“ทำไมทำหน้าตกใจขนาดนั้น”
ติดแฮชแท็ก #พี่ควอตซ์น้องเหนือ ในทวิตเตอร์✽ ✽ ✽ ต่อจากคราวที่แล้วค่ะ ✽ ✽ ✽
“…!!!!”
“ไง... เฌอรีน”“ทำไมทำหน้าตกใจขนาดนั้น เห็นหน้าไอแล้วตกใจมากเลยเหรอ” ควอตซ์ถาม ก่อนจะก้าวขาเข้าไปในห้อง แบบที่อีกฝ่ายก็ก้าวถอยหลังไปเรื่อยๆ
หญิงสาวปรับสีหน้าของตัวเองให้กลับมาเป็นปกติ ก่อนจะหัวเราะออกมา “ก็ต้องตกใจสิ อยู่ๆ ยูก็โผล่มาแบบไม่บอกไอสักคำ จะไม่ให้ไอตกใจได้ยังไง”
ควอตซ์ไม่ได้ตอบอะไรแต่เดินไปทิ้งตัวลงนั่งที่โซฟาในส่วนห้องนั่งเล่นแทน เฌอรีนเห็นแบบนั้นก็ตามไปนั่งที่โซฟาเดี่ยวข้างๆ กัน “ว่าแต่ยูมาหาไอมีอะไรหรือเปล่า”
“นิดหน่อย...” ควอตซ์ว่า เงยหน้ามองเพื่อนสนิทของตน “ไอเครียดๆ เรื่องน้ำเหนือ”
“ไอได้ข่าวว่าน้ำเหนือเข้าโรงพยาบาล เป็นอะไรมากหรือเปล่า” เฌอรีนถามออกมาด้วยความเป็นห่วง
“ยูรู้ได้ยังไงว่าน้ำเหนือเข้าโรงพยาบาล ไอแทบไม่ได้บอกใครเลยสักคนเดียว” คำถามนั้นทำให้เฌอรีนชะงักไป แต่ควอตซ์ก็ไม่ได้สนใจอะไรนักเพราะเขาเอ่ยต่อ “มีคนวางยาน้ำเหนือ จนไอเกือบจะเสียลูกไปถึงสองคน”
ใบหน้าของเฌอรีนตกใจอย่างเห็นได้ชัดกับคำพูดของควอตซ์ “ยูว่ายังไงนะ!! ใครทำแบบนั้นกัน”
“ใช่... ไอก็อยากรู้ว่าใครมันทำแบบนั้นกันแน่ แต่สาลี่บอกไอว่า... แอนนี่เป็นคนหนึ่งที่ได้จับซองยาของน้ำเหนือ” ชายหนุ่มพูด เขาเอนศีรษะพิงกับโซฟา ยกมือทั้งสองข้างพาดไปกับพนักพิง
“หรือว่า... ยูคิดว่าแอนนี่เป็นคนทำอย่างนั้นเหรอ แต่แอนนี่ก็ไม่ชอบน้ำเหนือใช่ไหม... เธออาจจะเป็นคนทำก็ได้” เฌอรีนแสดงความคิดเห็นออกมา
ใบหน้าคมคายของควอตซ์แย้มเป็นรอยยิ้ม ก่อนที่เขาจะส่งเสียงหัวเราะในลำคอก่อนจะหันมามองเฌอรีนด้วยสายตาที่เฌอรีนเองก็บอกไม่ถูกว่าเป็นอย่างไร แต่มันน่ากลัวมากทีเดียว
“ยูนี่เก่งจริงๆ นะเฌอรีน แสดงละครเก่งมากจริงๆ ไอละนับถือยูเลย”
หญิงสาวทำหน้าไม่เข้าใจเมื่อได้ยินอีกฝ่ายพูดเช่นนั้น “ยู... หมายถึงเรื่องอะไรกัน”
ควอตซ์ผุดลุกขึ้นยืนก่อนจะยกเท้าถีบลิ้นชักไม้แบบสองชั้นที่วางอยู่ข้างโซฟาจนมันล้มลง แจกันดอกไม้ที่วางอยู่ข้างบนหล่นลงแตกกระจาย น้ำนองไปทั่วพรหมผืนหนา “อย่ามาทำเป็นไม่รู้เรื่องเฌอรีน!! ไอรู้หมดแล้วว่ายูทำอะไรกับน้ำเหนือ เลิกเสแสร้งสักทีไออยากจะอ้วก!!!”
เฌอรีนกรีดร้องออกมาอย่างตกใจเมื่อเห็นควอตซ์ผุดลุกขึ้นถีบลิ้นชักจนมันล้มลง สีหน้าเธอตื่นตะลึงอย่างเห็นได้ชัด “ย... ยูพูดเรื่องอะไร ไอไม่รู้เรื่องจริงๆ อ ไอไม่ได้ทำ ค คนทำน่าจะเป็นแอนนี่ อ ไอเห็น... ไอเห็นนะว่าแอนนี่เอาซองยาอะไรไม่รู้ให้น้ำเหนือ”
“เลิกโกหกสักที!!!” ควอตซ์ตะโกนออกมาเสียงดังลั่น “คิดว่าไอโง่เหรอวะ ก่อนมาที่นี่... ไอไปหาแอนนี่มาแล้ว และไอก็รู้ความจริงหมดแล้วทุกอย่าง”
เนื้อตัวของควอตซ์สั่นเทาด้วยความกรุ่นโกรธ สายตาที่เขามองไปที่ผู้หญิงตรงหน้าเต็มไปด้วยความเกลียดชังอย่างไม่สามารถปิดได้ มือทั้งสองข้างคว้าเข้าที่ไหล่ของเฌอรีน “ยูทำแบบนี้ทำไม! ยูเป็นเพื่อนของไอไม่ใช่หรือไง ยูทำร้ายคนที่ไอรักทำไม!! ยูคิดจะฆ่าคนรักกับลูกของไอ ยูทำทำไม!!”
เฌอรีนถูกจับเขย่าตัวก่อนที่จะทรุดลงนั่งบนโซฟาเมื่อควอตซ์ปล่อยมือออกจากไหล่ สีหน้าที่เต็มไปด้วยความตกใจและงุนงงเมื่อครู่เปลี่ยนไปจากเดิม
“แต่มันไม่ตาย! ทั้งแม่ทั้งลูก นั่นแหละที่ไอเสียใจที่สุด!!”ควอตซ์ชะงักไปทันทีที่ได้ยินคำพูดที่หลุดออกมาจากปากของคนที่ได้ชื่อว่าเป็นเพื่อนสนิท ในตอนแรก... เขาไม่เชื่อเสียด้วยซ้ำ ไม่เชื่อ และไม่คิดอยากจะเชื่อเลยสักนิด ไม่ว่าจะเป็นคำพูดของสาลี่ หรือของแอนนี่ เขาถึงได้มาที่นี่... เพื่อพิสูจน์ว่าเพื่อนของเขา ไม่ใช่คนร้าย
ย้อนกลับไปเมื่อตอนก่อนที่ควอตซ์จะออกจากโรงพยาบาล... หลังจากที่เขาได้ยินสาลี่พูดว่าแอนนี่เป็นคนหนึ่งที่ได้แตะต้องซองยาของน้ำเหนือ วินาทีนั้นเขาแทบจะพุ่งไปหาแอนนี่เพื่อเอาเรื่องและถามทุกอย่างให้ชัดเจน แต่ก็พยายามทำเป็นนิ่งเงียบเอาไว้ตามคำขอของคนรัก เขานั่งเฝ้าน้ำเหนือด้วยความกระวนกระวายใจ จนกระทั่งน้ำเหนือหลับไปเขาก็แทบจะพุ่งออกจากห้องพักของน้ำเหนือ
“คุณควอซ์ เดี๋ยวก่อนค่ะ!” สาลี่เองก็รีบวิ่งตามออกมา
“มีอะไรสาลี่”
“ส สาลี่... นึกอะไรได้ค่ะ” สาลี่ละล่ำละลักพูด “ต แต่สาลี่ไม่ได้มีเจตนาจะกล่าวหานะคะคุณควอตซ์ ส สาลี่แค่... สาลี่...”
“พูดออกมาสาลี่!” ควอตซ์หันไปดุจนสาลี่สะดุ้ง
“น นอกจากค คุณแอนนี่แล้วก็ยังมีอีกนะคะคนที่จับซองยาข ของคุณหนูใหญ่” สาลี่พูดออกมา เธอก้มหน้าลงอย่างไม่กล้ามองหน้าเจ้านายของตนเอง
“อย่างนั้นใคร”
“ค... คุณเฌอรีนค่ะ...” เงยหน้าขึ้นมองเจ้านายของตน ก่อนจะรีบก้มหน้าลงเมื่อเห็นสีหน้าของควอตซ์ที่ดูน่ากลัว ก่อนจะรีบพูดออกมาเสียรัวเร็ว “ว วันนั้น... ที่คุณควอตซ์พาคุณหนูใหญ่ออกไปข้างนอก ท ที่คุณเฌอรีนมาที่บ้าน ค คุณเฌอรีนเอายำบำรุงครรภ์ ม มาให้ค่ะ แต่มันเป็นยาคนละตัวกับที่คุณหนูใหญ่ได้จากคุณหมอวิรัช”
“ต แต่สาลี่อ่านฉลากที่ขวดแล้วนะคะ ม มันเป็นยาบำรุงที่เหมาะสำหรับ ค คนท้อง แล้วก็สามารถทานคู่ไปกับยาที่คุณหมอจัดให้ได้เหมือนเป็นอาหารเสริม... ล แล้วคุณเฌอรีนก็บอกว่าทานได้แน่นอนค่ะ ตอนนั้นก็หยิบขวดยาของคุณหนูใหญ่ที่สาลี่เอามาเตรียมไปดูด้วย พ พอคุณเฌอรีนเธอว่าอย่างนั้นส สาลี่ก็เลย ก็เลยเอายานั้นมาให้คุณหนูใหญ่ทาน ส สาลี่ขอโทษค่ะ สาลี่ไม่ได้จะกล่าวหา ส สาลี่แค่นึกขึ้นได้...”
สาลี่พูดออกมาจนหมดก่อนจะหายใจหอบเพราะพูดเร็วจนเกินไป เธอเหลือบมองใบหน้าของเจ้านายแล้วก็ก้มหน้าลงเตรียมรับคำต่อว่าต่อขานจากควอตซ์ แต่ทว่าทุกอย่างก็ไม่ได้เป็นอย่างที่เธอคิดเพราะนอกจากควอตซ์จะไม่ต่อว่าเธอสักคำแล้ว อีกฝ่ายยังหันหลังและผลุนผลันออกไปทันที
และหลังจากนั้นไม่ว่าจะเป็นตอนที่คุยกับคุณหญิงมรกตที่หน้าลิฟต์ หรือตอนนั่งรถกลับบ้านในหัวของควอตซ์ก็มีแต่คำพูดของสาลี่วนไปวนมาไม่หยุด จนเขาต้องขึ้นไปดูขวดยาบำรุงที่ว่านั่นบนห้องนอน ในตอนนั้นเขาแทบจะปาทุกอย่างทิ้ง แต่เพราะลึกๆ ยังคิดว่าสาลี่อาจจะเข้าใจผิดไปเอง ควอตซ์จึงตัดสินใจขอเบอร์โทรศัพท์แอนนี่มาจากลิน และโทรไปนัดหญิงสาว
หลังจากที่โทรนัดกับแอนนี่เรียบร้อยแล้วควอตซ์ก็รีบขับรถไปทันที สถานที่นัดของพวกเขาคือร้านอาหารแห่งหนึ่งที่มีการแบ่งห้องเป็นสัดส่วนเพื่อความเป็นส่วนตัว ควอตซ์เปิดประตูห้องอาหารที่เขานัดแอนนี่เอาไว้เข้าไปด้านใน หญิงสาวมานั่งรอเขาอยู่ก่อนแล้ว บนโต๊ะไม่ได้มีอาหารอะไรวางอยู่นอกจากน้ำเปล่าหนึ่งแก้ว
“คุณรู้อะไรบ้างคุณแอนนี่” ทันทีที่เขาเดินเข้ามา ควอตซ์ก็ส่งคำถามไปให้แอนนี่ทันที
“คุณหมายถึงเรื่องอะไรคะ” แอนนี่ถามกลับ
ควอตซ์พยายามที่จะตีสีหน้าให้นิ่งที่สุด เขาพรูลมหายใจออกมาก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งฝั่งตรงข้ามกับเธอ “เรื่องของน้ำเหนือ คุณรู้อะไรบ้างบอกผมมาให้หมด บอกผมมาว่าคุณเอายาแก้ไมเกรนให้น้ำเหนือหรือเปล่า ยอมรับกับผมมาถ้าหากคุณเป็นคนทำร้ายน้ำเหนือ”
คำพูดนั้นทำให้แอนนี่เปลี่ยนสีหน้าทันที “แอนนี่จะทำเรื่องบ้าๆ แบบนั้นทำไมกันคะ”
“คุณชอบผม คุณพยายามที่จะสร้างข่าวกับผมตลอด แต่ผมไม่ได้ชอบคุณ คุณเลยคิดจะไปเล่นงานน้ำเหนือใช่ไหม” ควอตซ์พูด “คุณรู้ว่าน้ำเหนือท้อง คุณเลยตั้งใจจะฆ่าลูกของผมใช่ไหม!”
แล้วเหมือนคำพูดของควอตซ์จะทำให้แอนนี่เริ่มรู้สึกไม่ชอบใจ และโมโหเพราะเธอร้องออกมาเสียงดังอย่างไม่พอใจ “คุณคิดบ้าอะไรของคุณกัน! ต่อให้แอนนี่ร้ายยังไงแอนนี่ก็ยังไม่เลวพอจะฆ่าคนหรอกนะคะ!!! ยิ่งกับเด็กที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรด้วยแล้ว”
“ถ้าคุณควอตซ์มีเรื่องแค่นี้ แอนนี่ขอตัว!!” เธอคว้าเอากระเป๋าสะพายมาถือแล้วเตรียมจะออกจากห้อง
“ผมขอโทษ... คุณนั่งลงก่อน ผมยังมีเรื่องอยากจะคุยกับคุณ” ควอตซ์ห้าม “ผมขอร้องคุณแอนนี่”
เมื่อได้ยินอย่างนั้นแอนนี่ก็เลยยอมนั่งลงตามเดิม “มีอะไรจะถามแอนนี่คะ”
“คุณรู้เรื่องน้ำเหนือท้องได้ยังไง แล้วคุณรู้ใช่ไหมว่าใครเป็นคนคิดที่จะทำร้ายน้ำเหนือ” ควอตซ์ถามออกมา “ถ้าคุณรู้ผมอยากให้คุณบอกผมมาให้หมด”
“ผมสัญญาว่าผมจะไม่เอาเรื่องอะไรคุณ” ควอตซ์เอ่ยย้ำอีกครั้งเมื่อเห็นว่าแอนนี่ยังนิ่งเงียบเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ในใจและกำลังลังเลว่าควรจะพูดดีหรือเปล่า
แอนนี่นิ่งเงียบไปสักพัก ควอตซ์เองก็ไม่ได้เร่งรัดจะเอาคำตอบอะไร ท่ามกลางความเงียบที่แสนจะทรมานของควอตซ์... ในที่สุดก็สิ้นสุดลงเมื่อแอนนี่เริ่มต้นพูดออกมา
“แอนนี่รู้เพราะมีคนบอก เขารู้ว่าแอนนี่ชอบคุณแล้วก็ไม่ชอบน้ำเหนือ เขาเลยเรียกแอนนี่ไปคุยเพื่อหาทางช่วยกันกันน้ำเหนือออกจากคุณ หรือทำยังไงก็ได้ให้คุณกับน้ำเหนือผิดใจกันไป ตอนแรกแอนนี่ก็คิดว่าคงจะแค่แกล้งอะไรนิดๆ หน่อยๆ”
ควอตซ์เงียบและนั่งฟังในสิ่งที่แอนนี่เล่า “แต่อยู่ๆ วันที่ไปถ่ายโฆษณากันเขาก็เรียกแอนนี่ไปอีกรอบพร้อมกับยื่นซองยาอะไรไม่รู้มาให้ และบอกให้แอนนี่เอาไปให้น้ำเหนือ ก่อนที่เขาจะเล่าออกมาให้ฟังทุกอย่างว่าน้ำเหนือท้อง และยาในซองนั้นก็จะทำให้เด็กในท้องของน้ำเหนือหายไป...”
เมื่อได้ฟังถึงตรงนี้มือของควอตซ์ก็กำหมัดแน่นทันที ความโกรธที่ตอนแรกคิดว่าพอจะลดลงไปบ้างแล้ว... มันยิ่งปะทุมากขึ้น มากขึ้นเรื่อยๆ
“ถึงแอนนี่จะชอบคุณ จะคอยหาเรื่องน้ำเหนือแต่แอนนี่ก็ไม่เคยมีความคิดจะฆ่าใคร พอรู้แบบนั้นแอนนี่ก็เลยปฏิเสธไม่ขอร่วมมือกับเขาอีก แต่แอนนี่ก็ไม่อยากจะสร้างปัญหาให้ตัวเองก็เลยได้แต่เงียบๆ ไม่พูดอะไร ได้แต่เตือนน้ำเหนือให้ระวังตัวไปก็แค่นั้น”
“เขาคนนั้น...คือ...” ควอตซ์ถาม ใจของเขาเต้นหนักและรุนแรงมากขึ้นทุกที...
“เขาคนนนั้นก็คือ...”
“เฌอรีน...”ควอตซ์เรียกชื่ออีกคนอย่างไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ได้ยินจากปากของเพื่อนสนิท “ยู...”
เฌอรีนลุกขึ้นยืน ทั้งสีหน้าและท่าทางแตกต่างจากก่อนหน้านี้ลิบลับอย่างกับเป็นคนละคน ริมฝีปากที่เคลือบด้วยลิปสติกสีแดงสดแย้มเป็นรอยยิ้ม “ไอเสียใจมาก... ที่น้ำเหนือและเด็กในท้องนั้นไม่ตายๆ ไปซะ!”
“ยูทำแบบนี้ทำไมเฌอรีน ยูทำแบบนี้ทำไม!!!”
“ยูไม่เคยรู้เลยควอตซ์ ทั้งๆ ที่ยูกับไอสนิทกันมากแท้ๆ ทั้งๆ ที่เราสนิทกันที่สุด แต่ยูไม่เคยรู้เลยควอตซ์” ใบหน้าสวยดูเศร้าหมองตอนที่พูด แต่เพียงไม่นานก็เปลี่ยนเป็นเกรี้ยวกราด
“ยูไม่เคยรู้เลยว่าไอรักยูมาตลอด!!”“ต... แต่ยู...” ควอตซ์อึ้งไปทันทีที่ได้ยิน เพราะเขาไม่เคยคิดเลยว่าเฌอรีนจะรู้สึกกับเขาแบบนี้
“แต่ไอชอบผู้หญิง และไอก็มีคนรักเป็นผู้หญิง...” เฌอรีนพูดก่อนจะเดินเข้ามาหาควอตซ์ที่ยืนนิ่งเพราะยังตามเรื่องราวไม่ทัน มือทั้งสองข้างของเฌอรีนยกขึ้นคล้องคอของควอตซ์เอาไว้ “แต่ไอรักยู... ยูเป็นผู้ชายเพียงคนเดียวที่ไอรัก รักมาโดยตลอด”
ควอตซ์จับมือของเฌอรีนออกจากลำคอของตัวเองและก้าวถอยหลัง “ไอคิดกับยูแค่เพื่อน”
“นั่นไม่สำคัญ... เพราะถ้าไม่มีใครอยู่ข้างๆ ยู ไอก็พอใจแล้ว” เฌอรีนยิ้ม “ไอเกลียดทุกคนที่อยู่ข้างๆ ยู โดยเฉพาะเด็กน้ำเหนือนั่น ไอเกลียดที่สุด เกลียดจนอยากจะฆ่าให้ตาย!”
“เฌอรีน!!!”
“ตั้งแต่ครั้งแรกที่ไอเห็นมัน ไอก็เกลียดแล้ว ยิ่งไอรู้ว่ามันประหลาดไอก็ยิ่งเกลียด เพราะถ้ามันไม่มีลูกในท้อง ยูก็คงไม่ต้องยุ่งเกี่ยวกับมัน ไอก็เลยคิดจะฆ่ามันให้ตายทั้งเด็กนั่นแล้วก็ลูกของมันยังไงหล่ะ”
“ครั้งแรกที่ไอเห็นมันที่สนามบิน... ไอต้องพยายามอย่างมากที่จะไม่แสดงความเกลียดออกไป พยายามทำตัวเป็นเพื่อนที่ดีของยู...”
สาวสวยที่ก้มหน้าก้มตาดูโทรศัพท์อยู่ระหว่างที่กำลังรอคนที่ได้ชื่อว่าเป็นเพื่อนสนิทมารับที่สนามบินในประเทศไทย และทันทีที่เห็นคนที่เธอกำลังรออยู่ก็ยิ้มออกมาทันทีด้วยความดีใจ ตลอดเวลาที่เพื่อนของเธอเดินเข้ามาใกล้ เธอไม่ละสายตาไปจากคนคนนี้ได้เลยสักนิดเดียว...
เพราะเพื่อนคนนี้คือคนที่เธอรัก“อะไรกัน ทำหน้าอย่างกับรังเกียจไอ” เธอพูดพร้อมกับทำหน้ายู่เหมือนคนแกล้งงอน แต่ลึกๆ ในใจของเธอกำลังรู้สึกไม่พอใจอยู่จริงๆ และก็ต้องตกใจเมื่อคนที่เธอแอบรักแนะนำใครอีกคนที่พามาด้วยว่าเป็นคนรัก
เธอต้องแสร้งทำเป็นตกใจและเอ่ยแซวที่อีกฝ่ายไม่ยอมบอกกันมาก่อน ทั้งๆ ที่ความรู้สึกในใจของเธอนั้นกำลังเดือดด้วยความกรุ่นโกรธและไม่พอใจ
แต่ถึงอย่างนั้น... เธอก็ต้องทำเป็นยินดี และทำตัวเป็นมิตรกับคนคนนั้น คนที่เธอนึกเกลียดทันทีที่ได้ยินสถานะจากปากของควอตซ์ เธอต้องยอมนั่งเบาะหลังทั้งๆ ที่ตลอดเวลาที่อยู่ต่างประเทศ ตำแหน่งข้างคนขับของควอตซ์จะเป็นของเธอเสมอก็ตาม
เธอทำเป็นหลับเพื่อที่จะได้ไม่ต้องเห็นภาพบาดตาบาดใจ แต่เสียงพูดคุยของทั้งคู่ก็ทำให้เธอหลับไม่ลง สายตายามที่ควอตซ์ทอดมองน้ำเหนือมันเต็มไปด้วยความรัก ความอ่อนโยนอย่างที่เธอไม่เคยเห็นควอตซ์มองใครแบบนี้มาก่อน และนั่นก็ยิ่งทำให้ความเกลียดชังของเธอที่มีต่อน้ำเหนือทวีคูณมากขึ้นไปอีก
ตลอดเวลาที่เธออยู่ในบ้านของควอตซ์ หรือตอนที่อยู่ใกล้ๆ น้ำเหนือ เธอทั้งอึดอัด ทั้งหงุดหงิด โมโหและไม่ชอบใจจนไม่อยากจะมองหน้า แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังทำตัวเป็นคนดี เป็นเพื่อนที่ดีที่เป็นมิตรกับคนรักของเพื่อน
เธอจงใจที่จะพูดให้น้ำเหนือรู้ว่าเธอสนิทสนมกับควอตซ์มากแค่ไหนตอนที่ไปเที่ยวห้างด้วยกัน เธอจงใจทำเป็นล้มขาพลิกจนควอตซ์ต้องมาช่วยประคอง เธอได้แต่ลอบยิ้มอย่างชอบใจตอนที่เห็นสีหน้าที่ซีดเผือดของน้ำเหนือตอนที่เห็นควอตซ์เข้ามาประคองเธอ
ตอนแรก... เธอเกลียดแต่เธอก็ไม่คิดที่จะทำอะไรเพราะเชื่อว่าคนอย่างควอตซ์ไม่คิดที่จะรักใครจริง แต่ในวันที่เธอได้รู้ว่าน้ำเหนือท้อง... เธอทั้งตกใจ กลัว และกังวลไปหมด
ถ้าหากน้ำเหนือท้องลูกของควอตซ์ เด็กในท้องก็อาจจะเป็นสิ่งที่ยึดควอตซ์เอาไว้กับน้ำเหนือ และเธอคิดว่า... น้ำเหนือพยายามที่จะจับควอตซ์โดนเอาเรื่องของเด็กมาอ้าง
และนั่นก็ยิ่งทำให้เธอเกลียดน้ำเหนือมากขึ้นไปอีก นานวันเข้าเธอก็เริ่มคิดและหาทางที่จะกำจัดน้ำเหนือรวมไปถึงเด็กในท้องนั้นให้พ้นๆ ไปจากเธอและควอตซ์ เพราะถ้าไม่มีน้ำเหนือและเด็กในท้องสักอย่าง ควอตซ์ก็คงเป็นของเธอได้ไม่ยาก...
“โชคดีของไอ ที่แฟนของไอเป็นหมอ ไอเลยพอรู้มาบ้างว่าคนท้องกับยาไมเกรนเป็นของต้องห้ามกัน”
“ยูเป็นคนเอายาบ้าๆ นั่นให้น้ำเหนือจริงๆ ใช่ไหม!” ควอตซ์ถามอออกไปอย่างอารมณ์ที่โกรธเต็มที่
เฌอรีนไม่ได้มีสีหน้ากลัวหรืออะไร อีกทั้งเธอยังยิ้มออกมา “แน่นอน ไอก็แค่หลอกว่ามันเป็นยาบำรุง เป็นอาหารเสริม ยาพวกนี้น่ะมันมีที่ลักษณะคล้ายๆ กันอยู่แล้ว ไม่ใช่เรื่องยากหรอกที่จะหลอกว่ามันเป็นยาที่ดีต่อคนท้อง”
“ยูนี่มัน...!!”
“หึ... แต่น่าเสียดายที่ผู้หญิงหน้าโง่อย่างแอนนี่ดันใจเสาะ ไม่กล้าทำ แต่ก็นั่นแหละนะ... ยานั่นน่ะ ไอเตรียมแล้วก็เอาไปให้น้ำเหนือตั้งนานแล้ว แต่แค่คิดว่าถ้าหากแอนนี่ยอมทำ ไอก็แค่จะโยนความผิดไปให้แค่นั้นเอง”
“ยูมันโรคจิต ยูมันเลว!!”
“ไอผิดตรงไหน!!!” เฌอรีนกรีดร้องออกมา “ไอก็แค่รักยู ไอก็แค่ทำทุกอย่างเพื่อคนที่ไอรัก คนที่ผิดก็คือไอ้เด็กนั่นต่างหากที่มาแย่งยูไปจากไอ!!!!!”
มือของควอตซ์คว้าเข้าที่ลำคอของเฌอรีนทันที ใบหน้าของควอตซ์นั้นเต็มไปด้วยอารมณ์กรุ่นโกรธและเกลียดชัง มือหนาบีบเข้าที่ลำคอขาวๆ นั่นจนเฌอรีนเริ่มดิ้นรนเพราะหายใจไม่ออก เล็บยาวข่วนไปตามมือและแขนของควอตซ์ แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้เขายอมปล่อยมือออก
“แอ่ก... ค แค่ก.. ป ปล่อย ป ปล่อยไอ...”
ช่วงหนึ่งของความคิด... ควอตซ์อยากจะฆ่าผู้หญิงคนนี้ให้ตายจนเขาเผลอเพิ่มแรงบีบรัดที่ลำคอของเฌอรีน แต่ในช่วงขณะนั้นใบหน้าของน้ำเหนือก็ลอยเข้ามาในความคิดและนั่นก็ทำให้เขาได้สติจนคลายแรงลง และนั่นก็ทำให้เฌอรีนหลุดพ้นจากเงื้อมมือของควอตซ์
“ย... ยูจะฆ่าไอหรือไง!!” เฌอรีนทรุดตัวลงนั่งที่พื้นอย่างหมดแรง พร้อมกับไอค่อกแคก มือก็ลูบไปที่ลำคอของตัวเอง
“ก็เหมือนที่ยูคิดจะฆ่าคนรักแล้วก็ลูกของไอยังไงหล่ะ!” ควอตซ์สวนกลับทันที “มันก็สมน้ำสมเนื้อกันดีไม่ใช่หรือยังไงกัน”
เฌอรีนเบิกตากว้างอย่างไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน ดวงตาของเธอสั่นระริกและมีน้ำใสๆ เออคลอ ถ้าหากเป็นก่อนหน้านี้ควอตซ์คงนึกใจอ่อน แต่ไม่ใช่ตอนนี้ ตอนที่เขารู้ความจริงทุกอย่าง
ชายหนุ่มย่อตัวลงนั่งตรงหน้าหญิงสาว พร้อมกับยื่นหน้าไปใกล้ “ยูเคยถามไอบ่อยๆ ใช่ไหมตอนที่ไออยู่ที่ต่างประเทศ ว่าไอเกลียดอะไรมากที่สุด”
ริมฝีปากควอตซ์กระตุกเป็นรอยยิ้ม “ตอนนั้นไอบอกว่าไอไม่รู้ เพราะไอไม่มีอะไรที่ไอเกลียดที่สุด”
เฌอรีนมองใบหน้าของควอตซ์อย่างไม่ละสายตา พร้อมกับหยาดน้ำตาที่เริ่มไหลออกจากดวงตาทั้งสองข้าง
“แต่ตอนนี้ไอรู้แล้ว และไอจะตอบคำถามนั้นให้ยูฟัง”
ใบหน้าคมคายยื่นเข้าไปใกล้เฌอรีนมากยิ่งขึ้น ก่อนจะเบี่ยงไปกระซิบที่ข้างหู ถ้อยคำเบาๆ ที่ฝังแน่นลงในใจและความรู้สึกของเฌอรีน จนหญิงสาวได้แต่นิ่งค้างไป...
“สิ่งที่ไอเกลียดที่สุด... ก็ยูไง เฌอรีน”ควอตซ์ผละออกแล้วลุกขึ้นยืน “ไอไม่ปล่อยยูเอาไว้แน่น ไม่ว่ายูจะหนีไปไกลแค่ไหน ไอก็จะให้คนของไอตามยูไป ยูจะต้องได้รับบทเรียนอย่างสาสมที่มาทำร้ายเมียกับลูกของไอ และทำให้ไอโกรธ”
เขาพูดเพียงแค่นั้นก่อนจะเดินออกจากห้องไป โดยปล่อยหญิงสาวที่นั่งนิ่งพร้อมกับร้องไห้ไม่หยุดเอาไว้ข้างหลัง
ควอตซ์ยืนถอนหายใจเป็นรอบที่เท่าไหร่ก็ไม่อาจจะนับได้อยู่บริเวณหน้าห้องพักฟื้นของน้ำเหนือที่โรงพยาบาล เขามายืนอยู่ตรงนี้ได้สักพักแล้วแต่ก็ยังไม่ได้เข้าไปเสียที นั่นก็เพราะ...
เขาไม่กล้า
ไม่กล้าที่จะเข้าไปเผชิญหน้ากับน้ำเหนือ
เพราะในใจของเขาตอนนี้มันกำลังเจ็บปวดกับความจริงที่ได้รับรู้... ความจริงที่ว่า...
เพราะเขาเอง... ที่ทำให้น้ำเหนือต้องมาเจอเรื่องราวอะไรแบบนี้
ควอตซ์ยืนอยู่แบบนั้นอีกสักพักก่อนจะดันประตูเข้าไป สาลี่ที่นั่งเฝ้าน้ำเหนืออยู่ข้างเตียงหันมามองทันที และเมื่อสาลี่เห็นก็เดินเลี่ยงออกจากส่วนพักฟื้นไปที่ห้องด้านนอกทันทีอย่างรู้หน้าที่
เขาเดินไปนั่งข้างเตียงที่น้ำเหนือนอนอยู่ อีกฝ่ายกำลังหลับสนิท ไม่รู้ว่าตื่นมาแล้วไม่เห็นเขาในห้อง น้ำเหนือจะงอแงหรือเปล่า จะคิดมากหรือเปล่า...
มือหนาคว้ามือของคนรักมากุมเอาไว้ ก่อนจะฝังใบหน้าของตัวเองลงที่มือที่แสนจะบอบบางนั้น
“พี่ขอโทษ... พี่ขอโทษน้ำเหนือ” เขาได้แต่พร่ำเอ่ยขอโทษซ้ำไปซ้ำมาไม่หยุด ไหล่ทั้งสองข้างงอคุ้มอย่างคนหมดแรง “พี่ขอโทษ...”
“พี่ควอตซ์...” น้ำเหนือที่รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาร้องเรียกคนที่นั่งกุมมือเขาและซุกหน้าลงที่มือนั้น
“พี่ขอโทษ พี่ขอโทษ...”
ดวงตาของน้ำเหนือเบิกกว้างอย่างตกใจเมื่อรู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่มือของตัวเอง น้ำอุ่นๆ ที่ไหลลงมาโดนมือของเขา... ข้างที่โดนควอตซ์กุมเอาไว้
“พี่ควอตซ์ พี่ร้องไห้ทำไม!!”
************************************************
สวัสดีปีใหม่ 2560 นะคะทุกคน ไปเที่ยวไหนกันมาหรือเปล่าคะ ส่วนฟางไม่ได้ไปไหนค่ะ แต่ที่หายไปหลายวันพอดีไปแพ็คหนังสือเรื่อง My Mom มาค่ะเลยไม่ได้เข้ามาอัพ ต้องขอโทษด้วยนะคะ จากนี้ไปก็จะพยายามให้เป็นประจำนะคะ ถ้าไม่มีภารกิจอะไรเร่งรัดเข้ามาก่อนนะ
ไปที่เนื้อเรื่องกันค่ะ หลายคนเดาถูก จริงๆ ครึ่งแรกฟางก็ปูทางมาให้ที่เฌอรีนแล้วเนอะ หลายคนเลยเดาถูก ไม่รู้ว่าแต่งเป็นยังไง อ่านแล้วตื่นเต้นไหม น่าสนใจหรือเปล่า คืออยากแต่งให้มันดูน่าตื่นเต้นน่าติดตามน่ะค่ะ ส่วนบทสรุปของเฌอรีนจะเป็นยังไงนั้น... ก็รอติดตามกันต่อไปนะคะ ^^
ปล. มีคำผิด บอกได้ค่า
อาจจะมาช้าหน่อยแต่ก็จะไม่ทิ้งไปไหนแน่นอนค่ะ หวังว่าจะเข้าใจกันนะคะ เป็นกำลังใจให้ฟางด้วยค่ะ ^^
ถ้าชอบถูกใจก็คอมเมนต์กันเนอะ ขอเลยค่าขอคอมเมนต์เลย ขอกันแบบนี้นี่แหละ แฮ่...
สำหรับเฟสบุ๊คค่ะ https://www.facebook.com/fgc32yaoi
สำหรับทวิตเตอร์ค่ะ https://twitter.com/Fangiily_GC
เข้าไปพูดคุย สอบถาม ทวงหานิยายกันได้เลยนะคะ ยินดีตอบทุกคน ทุกข้อสงสัย(ที่ตอบได้จ้า)
ฝากอุ้มรักด้วยนะคะ อย่าลืม กดเมนต์ กดโหวดคนละนิดคนละหน่อยเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ จุ๊บๆ ขอบคุณค่ะ
ขอบคุณทุกคะแนนบวกเป็ด คะแนนชื่นชมในตัวฟางนะคะ ขอบคุณมากๆ เลยค่ะ
หัวข้อ: ❤… อุ้มรัก ...❤ #Mpreg } ll อุ้มรัก'S 01 [100%] l P.160 [12-11-62] (อ่าน 1192986 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก