“You’re the only one who makes me feel this way.”ติดแฮชแท็ก #พี่ควอตซ์น้องเหนือ ในทวิตเตอร์✽ ✽ ✽ ต่อจากคราวที่แล้วค่ะ ✽ ✽ ✽
“ตื่นแล้วเหรอครับตัวเล็ก” เสียงของน้ำเหนือเอ่ยทักเมื่อเดินไปยืนข้างเตียงนอนของเด็กแฝด ทั้งสองคนนอนลืมตามองหน้าคุณแม่ตาแป๋วให้น้ำเหนือยิ้มออกมา ผลัดอุ้มลูกขึ้นมาหอมแก้มไปคนละฟอดใหญ่อย่างรักใคร่เอ็นดู
“อาบน้ำกันดีไหมเดี๋ยวมัมมี๊ไปเตรียมน้ำให้อาบก่อนนะ ตกลงกันเองนะครับว่าใครจะอาบน้ำก่อน” น้ำเหนือพูด ใช้ปลายนิ้วเกลี่ยวแก้มนิ่มๆ ของลูกแฝด
“แอ้ๆ แอ้...” เจ้าตัวน้อยส่งเสียงอ้อแอ้กลับมาทันที
น้ำเหนือพยักหน้ารับเสียงนั้น “ครับๆ เดี๋ยวมัมมี๊ไปเตรียมน้ำก่อนเนอะแล้วเดี๋ยวจะได้อาบน้ำกัน”
เจ้าตัวพูดก่อนจะเดินเข้าไปในห้องน้ำหยิบอ่างน้ำพลาสติกสำหรับเด็กมาวางสองใบเปิดน้ำอุ่นใส่ลงในอ่าง หันไปหยิบเบบี้ออยล์มาหยดลงในอ่างน้ำ น้ำเหนือลุกเดินไปที่เตียงนอนหลังใหญ่ที่มีใครอีกคนนอนอยู่ก่อนจะลงมือปลุกคนหลับให้ตื่น
“พี่ควอตซ์ครับ ตื่นครับมาช่วยผมอาบน้ำให้ลูกหน่อย” มือบางเขย่าเข้าที่แขนของคนรักเพื่อปลุก
ควอตซ์ไม่ใช่คนตื่นยากอะไรเพราะฉะนั้นน้ำเหนือเรียกแค่ครั้งสองครั้งคนหลับก็ขยับตัวตื่น เจ้าตัวลุกขึ้นนั่งด้วยท่าทางงัวเงียจนน้ำเหนือยิ้มขำ ยื่นมือไปจัดทรงผมยุ่งๆ แต่ทว่าก็ไม่ได้ทำให้อีกฝ่ายดูดีน้อยลงเลยสักนิดให้เข้าที่
“อ๊ะ!” ร้องออกมาอย่างตกใจเมื่ออยู่ๆ คนงัวเงียก็คว้าแขนแล้วดึงเข้าไปใกล้ ริมฝีปากบางกดทับที่ปากอิ่มของน้ำเหนือเบาๆ แล้วจึงผละออก “พี่ควอตซ์!”
“อรุณสวัสดิ์ครับ”
“ไปล้างหน้าแปรงฟันเลยครับ ผมจะอาบน้ำให้ลูกแล้วมาช่วยผมเลย” น้ำเหนือพูด ใบหน้าน่ารักงอง้ำที่โดนขโมยจูบตั้งแต่เช้า ทั้งๆ ที่ควรจะชิน แต่เขาก็ยังไม่ชินสักที รู้สึกเขินอายทุกครั้งที่โดนอีกฝ่ายสัมผัสไม่ว่าจะเป็นการหอมแก้ม จูบหน้าผาก หรือว่าจูบที่ริมฝีปากเบาๆ ก็ตามที
แล้วก็ดูเหมือนว่าควอตซ์เองก็จะชอบปฏิกิริยาแบบนี้ของคนรัก เจ้าตัวถึงได้ชอบจูบชอบหอมบ่อยๆ ให้น้ำเหนือหน้าแดงเล่นๆ
“ครับๆ” ควอตซ์ยิ้ม ขยับลงจากเตียงไปล้างหน้าแปรงฟันให้เรียบร้อย ก่อนจะเดินมาอุ้มฝาแฝดกับน้ำเหนือแล้วพากันเดินเข้าไปในห้องน้ำอีกรอบ
ทั้งควอตซ์และน้ำเหนือนั่งบนเก้าอี้เตี้ยๆ หน้าอ่างอาบน้ำคนละใบ มือข้างหนึ่งประคองหลังและลำคอของลูกน้อยเอาไว้ ส่วนอีกข้างก็วักน้ำราดตัวแฝดเรื่อยๆ
“น้ำเหนือยหยิบเป็ดน้อยให้เดียร์หน่อย” ควอตซ์หันไปบอกน้ำเหนือ ซึ่งอีกฝ่ายก็หันไปหยิบเป็ดน้อยตัวสีเหลืองส่งให้คนรักทันที
ควอตซ์ส่งเป็ดน้อยในมือให้กับน้องเดียร์ถือจับเล่น เพราะเจ้าตัวเล็กเอาแต่จะไล่จับมือจับนิ้วเขาไม่หยุดจนไม่สามารถอาบน้ำให้ตัวน้อยได้ “เดียร์ไม่เอาเข้าปากครับ” ค่อยๆ ดึงเป็ดน้อยออกจากปากของลูกชายแล้วให้น้องเดียร์ถือเอาไว้ใหม่
พอได้ถือก็ส่งเข้าปากอีกรอบ ให้แด๊ดดี๊ต้องคอยดึงออกบ่อยๆ แล้วก็เหมือนน้องเดียร์จะคิดว่าแด๊ดดี๊กำลังเล่นด้วย เพราะพอได้ถือเป็ดน้อยก็ส่งเข้าปากทุกครั้งแล้วก็หัวเราะชอบใจที่โดนแด๊ดดี๊แย่งออกจากปากไป
“ฮึ่ม! มันเขี้ยวแล้วนะตัวเล็ก อย่าแกล้งแด๊ดอาบน้ำก่อนเดี๋ยวไม่สบายไปหรอก” ควอตซ์ว่า ท่าทางมันเขี้ยวลูกน้อยไม่ใช่เล่นอยากจะจับมาฟัดหลายๆ รอบแต่ติดที่ว่ายังอาบน้ำให้ลูกไม่เสร็จนี่สิ
ทางด้านควอตซ์ที่ต้องรับศึกในการดึงเป็ดน้อยออกจากปากน้องเดียร์ ทางด้านน้ำเหนือเองก็ต้องรับศึกไม่ต่างกันอาจจะหนักกว่าทางแด๊ดดี๊นิดหน่อย...
“พี่ฮาร์ทไม่เอาไม่ตีน้ำสิครับ มัมเปียกหมดแล้วนะ” น้ำเหนือพูดยกมือข้างหนึ่งที่ว่างขึ้นลูบหน้าลูบตาตัวเองเพราะเปียกน้ำจากฝีมือกำปั้นน้อยๆ ของพี่ฮาร์ทที่ตีน้ำในอ่างเล่นจนกระเด็นไปหมด แต่อีกฝ่ายคงจะกำลังสนุกเพราะหัวเราะชอบใจใหญ่แล้วก็ใช้สองมือตีน้ำในอ่างเล่นต่อ
กว่าคุณพ่อคุณแม่มือใหญ่จะจับลูกน้อยอาบน้ำเสร็จก็พากันหอบเลยทีเดียว ควอตซ์ให้น้ำเหนือไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าอีกรอบเพราะชุดที่เจ้าตัวใส่อยู่เปียกไปแล้ว ส่วนตัวเขาก็นอนคว่ำอยู่บนเตียง ฟัดพุงน้อยๆ ของแฝดเล่นอย่างมันเขี้ยว
“มันเขี้ยว น่ามันเขี้ยว แกล้งแด๊ดกับมัมแต่เช้าเลยนะเจ้าลูกหมู”
“แอ้ๆ แอ้!” สองแฝดพากันร้องเสียงสูงก่อนจะยิ้มร่าชอบใจให้คนมองนึกมันเขี้ยวหนักเข้าไปอีกจนต้องไล่งับมือน้อยๆ นั้นเล่น
แปะ แปะ
“โอ๊ะ!” ควอตซ์ร้องออกมาเมื่อโดนฝ่ามือน้องๆ ทั้งสี่ข้างตีแปะๆ เข้าที่แก้ม เจ้าลูกหมูหัวเราะเอิ้กอ้ากชอบใจแล้วใช้มือตีแปะเข้าที่ใบหน้าของแด๊ดดี๊ต่ออย่างชอบใจ
ควอตซ์เองก็ไม่ได้ว่าอะไรนอกจากปล่อยให้เจ้าลูกหมูสำรวจใบหน้าเขาด้วยการตี “พอแล้วลูกหมู ตีที่เดิมซ้ำๆ แด๊ดก็เจ็บนะ” จับมือน้อยๆ ของลูกเอาไว้ กดจูบเบาๆ ที่ฝ่ามือของพี่ฮาร์ทแล้วก็น้องเดียร์
“พี่ควอตซ์ครับ ไปอาบน้ำเถอะครับเดี๋ยวจะได้ลงไปข้างล่างกัน” น้ำเหนือที่ก้าวออกมาจากห้องร้องบอกกับคนรักพร้อมกับเดินไปเตรียมชุดเอาไว้ให้อย่างที่ทำเป็นประจำ
“ครับผม” รับคำ ก้มลงหอมแก้มลูกแฝดคนละที “หอมแล้วลูกหมู”
“แอ้!”
“อือ... มัมมี๊ก็หอมแล้ว”
“พี่ควอตซ์! เดี๋ยวเถอะครับ” น้ำเหนือยกมือตีเข้ากลางอกคนรักเมื่ออยู่ๆ อีกฝ่ายก็เดินเข้ามาหอมแก้มแล้วยิ้มชอบใจ ส่งชุดในมือที่ถืออยู่ให้อีกคนแล้วเอ่ยไล่ให้ไปอาบน้ำทันทีแก้เขิน “ไปอาบน้ำเลยครับ!”
ควอตซ์หัวเราะชอบใจก่อนจะเดินเข้าไปในห้องน้ำ ออกมาอีกทีก็ไม่เจอลูกเจอคนรักแล้ว คงลงไปข้างล่างกันแล้วเรียบร้อย และทันทีที่เขาเดินลงมาถึงก็ได้ยินเสียงของลูกหมูดังมาทันที อีกทั้งยังได้ยินเสียงของลาพิสด้วย แฝดคงกำลังเล่นอยู่คุณอาคนสวย
“พี่ควอตซ์ลงมาแล้วเหรอลูก ไปทานข้าวเช้าไปค่ะ น้องเข้าไปดูในครัวให้อยู่” คุณหญิงมรกตที่หันมาเห็นลูกชายก็เอ่ยบอกทันที
“ครับ แล้วพวกคุณแม่ละครับ”
“พวกแม่เรียบร้อยแล้วจ้ะ”
พอได้ยินแบบนั้นควอตซ์ก็พยักหน้ารับก่อนจะหันเดินไปทางห้องทานข้าวแทน น้ำเหนือที่กำลังยกชามข้าวต้มวางลงที่โต๊ะก็เงยหน้าขึ้นมาส่งยิ้มให้ “กินข้าวกันครับพี่ควอตซ์”
“วันนี้อยากไปไหนหรือเปล่า” ถามไปก็เอื้อมมือไปปัดผมด้านหน้าของคนรัก “ผมยาวอีกแล้ว”
“เอาไว้ค่อยไปตัดครับ แล้วพี่ควอตซ์อยากออกไปไหนหรือเปล่า”
“เย็นนี้ไปดินเนอร์กัน พาแฝดไปด้วย” น้ำเหนือเอียงคอมองอย่างแปลกใจที่อีกฝ่ายชวนไปทานข้าวนอกบ้านในตอนเย็น แต่ก็พยักหน้ารับคำชวนนั้น
วันนี้ทั้งวันครอบครัวบริสตันอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา น้ำเหนือนึกอยากให้เป็นแบบนี้บ่อยๆ เพราะมีคนช่วยเลี้ยงแฝดเยอะวันนี้มัมมี๊เลยไม่ค่อยเหนื่อยเท่าไหร่นอกจากรับมือพี่ฮาร์ทตอนงอแงหิวนมแค่นั้น
จนกระทั่งตอนเย็นควอตซ์ก็ให้คนรักไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสียใหม่ด้วยชุดที่เขาเป็นคนเลือกเอง น้ำเหนือมองคนรักงงๆ ถามออกไปก็ไม่ได้คำตอบอะไรจนเลิกถาม ชุดที่ควอตซ์เตรียมให้เป็นเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีขาวดีไซน์แปลกตา กับกางเกงขายาวสีดำแบบเข้ารูป น้ำเหนือชะงักไปเล็กน้อยตอนที่เห็นสร้อยข้อมือกับสร้อยคอโชคเกอร์วางอยู่ข้างๆ กันด้วย ตั้งแต่คลอดแฝดน้ำเหนือก็ถอดสร้อยข้อมือดอกรักออกเพราะกลัวว่าจะเผลอไปโดนไปข่วนหน้า ข่วนตัวแฝด ซึ่งควอตซ์เองก็ไม่ได้ว่าอะไรอีกทั้งยังเห็นด้วย
แต่สร้อยข้อมือเส้นนี้... เป็นแบบที่น้ำเหนือไม่เคยเห็นมาก่อน
“พี่ควอตซ์ครับ สร้อยข้อมือกับสร้อยคอนี่...” หันไปถามคนรักที่เดินออกมาจากห้องน้ำด้วยชุดใหม่
ส่วนฝาแฝดก็ให้ลาพิสกับสาลี่ช่วยกันพาไปแต่งตัว ป่านนี้คงเรียบร้อยแล้วลงไปรออยู่ที่ข้างล่างกับคุณปู่คุณย่าแล้ว
“ใส่สิ มา... พี่ใส่ให้” ร่างสูงก้าวไปหา หยิบสร้อยข้อมือมาใส่ให้คนรักก่อนจะหยิบสร้อยคอมาใส่ให้อีกเส้น ถอยออกมามองน้ำเหนือแล้วก็พยักหน้าอย่างพอใจ
น้ำเหนือเป็นผู้ชายที่เหมาะกับสร้อยโชคเกอร์อย่างไม่น่าเชื่อ สร้อยสีดำตัดกับผิวขาวๆ ของน้ำเหนือเป็นอย่างมาก
“จะไปกินข้าวที่ไหนครับเนี่ย... ทำไมแลจัดเต็มจังครับ” น้ำเหนือถามพร้อมกับก้มมองชุดของตัวเองรวมไปถึงชุดของคนรักด้วย
“เดี๋ยวก็รู้ ไปกันเถอะ” อีกฝ่ายไม่ตอบอะไรนอกจากจูงมือคนรักเดินออกจากห้อง พอลงไปถึงก็เห็นคุณหญิงมรกตกับลาพิสกำลังอุ้มฝาแฝดอยู่พอดี
“ลูกชายแด๊ดหล่อจริงๆ เลยนะ” ควอตซ์เอ่ยทักเอื้อมมือไปรับพี่ฮาร์ทจากคุณหญิงมรกตมาอุ้มแล้วหอมแก้มยุ้ยๆ ไปหนึ่งที
ฝาแฝดอยู่ในชุดที่เหมือนกัน เป็นชุดเอี๊ยมลายสก๊อตสีขาวเทา เสื้อคอปกแขนสั้นสีขาว ต่างกันที่หูกระต่าง ของพี่ฮาร์ทเป็นสีเทา ของน้องเดียร์เป็นสีแดง
“พวกคุณแม่ไปด้วยกันไหมครับ” น้ำเหนือหันไปถามพร้อมกับรับน้องเดียร์จากน้องสาวของคนรักมาอุ้มเอาไว้
คุณหญิงมรกตส่ายหน้า “ไม่ไปค่ะ พวกลูกไปกันเถอะ ขอให้มีความสุขกันมากๆ นะ ทั้งคู่เลย”
น้ำเหนือมองอย่างงงๆ กับคำอวยพรของคุณหญิงแต่ก็ไม่ได้ถามอะไรออกมาเพราะควอตซ์หันมาเรียกให้เขาเดินไปที่รถ รถตู้คันสวยจอดรออยู่แล้ว และควอตซ์เองก็ขึ้นไปนั่งเรียบร้อยโดยอุ้มลูกเอาไว้ด้วย เห็นอย่างนั้นน้ำเหนือเลยก้าวขึ้นไปนั่งข้างๆ กัน
“ไม่ขับรถไปเองเหรอครับ”
“ไม่ล่ะ ออกรถได้แล้วล่ะ” ควอตซ์หันมาตอบก่อนจะหันไปพูดประโยคสุดท้ายกับคนขับรถที่เดินขึ้นมานั่งประจำที่
รถตู้คันสวยวิ่งแล่นไปตามท้องถนนเข้าสู่ใจกลางเมืองกรุงเทพมหานคร สองข้างทางเต็มไปด้วยแสงไฟจากตึงสูง น้ำเหนือเลยเอาแต่จับน้องเดียร์มองข้างทางอย่างสนใจ จะว่าไปนานแล้วเหมือนกันที่น้ำเหนือไม่ได้ไปไหนตอนกลางคืนแบบนี้ จะว่าไป... ก็ตั้งแต่...
นึกแล้วก็หันไปมองผู้ชายที่นั่งอยู่ข้างๆ ผู้ชายที่กำลังหยอกล้ออยู่กับลูกจะว่าไป... นี่ก็หนึ่งปีแล้วที่ได้เจอกับคนคนนี้ ทั้งๆ ที่ผ่านมาแค่ปีเดียวแต่ก็เหมือนผ่านอะไรมาด้วยกันหลายอย่างเลย
“หือ... มีอะไรหรือเปล่า” คนที่กำลังเล่นอยู่กับพี่ฮาร์ทหันมาถามเมื่อรู้สึกถึงสายตาของน้ำเหนือที่หันมามอง
คนโดนถามสะดุ้งก่อนจะส่ายหน้าทั้งๆ ที่แก้มระเรื่อก่อนจะหันหน้าออกไปนอกหน้าต่าง
บ้าจริงน้ำเหนือ... อยู่ๆ ก็หันไปมองเขาแล้วก็นึกถึงอดีตแถมยังยิ้มออกมาอีก...
ท่าทางและแก้มแดงๆ ที่ซ้อนไม่มิดนั้นเรียกรอยยิ้มขำปนเอ็นดูจากควอตซ์ได้เป็นอย่างดี ก่อนที่เขาจะละสายตาจากคนรักกลับมาที่พี่ฮาร์ทที่ร้องเรียกเหมือนจะเรียกร้องความสนใจ
เจอกับรถติดอยู่เกือบๆ ชั่วโมงก็มาถึงที่หมาย โรงแรมหรูใจกลางเมือง... ควอตซ์พาน้ำเหนือและฝาแฝดเดินเข้าไปในโรงแรมก่อนจะพาขึ้นลิฟต์ไปยังชั้นดาดฟ้าที่เป็นร้านอาหารสุดหรูติดอันดับของประเทศ พนักงานต้อนรับเดินมาต้อนรับพวกเขาก่อนจะพาไปยังโต๊ะที่อยู่ติดกับผนังกระจก บริเวณนี้ค่อนข้างเป็นบริเวณส่วนตัว
“จริงๆ พี่อยากพาไปนั่งข้างนอกนะ แต่กลัวลมจะแรงไปแล้วทำให้แฝดไม่สบาย” ควอตซ์บอก จับเจ้าตัวเล็กที่นั่งอยู่ในรถเข็นนั่งให้ดีๆ
“ทำไมถึงพามาที่นี่ละครับ”
“ไม่ชอบเหรอ” เขาถาม เลื่อนเก้าอี้ให้คนรักนั่งก่อนจะอ้อมไปนั่งฝั่งตรงข้าม
น้ำเหนือส่ายหน้า “เปล่าครับ ไม่ใช่ไม่ชอบ ผมสงสัยเฉยๆ ที่จริงพาไปกินข้าวที่อื่นก็ได้นะครับไม่จำเป็นต้องมาที่หรูๆ แพงๆ แบบนี้เลย”
“เพราะวันนี้คือวันพิเศษ” ตอบพร้อมกับยิ้มแต่ก็ไม่ได้ขยายความอะไรเพิ่ม อีกทั้งยังเปลี่ยนเร่องโดยการหันไปสั่งพนักงานให้นำอาหารมาเสิร์ฟได้เลย
ทั้งๆ ที่อาหารควรคู่กับไวน์ชั้นเลิศ แต่ควอตซ์เลือกสั่งน้ำเปล่าและน้ำผลไม้มาให้ ทั้งคู่พูดคุยกันไปพร้อมกับทานอาหารมื้อหรูไปด้วย สลับกับหันไปเล่นกับฝาแฝดที่ส่งเสียงเรียกร้องความสนใจ แต่ก็น่าแปลกที่ฝาแฝดเองก็ไม่ได้งอแงอะไรมากนัก
น้ำเหนือรู้สึกถึงสายตาหลายคู่ที่จับจ้องมาที่พวกเขา แต่ในเมื่อควอตซ์ทำเหมือนไม่สนใจ น้ำเหนือก็เลยพยายามปล่อยผ่านไม่คิดอะไร แม้ลึกๆ ในใจจะคิดว่า... พรุ่งนี้อาจจะมีข่าวออกมาก็ได้
“น้ำเหนือ” เสียงเรียกจากคนที่นั่งอยู่ตรงข้ามเรียกให้น้ำเหนือละสายตาจากบรรยากาศสวยๆ ภายนอกกลับมา ก่อนจะหลุดหัวเราะออกมาเมื่อเห็นควอตซ์จับฝาแฝดมานั่งบนโต๊ะและยื่นใบหน้าของตัวเองมาอยู่ตรงกลางระหว่างใบหน้าของแฝด
“หล่อสู้ลูกไม่ได้เลยครับ” น้ำเหนือเอ่ยแซวอย่างขำๆ
“พี่ไม่สู้อยู่แล้วล่ะ” อีกฝ่ายเองก็หัวเราะไปด้วย ก่อนจะปล่อยน้องเดียร์ให้น้ำเหนือ “หนึ่งปีแล้วเนอะ”
“ครับ อะไรเหรอครับ”
“พี่กับเราไง รู้จักกันมาหนึ่งปีแล้ว จะว่าเร็วก็เร็ว แต่จะว่าช้าก็ช้า” ควอตซ์พูด ใบหน้าหล่อเหลาปรากฏรอยยิ้มจางๆ ยามที่พูด น้ำเหนือเองก็พยักหน้าเห็นด้วยกับคำพูดนั้น เพราะนั่นก็เป็นความคิดเดียวกับเขาตอนที่นั่งรถมา
“ใครจะคิดว่าจากวันนั้น... วันที่พี่เขาไปช่วยเด็กเสิร์ฟจากตาแก่ตัณหากลับ จนถึงวันนี้วันที่พี่มีลูกชายตัวน้อยๆ ถึงสองคนจะผ่านมาแค่ปีเดียว”
“พี่ควอตซ์เสียใจไหมครับ ที่วันนั้นเข้าไปช่วยผม”
ควอตซ์มองใบหน้าของคนรักก่อนจะตอบออกมา “ทั้งเสียใจแล้วก็ไม่เสียใจ พี่ไม่เสียใจที่วันนั้นเข้าไปช่วยน้ำเหนือเพราะวันนี้ทำให้พี่มีเราอยู่ตรงนี้ แต่พี่เสียใจที่พี่ทำร้ายเรา”
เรื่องนี้คงเป็นเรื่องที่เป็นเหมือนตราบาปอยู่ในใจของควอตซ์เสมอไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหนก็ตาม
“แต่ผมก็... ขอบคุณนะครับที่พี่ควอตซ์เข้ามาช่วยผมเอาไว้ ถ้าวันนั้นพี่ควอตซ์ไม่เข้ามาผมอาจจะถูกผู้จัดการร้านส่งให้กับตาลุงนั่นก็ได้ แล้วชีวิตของผมคงยิ่งกว่าตกนรกทั้งเป็นอีก”
“พี่เองก็ผลักเราตกนรกมาเหมือนกันนะ”
คนตรงหน้าส่งยิ้มน่ารักให้ “แต่พี่ควอตซ์ก็เป็นคนดึงผมขึ้นมาเหมือนกันนะครับ”
ควอตซ์เผยรอยยิ้มอบอุ่นออกมา เป็นรอยยิ้มที่น้ำเหนือเองก็ไม่กล้ามองมากนักเพราะว่ามันทำให้หัวใจทำงานหนักเหลือเกิน จนต้องก้มลงหยอกล้อเล่นกับน้องเดียร์แทน น้ำเหนือสะดุ้งนิดเมื่ออยู่ๆ ก็โดนมือหนาเอื้อมมาจับมือข้างซ้ายของเขาเอาไว้แล้วดึงไปหาตัว
ปลายนิ้วโป้งเกลี่ยเบาๆ ที่หลังมือของน้ำเหนือ แหวนวงเดิมที่เคยสวมให้ตั้งแต่ตอนไปเที่ยวทะเลยังคงอยู่ติดนิ้วของน้ำเหนือ และนั่นก็ทำให้เขายิ้มออกมาอีกรอบ ก่อนที่น้ำเหนือจะรู้สึกเย็นที่นิ้วและเมื่อควอตซ์ปล่อยมือของเขา น้ำเหนือก็เห็นแหวนอีกหนึ่งวงที่นิ้วนางข้างซ้ายนั้น
“วงแรก... เป็นแหวนที่เรายอมรับกันและกัน แต่วงที่สอง...”
“พี่เคยพูดกับน้ำเหนือไปแล้วรอบหนึ่ง แต่พี่ก็อยากได้คำตอบอีกครั้ง...” ควอตซ์เงยหน้าขึ้นมองคนรักที่นั่งหน้าแดงก่ำอยู่ตรงข้าม
“แต่งงานกับพี่นะ”“พี่ควอตซ์...”
“ถ้าไม่อยากให้มันใหญ่โตเราจัดงานเล็กๆ แค่ภายในครอบครัวก็ได้ มีครอบครัวพี่ มีพ่อสินธร มีโอ๊ต มีแฝด มีแค่นั้นก็ได้”
น้ำเหนืออยากจะมุดหน้าแดงๆ ของตัวเองลงที่ตักน้อยๆ ของน้องเดียร์ เจ้าตัวเล็กจ้องหน้ามัมมี๊ใหญ่คงนึกสงสัยว่าทำไมหน้าของมัมมี๊ถึงได้แดงก่ำขนาดนั้น ก่อนที่น้องเดียร์จะหันกลับไปมองแด๊ดดี๊แล้วส่งเสียงออกมา
“แอ้...”
“นั่นคำตอบหรือเปล่า ให้ลูกตอบตกลงแทนเหรอ”
น้ำเหนือยังคงเงียบแต่น้องเดียร์ยังคงส่งเสียงอีกรอบ และเมื่อควอตซ์ถามย้ำอีกครั้ง ใบหน้าแดงๆ ที่ก้มหลบอยู่ก็เงยขึ้น ปากอิ่มเม้มเข้าหากันก่อนจะตอบกลับเสียงเบา
“ถ้าไม่แต่งกับพี่ควอตซ์... จะให้ผมไปแต่งกับใครละครับ”เสียงทุ้มหัวเราะอยู่ในลำคอ แต่เขาก็ไม่ได้ตอบอะไรกลับไปอีกนั่งมองแก้มแดงๆ ของคนรักอย่างเพลินตา หันมาชวนพี่ฮาร์ทเล่นบ้าง ชวนน้องเดียร์เล่นบ้าง ก่อนจะหันไปยิ้มให้น้ำเหนือที่เจ้าตัวต้องเสหน้าแดงๆ ด้วยความเขินอายหลบ
แฝดหลับไปแล้ว... หลับไปตั้งแต่ขึ้นรถกลับจากร้านอาหารและก็หลับยาวจนถึงบ้าน ขนาดแด๊ดดี๊กับมัมมี๊อุ้มวางบนเตียงก็ยังไม่ตื่น ควอตซ์เอ่ยให้คนรักไปอาบน้ำก่อน แล้วเขาจึงค่อยอาบทีหลัง
น้ำเหนือเดินมาดูแฝดอีกรอบ จับผ้าห่มให้เข้าที่ก่อนจะขยับไปนั่งพิงผนักเตียง ก้มมองนิ้วนางข้างซ้ายของตัวเองที่ตอนนี้มีแหวนเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งวง ตัวเรือนทำจากทองคำขาวเหมือนกับวงเดิมแต่ขนาดใหญ่กว่า บนตัวเรือนมีลวดลายสลักเอาไว้อย่างบรรจง เพชรน้ำงามเรียงตัวสวยเป็นรูปหัวใจสองดวง
ริมฝีปากอิ่มเม้มเข้าหากันอย่างที่จะกลั้นรอยยิ้มของตัวเองเอาไว้ ความสุขมันอัดแน่นอยู่ในอกจนแทบจะล้นออกมา เพราะสายตาที่จดจ้องอยู่ที่แหวนทำให้ไม่ทันมองว่าใครอีกคนเดินออกจากห้องน้ำแล้ว ควอตซ์เดินมาทิ้งตัวลงข้างๆ รั้งร่างบางเข้าไปในอ้อมแขนของตัวเอง ฝังปลายจมูกโด่งลงที่กลางกระหม่อม ไล่มาที่ขมับและแก้มนวล
มือหนาแบตรงหน้าน้ำเหนือ แหวนเพชรอีกวงที่ดีไซน์เหมือนกับของน้ำเหนือวางอยู่บนนั้น ต่างกันที่ขนาดของตัวเรือนแหวน เสียงทุ้มกระซิบอยู่ข้างใบหู “ใส่ให้พี่หน่อยสิ”
“วงเก่าพี่ควอตซ์ยังใส่เองเลยนี่ครับ”
“แต่วงนี้พี่อยากให้เราใส่ให้”
น้ำเหนือหยิบแหวนบนฝ่ามือหนา ก่อนจะจับมือข้างซ้ายของคนรักเอาไว้แล้วค่อยๆ สวมแหวนที่นิ้วนางข้างซ้าย ควอตซ์เองก็มีแหวนอยู่สองวงเช่นกัน
แหวนวงแรก... หัวใจครึ่งซีกที่ต้องนำมาประกบกันถึงจะเป็นหัวใจดวงเดียวกัน เหมือนกับหัวใจของควอตซ์และน้ำเหนือ ที่ต้องใช้เวลา ใช้เข้าใจกัน ถึงจะรวมกันเป็นหัวใจดวงเดียวกันได้
แต่แหวนวงที่สอง... เป็นหัวใจสองดวงที่เกี่ยวคล้องกันเอาไว้โดยไม่แยกจากกัน เหมือนกับหัวใจของควอตซ์และน้ำเหนือ ที่หัวใจทั้งสองดวงของพวกเขากลายเป็นหนึ่งเดียวกันโดยไม่สามารถแยกออกจากกันได้
น้ำเหนือถูกจับใบหน้าให้หันกลับไปหาและเชยคางขึ้น ดวงตาเรียวสีสวยที่เปี่ยมไปด้วยเสน่ห์กำลังมองมาที่เขา ดวงตาที่สะท้อนเพียงแค่ภาพของน้ำเหนือคนเดียว
ดวงตาที่สะท้อนออกมาถึงความรู้สึกภายในใบหน้าคมคายโน้มลงต่ำพร้อมๆ กับที่ดวงตากลมโตหลุบลง และริมฝีปากที่แนบสนิทจนไร้ช่องว่าง จุมพิตหวานๆ ไม่ได้เร่าร้อน เร่งเร้า แต่ทว่ามันอ้อยอิ่ง นุ่มนวลและอ่อนโยน
ริมฝีปากที่นวดคลึงปากอิ่มอย่างเชื่องช้า กดแนบลงซ้ำแล้วซ้ำเล่าเพื่อถ่ายทอดความรู้สึกภายใน
เนินนานกว่าจะผละออก น้ำเหนือได้แต่ซุกหน้าลงที่อกกว้างและอ้อมกอดของคนรัก ปลายจมูกโด่งยังคงคลอเคลียไม่ห่าง สูดดมกลิ่นกายหอมๆ ของคนรัก กดแนบริมฝีปากลงที่ขมับซ้ำแล้วซ้ำเล่าไม่หยุด
“You’re the only one who makes me feel this way.”น้ำเหนือเป็นเพียงคนเดียว... เพียงคนเดียวที่ทำให้เขารู้สึกเช่นนี้รู้สึก...“Feeling love”รัก...************************************************
งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา เหมือนกันนิยายที่ย่อมมีตอนจบ แล้ววันนี้นิยายเรื่องนี้ก็เดินทางมาถึงตอนจบแล้วค่ะ 1 ปี 8 เดือน ที่อยู่กับนิยายเรื่องนี้มา แน่นอนว่ามันมีมากกว่าความผูกพัน มันคือความรัก ความเป็นครอบครัว ฟางเริ่มต้นกับพี่ควอตซ์และน้องเหนือ เติบโตตามตัวละครในเรื่องที่ดำเนินไป เพราะฉะนั้นฟางจึงรู้สึกใจหายกับการต้องขึ้นว่าตอนจบ แต่มันก็ถึงเวลาแล้วที่เราต้องลากับพี่ควอตซ์และน้องเหนือ (ตอนพิเศษมีแน่นอนค่ะ แต่คงต้องรอกันก่อนนะคะ) ฟางต้องขอบคุณสำหรับพี่และเพื่อนที่ให้ความรู้ ตอบทุกข้อสงสัยของฟางในการแต่งนิยายเรื่องนี้ ช่วยฟางได้เยอะมากที่เดียวเลยค่ะ ขอบคุณจริงๆ แล้วก็ต้องขอบคุณคนอ่านทุกคน ทุกคอมเมนต์ ทุกกำลังใจที่มีให้ จนในที่สุดฟางก็พานิยายเรื่องนี้มาจนถึงตอนจบได้
ถ้าถามว่าทำไมถึงจบแล้ว แฝดยังไม่โตเลย... เพราะนิยายเรื่องนี้จบลงไปแล้วตั้งแต่ที่น้ำเหนือเข้าห้องคลอดค่ะ ฟางตั้งใจเอาไว้ตั้งแต่เริ่มแต่งนิยายเรื่องนี้แล้วว่าทุกอย่างจะจบลงตรงนั้น เพราะฟางตั้งใจจะเน้นในส่วนของการพัฒนาความรู้สึกในระหว่างที่พี่ควอตซ์กับน้องเหนือมาใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันเพราะคำว่า “ผิดพลาด” สำหรับใครที่อยากเจอแฝดต่อรอเจอกันในตอนพิเศษนะคะ ^^
แล้วก็สำหรับรูปเล่ม ตอนนี้ฟางกำลังเตรียมทำหนังสืออยู่ค่ะ จุใจกับตอนพิเศษแน่นอน ถ้ารายละเอียดมีครบแล้วและพร้อมเปิดจองแล้วฟางจะมาแจ้งข่าวนะคะ
และสุดท้ายนี้... ฟางรู้สึกดีใจมากๆ ที่นิยายของฟางเป็นจุดเริ่มต้นในการอ่านของใครหลายคน ขอบคุณมากค่ะที่ทุกคนเลือกเปิดนิยายเรื่องนี้ขึ้นมาอ่าน ขอบคุณมากจริงๆ ค่ะ พี่ควอตซ์กับน้องเหนือ เป็นเหมือนครูที่ทำให้ฟางพัฒนาขึ้นทั้งในเรื่องของการเขียน การใช้ภาษา ฟางรักพวกเขาทั้งสองคนมาก และฟางก็ขอบคุณที่ทุกคนก็รักพี่ควอตซ์กับน้องเหนือนะคะ ได้แต่พูดคำนี้จริงๆ ค่ะ ขอบคุณมากค่ะ
สำหรับเฟสบุ๊คค่ะ https://www.facebook.com/fgc32yaoi
สำหรับทวิตเตอร์ค่ะ https://twitter.com/Fangiily_GC
เข้าไปพูดคุย สอบถาม ทวงหานิยายกันได้เลยนะคะ ยินดีตอบทุกคน ทุกข้อสงสัย(ที่ตอบได้จ้า)
ฝากอุ้มรักด้วยนะคะ อย่าลืม กดเฟบ กดเมนต์ กดโหวด กดแชร์ แล้วแต่สะดวกเลยน๊า คนละนิดคนละหน่อยเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ จุ๊บๆ ขอบคุณค่ะ
ขอบคุณทุกคะแนนบวกเป็ด คะแนนชื่นชมในตัวฟางนะคะ ขอบคุณมากๆ เลยค่ะ
หัวข้อ: ❤… อุ้มรัก ...❤ #Mpreg } ll อุ้มรัก'S 01 [100%] l P.160 [12-11-62] (อ่าน 1192160 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก