✽ ✽ ✽ ต่อจากคราวที่แล้วค่ะ ✽ ✽ ✽
“อีกหนึ่งชั่วโมงจะเริ่มแล้วนะ” “เตรียมไฟ เช็คกล้องให้เรียบร้อยด้วยนะ”
“ไฟพร้อม กล้องพร้อม”
“เครื่องประดับกับเสื้อผ้านางแบบพร้อมหรือยัง”
“ว่าแต่ว่าคุณพิรินยังไม่มาอีกเหรอ มีใครโทรไปถามหรือยัง”
เสียงของทีมงานหลายคนดังสลับกันไปมาจนแทบจะฟังไม่รู้เรื่องแต่ดูเหมือนพวกเขาจะสามารถแยกประสาทการรับฟังได้เป็นอย่าดีเพราะนอกจากจะไม่มีใครฟังไม่รู้เรื่องแล้วทุกคนยังตอบรับและจัดการงานได้อย่างดีเยี่ยม
“คุณควอตซ์สวัสดีค่ะ มาคุมงานด้วยตัวเองเลยเหรอคะ” หญิงสาวในชุดเสื้อยืดกางเกงยีนส์ขายาวท่าทางทะมัดทะแมงที่คอมีป้ายเขียนไว้ว่า ‘Staff’ ห้อยอยู่เข้ามาทักทายทันทีที่เห็นท่านรองประธาน
“ครับ อีกอย่างมีเด็กบางคนร้องอยากจะมาดูผมเลยต้องพามา” ควอตซ์ว่าพลางหันไปมองคนที่เดินตามมาด้านหลังแต่ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะไม่ได้มองทางสักเท่าไหร่เพราะเอาแต่หันซ้ายหันขวามองนู้นมองนี่ด้วยความสนใจ สุดท้ายก็เลย...
ปึก!
เดินชนควอตซ์เข้าจนได้ แต่ชายหนุ่มก็มือไวพอหรือไม่ก็อาจจะคาดเอาไว้ได้อยู่แล้วว่าคนที่ยืนเฉยๆ อย่างเขาคงมีคนเข้ามาเดินชนแน่ๆ มือทั้งสองข้างถึงได้ยกขึ้นจับคนเซเอาไว้ทันท่วงที “เดินหัดมองทางมองคนเสียบาง ถ้าไปชนอย่างอื่นขึ้นมาจะทำยังไง”
“ขอโทษครับ ก็ผมตื่นเต้นนี่เพิ่งเคยเห็นงานเบื้องหลังครั้งแรก อ่า... พี่ฝ้ายสวัสดีครับ” แม้จะโดนดุ แม้จะสลดไปบ้างแต่ก็ขอแย้งด้วยเหตุผลของตัวเองสักหน่อย...
“สวัสดีค่ะคุณน้ำเหนือ”
น้ำเหนือส่ายหน้าทันทีที่โดนทักแบบนั้น “ผมบอกแล้วไงครับว่าไม่ต้องเรียกคุณมันแปลกๆ เรียกน้ำเหนือแหละครับ หรือจะเรียกเหนือก็ได้”
ฝ้าย... ทีมงานของบริษัทหันมองหน้าคนเป็นเจ้านายเล็กน้อยเมื่อเห็นอีกฝ่ายพยักหน้าให้ก็หันมายิ้มให้น้ำเหนือแล้วรับคำอย่างที่เจ้าตัวต้องการ
“ว่าแต่นางแบบยังไม่มาอีกเหรอ อีกแค่ชั่วโมงเดียวก็จะเริ่มงานแล้วนี่” ควอตซ์ถามพลางมองไปรอบๆ ห้องสำหรับนางแบบยังคงเปิดประตูอยู่ ส่วนช่างแต่งหน้าทำผมก็ยังยืนคุยกันอยู่ทั้งๆ ที่น่าจะเข้าไปแต่งหน้าทำผมให้นางแบบของงานวันนี้ได้แล้ว
งานที่ทุกคนกำลังวิ่งวุ่นกันอยู่นี่ก็คืองานถ่ายโฆษณาเครื่องประดับคอลเลคชั่นล่าสุดของบริษัท จิลเวล บริสตัน จำกัด และเป็นโปรเจคใหม่ที่ควอตซ์ได้เสนอต่อที่ประชุมจนผ่านและเข้าสู่กระบวนการโฆษณาก่อนจำหน่าย ซึ่งเครื่องประดับชุดนี้น้ำเหนือก็มีส่วนในการออกแบบด้วยเช่นกัน
“กำลังโทรเช็คอยู่ค่ะ อีกเดี๋ยวก็คงมา คุณควอตซ์กับน้ำเหนือไปนั่งพักก่อนก็ได้นะคะ อีกพักเลยกว่าจะเริ่มถ่าย ห้องรับรองว่างค่ะเข้าไปนั่งพักได้เลย” ฝ้ายบอก
“น้ำเหนือเข้าไปนั่งรอในห้องก่อน” ควอตซ์หันไปบอกคนที่ยังหันซ้ายหันขวาอยู่ “เลิกหันไปหันมาได้แล้วเดี๋ยวก็เวียนหัวขึ้นมาหรอก”
คนโดนดุหันมามองอย่างจะประท้วง “แต่ผมยังอยากดู...”
“ไว้เริ่มงานค่อยออกมาดู ตอนนี้กำลังเตรียมงานกันวุ่นไปหมดเดี๋ยวก็โดนชนล้มไปขึ้นมา เข้าไปรอในห้องก่อน” ควอตซ์ว่าก่อนจะคว้าข้อมือของน้ำเหนือให้เดินตาม แม้คนถูกดึงจะไม่ไปสักเท่าไหร่ก็ตาม
และทันทีที่เข้ามาในห้อง ประตูห้องรับรองปิดลงด้วยฝีมือของควอตซ์ ชายหนุ่มก็กดตัวให้น้ำเหนือนั่งลงและเริ่มดุคนที่ยังทำหน้าหงุดหงิด หน้าบึ้งอยู่ทันที
“ไม่ต้องมาทำหน้าบึ้ง ข้างนอกวุ่นวายทั้งขนของ ขนกล้อง ขนไฟถ้าโดนชนล้มไปขึ้นมาจะทำยังไง ฉันบอกแล้วใช่ไหมว่าจะยอมพามาแต่ต้องไม่ดื้อ ไม่ซนและเชื่อฟังที่ฉันพูด”
“ผมก็ไม่ได้จะไม่ฟังสักหน่อย ก็แค่มันน่าสนใจเท่านั้นเอง” อีกฝ่ายก็ยังไม่วายเถียงกลับให้คนดุนึกมันเขี้ยวจนต้องยื่นมือไปที่แก้มขาวๆ นั้นแล้วจับยืด... “โอ๊ย! คุณ! ผมเจ็บนะ”
“ดื้อ!” คนตัวสูงกว่าโน้มตัวลงมาพูดเสียงหนักแน่นแต่ประกายที่ดวงตานั้นวาววับอย่างกับขบขันมากกว่าจะต่อว่าจริงจังนัก “ระวังตัวเอาไว้ด้วย บนพื้นสายไฟมันเยอะอย่าล้มละเข้าใจไหม”
น้ำเหนือพยักหน้ารับ “ผมรู้หรอกครับว่าต้องระวัง” มือยกมือขึ้นวางบนหน้าท้องของตัวเองที่นูนขึ้นกว่าเดิมเนื่องจากตอนนี้ก็เข้าสัปดาห์ที่สิบเก้าแล้ว แต่เพราะน้ำเหนือตัวค่อนข้างเล็กอีกทั้งเสื้อเชิ้ตที่ใส่ก็ตัวใหญ่มากพอที่จะบังหน้าท้องของเขาเอาไว้ได้
ถ้าหากถามว่าหลังจากวันที่เกิดเหตุการณ์ที่ทำให้น้ำเหนือหัวใจเต้นแรงเกิดความเปลี่ยนแปลงอะไรบ้างกับพวกเขาทั้งสองคนที่บอกจะลองเปิดใจให้กัน... คำตอบคือแทบไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง ควอตซ์ยังคงความดุเอาไว้อย่างสม่ำเสมอเวลาที่น้ำเหนือไม่ระมัดระวังตัว และน้ำเหนือก็ยังคงความดื้อดังเอาไว้เหมือนเดิม เพิ่มเติมคือความเอาแต่ใจที่เริ่มมากขึ้นซึ่งคุณหญิงมรกตและหมอวิรัชต่างบอกว่าอาจจะเป็นเพราะฮอร์โมนของคนท้อง
“อาทิตย์หน้าก็ต้องไปตรวจใช่ไหม” ควอตซ์ถาม
“ครับ น้าหมอวิรัชบอกว่าถ้าปกติก็ไม่ต้องไปตรวจบ่อยขนาดนี้ แต่พอดีเป็นผมน้าหมอเลยอยากให้ไปตรวจทุกเดือนเพื่อความปลอดภัยเอาไว้ก่อนครับ”
“วันนั้นฉันมีประชุมให้ลุงสินไปส่งก่อนแล้วกันประชุมเสร็จจะรีบตามเข้าไป”
น้ำเหนือพยักหน้ารับแต่ยังไม่ทันจะได้พูดอะไรต่อเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นก่อนที่ฝ้ายจะเดินหน้าตาตื่นเข้ามา “คุณควอตซ์คะพอดีว่าคุณพิรินประสบอุบัติเหตุตอนกำลังจะเดินมาที่นี่ค่ะ เกิดรถชนกันคุณพิรินได้รับบาดเจ็บที่แขนแล้วก็ขาตอนนี้กำลังส่งตัวไปที่โรงพยาบาลค่ะ”
ทั้งน้ำเหนือและควอตซ์ต่างตกใจกับข่าวที่ได้ยิน พิริน... เป็นนางแบบที่ทางบริษัทของควอตซ์จ้างมาเพื่อเป็นนางแบบโฆษณาให้กับเครื่องประดับคอลเลคชั่นนี้ด้วยลุคของเธอที่เป็นสาวสมัยใหม่ อีกทั้งเธอกำลังเป็นที่จับตามองของทุกคน
“ล แล้วจะทำยังไงเหรอครับ” น้ำเหนือร้องถามด้วยความตกใจ
“ทางต้นสังกัดของคุณพิรินติดต่อมาว่าจะส่งนางแบบคนอื่นมาแทนค่ะ ตอนนี้กำลังเดินทางมาอาจจะช้าสักหน่อย แต่นั่นคงทำให้งานของเราล้าช้าไปด้วย”
“โอเค อย่างนั้นก็ไม่เป็นไร ยังไงก็เร่งให้ทันภายในครึ่งวันเช้านะ เพราะสตูนี้ผมขอเช่าเอาไว้ครึ่งวัน เราจะได้ไม่ต้องเกินเวลาจนต้องเสียค่าปรับเพิ่มเติม ถ้านางแบบคนใหม่มาแล้วก็รีบจัดการเลยแล้วกัน บอกให้ฝ่ายแต่งหน้าทำผมเตรียมตัวให้พร้อม เช็คกล้อง เช็คไฟให้ดีนางแบบพร้อมก็เริ่มถ่ายทันที” ควอตซ์ว่า ซึ่งฝ้ายเองก็พยักหน้ารับก่อนจะรีบออกจากห้องไปทันที
“ไม่เป็นอะไรเหรอครับ” น้ำเหนือหันไปถาม
อีกฝ่ายถอนหายใจออกมาเบาๆ “มันเป็นอุบัติเหตุที่ไม่มีใครอยากให้เกิดขึ้นนี่นะ จะทำยังไงได้ละ เอาเถอะจะเป็นใครก็ได้ไม่มีปัญหาอะไรหรอก”
แต่ดูเหมือนว่า... สิ่งที่ควอตซ์จะไม่เป็นความจริงสักเท่าไหร่เพราะทันทีที่นางแบบคนที่มาแทนพิรินเป็นแอนนี่... เสียได้ และเมื่อหญิงสาวเดินเข้ามาในสตูดิโอพร้อมส่งเสียงทักทายเสียงซุบซิบก็เริ่มดังขึ้นทันที ก็เธอคนนี้เพิ่งมีประเด็นกับเจ้านายของทุกคนไปเองนี่นา
“ยัยฝ้าย! ทำไมถึงเป็นแม่นี่ได้” เสียงของเจ้ดีดี๊หัวหน้าสไตลิสต์ร้องเรียกฝ้ายทันทีที่เห็นแอนนี่เดินเข้ามา
“หนูไม่รู้ค่ะเจ้ ก็คุณพิรินเธอประสบอุบัติเหตุทางบริษัทก็เลยบอกว่าจะส่งคนมาแทน หนูไม่รู้จริงๆ ว่าจะเป็นคุณแอนนี่” ฝ้ายรีบโบกมือไปมาเป็นเชิงว่าไม่รู้อะไรทั้งสิ้น
“แล้วบริษัทนี่โง่หรือโง่ ส่งยัยแอนนี่มาทั้งๆ ที่รู้ว่าเป็นงานของจิลเวล บริสตัน ประเด็นใหญ่โตลงข่าวหน้าหนึ่งแบบนั้น แล้วนี่คุณควอตซ์กับน้องน้ำเหนือก็มาด้วย นักข่าวก็กำลังจะมาเดี๋ยวได้มีข่าวคาวอีก”
“แต่หล่อนคงไม่กล้าอะไรมากหรอกเจ้ ตัวจริงของคุณควอตซ์ก็มาด้วย หนูละหมั่นไส้เหลือเกินตอนนักข่าวไปถามเรื่องคุณควอตซ์กับน้ำเหนือ แหม... ทำเป็นตีหน้ายิ้มๆ บอกว่า แอนนี่ไม่เคยบอกเลยนะคะว่าคนคนนั้นคือคุณควอตซ์ แหวะ! ใครไม่โง่ก็รู้ทั้งนั้นแหละว่าจ้องจะจับคุณควอตซ์” ช่างแต่งหน้าอีกคนว่าด้วยน้ำเสียงที่หมั่นไส้อย่างชัดเจน
“เอาเถอะค่ะๆ ยังไงก็เอาเรื่องงานก่อนละกันนะคะเดี๋ยวฝ้ายไปพาคุณแอนนี่มาก่อน” ฝ้ายพูดก่อนจะเดินไปรับแอนนี่ที่ยังยืนอยู่กลางสตูดิโออย่างไม่รู้ว่าจะไปทางไหนดี
“คุณควอตซ์มาหรือเปล่า” แอนนี่ร้องถามทันทีที่เข้ามาในห้องแต่งตัวให้เจ้ดีดี๊และช่างคนอื่นๆ พากันหันไปเบ้หน้า “ว่ายังไง คุณควอตซ์มาหรือเปล่า”
“มาค่ะ อยู่ที่ห้องรับรองกับน้องน้ำเหนือ” เจ้ดีดี๊เป็นฝ่ายตอบก่อนจะหันไปคุยกับช่างทำผมที่ยืนอยู่ใกล้ๆ กันอย่างจงใจพูด “เห็นตอนที่คุณควอตซ์พาน้องน้ำเหนือเข้าไปในห้องรับรองไหม มีจับมงจับมือ เจ้ละฟิ้นฟิน คู่นี้เขาน่ารักสมกันเนอะคนหนึ่งก็หล่อ คนหนึ่งก็น่ารัก”
“ใช่เจ้ๆ ยิ่งตอนที่ฝ้ายมันถามคุณควอตซ์ว่ามาดูงานด้วยเหรอนะ โอ๊ยยย หนูเดินผ่านพอดีเลยเจ้ คุณควอตซ์เธอบอกว่า มีเด็กบางคนร้องอยากมาเลยพามา ฟังแล้วหนูจักจี้หัวใจยังไงไม่รู้เจ้ น่ารักอะ!”
และเพราะคำพูดเหล่านั้นเลยทำให้แอนนี่นั่งเงียบตลอดที่แต่งหน้าทำผม โดยที่เจ้ดีดี๊และช่างคนอื่นๆ ต่างก็หันไปตีมือกันด้วยความชอบใจ
หลังจากใช้เวลากว่าครึ่งชั่วโมงในการแต่งหน้าทำผมให้กับนางแบบจำเป็นของวันนี้แล้วงานก็เริ่มขึ้นทันที แอนนี่อยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวติดกระดุมจนถึงคอ และกางเกงขายาวสีดำ เครื่องแต่งกายที่เรียบง่ายแต่สิ่งที่โดดเด่นก็คงเป็นสร้อยคอ สร้อยเงินที่ดัดเป็นลวดลายเก๋ๆ มีอัญมณีสีฟ้าเม็ดเล็กๆ ฝังแทรกเป็นแนว รวมไปถึงสร้อยขอมือเข้าชุดกัน
เครื่องประดับในโปรเจคนี้เน้นลวดลายของตัวสร้อยที่มีดีไซต์ที่ดูเก๋ และทันสมัย ไม่เน้นการใช้อัญมณี ซึ่งต่างจากเครื่องประดับปกติของบริษัทที่จะเน้นการใช้อัญมณีน้ำงามในการออกแบบ และใช้เป็นจำนวนมากซึ่งราคาก็จะสูงตาม
“นางแบบเชิญเลยครับ จะเริ่มถ่ายกันแล้วเราจะต้องเร่งกันนิดนึงนะครับเพราะเกิดเหตุไม่คาดฝันขึ้น” เสียงของช่างภาพร้องเรียกแอนนี่ที่เดินออกจากห้องแต่งตัว
นักข่าวที่ได้รู้เรื่องการถ่ายโฆษณาในวันนี้และมาทำข่าวต่างส่งเสียงซุบซิบกันทันทีที่เห็นแอนนี่แทนที่จะเป็นพิรินตามที่ทางบริษัทจิลเวล บริสตัน ได้บอกเอาไว้
ควอตซ์ที่เห็นว่าได้เวลาเริ่มงานแล้วก็ชวนน้ำเหนือออกไปดูด้วยกัน แม้ชายหนุ่มจะรู้สึกแปลกใจที่เห็นแอนนี่กำลังยืนถ่ายอยู่แต่เขาก็เก็บอาการเหล่านั้นไว้ ชายหนุ่มพยักหน้ารับเมื่อฝ้ายเดินเข้ามาบอกว่าแอนนี่คือคนที่ทางบริษัทส่งมาแทนพิรินที่ประสบอุบัติเหตุ
“ยืนดูอยู่ตรงนี้แล้วกันนะ เดี๋ยวฉันไปคุยกับพวกนักข่าวก่อน หรือจะไปด้วยกัน” ควอตซ์หันมาหาคนที่ยืนดูการทำงานอย่างตั้งใจ
“ฮื่อ...” น้ำเหนือส่ายหน้าไปมา “ผมอยู่ตรงนี้ดีกว่า คุณไปเถอะ”
“อือ แล้วอย่าไปซนที่ไหนละ เจ้ดีดี๊ฝากเด็กซนเอาไว้คนนึงนะครับ” ควอตซ์ยกมือขึ้นยีผมน้ำเหนือเล่นหันไปเรียกเจ้ดีดี๊ช่างแต่งหน้าที่สนิทสนมกันพอสมควรแล้วฝากฝังน้ำเหนือเอาไว้
“ไม่ต้องห่วงเลยค่ะ เจ้จะดูแลน้องน้ำเหนือให้เอง ไม่ให้สาวเข้ามาเกี่ยว หนุ่มเข้ามาวอแวเลยค่ะเจ้รับรอง” เจ้ดีดี๊พูดพร้อมกับดึงแขนน้ำเหนือเข้าไปกอดเอาไว้จนทั้งสองคนต้องหัวเราะออกมา
ภาพเช็ตแรกถ่ายเสร็จอย่างรวดเร็วด้วยความเป็นมืออาชีพทั้งของช่างภาพและนางแบบเอง แอนนี่เดินเข้าไปเปลี่ยนชุดที่สองก่อนจะเข้าไปถ่ายเซ็ตต่อไป ซึ่งพอเสร็จเซ็ตที่สองนี้ก็พักเบรกสิบห้านาที ในระหว่างที่พักเบรกเจ้ดีดี๊ก็เข้าไปจัดการเสื้อผ้าหน้าผมให้กับแอนนี่ ก่อนจะเดินไปเช็คชุดที่จะใช้ถ่ายในเซ็ตต่อๆ ไป
น้ำเหนือที่ไม่รู้จะไปทางไหนก็เลยได้แต่ยืนอยู่ที่เดิมกลัวว่าเข้าไปแล้วจะกลายเป็นไปวุ่นวายเสียเปล่าๆ จะให้เดินไปหาควอตซ์ทางฝั่งนั้นก็กำลังให้สัมภาษณ์กับนักข่าวอยู่
“สวัสดีครับคุณแอนนี่” น้ำเหนือเอ่ยทักเมื่อนางแบบเดินมายืนอยู่ข้างๆ เพื่อรอเวลาสำหรับถ่ายเซ็ตต่อไป
แต่แทนที่คนถูกทักจะทักทายตอบเธอทำเพียงแค่หันมามองแล้วก็หันกลับเท่านั้นให้น้ำเหนือหน้าเจื่อนลงแต่ก็ยังหาเรื่องคุยต่อไปเพื่อหวังว่าบรรยากาศตรงนี้จะไม่อึดอัดมากนัก “เมื่อกี้คุณแอนนี่สวยมากเลยนะครับ”
คราวนี้อีกฝ่ายหันมามองก่อนจะยกยิ้มซึ่งไม่ใช่รอยยิ้มที่ดูจริงใจสักเท่าไหร่ “นั่นสินะ... คนสวยๆ ก็เหมาะที่จะคู่กับคนหล่อๆ... ไม่ใช่เหรอ” พูดไปก็ปรายสายตาไปทางใครอีกคนที่ยืนอยู่อีกทางแล้วหันกลับมามองน้ำเหนือ
น้ำเหนือเลยได้แต่เงียบอย่างไม่รู้จะพูดอะไรออกมาดี ก่อนจะพูดขอตัวแล้วตั้งใจจะเดินเลี่ยงออกมาแต่ก็ถูกอีกคนคว้าเข้าที่ไหล่แล้วกระชากกลับมา ถึงแม้ว่าแรงกระชากนั้นจะไม่ได้มากนักแต่ก็ทำให้คนที่ไม่ทันระวังตัวอย่างน้ำเหนือเซก้าวถอยหลังได้ไม่ยาก
“นายคิดว่านายจะจับคุณควอตซ์เขาไว้ได้แค่ไหนกันเชียว ต่อให้ตอนนี้นายจะเป็นที่โปรดปรานของครอบครัวเขายังไงแต่ถ้าคุณควอตซ์เขาเบื่อนายขึ้นมา นายมันก็แค่คนตกกระป๋องอยู่ดี!” แอนนี่กระซิบเสียงลอดไรฟันด้วยความไม่พอใจ
เธอตั้งใจสร้างข่าวมากมายเพื่อที่จะได้เป็นประเด็นกับทางตระกูลบริสตัน และเธอก็คิดว่าทางฝ่ายนั้นคงไม่ออกมาพูดปฏิเสธ หักหน้าเธอแน่นอน ยิ่งที่เธอปล่อยข่าวแรกๆ แล้วทางควอตซ์ไม่ได้ออกมาแก้ข่าวอะไรนั่นก็ทำให้เธอได้ใจ และขยันสร้างข่าวบ่อยๆ เพราะถ้าต่อให้ตอนนี้เธอยังไม่ใช่คนรักของควอตซ์ แต่ถ้าทุกคนเข้าใจไปแบบนั้นแล้วถ้าเธอมีโอกาสได้ออกงานพร้อมกับควอตซ์ มันก็จะกลายเป็นการผูกมัดเธอกับควอตซ์ไปกลายๆ และจากที่เธอรู้มา... ผู้ชายคนนี้ไม่เคยปฏิเสธผู้หญิงคนไหน...
แต่ทุกอย่างก็ไม่เป็นแบบนั้น เธอต้องหน้าแตกแบบหมอไม่รับเย็นเมื่อทางตระกูลบริสตันออกมาแก้ข่าวพร้อมเปิดตัวคนรักที่เป็นผู้ชาย! เธอจะไม่ขายหน้าเท่านี้เลยหากว่าอีกฝ่ายเป็นผู้หญิง แต่นี่เธอกลับต้องมาแพ้ให้กับผู้ชายที่ไหนไม่รู้ มันทำให้เธอนึกโกรธและไม่พอใจเป็นอย่างมาก
“คุณควอตซ์น่ะ... อีกไม่นานก็คงเขี่ยนายทิ้งแน่นอน”
น้ำเหนือได้แต่ลอบถอนหายใจ เขาไม่ถนัดนักหรอกเรื่องรับมือกับผู้หญิงอีกอย่าง... ไม่ว่ายังไงเขาก็เป็นผู้ชายจะให้พูดหรือทำอะไรผู้หญิงก็คงจะไม่เหมาะนักเจ้าตัวเลยได้แต่ยืนเฉยๆ ปล่อยให้ทุกคำพูดผ่านเข้าหูแล้วก็ผ่านออกไปอย่างไม่คิดเก็บเอามาใส่ใจ
“คุณควอตซ์เขาจ่ายค่านอนแต่ละคืนให้เท่าไหร่ละ ถึงได้เกาะไม่ปล่อยแบบนี้”
น้ำเหนือได้แต่นับหนึ่งถึงสิบในใจแต่คำต่อว่าคำดูถูกที่ยังออกจากปากผู้หญิงคนนี้เริ่มทำให้เขาหมดความอดทน เขาไม่มีพ่อแม่มาสอนว่าอย่าทำร้ายผู้หญิง... ไม่ต้องนึกผิดบาปต่อใครอย่างนั้นก็ขอสักหน่อยเถอะ
“แล้วคุณละคุณแอนนี่ เสียเงินให้กับนักข่าวไปเท่าไหร่กว่าจะได้เป็นข่าวกับคุณควอตซ์ ข่าวที่มาจากปากของคุณเอง เลยต้องพยายามหนักเลยสินะครับที่จะจับคุณควอตซ์ให้ได้เพราะตัวเองใกล้จะหมดเงินแล้วใช่ไหม”
“แก!!! กล้าด่าฉันเหรอ” แอนนี่แทบอยากจะร้องกรี๊ดออกมา
“คุณว่าผมก่อนนะ” น้ำเหนือพูด เจ้าตัวเอียงหน้าเล็กน้อยก่อนจะพูดต่อ “คุณควรเก็บอาการเก็บอารมณ์นะ เพราะถ้าคุณระเบิดมันออกมาคุณก็คงจะยิ่งดูแย่ในสายตาคุณควอตซ์ คุณจะกลายเป็นนางร้าย ส่วนผม... ก็จะกลายเป็นคนน่าสงสารที่ถูกคุณรังแก”
แอนนี่ทำได้แค่กำมือแน่นจนมือนั้นสั่นระริกด้วยความโกรธ อยากจะร้องกรี๊ดให้มันดังๆ แต่ก็ทำได้แค่กัดปากตัวเองแล้วกระทืบเท้าอยู่กับที่เท่านั้น
“คุณแอนนี่ คุณน้ำเหนือ ขอเชิญตรงนี้หน่อยนะคะ” แต่ก่อนที่จะมีใครได้พูดอะไรต่อเสียงของนักข่าวก็ดังขึ้นเสียก่อน ทั้งสองคนจึงหันไปมองน้ำเหนือมองเลยไปที่ควอตซ์ที่ยืนอยู่ตรงนั้นด้วย เมื่อเห็นอีกคนพยักหน้าก็ยอมเดินไป
“อ๊ะ!” น้ำเหนือร้องออกมาเมื่อโดนแอนนี่กระแทกแล้วเดินนำขึ้นไป ดูเหมือนจะไม่มีใครทันสังเกตเห็น เจ้าตัวเลยได้แต่ถอนหายใจกับการกระทำของหญิงสาวแล้วเดินไปหาควอตซ์
“ไม่คิดว่าคุณน้ำเหนือจะมาด้วยนะคะเนี่ย หรือตอนนี้กำลังเตรียมเข้ามาบริหารงานหรือเปล่าคะ” นักข่าวถามทันทีที่น้ำเหนือเดินไปยืนข้างควอตซ์
“อ่า... เปล่าหรอกครับ ผมไม่เคยเห็นการทำงานเบื้องหลังเลยขอค... เอ่อ ขอพี่ควอตซ์ตามมาครับ ไม่ได้จะเข้ามาบริหารงานอะไรผมไม่ได้เกี่ยวข้อง เป็นแค่ดีไซเนอร์ครับ” น้ำเหนือรีบเอ่ยปฏิเสธทันที
“แล้วคุณแอนนี่ละครับ ได้มาร่วมงานกับทางจิลเวลอีกครั้งรู้สึกยังไงบ้างครับ”
แอนนี่ฉีกยิ้มหวานทันทีที่ก่อนจะตอบคำถาม “ถือว่าเป็นโชคดีของแอนนี่นะคะ ยังไงก็จะทำให้เต็มที่แน่นอนค่ะไม่ให้คุณควอตซ์ต้องผิดหวัง”
ควอตซ์ได้แต่พยักหน้ารับพร้อมกับดึงน้ำเหนือขยับเข้ามาใกล้ตัวเองมากขึ้น คนตัวสูงกว่าก้มลงกระซิบกับน้ำเหนือในระหว่างที่แอนนี่ยังคงให้สัมภาษณ์กับนักข่าวต่อ “เมื่อกี้ไม่ได้มีเรื่องอะไรกันใช่ไหม”
“ครับ เรื่องอะไรเหรอครับ” น้ำเหนือย้อนถามกลับ เหมือนกับไม่เข้าใจแต่ก็รู้ดีว่าอีกคนหมายถึงอะไร
“อย่ามาทำเป็นไม่รู้เลย ก็เมื่อกี้ที่ยืนคุยกันตรงนั้นไม่ได้มีเรื่องอะไรใช่ไหมแล้วก็... ตอนเดินมาฉันเห็นนะว่าแอนนี่จงใจกระแทกเธอ เจ็บอะไรตรงไหนหรือเปล่า”
น้ำเหนือส่ายหน้าไปมา “ไม่ครับ เขาคงไม่ได้ตั้งใจจะทำอะไรรุนแรงคงแค่นึกหมั่นไส้ผมเลยกระแทกผมเข้าน่ะครับ”
“แล้วไปทำอะไรให้เขานึกหมั่นไส้ละ” ควอตซ์ถามพลางมองหน้าอีกคนอย่างจ้องจะจับผิด ถึงแม้จะไม่เคยเห็นน้ำเหนือแผลงฤทธิ์อะไรนอกจากอาการดื้อดึงแต่เพราะอยู่ด้วยกันมาหลายเดือนทำไมควอตซ์จะไม่รู้ว่าว่าที่คุณแม่คนนี้น่ะ... ร้ายไม่ใช่เล่น
“เป็นห่วงเขาหรือไงละ” น้ำเหนือย้อนถาม ยกมือขึ้นกอดอกสีหน้าเริ่มตึงเสียงเริ่มดังขึ้นอีกนิด
ควอตซ์ส่งเสียงหัวเราะหึในลำคอมือยกขึ้นวางบนกลุ่มผมนุ่มแล้วยีไปมา “จะไปห่วงเขาทำไมละ ถามแปลก แต่ถ้าไม่มีอะไรก็ดีแล้ว”
“ชอบเล่นหัวผมจริงๆ เลย นี่หัวคนนะครับ ไม่ใช่หัวตุ๊กตาที่จะได้มาจับมายีเล่น” น้ำเหนือว่าเสียงติดจะงอนและไม่พอใจที่อีกคนมาเล่น มือก็ยกขึ้นปัดมือของควอตซ์ออกจากผมของตัวเอง
“หัวคนหรอกเหรอเนี่ย นึกว่าหัวตุ๊กตามาตลอดเลยนะ” ควอตซ์ทำหน้าตกใจก่อนจะส่งเสียงหัวเราะออกมาเมื่อเห็นหน้าตาที่บึ้งตึงยิ่งกว่าเดิมของน้ำเหนือ จนต้องยื่นมือไปบีบจมูกรั้นๆ นั่นเบาๆ ให้น้ำเหนือต้องยกมือขึ้นตีมือของควอตซ์
แชะ แชะ
เสียงชัตเตอร์ที่ดังขึ้นเรียกให้ทั้งสองคนหันไปมองก่อนจะเห็นบรรดานักข่าวต่างยกกล้องขึ้นถ่ายรูปของพวกเขาเอาไว้ “ขอโทษทีค่ะ เห็นคุณสองคนเล่นกันน่ารักดีเลยอดใจถ่ายเอาไว้ไม่ได้”
“อ่า... ม ไม่เป็นไรครับ” น้ำเหนือว่า
“อย่างนั้นขอถ่ายรูปคู่หน่อยนะครับ ยังไม่ได้ถ่ายรูปคู่ของคุณควอตซ์กับคุณน้ำเหนือเลย” นักข่าวอีกคนพูดขึ้น
ซึ่งควอตซ์ก็พยักหน้ารับ ก่อนจะขยับมายืนดีๆ เพื่อให้นักข่าวได้ถ่ายรูปโดยไม่ลืมที่จะจับน้ำเหนือมายืนข้างๆ กัน มือหนายกขึ้นพาดไหล่น้ำเหนือเอาไว้ นักข่าวต่างก็ขยับเข้ามาถ่ายรูปทั้งสองคนกันยกใหญ่โดยที่มีใครอีกคนที่ถูกลืมไปชั่วขณะจ้องมองมาด้วยความไม่พอใจ แต่ก็เก็บความไม่พอใจนั้นเอาไว้ในใจไม่ได้ปล่อยมันออกมา
************************************************
ครึ่งหลังมาเสิร์ฟมาจ้า น้องเหนือเห็นเงียบๆ แต่ก็ใช่ว่าจะร้ายไม่ได้นะเออ น้องก็สู้คนนะไม่อย่างนั้นน้องจะใช้ชีวิตส่งเสียตัวเองเรียนจนจบปริญญาได้ยังไง เด็กอะไรขนาดร้ายๆ ก็ยังน่าเอ็นดูเลย พี่เขาก็เอ็นดูของเขาแหละจ้า เอ็นดูปนมันเขี้ยวเลยต้องเล่นผม บีบจมูก บีบแก้มน้อง ฮึ่ม! เป็นฟางนะ ฟางจับฟัดไปแล้ว ไม่กักแบบพี่ควอตซ์หรอก (เหมือนจะไม่ใช่แหละ...)
ส่วนแอนนี่... เธอจะยังคงไม่ไปไหน นิยายเรื่องนี้ตัวละครจะไม่เยอะ (หรือเปล่า?) แต่มีบทเรื่อยๆ ค่ะ ฟางตั้งใจไว้อย่างนั้นนะ จะยังได้เจอกับแอนนี่ไปเรื่อยๆ เลยค่ะ ส่วนจะอยู่ทำไมนั้นอันนี้ก็ต้องรอดูกันต่อไปยาวๆ นะคะ ^^
หวังว่าทุกคนจะไม่ทิ้งนิยายเรื่องนี้ไปไหนนะคะ ช่วยรอกันหน่อยนะ
ถ้าชอบถูกใจก็คอมเมนต์กันเนอะ ขอเลยค่าขอคอมเมนต์เลย ขอกันแบบนี้นี่แหละ แฮ่...
อ่านกันแล้วก็คอมเมนต์ให้กำลังใจคนเขียนหน่อยนะคะ จะได้มีกำลังใจแต่งให้อ่านกันเรื่อยๆ นะ แล้วเจอกันตอนหน้าค่ะ
สำหรับเฟสบุ๊คค่ะ https://www.facebook.com/fgc32yaoi
สำหรับทวิตเตอร์ค่ะ https://twitter.com/Fangiily_GC
เข้าไปพูดคุย สอบถาม ทวงหานิยายกันได้เลยนะคะ ยินดีตอบทุกคน ทุกข้อสงสัย(ที่ตอบได้จ้า)
ขอบคุณทุกคะแนนบวกเป็ด คะแนนชื่นชมในตัวฟางนะคะ ขอบคุณมากๆ เลยค่ะ
หัวข้อ: ❤… อุ้มรัก ...❤ #Mpreg } ll อุ้มรัก'S 01 [100%] l P.160 [12-11-62] (อ่าน 1193319 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก