กลายรักครั้งที่❧6(ครึ่งหลัง)
ดวงตาสีเหลืองอำพันที่สวยงามที่จ้องมาอย่างสื่อความหมายทำให้ผมคลียิ้มออกมาบางๆเมื่อยูทาร์ไม่อยากให้ผมห่างไปไหน...การอยู่คนเดียวคงจะเหงามาก
ผมเองเข้าใจในจุดนั้นดีกว่าใคร
ตั้งแต่จำความได้ทั้งพ่อและแม่ต่างก็ไม่อยู่บ้านปล่อยให้เด็กอายุ7ขวบอยู่บ้านเพียงลำพัง ความเหงาที่อยู่อย่างเดียวดายและความเศร้าที่ต้องอยู่เพียงลำพังผมรู้ดี
ยูทาร์คงจะเหงามากและผมคงเป็นเพื่อนเพียงคนเดียวที่ยูทาร์มี
ไหนๆก็เข้ามาขนาดนี้แล้ว...อยู่ต่ออีกหน่อยจะเป็นไรไป
“ยูทาร์”เมื่อคิดได้ผมก็เรียกชื่อไดโนเสาร์ตรงหน้า
“ผมจะบอกให้คนที่เฝ้าอยู่ให้เปิดประตูใหญ่จะได้พายูทาร์ไปว่ายน้ำเนอะ”ผมพูดต่อแล้วกดเปิดสัณญาณที่หูฟังไร้สาย
“คุณฟี”
(...คุณเซโคร...สุดยอดเลยที่คุณสามารถสั่งยูทาร์ได้)เสียงเอ่ยชมดังมาจากปลายสายอย่างตื่นเต้น
“ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ...อ๊ะ...”ผมสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อยูทาร์เอาจมูกอันใหญ่ต่อมาดมแถมหูฟังไร้สายของผมอย่างสนใจ
คงจะได้ยินเสียงสินะ
“ยูทาร์ผมขอคุยแป๊บนึงนะ...นี่เรียกว่าหูฟังไร้สายไวติดต่อกับคนที่อยู่ไกลกันน่ะ”ผมบอกยูทาร์พร้อมกับชี้ไปที่หูฟังไร้สายของตนเอง...ทุกอย่างสำหรับยูทาร์คงจะแปลกใหม่ไปหมด
(...คุณเซโคร...)
“อ่า...คุณฟีช่วยเปิดประตูใหญ่ที่เชื่อมตรงสระน้ำออกด้วยครับ”ผมหันไปบอกปลายสายอีกครั้ง
(ทราบแล้วคะ)
พอคุยเสร็จผมก็ตัดสัณญาณที่หูฟังไร้สายแล้วเงยหน้าขึ้นไปมองยูทาร์ที่จ้องมาอย่างมึนงง...วันนี้ผมคงต้องออกแรงหน่อยล่ะ
ไม่ได้ว่ายน้ำมาตั้งนาน
แถมวันนี้ยังต้องสอนไดโนเสาร์ว่ายน้ำด้วย...ไม่แน่นะยูทาร์อาจจะว่ายเป็นแล้วก็ได้
“ยูทาร์ว่ายน้ำเป็นไหม?”ผมลองถามออกไปแต่สิ่งที่ตอบกลับมามีเพียงความนิ่งเงียบเท่านั้น
“เราไปกันเถอะ...วันนี้ผมจะอยู่กับยูทาร์ทั้งวันเลย”ผมบอกด้วยน้ำเสียงที่เปี่ยมไปด้วยความดีใจ
ไม่คิดว่าวันที่จะได้เดินเคียงข้างยูทาร์จะมาถึงเร็วขนาดนี้แถมอีกไม่กี่นาทีข้างหน้าก็จะได้ว่ายน้ำร่วมกับบยูทาร์...
วันนี้เป็นวันที่สมควรถูกจารึกในประวัติศาสตร์ที่มนุษย์จะได้ว่ายน้ำร่วมกับไดโนเสาร์
เซโครค่อยๆเดินไปตามทางโดยมียูทาร์เดินต้อยๆตามหลังมาคล้ายๆกับลูกเป็ดเดินตามแม่เป็ดเพียงแต่ลูกเป็ดที่ควรจะตัวเล็กกลับตัวใหญ่กว่าผมตั้งหลายเท่า
เมื่อมาถึงบริเวณประตูบานใหญ่ที่ปิดกั้นอยู่ผมก็เงยหน้าขึ้นไปมองบริเวณกล้องวงจรปิดที่คุณฟีคงจดูอยู่...ผมหวังว่าเธอจะเปิดประตูให้ผมเร็วๆนะ
กรรร!!
ตึง!
เสียงคำรามดังขึ้นพร้อมกับร่างกายอันใหญ่โตที่วิ่งชนประตูเหล็กหนักหลายสิบตันก่อนจะถอยออกมาแล้ววิ่งเข้าไปชนใหม่ซ้ำอีกหลายๆรอบ
“ยูทาร์?...พอก่อนอยู่ทาร์ทำอะไรน่ะ?”ผมรีบตะโกนห้ามด้วยความร้อนรน
ทำไมยูทาร์ถึงทำแบบนี้กันนะ
แกร็ก
เสียงหนึ่งดังขึ้นก่อนที่ประตูเหล็กจะค่อยๆถูกเลื่อนขึ้น...ยูทาร์ที่เห็นแบบนั้นก็ขู่คำรามเสียงดังขึ้น ปากขนาดใหญ่แยกออกกว้างจนเห็นเขี้ยวครบทุกซี่ก่อนจะวิ่งมาอยู่ด้านหน้าผมราวกับจะปกป้อง...
การกระทำแบบนั้นทำให้ผมเบิกตากว้างและยืนอึ้งอยู่กับที่ก่อนจะคลียิ้มกว้างออกมาด้วยความดีใจที่เห็นยูทาร์มาปกป้องตนเองแบบนี้
“ไม่เป็นไรยูทาร์...แค่เลื่อนประตูขึ้นไม่มีอันตรายหรอก”ผมอธิบายพร้อมกับเดินไปอยู่ข้างๆยูทาร์ ดวงตาสีอำพันที่จ้องมาราวกับไม่เข้าใจสิ่งที่ผมบอก
“หันไปดูสิยูทาร์...นั่นเป็นเหมือนห้องอาหารและห้องอาบน้ำของยูทาร์ไง”ผมบอกต่อพร้อมกับชี้ไปยังอีกฝากของประตู ยูทาร์หันไปตามนิ้วที่ผมชี้จนพบกับภาพของสระน้ำ ไม่สิ เรียกว่าบึงขนาดย่อมดีกว่า...บึงขนาดใหญ่ที่มีต้นไม้ต้นเล็กๆปลูกอยู่ล้อมรอบ ภายในบึงเต็มไปด้วยหมู่ปลานานาพันธุ์ที่ว่ายไปมาอย่างสนุกสนาน น้ำบนผิวใสเหมือนกับน้ำใสสระแต่พอมองลึกลงไปกลับเป็นสีขุ่นที่มีทั้งดินและโคลนปะปนกันไป
เซโครมองยูทาร์ที่ค่อยๆก้าวเข้าไปภายในราวกับถูกต้องมนต์สะกดด้วยรอยยิ้มก่อนจะเดินตามเข้าไปเงียบๆ...บรรยากาศดั้งเดิมที่ถูกสร้างขึ้นมาให้ใกล้เคียงกับอดีตมากที่สุดทำให้ยูทาร์รู้สึกผ่อนคลายจนผมรู้สึกได้
“เล่นน้ำกันเถอะ”ผมเงยหน้าขึ้นจนดวงตาสีเขียวอมฟ้าของผมสบเข้ากับดวงตาสีอำพันขนาดใหญ่ของอีกฝ่ายแล้วบอกออกไป
ยูทาร์ทำหน้างงใส่ผมจนหลุดหัวเราะออกมาเสียงดัง
“เดี๋ยวผมจะลงไปในนั้น...สิ่งนั้นคือน้ำและนี่คือบึงหรือเรียกว่าทะเลสาบขนาดย่อมก็ได้นะ...ถ้าอยู่ในร่างมนุษย์ต้องถอดเสื้อผ้าก่อนจะได้ไม่เปียกแต่ผมอายพวกกล้องเพราะงั้นขอถอดแค่เสื้อนอกนะ”ผมบอกกับยูทาร์ก่อนจะถอดเสื้อคลุมสีขาวที่สวมอยู่ออกจนเห็นเสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อนที่สวมอยู่ด้านใน
เซโครถอดรองเท้าไว้ใกล้ๆเสื้อคลุมสีขาวก่อนจะเดินลงไปในน้ำที่เย็นนิดๆแล้วหันกลับไปมองยูทาร์ที่ยังคงยืนอยู่ริมบึง...ยูทาร์เป็นไดโนเสาร์ที่ฉลาดคงจะไม่เสี่ยงลงมาในสิ่งที่ยังไม่รู้จักสินะ
“มานี่สิยูทาร์...มาเล่นน้ำกัน”ผมกวักมือเรียกแล้วเดินถอยหลังต่อไปจนน้ำขึ้นมาถึงระดับเอว...ยูทาร์ที่เห็นผมลงลึกไปเรื่อยๆก็ชะเง้อคอราวกับจะอยากลงน้ำแต่ก็ไม่กล้า
“ยูทาร์...มาสิ”ผมเรียกอีกครั้งแล้วมองยูทาร์ที่พยายามก้าวขาหลังขนาดใหญ่ลงมาในน้ำอย่างช้าๆพร้อมกับส่วนหัวที่ก้มลงที่แล้วดมกลิ่นน้ำที่อยู่ด้านล่าง พอเห็นว่าไม่เป็นอันตรายยูทาร์ก็เริ่มก้าวเท้าเร็วขึ้นจนเข้ามาอยู่ด้านข้างผมที่ตอนนี้กำลังลอยคออยู่ในน้ำ
“เก่งมายูทาร์”ผมชมพร้อมกับลูบที่บริเวณด้านข้างท้องสีเทาเข้มก่อนจะว่ายนำออกไปจนถึงบริเวณยูทาร์ยืนไม่ถึงเลยต้องค่อยๆโน้มร่างกายมาด้านหน้าแล้วเริ่มว่ายน้ำ
“สุดยอดเลย...ไม่ต้องสอนก็ทำได้แล้ว”ผมบอกพร้อมกับส่งยิ้มให้
เซโครว่ายน้ำออกไปไกลขึ้นโดยที่ด้านข้างมีบริเวณหลังของยูทาร์ที่เป็นสีเทาเข้มลายส้มโผล่พ้นน้ำอยู่
นานแค่ไหนแล้วนะที่ไม่ได้ผ่อนคลายโดยการว่ายน้ำแบบนี้
ครั้งสุดท้ายที่จำได้คงจะเป็นตอนมัธยมปลายสินะ
หลังจากที่เข้ามหาวิทยาลัยผมก็เอาแตเรียนและอ่านหนังสือจนแทบไม่มีเวลาไปสังสรรค์ที่ไหนแต่ก็ไม่ใช่ว่าผมจะไม่เคยไปงานอะไรเลยหรอกนะ...แค่ตั้งวงดื่มผมก็เคยไปถึงจะแค่4-5ครั้งจนจบปริณญาเอกก็เถอะ
“ปลาที่ว่ายอยู่เป็นอาหารของยูทาร์นะ...จับกินได้ตามใจเลย”ผมหันไปบอก ส่วนหัวขนาดใหญ่ค่อยๆหันมาทางผมจนดวงตาสีอำพันนั่นจ้องมาอย่างไม่เข้าใจสิ่งที่ผมบอกออกไปนัก
“ปลาเป็นอาหาร...เหมือนกับที่ผมให้เนื้อยูทาร์ทุกวันไง...วันนี้ยังไม่ได้กินมื้อเช้าคงจะหิวมากสินะ...ครั้งหน้าผมจะไม่เลทอีกสัญญาเลยเพราะงั้นกินก่อนจะเป็นลมเนอะ”ผมบอกติดตลก...ในความเป็นจริงถ้าเห็นไดโนเสาร์เป็นลมคงจะน่าขำน่าดู
ยูทาร์นิ่งไปสักพักเหมือนกำลังประมวลคำพูดผมอยู่ก่อนที่ส่วนหัวของยูทาร์จะชูขึ้นแล้วดำลงไปใต้น้ำอย่างงรวดเร็ว ด้วยน้ำหนักที่มากที่ให้มีน้ำกระจายออกมาเป็นวงกว้างและดูดผมเข้าไปจนแทบพยุงตัวไม่ได้
“...แค่ก...ยูทาร์...”ผมสำลักน้ำออกมาแล้วพยายามเงยหน้าขึ้นเพื่อสูดอากาศ พอน้ำเริ่มกลับมาสงบนิ่งอีกครั้งผมก็หันซ้ายขวาเพื่อดูว่ายูทาร์อยู่ที่ไหนแต่ก็ไม่มีวี่แวว...
และทันทีที่ก้มลงไปด้านล่างผมก็ต้องเบิกตากว้างเมื่อเห็นไดโนเสาร์ขนาดใหญ่ว่ายอยู่ใต้ตัวเอง ยูทาร์ว่ายไปมาเพื่อไล่ต้อนปลาก่อนจะอ้าปากขนาดใหญ่แล้วจัดการปลาทีเดียว4-5ตัว
สมแล้วที่มียีนส์ของไดโนเสาร์ที่ชอบว่ายน้ำและจับปลากิน...ความสามารถในการว่ายน้ำ การลอยตัวและการจับปลาทำได้มากกว่าสไปโนซอรัสที่เคยเห็นในคลิปอีกอาจเป็นเพราะมียีนว์ของโทรโอดอนกับมนุษย์เลยทำให้เรียนรู้ได้เร็วมากกว่าปกติ
ทุกครั้งที่ร่างกายขนาดใหญ่ขยับผมก็เหมือนลอยอยู่บนคลื่อนที่ขยับไปมาอยู่ตลอดเวลา...อยากจะมองยูทาร์ในมุมสูงแต่ตอนนี้คงทำไม่ได้ถ้าเสร็จจากตรงนี้ผมจะไปขอคลิปจากคุณฟี
สิ่งที่ผมสามารถมองเห็นได้มีเพียงผิวหนังสีเขียวลายส้มที่ขยับไปมาอย่างรวดเร็วใต้ผิวน้ำเท่านั้น...พอคิดว่าอยู่ตรงนี้ต่อไปก็ทำได้แค่ลอยคอผมเลยค่อยขยับร่างกายและเตรียมว่ายกลับไปที่ฝั่ง แค่ทำให้ยูทาร์ลงมากินปลาได้ก็ถือว่าประสบความสำเร็จแล้ว
“หว๋า...เฮ้ย...”ผมร้องขึ้นอย่างตกใจเมื่อยู่ร่างของผมก็ถูกยกขึ้นเหนือผิวน้ำด้วยฝีมือของไดโนเสาร์ร่างยักษ์ที่ว่ายตามมา
ตอนนี้ผมนั่งอยู่ตรงส่วนคอใกล้หลัง ด้วยความที่จำได้ว่าที่หลังของยูทาร์มีหนามขนาดใหญ่อยู่ด้วยทำให้ผมรีบหันควับไปมองด้านหลังอย่างรวดเร็วก่อนจะพบว่าหนามขนาดใหญ่นั่นอยู่ห่างจากก้นผมไปไม่ถึงสองเซ็นต์
ขอบคุณพระเจ้าที่ยูทาร์ฉลาด
หรืออาจเป็นแค่ความบังเอิญก็ไม่รู้...เอาเป็นว่าขอบคุณทุกๆสิ่งที่ทำให้ก้นผมไม่ต้องโดนเสียบละกัน
พอหายจากอาการตกใจผมก็นึกขึ้นได้ว่าตัวเองกำลังขี่ไดโนเสาร์อยู่...ผมก้มมองไปที่ด้านล่างที่ยูทาร์กำลังว่ายน้ำไปมาโดยมีผมนั่งอยู่บนหลัง
“ยูทาร์...สุดยอดเลย...ผมพึ่งเคยได้ขี่ไดโนเสาร์ครั้งแรก...อ๊ะ...ตอน10ขวบผมเคยพี่ไทเซอราท๊อปนี่นา...เฮ้ย...”ในขณะที่ผมพูดยูทาร์ก็เป็นอะไรไม่รู้ดำลงไปในน้ำลึกก่อนจะกระโจนขึ้นเหนือผิวน้ำอย่างรวดเร็วจนผมต้องเกาะคอของยูทาร์ไว้แน่น
ถึงด้านล่างจะเป็นน้ำแต่ถ้าตกลงไปคงได้มีเจ็บตัวแน่ๆ
“แค่ก...เป็นอะไรยูทาร์...โกรธที่ผมไปขี่หลังตัวอื่นเหรอ?”ผมถามถามก่อนจะหัวเราะออกมาด้วยความสุขทั้งที่ไม่รู้ว่าความจริงเป็นอะไรกันแน่แต่ตอนนี้ก็ขอเข้าข้างตัวเองหน่อยละกัน
“...งื๊ดดดด”อยู่ๆยาร์ก็กรีดร้องเสียงสูงก่อนที่ร่างกายจะสะบัดไปมาอย่างแรงจนผมกระเด็นตกน้ำไป
“แค่ก...ยูทาร์”ผมรีบว่ายขึ้นมาก่อนจะหันไปมองร่างของยูทาร์ที่เริ่มมีการเปลี่ยนแปลง ร่างกายที่เริ่มหดเล็กลง ส่วนหัวที่เริ่มมีเส้นผมยาวสีเทาเข้มและบางเส้นมีสีส้มตรงส่วนปลาย ปลายหางขขนาดใหญ่ที่ค่อยๆหดหายไปจนเหลือเพียงแค่ร่างของมนุษย์ผมสีแทนสีเริ่มใช้มือตะเกียกตะกายไปมาราวกับว่ายน้ำไม่เป็น...
“ว่ายน้ำไม่เป็นเหรอ?”ผมตะโกนขึ้นก่อนจะรีบเข้าไปหายูทาร์ที่จมลงไปใต้น้ำแล้ว
เซโครรีบกลั้นหายใจแล้วดำลงไปใต้น้ำก่อนจะจับยึดร่างของยูทาร์ไว้แล้วดึงขึ้นมาจนส่วนหัวของเราทั้งคู่เลยโผล่พ้นผิวน้ำ
“ยูทาร์...ยูทาร์”ผมหันไปหาคนที่ตัวเองกอดเอาไว้แล้วเรียกชื่อเสียงดัง
“...เซ...โคร...”เสียงทุ้มของอีกฝ่ายที่ดังขึ้นเบาๆทำให้ผมถอนหายใจอย่างโล่งอกแล้วรีบพายูทาร์ขึ้นไปบนฝั่งในทันที...
ตอนนี้ผมต้องรีบพายูทาร์ไปหาหมอ...ไม่สิ...ผมนี่แหละหมอ!
เพราะงั้นต้องรีบพายูทาร์ไปตรวจดูว่าเกิดอะไรขึ้น...ช่วงนี้ยูทาร์ไม่ได้กลายร่างเป็นมนุษย์มาได้หลายวันแล้วอาจถึงเวลาที่เริ่มเกิดความเปลี่ยนแปลงของร่างกายแล้วก็ได้
ถือเป็นการดีที่ยูทาร์อยู่ในร่างมนุษย์ทำให้สามารถพาไปไหนมาไหนได้สะดวก...ถึงจะลำบากเพราะร่างกายของผมเล็กกว่ายูทาร์พอสมควร
เซโครรีบพาร่างของยูทาร์ที่หมดสติลากไปที่ประตูเล็กที่อยู่ด้านข้างของสระน้ำแล้วเปิดประตูจากภายในก่อนจะลากยูทาร์ต่อไปยังประตูเหล็กที่สร้างขึ้นเป็นซี่ขนาดใหญ่ไว้กันอีกชั้นหนึ่งแต่ทันทีที่ผมจะเปิดประตูนั้นร่างของชายในชุดสูทกว่า5คนก็มายืนขวางไว้ทำให้ผมเปิดประตูออกไปไม่ได้
“พวกคุณทำอะไรน่ะ...หลีกทางไปเดี๋ยวนี้”ผมบอกพวกเขาที่ยืนขวางทางอยู่
“พวกเขาฟังแค่คำสั่งผมเท่านั้น”เสียงที่ผมคุ้นเคยแต่ไม่อยากได้ยินดังขึ้นก่อนที่เหล่าชายในชุดสูทจะแหวกแถวออกจนเห็นคุณหลงไป่จิงที่อยู่ในสภาพไม่ค่อยดูดีเท่าไหร่เดินกะเผลกมาพร้อมผู้ช่วยอีกคนนึงที่ช่วยผยุง
ส่วนหัวมีผ้าพันแผลพันไปทั้งหัว...แขนซ้ายเข้าเฝือกไว้และใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยขีดข่วนที่ยังมีเลือดซึมออกมาอยู่...
สภาพใช้ได้น่าจะนอนห้องICUสักอาทิตย์นึงนะ
“คุณต้องการอะไร?”ผมถามเสียงแข็ง...คนคนนี้คงไม่ได้มาดีแน่
“ผมแค่ทำในสิ่งที่ควรทำ!...เธอคิดจะเอาปิศาจนั่นออกมาจากกรงงั้นเหรอ?...อยากให้มีคนตายเพิ่มรึไงกัน...มันเป็นสัตว์ประหลาดที่ควรจะฆ่าทิ้งไปซะ!!”ชายตรงหน้าตะโกนขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเคียดแค้น
“ยูทาร์ไม่ใช่ปิศาจหรือสัตว์ประหลาดอะไรทั้งนั้น...คุณไม่มีสิทธิ์มาว่าเขาแบบนี้! เรื่องที่เกิดมันก็เพราะตัวคุณเองที่ดันใช้เบ็ดตกปลาหย่อนเนื้อลงไปทั้งที่รู้ว่ายูทาร์ฉลาดแค่ไหนและก็เป็นความผิดของคุณที่เข้ามาโดยไม่ได้รับอนุญาติเพราะงั้นคุณไม่มีสิทธิ์จะมาเรียกร้องและบอกว่าทั้งหมดนั่นเป็นความผิดของยูทาร์...ตอนนี้เขาเป็นมนุษย์เป็นมนุษย์เหมือนพวกเราและผมกำลังจะพาเขาไปรักษา!!”ผมตะโกนกลับไปบ้าง...แค่เห็นหน้าความโกรธที่เก็บกดไว้ก็ปะทุออกมาจนอยากจะเข้าไปชกหน้าอีกฝ่ายสักครั้งแต่ตอนนี้ยูทาร์สำคัญที่สุด
“ฉันไม่ให้ไป...ไอ้สัตว์ประหลาดนั่นมันควรตายไปซะ”
“คุณต่างหากที่ควรตายไปแล้ว!...ถ้ายูทาร์คิดจะฆ่าคุณจริงๆไม่ต้องรอถึงผมมาหรอก!...คุณควรขอบคุณยูทาร์ที่ไม่ฆ่าคุณแต่กลับขอบคุณโดยการจะฆ่าเขาเนี่ยนะ!...คุณมันไม่ใช่มนุษย์!!”ผมตวาดลั่นโดยที่ตอนนี้ตาผมคลอไปด้วยน้ำตา
ทำไมคนคนนี้ถึงโหดร้ายได้ขนาดนี้นะ
“จะพูดยังไงฉันก็ไม่ปล่อยให้มันออกมาแน่”อีกฝ่ายบอกเสียงเข้มทำให้ผมได้แต่เม้มริมฝีปากเพื่อระงับความโกรธและหงุดหงิดที่เริ่มมีมากขึ้น
“คุณไม่ใช่คนที่มีสิทธิ์สั่งการเรื่องนี้นะคุณหลงไป่จิง”เสียงที่แสนคุ้นเคยอีกเสียงดังขึ้นมาขัดการสนทนาของผมกับคุณไป่จิง
“พ่อ”ผมเรียกชื่อของชายที่เดินเข้ามาใกล้กรง
“ไม่เป็นไรนะเซโคร”พ่อหันมาถามด้วยความเป็นห่วง
“ครับ...แต่ยูทาร์อาจจะแย่ผมจะเอาเขาไปตรวจแต่...”พอพูดถึงตรงนี้ก็หันไปมองยังเหล่าคนในชุดสูทที่ยืนขวางอยู่
“คุณหลงไป่จิง...คุณให้ลูกน้องคุณถอยไปเถอะ”พ่อหันไปบอกเสียงเรียบ
“แต่ลูกคุณกำลังเอาสัตว์ประหลาดนั่นออกมานะคุณฟราน”อีกฝ่ายบอกด้วยน้ำเสียงร้อนรน
“ยูทาร์ไม่ใช่สัตว์ประหลาด...คุณเองก็รู้ตัวดีว่าทำไมถึงได้โดนเล่นงานแบบนี้...ความจริงคุณควรจะสงสัยได้แล้วนะว่าทำไมงานของคุณถึงได้ไปสำรวจแค่ไดโนเสาร์กินพืช”พ่อพูดต่อแล้วเดินเข้าไปหาคุณไป่จิงใกล้ขึ้น
“คุณ...หมายความว่ายังไง?”
“ไม่มีใครส่งคนที่รู้ว่ายังไงก็ตายไปให้ไดโนเสาร์กินเนื้อหรอก...คุณอาจเป็นคนที่เก่งมากแต่ความเหย่อหยิ่งและคิดแต่ว่าตัวเองรู้จักพวกมันเป็นอย่างดีเพราะงั้นคงไม่มีอะไรต้องกลัว...ความคิดนั่นจะทำให้คุณตายเมื่ออยู่ต่อหน้าไดโนเสาร์”
“...คุณฟราน”
“ตอนนี้ผมเป็นคนดูแลโทรโอ ทาห์แรพ โซนอร์ ซอรัสหรือยูทาร์อยู่เพราะงั้นผมอนุญาติให้เอาเขาออกไปตรวจร่างกายและรักษาได้...”ทันทีที่พ่อพูดผมก็ยิ้มกว้างออกมาแล้วเตรียมเปิดประตูออกไป
“เพียงแต่...”ทันทีที่ประโยคต่อมาดังขึ้นผมก็ต้องหันไปมองหน้าพ่อที่เดินเข้ามาหาผมใกล้ๆ
“ครับ?”
“ลูกต้องไม่ให้เขาทำร้ายใคร...จะต้องไม่มีการสูญเสียถ้าจะเอาเขาออกมา...สัญญาได้ไหม?”พ่อเอ่ยถามแล้วมองหน้าผมอย่างต้องการคำตอบ
“แน่นอนครับ...ผมสัญญา”
............................................................................
เว็บอัพรูปเข้าไม่ได้ไม่รู้ว่าเป็นอะไรขอทบยอดไว้คราวหน้านะคะ
สวัสดีคะ
ความจริงกะจะมาอัพในวันพรุ่งนี้แต่ด้วยแรงเชียร์จากการคอมเม้นท์ที่ท่วมท้นทำให้ต้องมาอัพในวันนี้แทน
รู้สึกดีใจมากที่มีคนคอยติดตามเรื่องนี้...เรื่องราวความรักที่ไม่มีทางเกิดขึ้นได้ของเซโครและยูทาร์
กำลังใจของทุกคอมเม้นท์ทำให้เราสามารถเดินหน้าต่อได้คะ
สำหรับตอนนี้คงมีหลายคนเริ่มเกลียดชายที่ชื่อ หลงไป่จิง กันมากขึ้นอีกนิดแต่บอกได้เลยว่าเขาคงไม่หยุดแค่นี้คะ(ไหนๆเป็นตัวร้ายแล้วก็ขอใช้ให้คุ้มหน่อยเนอะ555+)
ตั้งแต่ตอนหน้าจะเข้าสู้เนื้อหาหลักที่เป็นการพัฒนาความสัมพันธุ์ของทั้งคู่อย่างจริงจังแล้วนะคะ
ขอขอบคุณทุกๆคอมเม้นท์และกำลังใจที่มีให้นะคะ
ใครยังไม่รู้ว่าเรามีเพจแล้วสามารถเข้าไปพูดคุยหรือทักทายได้นะคะ>>
nicedogไว้เจอกันใหม่ตอนหน้าคะ
nicedog
♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪
โพลล์
หัวข้อ: ✥ Jurassic Heart ✥ดวงใจ กลายพันธุ์รัก ≯กลายรักพิเศษ❧ อานโน่≮ P.37 29/05/59 (อ่าน 378389 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก