หัวข้อ: ☻ Love Secret พี่น้องแล้วไง....ถ้าใจรักกัน ☻ 30/03 ☻ [Ch.12] ค่าเสียหาย ☻

[บูมเบส]

น่ารักจริงๆแลดูสนุก

[b2friend]

รออีก 50% ค่ะ.....น้องอันหวงพี่โอ๋ตั้งแต่เด็กเลยนะคะ

[pandorads]

เด็กขี้หวงเอ๊ย!! น่ารักน่าหมั่นเขี้ยวดีจริง >.<

[B52]

ชัดเจนแต่เด็ก

[ชัดเจนกาบ]

ไม่ใช่ซื่อบื่อแต่เพราะไม่ได้คิดอะไรลึกซึ้งเลยตังหากล่ะ ไม่แปลกที่ตั้งโอ๋จะไม่แปลกใจกับการกระทำทั้งหมดของอันเดรส สุดท้ายอันเดรสก็ถอดแบบมาตินมาหมด แค่ไม่เอาความซึนมาแค่นั้นเอง  เหมือนมาตินภาคไม่ซึน

[Poseidon]

แอบสงสารสกาย โดนสกัดดาวรุ่งตั้งแต่เด็ก 55555

[aaoo]

รออีก 50% จร้า  อิอิ เราชอบคู่นี้จังเลย :hao6:อ่าาา

[มะเขือม่วง]

อันอันเป็นเด็กขี้หวง 5555 รอมาต่อนะ 

[shoi_toei]

อันอัน ขี้หวงฝุด ๆ

[=นีรนาคา=]

ขี้หวงแต่เด็กเลย อันอันเอ๊ยยย

[white_destiny]

หวงตั้งแต่เด็กๆเลย
 

[Mamoru]

อันอัน ตอนเด็กหึงน่าระกอ่อ่านตอนที่4ซ้ำหลายรอบแนะชอบอันอันหวงพี่โอ๋ 

[โซ อึน]

5856



ความลับที่ 4 เข้าใจยาก

   ในห้องออกกำลังกายของบ้านหลังใหญ่ เป็นห้องที่รวบรวมเครื่องออกกำลังกายไว้หลายชนิดเพราะเจ้าของบ้านอย่ามาตินมักจะออกกำลังกายเป็นประจำ เปรียบเสมือนเป็นยิมเล็กๆของครอบครัว


   “เล่นอะไร งี่เง่า”ร่างสูงใหญ่เกินวัยเดินเข้ามาภายในห้องเมื่อเห็นพี่ชายกำลังออกกำลังกายด้วยเวทเล็กๆก็พูดขัดหูขึ้นมาทันที

   “อะไร พี่จะยกเวทบ้างไม่ได้รึไง ทีตัวเองยังยกได้เลย”ตั้งโอ๋บ่นพลางยกเวทที่มีน้ำหนักสองกิโลขึ้นลงตามจังหวะ พลางมองดูน้องชายเดินเข้ามาในห้อง

   ร่างกายสูงใหญ่เกินอายุใส่กางเกงวอร์มแค่ตัวเดียว ท่อนบนเปลือย อวดแผ่นอกสีเข้ม กับกล้ามเนื้อที่มีอยู่ไม่มาก แต่ก็ถือว่าเยอะสำหรับเด็กวัยรุ่น แค่เห็นก็น่าหมั่นไส้ ปนอิจฉาไม่น้อย ทั้งที่อายุมากกว่า แต่ดันมีรูปร่างใหญ่โต แถมมีกล้ามใหญ่กว่าอีก

   “ยกมาตั้งหลายปี ไม่เห็นมีอะไรเกิดขึ้น”

   “ทำไมจะไม่มี นี่ไง เห็นกล้ามพี่มั้ย เนี่ย ดูสิ”

   ตั้งโอ๋พอโดนว่าก็ตาโต วางเวทลงกับพื้นแล้วเดินไปยืนข้างลู่วิ่งทีเริ่มทำงาน ยืนเบ่งกล้ามอวดน้องชาย ที่กำลังเริ่มเดินอุ่นเครื่อง
   “แค่นี้เนี่ยนะ”

   “เออ ก็แค่นี้แหละ ใครมันจะไปใหญ่เหมือนของอันอันเล่า แค่เล่นให้มันดูดี เวลาถ่ายแบบ ไม่ใช่เล่นให้ใหญ่สักหน่อย”ตั้งโอ๋บ่นอุบแก้ตัว ใช่ว่าไม่อยากหุ่นดีเหมือนอันเดรสสักหน่อย แค่ว่ามันมีได้เท่านี้

   

   “นี่ อันอัน ทำไมไม่ไปแข่งวิทยาศาตร์ล่ะ เรียนเก่งไม่ใช่รึไง”ตั้งโอ๋ถามขึ้นหลังจากที่เงียบมาพักใหญ่ มีเพียงเสียงลู่วิ่งที่ทำงานกับเสียงฝีเท้าของอันเดรสที่ดังอยู่

   “ไม่อยาก”

   “ทำไมล่ะ พี่ว่าน่าสนใจดี”

   “ขี้เกียจเรียนเสริมหลังเลิกเรียน ไม่อยากให้รอ”อันเดรสตอบด้วยสีหน้าเรียบเฉยพลางวิ่งหนักขึ้น

   “ก็ไม่เห็นเป็นไร รอนิดรอหน่อยพี่รอได้”ตั้งโอ๋บ่นเดินมายืนข้างๆยืดเส้นยืดสายมองหน้าน้องชาย

   ตอนเด็กๆก็น่ารักดีอยู่หรอก ออกจะหัวเราะบ่อย จนคิดว่าอันเดรสเป็นเด็กอารมณ์ดี แถมขี้เล่น

   แต่พอเข้าโรงเรียนก็เปลี่ยนไปทันที วันแรกที่ไปโรงเรียนจำได้ไม่มีวันลืมที่อันเดรสผลักสกายล้มแล้วเอาของเล่นตีหัวสกายจนหัวโนเพราะสกายมาเล่นกับเขา

   หลังจากนั้นมาอันเดรสก็เอาแต่คอยตามติดแล้วก็ขี้โมโห ยิ่งเวลาไปไหนที่คนเยอะๆก็จะหน้าบึ้งตลอด ทำให้คนอื่นๆไม่กล้าเข้ามาใกล้

   แถมยังมีพฤติกรรมแปลกๆอีกหลายอย่างที่ตั้งโอ๋ไม่ค่อยเข้าใจ


   ตั้งโอ๋ 7 ขวบ อันเดรส 3 ขวบ


   “อันอัน อยู่นี่นะ เล่นกับเพื่อน พี่โอ๋จะไปเรียนที่ตึกนู้น”ตั้งโอ๋ยิ้มพลางชี้ไปที่ตึกเรียนของเด็กประถม

   “ครับ อันจะรอ”อันเดรสตอบยิ้มแป้นโบกมือให้พี่ชาย พลางมองตามไป พอมองเห็นพี่ชายจนลับตา

   จนตอนหลังกินข้าวเที่ยง ครูอนุบาลเตรียมให้เด็กๆเข้านอน พออันเดรสเห็นครูเผลอก็แอบออกมาหาตั้งโอ๋ เดินไปตามตึกเรียนก็เจอตั้งโอ๋กำลังยืนกับเด็กคนอื่นที่รุ่นราวคราวเดียวกัน มือของตั้งโอ๋กำลังโดนจับอยู่ ทำให้ใบหน้ากลมๆไม่พอใจ จนแก้มป่อง ถือของเล่นที่จะเอามาชวนพี่ชายเล่นเดินเข้าไปตีหัวคนที่บังอาจมาจับมือพี่ชายตนเอง


   “อันเดรสทำไมไปตีหัวพี่สกายล่ะครับ”กุ้ยช่ายถามอย่างตกใจหลังจากครูเรียกผู้ปกครองมาพบระหว่างวัน

   “ไม่ชอบ”

   “ทำไมถึงไม่ชอบล่ะครับ ไม่ดีนะรู้ไหมครับ”กุ้ยช่ายบอก พลางหันไปของโทษคุณเมฆพ่อของสกาย

   “ก็มาจับมือโอ๋ไมล่ะ”อันเดรสตอบพลางทำหน้าบึ้ง

   “แค่จับมือเองนะ”สกายที่ยืนข้างพ่อตัวเองบอกพลางคลำหัวที่โนป้อยๆ

   “แต่ตั้งโอ๋ไม่ชอบสกาย สกายชอบมายุ่ง”ตั้งโอ๋พูดบ้าง ไม่ยอมให้สกายมาว่าน้องชาย พลางเข้าไปกอดอันเดรส

   “โอ๋ของอันเดรส ห้ามยุ่ง”อันเดรสพูดเสียงดังดึงตัวตั้งโอ๋เข้ามากอด มองสกายด้วยสีหน้าไม่พอใจแล้วดึงให้ตั้งโอ๋หันไปหา ก้มลงเอาปากจุ๊บปากตั้งโอ๋ แล้วหันไปมองหน้าสกายเหมือนจะอวด


   ตั้งโอ๋ 10 ชวบ อันเดรส 6 ขวบ



   ตั้งโอ๋เรียนอยู่ป.4ส่วนอันเดรสอยู่ป.1

   “เรียนเสร็จมารอด้วย วันนี้ทำเวร”อันเดรสเดินมาที่ห้องเรียนของตั้งโอ๋ในเวลาคาบกิจกรรม

   “ได้สิ แล้วอันอันกินข้าวยัง”ตั้งโอ๋ถามเป็นห่วง แต่ก็ไม่ทันน้องชายที่เดินออกไปจากห้องแล้ว มาถึงก็สั่งแล้วก็ไป

   พอถึงเวลาเลิกเรียน ตั้งโอ๋ก็เดินมารออันเดรสอยู่ที่ม้านั่งข้างสนามฟุตบอล มองเห็นน้องชายเดินเก็บขยะกับเพื่อนๆอยู่ไม่ไกล ถึงได้หยิบบบทโฆษณาที่พึ่งรับมามาท่องเพราะต้องถ่ายในวันเสาร์ที่จะถึง

   “ทำอะไรอยู่เหรอ”สกายเดินมานั่งข้างๆ ยื่นหน้าเข้ามาดูบทที่ตั้งโอ๋ถืออยู่

   “ก็เห็นอยู่ไม่ใช่รึไง”ตั้งโอ๋ตอบแบบขอไปที ภาวนาอย่าให้อันเดรสเห็น ไม่งั้นอันเดรสคงจะงอนไปอีกหลายชั่วโมง

   “โห ได้เล่นตัวนี้ด้วยเหรอ ของพี่ก็ได้เล่นตัวนี้”สกายหยิบบทโฆษณาขึ้นมาให้อันเดรสดูบ้าง

   “ไม่ได้ถามสักหน่อย”

   “แต่พี่อยากให้น้องตั้งโอ๋รู้ เผื่อเราได้ถ่ายโฆษณาด้วยกันอีก ได้มาซ้อมด้วยกัน”

   “ไม่เอาหรอก ซ้อมเองได้”

   “แต่ถ้าซ้อมด้วยกันจะสนุกกว่านะ”

   “ไม่เอา ถ้าจะซ้อม ตั้งโอ๋ซ้อมกับพี่ดาหลาก็ได้”

   “ตั้งโอ๋ใจร้ายกับพี่สกายจัง”


   “บอกกี่ครั้งว่าอย่ามายุ่ง”อันเดรสพอเห็นสกายเข้ามาคุยกับตั้งโอ๋ก็วางถุงขยะทิ้งเดินเข้ามาหาพี่ชายทันที ไม่ชอบใจที่สกายชอบมายุ่งกับตั้งโอ๋ พอมาถึงก็ถึงตั้งโอ๋ให้ออกมาห่างๆ

   “ไม่เห็นจำได้”สกายว่าทำหน้าตาไม่สนใจ

   “คราวหลังอย่ามายุ่งกับพี่โอ๋อีก เราไม่ชอบ”

   “อันอัน”ตั้งโอ๋เรียก เพราะตกใจที่น้องชายพูดก้าวร้าว

   “อย่าเรียกได้ไหม ซื่อบื้อจริง”อันเดรสหันไปดุตั้งโอ๋ แทรกตัวนั่งขวางระหว่างสกายกับตั้งโอ๋

   “ทำไมเป็นเด็กไม่ดีเลยล่ะครับ อันอัน”สกายพูดยิ้ม

   “อย่ามาเรียกเราว่าอันอัน ”

   “แล้วทำไมตั้งโอ๋เรียกได้”สกายถาม

   “พี่โอ๋เรียกได้คนเดียว”

   “แล้วทำไมตั้งโอ๋ถึงเรียกได้คนเดี๋ยว”

   “ก็พี่โอ๋เป็นของเรา”

   พูดจบอันเดรสก็คว้าคอตั้งโอ๋มาหอมแก้ม สายตาสีน้ำตาลดุมองหน้าสกายไม่พอใจ เสร็จแล้วก็ดึงตั้งโอ๋เดินหนี



   ตั้งโอ๋ 12 ชวบ อันเดรส 8 ขวบ

   พอขึ้นมอหนึ่งตั้งโอ๋ก็ต้องย้ายโรงเรียนไปเรียนโรงเรียนที่เปิดรับมัธยม เป็นโรงเรียนนานาชาติที่มาตินได้จัดหาเอาไว้ให้ก่อนหน้า
   โชคดีที่มีเพื่อนร่วมห้องที่คุ้นเคยอย่าลาเต้ที่รู้จักกันมาตั้งแต่เด็กๆ

   ตอนแรกอันเดรสดูท่าจะไม่ยอมอย่างเดียว ยืนยันจะมาเรียนด้วยให้ได้ทั้งที่ยังไม่ถึงเกณฑ์

   แต่พอวุ่นวายหนักเข้าก็โดนมาตินดุถึงได้ยอมเลิกราเอาง่ายๆ แต่ก็ไม่วายหลังเลิกเรียนคอยมาเฝ้ารอตั้งโอ๋ทุกวัน

   พอถึงเวลาเลิกเรียนก็จะมายืนเฝ้าหน้าโรงเรียน ถ้าหากว่าพี่ชายเดินออกมากับเพื่อนที่ไม่ใช่ลาเต้อันเดรสก็จะคอยแต่จะหาเรื่องตลอด

   “บ้านช่องไม่มีกลับรึไง”อันเดรสพูดลอยๆ พลางตักไอติมเข้าปาก

   “อันอัน ว่าอะไร นิสัยไม่ดีเลยนะ”ตั้งโอ๋พอได้ยินเข้าก็ดุน้องทันที หันไปหาเพื่อนร่วมห้องสาวสวยลูกครึ่งที่ขอตามมากินไอศกรีมด้วย

   ใบหน้าสวยแบบลูกครึ่งเริ่มซีดเมื่อมองไปทางอันเดรสก็เห็นว่าฝ่ายนั้นทำตาขวางใส่อย่างไม่เป็นมิตร

   “อะ เอ่อ ระเราว่า เรากลับก่อนดีกว่า พอดีลืมไปว่าวันนี้นักคุณพ่อเอาไว้”พูดเสร็จก็เดินคว้าเอากระเป๋านักเรียนลุกออกจากโต๊ะไป
   “เกะกะชะมัด”

   “อะไรเกะกะ นี่พี่จะไม่มีเพื่อนอยู่แล้วนะอันอัน”ตั้งโอ๋ต่อว่า หน้ามุ่ยพลางตักไอศครีมเข้าปากคำใหญ่ อย่างไม่พอใจที่เวลามากับเพื่อนทีไร น้องชายอย่างอันเดรสเป็นต้องคอยไล่ไปตลอด

   “มีแค่ลาเต้ก็พอแล้ว”อันเดรสพูดตัดคำพลางยกยิ้มมุมปาก

   

   ตั้งโอ๋ 16 ปี อันเดรส 12 ปี

   พออันเดรสขึ้นมัธยม เจ้าตัวก็ยิ่งเอาแต่ใจหนักกว่าเดิม ตามติดพี่ชายไปทุกที่ทุกเวลาที่ตัวเองว่าง

   ไม่เว้นแม้กระทั่งพักทานข้าว ที่เจ้าตัวก็หอบเอาร่างสูงโปร่งไม่แพ้กับพี้ชายตัวเองมานั่งกินข้าวด้วย

   แถมทำหน้าบอกบุญไม่รับใส่เพื่อนๆที่ต่างก็ไม่ค่อยเข้าใจว่าทำไมอันเดรสต้องทำหน้าทำตาดุใส่เหมือนไม่ชอบขี้หน้ากันเสียอย่างนั้น

   “นี่ แน่ใจนะว่าน้องนายน่ะ”ลาเต้กระซิบถามตั้งโอ๋

   “ทำไมเหรอ”ตั้งโอ๋ถาม ทำสีหน้าสงสัยระหว่างคีบลูกชิ้นเข้าปาก

   “ทำหน้ายังกับพ่อมาตินมาคุมเอง”

   “คิดมากน่า”ตั้งโอ๋บอกปัดพลางมองน้องชายที่นั่งอยู่ตรงข้าม

   จะว่าจริงมั้ยมันก็มีส่วน มาคอยคุมทำหน้าดุใส่คนอื่นอยู่ได้


   ตั้งโอ๋ 17 ปี อันเดรส 13 ปี


   ปู่กับย่าของอันเดรสย้ายกลับไปอยู่ที่สเปน กุ้ยช่ายกับมาตินจึงย้ายไปอยู่บ้านหลังใหญ่ที่เป็นของครอบครัว

   แล้วให้ตั้งโอ๋กับอันเดรสอยู่ตามลำพังด้วยเหตุที่ว่าอยากให้ลูกดูแลตัวเองได้ และบ้านนี้ก็อยู่ใกล้โรงเรียน ถึงแม้ว่าตอนแร
กกุ้ยช่ายจะห่วงลูกๆไม่ยอมแต่แรกแต่ก็ยอมจนได้เพราะมาตินยืนยันที่จะให้ลูกๆหัดอยู่ด้วยตัวเอง

   อยู่กันตามลำพังไปสักพักตั้งโอ๋ก็เริ่มมีรายงานที่ต้องทำมากขึ้นตามภาษาของเด็กนักเรียนที่เริ่มมีเรียนมากขึ้น บางครั้งจึงต้องพาเพื่อนมาทำรายงานที่บ้านเพราะไม่ค่อยมีเวลา

   “นี่ วันนี้ไม่ออกไปไหนเหรอ”ตั้งโอ๋ถามน้องชายที่นั่งกระดิกเท้าดูทีวีสบายใจ ไม่ยอมไปไหน

   จนเพื่อนๆต่างมองหน้ากันไปมา ต่างก็สงสัยว่าทำไมต้องมาเฝ้ากันขนาดนี้

   “ไม่อ่ะ ขี้เกียจ”

   “งั้นไปซื้อน้ำอัดลมให้พี่หน่อยนะ หน้าปากซอยนี่เอง”

   “วุ่นวาย น่ารำคาญ”อันเดรสพูดห้วนๆ ก่อนจะลุกขึ้นยืนเอามือสอดเข้ากระเป๋ากางเกง

   “ว่าใครวุ่นวาย เดี๋ยวเหอะ วันนี้จะล็อกห้องไม่ให้เข้าเลย”

   “ไร้สาระ”

   “อย่ามาว่าพี่ไร้สาระนะ เอานี่ เงิน อย่าช้าล่ะ แดดมันร้อน”

   “รู้แล้วน่า”

   “ขี่รถชิดถนนล่ะ เดี๋ยวรถจะเฉี่ยวเอา”ตั้งโอ๋บอกพลางมองเพื่อนๆที่ต่างก็กำลังสนใจบทสนทนาของตัวเองกับน้องชาย

   “รู้แล้วน่า ทำตัวดีดีล่ะ”อันเดรสพูดตัดบทแล้วเดินออกไป

   ทิ้งให้เพื่อนๆต่างก็ให้ความสนใจกับบทสนทนาประโยคสุดท้าย ที่ว่าสั่งให้ทำตัวดีดี มันเหมือนตั้งโอ๋เป็นเด็กแล้วตัวเองเป็นผู้ใหญ่ยังไงแทน

   ตั้งแต่นั้นมา เพื่อนๆหลายคนพอลับหลังก็จะแซวว่าอันเดรสเป็นผู้ปรกครองของตั้งโอ๋บ้างล่ะ คุณพ่อบ้างล่ะ จนตั้งโอ๋อายจนเลิกอาย

   

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++


   “ทำอะไรอยู่”เสียงทุ้มยังไม่แตกหนุ่มกระซิบข้างหู

   ตั้งโอ๋ที่ยืนท่องบทพูดเอ็มวีตัวที่เพิ่งรับมาสะดุ้ง

   เพราะยืนหันหน้าเข้าหาระเบียงจึงไม่ทันรู้ตัวว่ามีคนอื่นเดินเข้าห้องมา

   “ท่องบทน่ะ”

   “บทอะไร”

   “เอ็มวีตัวใหม่ของ....น่ะ”

   “เป็นพระเอกเหรอ”อันเดรสถาม ขยับตัวไปยืนซ้อนหลังตั้งโอ๋จนชิด จมูกโด่งแอบกดลงบนเส้นผมนุ่มเบาเบาไม่ให้คนที่หันหลังให้รู้ตัว

   “ก็ต้องเป็นพระเอกสิ ระดับพี่แล้วนะ อันอันเหอะ ไม่ลองถ่ายแบบดูบ้างเหรอ”ตั้งโอ๋ถามพลางจ้องมองบทละครนิ่ง

   หัวสมองเริ่มประมวลข้อมูลไม่ค่อยถูกเพราะเริ่มรู้สึกว่าน้องชายเข้าใกล้มากเกินไป

   “ไม่ล่ะ ไม่ชอบ”

   “งะ งั้นเหรอ ถอยไปหน่อยได้ไหม พี่ยืนไม่ถนัดเลยน่ะ”ตั้งโอ๋พูดไม่เต็มเสียง เริ่มสู้สึกว่าระยะห่างของตัวเองกับน้องชายมันใกล้มากเกินกว่าที่ควรจะเป็น

   “อยู่เฉยๆน่า”อันเดรสไม่พูดปล่าว คล้ายจะข่มขู่มือใหญ่ยกขึ้นรวบกอดเอาเอวของตั้งโอ๋มาชิดแผ่นท้องของตัวเอง

   “นี่ จะมากอดพี่ทำไม”

   “กอดไม่ได้รึไง”อันเดรสถามเสียงแผ่ว สูดดมกลิ่นหอมจากเรือนผมนิ่มๆของพี่ชาย

   “ไอ้ได้มันก็ได้ ตะ แต่ว่า ตอนนี้พี่ท่องบทอยู่นะ”

   “ก็ท่องไปสิ”อันเดรสกระซิบ ก้มลงเอาคางเกยไหล่ตั้งโอ๋ ใบหน้าห่างกันแค่ไม่กี่เซน

   “นี่เอ่อ อันอัน พี่ว่า”

   “อยู่นิ่งๆสิ อย่าดื้อ”อันเดรสสั่งเสียงดุ ดูเหมือนว่าจะเข้าใจอะไรผิด เพราะว่าตัวเองอายุน้อยกว่าแท้ๆ แต่กลับสั่งไม่ให้พี่ชายตัวเองดื้อไปซะแล้ว

   อ้อมแขนกระชับแน่นกว่าเก่าจนแผ่นหลังของตั้งโอ่ได้ยินเสียงจังหวะการเต้นหัวใจของอีกฝ่าย

   จู่ๆก็มาบังคับกันให้อยู่เฉยๆ แล้วก็มากอดกันแน่นซะขนาดนี้ แล้วไอ้ที่มันแข็งๆดันอยู่ต้นขานั่นมันคืออะไรกัน

   “มีบทหอมแก้มด้วยเหรอ”

   “อะ อืม”ตั้งโอ๋ตอบเสียงเบา ลืมไปว่าหน้าที่เปิดอยู่เป็นบทเลิฟซีนเล็กๆระหว่างพระเอกกับนางเอก

    เจ้าตัวพอเห็นว่ามีบทแบบนี้ทีไรเป็นอันต้องโกรธแล้วไม่ยอมให้เล่นทุกที จนคราวนี้เวลารับงานทีไรก็ต้องสแกนตลอด

   ตั้งโอ๋คิดในใจ รู้อย่างนี้ไม่บอกดีกว่าว่าท่องบทอยู่ มีหวังงานนี้ต้องโทรไปยกเลิกกับทางค่ายเพลงอีกเป็นแน่

   ตั้งโอ๋กำลังคิดวุ่นวายอยู่ในใจไม่ทันได้ตั้งตัว ริมฝีปากร้อนผ่าวก็ฉกเอาแก้มของเขาเป็นที่รองรับไปเรียบร้อย ตั้งโอ่คิดไม่ถึงเลยว่าอันเดรสจะขยับมาหอมแก้มกันเอาดื้อๆไม่ทันตั้งตัวแบบนี้

   รู้ตัวอีกที ริมฝีปากร้อนๆของอันเดรสก็ชิดลงบนแก้มของตัวเอง

   “ตะ โตแล้วนะ จะมาหอมพี่ทำไม”ตั้งโอ๋ถามเสียงเบา

   พออันเดรสปล่อยตัวได้ ก็หันไปบ่นน้องชายทันที มือผอมยกขึ้นจับแก้มที่พึ่งโดนจูบไปหมาดๆ รุ้สึกได้เลยว่าแก้มตัวเองร้อนผ่าวแค่ไหน

   ไม่ได้รู้ตัวหรอกว่าหน้าตัวเองแดงยังไง รู้แค่ว่ารู้สึกอายไม่น้อย ทั้งที่ตอนเด็กๆเขาเองก็จูบน้องชายคนนี้เช้ากลางวันเย็นก่อนนอน แทบจะนับไม่ถ้วน แล้วทำไม ตอนนี้ถึงได้รู้สึกว่ามันไม่ชิน


   “ก็ซ้อมบทไง”อันเดรสพูดพลางยักไหล่ ริมฝีปากหยักยกยิ้มที่มุมปากก่อนจะเดินออกจากห้องไปให้คนเป็นพี่ได้เจ็บใจเล่น

   ซ้อมบทบ้าบออะไร ไม่ได้ขอเลยด้วยซ้ำ แล้วมันใช่วัยที่ต้องมาหอมแก้มอะไรกันไหม

   นี่มันไม่ใช่เด็กๆกันแล้วนะ จะได้มาหอมแก้มบอกรักกัน ไม่เข้าใจเลยจริงๆ

   มันจะอะไรกันนักหน อันเดรสนะอันเดรส ยิ่งโตยิ่งเข้าใจยาก

   อ่านไม่ออกเลยจริงๆน้องชายคนนี้ คิดอะไร ทำอะไร วุ่นวายไปหมด

   แล้วไอ้คนที่วุ่นวายนี่ไม่ใช่ใครเลย นอกจากพี่ชายคนนี้ คนที่คอยดูแล น้องชายด้วยความรักความเอาใจใส่มาตลอด ทำไมกัน ทำไมเขาถึงไม่เข้าใจความคิดน้องชอยสักที








++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

อร่าาา ไม่ได้มาลงนานเลยง่า

น้องจูบลงให้แล้วน้าคร้าาาา อย่าลืมไปอ่านกัน

----------->>..............หลงจูบ.............<<----------

[Mouse2U]

อันเดรสชัดเจนมากเลยนะคะตั้งโอ๋ แถมยังมองออกง่ายมากๆ เลยด้วย ก็ได้แต่รอว่าเมื่อไรตั้งโอ๋จะรู้สึกตัวสักทีนั่นล่ะค่าา

ปล. 'นางเอก' หรือเปล่าคะ

ลืมไปว่าหน้าที่เปิดอยู่เป็นบทเลิฟซีนเล็กๆระหว่างพระเอกกับนายเอก

[Yara]

ตั้งโอ๋ ใสซื้อมากมาย 555
อันเดรสแสดงออกขนาดนี้ก็ยังไม่รู้ สงสัยต้องบอกออกไปนะถึงจะรู้น่ะ

[PetitDragon]

แทะเล็มๆ 

[lemonpreaw]

อันเดรสนะอันเดรส จะแก่แดดเกินไปแล้วนะลูก

[brookzaa]

  อันอัน แก่แดดไปนะลูก

[black sakura]

อันอันจะขี้หวงไปไหนลูกกกกก

[บูมเบส]

เป็นอะไรทีฟินมากน่ารักจริงเลย

[▶August5th◀]

อันอัน แอบเนียนนะค้าบ มาหอมแก้มพี่ตั้งโอ๋เฉยเลย 555+

[b2friend]

พี่โอ๋น่าจะรู้สึกตัวได้แล้วเนอะว่าไม่ใช่แค่ห่วง
แต่หวงและรักมากกกกกก....เลยล่ะ 

[❣☾月亮☽❣]

แล้วสุดท้ายMVงานนี้ก็จะล่มใช่ไหมคะ. เจ้าของเขาหวงขนาดนี้คงปล่อยให้ไปจุ้บๆกับสาวที่ไหนหรอก

[cavalli]

หนู รีบไปไหม อันๆ

[Mouse2U]

อันเดรส~ ตั้งโอ๋~ เรารออยู่น้าา..

[pumpui]

เมื่อไหร่ อัน อัน จะมา ที  หายไปนาน แล้ว

[GMJeam]

รอเด็กๆ

[Poseidon]

อันอันหวงสุดๆ
อย่างนี้ตั้งโอ๋ไปไหนไม่รอดแน่ หุหุ

[black sakura]

คิดถึงอันอันแล้วน้าาาาคุณโซอึนค้าาา

[inkku]

ชอบอันอันมาก อยากได้พี่ต้องสู้นะลูก คุณโซอึนรีบมาต่อนะคะ รักมากเลย ติดตามค่ะ ^_^