หัวข้อ: ✥ Jurassic Heart ✥ดวงใจ กลายพันธุ์รัก ≯กลายรักพิเศษ❧ อานโน่≮ P.37 29/05/59

[nunnuns]

ยูทาร์จ๊ะ ท่วงท่าและเนื้อนวลของหนูเซโครเป็นไงมั่ง เล่าให้ป้าๆฟ้งหน่อย อิอิ //ผลั้วะ ตบป้ามนุษย์หื่น2ที

ใครแหยมกับยูทาร์ไม่ได้เลยนะ ถึงจะขี้อ้อน แต่อ้อนเฉพาะเซโครเท่านั้นนะค้าาาา (ดูจากตอนยูทาร์ตอบนักเขียนแล้ว คิดว่าเราควรจิ้นห่างๆอย่างห่วงๆค่ะ เดี๋ยวโดนพี่ไดโนเสาร์จับกิน555555)

ยูทาร์เซโครชาบูๆ รอตอนต่อไปจ้าาา ขอบคุณจ้า

[buathongfin]

อืมหืม เห็นผ่านตาหลายที วันนี้คึกคลิกเข้ามาอ่าน ฟินจนตัวแตกเลยจ้า แอบเสียดายที่ไม่ได้ติดตามตั้งแต่แรก สนุกมากเลยค่ะ 

[QXanth139]

น่ารักกกกกกกก

[miniStrom]

ยูทาร์น่ารักอ่าาาาาาาาา 
ยิ่งอ่านก็ยิ่งน่ารัก นึกภาพตามตอนที่ก้าวลงน้ำตามเซโคร ต้องน่าเอ็นดูมากแน่ๆ 55555

[kukkikkooka]

หวานกำลังดี ออิ

[Paparazzi]

น่ารักอีกแล้ววว

[badbadsumaru]

เซโครกับยูทาร์น่ารักกก

[DKTime]

พี่นี้ ก็ยังมารอยูทาร์ที่หน้ากรงทุกวันเลย

[บูมเบส]

น่ารักจริงๆเลยรักกันยาวๆนะ

[plugie]

ชอบมากเลยค่ะ สนุก
 ยูทาร์ขี้อ้อนมาก ไซโครก็น่ารัก

[nicedog]

กลายรักครั้งที่❧14



ดวงอาทิตย์แผดแสงลงมาอย่างร้อนแรงทำให้อุณหภูมิเพิ่มสูงขึ้นถึงจะรู้สึกร้อนไปบ้างแต่สองขาของยูทาร์ก็ยังคงวิ่งนำอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย...สิ่งที่รู้มีเพียงแค่ต้องวิ่งตามกลิ่นของไดโนเสาร์ที่เริ่มสัมผัสได้อย่างเจือจางไปเท่านั้น...

กลิ่นของไดโนเสาร์หลากหลายตัวที่อยู่ในบริเวณนี้แต่มี2ตัวที่ผิดปกติ...เหมือนผมจะรับรู้ได้เพราะเป็นไดโนเสาร์กินเนื้อเหมือนกัน ถึงจะเหมือนแต่ผมก็แตกต่างเพราะผมรักมนุษย์...มนุษย์ที่ชื่อว่าเซโคร

จะไม่ยอมให้ใครก็ตามมาทำร้ายเซโครได้อีก!

‘กลิ่นเริ่มแรงขึ้นแล้วนะน้องชาย’หนึ่งในฝูงด้านหลังพูดขึ้นแล้ววิ่งไล่มาหาผมด้วยความเร็วที่สูสีกัน

‘...อายน์’ผมลองทายชื่อของเธอดู

‘ใช่แล้ว...เธอสุดยอดไปเลยทำให้เราออกมาได้ด้วย’

‘มันเป็นเหตุจำเป็น’ผมตอบกลับไปตามตรง

‘ถึงอย่างนั้นก็ต้องขอบคุณอยู่ดีแหละ’อีกเสียงดึงดังขึ้นจากอีกข้างผมเลยต้องหันไปมองอีกข้างที่มียูทาห์แรพเตอร์อีกตัววิ่งขึ้นมา

‘...เฟียร์?’

‘เธอทายถูก...คงจำเราได้หมดแล้วสินะ’

‘ก็พอได้แต่ไม่แน่ใจเรื่องชื่อ’ชื่อที่มนุษย์คิดเรียกยากมากถ้าจำแต่กลิ่นก็ไม่มีปัญหา

‘เดี๋ยวก็จำได้...แล้วเราจะเอายังไงดีต้องฟังเธอหรือเจ้านายเรา?’ตัวที่สามที่ชื่อดรายวิ่งเข้ามาถาม

‘ฟังทั้งคู่...เพราะผมก็จะฟังแต่ที่เซโครบอก’

‘เซโคร?...เด็กที่มากับเธอใช่ไหม?’

‘ใช่’

‘เขาน่ารักเนอะ’ฟึนที่อยู่ด้านข้างพูดต่อ

‘ที่สุดเลย’ผมตอบไปแบบไม่ต้องคิด...

เซโครเป็นที่สุดสำหรับผมในทุกๆด้าน

‘เลิกคุยเถอะเราใกล้แล้ว’ซไววิ่งมาบอกแล้วพวกเราก็ชะลอความเร็วลงพร้อมกัน...

ยูทาร์หันส่วนหัวไปมองด้านหลังที่มีสิ่งที่เรียกว่ามอเตอร์ไซค์ขับตามมา2คัน...ดวงตาสีเขียวอมฟ้าของเซโครมองมาที่ผมราวกับจะให้กำลังใจนั่นทำให้ผมหันกลับมาแล้วเริ่มหันซ้ายขวาเพราะได้กลิ่นอยู่แถวๆนี้...พวกเราไม่เคยได้กลิ่นไดโนเสาร์ทั้งสองตัวมาก่อนเลยยากที่จะเดาได้ว่าอยู่ไหนกันแน่

กรรร!!

เสียงคำรามดังขึ้นพร้อมกับอะไรบางอย่างที่ลอยมาปะทะร่างผมจนเซไปอีกข้าง ส่วนพวกยูทาห์แรพเตอร์ต่างก็กระโดดหลบได้อย่างทันท่วงที

งื๊ดดด~

เสียงร้องครวญครางอย่างเจ็บปวดที่ดังขึ้นด้านข้างทำให้ผมหันไปมองก่อนจะพบไดโนเสาร์ตัวนึงที่นอนแผ่อยู่พร้อมกับบาดแผลขนาดใหญ่ที่บริเวณแผ่นหลัง...เลือดสีแดงที่ไหลออกมามากมายจากบริเวณปากแผลที่ถูกกัดด้วยเขี้ยวอันแหลมคมหลายแห่ง

“อนาโตไททัน!”เสียงของเซโครดังขึ้นพร้อมกับวิ่งตรงมาหาไดโนเสาร์ที่นอนอยู่ด้วยความเป็นห่วง...เขาถอดเสื้อนอกออกอย่างไม่ลังเลแล้วกดมันเข้าที่บาดแผลขนาดใหญ่พร้อมกับส่งเสียงให้กำลังใจแต่เสียงครางอย่างเจ็บปวดก็ดังขึ้นอย่างต่อเนื่องก่อนที่เสียงนั่นจะเงียบลงพร้อมกับเสียงหายใจของไดโนเสาร์ตัวนั้น

ผมเห็นเซโครที่เงยหน้าขึ้นมาพร้อมกับน้ำใสๆที่ไหลอาบแก้ม...

น้ำนั่นอีกแล้ว...

ผมไม่อยากเห็นน้ำนั่นออกมาจากดวงตาคู่สวยของเซโคร...

ไม่อยากเห็น!

กรรรร!!!

เสียงคำรามต่อมาดังขึ้นพร้อมกับการปรากฏตัวของไดโนเสาร์สองสายพันธุ์ที่ผมไม่เคยเห็นและไม่เคยรู้จักมาก่อนแต่ด้วยความรู้ที่เซโครพึ่งบอกทำให้เดาได้ว่าตัวที่มีขนาดใหญ่กว่าคือสไปโนซอรัสและตัวที่ขนาดเล็กว่าก็คือจิแกนโนโตซอรัส

กลิ่นเลือดที่คาวคลุ้งทำให้รู้ได้โดยไม่ต้องถามว่าไปทำอะไรมา

‘ทำไมแกถึงมากับพวกมนุษย์!’ร่างขนาดใหญ่ถามขึ้นด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราด

‘พวกเราจะมาจับเธอไง’อายน์หนึ่งในฝูงยูทาห์แรพเตอร์ตอบแทนพร้อมกับเริ่มกระจายตัวไปรอบๆ

‘แกจะหักหลังเผ่าพันธุ์เดียวกันอย่างงั้นเหรอ?’สายตาคมกริบถามขึ้นอีกรอบและจ้องมาที่ผมเขม็ง...

คงต้องการคำตอบจากผมสินะ

‘แล้วทีคุณที่ฆ่าเผ่าพันธุ์เดียวกันล่ะ?’ผมไม่ตอบแต่ย้อนถามกลับไป

‘มันเป็นวัฏจักร...พวกเราเป็นผู้ที่อยู่สูงสุดบนห่วงโซ่อาหาร!’

‘งั้นการที่ผมจะจัดการคุณมันก็คงเป็นวัฏจักรเหมือนกัน!’ผมย้อนกลับไป

‘แก!!’ดูเหมือนสิ่งที่ผมพูดจะทำให้พวกเขาโกรธหนักกว่าเดิมสินะ

“วิ๊วว~...”เสียงผิวปากที่เหมือนสัญญาณระหว่างเจ้านายกับเหล่ายูทาห์แรพเตอร์ดังขึ้นพร้อมกับฝูงแรพเตอร์ที่กระโจนเข้าใส่ไดโนเสาร์ที่ตัวใหญ่กว่าหลายเท่าตัวอย่างรวดเร็ว

“ยูทาร์ไปช่วยพวกเธอ!!”เสียงตะโกนของเซโครดังขึ้นในจังหวะเดียวกับที่ผมวิ่งเข้าไปตะลุมบอนด้วย...ฝูงแรพเตอร์กระโดดไปมาบนหลังของไดโนเสาร์ตัวใหญ่สองตัวสลับไปมาแล้วใช้ฟังซี่เล็กๆที่แสนคมกริบกัดลงไปอย่างต่อเนื่องแต่เพราะเขี้ยวขนาดเล็กทำให้ไม่สะเทือนสักเท่าไหร่

ยูทาร์อาศัยจังหวะที่ศัตรูทั้งสองตัวไม่ละสายตาไปอ้าปากที่มีเขี้ยวขนาดใหญ่ออกแล้วกัดเข้าที่คอของสไปโนซอรัสเต็มแรงแล้วพยายามกดตัวอีกฝ่ายให้ล้มกับพื้นถึงด้านน้ำหนักผมจะเสียเปรียบแต่ถ้าเรื่องแรงผมไม่แพ้ใครหรอก

กรรร!!

ตุบ!

เสียงร้องโหยหวนของของสไปโนซอรัสดังขึ้นพร้อมกับล้มลงไปนอนที่พื้นอย่างแรงโดยที่ฟันของยูทาร์ยังคงขย้ำที่คออยู่...การที่เลือกจัดการสไปโนซอรัสก่อนเป็นเพราะขนาดคอที่เล็กกว่าจิแกนโนโตซอรัสทำให้ผมสามารถล๊อคการเคลื่อนไหวไว้ได้

กรรร!!

กรรร!!

เสียงครางของไดโนเสาร์อีกตัวดังขึ้นพร้อมกับแรงกัดเข้ามาที่ไหล่ผมเต็มแรงแล้วเหวี่ยงไปอีกทางจนร่างกายผมครูดไปกับพื้นจนกระแทกเข้ากับต้นไม้ใหญ่...ถึงจะเจ็บแต่ก็ผมก็ยันตัวลุกขึ้นอีกครั้งแล้วมองไปยังการต่อสู้ที่ดำเนินอยู่ตรงหน้า...

ฝูงยูทาห์แรพเตอร์พยายามเล็งกัดที่บริเวณหลังเพราะง่ายต่อการโจมตีและหลบหลีก ตอนนี้สไปโนซอรัสลุกขึ้นมาอีกครั้งแล้วใช้ปากยาวๆที่เต็มไปด้วยฟันแหลมคมกัดเข้าที่คอของซไวที่อยู่บนหลังของจิแกนโนโตซอรัสแล้วเหวี่ยงลงพื้นอย่างแรง

กรรร!!

เมื่อเห็นเพื่อนถูกทำร้ายอีก4ตัวที่เหลือก็เริ่มตื่นตัวแล้วโจมตีหนักขึ้น...ยูทาร์ก็ไม่ยอมพักนานพอตั้งสติได้ก็วิ่งเข้าไปร่วมวงอีกครั้งโดยใช้หัวกระแทกจิแกนโนโตซอรัสพร้อมกับใช้หางตวัดโจมตีสไปโนซอรัสที่อยู่ด้านข้างพ้อมกัน

“วิ๊ว!...วิ๊ว~...”เสียงผิวปากดังขึ้นอีกครั้งพร้อมกับเหล่าฝูงแรพเตอร์ที่กระจายกันต่อสู้กลับมารวมกลุ่มและกระโดดเข้าใส่จิแกนโนโตซอรัสที่ล้มลงไปจากการถูกผมใช้หัวกระแทกไปเต็มแรง

“ยูทาร์ด้านหลัง!!”เสียงตะโกนของเซโครทำให้เจ้าของชื่อหันไปตามเสียงแต่ก็ไม่ทัน...สไปโนซอรัสที่รับการโจมตีได้หันควับมากัดเข้าที่คอผมเต็มแรงจนต้องคำรามออกไปด้วยความเจ็บปวด...

กรรร!!

‘ฉันจะฆ่าแกจริงๆแน่ถ้ายังเข้าข้างพวกมนุษย์!’เสียงของสไปโนซอรัสดังขึ้นอีกครั้ง

‘ต่อให้ตายผมก็จะอยู่ข้างมนุษย์!...’

...จะอยู่ข้างเซโคร!!

‘งั้นแกก็ตายซะ!!’

กรรร!!

ร่างของไดโนเสาร์กลายพันธุ์ถูกกดลงกับพื้นด้วยแรงอันมหาศาลของไดโนเสาร์กินเนื้อที่ใหญ่ที่สุด...เขี้ยวแสนคมกริบกัดลงมาที่คอซ้ำๆจนไม่เหลือความเจ็บปวดมีเพียงแค่ความชาเท่านั้น

“ยูทาร์!!”เสียงตะโกนเรียกทำให้ผมพยายามตะเกียกตะกายหันไปมองเจ้าของเสียง

“พยายามเข้า...สู้สิ...เราจะกลับไปด้วยกันนะ”เสียงเชียร์จากเซโครดังขึ้นพร้อมกับดวงตาสีเขียวอมฟ้าที่สั่นระริกราวกับกำลังกลั้นบางอย่างเอาไว้...น้ำใสๆที่คลออยู่ที่ดวงตาคู่สวยกับริมฝีปากที่ขบเม้มจนแน่นทำให้ผมมีแรงฮึดที่จะสู้ต่อ

จะกลับไปหาเซโคร!!

กรรร!!

เสียงคำรามจากไดโนเสาร์พันธุ์ผสมดังขึ้นอีกครั้งพร้อมกับพลิกตัวให้ไปประจันหน้ากับสไปโนซอรัสแล้วเด้งตัวขึ้นกัดเข้าไปที่ส่วนของคอใต้กะโหลกศีรษะอย่างแรงจนสถานการณ์พลิก...ตอนนี้เป็นผมที่กดอีกฝ่ายลงกับพื้นส่วนของผิวหนังด้านใต้ดูจะอ่อนแอมากกว่าผิวหนังด้านบนทำให้เขี้ยวสามารถฝังได้ลึกยิ่งขึ้น...

เข้าใจแล้วล่ะว่าทำไมสไปโนซอรัสถึงยังไม่เป็นไรทั้งที่โดนเขี้ยวของผมกัดไปแล้ว...คงเป็นเพราะผิวหนังด้านบนที่มีความหนามากจนเขี้ยวผมไม่สามารถทะลุเข้าไปถึงเนื้อด้านในได้แต่ครั้งนี้คงจบกันสักที

ผิวหนังที่อ่อนปวกเปียกนี่ไม่มีทางกันพิษได้หรอก!

กรรร!!

เสียงคำรามด้วยความเจ็บปวดและโกรธเกรี้ยวดังขึ้นอย่างต่อเนื่องพร้อมกับร่างของไดโนเสาร์กินเนื้อที่ใหญ่ที่สุดดิ้นไปมาเพื่อจะหลุดจากคมเขี้ยวที่กัดเข้าไปถึงด้านใน...ตอนนี้ผมกดร่างของอีกฝ่ายไว้ด้วยขากรรไกรกว้างและเขี้ยวแสนคมที่บริเวณคอของอีกฝ่ายทำให้ไม่สามารถขยับตัวหรือหันมากัดผมตอบได้...

ตอนนี้ต้องรอเวลา...

เวลาที่พิษของเขี้ยวจะออกฤทธิ์

ปัง!

ปัง!

เสียงของอะไรบางอย่างดังขึ้นทำให้ผมสะดุ้งแล้วเผลอปล่อยเขี้ยวที่กดสไปโนซอรัสอยู่ออกทำให้อีกฝ่ายใช้หัวกระแทกเข้าที่ผมเต็มแรงจนเซล้มไปอีกฝั่งนึง...สไปโนซอรัสพยายามดันตัวขึ้นแล้วเดินตรงมาหาผมอาจเป็นเพราะพิษเลยทำให้การเคลื่อนไหวช้าลง

“ยูทาร์!!”เสียงเรียกชื่อดังขึ้นพร้อมกับร่างของเซโครที่มายื่นด้านข้างผม...เขาวางมือลงบนเปลือกตาผมแล้วลูบเบาด้วยรอยยิ้ม

งื๊ดดด!

‘หนีไปเซโคร!...หนีไป!’

ยูทาร์พยายามบอกเซโครแล้วแล้วตะเกียกตะกายลุกขึ้นอย่างยากลำบากตอนนี้ผมเจ็บไปทั้งตัวแต่ถ้าไม่ลุกขึ้นสไปโนซอรัสต้องเข้ามาทำร้ายเซโครแน่และผมจะไม่ยอมให้เป็นแบบนั้น

“ไม่เป็นไร...ทุกอย่างมันจะจบแล้ว...ขอบคุณที่เหนื่อยนะ”เซโครหันมายิ้มให้ผมพร้อมกับยกวัตถุสีดำที่มีขนาดยาวๆขึ้นมาแล้วเล็งไปที่สไปโนซอรัสที่กำลังเข้ามาใกล้...

ปัง!

ปัง!

ปัง!

เสียงนี้ดังขึ้นหลายครั้งก่อนที่ร่างของสไปโนซอรัสจะล้มลงแล้วนอนนิ่งอยู่ที่พื้น...ใบหน้าของเซโครยามเล็งวัตถุนั้นดูสงบนิ่งเหลือเกินเหมือนกับเคยชินกันมันงั้นแหละ

“ยูทาร์ไม่เป็นไรนะ”เซโครทิ้งสิ่งที่ถือไว้อย่างรวดเร็วแล้ววิ่งเข้ามาดูบาดแผลที่หัวไหล่และคอ

งี๊ดดด~

ผมอยากบอกว่าไม่เป็นไรขอพักหน่อยก็พอแล้ว...ไม่รู้ว่าในร่างนี้เซโครจะเข้าใจผมไหม

“พี่โนว่าทางนั้นเป็นไงครับ?”เซโครตะโกนไปถามอีกฝากนึง

“เรียบร้อยแล้ว....อีกสักพักจะมีหน่วยแพทย์กับหน่วยควบคุมสัตว์ตามมาสมทบ”เสียงของพี่โนว่าดังขึ้นพร้อมกับเสียงเท้าที่เดินเข้ามาใกล้ขึ้น

ยูทาร์พายามยันตัวขึ้นจนสามารถนั่งได้...เหล่ายูทาห์แรพเตอร์วิ่งเข้ามาหาผมพร้อมกับสอบถามอาการซึ่งผมก็บอกว่าไม่เป็นไร...พอมองไกลออกไปก็พบกับจิแกนโนโตซอรัสที่ล้มลงไม่ต่างกับสไปโนซอรัสแต่สภาพแย่กว่ามาก บาดแผลที่เกิดจากฟันซี่เล็กๆของฝูงแรพเตอร์มีทั่วทั้งตัวจนกลายเป็นแผลแหวะหวะ...เลือดก็ไหลนองออกมาจากแผลอย่างน่าสยอง...

สไปโนซอรัสกับจิแกนโนโตซอรัสก็น่ากลัวอยู่แต่ที่น่ากลัวกว่าคือฝูงยูทาห์แรพเตอร์นี่แหละ...พวกสาวๆเธอจัดเต็มสุดๆแบบนี้ต้องรักษากี่วันถึงจะหายหรือดีไม่ดีอาจไม่รอดจนถึงมือหมอก็ได้

‘หนุ่มหล่อเธอมองเราเหมือนเป็นฆาตกรเลยนะ’เสียงของอายน์ดังขึ้นแล้วเดินเข้ามาใกล้

‘ก็คุณทำซะ...’ผมพึมพำพลางมองไปยังจิแกนโนโตซอรัส

‘ช่วยไม่นี่อยากมาว่าพวกเราว่าป้าทำไมล่ะ?’เฟียร์เดินมาสมทบพร้อมกับบอกเสียงเหี้ยม

ป้าเหรอ?...สงสัยคุยกันตอนที่ชุลมุนละมั้งผมเลยไม่ได้ยิน

‘แค่นั้นเหรอครับ?’

‘จะบอกให้นะหนูยูทาร์...การที่มาเรียกผู้หญิงว่าป้าถือเป็นคำต้องห้ามถ้ากล้าพูดสภาพก็เป็นอย่างที่เห็น’ดรายกระโดดขึ้นมาอยู่บนหลังผมแล้วอธิบาย

คำว่า ‘ป้า’ ห้ามหลุดออกมาเด็ดขาด

นั่นเป็นสิ่งที่ผมรีบจดจำไว้อย่างรวดเร็ว

ไม่นานก็มีรถเกือบสิบคันวิ่งเข้ามาจอดพร้อมกับพวกมนุษย์ที่กรูกันออกมาแล้วจัดการกับไดโนเสาร์สองตัวที่นอนหมดสภาพอยู่ด้านข้าง...

“โนว่า!”เสียงตะโกนของผู้หญิงคนนึงดังขึ้นพร้อมกับวิ่งเข้ามากอดเจ้าของชื่อไว้แน่นก่อนที่พี่โนว่าจะจับหน้าเธอให้เงยขึ้นแล้วใช้ปากสัมผัสปากอย่างรวดเร็ว

ยูทาร์มองภาพตรงหน้าอย่างบอกไม่ว่าคืออะไรกันแน่

“พี่โนว่านี่มันกลางถนนนะ...เลิกจูบพี่แอนสักที!”เซโครพูดขึ้นพร้อมกับใบหน้าแดงๆ....ผมมองใบหน้าเซโครที่แดงเหมือนเนื้อที่เคยกินอย่างหลงใหล...

ทำไมเซโครถึงหน้าแดงกันนะ...ผมไม่ได้กอดเซโครสักหน่อย

‘จูบกันอีกแล้วเหรอ’เสียงของซไวดังขึ้นแล้วมองไปยังภาพของคู่ชายหญิงที่แยกกันด้านหน้า

‘จูบ?’

‘อะไรเธอไม่รู้จักจูบเหรอ?’ฟึนถามแทรก

‘ครับ’

‘จูบเอาไว้ทำกันคนที่รักมากๆน่ะ...เธอคนนั้นมาทีไรเจ้านายเราก็คว้าเธอมาจูบทุกที’อานย์ชะโงกหน้าเข้ามาใกล้พร้อมอธิบายทำให้ผมพยักหน้าตอบไป

‘งั้น...ผมก็ทำกับเซโครได้สินะ’

‘หื้อ?...เธอจะจูบมนุษย์?’

‘ไม่ได้เหรอ?’

‘ก็...ไม่รู้สิแค่ไม่เคยเห็น’

“ยูทาร์...ก้มลงมาหน่อยผมจะทำแผลให้”เสียงของเซโครทำให้การสนทนาหยุดลงแค่นั้น...ดรายที่อยู่บนหลังกระโดดลงไปพร้อมกับผมที่ค่อยๆก้มตัวลงไปหาเซโครที่เข้ามาใกล้พร้อมกับอุปกรณ์หลายอย่าง

“แผลลึกอยู่นะเนี่ย...ต้องรีบฆ่าเชื้อแล้ว...”

ยูทาร์มองการกระจำของเซโครที่เริ่มเอาน้ำบางอย่างเทใส่แผลความแสบนิดๆแล่นเข้ามาจนผมสะดุ้งเล็กน้อย...กลิ่นฉุนๆที่ลอยเข้ามาทำให้ผมต้องสะบัดหัวไปมาเพราะไม่ค่อยชอบกลิ่นแบบนี้

“เดี๋ยวพี่ช่วยดีกว่าเซโคร”พี่โนว่าเดินเข้ามาบอกเซโครแล้วหยิบขวดหลายอย่างขึ้นมา

“ขอบคุณครับ...รบกวนหน่อยนะพี่โนว่า”

“ไม่มีปัญหาน้องชาย...ยูทาร์พี่ขอขึ้นไปบนหลังหน่อยนะจะได้ล้างแผลสะดวกอย่าสะบัดนะ”

กรร~

ผมครางต่ำเป็นการตอบรับแล้วก้มหัวลงจนติดกับพื้น

ใช้เวลาสักพักกว่าทุกอย่างจะเรียบร้อย...แต่มีบางอย่างเริ่มไม่ปกติ

ยูทาร์พยายามหลายต่อหลายครั้งที่จะกลับร่างมนุษย์แต่สุดท้ายก็ไม่สำเร็จเลยสักครั้งเดียว...จำว่าทุกครั้งที่จะกลับร่างมนุษย์แค่นึกว่าอยากอยู่กับเซโครก็จะกลับได้แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนกัน...ไม่ว่าจะนึกถึงมากแค่ไหนร่างไดโนเสาร์ก็ยังคงอยู่

“ยูทาร์...กลับร่างมนุษย์ได้แล้วมั้ง”เซโครเดินมายืนตรงหน้าแล้วลูบจมูกผมเบาๆ

งื๊ดดด~

อยากกลับนะแต่ผมกลับไม่ได้

คงไม่ได้จะต้องอยู่ในร่างนี้ไปตลอดหรอกใช่ไหม?

ไม่นะ...ร่างใหญ่ๆแบบนี้ก็กอดเซโครไม่ได้นะสิ!

“หื้อ?...อย่าบอกนะว่ากลับไม่ได้?”ผมรีบพยักหน้าตอบเซโครกลับไปในทันที

“...แย่ล่ะ...พวกพี่กลับไปก่อนเลยครับเดี๋ยวผมกลับเองได้!!”เซโครพึมพำแล้วหันไปตะโกนบอกกลุ่มคนที่รออยู่...จากนั้นรถที่อยู่บริเวณนี้ก็หายไปจนหมด ส่วนพวกยูทาห์แรพเตอร์ก็กลับไปพร้อมกับเจ้านายสักพักแล้ว

“ยูทาร์...ยืนไหวไหม?”

งื๊ดด~

เสียงครางดังขึ้นพร้อมกับพยักหน้าตอบกลับไป...

ร่างของไดโนเสาร์กลายพันธุ์ค่อยๆลุกขึ้นถึงจะเจ็บอยู่บ้างแต่ก็ไม่มากเท่าไหร่...เหมือนกับร่างนี้สามารถรักษาบาดแผลได้เร็วกว่า พอยืนได้ก็ชูคอขึ้นแล้วคำรามเสียงดังเป็นการยืนยันว่าไม่เป็นไรเซโครไม่ต้องเป็นห่วง

“โอเค...ดีมาก...เรากลับไปที่ฐาน1ก่อนเถอะ...ผมจะขับรถนำแล้วยูทาร์ค่อยๆตามมานะ”เซโครบอกพร้อมกับเดินไปขึ้นมอเตอร์ไซค์แล้วขับมาตรงหน้าผม...ถึงจะอยากให้เซโครขี่หลังมากกว่าแต่ตอนนี้คงไม่ไหวเลยได้แต่เดินตามหลังเซโครไปจนถึงฐาน1ที่คุ้นเคย

ตอนแรกคนที่ยืนเฝ้าประตูไม่ยอมให้ผมเข้าไปแต่พอเซโครจัดการพูดให้ประตูก็เปิดให้ผมเข้าไปได้อย่างง่ายดาย...เซโครนำไปถึงกรงที่ผมเคยอยู่แล้วสั่งให้คนที่ควบคุมเปิดประตูใหญ่

“ยูทาร์เข้าไปอยู่ในนั้นก่อนนะเดี๋ยวผมไปคุยกับพ่อก่อนแล้วจะเข้าไปหา”เซโครบอกแล้วชี้ให้ผมเดินเข้าไปในกรงขนาดใหญ่ตรงหน้า

งี๊ดดด~

ผมส่ายหัวกลับไปแล้วไม่ยอมเดินเข้าไป...ถ้าเข้าไปแล้วไม่รู้ว่าเซโครจะมาหาเมื่อไหร่

อยากให้เซโครอยู่ในสายตาตลอดเวลาเพราะงั้นไม่ยอมเข้าไปข้างในแน่

“ยูทาร์...อย่าดื้อสิ...เดี๋ยวผมมา...ไม่เชื่อที่ผมพูดเหรอ?”

งี๊ดดด!

เชื่อ...แต่ไม่อยากอยู่ไกลกันนี่

ยูทาร์ครางเสียงสูงพร้อมกับก้มลงไปใกล้อีกฝ่ายมากขึ้นแล้วใช้ส่วนหัวขนาดใหญ่คลอเคลียเซโครเบาๆแต่ด้วยขนาดที่ใหญ่ทำให้เหมือนผมกำลังดันอีกฝ่ายอยู่

“คิก!...ไดโนเสาร์อ้อนเป็นลูกหมาเลยนะ...รอผมแป๊บเดียวนะ...สัญญาเลยว่าจะรีบกลับมาพร้อมอาหารมื้อใหญ่”เซโครบอกพร้อมรอยยิ้มแล้วลูบผมอย่างอ่อนโยน...

ถึงจะตื้อก็คงไม่มีผลอะไรสินะ

เมื่อคิดได้แบบนั้นไดโนเสาร์พันธุ์ผสมก็ผละออกจากเซโครแล้วเดินเข้าไปในกรงขนาดใหญ่อย่างไม่อิดออดพร้อมกับเสียงของเซโครที่บอกว่าจะรีบกลับก่อนที่ประตูบานใหญ่จะถูกปิดลง...

ผมไม่ได้กลับเข้ามาในกรงนี้ได้สักพักใหญ่แล้ว...ครั้งสุดท้ายที่เข้ามาก็ตอนที่โดยจับมัดเอาไว้ทำให้ไม่สามารถเดินไปไหนได้แต่ตอนนี้ไม่ได้ถูกมัดผมเลยสามารถเดินเล่นฆ่าเวลาได้อย่างน้อยก็ช่วยลดความเบื่อลงได้บ้างและบางทีถ้าเหนื่อยอาจจะกลับร่างมนุษย์ก็ได้

การเดินเล่นเป็นไปอย่างเชื่องช้าจนรู้สึกเบื่อหน่าย...อยากให้เวลาเดินเร็วกว่านี้จะได้เจอเซโครสักที บรรยากาศเงียบๆเหมือนตอนที่อยู่อย่างเดียวดายในห้องทดลองกลับมาอีกครั้งหนึ่ง...

ไม่อยากอยู่เพียงลำพัง

เคยคิดว่าถ้าต้องอยู่ในร่างนี้แล้วเดียวดายก็อยากจะอยู่ในร่างมนุษย์ไปตลอดเพื่อจะได้ตามเซโครไปได้ในทุกๆที่ถึงเซโครจะแนะคำคนให้รู้จักมากมายแต่คนเดียวที่อยากจะอยู่ข้างๆก็ไม่พ้นเซโครอยู่ดี...นี่อาจเป็นครั้งแรกที่นึกอยากเกิดมาเป็นมนุษย์

ฝืด!

ยูทาร์ยกตัวขึ้นเมื่อสัมผัสได้ถึงกลิ่นของเซโครจากด้านอกนั่น...ไม่รอช้าสองขาของตัวเองวิ่งไปยังที่ที่ได้กลิ่นในทันทีแต่พอไปถึงก็ไม่เห็นเซโครแปลว่าคงอยู่นอกกำแพงนี่...

กรรร!!

เสียงคำรามดังขึ้นเพื่อส่งสัญญาณให้คนที่อยู่อีกฝากนึงรู้ว่าผมอยู่ตรงนี้

“ยูทาร์รอก่อนนะจะเข้าไปแล้ว”เสียงเบาๆที่ส่งผ่านมาทำให้ผมหยุดคำรามแล้วเดินตามกลิ่นของอีกฝ่ายที่เคลื่อนที่ไปเรื่อยจนมาถึงประตูกรงเหล็กขนาดกลางที่ไว้สำหรับให้มนุษย์เข้าออก...

ดวงตาสีเหลืองอำพันของผมจ้องไปยังอีกฟากของกรงที่มีร่างของเซโครที่หอบของหลายอย่างพร้อมกับเดินเข้ามาโดยมีพ่อเดินตามมาด้วย...เสียงกรงเหล็กดังขึ้นพร้อมกับร่างของทั้งคู่ที่เข้ามาภายใน ของหลายอย่างถูกวางกองลงที่พื้นรวมถึงอาหารของผมด้วย

“ยูทาร์นี่พ่อเองนะ...กลับร่างมนุษย์ไม่ได้สินะ”พ่อพูดขึ้นแล้วมองสำรวจผมทั้งตัว

งื๊ดดด~

“พ่อคิดว่าไงล่ะ?”เซโครหันกลับไปถามพ่อ

“อาจเป็นเพราะความไม่เสถียรของระบบในร่างกายเลยทำให้ไม่สามารถควบคุมการกลายร่างได้ดั่งใจ”พ่อหันไปอธิบายให้ฟัง

“อืม...วันนี้คงต้องอยู่แบบนี้ไปก่อน”

“นั่นสิ...พรุ่งนี้เป็นยังไงโทรมาบอกด้วยนะ”

“ครับพ่อ”

“ไปก่อนนะเซโคร...ไว้เจอกันใหม่นะยูทาร์”พ่อบอกลาเซโครแล้วหันมาบอกลาผมก่อนจะเดินออกจากกรงนี้ไป

(มีต่อคะ)

[nicedog]

(ต่อคะ)


“เอาล่ะยูทาร์...วันนี้ถือว่ามาค้างคืนข้างนอกละกันเนอะ”เซโครยิ้มพร้อมกับหยิบของที่วางกองอยู่ขึ้นมา

“นี่คือเสื่อน้ำมันไว้...เอาไว้ปูเวลาไปปิกนิคหรือค้างคืนที่อื่น”อีกฝ่ายอธิบายก่อนสะบัดกางเสื่อผืนนั้นออกมาแล้วปูออกจากนั้นเซโครก็หยิบทั้งผ้าห่มและหมอนออกมาวางเตรียมไว้

พอจัดการทุกอย่างเสร็จเซโครก็ให้อาหารที่เตรียมไว้กับผมและครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่เซโครป้อนผมด้วยมือเปล่าๆ...มื้อเย็นได้ผ่านไปจนถึงช่วงดึกที่เซโครได้หลับไปเรียบร้อยแล้วแต่ผมยังตื่นอยู่...

รู้สึกอยากกอดแต่ก็ทำไม่ได้...สุดท้ายเลยได้แต่นอนลงข้างๆแล้วขยับไปให้ใกล้ที่สุดเท่าที่จะทำได้แล้วนอนมองเซโครที่หลับตาพริ้มตรงหน้าด้วยความรู้สึกอันหลากหลาย

กึก!

ในระหว่างที่หลับอยู่ร่างกายก็รู้สึกเจ็บปวดจนสะดุ้งตื่นขึ้นท่ามกลางความมืด...ความเจ็บปวดแบบนี้เคยเจอมาก่อนในอดีตทั้งที่คิดว่าจะหายไปแล้วเชียวแต่ไม่เป็นไรเพราะรู้ดีว่าหลังจากผ่านความเจ็บปวดนี้ไปได้ผมจะกลับร่างมนุษย์ตามเดิม...

“อึก...”ผมข่มความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นแล้วขยับร่างที่หดเล็กลงเข้าไปใต้ผ้าห่มผืนเดียวกันกับเซโครแล้วดึงคนตรงหน้าเข้ามากอดไว้จนแน่น

กลิ่นหอมๆจากผมของเซโครทำให้ผมจูบเบาๆลงไปที่หน้าผากซ้ำหลายต่อหลายครั้ง...น่าแปลกที่ครั้งนี้ผมกลับนอนหลับไปได้อย่างง่ายดายอาจเป็นเพราะผมได้นอนกอดเซโครอยู่ก็ได้

“ยูทาร์....ยูทาร์...”เสียงเรียกที่คุ้นเคยทำให้ผมลืมตาขึ้นช้าๆก่อนจะพบกับเซโครที่มองมาแล้วลูบเส้นผมสีเทาแซมส้มของผมเบาๆ

“เซโคร...”

“กลับร่างมนุษย์แล้วนี่....ใส่เสื้อผ้าแล้วกลับห้องกันดีกว่า”คนตรงหน้าบอกพร้อมกับยื่นชุดที่เตรียมไว้มาให้ เซโครพาผมกลับเข้าไปในห้องก่อนจะล้มตัวลงบนเตียงอีกครั้งนึง

“ยังเช้าอยู่เลยนอนต่ออีกหน่อยก็ได้...มานี่สิยูทาร์”เซโครบอกแล้วกวักมือเรียกให้ผมไปหา

แน่นอนว่าผมรีบตรงเข้าไปหาแล้วรวบตัวอีกฝ่ายมากอดไว้แน่นเหมือนอย่างทุกวัน...เซโครเองก็ขยับเข้ามาใกล้แล้วซุกตัวอยู่ที่อกผมก่อนจะหลับตาลง การกระทำนั่นทำให้ผมคลียิ้มออกมาบางๆ

“เซโคร...”

“หื้อ?...”เจ้าของชื่อขานทั้งที่ยังหลับตาอยู่

“จูบได้ไหม?”ผมถาต่อเมื่อนึกถึงเรื่องที่ฝูงยูทาห์แรพเตอร์บอกได้

“...ห๊ะ?!...”คนที่หลับตาอยู่เบิกตากว้างอย่างรวดเร็วเมื่อได้ยินคำถาม

“จูบได้ไหม?”

“...อ่อ...จูบที่ไหนล่ะ?”

“ปาก”ผมตอบแบบไม่ต้องคิดแล้วนั่นทำให้เซโครที่อยู่ในอ้อมกอดผมหน้าแดงขึ้นในทันที

“...ใครสอนเนี่ย!...”

“เห็นที่พี่โนว่าทำ”

“...ว่าแล้วเชียว...”

“ไม่ได้เหรอ?...จูบมีไว้ทำกับคนที่รักที่สุดนี่...ผมรักเซโครสุดเพราะงั้นขอจูบนะ”ผมบอกออกไปก่อนจะพลิกตัวคร่อมเซโครเอาไว้

“เดี๋ยว!...รู้มาจากไหนน่ะ?”

“พวกยูทาห์แรพเตอร์บอกมา...นะเซโคร...”ผมแทบอดใจไม่ไหวยิ่งได้มองริมฝีปากบางสีชมพูดที่ขบเม้มกันอยู่ตรงหน้าก็ยิ่งอยากสัมผัสมากขึ้นไปอีก

“...ก็ได้...แต่ครั้งเดียวนะ”พอได้รับอนุญาตผมก็ก้มลงไปเอาปากแตะที่ปากนิ่มของอีกฝ่ายเบาๆแต่ความรู้สึกของผมมันบอกว่าแค่นี้ไม่พอ...เท่าที่จำได้พี่โนว่าขยับปากด้วยนี่...

“อ๊ะ...อื้อ..”เมื่อขยับคนใต้ร่างก็เผยอปากออกทำให้ผมใช้ลิ้นตัวเองลุกล้ำเข้าไป...ทั้งที่ไม่เคยทำแต่กลับรู้ว่าต้องทำยังไง

ความรู้สึกบางอย่างที่ไม่เคยมีกลับค่อยๆเอ่อล้นออกมาจากภายในจนแทบควบคุมตัวเองไม่ได้...เพียงแค่ลิ้นของเราสัมผัสกันผมก็ยิ่งกดย้ำสัมผัสให้มากขึ้นอีก...

ไม่แน่นะผมอาจจะเสพติดเซโครแล้วก็ได้

“อื้ออ...”เครียงครางในลำคอของเซโครมันดูหวานหูมากกว่าครั้งไหนๆที่เคยได้ยิน...

อยากได้ยินมากกว่านี้...

“อึก!...พอแล้ว...แฮ่ก...”เซโครผลักผมออกอย่างแรงจนต้องถอนจูบนั่นออกมาด้วยความเสียดาย...

เสียงหอบหายใจแผ่วๆ...

ใบหน้าที่แดงกำและริมฝีปากที่เผยอออก...

รวมทั้งดวงตาสีเขียวอมฟ้าที่สั่นระริก...

ภาพต้องหน้าทำให้ผมเลียริมฝีปากตัวเองอย่างข่มอารมณ์บางอย่างที่เกิดขึ้น...ความรู้สึกมันยิ่งกว่าตอนที่เห็นเหยื่อแล้วอยากล่าอีก...

อยากกินคนตรงหน้า

เพียงแค่ความหมายของคำว่า ‘กิน’ อาจไม่เหมือนกับที่เคยรู้จักมาก่อน

................................................................................................
มุมให้ความรู้เรื่องไดโนเสาร์



อนาโตไททัน ปากเป็ดพันธุ์ใหญ่ที่สุดในอุทยาน ยาวถึง14 เมตร สามารถโตได้พอๆกับทีเร็กซ์ แต่ไม่มีอาวุธอะไรที่จะใช้ป้องกันตัวเองได้

ขอบคุณข้อมูลและรูปภาพจาก : http://my.dek-d.com/januporn/gallery/show_picture.php?id=100456917
.....................................................................

สวัสดีคะ

มาอัพแบบเต็มๆตอน...อยากบอกว่าตอนนี้ยาวมาก

หวังว่าทุกคนคงจะอ่านกันแบบจุใจกันนะคะ

คิดว่าคงไม่มีอะไรที่ทำให้ทุกท่านค้างกันในตอนนี้

ตอนหน้าจะเป็นยังไง...อยากฟังสปอยที่คิดไว้ไหมคะ?(ไม่ใช่ล่ะๆ)

เอาเป็นว่าตอนหน้าก็เป็นฉากต่อสู้ค่ะแต่เป็นการต่อสู้ที่ยูทาร์ไม่เคยเจอมาก่อนและเสียเปรียบมากด้วย

อย่าลืมมาเอาใจช่วยยูทาร์กันในตอนต่อไปนะคะ^^

มุมตอบคำถามจากนักอ่าน

คำถามจากคุณ LonkLoy จากเว็บDek-Dถามมาว่า “เรื่องที่อยากถามอยากถามคุณพ่อค่ะไม่อาบน้ำนานขนาดนี้มีความทรงจำอะไรกับห้องน้ำรึเปล่า เจอเซโครทีไรบอกเหม็นเปรี้ยวตลอด!”

ไรท์ : ขอเชิญคุณพ่อ อุ๊ย คุณฟรานซิสมาตอบหน่อยค่า

ฟราน : ...คนถามคำถามนี้คิดจะทำให้ความนิยมฉันตกใช่ไหม?
          ใครไม่ชอบอาบน้ำกัน?!(แสร้งทำเป็นโมโหทั้งที่เหงื่อตก555+)

ไรท์ : จะเป็นใครละคะถ้าไม่ใช่คุณ

ฟราน : ใครกันที่เป็นคนเผยแพร่ความลับสุดยอดนี้ไป!...จะว่าไปบทลงโทษที่ได้รับมาจากท่านประธาน
           ทำไมถึงเป็นการอาบล่ะ?! การอาบน้ำมันเป็นบทลงโทษที่ไหนกัน?!...ทำอย่างกับรู้ว่าฉันไม่ชอบ
           อาบน้ำงั้นแหละ!!

ไรท์ : หลุดออกมาแล้วนะคะ

ฟราน : ...เฮ้ย!...ไม่ใช่ๆ
           ขอลบประโยคที่พูดไปแล้วได้ไหม?(หันมาทำหน้าอ้อนวอน)

ไรท์ : ...ไม่ได้คะ(ตอบเสียงอ่อยเพราะแพ้สายตานั่น)

ฟราน : เฮ่อ...งั้นคงต้องบอกสินะ ความจริงมันก็ไม่มีอะไรมากหรอก...ฉันแค่อยากจะช่วยบริษัท
           ประหยัดค่าใช้จ่ายเท่านั้นเอง

ไรท์ : = =...คำตอบแบบนั้นใครจะเชื่อกันคะ

ฟราน : ...ชิ! ก็ได้ๆ แค่บอกความจริงก็พอแล้วใช่ไหมล่ะ!? ก็แค่ไม่ชอบให้ตัวมันเปียกๆ
            ตอนอาบน้ำถามจริงเถอะไม่รู้สึกแหยะๆบ้างเหรอที่มีน้ำอยู่เต็มตัวไปหมดน่ะ?!!
            ไม่รู้สึกขนลุกกันเลยรึไง?!!!! (ตะโกนเสียงดัง)

ไรท์ : ไม่นี่คะ(เสียงเรียบๆ)

ฟราน : พูดเป็นเล่นน่า!! จะบอกว่าฉันเป็นคนเดียวที่รู้สึกแบบนั้นเหรอ?!!
            แค่ร่างกายสัมผัสก็รู้สึกแล้วว่ามันไม่ปลอดภัย!!
            แล้วยิ่งเวลาที่เราอยู่ในน้ำแรงดันที่อยู่ภายในก็ยิ่งทำให้เราไม่สามารถควบคุมตัวเองได้อย่างที่เคยเป็น!
           ร่างกายที่ปกติจะหนักกลับเบาลงเหมือนกำลังถูกบางอย่างควบคุม! และบางที่ว่านั่นก็คือน้ำไงล่ะ!!
           เห็นแบบนี้แล้วยังจะให้ฉันไปอาบน้ำอีกเหรอ?!!!!!!! (ตะโกนดังลั่นก่อนจะหอบหายใจแรงๆด้วย 
           ใบหน้าแดงก่ำ)

ไรท์ : ....เอาเป็นว่าก็ได้รู้เหตุผลแล้วนะคะ ประโยคข้างบนที่ได้อ่านนั้นโปรดใช้วิจารณญาณได้การอ่านคะ

จบ

คำถามต่อไปจากคุณ Dinsor จากเว็บ thaiboyslove ถามมาว่า “Q:ขอให้ยูทาร์มาเป็น my husbandได้มั้ยยย555555”(ไม่แน่ใจว่าเป็นคำถามไหมแค่เห็นใชQมาเลยคิดว่าใช่555)

ไรท์ : เอ้า! ยูทาร์...ตอบเร๊วววว

ยูทาร์ : ... my husband?

ไรท์ : อ้อ...ไม่รู้จักเหรอ? เซโครมาอธิบายให้ยูทาร์ฟังหน่อยซิ(กวักมือเรียก)

เซโคร : ...(ทำหน้ามุ่ยมาเชียว)

ยูทาร์ : เซโครmy husbandคืออะไร?

เซโคร : ...ยูทาร์มีอะไรดีนักนะถึงได้ชอบมาขอกันจัง(พึมพำเสียงเบากับตัวเอง)

ยูทาร์ : ??...ห๊ะ??

เซโคร : ... my husbandก็ประมาณว่าขอไปเป็นสามีน่ะยูทาร์(อธิบายด้วยหน้ายมุ่ยๆ)

ยูทาร์ : อ้อ...เหมือนที่ผมเคยเจอใช่ไหม?

เซโคร : ใช่

ยูทาร์  ถ้าเป็นสามีก็ต้องจากกับเซโครสินะ

เซโคร : อืม(ทำเสียงอ่อน)

ยูทาร์ : ผมไม่อยากแยกกับเซโครเพราะงั้นขอโทษด้วยนะครับที่ต้องปฏิเสธ ขอบคุณนะครับ

ไรท์ : สรุปก็ตามนี้นะคะ...ขอบคุณทุกท่านที่ส่งคำถามเข้ามาตอนหน้าพบกันใหม่คะ

ใครมีคำถามอะไรถามมากันได้นะ...มาร่วมสนุกเล่นๆกันเยอะๆ

อีกเรื่องคะ...มีข่าวสำคัญมาแจ้งด้วยนะคะ เนื่องจากอาทิตย์นี้และอาทิตย์หน้าเรามีสอบกลางภาคของมหาลัยดังนั้นขออัพตอนหน้าหลังสอบเสร็จนะคะ สอบเสร็จศุกร์ที่16คะ...จะมาอัพวันเสาร์ไม่ก็อาทิตย์นะคะ

ขอบคุณสำหรับทุกๆกำลังและทุกๆคอมเม้นต์นะคะ

ไว้เจอกันใหม่ในตอนหน้าคะ

บ๊ายบาย

nicedog

♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪
       
ขอบคุณคุณ rayaiji ที่ช่วยบอกคำผิดนะคะ

[harumi]

 

[aiyuki]

วั้ย!! ยูทาร์ไร้เดียงสาขนาดนี้ เซโครจะสอนยังไงเนี่ย...ดีนะที่ยูทาร์ไม่เห็นฉากเด็ดมากกว่านี้ ไม่งั้นคงต้องมาขอทดสอบกับเซโครแน่ๆเลย

[rayaiji]

ง่อวววว  ตัลล้าคคคคคคค

แก้คำผิดค่าาาา  1. ตะลุมบอน
2.แสบนิดๆ
3.ค่อยๆเอ่อล้น

[magarons]

ฟินรัวๆ น่ารักก ขอจูบด้วย ไดโนเสาร์ขี้อ้อนเอ้ยยย

[BlueCherries]

 

อยากเห็น nc อ่ะค่ะ 

[QXanth139]

บู๊นี่จัดเต็มมาก

แล้วตอนท้ายนั่นมันอะไรรรรร 

ยูทาร์อยากกินเซโครแล้วสินะ

[Mouse2U]

เวลายูทาร์อยู่ในร่างไดโนเสาร์แล้วพยายามเข้ามาออดอ้อนเซโครนี่น่ารักมากๆ เลยนะคะ ^^   

[Min*Jee]

เดี๋ยวถ้ายูทาร์มีอารมณ์จะ(กิน)ขึ้นมาเมื่อไหร่
เซโครจะสอนยังไงล่ะน้อออออ
รอตอนต่อไปน้าาาา

[nunnuns]

ยูทาร์จ๋า เมื่อรู้ความแล้วจงเผด็จศึกเซโครให้จงได้ นะ หม่อมพี่เป็นกำลังใจให้

[DKTime]

อ๋อยยยยยยยยยยยย
หลงยูทาร์หนักขึ้นทุกวันนนนนนน
รวมเล่มเร็วๆคร๊าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ

[kiolkiol]

  ชอบแร็พเตอร์ นางน่ารักกกกกกกกก

[PetitDragon]

ไดโนเสาร์ไม่ธรรมดานะเนี่ย

 

[ice.sp0211]

ยูทาร์หื่นนนน

>///<

[Glitterycandy]

ยูทาร์นี้ born on this way จริงๆ 555555

จูบแรกกกกก ><

[HanATarO]

นี่แค่เห็นว่าเค้าจูบกันนะ ถ้าเห็นมากกว่านี้ล่ะ ไม่อยากจะคิดเลย

แววหื่นออกมาเชียวนะ ยูทาร์

555

[inspirer_bear]

อ๋อยยยยย น่ารักแท้ ชอบจังๆๆๆๆ

[takara]

อิอิ น่ารักอะ

[Jibbubu]

ยูทาร์น่ารักกกกอ่ะ