม่เอา ที่เธอทำไปก็แค่นั้นแหละ” ผมตอบไปเรื่อยเปื่อยพลางตักข้าวเข้าปากอีกคำ


“ถามจริง ถ้าเกิดเธอยั่วแกมากๆ เสนอให้แกเต็มที่ จนแกแทบจะหมดความอดทน แกจะเอามั้ย” ผมหันไปมองไอ้เบน ทำท่าจะอ้าปากตอบไม่เอาแน่ๆ แต่พอเห็นสีหน้าคาดคั้นของมันเลยทำให้ผมชะงักไปนิดหน่อย


นั่นสิถ้าเมื่อคืนเธอพยายามมากกว่านี้ ยั่วผมหนักกว่านี้ ผมจะสติหลุดมั้ยนะ คิดแล้วยังนึกกลัวตัวเอง ถ้าเธอเร้ามากกว่านั้นอีกนิดเดียว ผมอาจจะไม่ได้กลับห้องหรือเปล่า


“ไม่มั้ง” น้ำเสียงที่ผมตอบไอ้เบนนั้นมีความมั่นใจอยู่ในน้ำเสียงน้อยมาก ผมย่นคิ้วกับตัวเองนิดหน่อย ไอ้เบนเบิกตากว้างมองมามาที่ผม สีหน้ามันเหมือนเป็นคำถามประมาณว่า แกว่าอะไรนะ


“ฉันแค่กำลังนึกตามที่แกบอก กำลังคิดว่า ฉันจะทำได้จริงๆ เหรอ”


“ไม่เห็นยาก ถ้าแกทำ แมทก็แค่ร้องไห้”


“งั้นไม่ทำ” ผมตอบมันทันควัน แค่นึกว่าแมทจะต้องร้องไห้ สีหน้าอมทุกข์ ผมก็ไม่เอาแล้ว ผมอยากให้เขามีความสุขเยอะๆ เพราะเขาจะได้แบ่งความสุขให้ผมได้เยอะๆ เช่นกัน


“แจ๋ว” ไอ้เบนยิ้มพึงพอใจ ผมก็ยิ้มพอใจกับตัวเองเช่นกัน หัวใจพองโตเหมือนกันนะเมื่อคิดได้ว่าสิ่งที่ตัวเองทำนั้นเป็นเรื่องดีๆ กับคนที่เรารักแค่ไหน ผมรู้ว่าแมทยังติดใจนิสัยผมตรงนี้อยู่อีกมาก แต่เขาคงไม่อยากพูดบ่อยๆ และผมเองก็ไม่อยากพูดสัญญาบ่อยๆ เหมือนกัน ที่ทำได้ก็คงเป็นการทำให้เขาเห็นเองว่าผมไม่ได้คิดจะหาใครอีกแล้ว



TBC......................................... 


อุ๊ย -..- น้องแมททำเอาพี่ยักษ์ต้องชัก เอ้ย ต้องช่วยตัวเองกันเลยทีเดียวเชียวนะนี่ เอ็ฟเฟ็กต์หนูรุนแรงมากนะคะแมทน้อย ฮิๆ ยักษ์หลงหัวปักหัวปำซะแล้ววว คริๆ

แล้วจะคอยดูนะไอ้พี่ยักษ์ว่าจะทำได้อย่างที่พูดรึเปล่าเรื่องที่จะไม่หาใครใหม่แล้ว มีใหม่ โดนจ้วงนะเว้ยยย (วิคเตอร์ : จะมีหรือไม่มีอยู่ที่แกเขียนไม่ใช่รึไงวะ - -)  ช่วงนี้เม้าท์น้อย เพราะไม่รู้จะเม้าท์ไรมาก คือมันหวานกันอะ 555555 มันสวีตกันสองคน อิจฉามัน ช่วงนี้เลยชื่นชมความหวานกันไปก่อน

ขอบคุณคนอ่าน ณ เล้าเป็ดมากๆ เลยค่ะที่อยู่เป็นเพื่อนกันเสมอ 

[starhihi]

ตอนเห็นอัพตกใจหมดเลย ฮี่ๆ

มีความสุขกันก็ดีแล้ว นึกถึงตอนซดมาม่าแล้ว โซแซดมากค่ะ

นุ้งแมทระวังตัวนะนู๋ งานเข้าไม่รู้ตัวแล้วลูก ฮ่าๆ

เอาตอนต่อไปมา /เคาะจานข้าว

[farfarneenee]

ฮ่าๆ สงสารยักษ์ ช่วยตัวเองเองไปก่อนนะ เอเลี่ยนน้อยนี้ช่างยั่วจริงๆๆ 

[wawa_piya]

แมทนี่ยั่วกระทั่งตัวอักษร หบุ่งงี้วิคเตอร์จะไปไหนรอดดด 555555

[Supparang-k]

แมทช่างยั่วจนนางสนมของพี่ยักษ์ต้องทำหน้าที่แทน 555  คืนนี้แมทคงรอดยาก   เอ๊ะ  หรือว่าไม่อยากรอดถึงได้ยั่วได้อ่อยกันไว้ขนาดนี้

[BlueCherries]

หูย แมทเป็นแฟนที่ดีมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

วิคอย่าทำให้เอเลี่ยนเสียใจนะ ไม่งั้นเจื๋อน!!!!

[poohanddew]

เอเลี่ยนน้อยน่ารักก็จะให้พี่ยักษ์หลงหัวปักหัวปำ
 

[donutnoi]

พี่ยักษ์หลงหัวปักหัวปำเลย แต่ชอบนะแบบหวานๆ 

[EverGreen™]

หมั่นเขี้ยวเอเลี่ยนน้อย 

[j123]

ตอนนี้วิคเตอร์ค่อยสมกับความรักของแมทหน่อย

[ลิงน้อยสุดเอ๋อ]

ยักษ์ตบะแตกแต่เช้า 5555+ แมทช่างร้ายวางแผน

[river]

ยักษ์นี่นะ กลับตัวเปลี่ยนใจไวแท้

[dahlia]

พี่ยักษ์ ต้องทำตัวดีๆ นะ อย่ามานอกลู่นอกทางทำเอเลี่ยนน้อยเสียใจ

[คุณเจ้]

Only You :: EP.14 [100%]



“แกจะไปช้อปด้วยกันมั้ย” ผมถามมันแล้วยกน้ำเปล่าขึ้นดื่มหลังจากกินข้าวจนหมดกล่อง ไอ้เบนกลอกตาครุ่นคิด เลื่อนสายตาไปมองไอ้อันเดรที่ยังนอนหมดสภาพอยู่บนโซฟา


“เดี๋ยวถามไอ้อันเดรก่อน ถ้ามันไม่ไหวจะได้อยู่ดูมัน แต่ถ้ามันโอเคฉันไปด้วย” ผมพยักหน้ารับ เสียงเตือนว้อทสแอพดังขึ้น ผมกดเปิดดูก็เป็นออสตินที่ส่งรูปแมทที่นั่งอยู่บนรถตู้แล้วมาให้ดู เขากำลังนั่งเสียบหูฟังฟังเพลง หน้าตาบูดบึ้งหน่อยๆ สงสัยจะงอนที่ผมส่งคนไปประกบ ผมดูรูปนั้นแล้วก็ยิ้มออกมา ชอบหน้าตาบูดบึ้งของเขาซะจริง ผมกดเซฟไว้กะจะอัพลงไอจีแบบไพรเวท จริงๆ ผมจะอัพลงอันที่คนตามเยอะๆ ก็ได้ แต่แมทแหละบอกว่าไม่อยากให้ผมเปิดเผยมาก กังวลว่าจะมีผลเสียตามมาอยู่ได้ ทั้งที่จริงตอนนี้ข่าวเขากับผมเริ่มกระจายไปทั่วแล้ว ผมก็ไม่ได้สนใจว่ามันจะมีผลตามมายังไง แม้ผมจะโดนทีมโฆษกส่วนตัวจวกยับมาแล้วก็ตาม แต่ผมก็ไม่ได้เก็บเอามาใส่ใจ กลับไปค่อยเคลียร์ ช่วงเวลานี้คือช่วงเวลาของผมกับเอเลี่ยนน้อย


‘Don’t frown, baby. Because you gonna make me wanna kiss you more.’
(อย่าขมวดคิ้วสิที่รัก เพราะนายกำลังจะทำให้ฉันอยากจูบนายมากขึ้นไปอีกนะ)


ผมยิ้มกว้างแล้วกดอัพรูปเขาลงอินสตาแกรมที่มีคนตามแค่สามสิบคน แต่ละคนที่ตามก็เป็นคนที่ผมไว้ใจและสนิทมากจริงๆ ผมไม่ได้ต้องการยอดคนตามเยอะแยะ อาจเป็นเพราะผมชินแล้วกับการติดตามมากมายจากแฟนคลับ เพียงแต่ผมต้องการพื้นที่ส่วนตัวกับเพื่อนและแฟนผมบ้าง


‘ไอ้บ้า’


ผมขมวดคิ้วกับคอมเม้นต์ของแมทที่พิมพ์มาเป็นภาษาไทย นี่บอกรักหรือว่าด่าอะไรผมอีกรึเปล่า เห็นว่าผมไม่แข็งแรงภาษาแม่เขานี่เอาใหญ่ เดี๋ยวต้องให้แฟนไอ้เบนแปลให้สักหน่อยละ ถ้าเป็นคำด่าจะจับตีก้นบวมเลยคอยดู


“เดี๋ยวฉันกลับไปอาบน้ำก่อนแล้วกัน ฝากดูไอ้อันเดรมันด้วยนะ” ผมพยักหน้าขึ้นที ไอ้เบนลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปทางประตู เปิดประตูห้องออกไปข้างนอก ผมเดินกลับเข้าไปในห้องนอน กะหาอะไรทำระหว่างรอแมทกลับมา ผมเลยเปิดเช็กข่าวสารอ่านไปเรื่อย บังเอิญไปเจอข่าวตัวเองในโซเชียลพอดี ผมเลยกดเข้าไปอ่าน แน่นอนว่าข่าวนั้นเป็นเรื่องของผมกับแมท สื่อขุดคุ้ยกันยกใหญ่ว่าความสัมพันธ์ของผมกับแมทนั้นเป็นยังไงกันแน่ เพราะมีภาพที่ผมเข้าไปเอาตัวเขามาจากมหาวิทยาลัยด้วย


ผมล้มเลิกฟ้องร้องพวกที่ด่าแมทแล้ว เพราะเขาขอเอาไว้นั่นแหละ ผมเลยต้องโทรคุยกับเอมิลี่ใหม่ และคุยกับทีมโฆษกของค่ายหนัง ทุกคนเห็นด้วยกับแมท เพราะไม่อยากให้ประเด็นมันขยายความไปมากกว่านี้อีก เพราะตอนนี้ทีมโฆษกผมก็ออกมาตอบคำถามแทนผมกันจ้าล่ะหวั่น แต่คำตอบยังคงไม่ชัดเจน สื่อเลยจับประเด็นได้ไม่ชัด ได้แค่เขียนกันไปเองว่าผมเป็นแฟนกับแมทแน่ๆ ยิ่งพอจับมาโยงประเด็นภาพหลุดผมกับเขาก่อนหน้านี้ยิ่งมีมูล ไหนจะข่าวคลิปหลุดที่เคยออกมาอีก นักข่าวพวกนี้นี่ฉลาดจริง จับโยงกันจนเป็นเรื่องราว


แต่ก็เท่านั้นแหละ ถ้าทีมงานผมยังไม่พูดอะไรมากไปกว่านี้ มันก็จะแค่ข่าวลือ เขาก็เล่นอะไรมากไม่ได้ และยิ่งผมยังไม่พูดอะไร ข่าวนี้ก็จะยังคงเป็นที่ถกเถียงกันต่อไปอีกยาว ซึ่งผมก็ไม่ได้คิดจะปิดบัง แต่ก็คิดว่าไม่จำเป็นต้องป่าวประกาศให้มันดูยิ่งใหญ่ แค่เราสองคนรู้กันก็พอ ตอนนี้คนที่ผมอยากให้รู้มากที่สุดคือพ่อกับแม่แมท ท่านทั้งสองยังรับตัวตนแมทได้ไม่หมด ผมก็กลัวเหลือเกินว่าเขาจะพาลมาไม่ให้เราคบกัน แต่แมทก็ยืนยันว่าอย่าเพิ่งบอกตอนนี้ ตอนนี้ข่าวยังไปไม่ถึงหูเขาทั้งสอง ไว้สักวันแมทจะพูดเอง


แต่ผมจะปล่อยให้เขาเผชิญหน้าคนเดียวได้ไง ผมขู่เขาว่าถ้าจะบอกพ่อกับแม่ต้องมาบอกผมก่อน


ติ๊ด!


เสียงคียการ์ดเสียบกับที่เปิดประตูดังขึ้น สงสัยแฟนผมจะมาแล้ว ผมมองไปทางประตูห้องนอนที่เปิดกว้างอยู่แล้วก็เห็นร่างเตี้ยๆ เดินต้อกแต้กเข้ามาช้าๆ เขาสะดุ้งนิดหน่อยตอนเห็นอันเดร แต่ก็เดินต่อจนมาถึงห้องนอนจนได้


“อันเดรยังไม่ฟื้นอีกเหรอ” เขาถามหน้าตื่น ผมส่ายหัวยิ้มๆ


“ปิดประตูด้วย” แมทที่กำลังเดินมาหาผมหมุนตัวไปปิดประตูห้องอย่างเบามือ ผมนอนพิงหัวเตียง อ้าแขนรับเขา แมทเดินยิ้มน่ารักเข้ามาหาแล้วล้มตัวลงนอนบนตัวผม สองแขนเขาโอบรอบเอวผมไว้ ผมลดสองแขนลงมาโอบรัดรอบเอวเขาบ้าง แมทแหงนหน้าเอาคางเกยกับอกผม ส่งยิ้มสดใสมาให้ ผมก้มลงจูบริมฝีปากเขาหนึ่งที


“วันนี้ไปซนที่ไหนมารึเปล่า” แมททำตาโตจนตาเขากลมแป๋ว สักพักเขาก็กระพริบตาปริบๆ เอียงหน้าเอียงคอมองผมอย่างไม่เข้าใจ รู้ทั้งรู้ว่าทำหน้าแบบนี้จะมีผลยังไงก็ยังชอบทำ แต่ทำไว้น่ะดีแล้วละ ผมจะได้หาเรื่องฟัดเขา


“ก็ไปพรีเซ้นต์งานไง ผมเปล่าซนนะ” เขาตอบเสียงใส ตอบเหมือนเด็กน้อยตอบคำถามของพ่อที่ว่าถ้าหากลูกทำผิด พ่อจะตีก้นเป็นการลงโทษ


“จริงอ้ะ?!” ผมแกล้งหรี่ตามองเขาอย่างจับผิด แมทพยักหน้ารัวๆ ด้วยหน้าใสซื่อ มีการยกนิ้วสามนิ้วขึ้นมาทำท่าว่าสาบานอีก


“จริงครับ ผมไม่ซนหรอก เดี๋ยวคุณจับตีก้น” ผมยิ้มกริ่ม มองเขายู่ปากใส่อย่างน่าเอ็นดู


“Good boy.” ผมก้มลงหอมหัวเขา ผมชอบหอมหัวเขานะ หอมดี แมทสระผมค่อนข้างบ่อยเลยไม่มีกลิ่นเหงื่อหรือกลิ่นสาบให้รู้สึกเหม็นจมูก เวลาได้จูบได้หอมเขาแบบนี้ ผมรู้จะรู้สึกว่าตัวเองมีความเป็นผู้นำและสามารถคุ้มครองเขาได้


“กินข้าวยังครับ” แมทถามพลางก้มลงหอมกลางหน้าอกผมผ่านเสื้อยืด ผมเห็นแบบนั้นเลยเลื่อนสองมือมาถอดเสื้อยืดออกซะเลย แมทมองผมหน้าตื่น และทำท่าจะลุก แต่ผมก็ใช้แขนกอดเอวเขาไว้ ให้เขานอนเหยียดอยู่บนตัวผมนี่แหละ


“ถอดเสื้อทำไมอ่ะ” เขาถามหน้าซื่อ


“จะได้หอมถึงเนื้อฉันไง” แมทกลั้นยิ้มเขิน แก้มลงหอมตรงเนินอกซ้ายของผม แล้วเขาก็เอานิ้วมาจิ้มหน้าอกผมเล่นเบาๆ สายตาเขาจ้องมองอกผมอย่างสนอกสนใจ ผมก้มมองภาพตาแป๋ว หน้าใสๆ ของเขาแล้วก็ยิ้มออกมา รู้สึกเพลินตาเหลือเกิน ถ้าให้นั่งมองทั้งวันจนหมดวันผมก็ทำได้นะ


“วันนี้ทิ้งข้อความอะไรไว้ให้ฉันเยอะแยะ” มือที่กำลังลูบอกผมเล่นชะงัก เขาเลื่อนสายตามามองผมแล้วสักพักแก้มเขาก็แดงปลั่ง สีหน้าเขาอึกอักเล็กน้อย เขาทำท่าจะลุกหนี แต่ผมรีบแยกขาออกให้ช่วงล่างเขาตกลงไปบนเตียงก่อนจะยกสองขาเกี่ยวพันขาเขาไว้แน่น แมทจ้องตาผมตาแป๋ว แก้มแดงนวลใส จนผมอดใจไม่ไหวเลยต้องก้มลงขยี้แรงๆ


“อยอ…” แมทครางเสียงแปลกประหลาด แต่ผมก็บดขยี้จมูกลงไปบนแก้มเขาหนักๆ


“แอ๊ะ!” เขาพยายามใช้มือดันหน้าผมออกจากแก้มเขา แต่ผมก็ฝืนเอาไว้ พอสู้ไม่ได้เขาเลยส่งเสียงงอแงกลับมา ผมดึงหน้าออกพร้อมส่งเสียงหัวเราะชอบใจ ก้มมองเอเลี่ยนหน้าบูดที่เอามือลูบแก้มป้อยๆ


“ว่าไง รู้ตัวมั้ยว่าทิ้งข้อความอะไรไว้” หน้าเขายิ่งแดง ปากเขาเหมือนจะยิ้มแต่ก็กลั้นเอาไว้จนทำให้หน้าดูฝืนไปหมด ผมหัวเราะเสียงเบา


“แล้วชอบมั้ยล่ะ” เขาถามเสียงอ้อแอ้ ท่าทางจะเขินจัด ตอนเขียนข้อความพวกนั้น เดาว่าเขาคงนั่งหัวเราะคิกคักอยู่คนเดียว


“ชอบมาก แต่รู้มั้ยลูกชายฉันตื่นตั้งแต่ที่นายบอกว่าอยากใช้ลิ้นนวดตัวฉัน…” เขาทำตาโต ปากหวอเป็นรูปตัวโอเล็กน้อย แล้วเขาก็หัวเราะกิ๊กกั๊กในลำคอ ท่าทางจะชอบใจที่เห็นผมเป็นแบบนั้น


“…ตอนแรกมันก็สงบแล้วนะ แต่พอเจอที่นายบอกว่าชอบฉันใส่กางเกงในสีขาว ฉันเลยต้องช่วยตัวเอง” แมทอ้าปากค้าง แต่ไม่ใช่ค้างเพราะตกใจนะ เหมือนเขากำลังจะอ้าปากหัวเราะมากกว่า ดวงตาเขาเป็นประกายน่ามอง


“จะ… จริงอ้ะ?!” เขาถามตาโต ผมยิ้มกว้าง ก้มลงหอมหน้าผากเขาไปหนึ่งที


“เสร็จไปหนึ่งรอบ นั่งมองรูปนายในมือถือ” เขาหรี่ตามองกลับมาทำหน้าว่าไม่เชื่อ


“โกหกรึเปล่า คิดถึงหน้าสาวคนอื่นล่ะสิไม่ว่า” เขาทำปากเชิดขึ้น ผมคลี่ยิ้มบางๆ


“หาว่าฉันโกหกอีกละ รู้งี้อัดคลิปตอนชักไว้ให้ดูดีกว่าว่าฉันครางเป็นชื่อใคร” จากที่ทำหน้างอ เขาก็เปลี่ยนมาเป็นหัวร่อเสียงเล็กเสียงน้อย


“ว่าแต่ ชอบฉันใส่กางเกงในสีขาวจริงหรอ” แมทหยุดหัวเราะแล้วเปลี่ยนมายิ้มเขินอย่างน่ารัก


“ก็… ถ้าเปียกน้ำด้วยมันก็เห็นชัดดี แต่จริงๆ สีดำก็ชอบนะ ลึกลับดี” เขาพูดตาแป๋ว หน้าซื่อๆ แต่สักพักเขาก็ยกมือปิดหน้าและส่ายหน้าไปมาในมือ ผมก้มมองเขาแล้วหัวเราะชอบใจกับท่าทีนี้ของเขา แมทแหวกนิ้วให้เห็นดวงตาเขา พอเห็นว่าผมจ้องมองอยู่ก็เอาปิดตาแล้วก้มหน้ามุดอกผมผ่านฝ่ามือ


“หึฮึ…” เข่าสงเสียงประหลาดๆ ออกมาจากลำคอ ผมหัวเราะขำขันกับกิริยาซนๆ เหมือนเด็กของเขา แมทไม่ได้เอาอกเอาใจอะไรผมเลย แต่แค่เขาทำแบบนี้ ผมก็ชื่นใจแล้ว


“แล้วระหว่างใส่กางเกงในกับไม่ใส่อะไรเลยชอบแบบไหนมากกว่ากัน” ผมแกล้งหยอกเขา แมทเอามือออกจากหน้า ใช้สองมือมารองค้างเขาไว้ แล้วจ้องผมอย่างใสซื่อ ริมฝีปากคลี่ยิ้มบางเบา


“ไม่รู้” เขาขยุ้มปากจู๋ ส่ายหน้าไปมาบนมือตัวเอง  ผมยกยิ้มมุมปาก ยกมือซ้ายขึ้นมาเสยเส้นผมตรงหน้าผากเขา เผยให้เห็นเหม่งน้อยๆ ผมเสยเส้นผมเขาเบามือ เส้นผมเขานุ่มมือมากเลย


“ไม่รู้ได้ไง นายลวนลามฉันทั้งสองแบบไปแล้วนะ” แมททำหน้าแหยงใส่ผมประหนึ่งว่าผมเป็นแมลงสาบก็ไม่ปาน


“กล้าพูด คุณสิลวนลามผมอ่ะ” เขาว่าแล้วยื่นหน้ามากัดคางผมเบาๆ ผมเลยยื่นคางให้เขากัดเล่นสนุกสนาน เหมือนหมาแทะกระดูกเลย ฮ่าๆๆๆ


“หนวดทิ่มปากหมดแล้ว วันนี้โกนหนวดกันเถอะ” เขายกสองมือขึ้นมาลูบแก้ม ลูบคางผมที่หนวดขึ้นเฟิ้มดกหนาไปหมด ผมไม่ค่อยชอบโกนหนวด โกนแล้วหน้าดูติ๋มไปเลย


“กลับมาจากข้างนอกก่อนแล้วกัน” ผมปล่อยให้เขาขยุ้มหนวดเคราผมเล่น แมทยิ้มร่ายามได้สัมผัสหนวดของผม ไม่รู้กำลังคิดอะไรเพี้ยนๆ อยู่รึเปล่า


“หวังว่าคงไม่ได้คิดจะจุดไฟเผาหนวดฉันหรอกนะ” ดักทางไว้ก่อน บางทีแมทก็ซนเหมือนเด็กพอๆ กับหน้าตาเขานั่นแหละ ใช้ที่ช็อตยุงช็อตก้นผมมาแล้ว หรือเอาหัวหอมเหม็นๆ มาทาตัวผมก็เคยมาแล้วเช่นกัน ความคิดพิเรนทร์พวกนี้ไม่รู้ว่าเอาสมองต่อมไหนคิด บางครั้งก็อำมหิตเกินตัว


“บ้าเหรอ ไม่ทำอย่างนั้นหรอก ตายไวไป” แน่ะ พูดแล้วยังหัวร่ออารมณ์ดี เห็นแล้วมันเขี้ยว เลยก้มลงฟัดแก้มเขาแรงๆ อีกรอบ แมทย่นหน้าจะหนีแต่ผมก็ตามไปหอมแก้มเขาไม่หยุด


“Giant! (ไอ้ยักษ์!)” เวลาเขาหงุดหงิดหรืองอแง เลเวลเรียกฉายาผมจะกระแทกแรงขึ้นพร้อมหน้าตายับยู่ยี่ ผมดึงหน้าตัวเองออกแล้วส่งเสียงหัวเราะเสียงดัง แมทแยกเขี้ยวใส่ผม ก้มลงกัดหัวนมซ้ายผมเต็มฟัน


“โอ้ว! ซี๊ดดด!” เจ็บมันก็เจ็บอยู่หรอกนะ แต่ความเสียวนี่แล่นปรี๊ดไปหมด เล่นเอาหน้าผมกระตุกเหยเก


“อ้า อย่างนั้นแหละ กัดแรงๆ” ผมร้องบอกแมทที่กัดหัวนมผมไว้แน่น แต่พอผมบอกไปแบบนั้นเขาก็เลิกกัด แล้วทำหน้านิ่วคิ้วขมวดมองผมกลับมา ผมทำหน้าใสซื่อ บุ้ยปากไปที่หัวนม แมทแบะปากใส่แล้วฟาดมือลงบนหัวนมผมแทน


“ทำร้ายร่างกายฉัน ระวังโดนจับกดบนเตียงนะ” ผมแกล้งทำหนาขู่ แมทบู้ปากใส่ผมเหมือนปลาทองไม่มีผิด


“แล้ววันนี้จะพาผมไปไหน ผมจะไปกินขนมกับเพื่อนก็ไม่ให้ไป” เขาว่าหน้ามุ่ยเล็กน้อย ผมยกมือซ้ายเสยผมหน้าเขาต่ออย่างเบามือ


“จะพาไปซื้อเสื้อผ้า อาทิตย์หน้าก็งานฟิล์มแล้วนะ” แมทตาโตมองกลับมา


“ซื้อทำไม ผมใส่ชุดที่มีก็ได้”


“ไม่ได้ ต้องหาชุดใหม่ จะใส่ชุดธรรมดาๆ เดินบนพรมแดงได้ไง” คราวนี้เขาทั้งตาโตและสั่นหัวรัวเร็ว


“ผมไม่เดินด้วยนะ…” หน้าผมตึงทันทีที่เขาพูดแบบนั้น ผมมองเขาเขม็ง แมทดีดตัวลุกขึ้น รีบคลานมานั่งคร่อมตักผมไว้ สองมือจับกรอบหน้าผมไว้อย่างอ่อนโยน


“…ผมจะเดินได้ยังไง ผมไม่ใช่ดารานะ”


“แต่นายเป็นแฟนฉัน” ผมบอกเสียงเรียบ หน้าตานิ่งสงบ แมทใช้สองมือลูบแก้มผมขึ้นลงเบาๆ


“ครับ ผมเป็นแฟนคุณ แต่ผมไม่จำเป็นต้องเดินด้วยหรอก จริงๆ นะ ให้ผมไปในฐานะคนดูแลคุณตามปกติเถอะ ผมไม่อยากให้คุณถูกมองไม่ดี…” ผมมองเขานิ่ง แมทมองกลับมาอย่างออดอ้อน หน้าตาเว้าวอนอย่างมาก


“…นะครับ น้า… ยักษ์ที่รัก อย่าให้ผมไปเดินเลยนะ ผมห่วงคุณนะ แค่นี้คุณก็มีประเด็นเยอะพอแล้ว นะครับ นะ” เขายกมือขวาเสยผมที่ปรกหน้าผากอยู่ออก ยื่นหน้ามาหอมหน้าผากผมหนักหน่วง อาการหงุดหงิดผมแทบมลายหายไปทุกครั้งเวลาที่โดนแมททำแบบนี้ ไอ้ตัวแสบพอรู้ว่าทำแบบนี้ผมจะอ่อนให้ก็เอาใหญ่


“เฮ้อ… ก็ได้ๆ” พอผมบอกแบบนั้น เอเลี่ยนน้อยก็ยิ้มแป้นด้วยความดีใจ พุ่งเข้ากอดผมไว้แน่น ผมยกยิ้มมุมปากนิดหน่อย สองมือยกขึ้นมาโอบกอดเขาตอบ


“ไอ้ห่ามากๆ” ผมหัวเราะในลำคอ หลอกด่าผมอีกรึเปล่าหรือตั้งใจจะชมตามความหมายที่เขาเป็นคนกำหนดขึ้นมาเองก็ไม่รู้


“แต่ฉันจะพาไปซื้อเสื้อผ้าใหม่อยู่ดี ห้ามปฏิเสธนะ”
   

“ครับ” เขาตอบรับทันควัน ผมเลิกคิ้วขึ้นนิดหนึ่ง
   

“ไม่ปฏิเสธหน่อยรึไง” เขาดึงหน้าตัวเองออกจากซอกคอผม มามองผมตรงๆ ส่งยิ้มกว้างมาให้
   

“ของฟรีนี่นา” เขาหัวเราะเสียงใส ผมยิ้มกว้างตาม ไม่ได้รู้สึกว่าเขาเห็นแก่เงินหรอก เพราะผมเองก็เต็มใจจะซื้อให้เขาอยู่แล้ว อีกอย่างผมอยากซื้อเสื้อผ้าเหมือนกันให้เราสองคนด้วย
   

“หอมแก้มขอบคุณฉันก่อน” แมทเหมือนเด็กน้อยไม่มีผิด บอกให้หอมก็โน้มหน้ามาหอมเหมือนเด็กตัวเล็กๆ ที่หอมแก้มพ่อ เขาหอมแก้มผมทั้งสองข้างเสียงดังฟอดชัดเจน แถมมีจุ๊บปากส่งท้ายด้วย
   

“ถ้าให้ทำมากกว่านี้ ฉันยกมรดกให้เลย” ผมว่ายิ้มๆ แมทยิ้มกัดปากล่างไว้ ส่งเสียงหัวเราะในลำคอเบาๆ เขาส่ายหัวเล็กน้อยและพูดเสียงอ้อน
   

“เมื่อคืนคุณก็ทำไปแล้วไง แถมยังทำแรงด้วย” ผมเลิกคิ้วขึ้นด้วยความประหลาดใจ
   

“ฉันทำนายแรงเหรอ” แมทพยักหน้ารับอย่างรวดเร็ว
   

“มาก และเอาแต่ใจมากกว่าปกติด้วย” แมททำหน้าขยาดเล็กน้อย ผมยกเสื้อนักศึกษาเขาดูตามตัว รอยฟันแดงๆ เต็มหน้าอกเขาไปหมด
   

“ไม่ได้มีแค่ตรงนี้นะ ในต้นขา ตรงก้น เต็มไปหมดเลย” แมทว่าหน้ายู่น้อยๆ ผมแอบใจไม่ดีนิดๆ ไม่รู้ว่าตัวเองทำไปแรงขนาดไหน ปกติผมก็ทำเขาแรงอยู่แล้ว แต่มีฤทธิ์แอลกอฮอล์ด้วยท่าทางจะแรงกว่าเดิม
   

“แล้วทำไมไม่ห้ามฉัน”
   

“โอ้โห…” แมททำหน้าว่านี่ถามจริงๆ ใช่มั้ย จากที่กำลังเครียดๆ ถึงกับต้องยิ้มขำออกมากับสีหน้าเขา ที่อ้าปากหวอ ถลึงตามองกลับมา
   

“…ปกติผมห้ามคุณได้ที่ไหน พอคุณเมา คุณยิ่งไม่ฟังอะไรผมเลย เล่นร้องขอผมไม่หยุด”
   

“แล้วก็ปล่อยให้ฉันปู้ยี้ปู้ยำจนเละไปหมดเลย” ผมบอกด้วยความเป็นห่วง ผมจำแทบไม่ได้จริงๆ ว่าทำเขาไปขนาดไหน รู้แค่ว่าเหนื่อยจนสลบคาอกเขาจริงๆ
   

“กะ… ก็…” แมทพูดตะกุกตะกัก หน้าแดงก่ำ ผมมองอย่างต้องการคำตอบ
   

“…ก็ คุณร้อนแรงดี”
   

“ฮะ?!” ผมขมวดคิ้วฉับ มองเขาเหมือนไม่อยากเชื่อ แมทเสมองไปทางอื่น สองแก้มเขาแดงแจ๋ เขาหันกลับมามองผมด้วยท่าทีเงอะงะก่อนจะตอบอ้อมแอ้ม
   

“ผมว่าคุณฮ็อตมากเลย ปากหวานกว่าปกติ เสียงคุณกระเส่าทั้งคืน แล้วก็ ถึงจะรุนแรง แต่ผมก็ดันชอบ แบบว่า แรงแต่ก็ดูรักผมม้ากมาก…” เขาพูดไปกลั้นอาการเขินไป ผมมองเขาแล้วยิ้มเยิ้ม ชอบตอนเขาทำหน้าเหมือนจะฟินแต่ก็ต้องกลั้นเอาไว้
   

“แล้วปกติฉันดูไม่รักนายเหรอ”
   


“เปล่าครับ แค่ เอ่อ ไม่รู้สิ ผมเคยเห็นพ่อเมา แล้วจะปากหวานกับแม่มากกว่าปกติ อย่างกับเพิ่งจีบแม่ใหม่ๆ ยังไงยังงั้น ผมว่าน่ารักดี แล้วคุณก็ดันเหมือนพ่อตอนเมา…” เขาเม้มปาก สายตาแอบเหลือบมองผม อย่างเคอะเขิน ดูน่าเอ็นดู น่าเลี้ยงดูมากมาย
   

“…ผมว่าน่ารักดี ผมเลยยอม” พอพูดจบเขาก็ยิ้มยิงฟัน ยกสองมือขึ้นจับแก้มยุ้ยสีแดงของตัวเองเอาไว้ เขาดูเขินเหมือนตัวจะระเบิด ผมเผยอปากขึ้น ก่อนจะเปล่งเสียงหัวเราะออกมาอย่างถูกใจ พอได้ยินเสียงหัวเราะผม แมทยิ่งยิ้มตาหยี น่ารักน่าฟัดมาก ผมหัวเราะไม่หยุด ยิ่งนึกถึงน้ำเสียงอ้อมแอ้มกับท่าทีเขินอายของเขาตอนบอกว่ายอมผม ผมยิ่งรู้สึกชอบใจ อดใจไม่ไหวเลยดึงมือเขาออกแล้วยื่นหน้าไปหอมแก้มเขาทั้งสองข้างแรงๆ
   

“น่ารักมาก (ฟอด!) น่ารักมาก (ฟอด!) แฟนใครเนี่ย ฮึ?! ฮึ?!”
   

“คิกๆ คึๆ ฮี่ๆ” แมทหัวเราะเสียงใส พยายามหนีผมแต่ก็โดนผมตามไปฟัดแก้มเขาไม่หยุด จนแมทต้องเอาสองมือมาจับหน้าแล้วดึงออก ผมมองหน้าเขาแล้วยิ้มอบอุ่นไปให้ ยกมือขึ้นลูบหัวเขาด้วยความเอ็นดู
   

“เดี๋ยวฉันจะกินเหล้าบ่อยๆ แล้วกันนะ” แมทเม้มปากเขินๆ ใบหน้าแดงไม่หยุดหย่อน
   

“ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะ เดี๋ยวจะได้ออกไปข้างนอกกัน” เขาพยักหน้ารับหงึกหงัก ใช้เข่ายันตัวเองให้ลุกขึ้น ก้าวเท้าลงไปยืนข้างเตียง เขากำลังจะเดินไปหยิบเสื้อผ้า ผมก็นึกบางอย่างขึ้นได้
   

“แมท เอาโทรศัพท์มานี่ซิ ฉันจะเช็กว่านายไม่ได้แอบไปซนที่ไหนแน่ๆ รึเปล่า” แมทไม่ได้ทำสีหน้าอะไรกลับมา แต่ใช้มือคลำหาโทรศัพท์ไปรอบตัวเขา สักพักเขาก็ล้วงออกมาจากกางเกงยีนส์สีดำแล้วส่งให้ผม
   

“รหัสวันเกิดคุณนะ ผมเพิ่งเปลี่ยน” ผมยิ้มอย่างพอใจ แมทเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้า ระหว่างนั้นผมก็รีบปลดล็อคโทรศัพท์เขา แต่เดี๋ยวก่อนเถอะ ไอ้เอเลี่ยนจอมดื้อ หน้าจอนี่ยังเป็นอดัม มารูนไฟว์อยู่เลย รักเหลือเกินนะ แต่ไว้ค่อยเคลียร์ ตอนนี้ต้องรีบจัดการทำตามอย่างที่แฟนไอ้เบนบอกก่อน ผมเหลือบไปมองแมทที่กำลังเปลี่ยนเสื้อผ้า อยู่หน้าตู้เสื้อผ้าอย่างเชื่องช้าโดยไม่ได้หันมาสนใจผม นั่นจึงเป็นช่วงจังหวะที่ดีที่จะจัดการหาทางติดตามตัวเอเลี่ยนน้อยได้ตลอดเวลา
   

ผมกรอกอีเมลและรหัสผ่านใหม่ตามที่บาสเก็ตบอลแนะนำมา ใช้เวลาไม่นานผมก็จัดการส่งสัญญาณมือถือแมทมาที่เครื่องผมได้ ผมยิ้มกริ่มพอใจ กดออกจากสิ่งที่ทำอยู่เงียบๆ หวังแค่ว่าแมทจะไม่รู้ตัวเร็วๆ นี้ก็แล้วกัน
   

“เสร็จแล้วครับ” ผมหันไปส่งยิ้มเนียนๆ ให้เด็กน้อยที่อยู่ในชุดเสื้อยืดลายการ์ตูนตัวช้อปเปอร์ใส่หมวกสีชมพูที่เขาชอบ และเปลี่ยนจากขายาวเป็นขาสั้นดูสบายตา
   

“ป่ะ” ผมบอกพลางลุกขึ้นยืนบนพื้น เอื้อมไปหยิบเสื้อยืดมาสวมใส่ตามเดิม ผมไม่ได้คืนโทรศัพท์แมทหรอก ยึดเอาไว้ เดี๋ยวจะเอาแต่เล่นเกมส์อีก นี่มีการแอบโหลดมาไว้ในเครื่องผมด้วยนะ ตอนแรกว่าจะเอาออก แต่เขาอ้อนให้เก็บไว้ แถมมีน้ำใจมาสอนผมเล่นอีก เลยกลายเป็นว่าบางช่วงของวันผมก็เอาแต่จิ้มเกมส์ที่เขาสอนนั่นแหละ
   

“อันเดรล่ะ” เขาถามตอนที่เราเดินออกมาจากห้องนอน ผมเดินเข้าไปสะกิดอันเดร มันสลึมสลือปรือตาขึ้นมามอง
   

“ฉันจะออกไปข้างนอก แกจะนอนอยู่นี่หรือจะไปด้วยกัน ถ้าไปฉันจะได้รอ” มันหรี่ตามองผมนิ่งๆ ราวกับกำลังประมวลคำถามผมอยู่
   

“ไม่ไป แต่ฝากซื้อขนมมาให้ด้วยนะ” ผมพยักหน้ารับคำฝากของมัน หันไปจูงมือแมท เขาหันกลับไปมองอันเดร ฉีกยิ้มกว้างให้พร้อมกับโบกไม้โบกมือไปให้ไอ้ขี้เมา อันเดรยิ้มอ่อนแรงตอบกลับมาและยกมือโบกกลับมาหนึ่งที
   

“อย่ายิ้มให้ผู้ชายคนอื่นบ่อยนัก” ผมก้มบอกเขาเสียงเรียบ คนตัวเล็กย่นคิ้วมองกลับมา
   

“อันนั้นเพื่อนคุณเองนะ”
   

“ยิ้มได้ แต่อย่าดูเยอะเกินไป” แมทเหมือนคนโดนทุบหัว เขาดูสับสนและมึนงง
   

“ผมก็ไม่ได้ยิ้มให้เขาบ่อยๆ สักหน่อยนี่นา”
   

“ถ้าเป็นไปได้ฉันไม่อยากให้นายยิ้มให้ผู้ชายคนไหนนอกจากพ่อนายกับฉัน” แมทอ้าปากหวอ กระพริบตามองผมปริบๆ ผมทำหน้านิ่ง จูงมือเขาเดินไปรอลิฟต์ เขาอ้าปากทำท่าจะพูดอะไรสักอย่างแต่ก็หุบปากฉับแล้วทำนิ่งไปแทน
   

ผมขี้หวง ผมเป็นแบบนี้มาแต่เด็ก ไม่ใช่เพิ่งมาเป็น แค่เป็นกับแมทมากกว่าอะไรและใครเท่านั้นเอง (ไม่รวมย่ากับแม่นะ) ผมเอาแต่ใจ ไม่ใช่ผมไม่รู้ เพราะแมทชอบด่าผมบ่อยๆ สมัยที่เพิ่งรู้จักกันแรกๆ (และปัจจุบันก็ยังแอบจิกกัดผมเรื่อยๆ)
   

อะไรที่เป็นของผม ผมรักผมหวงประหนึ่งกอลั่มหวงแหวนครองพิภพนั่นแหละ



TBC...................................... 


ตอนนี้วิคเตอร์เป็นหัวหน้าสมาคมคนอวดเมียแห่งอเมริกาและแห่งประเทศไทยไปแล้วนะคะ 555555 ติดแฮชแท็ก ยักษ์อวดเมีย ได้ในทวิตเตอร์ เพื่อประกาศความขี้อวดของพี่แกได้นะ 5555555 แซวเล่นน้อพี่ยักษ์

ก็หวานฉ่ำจัมโบ้เอกันไปเนาะ ขอสวีตหน่อยยยจ้าาา คริๆ ก็อย่างที่เคยบอกว่านิยายเรื่องนี้เป็นการเล่าเรื่องความรัก ความสัมพันธ์ของผู้ชายสองคนเนาะ ก็สบายๆ กระชุ่มกระชวยเบาๆ ตามสไตล์ขุ่นเจ้ เย๊เยเย่

โลเกชั่นตอมอาจน้อยนิดกระปิดกระปรอย อยู่ในห้อง ในโรงแรมซะเยอะ แต่พยายามใส่โมเม้นต์ของเขาสองคนให้อ่านกันมากกว่า แต่ยังไงมันก็ต้องมีออกไปเยื้องย่างข้างนอกบ้างอยู่แล้วแหละจ้า

ขอบคุณคนอ่าน ณ เล้าเป็ดมากๆ เลยค่ะที่อยู่เป็นเพื่อนกันเสมอ 

[Celestia]

"อะไรที่เป็นของผม ผมรักผมหวงประหนึ่งกอลั่มหวงแหวนครองพิภพนั่นแหละ "

ลั่นค่ะ ลั่นเลย 55555555

[JustWait]

 

[ลิงน้อยสุดเอ๋อ]

พี่ยักษ์ห่วงแหวน 5555+ เข้าใจเปรียบน่ะเนี่ย

[BlueCherries]

ทำไมกอลลั่มยักษ์ตัวนี้ดูดีปานดารา คริๆ

อิจฉาวิค ได้มาเจอแมทนี่เป็นเรื่องที่ดีมากๆๆๆๆๆๆที่สุดเลยนะ

[wonderbe]

หวานกันดีจริงๆ

[Map]

หวานตลอดดดดดดดด 

[dahlia]

ถ้ากอลลั่มจะหล่อแบบนี้ รับรองทั้งเรื่องต้องโยนแหวนทิ้งแล้ววิ่งมาแย่งกอลลั่มกันแทน 5555

[MayA@TK]

พี่ยักษ์เมาแล้วครางกระเส่าจนแมทต้องยอมให้รุนแรง 

หวงห่วงรักแมทให้มากๆๆๆๆๆ จะได้ไม่คิดที่จะนอกกายแมทนะพี่ยักษ์

กลัวเรื่องอันเดรียนามาทำให้แมทต้องเสียใจจัง

 

[B52]

 :reอะไรจะขี้หวงขนาดนั้นวิคเตอร์

[wawa_piya]

หวานกันจังเลยยยย มโนภาพแมทเขินแล้วฟินตาม 555555

[EverGreen™]

เกือบหวานๆซึ้งๆละ
มาลั่นตรงกอลั่มเนี่ยแหละ