[เรื่องสั้น] จดหมายจากคนไกล [จบแล้ว][ตอนพิเศษ : น้องวีและหนูวา] 30/08/60
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: [เรื่องสั้น] จดหมายจากคนไกล [จบแล้ว][ตอนพิเศษ : น้องวีและหนูวา] 30/08/60  (อ่าน 9109 ครั้ง)

ออฟไลน์ kritcha

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 38
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +8/-0
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ





------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------












บทนำ : จดหมายที่ไม่ได้ถูกเปิดอ่าน




สวัสดี พิชญ์


นานแล้วที่ไม่ได้เขียนจดหมายมาถึง อยู่ทางนั้นเป็นอย่างไรบ้าง หวังว่าคงสุขสบายดีนะ ทางนี้อากาศเริ่มหนาวแล้ว แม่เลยถักเสื้อไหมพรมอุ่นๆ ให้ แต่ไม่รู้จะเสร็จทันก่อนหายหนาวไหมนะ ก็อากาศเมืองไทยนี่หน่า จะหนาวได้สักกี่วันเชียว อยากรู้จังว่าทางนั้นจะหนาวไหม เขียนตอบกันบ้างนะ ฮะๆ


                                                                                                                                          รักเสมอ
                                                                                                                                           รุ่งรดิศ

   





               จอมแก้วมักจะตื่นเช้าเสมอ เพื่อทำอาหารเช้าให้สามี ดูแลเก็บกวาดบ้านช่องให้สะอาด ในตอนแรกเธอมองว่ามันเป็นหน้าที่ที่ภรรยาที่ดีควรทำ... แต่เมื่อเวลาผ่านไป เป็นเธอเองที่มีความสุขที่ได้ทำเช่นนี้ แม้ว่าพิชญะจะไม่เคยเรียกร้องมันเลย แต่ถึงอย่างนั้น เขาก็มักจะจูบที่แก้มของเธอเบาๆ เป็นการขอบคุณเสมอ และนั่นก็ทำให้เธอภูมิใจ


                 พิชญะและจอมแก้วแต่งงานกันมาได้สามเดือนแล้ว ชีวิตของคู่ข้าวใหม่ปลามันไม่ได้มีอะไรหวือหวา พิชญะเป็นคนเงียบขรึมจริงจัง ก่อนหน้านี้จอมแก้วมักจะค่อนขอดว่าเขาเป็นคนเก็บกด ซึ่งเมื่อคบกันไปนานๆ ก็พบว่าไม่ใช่ เป็นแค่ชายหนุ่มเจ้าระเบียบเท่านั้น


                 เมื่อทำอาหารเช้าเสร็จ จอมแก้วก็จะลากสายยางออกไปรดน้ำต้นไม้ สวนเล็กๆ ที่เต็มไปด้วยต้นแก้ว ยามกลางคืนมันจะส่งกลิ่นหอมเข้ามาในบ้าน พิชญะปลูกมันไว้ตั้งแต่ก่อนที่จะรู้จักกับเธอเสียอีก


               พอถึงเวลาเจ็ดโมงเช้า พิชญะจะออกมาจากห้องนอนด้วยสภาพพร้อมไปทำงาน เขามักจะผูกเนคไทสีสุภาพ และใส่นาฬิกาที่เธอซื้อให้เสมอ หลังจากทานข้าวเสร็จจึงออกจากบ้านในเวลาเจ็ดโมงสามสิบนาที เป็นเช่นนี้ทุกวัน


               จอมแก้วเป็นแม่บ้าน เธอไม่ได้ออกไปทำงานตามที่ตกลงกันไว้กับพิชญะตั้งแต่ก่อนแต่งงาน ถึงอย่างนั้นเธอก็เป็นฟรีแลนซ์รับงานวาดรูปจำพวกประกอบหนังสือเด็ก


               สักสิบโมงเช้า บุรุษไปรษณีย์ก็จะขี่มอเตอร์ไซค์เข้ามาในหมู่บ้าน หลายครั้งที่เขาจะมาเยี่ยมเยือนที่หน้าบ้านเธอ ปกติแล้วก็จะเป็นจดหมายธุรกรรมจากธนาคารหรือใบโฆษณา แต่ว่าวันนี้กลับมีซองจดหมายสีฟ้าอ่อนนวลตาแทรกอยู่ในจดหมายเหล่านั้น


               ซองจดหมายสีฟ้าอ่อนส่งกลิ่นหอมโชยออกมาบางเบา ชื่อผู้รับจ่าหน้าซองถึงพิชญ์... คงจะเป็นพิชญะ ลายมือสะอาดอ่านง่ายดูไม่ออกว่าเป็นลายมือของผู้หญิงหรือผู้ชาย ที่อยู่ผู้ส่งบ่งบอกว่ามาจากจังหวัดหนึ่งทางภาคเหนือที่อยู่เกือบสุดประเทศไทย


               รุ่งรดิศ  จอมแก้วนึกแปลกใจนิดหน่อย เท่าที่เธอจำได้พิชญะไม่มีเพื่อนที่ชื่อรุ่งรดิศ หรืออาจจะเป็นเพื่อนเก่า? เธอไม่ปล่อยให้ความสงสัยในครั้งนี้ต้องอยู่นาน เมื่อพิชญะกลับบ้านมาในเวลาหกโมงเย็น เธอจึงเอ่ยถามทันที


               “พี่พิชญ์คะ มีจดหมายส่งถึงพี่ จากคุณรุ่งรดิศ” เธอยื่นส่งจดหมายสีฟ้าไปให้ ไม่ทันได้เห็นความวูบไหวในแววตาของสามี “รุ่งรดิศคือใครเหรอคะ”


               “เพื่อนเก่าน่ะ” เขารับจดหมายนั้นมา คว้าไฟแช็กแล้วเดินออกนอกบ้าน


               พิชญะหยุดยืนอยู่หน้าพุ่มต้นแก้วที่งามที่สุด ก่อนจะจุดไฟ... ปล่อยให้เปลวไฟลามเลียซองกระดาษสีฟ้านั้นช้าๆ จนกระทั่งเป็นเถ้าถ่านในที่สุด


               จอมแก้วนิ่งอึ้ง เธอไม่เข้าใจว่าทำไมพิชญะต้องเผาจดหมายฉบับนั้นทั้งๆ ที่ยังไม่แม้แต่จะเปิดอ่าน


               แต่พิชญะก็ไม่อธิบายอะไรแม้แต่คำเดียว




















-----------

รู้สึกจัดหน้ายากจังเลยค่ะ... สิงเล้ามาหลายปีแต่แทบไม่เคยตั้งกระทู้เลย
 

เรื่องนี้ได้แรงบันดาลใจมาจากนิยายเรื่องหนึ่งในเล้าค่ะ แต่จำชื่อเรื่องไม่ได้แล้ว อ่านเมื่อหลายปีดีดักที่แล้ว ที่พระนายพกไดอารี่ของแฟนไปเที่ยวตามรอย


ยังไงก็ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ ^ ^
Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 30-08-2017 14:00:36 โดย kritcha »

ออฟไลน์ sarawatta

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 714
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +300/-10
Re: [เรื่องสั้น] จดหมายจากคนไกล
«ตอบ #1 เมื่อ28-06-2015 17:56:36 »

แสดงว่ารุ่งรดิศกับจอมแก้วต้องเคยมีความสัมพันธ์พิเศษกันแน่ๆ เลยครับ
ไม่ได้อ่านนิยายแบบนี้นานแล้ว นึกถึงเวลาอ่านเรื่องสั้นเมื่อยังวัยรุ่นเลย
ขอบคุณนะครับ รอติดตามต่อไป
 :กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4:

Sarawatta

ออฟไลน์ mukmaoY

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3956
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-7
Re: [เรื่องสั้น] จดหมายจากคนไกล
«ตอบ #2 เมื่อ28-06-2015 18:26:37 »

 :hao5:

ออฟไลน์ kritcha

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 38
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +8/-0
Re: [เรื่องสั้น] จดหมายจากคนไกล
«ตอบ #3 เมื่อ10-07-2015 00:32:56 »

1
สวัสดี พิชญ์


               ช่วงนี้ใกล้จะถึงวันคริสต์มาสแล้ว ผู้หญิงที่ทำงานตื่นเต้นกันใหญ่ ปีนี้ได้หยุดยาวถึงปีใหม่ ผมเลยว่าจะพาแม่ไปภูทับเบิก แม่แอบบ่นนิดหน่อยว่าอยู่ภูแล้วยังจะไปเที่ยวภู แต่ก็ไม่ได้บ่นอะไรมาก ผมตัดสินใจช้าไปหน่อย กว่าจะหาที่พักได้ก็แทบแย่ จะไปนอนกลางเต็นท์เหมือนตอนที่เราไปด้วยกันแม่ก็คงไม่ไหว อีกอย่าง... พอไม่มีพิชญ์ ให้ผมตั้งเต็นท์เองก็คงไม่ไหวเหมือนกัน


               ไม่พูดเรื่องนี้ดีกว่าเนอะ ไว้ผมจะเขียนจดหมายมาหาใหม่นะ


                                                                                                                                           รักเสมอ                                                                                                   


                                                                                                                                            รุ่งรดิศ           





               วันนี้ไปรษณีย์ก็มาส่งจดหมายอีกแล้ว


                 จดหมายจากคนที่ชื่อ ‘รุ่งรดิศ’


                 จอมแก้วยื่นจดหมายให้พิชญะเหมือนทุกครั้ง และจดหมายสีฟ้าอ่อนนั้นก็จบลงด้วยการโดนเผาเช่นกัน


                 “ทำไมพี่พิชญ์ต้องเผาจดหมายพวกนี้ด้วยล่ะคะ”


                 แต่สามีของเธอไม่ยอมตอบคำถามอีกเช่นเคย









สวัสดี พิชญ์


                 วันนี้ที่ทำงานของผมมีพนักงานใหม่เข้ามาล่ะ อายุน้อยกว่าผมสักสองปีได้ เป็นผู้ชายตัวสูงหุ่นนายแบบ สาวๆ กรี๊ดกันใหญ่ หัวหน้าให้ผมคอยสอนงานให้เขา เขาเป็นคนหัวไวมาก พูดครั้งเดียวก็จำได้หมด


                 อ้อ เขาเป็นรุ่นน้องในมหาลัยเราด้วยล่ะ จบจากคณะเดียวกับผมเลย ไม่แน่พิชญ์อาจจะรู้จักกับเขาก็ได้นะ ก็พิขญ์รู้จักกับคนในคณะผมไปทั่วเลยนี่หน่า


                 เขาชื่อ ‘กานดิศ’ ชื่อเล่นชื่อ กานต์


                 ผมไม่รู้จักเขา แต่เหมือนเขาจะรู้จักผมล่ะ เล่นเอารู้สึกผิดนิดๆ เลย ก็ปกติจะมีพิชญ์คอยชี้ให้ว่าใครเป็นใคร ผมมันคนความจำสั้น จำคนได้ไม่เก่งอยากพิชญ์หรอก


                 พิชญ์... ผมคิดถึงพิชญ์


                                                                                                                                             รักเสมอ

                                                                                                                                              รุ่งรดิศ

   



              “การที่เราจะเผาจดหมายที่คนๆ หนึ่งส่งมาให้นี่มันเป็นเพราะอะไรกันนะ...”


                “อะไรของแก ยัยแก้ว”


                จอมแก้วนั่งคนกาฟอย่างเบื่อๆ อยู่กับเพื่อนสาว ถ้วยกาแฟสีสดใสไม่ได้ทำให้อารมณ์คนดื่มสดใสขึ้นมาแม้แต่กระผีกเดียว


                วีรดาเหลือบตาขึ้นมาจากนิตยสารแต่งบ้าน เห็นจอมแก้วถอนหายใจเฮือกใหญ่จึงตัดสินใจวางนิตยสารในมือลง


                “มีอะไร ว่ามาซิ”


                “ฉันถามว่าถ้าเราจะเผาจดหมาย มันเป็นเพราะอะไร”


                เธอทวนคำถามซ้ำ


                “คนบ้าอะไรจะมานั่งเผาจดหมาย ฉีกทิ้งลงถังขยะไม่ง่ายกว่าเหรอ”


                 คนตอบบอกอย่างไม่ใส่ใจ ทำเอาจอมแก้วค้อนขวับ


                 “ก็นั่นไง ฉันถึงได้ถามแกอยู่เนี่ย พี่พิชญ์เผาจดหมายจากคนๆ หนึ่งทุกฉบับเลย”


                 “ถึงขนาดมานั่งเผานี่คงแค้นมากล่ะมั้ง จดหมายจากแฟนเก่าหรือเปล่า เช็คดีๆ นะยัยแก้ว”


                 วีรดาพูดกลั้วหัวเราะ แต่จอมแก้วไม่สนุกด้วย


                “บ้า ชื่อคนส่งเป็นผู้ชายเหอะ จะเป็นแฟนเก่าไปได้ยังไง”


                “เอ้า! ไม่แน่หรอก พี่พิชญ์ของแกอาจจะเป็นไบก็ได้ ระวังไว้ให้ดีเถอะ สมัยนี้มองหน้าแล้วไม่รู้รสนิยมนะยะ”


                “เพ้อเจ้อ!”


              จอมแก้วคว่ำปากสวยๆ รู้สึกคิดผิดมากที่มาถามวีรดา


              “ไม่เชื่อแกก็คอยดูละกัน”













 :katai4:

ออฟไลน์ BlueCherries

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4060
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +159/-17
กี่ตอนจบเหรอคะ *-*

ออฟไลน์ snowboxs

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5445
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +124/-7
นั่นซิ แค้นกันมากเหรอ

ออฟไลน์ mukmaoY

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3956
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-7
อ่า  ใจร้าย
ว่าแต่กี่ตอนจบคะ

ออฟไลน์ GBlk

  • ขอให้สรรพสัตว์จงมีความสุข
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1431
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +82/-43
จะกี่ตอนก็ช่าง ต่อไวๆก็พอ ค้าางงง T-T

ออฟไลน์ kritcha

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 38
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +8/-0
สวัสดี พิขญ์
   

               แปปๆ ก็วันวาเลนไทน์แล้ว สุขสันต์วันวาเลนไทน์นะ พิชญ์เป็นยังไงบ้าง วันนี้วันที่ 12 กุมภาพันธ์ ผมเขียนก่อนเพราะกว่าจดหมายจะถึงคงวันที่ 14 พอดี หวังว่าพิชญ์จะมีความสุขดีนะ


               วาเลนไทน์ปีนี้ผมยังไม่มีแพลนอะไรเลย พิชญ์ว่าผมไปเที่ยวไหนดี ตรงกับวันเสาร์เสียด้วย ไปเที่ยวตามประสาชายโสดดีไหม? แต่เที่ยวคนเดียวผมก็เหงานะ ก็ตั้งแต่วันนั้น... จนป่านนี้ผมก็ยังไม่มีใครอีก
เอาเป็นว่าวันวาเลนไทน์ปีนี้ ผมขอให้ฝันเห็นพิชญ์ก็แล้วกัน
                                                                                                         

                                                                                                                                       รักเสมอ
                                                                                                                                        รุ่งรดิศ
   


                  “พี่พิชญ์คะ วันนี้วันวาเลนไทน์นะ จะไม่ออกไปไหนจริงๆ เหรอ”
   

               จอมแก้วเซ็งมาก เธออุตส่าห์ตื่นขึ้นมาแต่งตัวสวยๆ ตั้งแต่เช้า หวังว่าจะได้ออกไปเดทในวันแห่งความรัก แต่นี้อะไร คุณสามีกลับเอาแต่นั่งจ่อมดูทีวีอยู่หน้าโซฟา
   

               “เดี๋ยวอีกสักชั่วโมงละกันนะแก้ว สิบโมงกว่าค่อยไป”
   

               “ทำไมต้องอีกชั่วโมงนึงคะ เราออกไปตอนนี้จะได้ไปเดินเที่ยวก่อนกินข้าวเที่ยงไงคะพี่พิชญ์”
   

               พิชญะนิ่งเงียบ เผยสีหน้าลำบากใจออกมาวูบหนึ่ง


               “อีกชั่วโมงนึงก็ได้ค่ะ” จอมแก้วตาไวเห็นเข้าก็กลัวจะโดนโกรธที่ไปเซ้าซี้จึงตอบรับเสียงอ่อย


               สองสามีภรรยานั่งดูทีวีด้วยกัน จอมแก้วชวนคุยบ้างประปราย แต่ว่าพิชญะใจไม่ค่อยอยู่กับเนื้อกับตัวเท่าไหร่
ทันทีที่แว่วเสียงมอเตอร์ไซค์ใกล้เข้ามา พิชญะก็ผุดลุกขึ้น สาวท้าวยาวๆ ออกไปนอกบ้าน เป็นบุรุษไปรษณีย์นั่นเอง


               “รอไปรษณีย์อยู่หรอกเหรอ... หรือว่าจดหมายนั่น”


               สัญชาตญาณของผู้หญิงเฉียบไวเสมอ พิชญะกลับเข้ามาพร้อมกับจดหมายต่างๆ หนึ่งในนั้นมีจดหมายสีฟ้าอ่อนอยู่ด้วย


               เธอคิดว่าเขาจะเอาจดหมายไปเผาอย่างเคย แต่กลับไม่ใช่ วันนี้พิชญะเปิดจดหมายนั้นออก นอกจากกระดาษจดหมายสีขาวที่พับอยู่ช้างในนั้นแล้ว ยังมีดอกกุหลาบทับแห้งที่เคลือบพลาสติกทำเป็นที่คั่นหนังสือ พิชญะหยิบดอกกุหลาบทับแห้งนั้นออกมา ก่อนจะหายขึ้นไปที่ชั้นสองของบ้าน


               ทุกอย่างอยู่ในสายตาของจอมแก้ว เธอปราดตามขึ้นไปเงียบๆ เห็นพิชญะไขกุญแจเข้าไปในห้องเดียวของบ้านที่เธอไม่เคยเข้าไป ห้องที่พิชญะสั่ง ‘ห้าม’ ไปให้ใครเข้าไปยุ่มย่ามเด็ดขาด


               สักพักใหญ่ๆ ชายหนุ่มก็กลับออกมาพร้อมกับซองจดหมายซองเดิมที่ของข้างในหายไป เหลือแค่จดหมายแผ่นบางๆ และมันก็จบลงเช่นเดิม... การเผา
                  

               “พี่พิชญ์เก็บดอกกุหลาบทับแห้งนั่นไว้เหรอ... ทำไมกัน”
   

               ต้องสืบ!








               สวัสดี พิชญ์
               

               ช่วงนี้ผมส่งมาถี่ แอบเกรงใจเหมือนกัน แต่ผมมีเรื่องที่อยากจะเล่าให้พิชญ์ฟังตั้งหลายเรื่องนี่
สรุปแล้วเมื่อวันวาเลนไทน์ที่ผ่านมาผมก็ออกไปดื่มกับเพื่อนที่ทำงานล่ะ มีคนตั้งชื่องานว่า งานคนโสด คือใครไม่โสดห้ามเข้า คนที่ไม่โสดแต่แฟนไม่ว่างเลยบ่นกันใหญ่


               พิชญ์... ถ้าผมบอกเรื่องนี้กับพิชญ์ พิขญ์ต้องว่าผมหลงตัวเองแน่เลย แต่สาบานด้วยเกียรติของลูกเสือสำรองเลย ผมคิดว่า... กานดิศกำลังจีบผมล่ะ


               นี่พูดจริงๆ นะ พิชญ์ต้องแอบหัวเราะผมอยู่แน่เลย ก็เขาชอบซื้อของกินมาให้ ขับรถไปส่งบ้านบ้างล่ะ ชวนไปกินข้าวบ้างล่ะ ดูหนังบ้างล่ะ เขาทำอย่างกับผมเป็นผู้หญิงแน่ะ แต่ผมไม่ใช่ผู้หญิงนะ ถึงจะเป็นเกย์ก็เถอะ


               ตั้งแต่ไปดื่มกันวันนั้นเขาก็รุกผมหนักขึ้นเรื่อยๆ ไม่รู้ว่าผมเมาแล้วหลุดพูดอะไรไปหรือเปล่า แต่ผมยังไม่หวั่นไหวกับเขาหรอก ก็ผมยังรักพิขญ์อยู่นี่


               พิชญ์... แต่ถ้าผมรักเขาขึ้นมาจริงๆ คุณจะโกรธผมไหม?



                                                                                                                                        รักเสมอ


                                                                                                                                         รุ่งรดิศ








               ช่วงหลังมานี้จดหมายถูกส่งมาถี่ขึ้น แต่ว่าจอมแก้วไม่เคยเห็นพิชญะเข้าไปในห้องนั้นอีกเลย ไม่สิ มีเข้าไปทำความสะอาดตอนวันอาทิตย์เหมือนปกติ


               แถมวันนี้ยังเป็นวันดี... วันที่จอมแก้วแอบเอากุญแจมาจากห้องทำงานของสามีได้ หลังจากรับจดหมายจากไปรษณีย์มาแล้ว เธอก็จัดแจงไขกุญแจเข้าไปทันที


               สภาพภายในห้องดูธรรมดาผิดคาด เป็นห้องนอนของผู้ชายธรรมดาๆ มีโปสเตอร์นักบอลติดอยู่ที่หัวเตียง โต๊ะริมหน้าต่างมีหนังสือตั้งเรียงเป็นระเบียบ โคมไฟอันเล็ก โน้ตบุ๊ค กล่องปากกา แล้วก็กรอบรูปที่ถูกคว่ำไว้


               จอมแก้วหยิบมันขึ้นมาทันที


               “นี่มันพี่พิชญ์กับ... ใครกัน... หรือว่าจะเป็นรุ่งรดิศ?”


               ในภาพถ่ายคือผู้ชายสองคนบนดอยไหนสักแห่ง ทั้งสองคนสวมเสื้อไหมพรม คนหนึ่งเป็นคนที่เธอคุ้นเคยอยู่แล้ว แต่อีกคนเธอไม่เคยเห็นหน้า


               คนที่เธอคิดว่าคือรุ่งรดิศ มีผมหยักศกสีดำขลับ ส่วนสูงน้อยกว่าคนข้างๆ ประมาณสิบเซ็น ทั้งสองคนยิ้มกว้างให้กล้องอย่างมีความสุข รุ่งรดิศตาเล็กหยีลงเมื่อยิ้ม ถึงกระนั้นแค่มองก็รู้ว่าเป็นคนตาสวย ข้างแก้มซ้ายมีลักยิ้มจางๆ ส่วนพี่พิชญ์ของเธอก็ยิ้มกว้างแบบที่เธอไม่เคยเห็นเช่นกัน


               ไม่ต้องโอบกอด ไม่ต้องแนบชิบ คนสองคนแค่ยืนเคียงข้างกัน ระยะห่างระหว่างไหล่นั้นเมื่อพิจารณาดูจึงจะรู้สึกว่าค่อนข้างใกล้กันกว่าเพื่อนกันทั่วไป เป็นภาพความทรงจำที่อบอวลไปด้วยความสุข


               จอมแก้วคว่ำกรอบรูปเก็บไว้ทีเดิม และออกจากห้องมาด้วยความรู้สึกที่ตกค้างในใจ


























 :katai4:
ปั่นเสร็จก็เอามาลงเลย แต่ละตอนสั้นไปหน่อย ขอโทษด้วยนะคะ จริงๆ ก็ไม่ได้แบ่งตอนชัดเจนหรอกค่ะ ก็จะเป็น จดหมายจากรุ่งรดิศ สลับกับจอมแก้วไปเรื่อยๆ เรื่องนี้จริงๆแล้วหลักๆจะเน้นไปที่่เรื่องของรุ่งรดิศผ่านทางจดหมายที่ส่งมาให้พิชญ์ค่ะ อาจจะไม่ค่อยมีรายละเอียดอะไรมากเพราะมันเป็นแค่จดหมายที่บอกสิ่งที่รุ่งรดิศอยากเล่า

ส่วนเรื่องกว่ากี่ตอนจบนั้น... ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ แต่ว่าไม่เยอะแน่นอน เพราะตั้งใจจะให้เป็นเรื่องสั้นๆ นี่แหละค่ะ อาจจะแอบรวบรัดตัดความไปบ้าง จะพยายามแต่งให้จบภายในเดือนนี้ค่ะ เดี๋ยวจะเปิดเทอมแล้วว

ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านค่ะ  :pig4:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 12-07-2015 21:02:22 โดย kritcha »

ออฟไลน์ mukmaoY

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3956
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-7
หน่วง  จะร้องไห้

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ ขนมโก๋

  • เป็ดหัวเน่า
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 698
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +73/-0
โอ่ยยยย น้ำตาแตก คือหน่วงเกิน :monkeysad:

ออฟไลน์ princeofdark

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 72
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
 :z6: พิชญ์อ่านบ้างก็ได้เน้อ เผาทิ้งคนส่งรู้เสียใจแย่เลย
แอบสงสารคุณภรรยานิดๆ

ออฟไลน์ GBlk

  • ขอให้สรรพสัตว์จงมีความสุข
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1431
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +82/-43
โอม จงลงทุกวัน เพี้ยงงงงงง!!!

ออฟไลน์ sarawatta

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 714
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +300/-10
ขอโทษทีครับ ลืมเข้ามาดู พลาดไปหลายตอนเลย อยากรู้จังว่าสามีจอมแก้วกับรุ่งรดิศโกรธอะไรกันถึงเป็นแบบนี้
แต่มาแต่งงานกับผู้ใหญิงที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่อะไรด้วยทำไมหนอ แล้วทำไมรุ่งรดิศถึงต้องส่งจดหมายมาบ่อยๆ ขนาดนี้
รุ่งรดิศไม่รู้หรือว่าพิชญ์มีภรรยาแล้ว น่าตื่นเต้นจัง อยากรู้ความลับนั้นจังเลย

Sarawatta

ออฟไลน์ snowboxs

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5445
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +124/-7
ไม่รู้ว่าจิตใจของพิชญ์์จะยังไง
แต่รู้สึกสงสารแก้วขึ้นมาจับใจ
เพราะรุ่งรดิศเองก็ดูมีความสุขดี

ออฟไลน์ kritcha

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 38
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +8/-0
สวัสดี พิชญ์


               เมื่อวันก่อนผมลงไปกรุงเทพมา ติดต่อเรื่องงานน่ะ ผมแวะไปบ้านพิชญ์มาด้วย แต่ไม่มีคนอยู่บ้าน ผมเลยหย่อนจดหมายทิ้งไว้ในตู้ไปรษณีย์หน้าบ้าน ฝุ่นเขลอะเชียว ไม่รู้ว่าได้ใช้กันบ้างหรือเปล่า ผมยังคิดอยู่เลยว่าถ้าเกิดไม่เห็นกันจะทำยังไง ผมเลยส่งจดหมายฉบับนี้มาอีกฉบับ


               อีกสามเดือนจะถึงวันนั้นอีกแล้ว ผมยังคิดอยู่ว่าจะไปค้างบ้านพิชญ์เหมือนเดิมดีไหม ผมคิดถึงห้องของเรา... แต่ผมก็เกรงใจ ได้ข่าวว่าแต่งงานแล้วด้วย ผมไม่ได้ไปร่วมงานแต่งเพราะช่วงนั้นกำลังย้ายบ้าน เลยไม่เห็นการ์ดเชิญที่ส่งมา กว่าจะรู้ก็ผ่านไปซะแล้ว อยากจะไปขอโทษด้วยตัวเองแต่ยังไม่มีโอกาส


               ส่วนเรื่องกานดิศ... เขายอมรับมาตรงๆ แล้วว่าจีบผมอยู่ แต่ผมก็บอกเขาไปตรงๆ เหมือนกันว่าผมยังลืมพิชญ์ไม่ได้ ในเมื่อเขารู้ว่าผมเป็นรุ่นพี่คณะเดียวกันกับเขา เขาก็น่าจะรู้เรื่องของเราอยู่แล้วเหมือนกัน


               พอบอกไปอย่างนั้น หมอนั่นก็เงียบหายไป ไม่มายุ่งกับผมได้สามสี่วันแล้ว ผมควรจะดีใจใช่ไหม


               พิชญ์... มันควรจะเป็นอย่างนั้นสิ ทำไมผมถึงเสียใจล่ะ
                           

                                                                                                                                                  รักเสมอ
                  
                                                                                                                                                   รุ่งรดิศ



               วันนี้พิชญะไม่จำเป็นต้องทำงานล่วงเวลา แต่เขาก็ยังไม่กลับบ้าน เพราะว่าเพื่อนๆ ในกลุ่มนัดสังสรรค์กัน จึงอยู่จัดการเอกสารไปพลางรอให้ถึงเวลานัด 


               ตอนแรกจอมแก้วจะมาด้วย แต่พอเขาบอกว่ามีแต่คนคุ้นหน้าคุ้นตา ประกอบกับวันนี้ละครหลังข่าวถึงตอนอวสาน เธอจึงตัดสินใจอยู่บ้าน ซึ่งพิชญะก็สัญญาไว้ว่าจะกลับบ้านก่อนเที่ยงคืน


               หนึ่งทุ่มครึ่ง พิชญะมาถึงที่นัดพบ เป็นร้านอาหารชื่อดังที่มีห้องคาราโอเกะ เขาแจ้งชื่อเพื่อนที่เป็นคนจองห้องกับพนักงาน ที่เหลือก็แค่เดินตามพนักงานไป


               ทันทีที่เปิดประตูเข้าไป เสียงร้องเพลงเพี้ยนๆ กับเสียงโหวกเหวกโวยวายก็กระแทกเข้าโสตสัมผัส มีคนอยู่ในห้องแล้วห้าคน


               “เพื่อนยะมาแล้วเว้ยยยย ปรบมือต้อนรับเร็วววว”


               จักรินพูดออกไมค์ เพื่อนคนอื่นๆ ก็รับมุขปรบมือกันเกรียวกราว พิชญะหลุดอมยิ้มพลางแสร้งส่ายหน้าอย่างอ่อนใจ


               “มานั่งๆ จัดสำรับให้เสี่ยยะหน่อยครับ น้ำเปล่า เหล้า โค้ก เอาอะไรดีครับเพื่อนยะ”


               “โค้ก”


               จักรินสละไมค์ให้เพื่อนคนอื่น ส่วนตัวเองมานั่งคุยกับคนที่มาใหม่


               “น้องแก้วไม่มาด้วยเหรอวะ โธ่ อดเจอหน้าน้องแก้วคนสวยเลย”


               “จะแต่งงานอยู่แล้วทำมาพูด”


               จักรินมีแผนจะแต่งงานกับแฟนสาวที่คบกันมาหลายปีในอีกสองเดือนข้างหน้า วันนี้ที่นัดมาเจอกันก็เพราะว่าจะแจกการ์ดเชิญ เขาหยิบซองการ์ดส่งให้พิชญะสองใบ


               “ฝากส่งให้รุ่งด้วย มึงมีที่อยู่รุ่งใช่มะ”


               “อือ... ได้ เดี๋ยวส่งให้”


               พิชญะรับซองการ์ดมาเก็บใส่กระเป๋าทำงาน ช่วงนี้คนรอบตัวเขาแต่งงานกันถี่เหมือนแต่งตามกระแส ทั้งเพื่อนร่วมรุ่น เพื่อนมหาลัย แต่ก็ไม่น่าแปลกสำหรับผู้ชายวัยเหยียบสามสิบที่เพื่อนๆ จะแต่งงานกันระลอกแรกช่วงนี้


             เขาก็เป็นหนึ่งในนั้น
   

               “แล้วรุ่งยังส่งจดหมายมาอยู่ไหม เห็นบอกหายไปช่วงหนึ่งนี่”
   

               “อือ ส่งก็ส่งมาเรื่อยๆ แต่กูไม่ได้เปิดอ่านหรอก”
   

               “กูเห็นแล้วสงสารแทนว่ะ ไม่รู้ว่าจะทำใจได้เมื่อไหร่”
   

               “ไม่ใช่ว่าทำใจไม่ได้ แต่เขาไม่คิดจะทำใจ แล้วก็ไม่คิดจะลืม”
   

               พิชญะบอกทิ้งท้าย ก่อนที่พวกเขาจะเปลี่ยนหัวข้อสนทนาไป

   







               จอมแก้วมองสามีเอาการ์ดเชิญงานแต่งของจักรินใส่ซองแล้วเขียนที่อยู่ผู้รับ แอบเดินโฉบไปส่องดูก็พบว่าชื่อปลายทางคือรุ่งรดิศ


               เธอหมายมั่นปั้นมือทันทีว่าเดี๋ยวต้องโทรไปหาจักริน
   

               ไม่รอช้า ในเช้าวันถัดมา ทันทีที่พิชญะออกจากบ้าน จอมแก้วก็จัดแจงโทรหาจักรินทันที
   

               “สวัสดีค่ะ พี่จักร นี่จอมแก้วนะคะ”
   

               จอมแก้วกรอกเสียงลงไปทันทีที่อีกฝ่ายรับสาย
   

               “อ้าว น้องแก้ว โทรมาแต่เช้าเชียว มีอะไรเหรอ”
   

               จักรินเสียงยังงัวเงียเหมือนโดนปลุกมารับสาย ด้วยความที่ทำงานอิสระเลยมักจะตื่นสายเสมอ
   

               “แก้วโทรมาปลุกเหรอคะ ขอโทษด้วยนะคะพี่จักร... แก้ว แก้วตื่นเต้นไปหน่อย”
   

               “ไม่เป็นไรๆ ตื่นเต้นเรื่องอะไรเนี่ย ไหนว่ามาซิ”
   

               “พี่จักรรู้จักรุ่งรดิศใช่ไหมคะ เขาคือใครเหรอคะ เกี่ยวข้องยังไงกับพี่พิขญ์”
   

               “อ่าว ก็แฟนไอ้พ... เดี๋ยวนะ แปปนึง ขอจูนสติตัวเองแปป หมายถึงว่าเกี่ยวยังไงกับไอ้ยะใช่ไหม”
   

               จักรินแอบงงนิดหน่อยเมื่อมีชื่อพิขญ์หลุดออกมา
   

               “ค่ะพี่”
   

               “น้องแก้วไม่รู้จักไอ้รุ่งเหรอเนี่ย ถ้าไอ้ยะมันไม่ได้เล่าอะไรให้น้องแก้วฟังพี่ก็คงพูดอะไรไม่ได้มาก”
   

               “แต่ว่าจดหมาย...”
   

              “ขอโทษด้วยนะน้องแก้ว แต่ถ้าอยากรู้อะไรมากกว่านี้ก็ถามไอ้ยะมันเองเถอะ เรื่องนี้มันพูดยาก แต่ถ้าน้องแก้วกังวลเรื่องชู้สาว พี่ก็บอกได้แค่ว่าน้องแก้วไม่ต้องเป็นห่วง สองคนนี้ไม่ได้เป็นอะไรกันในเชิงนั้นแน่นอน”
   

               ไม่นึกว่าจักรินจะจับความรู้สึกเธอได้ จอมแก้วอายจนหน้าร้อนผ่าว มีผู้หญิงที่ไหนบ้างสงสัยว่าสามีตัวเองจะมีซัมติงกับผู้ชายอื่น เป็นเพราะยัยวิแท้ๆ เชียว
   

               แล้วรูปถ่ายนั่น...
   

               “พี่คะ แล้วเรื่อง...” จอมแก้วชะงักไป รูปถ่ายนั้นเธอแอบเข้าไปในห้องห้องนั้นถึงได้เห็น ถ้าถามออกไป เกิดพี่จักรเอาไปบอกพี่พิชญ์ต่อเข้าล่ะก็...
   

               “ครับ?”
   

               “ไม่มีอะไรแล้วค่ะ ขอบคุณพี่จักรมากๆ นะคะ ขอโทษด้วยที่โทรมารบกวน”
   

               “ไม่เป็นไรๆ”
   

               จักรินวางสายไปแล้ว...
   

               จอมแก้วยังคงครุ่นคิดอยู่ เมื่อกี้ตอนแรกจักรินหลุดคำว่าแฟนออกมา แต่ตอนหลังบอกว่าไม่ได้มีอะไรกันแน่นอน ถ้าอย่างนั้นทำไมตอนแรกถึงหลุดคำว่าแฟนออกมา ถ้าไม่ได้เป็นแฟนพี่พิชญ์ก็แสดงว่าเป็นแฟนคนอื่นเหรอ หรือจะเป็นแฟนของแฟนเก่าพี่พิชญ์ ไหนจะรูปนั้นอีก หรือเรื่องรูปเราจะคิดมากไปเอง?
   

               จอมแก้วตัดสินใจ เธอคบกับพิชญะมาตั้งแต่เธอเพิ่งเรียนจบใหม่ๆ ตลอดเวลาสี่ห้าปีที่คบกันมา พิชญะไม่เคยวอกแวก ไม่เคยมีเรื่องผู้หญิงมาพัวพัน เขาพิสูจน์ตัวเองให้เธอเห็นมาแล้ว เธอควรจะเชื่อใจคนของเธอมากกว่ามานั่งระแวงกันแบบนี้ เพราะฉะนั้น...


               คิดมากไปก็ปวดหัว เลิกคิดดีกว่า



























------
มาต่อแล้วค่ะะะ เขียนได้ไวก็ลงไว แต่พรุ่งนี้ไม่ว่าง อาจจะไม่ได้มาต่อนะคะ
ตอนนี้ใบ้ๆอะไรไปบ้างแล้ว พอจะเดาออกกันบ้างไหมเนี่ย เดี๋ยวตอนหน้าจะเข้าจุดสำคัญแล้วค่ะ บอกแล้วว่าเรื่องนี้สั้นๆ แต่ยังไม่ใช่ตอนจบนะคะ
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านแล้วก็มาคอมเม้นด้วยนะคะ  :pig4:

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 12-07-2015 21:04:21 โดย kritcha »

ออฟไลน์ sarawatta

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 714
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +300/-10
 :m15: เดาไม่ออกเลยครับ แต่แปลกใจที่พิชญ์พูดว่าเขาไม่อยากลืม มันยังไงกัน
แสดงว่าพิชญ์ก็รู้อยู่แล้วว่าฝ่ายนั้นกำลังทำใจแต่ไม่อยากลืม
รอตอนต่อไปครับ เผื่อจะได้เงื่อนงำอะไรเพิ่มขึ้นอีก

Sarawatta

ออฟไลน์ mukmaoY

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3956
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-7
มันก็หลายปีแลเวใช่ไหม
แต่รุ่งก็เพียรส่งจดหมายมาหา
รุ่งคงอยากเปิดใจเหมือนกัน  แต่ทำไม่ได้จริงๆ เข้าใจเลย

ออฟไลน์ Autonomyz

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 161
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-4
มีคนบอกเราสปอยมากไป งั้นลบแปป55
-------------------
โอ๊ย งานเดาก็มา....เราอ่านแล้วเราสัมผัสได้ถึงความเหงา ความเศร้า
และความอ้างว้าง เดียวดาย ของรุ่งรดิศได้ทุกตอนในจดหมายเลย
เราเลยคิดว่าเบื้องหลังของจดหมายแต่ละฉบับต้องมีเรื่องน่าเศร้า
มีเรื่องราวที่ไม่อยากจะลืม แต่ก็ไม่อยากจดจำอยู่แน่ๆ โอ๊ย..น่าสงสารอ่ะ
อินไปแล้ว ซับน้ำตาแปปค่ะ  :hao5:
เราเดามั่วไปแล้ว มาต่อไวๆนะคะ เรารออยู่ววววว
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 13-07-2015 08:06:01 โดย Autonomyz »

ออฟไลน์ GBlk

  • ขอให้สรรพสัตว์จงมีความสุข
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1431
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +82/-43
เฮ้ยยยย สปอยได้หมดจดมาก หวังว่า คนเขียนจะไม่เปลี่ยนแนวเรื่องหนีสปอยจนนิยายเพี้ยนนะ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ snowboxs

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5445
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +124/-7
มาตอนสปอยถูกเปลี่ยนไปแล้ว
แต่ไม่เป็นไรรอลุ้นต่อไปดีกว่า

แต่ที่ยะพูดกับจักร แล้วที่จักพูดกับแก้ว
หรือยะจะมีแฝด แต่ทำไมเพื่ิอนๆเรียกยะ
แล้วรุ่งรดิศเรียกพิชญ์ แก้วเองก็เรียกพี่พิชญ์
แถมคบกับแก้วมาตั้ง 5 ปี หรือพิชญ์ความจำเสื่อม

555 เดาไปทั่วเลยเรา

ออฟไลน์ kritcha

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 38
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +8/-0
สวัสดี พิชญ์


               วันนี้ผมได้รับการ์ดเชิญงานแต่งของจักรินแล้ว ต้องขอบคุณยะที่คอยเป็นธุระส่งมาให้ งานแต่งจะจัดช่วงต้นเดือนมิถุนา งานนี้ไม่ว่ายังไงผมก็ต้องไปให้ได้ เพราะไม่รู้จักรไปหาเบอร์โทรผมมาจากไหน โทรมากำชับกำชาใหญ่เลยว่ายังไงก็ต้องมาร่วมงานให้ได้ ผมก็บอกไปว่างานนี้รับรองว่าผมไม่พลาดแน่ เพราะผมจะเอาของไปแสดงความยินดีทั้งจักรทั้งยะเลย


                 เวลาแต่ละวัน จะว่าผ่านไปช้าก็ดูช้า จะว่าผ่านไปเร็วก็ดูเร็ว แปปๆ เพื่อนๆ ก็เริ่มทยอยกันแต่งงานแล้ว ผมยังจำวันที่เราเพิ่งเข้ามหาลัยได้อยู่เลย ยังจำได้ว่าเราดีใจกันขนาดไหน เราตื่นเต้นกันแค่ไหนที่จะกลายเป็นเด็กมหาลัย ต้องจากบ้านไปอยู่หอ


                 แต่ผมจำไม่ได้... วันที่ผมเรียนจบ วันที่รับปริญญา ผมไม่มีภาพถ่ายอยู่ที่ตัวเองเลยสักใบ


                 เพราะผมไม่ต้องการเห็นภาพที่ผมไม่มีพิชญ์อยู่เคียงข้างอีกต่อไป


                                                                                                                                            รักเสมอ

                                                                                                                                             รุ่งรดิศ





สวัสดี พิชญ์


               พิชญ์ช่วยผมหน่อย... ผมควรจะทำยังไงดี


                 กานดิศส่งคลิปมาให้ผม เล่นกีตาร์ร้องเพลงส่งมาให้ คือเนื้อเพลงมันประมาณว่าขอโอกาสให้เขาได้ไหม


                 แล้วช่วงนี้ทุกเช้าก็ชอบเอาลูกอมมาหย่อนไว้สองสามเม็ด ลูกอมฮาร์ทบีทน่ะ พิชญ์ ผมเป็นผู้ชายอายุจะสามสิบแล้วนะ ไม่ใช่เด็กวัยรุ่น แถมตอนเป็นวัยรุ่น เราก็ไม่เคยจีบกันแบบนี้ด้วย


               พิชญ์ ผมรับมือไม่ถูก ทำตัวไม่ถูก ผม... เขิน


                                                                                                                                           รักเสมอ

                                                                                                                                            รุ่งรดิศ
   




   สวัสดี พิชญ์


                 สุขสันต์วันสงกรานต์ครับผม สงกรานต์วนมาถึงอีกแล้ว ปีนี้ก็ร้อนมากเหมือนเคย แต่ปีนี้ผมได้ออกไปเล่นสาดน้ำหลังจากที่ไม่ได้เล่นมานาน...  คือ... กานต์ชวนผมน่ะ


                 จากฉบับที่แล้วที่ผมพร่ำเพ้อให้พิชญ์ฟัง (มานึกๆ ดูแล้วโคตรน่าอายเลยอะพิชญ์) หลังจากนั้นผมก็ตกลงกับกานต์ว่าขอดูใจกันก่อน แม่ก็แซวนะว่าผมเล่นตัว แต่มันไม่ใช่อย่างนั้นซะหน่อย ผมยังไม่พร้อมจะคบเขาเป็นแฟนจริงๆ นี่


                 พิชญ์... ผมกำลังรักษาสัญญาของเรานะ ผมจะมีความสุข


                 เพราะฉะนั้น... ผมรักเขาได้ใช่ไหม?


                                                                                                                                            รักเสมอ

                                                                                                                                             รุ่งรดิศ






สวัสดีพิชญ์


                 วันนี้หยุดวันแรงงาน ผมกับกานต์เลยออกไปปั่นจักรยานเที่ยวกัน แดดเมืองไทยนี่ไม่ไหวจะเพลียมากเลยพิชญ์ (เหมือนที่พิชญ์ชอบพูดบ่อยๆ) ขนาดผมออกจากบ้านตั้งแต่เช้า สักสายๆ ยังไม่ทันเที่ยงก็เผ่นกันกลับบ้านแล้ว วันนี้กานต์ทำอาหารเที่ยงให้ผมกับแม่ชิมดู ฝีมือดีมากเลย ไม่เหมือนพิชญ์ ขนาดไข่เจียวยังทอดให้ไหม้ได้ ฮ่าๆ


                 ถึงพิชญ์จะเคยพูดไว้ว่า พิชญ์ไม่ต้องทอดไข่เจียวเป็นก็ได้ เพราะผมทอดเป็น แต่ตอนนี้ผมไม่ได้อยู่กับพิชญ์ พิชญ์ทอดไข่เจียวกินเองได้หรือเปล่า? 


                 ทำไมผมชอบมาทำเครียดใส่พิชญ์เนี่ย ไม่เอา เปลี่ยนเรื่องดีกว่า เดี๋ยวเกิดผมมีรอยย่นตรงหว่างคิ้วขึ้นมา พิชญ์จะหัวเราะเยาะผมเอา ผมมีข่าวดีจะมาบอกล่ะ พิชญ์จำน้องขวัญได้ไหม หลานยายขายผักในตลาดน่ะ ปีนี้น้องขวัญเข้ามหาลัยแล้วนะ ส่วนคุณยายก็ยังสุขภาพแข็งแรงดี พอดีเมื่อสามสี่วันก่อนผมบังเอิญเจอเข้าน่ะ คุณยายเลิกขายผักแล้วเพราะแม่น้องขวัญเขาเลิกทำงานในกรุงเทพ กลับมาทำงานที่นี่แทน แปลกที่พอกลับมาทำงานที่นี่กลับกลายเป็นว่ามีเงินเก็บมากกว่าตอนลงไปทำงานในเมืองเสียอีก คงเพราะลดรายจ่ายไปล่ะมั้ง


                 พูดมาเยอะเลย ผมเริ่มเมื่อยมือแล้วล่ะ จดหมายฉบับนี้ขอพอแค่นี้แล้วกัน


                                                                                                                                            รักเสมอ

                                                                                                                                             รุ่งรดิศ 












                 เวลาล่วงเข้าสู่กลางเดือนพฤษภาคมอย่างรวดเร็วจนน่าประหลาดใจในความรู้สึกของจอมแก้ว เธอเพิ่งนึกได้ว่าเข้าหน้าฝนแล้วก็ตอนที่ฝนตกหนักในวันนี้เอง


                 พิชญะยังกลับไม่ถึงบ้านทั้งๆ ที่ใกล้จะสองทุ่ม เขาโทรมาบอกว่ากำลังติดอยู่กลางทาง คล้ายถนนหนทางจะเป็นอัมพาตเพราะรถไม่ขยับมาครึ่งชั่วโมงแล้ว นั่นทำให้จอมแก้วนึกเป็นห่วงนิดหน่อย
   

                 เธอนั่งดูทีวีอยู่ในห้องรับแขก ไม่วายเหลือบมองนาฬิกาเป็นระยะ  มื้อเย็นที่เธอทำทิ้งไว้ชืดหมดแล้ว จอมแก้วจึงตัดสินใจไปอุ่นอาหาร กะเวลาดูแล้วว่าพิชญะน่าจะกลับมาถึงพอดีกัน
   

                 กิ๊งก่อง~
   

                 เสียงกริ่งดังขึ้นอย่างผิดวิสัย แม้จอมแก้วจะสงสัยแต่เธอก็รีบวิ่งออกมาจากห้องครัว ใจคิดว่าเป็นสามีกลับถึงบ้านแล้วแน่นอน
   

                 “พี่พิชญ์ลืมเอากุญแจบ้านไปหรือไงนะ”
   

                 เธอเปิดประตูบ้าน มองออกไปที่รั้วเห็นแต่ความมืดกับสายฝน ไม่มีรถของพิชญะอยู่ข้างนอกนั้น เธอหยิบร่มและเดินออกไปที่รั้ว
   

                 เมื่อเข้าใกล้รั้วมากขึ้น เธอก็พบว่ามีคนๆ หนึ่งยืนอยู่หน้าประตูเหล็กบานเล็กด้านข้าง เธอจึงส่งเสียงเรียก
   

                 “นั่นใครคะ?”
   

                 “พิชญ์... พิชญะอยู่ไหมครับ”
   

                 “พี่พิชญ์ยังไม่กลับค่ะ”


                 เมื่อหลุดปากพูดออกไป เธอก็รู้ตัวว่าพลาดไปเสียแล้ว มีอย่างที่ไหนไปบอกใครก็ไม่รู้ว่าสามีตัวเองไม่อยู่บ้าน เกิดอีกฝ่ายปีนเข้ามาทำมิดีมิร้ายเธอขึ้นมาไม่แย่หรอกเหรอ


                 “เขาจะกลับเมื่อไหร่ครับ ผม... มีธุระกับเขา”
   

                 “ใกล้จะกลับมาแล้วค่ะ เอ่อ... คือ ฉันคงเชิญคุณเข้าบ้านไม่ได้ ขอโทษด้วยนะคะ”
   

                 “ไม่เป็นไรครับ แต่ถ้าไม่รบกวนเกินไป... ผมขอยืมร่มหน่อยได้ไหมครับ”
   

                 เสียงทุ้มนั่นเอ่ยขอ จอมแก้วรีบกลับไปหยิบร่มอีกคันมาให้แขกยามวิกาลทันที
   

                 ชายคนนั้นรับร่มที่ถูกส่งผ่านซี่เหล็กประตูและกล่าวขอบคุณอย่างสุภาพ จอมแก้วเห็นเนื้อตัวเขาเปียกปอนไปหมด แม้แต่กระเป๋าที่อีกฝ่ายหิ้วมาก็ฉ่ำไปด้วยน้ำฝน
   

                 “คุณชื่ออะไรคะ เดี๋ยวฉันจะโทรบอกพี่พิชญ์ให้”
   

                 เขาเงยหน้าขึ้นมองหน้าเธอ เมื่ออยู่ใต้ร่มและไม่โดนฝนซัดใส่หน้า จอมแก้วก็ได้เห็นหน้าอีกฝ่ายชัดๆ เป็นครั้งแรก
   

                 “รุ่งครับ ผมชื่อรุ่งรดิศ”









-------------------
13/07/15

ตอนนี้สั้นหน่อย(ที่จริงก็สั้นทุกตอน) ยังไม่ถึงจุดสำคัญแฮะ งั้นตอนหน้าละกันนะคะ  :katai4:

อ่านคอมเม้นแล้วอยากรู้เลยค่ะว่าคุณ Autonomyz สปอยล์ไว้ว่าอะไร มาไม่ทัน

ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านค่ะ  :กอด1: :pig4:

16/07/15

ต่อสั้นๆ ค่ะ เขียนตรงส่วนนี้เสร็จแล้วคิดว่าเอามาใส่ไว้ท้ายตอนตรงนี้ดีกว่า

ส่วนตอนหน้าขอเวลาบิ๊วอารมณ์ตัวเองแปปนึงนะคะ ฟิลล์ยังไม่ได้กลัวเขียนแล้วออกมาไม่ดี

 :katai4: :katai1:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 16-07-2015 00:07:25 โดย kritcha »

ออฟไลน์ Autonomyz

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 161
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-4
ว่าแล้ว....เอาเป็นว่าเราจะมาเฉลยสปอยที่เราลบไปตอนที่คนเขียนลงนิยายจบนะคะ555
คนเขียนจะได้ไม่ค้างคาใจ 555
และจะได้ไม่สปอยคนอื่นไปด้วย เอิ้กๆ

พิชญ์กับพิชญะเป็นอะไรกันแน่นะ~
เรารอฟังความจริงจากนักสืบแก้วอยู่นะ

ออฟไลน์ mukmaoY

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3956
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-7

ออฟไลน์ whitelavenders

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 197
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-0
เริ่มรู้สึกถึงอะไรบางอย่างแต่ยังไม่ฟันธงแล้วกัน กลัวพลาด 55555555 แต่ว่าชอบภรรยาคุณพิชญจังเลยค่ะ น่ารักดี

ออฟไลน์ GBlk

  • ขอให้สรรพสัตว์จงมีความสุข
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1431
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +82/-43
ยังคงรอว์ ยังจับต้นชนปลายไม่ถูกเหมือนเดิม T-t

ออฟไลน์ snowboxs

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5445
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +124/-7
รุ่งรดิศเปิดใจแล้วนะพิชญ์

ออฟไลน์ GBlk

  • ขอให้สรรพสัตว์จงมีความสุข
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1431
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +82/-43
เงียบหายไปเรยยยยย นี่วันนึงแล้วนะเธอวววว์

ออฟไลน์ mukmaoY

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3956
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-7
เฉลยเรื่องแล้ว เย่ๆ  รอๆ

ออฟไลน์ snowboxs

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5445
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +124/-7
รอเรื่องนี้ด้วยใจจดจ่อ

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด