“ไม่เป็นอะไรแล้วนะน้ำเหนือ ไม่เป็นอะไร...”
ติดแฮชแท็ก #พี่ควอตซ์น้องเหนือ ในทวิตเตอร์“คุณหนูใหญ่ทานไปนิดเดียวเองนะคะ ไม่ทานอีกหน่อยเหรอคะ” สาลี่ร้องถามเมื่อเห็นคุณหนูใหญ่ของเธอวางช้อนลงแล้ว
คนถูกถามส่ายหน้าไปมาช้าๆ “อิ่มแล้วหล่ะ”
สาลี่ได้แต่ถอนหายใจ ก่อนจะหันไปหยิบยาเตรียมเอาไว้มาส่งให้เพราะรู้ว่าบังคับไปก็คงไม่ยอมทานต่อแน่ๆ ไม่รู้ว่าเพราะมื้อนี้ไม่มีเพื่อนร่วมโต๊ะหรือเปล่าคุณหนูน้ำเหนือถึงทานได้น้อยลง
ทุกคนในบ้านบริสตันต่างออกไปข้างนอกกันหมด ไม่ว่าจะเป็นคุณหนูลาพิสที่ใกล้สอบก็ต้องออกไปติวหนังสือกับเพื่อนๆ คุณหญิงมรกตก็ต้องไปพบลูกค้าคนสำคัญ ส่วนคุณโทมัส รวมไปถึงคุณควอตซ์ต่างก็มีประชุม จะไม่เข้าประชุมก็ไม่ได้เพราะเรื่องในการประชุมเกี่ยวเนื่องกับร้านของคิวเอ็น วันนี้คุณหนูใหญ่เลยต้องอยู่คนเดียว
“อย่างนั้นทานยานะคะ แล้วเดี๋ยวสาลี่จะไปเตรียมน้ำกับผลไม้ให้นะคะ”
“ขอบคุณครับ” น้ำเหนือรับยามาทาน
ก่อนจะลุกเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่นเพื่อหาอะไรทำ สุดท้ายก็เลือกเปิดโทรทัศน์หารายการต่างประเทศดู แต่ดูเหมือนว่าวันที่ไม่มีใครอยู่ด้วยแบบนี้จะทำให้เขารู้สึกเบื่อแล้วก็เหงาอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
แล้วก็นึกไปถึงตอนก่อนที่เขาจะท้อง ก่อนที่จะย้ายมาอยู่ที่บ้านหลังนี้ และก่อนที่เขาจะได้รู้จักกับ ควอตซ์ บริสตัน เขาก็ใช้ชีวิตคนเดียวก็ไม่รู้สึกเหงาเลยสักนิด หรือเพราะตอนนั้นเขาต้องเอาแต่ทำงาน พอว่างก็หลับเป็นตาย ไม่ได้มีเวลามากมายขนาดนี้กันนะ
น้ำเหนือได้แต่คิดเรื่องราวมากมายไม่ว่าจะเป็นเรื่องราวที่ผ่านมานานแล้ว หรือเรื่องราวในปัจจุบัน มือยกขึ้นลูบหน้าท้องที่นูนของตัวเองไปด้วย เหลือเวลาอีกแค่สองเดือนเขาก็จะได้เห็นลูกน้อยที่อุ้มท้องมาตลอดหลายเดือนแล้ว
“น้ำเหนือ”
คนที่คิดอะไรเพลินๆ เงยหน้าขึ้นมองเมื่อได้ยินเสียงเรียก ก่อนที่ริมฝีปากจะแย้มเป็นรอยยิ้ม “พี่ควอตซ์”
“นั่งเหม่ออะไร เปิดโทรทัศน์เอาไว้ไม่เห็นดูเลย” ชายหนุ่มทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ แบบที่น้ำเหนือก็ทิ้งตังลงนอนหนุนตักทันที
ควอตซ์เลิกคิ้วขึ้นอย่างแปลกใจแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรนอกจากยกมือขึ้นลูบผมของน้ำเหนือเล่น “สาลี่บอกกินข้าวไปนิดเดียว อิ่มเหรอ”
“แล้วพี่ควอตซ์กินอะไรมาหรือยังครับ” น้ำเหนือไม่ตอบคำถามนั้น แต่เลือกที่จะถามคำถามกลับไปแทน
“ยังไม่ได้กิน ตอนแรกไม่แน่ใจว่าประชุมจะเสร็จเร็วหรือช้าก็เลยไม่ได้บอกให้รอ พอเลิกประชุมก็ออกมาเลยคิดว่าจะมาทันแต่เห็นว่ามันเที่ยงกว่าแล้วก็เลยไม่ได้โทรบอก ไม่อยากให้กินข้าวผิดเวลา เดี๋ยวจะปวดท้อง”
พอได้ยินคำตอบแบบนั้นคนที่นอนอยู่ก็ลุกขึ้นทันทีโดยที่ควอตซ์ก็ช่วยประคองให้ลุกขึ้น น้ำเหนือดึงแขนควอตซ์ให้ลุกขึ้น “อย่างนั้นไปกินข้าวครับ”
“อือ” ควอตซ์ลุกขึ้นยืนก่อนจะเดินตามแรงดึงของคนท้องไปในครัว สาลี่และสาวใช้คนอื่นกำลังเตรียมตั้งโต๊ะให้อยู่พอดี น้ำเหนือเดินไปหยิบโถใส่ข้าวแล้วตักข้าวให้กับควอตซ์ที่นั่งที่เรียบร้อยแล้ว ก่อนจะเดินไปนั่งข้างอีกคน
“คุณหนูใหญ่เอาผลไม้กับน้ำผลไม้ไหมคะ เดี๋ยวสาลี่ไปหยิบให้”
“ขอบคุณนะครับ” น้ำเหนือหันไปขอบคุณ
“แล้วนี่กินยาแล้วใช่ไหม” ควอตซ์ถาม “ยาใกล้หมดหรือยัง เดี๋ยวต้องไปหาน้าหมออีกรอบก่อนคลอดนี่ใช่ไหม”
น้ำเหนือพยักหน้ารับ “ใช่ครับ ไปคราวนี้คงได้กำหนดคลอดมา เมื่อวานคุณแม่บอกกับผมว่าวันนี้จะแวะไปซื้อของให้หลานด้วย บอกจะพาคุณพ่อไปช่วยกันเลือก”
ควอตซ์ส่งเสียงหัวเราะเบาๆ เมื่อได้ยินคำพูดนั้น “เดี๋ยวก็ได้ทะเลาะกันหรอกสองคนนั้น คุณแม่จะเอาอีกอย่าง คุณพ่อจะเอาอีกอย่าง”
น้ำเหนือนึกตามแล้วก็หัวเราะออกมา เพราะก็จริงอย่างที่ควอตซ์พูด ก็ทั้งคู่ต่างเห่อหลานสองคนในท้องของน้ำเหนือมาก แม้คุณโทมัสจะไม่ได้แสดงท่าทีอะไรมากนักแต่ก็คอยถามน้ำเหนือถึงแฝดบ่อยๆ ว่าเป็นอย่างไรบ้าง รู้เพศหรือยัง ก็คุณโทมัสน่ะอยากได้หลานชาย ส่วนคุณหญิงมรกตน่ะอยากได้หลานสาว คนที่บ้านก็มักจะได้ยินสองคนนี้เถียงกันบ่อยๆ ว่าหลานจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย
“คุณพ่อบอกว่าแยกกันซื้อครับ แบ่งกันคนละคน”
“อย่างนั้นก็โชคดีนะเพราะได้หลานแฝด ถ้าไม่ใช่แฝดคุณพ่อกับคุณแม่คงเถียงกันไม่หยุด”
“นั่นสิครับ” น้ำเหนือรับคำ “แล้วการประชุมเป็นยังไงบ้างครับ”
ควอตซ์ถอนหายใจออกมาเมื่อได้ยินคำถามนั้น ก่อนจะเล่าให้น้ำเหนือฟัง “พวกคณะกรรมการอยากให้เพิ่มการผลิตชุดดอกรัก เพราะคนสนใจกันค่อนข้างเยอะไม่ว่าจะลูกค้าผู้หญิงหรือผู้ชาย อีกอย่าง... เพราะเป็นคอลเลคชั่นที่ออกมาคู่กันกับ sea of love ด้วย พวกเขาก็เลยอยากให้ผลิตเพิ่ม”
“แล้วพี่ควอตซ์ว่ายังไงเหรอครับ”
“พี่ก็ไม่อยากผลิตเพิ่มหรอก เพราะหนึ่งคือพี่บอกไปแล้วว่าจะผลิตแค่หนึ่งร้อยชุด แต่ที่สำคัญคือ... ดอกรักมันพิเศษ พี่อยากให้เฉพาะคนพิเศษซื้อ” ควอตซ์ตอบ
“ผมเข้าใจนะครับ ดอกรัก... คือคนที่มอบความรัก พี่ควอตซ์ไม่อยากให้คนมอบความรักกันพร่ำเพรื่อใช่ไหมครับ”
“ใช่ พี่อยากให้คนที่ซื้อดอกรัก ซื้อเพราะมันพิเศษจริงๆ น่ะ”
“อย่างนั้น... พี่ควอตซ์ก็ทำให้มันพิเศษนะครับ ไม่ต้องผลิตเพิ่ม ผมไม่อนุญาตด้วย” น้ำเหนือว่า ก่อนจะส่งยิ้มให้
“ผมอนุญาตให้มีคนพิเศษอีกเก้าสิบเก้าคนเท่านั้นที่ได้ใส่เครื่องประดับชุดนี้ นอกจากผม”ควอตซ์ส่ายหน้ากับคำพูดคำจาที่น่ามันเขี้ยวของน้ำเหนือ จนต้องยกมือไปบีบแก้มนิ่มนั้นเบาๆ หนึ่งที
ตลอดช่วงบ่ายว่าที่คุณพ่อคุณแม่ทั้งสองคนเข้าไปอยู่ในห้องโฮมเธียเตอร์และเปิดหนังดูด้วยกัน เนื่องจากว่าที่คุณแม่บ่นว่าอยากดูหนังแต่ไม่ค่อยมีโอกาสได้ไปดูเท่าไหร่ อีกทั้งช่วงนี้จะให้ไปดูที่โรงภาพยนตร์ก็คงจะเป็นไปได้ยาก ควอตซ์ก็เลยซื้อแผ่นมาเปิดดูด้วยกันที่บ้าน ตั้งใจเอาไว้ว่าหลังจากน้ำเหนือคลอดลูกแล้วเขาจะพาน้ำเหนือไปในที่ที่อยากไป ทำในสิ่งที่อยากทำ ที่ชีวิตที่ผ่านมาของน้ำเหนือไม่มีโอกาสได้ทำ
“จริงนะ จะพาผมไปทำทุกอย่างที่ผมอยากทำ จะพาไปทุกที่ที่ผมอยากไปจริงๆ นะ” น้ำเหนือเงยหน้าขึ้นมองคนที่ทำตัวเป็นหมอนให้เขานอนหนุนตักอยู่
“พี่จะโกหกทำไม” ควอตซ์ตอบ โดยที่สายตาไม่ได้ละไปจากหน้าจอโทรทัศน์
“นี่...” มือของน้ำเหนือยกขึ้นจับแก้มของคนที่สนใจภาพที่เคลื่อนไหวอยู่บนจอให้ก้มลงมามองเขา “มองผมก่อนสิ แล้วสัญญามาก่อนว่าจะพาผมไปทุกที่ที่ผมอยากจะไปเลย”
“เรียกร้องความสนใจเหรอ” เลิกคิ้วขึ้นมองคนที่นอนหนุกตัก
น้ำเหนือทำหน้าบึ้งใส่ แต่ไม่นานก็เปลี่ยนเป็นออดอ้อน “สัญญากับผมมาก่อนสิ”
“หึ... สัญญาครับ” ควอตซ์ว่า ก้มลงจูบเบาๆ ที่หน้าผากมน ให้ว่าที่คุณแม่ยกมือจับหน้าผากตัวเองเอาไว้พร้อมสองข้างแก้มที่ขึ้นสีระเรื่อ
มือขาวดันหน้าของควอตซ์ให้หันกลับไปมองจอต่อ “ดูหนังไปสิ... มาจ้องหน้าผมอยู่ได้เดี๋ยวก็ดูหนังไม่รู้เรื่องหรอก”
“เขินแล้วเปลี่ยนเรื่องหรือไง เมื่อกี้ยังบังคับให้มองหน้าอยู่เลยนะดื้อ” ควอตซ์ก้มมองอีกคนอีกรอบ
“ฮื่อ... ดูหนังไป ผมจะดูหนังแล้ว ห้ามรบกวนผมด้วย” ว่าที่คุณแม่ว่าแบบนั้นก่อนจะเปลี่ยนเป็นนอนตะแคงข้างหันหน้าไปทางโทรทัศน์แทน แบบที่ควอตซ์ก็หัวเราะอย่างขบขันปนๆ เอ็นดูกับท่าทางเหล่านั้น
“ดื้อเอ๊ย! น่ามันเขี้ยว” ยื่นมือไปบีบแก้มนิ่มๆ นั้นทีอย่างมันเขี้ยว
ร่างของคนที่นอนหลับอยู่บนเตียงขยับไปมาอย่างไม่สบายตัวหนักเพราะอาการปวดท้องที่เกิดขึ้นมันรุนแรงจกต้องลืมตาตื่นขึ้นมา น้ำเหนือได้แต่ยกมือกุมท้องของตัวเองเอาไว้พร้อมกับบิดตัวไปมา เข้ารู้สึกว่าภายในของเขามันปั่นป่วน มันบีบตัวอย่างรุนแรง
“อึก! ฮือ...” น้ำเหนือได้แต่กัดฟันแน่นพยายามระงับเสียงร้องที่กำลังจะเล็ดลอดออกมากจากริมฝีปากนั้น เพราะคิดว่าเดี๋ยวก็หาย
แต่ทว่ากลับไม่เป็นเช่นนั้น ความเจ็บปวดที่ช่วงท้องไม่ได้ลดลงไปเลยสักนิด กลับยิ่งทวีมากขึ้นจนต้องเผลอปล่อยเสียงร้องออกมา พร้อมกับน้ำตาที่ไหลรินออกจากดวงตาทั้งสองข้าง
“น้ำเหนือ!!” คนที่หลับอยู่ข้างๆ ผลุดลุกขึ้นนั่งทันทีเพราะแรงขยับตัวไปมาของน้ำเหนือรวมไปถึงเสียงร้อง ควอตซ์รีบกดเปิดไฟในห้องจนสว่างไปทั่วแล้วจึงหันกลับมามองคนที่นอนอยู่ข้างๆ “น้ำเหนือเป็นอะไร!”
ควอตซ์รีบประคองคนที่นอนกุมท้องอยู่เข้ามาใกล้ ใช้มือเช็ดคราบน้ำตาให้ สีหน้าของเขาฉายถึงความกังวลอย่างชัดเจน พยายามที่จะบีบมือบีบแขนเพื่อเรียกสติของคนในอ้อมกอด “น้ำเหนือ”
“พ... พี่ควอตซ์... ผ ผมปวด อึก... ปวดท้อง ป ปวดมาก ฮือ...”
“ใจ ใจเย็นๆ นะ ปวดมากเลยใช่ไหม” ควอตซ์บอกทั้งน้ำเหนือและบอกตัวเองด้วยว่าให้ใจเย็นๆ และประคองสติของตัวเองให้ได้ ไม่ให้ตื่นตระหนกจนเกินไป เขาไม่เคยเห็นน้ำเหนือปวดท้องแบบนี้มาก่อน อีกฝ่ายดูเจ็บปวดแล้วก็ทรมานมาก
มากจนหัวใจของเขาบีบรัดไปหมด...“ป ปวด... ปวด...” เสียงของน้ำเหนือกระท่อนกระแท่น พร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกจากดวงตาคู่นั้น
ควอตซ์รีบอุ้มน้ำเหนือขึ้นทันที ใช้มือข้างหนึ่งเปิดประตูทั้งๆ ที่ยังอุ้มอีกคนเอาไว้ “ดิน! ดิน อยู่ไหนเตรียมรถเดี๋ยวนี้ ดิน!!”
เขาตะโกนเสียงลั่นบ้าน พร้อมกับอุ้มน้ำเหนือเดินไปด้วยตั้งใจว่าจะพาคนรักไปที่โรงพยาบาล คืนนี้น้าหมอวิรัชอยู่เวรที่โรงพยาบาล เขาไม่รู้ว่าน้ำเหนือเป็นอะไรรู้แค่ว่าต้องรีบพาไปโรงพยาบาลก็แค่นั้น
“ดิน!! ดิน!!!!”“พี่ควอตซ์ เสียงดังอะไรลูก” คุณหญิงมรกตที่สะดุ้งตื่นเพราะเสียงตะโกนของลูกชายเปิดประตูห้องออกมาพร้อมกับคุณโทมัส รวมไปถึงลาพิสที่อยู่อีกห้องหนึ่งด้วย
“คุณแม่... น้ำเหนือปวดท้องครับ น้องบอกว่าปวดท้องมาก ผมจะพาน้องไปโรงพยาบาล” ควอตซ์พูดเสียงรัวเร็วทันที พลางก้มมองคนในอ้อมแขนที่หลับตาแน่น สีหน้าไม่ได้ดีขึ้นสักเท่าไหร่จนเขาเป็นห่วงมากกว่าเดิม
“เอ๊ะ!! ปวดมากเลยเหรอลูก หรือว่าน้ำเหนือจะคลอด” คุณหญิงมรกตร้องออกมาอย่างตกใจ
“แต่กำหนดคลอดยังอีกตั้งสองเดือนนะครับ” ควอตซ์มีสีหน้าเคร่งเครียดเข้าไปอีกเมื่อนึกถึงตรงนี้ ตอนแรกที่ได้ยินคำสันนิษฐานของคนเป็นแม้ความดีใจวูบหนึ่งก็แล่นเข้ามา แต่เพียงไม่นานก็ดับวูบลงเมื่อเขานึกขึ้นได้ว่ายังไม่ถึงกำหนดคลอดของน้ำเหนือตามที่น้าหมอเคยบอกเอาไว้
“เอาเป็นว่าพาน้องไปโรงพยาบาลก่อนดีกว่า ควอตซ์อุ้มน้องลงไปเลยเดี๋ยวพ่อขับรถไปเอง ส่วนคุณ... คุณหญิง โทรหาหมอวิรัชบอกเขาว่าน้ำเหนือปวดท้องกำลังจะไปโรงพยาบาล ส่วนลาพิสลูก เข้าไปหยิบใบนัด ใบตรวจของพี่เขามาเอาไปเผื่อเอาไว้ก่อน” เป็นคุณโทมัสที่เอ่ยแทรกทุกคนและสั่งการอย่างรวดเร็ว
“ครับคุณพ่อ” ควอตซ์รับคำ ก่อนจะหันไปหาน้องสาวของตน “ใบนัดอยู่ในกระเป๋ายาตรงโต๊ะหน้าทีวี เอามาทั้งกระเป๋ายาเลยก็ได้”
“ไปคุณหญิง โทรหาหมอวิรัช” คุณโทมัสหันไปเอ่ยย้ำกับคุณหญิงมรกตอีกรอบ ซึ่งคุณหญิงก็รีบกลับเข้าไปในห้องนอนเพื่อหยิบโทรศัพท์มือถือทันที
ควอตซ์ก้าวเท้าตามคนเป็นพ่อลงไปที่ชั้นล่าง เจอกับป้ายุพินและสาลี่ที่กำลังจะเดินขึ้นมาพอดี
“มีอะไรกันหรือคะคุณควอตซ์ ป้าได้ยินเสียงดังลั่นเลย”
“ผมจะพาน้ำเหนือไปโรงพยาบาลครับ ยังไงก็ฝากดูบ้านก่อนนะครับ” ควอตซ์หันไปตอบป้ายุพินก่อนจะอุ้มน้ำเหนือเดินไปที่รถที่คุณโทมัสขับมาจอดเทียบที่หน้าบ้าน โดยมีสาลี่รีบตามไปเปิดประตูให้ คุณหญิงมรกตและลาพิสมาถึงพอดีที่ควอตซ์อุ้มน้ำเหนือให้นั่งบนรถตู้คันใหญ่
ลาพิสรีบอ้อมไปอีกด้านและเข้าไปนั่งที่ด้านหลัง ส่วนคุณหญิงมรกตก็เดินไปนั่งข้างคุณโทมัสที่เบาะด้านหน้าข้างคนขับ ควอตซ์ขยับไปนั่งข้างน้ำเหนือประคองอีกคนให้พิงอกของตัวเองเอาไว้ เมื่อเห็นว่าทุกคนขึ้นมาบนรถเรียบร้อยคุณโทมัสก็รีบขับรถออกจากบ้านไปทันที
เพราะเป็นเวลาดึกมากแล้วรถบนถนนจึงมีน้อยแบบนับคันได้ ดังนั้นจึงใช้เวลาไม่นานรถตู้ของบ้านบริสตันก็จอดเทียบที่ประตูทางเข้าอาคารของโรงพยาบาลเอกชนชื่อดัง ซึ่งคุณหมอวิรัชเองก็มารออยู่ด้วยเนื่องจากคุณหญิงมรกตได้โทรบอกก่อนหน้านี้แล้ว
ตลอดทางจากบ้านถึงโรงพยาบาลสีหน้าของน้ำเหนือไม่ได้ดีขึ้นเลยสักนิด เจ้าตัวยังคงหลับตาแน่นตลอดทางพร้อมมือที่จับกุมบริเวณท้องของตัวเองเอาไว้ ริมฝีปากยังปล่อยเสียงร้องออกมาเป็นระยะเพราะความเจ็บจนไม่สามารถอดทนเอาไว้ได้
“ไม่เป็นอะไรแล้วนะน้ำเหนือ ไม่เป็นอะไร...”
บุรุษพยาบาลที่อยู่ในทีมของคุณหมอวิรัชและรู้เรื่องของน้ำเหนือรีบรุดมาเปิดประตู โดยมีอีกคนเข็นเตียงมาใกล้ๆ
ร่างของน้ำเหนือถูกอุ้มไปวางบนเตียง หมอวิรัชเข้ามาวัดชีพจรและตรวจในทันทีก่อนจะสั่งให้บุรุษพยาบาลพาน้ำเหนือเข้าไปในห้องฉุกเฉินของทางโรงพยาบาล ส่วนควอตซ์และคนอื่นๆ ถูกกันให้รออยู่ด้านนอก
“น้าหมอครับ... น้ำเหนือ...” ควอตซ์รั้งแขนของคนเป็นน้าเอาไว้ก่อนที่อีกฝ่ายจะเดินเข้าไปในห้องฉุกเฉิน “ทำไมน้ำเหนือปวดท้องมากขนาดนั้นครับ น น้องยังไม่ถึงกำหนดคลอดไม่ใช่เหรอครับ”
“น้าขอเข้าไปดูน้ำเหนือก่อน ไม่ต้องห่วงหรอกน้าไม่ปล่อยน้ำเหนือกับเจ้าแฝดเป็นอะไรไปแน่นอน ไม่ต้องห่วง” หมอวิรัชตบแขนหลานชายของตนเบาๆ ก่อนจะรีบเดินเข้าไปในห้องฉุกเฉิน
ควอตซ์ได้แต่ยกมือแนบประตูบานนั้นที่ปิดสนิทลงหลังจากที่หมอวิรัชเดินเข้าไป แม้ประตูห้องฉุกเฉินจะเป็นกระจกแต่เขาก็ไม่สามารถมองเข้าไปเห็นด้านในได้เขาจึงไม่รู้เลยว่าตอนนี้น้ำเหนือเป็นอย่างไรบ้าง จะปวดท้องมากหรือเปล่า จะกลัวไหม จะร้องไห้แค่ไหน เขาไม่รู้เลย
“น้าหมอเขาไม่ปล่อยให้น้ำเหนือเป็นอะไรไปหรอก” สัมผัสหนักๆ ที่ไหล่พร้อมกับเสียงที่เอ่ยมาปลอบใจให้ควอตซ์ต้องหันไปมอง
“ครับคุณพ่อ...” ควอตซ์รับคำ ก่อนจะหันกลับไปมองที่ประตูห้องฉุกเฉินอีกรอบก่อนจะเดินมานั่งลงข้างๆ น้องสาวของตัวเอง
ลาพิสขยับมากอดแขนของเขาเอาไว้ทันที “พี่น้ำเหนือกับหลานจะไม่เป็นอะไรใช่ไหมคะพี่ควอตซ์”
“อือ น้าหมอเก่งอยู่แล้ว ไม่เป็นอะไรหรอก” ควอตซ์เอ่ยปลอบน้องสาว รวมไปถึงตัวของเขาเองด้วย
ใช่... น้าหมอเก่งอยู่แล้ว น้ำเหนือและลูกของเขาจะต้องไม่เป็นอะไรแน่นอน เขาเชื่ออย่างนั้น
การรอคอยสำหรับทุกคนมันดูช่างยาวนั้นทั้งๆ ที่ความเป็นจริงแล้วเวลาเพิ่งจะผ่านไปไม่เท่าไหร่ และมันก็ยิ่งยาวนานยิ่งขึ้นในความรู้สึกเมื่อเวลาเลื่อนผ่านจากสิบนาทีเป็นสามสิบนาที และตอนนี้กำลังจะกลายเป็นหนึ่งชั่วโมง
ประตูห้องฉุกเฉินยังคงปิดสนิท เขาไม่สามารถรู้การเคลื่อนไหวข้างในได้เลย มีเพียงแค่ครั้งเดียวที่พยาบาลเดินออกมาเพื่อขอกระเป๋ายาของน้ำเหนือที่ใส่เอกสารและข้อมูลการตรวจทุกครั้งเอาไว้ เมื่อตอนที่เวลาผ่านไปเกือบสามสิบนาที และจนถึงตอนนี้ทุกอย่างก็ยังคงเงียบ
“ทำไมนานจังเลยคะคุณ...” คุณหญิงมรกตอดไม่ได้ที่จะรู้สึกร้อนใจเมื่อเวลาผ่านไปเกือบชั่วโมงครึ่งแล้ว แต่หมอวิรัชก็ยังไม่เดินออกมาจากห้องฉุกเฉินสักที
“ใจเย็นๆ ก่อนคุณ หมอวิรัชเขาคงกำลังรอดูอาการของน้ำเหนืออยู่ ไม่เป็นอะไรหรอก” คุณโทมัสเอ่ยปลอยภรรยาของตน แม้ในใจของเขาจะเป็นห่วงทั้งลูกสะใภ้และหลานทั้งสองคนมากก็ตามที
ควอตซ์ผุดลุกผุดนั่งอยู่หลายรอบ เดินวนไปวนมาระหว่างประตูและที่นั่งรอหน้าห้องยิ่งเวลาผ่านไปเขาก็ยิ่งนั่งไม่ติด ทั้งเป็นห่วง ทั้งกังวลสารพัด หัวใจของเขาหนักอึ้งความคิดเลวร้ายหลายอย่างแล่นเข้ามาในหัวไม่หยุดจนเขาได้แต่กร่นด่าตัวเองในใจกับสิ่งที่คิด
การรอคอยของทุกคนสิ้นสุดลงเมื่อประตูห้องฉุกเฉินถูกเปิดออกพร้อมกับหมอวิรัชที่เดินออกมา ควอตซ์รีบรุดเข้าไปจับแขนของน้าหมอทันทีด้วยความร้อนใจ “น้าหมอ น้ำเหนือกับลูกผมเป็นยังไงบ้างครับ น้องเป็นอะไรทำไมถึงได้ดูปวดท้องขนาดนั้น”
“ใจเย็นๆ ก่อนควอตซ์” หมอวิรัชตบแขนหลานชายเบาๆ ก่อนจะเอ่ยต่อ “ตอนนี้ทั้งน้ำเหนือแล้วก็แฝดไม่เป็นอะไรแล้ว ส่วนที่น้ำเหนือปวดท้องก็เพราะว่า... มดลูกเกิดการบีบตัว มีภาวะที่จะคลอดก่อนกำหนด”
“ต แต่ว่า... เพราะอะไรกันครับ ก็น้าหมอบอกว่าน้ำเหนือแข็งแรงดี และกำหนดคลอดก็... ก็มีอยู่แล้วนี่ครับ”
“นั่นแหละที่น้าไม่เข้าใจ” หมอวิรัชกว่าก่อนจะล้วงของบางอย่างออกจากกระเป๋าเสื้อกาวน์ที่สวมอยู่ “ใครเป็นคนเอายาตัวนี้ให้น้ำเหนือกิน”
“ครับ!!??” ควอตซ์และคนอื่นๆ ได้แต่ทำหน้างงด้วยความไม่เข้าใจในสิ่งหมอวิรัชกำลังพูด
“ยาตัวนี้อยู่ในซองยาบำรุงครรภ์ของน้ำเหนือ มันเป็นยารักษาโรคไมเกรน ถ้าคนตั้งครรภ์กินเข้าไปจะทำให้เกิดภาวะคลอดก่อนกำหนด หรือแท้งได้เลยด้วยซ้ำ” หมอวิรัชแก้ไขความข้องใจของทุกคน “แล้วน้ำเหนือกินมันเข้าไปได้ยังไง!”
ควอตซ์ถึงกับตัวชาไปทันทีที่ได้ยินสิ่งที่หมอวิรัชพูด ดวงตาของเขาเบิกกว้างด้วยความตกใจยามที่มองยาเม็ดสีขาวๆ ในมือของน้าชายของตน
************************************************
#ย่องหนีเพราะเกรงว่าจะโดนคนอ่านถล่มใส่ เค้าพยายามแล้วน๊าาาาา พยายามที่จะยืดดราม่าออกไป แต่มันยืดไม่ได้แล้วอ่ะ ไหนๆ ก็ยืดไม่ได้แล้วก็เผชิญหน้ากันมันเลยแล้วกัน!! ดราม่าพี่มีกิ๊กอะไรไม่มีจ้า พี่ไม่มีกิ๊ก พี่ไม่มีเมียเก่ามาทวงตำแหน่ง ไม่มีจ้า แต่มีนี่แหละ แบบนี้นี่แหละ แฮ่... เอาเป็นว่า... เรื่องราวจะเป็นยังไงต่อไปก็...
รอติดตามกันต่อไปนะจ้ะ จุ๊บๆ นี่ฟางรักทุกคนนะ ไม่ใช่อะไร... คือก็อยากหาอะไรแปลกๆ ใหม่ๆ ให้กับนิยายบ้าง เมียเก่า กิ๊กเก่า เคะเข้าใจเมะผิด เมะเข้าใจเคะผิดมันค่อนข้างเยอะแล้วไง ก็เลยลองหาอะไรอย่างอื่นดูบ้าง แค่นั้นแหละจ้า ฮี่ๆๆๆ #ใช้วิชาหายตัวได้
ปล. มีคำผิด บอกได้ค่า
อาจจะมาช้าหน่อยแต่ก็จะไม่ทิ้งไปไหนแน่นอนค่ะ หวังว่าจะเข้าใจกันนะคะ เป็นกำลังใจให้ฟางด้วยค่ะ ^^
ถ้าชอบถูกใจก็คอมเมนต์กันเนอะ ขอเลยค่าขอคอมเมนต์เลย ขอกันแบบนี้นี่แหละ แฮ่...
สำหรับเฟสบุ๊คค่ะ https://www.facebook.com/fgc32yaoi
สำหรับทวิตเตอร์ค่ะ https://twitter.com/Fangiily_GC
เข้าไปพูดคุย สอบถาม ทวงหานิยายกันได้เลยนะคะ ยินดีตอบทุกคน ทุกข้อสงสัย(ที่ตอบได้จ้า)
ฝากอุ้มรักด้วยนะคะ อย่าลืม กดเมนต์ กดโหวด คนละนิดคนละหน่อยเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ จุ๊บๆ ขอบคุณค่ะ
ขอบคุณทุกคะแนนบวกเป็ด คะแนนชื่นชมในตัวฟางนะคะ ขอบคุณมากๆ เลยค่ะ
หัวข้อ: ❤… อุ้มรัก ...❤ #Mpreg } ll อุ้มรัก'S 01 [100%] l P.160 [12-11-62] (อ่าน 1192238 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก