หัวข้อ: Gay Taste รส(เกย์)ลองแล้วระวังติด 13-4-2018 ตอนที่34 PART2 P.31 [END]

[missyaoi]

[2]

PART 2

“เหี้ยคีน เป็นบ้าอะไรนั่งอมยิ้มคนเดียว กูสยอง”  ไอ้แม็คมันบ่น ขณะที่ตอนนี้เรานั่งที่โต๊ะหน้าตึกคณะที่เดิมหลังจากเสร็จแล็ป ผมได้ยินที่มันพูดก็ลองเอามือจับมุมปากตัวเองดูก็พบว่ามันยกขึ้นเล็กน้อย (ย้ำ เล็กน้อย) แต่มันก็ยังอุตส่าห์เห็น ว่าแต่ผมอารมณ์ดีเพราะอะไรนะ เพราะแล็ปผ่านพ้นไปด้วยดี หรือเพราะว่าไอ้โมมันส่งข้อความมาบอกว่า ‘ของส่งถึงมือผู้รับแล้ว’ รึเปล่า ผมอยากจะเห็นหน้ามันจริงๆ ว่าตอนเห็นรูปมันจะทำหน้ายังไง หึหึ

“เปล่า กูแค่อารมณ์ดี”  ผมบอก

“เออ ไหนๆ ก็อารมณ์ดีแล้วกูว่าแยกย้ายกันเหอะว่ะ พรุ่งนี้เทสต์ย่อย อย่าลืม”  ไอ้รอน หัวสมองและคุณพ่อของกลุ่มพูดขึ้น พวกผมเลยพยักหน้ารับ เมื่อเห็นว่าวันนี้พวกผมจะไม่ไปเถลไถลที่ไหน ไอ้รอนมันก็ลากไอ้รีมแฝดที่โคตรต่างกับมันไปทันที

“แม่งเป็นแฝดกันได้ไงวะ คนละขั้ว”  ไอ้แบงค์พูดตามหลัง

“เออนั่นดิ ไอ้รอนโคตรเจ้าระเบียบ เรียบร้อย ขยัน แต่ไอ้รีมตรงข้ามเลยแม่ง”  ไอ้แม็คพูดขำๆ แต่ก็จริงที่มันพูดทุกอย่างนั่นแหละ ไอ้รอนเป็นที่หนึ่งของความเจ้าระเบียบ แต่ไอ้รีมนี่ที่ถึงของความไร้ระเบียบ ไอ้รอนแต่งชุดนักศึกษาอย่างเนี้ยบมาเรียน แต่ไอ้รีมมันพยายามที่จะแต่งผิดระเบียบให้ได้มากที่สุด โดยไม่ให้โดนอาจารย์ไล่ออกจากห้องเรียน

“แต่มันก็รักกันดี”  ผมบอก เพราะไอ้แฝดสองตัวนี่รักกันมาก ประมาณว่าถ้าใครคนหนึ่งเจ็บ อีกคนก็จะเจ็บไปด้วย ถ้าใครมาทำร้ายอีกคน อีกคนนึงจะเป็นคนไปจัดการทันที ชอบอะไรก็ชอบเหมือนๆ กัน ยกเว้นเรื่องผู้หญิงนั่นแหละ เห็นไม่เคยชอบคนเดียวกันสักที แต่ก็ดีแล้ว ไม่งั้นอาจจะมี 3P เกิดขึ้นได้ ฮ่าๆ

“เอ้อไอ้แบงค์ แล้วมึงต้องไปรับไอ้โมรึเปล่าวะวันนี้”  ไอ้แม็คถาม

“คงกลับไปอ่านหนังสือก่อน แล้วค่อยออกมารับมัน วันนี้มันเลิกช้า”  ไอ้แบงค์บอก แล้วพวกเราก็แยกย้ายกันกลับบ้านใครบ้านมัน ผมก็กลับคอนโดตัวเอง ผมเป็นหนุ่มใต้รักจริง แต่มาเรียนกรุงเทพตั้งแต่ประถม อาศัยอยู่กับป้าพอขึ้นมหาลัยก็แยกตัวออกมาอยู่คอนโดคนเดียว

กลับมาถึงคอนโดก็อาบน้ำ อ่านหนังสือ พอเกือบๆ ตีหนึ่งก็เข้านอน ผมไม่ค่อยชอบโหมอ่านหนังสือแบบไม่หลับไม่นอนเท่าไหร่ อาศัยว่าอ่านเรื่อยๆ มากกว่า บางคืนไปเที่ยวร้านพี่นอร์ทกับไอ้พวกเพื่อนๆ แต่ถ้ารู้ตัวว่ามีสอบในเวลาอันใกล้ ผมก็จะดื่มไม่มาก เพราะจะกลับมาอ่านหนังสืออีก

>>>>><<<<<

“สาบานกับกูว่านี่เทสต์ย่อย คนหล่ออยากตาย โมคร้าบบบบบ”  ไอ้แบงค์มันโวยวายอ้อนเมียมันทันทีที่สอบเสร็จ ไอ้โมถึงแม้ว่าวันนี้จะไม่มีเรียนแต่มันทำหน้าที่เป็นสารถีพาไอ้แบงค์มาสอบ และรอกลับพร้อมกัน เฮ้อ. . .รอแป็บไอ้คีน ไอ้ฟ่าเสร็จมึงเมื่อไหร่ มึงก็จะมีเมียที่น่ารักกว่าไอ้โมร้อยเท่าพันเท่ามารับกลับบ้านพร้อมกันแล้ว เย็นไว้ๆ อย่าไปอิจฉามัน

“บ่นมากจริงมึง แล้วเสือกเรียนหมอทำซากไร นี่น้ำ”  ไอ้โมมันบ่น แต่มือก็ส่งน้ำให้ผัวมันพร้อมนวดไหล่ให้เรียบร้อย

“ไอ้เหี้ยโม ไอ้สองมาตรฐาน กับผัวมีน้ำเย็นๆ มารอ กับเพื่อนแม้แต่หยดเดียวก็ไม่เห็นเลยเถอะ กูก็เหนื่อยเหมือนผัวมึงนะ”  ไอ้แม็คโวยวายใส่ไอ้โม

“มึงเรียนหมอเหมือนผัวกูอ่ะใช่. . .มึงเหนื่อยเหมือนผัวกูอ่ะถูก แต่มึงผิดอยู่อย่างนึง รู้มั้ยอะไร?. . .”  ไอ้โมมันเลิกคิ้วถามไอ้แม็ค พวกผมที่เหลือ ทั้งผม ไอ้แบงค์ ไอ้รีม หรือแม้แต่ไอ้รอนก็รอฟังไปด้วย

“อะไรวะ?”  ไอ้แม็คถาม

“ผิดที่ มึง-ไม่-ใช่-ผัว-กู ไง ชัดมั้ย?”  ไอ้โมยักคิ้วกวนตีนใส่ไอ้แม็ค ส่วนไอ้แบงค์ยิ้มร่าหอมแก้มเมียมันทั้งสองข้าง โทษฐานพูดถูกใจผัว ผมส่ายหน้าทันที ห่า พวกหลงเมีย

“ไม่ต้องมาส่ายหน้าใส่กู รอมึงได้น้องฟ่าก่อนเถอะ กูจะคอยดูว่ามึงจะเป็นเหมือนกูมั้ย”  ไอ้แบงค์เบะปากใส่

“จะไปได้ตอนไหน กูเห็นเพื่อนเราไม่ได้ทำห่าอะไรเลยนอกจากมอง”  ไอ้รีมว่าพร้อมมองผมอย่างเหยียดๆ

“เออว่ะ เมื่อวานตอนกูเอาของที่มึงฝากไปให้น้อง น้องมันฝากบอกว่าถ้าแค่อยากลองให้ไปหาคนใหม่มันไม่เล่นด้วย กูก็เห็นด้วยนะไอ้คีน ถ้ามึงแค่อยากลองกูว่าหาคนอื่นเหอะว่ะ มีคนที่ยินดีจะให้มึงลองอีกเยอะแยะ”  ไอ้โมมันบอกผมหน้าเครียด ดูท่าทางว่ามันจะห่วงกลัวว่าผมคิดจะเล่นๆ กับไอ้ฟ่ามาก ผมจำได้ว่าเคยบอกมันไปแล้ว แต่ครั้งนี้จะยืนยันให้มันฟังอีกครั้ง

“กูจะบอกมึงอีกครั้งนะไอ้โม ไอ้อยากลองมันก็ใช่เพราะกูไม่เคยคบผู้ชาย แต่กูอยากจะให้มึงเชื่อว่ากูไม่ได้คิดจะเล่นๆ กับไอ้ฟ่า มึงเข้าใจว่าอยากลองคบมั้ยวะ. . .ถ้าไปด้วยกันได้ก็คบกันไปเรื่อยๆ แต่ถ้าไม่. . .ก็จบ”  ผมบอกเสียงจริงจัง

“ถ้ามึงยืนยันแบบนั้นกูก็หายห่วง กูรู้จักไอ้ฟ่ามานาน กูไม่อยากเห็นน้องเสียใจ”  ไอ้โมพูดอีกครั้ง ที่ไอ้โมห่วงไอ้ฟ่าขนาดนี้มันอาจจะมีเหตุผลอะไรบางอย่างที่บอกไม่ได้ ผมก็ไม่อยากจะคาดคั้นอะไร รอฟังจากปากเจ้าตัวเองดีกว่า

“งั้นวันนี้ร้านพี่นอร์ทเว้ย ฉลองหลังสอบ”  ไอ้แบงค์พูด

“ฉลองหลังสอบหรือเมียมึงมีร้องเพลง เอาดีๆ ไอ้แบงค์”  ไอ้แม็คมองไอ้แบงค์ด้วยหางตา ทำให้โดนไอ้แบงค์ทุบกะโหลกให้ทีนึง

“ก็ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวไง ได้เฝ้าเมียด้วย ได้ฉลองด้วย”  ไอ้แบงค์ยักไหล่ พวกเราก็เลยตกลงกันว่าจะไปร้านพี่นอร์ทกัน แต่ว่าตอนนี้ทุกคนจะแยกย้ายกันกลับไปนอนเก็บแรงก่อนแล้วค่อยเจอกันที่ร้านเลย ด้วยความที่ผมไม่ได้อดหลับอดนอนอะไรก็เลยกะว่าจะไปเดินเล่นแถวคณะวิศวะสักหน่อย

“หึ เสน่ห์แรงจังวะ”  ผมบ่นกับตัวเองเบาๆ เมื่อเห็นไอ้ฟ่านั่งอยู่ที่โต๊ะประจำของตัวเองกับเพื่อนๆ มัน แต่มันไม่ได้มีแค่นั้น มีผู้ชายอีกคนยืนอยู่ พร้อมช่อดอกกุหลาบช่อใหญ่ในมือ เพราะยืนอยู่ค่อนข้างไกลเลยทำให้ผมไม่ได้ยินว่าเขาพูดอะไรกัน แต่เห็นว่าไอ้ฟ่าพูดอะไรกับผู้ชายคนนั้นด้วยสีหน้าเรียบๆ สักพักไอ้ผู้ชายคนนั้นก็เดินคอตกกลับไปพร้อมดอกกุหลาบช่อเดิม เหอๆ ดูท่าไอ้หนุ่มนั้นจะสะเทือนใจไม่น้อย หวังว่ากูจะไม่โดนแบบนั้นนะ

>>>>><<<<<

@ ผับพี่นอร์ท

“ไงพวกมึง สอบเสร็จแล้วดิ”  เสียงพี่นอร์ททักขึ้นมาจากโต๊ะประจำดังขึ้น พวกผมก็เลยเดินไปหา ไหว้พี่แก รวมถึงพี่โฟร์ทแล้วก็พี่โจด้วย

“เสร็จแล้วเฮีย วันนี้อยู่กันพร้อมหน้าเชียวนะ”  ไอ้แม็คพูด ก่อนจะหันไปสั่งเหล้า(ฟรี)

“เออดิ นานๆ ทีกูกับไอ้โฟร์ทเลิกเวรเร็วพร้อมกัน”  พี่โจพูดยิ้มๆ ก็นะ เป็นหมอนี่นา วันหยุดเทศกาลอะไรกับเขาก็ไม่ค่อยได้หยุด ยิ่งพี่โฟร์ทเป็นลูกเจ้าของโรงพยาบาลด้วยยิ่งแล้วใหญ่ เวลาจะหายใจยังหาแทบไม่ค่อยได้เลย แต่ผมไม่หนักใจเท่าไหร่ ก็หมอน่ะ ความฝันของผมเลยนี่นา

“ไงไอ้หล่อ เงียบเหมือนเดิมเลยนะมึง สบายดีมั้ย”  พี่โจหันมาทักผม

“สบายดีพี่”  ผมตอบกลับไปพร้อมชนแก้วกับแกเป็นการเปิดวงเหล้าของพวกเราคืนนี้ 

“อ้าว ไหนไอ้รอนล่ะวะ”  ไอ้แบงค์ถามเมื่อเห็นว่าไอ้รีมเดินเข้ามากับไอ้เซนสองคน ไม่มีไอ้รอนมาด้วย

“มันไปจอดรถ เดี๋ยวมา”  ไอ้รีมตอบ ก่อนจะนั่งลงข้างๆ ผม ที่ประจำของมัน ส่วนไอ้เซนก็ไปนั่งเงียบๆ ข้างๆ ไอ้แบงค์

“ก็กูบอกให้ไปจอดที่วีไอพีไงวะ ไม่ต้องไปหาที่จอดให้วุ่นวาย”  พี่นอร์ทว่า

“ไม่รู้ไอ้รอนมันเหมือนกันพี่ บอกว่าขี้เกียจอ้อม”  ไอ้รีมอธิบาย พี่นอร์ทก็พยักหน้ารับไม่ได้ถามอะไรต่อ

“เมียมึงขึ้นร้องกี่โมงวะไอ้แบงค์”  ไอ้แม็คถาม

“น่าจะประมาณห้าทุ่ม เลิกตีหนึ่ง พี่นอร์ทแม่งใช้งานเมียกูหนักโคตร”  ไอ้แบงค์ตอบ ก่อนจะแกล้งเหน็บพี่นอร์ทตอนท้าย พี่แกก็ยิ้มรับยักคิ้วกวนๆ ใส่ไอ้แบงค์

“ก็เมียมึงเรียกลูกค้าดีนี่หว่า สาวๆ ติดตรึม แต่ตั้งแต่ไอ้โมเป็นเมียมึงนี่กูรู้สึกว่าจะเริ่มมีผู้ชายมาติดบ้างเหมือนกัน”  พี่นอร์ทแสยะยิ้มเจ้าเล่ห์ แกล้งพูดใส่ไอ้แบงค์ เพราะทุกคนในที่นี้รู้ดีว่าไอ้แบงค์ขี้หึง ขี้หวงขนาดไหน ถ้ามันหึงขึ้นมาไม่ว่าใครก็เอาไม่อยู่ทั้งนั้น ขนาดไอ้โมที่เวลาปกติจะข่มไอ้แบงค์ได้ยังหงอเลย

“ห่าพี่ กันออกเลยนะอย่าให้ใครยุ่งกับเมียผม ห่านั่นยิ่งไวไฟอยู่ด้วย”  ไอ้แบงค์บอกด้วยสีหน้ายุ่งๆ เรียกเสียงฮาจากพี่ๆ ได้อีกระลอก

“เดี๋ยวกูมานะ”  ผมบอกก่อนจะรีบลุกขึ้นจากโต๊ะและเดินไปทางห้องน้ำทันที บังเอิญว่าเมื่อกี้ตอนที่ยกเหล้าขึ้นกระดก ดันเห็นร่างเล็กๆ คุ้นๆ เดินไปทางนั้นพอดี เลยจะไปทักทายสักหน่อย

พอเข้าไปในห้องน้ำ ก็เห็นว่าไอ้ฟ่ากำลังล้างมืออยู่พอดี ใบหน้านี่แดงก่ำ มันไม่ได้เขินอะไรผมหรอก เดาว่าน่าจะเป็นเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอลมากกว่า

“ไง เมาแล้วหรอ”  ผมทัก มันเงยหน้าขึ้นมองจากทางกระจก ก่อนจะชะงักเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าเป็นผม

“ไอ้คีน. . .”  มันพึมพำเสียงเบา แต่ผมได้ยิน

“จำชื่อกูได้ด้วย?”

“ก็ไม่อยากจะจำนักหรอก”  มันหันกลับมามองผมแบบเต็มตา ไม่ใช่ผ่านกระจกแบบตอนแรก สร่างเมาเป็นปลิดทิ้ง ทีเมื่อกี้ยังจะล้มแหล่ไม่ล้มแหล่อยู่เลย

“แต่กูจำชื่อมึงได้ดีเลยนะ. . .ฟีฟ่า”  ผมเดินเข้าไปกระซิบเสียงพร่าที่หูเล็กๆ ของมัน มันถอยหลังกรูดทันที แต่ถอยไม่ได้มาก ในเมื่อมันติดเคาน์เตอร์ล้างหน้าอยู่ ผมได้โอกาสเข้าไปประชิดร่างเล็กๆ นั่นทันที แขนทั้งสองข้างก็กั้นทางหนีของมันไว้

“ตะ. . .ต้องการอะไร”  หึ เสียงสั่นเชียว เมื่อกี้ยังเก่งอยู่เลย

“บอกแล้วว่าจะจีบ”

“ใครให้จีบไม่ทราบ”  มันเชิดหน้าขึ้นถาม ทำท่าทางเหมือนไม่กลัวผม แต่ดูแล้วเหมือนลูกแมวที่มันพองขนขู่ฟ่อๆ มากกว่า

“ก็จะจีบเองนี่แหละ ไม่ได้ไง?”  ผมเลิกคิ้วถาม

“ไม่ได้”  มันก็ตอบกลับมาทันควันเหมือนกัน

“ทำไม”

“เป็นเกย์รึไงล่ะ”

“เปล่า”

“แต่กูเป็นเกย์”

“รู้”

“รู้? รู้แล้วก็เลิกยุ่งกับกูสิวะ”  มันเริ่มหัวเสียที่โดนผมกวนตีนใส่

“ก็บอกแล้วว่าจะจีบ”

“นี่มึงฟังไม่รู้เรื่องรึไง กูบอกว่ากูเป็นเกย์แต่มึงไม่ใช่ แล้วมึงจะมาจีบกูได้ไง”

“แล้วไง? มึงมีแฟนแล้วหรอ”  ผมแกล้งถาม รู้อยู่แล้วแหละว่ามันยังไม่มีแฟน

“ไม่มี”  มันตอบ ก่อนจะตาเบิกกว้างเอามือตบปากตัวเองเบาๆ คงจะโกรธตัวเองที่ปากไวบอกผมว่าไม่มีแฟน ทั้งๆ ที่จะโกหกผมว่ามีแฟนแล้ว เพื่อให้ผมเลิกยุ่งกับมันก็ได้

“ในเมื่อมึงไม่มีแฟน กูก็ไม่มีแฟน ลองคบกันดูก็ไม่เห็นจะเสียหายตรงไหนเลยนี่หว่า”

“แต่มึงไม่ได้เป็นเกย์ มึงชอบผู้หญิง นี่แหละปัญหาของกู”

“มึงเข้าใจคำว่าลองคบมั้ย มึงไม่คิดบ้างหรอว่าการที่กูคบผู้หญิงแล้วคบไม่ยืด ส่วนมึงเองก็ไม่มีแฟนมานาน เราอาจจะกำลังรอกันและกันอยู่ก็ได้”  ผมพูดหว่านล้อม แม่งเหมือนหลอกเด็กให้กินยาเลย มันเองก็นิ่งไปเหมือนกำลังคิดตามคำพูดของผม ผมเห็นว่าเด็กมันกำลังจะคล้อยตามก็เลยพูดต่อ  “ก็ลองคบกันดูเรื่อยๆ ดูใจกันเรื่อยๆ ไม่มีกำหนดเวลา ถ้าไปกันไม่รอดก็จบ”

“แล้วถ้าถึงวันนั้นกูรักมึง แต่มึงไม่รักกูล่ะ กูไม่ต้องเสียใจฝ่ายเดียวรึไง”  มันเงยหน้าขึ้นถามผม ดวงตาสั่นระริก น่าสงสารจนผมอดที่จะเอื้อมมือไปเกลี่ยแก้มใสนั้นไม่ได้

“กูไม่รู้อนาคตหรอกว่ามันจะเป็นยังไง ถึงวันนั้นกูอาจจะรักมึง แต่อาจจะเป็นมึงซะอีกที่ไม่รักกู”

“มันจะดีจริงๆ หรอ”

“ดีสิ”  ผมยืนยัน ก่อนจะค่อยๆ โน้มหน้าไปหาปากแดงๆ ช่างถามนั่นทีละนิด ใกล้จนลมหายใจรินรดกัน ไอ้ฟ่าหลับตาลงอย่างยินยอมรับสัมผัสจากผม ปากของเราค่อยๆ ใกล้กันเรื่อยๆ อีกนิดก็จะสัมผัสกันแล้ว อีกนิด. . .อีกนิด

“โอ๊ยยยยย!!!!”  ผมร้องออกมา เอามือกุมเป้าแล้วทรุดลงไปกับพื้นอย่างเจ็บปวด เพราะน้องชายโดนเข่ากระแทกอย่างแรง ส่วนไอ้คนก่อเหตุก็ยืนกอดอกยกยิ้มอย่างพอใจในผลงานตัวเอง

“คิดว่ากูจะยอมมึงง่ายๆ หรอ ไอ้ควายยยยยย!!!”  มันพูดน้ำเสียงเยาะๆ ก่อนจะเน้นหนักที่คำสุดท้ายเป็นพิเศษ  “อ้อ. . .นี่ของฝากมึง”  มันเปิดกระเป๋าแล้วหยิบกล่องสีเขียวขนาดเดียวกับกล่องสีฟ้าที่ผมให้มันไปเมื่อวานส่งให้ผม แต่ผมตอนนี้ไม่มีแรงแม้แต่จะยื่นมืออกไปรับ มันแสยะยิ้มก่อนจะวางไว้ข้างๆ ตัวผมแล้วเดินออกไปทันที

ใช้เวลาพอสมควรที่ผมจะคลายอาการเจ็บน้องชายจนหน้าเขียวได้และเอื้อมมือไปหยิบกล่องสีเขียวนั้นออกมาเปิดดู ก่อนจะยกยิ้มออกมาอย่างพอใจกับของที่อยู่ข้างใน

หึ ยังเอาคืนได้เด็กเหมือนเดิมเลยนะฟีฟ่า

จะไม่ให้บอกว่ามันเด็กได้ไง ในเมื่อมันเอาคืนผมที่อัดรูปตอนมันจูบผม ด้วยการอัดรูปที่ผมหอมแก้มมันมาให้ หึหึ

อูยยยย เจ็บกล่องดวงใจชะมัด เข่ามาได้ T______T[/color]

TBC.

TALK:
ต้องขอโทษอย่างแรงที่ไม่ได้มาเมื่อคืน เพราะว่าเมื่อคืนเน็ตมันเล่นไม่ได้ พอเล่นได้เรารีบมาอัพทันทีเลยน้าาา  ไม่รู้ว่าทุกคนจะพอใจรึเปล่ากับตอนนี้ น้องฟ่าเล่นตัวไปมั้ย แหมนะ ก็ต้องมีบ้างไรบ้าง

ขอให้สนุกกับการอ่านค่ะ   

[boboman]

ตอนแรกเราเชื่อที่ฟีฟ่าบอกเหมือนคีนนะเนี่ย แต่ตงิดๆ ตรงบอกอีกนิดๆ นี่แหละ คิดว่าต้องมีอะไรมาขัดแหงๆ แต่ไม่นึกว่าจะโดนเล่นถึงกล่องดวงใจ โถววว 5555555
หนูฟีฟ่าาา หนูแน่ใจเหรอว่านั่นคือการเอาคืนน่ะลูก ไม่ระคายผิวอิคีนเลยเหอะะะ =O=;

[naoai]

เข้าใจฟ่าสุดๆ ว่าทำไมไม่ยอมคบกับชายแท้ๆ

[QXanth139]

ฟีฟ่าเอาคืนได้เด็กจริงๆ

[kdds]

แฟนที่ฟ่าเคยคบ ไปมีผญ.ซินะ

[Kaewkaew]

มาติดตามหมอคีนกับฟีฟ่าด้วยคน
 
แอบสนใจ รับตัวแม่ด้วยนะ 

เด็ดให้มันจริง 

[Kaewkaew]

เดินมาถึงโต๊ะ ฮิ้ววววววววว แซ่บเลยค่ะลูก

[Kaewkaew]

เอาคืนด้วยการจูบ คือ.....   

แซ่บมาก

[Kaewkaew]

กลัวใจตอนเอาคืนของน้องจริง ๆ
มีแต่เสียกับเสียนะ เหมือนหมอคีนจะนำไปหลายขุม หุ

[Kaewkaew]

เด็กน้อย
กลีวใจตัวเองไม่แข็งพอล่ะสิ ไม่งั้นไม่กีดกันคีนหรอก
รอรอ ตอนต่อ 

[missyaoi]

เข้ามาแจ้งว่าที่บ้านมีงานรวมญาติ อาจจะได้อัพอีกทีอีก 2-3 วันนะคะ หวังว่าจะมีคนรอนะ

[p_phai]

 

[ZaRa]

เรารอได้ 

[missyaoi]

เข้ามาแจ้งว่าที่บ้านมีงานรวมญาติ อาจจะได้อัพอีกทีอีก 2-3 วันนะคะ หวังว่าจะมีคนรอนะ

  มาอัพพรุ่งนี้ค่าาาา

[kitty08]

ดีใจจ้ะที่มา แต่ยังไงอยากให้มาทุกวันเลยน่ะ  เราว่าน้องฟ่าอย่าเพิ่งรีบรับคีนเลย เอาให้แน่ใจว่าคีนจริงจังดีกว่า จะได้ศึกษาไปในตัวด้วย 

[missyaoi]

ป.ล. นี่เป็นเรื่องพิเศษเล็กๆ น้อยๆ จากเรานะคะ
โดยเนื้อเรื่องเป็นเรื่องที่แปลงมาจากฟิคที่เราแต่ง แปลงแค่ชื่อตัวละครเท่านั้นเนื้อเรื่องทุกอย่างเหมือนเดิม จบภายในตอน ไม่เกี่ยวข้องกับเนื้อเรื่องหลักใดๆ ทั้งสิ้น
 
 

[กามเทพ]

ย้อนกลับไปเมื่อสมัยกรีก ยุครุ่งเรืองของอาณาจักรยุโรป มีความเชื่อเรื่องเทพเจ้าและเทพีต่างๆ มากมาย แล้วคุณล่ะ. . .
 
‘คุณเชื่อเรื่องกามเทพหรือไม่ แล้วถ้า. . .
. . .กามเทพถูกแผลงศรรักเสียเองล่ะ’
 
13 กุมภาพันธ์ เวลาเจ็ดนาฬิกา
 
“ฮือออ ท่านกามเทพ ท่านเทพผู้ศักดิ์สิทธิ์องค์ใดก็ได้ ได้โปรดช่วยข้าด้วย ข้าอยากมีความรัก”
เสียงสั่นเครือมาพร้อมด้วยหยดน้ำตาแห่งความเศร้า ชายหนุ่มร่างเล็กที่เกิดมาจนวัยจวนจะยี่สิบห้าปี ในในเที่ยงคืนของคืนนี้ วันเกิดของเขา สิบสี่กุมภาพันธ์ ‘วันแห่งความรัก’
ทั้งที่หน้าตาจัดว่าเป็นคนสวยน่ารัก จนถึงขั้นว่า ผู้ชายที่ไหนได้เห็น ก็เป็นอันมองกันจนต้องเหลียวหลัง แต่ที่ชายหนุ่มไม่เข้าใจคือ เหตุใดคนเหล่านั้นถึงแค่มองไม่คิดสานสัมพันธ์กับเขาแม้แต่น้อย และเพราะไม่มีใครสานสัมพันธ์กายใจ มันจึงทำให้เขาเป็นโสดมาตลอดอายุเกือบยี่สิบห้าปี
 
“เมื่อไหร่ข้าจะมีความรักเหมือนคนอื่นเขาบ้างล่ะ ท่านกามเทพ”
เสียงคร่ำครวญของชายหนุ่ม ผู้มีนามว่า ‘ปลายฟ้า’ ยังคงดังต่อเนื่อง และดูเหมือนว่าเสียงนี้จะดังจนเข้าถึงหูของเทพีวีนัสผู้เป็นตัวแทนของความสวยและงดงามทั้งหลาย
 
“เจ้าได้ยินรึยังกามเทพ เจ้าควรจะทำอย่างไรกับมนุษย์ผู้นี้”
เทพีวีนัส กล่าวกับ ‘กามเทพอเล็กซ์’ ลูกชายผู้งดงามยิ่งกว่ากามเทพองค์ไหนๆ ส่วนกามเทพตัวสูงเมื่อได้ยินคำของผู้เป็นมารดา ก็พูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบอันเป็นเอกลักษณ์
 
“ได้ยินครับท่านแม่ ลูกจะรับผิดชอบเรื่องโชคชะตาความรักของมนุษย์ผู้นี้เอง”
กล่าวกับผู้เป็นแม่จบ ปีกที่ซ่อนอยู่กลางหลังก็สยายออกอย่างงดงาม ปีกสีขาวบริสุทธ์ยิ่งกว่าขนนกชนิดใดบนโลกมนุษย์หรือแม้แต่บนสรวงสวรรค์จะเปรียบได้ ผิวพรรณที่ผุดผ่องสะอาดบริสุทธิ์ ชุดเสื้อผ้าที่สวมใส่เป็นสีขาวที่งดงามสมกับเครื่องแต่งกายของเทพยิ่งทำให้กามเทพหนุ่มดูสง่างามราวกับรูปวาดสมัยกรีกโบราณ และที่สำคัญที่สุดอาวุธประจำกาย ‘ธนูและลูกศร’ ที่กามเทพหนุ่มถือไว้ ยิ่งทำให้เขาเป็นกามเทพที่สมบูรณ์แบบที่สุดบนสรวงสวรรค์แห่งนี้
 
“ส่งลูกไปยังโลกมนุษย์ครั้งนี้ แม่คงไม่ได้เจ้ากลับมาแล้วสินะ ลูกชาย”
เทพีวีนัสกล่าวกับตัวเองเบาๆ เมื่อมองดูลูกชายอันเป็นที่รักบินลงไปยังโลกมนุษย์ นางรู้อยู่แก่ใจแล้วว่าวันนี้ต้องมาถึง ลูกชายของนางจะต้องจากนางไปเมื่อเด็กคนนั้นอายุครบยี่สิบห้าปีบริบูรณ์
 
 
ย้อนกลับไปเมื่อวันที่ 13 กุมภาพันธ์ เมื่อยี่สิบห้าปีที่แล้ว
 
“โอ้ยยยย ปวดเหลือเกิน ข้าปวดท้องเหลือเกิน”
หญิงสาวท้องแก่ส่งเสียงโอดครวญอย่างคนเจ็บปวดแสนสาหัส เมื่อเธอปวดท้องจะคลอด หากแต่ไม่รู้เป็นเพราะสาเหตุใด ที่เธอไม่สามารถคลอดลูกออกมาได้เสียที ทั้งที่หมอทำคลอดก็บอกว่าช่องคลอดเปิดกว้าง จนนางสามารถเบ่งลูกออกมาได้แล้ว แต่ไยลูกน้อยของนางจึงไม่ยอมออกมาเสียที เพราะอะไรกัน
ร้อนถึงเทพีวีนัสที่คอยเฝ้ามองอยู่จากบนสรวงสวรรค์อย่างร้อนใจ ไม่รู้เพราะสาเหตุอันใด นางเกิดสงสารหญิงสาวท้องแก่นี่จับใจ เทพีแห่งความงามจึงเหาะจากสรวงสวรรค์ลงไปยังโลกมนุษย์ ที่บ้านของหญิงสาวผู้นั้นทันที

เมื่อลงมาถึงแล้ว นางก็เป่ามนต์ให้ทุกคนในบ้านหลับใหล ยกเว้นเสียแต่มารดาของเด็กเท่านั้นที่ตื่นอยู่ เทพีความงามเดินเข้าไปใกล้มารดาของเด็ก ใช้มือขาวสะอาดจับไปยังท้องใหญ่นั่น และเพียงมือสัมผัสที่หน้าท้องนั้นแค่ปลายนิ้ว เด็กน้อยก็คลอดออกมาอย่างง่ายดาย ในตอนที่นาฬิกาลูกตุ้มบอกเวลาเที่ยงคืน เข้าสู่วันที่สิบสี่กุมภาพันธ์พอดี เทพีวีนัสยิ้มสวย ร่ายมนต์ทำความสะอาดร่างกายเด็กน้อยจนสะอาดผุดผ่อง
และก่อนที่จะกลับไปยังสรวงสวรรค์ตามเดิม เทพีวีนัสได้กล่าวคำอวยพรเด็กน้อย ที่ลืมตายิ้มมองนางอยู่อย่างน่ารักนั่น
 
“เจ้าเป็นเด็กที่เกิดจากเรา เทพีแห่งความงาม เจ้าจะงดงามจนไม่มีใครสามารถเทียบได้ และเพื่อเป็นของขวัญสำหรับเจ้าเด็กน้อย ในวันเกิดครบรอบยี่สิบห้าปีของเจ้า หากเจ้าต้องการหรือประสงค์สิ่งใด เราจะให้ตามปรารถนาทันที”
ทันใดนั้น แสงและกลุ่มควันสีชมพูก็ลอยไปทั่วร่างกายเด็กน้อย และโอบอุ้มร่างเล็กนั้นไว้เข้าสู่อ้อมกอดของมารดา
 
กลับมายังปัจจุบัน
 
กามเทพหนุ่ม ผู้มีนามว่า ‘อเล็กซ์’ ขณะนี้ได้บินลงมายังโลกมนุษย์ เมื่อถึงที่หมายเขาร่ายมนต์ใส่หนุ่มน้อยผู้ที่เขาจะกุมโชคชะตาไว้ให้นอนหลับทันที เพื่อที่เขาจะได้ทำความคุ้นเคยกับคนตรงหน้านี้

และเพียงแค่กามเทพหนุ่มมองเห็นคนตรงหน้า หัวใจของเขารู้สึกเหมือนมีดอกกุหลาบนับพันนับร้อยดอกผุดขึ้นมาที่กลางใจ เขาไม่สามารถละสายตาไปจากความงดงามตรงหน้านี้ไปได้ กามเทพหนุ่มเกิดความรู้สึกอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน หัวใจที่เต้นเป็นจังหวะปกติพลันเต้นแรงอย่างควบคุมไม่ได้ มือไม้ที่จับคันธนูอยู่ก็พลอยอ่อนแรงจนธนูเกือบตก ปีกที่สยายอยู่พลันหุบลงโดยที่เจ้าตัวไม่รู้ด้วยซ้ำ
 
 เขาเป็นกามเทพ เขารู้ดี. . .
 
มันคือการตกหลุมรัก. . .
 
แต่ก็อีกนั่นแหละ เขาเป็นกามเทพ เขาจะรักมนุษย์ได้อย่างไร คำถามนี้ผุดขึ้นมาในใจอย่างช่วยไม่ได้ มันเป็นสิ่งธรรมดา  เทพกับมนุษย์จะครองคู่กันได้อย่างไร มันไม่เคยเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นไม่ว่าจะเป็นบนโลกหรือสรวงสวรรค์ เขาจะต้องหักห้ามใจจากมนุษย์ผู้นี้
 
“ท่านเป็นใคร เข้ามาในบ้านข้าได้อย่างไร”
เสียงเล็กที่ตะโกนออกมา เรียกให้กามเทพอเล็กซ์ที่สติหลงใหลไปกับรูปโฉมนั้นกลับมาอยู่กับเจ้าตัวเหมือนเดิม คนตัวเล็กยืนขึ้นบนที่นอน ในท่าเตรียมพร้อมต่อสู้ ทำให้กามเทพหนุ่มต้องรีบแสดงตัว
 
“ช้าก่อนท่าน ข้าคือกามเทพอเล็กซ์ ข้าได้รับมอบหมายให้ช่วยเรื่องความรักของเจ้า”
 
“ข้าจะเชื่อท่านได้อย่างไร”
ทันทีที่ได้ยินคำถามนั้น กามเทพหนุ่มรูปงามจึงทำการพิสูจน์ด้วยการสยายปีกและยกคันศรธนูขึ้นมา คนตัวเล็กเบิกตากว้างอย่างตกตะลึง นึกขอบคุณเทพทั้งหลายที่ฟังคำขอร้องขอเจ้าตัว
 
“ทีนี้เจ้าเชื่อรึยัง”
 
“เชื่อแล้ว ข้าเชื่อแล้ว แล้วท่านจะช่วยข้าได้อย่างไรท่านกามเทพ”
 
“เพียงแค่เจ้าเชื่อใจข้า ข้าจะนำพาให้เจ้าได้พบเนื้อคู่”
เพียงแค่คิดว่าคนตรงหน้าจะต้องตกเป็นของชายอื่น หัวใจของกามเทพหนุ่มก็พลันเจ็บปวดเหมือนมีมือที่มองไม่เห็นมาบีบไว้แน่น เพิ่งรู้ว่าความรักที่ไม่อาจสมหวังจะเจ็บปวดเพียงนี้
 
แต่ดูเหมือนกามเทพหนุ่มจะหลงลืมสิ่งหนึ่งไป ปกติมนต์ของเขาจะไม่คลายถ้าเขาไม่ได้เป็นคนคลายมนต์เอง แต่ครั้งนี้. . .
 
มนต์ของเขาเกิดผลกับหนุ่มน้อยคนนี้แค่อึดใจเดียวเท่านั้น. . .
.
.
.
.
.
ยิ่งมองก็ยิ่งหลงใหล ยิ่งมองก็ยิ่งเห็นว่าหนุ่มน้อยตรงหน้านี้งดงามเพียงใด งดงามจนกามเทพหนุ่มไม่อาจละสายตาไปได้ งดงามจนเจ้าตัวกลัวว่าอาจจะทำผิดกฎเทพ ด้วยการรักกับมนุษย์ แม้เขาจะพยายามหักห้ามใจเพียงใด แต่หนุ่มน้อยตรงหน้านี้กลับดึงดูดสายตาของเขาจนไม่อาจละไปไหนได้ เขาควรทำอย่างไรดี
ถ้าเกิดเทพอย่างเขาเกิดจะอยากเห็นแก่ตัว ลองทำเพื่อตัวเองดูซักครั้งจะได้หรือไม่ ถ้าเขาจะทำให้เขากับหนุ่มน้อยคนนี้รักกันจะได้หรือเปล่า
ความเห็นแก่ตัว มีอยู่ในตัวมนุษย์ทุกคน ไม่เว้นแม้แต่กามเทพอย่างอเล็กซ์ก็มีความเห็นแก่ตัว ถ้าเขายังรู้ตัวเขาก็จะไม่มีความกล้าพอที่จะรักหนุ่มน้อยคนนี้ แต่ถ้าเขาไม่รู้ตัว เขาก็จะกล้ารักหนุ่มน้อยคนนี้อย่างเต็มหัวใจ
 
และใช่. . .นี่คือสิ่งที่กามเทพหนุ่มเลือก
 
กามเทพอเล็กซ์เลือกที่จะร่ายมนต์ให้หนุ่มน้อยหลับใหลเข้าสู่ห้วงนิทราอีกครั้ง ก่อนจะค่อยๆ ยกธนูขึ้นมาเพื่อเตรียมตัวแผลงศรรัก และแค่อึดใจเดียว ศรรักก็ลอยไปปักอกหนุ่มน้อยก่อนที่ศรนั้นจะกลายเป็นละอองสีชมพูและหายไปในที่สุด
กามเทพอเล็กซ์หยิบศรรักขึ้นมาอีกดอก และใช่. . .คราวนี้กามเทพหนุ่มเลือกที่จะเล็งศรรักมาที่อกข้างซ้ายตำแหน่งเดียวกับหัวใจของตนเอง ไม่นานเกินรอ เขาปล่อยให้ลูกศรนั้นปักอกตัวเอง ก่อนที่ศรนั้นจะสลายกลายเป็นละอองสีชมพูเช่นเดียวกับอันที่ปักอกปลายฟ้า

เมื่อโดนฤทธิ์ของศรรักกามเทพหนุ่มก็ไม่มีความเกรงกลัวต่อกฎของเทพอีก เขารู้แค่ว่าเขารักหนุ่มน้อยตรงหน้านี้ และทั้งสองคนจะอยู่ด้วยกันให้นานที่สุด
แค่อึดใจเดียว ปลายฟ้าที่หลงเข้าสู่ห้วงนิทราก็ได้สติขึ้นมา กามเทพหนุ่มเข้าไปตระกองกอดคนรัก และเอ่ยในสิ่งที่เขาอยากจะเอ่ยที่สุด
 
“ปลายฟ้า. . .ข้ารักเจ้า”
เช่นเดียวกันกับปลายฟ้า เมื่อมาอยู่ในอ้อมกอดของคนที่ตัวเองรัก เขาไม่มีความลังเลใจเลยที่จะบอกรักตอบอีกคน
 
“ข้าก็รักท่าน”
 
“ข้าไม่อาจจะอยู่กับเจ้าตลอดไป แต่ข้าจะอยู่กับเจ้า. . .ให้นานที่สุด”
กามเทพอเล็กซ์กอดคนตัวเล็กแน่นกว่าเดิม ก่อนที่คนทั้งสองจะผละออกจากอ้อมกอดกันและกัน และมอบจูบที่แสนหวานที่สุดให้แก่กันแทน
 
หนุ่มน้อยรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังบินได้ ตัวของเขาเบาหวิวราวกับปุยนุ่น ไม่เคยมาก่อน ไม่เคยรู้สึกเช่นนี้มาก่อนในชีวิต กามเทพหนุ่มค่อยๆ ผลักร่างเล็กให้นอนราบกับที่นอนนุ่มอีกครั้ง ก่อนที่ร่างของเขาจะตามไปทาบทับ เพื่อหลอมรวมสองกายให้เป็นหนึ่งเดียว
เสื้อผ้าที่สวมใส่ค่อยๆ ถูกถอดออกทีละชิ้น ริมฝีปากทั้งคู่ก็ยังประกบกันอย่างไม่มีใครผละออกไป ด้วยเกรงว่าทันทีที่ผละริมฝีปากออก อีกคนจะหายไป

มือหนาค่อยๆ นวดเฟ้นสำรวจร่างกายอีกคนอย่างหวงแหน เขาอยากจะสัมผัสทุกส่วนให้มันตราตรึงใจมากที่สุด เพื่อที่เมื่อเขาจากไป ทุกสัมผัสจะยังซึมซาบอยู่ในหัวใจ

ปลายฟ้าสะดุ้งเฮือกน้ำตาไหล เมื่อสัมผัสถึงความเจ็บปวดจากการเชื่อมสองร่างให้เป็นหนึ่งเดียว กามเทพหนุ่มค่อยๆ จูบปลอบประโลมคนรัก ให้ลืมความเจ็บปวด และรับรู้แค่ความสุขเท่านั้น
ทุกจังหวะรักราวกับเพลงรักที่ทั้งไพเราะและอบอวลไปด้วยความสุขของทั้งคู่ หัวใจที่เต้นเป็นจังหวะเดียวกัน ร่างกายที่เคลื่อนไปทิศทางเดียวกัน สองร่างที่กลายเป็นคนเดียวกัน มันจะตราตรึงอยู่ในใจทั้งคู่ไปนานแสนนาน
 
..........................................
 
13 กุมภาพันธ์ ยี่สิบสามนาฬิกา
 
กามเทพอเล็กซ์โอบกอดคนรักที่หลับอยู่ข้างกาย รอยยิ้มละมุนถูกส่งไปให้ร่างเล็กทั้งๆที่อีกคนไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ ริมฝีปากอิ่มค่อยๆ ประกบจูบหน้าผากมนอย่างห่วงแหน ต่อจากนี้จะเป็นเช่นไรเขาก็ไม่กลัวอีกต่อไปแล้ว ขอแค่เขามีคนรักข้างกาย เขาจะไม่กังวลอะไรทั้งสิ้น
กามเทพหนุ่มค่อยๆ หลับตาลงเพื่อเข้าสู่ห้วงนิทราตามอีกคนไป แต่แล้วร่างกายของเขากลับรู้สึกร้อนรุ่มอย่างบอกไม่ถูก มันเหมือนมีไฟเผาร่างกายจวนจะสลายไปเสียให้ได้ ร่างใหญ่บิดเร่าทรมานอย่างแสนสาหัส จนคนตัวเล็กที่หลับอยู่ข้างกายรู้สึกตัวขึ้นมา
 
“อเล็กซ์ ท่าน. . .ท่านเป็นอะไร”
เมื่อเห็นว่าอีกคนมีท่าทางแสดงอาการเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส ร่างเล็กถลาลุกขึ้นมาตระกองกอดคนรักอย่างต้องการแบ่งเบาอาการเจ็บปวดนั่น
 
“ข้าร้อน. . .ร้อนเหลือเกิน”
ความเจ็บปวดร่างกายของคนตรงหน้าทำให้หัวใจคนตัวเล็กเจ็บปวดยิ่งกว่า ใจจะขาดเสียให้ได้เมื่อเห็นคนรักเจ็บปวดแทบขาดใจ
 
“ข้าต้องทำอย่างไร ที่รัก. . .ข้าจะช่วยท่านได้อย่างไร”
เอ่ยถามคนที่กำลังเจ็บอยู่ด้วยน้ำตาไหลพราก เขาทนไม่ได้ที่ต้องเห็นชายที่รักต้องเจ็บปวดถึงเพียงนี้ ถ้ามีอะไรที่เขาช่วยได้ แม้แต่ต้องแลกด้วยชีวิต ปลายฟ้าก็ยอม
 
“อย่าร้อง. . .ข้าไม่เป็นไร”
 
“ไม่เป็นไรได้อย่างไร ท่านกำลังเจ็บปวด”
 
“ข้าไม่เจ็บ. . .ขอแค่เจ้าอย่าร้องไห้เลยนะ”
พูดพร้อมกับส่งมือที่สั่นเทาเพราะความเจ็บปวดไปเกลี่ยน้ำตาที่ข้างแก้มใส แต่ดูเอาเถิด ยิ่งเกลี่ยเท่าไหร่ น้ำตาก็ยังไหลมาอาบแก้มซ้ำแล้วซ้ำเล่าไม่แห้งเสียที
 
“ฮึก. . .ได้โปรด”
ยิ่งห้ามน้ำตาไม่ให้ไหลเพียงใด แต่มันก็ทำไม่ได้ในเมื่อคนรักยังไม่คลายอาการเจ็บปวดแม้แต่นิดเดียว มิหนำซ้ำ ยังเหมือนจะเจ็บปวดมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ
 
ยิ่งเวลาล่วงเลยไปนานเท่าไหร่ อาการเจ็บปวดนั้นก็ไม่ทุเลาลงเลย จนเทพีวีนัสผู้เป็นมารดาที่เฝ้ามองอยู่สงสารลูกชายจับใจ และดูเหมือนว่าจะถึงเวลาทำตามสัญญาที่นางเคยมีให้เด็กน้อยเมื่อยี่สิบห้าปีก่อนแล้ว
 
“กามเทพ. . .”
เทพีแห่งความงามเอ่ยเรียกลูกชายเสียงสั่นเครือ กามเทพอเล็กซ์หันมามองตามเสียงเรียก ก็เห็นมารดาของตนเองกำลังยืนอยู่ข้างเตียงของปลายฟ้า
 
“ท่านแม่. . .”
 
“เจ้าไม่น่าเลยกามเทพ ไม่น่าฝ่าฝืนกฎแห่งเทพเลย”
 
“เรารักกัน. . .ให้เรารักกันไม่ได้หรือท่านแม่”
กามเทพหนุ่มเอ่ยเสียงเว้าวอน แต่เทพีวีนัสก็ทำเพียงแค่ส่ายหน้าไปมาเบาๆ เท่านั้น
 
“เจ้าฝืนกฎเทพ อีกไม่กี่อึดใจ. . .ร่างของเจ้าก็จะสลายไป”
ทันทีที่สิ้นคำพูดของเทพีแห่งความงาม ปลายฟ้าที่กอดร่างของคนรักไว้แน่นอยู่แล้วก็กอดแน่นยิ่งกว่าเดิม ใบหน้างดงามที่เปื้อนน้ำตานั้นซุกไปยังซอกคอของคนรัก กามเทพหนุ่มที่เห็นคนรักร้องไห้น้ำตาจะเป็นสายเลือดนั้นก็เจ็บปวดยิ่งกว่า การที่เห็นคนรักร้องไห้ มันทรมานกว่าอาการเจ็บปวดที่ร่างกายเสียอีก
 
“ท่านเทพี. . .ไม่มีทางเลยหรอ ที่จะช่วยเขา”
ปลายฟ้าเงยหน้าขึ้นมาเอ่ยถามเทพีแห่งความงาม เสียงสั่นเครืออย่างน่าสงสารที่สุด จะมีวิธีใดที่จะช่วยคนรักของเขาได้บ้าง เขาจะทำทุกอย่าง
 
“ฮึก. . .อเล็กซ์. . .ไม่นะ”
ปลายฟ้าหวีดร้องออกมาเมื่อตอนนี้ร่างกายของคนรักค่อยๆสลายไปกับตา เริ่มจากปลายนิ้วที่ค่อยๆกลายเป็นผง และลามขึ้นมาเรื่อยๆ ยิ่งลามมากเท่าไหร่ปลายฟ้าก็ยิ่งร้องไห้หนักราวกับจะขาดใจ ในขณะที่สติของอเล็กซ์ก็เลือนรางเข้าไปทุกที
 
“ท่านเทพี. . .ฮึก. . .ไม่นะ อย่าให้เขาเป็นอะไรนะ”
เอ่ยคำอ้อนวอนไม่รู้ครั้งที่เท่าไหร่ แค่หวังว่าคนฟังจะเห็นใจยอมช่วยเหลือคนรัก แต่ไม่. . .เทพีวีนัสทำเพียงแค่ยืนมองอย่างช่วยไม่ได้ ไม่ใช่ว่านางไม่อยากจะช่วย หากแต่นางช่วยไม่ได้ต่างหาก
 
ในขณะที่ร่างกายของกามเทพหนุ่มค่อยๆสลาย เวลาก็ดำเนินล่วงเลยมาจวนจะเที่ยงคืน ปลายฟ้ายังคงร้องไห้ตระกองกอดร่างที่ไร้สติของคนรัก จากที่ร่างกายสลายเป็นผงแค่ปลายนิ้ว ตอนนี้มันไปถึงปลายเท้าและลามขึ้นมาเรื่อยๆ จนร่างของอเล็กซ์เกือบจะเหลือครึ่งตัวอยู่รอมร่อ

ปลายฟ้ายิ่งกอดคนรักแล้วร้องไห้หนักกว่าเดิม ร้องจนหายใจแทบไม่ทัน หัวใจมันเจ็บปวดราวกับว่าจะโดนกระชากให้หลุดออกจากอก เขาเพิ่งจะมีคนรัก แล้วนี่เขาต้องเสียคนรักไปแล้วหรอ
 
ไม่นะ เขาไม่อยากเสียอเล็กซ์ไป
 
ติ้ก ติ้ก
เข็มนาฬิกายังดำเนินไปเรื่อยๆ พร้อมๆกับที่ร่างกายของอเล็กซ์สลายไปเรื่อยๆ
 
23 นาฬิกา 59 นาที
 
“ฮึก. . .อเล็กซ์. . .ตื่นสิ”
 
23 นาฬิกา 59 นาที 10 วินาที
 
“ท่านเทพี. . .ฮึก. . .ช่วยด้วย”
 
23 นาฬิกา 59 นาที 20 วินาที
 
“ท่าน. . .ฮึก. . .”
 
23 นาฬิกา 59 นาที 30 วินาที
 
“รักนะ. . .”
 
23 นาฬิกา 59 นาที 40 วินาที
 
“ข้ารักท่านนะ. . .”
 
23 นาฬิกา 59 นาที 50 วินาที
 
“ฟื้นขึ้นมาเถิดนะ. . .”
 
เที่ยงคืน เข้าสู่ 14 กุมภาพันธ์
 
“ต่อให้ต้องแลกด้วยชีวิตของข้า. . .ข้าก็ยอม”
 
.
.
.
.
.
“ฟ้า. . .ปลายฟ้า”
กามเทพหนุ่มค่อยๆ ปรือตาขึ้นมาก่อนที่จะปรับสายตาให้ชินกับแสง ตอนนี้ในหัวของเขามีแค่เรื่องเดียวเท่านั้น ตอนนี้เขาตายหรือยัง ถ้าเขาตายไปแล้ว คนรักของเขาล่ะ
 
“กามเทพ. . .”
เสียงที่คุ้นเคยเรียกให้กามเทพหนุ่มลืมตาขึ้นมา ก่อนจะพบว่าตัวเองนอนอยู่ที่เดิม บนเตียงของปลายฟ้า
 
“ท่านแม่. . .”
 
“. . .”
 
“. . .ปลายฟ้า. . .อยู่. . .ไหน”
เอ่ยออกมาอย่างยากลำบาก เมื่อลืมตาขึ้นมาแล้วไม่พบคนรัก หัวใจของเขาร้อนรุ่มไปหมด เขากลัว. . .กลัวว่าจะไม่ได้เจอคนรักอีก
 
“มนุษย์ผู้นั้น. . .คนรักของเจ้า”
 
“ใช่. . .คนรักของข้า เขาอยู่ที่ไหนท่านแม่”
 
“มนุษย์ผู้นั้นจากเจ้าไปแล้ว. . .เขาแลกชีวิตตัวเอง. . .กับเจ้า”
 
“ไม่. . .ไม่จริง”
ทันทีที่ได้รับคำตอบจากผู้เป็นมารดา น้ำตากามเทพไหลออกมาเป็นทางทันที เขาจะมีชีวิตอยู่ได้อย่างไรหากปราศจากคนรักของเขา เขาไม่สามารถทนอยู่ได้กับชีวิตที่ไร้ปลายฟ้า
 
“ไม่จริง. . .ปลายฟ้า. . .ทำไมเจ้าต้องทำเช่นนี้. . .ข้าจะมีชีวิตอยู่ได้อย่างไรหากไร้เจ้า. . .ฮึก”
 
“ไม่ได้นะกามเทพ เจ้าต้องมีชีวิตอยู่ต่อ”
 
“ท่านแม่. . .คนรักของข้าจากข้าไปแล้ว. . . ไม่มีวันกลับมา. . .ข้าไม่รู้จะใช้ชีวิตอยู่เพื่อใคร”
 
“เพื่อคนรักของเจ้าไงกามเทพ. . .เจ้าอยากให้คนรักของเจ้าตายเปล่าอย่างนั้นหรือ”
มือขาวค่อยๆลูบหัวของลูกชายอย่างแผ่วเบา ในใจก็นึกขอบคุณมนุษย์ผู้นั้น พรที่เขาขอตอนอายุครบยี่สิบห้าปีบริบูรณ์
 
แลกชีวิตของตัวเองกับกามเทพ. . .ลูกชายของนาง
 
“มีชีวิตต่อไปเถอะนะกามเทพ. . .เพื่อคนรักของเจ้า”
 
และแล้วกามเทพอเล็กซ์ก็มีชีวิตอยู่ต่อด้วยความเจ็บปวด ชีวิตที่ไร้คนรักอย่างปลายฟ้า เขาต้องทำหน้าที่กามเทพ ช่วยให้คนอื่นรักกันด้วยหัวใจที่ห่อเหี่ยว จวบจนถึงวันนี้ วันที่สิ้นอายุขัยของกามเทพอเล็กซ์
 
“ที่รัก. . .ข้ากำลังจะไปหาเจ้าแล้วนะ”
เสียงสุดท้ายเอ่ยออกมาเพียงแผ่วเบา ก่อนที่ลมหายใจสุดท้ายของกามเทพหนุ่มจะหมดไป. . .
 .
.
.
.
.
14 กุมภาพันธ์ 2015


Happy birthday to you
Happy birthday to you
Happy birthday
Happy birthday
Happy birthday to you. . .
 
เสียงเพลงอวยพรวันเกิดที่ร้องโดยเพื่อนๆ ทำให้เจ้าของวันเกิดร่างเล็กยิ้มแก้มแทบแตก ปีนี้เป็นวันเกิดปีที่ยี่สิบห้าของ ‘ปลายฟ้า’ เพื่อนๆจึงมาร่วมกันฉลองกันที่บ้านของเขา
 
“มีความสุขมากๆนะ ฟ้า”
ปลายฟ้ายิ้มรับคำอวยพรจากเพื่อนๆ ก่อนจะก้มหัวขอบคุณเพื่อนๆทุกคนอย่างจริงใจ
 
“น้ำค้าง พี่ชายนายมารับแล้ว”
เสียงเรียกของทิว เรียกให้ทั้งน้ำค้างและปลายฟ้าหันไปมองผู้มาใหม่ คนที่ยืนอยู่ข้างหลังทิวทำให้ร่างกายของปลายฟ้าแข็งทื่อไปทันที

ร่างสูงสง่า หน้าตาหล่อเหลาราวกับเทพบุตรจุติลงมาเกิด หัวใจของปลายฟ้าราวกับว่าโดนกามเทพแผลงศรรักใส่ . . .รักแรกพบ

เช่นเดียวกับร่างสูง หัวใจของเขากระตุกเมื่อเห็นหน้าของร่างเล็กตรงหน้า มันคุ้นเคยราวกับว่าเคยรู้จักกันมาก่อน เขารับรู้ได้ถึงความรู้สึกที่เรียกร้องในหัวใจของเขา. . .ความรู้สึกรัก
 
“แฮ่มๆ จะมองกันอีกนานมั้ยฟ้า. . .พี่อเล็กซ์”
และเป็นทิวที่มองอยู่ เป็นคนเรียกสติของทั้งคู่ให้กลับมา ปลายฟ้าเพื่อนของเขาหลุบตาลงต่ำ ทั้งๆที่ใบหน้าแดงก่ำราวกับมะเขือเทศ ส่วนอเล็กซ์พี่ชายของเขาก็เสไปมองทางอื่นทั้งๆที่หูทั้งสองข้างก็แดงไม่แพ้กัน
 
“จะจีบก็รีบจีบครับพี่ชาย ผมให้เวลาสิบนาที”
น้ำค้างเดินไปกระซิบที่ข้างหูพี่ชาย ก่อนที่ตัวเองจะเดินออกไปรอข้างนอก เมื่อได้ยินคำพูดของน้องชายแล้ว อเล็กซ์ก้าวเดินไปหาคนตัวเล็กช้าๆ ก่อนจะค่อยๆก้มลงกระซิบที่ข้างหูเล็ก
 
“ปลายฟ้าใช่มั้ย. . .ดูเหมือนว่ากามเทพจะเล่นตลกกับเราแล้วล่ะ. . .หลังจากนี้พี่จะจีบเราแล้วนะ เตรียมตัวให้ดีล่ะ”
พูดแค่นั้นก็ผละออกแล้วเดินกลับออกไปข้างนอก ทิ้งให้คนฟังยืนหัวใจเต้นแรงอยู่ที่เดิม
 
อ่า ปลายฟ้ากำลังจะมีรักครั้งแรกแล้ว. . .
 
........................................
 
“ข้าทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับเจ้าแล้วนะ. . .หนุ่มน้อย”
 
‘เกิดกี่ชาติ ขอให้เราได้รักกันนะ. . .อเล็กซ์’
 

END

หวังว่าจะชอบกันนะคะ เรื่องนี้เป็นเรื่องที่แต่งตอนวันวาเลนไทน์ อยากเอามาให้อ่านเล่นๆ ระหว่างรอเนื้อเรื่องหลักกันเน่อ 
ส่วนพี่คีนน้องฟีฟ่า รอสักครู่ค่าาาา

[boboman]

น่ารักอ่ะ ><//
เราแอบเห็นคำว่าแบคฮยอนหลุดมาตอนร่างอเล็กซ์จะสลายอ่ะ ฟิคชานแบคใช่เปล่าเนี่ย 555

[naoai]

รอฟีฟ่าเบาๆ

[fanglest]

ปลายฟ้า เกิดกี่ชาติก็ชื่อปลายฟ้า
กุ๊กกิ๊กกระดิ่งแมวใสๆ 555
รอเรื่องหลักค่าา
 

[missyaoi]

[3]

PART 1

“ไปปลดทุกข์มารึไงคะ หน้าระรื่นเชียว”  อีออมถามเมื่อผมเดินยิ้มหน้าบานกลับมานั่งที่โต๊ะหลังจากที่จัดการกับเดือนมหาลัยคนหล่อเรียบร้อยแล้ว วันนี้พวกผมทั้งกลุ่มยกขบวนกันมาดื่มเนื่องในโอกาสวันศุกร์แห่งชาติ พอดื่มมากๆ ก็อยากจะระบายออกเลยไปเข้าห้องน้ำ ได้ป๊ะเข้ากับมันพอดี

“ก็กูไปห้องสุขามา กูก็ต้องมีความสุขกลับมาสิวะ”  ผมบอกก่อนจะกระดกเหล้าเข้าปาก ฮ้า อารมณ์ดีจริงๆ >__<

“แน่ใจนะว่าอารมณ์ดีเพราะแค่ได้ปลดทุกข์”  อีออมหรี่ตาถามผมอย่างจับผิด

“ที่จริงก็มีเรื่องสนุกนิดหน่อย. . .”  ผมยักคิ้วกวนๆ กลับไปก่อนจะเล่าให้พวกมันฟังอย่างละเอียด แต่ไม่ได้เล่าเรื่องที่ไอ้คีนหว่านล้อมให้ผมคบมันหรอกนะ

“อีนี่แรงโว้ย ป่านนี้พี่เขาจะหายหน้าเขียวรึยังวะ”  ไอ้คิมพูดหลังจากฟังผมเล่าจบ ไอ้ไอซ์นี่มีการส่ายหัวทำหน้าเอือมๆ ใส่ผมอีกต่างหาก ไอ้แม็กซ์กับไอ้มิกซ์กุมเป้าตัวเองแถมยังทำหน้าระแวงผมอีก แต่ผมไม่แคร์กระดกเหล้าเข้าปากต่อ

“กูอยากเต้น ไปเต้นก่อนนะ”  ผมบอก ก่อนจะเดินไปที่ฟลอร์เต้นโดยไม่รอให้พวกมันค้าน ไม่รู้เป็นอะไรไอ้พวกนี้นี่มันไม่ค่อยชอบให้ผมออกไปเต้นสักเท่าไหร่ ถ้าผมไป จะมีพวกมันอย่างน้อยหนึ่งคนตามประกบทันที แต่ครั้งนี้ไม่มีใครตามแฮะ สงสัยตามมาไม่ทัน คริคริ

ผมเต้นไปเรื่อยๆ โดยไม่สนใจคนรอบข้าง ในมือก็มีแก้วเหล้าที่ถือติดมาจากที่โต๊ะ ผู้คนเบียดเสียดเต้นกันไปตามสเต็ปของตัวเอง ไม่มีใครสนใจใครนอกจากคนที่เต้นเป็นคู่ถึงจะสนใจคู่ตัวเอง แต่ถึงแม้ผมจะไม่อยากสนใจใครขนาดไหน แต่ก็ยังไม่วายเห็นสายตาวิบวับที่ถูกส่งมาจากผู้ชายคนหนึ่ง หมอนั่นยกแก้วเหล้าในมือเป็นเชิงชวนผมดื่ม แต่ผมไม่สนใจ ไม่ยกตอบ ยังเต้นไปเรื่อยๆ

“มาคนเดียวหรอครับ”  เสียงถามข้างหูทำให้ผมสะดุ้งหันกลับไป ก็เจอกับไอ้ผู้ชายคนเมื่อกี้มายืนเบียดอยู่ ผมไม่ตอบแล้วเดินถอยออกมาให้ห่างจากมัน มันก็ไม่ยอมแพ้เดินตามมาอีก 
“หยิ่งจังนะครับ แต่ไม่เป็นไร หยิ่งๆ แบบนี้ผมชอบ”  ผมปรายตามองมันเล็กน้อยแล้วเดินหันหลังเพื่อกลับไปที่โต๊ะ แต่ไอ้เลวนั่นมันดึงมือผมไว้จนไม่สามารถเดินไปได้
“ไปต่อด้วยกันสิ ผมสนใจคุณนะ”  ผมสูดลมหายใจเข้าลึกๆ พยายามข่มอารมณ์ตัวเองเพราะไม่อยากจะมีปัญหา

“ปล่อย”  ผมบอกเสียงเรียบ

“ไม่ปล่อย ไปกับผมสิ ไปสนุกด้วยกัน”

“ผมบอกให้ปล่อย”

“ผมสนใจคุณจริงๆ นะ”

“กูบอกให้ปล่อย”  เริ่มหมดความอดทนแล้วนะเว้ยยยยย

“ไปกับผมสิครับแล้วจะปล่อย”

“ไอ้เหี้ยนี่!!”  ผมกำลังจะเข้าไปซัดมันก็ดันมีมือดีมาดึงไว้แล้วรวบตัวผมไปโอบเอวไว้แน่นจนไม่สามารถขยับได้ ผมเงยหน้าไปมองทันทีเพราะมันตัวสูงกว่าผมมาก

“เมียกูบอกให้ปล่อยก็ปล่อยสิวะ”

“ไอ้คีน. . .”  ผมพึมพำชื่อมันเบาๆ มันมองผมเล็กน้อยก่อนจะจ้องหมอนั่นอีกครั้ง

“มะ. . .มึงโมเมรึเปล่าว่านั่นเมียมึง ก็เห็นอยู่ว่ามาคนเดียว” 

“หรอ? งั้นถ้าแบบนี้ล่ะ”  ว่าแล้วไอ้คีนก็ประกบปากผมทันที ผมเบิกตากว้างไม่คิดว่ามันจะกล้าทำแบบนี้ มันสอดลิ้นเข้ามาเกี่ยวกับลิ้นผมอย่างช่ำชอง จนอดที่จะเคลิ้มนิดๆ ไม่ได้ ก่อนจะได้สติรีบผละตัวเองออก เมื่อไอ้หมอนั่นที่คิดจะเข้ามาเคลมผมตอนแรกสบถออกมาแล้วเดินออกไป ทิ้งให้ผมอยู่กับไอ้คีนสองคนกับผู้คนที่ไม่รู้จักอีกหลายสิบ

“เสน่ห์แรงเหลือเกินนะ”  มันว่าพร้อมกับเกลี่ยแก้มผมเบาๆ ทำไมผมรู้สึกว่าสายตามันระยิบระยับพิกลวะ

“ละ. . .แล้วไง คนมันหน้าตาดี”  ผมเชิดหน้าบอก

“แบบนี้นี่นะหน้าตาดี”  มันเลิกคิ้วถามผม ซึ่งผมเห็นแล้วสามารถบอกได้เลยว่ากวนตีนที่สุด

“ไม่งั้นมึงจะมาหลงเสน่ห์กูหรอ”  ผมเองก็ไม่ยอมแพ้

“กูเนี่ยนะหลงเสน่ห์มึง เอาอะไรมามั่นใจขนาดนั้น” 

“อ้าวไอ้เหี้ยนี่ ที่มึงตามจีบกูอยู่นี่ไม่ใช่เพราะหลงเสน่ห์กูหรอ”

“ฮ่าๆ ไอ้ฟ่า มั่นหน้านะมึง แต่ก็ไม่รู้สิ กูอาจจะหลงเสน่ห์มึงก็ได้”  ผมอ้าปากค้างทันทีที่มันพูดประโยคนี้ เพราะผมคิดว่ามันจะตั้งหน้าตั้งตาเถียงว่าไม่ได้หลงเสน่ห์ผมซะอีก พอมันพูดก็อดที่จะรู้สึกวูบวาบที่หน้าไม่ได้

“ชิ ไม่พูดแล้ว จะกลับบ้าน”  ผมพูดแล้วแกะมือที่ยังเกาะเอวผมออกแต่แกะยังไงก็แกะไม่ออกนี่สิ เนียนเลยนะมึง

“หึหึ เขินหรอ”

“ใครเขินมึง กูจะกลับบ้าน”

“ก็กลับสิ ใครห้าม?”

“มึงก็ปล่อยมือจากเอวกูสิ”  ผมแหวใส่พร้อมตีมือมันไปทีนึง แต่ก็ไม่เบานักหรอก

“อ้าวนี่เอวมึงหรอ กูนึกว่าพุง นิ่มเชียว”

“พุงบ้านมึงสิ กูออกจะหุ่นดี”

“ไม่รู้ ต้องพิสูจน์ก่อน”

“พิสูจน์ยังไงของมึง”

“เป็นเมียกูสิ”  มันก้มลงมากระซิบชิดหูทำสายตากรุ้มกริ่มใส่

“ก็เหี้ยสิ”  ผมด่าพร้อมกับดึงมือมันออกอีกครั้ง คราวนี้มันยอมปล่อยออกแต่โดยดี ได้ยินเสียงหัวเราะแว่วๆ ตามหลังมา มันน่าหงุดหงิดน้อยซะเมื่อไหร่ล่ะ

“อ้าวอีนี่ หนึ่งวันร้อยอารมณ์”  ไอ้คิมว่าเมื่อผมกลับมาที่โต๊ะพร้อมใบหน้าบูดบึ้ง

“เจอคนกวนตีนนิดหน่อย กลับเหอะ”  ผมพูดแต่ไม่รอให้พวกมันตอบรับก็เดินออกมาจากร้านทันที เมื่อกลับมาถึงบ้านก็อาบน้ำนอน

>>>>><<<<<

02.25
นาฬิกาดิจิตอลที่โต๊ะหัวเตียงบอกไว้แบบนี้ แต่ผมก็ยังนอนไม่หลับ พลิกไปพลิกมา เนื่องจากคำพูดของไอ้คีนตอนที่เจอมันในห้องน้ำตามมาหลอกหลอนอยู่ตลอด

“ในเมื่อมึงไม่มีแฟน กูก็ไม่มีแฟน ลองคบกันดูก็ไม่เห็นจะเสียหายตรงไหนเลยนี่หว่า”

“มึงเข้าใจคำว่าลองคบมั้ย มึงไม่คิดบ้างหรอว่าการที่กูคบผู้หญิงแล้วคบไม่ยืด ส่วนมึงเองก็ไม่มีแฟนมานาน เราอาจจะกำลังรอกันและกันอยู่ก็ได้” 

“ก็ลองคบกันดูเรื่อยๆ ดูใจกันเรื่อยๆ ไม่มีกำหนดเวลา ถ้าไปกันไม่รอดก็จบ”

“กูไม่รู้อนาคตหรอกว่ามันจะเป็นยังไง ถึงวันนั้นกูอาจจะรักมึง แต่อาจจะเป็นมึงซะอีกที่ไม่รักกู”

“ดีสิ” 

สิ่งที่ผมกังวลอยู่ตอนนี้ก็คือมันจะดีจริงๆ อย่างที่มันบอกหรอ ผมกลัวที่มันไม่ใช่เกย์ ผมกลัวการเริ่มต้น ผมกลัวว่าถ้าวันหนึ่งมันเจอผู้หญิงที่มันชอบมากกว่าผมแล้วมันจะทิ้งผมไป ผมกลัวครอบครัวมัน สังคมมัน ไม่รู้ว่าคนรอบข้างมันจะมองเรายังไงหากเราคบกัน ผมเป็นคนคิดมากผมรู้ตัวดี แต่เรื่องแบบนี้ผมอยากจะคิดเยอะๆ ไม่อยากเสียใจ ไม่อยากเจ็บ. . .อีกแล้ว

>>>>><<<<<

“เป็นอะไรวะ หน้าโทรมๆ”  ไอ้คิมทักผมในเช้าวันเสาร์ เป็นปกติที่แม้ว่าผมจะนอนดึกแค่ไหนแต่ผมก็จะตื่นเช้าเสมอ ไอ้คิมก็เหมือนกัน เพราะฉะนั้นวันเสาร์ อาทิตย์เราจะตื่นมากินข้าวเช้าด้วยกันเสมอ

“เมื่อคืนนอนไม่ค่อยหลับว่ะ”  ผมบอก มือก็คนข้าวต้มไปเรื่อย

“มีเรื่องเครียดอะไรรึเปล่า”  มันถามออกมา ผมจับน้ำเสียงเป็นห่วงเป็นใยของมันได้จึงถอนหายใจออกมาเบาๆ แล้วเล่าเรื่องที่ไอ้คีนพูดกับผมในห้องน้ำ

“มึงคิดว่าไง”  ผมถาม

“กูว่าก็จริงอย่างที่พี่คีนเขาพูดนะ ลองคบดูมันก็ไม่น่าจะเสียหายอะไร”

“แต่กูกลัวว่ากูจะเสียใจว่ะ”  ผมบอกถึงความกังวลลึกๆ ของตัวเอง

“กูก็ไม่กล้าพูดหรอกนะเว้ยว่าถ้ามึงคบพี่คีนแล้วมึงจะไม่เสียใจ แต่ตอนนี้มึงยังไม่คบถูกมั้ย ไอ้ฟ่า. . .อนาคตน่ะไม่มีใครรู้ล่วงหน้าหรอกนะเว้ย ก็อย่างที่พี่คีนพูด มึงอาจจะเป็นคนที่ทำให้เขาเสียใจเองก็ได้ ใครจะไปรู้”

“เฮ้อ. . .”

“เอาน่า อย่าเร่งรัดตัวเองสิวะ อย่าเพิ่งตัดสินใจว่าจะคบหรือไม่คบ รอดูพี่เขาจีบมึงเรื่อยๆ แบบนี้แหละ กูว่าตลกดี ถ้ามึงพร้อมเมื่อไหร่ค่อยตัดสินใจ”

“แล้วถ้าวันที่กูพร้อม คือวันที่มันไม่อยากคบกูแล้วล่ะ”

“ห่า มึงนิ คิดมาก กินๆ เย็นหมดแล้ว”  ไอ้คิมไม่ตอบคำถาม แต่ดันชามข้าวต้มให้ใกล้ผมมากขึ้น ผมรู้ว่ามันเลี่ยงที่จะตอบ เพราะไม่รู้ว่าจะตอบยังไง ถึงมันจะตอบแบบไหนผมก็หาเหตุผลมาค้านอยู่ดี เซ็งตัวเองจริงๆ

และเสาร์อาทิตย์นี้ ก็เป็นเสาร์อาทิตย์ที่ผมไม่ได้ออกไปไหนเลย นอนดูหนังเล่นเกมส์ หัดทำกับข้าว ไปเรื่อย ผับบาร์ก็ไม่ได้ไปเพราะรู้สึกขี้เกียจเกินกว่าที่จะออกข้างนอก ออกไปไกลสุดก็แค่เซเว่นหน้าปากซอย ส่วนไอ้คิมกลับบ้านไปตั้งแต่วันเสาร์แล้ว จนมาถึงวันนี้ วันจันทร์ที่ผมต้องมาเรียนตามปกติไอ้คิมยังไม่กลับมา ผมเลยต้องไปเรียนคนเดียว แต่งตัวเสร็จแล้วกำลังจะออกจากบ้าน แต่ก็ต้องชะงักเมื่อมีมอเตอร์ไซค์คันใหญ่คันหนึ่งมาจอดอยู่หน้าบ้าน

“รถใครวะ”  ผมพึมพำกับตัวเองพร้อมๆ กับเปิดประตูรั้วออกไปดู

“ช้าจังวะ”  เจ้าของรถคันนั้นบ่นออกมา ก่อนจะค่อยๆ ถอดหมวกกันน็อกออก

ไอ้คีน. . .

“มึงมาได้ไง”  ผมถามอย่างแปลกใจ ไม่คิดว่ามันจะรู้จักบ้านผม

“บ้านน้องฟีฟ่าคนดังแห่งวิศวะหาไม่ยากหรอก”  มันยักคิ้วบอกอย่างกวนตีน

“งั้นก็ช่วยอย่าขวางประตู กูจะเอารถออก”  ผมบอก เพราะมันจอดขวางเต็มๆ ประตู จนผมไม่สามารถเอารถยนต์ของตัวเองออกได้

“อะไรกัน นี่มึงดูไม่ออกหรอ ว่ากูมารับเนี่ย”

“ดูออก แต่ไม่ไป”  ผมเชิดหน้าบอกแบบหยิ่งๆ

“ไปเหอะน่า. . .นะ”

“ไม่”  ผมยังยืนยันคำเดิม

“งั้นกูก็ไม่ถอย เอาสิ ดูว่าถ้ากูจอดรถอยู่ตรงนี้มึงจะไปยังไง”

“งั้นหรอ จะเอาแบบนี้ใช่มั้ย ด้ายยยย”  ผมลากเสียงยาวแล้วเดินไปที่รถตัวเอง เปิดประตู เข้าไปนั่งประจำที่คนขับแล้วสตาร์ทรถทันที

บรื้นๆ ครืดดด แครก

“เหี้ย!!”  ผมสบถอย่างหัวเสียงเมื่ออยู่ๆ ไอ้บีเอ็มลูกรักของผมดันสตาร์ทไม่ติด เงยหน้าไปมองไอ้คีนก็เห็นมันนั่งอยู่บนมอไซค์ของตัวเองแล้วยิ้มมุมปากมองผมอย่างผู้ชนะ
“กูไม่ยอมมึงหรอก”  ผมพูดกับตัวเองก่อนจะลองสตาร์ทอีกครั้ง แต่ผลมันก็เหมือนเดิม ฮึ่ยย นึกหงุดหงิดตัวเองที่เรียนโยธาแทนที่จะเป็นช่างกลก็ตอนนี้นี่แหละ

ก็อกๆ
หันไปมองตามเสียงก็พบว่าไอ้คีนนั่นแหละที่เป็นคนเคาะกระจกรถผม

“อะไร”  ผมลดกระจกลงนิดหน่อยเพื่อความปลอดภัยก่อนจะถามเสียงแข็งอย่างหัวเสีย

“นี่เลิกพยายามเถอะน่า ฟังจากเสียงแล้ว รถมึงอาการหนักน่าดู ต้องส่งอู่อย่างเดียว นี่คงไม่ได้เช็คนานแล้วสินะ”  มันว่า ผมก็มองอย่างอึ้งๆ ไม่คิดว่ามันจะรู้เรื่องรถด้วย เพราะครั้งล่าสุดที่ผมเช็คสภาพรถคันนี้ก็เกือบปีแล้ว อีกอย่างไม่ค่อยได้ขับไปไหนด้วย ส่วนใหญ่จะไปกับไอ้คิม ไม่ก็อีออมมากกว่า
“เถอะน่า กูไม่พามึงไปขายหรอก ส่งถึงมหาลัยเลยรับรอง”  ผมกัดปากอย่างลังเลกับข้อเสนอของมัน ผมไม่ได้กลัวว่ามันจะพาไปขายหรอก ก็แค่ไม่อยากไปกับมันเท่านั้นเอง
“มาเร็ว เข้าเรียนสายไม่รู้ด้วย”  มันเร่ง แล้วเดินไปที่รถของมันแล้วสตาร์ทรอ ด้วยความที่กลัวว่าถ้าเล่นตัวมากกว่านี้แล้วจะเข้าเรียนสายผมก็เลยต้องยอมเปิดประตูรถของตัวเอง แล้วขึ้นไปนั่งคร่อมมอเตอร์ไซค์ของมันจนได้ มันยิ้มอารมณ์ดี ก่อนจะหยิบหมวกกันน็อกอีกใบแล้วส่งให้ผม

“ใส่เป็นใช่มั้ย”  มันหมายถึงหมวกกันน็อก

“เออ ห่า กูไม่ใช่เด็กเอ๋อนะ ถึงจะใส่หมวกกันน็อกไม่เป็น”  ผมเถียง ได้ยินเสียงมันหัวเราะในลำคอเบาๆ
“ห้ามขับเร็ว”  ผมบอกทันทีที่มันออกรถ

“หึหึ กลัวหรอ”

“ไม่ได้กลัว แค่ไม่ชอบ”

“งั้นทำแบบนี้สิ จะได้ไม่ต้องกลัว”  พูดจบมันก็ปล่อยมือข้างซ้ายออกจากแฮนด์รถ แล้วดึงมือผมให้ไปเกาะเอวมันไว้ ผมตกใจจะขืนกลับแต่มันก็จับไว้แน่นจนดึงมือกลับมาไม่ได้
“อีกข้างด้วยสิ เร็ว. . .เดี๋ยวตกรถไม่รู้ด้วยน้าาาาา”  มันว่าเสียงทะเล้น

“เฮ้ย!!”  ผมร้องอย่างตกใจเมื่ออยู่ๆ มันก็ขับรถส่ายไปมาเมื่อเห็นว่าผมไม่ยอมเอื้อมมืออีกข้างไปเกาะเอวมัน ด้วยความที่ตกใจมืออีกข้างที่ตอนแรกตั้งใจว่าจะไม่เกาะเอวมันเด็ดขาดก็เกาะเอวมันโดยอัตโนมัติ

“ห้ามปล่อยนะ”  มันสั่ง ก่อนจะปล่อยมือมันข้างที่จับมือผมไว้ตอนแรกไปจับแฮนด์รถไว้เหมือนเดิม ผมเองก็เกาะเอวมันไว้อย่างนั้น เกาะหลวมๆ ไม่ได้แน่นมาก ป้องกันไม่ให้แผ่นหลังของมันสัมผัสกับอกของผม ไม่ได้หวงเนื้อหวงตัวหรอกนะ แค่กลัวว่ามันจะจับได้ว่าตอนนี้หัวใจของผมเต้นแรงแค่ไหน

เอาเถอะฟีฟ่า ที่หัวใจมึงเต้นแรงก็เพราะตกใจตอนรถมันส่ายเมื่อกี้ต่างหาก ไม่เกี่ยวอะไรกับคนที่มึงเกาะเอวอยู่สักนิด. . .

TBC.

TALK :
 บางคนอาจจะขัดใจฟีฟ่าที่ว่าคิดมากอะไรนักหนา แต่เราไม่เป็นเขาเราไม่รู้หรอกเนอะ เรื่องแบบนี้ต้องตัดสินใจดีๆ ไม่ใช่ว่าคนที่เข้ามาในชีวิตเราจะไม่ดี หรือดีไปหมดซะทุกคนหรอก

 

[QXanth139]

ตื๊อเข้าไปเรื่อยๆนะคีน

[boboman]

รึว่าในอดีตแฟนเก่าฟีฟ่าจะทิ้งไปหาผู้หญิงป่ะ? เลยไม่ตอบตกลงคบกะคีนอ่ะ (เดามั่ว)
ด้านได้อายอดนะคีน 555
รอตอนต่อไปจ้า

[kitty08]

  ไม่ได้หายไปไหนหรอกจ้า แค่ติดธุระน่ะ ยุ่ง ๆ นิดนึง แต่ชอบฟิคเรื่องก่อนหน้ามาก ๆ น่ะ อ่านแล้วแบบโดนใจเลย ชอบน่ะ อ่านแล้วอยากให้มีต่อยาว ๆ ส่วนเรื่องนี้ชอบน่ะ บทสนทนาโต้ตอบกันก้อดูโอเคน่ะ ไม่น้อยหน้ากัน คนแต่งไม่ต้องซีเรียสหรอกจ้ะแต่งสบาย ๆ ดีว่าน่ะเอาตามความรู้สึกคนอ่านก้อจะรับรู้ได้เองแหละจ้า อย่าไปเครียดกับเรื่องคอมเม้นท์น้อยหรือมากน่ะ 

[fanglest]

เอ้า แหล่วๆๆๆๆๆ
ไม่กล้าคบเค้าเพราะกลัวใจตัวเองชิมิล่า
ขนาดยังไม่คบก็ท่าจะอาการหนักแล้วนะ
 

[ZaRa]

เขาไปรับที่บ้านกันแล้ว อีกไม่นานสินะ 

[ZaRa]

น่ารักอ่ะ ><//
เราแอบเห็นคำว่าแบคฮยอนหลุดมาตอนร่างอเล็กซ์จะสลายอ่ะ ฟิคชานแบคใช่เปล่าเนี่ย 555

เราก็เห็น 555555

[missyaoi]

น่ารักอ่ะ ><//
เราแอบเห็นคำว่าแบคฮยอนหลุดมาตอนร่างอเล็กซ์จะสลายอ่ะ ฟิคชานแบคใช่เปล่าเนี่ย 555

เราก็เห็น 555555

แก้แล้วค่ะแก้แล้วววว  แย่จริงปล่อยไว้ตั้งหลายวัน เราว่าอ่านละเอียดแล้วนะ ส่วนใช่คู่นั้นมั้ย ใช่จ้า พูดเลย   

[missyaoi]

เข้ามาล่าป่วยค่ะ คุณหมอให้หยุดหนึ่งอาทิตย์ เป็นไข้หวัดใหญ่ ไม่ได้แตะคอมพ์เลย ขอโทษนะคะ  

[naoai]

หายป่วยเร็วๆ นะครับ

[boboman]

หายไวๆ นะคะ