ติดแฮชแท็ก #พี่ควอตซ์น้องเหนือ ในทวิตเตอร์แสงแดดยามเช้าส่องผ่านประตูระเบียงเข้ามาปลุกให้คนที่กำลังหลับใหลอยู่ให้ตื่นขึ้น ควอตซ์เป็นฝ่ายรู้สึกตัวก่อน เขาปรับสายตาที่พร่าเพราะเพิ่งตื่นนอนให้เป็นปกติก่อนจะมองคนรักที่หลับอยู่ข้างๆ
ใบหน้าน้ำเหนือยามหลับเหมือนเด็กตัวน้อยๆ น่ารัก น่าเอ็นดู ท่าทางที่แม้จะเข้มแข็งแต่ทว่าก็อ่อนไหว อ่อนแอทำให้เขาสนใจตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้เห็น
เขาเคยเจอน้ำเหนือเมื่อนานมากแล้ว แต่เป็นช่วงเวลาสั้นๆ ซึ่งเขาเองก็จำไม่ได้จนกระทั่งอีกคนฝันถึงเรื่องราววันนั้นเขาถึงนึกออก แต่ก่อนคืนนั้น... คืนเปลี่ยนชีวิต ควอตซ์คอยมองพนักงานเสิร์ฟคนนี้มาหลายคืน
เด็กเสิร์ฟท่าทางเอาเรื่องแต่ก็อ่อนน้อม ดวงตากลมโตสุกสว่างแม้จะอยู่ในสถานที่มืดมน มันทำให้ควอตซ์นึกสนใจ ความสนใจนั้นเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ ในเวลาแค่ไม่กี่วันจนเขาเองก็ยังแปลกใจ
แต่เพราะคนไม่เคยมีความรักอย่างจริงจัง เขาจึงตีความหมายของความสนใจนี้ไปเป็นความต้องการ เหมือนอย่างที่เขาต้องการใครหลายคน จนกระทั่งคืนนั้น คืนที่เกิดเรื่อง ขาของเขาก็ก้าวเข้าไปเอง มือก็ยื่นเข้าไปห้าม ปากก็เอ่ยเพื่อจบเรื่องราว และเขาก็ได้ความสนใจ ความต้องการนั้นมาครอบครอง
ลูกกวางน้อยที่สั่นแต่ทว่าก็ปากเก่ง ดวงตาที่ตัดพ้อชีวิตที่สะท้อนออกมายามอยู่ใต้ร่างของเขา มันทำให้เขาต้องอ่อนโยนและค่อยเป็นค่อยไป ปลอบประโลมลูกกวางน้อยให้หายหวาดกลัวและพร้อมให้เขาครอบครอง
ทั้งๆ ที่ได้สิ่งที่อยากได้แล้วแต่มันก็ไม่เพียงพอ เขาอยากดึงคนตัวเล็กนั้นมาอยู่ในอ้อมกอดไม่ให้หนีหายไปไหน เขาตามหาทั้งๆ ที่ไม่รู้สาเหตุว่าทำไมต้องตามหา รู้แค่ว่า... น้ำเหนือเป็นของเขาแล้ว แม้จะนึกแปลกใจตัวเองว่าไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับคู่ควงคนไหนเลย
ไม่ได้อยากจะทำร้ายและย้ำยี แต่ถ้าหากปล่อยคนคนนี้จะต้องหนีหาย ยามที่ลงมือทำร้ายควอตซ์เจ็บไปหมดข้างในอก เขาไม่รู้ว่าความเจ็บปวดเหล่านี้มาจากไหน ตอนที่เห็นหยาดน้ำตา ข้างในอกมันบีบรัด แต่เพราะอยากครอบครอง อยากเหนี่ยวรั้ง อยากตอกย้ำให้รู้ว่าน้ำเหนือเป็นของเขา ถึงได้ทำร้ายไปแบบนั้น
จิตใจของเขาไม่เคยสงบเลย ไม่เคยเลยสักครั้งตั้งแต่เจอหน้าคนคนนี้ไม่อยากทำร้ายจิตใจ แต่ไม่รู้จะเข้าหาอย่างไรในเมื่ออีกฝ่ายโกรธเกลียดกันไปแล้ว ได้แต่นึกโทษตัวเองกับความปากเสียที่พูดไม่คิด และไม่เคยบอกออกไปเลยว่าขอโทษ...
“อือ...” เสียงครางในลำคอของคนที่กำลังหลับเรียกควอตซ์กลับมาจากความคิด
ทุกอย่างมันเป็นแค่อดีตที่เขาไม่สามารถย้อนกลับไปแก้ไขอะไรได้ แต่ตอนนี้ต่างหากคือปัจจุบัน ที่เขาจะทำให้ดีที่สุด เพื่อที่ในวันข้างหน้าเขาจะไม่นึกย้อนมาและรู้สึกเสียใจกับมันอีกครั้ง...
“มัมมี๊” ควอตซ์เรียกคนหลับ ก้มลงหอมแก้มเนียนที่หอมเหมือนแก้มเด็กเบาๆ ไล้ปลายจมูกไปตามขมับ จูบทับที่เปลือกตา
“แด๊ดดี๊...” ตายังไม่ลืม แต่ปากส่งเสียงเรียกพร้อมขยับเข้าหาเรียกรอยยิ้มเอ็นดูจากอีกฝ่ายได้เป็นอย่างดี
ควอตซ์ก้มลงจูบบนริมฝีปากอิ่ม ถอนจูบและจูบย้ำลงไปอีกหลายๆ รอบจนสุดท้ายคนที่ยังไม่ตื่นดีก็ลืมตาขึ้นยกมือปิดปากอีกคนเอาไว้
“อือ... พอแล้วครับ”
มือขาวถูกรวบเอาไว้ก่อนที่คนตัวโตกว่าจะกดริมฝีปากลงที่นิ้วนางข้างซ้ายที่สวมแหวนทั้งสองวงเอาไว้ การกระทำที่ทำให้น้ำเหนือหน้าแดงขึ้นมาตั้งแต่เช้า
“ทำไมชอบแกล้งผม...”
"พี่แกล้งอะไรกัน"
“ฮื่อ... ปล่อยเลยครับ ผมจะไปอาบน้ำแล้ว” น้ำเหนือว่าดันคนที่กอดตัวเขาเอาไว้ออก แต่อีกฝ่ายไม่ยอมปล่อยอีกทั้งยังกอดแน่นขึ้น จนน้ำเหนือได้แต่ฮึดฮัด พลิกตัวหันหลังให้ “อย่างนั้นอย่าปล่อยผมนะ กอดแล้วน่ะ”
ควอตซ์หัวเราะ กอดอีกคนเอาไว้แน่นขึ้นมีการยกขาก่ายขาอีกคนเอาไว้ด้วย “ไม่ปล่อยอยู่แล้ว”
"พี่ควอตซ์อย่าซนสิครับ” ยกมือตะครุบมือซนๆ ของคนรักเอาไว้เมื่อมันกำลังสอดเข้าไปในชายเสื้อเพื่อลูบไปตามสะโพกมน แม้เมื่อคืนควอตซ์จะแต่งตัวให้ แต่เจ้าตัวก็สวมเพียงแค่ชั้นในและเสื้อตัวเดียวให้น้ำเหนือเท่านั้น เพียงแค่สอดมือเข้าชายเสื้อก็โดนอะไรต่อมิอะไรเต็มไปหมด
แต่คนซนไม่สนใจเท่าไหร่เพราะนอกจากจะไม่หยุดแล้วยังยื่นหน้าไปหอมแก้มน้ำเหนือเบาๆ ไล่ที่ลาดไหล่มนที่โผล่พ้นคอเสื้อ ก่อนจะขบเบาๆ ที่ใบหูจนน้ำเหนือต้องย่นคอ
“อ๊ะ...! ทำไมพูดไม่ฟังเลย” ลมหายใจของน้ำเหนือเริ่มขาดห้วงเมื่อคนซนยังไม่ยอมหยุดมือ จับตรงนู้น สัมผัสตรงนี้จนร่างกายของน้ำเหนือสั่นสะท้านไปหมด
ไม่นานร่างของน้ำเหนือก็นอนอ่อนระทวยอยู่ใต้ร่างของควอตซ์ ใบหน้าแดงก่ำหันไปด้านข้างพร้อมหายใจหอบจนแผ่นอกสะท้อนขึ้นลง ในขณะที่อีกคนยืดตัวขึ้นเพื่อจัดการกับเสื้อผ้าของตัวเองและตามลงมาทาบทับอีกรอบ
ริมฝีปากร้อนผ่าวสัมผัสไปตามลำคอ กระดูไหปลาร้า แต้มจูบลงไปจนขึ้นสีระเรื่อ มือทั้งสองข้างลูบไปตามสะโพกสวย เสื้อนอนยังคงติดกายน้ำเหนือแต่ชั้นในถูกถอดทิ้งไปนานแล้ว คนตัวโตแทรกกายอยู่กลางหว่างขาของอีกฝ่าย
มือหนากอบกุมบางส่วนที่มันขยับขยายตัวเพราะถูกปลูกเร้าพร้อมขยับรูดขึ้นลงช้าๆ ให้น้ำเหนือครางหวิว
“พ... พี่ควอตซ์... อ อื่อ” น้ำเหนือกำลังเขินอายอย่างที่สุดยามที่ใบหน้าคมคายขยับเลื่อนลงต่ำเรื่อยๆ จนแทบจะมุดอยู่ในเสื้อที่เขาสวมใส่
เฮือก!
“อะ อ๊า!!” ยามที่ริมฝีปากครอบครองกายกลางลำตัวน้ำเหนือก็สะดุ้งเฮือกหลุดเสียงครางออกมา ขาทั้งสองข้างที่ถูกตั้งชันและจับแยกออกสั่นจนมองเห็น มือจิกทึ้งลงกับผ้านวมที่ถูกปัดลงไปตกอยู่ข้างๆ ตัว
“พ พี่... ฮื่อออ พ พอ ย อย่า... อ่า”
สั่นสะท้านไปทั้งตัวยามที่อีกฝ่ายดูดกลืนร่างกายของเขา สัมผัสไปทุกส่วนตั้งแต่ส่วนปลายยันส่วนโคน และแทนที่ริมฝีปากจะหยุดลงที่ตรงนั้นมันกลับเลื่อนไปที่ขาอ่อนด้านใน ดูดดึงจนน้ำเหนือรู้สึกเจ็บและรู้เลยว่ามันต้องแดงเพราะรอยจูบแน่นอน
“อ๊าาา!!! พ พี่ควอตซ์... ย อย่า ม มันสกปรก อ่า... อื้อออ!!!” เป็นอีกรอบที่น้ำเหนือสะดุ้งสุดตัว ร่างกายยกหยัดขึ้นเมื่อความนุ่มชื้นแตะเบาๆ ที่ส่วนต้องห้ามด้านหลัง ยามที่ปลายลิ้นตวัดไปมาจนมันชุ่มและค่อยๆ คลายตัว
น้ำเหนือได้แต่คราง หอบและสั่นสะท้านกับสัมผัสหวาบหวิวนั้น รับรู้เลยว่าอะไรบางอย่างกำลังสอดเข้ามา มันสัมผัสไปรอบๆ จนต้องยกมือปิดปากตัวเองเพื่อกลั้นเสียงเอาไว้
น้ำตาไหลออกจากดวงตาฉ่ำวาวเพราะแรงอารมณ์ ไม่ได้เจ็บ ไม่ได้ปวด แต่มันเสียดเสียวเสียจนไม่สามารถกลั้นน้ำตาได้
ควอตซ์เป็นคนเก่ง... แต่น้ำเหนือไม่คิดว่าเรื่องแบบนี้เจ้าตัวก็เก่งถึงขนาดนี้“พ พอเถอะครับ อึก... ผ ผมไม่ไหว อ่า เหนือไม่ไหว อ๊า แล้ว...” น้ำเสียงอ้อนวอนที่กระตุ้นความรู้สึกของคนฟังได้เป็นอย่างดี
ควอตซ์ผละขึ้นมา กดจูบไปตามแก้มแดงและหน้าผากมน กอดประคองอีกฝ่ายเอาไว้แน่น
มือสอดประสานเข้าหากันยามที่ความใหญ่โตแทรกกายเข้าหาประสานกันเป็นหนึ่งเดียว น้ำเหนือหลับตาแน่น ริมฝีปากเผยอเพื่อหายใจเมื่อความคับแน่นไม่ได้ลดลงไปจากเมื่อคืนเลยสักนิด
“ไหวหรือเปล่า” ควอตซ์กระซิบถาม ตระกองกอดคนรักเอาไว้ในอ้อมแขนยามที่อีกฝ่ายรับความเป็นตัวตนของเขาเข้าไป
น้ำเหนือพยักหน้ารับซุกใบหน้าของตัวเองกับไหล่กว้างขยับสองมือโอบรอบอีกฝ่ายเอาไว้และปล่อยให้ควอตซ์ขยับตามใจต้องการ
"อ๊ะ... พ พี่ควอตซ์... ผ ผม อื้มม...”
เสียงหวานครางแผ่วชิดใบหูของควอตซ์กระตุ้นความรู้สึกภายในให้ปะทุมากยิ่งขึ้น ริมฝีปากของทั้งคู่ที่เคลื่อนเข้าหากัน ดูดดึงซึ่งกันและกัน บดเบียด คลึงเคล้ามอบความหอมหวานให้กัน
"ดื้อ... เจ็บหรือเปล่า เจ็บ ไหม" ลมหายใจของควอตซ์ขาดห้วง อีกเพียงนิดเดียวเขาจะขาดสติและทำตามอำเภอใจแล้ว
"ม ไม่... ไม่เจ็บ ม มัน อื้ออ ส เสียว อ่า... ผมเสียว... อ๊า!!!”
ท้ายประโยคกระท่อนกระแท่นน้ำเหนือได้หลุดเสียงสูงเพราะถ้อยคำของเจ้าตัวที่ทำให้ควอตซ์ยึดกายอีกคนเอาไว้แน่นและโหมความเป็นตัวตนของเขาเข้าหาไม่หยุด
จังหวะหนักหน่วงสลับกับเนิบนาบพาให้น้ำเหนือหัวหมุน ไม่มีแม้เสียงจะเอ่ยห้ามใดๆ นอกจากเสียงครางที่หลุดออกมา
"อื้อออ ดี... ดีที่สุด..." เสียงทุ้มพร่าที่ดังออกมาอย่างพึงพอใจทำให้น้ำเหนือได้แต่โอบอีกฝ่ายแน่นขึ้น
"อ๊า... ม มันลึก อื้อออ” น้ำเหนือผวาเฮือกยามที่ตัวเขาถูกยกให้ลุกขึ้นนั่งบนตักกว้าง ส่วนที่อยู่ภายในยิ่งถูกดันเข้าหาลึกกว่าเดิม
สะโพกมนถูกจับก่อนที่ควอตซ์จะชักนำอีกฝ่ายโดยการยกสะโพกขึ้นและกดลงมา ทุกครั้งก็จะได้ยินเสียงออกมาจากปากอิ่มนั้นด้วย
น้ำเหนือได้แต่ใช้เข่ายันกับเตียงยามปล่อยให้อีกฝ่ายชักนำความสุขมาให้ จนความกล้าที่มาจากไหนไม่รู้ทำให้น้ำเหนือกดสะโพกของตัวเองลงไปแทน
มือหนาโอบรอบแผ่นหลังชื้นเหงื่อของคนรัก ฝังใบหน้าลงที่อกขาวๆ หยัดกายตัวเองสวนกายของน้ำเหนือที่กดลงมา การตอดรัดทำให้ควอตซ์หายใจหอบขึ้นเรื่อยๆ อารมณ์เร่าร้อนปะทุไม่หยุด จนสุดท้ายก็จับน้ำเหนือพลิกตัวลงนอนคว่ำยกสะโพกอีกคนให้สูงขึ้น และโถมกายเข้าหาไม่หยุดหย่อน
“อ่ะๆ .... พ พี่ควอตซ์ อ่า... ผ ผม อื้อออ!!”
ควอตซ์กอดคนรักเอาไว้แน่นยามพาอีกฝ่ายไปให้สุดทางของความรักในครั้งนี้ “รัก... ดื้อ”
“ร... พี่ควอตซ์... อ่ะ... ร รัก...” ถ้อยคำบอกรักที่เบาเหมือนเสียงกระซิบแต่มันตรึงแน่นในความรู้สึก
“รัก... รักดื้อ...”
สองกายที่ประสานเป็นหนึ่ง สองใจที่หล่อหลอมเป็นหนึ่ง ความรู้สึกรักเอ่อล้นอยู่รอบกายของพวกเขาทั้งสองคน
น้ำเหนือส่งเสียงร้องสุดเสียงเมื่อเส้นทางรักดำเนินมาจนสุดทางพร้อมๆ กับใครอีกคน ทุกอย่างหยุดนิ่งเหมือนหยุดเวลา ควอตซ์โอบกอดเอาไว้เต็มอ้อมแขน ลมหายใจร้อนผ่าวที่สัมผัสได้
ควอตซ์ขยับไปนอนข้างๆ รั้งอีกคนมาซบอกของตัวเอง น้ำเหนือได้แต่หลับตาลงด้วยความเหนื่อยอ่อนจากกิจกรรมที่เพิ่งเกิดขึ้น
“นอนพักต่อก่อนเถอะ” ควอตซ์ว่า ลูบหลังน้ำเหนือเพื่อกล่อมให้หลับต่อ และไม่นานน้ำเหนือก็หลับไป
ร่างสูงขยับลงจากเตียงหยิบผ้าชุบน้ำมาเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้ มือหนาสัมผัสไปตามหน้าผากและลำคอเพื่อเช็คดูว่าอีกฝ่ายจะมีไข้หรือเปล่า
รู้ว่าน้ำเหนือไม่ชินและห่างหายกับเรื่องพวกนี้มานานแต่พอได้สัมผัส ได้กอดเขาก็ห้ามตัวเองเอาไว้ไม่ไหวจนได้แต่ชักนำ หลอกหล่ออีกฝ่ายให้โอนอ่อนและให้เขาทำตามอำเภอใจ
************************************************
สวัสดีค่ะ ไม่เจอกันสักพักเลยเนอะสำหรับเรื่องนี้ สำหรับคนที่กำลังรอการรวมเล่มนิยายเรื่องนี้รบกวนรอก่อนนะคะ พอดีว่าฟางป่วยไปเกือบสัปดาห์ก็เลยไม่ได้ทำอะไรเพิ่มเติมเลย ตอนนี้กำลังเตรียมอยู่ค่ะ ทั้งในส่วนของหน้าปก ตอนพิเศษ(ที่ขอบอกว่าจุใจแน่นอน) แล้วก็การบรูฟด้วยค่ะ ถ้ารายละเอียดมีครบถ้วนแล้วฟางจะมาแจ้งอีกรอบนะคะ
สำหรับตอนนี้... ใครสงสัยว่า เอ๊ะ ฟางขึ้นหัวตอนผิดหรือเปล่า ขอบอกเลยค่ะว่า “ไม่ผิด” จ้า ตอนพิเศษนี้ฟางหยิบยกมาจากตอนพิเศษในเล่ม เป็นตอนพิเศษตอนที่ 2 ค่ะ ฟางไม่ได้ขึ้นชื่อตอนผิดแต่อย่างใดจ้า ^^
ฉากนี้น่าจะเป็นฉากที่ใครหลายๆ คนอยากเห็นอีกสักครั้งเนอะ นิยายเรื่องนี้ไม่เน้น NC ค่ะ ไปเน้นเอาในตอนพิเศษ อุ๊ย.... ฮี่ๆๆๆ แล้วเจอกันครั้งหน้านะคะ ^^
สำหรับเฟสบุ๊คค่ะ https://www.facebook.com/fgc32yaoi
สำหรับทวิตเตอร์ค่ะ https://twitter.com/Fangiily_GC
เข้าไปพูดคุย สอบถาม ทวงหานิยายกันได้เลยนะคะ ยินดีตอบทุกคน ทุกข้อสงสัย(ที่ตอบได้จ้า)
ฝากอุ้มรักด้วยนะคะ อย่าลืม กดเฟบ กดเมนต์ กดโหวด กดแชร์ แล้วแต่สะดวกเลยน๊า คนละนิดคนละหน่อยเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ จุ๊บๆ ขอบคุณค่ะ
ขอบคุณทุกคะแนนบวกเป็ด คะแนนชื่นชมในตัวฟางนะคะ ขอบคุณมากๆ เลยค่ะ
หัวข้อ: ❤… อุ้มรัก ...❤ #Mpreg } ll อุ้มรัก'S 01 [100%] l P.160 [12-11-62] (อ่าน 1193748 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก