หัวข้อ: เพราะ...เป็นเอก : อวดปกและบล็อคหน้า 1 เชิญชมความงาม อิ้อิ้

[lizzii]

สองวันแล้วนะชะนี !!!!
อย่าให้มีปัญหากันเลยนะ
ไม่อยากให้เอกเสียใจ

[Banarot]

ขอเมนต์อีก อย่าทำตัวให้มีปัญหานะหนึ่ง เป็นห่วงเป็นเอก รอออออ

[Starry[Blue]]

เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ น่ารักมากกกกก มากกกกก โอ้ย *ดิ้นๆๆ*
ชอบบุคลิกเป็นเอก และชอบท่าทางของเต็งหนึ่งค่ะ
เป็นคู่ที่เติมเต็มนิสัยในแต่ละด้านของคนทั้งคู่ได้เข้ากันสุดๆ
พออ่านมาถึงสองตอนล่าสุดก็แอบกลัวใจเต็งหนึ่งละ พอตอนนี้อ่านไปก็เริ่มเข้าใจว่าที่มองว่าน่ารักนี่เพราะเอ็นดูแบบน้องสาวใช่ไหม(ใช่ไหม?!5555) นางก็ดูน่ารักนะ ดูไม่ได้มาแย่ง หรือเราโลกสวยไป55555 แล้วก็การทิ้งนมกับสังขยานั่นเป็นซิมโบลิคอะไรสักอย่างหรือเปล่าคะว่ายังไงหนึ่งก็ไม่เลือกนางแน่ๆ อะไรงี้ อยากอ่านตอนหน้าไวๆแล้วอ่ะ รอนะคะ
ขอคุณที่แต่งค่ะ
ปล. แฮปปี้เอนดิ้งใช่ไหมคะ แอบกลัวใจอยู่นิดๆจริงๆ ฮือ *ย้อนแยงสุดๆ*

[littlegirlfriend]

หูยยยย เป็นเอกพูดแต่ละทีนี่แบบ.. 

แต่หนึ่ง.. ทำไมอะ ทำไมต้องให้แก้ข่าว ละทำไมต้องไปส่งชะนีเด็กบ่อยๆ

 เป็นเอกต้องเสียใจแน่ๆ #ทีมเป็นเอก

[twinmonkey0311]

ทำไมหนึ่งมันต้องแก้ตัวเรื่องเป็นเอกด้วยเนี่ย

[Veesi3]

  เง้ออออ อ อ อ ไม่เคลียร์  เต็งหนึ่งงงงง อย่าคลุมเครือดิ

[AfternoonTea]

เราว่าหยกอาจได้เป็นสาววายในอนาคตอ่ะจริงๆๆ555555

[nunda]

555  เต็งหนึ่งนายแย่แล้ว ^^

[Ryoooo]

ไม่มีเพื่ิอนเรอะหยก ถามจริง
เป็นผู้หญิงกลับดึก มารอผช. คนเดียวมันใช่รึ
บอกดึกแล้ว แต่ขอแวะกินนม คือไร?
พฤติกรรมแปลกๆหน่อ

เป็นเอกคือที่สุดของเจ้
นางน่ารัก นางคือตัวเองที่มีหนึ่งเดียวในโลกกก
เค้าร๊ากกกนาง ถ้าเต็งหนึ่งทำให้นางเสียใจละก็......


ชอบประโยคที่บอกว่าไม่หายไปไหนหรอก อยู่ด้วยกันตลอดไป


คิดถึงทุกตัวละครเลย โดยเฉพาะเป็ดม่อนมากๆ

[bambooiihallo]

ขอบคุณทุกคอมเม้นค่าาา

[Mickey199663]

โกรธเต็งหนึ่งแล้ววววว ตัวเองมรแฟนแล้วนะไม่ควรทำแบบนี้ เหมือนใหเความอิน้องหยกเลย ถ้าน้องมันจะชอบหนึงจะคิดไปไกลก็แปลก หนึ่งกำลังจะสร้างปัญหาในอนาคตให้กับตัวเองและเอกแล้ว

[Paparazzi]

เพิ่งเข้ามาอ่าน ชอบเป็นเอกมากๆๆๆๆ
ตอนแรกๆหวานละมุนละไมมากกกก ตอนหลังเต็งหนึ่งทำเอาเราตกสวรรค์เลย
คือหวังว่าเธอแค่เอ็นดูอ่ะนะ ขัดใจจริง

[tempo_oil]

"มึงไม่อยู่ เวลาไม่เดิน"

เราชอบอ่าาาาาาาาาาาาา 

ขอบคุณที่มาต่อค่ะ  รอตอนต่อไปนะคะ

[JustWait]

เราว่าเอกรักหนึ่งจัดหนักจัดเต็มมากค่ะ ไอ้ไม่มีหนึ่งเวลาไม่เดินเนี่ย.....

ดิฉันรู้สึกว่าพ่อคุณเป็นพวกสุดโต่ง ถ้าเสียศูย์คงเสียไปเลย

[Jakkajan]

เรื่องนี้สนุกมากกก ชอบทุกอย่างยกเว้นหยก55555

[Mekaming]

เหยอ่านแล้วโกรธเต็งหนึ่งนิดนึงรู้ว่าเขินแต่พูดแบบนี้ไมีชัดเจนเลยอ่าตอนคุยกับหยกถามเรื่องแฟนถ้าเอกมาได้ยินนี่ :hao5:เศร้ามากตอนที่บอกว่าไม่มีหนึ่งเวลาของเอกก็ไม่เดินมันบอกอะไรหลายๆอย่างเลยว่าหนึ่งคือทั้งชีวิตของเอก อินจัดค่ะฮือออ

[bambooiihallo]

ตอนที่ 7






   “กินข้าวปะ เหลือเวลาเยอะชิบหาย”



   แมทบ่นหลังจากเลิกเรียนตอนบ่ายสอง อยากหาอะไรกินก่อนจะต้องไปวิ่งตอนหกโมงเย็น



   “แดกไรดีวะ อยากกินอะไรเย็นๆด้วยว่ะ”



   “พวกมึงไปกันเลย เดี๋ยวกูไปศิลปกรรมก่อน”



   “ไปทำไมวะ?”



   ศิลปกรรมดินแดนฝั่งตะวันตกของมหาลัยที่ห่างไกลวิศวะราวกับอยู่คนละมุมโลก



   “ไปถ่ายโปสเตอร์ไง”



   “น่อววววววววววว ไปหาสาววววว วู้ยๆๆๆ แมทเอ้ยต่อไปแดกข้าวกันสองคนแล้วว่ะ”



   “เฮ้อนี่ละนะเค้าว่าเพื่อนมันก็สู้สาวไม่ได้”



   คนถูกแซวแยกเคี้ยวปาขนมใส่เพื่อนรัวๆ



   “สัส สกปรก! ปาใส่ปากกูนี่ เสียดายตังชิบหายซองละยี่สิบนะไอ้เหี้ยหนึ่ง”



   “พ่อมึงรวยกูรู้ ก๊ากกก”



   “เออพ่อรวย แต่กูจน Kยยย พ่อกูโคตรงกเป็นทูตซะเปล่าให้กูวันละร้อย”



   “ไอ้เหี้ยนินทาพ่อ ลูกเลว”



   ก็รู้ว่ามันบ่นกันขำๆ วันละร้อยแต่การ์ดไม่จำกัดวงเงินในกระเป๋าไอ้สก๊อตต่างหากที่เด็ดจริง ไอ้แมทปาขนมที่เหลือใส่เพื่อนตัวเองต่อ



   เต็งหนึ่งได้แต่ส่ายหัวด้วยความอิดหนาระอาใจก่อนจะต้องโยกหัวหลบบ้างเมื่อฝรั่งปาขนมซองใหม่ใส่กลับคืนมา ก่อนแมทจะเริ่มแผนการ
ชั่วสาดน้ำดื่มในขวดใส่เพื่อน



   ฝรั่งเกรียนก็วิ่งเข้าห้องน้ำ…กรอกน้ำใส่ขวดกลับมาสาดเพื่อน



   เด็กแว่นติดเกมส์ก็เอาบ้าง…



   แล้วไอ้คนหน้าเข้มสุดในกลุ่มจะยอมแพ้ได้ไง



   เปียกม่อล่อกม่อแลกราวกับลูกหมาตกน้ำ… จนอาจารย์ที่เดินผ่านออกมาว่าให้ทำความสะอาด



   สามใบเถาถูพื้นไปก็หัวเราะไป…ฝรั่งขายาวสุดก็ยังคงเกรียนยกขาถีบเพื่อนตัวเองเล่น



   เลอะเทอะเปรอะเปื้อนเหมือนเด็กอนุบาล








บ่ายสามโมง…เต็งหนึ่งมาตามนัดที่คนนัดส่งไลน์มาบอกว่าสตูดิโออาการสองชั้นสามคณะศิลปกรรม มาถึงก็เจอห้องโล่งๆมีฉากสีขาวกับสปอร์ตไลท์ตั้งอยู่ มีคนสองสามคนกำลังจัดแสงจัดสี หนึ่งในนั้นก็มีสาวน้อยหน้าตาน่ารักกำลังยืนคุยกับเพื่อนผู้หญิง



   “สวัสดี”



   เสียงทักเก้อๆของเต็งหนึ่ง



   “พี่หนึ่งมาแล้วหรอคะ มานี่เลยค่า แต่งหน้าเซ็ตผมก่อนน้า โหหผมเปียกมาเชียวว ทำไรมาคะเนี่ย”



   เต็งหนึ่งนั่งลงที่เก้าอี้… คนแต่งหน้าคือหยก



   “เพื่อนแกล้งน่ะ”



   ตาแป๋วสบตากับตาคม ก่อนจะต่างหลบตากันด้วยความรู้สึกบางอย่าง



   “แหะๆเพื่อนพี่หนึ่งซนจัง”



   “อ่า..อื้อ พวกมันปัญญาอ่อนน่ะ”



   สุดท้ายก็ถ่ายเรียบร้อย แค่ใส่เสื้อสกรีนของชมรมกับถ่ายรูปยืนกอดอกเว้นพื้นขาวด้านขวาไว้ปริ๊นรายละเอียด ผมก็ไม่ได้เซ็ตเยอะเหมือนเดิมเพราะผมมันยาวก็แค่ปลอยผมแล้วดัดลอนให้เหมือนผู้ชายติสท์หัวฟูเขาทำกัน



   “ขอบคุณมากนะคะพี่หนึ่ง”



   “อื้อ งั้นพี่ไปนะ”



   “อย่าพึ่งง วันนี้พวกเราว่าจะไปเลี้ยงฉลองเสร็จงานกันเพราะแพลนงานเสร็จแล้วด้วย ไปด้วยกันนะคะ”



   “พี่หนึ่งไปด้วยกันครับ อุตส่าห์มาช่วย ไปกินเหล้ากันฮ่าๆๆๆ”



   ตากล้องรุ่นน้องยักคิ้วกวน



   “โหยชวนแต่พี่หนึ่งไปกินเหล้า นิสัยดีมากกกกกกกก”



   “เงียบไปเลยยัยหยก ไปปะพี่ หนุกๆไม่ต้องเมามาก พรุ่งนี้วันเสาร์ด้วยโคตรชิว”



   “นะคะไปด้วยกันนะ”



   “ยัยหยกทำไปชวนเขา คออ่อนจะตาย ไอ้หยกขี้เมา ก๊ากกก ไปช่วยหามหยกกันพี่”



   “ไอ้ต๊ะบ้า!”



   “งั้นไลน์มาบอกแล้วกันว่าร้านไหน ถ้าไปได้จะไปนะ”



   “โอเคค่า เจอกันนะคะ”








   เสร็จงานวิ่งหลังจากเหนื่อยมาทั้งอาทิตย์ก็ส่งมอบเกียร์ให้ปีหนึ่งจนเสร็จพิชก็แจ้งทีมงานสตาฟว่าได้จัดการเหมาร้านพี่เลไว้สำหรับสตาฟทีมงานทุกคนแล้ว



   ทีมว้ากวิศวะ พยาบาล สวัสดิการทุกฝ่ายที่เกินครึ่งเป็นสายเมาก็พากันอพยพไปที่ร้านกันหมด กฎง่ายๆในการไปร้านเหล้าคือไม่ใส่เสื้อที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับมหาลัยให้มหาลัยเสื่อมเสีย…วิศวะก็แค่ถอดชอปออกเหลือเสื้อยืดข้างใน



   เต็งหนึ่งนั่งลงกลางวงเพื่อนด้วยเสื้อค่ายอาสาที่ได้มาฟรี



   “โอ้โห เปิดตัวชมรมแฟนหรอมึง”



   “แฟนไรวะ?”



   “ชมรมน้องหยกไง หึหึ”



   “ไม่ใช่แฟนโว้ยเชี่ยก๊อต”



   “มีทำผงทำผมเซอร์ๆ หัวมึงหยิกตั้งแต่เมื่อไหร่เพื่อน”



   วันนี้แฟนคลับรอบทิศที่เบาบางลงจากวันแรก หลังจากเต็งหนึ่งไม่มีปฏิกิริยาตอบกลับแล้วเป็นเอกก็ไม่ได้มาดูเหมือนสองวันแรก แต่คนน้อยๆก็ยังมีการแซวทรงผมทรงใหม่ที่ดูจะทำให้เจ้าตัวเถื่อนดิบเข้าไปอีก



   “วันนี้แหละ โทรศัพท์แปป”



   โทรไปบอกเอกว่ามากิน…



   เดินออกมาหน้าร้านกำลังจะกดโทร แต่ไลน์ก็เด้งขึ้นมาก่อน



   Yoknoygloyjai <3 : มามั้ยยยย พวกหยกอยู่ร้านชิว



   ร้านเหล้าที่ห่างไปสองซอย



   TengNeung’s 1 : พี่อยู่ร้านพี่เล



   Yoknoygloyjai <3 : อ้าววว ไม่ไกลล ไปกับใครคะ



   TengNeung’s 1 : วิศวะนัดเลี้ยง



   Yoknoygloyjai <3 : โหยตรงกันเลยอ้ะ มาไม่ได้อ่ะจิ



   TengNeung’s 1 : อือ ไปไม่ได้



   Yoknoygloyjai <3 : แย่จุง ไว้คราวหน้าเนาะ (สติกเกอร์กระต่ายร้องไห้)



   TengNeung’s 1 : โอเค



   Yoknoygloyjai <3 : (สติกเกอร์กระต่ายเต้น)



   “เห้ยหนึ่ง ไปชนก่อนเร็ว วันเกิดพี่แบงค์”



   พิชเดินออกมาตามเพราะเป็นวันเกิดหนึ่งในว้ากปีสี่ เลยต้องเก็บโทรศัพท์เดินเข้าไปแจม… ลืมไปว่ายังไม่ได้โทรหาใคร



   ผ่านไปเกือบตีหนึ่งครึ่งทุกคนเริ่มจับกลุ่มคุยไม่บ้าชนเหมือนตอนแรกก็นึกขึ้นได้ว่ายังไม่ได้โทรบอก เต็งหนึ่งรีบเดินออกมาหน้าร้านอีกครั้งคราวนี้กดเบอร์ที่จำได้ดียิ่งกว่าเบอร์ตัวเอง โทรสองรอบก็ยังไม่มีคนรับ โทรเบอร์ห้องก็ไม่มีคนรับอีก… ไอ้ตัวซีดหายไปไหน



   “พวกมึงกูกลับก่อนมีเรื่องด่วนที่บ้านว่ะ”



   “อ่าวรีบไปๆ มีไรให้ช่วยบอกนะมึง”



   ลาเพื่อนก่อนจะรีบขับออกมา ถึงคอนโดก็เห็นบิ๊กไบท์ประจำตัวอีกคนจอดอยู่จึงรีบไปที่ห้อง



   เป็นเอกนอนแผ่หลาอยู่บนพื้น ข้างๆมีกล่องอะไรบาอย่าง ตาสวยจ้องไปที่เพดานแต่เหมือนเจ้าของดวงตาหลุดไปอยู่ที่ไหนสักแห่ง

















   “เอก!!!!”




   เต็งหนึ่งเข้าไปเขย่าตัวอีกคนที่ยังคงเลื่อนลอย



   “เอกมึงมองดู มองสิ… มองกู กูอยู่นี่”



   “ไม่…”



   “เอกก มองกูสิ กูอยู่นี่”



   “มึงไม่อยู่… กูเรียก… มึงไม่อยู่… หนึ่งไม่อยู่ที่นี่”



   โลกที่ไม่มีใครเข้าไปถึงของเป็นเอก… แผลใจที่เหวอะหวะ… โลกที่เจ้าตัวขังตัวเองไว้ที่ไหนสักแห่ง โลกที่โหดร้ายจนเขาจินตนาการไม่ออก



   “กูอยู่นี่แล้ว .. มาแล้วเอก”



   “หนึ่ง… หนึ่ง…”



   เต็งหนึ่งดึงอีกคนเข้ามากอดแน่นจนกระทั่งคนในอ้อมแขนเริ่มมปฏิกิริยาตอบสนอง หยุดเรียกชื่อแล้วกอดตอบ



   “ไปไหนมา”



   “กูไปข้างนอกมา กลับมาแล้ว ไม่ได้ไปนานเลย”



   มือหนาลูบแผ่นหลังปลอบประโลม



   “หรอ กลับ…หรอ”



   “อื้อ แล้วเป็นเอกกลับมายัง กลับมาหากูยัง”



   “กลับ? … อื้อ .. กลับมาแล้ว..”



"อยู่นี่ กูอยู่นี่เอก"



   “อย่าไป”



   “ไม่ได้ไป อยู่นี่อยู่กับมึง”



   “อย่าทิ้งกูไว้”



   ตาสวยที่รื้นน้ำทอดมองไปไกล…มองไปที่ไหนสักที่ที่เขาไม่รู้จัก



   “ทิ้งที่ไหน อยู่ด้วยกันเนี่ย เห็นมั้ยยกูกอดมึงอยู่”



   “….อยู่…จริงๆด้วย”



   เต็งหนึ่งจูงมือคนตัวซีดขึ้นห้องไปที่ห้องนอน ชวนคุยแต่ในเรื่องไร้สาระที่เรียกปฏิกิริยาตอบรับจากอีกฝ่ายกลับมา …เพื่อให้แน่ใจว่าเป็นเอกกลับมาแล้วจริงๆ …กลับมาจากโลกที่เขาเข้าไปไม่ได้



   เพราะโลกแห่งความจริงมันโหดร้าย…จึงสร้างโลกของตัวเองขึ้นมา…หมอสรุปให้เขาเข้าใจแค่นั้น



   แต่โลกที่เป็นเอกหลุดไปกลับเป็นโลกสีดำ ที่ไม่มีอะไรเลย… เพราะโรคซึมเศร้าของเจ้าตัวที่ปฏิเสธการมีชีวิตอยู่…



   โลกที่เป็นเอกสร้าง… คือโลกที่ตัวเองตายไปแล้ว



   ….เต็งหนึ่งไม่อยู่…เวลาของเป็นเอกไม่เดิน…










   หลังจากเป็นเอกกินยาและหลับไปแล้ว เต็งหนึ่งเดินกลับมาที่กล่องเจ้าปัญหาที่ตกอยู่ในที่เกิดเหตุ กล่องมาจากไหน? ดูจากกล่องแล้วมันถูกส่งผ่านไปรษณีย์แต่ไม่มีที่อยู่ผู้ส่ง



   ในกล่องมีรูปถ่ายเครื่องบินเจ็ทส่วนตัวสีขาวที่มองก็รู้ว่าเป็นของตระกูลนฤนาท..เครื่องบินที่หายไปจากเรดาห์การบิน…หายไปตลอดกาล
   …หายไปพร้อมคนสองคนที่มีค่าที่สุดในชีวิตของเป็นเอก



   คุณเอกอัครา นฤนาท และ คุณวลัลลนา นฤนาท



   ข้างในกล่องยังมีจดหมายหนึ่งฉบับที่เป็นลายมือหวัดแต่มั่นคงจากปลายปากกาของคุณเอกอัคราแต่ใครสักคนถ่ายเอกสารส่งมาให้ ไม่ใช่ฉบับจริง



   “เอก… พ่อกับแม่กำลังไปเที่ยวตามแพลนของลูกนะ ขอบคุณมากนะลูก”



   วันเวลาและกำหนดการที่เลือก… เป็นแผลใจของเป็นเอก…เพราะเป็นคนกำหนดวันจากไปของพ่อแม่กับมือ



   “ใครส่งมาวะไอ้เหี้ย… กล่องที่สามแล้วนะ”



   ทุกครั้งเขาเป็นคนอยู่รับตลอดก็จะเอาไปทิ้งก่อนไอ้ตัวซีดมันจะเห็น แต่คราวนี้ดันกลับมาไม่ทันถ้าปล่อยไว้นานกว่านี้มันจะหายไปจากเขาตลอดกาลรึเปล่า?
   




   เป็นเอกตื่นมาตอนเช้าก็รู้สึกขยับตัวไม่ได้…คนข้างๆมันล็อคไว้ซะแน่น ภาพที่เห็นคือแผ่นอกกว้างสีแทน แม้แต่ขาก็ขยับไม่ได้เพราะถูกก่าย รู้สึกปวดหัวแต่จำไม่ได้ว่ามานอนบนเตียงได้ยังไง…จำได้แค่นอนรออีกฝ่ายอยู่ สงสัยเต็งหนึ่งจะพามา



   พยายามจะขยับก็ถูกรัดแน่นเข้าไปอีก …ถอนหายใจ…แล้วนอนต่อ



   ตื่นมาอีกทีคนที่เคยกอดแน่นกำลังนั่งพิงหมอนเล่นเกมส์ในไอแพด



   “ไงมึง ตื่นสายนะ”



   “…”



   หาวหวอดๆ จนถูกคนตื่นก่อนจูบปาก…ไม่พอมันยังแกล้งกัดปาก



   พลั่ก!



   “สัสทุบมาได้ แกล้งแค่นี้ ไปเร็วตื่นๆอยากดูหนังไปดูหนังกัน”



   “เรื่อง?”



   “เขี้ยวกุด กูจะขี่มังกร”



   สิบเอ็ดโมงร่างสูงในชุดเสื้อยืดสีขาว…แต่แบรนด์ Burburry กับกางเกงยีนส์นูดี้และรองเท้าแอร์แมกเดินคู่มากับผู้ชายร่างหนาใส่เสื้อรักษาดินแดนและกางเกงขาสั้นนักเรียนสีน้ำเงิน..รองเท้าแตะช้างดาว … ณ ห้างใจกลางกรุง



   คนที่อินกับมังกรคือเต็งหนึ่ง…คนที่หลับคือเป็นเอก



   หนึ่งในที่นั่งวีไอพีสีน้ำเงินแถวหลังสุดมีผู้ชายหนึ่งคนกำลังตื่นตาตื่นใจกับมังกร บนเตียงมีผู้ชายอีกคนนอนหนุนหลับสนิทพร้อมผ้าห่ม…หน้าซุกลงกับหน้าท้องที่เต็มไปด้วยมัดกล้าม



   มือหนาลูบกลุ่มผมนิ่มไปมา อีกมือปล่อยให้มือซีดกุมไว้…



   จนกระทั่งจบเรื่องถึงก้มลงจูบปากคนหลับเบาๆย้ำๆ…



   จูบจนคนหลับสะลึมสะลือตื่นขึ้นมาจูบตอบถึงเดินตามกันออกจากโรงหนัง



ร้านปิ้งย่างแห่งในในห้างคือจุดหมายต่อไป สองร่างนั่งข้างกันเหมือนเดิม



แรกๆ…ช่วยกันปิ้ง



หลังๆ…ปิ้งคนเดียว



แค่กินก็ยังจะไม่ทัน…เป็นเอกคีบทุกอย่างใส่จานก่อนจะปิ้งเซ็ตต่อไป ก่อนจะมองการเคี้ยวราวหอยทากคลานแล้วยิ้มมุมปาก
คนคนช้าก็ตั้งใจกินสุดชีวิต



กว่าจะกินกันเสร็จ…ชั่วโมงครึ่ง…




หมดไปอีกหนึ่งวันที่อยู่ด้วยกัน สุดท้ายก็กลับมานั่งที่โซฟาตัวใหญ่…เป็นเอกกับการ์ตูนญี่ปุ่นฉบับภาษาอังกฤษเซ็ตใหม่มีเต็งหนึ่งนอนหนุนตักเล่นโทรศัพท์ เสียงเพลงบรรเลงดังจากสเตอริโอ



“กี่โมงแล้วเอก”



ตาสวยละจากการ์ตูนมองนาฬิกาดิจิตอลบนผนัง



“หนึ่งทุ่มครึ่ง”



   “อ่าหะ”



   คำถามปกติ…แต่สร้างความสบายใจ



   เวลาของเป็นเอกกำลังเดิน..



   “พรุ่งนี้ไปออกกำลังกายกัน”



   “หือ”



   ตายังจ้องที่ตัวหนังสือ…เหมือนที่อีกคนยังพิมพ์แชทกับเพื่อนในกลุ่ม



   “ไปฟิตเนสไงมึง อยู่คอนโดเสียตังไปหมดละเอาให้คุ้ม”



   ปกติใครว่างตอนไหนก็ไป…วันธรรมดาเวลาไม่ค่อยตรงกัน



   “อือ”



   “แต่เอาจริงๆก็ออกกำลังกันแทบทุกคืนนะ มึงชอบอ่อยกู”



   สันหนังสือเคาะเบาๆลงบนหน้าผากก็หัวจะถูกดันออกเพราะเป็นเอกลุกหนี



   “ไปไหนนนน”



   “เสือก”



   “เป็นผู้ชายต้องขี้เสือก กลับมาเร็วมึง กลับมาหากู อย่าเขินนนนนน”



   หนังสือปลิวกระทบหน้า



   “ไอ้เหี้ยเอกกกกกกกกกกกกกกก”



   ตาคมโวยลั่นแต่ตาพราวระยับผิวปากตามหลังคนหน้านิ่งที่กลอกตาเดินขึ้นบันได แต่สักพักก็วิ่งตามขึ้นไป



   ร่างสูงที่กำลังจะถอดเสื้อถูกเหวี่ยงลงบนเตียง…ตาสวยกลอกไปมาอีกครั้งเพราะคนเล่นไม่รู้เรื่อง



   มือหนาจี้เอวให้คนหน้านิ่งได้เปลี่ยนสีหน้า



   สุดท้ายก็หลุดหัวเราะออกมา…เสียงหัวเราะทุ้มน่าฟังที่นานครั้งจะได้ยิน



   เต็งหนึ่งถูกโถมกายทับตามด้วยหมอนฟาดรัวๆ…ร้องโวยวายแต่ก็ทำได้แค่ยกมือปิดหน้า



   สองร่างหมดแรงนอนหอบคู่กันบนเตียง



   เสียงหัวเราะดังทั่วห้องก่อนคนตัวหนากว่าจะขยับกายขึ้นไปทาบทับ



   เสียงหอบแผ่วๆเพราะหมดแรงหายไปเพราะเรียวปากที่สัมผัสกัน



   ผิวกายซีดตัดกับผิวสีแทนสวย…



   ขาขาวซีดถูกรั้งขึ้น…



   ใบหน้าคมซุกไซร้ลงที่ต้นขาขาว..ขบเม้มจนขึ้นรอย…



   ตาสวยหลับพริ้มครางแผ่วๆ…
   


ตัวตนถูกครอบงำด้วยอุ้งปากร้อน…



   เสียงครางเรียกชื่ออีกคนหลุดออกมา…



   ร่างหนาผละออกขยับขึ้นไปประกบจูบปากสวยที่ครางพร่า…



   ตาคมจับจ้องไปที่แววตาสวยที่ฉ่ำน้ำ…



   มือหนาไล้ใบหน้าซีดที่ร้อนผ่าวด้วยแรงอารมณ์…



   เสียงกระซิบคำหวานดังแผ่วเบา…ก่อนสองร่างจะกลายเป็นหนึ่งเดียว







   “เอก.. กี่โมงแล้ว”



   ยังถามทั้งๆที่อีกฝ่ายนอนซุกอยู่ในอ้อมแขน…เรียวขาเกี่ยวก่ายกันและกันอยู่ใต้ผ้าห่ม



   “ดูเอง ง่วง”



   คำตอบที่เรียกเสียงหัวเราะ ก่อนจะหลับไปพร้อมกัน…



   เต็งหนึ่งไม่ฝัน…แต่…เป็นเอกฝันดี…



   ในฝันที่ไม่ได้มีแค่สีดำ



==========================================


หลังจากเห็นทุกคอมเม้น ก็รู้สึกดีใจมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ขอบคุณที่ชอบเป็นเอกนะคะ <3 (ส่วนเต็งหนึ่งช่างมัน) อิอิอิอิอิ


สปอยว่า... ตอนต่อไปมันจะหายหน่วง(มั้ง)


ปอลอ. ตอนต่อไปจะพยายามอัพภายในวันจันทร์ เพราะว่าแบมจะไปนิวยอร์กหนึ่งอาทิตย์นะคะ ตรงนั้นจะดองยาวเลย เจอกันอีกทีหลังวันที่ 18 น้า จะกลับไทยแล้วเย้เย้

[maemix]

ก็ยังเคืองหนึ่งอยู่นะ ลืมเป็นเอกได้ไง
ถ้ากลับมาไม่ทันจะเกิดไรขึ้น

แล้วเรื่องน้องหยกนี่ยังไงค่ะหนึ่ง
ระวังจะงานเข้า

[mild-dy]

 

[boonpa]

  ดีใจที่มีเต็งหนึ่งอยู่ข้าง ๆเอกอ่ะ

[Autonomyz]

ความน่ารักของเป็นเอกไม่ได้ช่วยให้เราหายเกลียดเต็งหนึ่ง
การที่เต็งหนึ่งมาเทคแคร์เป็นเอกวันนี้ก็ไม่ทำให้เราประทับใจ
เพราะมีชะนีแอ๊บแบ๊วโผล่มา!
เราเกลียดผู้ชายแบบเต็งหนึ่ง ผู้ชายโลเลที่แค่เจอผญแบบนี้
ก็จิตใจโลเลไปหาคนอื่นเวลาที่ไม่ได้อยู่ด้วยกันแล้ว
ทำไมอ่ะหนึ่ง ทำไมถึงกล้าพูดว่ารักเป็นเอกแต่กลับทำใจดีใจเต้นไปกับชะนีแอ๊บแบ๊ว
กรุณาหนักแน่นหน่อยดิ มีแฟนแล้วก็ปฏิเสธเขาไป คนเรามันต้องรู้ดิขอบเขต
ว่าน้อง เพื่อน แฟน แต่ละคนได้แค่ไหน
โง่หรือโง่ นี่ไม่รู้จริงว่าชะนีหยกมันกำลังอ่อย ประโยคที่คุยกันมันอ่านดูก็รู้
แต่ที่น่าเจ็บใจคือคนของเราก็ยอมให้เค้าเข้ามาอ่อย
ทำเป็นพูดว่าเป็นเอกสำคัญที่สุด เหอะ
พอเจอชะนีก็ลืมคนรักแล้ว เนี่ยหรอ ที่บอกว่ารักมาก นายกลับลืมแฟนของนายไป
ถ้ามาช่วยไม่ทันจะทำไงหรอ?
ดูก็รู้ว่าเป็นเอกที่รักมากกว่า เหอๆ
ถึงจะยังไม่ได้นอกใจ แต่พฤติกรรมเเบบนี้ มันทำให้คนรักกันต้องเสียใจนะเว้ย
มีแฟนแล้วก็กรุณาสำนึกได้ว่ามีแฟนแล้ว
ไม่ใช่ทำตัวมีแฟนแล้วแค่อยู่ต่อหน้า แต่พอลับหลังก็ทำเป็นไม่มีแฟน
ถึงจะบอกคนอื่นหรือไม่บอก คนอื่นจะรู้หรือไม่ มันก็คือจิตสำนึกนะว่าคุณมีแฟนแล้ว
กรุณาให้เกีรยติแฟนของคุณเช่นเดียวกับที่เค้าให้เกียรติคุณด้วยเต็งหนึ่ง
#ทีมเป็นเอก #เกลียดผู้ชายโลเล #เกลียดคนใจง่าย #เกลียดชะนีแอ๊บแบ๊วแรดเงียบชอบอ่อยผู้ชายที่ชื่อหยก
ฮึ่ม.........

[Freja]

OMG   โรคนี้อีกแล้ว   มีปมอะไรกับสมบัติตระกูลเอกไหมหนอ   ต้องเป็นคนที่รู้จักเอกดีมากๆด้วยที่ทำอย่างนี้  หนึ่งสำคัญมากๆกับเอกนะ

หนักทั้งคู่ด้วยเลย  ทั้งเอกทั้งหนึ่ง   ตอนนี้เห็นหนึ่ง *ไม่มาก* กับหยก  น้องมันกะจีบอยู่แล้ว   อยู่ที่ว่าพี่หนึ่งจะหลวมใจไปบ้างหรือเปล่านี่สิ   พวกเพื่อนๆก็ชงกันจังเรื่องสาวเนี่ย

[My_yunho]

เป็นเอกน่าสงสารอ่ะ หนึ่งถ้ายัวพูดกักๆแบบนี้เดี๋ยวเจอคิกใส่ไม่ยั้งนะ

[lizzii]

นี่ถ้ากลับมาไม่มันเอกจะเป็นยังไง
เคืองหนึ่งเบาๆ อ่ะ

[Pingiess]

ทำไมหนึ่งดูไม่หนักแน่น เหมือนลืมเป็นเอกไปชั่วขณะเวลาอยู่กับคนอื่น

กลัวใจ เป็นเอกจะเป็นยังไงถ้าเต็งหนึ่งมาไม่ทัน

อย่าหายไปจากกันเลยนะ อย่าหลงคนอื่นนะเต็งหนึ่งงงงงง

[BlueCherries]

หนึ่งซื่อขนาดไม่รุ้รึว่าน้องมันอ่อยอ่ะ??

..........หรือน้องไม่ได้อ่อยหว่า??

ปอลิง ใครมันรังแกเอกหา??? กระทืบแม่ม 

[B52]

หนึ่งดูแลกันให้ดีน่ะ

[Viewonohm]

สงสารเป็นเอกอะ 

[TONG]

อ่านแล้วสงสัยว่าเป็นเอกและเต็งหนึ่งมาเจอกันได้อย่างไร ทำไมถึงรักกัน และทำไมเพื่อนๆของทั้งคู่ถึงไม่รู้เรื่องอะไรเลย
สรุปเอาเป็นว่าอยากรู้เรื่องตอนต้น 5555+ แต่อ่านแบบนี้ก็สนุกดีครับ

[mini_saiparn]

เต็งหนึ่งอย่าทิ้งเป็นเอกนะ เป็นเอกไม่พร้อมจะสูญเสียอะไรอีกแล้ว เศร้ามากกกกกก