หัวข้อ: ✥ Jurassic Heart ✥ดวงใจ กลายพันธุ์รัก ≯กลายรักพิเศษ❧ อานโน่≮ P.37 29/05/59

[mimasopu]

งืดดดด น่ารักมากก
พาร์ทต้นก็บู๊กันซะเลือดสาดไหงจบหวานปานมดจะมาไต่กันหละเนี่ย555
เริ่มมีพัฒนาการละนะยูทาร์ จะรอดูตอนยูทาร์กินเซโครวววเอิ๊กๆๆๆ
แม่ยกถือป้ายไฟสะบัดปอมๆเชียร์ประหนึ่งเป็นโคมไฟในห้องนอน

[Celestia]

อยาก "กิน" 

ยูทาร์รู้ตัวเมื่อไหร่เซโครเสร็จแน่ ๆ ช้ำแหง ๆ 55555

[Pumpkin]

โง้ยยยย มุม Q&A น่ารักมากเลยอะ 555 ยูทาร์ใสซื่อจนน่าแกล้ง หึหึหึ แต่พออีกไม่นานคงได้เรียนรู้อะไรขึ้นอีกเยอะ คงจะแกล้งไม่ได้แล้วล่ะ ก๊ากกกกก

อยากกิน สารภาพเลยว่าแว้บแรกที่อ่าน คือนึกถึงไดโนเสาร์ตัววเบิ้มอ้าปากกว้างอวดฟันรอจะงับเหยื่อ 555 ขัดกับความจริงของฉากนั้นมาก

[shoi_toei]

ฟรินนนน

[badbadsumaru]

จูบกันแล้ว
ยูทาร์เรียนรู้เร็วนะเนี่ย 555

[Hang]

ตอนบรรยายถึงตอนยูทาร์กัดสไปโน  ผมนี้กัดฟันตัวเองสเหมือนตัวเองเป็นยูทาร์เลยครับ...

[บูมเบส]

ยิ่งอ่านยิ่งรู้สึกรักนิยายเรื่องนี้มากขึ้นมาเรื่อยๆ

[Paparazzi]

ฟินเว่อร์เบยยยย

[kukkikkooka]

กรี๊ดดด ยูทาร์อยากกินเซโครรรรรร อิอิ

[boboman]

ฝูงแรพเตอร์สอนอะไรให้ยูทาร์เนี่ย 555555 ดีแล้วๆ คึๆๆ
อ่านตอนสุดท้ายแล้วเขินมาก ยูทาร์เห็นซื่อๆ นี่ร้ายไม่เบานะเนี่ยยย

[DarkAki]

ฮือออออออ โฮฮฮฮฮฮฮ 

ตามทันแล้ว วิ่งตามคนอื่นทันแล้วววว

โดนน้องไซโคใส่จนต้องเงยหัวจากงานมาอ่านเลย

ชอบอ่าาาาา น้องยูทาร์น่ารักมากลูกกกก โอ๊ยยยยยย ป้าล่ะอยากดึงเข้ามากอด มาฟัดจริงๆ

เซโครนี่เหมือนพี่เลี้ยงเด็กเลย ให้อารมณ์แบบ เซโครใส่ผ้ากันเปื้อน แล้วนั่งเล่านิทานให้เด็กน้อยยูทาร์ฟัง 5555

รอตอนต่อไปนะคะะะะะ

Q : น้องยูทาร์สนใจรับลูกฝูงแก่ๆแบบป้ามั๊ยลูก  5555

[neno.jann]

ผู้หญิงเป็นเพศที่อย่าคิดแหยม คึคึ ยูทาร์อยู่ในวัยกำลังเรียนรู้สินะะะะ หุหุ

[Patty_Cat]

รอๆๆๆๆๆๆเมื่อไหร่มาต่อคิดถึงยูทาร์แล้วน้าาาาาาา

[£.Ma|e¥]

อร๊ายยบย ยูทาร์ เค้าจะเอาแบบนี้ จะเอาแบบนี้ง่าาาา
น่ารักจริงๆเชี๊ยวว 

[tsubasa_6927]

ยูทาร์จะน่ารักไปไหน บอกทีว่านี่คือไดโนเสาร์กินเนื้อ นักล่ายุคดึกดำบรรพ์ผู้เป็นตำนาน แกบ้องแบ๊วมากอะ แกขี้อ้อนมาก แกติดเซโครมาก 

[nicedog]

กลายรักครั้งที่❧15



การทำงานร่วมกันของเซโครและยูทาร์ดีมากและยังดีขึ้นไปอีกเรื่อยๆ...ความเชื่อใจกันที่มีมันมากขึ้นจนแทบไม่เหลือความคลาแคลงใจทำให้งานที่ได้รับมาประสบความสำเร็จทั้งหมดโดยไม่มีการสูญเสียมากเท่าที่คาดการณ์ไว้

จากวันที่เซโครได้ขึ้นไปคุยกับคุณเลโอก็มักจะมีคำสั่งส่งผ่านมาที่โทรศัพท์โดยตรง...งานของผมที่ได้รับมอบหมายไม่ใช่แค่การได้สิทธิ์ดูแลยูทาร์เท่านั้นแต่ยังถูกตั้งให้เป็นหัวหน้าฝ่ายปฏิบัติการพิเศษโดยมียูทาร์เป็นคู่หู...

ฝ่ายที่ว่านี่คุณเลโอบอกว่าพึ่งตั้งสดๆตอนที่เจอหน้าผม ในฝ่ายเลยมีแค่ผมและยูทาร์เท่านั้น...อย่างที่บอกไปว่าเป็นฝ่ายพิเศษเพราะงั้นงานที่ถูกส่งมาจึงเป็นคำสั่งโดยตรงจากคุณเลโอซึ่งส่วนมากเนื้อหางานก็จะเป็นเรื่องเกี่ยวกับการจับไดโนเสาร์ซะเป็นส่วนมากโดยเฉพาะไดโนเสาร์ที่หลุดออกจากกรง

การที่มียูทาร์อยู่ทำให้ลดการเสียชีวิตของมนุษย์ได้อย่างมากเพราะส่วนมากยูทาร์จะสู้ตามลำพังและบางครั้งไม่จำเป็นต้องสู้ก็สามารถหยุดไดไนเสาร์ได้

ครื่นนน~

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นส่งผลให้คนที่นอนหลับสนิทอยู่บนเตียงลุกขึ้นอย่างงัวเงียแล้วยื่นมือไปคว้าอุปกรณ์สื่อสารที่ส่งเสียงดังลั่นพร้อมกับกดรับสายโดยที่ไม่ได้ดูชื่อ...

“สวัสดี...ครับ”ผมทักทายปลายสายเสียงงัวเงีย

(เสียงแบบนี้ยังไม่ตื่นสินะ)เสียงจากปลายสายทำให้ดวงตาสีเขียวอมฟ้าเบิกกว้างจนความงัวเงียที่มีหายวับไปกับตา

“คุณเลโอ!”

(ไม่ได้ดูชื่อที่โทรเข้าด้วยสินะ...เอาเถอะ...ตอนนี้มีเรื่องด่วนต้องให้พวกเธอไปเดี๋ยวนี้)เพราะน้ำเสียงที่จริงจังทำให้ผมขยับตัวนั่งให้ดีพร้อมกับเหลือบตาไปมองนาฬิกาที่บอกเวลา...

ตี3!

ผมมองตัวเลขที่หน้าปัดอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง...

มีใครโทรมาสั่งงานตอนตี3บ้างล่ะ?

“งานอะไรครับ?”ผมถามเสียงเบาเพราะยูทาร์ที่นอนอยู่ข้างผมเริ่มขยับตัวแล้วคว้าเอวผมเข้าไปกอดก่อนจะซุกหน้าลงแล้วหลับต่อ

(มีไดโนเสาร์หลุด...)อีกแล้วเหรอ?

“ครับ...เขตไหนครับ?”ผมถามต่อทันที....ช่วงนี้ไดโนเสาร์หลุดออกมาบ่อยเพราะมีการซ่อมบำรุงกรงครั้งใหญ่เลยต้องมีการปิดกระแสไฟฟ้าที่ไหลเวียนอยู่โดยรอบกรงชั่วคราว

(ไม่ใช่บนเกาะ)

“ห๊ะ?”

(มหาสมุทรแปซิฟิก...มีไดโนเสาร์หลุดทางตอนใต้ของประเทศญี่ปุ่นที่มหาสมุทรแปซิฟิกและพวกเธอต้องไปเดี๋ยวนี้!)

“เดี๋ยวครับ?...ผมไม่เคยทำงานนอกเกาะมาก่อน...อ่อ...แล้วรายละเอียด...”

(ไม่เคยก็เคยซะ...ฉันเตรียมเฮลิคอปเตอร์ไว้ให้แล้ว...ให้เวลาเตรียมตัวแค่10นาทีแล้วทางคนขับจะไปส่งพวกเธอเองส่วนเรื่องรายละเอียดไปฟังจากคนที่ชื่อไรชูเองละกัน)พอพูดจบก็ตัดสายไปทันมีทำเอาผมถึงกับมองโทรศัพท์ในมือด้วยความงงงวยก่อนจะนึกได้ว่ามีเวลาเตรียมตัวแค่10นาทีนี่นา

ไม่รู้ว่าต้องไปกี่วัน...แต่ที่ญี่ปุ่นก็คงเหมือนที่นี่ที่ยังอยู่ในหน้าร้อนเพราะงั้นไม่ต้องเตรียมเสื้อกันหนาวไปแค่ใส่เสื้อแขนยาวไปก็น่าจะพอ...เพื่อความมั่นใจพกเสื้อผ้ากับผ้าขนหนูไปเผื่อไว้ดีกว่า

“ยูทาร์ตื่นเถอะเรามีงานต้องไปทำแล้ว”ผมเอื้อมมือไปเขย่าปลุกยูทาร์ที่ยังคงหลับปุ๋ยอยู่ด้านข้าง...ปกติยูทาร์เป็นพวกที่มีการระวังตัวตัวอยู่ตลอดเวลาแต่พอมานอนในห้องนี้ทีไรยูทาร์ก็มักจะตื่นยากแบบนี้เหมือนกับว่าพอเป็นห้องนี้แล้วทำให้อีกฝ่ายรู้สึกอุ่นใจเลยหลับสนิท

“...อื้อ...เช้าแล้วเหรอ?”ยูทาร์ปรือตาขึ้นมาพร้อมคำถาม

“ยัง...แต่มีงานแล้วลุกขึ้นๆ...ไม่มีเวลาอาบน้ำแล้วเปลี่ยนชุดเร็ว”ผมบอกพร้อมกับลงจากเตียงแล้วหยิบเสื้อผ้าโยนไปให้ยูทาร์ที่ยังดูงัวเงียอยู่

กว่าจะเตรียมตัวเสร็จก็เลยสิบนาทีไปแล้วเลยต้องวิ่งไปที่เฮลิคอปเตอร์...ทันทีที่เราสองคนขึ้นไปเครื่องเฮลิคอปเตอร์ก็บินขึ้นสู่ท้องฟ้ายามค่ำคืน ช่วงการเดินทางมีเวลามากพอสมควรผมเลยนอนหลับต่ออีกตื่นโดยพิงหัวที่ไหล่ของยูทาร์แล้วปล่อยให้สติหายไปอย่างเชื่องช้า

“...เซโครถึงแล้วนะ...เซโคร...”เสียงทุ้มที่ดังขึ้นปลุกผมให้ตื่นจากการหลับยาว ภาพแรกที่เห็นคือดวงตาสีเหลืองอำพันที่แสนคุ้นเคยจ้องมองมา

“...ยูทาร์...ถึงแล้วเหรอ?”

“อื้อ...ลงกันเถอะ”

เซโครค่อยๆยันตัวขึ้นแล้วหยิบกระเป๋าสะพายที่วางไว้ด้านข้างขึ้นมาก่อนจะลงจากเฮลิคอปเตอร์ตามยูทาร์ไป...ตอนนี้พวกเราอยู่ที่ท่าเรือแห่งหนึ่งทางใต้สุดของประเทศญี่ปุ่นน้ำทะเลสีฟ้าสวยแต่ไม่มีหาดแปลว่าที่นี่คงเป็นสถานที่สำหรับทำประมง

“สวัสดีครับ...คุณไทรแอสซิก เบนซ์ ฟงเซ่ใช่ไหมครับ?”เสียงทุ้มของผู้ชายคนนึงดังขึ้นทำให้ผมและยูทาร์หันไปอย่างพร้อมเพรียง...ชายร่างสูงที่ใส่สุดดำน้ำไว้ด้านในแล้วคลุมด้วยเสื้อแขนยาวเดินตรงเข้ามาหาพวกเราก่อนจะจับมือทักทายกัน

“ครับ...เรียกผมเซโครก็ได้...ส่วนนี่...”

“ผมชื่อยูทาร์”คนที่ยืนอยู่ด้านข้างแนะนำตัวบ้าง

“ครับ...ผมชื่อไรชู...คุณเลโอติดต่อมาว่าพวกคุณจะช่วยเราได้...รีบไปกันเถอะครับเรือกำลังจะออกแล้ว”อีกฝ่ายทักทายก่อนจะนำพวกเราไปที่เรือใหญ่ที่ติดอาวุธไว้พร้อมเหมือนกำลังจะไปสงครามที่ไหนสักที่

“ผมขอถามหน่อยว่าไดโนเสาร์ที่หลุดไปพันธุ์อะไรครับ?”ผมถามขึ้นระหว่างเดินตามคุณไรชูเข้าไปด้านในเรือ

“พร็อกนาโทดอน”

“ห๊ะ?...คุณพูดจริงเหรอ?”ผมถามย้ำอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ

“ใช่...ไดโนเสาร์ที่หลุดไปคือพร็อกนาโทดอน...ไดโนเสาร์กินเนื้อที่ใหญ่ที่สุดที่อาศัยอยู่ในทะเล...ความยาวสูงสุดที่วัดได้คือ15เมตรหนักกว่า7ตันแถมยังมีฟันที่แสนคมกริบที่สามารถกัดเปลือกแอมโมไนต์ได้เป็นที่มาขอฉายาที่ว่า ‘ฟันที่แข็งเหมือนเหล็ก’...”คุณไรชูอธิบายลายละเอียดให้ฟังแล้วตรงเข้าไปยังห้องบังคับเรือ

มีคนมากมายอยู่ในห้องนี้ทั้งคอยควบคุมเรือ...คอยดูจอมอนิเตอร์และคอยดูเรด้าที่อยู่บนจอกลางห้อง...แค่เห็นก็พอเดาได้แล้วว่าตำแหน่งสีแดงที่กำลังเคลื่อนไหวอยู่บนจอนั่นคือพร็อกนาโทดอนที่กำลังเคลื่อนไหวอยู่

“พวกเรากำลังตามเรด้าไปอีกประมาณชั่วโมงถึงจะตามทัน...ผมอยากรู้ว่าคุณจะช่วยพวกเราได้ยังไงโดยที่ไม่ให้พร็อกทาโนดอนได้รับบาดเจ็บมากนักเพราะผมต้องนำมันไปยังสวนสัตว์ต่ออีก”คุณไรชูหันมาถามผมที่ยืนอยู่ด้านหลัง

“คุณเลโอบอกมาว่ายังไงล่ะครับ?”ผมลองถามดู

“บอกมาแค่ว่าพวกคุณจะจัดการให้เราเองแค่นั้นแหละครับ”คำตอบที่ได้รับทำให้ผมรู้ว่าคุณเลโอไม่ได้บอกเรื่องยูทาร์ให้รู้...นั่นทำให้ผมไม่มั่นใจว่าสามารถให้ยูทาร์กลับเป็นไดโนเสาร์เพื่อจัดการได้รึเปล่าหรือต้องปิดบังความจริงเอาไว้...

ตั้งแต่ตอนที่ยูทาร์กลับร่างไม่ได้วันต่อมาผมก็ทำการฝึกซ้อมให้ยูทาร์โดยให้กลายร่างเป็นไดโนเสาร์และกลับมาเป็นมนุษย์...ใช้เวลาหลายอาทิตย์กว่าที่จะประสบความเร็จจนตอนนี้ยูทาร์สามารถเปลี่ยนร่างได้ตามใจแล้ว นอกจากนั้นผมยังสอนยูทาร์ว่ายน้ำด้วย

“เซโคร...”

“เดี๋ยวดูสถานการณ์แล้วค่อยว่ากัน”ผมกระซิบตอบยูทาร์ที่ยื่นหน้ามาใกล้เบาๆ

บางทีอาจไม่ต้องถึงขั้นให้ยูทาร์กลายร่างก็ได้

เซโครและยูทาร์ออกไปเตรียมตัวด้านนอกเมื่อเมื่อใกล้ถึงที่หมายแล้ว...ลมทะเลที่พัดมาพร้อมไอแดดกลายเป็นลมร้อนๆถ้าอยู่นานๆหน้าผมอาจไหม้ได้เลย

ผืนน้ำสีฟ้าครามที่สงบนิ่งราวกับทะเลปกติ...มันคงเป็นทะเลปกติที่มีเรือออกมาว่านแหหรือหาปลาแต่ไม่ใช่ในตอนนี้ ตอนที่มีพร็อกนาโทดอนว่ายอยู่ในทะเล...ถ้าพูดถึงนักล่าแห่งท้องทะเลที่น่ากลัวที่สุดก็คงไม่พ้นไดโนเสาร์ตัวนี้หรอก...

ไดโนเสาร์ที่สามารถกัดเปลือกแอมโมไนต์ได้ง่ายๆเหมือนกับกำลังเคี้ยวขนมหวาน...ไม่ต้องคิดเลยว่าถ้าเปลี่ยนจากเปลือกแข็งๆเป็นเนื้อมนุษย์หรือปลาขนาดใหญ่จะเป็นยังไง...

ไม่ใช่แค่มนุษย์ที่จะแย่ถ้าเรายังปล่อยมันไว้แบบนี้แต่ระบบนิเวศแถวนี้ก็จะถูกทำลายลงเพราะพร็อกนาโนดอนจะล่าทุกอย่างที่มีชีวิตและเคลื่อนไหว

“มันอยู่ตรงนั้น”คุณไรชูชี้ไปตรงกลางทะเลที่อยู่ด้านหัวเรือ...บริเวณนั้นมีน้ำสีแดงลอยขึ้นมาปะปนกับน้ำทะเล

คงต้องถามนะว่าเป็นอะไร...มันคงเป็นอย่างอื่นไม่ได้ถ้าไม่ใช่เลือด

ไม่ต้องรอนานซากปลาตัวใหญ่ที่ถูกกัดจนเละไปทั้งตัวก็ลอยตามขึ้นมาทำให้ข้อสันนิษฐานที่ผมคิดมันเป็นจริงมากขึ้น...ถ้าไม่รีบหยุดมันอาจเกิดเรื่องใหญ่ก็ได้

“เซโคร...มันอยู่นั่น”เสียงทุ้มจากคนด้านหลังดังขึ้นพร้อมกับชี้ไปที่ใต้เรือ...เงาขนาดใต้ว่ายผ่านด้านใต้ไปอย่างรวดเร็วจนแทบมองไม่ทันแต่ไม่ผิดแน่...

เงานั่นต้องเป็นพร็อกนาโทดอนแน่นอน

ตึง!

เสียงอะไรบางอย่างกระแทกกับเรือดังขึ้นในจังหวะเดียวกับตัวเรือโคลงเคลงไปมาจนผมต้องคว้าขอบเรือจับไว้แน่นกันไม่ให้ตกลงไปในทะเล

“มันกำลังโจมตีเรือ!...ทุกคนระวังตัวด้วย!”คุณไรชูตะโกนบอกทุกคนที่อยู่รอบๆ

ตึง!!

การกระแทกครั้งที่สองเกิดขึ้นตามมาติดและดูท่าจะรุนแรงกว่าเดิมด้วย...ถึงเรือนี้จะลำใหญ่แต่ถ้าถูกเจาะจากด้านข้างเรือต้องคลิกคว่ำแน่....ต้องรีบจัดการแต่ไม่รู้ว่าควรจะจัดการยังไงดีนี่สิ

“หว๋า....ช่วยผมด้วย!!!”เสียงของชายคนตะโกนออกมาเมื่อพลัดตกลงไปจากเรือ...เซโครวิ่งเข้าไปหาแล้วพยายามคว้ามืออีกฝ่ายแต่ในจังหวะที่มือของเรากำลังจะจับกันเงาขนาดใหญ่ด้านใต้ก็กระโจนขึ้นมาพร้อมกับอ้าปากขนาดใหญ่ออกกว้าง...

เพียงพริบตาเดียวชายที่กำลังจะคว้ามือผมก็หายไปในปากของมันอย่างรวดเร็ว

“เซโคร!”ยูทาร์ที่เห็นท่าไม่ดีรีบคว้าตัวผมไปกอดไว้แน่น...ตอนนี้ตัวผมคงสั่นราวกับลูกนก ภาพเหตุการณ์เมื่อครู่ยังคงติดตาอยู่จนถึงตอนนี้

“...ยูทาร์...ผม...ผมช่วยเขาไม่ได้...”ผมบอกออกไปด้วยความเสียใจแล้วหลับตาลงเพื่อตั้งสติ...ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่ผมจะปล่อยโฮออกมาดังนั้นผมต้องตั้งสติให้ดี

“เซโคร...ไม่เป็นไร...คุณพยายามดีที่สุดแล้ว”เจ้าของเสียงทุ้มกอดผมแน่นขึ้นแล้วลูบหัวผมเบาๆเป็นการให้กำลังใจ

“เราต้องทำอะไรสักอย่าง”

“อืม...ให้ผม...”

“ไม่ได้...ยูทาร์ห้ามลงไปนะเห็นแล้วนี่ว่ามันรวดร็วแค่ไหนถึงยูทาร์จะว่ายน้ำได้แต่ความเร็วสู้พร็อกนาโทดอนไม่ได้หรอก”ผมรีบพูดแทรกทันทีเมื่อรู้ว่ายูทาร์คิดจะทำอะไร

“แต่...”

ตึง!

ตึง!!

การกระแทกครั้งต่อมาดังขึ้นติดๆกันเหมือนไดโนเสาร์ในน้ำจะรู้ว่าถ้าทำแบบนี้จะมีอาหารตกลงไป...ด้วยแรงกระแทกที่รุนแรงทำให้มีคนตกลงไปเพิ่มอีกหลายคน...เสียงโหยหวนที่ดังตามมาทำให้ผมต้องเม้มปากแน่นแล้วคิดอย่างหนักว่าควรจะทำยังไงดี

“คุณใช้ปืนที่ติดอยู่ยิงมันสิ”ผมตะโกนบอกคุณไรชู

“ตอนนี้กำลังใส่ลูกอยู่...ถ้าพร้อมแล้วพวกเขาจะยิงเลย”อีกฝ่ายตะโกนกลับมาโดยที่มือของข้างหาที่ยึดเกาะไว้แน่น

ปัง!

ปัง!

ดูท่าจะพร้อมแล้วสินะ...เหลือแค่ดูว่ามันจะได้ผลรึเปล่า?

อาวุธที่มนุษย์สร้างขึ้นโดยใช้เทคโนโลยีขั้นสูงจะสามารถเอาชนะอาวุธที่มีเพียงเขี้ยวอันแหลมคมเมื่อหลายร้อยล้านปีก่อนได้รึเปล่า...ถ้าได้ก็คงดีแต่ถ้าไม่ได้...

คงต้องคิดใหม่แล้วว่าเราควรจะชุบชีวิตพวกมันขึ้นมารึเปล่า

กรรร!!

ตึงง!!

เสียงคำรามดังขึ้นพร้อมแรงกระแทกที่ทำให้ตัวผมลื่นไถลออกจากยูทาร์แล้วล่วงออกไปจากเรือท่ามกลางความตกใจของคนที่อยู่รอบๆ ดวงตาสีเหลืองอำพันด้านบนเบิกกว้างขึ้นแล้วพยายามเอื้อมมือมาคว้ามือผมไว้แต่ก็ไม่ทัน ร่างกายผมตกลงมาในน้ำทะเลแล้วจมลงมาก่อนจะลอยขึ้นมาช้าๆจนสามารถหายใจออกมาได้

“แฮ่ก...”ยังไม่ทันได้พักหายใจผมก็สังเกตเห็นเงาขนาดใหญ่ด้านที่อยู่ด้านใต้ตัวเอง

“เซโคร!!”เสียงตะโกนเรียกชื่อผมดังลั่นพร้อมกับร่างที่แสนคุ้นเคยที่กระโดดตามลงมา

“ยูทาร์...”

กรรร!!!

ตู้มมม!

ยังไม่ทันที่จะพูดจบประโยคร่างกายของยูทาร์ก็กลายร่างเป็นไดโนเสาร์ขนาดใหญ่ ทันทีที่ถึงผิวน้ำปากขนาดใหญ่อ้าออกกว้างจนเห็นเขี้ยวแทบทุกซี่พร้อมกับกัดเข้าที่ส่วนหัวของไดโนเสาร์ใต้น้ำอย่างรวดเร็วจนน้ำทะเลกระจายตัวออกกว้าง

“แค่ก!...”ผมนี่แทบทรงตัวว่ายไม่ได้เลย

ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเกิดอะไรขึ้นใต้น้ำนั่นแต่กระแสน้ำที่เปลี่ยนไปอยู่ตลอดเวลาทำให้รู้ว่าทั้งคู่กำลังสู้กันอยู่แน่และเป็นการต่อสู้ที่ยูทาร์เสียเปรียบที่สุด...ไดโนเสาร์บกต่อสู้กับไดโนเสาร์น้ำในน้ำ

เป็นสถานการณ์ที่แย่มาก!

พรึ่บ!

กรรร!

กรรร!

ร่างของไดโนเสาร์ทั้งสองตัวผุดขึ้นมาจากใต้น้ำพร้อมส่งเสียงคำรามใส่กันอย่างไม่มีใครยอมใคร...ยูทาร์เป็นฝ่ายที่เข้าไปโจมตีก่อนโดยพยายามใช้เขี้ยวอันแหลมคมกัดเข้าไปที่ส่วนคอของอีกฝ่ายแต่พร็อกนาโทดอนที่ได้เปรียบในน้ำเหมือนจะรู้ทันเลยใช้หางสะบัดเพื่อโจมตีจนยูทาร์หงายท้องไปอีกฝั่งนึง

“ยูทาร์!!”ผมตะโกนเรียกด้วยความเป็นห่วงโดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่าเสียงนั้นทำให้พร็อกาโทดอนหันมามองก่อนจะเปลี่ยนเป้าหมายว่ายมาหาผมแทนด้วยความเร็วที่เพิ่มขึ้น

กรรร!!

ไดโนเสาร์กลายพันธุ์ที่จมน้ำไปโผล่ขึ้นมาเหนือน้ำอย่างรวดเร็วพร้อมกับส่งเสียงคำรามราวกับจะเรียกให้พร็อกนาโทดอนหันไปสนใจตนเองแต่ดูเหมือนว่าจะไม่ได้ผล...ปากขนาดใหญ่อ้าออกเมื่อใกล้ถึงเหยื่อซึ่งก็คือผม...

การรอความช่วยเหลือโดยไม่ทำอะไรมันไม่ใช่นิสัยผมด้วยสิ

กรรร!!

เซโครอาศัยจังหวะที่ปากของพร็อกนาโทดอนอ้าออกดำลงไปข้างใต้อย่างรวดเร็วเพื่อหลีกหนีจากฟันอันแหลมคมที่เรียงรายอยู่ในปากใหญ่นั่นแล้วเกาะเข้าที่ส่วนหัวนั่นอย่างรวดเร็วจนพร็อกนาโทดอนส่งเสียงคำรามออกมาพร้อมดำลงไปใต้น้ำลึกก่อนจะพลิกตัวแล้วว่ายขึ้นด้านบนอย่างรวดเร็ว...

“แค่ก!...”ผมสำลักน้ำแทบจะทันทีที่ร่างของพร็อกนาโทดอนกระโจนขึ้นมาบนผิวน้ำแล้วพลิกตัวไปมาก่อนจะกลับลงสู่ผืนน้ำอีกครั้งนึง

กรรร!!

อาจเป็นเพราะพร็อกนาโนดอนมัวแต่สนใจผมอยู่เลยลืมไปว่ามียูทาร์ที่คอยจังหวะอยู่...พอได้โอกาสยูทาร์ก็พุ่งเข้ามาเต็มแรงจากใต้น้ำ เขี้ยวเคลือบพิษอันแหลมคมตรงเข้าที่ส่วนใต้ของร่างกายที่อ่อนนุ่มอย่างไม่พลาดเป้าเลยสักนิด

กรรร!!

เสียงร้องอันแสนเจ็บปวดดังรอดมาจากพร็อกนาโทดอนที่ตอนนี้ส่วนคออยู่ภายในปากของยูทาร์และอีกไม่นานพิษที่เขี้ยวก็คงจะออกฤทธิ์...การต่อสู้อันยาวนานก็จะจบลงสักที

“...แค่ก...ยูทาร์...เก่งมาก”ผมว่ายไปข้างๆยูทาร์พร้อมกับลูบที่ต้นแขนของไดโนเสาร์พันธุ์ผสมเบาๆแทนการชมเชย

งื๊ดดด~

“คุณไรชูได้ยินผมไหมครับ?”

“...ครับ”ไม่นานเจ้าของชื่อก็ชะโงกหน้าลงมาก่อนจะเบิกตากว้างเมื่อเห็นภาพตรงหน้า...ลูกเรือหลายคนที่ตามมาต่างก็ตกใจมากจนบางคนถึงกับหงายหลังไปเลย

“เตรียมตาข่ายจับพร็อกนาโทดอนมาไหมครับ?”ผมตะโกนถามไปอีกครั้ง

“อ่อ...เตรียมมาครับ”

“ผูกมันไว้ที่ท้ายเรือแล้วโยนมาเลยครับเดี๋ยวผมกับยูทาร์จะจัดการให้”

“ยูทาร์?”อีกฝ่ายดูจะสงสัยว่าไหนคือยูทาร์

“นี่ไงครับยูทาร์”ผมชี้ไปที่ไดโนเสาร์ด้านข้างที่ยังไม่ปล่อยพร็อกนาโทดอนออกจากปาก

“...”ความเงียบที่ได้รับคงแปลความหมายได้ว่าตกใจจนทำตัวไม่ถูกแล้วสินะ

(มีต่อ)

[nicedog]

(ต่อคะ)


เมื่อเอาเจ้าพร็อกนาโทดอนไปไว้ในตาข่ายด้านหลังเรือแล้วผมกับยูทาร์ก็กลับขึ้นไปบนเรือโดยใช้บันไดที่หย่อนลงมาให้...โชคดีที่กระเป๋าที่ผมเอามาไม่ได้ตกไปด้วยทำให้มีเสื้อผ้าเปลี่ยนโดยไม่ต้องทนหนาวจนถึงท่าเรือ

“อ่อ...คุณเซโคร”เสียงของคุณไรชูทำให้ผมที่กำลังนั่งดื่มน้ำชาอยู่กับยูทาร์หันไปมอง

“ครับ?”

“ผมอาจละราบละล้วงไปแต่...คุณยูทาร์นี่...อ่อ...”

“เขาเป็นไดโนเสาร์พันธุ์ผสมที่มียีนของมนุษย์อยู่ด้วยเลยทำให้กลายร่างได้ครับ”ผมตอบกลับไปทันที...ไม่ต้องรอให้พูดจบก็พอรู้ว่าอีกฝ่ายสงสัยอะไรอยู่

“ครับ...แล้วคุณไม่กลัวเขาเหรอ?”คุณไรชูถามโดยเหล่มองยูทาร์ที่ดื่มชาอยู่ด้านข้าง

“ถ้าผมกลัวก็คงไม่มากับเขาแค่2คนหรอกครับ”คำตอบแทบไม่ต้องคิดเลยล่ะ

“ทั้งที่เขา...เป็นไดโนเสาร์เหรอครับ?”

“ครับ...ไม่ว่าจะเป็นอะไรเราสามารถสร้างความเชื่อใจและไว้ใจได้ถึงจะใช้ได้แค่บางพันธุ์ก็เถอะ...คุณก็ลองทำได้นะแต่ลองพวกกินพืชที่เป็นมิตรก่อนดีกว่า”คำแนะนำที่บอกไปทำให้เจ้าของคำถามคลี่ยิ้มออกมาบางๆ

ผมกับเซโครกลับมาถึงเกาะในช่วงบ่ายของวันและได้รับการอนุมัติให้พักได้โดยไม่ต้องไปเข้าเวรเหมือนวันอื่นๆผมเลยรีบตรงเข้าห้องแล้วเข้าไปอาบน้ำทันที...ถึงจะเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วแต่น้ำทะเลก็เหนียวตัวมากถ้าไปอาบน้ำคงนอนไม่หลับแน่...

ภารกิจวันนี้ถือว่ายากที่สุดที่เคยทำมา...ยูทาร์อยู่ในสถานะที่เสียเปรียบในทุกๆด้าน ที่เรารอดมาได้อาจเป็นเพราะดวงหรือโชคช่วยแต่จะหวังพึ่งดวงทุกครั้งก็คงไม่ได้...วันนี้ทำให้ผมเห็นว่าตัวเองยังมีข้อบกพร่องอยู่มากและต้องทำการปรับปรุงมันโดยเร็วด้วย

“เซโคร”เสียงเรียกดังขึ้นพร้อมกับเตียงที่ยุบตัวลง

“...อะไรยูทาร์”ผมพลิกตัวที่นอนอยู่กลางเตียงไปหาอีกฝ่ายที่ทิ้งตัวลงข้างๆ

“อยากจูบ”คำของ่ายๆที่ไม่ง่ายต่อการกระทำเลยสักนิดเดียว...ตั้งแต่ที่ผมยอมให้จูบก็มักจะขอจูบผมอยู่เสมอ...

บางทีคงถึงเวลาจริงจังเรื่องของเราสักทีแล้วละมั้ง

ถ้าผมไม่สอนก็คงไม่มีทางรู้แน่

“ที่จะจูบนี่รู้ไหมว่ามันหมายถึงอะไร?”ผมถามออกไปแล้วลุกขึ้นนั่งบนเตียงพร้อมมองหน้าอีกฝ่ายเพื่อเอาคำตอบ

“ก็ปากแตะปาก...ลิ้นแตะลิ้น?”

“ไม่ใช่แบบนั้นสิ!”ผมตะโกนกลับไปเมื่อได้ยินประโยคลามกพวกนั้น

“ไม่ใช่เหรอ?...ก็ทุกครั้งที่จูบก็...”

“ผมไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น...โอเค...ผมอาจพูดเร็วไปหน่อย...เอาใหม่นะ...ยูทาร์คิดว่าจูบต้องไว้ทำกับใครล่ะ?”ผมลองเปลี่ยนคำถามดู

“...กับเซโคร”ยูทาร์นิ่งไปสักพักแล้วตอบ

“ก็ถูกแต่...ยังไม่ใช่...งั้นผมเป็นอะไรกับยูทาร์ล่ะ?”

“...คนรัก?”ยูทาร์ตอบเสียงเบาเหมือนไม่แน่ใจในคำตอบ

“อืม...คนรักเรียกอีกอย่างว่าเป็นแฟนกัน”

“เป็นแฟนกัน...แฟน...”ยูทาร์พูดทวนเพื่อจำศัพท์คำใหม่ที่ไม่เคยได้ยิน

“แล้วรู้ไหมว่าทำยังไงถึงจะเป็นแฟนกันได้?”ผมถามต่ออีก

“...ตอนนี้เราไม่ได้เป็นแฟนกันเหรอ?”ยูทาร์ถามพร้อมกับเด้งตัวขึ้นมานั่งแล้วมองหน้าผมอย่างงงๆ

“ใช่...ตอนนี้เรายังไม่ได้เป็นแฟนกัน”

“ทั้งที่เราจูบกันแล้วน่ะเหรอ?”

“นั่นเพราะนายนั่นแหละยูทาร์!”ผมชี้หน้าแล้วพูดเสียงดังทันที

“ผม?...ทำไม?”ดูเหมือนเจ้าตัวจะไม่รู้เรื่องอะไรเลยสินะ

“คนที่เป็นฝ่ายมาจูบน่ะก็ต้องเป็นฝ่ายขอเป็นแฟนสิ!”ทำไมถึงบื้อได้ขนาดนี้นะยูทาร์

“ผม...ต้องขอเซโครเป็นแฟน?”

“ใช่แล้ว”ผมพยักหน้าพร้อมตอบคำถามนั่น

“ขอเป็นแฟนครับ?”

“...”ผมถึงกับทำหน้านิ่งทันทีที่ได้ยินประโยคนั้นดังออกมา...

คือ...มันง่ายไปหน่อยไหม?

คำพูดก็ไม่โรแมนติกสักนิดแถมน้ำเสียงยังทื่อๆเหมือนขออาหารงั้นแหละ...

นี่มันขอคนที่ชอบเป็นแฟนนะไม่ใช่ขออาหารกิน!

“ขอแล้วนะ...จูบนะ”ยูทาร์พูดขึ้นแล้วทำท่าจะคว้าตัวผมเข้าไปจูบแต่คิดเหรอว่าผมจะยอมง่ายๆ

“ไม่...แบบนั้นมันไม่เรียกว่าขอคบหรอกนะ”ผมใช้มือยันหน้าของยูทาร์ไว้แล้วบอกเสียงแข็ง

“ขอคบ?...เหมือนขอเป็นแฟนใช่ไหม?”

“ใช่”

“งั้นเซโครลองทำให้ดูหน่อยสิ”คำพูดของยูทาร์ทำให้ผมกระพริบตาปริบๆ...

นี่ผมต้องทำให้ดูด้วย?

“เฮ่อ...ก็ได้ๆ...ถือว่าทำไม่เป็นหรอกนะ”

“...”ยูทาร์จ้องมาที่ผมราวกับจะจดจำทุกอย่างที่ผมทำโดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่าสายตาที่จ้องมานั่นทำให้ผมหน้าร้อนขึ้นมากแค่ไหน...
นี่มันเป็นการสารภาพักครั้งแรกเลยนะแถมยังไม่มีเวลาเตรียมตัวอีก

เอาเป็นว่าจะทำให้ดีที่สุดละกัน...

“ยูทาร์...”ผมเรียกพร้อมกับขยับเข้าไปหาอีกฝ่ายที่นั่งนิ่งอยู่ด้านหน้า

“ครับ”ดวงตาสีเหลืองอำพันที่จ้องมาทำให้หัวใจผมเต้นเร็วขึ้นด้วยความเขินและตื่นเต้น...พอข่มใจได้ผมก็ยกมือขึ้นสัมผัสที่ใบหน้าของอีกฝ่ายเบาๆ...

“ผมรักยูทาร์นะ...เป็นแฟนกับผมนะครับ?”พูดเองใจเต้นเองแถมยังเต้นเร็วจนอยากจะหลับตาไปให้รู้แล้วรู้รอดเลย

พรึ่บ!

ตุบ!

ยังไม่ทันได้ตั้งตัวร่างกายผมก็ถูกยูทาร์จับให้นอนหงายลงบนเตียงพร้อมกับขึ้นมาคร่อมอย่างรวดเร็ว...สายตาที่จ้องมาทำให้ผมต้องเม้มปากตัวเองไว้แน่น...

ทำไมยูทาร์ถึงหล่อได้ขนาดนี้นะ?

“ครับ”เสียงกระซิบเบาๆที่หูทำให้ขนทั่วตัวลุกขึ้นโดยอัตโนมัติ

“...อะไร?”ผมถามเสียงสั่น

“เป็นแฟนกันไง...ผมต้องพูดตกลงด้วยนี่...ผมตกลงเป็นแฟนกับเซโคร”เสียงทุ้มกระซิบต่ออีกครั้งแล้วจูบเบาๆที่ต้นคอผม

“ยูทาร์...”อย่าทำมากไปกว่านี้เพราะผมอาจเป็นลมได้ง่ายๆ

“ผมรักเซโคร...รักมากที่สุด...เป็นแฟนกันผมนะครับเซโคร?”น้ำเสียงทุ้มต่ำพูดขึ้นอย่างอ่อนโยนโดยที่ยูทาร์เงยหน้าขึ้นมาสบตากับผมในระหว่างที่ขอเป็นแฟน

แบบนี้สิ...ที่อยากได้แต่มันมากไปหน่อย...ไม่คิดว่าจะรู้สึกดีมากขนาดนี้

“อื้อ...เป็นแฟนกันแล้วนะ”ผมยกมือขึ้นโอบคอยูทาร์ไว้แล้วบอกออกไปด้วยรอยยิ้ม

“งั้นผมจูบนะ”ดูท่าไดโนเสาร์ตรงหน้าจะชอบจูบผมจริงๆเลยนะ...

เอาเถอะ...ตอนนี้ก็ไม่มีเหตุผลอะไรให้ปฏิเสธนี่นา

“ได้สิ”คำพูดผมแทบถูกกลืนไปเมื่อได้รับสัมผัสจากคนตรงหน้า...ความร้อนรุ่มที่ถูกส่งผ่านมาทำให้ร่างกายแทบหลอมละลาย

“อึก!...อื้ออ...”เสียงครางดังขึ้นเมื่อลิ้นร้อนๆรุกเข้ามาภายในอย่างเชื่องช้าแต่กลับเต็มเปี่ยมด้วยความรู้สึกที่ยากจะอธิบาย...ตัวตนของยูทาร์ทำให้ผมมีความสุขมากเหลือเกิน

“...อ่า!....”คนใต้ร่างดันคนที่กระหน่ำจูบออกไปเมื่อทนรับแรงจูบมากกว่านี้ไม่ไหวแต่คนด้านบนดูจะยังไม่พอเพราะสายตาที่จ้องมานั้นราวกับจะกลืนกินผมไปทั้งตัว

“...เซโคร...ขออีกได้ไหม?...”เสียงทุ้มที่เต็มไปด้วยอารมณ์ถามขึ้นอีกครั้งแต่ครั้งนี้อีกฝ่ายกลับไม่รอคำตอบริมฝีปากร้อนประกบลงมาอย่างรวดเร็วและรุนแรงจนผมได้แต่ครางออกมาเบาๆแล้วเงยหน้ารับจูบนั้นครั้งแล้วครั้งเล่า

.................................................................................
มุมให้ความรู้เรื่องไดโนเสาร์



พร็อกนาโทดอน(prognathodon)เป็นสัตว์เลื้อยคลานทะเลในกลุ่มโมซาซอร์ที่ใหญ่ที่สุดในปัจจุบัน(ในอดีตเคยเป็นไฮโนซอรัสที่ใหญ่ที่สุด) มันมีความยาว 15 เมตรและอาจหนักถึง 7 ตัน

อาหารที่พร็อกนาโทดอนชอบกินคือหอยแอมโมไนต์เพราะฟันของมันคมและแข็งแรงมาก มันจึงสามารถกัดเปลือกแอมโมไนต์ได้ และเรายังเคยพบรอยฟันของพร็อกนาโทดอนบนเปลือกแอมโมไนต์ด้วย(เป็นที่มาของฉายา "ฟันที่แข็งเหมือนเหล็ก")นอกจากนี้ พร็อกนาโทดอนยังกินทุกอย่างที่ขวางหน้า
ขอขอบคุณข้อมูลและรูปภาพจาก : https://th.wikipedia.org/wiki/พร็อกนาโทดอน
............................................................................
สวัสดีคะ

มาอัพต่อแบบเต็มตอนเลยคะ

ฉากบู๊ในน้ำอ่านแล้วเป็นยังไงกันบ้างคะ?...เอาตรงๆเลยคือไม่มั่นใจเพราะฉากนี้ไม่มีตัวอย่างให้ดู(ปกติเวลาแต่งฉากต่อสู้ก็จะเอาจากในหนังมาคะ)

ในตอนนี้ทั้งคู่เป็นแฟนกันแล้วววว

กว่าจะเป็นแฟนกันได้นานมากจริงๆ(คนแต่งก็ลุ้นจนเหนื่อยแล้วคะ55)

ตอนพี่แล้วมีแต่คนอยากให้เซโครโดนกด...อยากบอกว่าโดนแน่คะแต่ไม่ใช่ช่วงนี้คงจะเป็นตอนท้ายๆของเรื่องคะ

เรื่องนี้ตอนแรกไม่คิดจะแต่งยาวขนาดนี้แต่พอแต่งไปแต่งมาแล้วติดลมซะงั้นแต่ทุกอย่างก็ต้องมีตอนจบเพราะงั้นทุกคนที่อ่านเตรียมนับถอยหลังได้เลยคะ เท่านี่นับๆดูเหลือไม่น่าเกิน6ตอน(มั้ง)

ยังไงก็ขอบขอบคุณทุกๆคำติชมนะคะ...จะนำคำของทุกคนไปปรับแก้เพื่อให้เรื่องนี้สมบูรณ์ยิ่งขึ้นคะ^^

มุมตอบคำถาม

มาเริ่มกันที่คำถามแรกของคุณ Piyanud Pilakerd จากเพจเฟสบุ๊คนะคะ ถามมาว่า "ยูทาร์ชอบร่างกายส่วนไหนของเซโครมากที่สุด อิอิอิ(เห็นเขาเล่นเราก็เอากับเขาบ้างดีกว่า)"

ไรท์ : คำถามมาแล้ว...ยูทาร์ว่ายังไงล่ะ?
ยูทาร์ : ...ชอบหมดเลย...ถ้าเป็นเซโครไม่ว่าส่วนไหนก็ชอบ
ไรท์ : เหมาหมดแบบนั้นไม่ได้สิ...มีที่ที่ชอบเป็นพิเศษไหม?
ยูทาร์ : ชอบเป็นพิเศษ...
          ก็มีนะ
ไรท์ : นั่นแหละๆ...ตรงไหน?
ยูทาร์ : ดวงตา
ไรท์ : ดวงตา?
ยูทาร์ : อืม...ดวงตาสีเขียวอมฟ้าของเซโคร...เป็นดวงตาที่สวยมากเลยเวลามองรู้สึกเหมอนผ่อนคลายมากราวกับอยู่ในธรรมชาติเลย
          แต่ที่ชอบที่สุดก็ตอนที่ดวงตาสีเขียวอมฟ้านั้นสะท้อนภาพผมอยู่....(เริ่มเพ้อ)
ไรท์ : โอเคๆ...เราไปคำถามต่อไปดีกว่าเนอะ

คำถามต่อมาจากคุณ Past- Zeit เว็บเด็กดี ถามมาว่า "Q : อยากให้ยูทาร์มีน้องจัง (เป็นไดโนเสาร์ผสมมนุษย์เหมือนกัน)จะมีโอกาสไม๊คะ อยากเห็นโมเม้นเเบบ หวงน้องสาว อิอิ"

คำถามนี้ขอตอบให้ละกันนะคะ...สำหรับน้องสาวไม่มีนะคะ ขออภัยหากอยากเห็นแต่ถ้าเป็นไดโนเสาร์ที่มียีนส์ของมนุษย์เหมือนกันนั้นจะมีคะ บอกเลยก็ได้ว่าเดี๋ยวทั้งคู่จะมีลูกเลี้ยงคะ

คำถามสุดท้ายของวันนี้จากคุณ Plam2009 เว็บเด็กดี ถามมาว่า "อยากถามว่า//ในเมื่อยูทาร์คุงจูบเป็นแล้วไม่ลองไปหาพี่โน่ว่าขอวิธีทำ...เอ่อ...นั่นแหละ. หน่อยหรอยูทาร์ เซโครจะได้มีความสุขไง เซโครชอบนะถ้ายูทาร์ทำอะ//พูดกอกหู //ไม่ค่อยหื่นหาเรื่องให้ไรท์แต่ง nc. หุหุ"

ไรท์ : ...ตามนั้นแหละ ขอเชิญพี่โนว่า เซโครและยูทาร์ร่วมกันตอบคำนี้คะ
โนว่า : ทำต้องมาถามฉันล่ะ?(ทำหน้าเครียด)
ยูทาร์ : เซโครจะมีความสุขเหรอ?(หันไปถามเซโครซื่อๆ)
เซโคร : ยะ...อย่าไปเชื่อนะยูทาร์(เสียงสั่นหน้าแดงก่ำ)
ยูทาร์ : เซโครหน้าแดงแจ๋เลย
เซโคร : หยุดพูดเถอะยูทาร์...แล้วพี่โนว่าก็ห้ามสอนด้วย!(หันไปบอกพี่โนว่าเสียงดัง)
โนว่า : ห๊ะ?...สอนอะไร?...พี่ทำไม่เป็นถ้ากับผู้หญิงพอได้แต่กับผู้ชายนี่...
เซโคร : ไม่ต้องอธิบายก็ได้พี่!
ยูทาร์ : พี่โนว่ารู้เหรอว่าทำยังไง?...เห็นบอกว่าเซโครจะรู้สึกดีด้วยอยากรู้จัง(หันไปถามพี่โนว่าแทน)
โนว่า : ...อ่อ...ไม่รู้..เอาเป็นว่ารอให้โตกว่านี้ก่อนค่อยมาคุยเรื่องนี้เนอะ
เซโคร : ใช่ๆ...รออีกนานนนนนนกว่านี้มากกกกแล้วค่อยมาคุยเรื่องนี้กัน(รีบเข้าสบทบให้ยูทาร์เลิกพูดเรื่องนี้สักที)
ยูทาร์ : ...ก็ได้(เสียงอ่อย)
ไรท์ : ...ถือว่าตอบคำถามแล้วได้ไหมคะเนี่ย?555+

ขอบคุณทุกคนที่ถามคำถามเข้ามานะคะ...ยังมีคำถามที่ยังไม่ตอบอีกขอเรียงตามวันที่โพสละกันเนอะ ตกหล่นคำถามไหนไปขออภัยด้วยนะคะ^^

ขอขอบคุณทุกๆกำลังใจและคอมเม้นท์นะคะ

ไว้เจอกันใหม่ตอนหน้าคะ

บ๊ายบาย

nicedog

♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪

แก้ไขคำผิดวันที่14/10/58 ขอบคุณคุณMouse2Uและคุณrayaijiสำหรับคำผิดพร้อมคำแก้นะคะ^^

[harumi]

 

[BlueCherries]

โอ้ย~


ยูทาร์แมนหลาย ฮืออออ อยากได้แบบนี้ม่างงงงงงงงง


(กรีดร้อง)

[badbadsumaru]

งื้ออออ เป็นแฟนกันแล้วนะ
น่ารักอ่ะ 5555

[111223]

ยูทาร์กับเชโครเก่งมากๆ ทำเอาลุ้นตามเลย

[Mouse2U]

เป็นคู่หูที่ทำงานได้เข้าขากันมากๆ เลยค่ะทั้งสองคน

ปล. คำผิดจ้า ^^ ลายละเอียด(รายละเอียด), จอมอติเตอร์(จอมอนิเตอร์), สันนิฐาน(สันนิษฐาน), โคงเครง(โคลงเคลง)

[QXanth139]

เขินแทนเซโครเลย เค้าเป็นแฟนกันแล้ววววววววววววว

[DarkAki]

แอร๊ยยยยยยยยยยย

น้องยูทาร์ของป้าาาาาาา แค่ก ของเซโครรรรรรร

ตอนบู๋ก้เท๊เท่~~~~~~  ตอนอ้อนก็น่าร๊ากกกกกน่ารัก

ตอนหวาน ก็ทำเอาใจป้าละลายเลย

ฮืออออออออออ จะหา ผช แบบนี้ได้ที่ไหนนะะะะะะะะะ

[kiolkiol]

  แอร๊ ยูทาร์ใสซื่อออ

[PetitDragon]

สอนสเต็ปต่อไปได้แล้ว


 

[GMJeam]

น่ารักเกินไปแล้ว   

[nunnuns]

ไม่อยากนับถอยหลังเลยย อยากอ่านต่อไปเรื่อยๆจัง แงงงง อย่าพึ่งจบน้าาา

สองคนนี้หวานซะจริงๆ คนโสดโศกเลย555555

[buathongfin]

ยูทาร์น่ารักเกินทน จะมีลูกเลี้ยงจริงป่ะคะ อยากได้น้องตัวผู้ 

[Mickey199663]

ยูทาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาร์ นี่ขนาดยังไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรยังขนาดนี้ โอ้ยยยย ยูท้าาาา
รอวันที่ยูทาร์จะได้กินเซโคนะะะะะะะะะ