Cr. Pic [Pinterest]
say-hi ในทวิตเตอร์ ฝากติด
#พี่กันต์สายอ่อย ด้วยนะคะ
เดียร์ เมธาวิน บริสตัน แทบจะก้าวกระโดดลงบันไดจากชั้นสองไปที่ชั้นหนึ่งแต่เสียงดุๆ ที่ดังมาจากข้างล่างทำให้ขาที่กำลังกระโดดชะงักแล้วเปลี่ยนเป็นย่องเบาลงบันไดแทน
“เดียร์อย่ากระโดด”
พอลงมาถึงชั้นล่างเจ้าตัวก็ท้าวเอวจ้องหน้าคนดุ ก่อนจะย่นจมูกใส่คนที่หน้าตาเหมือนกันอย่างกับแกะ... อ่าก็ไม่เหมือนเสียทีเดียว เพราะเขามั่นใจมากว่าหล่อกว่ามาก!
“ฮาร์ท เดียร์มากินข้าวครับ เดี๋ยวแด๊ดจะไปส่งที่มหา’ลัย” เสียงนุ่มๆ ดังมาจากห้องทานข้าวให้สองหนุ่มที่ยืนมองหน้ากันหันไปมองแล้วพากันเดินเข้าไป
“มัมๆ มัมๆ ไปส่งเดียร์ด้วยสิ นะ” เดียร์เข้าไปกอดเอวออดอ้อนคนตรงหน้าที่แม้อายุจะเข้าเลขสี่แล้วแต่ความอ่อนเยาว์ยังคงอยู่ ตั้งแต่เด็กจนโตมาอายุสิบแปดเดียร์มั่นใจว่าคนคนนี้หน้าตาไม่ต่างไปจากเดิมเลย
“คนละห้องครับ เผื่อเดียร์พาสาวๆ มาที่ห้อง ฮาร์ทจะได้ไม่เห็น” พูดจบก็หัวเราะคิกคักชอบใจ
“เดียร์... เดี๋ยวเถอะ” เป็นมัมมี๊ที่เรียกเสียงดุปราบเจ้าตัวแสบ
พอเห็นมัมมี๊ดุเจ้าตัวดีก็ขยับมาเกาะเบาะที่น้ำเหนือนั่งแล้วขยับไปซบไหล่ของมัมมี๊ทันที “เดียร์พูดเล่นหรอก แต่แยกห้องนะครับ เผื่อฮาร์ทควงสาวมา เอ๊ย! พาเพื่อนๆ มาไง จะได้สะดวกกันทั้งคู่”
โป๊ก!
กำปั้นถูกเขกลงบนศีรษะของน้องชายฝาแฝดทันทีที่ได้ยินเดียร์พูด “แยกนั่นแหละครับ ผมขี้เกียจอยู่กับเด็กซน คงไม่มีสมาธิทำงาน”
“โอ๊ยๆ มันเจ็บนะฮาร์ท!” เดียร์ร้องโวยวายที่โดนเขก ก่อนจะทำหน้ามุ่ยใส่ “คอยดูเถอะ! ไม่มีเขาอยู่ด้วยแล้วจะเหงา อย่ามาร้องไห้แงๆ ขอให้เขาไปอยู่ด้วยก็แล้วกัน”
“เฮอะ! ไม่มีทางหรอก”
************************************************
สวัสดีค่ะ วันนี้เอานิยายเรื่องใหม่มาโปรโมทค่ะ ชื่อตัวละครคุ้นๆ กันไหมน๊า ^^
ใครคิดถึงหลานๆ ตามไปอ่านกันได้ที่ Faculty of Love . 1 My Dear ; รักของผม ผมจัดเอง (#พี่กันต์สายอ่อย) นะคะ อุ๊ย... ชื่อเรื่องก็คุ้นๆ เน๊อะ เหมือนมีชื่อเรื่องคล้ายๆ แบบนี้เลยอ่ะ ฮี่ๆๆๆ ^[++++]^
ยังไงก็ฝากนิยายเรื่องนี้ด้วยนะคะ ขอบคุณมากค่ะ