“You’re the only one who makes me feel this way.”ติดแฮชแท็ก #พี่ควอตซ์น้องเหนือ ในทวิตเตอร์เป็นเช้าที่วุ่นวายอีกหนึ่งวันสำหรับควอตซ์และน้ำเหนือ เมื่อคืนฝาแฝดตื่นขึ้นมางอแงตอนกลางดึกทั้งๆ ที่ปกติแล้วไม่ค่อยจะตื่นสักเท่าไหร่ ทำให้ทั้งสองคนต้องลุกขึ้นมากล่อมให้แฝดนอน ใช้เวลาอยู่นานกว่าจะยอมหลับ ลองให้นมดูแล้วก็ไม่หยุดรอ ร้องเพลงกล่อมก็แล้วก็ยังไม่นอน แด๊ดดี๊กับมัมมี๊เลยต้องอุ้มพาเดินไปเดินมาในห้องอยู่นานถึงได้หลับ
แล้วกว่าควอตซ์กับน้ำเหนือจะได้หลับอีกก็เกือบๆ ตีสาม เพราะมัมมี๊รู้สึกเป็นห่วง เป็นกังวลกลัวลูกจะตื่นอีกจนไม่ยอมนอน ควอตซ์เองก็เลยไม่ได้นอนไปด้วยเพราะเป็นห่วงทั้งแฝดทั้งคนรัก เลยเป็นเหตุให้เช้านี้ตื่นสายกันทั้งพ่อแม่ลูก ทั้งๆ ที่มีนัดกับคุณหมอตอนสิบโมง และนี่ก็เกือบจะเก้าโมงอยู่แล้วยังไม่ได้ออกจากบ้านกันเลย
“น้ำเหนือเตรียมกระเป๋าเลย อย่าลืมสมุดของแฝดแล้วก็ใบนัดนะ เดี๋ยวพี่จัดการแฝดเองครับ”
“ครับพี่ควอตซ์” รับคำเสร็จก็ผละไปหยิบกระเป๋าสะพายที่ใส่ของใช้จำเป็นของลูกน้อยทันที
ควอตซ์ให้คนรักเตรียมกระเป๋าของฝาแฝดส่วนตัวเขาเองก็จัดการแต่งตัวให้แฝดแทน รถเข็นก็เรียกให้เมดมายกไปตั้งแต่ตอนตื่นนอนแล้ว อาหารเช้าคงทานไม่ทันส่วนฝาแฝดหลังตื่นก็ได้นมไปเรียบร้อยยิ้มร่าอารมณ์ดี
กว่าจะได้ออกจากบ้านกันก็เก้าโมงกว่าแล้ว โชคดีเส้นทางที่ไปโรงพยาบาลเป็นเส้นทางที่สวนทางกับคนอื่นเลยทำให้รถไม่ติดเท่าไหร่ มาถึงเวลานัดแบบเฉียดฉิวเลยทีเดียว
ครบสองเดือนของฝาแฝดแห่งตระกูลบริสตัน นอกจากความจ้ำม้ำที่เห็นการเปลี่ยนแปลงชัดเจนในตัวแฝดอย่างอื่นยังแทบจะเหมือนเดิม แต่คุณหมอก็เอ่ยปากบอกว่าฝาแฝดมีพัฒนาการที่รวดเร็วกว่าเด็กวัยเดียวกัน
“เรื่องนัดฉีดวัคซีน คุณหมอจะนัดมาอีกทีตอนน้องอายุสี่เดือนนะคะ แต่ตอนสามเดือนก็มาตรวจแล้วก็ดูพัฒนาการตามปกตินะคะ เดี๋ยวพอฉีดวัคซีนเสร็จขอให้น้องอยู่ดูอาการสักครึ่งชั่วโมงถ้าไม่มีอะไรก็กลับบ้านได้” คุณหมอพูดพร้อมกับหันไปหยิบเข็มฉีดยามาจากถาดที่พยาบาลถือเข้ามาให้
“หลังจากกลับไปแล้วน้องอาจจะมีไม่สบายตัว หรือเป็นไข้ ซึ่งเป็นเรื่องปกติของเด็กๆ นะคะ หมอจะให้ยาแก้ไข้ไปด้วยเลย ถ้าเกิดแผลบริเวณที่ฉีดไปบวม ก็ใช้วิธีประคบเย็นเอานะคะ”
ทั้งคุณพ่อคุณแม่ต่างตั้งใจฟังคำพูดของคุณหมออย่างไม่ให้คำพูดได้พลาดผ่านไป “เอาล่ะ... คนเก่งคนไหนจะฉีดวัคซีนก่อนดีเอ่ย... คนเก่งของคุณหมอ”
ควอตซ์เป็นคนอุ้มพี่ฮาร์ทเองระหว่างที่คุณหมอฉีดวัคซีนให้ ริมฝีปากน้อยๆ เม้มเข้าหากัน มือทั้งสองข้างก็จับคุณพ่อไว้แน่นเหมือนจะรู้ว่าตัวเองกำลังจะโดนฉีดยา แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่มีเสียงร้องออกมาจากปากน้อยๆ
“คนเก่ง ไม่ร้องเลยเก่งมากๆ เลยครับ” คุณหมอพูดมองใบหน้าของพี่ฮาร์ทก่อนจะยิ้มออกมาเมื่อดวงตาแป๋วๆ นั้นมีน้ำใสๆ เออคลอแต่ไม่ได้ไหลออกมา
ควอตซ์อุ้มพี่ฮาร์ทซบบ่าก่อนจะพาเดินโอ๋ไปรอบๆ ห้องระหว่างรอให้น้องเดียร์ฉีดยาโดยมีน้ำเหนือคอยอุ้มเอาไว้อยู่
“แอ๊ะ แอ้...” เสียงร้องของน้องเดียร์เรียกให้ควอตซ์หันไปมอง
เจ้าตัวน้อยส่งเสียงงอแงออกมาอาจจะด้วยเพราะความเจ็บแต่ไม่ถึงหนึ่งนาทีก็เงียบไป
“คนเก่ง เก่งมากเลยครับ” น้ำเหนือก้มลงหอมแก้มลูกน้อยที่ซุกหน้าลงกับบ่า
“เก่งกันทั้งคู่เลย” คุณหมอยิ้ม “อย่างนั้นเดี๋ยวหมอคุยเรื่องพัฒนาการของน้องๆ ต่อนะคะ ในช่วงเดือนที่สองนี้น้องจะมีการตอบสนองเพิ่มมากขึ้น อย่างโกรธ ไม่พอใจ หรือว่าหิวก็จะงอแงออกมา หรือว่าร้องเพื่อขอจะให้คุณพ่อคุณแม่อุ้ม”
“เขาจะเริ่มมองสิ่งรอบตัว เริ่มสนใจมีปฏิกิริยากับแสงกับเสียง หมออยากให้คุณพ่อคุณแม่พูดคุยกับน้อง แสดงท่าทางกับน้อง อย่างเล่นจ๊ะเอ๋ พยักหน้าตามจังหวะการพูด น้องๆ จะจดจำคำพูดแล้วก็ฝึกขยับปากตาม การที่คุณพ่อคุณแม่พูดคุยกับเขาบ่อยๆ เป็นประจำ หรือสอนคำศัพท์ง่ายๆ อย่างให้เรียก พ่อ เรียกแม่ น้องเขาจะจดจำคำศัพท์พวกนั้นไปเรื่อยๆ ค่ะ”
ครึ่งชั่วโมงต่อมาครอบครัวบริสตันถึงได้ออกจากโรงพยาบาล ควอตซ์พาคนรักและลูกกลับบ้านทั้งๆ ที่ใจจริงอยากจะพาน้ำเหนือแวะหาอะไรทานก่อนเพราะตั้งแต่เช้าเจ้าตัวยังไม่ได้ทานอะไรเลย สำหรับตัวเขาเองเขาไม่ห่วง กลัวว่าคุณแม่จะปวดท้อง แต่อีกฝ่ายก็ส่ายหน้า ไม่อยากจะแวะที่ไหนเพราะกลัวว่าแฝดอาจจะไม่สบาย
“หิวมากหรือเปล่าน้ำเหนือ ให้พี่แวะซื้ออะไรรองท้องก่อนไหม” ควอตซ์อาศัยช่วงรถติดไฟแดงหันมาถามคนรักที่นั่งอยู่เบาะข้างคนขับ
เจ้าตัวส่ายหน้ากับคำถามนั้น “ไม่หรอกครับ กลับไปกินข้าวที่บ้านเลยก็ได้ ว่าแต่ว่าพี่ควอตซ์เถอะครับ หิวหรือเปล่า”
“พี่น่ะยังหรอก แต่พี่กลัวเราจะปวดท้องมากกว่า”
“ไม่เป็นอะไรครับ กลับบ้านเลยเถอะ ผมไม่อยากพาแฝดไปห้าง หรือไปแวะไหนกลัวว่าเดี๋ยวจะป่วยไปเสียก่อน”
“โอเค... อย่างนั้นก็กลับบ้านนะ”
เมื่อคนรักว่าอย่างนั้น คนที่แม้จะชอบทำเหมือนดุแต่ก็ไม่เคยขัดใจคนรักก็โทรกลับไปที่บ้านว่าให้เตรียมมื้อกลางวันเอาไว้ด้วย
ใช้เวลาไม่นานไม่ต่างจากตอนเช้าที่มาโรงพยาบาล ครอบครัวบริสตันทั้งสี่คนก็กลับถึงบ้านหลังใหญ่ที่อบอุ่นไปด้วยกลิ่นไอของความเป็นครอบครัว ควอตซ์ขับรถไปจอดบริเวณดรอปออฟหน้าบ้าน ลงไปช่วยน้ำเหนืออุ้มลูกแฝดที่หลับปุ๋ยตั้งแต่ออกจากโรงพยาบาล ส่วนรถก็ให้คนขับรถขับไปจอดที่โรงจอดรถแทน
ควอตซ์กับน้ำเหนือพาฝาแฝดไปนอนในห้องนั่งเล่นก่อนที่น้ำเหนือจะถูกควอตซ์พาไปที่ห้องอาหารเพื่อทานอาหารมื้อกลางวัน
แต่ยังไม่ทันที่จะทานข้าวกันเสร็จดีเสียงร้องไห้ก็ดังมาจากห้องนั่งเล่นให้ทั้งสองคนต้องรีบลุกไปดูทันที น้องเดียร์ส่งเสียงร้องไห้ไม่หยุดแม้ว่าน้ำเหนือจะอุ้มขึ้นมาปลอบแล้วก็ตาม ส่วนพี่ฮาร์ที่ได้ยินน้องร้องไห้ก็ร้องตามไปด้วยอีกคนแต่พอควอตซ์อุ้มมาปลอบไม่นานก็หยุดร้อง เจ้าตัวจึงเรียกสาลี่มารับคุณหนูน้อยฮาร์ทไปดูก่อน ส่วนตัวเขาก็เข้ามาช่วยน้ำเหนือโอ๋ลูกคนเล็ก
“แง้... แง... แง๊”“ลูกตัวร้อนๆ นะครับพี่ควอตซ์” น้ำเหนือบอกด้วยน้ำเสียงเป็นกังวลเมื่อรู้สึกถึงอุณหภูมิที่สูงขึ้นของร่างกายลูกน้อย
ควอตซ์ใช้หลังมือสัมผัสไปตามแก้มป่องๆ แขนและขาก่อนจะพยักหน้าเห็นด้วย “น่าจะเป็นไข้ เดี๋ยวพี่ไปหยิบผ้ามาเช็ดตัวให้ลูกก่อน ยาที่คุณหมอจัดไว้ให้อยู่ในกระเป๋าเดี๋ยวพี่ไปเอามาให้จะได้ให้เดียร์กินยาแล้วก็นอน”
“ค ครับ” สีหน้าของอีกฝ่ายดูไม่ดีนักจนควอตซ์ต้องยิ้มให้ ยกมือลูบผมของคนรักเบาๆ และผละไปเตรียมผ้าเช็ดตัวรวมไปถึงหยิบยา
น้องเดียร์ยังคงร้องไห้งอแงไม่หยุดจนน้ำเหนือเองเริ่มอยากจะร้องไห้ตามลูกน้อยไปอีกคนแล้วเพราะรู้สึกสงสาร โชคดีที่พี่ฮาร์ทไม่ได้เป็นไข้ไปอีกคน ไม่อย่างนั้นน้ำเหนือคงได้ร้องไห้แน่นอน ตอนนี้คุณแม่เลยได้แต่นั่งมองลูกน้อยและปล่อยหน้าที่เช็ดตัวป้อนยาให้กับคุณพ่อเป็นคนจัดการ เพราะน้ำเหนือรู้ตัวดีว่าเขาไม่ใจแข็งพอจะป้อนยาให้ลูกได้ทั้งๆ ที่เจ้าตัวน้อยยังร้องไห้อยู่แบบนี้ แต่ถ้าไม่ป้อนยาเดียร์ก็จะไม่หาย น้ำเหนือเลยยกหน้าที่นี้ให้กับควอตซ์ไปแทน
ใช้เวลาสักพักน้องเดียร์ก็เริ่มสงบลง ใบหน้ากลมๆ น่ารักซบหลับลงกับไหล่กว้างของแด๊ดดี๊ที่อุ้มพาเดินไปเดินมาทั่วห้องนอน ควอตซ์ดูจนแน่ใจว่าลูกน้อยหลับแล้วจึงค่อยๆ วางน้องเดียร์ลงที่เตียง แต่เพียงแค่หลังสัมผัสเบาะนอน เจ้าตัวน้อยที่หลับอยู่ก็ดิ้นแล้วก็ร้องออกมาอีกรอบจนควอตซ์ต้องอุ้มกลับมาพาดบ่าเอาไว้เหมือนเดิม
เสียงทุ้มร้องเพลงกล่อมเจ้าตัวน้อยเบาๆ พลางเดินโยกไปโยกมาเพื่อกล่อมให้น้องเดียร์หลับได้สนิทขึ้น แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังไม่วางใจที่จะวางลูกน้อยลงนอน
“พี่ควอตซ์...” น้ำเหนือเปิดประตูห้องเข้ามาก่อนจะเดินเข้ามาหา “น้องเดียร์หลับแล้วเหรอครับ”
“แต่วางไม่ได้ วางแล้วจะตื่นแล้วก็ร้องไห้ คงต้องอุ้มเอาไว้ก่อน” ควอตซ์พยักหน้า ตอบกลับเสียงเบา “แล้วฮาร์ทล่ะ”
“ให้สาลี่ดูอยู่ครับ ผมให้นมแล้วก็หลับไปอีกรอบแล้ว ไม่อยากให้อยู่ใกล้ๆ น้องด้วยกลัวจะติดไข้ไป อีกคน” น้ำเหนือตอบก่อนจะเดินไปเก็บผ้าอ้อม ผ้าขนหนูที่วางอยู่บนเตียงนอนให้เรียบร้อย “เมื่อยไหมครับ เปลี่ยนให้ผมอุ้มไหม”
อีกฝ่ายส่ายหน้า “ไม่เป็นไร เดี๋ยวตื่นแล้วงอแงอีก เหนือลงไปคอยดูฮาร์ทเถอะ เดียร์ไข้ไม่สูงมากนอนพักหน่อยก็คงหาย พี่ฝากโทรหาน้าหมอแล้วให้ช่วยมาดูลูกด้วยสิ”
“ได้ครับ เดี๋ยวผมไปโทรหาน้าหมอแล้วก็คงอยู่กับพี่ฮาร์ท” น้ำเหนือพูด ใบหน้าน่ารักยังดูเศร้าอยู่เมื่อเห็นลูกน้อยของตัวเองไม่สบายแบบนี้
ควอตซ์เดินเข้าไปใกล้ จูบเบาๆ ที่ขมับของคนรักแล้วยิ้มให้ “เดี๋ยวน้องเดียร์ก็หาย ไม่ต้องกังวลหรอก”
“เป็นไข้อ่อนๆ กินยาแล้วก็คอยเช็ดตัวบ่อยๆ วันสองวันนี้ก็หายแล้วละนะ” หมอวิรัชหันมาพูดกับน้ำเหนือและควอตซ์หลังจากตรวจอาการเจ้าตัวน้อยเรียบร้อยแล้ว
“ไม่ต้องกังวลไปหรอกน้ำเหนือ” พูดย้ำอีกรอบเมื่อเห็นสีหน้าของหลานสะใภ้ยังไม่ดีขึ้น
“ขอบคุณน้าหมอมากนะครับ” น้ำเหนือยกมือไหว้ขอบคุณ ซึ่งอีกฝ่ายก็แค่ยิ้มรับ ก่อนจะเดินออกจากห้องไป
“เห็นไหม เดียร์ไม่เป็นอะไรมากสักหน่อย เราไปอาบน้ำก่อนไปจะได้สบายตัว” ควอตซ์เดินมาลูบผมคนรักที่ยืนจับเตียงนอนของฝาแฝดไม่ยอมห่าง
“ครับพี่ควอตซ์” หันมายิ้มให้ ก่อนจะยอมผละออกไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า
ควอตซ์ก้มมองน้องเดียร์ที่นอนหลับดึงผ้าขึ้นห่มให้ลูกดีๆ ก่อนจะหันไปมองพี่ฮาร์ทที่นอนลืมตาแป๋วมองเขาอยู่บนเตียง
“น้องไม่สบายอยู่ เพราะฉะนั้นอย่างอแงรู้ไหม มัมมี๊เขาโอ๋ไม่ไหว” ขยับไปกึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียงข้างๆ ลูกชายคนโต นิ้วยาวจิ้มเบาๆ ลงที่แก้มป่องๆ นั้นอย่างเอ็นดู “คืนนี้นอนกับแด๊ดแล้วก็มัมบนเตียงนี้นะ อย่างนอนดิ้นไปทับมัมมี๊ล่ะลูกหมู”
“แอ้”
เจ้าตัวน้อยส่งเสียงเหมือนจะประท้วงกับคำพูดของแด๊ดดี๊ จนควอตซ์หัวเราะออกมาก้มลงงับๆ พุงของลูกชายคนโตเบาๆ “โตขึ้นอย่างแข็งแรงแล้วก็เป็นเด็กดีนะรู้ไหมหมู”
“แอ้ แอ้”
“ดีมาก ง่วงนอนหรือยังเราน่ะ น้องนอนแล้วนะ แล้วเราจะนอนหรือยัง” ควอตซ์ยังคงชวนเจ้าตัวน้อยคุยเรื่อยๆ แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะไม่ค่อยอยากคุยด้วยเพราะพี่ฮาร์ทหันหน้าไปมา ก่อนจะพยายามพลิกตัวหนี
“เฮ้... แด๊ดคุยด้วยอยู่นะทำไมไม่หันมามองฮึ! ลูกหมู” มือหนาจับเข้าที่แขนเล็กๆ แล้วเขย่าเบาๆ แต่เจ้าของแขนก็ออกแรงดึงแขนตัวเองออกจากการจับกุมของคนเป็นพ่อ “ลูกหมู”
“แอ้!”
“ลูกหมู” พอควอตซ์เรียกอย่างนั้นพี่ฮาร์ทก็ร้องแอ้ออกมาเหมือนจะไม่พอใจ ควอตซ์ก็เลยเรียกซ้ำอีกรอบ และทุกครั้งที่เรียกเจ้าตัวเล็กก็จะร้องออกมาตลอด
คนเป็นพ่อเลยได้แต่หัวเราะชอบใจกับท่าทางนั้น อุ้มลูกน้อยมาหอมแก้มฟอดใหญ่ก่อนจะจับให้พี่ฮาร์ทนอนหนุนอยู่บนอกของเขา มือหนาตบก้นลูกเหมือนจะกล่อมให้นอนหลับ
“ได้ยินเสียงพี่ฮาร์ทดังเข้าไปในห้องน้ำเลยครับ” น้ำเหนือที่เพิ่งเดินออกจากห้องน้ำร้องบอก ก่อนจะเดินไปนอนลงข้างคนรักบนเตียง
อีกฝ่ายหัวเราะก่อนจะเล่าเรื่องของลูกหมูน้อยให้น้ำเหนือฟัง ตบท้ายด้วยการเรียกฮาร์ทที่นอนหนุนอกเขาด้วยชื่อว่าลูกหมูอีกรอบ ให้เจ้าตัวเล็กส่งเสียงประท้วงอีกครั้ง น้ำเหนือที่ได้ยินก็หัวเราะตาม ยื่นหน้าไปหอมแก้มนิ่มๆ ของลูกเบาๆ แล้วผละออก
“กล่อมลูกนอนเถอะครับ เลยเวลานอนมาแล้วด้วย” น้ำเหนือพูดเมื่อหันไปเห็นเวลาที่แสดงอยู่
“ลูกหมูนอนกัน” ควอตซ์ก้มมอง พูดกับลูกหมูบนอก
เจ้าตัวเล็กส่งเสียงแอ้ออกมาอีกรอบก่อนจะมุดหน้ากลมๆ ของตัวเองลงกับอกของแด๊ดดี๊ให้เจ้าของอกยิ้มเอ็นดู มือข้างหนึ่งเอื้อมไปคว้าโทรศัพท์ของตัวเองมากดเปิดเพลงกล่อม โดยที่ตัวเขาเองก็ร้องคลอตามไปด้วย
เพราะเลยเวลานอนมาแล้ว พอมีเสียง มีคนกล่อมเจ้าตัวน้อยที่คงง่วงอยู่ไม่น้อยก็หาววอดใหญ่ ขยับตัวดุ๊กดิ๊กบนอกของแด๊ดดี๊ ดวงตาแป๋วๆ สีสวยนั้นค่อยๆ ปรือปรอยจนหลับลงแล้วใช้เวลาไม่นานลูกหมูพี่ฮาร์ทก็หลับ
ควอตซ์ดูจนแน่ใจว่าลูกหลับแล้วจึงได้ประคองเจ้าตัวน้อยลงนอนบนเบาะเด็กที่ยกมาวางเอาไว้บนเตียง หยิบผ้ามาห่มให้พี่ฮาร์ท
ส่วนน้ำเหนือก็ลุกไปดูน้องเดียร์ที่ยังนอนหลับปุ๋ยอยู่บนเตียงเด็ก หลังมือแตะไปตามตัวลูกน้อยเพื่อเช็คอุณหภูมิว่าไข้ขึ้นหรือเปล่า เมื่อเห็นว่าน้องเดียร์ไข้ไม่ได้สูงขึ้นก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก
แต่ถึงอย่างนั้นน้องเดียร์ก็มักจะตื่นขึ้นมาและร้องไห้งอแงด้วยความไม่สบายตัวอยู่บ่อยๆ และเสียงร้องไห้ของน้องก็ทำให้แฝดคนพี่พลอยตื่นขึ้นมาด้วย ตลอดแทบทั้งคืนควอตซ์กับน้ำเหนือก็ผลัดกันลุกขึ้นมาโอ๋ลูก เช็ดเนื้อเช็ดตัวให้กับน้องเดียร์จนแทบจะไม่ได้นอน
“ไหวหรือเปล่าน้ำเหนือ” ควอตซ์เข้าไปประคองคนรักหลังจากที่อีกฝ่ายวางน้องเดียร์ลงเตียงแล้ว
พวกเขาตื่นขึ้นมาเป็นรอบที่ห้าหรือหกแล้วก็ไม่แน่ใจสำหรับคืนนี้เพื่อลุกขึ้นมาโอ๋น้องเดียร์ที่ไม่สบายให้นอน
“ไหวครับ ผมไม่เป็นอะไรหรอก”
“เดี๋ยวมัมมี๊จะป่วยตามลูกไปไหมเนี่ย นอนพักก่อนเถอะหลับๆ ตื่นๆ ตลอดเลยเดี๋ยวไม่สบายไปอีกคน” ควอตซ์พูดเสียงนุ่ม ก่อนจะพาน้ำเหนือมานอนที่เตียง เขานั่งลงข้างๆ อย่างระวังเพื่อไม่ให้ลูกชายคนโตที่นอนร่วมเตียงด้วยตื่นขึ้นมา
“พี่ควอตซ์ก็แทบไม่ได้นอนเหมือนกัน” น้ำเหนือว่า พอเขาตื่นควอตซ์ก็ตื่น แถมยังหลับหลังเขาตลอด ถ้าจะบอกว่าเขาไม่ค่อยได้นอนแล้ว ควอตซ์ก็ยิ่งไม่ได้นอนมากกว่าอีก
“นอนเถอะ เดียร์คงไม่ตื่นมางอแงแล้วล่ะ นอนพักเยอะๆ ตอนเช้าก็ไม่ต้องรีบตื่นหรอกเข้าใจไหม พักผ่อนให้เต็มที่เดี๋ยวจะไม่สบาย” มือเอื้อมไปลูบผมนุ่มของคนรักเบาๆ อย่างต้องการกล่อมให้หลับ
เสียงเพลงบรรเลงยังคงดังคลอไปทั่วทั้งห้องคอยกล่อมให้ทุกคนนอนหลับฝันดี น้ำเหนือหลับตาลงเพราะเขาเองก็รู้สึกล้าเต็มที่ ยิ่งมีสัมผัสอุ่นๆ และเสียงเพลงเบาๆ คอยกล่อม ไม่นานเขาก็หลับตามลูกแฝดไป
ควอตซ์ขยับตัวลุกขึ้นเมื่อเห็นว่าคนรักหลับไปแล้ว จับผ้าห่มคลุมตัวน้ำเหนือให้เรียบร้อย เดินอ้อมเตียงไปดูลูกคนเล็กอีกรอบเขาถึงได้กลับมาลงนอนที่อีกฝากของเตียง
ได้เวลาพักผ่อนกันเสียที...************************************************
50% ค่ะ คือแบบ... ไม่อยากจะอัพตอนนี้เลยค่ะ เพราะมันคือตอนสุดท้ายสำหรับนิยายเรื่องนี้แล้ว ใจหายมากๆ เลยค่ะ แต่เราเอาไว้คุยกันตอนครึ่งหลังเนอะ ตอนนี้ไม่รู้จะพูดอะไรดีค่ะ นอกจากคำว่า ขอบคุณมากๆ นะคะ สำหรับการติดตามนิยายเรื่องนี้ของฟาง ขอบคุณจริงๆ ค่ะ
ปล. มีคำผิด บอกได้ค่า
อาจจะมาช้าหน่อยแต่ก็จะไม่ทิ้งไปไหนแน่นอนค่ะ หวังว่าจะเข้าใจกันนะคะ เป็นกำลังใจให้ฟางด้วยค่ะ ^^
ถ้าชอบถูกใจก็คอมเมนต์กันเนอะ ขอเลยค่าขอคอมเมนต์เลย ขอกันแบบนี้นี่แหละ แฮ่...
สำหรับเฟสบุ๊คค่ะ https://www.facebook.com/fgc32yaoi
สำหรับทวิตเตอร์ค่ะ https://twitter.com/Fangiily_GC
เข้าไปพูดคุย สอบถาม ทวงหานิยายกันได้เลยนะคะ ยินดีตอบทุกคน ทุกข้อสงสัย(ที่ตอบได้จ้า)
ฝากอุ้มรักด้วยนะคะ อย่าลืม กดเฟบ กดเมนต์ กดโหวด กดแชร์ แล้วแต่สะดวกเลยน๊า คนละนิดคนละหน่อยเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ จุ๊บๆ ขอบคุณค่ะ
ขอบคุณทุกคะแนนบวกเป็ด คะแนนชื่นชมในตัวฟางนะคะ ขอบคุณมากๆ เลยค่ะ
หัวข้อ: ❤… อุ้มรัก ...❤ #Mpreg } ll อุ้มรัก'S 01 [100%] l P.160 [12-11-62] (อ่าน 1192413 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก