“ไม่เป็นอะไรแล้วนะน้ำเหนือ ไม่เป็นอะไร...”
ติดแฮชแท็ก #พี่ควอตซ์น้องเหนือ ในทวิตเตอร์✽ ✽ ✽ ต่อจากคราวที่แล้วค่ะ ✽ ✽ ✽“ม หมายความว่ายังไงกันวิรัช” คุณหญิงมรกตถามเสียงสั่น ตอนนี้พวกเขาทั้งหมดย้ายเข้ามาในห้องพักส่วนตัวของหมอวิรัชแล้วเรียบร้อย
“น้ำเหนือกินยาตัวนี้ไป ซึ่งก็อย่างที่ผมบอกไปว่ายาประเภทนี้ส่งผลต่อคนที่กำลังตั้งครรภ์ ถ้าไม่ทำให้มดลูกบีบตัวจนเกิดการคลอดก่อนกำหนด ก็จะทำให้แท้งเด็กได้ เป็นยาที่อันตรายต่อคุณแม่มาก” หมอวิรัชว่าเสียงเครียด “น้ำเหนือเครียดอะไรถึงกับต้องกินยาแก้ปวดหัว แก้ไมเกรนหรือเปล่าควอตซ์”
คนถูกถามนิ่งคิดไปก่อนจะส่ายหน้าช้าๆ “ไม่นะครับ น้ำเหนือไม่ได้เครียดหรือปวดหัวอะไร ผมไม่เคยได้ยินน้องพูดเลยครับ”
หมอวิรัชถอนหายใจออกมาอีกรอบ “อย่างนั้นก็น่าแปลก น้ำเหนือจะกินยาตัวนี้ทำไม ไม่รู้ว่ารู้หรือเปล่าว่ามันอันตราย แล้วที่สำคัญยาตัวนี้มันอยู่ในซองยาบำรุงครรภ์”
“ยานี่ไม่ต้องใช้เวลานานเลย แค่สิบกว่าวันก็ส่งผลเสียแล้วเหมือนอย่างน้ำเหนือตอนนี้”
“ล แล้ว… แล้วน้ำเหนือกับลูกจะเป็นอะไรไหมครับน้าหมอ” ควอตซ์ถาม เสียงของเขาสั่นอย่างเห็นได้ชัด
หมอวิรัชส่ายหน้า “ไม่เป็นอะไรแล้ว น้าฉีดยาให้แล้ว แต่หลังจากนี้ก็ต้องระวังประคับประคองอย่าให้น้ำเหนือเกิดภาวะคลอดก่อนกำหนดอีก ต้องลดการเคลื่อนไหวที่ไม่จำเป็น ถ้าเป็นไปได้ก็คงต้องให้อยู่โรงพยาบาลจนกว่าจะถึงกำหนดคลอด ห้ามขยับไปไหนมาไหนเพราะการเคลื่อนไหวร่างกายอาจจะทำให้มดลูกเกิดการบีบตัวอีกได้ มีโอกาสคลอดหรือแท้งได้ทุกเมื่อ”
“ม หมายความว่าพี่น้ำเหนือต้องอยู่ที่นี่เหรอคะน้าหมอ” ลาพิสถามด้วยใบหน้าแดงก่ำเพราะพยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมา
“ใช่ น้ำเหนือจะต้องนอนนิ่งๆ อยู่ที่โรงพยาบาลจนกว่าจะถึงกำหนดคลอด”
ทุกคนเงียบไปทันทีที่ได้ยินหมอวิรัชพูด ควอตซ์ได้แต่กำมือแน่นเพราะรู้สึกโกรธตัวเองที่ไม่ดูแลคนรักให้ดีจนอีกฝ่ายต้องมานอนอยู่แบบนี้
สัมผัสหนักๆ ที่หัวไหล่เรียกสติและความคิดของควอตซ์ให้กลับมาอีกรอบ ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมองก่อนจะเห็นคนเป็นพ่อของตนกำลังมองเขาอยู่
“ไม่เป็นอะไรแล้ว” คุณโทมัสว่าก่อนจะตบไหล่ลูกชายอีกทีเบาๆ “ไปดูน้องเถอะ แล้วก็… โทรบอกคุณสินธรเขาด้วยว่าลูกเขานอนอยู่โรงพยาบาล”
“ครับ… อย่างนั้นผมขอไปหาน้ำเหนือก่อนนะครับ” ลุกขึ้นเดินออกจากห้องพักของหมอวิรัชแล้วตรงไปยังห้องพักฟื้นของน้ำเหนือ
น้ำเหนือถูกพาตัวมาที่ห้องพักพิเศษที่อยู่ชั้นบนของโรงพยาบาล ชั้นนี้เรียกว่าเป็นชั้นวีไอพีเลยทีเดียว คนจะไม่พลุ่กพล่านและมีหมอ พยาบาลคอยดูแลตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง
ภายในห้องพักของน้ำเหนือนั้นมีขนาดใหญ่ มีส่วนนั่งเล่นใกล้กับประตูห้อง ถัดจากส่วนนั่งเล่นจะมีแพนทรี่ครัวอยู่ และจะเป็นห้องน้ำ ส่วนที่พักคนไข้จะแบ่งเป็นสัดส่วนมีประตูบานเลื่อนกั้นอีกทีเพื่อความเป็นส่วนตัวและความสงบ ชิดผนังในส่วนพักคนไข้จะมีเตียงนอนเตี้ยๆ สำหรับคนที่มาเฝ้าไข้
ควอตซ์ทิ้งตัวลงนั่งที่เก้าอี้ข้างเตียงคนไข้ น้ำเหนือยังคงนอนหลับสนิทอยู่บนเตียง ใบหน้ายังคงซีดเซียวแต่ถึงอย่างนั้นก็ยังดีกว่าตอนที่เพิ่งถึงโรงพยาบาล ดวงตาเรียวเลื่อนจากใบหน้าของคนรักไปที่หน้าท้องที่นูนเด่น
มือสัมผัสเบาๆ ที่ท้องของน้ำเหนือ
“ขอบคุณครับ… ที่ลูกยังอยู่ตรงนี้”“ควอตซ์ลูก… เดี๋ยวพวกแม่จะกลับไปที่บ้านก่อน ไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดก่อนแล้วจะมาใหม่ ลูกจะอยู่กับน้องใช่ไหม” คุณหญิงมรกตเดินเข้ามาหาลูกชาย วางมือบนไหล่ของควอตซ์
“ครับ ผมจะอยู่กับน้องนี่แหละครับ”
“เดี๋ยวแม่ให้เด็กเก็บเสื้อผ้ามาให้ ถ้าน้องตื่นแล้วยังไงก็ลองถามน้องเรื่องยาดูนะลูก”
ควอตซ์พยักหน้ารับด้วยสีหน้าที่เคร่งเครียดปนๆ กับกังวลใจ คุณหญิงมรกตมองใบหน้าของลูกชายก่อนจะถอนหายใจออกมา บีบไหล่กว้างที่งอคู้ลงผิดมาดรองประธานบริษัทที่สง่างามอย่างต้องการให้กำลังใจ ก่อนจะเดินออกจากห้องพักไป
นานหลายชั่วโมงที่ควอตซ์นั่งอยู่แบบนั้น ทำเพียงแค่นั่งมองคนรักของตนไม่วางตา มือหนากุมมือของน้ำเหนือเอาไว้แน่นในใจคิดไปสารพัดอย่างว่าทำไม เพราะอะไร… น้ำเหนือถึงได้ทานยาไมเกรนตัวนั้นไป เจ้าตัวรู้หรือเปล่าว่ามันส่งผลยังไงกับตัวเองและลูกบ้าง หรือว่าน้ำเหนือทานไปโดยไม่รู้และคิดว่าเป็นยาบำรุงอย่างทุกที
แล้วถ้าหาก… น้ำเหนือทานไปโดยไม่รู้ตัว แล้วยานี้มาอยู่ในซองยาของน้ำเหนือได้อย่างไรกัน…
“คุณควอตซ์คะ สาลี่เอาชุดมาให้เปลี่ยนค่ะ ไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดสักหน่อยดีกว่าค่ะ” เสียงของสาลี่ที่ดังจากทางด้านหลังเรียกให้ควอตซ์หันกลับมามอง
เจ้าตัวพยักหน้า ก่อนจะเดินไปหยิบชุดที่สาลี่หยิบเตรียมเอาไว้ให้ก่อนจะเดินเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า และเมื่อออกมาอีกทีคนที่นอนหลับอยู่บนเตียงก็ลืมตาตื่นขึ้นมาแล้ว
ควอตซ์รีบเข้าไปกดไหล่น้ำเหนือที่กำลังขยับตัวจะลุกขึ้นทันที “น้ำเหนืออย่าเพิ่งลุก”
“พี่ควอตซ์… ผม…” เจ้าตัวก้มมองดูชุดของตัวเองก่อนจะหันมองไปรอบๆ ห้อง “ผมอยู่โรงพยาบาลเหรอครับ”
“อือ เดี๋ยวพี่เรียกน้าหมอมาก่อน น้ำเหนือนอนนิ่งๆ ก่อนนะ” ควอตซ์ว่าลูบผมคนรักเบาๆ ทีหนึ่งก่อนจะหันไปกดโทรศัพท์ภายในหาน้าหมอเพื่อบอกว่าน้ำเหนือตื่นขึ้นมาแล้ว
“ยังปวดท้อง เจ็บท้องอยู่ไหมน้ำเหนือ” ควอตซ์หันมาถาม ยื่นมือไปกุมมือของน้ำเหนือเอาไว้แน่น
“ไม่แล้วครับ แล้วทำไม… ผมต้องนอนโรงพยาบาลด้วย สาลี่บอกว่าผมต้องนอนโรงพยาบาล ผมเป็นอะไรเหรอครับ” น้ำเหนือถามออกมา ดวงตากลมโตนั้นสั่นระริกก่อนที่จะมีน้ำใสๆ เออคลอที่ดวงตา “แล้วที่ผมปวดท้องไม่ได้เกี่ยวอะไรกับลูกใช่ไหมครับ แฝดไม่ได้เป็นอะไรใช่ไหม”
“แฝดไม่ได้เป็นอะไร ไม่ต้องห่วง” มือหนาทาบทับที่แก้มนวล ปลายนิ้วเกลี่ยเอาหยาดน้ำใสออกจากดวงตาและใบหน้าของคนรัก “ไม่ต้องร้อง ไม่ต้องร้องนะ”
“ผมอยากกลับบ้าน ให้ผมกลับบ้านได้ไหม ผมไม่ได้เป็นอะไรมากไม่ใช่เหรอครับ”
ควอตซ์ได้แต่นิ่งอย่างกำลังนึกว่าจะพูดอย่างไรดีกับเรื่องราวที่เกิดขึ้น แต่ก่อนที่จะได้พูดอะไรประตูห้องพักส่วนคนไข้ก็เลื่อนเปิดออกก่อนที่หมอวิรัชจะเดินเข้ามาพร้อมกับพยาบาลอีกสองคน
“น้าหมอ สวัสดีครับ” น้ำเหนือพยายามที่จะลุกขึ้นนั่งแต่ก็ถูกควอตซ์กดไหล่เอาไว้เสียก่อน
“ไม่ต้องลุกน้ำเหนือ เดี๋ยวน้าขอตรวจก่อนแล้วเดี๋ยวเรามาคุยกันนะ” หมอวิรัชยิ้มให้ ควอตซ์เองก็ขยับถอยออกจากเตียงเพื่อให้น้าหมอและพยาบาลเข้าไปตรวจร่างกายน้ำเหนือได้ถนัด
“ชีพจรทั้งแม่ทั้งลูกปกติ ตอนนี้ไม่มีอะไรน่าห่วงแล้วล่ะนะ” หมอวิรัชพูดหลังจากตรวจเสร็จเรียบร้อย พบายาลทั้งสองคนเดินออกจากห้องไป
ในห้องจึงเหลือกันอยู่สี่คนคือหมอวิรัช น้ำเหนือ ควอตซ์และสาลี่เท่านั้น
“เอาหล่ะ น้ามีเรื่องจะถาม ช่วงนี้เราเครียดหรือปวดหัวจนต้องใช้ยาแก้ปวดไมเกรนหรือเปล่าน้ำเหนือ” หมอวิรัชทิ้งตัวลงนั่งที่เก้าอี้ข้างเตียงอีกตัว พร้อมกับหันไปถามหลานสะใภ้ของตน
น้ำเหนือทำหน้างงก่อนจะเอ่ยปฏิเสธ “ไม่นะครับ ผมไม่เคยกินยาแก้ปวดไมเกรน แก้ปวดหัวอะไรเลย”
“แล้วเรารู้ไหมว่ากินยาตัวนี้เข้าไป” คนเป็นหมอยังคงถามต่อไป แต่เมื่อเห็นน้ำเหนือส่ายหน้าและทำหน้าไม่เข้าใจก็อธิบายต่อ “เรากินยาแก้ปวดไมเกรนเข้าไป ซึ่งมันอันตรายต่อคนที่กำลังตั้งครรภ์มาก ที่เราเจ็บท้องแบบนั้นก็เพราะว่ามดลูกเกิดการบีบตัว เป็นอาการของคนที่กำลังจะคลอด หรือบางครั้งก็ส่งผลร้ายแรงกว่าทำให้เกิดการคลอดก่อนกำหนด”
คนทั้งได้แต่ตาโตด้วยความตกใจ “ผ ผม... ผมไม่รู้ ผมไม่รู้จริงๆ ผ ผมไม่ได้...”
“ใจเย็นๆ น้ำเหนือ ใจเย็นๆ นะ” ควอตซ์รีบกุมมือคนรักเอาไว้ทันที มืออีกข้างลูบผมนุ่มอย่างปลอบโยนเพราะรู้ว่าน้ำเหนือกำลังตกใจและวิตกกังวล และกำลังคิดมาก
“แต่อย่างนั้นก็แปลกนะครับน้าหมอ ถ้าน้ำเหนือไม่ได้กินเอง ไม่รู้ด้วยซ้ำว่ากินยาแก้ไมเกรนเข้าไป แล้ว... ทำไมยาตัวนี้มันถึงมาอยู่ในซองยาของน้ำเหนือได้ละครับ” ควอตซ์ขมวดคิ้วมุ่นอย่างใช้ความคิด “หมายความว่า...”
“มีคนเปลี่ยนยาบำรุงของน้ำเหนือ” ทั้งควอตซ์และหมอวิรัชต่างพูดออกมาพร้อมกัน และคำสันนิษฐานนั้นก็ยิ่งทำให้คนฟังอย่างน้ำเหนือและสาลี่ตกใจมากขึ้นไปอีก
“สาลี่ ยาในซองยาบำรุงครรภ์ของน้ำเหนือน่ะ เอามาจากไหน” หมอวิรัชหันไปถามสาลี่
“สาลี่เอาออกมาจากขวดยาบำรุงค่ะคุณหมอ ส สาลี่สาบานได้เลย สาลี่ไม่รู้จริงๆ นะคะ” สาลี่ยกมือไหว้เสมออก พร้อมกับร้องเสียงสั่นไปหมด “ส สาลี่ไม่ได้ทำนะคะ ม ไม่ได้ทำจริงๆ นะคะ”
“ฉันไม่ได้ว่า ไม่ต้องร้องหรอก อีกอย่างฉันเชื่อว่าเธอไม่ได้ทำสาลี่” หมอวิรัชว่า รวมไปถึงควอตซ์เองก็พยักหน้ารับในความคิดของน้าชายของตน
พวกเขาค่อนข้างมั่นใจว่าสาลี่ไม่ใช่คนสลับหรือเปลี่ยน ไม่มีความจำเป็นอะไรที่สาลี่จะต้องทำอย่างนั้น สาลี่อยู่กับบ้านบริสตันมาตั้งแต่เด็กเพราะเป็นหลานของป้ายุพินที่เป็นคนสนิทของคุณหญิงมรกต รวมไปถึงเป็นที่เอ็นดูของคุณพ่อคุณแม่ของคุณหญิงมรกตที่คอยช่วยเหลือและเลี้ยงดูมาตั้งแต่สมัยป้ายุพินยังเป็นเด็กหญิง ความสนิทสนมที่อยู่ด้วยกันมานาน หมอวิรัชจึงค่อนข้างมั่นใจเลยทีเดียวว่าสาลี่ไม่ใช่คนแบบนั้น คนที่จะทำร้ายครอบครัวผู้มีพระคุณได้
แต่ถ้าหาก... คนที่เปลี่ยนยายืมมือของสาลี่ในการทำร้ายน้ำเหนือ ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง...“เอาเป็นว่า... เรื่องนี้ค่อยว่ากันอีกทีแล้วกันนะ แต่น้าอยากจะคุยเรื่องต่อจากนี้ของเรามากกว่าน้ำเหนือ” หมอวิรัชเลือกที่จะผลักเรื่องเครียดนี้ให้ออกไปจากความคิดของทุกคนก่อน “หลังจากนี้ไปจนกว่าจะคลอดน้าอยากให้เรานอนที่โรงพยาบาล”
“ทำไมละครับ ผมไม่ได้เป็นอะไรมากแล้วไม่ใช่เหรอครับ”
“ก็ใช่ แต่น้าไม่ไว้ใจ อีกอย่าง... การที่เราเคลื่อนไหวร่างกายมากๆ มันอาจจะทำให้มดลูกเกิดการบีบตัวจนเจ็บท้องและคลอดก่อนกำหนดได้ ถ้ากรณีปกติน้าคงไม่เครียดเท่าไหร่ แต่ไม่ใช่ในกรณีของเรานะน้ำเหนือ”
“รู้ใช่ไหมว่าคุณแม่ที่กำลังจะคลอดลูกมีอาการอย่างไร” ไม่ได้ถามแค่น้ำเหนือแต่หมอวิรัชถามไปถึงว่าที่คุณพ่อที่นั่งอยู่ด้วยกันด้วย
“ก็... รู้ครับ จากที่ผมอ่านมาจะมีอาการเจ็บท้อง ปากมดลูกเปิดครับ” น้ำเหนือเป็นคนตอบคำถามนั้นเอง
หมอวิรัชพยักหน้ารับ “ใช่ แล้วเรารู้จักน้ำคร่ำใช่ไหม เป็นสัญญาณหนึ่งของคุณแม่ที่กำลังจะคลอด ซึ่งปกติถ้าเกิดอาการน้ำคร่ำแตก มันจะไหลออกจากทางช่องคลอด แล้วหลังจากนั้นจะเกิดอาการเจ็บท้อง แต่ก็ขึ้นอยู่กับแต่ละคนไม่เหมือนกัน บางคนน้ำคร่ำแตกก่อนคลอดจริงหลายชั่วโมง บางคนก็ไม่เป็นแบบนั้น แต่สำหรับเราน้ำเหนือ... เราไม่มีช่องคลอดการคลอดจะต้องใช้การผ่าตัด แล้วถ้าหากเกิดอาการแบบนั้นเราจะไม่รู้ตัว และแฝดอาจจะสำลักน้ำคร่ำจนเกิดอันตรายกับแฝดได้”
“อยู่โรงพยาบาล ลดการเคลื่อนไหวที่อาจจะทำให้มดลูกเกิดการบีบตัว อีกทั้งที่นี่ก็ยังมีเครื่องมือในการตรวจที่พร้อมกว่า สำหรับเราทุกอย่างต้องระวังและพร้อมเสมอ”
“แต่ว่า…”
“อยู่ที่นี่แหละน้ำเหนือ” ควอตซ์พูดขึ้น ยกมือบีบมือของน้ำเหนือเอาไว้แน่น สายตาที่จริงจังและเต็มไปด้วยความเป็นห่วงทำให้น้ำเหนือเงียบเสียงลงและพยักหน้ายอมรับอย่างว่าง่าย
“พยาบาลจะแวะเข้ามาตรวจบ่อยๆ นะ อดทนหน่อยนะน้ำเหนือ” หมอวิรัชพูดยิ้มๆ ก่อนจะขอตัวกลับไปทำงานต่อ
“พี่ควอตซ์…” น้ำเหนือเอ่ยเรียกคนที่นั่งอยู่ข้างเตียง “ผมขอโทษ…”
“ขอโทษพี่เรื่องอะไรกัน หือ” มือหนาลูบเบาๆ ที่กลุ่มผมนุ่ม
“เพราะผมไม่ระวัง… ลูกเลย…” ดวงตากลมโตหลุบลง
ถ้าหากเขาใส่ใจในยาที่กิน ถ้าหากเขาสังเกตยาที่กิน ลูกของเขาก็อาจจะไม่ต้องมาเสี่ยงอันตรายแบบนี้ ทุกอย่างมันเป็นเพราะเขา…
“ดื้อ ไม่คิดมากนะ ไม่ใช่ความผิดของเราเลยสักนิด อีกอย่างลูกก็ปลอดภัยดี พวกเขาเข้มแข็งมากนะ เข้มแข็งเพื่อมัมมี้ เพราะฉะนั้นมัมมี้ก็ต้องเข้มแข็งเพื่อลูก เข้าใจไหม” ควอตซ์พูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง
“สาลี่ขอโทษค่ะ สาลี่ไม่ดีเอง เป็นคนจัดยาให้คุณหนูใหญ่ทุกวัน… แต่ อึก… แต่สาลี่ไม่เคยสังเกตุเลย จ จนทำให้ค คุณหนูใหญ่กับคุณหนูทั้งสองเป็น อ อันตราย ส สาลี่ขอโทษค่ะ” สาลี่ที่นั่งเงียบอยู่นานร้องออกมา ยกมือขึ้นพนมไหว้ขอโทษทั้งน้ำเหนือและควอตซ์
“ไม่เป็นอะไร ถ้าเธอไม่ได้ตั้งใจฉันก็จะไม่ถือโทษโกรธเคืองอะไร” ควอตซ์ว่า
“สาลี่ไม่ทราบ อึก… จริงๆ ค่ะ สาลี่ขอโทษค่ะ”
“สาลี่ไม่ต้องโทษตัวเองหรอก ถ้าสาลี่ผิด ผมก็ผิดเหมือนกัน” เป็นน้ำเหนือที่เอ่ยขึ้นมาบ้าง
“ไม่ต้องขอโทษกันไปมาหรอก ไม่มีใครอยากให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นหรอกนะ” ควอตซ์มองสาลี่กับน้ำเหนือสลับกัน “แต่ถึงอย่างนั้นพี่ก็จะหาคนทำมารับความผิดให้ได้ น้ำเหนือ… มีใครมายุ่งเกี่ยวกับกระเป๋ายา ซองยาของเราบ้างหรือเปล่านอกเหนือไปจากคนในบ้านน่ะ”
คิ้วบางขมวดเข้าหากันอย่างใช้ความคิดกับคำถามของควอตซ์ ปกติน้ำเหนือไม่ค่อยได้ออกไปไหนสักเท่าไหร่ เวลาออกไปข้างนอกก็มักจะออกไปกับควอตซ์ตลอด แล้วอีกฝ่ายก็ไม่เคยปล่อยให้เขาอยู่คนเดียวเลย น้ำเหนือจึงคิดไม่ออกว่าใครจะเข้ามาจับกระเป๋ายาของเขาได้…
“อ๊ะ!!” คนที่ร้องออกมาเป็นสาลี่
“เป็นอะไรสาลี่ หรือว่าเธอเห็นหรือยังไงว่าใครมายุ่งกับยาของน้ำเหนือบ้าง” ควอตซ์หันไปมองสาลี่ก่อนจะหันกลับมามองน้ำเหนือเมื่อเห็นสาลี่มีท่าทีอึกอัก และลังเล
“ว่ายังไงสาลี่ บอกฉันมา” ควอตซ์ละสายตาจากคนดื้อที่แอบส่งสายตาบอกสาลี่ไม่ให้พูดออกไป
สาลี่อึกอักก่อนจะก้มหน้าหลบสายตาคุณหนูใหญ่แล้วพูด “ค คุณแอนนี่ค่ะ ม เมื่อวันนั้นที่กลับจากหัวหิน ค คุณหนูใหญ่บังเอิญเดินชนกับคุณแอนนี่ที่ริมทะเล ล แล้วคุณแอนนี่ก็เป็นคนหยิบซองยาที่หล่นพื้นขึ้นมาให้คุณหนูใหญ่ค่ะ”
“ทำไมถึงไม่บอกพี่น้ำเหนือ” ควอตซ์หันกลับไปถามคนรักทันที
เรื่องราวครั้งที่เคยเกิดขึ้นวิ่งเข้ามาในความคิดของควอตซ์ทันที ไม่ว่าจะเป็นแอนนี่ที่พยายามสร้างข่าวระหว่างตัวเองกับเขา หรือแม้จะเป็นคนที่เคยแกล้งชนน้ำเหนือในวันที่ถ่ายแบบ แต่เพราะเรื่องที่เกิดขึ้นมันไม่ได้ร้ายแรงอะไร อีกทั้งพวกเขากับแอนนี่ก็แทบจะไม่ได้เจอกันเลย เขาจึงคิดว่าคงไม่มีอะไรอีกแล้ว
แต่ใครจะคิด… ว่าการที่เขาปล่อยปละละเลยจะทำให้เขาเกือบต้องสูญเสียลูกทั้งสองคนของเขาไป
มือของคนที่นอนอยู่บนเตียงเอื้อมมาจับมือของควอตซ์เอาไว้แล้วบีบอย่างเรียกสติ เมื่อเห็นสีหน้าที่น่ากลัวของควอตซ์ “พี่ควอตซ์ครับ”
คนทำหน้าเครียดหลับตาลงก่อนจะเปลี่ยนสีหน้าใหม่เพื่อไม่ให้น้ำเหนือรู้สึกกังวล เขายกมือขึ้นลูบผมน้ำเหนือเล่น อีกข้างก็เปลี่ยนเป็นจับมือของน้ำเหนือที่เอื้อมมาจับเขาแล้วประสานมือเข้าด้วยกัน
“เหนื่อยไหม นอนพักต่อก่อนก็ได้นะ เดี๋ยวพี่จะนั่งอยู่ตรงนี้นี่แหละ”
“พี่ควอตซ์ไม่ไปทำงานเหรอครับ” ถามออกมาเพราะเห็นว่าตอนนี้สายมากแล้ว
“ไม่ไปหรอก เมียกับลูกพี่นอนอยู่โรงพยาบาลแบบนี้ แล้วพี่จะมีใจไปทำงานได้ยังไง”
อีกคนหน้าซึมลงไปทันที “ขอโทษนะครับ”
ความอุ่นสัมผัสแผ่วที่หน้าผากมน ก่อนที่ควอตซ์จะผละริมฝีปากออก “ไม่ต้องขอโทษหรอก นอนพักเถอะ เมื่อคืนเราทั้งเหนื่อยทั้งทรมานมาเกือบทั้งคืนแล้ว นอนพักผ่อนซะ”
น้ำเหนือพยักหน้ารับก่อนจะหลับตาลง แต่เพียงไม่นานก็ลืมตาขึ้นอีกรอบ ใบหน้าที่เคยซีดเซียวกลับมีสีระเรื่อขึ้น หลังจากพูดประโยคหนึ่งจบ เจ้าตัวก็หลับตาลงแล้วทำเป็นแกล้งหลับทันที
ให้คนฟังที่ไม่ทันตั้งตัวนิ่งอึ้ง ก่อนจะยิ้มออกมา ยื่นมือไปบีบแก้มคนแกล้งหลับอย่างมันเขี้ยว แล้วเปลี่ยนเป็นนั่งมองน้ำเหนืออยู่อย่างนั้น
“พี่ควอตซ์… ผมรักพี่นะครับ”************************************************
ครบแล้ว ครบ 100% แล้วค่ะ หมดดราม่าแล้วอะ... คือเรียกมันว่าดราม่าไม่ได้ด้วยซ้ำเนอะเพราะมันไม่มีอะไรน่ากลัวเลย แถมยังหวานได้อีกด้วยอะ อรั๊ยยย น้องบอกรักพี่แบบชัดถ้อยชัดคำนี่เป็นครั้งแรกเลยน้าาาาาา อิอิ เขินนนนนนนนน น้องกับแฝดปลอดภัยหายห่วง เหลือก็แต่ตามหาว่าใครเป็นคนทำก็แค่นั้นเอง ไม่มีอะไรให้เสียน้ำตาเลยอะ ฟางว่ามันน่าลุ้นมากกว่านะ เนอะๆๆ
ลองเปลี่ยนแนวจากดราม่าน้ำตาตก มีชู้ มีกิ๊ก เข้าใจผิดกันบ้างดีกว่าเนอะ ตอนนี้นิยายรักเรื่องนี้กำลังจะกลายเป็นนิยายสืบสวนสอบสวนไปแล้วจ้า ฮ่าๆๆๆ มาสืบหาคนร้ายกันค่ะว่าใครเป็นคนทำ!! #ความจริงมีเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น
อ๋อๆๆๆ ช่วงนี้ฟางคงมาช้านะคะ เพราะว่ามีสอบค่า วันที่ 18 ธันวา สอบรับราชการของศาลยุติธรรม วันที่ 24 ธันวา สอบใบประกอบวิชาชีพค่า อ่านหนังสือตาแฉะกันเลยทีเดียว อาจจะมาช้าหน่อยนะคะ เข้าใจกันนะ
ปล. มีคำผิด บอกได้ค่า
อาจจะมาช้าหน่อยแต่ก็จะไม่ทิ้งไปไหนแน่นอนค่ะ หวังว่าจะเข้าใจกันนะคะ เป็นกำลังใจให้ฟางด้วยค่ะ ^^
ถ้าชอบถูกใจก็คอมเมนต์กันเนอะ ขอเลยค่าขอคอมเมนต์เลย ขอกันแบบนี้นี่แหละ แฮ่...
สำหรับเฟสบุ๊คค่ะ https://www.facebook.com/fgc32yaoi
สำหรับทวิตเตอร์ค่ะ https://twitter.com/Fangiily_GC
เข้าไปพูดคุย สอบถาม ทวงหานิยายกันได้เลยนะคะ ยินดีตอบทุกคน ทุกข้อสงสัย(ที่ตอบได้จ้า)
ฝากอุ้มรักด้วยนะคะ อย่าลืม กดเมนต์ กดโหวด คนละนิดคนละหน่อยเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ จุ๊บๆ ขอบคุณค่ะ
ขอบคุณทุกคะแนนบวกเป็ด คะแนนชื่นชมในตัวฟางนะคะ ขอบคุณมากๆ เลยค่ะ
หัวข้อ: ❤… อุ้มรัก ...❤ #Mpreg } ll อุ้มรัก'S 01 [100%] l P.160 [12-11-62] (อ่าน 1191087 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก