ตอนที่ 16 Part I
ตกค่ำ พ่อแม่ของหลวงอินทรทินกรเข้านอนที่ห้องนอนใหญ่ของเรือนเหมือนเคย หากแต่ตัวของเจ้าของเรือนเองยังนั่งคงอยู่ที่เก้าอี้ตัวเก่งเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่างมองวงพระจันทร์เสี้ยว
ดวงตาคู่สวยทอดมองออกไปอย่างโศกเศร้า
ใบหน้าของคนร่างเล็กยามแสงจันทร์ต้องนั้นจับใจรัตติกาลเหลือเกิน
ความหม่นหมองที่อวลรอบกายก็บีบหัวใจจนเขารู้สึกทรมาน
รัตติกาลนั่งลงกับพื้น คลานเข่าขยับเข้าไปใกล้ หมายจะเข้าไปนวดแข้งนวดขาให้ผู้เป็นนาย ทว่าก่อนที่มือใหญ่กร้านจะถูกตัว เสียงเยียบเย็นก็เอ่ยขึ้น
“อย่าจับ”
ชายหนุ่มชะงักมือ ดวงตาคู่คมเหลือบมองหลวงอินทรทินกรที่ไม่แม้แต่จะหันมามองเขา เขาไม่คิดจะฝืนคำสั่งของเจ้านาย หากไม่ให้จับก็ไม่จับ แต่ กอด แทน
วงแขนแกร่งรวบเข้ากับเอวคนร่างเล็กอย่างไม่ให้เวลาอีกฝ่ายตั้งตัว ใบหน้าหล่อเหลาซุกลงกับหน้าท้องเรียบ หลวงอินทรทินกรดิ้นทันทีที่รู้สึกถึงการล่วงเกิน
“ครับๆ ไม่จับแล้ว” แต่กอดหมับเสียแน่น อีกฝ่ายจะลุกก็ไม่ให้ลุก ร่างสูงออกแรงนิดเดียวหลวงอินทรทินกรก็ได้แต่นั่งอยู่กับที่
รัตติกาลเอ่ยโดยที่ยังซุกหน้าแนบกับท้องผู้เป็นนาย แม้จะถูกดันศีรษะออกเท่าไรก็ไม่ยอมผละออกห่าง ยิ่งดิ้นก็ยิ่งกอดรัดแน่นขึ้น แน่นขึ้น มือเหนียวยิ่งกว่าปลาหมึก
“รัต...”
เขารู้ว่าคุณหลวงต้องการจะเอ่ยว่าอะไร เวลานี้ไม่ต้องบอกก็คาดเดาสิ่งที่คนร่างเล็กกว่าคิดได้ ว่าต้องการให้เขาปล่อยมือเพื่อไม่ให้บิดามารดาที่อยู่ในห้องจะออกมาเห็น
และเพราะเหตุผลเช่นนั้น คุณหลวงถึงได้เอ่ยเสียงเบากว่าที่ควร
ต้องการห้ามเขาแท้ๆ แต่เสียงอ่อนจนไม่คิดว่าต้องการเอ่ยห้าม
อันที่จริงเวลานี้ คุณหลวงจะเอ่ยอะไรรัตติกาลก็คิดว่าเป็นการเชื้อเชิญเสียหมดนั่นล่ะ
หลังจากสูดกลิ่ยหอมๆ จากกายหลวงอินทรทินกรจนพอใจ ชายหนุ่มจึงยอมเงยหน้าออกมามองผู้เป็นนายที่ทำสีหน้าลำบากใจ
ทั้งๆ ที่อีกฝ่ายกำลังทุกข์ใจ แต่เขากลับยิ้มน้อยๆ ออกมาเสียได้
ไม่ได้ดีใจที่เห็นอีกฝ่ายทุกข์ แต่สุขใจ เย็นใจ ที่เห็นคนคนนี้อยู่ตรงหน้า เป็นความรู้สึกที่อธิบายออกไปได้ยากยิ่ง เพราะขณะที่เขากำลังกังวลใจ อีกเสี้ยวหนึ่งของหัวใจ กลับรู้สึกสุขใจ
สุขเพราะแค่ได้เห็นดวงหน้าหวานของอีกฝ่ายเท่านั้น
“คุณหลวง...”
ชายหนุ่มส่งเสียงหวานออกไป หวังเพียงให้อีกฝ่ายลดความขุ่นเคืองที่มีต่อเขาสักนิด
“ถ้าผมไม่คิดขอโทษคุณ คุณจะยังโกรธผมแบบนี้ตลอดไปไหม”
หากว่ากันตามเหตุผลเขาควรจะเอ่ยขอโทษเจ้านายให้จบเรื่อง แต่เพราะเขาไม่อยากเอ่ยมันออกไป ไม่ใช่เพราะว่าทนงถือตัวว่าตัวเองถูก แต่เพราะไม่อยากให้อีกฝ่ายคิดว่าสิ่งที่พวกเขารู้สึก สิ่งที่พวกเขาเป็น นั้นผิด
ถึงไม่ยอมเอ่ยคำนั้นออกไป
หลวงอินทรทินกรยังคงนิ่งเงียบ คนร่างเล็กเลิกยื้อฝืนแรงแล้ว หากแต่นัยน์ตายังเปี่ยมด้วยความหมองเศร้า
“คุณจะโกรธผมแบบนี้ต่อไปจริงๆ หรือครับ”
รัตติกาลซุกใบหน้าลงกับหน้าท้องอีกฝ่ายอีกครั้ง
“การรักชอบเพศเดียวกัน ผิดมากหรือครับ”
ได้แต่เอ่ยถาม แม้จะไม่ได้รับคำตอบ และอาจไม่ได้รับคำตอบตลอดไปก็ได้
รัตติกาลได้แต่คิดว่าชะตาของเขานั้นช่างอาภัพนัก ไอ้ดวงในอนาคตก็ไม่คิดรับรัก ส่วนคุณดวงตรงหน้านี้ ต่อให้คิดก็คงไม่ทำตามใจ
แต่แล้วยังไงล่ะ จะยอมปล่อยให้เป็นไปตามชะตากรรมงั้นหรือ?
อยากได้หัวใจ แต่ให้อยู่เฉยๆ ใครที่ไหนจะยอมยกให้ดื้อๆ
เขาไม่ได้มีมนต์เหมือนขุนแผนแสนสะท้านเสียหน่อย ถึงจะเป่าเสกให้ใครมาใหลมาหลงกันง่ายๆ ที่มีก็แค่ลูกตื๊อ ตื๊อเท่านั้นที่ครองโลก ตื๊อจนกว่าจะตายกันไปข้าง
คิดได้ดังนั้นก็ยิ่งกอดยิ่งหอม จนหลวงอินทรทินกรที่นิ่งไปแล้วกลับมาผลักดันชายหนุ่มให้ออกห่างอีกครั้ง
จนกระทั่งเสียงจากในห้องนอนทำให้ชายหนุ่มชะงัก
“พ่อดวง...ลูกยังไม่เข้านอนหรือลูก” ผู้เป็นมารดาส่งเสียงจากในห้องนอนใหญ่ออกมา น้ำเสียงบ่งบอกถึงความเป็นห่วง จนคุณหลวงต้องรีบตอบกลับ
“กำลังจะเข้าไปนอนครับคุณแม่”
คนร่างเล็กดันตัวลุกขึ้นยืน ครั้งนี้รัตติกาลไม่เหนี่ยวรั้ง ปล่อยให้อีกฝ่ายไปแต่โดยดี
ถึงเขาจะดื้อด้าน และช่างตื๊อ แต่ก็ไม่อาจพรากเวลาของลูกและพ่อแม่ได้หรอก
ชายหนุ่มยืนเข่ามองผู้เป็นนายก้าวเท้าเดินกลับไปยังทางห้องนอน และไม่รู้เพราะเขาทำหน้าแปลกๆ หรืออย่างไร คุณหลวงถึงได้ยอมหันมาเอ่ยด้วย
“เธอเองไปนอนได้แล้ว วันพรุ่งต้องตื่นแต่เช้า”
รัตติกาลยิ้มตาหยีพลางพยักหน้า ไม่บอกก็รู้ว่าเป็นเพียงการฉีกยิ้มอย่างไม่จริงใจ
ก่อนที่ร่างเล็กจะหายไปในเงามืดเข้าจริงๆ ก็หันมาเอ่ยเรียกเขาเสียก่อน
“รัต”
ชายหนุ่มเลิกคิ้ว เป็นเชิงถามว่าอีกฝ่ายต้องการเอ่ยอะไร
“ฉันไม่ได้โกรธเธอ”
เอ่ยจบ หลวงอินทรทินกรก็รีบเดินเข้าห้องปิดประตูไปทันที
ปกติชายหนุ่มก็นอนไม่ค่อยหลับอยู่แล้วถ้าไม่ได้อยู่กับคุณหลวงผู้เป็นนาย นี่เจอคำพูดชวนคิดเข้าไป แน่นอนว่ายิ่งทำให้นอนไม่หลับไปทั้งคืน
ถ้าหากว่าไม่โกรธ จะหมายความว่าคุณหลวงยอมรับเขากลายๆ ได้หรือไม่นะ?
จะรู้ให้แน่ชัด ก็คงต้องตื๊อถามใหม่พรุ่งนี้เช้าแล้วล่ะ
.
.
TBC
Talk: มาต่อแล้วค่ะ หายไปร่วมเดือนเลยทีเดียว ;_; ขอบคุณทุกคนที่รอนะคะ และขอบคุณสำหรับคอมเม้นต์ค่ะ ^^
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
