"ตั้งใจทำงานนะครับจะได้มีเงินมาเลี้ยงเจ้าแฝดเยอะๆ เนอะ"ติดแฮชแท็ก #พี่ควอตซ์น้องเหนือ ในทวิตเตอร์“สวัสดีค่าทุกคนที่อยู่ในงาน Home Builder ตอนนี้นะคะ สวัสดีค่ะ ดิฉัน แพรไหมพิธีกรของวันนี้ค่ะ”
“สวัสดีครับ ผมกวิน พิธีกรคู่คุณแพรไหมครับ ก่อนอื่นเลย… ยินดีต้อนรับทุกคนเข้าสู่งาน Home Builder นะครับ ซึ่งเป็นงานสำหรับทุกคนที่อยากจะสร้างบ้าน! แต่… ไม่รู้ว่าจะเริ่มยังไง เริ่มตรงไหน”
“ใช่ค่ะคุณกวิน การสร้างบ้านสักหลังนี่มีรายละเอียดเยอะมาก หลายคนไม่รู้ไม่เข้าใจค่ะ ซึ่งงานนี้เนี่ยจะตอบทุกข้อความสงสัยของทุกๆ คนเลยค่ะ เพราะนอกจากเราจะมีบริษัทรับสร้างบ้านมาออกบูธแล้ว เรายังมีส่วนของให้ทุกคนเข้าไปสอบถามรายละเอียดต่างๆ ได้ค่ะ เรียกว่ามุมสถาปนิก มุมวิศวกร คนที่จะมาตอบคำถามก็คือเหล่าสถาปนิก และวิศวกรที่มีประสบการณ์ในการทำงานที่ค่อนข้างมากค่ะ”
เสียงของพิธีกรชายหญิงดังไปทั่วห้องสำหรับจัดงาน Home Builder หรือที่เข้าใจง่ายๆ คืองานที่บริษัทรับสร้างบ้านจะมาออกบูธกัน ซึ่งมีตั้งแต่บริษัทขนาดเล็กไปจนถึงขนาดใหญ่ที่เป็นสมาชิกอยู่ในสมาคมรับสร้างบ้าน
โมเดลจำลองบ้านมาหมายตั้งเรียงรายเอาไว้แทบทั้งงาน บริษัทแต่ละบริษัทก็พรีเซนต์บูธของตัวเองให้ออกมาตรงกับคอนเซ็ปของบริษัทอย่างสวยงาม มีทั้งยกโซฟาหลุยส์มาตั้ง ติดโคมไฟระยา หรือยกโมเดลขนาดใหญ่ออกมาโชว์เพื่อเรียกลูกค้ากันเลยทีเดียว
ร่างสูงของรองประธานบริษัทจิลเวล บริสตันเดินเข้ามาในงานพร้อมกับคนรักข้างกาย เรียกสายตาของคนที่มองมาทางประตูทางเข้าได้เป็นอย่างดี ควอตซ์จับมือของน้ำเหนือเอาไว้โดยที่ไหล่ก็ยังมีกระเป๋าเป้สีดำของอีกคนสะพายเอาไว้อยู่ มืออีกข้างที่ว่างก็ถือแผ่นพับของงานแล้วยื่นให้น้ำเหนือดู
“ไหนว่าไม่รีบไงครับ แล้วทำไมรีบมาดูแบบบ้านจังละครับ” น้ำเหนือเงยหน้าถามอีกคน
เมื่อประมาณเกือบสองสัปดาห์ก่อนเพิ่งจะบอกว่าจะซื้อที่ข้างบ้านเพราะเจ้าของจะย้ายไปอยู่ต่างประเทศ ซื้อเอาไว้เผื่ออนาคตอาจจะสร้างบ้าน แต่ก็ยังไม่รีบร้อนอะไร แต่พอมาวันนี้ควอตซ์กลับพาน้ำเหนือมางานรับสร้างบ้านเสียได้
“ก็ไม่รีบไง แต่สร้างบ้านมันมีรายละเอียดเยอะ อีกอย่างก็ดูๆ เอาไว้เรื่อยๆ ก่อนก็ได้” ควอตซ์ตอบพร้อมกับหันไปมองรอบๆ
“แล้วถ้าผมเจอแบบที่ชอบมากๆ ละครับ” น้ำเหนือถามอย่างหยั่งเชิง เพราะอยากจะรู้ว่าอีกฝ่ายจะตอบว่าอย่างไร แต่ในใจก็มีคำตอบอยู่แล้ว และคำตอบของควอตซ์ก็ไม่ต่างจากที่คิดเอาไว้สักเท่าไหร่
“ถ้าชอบก็จองเลยไง ยากตรงไหน”คำตอบง่ายๆ แต่สร้างความหมั่นไส้ให้คนฟังไม่น้อยเพราะน้ำเหนือยกมือขึ้นตีแขนคนข้างๆ ไปที “ไหนว่ามันมีรายละเอียดเยอะไงครับ แค่ผมชอบจะจองเลยได้ยังไงกัน”
“ก็แล้วทำไมไม่ได้ละ จองก่อนแล้วค่อยไปปรับแบบเอาก็ได้” ก็รู้ว่าคำตอบของตัวเองนั้นน่าหมั่นไส้ไม่น้อยแต่ควอตซ์ก็ยังเลือกที่จะตอบแบบนั้น ส่วนหนึ่งเพราะเขาคิดอย่างนั้นจริงๆ อีกส่วนเพราะอยากเห็นสีหน้าของน้ำเหนือ สีหน้าที่บ่งบอกว่ากำลังหมั่นไส้เขาเต็มที่จนอยากจะเข้ามาหยิกมาตีเขา ท่าทางที่เห็นแล้วน่าขำ น่าเอ็นดู
“ไปเดินดูกันดีกว่า มีหลายบริษัทเลยอยากดูฝั่งไหนก่อนดี” ควอตซ์เปลี่ยนเรื่อง บีบมือน้ำเหนือเล่นแล้วปล่อยให้อีกคนเลือกฝั่งที่จะเดินไป
น้ำเหนือเลือกเดินไปตามทางเดินตรงหน้าก่อนเพราะตั้งใจว่าจะเดินวนไปเรื่อยๆ จนกลับมาทางประตูเดินที่เข้า แต่ก็ไม่แน่ใจนักหรอกว่าจะเดินไหวหรือเปล่า เพราะสถานที่ค่อนข้างใหญ่แถมยังมีบริษัทมาออกบูธอีกเพียบเลยทีเดียว
ทั้งสองเดินผ่านไปแต่ละบูธ บูธไหนน่าสนใจก็แวะเข้าไปดู ได้รายละเอียดมาก็ไม่น้อย
“พี่ควอตซ์… ทำไมบริษัทนี้แพงกว่าบริษัทนี้ ทั้งๆ ที่ก็มีห้องนอนเท่ากัน” น้ำเหนือร้องถามคนที่ยืนอยู่ข้างๆ ก้มมือโบชัวร์ในมือไปด้วย
“ไหน…” คนเป็นพี่ก้มลงมามองแทนที่จะหยิบโบชัวร์ขึ้นไปดู “นี่ไง… ถึงจำนวนห้องนอนจะเท่ากันแต่ของบริษัทนี้ใหญ่กว่า ก็เท่ากับว่าพื้นที่ใช้สอยเยอะกว่า ก็เลยแพงกว่า อีกอย่างสเป็กของแต่ละบริษัทก็ไม่เหมือนกัน บริษัทไหนใช้สเป็กราคาถูกก็ย่อมถูกกว่า”
น้ำเหนือเงยหน้าขึ้นฟังอย่างสนใจ “แล้วพี่ควอตซ์รู้ได้ไง”
“ตอนสร้างบ้านที่บ้านกับบ้านน้าหมอพี่ก็ตามคุณพ่อกับน้าหมอมาดูด้วย ก็เลยพอรู้ อีกอย่างตอนนั้นก็อยากเรียนสถาปัตย์ด้วยเลยสนใจ”
“อ้าว แล้วทำไมไม่เรียนละครับ มาเรียนบริหารทำไม” ถามอย่างสงสัยเพราะตนรู้มาว่าควอตซ์จบบริหารมาจากต่างประเทศทั้งปริญญาตรีและปริญญาโทเลย
“ก็เคยเรียนนะ เรียนอยู่ปีตอนไปต่างประเทศแต่ตอนนั้นยังติดเที่ยวติดเล่นเยอะ แล้วสถาปัตย์งานค่อนข้างเยอะพี่เลยขี้เกียจเรียน เลยย้ายไปเรียนบริหารแทน”
คำตอบของควอตซ์ทำเอาน้ำเหนือเบ้หน้าใส่ “เด็กเกเร”
“หึ! เกเรสิ ถ้าไม่เกเร ไม่เที่ยว แล้วจะได้เจอน้ำเหนือไหมละ” พูดไปก็ยกมือโยกหัวอีกคนไปด้วย ก่อนจะเปลี่ยนเป็นเอามือพาดไหล่น้ำเหนือไว้แทนแล้วพากันเดินต่อ
แต่เดินไปได้อีกสักพักคนท้องก็เริ่มเมื่อยเพราะเท้าทั้งสองข้างรับน้ำหนักตัวที่ค่อนข้างเยอะขึ้นกว่าแต่ก่อน แต่ชุดที่น้ำเหนือใส่วันนี้ก็ยังสามารถปิดบังหน้าท้องได้พอสมควร
“เดินออกไปข้างนอกไหวไหม” ควอตซ์ถามตอนแรกตั้งใจว่าจะอุ้มออกไป แต่เด็กดื้อก็ส่ายหน้าปฏิเสธลูกเดียว
คนเยอะแยะ จะมาอุ้มได้ยังไงกัน…“อย่างนั้นไปนั่งพักที่บูธนั้นก่อนแล้วกัน” ควอตซ์ว่าพร้อมกับจูงมือน้ำเหนือตรงไปที่บูธใกล้ๆ ที่มีชุดโซฟาให้นั่ง แม้อีกคนจะรั้งแขนเอาไว้เพราะมันน่าเกลียดที่จะเข้าไปนั่งแบบนั้นแต่ควอตซ์ก็ไม่ได้สนใจ
เขาพาน้ำเหนือไปนั่งที่โซฟา วางกระเป๋าเป้แล้วก็กระเป๋าผ้าที่ใส่โบชัวร์เอาไว้กับน้ำเหนือ ส่วนตัวเขาเองก็เดินดูโมเดลบ้านที่ตั้งโชว์อยู่รอบๆ บูธ
“พี่ควอตซ์… หลังนั้นสวย” น้ำเหนือเรียกพร้อมกับชี้นิ้วไปที่โมเดลบ้านหลังหนึ่งที่วางโชว์อยู่ใกล้ๆ ให้ควอตซ์เดินเข้าไปดู พอดีกับทีพนักงานบริษัทของบูธนี้เดินมาพูดคุยด้วย
“นั่งก่อนก็ได้ครับ เดี๋ยวผมจะไปหยิบแบบมาให้ดู” ควอตซ์จึงเดินมานั่งข้างน้ำเหนือเมื่อได้ยินแบบนั้น ทั้งสองคนนั่งฟังพนักงานของบริษัทพรีเซนต์แบบบ้านที่น้ำเหนือบอกว่าสวย
“พี่ก็ชอบแบบนะสวยดี ดูโมเดิร์นเข้ากับบ้านคุณแม่แล้วก็น้าหมอดี แต่พี่ว่า... ห้องเล็กไป” ควอตซ์พูดกับน้ำเหนือ ซึ่งอีกคนก็ก้มลงมองแบบแปลนตรงหน้าอีกรอบ เขาไม่เห็นว่าห้องมันเล็กตรงไหน ใหญ่กว่าห้องที่หอพักของน้ำเหนือเสียอีก แต่ถ้าเทียบกับห้องนอนที่บ้านตระกูลบริสตัน... ก็เล็กกว่าเยอะเลยทีเดียว
“ถ้ามีที่เยอะเราปรับขนาดห้องให้ใหญ่ขึ้นก็ได้นะครับ พวกนี้เราปรับกันได้ ไม่ทราบว่าขนาดที่ดินมีเท่าไหร่เหรอครับ ผมจะได้ลองหาแบบอื่นมาให้ดูอีก”
“อือ... ผมก็ไม่แน่ใจเท่าไหร่ แต่คิดว่าน่าจะสักหนึ่งไร่ได้ แต่ผมชอบบ้านสไตล์โมเดิร์นแบบนี้นี่แหละครับ เพราะที่บ้านอีกสองหลังก็เป็นสไตล์โมเดิร์นเหมือนกัน”
“ที่หนึ่งไร่นี่คือมีบ้านสองหลังนี้ด้วยหรือครับ”
ควอตซ์ส่ายหน้ากับคำถามนั้น “เปล่าครับ หนึ่งไร่คือที่สำหรับสร้างบ้านหลังใหม่ ไม่เกี่ยวกับอีกสองหลังที่ว่า ถ้ายังไงผมขอแบบบ้านสไตล์โมเดิร์นหน่อยแล้วกันครับ แล้วก็ราคากับสเป็กด้วย”
“ครับ เดี๋ยวผมไปจัดการให้ ยังไงรบกวนของเป็นข้อมูลเอาไว้หน่อยนะครับ” พนักงานยื่นแบบฟอร์มให้ ซึ่งเขากรอกมาหลายใบแล้วในวันนี้ แต่ถึงอย่างนั้นควอตซ์ก็ยื่นมือไปรับมากรอกให้เพราะรู้ว่าแต่บริษัทต้องมีการเก็บข้อมูลของลูกค้าอยู่แล้ว
“แล้วนี่หายเมื่อยหรือยัง เดินไหวไหม” ควอตซ์หันมาถามน้ำเหนือที่หยิบแบบบ้านไปเปิดดูอย่างสนใจ
น้ำเหนือถึงแม้เจ้าตัวจะไม่พูดอะไรมากนักแต่ควอตซ์ก็ดูออกว่าเจ้าตัวกำลังตื่นเต้นไม่น้อยกับการที่วันนี้เขาพามาเดินดูบ้าน
“ก็ไม่เมื่อยเท่าไหร่แล้วละครับ แต่ผมเริ่มหิวแล้วเหมือนกัน”
“อย่างนั้นเดี๋ยวไปหาอะไรกินกันแล้วค่อยกลับ แต่พี่คงต้องแวะเข้าไปที่บริษัทก่อนวันนี้ตอนบ่ายสามมีประชุมเรื่องคอลเลคชั่นถัดไปของคิวเอ็น อยากจะเข้าประชุมด้วยกันไหมละ หรือจะกลับบ้านก่อน” ควอตซ์วางเอกสารที่กรอกเรียบร้อยแล้วลงบนโต๊ะหันมาหยิบเอาแบบบ้านจากในมือของน้ำเหนือเก็บใส่ถุงให้เรียบร้อย
“ไม่กลับครับ ผมไปด้วยแต่เข้าประชุมไหมเดี๋ยวดูอีกที แต่ผมไปที่บริษัทด้วยนะ” คำที่เหมือนจะอ้อนทำให้ควอตซ์พยักหน้ารับตามใจ
“นี่เป็นแบบบ้านสไตล์โมเดิร์นของบริษัทเราครับ แต่ถ้าไม่ถูกใจจริงๆ เรายินดีรับออกแบบใหม่นะครับ ยังไงติดต่อได้ตามนามบัตรที่แนบไว้ได้เลยครับ” พนักงานของบริษัทเดินถือแฟ้มที่ใส่แบบบ้านเอาไว้มาให้
“ขอบคุณมากครับ” ควอตซ์รับมาเก็บ หันมาจับมือน้ำเหนือแล้วฉุดให้ลุกขึ้นยืน ก่อนจะพากันเดินออกจากงานไป
ทั้งสองคนแวะเข้าร้านอาหารในสถานที่ที่ใช้จัดงาน ซึ่งเป็นร้านอาหารไทย สั่งกับข้าวมาสามอย่างซึ่งก็เป็นเมนูโปรดของคนท้องด้วยกันทั้งนั้น แต่ถึงอย่างนั้นว่าที่คุณพ่อก็ยังไม่ตามใจจนปล่อยให้อีกฝ่ายสั่งพวกยำ หรือของเผ็ดๆ มา
“เอาไว้คลอดเจ้าแฝดก่อน แล้วจะยอมให้กินทุกอย่างเลย โอเคไหม” โน้มหน้าไปพูดกับคนที่ทำหน้างอนิดๆ เพราะโดนขัดใจ
“จริงนะครับ”
“อือ”
พอได้รับคำสัญญา คนท้องขี้งอนก็ยอมหายงอน ยกสองมือกอดแขนอีกฝ่ายเอาไว้แล้วยกยิ้มอย่างพออกพอใจ จนควอตซ์ต้องยื่นมือมาบีบแก้มอย่างมันเขี้ยวในท่าทางนั้น
หลังจากจัดการกับมื้อกลางวันเรียบร้อย ควอตซ์ก็เรียกพนักงานมาคิดเงินก่อนจะพากันเดินออกจากร้านอาหาร ซึ่งระหว่างทางที่จะเดินกลับไปที่รถก็เจอกับนักข่าวที่มาทำข่าวงาน Home Builder เข้าพอดี อีกฝ่ายก็เข้ามาทักทายอย่างคนพอคุ้นหน้ากัน
“สวัสดีค่ะคุณอชิตพล คุณน้ำเหนือ”
“คุณนักข่าว... สวัสดีครับ” ควอตซ์ทักทายกลับ
“มาเดินดูบ้านกันเหรอคะ มีโครงการจะสร้างบ้านอย่างนั้นเหรอคะ”
ควอตซ์หัวเราะก่อนจะพยักหน้ารับ “ครับ ผมมีโครงการจะสร้างบ้าน ในอีกสักปีหรือสองปีนี้นี่แหละครับ ก็เลยมาศึกษาเอาไว้ก่อน เนอะน้ำเหนือ”
“ฮื่อ... มาเนอะอะไรกับผมละครับ” น้ำเหนือย่นจมูกใส่เมื่ออีกคนหันมาดึงเขาเข้าไปในวงสนทนาด้วย ทั้งๆ ที่พยายามยืนเงียบๆ นิ่งๆ แล้วเชียว ชอบนักใช่ไหมเรื่องสร้างข่าวเนี่ย
“แหม... น่าอิจฉาจังเลยนะคะ อ๋อ... โบว์ไว้ข่าวว่าคิวเอ็นจะเปิดตัวคอลเลคชั่นใหม่ ในวันถ่ายแบบ หรือถ่ายโฆษณาอนุญาตให้นักข่าวเข้าไปทำข่าวหรือเปล่าคะ”
“แน่นอนครับ ถ้าได้วันที่แน่นอนแล้วเลขาของผมคงจะแจ้งไปทางสำนักพิมพ์ ถ้ายังไงผมก็เชิญเอาไว้ล่วงหน้าเลยแล้วกันนะครับ... เพราะดีไม่ดี... อาจจะมีเซอร์ไพรส์พิเศษ”
“เป็นเกียรติแล้วก็ยินดีมากเลยนะ ถ้าไม่มากไปโบว์ขอถ่ายรูปคุณอชิตพลแล้วก็คุณน้ำเหนือหน่อยได้ไหมคะ” นักข่าวสาวถาม ซึ่งคำถามนั้นก็หมายถึงการขอทำข่าวของพวกเขาด้วย
ควอตซ์พยักหน้ารับ โอบไหล่น้ำเหนือเข้ามาใกล้และปล่อยให้นักข่าวสาวตรงหน้าถ่ายรูปคู่ของเขากับน้ำเหนือ ก่อนจะพาอีกฝ่ายเดินแยกออกมา โดยที่โบว์... นักข่าวสาวเองก็ยกกล้องถ่ายรูปขึ้น และถ่ายรูปภาพเบื้องหลังของคนทั้งสองเอาไว้ ภาพที่ควอตซ์เดินจับมือน้ำเหนือไปตลอดทาง เป็นภาพที่ดูเป็นธรรมชาติ และน่ารักกว่าภาพที่คนทั้งสองหันมายิ้มให้กล้องเสียอีก
“พี่ควอตซ์อยากเป็นข่าวหรือยังไงกันครับ” น้ำเหนือถาม หลังจากที่ขึ้นมานั่งบนรถแล้วเรียบร้อย
อีกคนหันมามองก่อนจะยิ้ม “ต่อให้เราไม่อนุญาต เขาก็เอาไปเขียนข่าวอยู่ดี อีกอย่าง... เป็นพันธมิตรกับนักข่าวเอาไว้ก็ไม่เลวนะ”
“นิสัยไม่ดี... แล้วยังมาดึงผมเข้าไปเป็นข่าวด้วยอีก อ๊ะ! พี่ควอตซ์” บ่นออกมาก่อนจะร้องออกมาอย่างตกใจ ยกมือกุมแก้มตัวเองเอาไว้
คนนิสัยไม่ดีส่งเสียงขำในลำคอ เลื่อนหน้าไปใกล้คนหน้าบึ้งแล้วกดริมฝีปากลงที่แก้มขาวๆ พองๆ นั้นไปหนึ่งทีจนคนโดนหอมแก้มต้องร้องออกมาอย่างตกใจ “มันเขี้ยว”
“มันเขี้ยวแล้วมาหอมแก้มผมทำไมละครับ” ว่าไปก็หน้าแดงไปด้วย
ควอตซ์ไม่ได้ตอบอะไรนอกจากดึงหน้าตัวเองกลับมา ก่อนจะขับรถออกจากลานจอดรถไป มือหนาข้างหนึ่งเอื้อมไปจับมือของน้ำเหนือเอาไว้
น้ำเหนือเลยได้พยายามปรับสีหน้า และความรู้สึกของตัวเองให้กลับมาเป็นปกติแม้จะยังไม่สามารถบังคับให้แก้มแดงๆ ของตัวเองจางลงได้ก็ตาม... “ว่าแต่ว่า... ที่พี่ควอตซ์บอกคุณนักข่าวไปว่าอาจจะมีเซอร์ไพรส์ คืออะไรเหรอครับ หมายถึงงานเปิดตัวคอลเลคชั่นใหม่อย่างนั้นเหรอครับ”
“หือ... พี่พูดอย่างนั้นเหรอ”
“ก็ใช่นะสิครับ ยังไม่ทันแก่เลยขี้ลืมแล้วเหรอ” พอพูดไปแบบนั้นก็เลยโดนแฟนเด็กกว่าสวนกลับเข้าจนได้ จนควอตซ์ได้แต่หันมามองอย่างมันเขี้ยว นึกอยากจะบีบแก้ม บีบปากสักที
“เดี๋ยวโดนตี เรื่องอะไรมาว่าพี่แบบนั้น พี่ยังไม่แก่เสียหน่อย”
“อย่างนั้นก็บอกมาสิครับว่าที่พีควอตซ์พูดหมายความว่าอะไร” น้ำเหนือเปลี่ยนเป็นร้องอ้อน นึกสงสัยกับสิ่งที่ควอตซ์พูดเพราะอีกฝ่ายไม่ได้เล่าหรือบอกอะไรให้ฟังเลย
“ชอบดอกรักไหม” นอกจากจะไม่ตอบคำถามของน้ำเหนือแล้ว ควอตซ์ยังเปลี่ยนเป็นถามคำถามกลับไปเสียอีก
“ครับ? ดอกรักเหรอครับ ก็ชอบนะครับผมว่ามันสวยดี ชื่อก็เพราะด้วย” ถึงแม้จะยังไม่เข้าใจในสิ่งที่ควอตซ์ถามว่ามันเกี่ยวอะไรกับเรื่องที่พูดกันก่อนหน้านี้หรือเปล่า แต่ถึงอย่างนั้นน้ำเหนือก็ยอมตอบคำถามแต่โดยดี
“พี่เห็นเราออกแบบสร้อยเป็นรูปดอกรัก แล้วทำไมตอนเอาแบบมาให้พี่ถึงไม่มีมันอยู่ในนั้นด้วยหล่ะ” ควอตซ์หันมามอง
“ผมว่า... ผมยังออกแบบมาได้ไม่สวยพอ ก็เลยยังไม่อยากให้เอาไปทำออกมาขายน่ะครับ พี่ควอตซ์ชอบเหรอ”
“พี่สงสัย ก็เลยถามดู” อีกฝ่ายตอบ
“แล้ว... มันเกี่ยวอะไรกับเซอร์ไพรส์ที่พี่ควอตซ์ว่าหรือเปล่าครับ ยังไม่ยอมตอบผมเลยนะ” น้ำเหนือวกกลับมาถามเรื่องเดิม
แต่ถึงอย่างนั้นควอตซ์ก็ยังไม่ยอมตอบอะไร อีกทั้งยังเปลี่ยนเป็นเรื่องอื่นไปอีกรอบ จนสุดท้ายน้ำเหนือก็เลยยอมแพ้
ไม่อยากบอก... อย่างนั้นไม่รู้ก็ได้!“ง่วงไหม นอนก่อนก็ได้นะอีกเกือบชั่วโมงกว่าจะถึงบริษัท ถ้าถึงแล้วพี่จะปลุก” ควอตซ์มองเวลาที่แสดงอยู่บนหน้าจอก่อนจะหันมามองน้ำเหนือ วันนี้พาออกมานอกบ้านตั้งแต่เช้า เดินไปก็ตั้งเยอะคนท้องคงรู้สึกง่วงแล้วก็เพลียไม่น้อย...
ยื่นมือไปกดเปิดเพลงโดยที่ไม่ได้ปล่อยมือของน้ำเหนือ
เสียงเปียโนเป็นท่วงทำนองไพเราะดังออกมาจากลำโพง และมันก็ขับกล่อมให้คนที่กำลังท้องรู้สึกผ่อนคลายจนเอนหลังพิงไปกับเบาะรถ ดวงตากลมโตนั้นปิดลง ไม่นานน้ำเหนือก็หลับไปโดยที่มือทั้งสองข้างนั้นจับมือของควอตซ์เอาไว้แน่นไม่ยอมปล่อย ซึ่งควอตซ์เองก็ไม่ได้คิดจะดึงมือออก
ความเร็วของรถที่ตอนแรกขับอยู่หนึ่งร้อยถึงหนึ่งร้อยยี่สิบกิโลเมตร ก็ลดลงเหลือเพียงแค่แปดสิบเพื่อที่คนหลับจะได้หลับนานขึ้น และหลับสบายขึ้น
“ดอกรัก...” ควอตซ์หันมองคนหลับในจังหวะที่รถกำลังติดไฟแดงอยู่ ยื่นมือไปลูบผมของน้ำเหนือเบาๆ แล้วจึงผละออก
ดอกรัก... ดอกไม้ที่แสดงถึงความรักตามชื่อ จนนิยมนำมาใช้ในงานมงคล อย่างงานหมั้น และงานแต่งงาน สื่อถึงความรักของคู่บ่าวสาว
ดอกรัก... ดอกสีขาวที่ดูบอบบางและน่าถนุถนอมแต่ทว่าก็สง่างามด้วยรูปทรง ก็ไม่ต่างอะไรกับน้ำเหนือในตอนนี้ เป็นดอกไม้ที่ควอตซ์อยากจะปกป้องและดูแล
************************************************
หายไปนาน พอดีฟางเจออุบัติเหตุมานิดหน่อยค่ะ นั่งรถเมล์กลับหอหลังเลิกงาน นั่งอยู่เฉยๆ ค่ะแต่คนมันดวงซวยอะเนอะ อยู่ๆ ก็โดนมือของกระเป๋ารถเมล์ตีเข้ามาที่หน้าแบบเต็มๆ เลยค่ะ รถมันกระชากๆ กระเป๋ารถเมล์ก็เซ เซจนมือมาฟาดเข้าที่ฟาง ตอนโดนตีหน้านี่คือเจ็บ แสบตามาก น้ำตาไหลพรากเลย กลับถึงหอคือล้างหน้าล้างตาละนอนเลยเพราะมันแสบตามาก รุ่งขึ้นก็ยังไม่ดีขึ้นเท่าไหร่เลยไปหาหมอ แต่ก็ไม่ได้เป็นอะไรมากค่ะ มีเลือดออกที่ข้างในตาบริเวณหางตา แล้วด้วยคือเป็นคนใช้สายตากับคอมเยอะมาก มันก็เลยแสบตามากๆ ด้วย หมอเลยให้พักสายตาเยอะๆ ฟางก็เลยไม่ได้มาอัพนิยายค่ะ เพราะแค่ใช้สายตาทำงานก็คือเยอะมากแล้ว นี่ก็ดีขึ้นค่ะ แต่ถ้าใช้คอมมากๆ ก็ยังแสบตาอยู่ คือที่เล่ามามากมาย อยากจะบอกแค่ประโยคเดียวว่า อุบัติเหตุมันเกิดได้ทุกที่ทุกเวลาค่ะ ยังไงก็อยากให้คนอ่านของฟางระวังตัวกันด้วยนะคะ
กลับเข้าที่เนื้อเรื่อง... เรื่องการสร้างบ้านรายละเอียดมันเยอะนะคะ กว่าจะได้แบบที่ถูกใจ บริษัทที่พอใจใช้เวลาค่อนข้างนาน เพราะฉะนั้นพี่เขาไม่ได้รีบนะคะ เขาก็แค่พาน้องมาดูเท่านั้นเอง ไม่ได้รีบอยากจะสร้างอะไรเลยจริงจริ๊งงงง แต่คือถ้าศึกษาเร็ว ได้ข้อมูลเยอะ เวลาตัดสินใจมันก็ง่ายไงเนอะ เพราะฉะนั้นพี่เขาไม่รีบค่ะ (ขอย้ำอีกรอบว่าไม่รีบ)
และอะไร... จะมีเซอร์ไพรส์อะไรอีก คนพี่นี่คาดเดาอะไรไม่ได้เลยจริงๆ เอาเป็นว่าเรื่องราวหลังจากนี้จะเริ่มตื่นเต้นขึ้นนะคะ เหมือนเรื่องมันดำเนินช้า มันก็ดำเนินช้าจริงๆ นั่นแหละ เพราะฟางใส่รายละเอียดค่อนข้างเยอะในช่วงการพัฒนาความสัมพันธ์ เรื่องของการตั้งครรภ์ นี่คือใส่ไม่หมดนะคะ เลือกมาใส่ แต่ฟางนี่หาข้อมูลเอาไว้เยอะกว่านี้อีก แต่ที่ว่าทำไมยังไม่คลอดสักทีเกือบจะ 30 ตอนแล้วนะ นั่นเพราะว่าเรื่องนี้เขารักกันระหว่างท้องค่ะ ไม่ใช่รักกันแล้วค่อนข้าง ถ้าตอนนี้ท้อง 4 เดือน ตอนหน้าข้ามไปท้อง 6 เดือนเลย มันก็ไม่ได้ไงคะ เพราะระยะเวลา 2 เดือน 60 วัน มันย่อมมีการพัฒนาความรู้สึก ความสัมพันธ์อยู่แล้ว เรื่องมันเลยดำเนินช้าแบบนี้แหละค่ะ
วันนี้คุยยาวเลย เหมือนไม่ได้คุยกับคนอ่านนาน เลยอยากคุยด้วย ฮี่.... ปล. มีคำผิด บอกได้ค่า
อาจจะมาช้าหน่อยแต่ก็จะไม่ทิ้งไปไหนแน่นอนค่ะ หวังว่าจะเข้าใจกันนะคะ เป็นกำลังใจให้ฟางด้วยค่ะ ^^
ถ้าชอบถูกใจก็คอมเมนต์กันเนอะ ขอเลยค่าขอคอมเมนต์เลย ขอกันแบบนี้นี่แหละ แฮ่...
สำหรับเฟสบุ๊คค่ะ
https://www.facebook.com/fgc32yaoiสำหรับทวิตเตอร์ค่ะ
https://twitter.com/Fangiily_GCเข้าไปพูดคุย สอบถาม ทวงหานิยายกันได้เลยนะคะ ยินดีตอบทุกคน ทุกข้อสงสัย(ที่ตอบได้จ้า)
ฝากอุ้มรักด้วยนะคะ ขอบคุณทุกคะแนนบวกเป็ด คะแนนชื่นชมในตัวฟางนะคะ ขอบคุณมากๆ เลยค่ะ
หัวข้อ: ❤… อุ้มรัก ...❤ #Mpreg } ll อุ้มรัก'S 01 [100%] l P.160 [12-11-62] (อ่าน 1192258 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก