ตอนที่ 11 Part II.
.
แรงกดดันทางการเมืองทั้งภายในภายนอกมีเพิ่มขึ้นทุกวัน ยิ่งเมื่อคนรอบข้างเห็นทั้งเจ้านายและตัวรัตติกาลเดินอยู่ในกระทรวงในฐานะเด็กเส้น แรงปะทะจากเหล่าคนพวกนี้ก็รังแต่จะเพิ่มขึ้น
แม้ขณะที่ทานอาหารอยู่ในห้องอาหาร ก็ไม่วายถูกร้อยเอกสิงหาหรือไอ้หน้าหนวดโจมตีทางคำพูดให้อารมณ์ขุ่นมัว
“ท่านร้อยตรี วันนี้ท่านรองผู้บัญชาการออกว่าราชการ ท่านจะไม่ตามไปช่วยงานหรือ”
เพียงได้ยินรัตติกาลก็วางช้อนส้อมลง ส่วนหลวงอินทรทินกรยังคงตักอาหารเข้าปากทานอย่างเรียบร้อย
ในความคิดของชายหนุ่ม จะว่าไอ้หน้าหนวดนี่ขี้อิจฉาก็ไม่ถูกเสียทีเดียว น่าจะเรียกว่าเป็นผลผลิตจากการหล่อหลอมเรื่องยศและตำแหน่งจนสมองหมกมุ่นเกินไปมากกว่า คิดว่าตัวเองมีอำนาจ เห็นคนยศน้อยกว่าเหมือนจะได้ดิบได้ดีรวดเร็วเลยอยากข่มเสียอย่างนั้น
และที่ก่อนหน้านี้ข่มไม่ได้อย่างออกนอกหน้าเพราะหลวงอินทรทินกรยังไม่ได้เข้ามาเป็นข้าราชการทหารเต็มขั้น แต่เมื่อตอนนี้ลงสนามเต็มตัวแล้ว ไอ้หน้าหนวดจึงสบโอกาสที่จะใช้อำนาจใส่คนยศต่ำกว่า
“ผมคุยด้วย ไม่คิดจะตอบหน่อยหรือ”
ร้อยเอกสิงหาเดินเข้ามาใกล้หลวงอินทรทินกรมากขึ้น รอบข้างมีทหารลูกน้องอยู่ด้วย
หากตอบไปก็ไม่ส่งผลดี และหากไม่ตอบก็ถูกเพ่งเล็งอีกอยู่ดี ไม่ว่าทางไหนก็แย่ทั้งนั้น ในเมื่ออีกฝ่ายต้องการหาเรื่องอยู่แล้ว
...น่าหมั่นไส้ชิบหาย
รัตติกาลเริ่มเสียอารมณ์มากขึ้น ถึงได้บอกแต่แรกว่าไม่ชอบการเข้ามาทำงานแบบนี้ ให้เป็ภารโรงยังมีอิสระและฮาเฮได้มากกว่า ไม่เข้าใจจริงๆ ว่าคุณหลวงผู้เป็นนายทนอยู่ในสภาพแบบนี้ได้อย่างไร
พรวด และเพียงชั่วแวบเดียวที่ไม่ทันตั้งตัว น้ำจากแก้วก็ถูกสาดใส่หลวงอินทรทินกรจนเปียกโชกไปทั้งศีรษะ
“คุณหลวง!”
รัตติกาลุกขึ้นจากเก้าอี้ หันหน้าไปมองไอ้หน้าหนวดอย่างกะว่าวันนี้คงได้ต่อยใส่สักหมัด แล้วจะดึงหนวดให้หลุดสดๆ จนไม่กล้ามารังแกคุณหลวงแถมอีกด้วย แต่ทันทีที่ขายกกำลังจะข้ามโต๊ะไปตั๊นหน้าใส่ มือเรียวก็รั้งเขาไว้ก่อน
“ดูท่าท่านรองจะส่งคุณไปฝึกวินัยเสียเปล่า แม้แต่มารยาทยังไม่มี ไม่คิดแม้แต่จะทักทายรุ่นพี่เลยหรือยังไง”
...รุ่นพี่พ่อง
อายุน้อยของร้อยเอกสิงหาน้อยกว่าหลวงอินทรกรหลายปี แต่ยศทางทหารสูงกว่าหลายขั้น
“ขออภัยด้วยครับท่านร้อยเอกสิงหา”
หลวงอินทรทินกรลุกขึ้นยืนพลางก้มศีรษะให้ ทว่ายังเพียงแค่นี้ยังไม่เพียงพอ
“คุกเข่าลง”
...ไอ้เหี้ย
หัวใจแทบสลายเมื่อเห็นหลวงอินทรทินกรคุกเข่าตามคำสั่ง
เขารู้ว่าศักดิ์ศรีมันกินไม่ได้ และเขาไม่แคร์ด้วยซ้ำหากตัวเองต้องก้มกราบตีนใคร ให้เขากราบไอ้หน้าหนวดตอนนี้ยังได้โดยไม่รู้สึกยี่หระอะไรสักนิด แต่เมื่อเห็นหลวงอินทรทินกรต้องคุกเข่าก้มหัวใครแล้ว เขากลับเลือดขึ้นหน้าเสียอย่างนั้น
ดังนั้นเมื่อไอ้หน้าหนวดทำท่าจะเดินผ่านด้วยสีหน้าเหมือนผู้กำชัยชนะ ชายหนุ่มก็จัดการยื่นตีนออกไป จนอีกฝ่ายสะดุดหัวเกือบทิ่มพื้น
...สม
รัตติกาลหัวเราะขำ แต่ดูเหมือนคนอื่นจะไม่ขำด้วย ยิ่งหลวงอินทรทินกรยิ่งขำไม่ออก กลับอ้าปากค้างด้วยความอึ้ง
“ท่านร้อยตรี! นี่คุณเคยสั่งสอนลูกน้องคุณเลยหรือ!”
“ขออภัยด้วยครับท..”
เพียะ!พูดไม่ทันจบ ร้อยเอกสิงหาก็ตบหน้าหลวงอินทรทินกรต่อหน้าทุกคน
เพียะ!และก่อนที่จะรัตติกาลจะเข้าไปแทรกกลางได้ เหล่าทหารลิ่วล้อก็ลากเขาไปซ้อมอยู่ข้างๆ เจ้านาย
ชายหนุ่มถูกทั้งตีนทั้งหมัด สองแขนถูกทหารตัวเล็กกว่าจับล็อก แม้จะมั่นใจว่าไม่มีทางแพ้หากตัวต่อตัว แต่เจอหลายคนรุมแบบนี้ อย่างดีก็ทำได้แค่ยอมเป็นกระสอบทรายให้ และในยุคสมัยนี้ อาจจะถูกยิงตายเปล่าๆ อีกต่างหาก
ด้านหลวงอินทรทินกรแม้ไม่ได้ถูกอัดถูกซ้อมเหมือนรัตติกาล แต่ก็ทำให้รัตติกาลได้เรียนรู้ครั้งแรกว่าการถูกตบจนเลือดกลบปากมันไม่ใช่เรื่องแต่งเลยสักนิด
.
.
TBC
หัวข้อ: ...........ดวงใจรัตติกาล........... - ตอนที่ 18.2 / P15 13มิ.ย.59 (อ่าน 81389 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก