หัวข้อ: ❤… อุ้มรัก ...❤ #Mpreg } ll อุ้มรัก'S 01 [100%] l P.160 [12-11-62]

[~ ฤดูใบไม้ผลิ ~]

ปากไม่ดีเลยพี่ควอซ์ตนี่

[kitty08]

เรื่องนี้คืบหน้าช้าจังเลย พอรีไรท์ใหม่ แต่ก้อดูเนื้อหาแน่นกว่าเดิมเยอะน่ะ ยังไงก้อรอติดตามน่ะจ้ะ 

[กบกระชายไทยนิยม]

แง สงสารน้องน้ำเหนืองะ ตาควอซ์ตนะตาควอซ์ต เดี๋ยวเสียน้องไปจริงๆ แล้วจะรู้สึก 

[ciaiwpot]

ทำไมเป็นคนแบบนี้
ทำร้ายน้ำเหนือทำไม
โกรธแล้วนะ

[OJSG7]

น้ำเหนือจะท้องตอนไหนน๊าาา
นี่ก็รีบเกิน 55555
แต่ คุณอพิชิตนี้เป็นเอามากจริง ๆ

[Naenprin]

 

สงสารน้องน้ำเหนือจังเลย คุณควอร์ตนี่ก็ใจร้ายจังเลยนะคะ

ไม่สงสารน้องน้ำเหนือบ้าง แต่ก็อย่กรู้จริงๆเลยว่าจะท้องตอนไหน

แล้วคุผนควอร์ตของเราจะเปลี่ยนเป็นคนละคนเลยหรือเปล่านะ

รอตอนต่อไปนะคะ ชอบนิยายแนวนี้มากเลยค่ะ

แต่คนเขียนนิยายแนวนายเอกท้องได้มีน้อย ยังไงก็ลงให้จบนะคะ

จะติดตามตลอดเลยค่ะ

[koikoi]

คนแบบนี้ถึงเวลารักคงจะหวานน่าดูอยากให้รักกันเร็วๆจังเลย

[่jum]

 

[ormn]

 

[CarToonMiZa]

 

[kun]

อย่าใจร้ายกับน้ำเหนือมากน่ะ

[CarToonMiZa]

 +1

[dreeanm]

สงสารน้ำเหนือ

[fangiily]

บท3






"เหนือไปทำงานกับคุณหญิงเป็นยังไงบ้าง" เสียงของโอ๊ตเอ่ยถามในระขณะที่เขาทั้งสองคนนั่งอยู่ในร้านอาหารข้างทางในตอนค่ำหลังจากที่ปิดร้านเพชรเพทายที่พวกเขาทำงานอยู่เรียบร้อยแล้ว


"ก็ดีครับพี่โอ๊ต คุณหญิงเธอดีกับผมมากเลยผมได้ตามคุณหญิงไปคุยเรื่องเครื่องประดับกับพวกคุณหญิงคนอื่นๆ ด้วย" น้ำเหนือตอบพร้อมกับส่งยิ้มกว้างมาให้


"ก็ดีแล้วละไปทำงานกับคุณหญิงก็ทำตัวดีๆ นะ"


"รู้อยู่แล้วครับพี่โอ๊ต เออ... พี่โอ๊ตครับผมมีเรื่องอยากจะถามหน่อย"


โอ๊ตเลิกคิ้วขึ้นมองอย่างนึกสงสัยก่อนจะเอ่ยถาม "มีเรื่องอะไร งานมีปัญหาอะไรหรือเปล่าถามพี่มาได้เลยนะ"


น้ำเหนือส่ายหน้า "ไม่ใช่เรื่องงานหรอกครับ ผมอยากปรึกษาเรื่องอื่นถ้าสมมติว่าพี่โอ๊ตต้องทำงานหรือเจอกับคนที่พี่โอ๊ตไม่ชอบหน้า เกลียด คนที่เขาเคยทำร้ายพี่โอ๊ตจะทำยังไงหรอครับ"


คนถูกถามทำหน้าคิดกับคำถามของน้องชายก่อนจะตอบ "เป็นพี่หรอถ้าเลี่ยงได้พี่ก็คงเลี่ยงไม่เจอเขา"


"แล้วถ้าเลี่ยงไม่ได้ละครับ ต้องเจอทั้งๆ ที่ไม่อยากเจอ แล้วฟังทั้งๆ ที่ไม่อยากฟัง"


"ถ้าอย่างนั้นพี่ก็คงจะเลี่ยงเท่าที่ทำได้คุยกับเขาเฉพาะเวลาจำเป็นส่วนเวลาอื่นก็เลี่ยงเขา ไม่พูดคุยไม่สนใจและอยู่นิ่งๆ เฉยๆ เพราะถ้าหากเราเต้นตามเขาเวลาเขาเข้ามาหาเรื่องเขาก็จะยิ่งได้ใจว่าเขามีอิทธิพลกับเรามากพอ เราต้องทำให้เขาเห็นว่าไม่ว่าจะเป็นยังไงเขาก็ทำอะไรเราไม่ได้ เขาไม่ได้อยู่ในสายตาของเราประมาณนั้นแหละมั้ง" โอ๊ตพูดตามที่ใจตัวเองนึก


น้ำเหนือพยักหน้ารับกับคำพูดของรุ่นพี่พลางนึกตาม หลายครั้งที่ได้เจอผู้ชายคนนั้นน้ำเหนือมักจะมีท่าทีต่อต้านอย่างชัดเจนและยิ่งเมื่อเขาเข้ามาใกล้น้ำเหนือก็จะยิ่งสั่นและต่อต้านนี่จึงอาจเป็นเหตุผลที่ทำให้ควอซ์ตมักชอบเข้ามาหาน้ำเหนือเพราะเขาคงรู้สึกสะใจที่เห็นน้ำเหนือต่อต้านและหวาดกลัวเขา


"ผมเข้าใจแล้วละครับ จะลองทำตามที่พี่โอ๊ตแนะนำนะครับ"


"มีเรื่องอะไรหรือเปล่าเหนือมีปัญหาอะไรในการทำงานเหรอ บอกพี่ได้นะ" โอ๊ตถามด้วยความเป็นห่วง


"ไม่มีอะไรหรอกครับ ผมไม่ได้มีปัญหาอะไรขอบคุณพี่โอ๊ตที่เป็นห่วงมากนะครับ" น้ำเหนือพูดก่อนที่ทั้งสองคนจะลงมือจัดการอาหารมื้อเย็นในตอนดึกพร้อมกับพูดคุยเรื่องอื่นๆ ไปด้วย


หลังจากที่จัดการกับอาหารเสร็จเรียบร้อยทั้งสองคนก็เดินออกจากร้านไปยังป้ายรถเมล์ที่อยู่ไม่ห่างกันมากนักระหว่างทางที่เดินก็สวนกับผู้คนมากมายทำให้สีหน้าของน้ำเหนือไม่ดีนักก่อนที่เจ้าตัวจะยกมือขึ้นปิดปากตัวเองเมื่อเดินผ่านหญิงสาวที่ใส่น้ำหอม น้ำเหนือรู้สึกว่ากลิ่นน้ำหอมนั้นเหม็นมาก เหม็นจนทนไม่ไหวต้องวิ่งเข้าไปทางพุ่มไม้ข้างทางแล้วปล่อยอาหารที่เพิ่งใส่ลงท้องไปออกมาจนหมด


"เหนือ! เป็นอะไรไม่สบายเหรอ" โอ๊ตที่เห็นท่าทางไม่ดีร้องอย่างตกใจเมื่อเห็นน้ำเหนือพุ่งไปอาเจียนข้างทางก่อนจะรีบเดินเข้าไปหาแล้วจัดการลูบหลังให้


น้ำเหนืออ้าปากจะส่งเสียงพูดแต่พอแค่ขยับริมฝีปากเท่านั้นก็อาเจียนออกมาอีกรอบจนโอ๊ตเป็นห่วงโชคดีที่พกน้ำเปล่ามาด้วยเจ้าตัวจึงส่งขวดน้ำให้คนที่เอาแต่อาเจียนล้างหน้าล้างปาก โอ๊ตพยุงร่างที่อ่อนเพลียของน้ำเหนือไปนั่งที่ขอบปูนที่ก่อขึ้นมาเป็นที่ปลูกต้นไม้


"ไหวไหมเหนือ ทำไมอยู่ๆ ก็อาเจียนเยอะขนาดนี้" โอ๊ตหน้าเครียดพลางนึกถึงสาเหตุที่ทำให้รุ่นน้องอาเจียน "แพ้อาหารที่เพิ่งกินไปหรือเปล่า แต่ก็ไม่น่าใช่นะร้านนี้เราก็มากินกันตั้งหลายรอบแล้ว"


"ม... ไม่ใช่หรอกพี่โอ๊ต เมื่อกี้เดินผ่านผู้หญิงคนหนึ่งเขาใส่น้ำหอมฉุนมากผมเหม็นก็เลยรู้สึกมึนหัวแล้วก็อาเจียนออกมา" น้ำเหนือพูดพร้อมกับหลับตาลงเพราะรู้สึกถึงอาการเวียนหัว


"ไปหาหมอไหม กลับห้องไหวไหมเหนือหรือจะไปบ้านพี่ก่อนดี"


คนที่อาเจียนทุกอย่างออกมาจนหน้าตาซีดเซียวส่ายหน้า "ไหวครับพี่โอ๊ต เดี๋ยวผมกลับไปนอนพักก็คงดีขึ้นช่วงนี้ทำงานออกแบบดึกด้วยเลยอาจจะทำให้ร่างกายอ่อนเพลีย"


"อย่างนั้นนั่งแท็กซี่กลับเถอะไปรถเมล์คนเยอะเดี๋ยวก็เวียนหัวอีก เดี๋ยวพี่นั่งไปส่งไม่ต้องปฏิเสธนะ" โอ๊ตพูดไม่เปิดโอกาสให้คนขี้เกรงใจอย่างน้ำเหนือได้ปฏิเสธก่อนจะเดินไปโบกรถแท็กซี่ที่ขับผ่านมาทันทีแล้วจึงเดินกลับมาพยุงน้ำเหนือให้ขึ้นไปนั่งบนรถ


น้ำเหนือเอนตัวพิงกับเบาะรถแล้วหลับตาลงเพราะยังรู้สึกเวียนหัวอยู่ไม่น้อยโดยมีโอ๊ตนั่งมองอยู่ข้างๆ อย่างเป็นห่วง


"พี่โอ๊ตไม่ต้องลงไปหรอกครับ แค่นี้เองผมขึ้นไปได้" น้ำเหนือหันไปบอกเมื่อรถแท็กซี่มาจอดอยู่ที่หน้าหอพักของเขา "นี่ค่าแท็กซี่ครับพี่โอ๊ตรีบกลับไปพักเถอะ"


"ถ้าไม่ไหวก็ให้รีบโทรหาพี่เลยนะเหนือ"


"ครับ ขอบคุณมากครับ" น้ำเหนือรับคำก่อนจะลงจากรถอากาศเย็นๆ ในตอนกลางคืนที่ไม่มีกลิ่นอะไรปะปนทำให้น้ำเหนือรู้สึกดีขึ้น อาการเวียนหัวก็เหมือนจะลดลงไปเยอะแล้วเขาจึงพาร่างของตัวเองขึ้นไปบนห้องก่อนจะทิ้งตัวลงนอนบนเตียงแบบที่ยังไม่ได้อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ตั้งใจว่าจะพักให้อาการเวียนหัวหายไปเสียก่อนแต่ไปๆ มาๆ น้ำเหนือก็เผลอหลับไปทั้งๆ อย่างนั้น


น้ำเหนือรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาอีกทีตอนเกือบจะรุ่งสางเพราะรู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างมาจุกอยู่ที่คอและเมื่อลืมตาตื่นเต็มทีก็ต้องรีบวิ่งพาตัวเองเข้าไปในห้องน้ำก่อนจะอาเจียนออกมาทั้งๆ ที่แทบจะไม่มีอะไรหลงเหลืออยู่ในกระเพาะแล้วก็ตาม สิ่งที่ออกมาก็มีเพียงแค่น้ำลายเหนียวหนืดเท่านั้น เสียงอาเจียนโอ้กอ้ากดังอยู่ในห้องน้ำแคบๆ ก่อนที่เจ้าของห้องจะทรุดลงนั่งข้างชักโครกเพราะหมดแรงที่จะยืน


"กินอะไรผิดสำแดงมาหรือยังไงกันนะ ทำไมถึงได้อาเจียนออกมาขนาดนี้" มือของน้ำเหนือสั่นอย่างเห็นได้ชัดเพราะรู้สึกหมดแรงนั่งพักจนอาการดีขึ้นก่อนจะดันตัวเองลุกขึ้นยืนแล้วเดินออกไปนั่งบนนิ่งๆ บนเตียง


เพิ่งจะตีสี่เท่านั้นยังเหลือเวลาอีกเกือบสามชั่วโมงที่น้ำเหนือจะสามารถนอนพักได้ก่อนจะต้องลุกไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อเตรียมไปทำงาน เมื่อเห็นดังนั้นเจ้าตัวก็เอนตัวลงนอนบนเตียงคว้าเอาผ้าห่มมากอดแล้วหลับไปอีกรอบ


ก่อนจะสะดุ้งตื่นเมื่อโทรศัพท์ส่งเสียงปลุกในเวลาหกโมงครึ่ง มือขวาควานหาโทรศัพท์เจ้ากรรมแล้วจึงกดปิดเสียง นอนพักเพื่อปรับให้ร่างกายตื่นตัวเต็มที่ก่อนจะลุกขึ้นเดินไปคว้าผ้าเช็ดตัวแล้วเข้าห้องน้ำ เมื่อจัดการกับตัวเองเสร็จเรียบร้อยก็คว้าเอากระเป๋าเป้มาสะพาย น้ำเหนือเลือกที่จะหาอะไรลงท้องที่ร้านโจ๊กเจ้าประจำที่อยู่ใกล้ๆ กับหอพัก


"ป้าครับเอาเหมือนเดิมนะครับ" น้ำเหนือร้องบอกป้าเจ้าของร้านที่สนิทสนมกันดีเพราะเจ้าตัวมาร้านนี้บ่อยๆ


นั่งรออยู่ไม่นานโจ๊กไก่ใส่ตับที่มีควันลอยฟุ้งก็ยกมาวางบนโต๊ะน้ำเหนือเงยหน้าส่งยิ้มขอบคุณก่อนจะจัดเริ่มลงมือทาน แต่เพียงแค่คำแรกเข้าปากเขาก็รู้สึกผะอืดผะอมเป็นอย่างมากและรู้สึกว่ากลิ่นของตับไก่ที่อยู่ในชามนั้นเหม็นมาก หยิบเอากระดาษทิชชูมาแล้วคายโจ๊กที่อยู่ในปากออกมาหยิบน้ำมาดื่มตามพลางหันมองรอบๆ ร้านก็เห็นว่าคนอื่นสามารถทานได้อย่างปกติ


แม้จะพยายามลองตักอีกคำแต่ทุกอย่างก็เหมือนเดิมจนสุดท้ายก็ต้องวางช้อนลงเพราะคงไม่สามารถทนทานต่อไปได้แน่นอน


"ป้าครับค่าโจ๊กครับ" น้ำเหนือเดินไปส่งเงินให้กับป้าเจ้าของร้าน


"อ้าว... เร็วจังลูกยังเหลืออีกเยอะเลย" ป้าเจ้าของร้านหันไปมองที่โต๊ะที่น้ำเหนือเพิ่งลุกมาเพราะอยู่ไม่ไกลจึงมองเห็นได้ชัด


"ผมรู้สึกไม่สบายครับ กินแล้วมันขมๆ น่ะป้ากลืนไม่ลงด้วยขอโทษด้วยนะครับ"


"ไม่เป็นไรๆ ยังไงก็อย่าลืมกินยาแล้วพักเยอะๆ นะ"


น้ำเหนือยิ้มรับก่อนจะเดินออกจากร้านตัดสินใจแวะเข้าร้านสะดวกซื้อใกล้ๆ เพื่อหาอะไรรองท้องแทนหลังจากที่เดินเลือกอยู่นานก็ได้ขนมปังแบบไม่มีไส้หรือผสมกลิ่นอะไรมาหนึ่งชิ้นกับนมเปรี้ยวหนึ่งกล่อง โชคดีที่น้ำเหนือไม่รู้สึกเหม็นและสามารถทานทั้งสองอย่างได้


"สายจนได้สิน้ำเหนือ" ร้องบ่นกับตัวเองเมื่อก้มดูเวลาที่นาฬิกาข้อมือ แปดโมงกว่าแล้วเพราะเจ้าตัวใช้เวลาอยู่ในร้านสะดวกซื้อนานเกินไปจึงรีบวิ่งไปยังป้ายรถเมล์ที่อยู่ไม่ไกลโชคดีที่รถเมล์สายที่ต้องขึ้นมาถึงพอดี


ตลอดระยะทางมาถึงป้ายที่น้ำเหนือต้องลงเป็นอะไรที่ทรมานสำหรับคนป่วยในตอนนี้มากเพราะทั้งกลิ่นน้ำหอม กลิ่นโคโลญ กลิ่นโรลออนปะปนกันไปหมดจนเขารู้สึกเวียนหัวอย่างรุนแรงโชคดีที่ตอนเข้าร้านสะดวกซื้อเขาซื้อพิเสนน้ำมาด้วยยังพอช่วยให้รู้สึกดีขึ้นได้ เพราะฉะนั้นตอนที่น้ำเหนือลงจากรถจึงต้องรีบตรงไปหาที่นั่งเพื่อนั่งพักทันที


อดนึกสงสัยไม่ได้ว่าตัวเองกำลังเป็นอะไรอยู่กันแน่เพราะปกติแล้วน้ำเหนือไม่ใช่คนป่วยหรืออ่อนแอง่าย แล้วยิ่งอยู่ๆ ก็มามีอาการหนักแบบนี้ยิ่งไม่เคยเลยส่วนมากก็จะแค่เจ็บคอ น้ำมูกไหลแต่ไม่เคยมีครั้งไหนถึงกับเวียนหัวหนักแล้วก็อาเจียนเลยสักนิด


"น้ำเหนือว่านั่งอะไรอยู่ตรงนี้ ว้าย! ทำไมหน้าซีดแบบนี้ละ"


น้ำเหนือเงยหน้าขึ้นมองตามเสียงเรียกก่อนจะส่งยิ้มให้กับผู้หญิงตรงหน้า "พี่ปลาสวัสดีครับ"


คนตรงหน้ารับไหว้ "ทำไมหน้าซีดแบบนี้ไม่สบายเหรอ" ปลารีบถามทันที หญิงสาวเป็นพนักงานขายในร้านเพชรเพทายที่น้ำเหนือกำลังทำงานอยู่และสนิทสนมกับน้ำเหนือพอสมควร


"นิดหน่อยครับเวียนหัวผมเลยแวะมานั่งพักตรงนี้ก่อน"


"ไหวไหมเราดูท่าจะอาการหนักนะทำไมไม่พักอยู่บ้านก่อนละ" ปลาถามด้วยความเป็นห่วงทันที


"ไหวครับนี่ดีขึ้นแล้ว เราไปเตรียมเปิดร้านดีกว่าครับเดี๋ยวจะไม่ทันเอา" น้ำเหนือลุกขึ้นยืนก่อนจะเอ่ยชวนคนตรงหน้าให้เดินเข้าไปในห้างด้วยกันซึ่งปลาเองก็ยอมเดินตามไปแต่โดยดี


หลังจากที่ช่วยเปิดร้านแล้วเรียบร้อยจนกระทั่งร้านเปิดและมีลูกค้าเวียนเข้าออกน้ำเหนือก็เข้าไปหมกตัวอยู่ในห้องด้านหลังร้านเพราะเขารู้สึกเวียนหัวจากบรรดากลิ่นน้ำหอมราคาแพงของคุณหญิงคุณนายที่เข้ามาเลือกเครื่องประดับ แม้ในห้องจะไม่มีอากาศสดชื่นเหมือนในสวนสาธารณะแต่มันก็ดีกว่าที่เขาต้องทนดมกลิ่นต่างๆ ที่ด้านหน้าของร้าน


คนที่รู้สึกว่าอาการไม่ค่อยดีนั้นฟุบหน้าลงกับโต๊ะแล้วหลับตาหลงแต่จากที่คิดจะพักให้อาการดีขึ้นก็ไม่สามารถทำแบบนั้นได้เมื่อพนักงานขายเดินเข้ามาตามเพราะมีลูกค้าอยากจะสั่งเครื่องประดับแล้ววันนี้คุณสุภาผู้จัดการร้านก็ไม่เข้าร้าน ส่วนพี่โอ๊ตก็มีไปประชุมกับทางบริษัทใหญ่จึงเหลือน้ำเหนือเพียงคนเดียว


"น้ำเหนือคุณหญิงอรพรรณอยากจะสั่งเครื่องประดับหน่อย น้ำเหนือออกมาคุยกับคุณหญิงหน่อยนะ" ปลาเดินเข้ามาบอกน้ำเหนือ


"ครับพี่ปลา ผมขอเตรียมของสักครู่นะครับ" น้ำเหนือตอบรับพลางนึกถึงหน้าลูกค้าที่จะต้องไปคุยงานด้วย


คุณหญิงอรพรรณมีรูปร่างท้วมนิดๆ ผิวขาวจัดเต็มทั้งเสื้อผ้าหน้าผมและแน่นอนว่าฉีดน้ำหอมด้วยในเวลาปกติน้ำเหนือก็คงไม่รู้สึกเหม็นแต่แค่ฉุนนิดๆ เท่านั้นแต่เวลานี้ก็บอกไม่ได้ว่าเขาจะรู้สึกเหม็นกลิ่นน้ำหอมราคาแพงนั้นไหมยังไงก็คงต้องป้องกันเอาไว้ก่อน เขาจัดการป้ายพิมเสนน้ำไว้ที่ปลายจมูกรวมไปถึงลำคอและยังเทใส่ผ้าเช็ดหน้าเอาไว้ด้วย


"ขอโทษที่ให้รอครับคุณหญิงอรพรรณ ผมรู้สึกแน่นจมูกนิดหน่อยเลยต้องทาพิมเสนเอาไว้คุณหญิงคงไม่เหม็นกลิ่นพิมเสนใช่ไหมครับ" น้ำเหนือเดินเข้าไปยกมือไหว้คุณหญิงอรพรรณที่นั่งรออยู่ที่ชุดรับแขกของร้าน ซึ่งคุณหญิงเองก็ยิ้มรับอย่างไม่ถือสาอะไร


น้ำเหนือพยายามที่จะเร่งรัดการทำงานให้เร็วที่สุดเพราะถึงแม้จะมีกลิ่นพิมเสนช่วยบ้างแต่กลิ่นน้ำหอมของคุณหญิงที่ดูเหมือนวันนี้จะเปลี่ยนกลิ่นใหม่ก็แรงเสียจนน้ำเหนือชักจะเวียนหัวเราะสองกลิ่นปนกันมั่วไปหมด


"ตามนี้นะจ๊ะ แล้วฉันจะรอดูเครื่องประดับนะ"


"ครับคุณหญิง ผมจะออกแบบอย่างสุดฝีมือเลยครับ" น้ำเหนือยกมือไหว้คุณหญิงก่อนจะยืนรอจนกระทั่งเธอเดินออกจากร้านไปจึงยกมือขึ้นปิดปากแล้วทิ้งตัวลงนั่งอย่างหมดแรง


"น้ำเหนือ! เป็นอะไรหรือเปล่า" พนักงานในร้านที่หันมาเห็นรีบร้องถามเมื่อเห็นใบหน้าซีดของน้ำเหนือ


"ผมเวียนหัวนิดหน่อยครับ... ผมขอตัวไปพักในห้องก่อนนะครับ"


"ไหวไหม ไปหาหมอดีไหมหน้าเหนือซีดมากเลยนะ"


"ไวครับ พักสักหน่อยก็ดีขึ้น" น้ำเหนือพูดก่อนจะเดินเข้าไปในห้องด้านหลังร้านอีกรอบ จัดการลากเก้าอี้มาเรียงต่อกันแล้วทิ้งตัวลงนอนบนเก้าอี้ ไม่อยากจะขยับตัวไปไหนเพราะรู้สึกว่าอยากจะอาเจียนจนได้แต่นอนนิ่งๆ อยู่แบบนั้น

✽ ✽ ✽ มีต่อด้านล่างค่ะ ✽ ✽ ✽

[fangiily]

✽ ✽ ✽ ต่อค่ะ ✽ ✽ ✽

อาการของน้ำเหนือไม่ดีขึ้นเลยนับวันก็ยิ่งดูเหมือนจะรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ จนคนรอบข้างเป็นห่วงแต่ไล่ให้ไปหาหมอเท่าไหร่เจ้าตัวก็ยืนยันว่าไม่ไปจนไม่รู้จะทำยังไงกับคนแสนดื้อคนนี้ดี แม้กระทั่งวันนี้ตลอดช่วงเช้ามาน้ำเหนือเอาแต่วิ่งเข้าออกห้องน้ำอาเจียนไปหลายรอบ


"เหนือไปหาหมอไหม ดูท่าจะไม่ไหวแล้วนะ" โอ๊ตร้องถามพลางยกมือลูบหลังน้ำเหนือให้เจ้าตัวที่กำลังโก่งคออาเจียนอยู่ในห้องน้ำของห้างสรรพสินค้า อาการของน้ำเหนือช่างน่าเป็นห่วง


"ม... ไม่เป็นไรครับ คงแค่พักผ่อนหน่อยแล้วก็เครียดเรื่องงานมากไปหน่อยก็เลยทำให้เป็นแบบนี้" น้ำเหนือส่ายหน้าปฏิเสธ ควักน้ำบ้วนปากแล้วล้างหน้าเพื่อให้รู้สึกสดชื่นขึ้น


"มันไม่หน่อยแล้วนะเหนือ เมื่อวานก็หน้ามืดจะเป็นลมไปตั้งหลายรอบ วันนี้ยังอาเจียนอีกพี่ว่าไปหาหมอเถอะ ฝืนไปจะเสียทั้งสุขภาพแล้วก็งานนะ"


"แต่ว่าผ..." พูดยังไม่ทันจบดีคนที่ยืนหน้าซีดอยู่ก็วูบหน้ามืดแทบจะล้มลงกระแทกพื้นโชคดีที่โอ๊ตรับเอาไว้ทัน ช่วงนี้น้ำเหนือดูอ่อนแอ...และบอบบางกว่าทุกที ตั้งแต่รู้จักกันมาน้อยครั้งมากที่รุ่นน้องคนนี้จะไม่สบายแต่คราวนี้ดูท่าจะเป็นหนักมากจริงๆ


"ไม่ต้องพูดแล้วเหนือ พี่จะพาไปโรงพยาบาล" พูดจบก็จัดการแบกร่างของรุ่นน้องขึ้นหลังตรงไปยังรถของตัวเองที่จอดเอาไว้ในลานจอดรถของห้างทันที ซึ่งก่อนจะถึงเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยก็เดินตรงเข้ามาก่อนจะช่วยแบกร่างของน้ำเหนือไปขึ้นรถ


เพราะเป็นเวลาบ่ายถนนจึงโล่งมากใช้เวลาไม่นานโอ๊ตก็ขับรถมาถึงโรงพยาบาลเอกชนชื่อดังที่อยู่ไม่ไกลจากห้างสรรพสินค้าที่พวกเขาทำงานอยู่นัก น้ำเหนือถูกจับให้นั่งลงกับรถเข็นผู้ป่วยก่อนที่บุรุษพยาบาลจะเข็นพาไปทำเรื่องต่างๆ และรอพบหมอ รออยู่ไม่นานพยาบาลก็ออกมาเรียกชื่อของน้ำเหนือ โอ๊ตจึงพารุ่นน้องเข้าไปในห้องตรวจ


"สวัสดีครับคุณหมอ" น้ำเหนือยกมือไหว้


"สวัสดีครับคุณน้ำเหนือ เจอกันอีกแล้วนะครับ" คุณหมอที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามพูดทำให้น้ำเหนือเลิกคิ้วขึ้นด้วยความแปลกใจ เท่าที่จำได้เขายังไม่เคยเจอคุณหมอท่าทางใจดีคนนี้เลยสักครั้ง "อ๋อ...จริงสิ ลืมไปว่าครั้งก่อนที่เจอคุณน้ำเหนือหลับอยู่ หมอเคยไปตรวจคุณน้ำเหนือเมื่อประมาณสองก่อน พอดีควอซ์ตหลานชายของหมอโทรมาบอกให้ไปดูอาการให้"


ชื่อของคนนั้นที่ดังออกจากปากของคุณหมอทำเอาน้ำเหนือชะงักไปเล็กน้อย ช่วงสัปดาห์มานี้เขาได้เจอบ้างแต่เพราะดูเหมือนควอซ์ตจะมีงานยุ่งจึงไม่ได้เข้ามาวุ่นวายอะไรกับน้ำเหนือ


ซึ่งมันก็เป็นเรื่องที่ดีแต่ความรู้สึกแปลกๆ ที่หลบซ้อนอยู่ในใจมันคืออะไรกันแน่...


"ค... ครับ ขอบคุณคุณหมอครับ" น้ำเหนือได้แต่รับคำแล้วเอ่ยขอบคุณ อย่างน้อยคุณหมอก็เคยช่วยรักษาน้ำเหนือเอาไว้ คุณหมอกับควอซ์ตคือคนละคนกันต่อให้เกลียดคนเป็นหลานมากแค่ไหนแต่ก็ไม่ควรเอามาลงกับคนที่เขาไม่รู้เรื่องโดยเฉพาะถ้าคนคนนั้นคือผู้มีพระคุณ


"วันนี้อาการเป็นยังไงบ้างครับ" หมอวิรัชยกมือขยับแว่นตาที่สวมอยู่ก่อนจะเอ่ยถาม


"เออ... ไม่ได้เป็นอะไรมากหรอกครับ"


"ไม่จริงครับ" เมื่อน้ำเหนือพูดจบโอ๊ตก็พูดต่อทันที "ช่วงอาทิตย์ที่ผ่านมานี้น้ำเหนืออาการไม่ค่อยดีเลยครับ ทั้งเวียนหัว อาเจียน แล้วยังวูบบ่อยๆ ด้วย บางทีก็เหม็นกลิ่นอาหาร กลิ่นน้ำหอม วันนี้ก่อนจะพามาโรงพยาบาลก็อาเจียนแล้วก็วูบไปครับ"


"เป็นมานานแล้วหรือครับ" เมื่อถามตัวผู้ป่วยแล้วไม่ได้คำตอบหมอวิรัชจึงหันไปถามโอ๊ตแทน พร้อมกับขมวดคิ้วด้วยความแปลกใจกับอาการของน้ำเหนือ ถ้าหากน้ำเหนือเป็นผู้หญิงเขาคงจะบอกไปแล้วว่ากำลังตั้งครรภ์ แต่น้ำเหนือเป็นผู้ชายอาจจะเป็นอาการของคนเป็นโรคกระเพาะก็ได้


"ก็เกือบสองอาทิตย์แล้วครับ ผมไล่มาหาหมอตั้งหลายรอบแต่ก็ยังดื้อไม่ยอมมาเสียที"


หมอวิรัชหันมามองหน้าน้ำเหนือทันทีเหมือนจะดุ "แบบนี้ไม่ดีเลยนะครับ นี่ทานอาหารตรงเวลาทุกมื้อหรือเปล่าครับ"


"ทานครับ ตรงเวลาตลอด" น้ำเหนือตอบและนั่นยิ่งทำให้คุณหมอครุ่นคิดหนักขึ้นไปอีก


"หมอขอตรวจร่างกายคุณน้ำเหนืออย่างละเอียดนะครับเดี๋ยวให้พยาบาลพาไปเจาะเลือด แล้วก็ขอตรวจปัสสาวะด้วยเลย" หมอวิรัชพูดก่อนจะหันไปกดปุ่มเรียกพยาบาลเข้ามาในห้อง


"น้ำเหนืออาการหนักหรอครับคุณหมอ?" โอ๊ตถามพลางมองหน้าซีดๆ ของรุ่นน้อง


"หมอแค่อยากตรวจให้ละเอียดครับ แต่ฟังจากอาการแล้วคุณน้ำเหนือคงไม่ได้เป็นอะไรมากแต่ยังไงก็ตรวจไว้ก่อนดีกว่านะครับ"


น้ำเหนือถูกพาเข้าไปในห้องน้ำในบริเวณใกล้เคียงพยาบาลส่งขวดพลาสติกให้ก่อนที่เจ้าตัวจะเข้าไปทำธุระในห้องน้ำหลังจากนั้นก็ถูกพาตัวไปอีกชั้นเพื่อไปเจาะเลือดก่อนจะกลับมานั่งรอที่หน้าห้องตรวจเหมือนเดิมโดยมีโอ๊ตนั่งรออยู่เป็นเพื่อน แม้น้ำเหนือจะบอกให้กลับไปก่อนก็ได้เพราะอาจจะใช้เวลานานแต่เขาก็ไม่อยากไปไหน เป็นห่วงรุ่นน้องคนนี้ ทั้งเป็นห่วงทั้งกังวลปะปนกันไปหมดจึงเลือกที่จะอยู่รอด้วยกัน


"คุณหมอวิรัชนะนี่เป็นผลจากการตรวจร่างกายคุณน้ำเหนือค่ะ" พยาบาลเดินเข้ามาในห้องก่อนจะยื่นเอกสารในซองสีน้ำตาลให้กับหมอวิรัช


"ขอบคุณมากครับ" หมอวิรัชพูดก่อนจะรับซองมาแล้วดึงกระดาษที่อยู่ด้านในออกมาดูสีหน้าของคุณหมอดูเคร่งเครียดขึ้นมาทันทีที่เห็นผลการตรวจ "ผลการตรวจไม่มีอะไรผิดพลาด ไม่ได้หยิบมาผิดใช่ไหมครับ"


พยาบาลทำหน้างงเล็กน้อยกับคำถามนั้นก่อนจะพยักหน้ายืนยัน "ไม่มีอะไรผิดพลาดแน่นอนค่ะ มีอะไรหรือเปล่าคะคุณหมอ"


คุณหมอส่ายหน้า "เชิญคุณน้ำเหนือเข้ามาได้แล้วละครับ"


หลังจากที่นั่งรออยู่เป็นชั่วโมงน้ำเหนือก็ถูกเรียกเข้าไปในห้องตรวจอีกรอบโดยมีโอ๊ตเดินตามเข้ามาด้วย หมอวิรัชปรับสีหน้าของตัวเองให้เป็นปกติเมื่อได้ยินเสียงประตูถูกเลื่อนเปิดก่อนจะเชิญทั้งสองคนให้นั่งลง


"น้ำเหนือเป็นยังไงบ้างครับคุณหมอ เป็นอะไรร้ายแรงหรือเปล่า" ทันทีที่นั่งลงโอ๊ตก็รีบถามทันทีด้วยความเป็นห่วง


"คุณน้ำเหนือไม่ได้เป็นอะไรร้ายแรงครับ" สิ้นคำพูดของหมอทั้งตัวน้ำเหนือเองและโอ๊ตต่างก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก "หมอต้องแสดงความยินดีด้วยนะครับ คุณน้ำเหนือตั้งครรภ์ได้แปดสัปดาห์แล้ว"


ทุกอย่างเงียบลงทันทีที่หมอวิรัชพูดจบ ภายในห้องตกอยู่ในความเงียบเกือบหนึ่งนาทีก่อนที่โอ๊ตจะหาเสียงของตัวเองเจอ "ด... ได้ยังไงครับ ในเมื่อ ในเมื่อน้ำเหนือเป็นผู้ชาย..."


หน้าของคนที่ถูกบอกว่ากำลังตั้งท้องซีดยิ่งกว่าเดิมเหงื่อออกท่วมมือทั้งๆ ที่มือนั้นเย็นเฉียบ อีกทั้งยังเริ่มสั่นจนโอ๊ตต้องเอื้อมมือมาจับมือของน้ำเหนือเอาไว้แน่น "ค... คุณหมอล้อผมเล่นใช่ไหมครับ"


แม้อยากจะภาวนาให้สิ่งที่หมอวิรัชพูดเป็นเรื่องล้อเล่นแต่สีหน้าที่จริงจังของคุณหมอก็ทำให้น้ำเหนือและโอ๊ตรู้ว่าทุกย่าง... เป็นเรื่องจริง


"ด... ได้ยังไง ผมเป็นผู้ชายนะครับ"


"คือแบบนี้นะครับ ผมคาดว่าคุณน้ำเหนือมีมดลูกครับ" หมอวิรัชพูดออกมา


"ครับ! มด... มดลูกหรือครับ"


คนเป็นหมอพยักหน้ารับ "ครับ เป็นไปได้ว่าคุณน้ำเหนือเกิดมามีสองเพศในตัวเอง ซึ่งเรื่องแบบนี้ก็เคยเกิดขึ้นในต่างประเทศมาก่อนมีทั้งสองกรณีคือเกิดมามีอวัยวะเพศทั้งสองเพศ และกรณีล่าสุดที่พึ่งพบคือเกิดมามีมดลูกแฝงอยู่ในร่างกาย จากที่หมอดูแล้วคุณน้ำเหนืออยู่ในกรณีที่สองคือมีมดลูกแฝง ซึ่งระบบการทำงานก็เหมือนกับในร่างกายของผู้หญิง แต่เนื่องจากคุณน้ำเหนือเป็นผู้ชายจึงไม่ได้มีรอบเดือนครับ เพราะฉะนั้นเมื่อไข่ได้รับอสุจิจึงได้รับการปฏิสนธิขึ้นมา จนทำให้เกิดการตั้งครรภ์ครับ"


"แต่ว่าผม... ผม..."


"หมอเข้าใจครับว่ามันเป็นเรื่องที่ค่อนข้างหนักและรับยากสำหรับคุณน้ำเหนือ หมอเองก็ยังไม่สามารถบอกถึงรายละเอียดอะไรไปได้มากกว่านี้เพราะกรณีแบบนี้เกิดขึ้นน้อยมาก แต่ในเมื่อมันเกิดขึ้นแล้วหมอก็อยากให้คุณน้ำเหนือยอมรับกับสิ่งที่เกิดขึ้นนะครับ" หมอวิรัชมองใบหน้าของน้ำเหนือ


สีหน้าของน้ำเหนือมีทั้งความกังวล ตื่นตกใจและหวาดกลัวปนกันไปหมด ท่าทีที่ดูเหมือนจะต่อต้านและไม่ยอมรับกับสิ่งที่ได้ยินเหมือนกับคนไข้ที่คุณหมอเคยตรวจ ผู้หญิงที่ใช้ชีวิตผิดพลาดจนต้องตั้งครรภ์แบบไม่พร้อม ท่าทางของน้ำเหนือเหมือนแบบนั้น...


"น้ำเหนือท้อง... เพราะว่าได้รับการปฏิสนธิอย่างนั้นก็หมายความว่า..." โอ๊ตได้แต่พึมพำอยู่ในลำคอพร้อมขมวดคิ้วด้วยความสงสัยเมื่อสองเดือนก่อนน้ำเหนือไม่สบายและตามเนื้อตัวก็เต็มไปด้วยร่องรอย "น้ำเหนือคนนั้นใช่ไหมที่ทำร้ายน้ำเหนือเมื่อสองเดือนก่อน"


น้ำเหนือสะดุ้งทันทีที่โอ๊ตหันมาถามพลางเหลือบตามองหมอวิรัชก่อนจะหันไปมองทางอื่นเมื่อเห็นว่าคุณหมอเองก็กำลังมองมาที่เขา


"ม ไม่มีอะไรแล้วใช่ไหมครับ ผมขอตัวก่อนนะครับ" น้ำเหนือไม่ตอบคำโอ๊ตแต่เอ่ยลากับคุณหมอแทนแล้วรีบลุกขึ้นยืนทันที


"เดี๋ยวก่อนครับ เดี๋ยวหมอจะจัดยาบำรุงให้นะครับ ถึงแม้ว่าคุณน้ำเหนือจะมีมดลูกแฝงแต่ว่าร่างกายของผู้หญิงกับผู้ชายก็แตกต่างกันมาก ผู้ชายไม่ได้ถูกสร้างมาให้สามารถตั้งท้องได้เพราะฉะนั้นเรื่องนี้ร่างกายของผู้ชายจะเสียเปรียบหมอจะสั่งยาบำรุงให้รวมถึงฮอร์โมนด้วย คุณน้ำเหนือต้องทานยาอย่างสม่ำเสมอ อย่าเครียดหรืออย่าคิดมากเพราะความคิดอารมณ์ของ... ของแม่จะส่งผลต่อตัวลูกโดยตรงนะครับ แล้วหมอก็ขอแนะนำให้คุณน้ำเหนือฝากครรภ์เอาไว้เลย หมอจะเป็นคนดูแลเองกรณีนี้ควรได้รับการดูแลพิเศษนะครับ"


"ผม... ข ขอผม ขอผมตัดสินใจก่อนนะครับ การมาโรงพยาบาลเอกชนแบบนี้ค่าใช้จ่ายค่อนข้างสูง ขอเวลาผมตัดสินใจอีกนิดนะครับ" น้ำเหนือก้มหน้าลง


"ครับ แต่อย่านานเกินไปนะครับหมอเป็นห่วง คุณน้ำเหนือควรอยู่ในการดูแลของหมอถ้าเป็นไปได้ภายในอาทิตย์นี้ควรจะรีบตัดสินใจนะครับ ยังไงเดี๋ยวออกไปรอรับยาด้านนอกเลยนะครับ" หมอวิรัชพูดก่อนจะหันไปมองโอ๊ต "ฝากคุณน้ำเหนือด้วยนะครับ"


"ไม่ต้องห่วงครับคุณหมอ" โอ๊ตรับคำก่อนจะพยุงร่างของน้ำเหนือออกจากห้องตรวจไปเพื่อไปรอรับยาตามที่หมอสั่งที่ด้านนอก


หลังจากที่น้ำเหนือและโอ๊ตออกจากห้องไปแล้วคุณหมอก็กลับมานั่งหน้าเครียดอีกรอบพลางนึกถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้น และคนที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมาก่อนก็เริ่มปะติดปะต่อเรื่องราวทั้งหมดได้ไม่ยาก โอ๊ตเผลอหลุดปากออกมาช่วงเวลาที่โอ๊ตพูดคือสองเดือนก่อนซึ่งเขาก็ได้เจอกับน้ำเหนือที่มีอาการไข้ขึ้นและร่างกายอ่อนเพลีย เขาตรวจดูก็รู้ทันทีว่าเพราะอะไรและคนที่ทำให้น้ำเหนือไม่สบายนั้นก็คือหลานชายของเขาเอง


หมายความว่า... มีความเป็นไปได้สูงที่ควอซ์ตคือพ่อของเด็กในท้องของน้ำเหนือ











หลังจากที่จ่ายค่ายาเรียบร้อยโอ๊ตก็พาน้ำเหนือกลับมาที่ห้องพักโดยโทรไปลาคุณสุภาเอาไว้เรียบร้อยแล้ว ตลอดทางจากโรงพยาบาลมาถึงหอน้ำเหนือเอาแต่นั่งเงียบไม่พูดไม่จาและหันออกไปมองทางแทน โอ๊ตเองก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาเช่นกันปล่อยให้รุ่นน้องได้นั่งทบทวนทุกอย่างอยู่ในใจ ขนาดเขาเป็นเพียงแค่คนรับรู้ยังรู้สึกว่าเรื่องนี้มันใหญ่มาก แล้วคนที่ต้องเจอและแบกรับเรื่องนี้เอาไว้อย่างน้ำเหนือมันจะหนักขนาดไหนกัน


ผู้ชายท้องได้


ใครจะยอมรับได้ง่ายๆ กับสิ่งที่เกิดขึ้นมันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่น้ำเหนือจะยอมรับ มันไม่ง่ายเลยจริงๆ


"น้ำเหนือไม่เป็นอะไรนะ" โอ๊ตส่งเสียงเรียกคนที่นั่งเงียบตลอดแม้กระทั่งตอนนี้ที่พวกเขาทั้งสองคนขึ้นมาถึงห้องพักของน้ำเหนือแล้วก็ตาม


"พี่โอ๊ต... นี่ผมเป็นตัวอะไรหรือครับ" เสียงของน้ำเหนือนั้นแผ่วเบา


"ทำไมพูดแบบนั้นเหนือ"


"มีที่ไหนกันครับ... ผู้ชายที่ท้องได้ มันมีที่ไหนกันพี่โอ๊ต ผมควรจะทำยังไงดีครับ ผม... ผมสับสน ผมไม่รู้ว่าผมควรทำยังไง" น้ำตาไหลออกจากดวงตากลมโตของน้ำเหนืออาบสองข้างแก้ม ไม่มีสะอึกสะอื้นที่โอ๊ตรู้ดีว่าในใจของน้ำเหนือคงรู้สึกแย่มากๆ


ร่างของโอ๊ตเดินเข้าไปใกล้คนที่นั่งอยู่บนเตียงแล้วรั้งร่างของรุ่นน้องมากอดเอาไว้แน่น "ไม่เป็นอะไรนะเหนือ ไม่เป็นอะไร"


ขนาดผู้หญิงที่ท้องทั้งๆ ที่ไม่พร้อมยังรู้สึกเสียศูนย์ แล้วน้ำเหนือที่เป็นผู้ชายกลับต้องมารับรู้ว่าตัวเองเกิดมาผิดปกติไม่เหมือนคนอื่นเขาและยังตั้งท้องอีกคงไม่แปลกอะไรที่น้ำเหนือจะรู้สึกเคว้งคว้างอย่างไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไร


"ใจเย็นๆ ก่อนนะเหนือทุกปัญหามันมีทางออกเสมอ ไม่ว่ายังไงเหนือก็ยังมีพี่อยู่นะ ไม่ต้องห่วงหรือเป็นกังวลอะไรนะ" โอ๊ตลูบผมลูบหลังปลอบรุ่นน้องที่ยกมือขึ้นกอดเขาเอาไว้แน่น


"ขอบคุณครับพี่โอ๊ต... ขอบคุณจริงๆ ครับ" น้ำเหนือได้แต่พึมพำขอบคุณ


เกือบครึ่งชั่วโมงน้ำเหนือจึงตั้งสติได้อีกรอบร่างบางส่งยิ้มให้กับโอ๊ตที่ยกจานข้าวมาวางให้บนโต๊ะญี่ปุ่น น้ำเหนือขยับตัวลงไปนั่งที่พื้นก่อนจะเริ่มลงมือทานอาหารตรงหน้าพร้อมๆ กับโอ๊ตแต่ก็ทานไปได้นิดหน่อยก็ต้องวางช้อนลงเพราะรู้สึกผะอืดผะอม


"อย่างนั้นกินยาก่อน เหนือต้องกินยาทุกอย่างตามที่หมอสั่งห้ามขาดนะ ตอนนี้เราไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวอีกแล้วนะเหนือ ต้องดูแลตัวเองดีๆ รู้ไหม" โอ๊ตส่งยาบำรุงทั้งหลายให้น้ำเหนือ


แม้ว่าโอ๊ตอยากจะอยู่เป็นเพื่อนแต่เจ้าของห้องกลับปฏิเสธเถียงกันอยู่นานสุดท้ายโอ๊ตก็ต้องยอมแพ้และกลับบ้านในตอนเย็นโดยไม่ลืมที่จะกำชับให้น้ำเหนือกินยาบำรุงก่อนนอนอีกรอบ


"ครับผม ไม่ลืมแน่นอนไม่ต้องห่วงครับ" น้ำเหนือส่งยิ้มแล้วโบกมือลารุ่นพี่ของตนก่อนจะปิดประตูเมื่อเห็นว่าโอ๊ตเดินออกห่างไปแล้ว


รอยยิ้มที่ปรากฏอยู่บนใบหน้าน่ารักนั้นหุบลงทันทีที่ประตูห้องปิดลง ร่างบางหันหลังพิงบานประตูก่อนจะทรุดตัวลงนั่งกับพื้น ยกมือขึ้นลูบหน้าท้องของตัวเองแผ่วเบา


"ลูกอยู่ในนี้อย่างนั้นเหรอ... นี่เรากำลังจะกลายเป็นแม่คนอย่างนั้นเหรอ ลูกที่เกิดมาจากความไม่ตั้งใจ ลูกที่ไม่ได้เกิดมาจากความรักของคนเป็นพ่อและแม่..."








TBC.




************************************************
ใช้เวลาทั้งวันเลยค่ะในการแต่งตอนนี้ ฮือ... ทำไมมันยากแบบนี้นะ ไม่รู้ว่าที่แต่งออกมาจะถูกใจทุกคนหรือเปล่าแต่ฟางคิดว่ามันดีที่สุดเท่าที่ฟางแต่งได้แล้วละคะ ถ้าไม่ถูกใจไม่ชอบก็ต้องขอโทษด้วยนะคะ ตอนนี้น้องเหนือรู้ตัวเองว่าท้องแล้วค่ะ ส่วนพี่ควอซ์ตจะรู้ไหม หรือรู้ตอนไหนก็ต้องรอติดตามกันต่อไปนะ เนื้อเรื่องจะผ่อนคลายลง(มั้ง)หลังจากที่พี่เขารู้เรื่อง แล้วแนวที่ฟางถนัดจะกลับมาอีกรอบค่ะ แต่ตอนนี้ยังไม่ถึงยังไงก็รออ่าน รอติดตามกันต่อไปเรื่อยๆ นะคะ

คอมเมนต์ให้กำลังใจคนเขียนหน่อยนะคะ แล้วเจอกันตอนหน้าค่ะ

แวะไปคุยกันในเพจเฟสบุ๊ค ทวงถาม ตามติดนิยายของฟางกันได้นะคะ ฟางเองก็ตอบตลอดเช่นกันค่ะ https://www.facebook.com/fgc32yaoi

สำหรับคนที่เล่นทวิตเตอร์และอยากพูดคุยถึงนิยายเรื่องนี้ช่วยกันติดแฮชแท็ก #พี่ควอซ์ตน้องเหนือ ฟางตามส่องทุกแท็กที่ฟางแต่งค่ะ ฮี่... หรือจะเข้าไปพูดคุย ทวงถามตามติดนิยายได้ที่ @Fangiily_GC นะคะ

[Min*Jee]

ขอกอดน้องที  เข้มแข็งนะคะลูกน้ำ ไม่ได้ตัวคนเดียวแล้ว
แบบนี้มันต้องต้มน้ำเตรียมพร้อมหย่อนมาม่า!!!!!! 
รอตอนต่อไปน้าาาา

[Jibbubu]

น้ำเหนือท้องแล้ว พี่ควอซ์จะทำยังไงถ้ารู้ว่าน้ำเหนือท้องน่ะคงจะรับผิดชอบนะ เฮ้อจะลองดูซิว่าพี่ควอซ์ง้อน้ำเหนือยังไง ดูซิว่าจะหวานแค่ไหน

[Moose]

สงสารน้ำเหนือ 

สู้ๆ นะคะคุณฟาง เป็นกำลังใจให้ค่า รออ่านตอนต่อไปนะค้า 

[Mouse2U]

เป็นเพราะว่าน้องไม่อยากให้น้ำเหนืออยู่คนเดียวแบบเหงาๆ ไงล่ะคะ น้องถึงได้เกิดมา ^^  ของขวัญล้ำค่าเลยเชียวน้าา~

[seii]

ชอบๆๆๆๆๆ น่ารักอ่ะ เเต่งดีสุดๆ
จะดราม่าไหมน้ออออ อย่าดราม่าเลยนะ 5555 อยากอ่านเด็กๆ มุ้งมิ้งน่ารักๆ เบื่อชะนีไล่จับพระเอก
ถ้าเป็นฝาเเฝดคงน่าร้ากมากมาย 

[HISY]

น้ำเหนือสู้ๆ

[black sakura]

อยากให้แม่พี่ควอตรู้เร็วๆอ่ะเรื่องคงจะ
น่ารักมากกว่านี้เพราะตอนนี้พี่พี่ควอต
ยังเป็นผู้ชายนิสัยไม่ดีอยู่

[B52]

เข้มแข็งน่ะน้ำเหนือ

[junpa]

ท้องแล้วววว
น้ำเหนือเข้มแข็งนะลูก

[boonpa]

  เหนือจะทำไงต่อไปละนี่

[~ ฤดูใบไม้ผลิ ~]

เป็นกำลังใจให้น้ำเหนือน้าา 

อันนี้ให้คนเขียน  อัพน้ำเหนือบ่อยๆนะคะ

[mukmaoY]

 

[่jum]

   เป็นกำลังใจให้คนเขียนจ๊ะ

[tiew93]

แย่อ่ะ รู้สึกแย่แทนเหนือเลย น่าสงสารทั้งลูกทั้งแม่ เฮ้ออ

[CarToonMiZa]

เป็นกำลังใจให้น้ำเหนือน้า