กลายรักพิเศษ❧หวง หึง งอน ง้อ
*ตอนพิเศษนี้ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับเนื้อเรื่องหลักแต่อย่างใด...เด็กที่มีอายุน้อยหรือมากกว่า18ปีควรอ่านในที่ลับตา
ยูทาร์กำลังโกรธผม
ไม่สิ...อาการนั่นอาจเรียกว่างอนก็ได้ อาจจะดูแปลกๆไปหน่อยเปิดมาก็พูดแบบนี้แต่สถานการณ์ตอนนี้เป็นอย่างที่ว่ามาจริงๆ...ทุกอย่างมันเริ่มขึ้นด้วยประโยคเพียงประโยคเดียว...
‘คิดถึงจังเลยเซโคร!’
ประโยคที่ว่าไม่ได้ออกมาจากปากยูทาร์หรือพ่อของผมแต่มันออกมาจากผู้ชายคนหนึ่งที่อายุเท่ากันและยังเป็นคนที่คุ้นหน้าคุ้นตากันดีด้วย
ผู้ชายคนที่ว่าคือเพื่อนของผมที่ชื่อว่ามาคัส ชิลเรียลหรือชื่อเล่นว่ามาส...เพื่อนสนิทที่เรียนด้วยกันตั้งแต่ปริญญาตรียันปริญญาเอก เพราะเรียนทางด้านเดียวกันการงานเลยคล้ายๆกันตอนนี้มาสทำงานอยู่ที่ศูนย์วิจัยหนึ่งในองค์กรดอร์วูเหมือนผม
เห็นว่ามีเรื่องให้ช่วยเลยมาหาผมโดยตรงแต่เพราะคำพูด การทักทายและการแสดงออกว่าสนิทกับผมนั้นดูมันจะมากเกินไปหน่อยเลยทำให้ยูทาร์ที่มองดูอยู่เริ่มทำหน้าบึ้งตึง
แต่นั่นไม่ใช่เรื่องทั้งหมด...หลังจากการทักทายนั่นก็ได้รู้ว่ามาสต้องการความช่วยเหลือ ศูนย์หนึ่งที่อยู่ตรงเกาะทางภาคตะวันออกของโลกมีการเพาะพันธุ์ไดโนเสาร์เหมือนอย่างที่นี่และดูเหมือนว่าหนึ่งในไดโนเสาร์ที่นั่นจะเกิดเรื่องขึ้นเล็กน้อย
ด้วยเหตุนั้นทำให้ผมต้องเดินทางพ่วงด้วยยูทาร์ไปยังเกาะแห่งนั้นแต่ตลอดการเดินทางมาสก็เข้ามาคุยเล่นกับผมอย่างสนิทสนมทำให้ยูทาร์ที่นั่งข้างๆถึงกับคิ้วกระตุกไม่หยุด
จากที่ดูก็รู้ว่ายูทาร์พยายามที่จะไม่หึงซึ่งถือว่าดี...
ผมไม่อยากให้ยูทาร์เป็นคนขี้หึง...มาสเป็นคนเริงร่าแบบนี้อยู่แล้วไม่ว่ากับใครก็จะทำตัวเป็นมิตรแบบนี้แหละแต่ดูยูทาร์จะไม่ค่อยชอบเขาเท่าไหร่
ทุกอย่างถือว่าดี ยูทาร์ยังคงควบตัวเองได้จนมาถึงยังเกาะอีกแห่งที่เป็นสถานที่ทำงานของมาส...เกาะขนาดกลางที่มีเนื้อที่น้อยกว่าเกาะที่ผมและยูทาร์ทำงานอยู่พอสมควร
“เซโครมานี่ๆ”มาสเรียกพร้อมกับมือผมดึงให้วิ่งไปตามทางเดินโดยที่สายตาผมหันไปมองยังยูทาร์ที่นอกจะขมวดคิ้วแน่นแล้วยังสายตาดุๆส่งมาให้อีก
“นี่เป็นไข่ของสเคลิโดซอรัส”เสียงอันร่าเริงของคนที่ลากผมมาดังขึ้นก่อนจะชี้เข้าไปยังกรงขนาดกลางที่มีไดโนเสาร์อยู่ภายใน
ดวงตาสีเขียวอมฟ้ามองเข้าไปภายในที่มีสเคลิโดซอรัสไดโนเสาร์กินพืชที่มีรูปร่างเหมือนรถถังและมีผิวหนังที่หนาและแข็งมากรวมทั้งยังมีเกร็ดแหลมคมประดับประดาอยู่เต็มแผ่นหลังช่วยเป็นเกราะป้องกันศัตรูได้อย่างดี...สเคลิโดซอรัสเป็นไดโนเสาร์ที่มีความเป็นมิตรสูง
ด้านข้างของสเคลิโดซอรัสมีหญ้าแห้งที่วางกองรวมกันคล้ายๆกองฟางและบนนั้นก็มีไข่อยู่ภายในราว10ฟอง...เซโครมองไข่ที่อยู่ภายในด้วยตาที่ลุกวาวด้วยความสนใจ
“สุดยอดเลย”พึ่งเคยเห็นไข่ของสเคลิโดซอรัสเป็นครั้งแรก
“ใช่ไหมๆ...ว่าแล้วเชียวว่าเซโครต้องสนใจ”มาสหันมายิ้มกว้างให้และในตอนนั้นเองที่อีกฝ่ายคว้าตัวผมเข้าไปกอดคอแล้วกระชับตัวผมให้เข้าไปชิดกับมาสมากขึ้น
“เซโคร!”เสียงตะโกนเรียกชื่อที่ดังมาจากด้านหลังทำให้ผมหันไปมองก่อนจะเจอกับดวงตาสีเหลืองอำพันที่จ้องมาด้วยความโกรธและหงุดหงิด
“ยูทาร์...”
“อะไรกัน...มาตะโกนขัดกันแบบนี้ไม่ดีเลยนะผมกำลังคุยกับเพื่อนรักอยู่นะ”มาสหันไปบอกยูทาร์ที่เดินตามเข้ามา ดูเหมือนมาสจะไม่รู้เลยว่ากำลังทำให้ยูทาร์โกรธ
“เพื่อนรัก?...เพื่อนก็เป็นเพื่อนสิจะเป็นเพื่อนรักได้ยังไง?”ยูทาร์ถามเสียงแข็งก่อนจะจ้องไปยังมาสที่คลียิ้มกว้างส่งไปให้เหมือนกำลังท้าทายโดยที่มือของมาสก็โอบไหล่ผมให้เข้ามาใกล้มากขึ้น
“ไม่เคยได้ยินคำว่าเพื่อนรักเหรอ?...เพื่อนรักไม่เหมือนกับเพื่อนปกติหรอกนะ...เพื่อนปกติคือกินข้าวเที่ยวเล่นด้วยกันเป็นบางครั้งแต่เพื่อนรักน่ะมากกว่านั้นอย่างเช่น...แบบนี้ไง...จุ๊บ!...”
เสียงจุ๊บดังขึ้นพร้อมกับดวงตาสีเขียวอมฟ้าของผมที่เบิกกว้างด้วยความตกใจที่ถูกเพื่อนสนิทหอมแก้ม...ถ้าเป็นปกติคงไม่รู้สึกแบบนี้เพราะมันเป็นการทักทายแบบปกติที่ประเทศผมต่างก็ทำกัน
“อย่ามาแตะเซโครนะ!”ยูทาร์ตะโกนขึ้นก่อนจะเข้าไปชกหน้าของมาสอย่างแรงจนคนโดนชกถึงกลับล้มลงกับพื้นอย่างรวดเร็ว
“ยูทาร์!”ผมตะโกนเรียนคนรักด้านข้างเสียงดังพร้อมกับเข้าไปแทรกกลางระหว่างมาสกับยูทาร์ที่กำลังวิ่งเข้ามาหมายจะชกอีกรอบนึง
“หลีกไปเซโคร!...ผมไม่ยอมจริงๆด้วยทำไมเซโครถึงไม่ปฏิเสธล่ะ?...ทำไมถึงยอม?...เซโคร!!”ยูทาร์ตะโกนออกมาอีกครั้งพร้อมกับดวงตาสีเหลืองอำพันที่จ้องมาอย่างโกรธเกรี้ยวและไม่เข้าใจ
“ยูทาร์หยุดเดี๋ยวนี้นะ!”เซโครบอกพร้อมกับดันร่างของยูทาร์ที่กำลังจะเข้าไปซ้ำมาสอย่างรวดเร็วแต่ด้วยแรงของผมทำให้ต้านแรงของไดโนเสาร์กลายพันธุ์ตรงหน้าได้ไม่นานเท่าไหร่
ผมเลยตัดสินใจทำบางอย่างเพื่อเรียกสติของยูทาร์ให้กลับมา
เพี๊ยะ!
เสียงของฝ่ามือกระทบเข้าที่แก้มของยูทาร์จนเกิดเสียงดังก่อนจะเปลี่ยนเป็นรอยแดงรูปฝ่ามือ
“ตั้งสติหน่อยยูทาร์...นายไม่มีเหตุผลเลยนะ”ผมบอกสิ่งที่คิดอยู่ออกไป
ยูทาร์ที่ควบคุมตัวเองได้มาตลอดกลับสติแตกแล้วทำร้ายมนุษย์เพียงเพราะความหึงหวงผม...สาเหตุบ้าๆที่ไร้เหตุผลสุดๆ
ถ้าไม่รีบหยุดคนที่อยู่แถวนี้ต้องมองยูทาร์ไปในทางไม่ดีแน่ๆ
“...เซโคร...ตบผม”ฝ่ายโดนตบพูดเสียงสั่นพร้อมกับยกมือขึ้นรูปแก้มตัวเองเบาๆ
“ตั้งสติได้รึยังยูทาร์?”ผมถามออกไป
“...เซโครปกป้องมัน!”
“อย่าเรียกมาสว่ามันยูทาร์!”คำหยาบที่หลุดออกมาทำให้ผมขึ้นเสียงทันที...อย่างน้อยมาสก็มีอายุมากกว่าควรจะให้เกียรติและเคารพ ถึงผมจะอายุมากกว่ายูทาร์เหมือนกันแต่ก็ไม่เคร่งเรื่องการเรียกมากนักเลยไม่ได้ใส่ใจอะไรแต่ตอนนี้เราอยู่ในที่สาธารณะ...
การมีมารยาทก็เป็นเรื่องปกติไม่ใช่เหรอ?
“...”สิ่งที่ผมพูดทำให้อีกฝ่ายถึงกับเม้มปากตัวเองแน่นราวกับกำลังระงับอารมณ์ตัวเอง
“ยูทาร์”ผมเรียกพร้อมกับก้าวเข้าไปใกล้
“เซโครโกหก!...ไหนบอกว่ารักผมคนเดียวไงแล้วทำไมถึงปกป้อง!...ทำไมต้องยอมให้หอมแก้ม!...ทั้งที่ครั้งก่อนที่ผมหึงเซโครก็ไม่เห็นว่าแล้วทำไมครั้งนี้ถึงว่า...ทำไมถึงตบผม...”
“ยูทาร์...”
“เซโครรักเขามากกว่าผมเหรอ?!”
“ไม่ยูทาร์...”เข้าใจผิดแล้ว
“...ผมไม่เชื่อใจเซโครอีกแล้ว!!”คำพูดนั่นทำให้ผมถึงกับเบิกตากว้างขึ้นด้วยความตกใจจนไม่มีแรงแม้แต่จะขยับตัว ทำได้แค่มองยูทาร์วิ่งไกลออกไปเท่านั้น
ไม่เชื่อใจผมแล้วงั้นเหรอ?
“ยูทาร์!!”ผมตะโกนเรียกเมื่อตั้งสติได้แต่อีกฝ่ายก็ไม่หันหลังกลับมาหาผมเหมือนอย่างทุกครั้ง
บ้าเอ้ย!
ทำไมเรื่องถึงกลายเป็นแบบนี้ได้กัน?!
“นั่นแฟนนายเหรอเซโคร?”มาสที่ค่อยๆลุกขึ้นถามพร้อมกับจับใบหน้าของตัวเองที่บวมตุ่ย
“อืม”
“ทำไมไม่บอกก่อนเล่า...แบบนี้ก็เหมือนฉันผิดที่ไปยั่วให้เขาหึงน่ะสิ”มาสบ่นผม
“ขอโทษ...ปกติยูทาร์จะคุมตัวเองได้”ไม่คิดว่าเรื่องมันจะบานปลายแบบนี้
“ที่เขาคุมไม่ได้อาจเพราะนายแสดงออกว่าปกป้องฉันก็ได้”มาสเสนอความเห็น
“ก็เป็นไปได้”
“นายก็ไม่น่าไปว่าเขาแบบนั้นเลย...เห็นว่ายังเด็กนี่”
“เฮ่อ...เอาไงดีล่ะ?”ผมหันไปขอความเห็น
ตอนนี้ในหัวคิดอะไรไม่ออกจริงๆ
“ลองไปง้อดูสิ”
“ก็คงต้องงั้น...”แล้วจะไปตามง้อที่ไหนดีล่ะ?
ความจริงเรื่องนี้คนที่ควรโกรธคือผมนะ
คนที่ต้องเป็นฝ่ายโดนง้อก็ควรจะเป็นผมสิแล้วทำไมถึงกลายเป็นผมที่ต้องเป็นฝ่ายง้อไปได้ล่ะ?
หว๋อ! หว๋อ! หว๋อ!
เสียงสัญญาณเตือนสีแดงดังขึ้นท่ามกลางความกลหนของคนที่อยู่โดยรอบ
“เกิดอะไรขึ้น?”มาสตะโกนถาม
“มีไดโนเสาร์กินเนื้อตัวใหญ่อยู่ที่ทุ้งหญ้าใกล้บริเวณฐาน1ของเราครับ”เสียงหนึ่งตอบกลับมา
“ไดโนเสาร์?...พันธุ์อะไร?”มาสตะโกนถามต่อ
“ไม่ทราบครับเท่านี่เห็นเป็นพันธุ์ผสมที่ไม่สามารถบอกได้ว่าเป็นสายพันธุ์ไหนกันแน่”
“พันธุ์ผสม?...ที่เกาะเราไม่มีไดโนเสาร์แบบนั้นนี่?”
คำว่าพันธุ์ผสมที่หลุดออกมาทำให้ผมเริ่มสังหรณ์ใจไม่ดี...ถ้าที่เกาะนี่ไม่มีการเพาะไดโนเสาร์พันธุ์ผสมทางเดียวที่เป็นไปได้คือไดโนเสาร์พันธุ์ผสมตัวนั้นคือยูทาร์!
“เดี๋ยวผมจัดการเอง...อยู่ด้านหน้านี้ใช่ไหม?”ผมหันไปบอกมาสที่ยืนอยู่ด้านข้าง
“จัดการ?...ยังไง?...ตอนนี้หน่วยควบคุมไดโนเสาร์กำลังตรงมาจัดการแล้วให้พวกเขาจัดการเถอะ”
“บอกพวกเขาว่าห้ามแตะต้องไดโนเสาร์ตัวนั้นเด็ดขาด!”ผมหันไปบอกเสียงดัง
ด้วยสติของยูทาร์ในตอนนี้คงไม่รับรู้อะไรแล้ว...ขืนเข้าใกล้คงได้มีคนตายด้วยฝีมือของยูทาร์แน่ๆ
“ทำไม?”
“เดี๋ยวผมจัดการเอง”เซโครไม่รอนานกว่านี้ เมื่อพูดจบก็วิ่งออกไปยังทางออกทันที...ถือว่าโชคดีที่ระยะไม่ไกลมากผมเลยมาถึงได้ในเวลาไม่นาน ภาพที่เห็นตรงหน้าทำให้ภายในใจรู้สึกเจ็บจี๊ดขึ้นมาทันที...ยูทาร์ในร่างไดโนเสาร์กำลังขู่คำรามเสียงดังลั่นราวกับพยายามปลดปล่อยทุกสิ่งทุกอย่างออกมา
กรรรร!!
“ยูทาร์!”ผมตะโกนพร้อมกับวิ่งเข้าไปหาไดโนเสาร์ร่างยักษ์นั่นโดยไม่ฟังเสียงห้ามของมนุษย์ที่ถืออาวุธอยู่รอบๆ
กรรรร!!
เสียงคำรามดังขึ้นอีกเมื่อดวงตาสีเหลืองอำพันนั่นเห็นผมตะโกนเรียกอยู่ด้านหน้า...แววตาที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวดนั่นสื่อมาที่ผมได้อย่างชัดเจน
“อย่าหนีสิยูทาร์!!”เสียงนุ่มตะโกนขึ้นอีกรอบเมื่อไดโนเสาร์ตรงหน้ากำลังจะหันหลังหนี
“ฟังผมหน่อยเถอะ...”
กรรรร!!
เสียงคำรามดังกรบสิ่งที่ผมจะบอกไปหมด เขี้ยวอันแสนคมกริบอ้าออกกว้างพร้อมขยับส่วนหัวนั่นเข้าใกล้ก่อนจะขบฟันอย่างรวดเร็วเหมือนจะบอกว่าไม่อยากรับรู้อะไรทั้งนั้น
“ยูทาร์”
กรรรร!!
“...ไม่รักผมแล้วเหรอ?”คำถามนั่นทำให้ไดโนเสาร์ตรงหน้าชะงักเล็กน้อยแต่เพียงพริบตาเดียวก็ส่งเสียงคำรามดังขึ้นอีกครั้ง
กรรร!!
“ผมรักยูทาร์นะ”เซโครบอกไดโนเสาร์ตรงหน้าก่อนจะก้าวขาเข้าไปใกล้ฟันคมกริบนับ80ซี่ที่กางออกกว้างพร้อมเสียงคำรามในลำคอ...เสียงนั่นผมรู้ดีว่ามันหมายถึงอะไร...
อย่าเข้ามา...ไปให้พ้น
ทั้งที่รู้ว่าควรให้เวลาอีกฝ่ายแต่ถ้าช้ากว่านี้อาวุธนับสิบต้องเล็งมาที่ยูทาร์แน่...
ผมจะปกป้องยูทาร์เอง
กรรร!!
“ผมรักยูทาร์จริงๆนะ...เซโครรักยูทาร์ได้ยินไหม?!!”ผมตะโกนต่อพร้อมกับประสานดวงตาเข้ากับอีกฝ่ายที่ยังส่ายกระโหลกอันใหญ่ไปมาราวกับจะไม่รับฟัง
“ให้ผมได้อธิบายทุกอย่างนะ...อย่าพูดว่าไม่เชื่อใจกันแล้วเลย...มันเจ็บจริงๆนะ...ได้โปรดเชื่อใจผมเถอะ...นะยูทาร์”หวังว่าคำพูดของผมจะสื่อถึงอีกฝ่ายได้นะ
คำพูดของผมทำให้ร่างกายขนาดยักษ์ของยูทาร์สงบนิ่งลง...ไม่มีเสียงครางหรือคำราม
สิ่งเดียวที่ไดโนเสาร์ตรงหน้าทำคือจ้องมายังด้วยตาสีเขียวอมฟ้าของผมราวกับจะขอย้ำให้แน่ใจถึงสิ่งที่ผมได้เอ่ยออกไป...เมื่อรู้แบบนั้นเซโครเลยพยักหน้าให้อีกฝ่ายเพื่อตอกย้ำว่าสิ่งที่ตนพูดเป็นความจริง
ดวงตาสีเหลืองอำพันสั่นระริกอยู่สักพักก่อนที่ส่วนหัวขนาดใหญ่จะเชิดสูงขึ้น...
งื๊ดดดดด!!
เสียงครางที่เปลี่ยนไปดังขึ้นพร้อมกับส่วนปากที่เต็มไปด้วยคมเขี้ยวก้มลงมาดันร่างกายผมเบาๆแต่เบาของไดโนเสาร์ก็ทำเอาร่างผมถึงกับถอยหลัง
“ยูทาร์...ขอบคุณ...ขอบคุณ”เซโครโผลเข้ากอดส่วนหัวขนาดใหญ่พร้อมกับเอ่ยคำขอบคุณที่ยูทาร์ยังยอมที่จะเชื่อใจผมอยู่
งี๊ดดดดด!!
เสียงครางสูงดังขึ้นอีกครั้งก่อนที่ร่างไดโนเสาร์ขนาดใหญ่จะกลับมาอยู่ในร่างมนุษย์ตามเดิม...เซโครวิ่งเข้าไปรับร่างของยูทาร์ที่กำลังจะล้มลงอย่างพอดิบพอดีก่อนจะถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อเรื่องราวไม่ใหญ่โตไปมากกว่านี้
“...เซโคร”เสียงเรียกดังขึ้นจากคนที่ซุกหน้าอยู่ที่คอผม
“พักหน่อยเถอะยูทาร์...พอตื่นแล้วผมจะอธิบายทุกอย่างให้ฟัง”ผมบอกพร้อมกับลูบเส้นผมสีเทาแซมส้มของอีกฝ่ายเบาๆ
“...เซโครยังรักผมใช่ไหม?”เสียงพึมพำดังขึ้นก่อนที่ยูทาร์จะยกแขนขึ้นมากอดผมไว้แน่น
“แน่นอน...รักยูทาร์ที่สุดอยู่แล้ว”
“มากกว่าคนที่ชื่อมาสใช่ไหม?”อีกฝ่ายยังคงถามต่อ
“อืม...รักยูทาร์เป็นอันดับหนึ่งเลย”
“...ผมเชื่อเซโคร”
“อืม”
หลังจากนั้นผมก็จัดการเรื่องทุกอย่างทั้งอธิบายเรื่องราวให้หัวหน้าของที่ฟังเรื่องยูทาร์และยังต้องมานั่งเล่าให้มาสที่เป็นเพื่อนสนิทฟังต่ออีกหลังจากเล่าจบก็ถูกมาสดึงให้ไปช่วยเอาไข่ของสเคลิโดซอรัสออกมาตรวจแม้จะดูเป็นงานง่ายแต่เพราะสเคดิโอซอรัสตัวเมียนี้กำลังหวงไข่อยู่เลยใช้เวลาสักพักใหญ่กว่าจะสำเร็จได้
ความจริงเรื่องนี้ก็ไม่น่าจะยากถึงขนาดต้องไปรับผมมาที่นี่เลย ด้วยความสงสัยเลยถามมาสออกไปตรงๆว่าทำไมกันแน่และคำตอบที่ได้รับมาก็คือคำขอโทษพร้อมบอกว่าอยากเรียกให้มาค้างด้วยกันเฉยๆ ก็อยากจะโกรธแต่ก็โกรธไม่ลงเลยปล่อยเรื่องนี้ผ่านไป...กว่าผมจะได้กลับมาหายูทาร์ที่ห้องพักก็ปาไปช่วงเย็นแล้ว
โชคยังดีที่ยูทาร์ยังคงหลับสนิทเซโครเลยเดินไปนั่งลงบนเตียงข้างๆคนที่หลับอยู่ก่อนจะลูบเส้นผมสีแปลกตาของคนตรงหน้าอย่างอ่อนโยน
“ขอบคุณที่ยังเชื่อกัน”ผมบอกด้วยรอยยิ้ม
“...เซโคร”เสียงทุ้มดังขึ้นก่อนที่ดวงตาสีเหลืองอำพันจะปรือขึ้น
“ตื่นแล้วเหรอ?”
“อื้อ...เซโคร”
“มีอะไรรึเปล่า?”ผมถามเมื่อคิดว่าอีกฝ่ายกำลังจะบอกอะไรสักอย่าง
“...ขอโทษนะ”
“...”คำขอโทษทำให้ผมถึงกับอึ้ง...ไม่คิดว่าจะได้ยิน
“ขอโทษที่ขี้หึง...ขอโทษทีทำร้ายมนุษย์...ขอโทษที่ขึ้นเสียงใส่...ขอโทษทีเสียมารยาท...ขอโทษที่เอาแต่ใจ...ขอโทษที่ทำให้เดือดร้อน...ขอโทษ...”
“พอแล้วยูทาร์...”ผมพูดห้ามพร้อมกับโผลเข้าไปกอดคนที่นอนอยู่บนเตียง
“ไม่ต้องพูดแล้ว...ผมก็ขอโทษเหมือนกัน”
“เซโครไม่ผิด...ผมต่างหาก...”
“ไม่...ผมต้องขอโทษที่ตะโกนใส่...ขอโทษที่ไม่เข้าใจความรู้สึก...ขอโทษที่ทำตัวเป็นใหญ่...ขอโทษที่ตบยูทาร์...ขอโทษจริงๆ”ผมบอกทุกสิ่งที่คิดออกไปจนหมดแล้วเงยหน้าขึ้นลูบแก้มข้างที่ผมตบอีกฝ่ายไป
รอยแดงๆที่ยังเหลืออยู่ยิ่งทำให้ผมรู้สึกเจ็บที่กล้าทำแบบนั้นลงไป
“ไม่เป็นไร...ผมไม่เจ็บ”
“อยากได้อะไรไหม?”ผมถาม
“...เซโคร”
“หื้อ?”
“อยากได้เซโคร”คำพูดนั่นทำให้ใบหน้าผมขึ้นสีระเรื่ออย่างรวดเร็ว
“...ที่นี่ไม่ได้”ผมบอกตามตรง ผนังบางๆแบบนี้คงได้ยินกันทั้งตึกแน่
“...”ใบหน้าที่สลดพร้อมกับหันหน้าหนีทำให้ผมต้องอ่อนใจ
“...อ่อ...ถ้าทำเบาๆละก็...”
“ผมจะทำเบาๆ”อีกฝ่ายรีบเด้งตัวขึ้นมาพร้อมกับบอกทันที
“ทีงี้ละเร็วเชียวนะ”อดไม่ได้ที่จะอุบอิบ
“อืม...ก็อยากสัมผัสเซโครนี่นา”พอพูดจบยูทาร์ก็ประกบปากลงมาทันที...ลิ้นร้อยที่แทรกเข้ามาและสัมผัสกันอย่างแผ่วเบาทำให้ไฟในตัวเริ่มลุกขึ้น
“อื้ออ...”จูบอันรุนแรงทำให้ผมแทบละลายกลายเป็นไอ...ยูทาร์อาศัยจังหวะที่ผมเคลิ้มจัดการย้ายผมไปอยู่ด้านล่างโดยให้ตัวเองคร่อมอยู่ด้านบน
“อ่า...ยูทาร์”ผมเรียกอีกฝ่ายเสียงสั่นเมื่อริมฝีปากร้อนนั่นละออกแล้วเริ่มเลียตั้งแต่ปลายครางลงมาต้นคออย่างช่ำชอง
“เซโคร...เซโคร...อย่าให้คนอื่นแตะอีกนะ”ยูทาร์บอกพร้อมกับเงยหน้าขึ้นมาจูบที่แก้มผมบริเวณที่ถูกมาสจุ๊บซ้ำไปมาหลายต่อหลายรอบ
“อ๊ะ!...มันเป็นการ...อึก!...ทักทาย”ผมบอกเสียงสั่นเมื่อส่วนอ่อนไหวด้านใต้ถูกลูบไล้ไปมา
“ทักทายก็ห้าม...ผมหึงและผมหหวงจะตายอยู่แล้ว”อีกฝ่ายบอกเสียงแข็งก่อนที่จะค่อยๆเตรียมพร้อมด้านหลังให้ถึงจะไม่มีเจลหล่อลื่นแต่น้ำลายก็ช่วยได้ดีอยู่
“อึก...เจ็บ...อ๊ะ!...”เซโครครางพร้อมกับขย้ำผ้าปูที่นอนไว้แน่น
“ผ่อนคลายหน่อยเซโคร...อ่า...”เสียงแหบพล่าจากคนด้านบนดูเหมือนกำลังข่มอารมณ์ที่พุ่งสูงขึ้นซึ่งผมเองก็ไม่ต่างกันนัก ลิ้นร้อนๆที่ลากผ่านตั้งแต่คอลงไปถึงแผ่นอกและขบเม้มจนเกิดเป็นรอยเรียกเสียงครางของผมได้อย่างต่อเนื่อง
“อ๊ะ...อื้ออ...ยูทาร์...อย่าทำรอย...อ๊ะ...”ถึงจะบอกไปแต่อีกฝ่ายก็ไม่มีท่าทีจะทำตามแถมยังสร้างรอยแดงตามผิวของผมมากขึ้นไปอีก
“...เซโคร...ผมไม่ไหวแล้ว...ขอผมนะ”ยูทาร์เงยหน้าขึ้นมาจนดวงตาเราประสานกันก่อนจะเอ่ยขอด้วยน้ำเสียงที่เซ็กซี่จนผมได้แต่พยักหน้าส่งไปให้เท่านั้น
แค่เห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยอารมณ์นั่นร่างกายผมก็ยิ่งต้องการมากขึ้นไปอีก
ไม่นานนิ้วที่ขยับไปมาอยู่ก็ถูกถอนออกก่อนที่ส่วนที่ใหญ่กว่าจะค่อยๆเข้ามาอย่างเชื่องช้า ความเจ็บแล่นเข้ามาจนต้องกัดปากตัวเองแน่น...ด้วยความที่ไม่มีสารหล่อลื่นทำให้รู้สึกเจ็บมากกว่าปกติ
“อ๊ะ!...อื้ออ...ยูทาร์...ช้า..อึก...หน่อย”ผมบอกเสียงสั่นเมื่ออีกฝ่ายเริ่มขยับตัวทั้งที่ร่างกายผมยังไม่คุ้นชิน
“ขอโทษแต่ผมไม่ไหวแล้ว”ยูทาร์บอกเสียงสั่นก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาประจบจูบผมอีกครั้งนึง
เสียงครางของเซโครดังขึ้นอย่างต่อเนื่องและดังขึ้นอีกเมื่อยูทาร์เร่งจังหวะเร็วขึ้นจะร่างกายของผมสั่นไปหมด...ความรู้สึกดีแล่นเข้ามาจนผมต้องหลับตาลงแล้วครางออกมาอย่างกลั้นไม่ไหว
เรียวขาที่ถูกยกขึ้นพาดบ่าของอีกฝ่ายทำให้ส่วนร้อนนั่นเข้ามาได้ลึกมาขึ้นจนทั้งร่างสั่นระริก ยิ่งเห็นใบหน้าของยูทาร์ที่เต็มไปด้วยความพอใจก็ยิ่งทำให้ผมรู้สึกดีมากขึ้นไปอีก
“อ๊า!...เบาหน่อย...อ๊ะ...เสียงดัง...อึก...ไปแล้ว”ผมบอกเสียงสั่นเมื่อเสียงเนื้อกระทบเนื้อนั่นดังลั่นอย่างน่าอาย
“อ่า...ผมอยากให้ทุกคนได้ยิน”
“บ้าเหรอ?...อ๊ะ!...”
“อยากให้ทุกคนรู้ว่าเซโครเป็นของผม...เป็นของผมแค่คนเดียว”คำพูดนั่นดังขึ้นก่อนที่จะเร่งจังหวะมากกว่าเดิม
“อื้ออ!...ยูทาร์...”ตอนนี้ผมทำได้แต่ครางเรียกชื่ออีกฝ่ายแล้วโอบคอของยูทาร์ไว้แน่นเท่านั้น
“เซโคร...”ช่วงสุดท้ายยูทาร์จับผมนอนคว่ำก่อนจะเข้ามาอีกครั้งแล้วขยับอย่างรุนแรงจนผมต้องซุกใบหน้าลงที่หมอนเพื่อกลั้นเสียงครางที่แทบกลั้นไม่ไหว ยูทาร์ก้มลงจูบไปตามแผ่นหลังผมก่อนจะเร่งจังหวะเมื่อรู้ว่าพวกเราต่างก็ทนได้อีกไม่นาน...เสียงครางของเราทั้งคู่ดังขึ้นและปลดปล่อยออกมาพร้อมกัน...
“อื้มมม...”
ทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบเมื่อทุกอย่างเสร็จสิ้น...ยูทาร์ล้มตัวลงนอนด้านข้างก่อนจะคว้าตัวผมเข้าไปกอดแน่นแล้วจูบเบาๆที่หน้าผาก
“...เซโคร...รักเซโครที่สุดเลย”
“เหมือนกันแหละ...”ผมบอกกลับไป
“นี่ยูทาร์”
“หื้อ?”
“ผมไม่ได้บอกว่าห้ามหึงหวง...แต่ผมอยากบอกว่าผมเป็นของยูทาร์...เป็นของยูทาร์คนเดียวเท่านั้นเพราะงั้นเชื่อใจผมนะ”สิ่งที่อยากบอกคือสิ่งนี้
ต่อให้ถูกใครหอมแก้มหรือกอดมันก็เป็นได้เพียงการทักทายไม่เหมือนกับตอนที่โดนยูทาร์สัมผัส...ผมไม่ได้บอกว่าห้ามหึงหวงแต่ผมอยากย้ำให้เขาแน่ใจว่าผมอยู่ตรงนี้...
อยู่ตรงนี้และจะไม่ไปไหน
อยากให้ยูทาร์เชื่อแบบนั้น
“ผมเชื่อเซโคร”เสียงทุ้มตอบกลับมาก่อนจะกระชับตัวผมให้เข้ามาใกล้มากขึ้น
ค่ำคืนที่เงียบสงัดและหนาวเย็นทำให้เซโครซุกตัวเข้าหายูทาร์มากขึ้น ความอบอุ่นที่สัมผัสได้เรียกรอยยิ้มของคนที่หลับสนิทอยู่ได้ทั้งที่ยังไม่ลืมตา...การมีคนที่รักอยู่ในอ้อมกอดมันรู้สึกดีแบบนี้เองสินะ
...
สวัสดีค่า
กลับมาแล้วหลังหายไปหลายอาทิตย์และคงหายไปอีกสักพักนะคะT-T
บอกตรงๆว่าเทมอนี้ช่างโหดร้ายนักมีทั้งวิชาสถิติ การเงินธุรกิจ การจัดการธุรกิจ การจัดการการผลิตและอื่นๆอีก...ช่างเป็นวิชาที่ทำให้เราหมดเรี่ยวแรงเพียงแค่เห็นชื่อวิชาจริงๆ
แถมช่วงนี้ยังเป็นช่วงรับน้องด้วย...เอาตรงๆเลยนะคะช่วงนี้ถือเป็นช่วงปรับตัวซึ่งยังไม่เข้าที่นักอาจต้องใช้เวลาอีกสักหน่อย
การแต่งเลยช้ามากกว่าปกติ...ตอนพิเศษนี้พยายามเอาทุกคอมเม้นท์ที่ทุกคนให้ในเพจมาแต่งแต่หลายๆฉากกลับไม่เป็นอย่างที่คิดนักอย่างช่วงแรกอยากให้เซโครงอนแล้วยูทาร์ง้อแต่กลับกลายเป็นยูทาร์ที่งอนแถมยังวิ่งหนีไปเหมือนสาวน้อยอีก?
และฉากอัศจรรย์(ไม่รู้ว่าหมายถึงฉากเลทรึเปล่า?)...ตอนแรกกะจะไม่แต่งเพราะอาจทำให้ครั้งแรกของทั้งคู่ดูไม่น่าสนใจแต่สุดท้ายก็แต่งจนได้?
เอาเป็นว่าตอนนี้เป็นตอนพิเศษที่ทำให้เรางงมากแต่ก็รู้สึกดีที่ได้แต่งอีกครั้งหลังจากที่ต้องเข้าไปนั่งเรียนในห้อง
สุดท้ายนี้ก็ขอขอบคุณทุกๆคอมเม้นท์และทุกๆกำลังใจนะคะ
ตอนพิเศษสั้นๆที่ลงในเพจจะเอามาลงในเว็บด้วยแต่ขอรวมเป็นตอนเดียวและจะเอามาลงอีกทีนะคะ
ขอบคุณทุกคนที่รอกันอยู่นะคะ...หวังว่าตอนนี้คงจะทำให้หลายๆคนหายคิดถึงยูทาร์กับเซโครไปได้สักระยะนะ
ไว้เจอกันใหม่ตอนหน้า
คิดว่าไม่นานเกินรอ(เพราะอาจมาทีละครึ่ง)
บ๊ายบายคะ
♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪
โพลล์
หัวข้อ: ✥ Jurassic Heart ✥ดวงใจ กลายพันธุ์รัก ≯กลายรักพิเศษ❧ อานโน่≮ P.37 29/05/59 (อ่าน 350820 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก