หัวข้อ: เหตุเกิดบนเตียงของห้องข้างเคียงวิศวะ ตอนพิเศษ 14.11.62 อัปจ้า

[GuoJeng]

ไอ้สองเอ้ย จะสลัดน้องโยก็ทำไม่ได้ ๕๕๕ เอาใจช่วยนะ

[gupalz]

แอบเบื่อโยเบาๆ. ปัญหาดูอิรุงตุงนังมากเลย

[MimoreQ]

บอกตามตรงว่า 3P ได้นะ เราไม่เกี่ยงงงง ฮุฮุ อวย 3P ต่อไป แม้จะขัดต่ออุดมการณ์ของนักเขียน ฮ่าฮ่า

ถึงแม้ว่าเราจะพอเดาพระ-นายออกว่าเป็นคู่ไหน เราทายว่าพระเอกนายเอกน่าจะเป็น ท็อปสอง
แต่ไม่รู้ทำไมเราถึงเชียร์ #ยิมสอง โอ้ย ชอบยิม ชอบหนุ่มแว่น อยากได้ยิม เชียร์ยิมสุดหัวใจแม้ว่าจะไม่มีผลก็ตาม  ขอเถอะค่ะ เปลี่ยนค่ะเปลี่ยน เปลี่ยนท็อปเป็นยิมจะได้ไหม 5555 งานนี้ทีมอวยหนุ่มแว่นมาแล้วค่า 5555

ชอบเรื่องนี้มากเลยค่ะ คลิกเข้ามาอ่านเพราะสะดุดกับชื่อเรื่อง แต่พอมาอ่านแล้ว เฮ้ย! มันมีอะไรมากกว่าชื่อเรื่องอ่ะ มาถึงตอน 7 แล้วยังเดาทางไม่ถูกเลยว่าตัวละครแต่ละตัวมีปมอะไรกันแน่ แต่คิดว่าไม่ซับซ้อน

ถึงคนเขียนจะบอกว่ามันใสๆ แต่เอาจริงๆ ก็แอบเครียดอยู่นะคะ เพราะต้องขบคิดว่าตัวละครมีเหตุผลอะไร สำหรับเรา เราว่า 'ท็อป' เป็นตัวละครที่น่าค้นหาที่สุดค่ะ เพราะดูเหมือนจะมีปมเยอะกว่าคนอื่น
แต่ว่าก็ไม่กล้าฟันธงมาก ทุกช็อตในเรื่อง อย่างเช่นที่ร้านกาแฟที่สองนัดคุยกับโย แล้วมีพนักงานสอดส่องเรายังเก็บมาคิดเลยอ่ะ แม้แต่ผิงหรือพี่ตั้ม ทุกคนก็น่าสงสัยหมด มีแค่สองเท่านั้นที่คนอ่านรู้สึกยังไง ดูซับซ้อนจังเลยค่ะ เราชอบมากค่ะ รอคนเขียนมาอัพตอนต่อไปในเร็วๆ นี้นะคะ 

[►MoNkEy-PrInCe◄]

โยเหมือนพวกทำผิดแล้วไม่ยอมสำนึกผิด เกลียดแรง

[❣☾月亮☽❣]

   โยร้ายมาก
อีกไม่กี่เดือนจะ18แปลว่านางจะหาทางกลับมาป่วนอีก.
ยังไงก็ท้อปสอง.    ขอบคุณค่ะ

[kawisara]

อยากให้สลับกันบ้างผลัดกันบ้าง

เพราะคนเท่ๆอย่างพี่ท็อป ไม่มีทางเป็นรองใครได้ตลอดหรอก

สองก็ยอมๆพี่ท็อปไปเหอะนะ เดี๋ยวพี่ท็อปไปมีเมียเป็นคนอื่นแล้วเอ็งจะหนาว

[ziqh.leo]

ชีวิตนุ้งสอง ช่างวุ่นวายยยยย
รีบเครียล์ด่วน 

[yowyow]

 

[lizzii]

เหมือนเด็กแบดแบดมารวมกัน
ทุกคนมีปัญหาหมด ฮ่าาาาา
รอดูว่าสุดท้ายจะเป็นไง

[sweetbasil]

ดูมันจริงดิค่ะ ชีวิตลูกผู้ชาย 

[รินดาwดาริน]

ตอนที่ 7 วัยเด็กอาจหวนมาทำร้าย

"ก็ไม่เสียหาย แต่แน่ใจหรอว่ากูจะไม่มีน้ำยาขนาดที่ว่า—"ผมไม่รอให้พี่ท็อปพูดจบ โน้มตัวเข้าประกบปากพี่ท็อปทันที บดโลมริมฝีปากอีกฝ่ายหนักหน่วง พี่ท็อปส่งเสียงครางประท้วง ผมดันไหล่พี่ท็อปให้นอนราบลงเตียงแล้วคร่อมตัวพี่ท็อปไว้

"อือ..." ผมเลิกชายเสื้อพี่ท็อปขึ้น แล้วก้มเข้าโลมเลียแผ่นอกแบนราบ ลิ้นลากผ่านตุ่มไตเล็กๆทั้งสองข้างหนักหน่วง เม้มขบหยอกล้อพี่ท็อปที่เกร็งตัว ผมยิ้มแล้วขยับตัวเบียดแทรกหว่างขา โน้มตัวแนบกายพี่ท็อป บดจูบลงไปต่อ มือไม่อยู่นิ่งเลื่อนลงมาปลดกางเกงพี่ท็อปดึงออกจากสะโพก พี่ท็อปยกตัวขึ้นเพื่อให้ผมถอดกางเกงชั้นในได้ง่าย มือพี่ท็อปเอื้อมมาปลดกางเกงให้ผมไปด้วย

พี่ท็อปยิ้มเหมือนยั่ว ผมแยกขาเจ้าตัวออกกว้างเกี่ยวเอวผมไว้ ผมจับส่วนอ่อนไหวที่แข็งขื่นของพี่ท็อป ขยับมือเร่งเร้าอารมณ์ให้ มืออีกข้างลูบไล้เค้นคลึงไปตามแผ่นอก ก่อนจะหยุดถอดเสื้ออีกฝ่ายออก แล้วบดสัมผัสไปรอบปานนมสีเนื้ออ่อน  พี่ท็อปร้องเบาๆเมื่อผมเร่งมือกอบกุมส่วนอ่อนไหวที่ร้อนรุ่ม ผมไม่ลืมควานหาคอนดอมในลิ้นชักใกล้ๆกัน ผมจับข้อพับของอีกฝ่ายและดันออกกว้าง โน้มตัวแทรกกายไปทาบทับ ผมโน้มไปจูบตามลาดไหล่ สัมผัสได้ถึงลมหายใจกระชั้นถี่ของพี่ท็อป พี่ท็อปโอบรัดคล้องคอผมไว้ ตอบรับจูบของผมที่จาบจ้วงดุดัน จนรับรสเลือดฝืดเฟื่อน

"อืม สองมึงเล่นจัง กูแสบไปทั้งตัวแล้วเนี่ย เอาคืนเหรอ"พี่ท็อปพูด ผมละจากการสร้างรอยแดงที่ต้นคอ ไล้ลากลิ้นลงมาตามลำตัววนรอบสะดือพี่ท็อปที่สะดุ้ง

"อืม สะใจดี"ผมหัวเราะ

ก๊อก ก๊อก ก๊อก


ผมแทบหมดอารมณ์เมื่อเสียงเคาะประตูดังขึ้นอย่างแรง จนแทบจะพัง ผมมองหน้าพี่ท็อปที่ขมวดคิ้วขัดใจ


"ใครวะ... มีอะไร"ผมตะโกนถามยังไม่ยอมออกห่างจากพี่ท็อป เสียงเคาะประตูดังลั่น  "แม่งเอ้ย"ผมสบถ ก่อนจะถอยออกจากตัวพี่ท็อป ดึงคอนดอมออกอย่างหงุดหงิด


"ไปดูให้จบๆเหอะ"พี่ท็อปพูดแล้วดึงผ้าห่มมาปิดท่อนล่าง ผมเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวมาพันเอว แล้วเดินไปเปิดประตูอย่างเสียอารมณ์

"มีอะไร"ผมตวาดใส่ แต่พอเห็นหน้าชัดปรากฏว่าเป็นไอ้ยิม ผมมองมันงงๆ

"...มีเรื่องจะคุยด้วย"ยิมพูด ก่อนจะเหลือบมองผมแล้วก็กวาดสายตาไปในห้อง ผมพ่นลมหายใจแรง

"นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้ว มีเรื่องอะไร"ผมถามอย่างอารมณ์เสีย นี่ก็ดึกดื่นเที่ยงคืนแล้ว มันจะมาเร่งรีบอะไรตอนนี้ ยิมหัวเราะเบาๆ

"เรื่องน้องกูน่ะ ก็เห็นว่ายังไม่นอน... ถ้าขัดจังหวะก็โทษที”มันพูดเสียงเรียบ ผมถอนหายใจ "เออ รอเดี๋ยวนะ"ผมบอกมันแล้วปิดประตูห้อง แล้วเดินมาหาพี่ท็อปที่ลุกขึ้นนั่ง "มีอะไรวะ"

"มันอยากคุยกับผมเรื่องไอ้โยน่ะพี่...เซ็ง ขัดอารมณ์"ผมบ่นอุบ พี่ท็อปหัวเราะ แล้วลุกมาใส่บ็อกเซอร์ แล้วหยิบบุหรี่มาสูบ

"เอาน่า ไปเคลียร์เหอะ กูรอได้"พี่ท็อปยิ้ม ผมเลยหยิบกางเกงมาใส่ แล้วเข้าไปหอมแก้มพี่ท็อปอีกฟอด

"อย่าหนีไปไหนนะ "ผมบอก พี่ท็อปพยักหน้า "น่า กูไม่หนีมึงหรอก ไปนั่งเล่นด้านนอกล่ะ"พี่ท็อปเดินไปเปิดประตูระเบียงห้องออกไป ผมเดินเปิดประตูห้องออกไปหายิม เห็นอีกฝ่ายยืนพิงประตูอยู่หน้าห้องของตัวเอง 

"ว่ามา"ผมเดินเข้าไปหา

"หึ กูขัดเวลาความสุขมึงหรือเปล่าวะ”มันยิ้มทำหน้าพอใจ

"อย่าลีลา พูดมาดิ"ผมบอกอย่างอารมณ์ไม่ดี

"มึงรู้ไหม กูทะเลาะกับที่บ้านเพราะเรื่องไอ้โย กูเห็นว่ามันมั่วไปเรื่อย ป๊าเสือกไม่เชื่อกู  ทั้งๆที่กูเห็นว่ามันเก็บรูปมึงไว้เป็นโฟเดอร์ แต่มันดันลบตอนที่ป๊ามาขอดู กูเลยต้องออกมาอยู่ข้างนอกแบบนี้"ยิมเล่า ผมตกใจที่ได้ยินแบบนี้ก่อนจะตั้งสติ

"...โยมันดื้อเองเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับผม"ผมแย้งกลับไป ก็รู้ๆอยู่ความดื้อนิสัยเสียของไอ้โย ผมว่าคนบ้านมันไม่รู้พิษสงกันอีกหรือยังไง

"เกี่ยวสิวะ ..ก็เพราะมึงไม่ใช่เหรอ ที่ลากน้องกูมาทางนี้ ถึงมันจะไม่ใช่เด็กดีเด่อะไร แต่มันก็อยู่ในกรอบเกณฑ์เสมอ แต่เพราะมึง...มันถึงเป็นแบบนี้"อีกฝ่ายพูด จ้องหน้าผม มันเลื่อนสายตามองรอยช้ำจากหมัดของมันคราวก่อน

"ก็เพราะกรอบเกณฑ์นั่นไง ทำให้น้องพี่เก็บกด อีกอย่างถ้าไม่ใช่ผม ก็ต้องเป็นคนอื่นอยู่ดี"ผมตอบไปตามที่คิด ถ้าไม่ใช่ผม มันคงไปหาเจอเข้าสักคนนั่นแหละ โยมันอาจจะแย่กว่าที่เป็นอยู่ก็ได้ หากว่าถ้าไม่ใช่ผม ไม่ได้หมายความว่าผมเป็นคนดีอะไร แต่ผมก็รู้ขอบเขตของตัวเองเสมอ

"...แต่มันก็เป็นมึงอยู่ดีไง... มันเปลี่ยนไปเพราะมึง"ยิมจ้องเขม็งมาที่ผม น้ำเสียงไม่พอใจชัดเจน แววตาหลังกรอบแว่นนั่นดุดันคุกคามผมได้ดี จนต้องถอยห่างเว้นระยะออกมา

"...แล้วจะให้ผมทำอย่างไง ผใเลิกติดต่อกับมันแล้ว”ผมถอนหายใจ มันไม่ใช่ความผิดของผมฝ่ายเดียวสักหน่อย

"....ป๊ากูสงสัยเรื่องของมัน ตอนนี้ตั้งใจจะให้กูดูแลโย ที่สำคัญ...มึงรู้ใช่ไหมว่ามันถ่ายรูปไว้"ยิมระงับอารมณ์โกรธไว้แล้วปรับสีหน้าให้เป็นปกติ

ผมเลิกคิ้วมอง ถ่ายรูป...คงไม่ใช่รูปดีๆแน่

"รู้แค่ว่ามันชอบถ่ายรูปคู่กับผม"เรียกให้ถูกถ่ายรูปกับคู่นอนของมัน ผมไม่รู้ว่ามันจะเก็บไว้หาพระแสงอะไร ผมเคยเห็นรูปที่มันถ่ายกับไอ้หน้าตี๋ที่ไหนก็ไม่รู้ในห้องน้ำสภาพเปลือยอก

"...หึ ระวังไว้เหอะ ถ้าหลุดออกมาให้กูเห็น กูสามารถใช้เป็นหลักฐานได้"ยิมยิ้มเยาะ

"พี่จะแจ้งจริงๆใช่ไหม"ผมถาม รู้สึกว่ากำลังเดินลเหว ถ้าหากอีกฝ่ายแจ้งความจริงๆ ผมก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี แค่เตรียมทนายดีๆไว้หรือไม่ก็ไปไกล่เกลี่ย

"...ก็ไม่รู้สิ..."ยิมมองหน้าผม น้ำเสียงยียวนกวนประสาท ผมเลิกคิ้วสงสัย

"ถามจริงๆเถอะ พี่ต้องการอะไรกันแน่เหรอ"ผมจ้องหน้ายิม พยายามค้นหาคำตอบ มันต้องการอะไรจากผมกันแน่

"...กู—อย่าถามเซ้าซี้กู รู้แค่ว่ามึงต้องระวังตัวให้ดี ...เพราะมึงก็เคยหวิดคุกมาแล้วนี่"ยิมเดินมาใกล้ ผมชะงัก มันรู้เรื่องของผมได้ยังไง หรือเพราะเฮียแกน ผมนิ่วหน้า "...พี่ทำแบบนี้ทำไม"

"...กูเองก็ไม่ชอบทำลายอนาคตของใคร...แต่กูถามจริงๆเถอะ มึงเคยรู้สึกผิดบ้างไหม ที่ไปสร้างรอยแผลให้คนอื่น”ยิมเดินมาใกล้ผม แต่ผมไม่ถอยหนี แค่เผชิญหน้ากับอีกฝ่ายตรงๆ ขบคิดกับคำพูดของมันอีกครั้ง

"....ผมทำอะไรล่ะ”ทำเหมือนกับว่าไอ้โยมันเป็นเหยื่อที่ไม่รู้อีโหน่อิเหน่อะไร ผมละสายตาจากใบหน้าของยิมไปมองทางอื่น

"กูแค่ไม่อยากเห็นมึงต้องมีชีวิตวนเวียนอยู่แบบนี้ โอกาสไม่ได้มีบ่อยๆหรอกนะ"ยิมพูดจบก็เดินหนีเหมือนจะกลับเข้าห้อง คำพูดของมันสร้างความสงสัยมากขึ้นจนผมต้องคว้าแขนมันไว้ก่อน

“หมายความว่ายังไง”ผมเดินไปดักหน้าอีกฝ่าย ยิมแค่ถอนหายใจ จ้องผมนิ่งๆ "คิดไม่ได้ก็โง่อยู่แบบนี้"มันพูดนิ่งๆเหมือนเหนื่อยเต็มทน

"เดี๋ยว! พี่เคยรู้จักผมหรือเปล่า"ผมถาม เงยมองหน้ายิมที่ดูเหมือนตกใจนิดนึงก่อนจะเป็นเมินเฉยตามเดิม "...เปล่านี่"

"กูไม่ใช่ศัตรูของมึงหรอก ที่มึงต้องระวังคือไอ้แกนต่างหาก”ผมล่ะเบื่อกับไอ้ชื่อนี้จริงๆ เมื่อไร่ชื่อนี้จะออกไปจากหัวผมได้ ผมเซ็งเพราะเฮียแกนมันเต็มทนแล้วหรือต้องให้ไปเค้นคอถามว่าต้องการอะไรจากผม จะได้จบๆกันไป มาปั่นประสาทผมเล่นทำบ้าอะไร

"พี่รู้อะไรก็บอกผมมาสิ"ผมหงุดหงิดผลักอีกฝ่ายเต็มแรง ยิมแค่เซไป มองหน้าผมเหมือนจะหาเรื่อง

"ความผิดของมึงมันมีอยู่กี่เรื่องกัน..."ยิมถอดแว่น กุมขมับนิ่งๆ ก่อนจะกลับมาใส่แว่นตามเดิม ผมทุบประตูห้องมันระบายอารมณ์

"แล้วเรื่องโย...."

"มึงเลิกพฤติกรรมแบบนี้ได้ไหมล่ะ เที่ยวพาคนอื่นไปมั่วน่ะ"ผมขมวดคิ้วไม่ชอบใจแต่ก็เงียบไว้

"ผมไม่ได้ทำแบบนั้น!... เอาเถอะ จะเชื่อไม่เชื่อก็ตาม แต่ผมก็เลิกยุ่งกับคนอื่นไปแล้ว น้องพี่ก็ด้วย ทางที่ดีพี่ควรก็จับตาดูมันมากกว่า เพราะผมสลัดไม่หลุด"

“ก็ดี หัดทำตัวเป็นคนดีบ้างเถอะ”ยิมถอนหายใจ แล้วยิ้มออกมาเล็กน้อย ผมยิ่งแปลกใจ คราวก่อนเจ้าตัวยังชกหน้าผมอยู่เลย

“ทำไม ถ้ากูเป็นคนดีแล้วมึงจะทำใจชอบกูหรือไง”ผมสวนกลับ ลองแหย่มันเล่นไปแบบนั้น

“อย่าหลงตัวเองให้มาก”

“แล้วที่ร้านเหล้าวันนั้น ทำแบบนั้นทำไม"ผมซักอีกฝ่ายต่อ พฤติกรรมชวนน่าสงสัย ตกลงจะเกลียด หรือจะดีกับผมกันแน่ มาวันนี้ผมยิ่งสับสนไม่แน่ใจกับอารมณ์ความรู้สึกของอีกฝ่ายเลย

“...กูก็แค่ลองใจมึงเฉยๆ"ยิมไหวไหล่แล้วตอบไม่ได้องหน้าผมสักนิด ผมแค่นยิ้ม

“คิดว่าจะเชื่อหรอไง ชอบผมเหรอ พี่นี่ชักแปลกๆนะ"ผมพูด เงยมองไปใกล้ใบหน้าของอีกฝ่าย ยิมแค่ผลักผมออกห่างแล้วเดินเปิดประตูเข้าห้อง ผมได้แต่มองนิ่งๆ แต่ก่อนที่ยิมจะปิดประตูใส่หน้า 

"เออ งั้นบอกให้เอาบุญก็ได้นะ...กูรู้จักมึง แต่มึงไม่รู้จักกูหรอก เพราะมึงมันพวกไม่สนใจใครอยู่แล้วนี่….."ยิมมองด้วยสายตานิ่งเฉยตามเคย ผมยืนคิดอยู่ พอจะอ้าปากถามก็ไม่ทันการ

"เดี๋ยวสิ เฮ้ย"ผมร้องตะโกนเมื่อ อีกฝ่ายปิดประตูห้องไปก่อนที่ผมจะทันได้ถามไถ่อะไรให้รู้เรื่อง

หมายความว่าไง รู้จักแต่ฝ่ายเดียว ถ้าให้ผมตีความคือ อีกฝ่ายแอบชอบผมหรอ ...ไม่จริงมั้ง คนอย่างยิมเนี่ยนะ ผมยืนทำใจให้สงบ แล้วเดินกลับเข้าห้องของตัวเอง เห็นพี่ท็อปกำลังนั่งอยู่บนเตียงพิงผนัง ในมือเปิดดูอัลบั้มรูปสมัยม.ปลายของผมด้วยสายตาสนใจ ผมยิ้มออกมา เดินไปนั่งบนเตียงข้างๆพี่ท็อป ส่วนมากเป็นรูปตอนม.ปลายกับเพื่อนๆในตอนนั้น พี่ท็อปปิดอัลบั้มลงแล้วหันมาจ้องหน้าผมอยู่สักพักแล้วถาม

“ทำไมเครื่องแบบไม่เหมือนกัน"พี่ท็อปเปิดรูปไปที่หน้าสุดท้าย รูปวันปัจฉิมฯในกางเกงสีน้ำเงินของเอกชน

"...คือผมย้ายออกตอนม.5น่ะพี่ ก็เลยย้ายมาเรียนที่โรงเรียนเอกชนที่นี่แทน"ผมตอบเบาๆ ไม่อยากนึกถึงสาเหตุที่ทำให้ออกจากโรงเรียนมากนัก

“งั้นเหรอ... งั้นกูไม่อยากถามเซ้าซี้ดีกว่า”พี่ท็อปคืนอัลบั้มมาให้ผม แล้วเอนตัวมองหน้าผมใกล้ๆ

“ผมบอกได้แต่...เรื่องไม่ค่อยดีเท่าไหร่"ผมพึมพำ ความผิดในตอนนั้นผมไม่เคยเก็บเอามาคิดให้รกสมอง มันเป็นเครื่องตอกย้ำความโง่เง่าของผมเอง พี่ท็อปดึงมือผมไปจับ

“กูรับได้น่า เรื่องบางเรื่องฝังไว้ในใจอย่างเดียวไม่ดีหรอกนะ”พี่ท็อปถอนหายใจ คงมีบางเรื่องที่ฝังอยู่ในใจพี่ท็อปสินะ ผมหลับตาถอนหายใจเป็นรอบที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้

“ผมเป็นคนเหี้ยคนนึง ผมออกจากโรงเรียนกลางคันเพราะเกือบทำผู้หญิงท้องน่ะ”เกิดความเงียบขึ้นมาหลายนาที พี่ท็อปยังจับมือผมอยู่แล้วลูบไปมาเหมือนใจลอยก่อนจะเอ่ยถามเบาๆ

"อืม เกือบเหรอ"

"วันนั้น ผมไม่ได้ป้องกัน เพราะไม่ค่อยมีสติเท่าไหร่ ผมเมา ผู้หญิงคนนั้นก็ยังไม่เคยด้วย เธอบอกว่างั้นนะ เลยคิดว่าไม่เป็นอะไร พอนอนด้วยกันเสร็จ ผมได้สติเลยตกใจ ตอนนั้นก็ยังเด็กๆอยู่ จากคืนนั้นผมไม่ได้ติดต่อเธออีกเลย เพราะผมกลัวว่าเค้าจะท้องด้วยแหละ เลยหนีมา เค้าก็พยายามติดต่อผมนะ แต่ผมหนี หลีกเลี่ยงเพราะกลัวคำตอบของเค้า เรื่องเลยกลับบานปรายเมื่อแม่ฝ่ายหญิงรู้เข้า ตอนแรกจะเอาเรื่องผมให้ได้ แต่พ่อผมไปพูดไกล่เกลี่ยอยู่นานจนฝ่ายนั้นยอมใจอ่อน...แต่ก็จ่ายค่าเสียหายไปเยอะเลย”ผมพึมพำ

"..ตอนนั้นผู้หญิงคนนั้นอายุเท่าไหร่"พี่ท็อปถาม

“16 มั้งไม่แน่ใจ... พี่ว่าผมเหี้ยไหม”ผมมองหน้าพี่ท็อป ถึงแม้ว่าผมจะพยายามบอกตัวเองหรือคนอื่นๆหลายครั้งว่าตอนนั้นยังเด็ก ไม่มีสติ หรือว่าเมา แต่ความจริงก็คือ มันก็แค่ข้ออ้างที่พอจะทำให้ผมดูเป็นคนดีขึ้นมา มีความผิดน้อยลง

"ก็แค่เด็กเหี้ยคนนึงที่พบเจอได้ทั่วไป แล้วมึงชอบเค้าไหม”พี่ท็อปหันมามอง ผมย้อนภาพไปหามิ้นท์ ผู้หญิงคนนั้นหน้าตาดี ด้วยวัยในตอนนั้น คำว่ารักน่ะเหรอ ไม่มีทางหรอก มันไม่ใช่ความรักเลยสักนิด ก็แค่ชอบเท่านั้น

"ไม่ครับ มันก็แค่ ผมยังเด็กก็คะนองตามประสา  จบเรื่องผมเลยย้ายออกมาจากจังหวัดนั้น แล้วมาเรียนเอกชนที่นี่แทน... แล้วไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย”ถึงแม้ว่าฝ่ายนั้นอยากให้ผมรับผิดชอบโดยการให้หมั้นหมาย แต่พ่อปฏิเสธบอกว่าคนอย่างผมดูแลใครไม่ได้ ซึ่งมันก็จริง ผมไม่พร้อมที่จะดูแลใครในตอนนั้น

“แล้วตอนนี้มึงสำนึกบ้างหรือยัง”พี่ท็อปถามอีกครั้ง คราวนี้ผมเงียบไปนาน แต่ก็ตอบออกมาจนได้ “ผมก็ไม่ไปทำแบบนั้นกับใครอีกแล้ว”มาตอนนี้ก็ยกเว้นผู้ชาย สรุปแล้วผมเป็นคนแบบที่ยิมบอกจริงๆเหรอ ไม่รู้สำนึก

“ก็ดี จะได้ไม่พลาดอีก.."พี่ท็อปถอนหายใจแล้วยกแขนมากอดคอผมแน่น

"..เรื่องโย มันจะไม่มายุ่งกับผมสักพัก"ผมบอกเรื่องโย ไม่อยากเก็บเรื่องของมันไว้คนเดียว ผมปวดหัว จะให้ยังไงผมถึงจะเตะมันออกไปจากชีวิตได้ ขนาดไอ้ยิมเองน้องมันยังไม่ฟังเลย

"..สักพัก?"พี่ท็อปเลิกคิ้วสูงอย่างไม่เข้าใจ ผมเลยเล่าเรื่องความดื้อรั้นของโยให้พี่ท็อปฟัง

“ก็เด็กมันชอบมึง เอ...หรือติดใจมึงกันวะ”พี่ท็อปหัวเราะ ผมรีบส่งเสียงประท้วง ก่อนจะหันไปสำรวจรอยสีแดงจ้ำเล็ก ๆ ตามลำคอและรอยฟันตามหน้าอกของพี่ท็อปอย่างพอใจ

“อยากต่อหรือไง"พี่ท็อปยื่นหน้ามากระซิบแล้วขบติ่งหูผมเล่น ผมเอนตัวออก "ให้ไหมล่ะพี่"ผมถาม หวังลึกๆว่าจะตกลงเพราะผมอารมณ์ค้างด้วย แต่ถ้าไม่ผมก็ไม่ดึงดัน

"...คืนนี้นอนเฉยๆก็พอได้ไหมวะ"พี่ท็อปยิ้ม ยื่นหน้ามาพิงไหล่ผม ผมได้แต่ขำหึๆ คิดอยู่แล้วเชียวว่าต้องแห้ว

"ตามใจพี่แล้วกัน"ผมเอื้อมไปปิดไฟข้างๆ เตรียมตัวนอน คืนนี้มันหนักหนาจริงๆ กว่าจะได้เอนหลังลงเตียง ผมขยับลงนอนโอบเอวพี่ท็อปไว้นิ่งๆใต้แสงไฟแผ่วๆผ่านหน้าต่างห้อง ปล่อยความคิดให้ไหลผ่าน

"...คิดมาก เดี๋ยวนอนไม่หลับนะ"พี่ท็อปพูดใกล้ๆ ผมแค่หลับตาลงแล้วกอดพี่ท็อปแนบอก ได้ยินเสียงพี่ท็อปหัวเราะอู้อี้

"ขอกอดหน่อย นอนไม่หลับ "ผมพึมพำ เริ่มง่วงขึ้นมาแล้ว ผมหลับตารับสัมผัสอุ่นจากอ้อมกอดของอีกฝ่าย “หาเรื่องกอดกูล่ะสิ"พี่ท็อปพึมพำ ผมยิ้ม

"ก็มีส่วน แต่กอดพี่แล้วมันอุ่น ผมค่อยนอนหลับสบายหน่อย"ผมตอบ ยิ้มในความมืด คงจะดีถ้าผมลืมตาตื่นขึ้นมาแล้วเรื่องวุ่นวายพวกนี้จะจางหายไป ผมนอนหลับตา ไออุ่นที่ได้จากพี่ท็อปผ่อนคลายความตึงเครียดในใจผมลงได้บ้าง

…

เป็นอีกวันที่โชคดี เย็นวันนี้ผมไปรับพี่ท็อปที่คณะ เจ้าตัวอารมณ์ดีบอกว่าจะพาผมไปเจอกับแม่ด้วย ผมแปลกใจที่อีกฝ่ายมาชวนผม แต่ก็เป็นเรื่องดี เผื่อว่าผมกับพี่ท็อปจะคืบหน้าบ้าง ผมเดินกอดคอพี่ท็อปขึ้นไปยังชั้นสาม ก่อนชะงักเมื่อเห็นเฮียแกนยืนคุยกับยิมอยู่ที่หน้าประตูห้อง พี่ท็อปส่งเสียงในลำคแให้ได้ยิน ผมทำเป็นไม่สนใจพวกนั้น

"ถ้าจะไป ก็เคาะเรียกนะพี่"ผมบอก แล้วไขกุญแจเข้าห้องของตัวเอง พี่ท็อปยิ้มแล้วพยักหน้าให้ บรรยากาศอึดอัดประหลาดก่อตัวขึ้นทันที มีเพียงความเงียบเท่านั้น พี่ท็อปเปิดประตูเข้าไปในห้องเสียงดัง ผมเปิดประตูห้องค้างไว้ แล้วเหลียวมองหน้าเฮียแกน เพราะเจ้าตัวจ้องผมเขม็งมาตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว

"...พี่มีเรื่องอะไรกับผมกันแน่”ผมถาม ยิมเหลือบมองผมเงียบๆ ท่าทางมันดูลนลาน ผมมองเฮียแกนที่รวบผมไว้ตามเคย ใบหน้าลูกผสมนั้นนิ่งเฉย

"พี่? กล้าเรียกนะ มึงก็ลองใช้สมองหน่อยแล้วกัน เผื่อจะกระตุ้นความจำอะไรมาบ้าง ลืมง่ายจริงๆ"เฮียแกนพูด เรื่องของผมกับเฮียแกนคงจะหนักกว่าพี่ท็อปล่ะมั้งเพราะไม่เคยเห็นอีกฝ่ายเป็นแบบนี้  เมื่อก่อนไม่เคยเป็นขนาดนี้นะ ผมขี้เกียจทะเลาะด้วย กลับเข้าห้องของตัวเองอย่างเสียอารมณ์ อุตส่าห์อารมณ์ดีแท้ๆ เจอมารอีก แม่งเซ็งจริงๆ ผมหยิบผ้าเช็ดตัว เดินไปอาบน้ำ

ผมออกนั่งเล่นหน้าระเบียง รับอากาศสบายๆให้หัวสมองปรอดโปร่ง  “สองเว้ย”เสียงเรียกมาจากทางระเบียงห้องของพี่ท็อปดังขึ้น ผมยื่นหน้าออกไป มองทางฝั่งพี่ท็อป เห็นเจ้าตัวยื่นหน้ามามองเหมือนกัน อีกฝ่ายยิ้ม

“ครับพี่”ผมโบกมือให้ คุยกันแบบนี้ก็แปลกดี โทรศัพท์มีไม่โทรมา ผมยิ้ม

"เสร็จหรือยัง"พี่ท็อปถาม

"เรียบร้อยแล้วพี่"

"เออ ไอ้แกนทำกูอารมณ์เสีย แค่เห็นหน้าก็ไม่สบอารมณ์"พี่ท็อปบ่นเป็นหมีกินผึ้ง

"อย่าเก็บมาเป็นอารมณ์เลยพี่..."ผมส่ายหน้า ไม่อย่างนั้น อารมณ์เสียไปเปล่า ๆ

“เออ นั่นสิ อีกห้านาทีนะ มึงเอาสมุดวาดภาพไปด้วยนะ”พี่ท็อปบอก ผมแปลกใจ แต่ก็นึกสนุกขึ้นมา สงสัยจะมีอะไรให้ผมทำแหง

"อยากเป็นแบบให้ผมหรอไง"ผมหัวเราะ แบบนู้ดก็ดีนะ ยังไม่เคยดรออิ้งนายแบบผู้ชายเลย

“รู้นะ มึงคิดอะไร ...ก็อยากจะมีอะไรให้มึงนิดหน่อยบ้าง”เจ้าตัวบอก ทำให้ผมยิ้ม  "โอเคนะเว้ย กูไปเก็บของนิดๆหน่อยๆก่อน เดี๋ยวก็ออกไปแล้ว"พี่ท็อปโบกมือแล้วหายเข้าห้องไป

ผมกลับเข้าไปในห้อง เดินไปหยิบสมุดวาดภาพมาเล่มนึงใส่กระเป๋าย่าม ไม่มีใครที่ทำให้ผมวาดรูปออกมาได้มากมายแบบนี้เลย ส่วนมาก ผมใจลอยร่างภาพใบหน้าพี่ท็อปออกมาบ่อยๆ นี่แสดงว่าผมคงเป็นเอามากจริงๆ เฮ้อ นี่ขนาดแค่ชอบนะ ถ้ารักเข้าจริงๆล่ะ ผมจะเป็นยังไงนะ

[brookzaa]

ยิมนี่เป็นคนยังไง  สองนี่คดีเยอะจิงเลยนะ  ตอนยิมคุยกับสอง แอบบคิดนะว่าหรือ จะเป็น สองยิมวะ 

[sweetbasil]

มิ้นอาจจะเป็นน้องของเฮียแกนหรือเปล่า ถึงดูเกลียดสองนัก

[❣☾月亮☽❣]

ก็ยังคงลุ้นชีวิตสองต่อไป. คู่กรณีเยอะแต่ไม่รู้ตัวสินะ.
หวังว่าจะไม่เป็นการลอบกัดแบบที่พี่ท้อปว่านะ
เห้อ   

[ziqh.leo]

อุ๊ต่ะะะ เค้าคบกันแล้ววว หวังว่าพี่ท็อปคงไม่หักหลังสองน้า ขอแค่นั้น 
แต่รำคาญ อิพี่แกนมาก ดูเป็นคนไม่ค่อยมีความคิดนะ ถ้าแบบจะเกลียดท็อปก็เกลียดไปคนเดียวดิ ทำไมต้องมาพาลเกลียดสอง ไร้สาระมาก (อันนี้พูดในเรื่องที่สองกับท็อปคบกันนะ แต่ไม่รู้ว่าสองไปทำอะไรให้พี่แกไม่พอใจอีกรึเปล่า)
ส่วนยิมนี่ รู้จักสองแน่นอน รุ่นพี่ รร. เก่าเปล่า หรือยังไง ฮาๆ แต่แอบชอบสองรึเปล่า นั่นประเด็น

รออ่นตอนต่อไปค่า

[Glitterycandy]

มิ้น เป็นน้องแกน และเป็นแฟนเก่าท็อป แต่เสร็จสองไปตอนนั้น?

[New_Tai]

ยิมนี่ทาทางแปลกๆอ่ะ แอบชอบสองใช่ไหม ตอบ!
ตอนที่สองคุยกะยิม ทำไมเค้ารู้สึกว่า สองคนนี้มันมีเคมีบางอย่าง 555 

[sodawan1]

มิ้นนี่น้องเฮียแกนรึเปล่า "มิ้น"นี่คือชนวนของเรื่องทั้งหมดใช่ไหม!?
ยิ่งอ่านยิ่งอยากรู้แล้วอ่ะะ ลุ้นตามไปด้วยเลยไง ว่าสรุกแล้วใครกันแน่ที่ร้ายกับสองที่สุดดด
หวังว่าคงจะไม่ใช่พี่ท๊อปน๊าาาาา 

[โซดาหวาน]

ชีวิตสองี่ช่างวุ่นวายซะจิงงงง 555
ไหนจะพี่ท๊อป เฮียแกน ยิม น้องโย แล้วยังมิ้น? เฮ้อออเหนื่อยแทน 

[kukkikkooka]

มิ้นเป็นน้องเฮียแกน แล้วก็เป็นแฟนเก่าพี่ท๊อป

ยิมนี่อาจจะแอบชอบสองมานานแล้วหรือเปล่า

จะมีคดีพลิกไรไหมเนี่ย แต่เราชอบสองท๊อปน้าา

ตอนนี้ยาวสะใจมากค่ะ รอตอนต่อไปนะคะ

[nevergoodbye]

รักเรื่องนี้จัง แมนๆเตะบอล กรี๊สส 

ปล.รำคาญโยมากค่ะ ช่วยเอาไปไกลๆ

[hczmtp]

สองไปสร้างศัตรูไว้เยอะเหรอเนี่ย โอยยย คนที่เข้าหาแต่ละคนก็แปลกๆ ฮืออ

[kun]

สองกับพี่ท็อปเริ่มต้นเป็นแฟนกันแล้ว แต่ปัญหายังมีอยู่ รอๆๆๆๆๆ

[yowyow]

 

[mox2224]

มิ้นน้องเฮียแกนชัวร์
แต่ท๊อปนี่น่าจะมีส่วนเกี่ยวและอาจจะหลอกสอง
ที่ยิมบอกอาจจะเป็นท๊อป เพราะยิมบอกสองไม่ระวังตัว
สองยิมก็ได้นะ อุ้บส์

[lizzii]

น้องสาวเฮียแกนสิ่นะ กุญแจของเรื่องนี้
ว่าแต่ สองประกาศไปแบบนั้น ยอมเป็นเมียถาวรเลยจริงดิ่ 55555

[bulldog17]

มีแต่คนเดาว่ามิ้นน้องเฮียแกน
ว่าแต่น้องเป็นไงมั่งอ่ะ
สงสารน้องมิ้นนะ

[flimflam]

เฮียแกนมีน้องสาวนะเราจำได้ 555555555
คนที่สองหนีมานี่น้องเฮียแกนแหง...
ทำไมชอบไปวุ่นวายกับน้องชาวบ้านจังโว๊ะ 55555555555555
แต่น้องสาวเฮียแกนก็แฟนเก่าพี่ท็อป........อืม...
เริ่มไม่ไว้ใจพี่ท็อปอีกแล้วค่ะ
55555555555555555555

[วายซ่า]

สองเอ๊ย  ทำไมคดีเยอะ โจทย์เยอะอย่างนี้  จะรอดหรือเปล่าเนี่ย 

[agava1313]

น้องเฮียแกนอาจจะเป็นคนที่สองเคยอึ้บแล้วหวิดท้องก็เป็นได้