“‘sea of love’ is… someone be loved. ‘flower of love’ is… someone love”
ติดแฮชแท็ก #พี่ควอตซ์น้องเหนือ ในทวิตเตอร์✽ ✽ ✽ ต่อจากคราวที่แล้วค่ะค่ะ ✽ ✽ ✽
ฟ้าข้างนอกมืดสนิทลงแล้ว มีเพียงแสงจากหลอดไฟที่ส่องสว่างพอให้เห็นภายนอก ลมเย็นยามค่ำคืนพัดมาต้องกายให้รู้สึกเย็นแต่ถึงอย่างนั้นคนที่ยืนเอามือท้าวระเบียงอยู่ก็ไม่คิดจะหันกลับเดินเข้าไปในห้อง
น้ำเหนือหนีความวุ่นวายภายในห้องบอลรูมออกมายืนรับลมที่ระเบียง การเปิดตัวคอลเลคชั่นจบลงแล้วและทุกอย่างก็วุ่นวายอีกครั้งเมื่อมีคนสนใจ ‘ดอกรัก’ และขอให้ทำการเปิดประมูล น้ำเหนือรู้สึกเวียนหัวกับเสียงเหล่านั้นเลยปลีกตัวขอออกมาข้างนอก
เฮือก!
เจ้าตัวได้แต่สะดุ้งเมื่อมีสัมผัสมาแตะเข้าที่แขน หันกลับไปมองด้วยความตกใจก่อนจะถอนหายใจออกมาเมื่อเห็นว่าเป็นใคร
“ออกมาแบบนี้จะดีเหรอครับ” น้ำเหนือถามคนตรงหน้าก่อนจะหันกลับไปที่เดิม
“ไม่เป็นไรหรอก คุณพ่อคุณแม่ก็อยู่ ว่าแต่เธอเถอะปวดหัวหรือเปล่า เวียนหัวมากไหม” ควอตซ์ถาม ขยับไปยืนข้างๆ โดยหันหน้าเข้ามาด้านใน ใช้สะโพกพิงระเบียงเอาไว้
มือหนายกมือเกลี่ยปอยผมของคนรักให้พ้นใบหน้าหวาน ก่อนจะแนบฝ่ามือลงที่ข้างแก้มแบบที่น้ำเหนือก็เอียงแก้มใส่
“ไม่ปวดหัวหรอกครับ แค่ไม่ชอบเสียงดังๆ มันวุ่นวายก็เลยออกมาข้างนอก” น้ำเหนือตอบก่อนจะเปลี่ยนเป็นทำหน้ายุ่งก่อนจะเอ่ยต่อ “ว่าแต่พี่ควอตซ์เถอะ แอบเอาผลงานของผมไป”
“ไม่ได้แอบ แต่หยิบมาเลยต่างหาก” ควอตซ์หัวเราะเมื่อเห็นสีหน้าของอีกคน “ชอบไหม”
น้ำเหนือชะงักไปนิดกับคำถามนั้นก่อนจะทำไม่รู้ ไม่เข้าใจว่าสิ่งที่อีกฝ่ายถามหมายถึงอะไร “งานนี้น่ะเหรอครับ ก็ดีนะครับ สวยดี”
“ดื้อเอ๊ย!” ว่าอย่างมันเขี้ยว อยากจะเอื้อมมือไปขยี้ผมแต่ก็ต้องเก็บมือไว้เพราะไม่อยากให้ผมที่เซ็ตมาดีของน้ำเหนือต้องยุ่ง
“ถามจริงๆ ชอบหรือเปล่า
‘ดอกรัก’ น่ะ” ควอตซ์ถามอีกรอบ ด้วยน้ำเสียงที่จริงจังกว่าเดิม
คนถูกถามเสหน้าไปอีกทางเพื่อที่จะปกปิดแก้มขาวๆ ขึ้นสีระเรื่อ แต่ไม่ว่ายังไงก็ปกปิดไม่มิดเพราะแสงไฟจากด้านนอกก็ทำให้เห็นเสี้ยวหน้าของน้ำเหนือได้อย่างชัดเจน
ริมฝีปากอิ่มเม้มเข้าหากันก่อนที่ใบหน้าหวานจะกดลงนิด “อือ… ผมชอบ”
และทันทีที่สิ้นคำนั้นสร้อยคอที่มีจี้รูปดอกรักก็ร่วงลงตรงหน้าจนนำเหนือตกใจยกมือขึ้นรอรับ แต่สร้อยเส้นนั้นกลับไม่หล่นใส่มืออย่างที่คิด
“พี่…”
“แต่งงานกับพี่นะ” ยังไม่ทันจะหันไปถามอะไร ควอตซ์ก็พูดขึ้นเสียก่อนจนน้ำเหนือได้แต่ตาโต หันกลับมามองคนพูดทันที
“ค ครับ? เมื่อกี้พี่พูดอะไรนะครับ” ถามเสียงสั่น ผิวแก้มทั้งสองข้าวแดงปลั่งจนแทบจะหาสีเดิมไม่เจอ
“แต่งงานกับพี่นะ หลังคลอดแฝดแล้ว หลังแฝดโตแล้ว ถึงตอนนั้น… แต่งงานกับพี่นะ” ควอตซ์ว่า มือหนาสวมสร้อยคอดอกรักลงกับลำคอขาว “ตอนแรกน้ำเหนือมาอยู่กับพี่เพราะเป็นการถูกบังคับ”
“แต่ตอนนี้… ก็ไม่ใช่นี่ครับ…” ได้แต่ก้มหน้าก้มตาเอ่ยเสียงแผ่ว
“นั่นก็ใช่ แต่พี่ก็อยากให้น้ำเหนือได้เข้ามาอยู่อย่างถูกต้อง เพราะแต่งงานกับพี่ ไม่ใช่เพราะถูกบังคับมา” ควอตซ์จับใบหน้าของน้ำเหนือดันขึ้นแล้วมองสบไปที่ดวงตากลมโตคู่นั่นที่มันกำลังสั่นไหว แต่เพียงไม่นานก็สงบลงและมองตรงกลับมาที่เขา
น้ำเหนือเขินง่าย แต่ก็พูดอะไรตรงกับใจเสมอ แม้สิ่งที่พูดมันจะชวนให้น่าเขินอายแค่ไหนก็ตาม…
“ต้องรอให้แฝดโตก่อนนะ ผมอยากให้พวกเขาอยู่ในงานด้วยกัน”“Of course , mommy”
ริมฝีปากแนบสนิทลงกับปากอิ่ม มือทั้งสองข้างประคองอยู่ที่ข้างแก้ม น้ำเหนือได้แต่หลับตาลงยามปล่อยให้ใครอีกคนทำตามอำเภอใจ
รสจูบที่หอมหวานนั้นกำลังทำให้น้ำเหนือมัวเมา และหมดเรี่ยวแรงจนต้องจับคนตัวสูงเอาไว้แน่น เนิ่นนานกว่าสัมผัสที่ริมฝีปากจะหายไป นานจนเขาได้แต่เอนซบลงที่อกกว้างและหอบหายใจ
“ถ้าไม่ติดว่าตอนนี้ไม่ได้อยู่ที่บ้าน แล้วเราไม่ได้ท้องอยู่ละก็… โดนไปแล้วนะดื้อ” ควอตซ์พูด ก้มลงหอมศีรษะอีกคน อยากจะกอดรัดร่างนี้ให้แน่นขึ้นแต่ก็กลัวอีกคนจะอึดอัด
“ฮื่อ… ผมไม่เกี่ยว”
“พี่เปลี่ยนใจเรื่องหนึ่งได้ไหม”
น้ำเหนือเงยหน้าขึ้นมอง “อะไรครับ”
“เรื่องแต่งงาน คลอดแล้วแต่งงานกันเลยไหม ขืนรอแฝดโต เจ้าสาวพี่คงได้ท้องก่อนแต่งอีกรอบ”
“พี่ควอตซ์! บ้า! ทะลึ่งชะมัดเลย!” น้ำเหนือได้แต่ร้องเสียงดัง เด้งตัวออกจากอ้อมกอดนั้นทันที ยกมือตีอีกอีกคนแล้วเดินหนีกลับเข้าไปในห้องจัดงานอีกรอบ
ปล่อยให้ควอตซ์ยิ้มขำยกมือลูบอกตัวเองตรงตำแหน่งที่โดนทำร้ายไป
“คุณควอตซ์คะให้สาลี่ช่วยไหม” เสียงของสาลี่ร้องถาม พลางมองคนที่ยืนหันหลังอยู่หน้าเตาได้สักพักหนึ่งแล้ว
สิ่งที่สาลี่เห็นคือชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลารูปร่างสูงโปร่งที่ควรอยู่ในเสื้อเชิ้ต หรือชุดสูทมากกว่ามาสวมผ้ากันเปื้อนสีน้ำตาลเข้ม และควรนั่งเซ็นเอกสารอยู่ที่โต๊ะทำงานหรูๆ มากกว่ายืนทำหน้าเคร่งเครียดอยู่หน้าเตาในครัวแบบนี้
วันนี้ท่านรองประธานบริษัทจิลเวลลี่ยักษ์ใหญ่ตื่นขึ้นมาแต่เช้า และเปลี่ยนบทบาทมาสวมบทเป็นเชฟเพื่อทำมื้อเช้าให้ภรรยาที่ยังนอนหลับอยู่บนห้อง
“ทำได้น่าสาลี่” คนทำหน้าเครียดว่า ท่าทางเงอะงะหยิบจับเครื่องปรุงไม่ค่อยจะถูกบ่งบอกได้อย่างดีว่าชีวิตตลอดยี่สิบกว่าปีมานี้คนคนนี้แทบไม่เคยเข้าครัวเลย
“คุณควอตซ์! นั่นมันเกลือนะคะอาหารที่เราทำไม่ต้องใส่เกลือค่ะ ใส่แค่พริกไทย น้ำปลาแล้วก็ซีอิ๊วขาวค่ะ แต่ว่ายังไม่ใส่ตอนนี้นะคะ อันนี้เราต้องต้มน้ำหัวไชเท้าให้เดือดก่อน ส่วนพวกเครื่องปรุงเดี๋ยวเราใส่ทีหลังค่ะ” สาลี่รีบร้องบอกเมื่อเห็นคุณควอตซ์ของเธอกำลังหยิบโหลใส่เกลือมาเปิดฝา
ควอตซ์ตั้งใจจะทำข้าวต้มกุ้งให้น้ำเหนือทานเป็นมื้อเช้า โดยมีสาลี่เป็นลูกมือคอยช่วยบอกช่วยสอนให้ แม้สาลี่จะเสนอตัวว่าจะทำให้เองหลายต่อหลายครั้ง แต่คนที่ตั้งใจแน่วแน่ก็ไม่ยอม
เขาเคยไปเรียนอยู่ต่างประเทศมาหลายปีก็จริง แต่ตลอดเวลาที่อยู่ที่นู้นเขาเข้าครัวทำอาหารทานเองนับมื้อได้ ส่วนมากที่ทำก็แค่ปิ้งขนมปัง ทำแซนวิช อาหารจริงจังแบบข้าวต้ม หรือข้าวผัดไม่เคยทำ เพราะควอตซ์เป็นคนมีเพื่อนมาก ในกลุ่มมีคนทำอาหารเป็นหลายคนเขาก็เลยไม่คิดที่จะทำ แล้วยิ่งพอกลับมาอยู่ประเทศไทยเรื่องเข้าครัว... ไม่เคยมีอยู่ในความคิดเลยสักนิดเดียว
“แล้วนี่ค่ะกุ้ง สาลี่แกะเปลือกแล้วก็ล้างให้ได้ค่ะ รอน้ำเดือดก็เอากุ้งลงไปต้มได้” สาลี่เดินไปหยิบถ้วยที่ใส่กุ้งตัวโตๆ มาให้ “พอกุ้งเปลี่ยนสีแล้วก็เอาข้าวสวยนี่ใส่ลงไป ต้มต่ออีกสักแปบก็เรียบร้อยแล้วค่ะ”
“อือๆ รู้แล้วๆ ไปดูน้ำเหนือไปว่าตื่นหรือยัง” ควอตซ์ว่าพลางเอ่ยไล่สาลี่ให้ไปดูน้ำเหนือแทน
“ไม่ให้สาลี่อยู่ด้วยเหรอคะ”
“ไม่ต้องหรอกน่า รู้แล้วว่าต้องทำยังไง ไปดูแลน้ำเหนือไปที่เหลือเดี๋ยวฉันจัดการเอง” คราวนี้ไม่ใช่แค่เอ่ยแต่หันมาโบกมือเป็นเชิงไล่
สาลี่ลังเลอยู่ไม่น้อย คุณควอตซ์ไม่เคยเข้าครัวจะหยิบจะจับอะไรก็ดูเก้ๆ กังๆ ไปหมด ไม่รู้ว่ามื้อเช้าของคุณหนูใหญ่จะออกหัวหรือออกก้อย ใจจริงก็อยากจะเข้าไปช่วยทำแต่ดีไม่ดีได้โดนดุโดนว่ากลับมาอีก แต่สุดท้ายก็ยอมเดินออกจากห้องครัวเมื่อควอตซ์หันมามองอีกรอบ แต่ก่อนจะเดินขึ้นไปบนห้องนอนก็หันไปเรียกสาวใช้คนอื่นมาคอยดูคุณควอตซ์เอาไว้
“คุณหนูใหญ่... ตื่นแล้วเหรอคะ” สาลี่เอ่ยทักเมื่อเดินเข้าไปในห้องของนอน
คนที่นั่งอยู่บนเตียงหันมามองก่อนจะพยักหน้าขึ้นลงช้าๆ อย่างคนไม่ทันหายง่วงดี “สาลี่... พี่ควอตซ์หล่ะ” ร้องถามถึงใครอีกคนที่ไม่เห็นอยู่ในห้องทันที
ปกติในทุกเช้าที่ตื่นนอนน้ำเหนือมักจะเห็นว่าที่คุณพ่อเป็นคนแรกเสมอ แต่วันนี้ต่างออกไปเพราะไม่เจออีกฝ่ายในห้องเลย
สาลี่อมยิ้มเดินเข้ามาใกล้คุณหนูใหญ่ “คุณควอตซ์เข้าครัวค่ะ”
จากที่ยังไม่ตื่นดีคราวนี้น้ำเหนือถึงกับตาโต ความง่วงงุนเหมือนจะหายเป็นปลิดทิ้ง “ว่ายังไงนะครับ เข้าครัว? พี่ควอตซ์น่ะเหรอครับ”
“ใช่แล้วค่ะ คุณหนูใหญ่ไปอาบน้ำแต่งตัวเถอะค่ะ เดี๋ยวจะได้ลงไปทานมื้อเช้า คุณควอตซ์กำลังทำข้าวต้มกุ้งให้อยู่ค่ะ”
“ครับ” น้ำเหนือยิ้มรับก่อนจะขยับลงจากเตียงนอนแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำทันที ริมฝีปากยังโค้งเป็นรอยยิ้มไม่หยุด ส่วนหนึ่งก็เพราะรู้สึกขบขันพลางนึกภาพควอตซ์ทำอาหารแล้วก็ขำ เพราะดูไม่ค่อยจะเข้ากันสักเท่าไหร่
น้ำเหนือใช้เวลาอาบน้ำแต่งตัวเร็วกว่าทุกวัน ก่อนจะเดินลงไปชั้นล่างที่แรกที่แวะไปก็คือห้องครัว ว่าที่คุณแม่ยืนมองคนที่ยืนหันหลังให้อยู่ก่อนจะยิ้มออกมาอีกรบ ควอตซ์ดูเงอะงะแต่ถึงอย่างนั้นก็ตั้งใจมากเลยทีเดียว
“หอมจังครับ” ไม่ได้แกล้งชมอะไร แต่กลิ่นข้าวต้มกุ้งนั้นหอมมากจริงๆ
“ลงมาแล้วเหรอ หิวหรือยัง” ควอตซ์หันกลับมามอง
น้ำเหนือพยักหน้ารับแล้วส่งยิ้มให้พร้อมกับมองสำรวจคนตรงหน้าไปด้วย คนตัวสูงที่สวมผ้ากันเปือนดูไม่ค่อยเข้ากันเท่าไหร่ แต่ก็น่ามองไม่ใช่น้อยเลยทีเดียว "หิวแล้วครับ พี่ควอตซ์ทำเสร็จหรือยัง”
“เสร็จแล้ว ไปนั่งรอก่อนสิเดี๋ยวพี่ยกไปให้”
“โอเคครับ”
หลังจากที่น้ำเหนือเดินมานั่งรอที่โต๊ะได้ไม่เท่าไหร่ คนที่ลงมือเข้าครัวเองก็เดินออกมาจากห้องครัวพร้อมกับถือถ้วยข้าวต้มมาให้ หน้าตาน่าทาน กุ้งหลายตัวในถ้วยล้วนแต่ตัวโตๆ สีสวยที่ดูแล้วเนื้อน่าจะแน่นและอร่อย แถมยังตกแต่งด้วยผักชีและโรยพริกไทยให้ด้วย อย่างกับข้าวต้มในร้านอาหารเลยทีเดียว
“ถ้าไม่อร่อยก็ไม่ต้องกินนะ” ควอตซ์ว่า
ถึงแม้หน้าตาจะน่าทาน แต่เรื่องรสชาติมันก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง
“ทานแล้วนะครับ” น้ำเหนือคนข้าวต้มในถ้วยก่อนจะตักขึ้นมาทาน มือที่ถือช้อนอยู่ชะงักทันทีเมื่อรสชาติของข้าวต้มกระจายไปทั่วปาก ดวงตากลมโตกระพริบปริบๆ แบบที่ควอตซ์เองก็นั่งมองอย่างลุ้นๆ เช่นกัน
“เป็นยังไงบ้าง”
“เอ่อ... ผ ผมว่าเค็มไปนิดหนึ่งน่ะครับ” น้ำเหนือตอบเสียงอ้อมแอ้ม ไม่อยากจะทำร้ายจิตใจของคนที่ตั้งใจทำข้าวต้มถ้วยนี้ให้
“เค็มเหรอ” ควอตซ์แย่งช้อนมาจากมือของน้ำเหนือแล้วตักขึ้นชิมบ้าง เพียงแค่ส่งเข้าปากก็คว้ากระดาษทิชชูมาคายทิ้งแทบไม่ทัน “ไม่นิดแล้วน้ำเหนือ เค็มชะมัดเลย ทำไมมันเค็มแบบนี้หล่ะสาลี่”
“คุณควอตซ์เผลอใส่น้ำปลาเยอะเกินไปหรือเปล่าคะ”
ควอตซ์ได้แต่ส่งเสียงอย่างหงุดหงิดใจกับอาหารมื้อแรกที่ทำแล้วไม่ประสบผลสำเร็จ เจ้าตัวคว้าถ้วยข้าวต้มกุ้งของน้ำเหนือแล้วเดินกลับเข้าไปในครัวทันทีแบบที่ทั้งน้ำเหนือและสาลี่ก็รีบตามเข้าไป ข้าวต้มในถ้วยถูกเทลงถังขยะ
“พี่ควอตซ์! เททิ้งทำไมครับ”
“มันเค็มขนาดนี้จะไปกินได้ยังไงน้ำเหนือ สาลี่ทำข้าวต้มให้น้ำเหนือใหม่ที แล้วคนอื่นๆ น่ะ เตรียมอะไรง่ายๆ ให้น้ำเหนือรองท้องก่อน” ควอตซ์ว่า ใบหน้าคมคายเรียบตึงก่อนจะเดินออกจากห้องครัวไป
“เดี๋ยวผมไปดูพี่ควอตซ์ก่อนแล้วกันครับ มื้อเช้าฝากพี่สาลี่ด้วยนะ” น้ำเหนือหันไปบอกกับสาลี่ก่อนจะเดินตามคนที่เดินหนีไปแล้ว
“พี่ควอตซ์ครับ” เอ่ยเรียกคนที่ทิ้งตัวลงนั่งที่ศาลาไม้กลางสวน ก่อนจะขยับไปนั่งข้างๆ “ไม่หงุดหงิดสิครับ เรื่องแค่นี้เอง พี่ควอตซ์ไม่เคยทำอาหารมาก่อน ครั้งแรกทำได้ขนาดนี้ก็เก่งแล้วนะ อีกอย่าง... มันก็ไม่ใช่ว่าไม่อร่อยนะครับ”
“แค่กินไม่ได้แค่นั้นเอง” ควอตซ์พูดทันทีที่น้ำเหนือพูดจบ ใบหน้าหล่อเหลาดูจะบึ้งตึงบูดบึ้งอย่างที่ไม่ค่อยได้เห็นสักเท่าไหร่
ดูๆ ไปแล้วก็... ตลก น่ารักดี...“แค่เค็มไปนิดเดียวเองครับ ถ้าลดเค็มนิดหนึ่งผมว่าก็อร่อยนะ” น้ำเหนือเอียงคอมองคนที่ยังทำหน้าตึงอยู่
มือบางยื่นไปจับมือหนาเอาไว้ก่อนจะประสานมือเข้าด้วยกัน น้ำเหนือบีบมืออีกคนแล้วกระตุกเหมือนจะเรียกให้ควอตซ์หันมาสนใจ
“อีกสองเดือนผมจะคลอดแฝดแล้ว” น้ำเหนือเริ่มพูด “เอาไว้ตอนนั้น... ทำอาหารให้ผมกินใหม่นะครับ”
ควอตซ์ทำหน้ายุ่ง คิ้วขมวด “เดี๋ยวก็กินไม่ได้อีก”
“อีกตั้งสองเดือน กว่าจะถึงวันนั้นพี่ควอตซ์คงทำอาหารเก่งขึ้นเป็นกองแล้ว” น้ำเหนือยิ้มหวานให้ “นะครับ... อีกสองเดือนทำให้ผมกินใหม่ นะ”
“หึ โอเคๆ อีกสองเดือนจะทำให้กินใหม่ แล้วคราวนี้ถึงจะไม่อร่อยก็ต้องกินให้หมดด้วย รู้ไหม”
ควอตซ์เอื้อมมือมาบีบจมูกน้ำเหนือเบาๆ อย่างมันเขี้ยว ก่อนจะยิ้มออกมาเมื่อได้ยินคำตอบของอีกคน
“อือ! ครับผม”
คอลัมน์ข่าวบันเทิงทุกสำนักพัมพ์ต่างลงข่าวงานเปิดตัวคอลเลคชั่นใหม่ของ คิวเอ็น และไม่ใช่แค่ในหนังสือพิมพ์แต่รวมไปถึงข่าวออนไลน์ในโซเชียลมีเดียด้วย โดยเรื่องที่ทุกคนพูดถึงกันเยอะที่สุดก็คงไม่พ้นตอนที่เป็นการเซอร์ไพรส์การเปิดตัวคอลเลคชั่น
‘ดอกรัก’ ที่ควอตซ์หยิบแบบมาพัฒนาต่อ
การเปิดตัวคอลเลคชั่นที่ไม่ต่างอะไรกับการสารภาพรักของควอตซ์ที่มีให้กับน้ำเหนือ
หนังสือพิมพ์หลายต่อหลายฉบับเปิดกางหน้าข่าวที่ว่าเอาไว้เต็มโต๊ะกาแฟบริเวณหน้าโซฟาในส่วนของห้องนั่งเล่น กระดาษของหนังสือพิมพ์นั้นยับไปหมดเหมือนกับมีการขยำมันทิ้งไปแล้วและหยิบมากางใหม่
เสียงกระดาษถูกขยำดังขึ้นภายในห้องที่เงียบสงัดก่อนที่ก้อนกระดาษกลมๆ จะถูกปาลงพื้นด้วยแรงเท่าที่คนปาจะสามารถปามันออกไปให้ไกลๆ ได้
“กรี๊ดดดดดดดดด!!!” เสียงกรีดร้องของหญิงสาวเพียงคนเดียวในห้องร้องดังขึ้น เล็บยาวที่ได้รับการดูแลและตกแต่งเอาไว้อย่างสวยงามจิกฝังเข้าที่เนื้อบริเวณฝ่ามือจนเลือดไหลซึม แต่ดูเหมือนเจ้าของมือจะไม่ได้รู้สึกอะไร
“หมอนี่มันมีดีตรงไหนกัน!! มันมีอะไรดีกัน คุณมันโง่ คุณมันโง่ได้ยินไหมที่ไปเลือกมัน คุณมันโง่!!” หญิงสาวร้องตะโกนด่าเสียงดังลั่นห้อง
เคร้ง!!!
แจกันที่วางประดับอยู่บนโต๊ะหล่นลงพื้นแตกจนเกิดเสียงดังเพราะโดนเจ้าของห้องกวาดทุกอย่างที่อยู่บนโต๊ะทิ้งไปหมด หนังสือพิมพ์ที่ลงข่าวของควอตซ์และน้ำเหนือถูกฉีกออกเป็นชิ้นตามแรงอารมณ์ของคนทำ
รองเท้าสีแดงสดส้นแหลมๆ กระทืบลงบนใบหน้าของน้ำเหนือที่อยู่ในหนังสือพิมพ์ “แกมันเลว แกมันเลว! มาแย่งของๆ ฉัน มาแย่งคนของฉัน เลว!”
“อย่าคิดว่าฉันจะปล่อยแกไว้ อย่าคิดว่าฉันจะปล่อยให้แกสุขสบายนะน้ำเหนือ ฉันไม่เอาแกไว้แน่นอน ระวังตัวเอาไว้ให้ดีเถอะ ฉันจะเล่นงานแกให้หนักเลยคอยดู! ให้สมกับที่แกแย่งของๆ ฉันไป แย่งคนของฉันไป!!”
หญิงสาวยังคงกระทืบเท้าใส่หนังสือพิมพ์ไม่หยุด หันไปคว้าหนังสือพิมพ์อีกหนึ่งฉบับมาฉีกออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยด้วยความโกรธแค้น
“กรี๊ดดดดดดดด!!”
“เตรียมตัวเตรียมใจเอาไว้เถอะ!! ฉันไม่ปล่อยแกเอาไว้แน่น้ำเหนือ!!!”
************************************************
100% แล้วคร้าบบบ ตอนนี้มีหลากหลายอารมณ์ เปลี่ยนกันทันไหม?? ฟินๆ กับฉากขอแต่งงาน กับพี่เข้าครัวอยู่ดีๆ ฟางก็ตัดฉับ! แบบนี้เลย นิสัยไม่ดีเนอะฟางอะ ฮ่าาาาา เอาเป็นว่าโฟกัสที่ฉากหวานๆ ของคนพี่คนน้องก่อนแล้วกันค่ะ อย่างอื่นอย่าเพิ่งไปสนใจมันเล้ย เนอะ อิอิ
ช่วงนี้... หมดงานบูธก็เจองานสอบจ้า 24 ธันวาคม ฟางมีสอบใบประกอบวิชาชีพ (รอบที่ 3 / ร้องไห้หนักมากไม่ผ่านสักที) ฟางเลยอาจจะ ไม่สิ... ไม่ใช่อาจจะค่ะ ฟางต้องแบ่งเวลาเลยแหละ แบ่งเวลาไปอ่านหนังสือสอบนะคะ เพราะมีสอบทั้งใบประกอบวิชาชีพ แล้วก็ต้องเตรียมสอบรับราชการด้วย คือก็ไม่รู้ทำไมภารกิจมันเยอะแบบนี้ คืออยากจะมาบ่อยๆ อยากจะแต่งให้ได้เยอะๆ แต่แบบ... มันเหนื่อยเกินจะแต่งไหวค่ะ นี่บางทีก็หลับตาไปพิมพ์ไป คือเหนื่อยมาก ง่วงมากเลย ฮือออ... หวังว่าจะเข้าใจฟางกันนะคะ ถ้าหากฟางหาย มาไม่บ่อย ภารกิจยังไม่เสร็จสิ้นค่ะ
ปล. มีคำผิด บอกได้ค่า
อาจจะมาช้าหน่อยแต่ก็จะไม่ทิ้งไปไหนแน่นอนค่ะ หวังว่าจะเข้าใจกันนะคะ เป็นกำลังใจให้ฟางด้วยค่ะ ^^
ถ้าชอบถูกใจก็คอมเมนต์กันเนอะ ขอเลยค่าขอคอมเมนต์เลย ขอกันแบบนี้นี่แหละ แฮ่...
สำหรับเฟสบุ๊คค่ะ https://www.facebook.com/fgc32yaoi
สำหรับทวิตเตอร์ค่ะ https://twitter.com/Fangiily_GC
เข้าไปพูดคุย สอบถาม ทวงหานิยายกันได้เลยนะคะ ยินดีตอบทุกคน ทุกข้อสงสัย(ที่ตอบได้จ้า)
ฝากอุ้มรักด้วยนะคะ กดเมนต์ กดโหวด แล้วแต่สะดวกเลยน๊า คนละนิดคนละหน่อยเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ จุ๊บๆ ขอบคุณค่ะ
ขอบคุณทุกคะแนนบวกเป็ด คะแนนชื่นชมในตัวฟางนะคะ ขอบคุณมากๆ เลยค่ะ
หัวข้อ: ❤… อุ้มรัก ...❤ #Mpreg } ll อุ้มรัก'S 01 [100%] l P.160 [12-11-62] (อ่าน 1192302 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก