Only You EP.15 :: Suit and Bow tie. [50%]เมื่อเช้าเพราะได้ยินเสียง อึ้บ อ้า อึ้บ อ้า ดังมาจากข้างนอกห้องนอน พอลุกขึ้นนั่งบนเตียงแล้วชะโงกหน้าไปดูก็เห็นวิคเตอร์ที่เปลือยท่อนบนกำลังวิดพื้นแบบสลับกับตบมือ คือพอดันตัวขึ้นเขาจะปรบมือหนึ่งครั่ง พอกำลังจะตกลงพื้นเขาก็จะใช้สองมือกลับไปยันไว้บนพื้น พอรู้ว่าเป็นเสียงอะไรผมก็เลยล้มตัวลงไปนอนต่อ เพราะยังรู้สึกปวดเมื่อยตามร่างกายอยู่เลย ช่วงนี้มีกิจกรรมที่ทำให้ร่างกายผมได้รับความสมบุกสมบันบ่อยนัก และเมื่อคืนก็เป็นอีกคืนหนึ่ง
วิคเตอร์ลากผมไปผับด้วย ผมก็ไม่ได้ปฏิเสธหรอก เพราะชอบเต้นอยู่แล้ว บาสพาพวกเราไปเที่ยวผับหรูย่านใจกลางกรุง ผมดื่มไปนิดหน่อยเพราะวิคเตอร์ไม่อยากให้ดื่มเยอะ ส่วนเขาก็ดื่มไม่หนักมาก เพราะกลัวจะแฮงค์จนไปเดินพรมแดงวันนี้ไม่ไหว สามหนุ่มที่เหลือก็ดื่มน้อยๆ แต่พองามเพราะยังเข็ดจากอาการเมาปลิ้นจากรอบที่แล้วอยู่ ผมน่ะดื่มน้อยสุดแล้ว แต่เต้นอ่ะหนักที่สุด พอรอบข้างเห็นผมเต้นมันส์ก็เข้ามาท้าเต้นกันไม่หยุด เรื่องเต้นนี่ยอมยากมาก เชื่อว่าหน้าไม่เป๊ะแต่เรื่องอย่างว่าผมเป๊ะ (เรื่องเต้น)
“สรุปว่าคุณไม่ไปถ่ายแบบให้กับนิตยสาร G&M แน่เหรอ เขาโทรมาตื๊อผมรอบที่สามแล้วนะ” ผมถามหน้าง่วง น้ำเสียงเลื่อนลอย จิ้มเบคอนราดซอสพริกเข้าปากแล้วเคี้ยวอย่างเชื่องช้า เมื่อเช้าพอผมล้มตัวลงนอนได้แปบนึง เขาก็มาลากผมลงจากเตียงมากินอาหารเช้า สภาพผมเลยสลึมสลือคล้ายกระบือเพิ่งตื่นนอน
“ไม่ไป” เขาตอบหน้าตาย แต่น้ำเสียงเฉียบขาดเหมือนเคย ฝ่ายนิตยสารไม่รู้ว่าเอาเบอร์ผมมาจากไหน แต่ติดต่อขอให้วิคเตอร์ไปขึ้นปกสามรอบแล้ว อ้อนวอนผมว่าโปรดช่วยกล่อมวิคเตอร์ให้ใจอ่อนมาขึ้นปกให้หน่อย เขายินดีจ่ายเต็มที่ แต่ไม่ว่าเงินเยอะแค่ไหนวิคเตอร์ก็ส่ายหัว และยังบ่นผมเรื่องที่ไม่ยอมปฏิเสธไปให้เด็ดขาด ครั้งนี้ผมถามไปก็พอจะรู้อยู่ว่าคำตอบนั้นเป็นยังไง แต่ก็ลองถามดูเผื่อพี่แกจะเปลี่ยนใจ เพราะผมเองก็รู้สึกเห็นใจทีมงานอยู่เหมือนกัน คงอยากได้วิคเตอร์ไปขึ้นปกมากจริงๆ แต่ในเมื่อเขายืนยันคำเดิม น้ำเสียงเดิม และสีหน้าเดิมแบบนี้ ก็แสดงว่ายากที่จะเปลี่ยนใจเขาแล้ว ผมเองก็ไม่อยากฝืนบังคับเขาเลยไม่ได้อ้อนขอร้องแบบทุกที ที่ผมไม่อ้อนเขาเพระว่าทางนั้นจะให้ขึ้นปกคู่กับนางเอกชื่อดังของเมืองไทยคนหนึ่ง ซึ่งผมไม่ได้ปลาบปลื้มแม่นางเอกคนนั้นเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ผมไม่ได้กลัวเรื่องชู้สาวอะไรทำนองนั้นหรอก เพราะเธอก็มีแฟน กำลังจะแต่งงานกันเร็วๆ นี้ด้วย แต่จุดหลักเลยคือ ผมไม่ชอบนางเอกคนนี้ ถ้าเป็นอีกคนที่ผมชอบ ผมจะอ้อนวิคเตอร์สุดพลัง เพราะผมอยากเจอนางเอกคนนั้น ฮ่าๆๆ
“ทีมงานโทรมาบอกว่าคุณจะต้องไปถึงงานบ่ายสามโมง เริ่มเดินพรมแดงสี่โมงเย็นครึ่ง” ผมตักไข่ดาวเนื้อนุ่มเข้าปาก วิคเตอร์ย่นคิ้วเล็กน้อยพลางยกไวน์ดื่มตามอาหารที่เพิ่งทานลงไป
“ทำไมให้ไปก่อนตั้งหนึ่งชั่วโมงครึ่ง”
“เขาคงอยากนัดแนะกับคุณให้ละเอียดอีกทีนั่นแหละครับ ใช่ว่าไปถึงแล้วคุณจะแค่เดินโชว์หน้าหล่อๆ อย่างเดียวเมื่อไหร่ มันก็ต้องมีคิว มีจังหวะที่ทางงานเตรียมไว้” วิคเตอร์แบะปากทำหน้าเหมือนว่าไม่อยากฟัง ผมถลึงตามองเขาและยกมีดหั่นเนื้อขู่ ไอ้ยักษ์ยกมาขู่บ้าง แล้วเราก็เอามีดนั้นมาฟันสู้กันราวกับเด็กสามขวบไม่มีผิด (เด็กสามขวบอาจเล่นอะไรที่มีประโยชน์กว่านี้ด้วยซ้ำ)
เราเอามีดสีเงินฟันสู้กันเป็นเรื่องเป็นราว ประหนึ่งว่าไปเรียนวิทยายุทธ์กระบี่มาเพื่อปราบเหล่ามารร้ายในยุทธ์ภพ เล่นกันอยู่สักพัก ผมก็เป็นคนหยุดกระบวนท่ากระบี่เอง เพราะโต๊ะรอบข้างเริ่มมองแล้วอมยิ้มขำกันใหญ่
“นายแพ้แล้ว อย่างนี้ต้องทำตามคำสั่งของผู้ชนะ!” เขาประกาศชัยเสียงเข้มแต่ไม่ได้ตะโกนดังลั่นจนทั้งห้องอาหารแตกตื่น ผมเบ้ปาก ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ใส่เขา
“Rampant alien! (เอเลี่ยนสามหาว!)” ผมที่กำลังตีมึนใส่เขาถึงกับขำพรืดออกมา รีบยกมือขึ้นมาปิดปากเพราะกลัวตัวเองจะหัวเราะเสียงดังมากไป คือหน้าตาวิคเตอร์ตลกมาก เขาจริงจัง ขึงขัง ถลึงตามอง ปากบิดเบี้ยวราวกับโกรธจริง แต่พอเขาเห็นผมขำ เขาก็เลยหลุดมาดจอมยุทธ์มือกระบี่มือหนึ่งแห่งเขาเหลียงซาน (?) นั่งกลั้นหัวเราะไปพร้อมผม
“Crazy Giant! (ไอ้ยักษ์บ้า!)” ผมว่าเสียงคล้ายกระซิบให้ได้ยินกันสองคน เขายิ้ม ไหวไหล่กวนๆ กลับมา แต่ริมฝีปากก็บิดเป็นรอยยิ้ม
พอทานอาหารเช้าจนหมดเกลี้ยง เราสองคนก็ลุกขึ้นเตรียมตัวกลับขึ้นห้อง ตอนที่กำลังเดินออกจากห้องอาหารเราสวนทางกับพวกบาสที่อยู่ในชุดนอนเช่นกัน ดูท่าทางพวกเราจะเป็นกลุ่มที่ชิลลิ่งที่สุดแล้วละ
“แกจะไปงานเย็นนี้กับฉันมั้ย”
“ไม่ไปละกันว่ะ ขอนอนพักที่ห้องแล้วกัน พวกฉันว่าจะไปว่ายน้ำตอนเย็นๆ ถ้าแกกลับมาทันก็ตามไปนะ” วิคเตอร์พยักหน้าให้เบนเนดิคท์ ผมหันไปทักทายบาสกับอันเดร ก่อนจะเดินไปตามแรงจูงมือของวิคเตอร์
“ผมอยากไปว่ายน้ำ” ผมบอกในขณะที่เรากำลังยืนรอลิฟต์ลงมารับ
“งั้นไม่ไปงานวันนี้มั้ย” ผมบู้ปากพลางส่ายหัวช้าๆ
“ไม่ได้หรอก เดี๋ยวคุณจะโดนด่าว่าไม่มีความรับผิดชอบ” วิคเตอร์ทำหน้าเซ็งแล้วพ่นลมหายใจออกมา
“เงินก็ไม่ได้ ไม่รู้จะไปทำไม”
“ก็คุณบอกพวกทีมงานว่าไม่เอาค่าตัวเองนี่นา” นึกสงสารเขาอยู่เหมือนกันนะ ที่ไปทำงานฟรีๆ ไม่มีค่าตัว ปกติงานที่มีค่าตัวเขาก็ไม่ค่อยอยากจะทำอยู่แล้ว
“แต่ฉันได้นายกลับมาอยู่ด้วยไง” เขาว่ายิ้มๆ แล้วก้มลงมาหอมกลางกระหม่อมผมหนักๆ หนึ่งที ผมยิ้มละมุนกลับไปให้เขา เอาหัวชนต้นแขนเขาแก้เขินไปหนึ่งที
“คุณไม่รับค่าตัวจริงๆ เหรอ ผมหมายความว่า ไม่รับเลยสักบาทอ่ะนะ” ถึงจะดีใจที่เขาเลือกผมแทนเงินก็เถอะ แต่จริงๆ แล้วค่าตัววิคเตอร์สูงมาก ยิ่งมาออกงานต่างประเทศอย่างนี้ด้วย ค่าตัวก็ยิ่งสูงมากขึ้นไปอีก
“สารภาพตามตรงนะ…” ลิฟต์เปิดออกพอดี เราสองคนเลยเดินก้าวเข้าไปด้านใน วิคเตอร์กดเลขชั้น แล้วลิฟต์ก็ค่อยๆ เคลื่อนตัวขึ้นไป
“…เอมิลี่โทรมาด่าฉันเละเลย เธอบอกว่าดีใจด้วยที่เราสองคนกลับมาอยู่ด้วยกัน แต่ฉันไม่ควรทำงานเสียหาย ถ้าให้เดาคำว่าเสียหายของเธอคือการที่ฉันทำให้ตัวเองเสียผลประโยชน์ที่จะได้รับ โดยเอาเรื่องส่วนตัวมาปนมั่วไปหมด” เขายักคิ้วเซ็งๆ นิดหน่อย
“แต่จริงๆ คุณก็ควรรับค่าตัวนะ ถึงงานจะไม่เหนื่อยมาก แต่ยังไงก็ควรได้รับเงิน”
“มันเป็นจังหวะมากกว่า ฉันตั้งใจจะมาหานายก่อนหน้านั้นด้วยซ้ำ แต่พอดีงานนี้ติดต่อมาพอดี และฉันเองก็กลัวนายจะไม่ยอมมากับฉัน ฉันเลยเอางานนี้มาบังหน้าอย่างที่เคยบอกนั่นแหละ” ลิฟต์เปิดออกที่ชั้นของพวกเรา ผมก้าวเดินออกจากลิฟต์ไปก่อน วิคเตอร์เดินตามหลังมา
“แต่ผมก็ไม่ยอมมาหาคุณอยู่ดี” ผมแอบพูดด้วยความภูมิใจเล็กๆ ที่ตอนนั้นปฏิเสธไม่ขอร่วมงานกับเขา แม้ว่าเขาจะเอาหน้าตาของประเทศผมเป็นตัวประกันก็ตาม ผมก็ไม่ได้ปฏิเสธซะทีเดียวหรอก แต่ผมเลือกที่จะเงียบ แทนที่จะให้คำตอบใดๆ ออกไป กะรอถึงวันงานแล้วให้ทางทีมงานหาคนใหม่ไปดูแลเขาแทน
“ฉันถึงต้องไปขโมยตัวนายมาก่อนไง” ขโมย? นี่เขาใช้คำนี้กับมนุษย์งั้นเหรอ ให้ความรู้สึกเหมือนไปขโมยหมา ขโมยแมวมาอย่างไรอย่างนั้น หรือถ้าจะให้เลวร้ายที่สุดคงให้ความรู้สึกเหมือนโจรขโมยควายไปขายในสมัยก่อน
“สรุปว่าตอนนี้คุณได้ค่าตัวมั้ย” ผมนั่งลงบนโซฟาตัวยาว วิคเตอร์นั่งลงบนโซฟาตัวเล็กอีกตัว หยิบมือถือจากในกระเป๋ากางเกงนอนออกมาวางไว้บนโต๊ะกระจก
“คิดว่าระดับเอมิลี่คงไม่พลาดหรอก ป่านนี้เงินคงอยู่ในบัญชีฉันแล้วมั้ง แบบนี้แหละ ฉันถึงเริ่มไม่อยากไป เพราะมันจะต้องไม่ใช่แค่เดินพรมแดงอย่างเดียว ต้องขอให้ฉันทำอะไรอีกเยอะชัวร์” เขาว่าเซ็งๆ พลางกดเปิดทีวีดูช่องเพลงต่างประเทศ
“เดี๋ยวผมอยู่เป็นเพื่อนเอง” เขาหันมายิ้มหล่อละมุน ผมยิ้มแก้มอิ่มกลับไป เขากวักมือเรียกผม ตบลงตักเบาๆ เป็นสัญญาณให้ผมลุกขึ้นไปนั่งตักเขา ผมลุกเดินไปนั่งลงบนตักเขา วิคเตอร์เอาแขนขวาโอบรอบเอวผมไว้
“มีนายอยู่ด้วยฉันก็ไม่เบื่อแล้วละ” ผมยื่นหน้าไปหอมหน้าผากเขาหนึ่งที วิคเตอร์ได้ทีเลยเอียงแก้มให้ผมหอมทีละข้าง
“นักข่าวต้องรอสัมภาษณ์คุณเยอะแน่เลย” ผมเชื่อว่านักข่าวไทยที่ไปงานวันนี้ ต้องมีเกินครึ่ง หรือเอาดีๆ คือทั้งกองทัพที่ไปกันวันนี้นั่นแหละที่รอไปสัมภาษณ์เขา กระแสในโซเชียลดังขนาดนั้น แล้ว
นิสัยสื่อไทยเดี๋ยวนี้ก็ชอบหาประเด็นเด็ดดังจากโซเชียลทั้งนั้น เพราะมันรวดเร็วทันใจ บางทีก็
ไม่ได้กรองข้อมูลดีๆ หรอก สักแต่ว่าขอทำข่าวเอาไว้ก่อน ให้สื่อตัวเองมีข่าวขายก่อน
“ฉันบอกไว้ในสัญญาว่าจ้างแล้วว่าถ้าถามเรื่องอื่นนอกจากงาน ฉันไม่อนุญาต” ผมพยักหน้านิดหน่อยแล้วหันไปมองทีวี นั่งดูช่องสากลของไทยเอาเอ็มวีต่างประเทศมาฉายไปเพลินๆ กันสองคน เพลงไหนร้องได้เราก็ช่วยกันร้องงึมงำดำน้ำไปด้วยกัน
“Oh! This song! (โอ้ เพลงนี้ไง!)” เขาชี้ไปที่หน้าจอสีหน้าตื่นเต้นเมื่อเพลงที่กำลังฉายอยู่ตอนนี้คือเพลง I really like you ที่เราเคยฟังด้วยกันครั้งแรกตอนอยู่ในเซ็นทรัลปาร์ค ผมยิ้มกว้างเมื่อนึกถึงความทรงจำระหว่างเราที่เกี่ยวกับเพลงนี้
I really really really really really really like you! And I want you. Do you want me? Do you want me, too?!เราสองคนหัวเราะดังลั่นห้อง ไม่รู้ว่าวิคเตอร์เป็นหรือเปล่า แต่สำหรับผม ภาพในวันที่เราสองคนเดินเล่นด้วยกันในเซ็นทรัลปาร์คแล้วฟังเพลงนี้ไปด้วยกันมันย้อนกลับเข้ามาในห้วงความคิดผมเพียบเลย นึกถึงท่าเต้นตัวเองแล้วก็นึกตลก ผมไม่ตั้งคำถามหรอกว่าทำไปได้ยังไง เพราะมีเสียงเพลงเมื่อไหร่ผมก็เต้นได้ตลอดแหละ
“I need to tell you something. Yeah, I need to tell you something. Yeahhh! I really really really really really really love to fuck you. And I love you. Do you love me? Do you love to fuck me, too?”
“ฮ่าๆๆๆ คิกๆ” ตอนแรกก็ว่าตัวเองหัวเราะดังแล้ว พอวิคเตอร์ร้องแบบแปลงเนื้อเพลงใหม่ (ที่ทำเอาเพลงจริงเขาเสียหายมาก) ก็ยิ่งทำให้ผมหัวเราะอ้าปากกว้างกว่าเดิม ครั้งที่แล้วเขาก็แปลงแบบนี้แหละ ความหมายทำนองเดียวกัน แต่รอบนี้ดูฟุ้งฟิ๊งแพรวพราวกว่าเดิม แถมตอนร้องยังทำหน้าทำตาหื่นกามได้ดีเยี่ยมด้วย เขายิ้มแฉ่งเหมือนหนุ่มน้อยวัยรุ่นอเมริกันที่เพิ่งแตกเนื้อหนุ่ม ยิ้มแบบเสน่ห์กระจายมาก เห็นแล้วอดใจไม่ไหวต้องยื่นหน้าไปหอมแก้มเขาหนึ่งที พอผมทำแบบนั้นเขาก็ยิ่งยิ้มกว้างกว่าเดิม
“นึกถึงหน้าคุณเมื่อก่อนกับตอนนี้ มันช่างแตกต่างกันเหลือเกิน” เมื่อก่อนกว่าจะยิ้มได้นี่ยากเย็นแสนเข็ญ ลำเค็ญยิ่งกว่าชีวิตอีเย็นนางทาสซะอีก
“I have you ,now. (ก็ตอนนี้ฉันมีนาย)” เขาว่าแล้วกอดผมไว้แน่นกว่าเดิม
“And I have you, too. (ผมก็มีคุณด้วยเหมือนกัน)” เรายิ้มกว้างให้กัน เอาหน้าผากชนกันและดันกันไปมา หยอกล้อกันอยู่สองคน หัวเราะคิกคักแข่งกับเสียงเพลงในทีวี เขายื่นหน้ามาจุ๊บปากผม ผมหัวเราะและถอยหน้าหนี เขาก็ตามมาจะจุ๊บปากผมให้ได้ ผมเบี่ยงหน้าหลบ เขาก็ตามมาหอมแก้มแรงๆ แทน
“อั้ย…” ผมส่งเสียงงอแง เขาฝังจมูกลงบนแก้มผมไม่ยอมถอนออก ตอหนวดของเขาทิ่มแก้มผมจนเจ็บ ผมเลยต้องยกมือมาจับหน้าเขาไว้แล้วผลักออก เขาก็ยังดื้อจะพยายามยื่นหน้าเข้ามาจูบ ผมหัวเราะฮือๆ ในลำคอ วิคเตอร์หัวเราะเสียงทุ้มยื่นปากจู๋มาให้เหมือนจะให้ผมจุ๊บ ผมยิ้มกว้างแล้วยื่นหน้าไปจุ๊บปากเขาหนึ่งทีเร็วๆ
“ไปเตรียมตัวกันมั้ยครับ” ผมยกมือขึ้นมาดูเวลาที่นาฬิกาข้อมือ ตอนนี้จะเที่ยงแล้ว เวลาเดินเร็วมากจริงๆ
“อาบน้ำด้วยกันนะ” เขายิ้มกรุ้มกริ่ม แววตาโคตรจะไม่น่าไว้ใจ ผมหรี่ตามองกลับไป
“แค่อาบน้ำนะ” เขายิ้มมึน ตีหน้าไม่รู้ไม่ชี้ ไอ้ท่าทีแบบนี้นี่มีมากกว่าอาบน้ำชัวร์
“ดูพฤติกรรมเด็กคนนี้ก่อนว่าเป็นไง” ผมเบ้ปากใส่ ลุกขึ้นยืนแล้วฉุดมือเขาให้ลุกขึ้น ลากเขาเดินกลับเข้าไปในห้องนอน วิคเตอร์ส่งเสียงงุ๊งงิ๊งให้ผมถอดเสื้อ ถอดกางเกงให้ ผมยิ้มเอือมนิดหน่อยแต่ก็ช่วยเขาถอดเสื้อผ้าจนเปลือยไปทั้งตัว
“ถอดของนายเร็วสิ” โดนเขาฟัดในห้องน้ำซะละมั้ง ทำไมเขาถึงมีอารมณ์ได้อยู่เรื่อย มียาชนิดไหนที่สามารถลดอาการอยากทางเพศได้บ้างมั้ย ขอให้ไอ้ยักษ์สักสองโหลเถอะ เอาให้ตายด้านไปเลย
เอ่อ… จะว่าไป สองโหลก็เยอะไปนะ สักเม็ดละกัน ระงับชั่วคราว ให้เสื่อมไปเลยก็เสียดายของแย่ (อุ๊ย!)
เราเดินเปลือยเข้าไปในห้องน้ำ วิคเตอร์เอามือมาตีก้นผมเล่นสนุกมือ ผมหันไปตีต้นแขนหนาของเขาดังเพี๊ย! แต่เชื่อได้เลยว่าไม่สะทกสะท้านเขาหรอก เพราะยังหัวเราะเริงร่ากลับมาให้อยู่เลย ผมเปิดประตูกระจกของห้องน้ำ พาเขาเดินเข้าไปด้านใน เริ่มอาบน้ำให้เขา โดยที่ต้องคอยปัดมือเขาออกจากร่างกายตัวเองอยู่เรื่อย ไอ้ยักษ์นี่หัวเราะอารมณ์ดี นึกอยากจะจับแชมพูสระผมกรอกปากสักขวด
กว่าจะอาบน้ำเสร็จเราก็ตบตีกันไปหลายยก เพราะเขาคอยแต่จะเอายักษ์น้อยที่ตั้งโด่มาถูไถกับก้นผมอยู่เรื่อย ผมเองก็แข็งชูชันเหมือนกัน แต่ก็พยายามห้ามใจ เพราะไม่งั้นเราจะช้าจนไปงานสายแน่ๆ เลยกลายเป็นว่านอกจากแมทน้อยจะแข็งแล้ว ผมก็ต้องใจแข็งไม่ยอมให้เขาเผด็จศึกด้วย
“เป่าผมเร็วครับ” เขาดึงเก้าอี้ในห้องน้ำมานั่ง ผมเปิดเครื่องเป่าผม ยืนค้ำร่างเขาอยู่ นี่เป็นไม่กี่ครั้งเลยนะเนี่ยที่ผมสูงกว่าเขา
“วิคเตอร์ อย่าซนสิ!” ผมร้องประท้วงตอนที่เขาดึงผ้าขนหนูที่ผมเอาพันเอวไว้ แมทน้อยที่ยังไม่ยอมสงบ ชี้หน้าเขาอย่างหาญกล้า วิคเตอร์ยกมือสองข้างจับเอวผมไว้ ยื่นหน้าเอาปากอมเข้าไปมิดลำ
“Gianttt!” ผมสะบัดมือออกจากหัวเขา รีบดึงแมทน้อยออกจากปากอีกฝ่าย พ่อตัวดีหัวเราะชอบใจ แถมมีการแลบลิ้นรัวใส่หน้าผมอีก ผมเลยเอาเครื่องเป่าผมเป่าใส่ลิ้นเขาซะเลย
“ฮี่ๆ” วิคเตอร์ทำหน้าแหยง ทำเสียงคล้ายถมน้ำลายเบาๆ เขาเงยหน้ามองผมแววตาคาดโทษ ผมยิ้มมึนกลับไป เดินไปนั่งคร่อมตักเปลือยเขาไว้ วิคเตอร์เอาสองมือมาคล้องเอวผมไว้แน่น ผมนั่งเป่าผมให้เขา ใช้มือซ้ายขยี้เรือนผมดกดำไปด้วย โดยมีสายตามึนเมา (พร้อมเอา) มองผมอยู่ตลอดเวลา ผมแกล้งทำเป็นไม่มอง ทำเป็นว่ากำลังตั้งอกตั้งใจเป่าผม
“They’re say hi to each other. (พวกมันกำลังทักทายกันอยู่นะ)” เขายิ้มลามก ก้มหน้าลงมองแก่นกายของเราสองคนที่ชูชันชนกันไปมาเป็นระยะ ผมหน้าแดง แต่ก็แกล้งทำมึนไม่สนใจ วิคเตอร์หัวเราะเสียงทุ้มในลำคอ กระชับอ้อมแขนที่บั้นท้ายผมแน่นขึ้นจนร่างผมแนบชิดติดกับด้านหน้าของเขา
“แห้งแล้ว เดี๋ยวเซ็ทผมนะครับ” ผมปิดเครื่องเป่าผม เขาพยักหน้ารับ ยิ้มกริ่มอย่างกับคนเมาทั้งที่ไม่ได้กินเหล้าเลยสักนิด เวลาเขามีอารมณ์ทีไรสายตาและรอยยิ้มเขาจะเหมือนคนเพิ่งกินเหล้า เห็นแล้วก็ใจไม่ดี ใจเต้นตุบตับอยากโดนเขาจับกด (อ้าว)
ผมหันไปหยิบเจลเซ็ทผมที่วางเตรียมไว้บนอ่างล่างหน้า หันกลับมาก็ยังคงเห็นสายตาคนเมาของวิคเตอร์อยู่ ผมยิ้มบิดปากเล็กน้อย วางที่เป่าผมไว้บนตัก ควักเจลออกมาและปาดลงบนหัววิคเตอร์จนเปียกชุ่ม ผมควักออกมาอีกรอบเกือบเต็มฝ่ามือ ปาดลงบนหัวเขาอีกครั้ง ใช้สองมือขยุ้มจนเจลเปียกเส้นผมเขาไปทั้งหัว ผมหันตัวไปหยิบหวีมาช่วยหวีจัดทรง ผมหวีปาดไปด้านขวา ดันด้านหน้าให้ตั้งขึ้นเล็กน้อย กดเปิดเครื่องเป่าผมมาเป่าให้ผมอยู่ทรงยิ่งขึ้น
วิคเตอร์ตั้งใจมองผมทุกอิริยาบถ ไม่ยอมละสายตาไปไหน ใจผมเต้นตึกตัก รู้สึกวูบวาบกับสายตาของเขา ไออุ่นจากร่างเราสองคนแผ่แบ่งปันให้กันและกัน เสียงเครื่องเป่าผมดังพอที่จะช่วยให้บรรยากาศไม่เงียบจนเกินไป วิคเตอร์ยื่นหน้ามาหอมแก้มผมหนึ่งทีแบบไม่มีปี่หรือขลุ่ยแล้วก็ยิ้มเผล่ เอนหลังไปพิงพนักเก้าอี้ แต่สองแขนยังรัดเอวและบั้นท้ายผมไว้แน่น นั่งมองผมจัดทรงผมให้เขาต่อไป
“เสร็จแล้วครับ” ผมปิดเครื่องเป่าผม ทำท่าจะลุกออกจากตักเขา แต่วิคเตอร์รั้งเอวผมไว้ด้วยสองแขนที่คล้องไว้แน่น
“My boyfriend is so lovely. (แฟนฉันน่ารักจังเลย)” แอ่ะ! ทำปากหวาน กำลังตะล่อมผมอยู่แน่ๆ ผมยิ้มน่ารัก (ในความคิดตัวเอง) กลับไปให้ และส่ายหัวว่าไม่ให้ เขาทำหน้าเสียดาย ก้มหน้าซุกซอกคอผมไว้ ทำเสียงงอแงงึมงำเป็นการประท้วงอ้อนๆ
“ไม่ได้ทำสามวันแล้วนะ” เขาบอกเสียงง๊องแง๊งอย่างกับเด็กไม่มีผิด ภาพนี้ไม่มีวันหลุดไปให้สื่อหรือแฟนคลับได้เห็นแน่นอน เพราะเขาจะหน้านิ่ง หน้าอารมณ์เดียวเสมอ
“พักบ้างเถอะครับ ทำมากๆ ผมกลัวคุณจะเบื่อผมซะก่อน…” เขาสูดลมหายใจเขาลึกๆ แล้วผ่อนออกมาหนักๆ ถอนหน้าออกจากซอกคอผม มองผมด้วยสีหน้าเซ็งนิดหน่อย ผมยิ้ม ยกมือซ้ายไปลูบหน้าเขา อาการแบบนี้แสดงว่ายังพอทนได้ เพราะถ้าเขาทนไม่ได้จริงๆ เขาจะขู่ข่มขืนผมแล้ว ดีไม่ดีก็จับขืนใจโดยที่ไม่ขอด้วยซ้ำ
“…เดี๋ยวจะไปทำงานนะครับ นะ ทาครีม ฉีดน้ำหอม เดี๋ยวผมออกไปเตรียมชุดไว้ให้” เขาพยักหน้าเบื่อๆ ผมยื่นหน้าไปจุ๊บหน้าผากเขาหนึ่งที วิคเตอร์ยิ้มหน่ายพอๆ กับสีหน้า สองแขนคลายออกจากเอวผม แต่ยังมิวายเอามือขวามาลูบไล้แมทน้อยที่เริ่มอ่อนตัวลงบ้างแล้ว นี่กะจะปลุกอารมณ์ผมให้ได้เลยสินะ อารมณ์น่ะผมมีอยู่แล้ว แต่ถ้าทำ เราจะไม่ได้ไปไหนไกลนอกจากเตียงแน่นอน
“เร็วๆ นะครับ” ผมลุกขึ้นยืน เดินถอยหลังออกจากเขาจนแมทน้อยหลุดออกจากมือเขาที่กอบกุมไว้อยู่ ผมเอาของวางไว้บนแท่นหินอ่อนข้างอ่างล้างหน้า วิคเตอร์ลุกขึ้นมาหยิบครีมไปทาใบหน้าเขา ผมหันไปจุ๊บต้นแขนหนาของเขาหนึ่งครั้ง วิคเตอร์ส่งยิ้มมุมปากมาให้ ผมหมุนตัวเดินออกจากห้องน้ำไป โดยไม่ลืมหยิบเสื้อคลุมมาคลุมร่างเปลือยเปล่าของตัวเองด้วย
ผมเปิดตู้เสื้อผ้า หยิบชุกทักซิโด้สีดำที่เขาหอบมาจากอเมริกาด้วย น่าจะคล้ายกับชุดที่เขาเคยใส่ออกงานตอนที่ผมฝึกงานกับเขานั่นแหละ แต่เป็นคนละแบรนด์ สภาพที่มาถึงตอนแรกยับเยินมาก ผมต้องเอาไปส่งซักรีดกับทางโรงแรมอีกรอบ ราคาซักรีดทำผมเกือบหน้ามืด แต่เจ้าของชุดกลับทำตัวชิลและบอกว่ารอจ่ายพร้อมค่าที่พักทีเดียว ไม่อยากจะบอกว่าเขามาเช่าสองอาทิตย์ ค่าที่พักเขาหมดไปเยอะมาก เพราะเขาเล่นเช่าสองชั้น ผมลองคำนวณราคาดูแล้วรู้สึกหน้าซีดแทน แต่เขากลับเฉยมาก คือจำนวนเงินมันถือว่าเยอะมากสำหรับผม แต่สำหรับเขาคงเป็นอะไรที่เบาๆ ละมั้ง
“ใส่กางเกงชั้นในก่อนนะครับ” ผมยื่นกางเกงในสีดำแบรนด์ดังให้ เขารับไปใส่ห่อหุ้มยักษ์น้อยที่ยังแข็งตัวอ่อนๆ อยู่ ผมเห็นภาพเป้าตุงของเขาแล้วรู้สึกเหมือนจะหายใจติดขัด เลยรีบหันหนีกลับมาก่อนที่สติจะเตลิดไปไกล คือมันดูเร้าใจและน่าค้นหามากกว่าตอนที่เขาเปลือยซะอีก
ผมยื่นกางเกงสแลคสีดำพร้อมนาฬิกาข้อมือสีเงินให้เขาเอาไปใส่ รอจนเขาใส่เสร็จก็ช่วยเขาใส่เสื้อเชิ้ตขาวด้านใน ช่วยเขาติดกระดุมจนเสร็จ ก็เอาเส้นโบว์หูกระต่ายไปคล้องคอเขา พยายามนึกถึงช่วงเวลาที่เคยผูกให้เขาสมัยเป็นเด็กฝึกงาน วิคเตอร์ก้มมองผมตาแทบไม่กระพริบ ผมอมยิ้มเขินไปให้เขา สองมือก็ยังคงผูกหูกระต่ายให้เขาอยู่ คนตัวโตยิ้มกริ่ม จ้องหน้าผมจนรู้สึกวูบวาบอีกครั้ง
“Okay.” ผมจัดหูกระต่ายที่ผูกเสร็จแล้วให้เข้าที่เข้าทาง หันไปหยิบเสื้อสูทสีดำที่สาบเสื้อมันปลาบเตรียมมาใส่ให้เขา ผมชี้ไปที่ชายเสื้อเชิ้ตว่าให้เขายัดเข้าไปด้านในกางเกง วิคเตอร์จับชายเสื้อยัดเข้าไปจนเรียบร้อย ผมก็เอาเสื้อสูทใส่ทับไป ติดกระดุมให้เนี้ยบยิ่งขึ้น ผมมองเขาด้วยอาการคล้ายหยุดหายใจไปครู่หนึ่ง
เขาหล่อมาก หล่อเนี้ยบ หล่อดูดี หล่อแบบมีเสน่ห์ หล่อสุขุมนุ่มลึก หล่อเข้ม หล่อน่าค้นหาเหลือเกิน
He is so hot.“แมท…” เสียงเรียกทุ้มๆ ของเขาดึงสติผมกลับมา เขาเลิกคิ้วขึ้นมองผมอย่างสงสัย ผมยิ้มเงอะงะกลับไปให้
“…เป็นอะไรรึเปล่า” เขาถามสีหน้าเป็นห่วง ผมยิ้ม ทำว่าไม่มีอะไร หันไปหยิบมือถือบนเตียงขึ้นมาดูเวลากลบอาการร้อนรุ่มในอก
“ใส่ถุงเท้ารองเท้าเลยก็ได้นะครับ ผมแต่งตัวเสร็จจะได้ออกไปเลย เผื่อเวลารถติดด้วย” ผมพูดเสร็จก็รีบเดินออกไปหยิบรองเท้าและถุงเท้ามาให้เขาใส่ในห้องนอน ผมก้มหน้าก้มตาช่วยเขาใส่ถุงเท้า ช่วยเขาใส่รองเท้าจนเสร็จ โดยไม่ยอมมองหน้าเขาสักนิด
เพราะตอนนี้ใจผมร้อนรุ่ม กายผมก็ร้อนวาบแปลกๆ
“แมท เป็นอะไร” เขาถามเสียงเข้ม รู้ได้เลยว่าเขาเริ่มไม่ชอบใจที่ผมไม่ยอมมองหน้าเขา ผมเลยรวบรวมความกล้าเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าเขาที่เข้มขรึม เขาขบกรามจนสันกรามขึ้น แววตาดุดันจ้องมองผมอย่างคาดคั้น
วิคเตอร์… ได้โปรด อย่ามองแบบนั้น มันทำให้คุณดูร้อนขึ้นเยอะ และผมกำลังจะร้อนตาม
TBC.
ตัดฉับเท่านี้ละกันเนาะ
ยังไง? ร้อนเหรอแมท น้ำแข็งขว้างใส่หน้าหน่อยมะ? < โกรธอะไร เหมือนจะอิจฉายังไงแปลกๆ
พี่ยักษ์แกยอมสงบให้แล้วนะ แต่ดูท่าทางเอเลี่ยนจะเป็นคนปลุกปั่นพี่แกเองแล้วแหละ ถ้าโดนจัดหนักโทษผัวเธอไม่ได้นะยะ < จิกกัดอีกละ
ขอบคุณคนอ่าน ณ เล้าเป็ดมากๆ เลยค่ะที่อยู่เป็นเพื่อนกันเสมอ
หัวข้อ: :Love ♥ no boundaries: ตอนพิเศษส่งท้าย บ๊ายบาย [END] 22.09.18 (อ่าน 800615 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก