กลายรักครั้งที่❧13(ครึ่งแรก)
ดวงอาทิตย์ลอยขึ้นอยู่กลางท้องฟ้าบอกเวลาบ่ายของวัน ภายในตึกเก่าที่ไม่ได้ใช้งานมาหลายปีมีชายหนุ่มที่ถูกจับมัดด้วยเชือกพร้อมเอามือไพ่หลังอยู่บนเก้าอี้เก่าๆตัวหนึ่งที่ตั้งอยู่กลางห้องโดยที่มีกลุ่มคนนับสิบยืนอยู่ด้านหน้าพร้อมกับชายวัยกลางคนที่แสนคุ้นหน้าเดินเข้ามาใกล้มากขึ้นด้วยสายตาที่เคียดแค้นอย่างเห็นได้ชัด
เซโครไม่เข้าใจว่าทำไมถึงต้องมาเจอกับสถานการณ์บ้าๆแบบนี้ด้วย...จำได้ว่าตอนเช้าก็นั่งจัดการมื้อเช้ากับยูทาร์หลังจากนั้นก็ขึ้นไปหาคุณเลโอเพื่อคุยในส่วนที่ค้างจากเมื่อวานแล้วแยกกันโดยที่ผมบอกให้ยูทาร์ไปหาพ่อเพื่อตรวจร่างกายประจำเดือนแต่พอผมแยกมาได้สักพักก็ดันถูกตีหัวจากด้านหลังพอลืมตาขึ้นมาก็อยู่ที่นี่ซะแล้ว...
แถมคนที่จับตัวผมมายังเป็นคนหน้าคุ้นที่ไม่รู้จักเข็ดหลาบซะจริงๆ
“คุณมีธุระอะไรกับผมเหรอคุณหลงไป่จิง”ผมถามออกไปอย่างเหนื่อยหน่ายเต็มทน...วันนี้ผมจะพายูทาร์ไปหาพี่โนว่าที่อยู่ฐาน2เพื่อดูการทำงานของพี่เขากับเหล่ายูทาห์แรพเตอร์ที่ถูกฝึกมาตั้งแต่เกิดซะหน่อย
ตอนนี้ตารางผมมันรวนไปหมดแล้ว...อยากจะรีบๆจัดการธุระของคนตรงหน้าให้เสร็จจะได้กลับไปหายูทาร์ก่อนที่จะออกมาตามเพราะผมกลับไปช้าเกินและถ้ายูทาร์มาแล้วเจอผมในสภาพนี้ก็คงได้มีคนเจ็บตัวกลับไปบ้างล่ะ
ผมไม่อยากให้ยูทาร์ทำร้ายใครถึงจะเป็นคนที่แย่มากแค่ไหนก็ตาม
“แกยังทำหน้านิ่งได้อีกเหรอ?...ทั้งที่หมดทางรอดเนี่ยนะ?”คนตรงหน้าถามเสียงเข้ม
“หมดทาง?...คุณคงพูดผิดแล้ว...โดนมัดแค่นี้ไม่ทำให้ผมหมดทางหรอก”ผมตอบกลับไปแล้วคลียิ้มเจ้าเล่ห์ให้อีกฝ่ายช้าๆ
ที่พูดไปไม่ใช่จิตวิทยาหรืออะไรทั้งนั้นแต่เป็นความจริงถึงไม่มียูทาร์ผมก็สามารถออกจากสถานการณ์นี้ได้อย่างสบาย...อ่อ...อาจจะเจ็บตัวนิดหน่อยก็ได้
“คิดว่าไกลขนาดนี้ไอ้สัตว์ประหลาดนั่นจะสามารถมาช่วยแกได้อีกงั้นเหรอ?!!”เสียงตะหวาดลั่นทำให้ผมอยากเอามืออุดหูจริงๆแต่เพราะมือถูกมัดอยู่เลยทำแบบนั้นไม่ได้
“ยูทาร์ไม่ใช่สัตว์ประหลาด...ผมขอถามคุณตรงๆเลยนะว่าต้องการอะไรจากผมกันแน่...ผมจำไม่ได้ว่าเคยไปทำอะไรให้คุณนะ”คำถามที่ยิงไปตามตรงทำให้คุณหลงไป่จิงก้าวเท้าเข้ามาใกล้ก่อนจะตบที่ใบหน้าผมอย่างแรงจนชาไปครึ่งหน้า
“ไม่ทำอะไรงั้นเหรอ?...ทั้งที่ฉันเอ็นดูแกแต่สิ่งที่แกตอบแทนกลับมาคือแย่งงานฉัน!...หน้าที่ดูแลไอ้สัตว์ประหลาดนั่นต้องเป็นของฉันแต่แกที่มาที่หลังกลับแย่งไปต่อหน้าต่อตา!....แล้วยังประจบสอพลอท่านประธานทั้งสามใส่ร้ายฉันว่าทำงานพลาดจนต้องโดนไล่ออก!!”เหมือนสิ่งที่คุณหลงไป่จิงอัดอั้นไว้จะระเบิดออกมาในครั้งเดียว
“ผมไม่ได้ทำ!”ผมสวนกลับไป
“แกทำ!!”
“ทำไมคุณถึงมาโทษผมทั้งที่ทั้งหมดนั่นมันเป็นความผิดของคุณเองแท้ๆ...ที่คุณไม่ได้รับงานก็เพราะคุณไม่มีคุณสมบัติที่เหมาะสมและงานที่คุณทำอยู่ก็มีหลายอย่างที่พลาดพอเรื่องรู้ถึงหูพวกท่านประธานก็เป็นเรื่องปกติที่คุณจะโดนไล่ออก...คุณทำงานสะเพร่าเกินไปทั้งที่มีความรู้แต่กลับไม่เคยอาศัยความเข้าใจเอาแต่โทษว่าคนอื่นผิดโดยที่ไม่ดูตัวเอง!!”ผมตอบกลับไปอย่างเหลืออด
การที่เขาโดยไล่ออกมันความผิดผมตรงไหนกัน?
“หุบปาก...ถ้าฉันโดนไล่ออกแกก็ต้องโดนด้วย!!”
“...ผมว่าคุณคงเข้าใจผิด...คุณคงรู้ว่าวันนี้คุณเลโอเรียกผมขึ้นไปพบและเนื้อหาที่พูดคุยกันคือยกสิทธิ์การดูแลทุกอย่างของยูทาร์ให้กับผมอย่างเป็นทางการ”
“แกมัน...เด็กขี้ประจบ!!”เขาด่าผมพร้อมกับจ้องมาอย่างเคียดแค้น
“ผมไม่ได้ประจบ...แต่ผมได้มาด้วยความสามารถของตัวเอง...ผมอยากให้คุณไปเถอะ...ออกไปจากที่นี่ก่อนที่ทุกอย่างจะแย่ลงกว่านี้”ผมเอ่ยเตือนด้วยความหวังดี การที่หายไปนานขนาดนี้ยูทาร์คงกำลังมาที่นี่และอาจไม่ได้มาคนเดียวด้วยอย่างน้อยถ้าคุณหลงไป่จิงยอมทำตามก็อาจพอกลบเกลื่อนไปได้ว่าแค่มาคุยกัน
“หุบปากซะ!...แกไม่มีสิทธิ์มาสั่งฉัน!!”ดูท่าอีกฝ่ายคงจะไม่ฟังสินะ...
งั้นจะเกิดอะไรขึ้นผมคงช่วยไม่ได้แล้วนะ
แกร็ก
ตึงงง!!
เสียงของประตูบานใหญ่ที่ถูกเปิดพร้อมกันทั้งสองข้างอย่างรุนแรงดังขึ้นพร้อมกับกลุ่มคนในเครื่องแบบที่วิ่งเข้ามาภายในอย่างรวดเร็วและหนึ่งในกลุ่มคนที่วิ่งมาก็มีความเร็วมากกว่าคนอื่นหลายเท่า...
“ผมคงช่วยคุณไม่ได้แล้วล่ะ”ผมบอกอีกฝ่ายที่ทำท่าทางตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนจะลุกขึ้นยืนบิดตัวไปมาเพื่อคลายกล้ามเนื้อที่ตึงแน่นจากการถูกมัด
“แก...นี่แกหลุดออกมาได้ยังไง?”คุณหลงไป่จิงหันมาถามด้วยความตกตะลึงที่ผมหลุดออกมาได้ง่ายๆ
“พอดีผมพอมีความรู้เรื่องพวกนี้นิดหน่อยเลยแก้ได้ง่ายๆน่ะ”ผมบอกออกไปตามความจริง
“บ้าเอ้ย!...พวกแกเข้ามาจับไอ้เด็กนี่ไว้!!”พอสิ้นคำสั่นของเจ้านายคนกว่า20คนก็วิ่งเข้ามาหาผมอย่างพร้อมเพรียง...ผมหันไปมองดวงตาสีเหลืองอำพันที่เบิกกว้างขึ้นแล้วรีบวิ่งเข้ามาอย่างร้อนรนก่อนจะคลียิ้มบางๆส่งไปให้ยูทาร์
ทันทีที่คนแรกเข้ามาใกล้หมายจะชกผมก็หลบหมัดนั่นอย่างง่ายดายพร้อมกับต่อยสวนกลับไปจนอีกฝ่ายหงายหลังตึงในจังหวะเดียวกับที่ใช้ท่าจระเข้ฟาดหางกวาดรวดไปได้ถึงสองคนติด ผมเว้นระยะออกมาเล็กน้อยเพื่อตั้งหลักและสังเกตการณ์ว่าจะมาไม้ไหน
เหล่าคนที่วิ่งเข้ามาต่างชะงักเมื่อเห็นผมทำคนตัวบึกหนากว่าตัวเองหลายเท่าล้มไปนอนได้อย่างง่ายดายโดยไม่ต้องให้ใครช่วยแต่พอตั้งสติได้พวกเขาก็กรูกันเข้ามาอีกครั้งนึง...ผมลดการ์ดที่ตั้งไว้ลงแล้วยืนอยู่นิ่งๆเพราะผู้ชายพวกนั้นคงมาไม่ถึงผมหรอก
ผั๊วะ!
ยูทาร์ที่มาถึงกระโดดถีบเหล่าลูกน้องของคุณหลงไป่จิงลงไปนอนได้ทีเดียวหลายคนก่อนจะหันไปใช้หมัดชกคนที่เข้ามาใกล้ต่อ ใช้เวลาไม่ถึง5นาทีลูกน้องทั้ง20คนก็นอนหงายเรียบโดยมีหัวหน้ายืนอยู่เพียงลำพัง
เหล่าคนในเครื่องแบบที่เข้ามาล้อมรอบได้แต่ยืนมองมาอย่างอึ้งๆโยที่ไม่ได้เข้ามาช่วยเลยสักนิดแต่ผมกับยูทาร์ก็ไม่ได้ต้องการความช่วยเหลือล่ะนะ
ผมขอเล่าถึงที่มาที่เก่งขนาดนี้หน่อยละกัน...ความจริงมันเป็นแค่งานอดิเรกของผมที่ชอบออกกำลังกายโดยการเล่นพวกศิลปะการต่อสู้เพื่อจะได้มีกล้ามกับเขาบ้างแต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไรที่เล่นมาเกือบ10ปีแต่ก็ยังคงมีรูปร่างเท่าเดิม...
พอรู้ว่าไม่มีทางมีกล้ามเหมือนคนอื่นผมก็เลยหยุดการออกกำลังกายถึงอย่างนั้นพวกรุ่นน้องที่เห็นฝีมือผมที่ซ้อมกับพวกรุ่นพี่ก็มาลากผมแล้วขอให้เป็นหัวหน้าชมรม...นั่นทำให้ผมได้ฝึกซ้อมและลับฝีมืออยู่เสมอจนตอนนี้ร่างกายผมมันก็ขยับไปเองได้ตามใจแล้ว
ถึงได้บอกไงว่าผมออกไปได้โดยไม่ต้องให้ยูทาร์ช่วย
“หลงไป่จิง”เสียงทุ้มดังขึ้นพร้อมกับร่างของคุณเลโอที่เดินเข้ามาภายใน ดวงตาสีทองอ่อนคมกริบจ้องมาราวกับราชสีห์กำลังล่ากระต่ายทำให้คนที่ถูกจ้องทรุดลงไปนั่งกับพื้น
“คะ...คุณเลโอ”
“ตอนแรกกะจะไล่คุณออกเฉยๆโดยไม่ขุดคุ้ยเรื่องที่คุณเคยทำแล้วเชียวแต่แบบนี้คงต้องให้มาตรการที่รุนแรงขึ้นสินะ”
“หมายความ...ว่ายังไง?”คุณหลงไป่จิงถามเสียงสั่น
“คุณลักลอบค้าชิ้นส่วนไดโนเสาร์ใช่ไหม?”คุณเลโอถามเสียงนิ่ง
“มะ...ไม่ใช่นะครับ”คนถูกกล่าวหารีบปฏิเสธทันควัน
“หึ...คิดว่าฉันไม่รู้รึไงว่าแกเคยทำอะไรบ้างน่ะ?...แค่คำพูดเดียวฉันสามารถทำให้คนแบบแกหายไปได้ตลอดการโดยไม่มีใครกล้าตามหา...อยากลองไหมล่ะ?”
“...ไม่ครับ...ยกโทษให้ผมเถอะ”คุณหลงไป่จิงรีบยกมือขึ้นพร้อมกับขอร้องให้ยกโทษให้ซึ่งผมว่ามันน่าจะสายไปแล้วนะ
“ฉันให้โอกาสที่จะก้าวออกไปจากที่นี่อย่างปลอดภัยแต่คนที่ไม่อยากออกไปอย่างปลอดภัยคือตัวแกเองนะ...หลงไป่จิง”คุณเลโอบอกเสียงเข้ม
“ผม...ผม...ขอโอกาส...”
“หมดโอกาสสำหรับคุณแล้ว...ซิลเอาตัวไป”พอพูดจบคุณเลโอ ชายร่างสูงที่ดูเหมือนจะเป็นบอดีการ์ดคนสนิทก็เดินเข้ามาพร้อมกับลูกน้องอีก3คนแล้วลากตัวคุณหลงไป่จิงออกไปอย่างรวดเร็ว
“ฉันจะจัดการเรื่องนี้เอง...เขาจะไม่มีทางมารบกวนเธออีกเป็นครั้งที่สอง”
นั่นคือคำพูดสุดท้ายก่อนที่ทุกอย่างจะกลับสู่สภาพปกติ เหล่าลูกน้องที่ถูกจัดการก็ถูกพาตัวไปด้วย....ถึงจะไม่รู้ว่าคุณเลโอจะทำอะไรแต่การที่ไม่รู้อาจเป็นการดีกว่าก็ได้...พอจัดการทุกอย่างเสร็จผมก็พายูทาร์นั่งรถเพื่อไปยังฐาน2
“...เซโคร...ได้กลิ่นไดโนเสาร์”ยูทาร์พูดขึ้นโดยที่ดวงตาคู่สวยยังจ้องไปด้านหน้าอยู่แปลว่าไดโนเสาร์อยู่ด้านหน้าสินะ
“ตัวใหญ่ไหม?”ผมหันไปถามแล้วเริ่มชะลอความเร็วเผื่อเกิดเหตุฉุกเฉินขึ้น
“...ไม่นะ...เล็กกว่าเซโครครึ่งหนึ่งได้”คำพูดของยูทาร์ทำให้ผมเริ่มนึกสายพันธุ์ที่มีความสูงน้อยกว่ามนุษย์ซึ่งก็มีมากอยู่แต่ที่เล็กกว่าผมครึ่งนึงแล้วจะมาอยู่แถวนี้ก็คงมีได้แค่พันธุ์เดียว
เมื่อรู้ว่าเป็นพันธุ์อะไรผมก็เหยียบคันเร่งเพิ่มเพราะหมดกังวลว่าต้องปะทะกับไดโนเสาร์ตัวไหนอีก...ไม่นานรถที่ผมขับก็หลุดจากเขตป่าเป็นเขตทุ่งหญ้าพร้อมกับฝูงของไมโครเซราตุสเดินไปมาอยู่ริมทางอย่างน่ารักถึงหน้าตามันจะไม่ค่อยเข้ากับคำว่าน่ารักสักเท่าไหร่ก็ตาม
“ไดโนเสาร์พันธุ์อะไรเหรอเซโคร...ทำไมเล็กจัง”ยูทาร์มองไปยังฝูงไมโครเซราตุสพร้อมกับถามขึ้น
“ไมโครเซราตุส... เป็นไดโนเสาร์กินพืชขนาดเล็ก ความยาวจากหัวจรดหางไม่ถึง1เมตร น้ำหนักประมาณ7กิโลกรัมสามารถเดินสองขาได้ บางครั้งก็เดินสี่ขามักอาศัยอยู่ด้วยกันเป็นกลุ่ม...ขนาดใกล้เคียงกับอลาสกันเลยล่ะ”ผมอธิบายให้ยูทาร์ฟัง
“อลาสกัน?”
“อ้อ...สายพันธุ์สุนัขน่ะ”ผมลืมไปว่ายูทาร์ไม่เคยเห็นสุนัขนี่นา
“สุนัขคืออะไร?”
“สัตว์ชนิดหนึ่งที่คนนิยมเลี้ยงเพราะน่ารักและเป็นมิตรไง...ถึงบางสายพันธุ์จะดุสุดๆเลยก็เถอะ”ผมพูดพรางนึกถึงสุนัขพันธุ์บางแก้วที่เพื่อนนำเข้าจากประเทศไทย...ถึงหน้าตาจะหล่อจนแอบอิจฉาแต่พอเข้าใกล้ก็ทั้งเห่าแถมยังกัดอีก...ผมหวิดโดนกัดไปหลายรอบแล้ว
“คนชอบเลี้ยงเพราะน่ารักเหรอ...งั้นมีใครเลี้ยงไดโนเสาร์ไหม?”
“มีสิ...ผมไง”ตอบกลับไปแบบไม่ต้องคิดเลย...ก็กำลังเลี้ยงยูทาร์อยู่จริงๆนี่
“ไม่นับผมสิเซโคร...ผมเป็นเพื่อนเซโครนะไม่ใช่สัตว์เลี้ยง”ยูทาร์แย้งทันที ดวงตาสีเหลืองอำพันหันมาจ้องเขม็งราวกับจะสื่อว่าไม่พอใจกับคำพูดผมสุดๆ
“เพื่อนกันเขาไม่บอกรักกันหรอกนะ”ผมบอกอีกฝ่ายแล้วหันไปยิ้มให้
“...งั้นเราเป็นอะไรกันล่ะ?”ยูทาร์นิ่งไปสักพักก่อนจะถามขึ้น
“มันพูดยากน่ะ...ค่อยๆเรียนรู้ไปดีกว่าเนอะ...ถึงแล้ว...ที่นี่ล่ะที่ผมจะพามาวันนี้”ผมเปลี่ยนเรื่องพร้อมกับจอดรถที่ข้างกรงขนาดกลางที่มีคนคุมยืนอยู่ที่สะพานด้านบนของกรง
“กลิ่นไดโนเสาร์...5ตัว”ยูทาร์พึมพำเมื่อพวกเราเดินเข้าไปใกล้กรงตรงหน้ามากขึ้น
“กลิ่นของยูทาห์แรพเตอร์...หนึ่งในสายพันธุ์ที่อยู่ในตัวยูทาร์ไง”
.........................................................................
มุมให้ความรู้เรื่องไดโนเสาร์(ไม่ได้มีมาซะนานเลย)
Microceratus ไมโครเซราตุสหรือเจ้าเขาน้อย จากอดีตกาล เคยมีชีวิตอยู่ในช่วงปลายยุคครีเตเชียส แถบๆทวีปเอเชีย พบฟอสซิลครั้งแรกในปี ค.ศ.1983 มันสามารถเดินสองขาได้ บางครั้งก็เดินสี่ขา (ขาหน้าค่อนข้างสั้นสำหรับไดโนเสาร์กินพืชที่ยืนด้วยสองขา) มักอาศัยอยู่ด้วยกันเป็นกลุ่ม เป็นไดโนเสาร์ขนาดเล็ก ความยาวจากหัวจรดหางไม่เกิน 1 เมตร น้ำหนักประมาณ 6-7 กิโลกรัม โผล่มาในฉากไดโนเสาร์ขนาดเล็ก ที่เปิดให้เด็กสามารถขี่เล่นได้เสมือนขี่ม้าครับ ถ้ามันมีชีวิตอยู่จริงๆ ก็ไม่น่าจะห่างจากหมาไซส์ใหญ่มากนัก พออุ้มไหว น่ารักน่าชังทีเดียว
ขอบคุณรูปภาพและข้อมูลจาก :
http://pantip.com/topic/33795958..........................................................................................
สวัสดีคะ
มาอัพต่อแล้วนะคะ...จากที่เห็นในหลายๆคอมเม้นท์ดูเหมือนจะฟินที่ทั้งคู่บอกรักกันแล้ว
อยากบอกว่านี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้น...อย่างที่รู้ๆกันว่าพระเอกของเรานั้นออกจะซื่อจนไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไรเพราะงั้นเลยแต่งแบบค่อยเป็นค่อยไป
ในตอนนี้ที่มาอัพครึ่งเดียวก่อนเพราะอยากให้นักอ่านทุกคนกล่าวอำลาแก่คุณหลงไป่จิงที่ได้เป็นตัวหลักในตอนนี้และนี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่เห็นเขาออกโรงแล้ว
มีคำพูดอะไรจะฝากถึงก็ตามสบายเลยคะ(555+)
ครึ่งหลังจะเป็นยังไงอีกไม่นานได้รู้แน่คะ
บอกเลยว่าจะมาอัพในวันจันทร์หน้านะคะ
เตรียมรอรับความตื่นเต้นได้เลยคะ...จะมีใครพอเดาเนื้อหาต่อจากนี้ได้ไหมนะ?(อิอิ)
ขอขอบคุณทุกๆกำลังใจและทุกๆคอมเม้นท์ที่ทำให้เราแต่งเรื่องนี้มาได้ขนาดนี้นะคะ
ตอนนี้ก็ผ่านไปเกินครึ่งเรื่องมานิดหน่อยแล้วคะ
ถ้าถามหาเนื้อหาดราม่าในช่วงท้ายบอกได้เลยว่ามีแค่หน่วงๆนิดนึง(นิดจริงๆ)แล้วก็จะจบแบบแฮปปี้ตามที่คิดไว้
ไว้เจอกันใหม่ตอนหน้านะ
บ๊ายบาย
nicedog
♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪
แก้ไขคำผิด ขอขอบคุณคุณ mimasopuและrayaiji ที่ช่วยบอกคะ
โพลล์
หัวข้อ: ✥ Jurassic Heart ✥ดวงใจ กลายพันธุ์รัก ≯กลายรักพิเศษ❧ อานโน่≮ P.37 29/05/59 (อ่าน 350824 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก