*ตอนนี้ไม่ใช่ตอนพิเศษนะคะ...เป็นแค่ตอนส่งท้ายเลยอาจดูสั้นไปนิด ตอนพิเศษจะมาในเดือนหน้าแต่วันไหนขอก่อนนะ^^*
กลายรัก❧ส่งท้าย
ท่ามกลางสนามฝึกกลางแจ้งที่พึ่งถูกสร้างเสร็จเมื่อต้นปีตอนนี้เต็มไปด้วยมนุษย์กว่า20คนที่ดูเหมือนปกติแต่ภายในนั้นไม่ใช่เลย...เหล่าคนที่ยืนอยู่ด้านหน้าเซโครและยูทาร์ในตอนนี้เป็นไดนเสาร์พันธุ์ผสมที่เติบโตขึ้นท่ามกลางการดูแลอย่างใกล้ชิดของผู้เกี่ยวข้องรวมทั้งผมและยูทาร์ด้วย
วันนี้เป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้ออกมาด้านนอกแบบนี้...ไดโนเสาร์กลายพันธุ์ที่ถูกสร้างมาไม่ได้มีแค่เพศผู้แต่มีเพศเมียด้วยซึ่งหนึ่งในผู้หญิงเหล่านั้นค่อนข้างเป็นปัญหาเล็กน้อย
“เซโครรร~”เสียงหวานเรียกชื่อผมพร้อมวิ่งเข้ามากอดแขนแน่น
“...แฌลลี่...มีอะไรเหรอ?”ผมหันไปถามผู้หญิงผมสีแดงเพลิงแซมดำที่เกาะแขนตนเองแน่นพร้อมกับเหล่มองไปด้านหลังที่ยูทาร์กำลังยืนกอดอกจ้องมาเขม็ง
“ไม่มีแล้วมาหาไม่ได้เหรอคะ?...หนูอยากอยู่ข้างๆเซโครนี่นา”เธอพูดเสียงออดอ้อน...ถ้าเป็นปกติผมคงไม่คิดอะไรมากแต่เพราะสายตาที่จ้องมาทำให้ต้องดันมือสองข้างที่เกาะแขนผมแน่นนั่นออกก่อนที่ยูทาร์จะทนไม่ไหว
ไม่รู้ว่าทำไมแฌลลี่ถึงเป็นคนที่ติดผมมากที่สุดเรียกว่าถ้าเห็นผมเมื่อไหร่ก็จะรีบวิ่งเข้ามาหาเป็นคนแรก...นั่นทำให้ยูทาร์ไม่พอใจมาก
คงจะกลัวว่าแฌลลี่จะแย่งผมไปจากเขาละมั้ง
“แต่ก็ไม่ควรทำแบบนี้นะ...เดี๋ยวจะมีการแนะนำคู่ของพวกเธอแล้วด้วย”ผมตอบกลบไปก่อนจะดึงแขนออกมาจากการจับกุมได้อย่างปลอดภัย
“ให้หนูคู่กับเซโครไม่ได้เหรอ?”เสียงอ่อนหวานที่ใครฟังก็คงจะใจอ่อน แต่ไม่ใช่กันผมแน่...ถ้าผมยอมคงเกิดสงครามย่อยๆขึ้นที่สนามนี่อย่างไม่ต้องสงสัยเลย
“ไม่ได้หรอก”
“ทำไมละคะ?”เธอยังคงตื้อ
“ก็...”
“เพราะเซโครเป็นของผมไง!!”เสียงของยูทาร์ตะโกนแทรกขึ้นพร้อมกับเข้ามากอดผมจากทางด้านหลัง เสียงนั่นทำให้พวกที่อยู่รอบๆหันมามองทางนี้เป็นตาเดียว
“ยะ...ยูทาร์...”ไม่นะ...คงไม่คิดจะบอกพวกเขาเรื่องของเราใช่ไหม?
“ผมขอบอกไว้เลยไม่ว่าจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย...ห้ามเข้าใกล้เซโครถ้าไม่จำเป็นเพราะผมหวงมาก...เซโครเป็นแฟนผม...ไม่สิ...เซโครเป็นคนรักของผม!!”พอพูดจบร่างของผมก็ถูกยกให้ลอยจากพื้นอย่างง่ายดายท่ามกลางเสียงพูดคุยกันดังลั่นรอบบริเวณ
“อ่อ...วันนี้ปล่อยอิสระนะ!”ผมตะโกนบอกเมื่อรู้ตัวว่าคงกลับมาไม่ทันสอนต่อแน่ๆ
ยูทาร์อุ้มผมมาจนถึงห้องนอนก่อนจะทิ้งตัวผมลงบนเตียงแล้วตามขึ้นมาคร่อมอย่างรวดเร็ว...ดวงตาสีเหลืองอำพันจ้องดวงตาสีเขียวอมฟ้าของผมเขม็งพร้อมกับก้มต่ำลงมาจนหน้าของพวกเราแทบชิดกัน
“ยูทาร์...”
“ผมไม่ชอบให้ใครแตะตัวเซโคร”ยูทาร์พูดขึ้นแล้วยกแขนข้างที่โดนแฌลลี่เกาะขึ้นมาแล้วเริ่มเลียตั้งแต่ปลายนิ้วไล่ลงมาจนถึงท่อนแขน...
“มันสกปรกนะยูทาร์”ผมพูดแล้วพยายามดึงแขนกลับมาแต่อีกฝ่ายกลับขืนไว้โดยที่ลิ้นร้อนยังคงเลียไปทั่วแขนของผมอย่างอ้อยอิ่ง
“...ผมไม่สน...ผมหวงนี่...”
“ไม่ใช่แค่หวงแล้ว...นี่มันเรียกว่าหึงหวง”ผมบอกออกไป
“หึง?”
“ความหมายก็ใกล้เคียงกับคำว่าหวงแต่เราจะหึงเฉพาะคนที่เราเป็นแฟนหรือคู่รักเท่านั้น”ผมอธิบายให้ยูทาร์ฟัง
“งั้นผมก็ใช้คำว่าหึงกับเซโครได้สินะ”
“แน่นอน...ก็เราเป็นคนรักกันนี่”
“คราวหน้าห้ามให้เธอแตะตัวอีกนะ”ยูทาร์บอกเสียงเข้ม
“ไม่ได้หรอก...เธอเป็นนักเรียนของผมกับยูทาร์นะ”ไม่มีทางที่แฌลลี่จะยืนพูดคุยเฉยๆได้โดยที่ไม่วิ่งเข้ามาหาผมหรอก
“ก็ผมหึงนี่”
“ใช้ศัพท์ใหม่เลยนะ”
“เซโคร!”
“เฮ่อ...รู้แล้ว...ผมจะพยายามละกัน”เมื่อยูทาร์เรียกผมเสียงดังก็ต้องยอมอีกฝ่ายทุกทีสิน่า
“ถ้ายังยอมให้แตะอีก...”
“อะไร?...นายจะทำอะไรผม?”ผมถามขึ้นอย่างสนใจ...
ยูทาร์จะกล้าทำอะไรผมได้ล่ะ?
“ทุกครั้งที่เธอแตะ...เซโครต้องยอมให้ผมทำ...”
“ไม่มีทาง!!”ผมรีบตะโกนขึ้นเมื่อรู้ความหมายของคำว่า ‘ทำ’ ที่ยูทาร์พูดมา
ยูทาร์คิดจะมีอะไรกับผมตามจำนวนครั้งที่ถูกแตะ?
มันไม่ยุติธรรมสุดๆไปเลย
ใครจะยอมสัญญาในข้อตกลงสุดเอาเปรียบแบบนี้กัน?
“เซโครไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ...”ยูทาร์พูดเสียงต่ำแล้วก้มลงมาประกบปากกับผม...ลิ้นร้อนที่แทรกเข้ามาภายในทำให้ร่างกายผมร้อนรุ่มจนแทบขาดอากาศหายใจ
ฝ่ามือของยูทาร์ค่อยๆลดลงไปปลดกางเกงผมแล้วลากมือผ่านส่วนอ่อนไหวจนเสียงครางหลุดลอดออกมาอย่างห้ามไม่อยู่...มันเหมือนเป็นเปลวไฟที่หล่อหลอมให้เราเป็นหนึ่งเดียวกันซ้ำแล้วซ้ำอีก
ชื่อไหมล่ะว่าวันต่อมาผมต้องลาหยุดเพราะลุกจากเตียงไม่ไหว
การมีคนรักที่มียีนของไดโนเสาร์อยู่ทำให้เรารู้เลยว่าแค่3รอบมันยังไม่พอ...ยูทาร์เล่นมีแรงเท่าไหร่ใส่หมดไม่ยั้งเลยสักนิดถึงจะรู้สึกดีตอนที่ทำแต่หลังจากนั้นไม่ต้องพูดถึงเลย...
ระหว่างที่นอนพักผมคงจะคิดหาวิธีไม่ให้แฌลลี่เข้ามาแตะผมอีกไม่งั้นต่อให้หักโบนัสจนหมดวันลาผมก็คงไม่พอแน่ๆ
.............................................................................
สวัสดีค่ะ
มาอัพตอนส่งท้ายช้าไปหน่อยทั้งที่สั้นนิดเดียวเองแท้ๆ
ขอโทษด้วยนะคะ
แบบว่านั่งทำงานไปมาทำไมมันเลยมาถึงวันอังคารแล้วนะ555(ไม่รู้ตัวเลยค่า)
ขอบคุณทุกๆคอมเม้นท์นะคะ...อ่านวนหลายรอบเลย
เราตัดสินใจจะแต่งภาคต่อ
แต่เนื้อหาอาจไม่ใช่ที่หลายๆคนเดาไว้
ตอนนี้กำลังคิดเนื้อหาคร่าวๆอยู่
ถ้าเป็นคู่หูปกติคงไม่สนุก...
เอาเป็นว่ารออ่านกันดีกว่าเนอะ
ถึงจะอยากแต่งมากแค่ไหนแต่ด้วยงานที่มีมากในช่วงนี้ทำให้ไม่สามารถละไปแต่งได้จริงๆ
ถ้าจะให้บอกคร่าวๆก็คงเป็นช่วงปีหน้าไปเลยค่ะ
ขอบคุณทุกคนที่อ่านมาถึงตรงนี้นะคะ
ต่อจากนี้ขอโปรโมทหนังสือเล่มแรกในชีวิตหน่อยค่ะ><

หนังสือเรื่อง : Jurassic Heart ดวงใจ กลายพันธุ์รัก
ตีพิมพ์กับสำนักพิมพ์ : Onederwhy
จำนวนเล่ม : 2 เล่มจบ
ราคา : ชุดละ 520 ไม่รวมค่าจัดส่ง
ระยะเวลา : 10 พ.ย. 58 - 10 ม.ค. 59
สามารถสั่งได้ที่ :
http://onederwhyshop.lnwshop.com/ภายในเล่มประกอบด้วย : -ตอนพิเศษในเล่มจำนวน 7 ตอนยาว(มี1ตอนที่จะลงในเว็บ)
-ภาพประกอบขาวดำไม่ต่ำกว่า 4 ภาพ
-special comic(การ์ตูนแก๊ก) 3 ตอน
*แนะนำให้เข้าไปอ่านรายละเอียดในเพจของสนพ.ก่อนสั่งซื้อนะคะ :
https://www.facebook.com/onederwhy/?fref=tsตัวอย่างตอนพิเศษในเล่ม
Ex.
“อื้ออ~...อ๊ะ...จะทำถึงเมื่อ...อึก...ไหร่..”
“...อืม!...อีกรอบ...ผมขอครั้งนี้ครั้งสุดท้าย...”
.
.
.
ความรู้สึกแบบนี้มัน...
ไม่สบายสินะ
แถมยังไม่สบายหนักด้วย
.
.
.
“...ยู...ทาร์...”
“เซโครเป็นอะไร?...ทำไมไม่พูดล่ะ?...แถมตัวก็ร้อนๆด้วย...เซโคร”
.
.
ตัวอย่างสั้นๆค่ะ
ติดตามฉบับเต็มได้ในเล่มนะคะ
มีตัวอย่างแค่ตอนเดียวอาจน้อยไปหน่อย
งั้นจะลงตัวอย่างของอีกตอนให้นิดนึงนะคะ
Ex.
“ยูทาร์กลับห้องไปก่อนเลยนะเดี๋ยวผมตามไปที่หลัง”
“ผมไปด้วยไม่ได้เหรอ?”
“ไม่ได้...ห้ามแอบตามมาด้วย”
.
.
.
“...ยูทาร์?...ร้องไห้ทำไม?”
“...เซโคร...เปลี่ยนไป”
“เซโครทิ้งผม...ให้อยู่คนเดียว”
.
.
.
“อ้อ...พี่บอกไว้น่ะ อยากให้รู้ไว้ว่าเซโครตอนเมา...ยั่วสุดๆ”
“อ่า!...ยูทาร์....ยูทาร์”
“เซโคร...”
“...ทำกันนะ”
.
.
.
ติดตามต่อได้ในเล่มค่ะ
ยังมีอีกหลายตอนที่ไม่ได้สปอย...เราขอสปอยแค่2ตอนนะคะ
ที่เหลือไปรอลุ้นในเล่มรับลองไม่ผิดหวังค่ะ
สำหรับการแก้ไขเนื้อหา...มีแน่นอนค่ะถึงจะไม่ทั้งหมดที่ได้รับคำแนะนำมาแต่ถ้าเป็นพวกขนาดของที่อยู่หรือนิสัยที่ไม่เหมาะสมเราได้ทำการแก้แล้วค่ะ อาจมีหลายที่ที่ไม่ได้แก้ยังไงก็ขึ้นอยู่กับทางสนพ.ด้วยว่าจะเพิ่มหรือปรับตรงไหนไหม
ถ้าสั่งพรีออเดอร์ตอนนี้สิ่งที่ได้ : + 1 ตอนสั้นเป็นเล่มเล็กแถม
+ ที่คั่น2ลาย
+ โปรสการ์ด 2 ใบ
+ โปรสเตอร์ขนาดA4ถ้าสั่งพร้อมหนังสือรอบพรีของสนพ.อีก1เล่ม
ขอบคุณทุกคนที่อุดหนุนผลงานเล่มแรกของเราด้วยนะคะ
จะพยายามพัฒนางานเขียนให้ดียิ่งๆขึ้นไปค่ะ
ขอบคุณทั้งทางสนพ.ที่หยิบยื่นโอกาสให้นัดเขียนมือใหม่
ขอบคุณนักอ่านทุกคนที่ช่วยเชียร์และเป็นแรงใจตั้งแต่เริ่มเรื่องจนถึงจบ
ขอบคุณนักอ่านที่ช่วยคอมเม้นท์เรื่องคำผิดหรือแนะนำในสิ่งต่างๆเพื่อให้นิยายเล่มนี้ออกมาดีที่สุด(มีหลายคนมากแต่อยากจะขอบคุณมากๆสำหรับสองท่านนี้เลยค่ะคุณrayaijiและคุณเกริด้า(๐-*-๐)v...ทั้งช่วยเรื่องคำผิดและยังแนะนำหลายๆอย่าง ขอบคุณมากค่ะ)
ขอบคุณจริงๆค่ะ
ทุกๆคอมเม้นท์ทำให้เรามีกำลังใจและยิ้มได้จริงๆ...เวลามีเรื่องงานเครียดๆได้อ่านคอมเม้นท์ก็มีความสุขแล้วค่ะ
ไม่ใช่แค่นักอ่านที่มีความสุขเวลาอ่านนิยาย...นักเขียนก็มีความสุขเวลาอ่านคอมเม้นท์เช่นกันค่ะ
ในภาคต่อ...ยังไงก็ช่วยติดตามด้วยนะคะ^^
ต้นปีหน้าเจอกันกับภาคต่อค่ะ(ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด)
nicedog
♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪