(ต่อคะ)
“ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะเซโคร?”ยูทาร์หันมาถามระหว่างที่เรากำลังเดินดูไดโนเสาร์ต่อ
“ผมแค่อยากให้วันนี้เป็นเดทที่ดีที่สุด...พวกเราพึ่งเคยมาเที่ยวด้วยกันเป็นครั้งแรกผมเลยอยากให้ยูทาร์สนุกและก็มีความสุขโดยไม่ต้องทำงานให้เหนื่อยเหมือนทุกวัน”ผมตอบกลับไปแล้วเอื้อมมือจองตนไปจับมืออีกฝ่ายไว้
“เซโคร...ผมสนุกที่ได้อยู่กับเซโคร...ไม่ว่าจะเป็นตอนช่วยกันจับไดโนเสาร์หรือผ่าคลอดเมื่อกี๊...แค่ได้อยู่กับเซโครไม่ว่าที่ไหนผมก็มีความสุขเสมอ”มือของยูทาร์ที่จับอยู่กำแน่นขึ้นพร้อมกับดึงผมเข้าไปหา...สัมผัสร้อนๆแตะเข้าที่หน้าผากอย่างเชื่องช้าและถอนออกอย่างอ้อยอิ่งจนใบหน้าผมแดงไปหมด
“...ทำอะไรต่อหน้าคนเยอะแยะน่ะยูทาร์...ไม่อายรึไง?”ผมถามเสียงอ่อยตอนนี้อยากจะมุดดินหนีไปซะจริงๆ สายตาของคนที่ยืนอยู่รอบๆหันมามองพวกเราเป็นตาเดียว...สาวๆบางกลุ่มมองมาแล้วหันไปซุบกันไม่นานก็ได้ยินเสียงกรี๊ดเบาๆดังตามมา
ความรักของเพศเดียวกันตอนนี้เป็นอิสระมากขึ้นจนคนหมู่มากมองว่าเป็นเรื่องธรรมดาไปแล้วแถวด้วยเทคโนโลยีในปัจจุบันก็สามารถทำให้ผู้ชายตั้งท้องได้ถึงจะมีแค่โรงพยาบาลบางแห่งที่ทำได้ก็ตาม...ยังไงก็ถือว่าความรักของพวกเราไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร
“ผมแค่อยากทำ....ไม่ได้เหรอ?”
“...มันไม่ควร”
“งั้นก็จูบไม่ได้สินะ”ยูทาร์พึมพำเสียงเบาแต่ก็ไม่อาจรอดหูผมไปได้หรอก
“คิดจะจูบที่นี่เลยรึไง?”ผมสวนกลับอย่างรวดเร็ว...ถึงสังคมจะเปิดกว้างแต่ไม่ได้กว้างขนาดให้มายืนจูบกันกลางสวนสัตว์ที่มีเด็กตัวเล็กๆวิ่งเล่นอยู่แบบนี้หรอกนะ
“อืม...แต่ถ้าไม่ควรไว้จูบที่ห้องก็ได้”ยูทาร์บอกหน้าตาเฉยแล้วเริ่มออกเดินต่อทิ้งให้ผมยืนหน้าแดงด้วยความเขินอยู่คนเดียว...
ยูทาร์เป็นผู้ชายที่สามารถพูดเรื่องน่าอายให้เป็นเรื่องธรรมดาได้ด้วยใบหน้านิ่งๆนั่น...ไม่รู้ว่าเพราะไม่สนใจหรือไม่แคร์ใครกันแน่...แต่ผมน่ะทั้งสนใจทั้งแคร์เลย
แล้วมาปล่อยให้คนเขินยืนอยู่คนเดียวได้ยังไงเนี่ยยูทาร์!
พอรู้ตัวเซโครก็รีบวิ่งตามยูทาร์ไปอย่างรวดเร็ว...เมื่อตามทันผมก็ยกมือที่กำหมัดแน่นขึ้นชกเข้าที่หลังของยูทาร์เต็มแรงเป็นการลงโทษที่ทำให้ผมยืนเขินอยู่คนเดียว
“โอ๊ย!...ทำอะไรน่ะ?”
“ครั้งหน้าผมจะทำให้ยูทาร์อายบ้าง”ผมไม่ตอบยูทาร์แต่พูดสิ่งที่กำลังคิดอยู่ออกไปแทน
“ทำให้ผมอาย?...ทำไมล่ะ?”
“จะได้รู้ความรู้สึกของผมไง”ผมรีบสวนกลับแล้วเดินต่อทันทีปล่อยให้คนข้างหลังยืนงงต่อไปนั่นแหละ
“เซโคร!”ยูทาร์ที่วิ่งตามมาเรียกแต่ผมก็ยังไม่หันกลับไป...ตอนนี้ค่อยเหมือนเดทหน่อย
ยูทาร์มาง้อผมสินะ
ไม่ได้ๆ...อย่าพึ่งใจอ่อน
นี่แหละเดท
“เซโครอย่าไปทางนั้น...”
“...”อีกนิดน่า...ของอนอีกนิดนะยูทาร์
“ทางนั้นมีฝูงไดโนเสาร์กำลังวิ่งมานะ”คำพูดต่อมาทำให้เท้าที่เดินอยู่หยุดอย่างฉับพลันแล้วค่อยๆหันไปมองหน้ายูทาร์ที่อยู่ด้านหลัง
“เมื่อกี๊...ว่ายังไงนะ?”ผมถามย้ำอีกรอบ
“มีฝูงไดโนเสาร์กำลังวิ่งมา”
“...”...นี่แปลว่าที่เรียกไม่ได้คิดจะง้อผม?
เพล้ง!
ตอนนี้รู้สึกเหมือนได้ยินเสียงอะไรบางอย่างที่กำลังแตกละเอียดยิบ
ให้ตายสิ...ทำไมผมถึงมีแฟนที่ง้อคนรักไม่เป็นแบบนี้กัน
ถึงจะไม่เคยสอนอย่างน้อยๆก็น่าจะรับรู้ได้โดยสัญชาตญาณสิ...แต่สัญชาตญาณของยูทาร์คงมีแค่วิ่งล่าเหยื่อเท่านั้น สิ่งที่ยูทาร์รู้จักในตอนนี้คือสิ่งที่ผมสอนและบอกให้ทำแปลว่าผมต้องสอนแฟนให้มาง้อตัวเอง?
“...เดี๋ยวนะ...ยูทาร์บอกว่ามีอะไรกำลังมานะ?”สมองที่คิดแต่เรื่องเดทเริ่มกลับมาทำงานเป็นปกติอีกครั้งแล้ว
“ฝูงไดโนเสาร์ที่ไม่เคยได้กลิ่นมาก่อน”อีกฝ่ายตอบกลับแทบจะทันที
“ฝูง...ไดโนเสาร์?...กลางสวนสัตว์เนี่ยนะ?...อยู่ในกรงรึเปล่า?”
มันเป็นไปไม่ได้ที่ทางสวนสัตว์จะปล่อยไดโนเสาร์ให้มาวิ่งเพ่นพล่าน
“ไม่ใช่...เสียงวิ่งกำลังตรงมาทางนี้...มนุษย์ที่อยู่รอบๆเริ่มวิ่งหนีแล้ว”
“...อย่าบอกนะว่าไดโนเสาร์หลุด?”นี่เป็นคำตอบเดียวที่คิดได้ในตอนนี้
‘ประกาศจากสวนสัตว์...ขอให้ทุกท่านเข้าหลบในตัวอาคารด่วนคะตอนนี้มีไดโนเสาร์หลุดจากรถขนย้ายคะ’
เสียงประกาศที่ดังขึ้นทำให้ผู้คนเริ่มแตกฮือพร้อมกับวิ่งหนีไปมากันจ้าละหวั่น...ทุกคนต่างวิ่งไปทางตึกสูงหรือพวกร้านอาหารที่ตั้งอยู่ด้านข้างอย่างรวดเร็วเมื่อได้ยินประกาศว่ามีไดโนเสาร์หลุดเท่านั้น
คนอื่นจะอาจจะตกใจหรือแตกตื่นแต่มีชายคนหนึ่งที่กำลังกรอกตาขึ้นฟ้าแล้วเอามือก่ายหน้าผากอย่างเซ็งๆ...พึ่งจบการจากผ่าคลอดเพลซิโอซอรัสก็มาเจอไดโนเสาร์หลุดต่ออีก...
ผมขอเถอะ...นี่มันวันเดทสุดท้ายของผมนะ!
“เซโครเอาไงดี?”ยูทาร์หันมาถามเสียงนิ่ง...ดูจากท่าทางของยูทาร์แปลว่าไม่ใช่พวกที่จัดการยากไม่งั้นยูทาร์คงต้องออกอาการมากกว่านี้แล้ว
“ไดโนเสาร์ที่วิ่งมาไม่ดุร้ายใช่ไหม?”
“...ไม่แน่ใจแต่ไม่น่าใช่พวกกินเนื้อ”ยูทาร์นิ่งไปสักพักแล้วพูดขึ้น
“กินพืชงั้นเหรอ...รู้ไหมว่ามีมนุษย์ตามมาด้วยรึเปล่า?”ผมถามต่อพรางเริ่มคิดว่าจะเอายังไงดี
“มีที่ตามมา...และก็มีกลุ่มคนกำลังวิ่งมาจากด้านนั้น”ยูทาร์บอกแล้วชี้ไปสองทิศที่มีคนกำลังมา
“แปลว่าพวกเขากำลังจะต้อนฝูงไดโนเสาร์ให้จนมุม...ทางเดียวที่มนุษย์จะกล้ามาดักหน้าไดโนเสาร์คือพวกเขาจะระดมยิงยาสลบใส่พวกมัน”สมองผมคำนวณอย่างรวดเร็วก่อนจะได้ข้อสรุปออกมา
“ยิงยาสลบ...เหมือนที่เซโครเคยทำใช่ไหม?”
“ใช่...เหมือนตอนที่ผมยิงสไปโนซอรัสนั่นแหละ...แต่สถานการณ์ตอนนั้นกับตอนนี้ไม่เหมือนกัน”
“ยังไง?”
“ตอนสไปโนซอรัสมียูทาร์จัดการให้อีกฝ่ายเหนื่อยอ่อนและไม่มีความตื่นตัวมากยาสลบเลยได้ผลดีแต่ตอนนี้ฝูงไดโนเสาร์กำลังตื่นตัวอยู่แน่ๆ...หัวหน้าฝูงคงจะสับสนกับสถานที่และกลิ่นที่ไม่คุ้นเคย...สภาพของความคิดที่ไม่คงไม่เหมาะที่จะใช้ยาสลบยิงเพราะอาจส่งผมต่อระบบสมองโดยตรงได้...ถ้าทำให้ผ่อนคลายแล้วค่อยยิงก็ยังดีแต่จากที่แบ่งทีมไล่ตามแปลว่าไม่มีความความคิดนั้นอยู่ในหัวเลย”ผมอธิบายให้ยูทาร์ฟัง
“แล้วเราควรทำยังไง?”
“กลุ่มที่มาจากอีกฝากนึงอยู่ไกลจากที่นี่มากไหม?”
“...พอสมควร”
“และถ้าเทียบกับฝูงไดโนเสาร์อะไรมาถึงเราก่อนกัน?”
“ฝูงไดโนเสาร์”ยูทาร์ตอบทันที
“งั้นเรามาหยุดฝูงไดโนเสาร์ก่อนที่เจ้าหน้าที่จะยิงพวกมัน”ผมตัดสินใจแล้วเดินไปกลางทางเดินโดยมียูทาร์เดินมาอยู่ข้างๆ...ถ้าเป็นพวกกินพืชไม่น่ามีปัญหาถึงจะแตกตื่นอยู่แต่ก็น่าจะสามารถคุยรู้เรื่องได้
ไม่นานนักฝูงไดโนเสาร์ก็เข้ามาในระยะสายตา...ขนาดตัวที่เทียบเท่ามนุษย์ ส่วนตัวที่มีเกาะคลุมไปทั่วทั้งร่าง...รูปร่างอันเป็นเอกลักษณ์แบบนั้นมัน...
“แองคิโลซอรัส...”
“ชื่อของพวกนั้นเหรอ?”ยูทาร์หันมาถาม
“ใช่...แองคิโลซอรัสเป็นไดโนเสาร์กินพืชที่ใหญ่ที่สุดในสกุลแองคิโลซอร์...มีรูปร่างลำตัวที่กว้างมาก ขาหลังยาวกว่าขาหน้าและมีกระดูกยื่นออกมาจากร่างกายเป็นเกราะป้องกันตัวชั้นดี...รวมทั้งมีฟันขนาดเล็กไว้สำหรับบดเคี้ยวพืชและปากมีลักษณะคล้ายนกแก้ว”ผมอธิบายลักษณะให้คนที่ยืนข้างๆฟัง
“มีเกราะด้วย...ท่าจะแข็งมากนะ”ยูทาร์พึมพำเมื่อเห็นตัวของแองคิโลซอรัสชัดๆ
“แข็งสุดๆเลย...ฟันของยูทาร์คงกัดไม่เข้าหรอก”
“ขนาดนั้นเลย?”
“ใช่...ทางเดียวที่จะกัดเข้าคือโจมตีจนแองคิโลซอรัสหงายหลังแล้วกัดเข้าที่ส่วนท้องที่อ่อนแอ”ผมบอกยูทาร์ที่ดูจะไม่ค่อยเชื่อว่าฟันตัวเองจะเจาะไม่เข้า
กรรร!!
เสียงคำรามต่ำดังขึ้นเมื่อหัวขบวนเห็นผมและยูทาร์ยืนขวางอยู่ ถึงจะเห็นว่ามีอะไรขวางอยู่แต่ก็ยังไม่ชะลอความเร็วลงสักนิดเดียว...แปลว่าจะพุ่งเข้าชนสินะ?
“...กรร”
ยูทาร์ที่ยืนอยู่ข้างๆเดินออกไปอยู่หน้าผมแล้วเริ่มคำรามออกมาเบาๆโดยที่ยังอยู่ในร่างมนุษย์...ด้วยความที่ผมอยากเห็นสถานการณ์เลยเดินมายืนอยู่ด้านข้างยูทาร์แทน ดวงตาสีเหลืองอำพันที่จ้องไปยังตัวหัวหน้าของฝูงแองคิโลซอรัส
กรรรร!!
หัวหน้าของฝูงที่เห็นดวงตาของนักล่าที่จ้องมาก็ชะลอความเร็วแล้วส่งเสียงคำรามขึ้นอีกครั้ง...เหล่าลูกน้องในฝูงกว่า10ตัวต่างก็ส่งเสียงคำรามออกมาด้วยเช่นกัน
“พวกเราแค่อยากช่วย”ผมบอกออกไปนิ่งๆ...การดูอยู่เฉยๆมันไม่ใช่นิสัยผมเท่าไหร่
กรรร!!
คำตอบที่ได้รับมาคือเสียงคำรามพร้อมกับปากที่ขบเข้าหากันเหมือนจะบอกว่าถ้าเข้ามาจะกัดแน่...แต่ผมไม่กลัวหรอก...ด้วยปากทรงแบบนั้นอย่างมากก็คง...มือขาด...ผมว่ากลัวหน่อยก็ดีนะ
“...เซโคร...มนุษย์มาแล้ว”ยูทาร์หันไปมองทางด้านหลังพร้อมกับบอกผม
“คุยกับพวกเขาได้ไหม?”
“พอได้...ขอเวลาอีกนิด”
เมื่อได้รับคำตอบของยูทาร์ผมเดินไปอีกทาง...ไม่นานกลุ่มของหน่วยควบคุมที่ใส่เสื้อสีดำสนิทพร้อมอุปกรณ์ป้องกันและโจมตีก็วิ่งเข้ามาอย่างพร้อมเพรียงแต่พอเห็นผมคนที่น่าจะเป็นหัวหน้าก็ยกมือขวาตั้งขึ้นเป็นสัญญาณบอกว่าให้รอก่อน
“เธอน่ะออกมาเดี๋ยวนี้เลย...มันอันตรายนะ”เสียงตะโกนของชายตรงหน้าดังขึ้นอย่างร้อนรน
“ผมอยากให้พวกคุณรออยู่ตรงนั้นแล้วส่งข่าวไปบอกหน่วยที่กำลังไล่มาจากด้านหลังของฝูงแองคิโลซอรัสด้วยว่าห้ามโจมตีเด็ดขาด!”ผมตะโกนกลับไป
“พวกเราไม่จำเป็นต้องฟังเธอ...เรามีหน้าที่จับไดโนเสาร์ที่หลุดมาเท่านั้น!”คำตะโกนกลับมาทำให้ผมถอนหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน...
ความจริงกะจะไม่ใช้แล้วนะ...บัตรทองเนี่ย
“ผมชื่อไทรแอสซิก เบนซ์ ฟงเซ่...หัวหน้าหน่วยปฏิบัติการณ์พิเศษ...ผมขอใช้สิทธิ์ที่มีออกคำสั่งให้พวกคุณทำตาม”ผมพูดเสียงเข้มพร้อมชูบัตรสีทองขึ้นแล้วเดินเข้าไปหาอีกฝ่ายเผื่อจะมองบัตรไม่ชัด
“...ไม่จริงน่า...ทำไมคนระดับคุณถึง....”เป็นอีกครั้งที่ผมเห็นคนหน้าซีดไปต่อหน้าต่อตา
นี่ผมเป็นแค่คนธรรมดาที่มีบัตรทองเองนะ...
ไม่ใช่ไดโนเสาร์สักหน่อย
“ทำตามที่ผมบอกหน่อยได้ไหม?”
“...ครับ...จะจัดการเดี๋ยวนี้ครับ”
“ขอบคุณ”ผมบอกแล้วเดินกลับไปหายูทาร์ที่เข้าไปลูบฝูงแองคิโลซอรัสอย่างใกล้ชิดได้สำเร็จ
“สุดยอดเลยยูทาร์”
“เข้ามาสิเซโคร”ยูทาร์กวักมือเรียกผมให้เข้าไปหา...เมื่อไม่มีเหตุผลให้ปฏิเสธผมก็เดินเข้าไปพร้อมกับทักทายเหล่าแองคิโลซอรัสที่ดูจะไว้ใจผมมากขึ้น
“ผมชื่อเซโคร...ยินดีที่ได้รู้จักนะ...ไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้นผมสั่งให้พวกเขาถอยไปแล้ว”ผมบอกกับตัวที่เป็นหัวหน้าฝูงพร้อมกับลูบใบหน้าของอีกฝ่ายเบาๆ
งื๊ดดดด!
เสียงครางดังขึ้นพร้อมกับถูไถหัวตัวเองเข้าที่มือผม...ตัวอื่นๆก็เริ่มเข้ามารุมล้อมผมกับยูทาร์มากขึ้นจนแทบไม่มีที่ยืน...บางตัวถึงกับส่ายหางที่มีลูกตุ้มไปมาจนพื้นปูนด้านล่างแตกเป็นเสี่ยงๆ
เมื่อเรื่องวุ่นวายสงบลงผมก็ได้รับคำขอบคุณจากเจ้าของสวนสัตว์ที่ลงมาด้วยตัวเองพร้อมกับของกำนันเล็กๆน้อยๆคือบัตรเข้าสวนสัตว์ฟรีตลอดชีวิตพร้อมสิทธิ์พิเศษทั้งค่าห้องพักหรืออาหารก็ฟรีหมด
“เดทวันสุดท้ายทำไมมีแต่ไดโนเสาร์เข้ามานะ”ผมพูดพรางเดินออกไปจากสวนสัตว์แห่งนี้พร้อมกับยูทาร์
“ผมว่าสนุกดีออก”
“งั้นก็ดีแล้ว”แค่ยูทาร์สนุกก็ถือว่าประสบความสำเร็จ
“ไว้มากันใหม่นะ”ยูทาร์พูดขึ้นพรางดึงตัวผมเข้าไปกอดแน่นจากทางด้านหลัง
“แน่นอน”ผมตอบกลับพร้อมกับรอยยิ้มกว้าง
หวังว่าครั้งหน้าที่มาจะไม่มีเรื่องให้ต้องเข้าไปช่วยอีกนะ
‘ประกาศจากสวนสัตว์...’
“หื้อ?”ผมถึงกับเหลือบไปมองลำโพงกระจายเสียงที่อยู่ไม่ไกล
“เซโคร...”
“อะไร?”
“ได้กลิ่นไดโนเสาร์”
“ห๊ะ?”
‘ประกาศจากสวนสัตว์...ขอให้คุณไทรแอสซิก เบนซ์ ฟงเซ่และคุณยูทาร์มาช่วยจับเซราโตซอรัสที่หลุดจากกรงด้วยคะ’
“...”เสียงประกาศทำให้ผมกำหมัดแน่นด้วยความรู้สึกบอกไม่ถูก
ผมอยากจะโกนบอกทุกคนจริงๆว่าวันนี้ผมมาเดทนะ!
ไม่ใช่มาทำงาน!!
นี่มันคือเดทของผมกับยูทาร์จริงๆใช่ไหม?!!
......................................................................................
มุมให้ความรู้เรื่องไดโนเสาร์
แองคิโลซอรัส (อังกฤษ: Ankylosaurus) เป็นไดโนเสาร์ที่ใหญ่ที่สุดในสกุล แองคิโลซอร์ (อังกฤษ: ankylosaurid) อาศัยอยู่ในยุคครีเตเชียส ในทวีปอเมริกาเหนือ โครงกระดูกของ แองคิโลซอรัส ยังไม่สมบูรณ์ แองคิโลซอรัส เป็นไดโนเสาร์ที่มีลักษณะในแบบสกุล แองคิโลซอร์ที่มีน้ำหนักตัวหนักมีเกราะแข็งหุ้มทั่วทั้งตัว และมีลูกตุ้มขนาดใหญ่สำหรับไว้ป้องกันตัวจากนักล่าในยุคนั้นอย่าง ไทรันโนซอรัส และ ทาร์โบซอรัส ที่บริเวณหาง
นักวิทยาศาสตร์ได้ให้ความยาวของ แองคิโลซอรัส ประมาณ6.25 (20ฟุต) - 9เมตร (30 ฟุต) ความสูงถึงสะโพก1.7 แมตร (5.5 ฟุต) มีน้ำหนักตัว 6 ตัน มีรูปร่างลำตัวที่กว้างมาก ขาหลังยาวกว่าขาหน้า มีกระดูกยื่นออกมาจากร่างกายเป็นเกราะป้องกันตัวชั้นดี กินพืชเป็นอาหาร มีฟันขนาดเล็กไว้สำหรับบดเคี้ยวพืช ปากมีลักษณะคล้ายนกแก้ว
ขอขอบคุณข้อมูลและรูปภาพจาก :
https://th.wikipedia.org/wiki/แองคิโลซอรัส
...
สวัสดีคะ
ในที่สุดก็มาต่อแล้วคะ
พึ่งได้ซ่อมคอมเสร็จคะโชคดีที่แค่ลงโปรแกรมใหม่ที่ใช้เวลามากเพราะพึ่งไปส่งซ่อมคะ55
ช่วงนี้เป็นช่วงงานหนังสือพอดีอยากไปมากแต่ไม่มีเวลาเลยเห็นมีแต่คนบอกว่าปีนี้คนเยอะสุดๆ(ถึงจะเยอะทุกปีก็ตาม)
ตอนนี้ก็เป็นอันจบการเดทของทั้งคู่แบบงงๆหวังว่าทุกคนคงจะพอใจนะคะ
คนแต่งไม่ได้เรียนเกี่ยวกับแพทย์การบรรยายในส่วนของการผ่าคลอดอาจไม่ค่อยสมจริงสมจังนักแต่ก็พยายามอย่างดีที่สุดแล้วคะ...มีอะไรติบอกได้เลยนะคะ
ในตอนต่อไปยูทาร์และเซโครงานเข้า...
จะเป็นเรื่องอะไรนั้นรอติดตามนะคะ
ฤดูกาลสอบผ่านไปแล้วอยากจะได้หัวสมองของเซโครไปเข้าห้องสอบจังเผื่อจะได้คะแนนดีบ้าง...แต่ละวิชาก็ไม่ยอมบอกคะแนนสักทีลุ้นจะแย่แล้ว
แต่งแนวแฟนตาซีแล้วรู้สึกเหมือนได้โลดแล่นอย่างไม่มีใครมาตีกรอบไว้สนุกมากๆเลย
แต่ก็ใช้พลังงานในการแต่งแต่ละตอนเยอะเหมือนกัน
เรื่องหน้าที่จะแต่งเลยจะเป็นแนวรักโลแมนติกธรรมดาไม่แฟนตาซีคะ
คิดๆไว้แล้วแต่ยังไม่ได้แต่งยังไงก็ขอฝากผลงานเรื่องใหม่ด้วยนะคะ
ถาลงแล้วจะแจ้งให้ทราบคะ
ขอขอบคุณทุกๆคอมเม้นท์และทุกๆกำลังใจที่ทำให้คนแต่งสามารถแต่งมาได้ถึงจุดนี้นะคะ
ไว้เจอกันใหม่ตอนหน้า
ปล.สำหรับคำผิดจะทยอยแก้นะคะช่วงนี้ไม่ค่อยมีเวลาเลยคะT-T
บ๊านบายคะ
nicedog
♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪
โพลล์
หัวข้อ: ✥ Jurassic Heart ✥ดวงใจ กลายพันธุ์รัก ≯กลายรักพิเศษ❧ อานโน่≮ P.37 29/05/59 (อ่าน 350859 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก