หัวข้อ: เพราะ...เป็นเอก : อวดปกและบล็อคหน้า 1 เชิญชมความงาม อิ้อิ้

[mooping-7]

  น่ารักเอกกกกกกกกช่างน่ารักเหลือเกิน

[ammchun]

เนืัอแรกคนึ่งแรกสนุกมากค่ะ แต่ครึ่งหลังมึนมากกกกก มันออกทะเลแปซิฟิกไปไกลเลย

[omuya]

สมควรแล้วที่เป็นหนึ่งจะโกรธคนในครอบครัว ทำกันขนาดนี้ ไม่นึกจิตใจของลูกเลย
ปากบอกรัก แต่การกระทำช่างห่างไกล

[bambooiihallo]

ตอนพิเศษ 3  รอย


เต็งหนึ่งสาวเท้าเดินออกมาจากห้องครัวพร้อมนมร้อนในมือสองแก้ว แก้วหนึ่งวางลงบนโต๊ะกระจกหน้าทีวี อีกแก้วยกขึ้นจิบ สายตาจ้องไปที่ผู้ประกาศข่าวในจอ



ยามเช้าที่ไม่รีบร้อน…



เป็นเอกในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวไม่ติดกระดุมกับกางเกงบ๊อกเซอร์สีเทาอ่อนนั่งเล่นกับเจ๋งอยู่ข้างโซฟา กำลังพยายามจับหมาอ้วนมาใส่
ปลอกคออันใหม่…



ตาคมมองไปที่ร่างขาวซีดแล้วก็กลืนน้ำลายเอื๊อก



ผิวขาว…เนียน…ที่มีรอยรักอยู่เต็มตัว…เวลาขยับแล้วเสื้อมันเปิดยิ่งทำให้ภาพคืนหวานหวนกลับมาทุกฉากทุกตอน



รีบยกนมขึ้นดื่มดับความรู้สึกวูบวาบ



“แค่กๆๆๆ”



ลืมไปว่านมมันร้อน…ลวกไปถึงคอหอย



“…”



คนเล่นกับหมาแค่เงยหน้ามอง …ส่ายหัว…แล้วกลับไปวุ่นวายกับลูกตัวเองต่อ



“สนใจกูบ้างก็ได้นะ”



“อือ”



มัน อือ … แต่ยังเล่นกับเจ๋ง!



“เออ”



กระแทกเท้าเอาแก้วนมไปเก็บในครัวแล้วเริ่มทำมื้อเช้า พรุ่งนี้ต้องไปมหาลัยแล้วหลังจากหยุดมานานจนไม่น่าเหลือเวลาเรียน แต่พ่อก็ส่งคนเข้าไปเจรจาถึงความจำเป็น…มันก็ดีที่มีสิทธิ์สอบแต่ก็ต้องอ่านหนังสือหนักกว่าคนอื่น



“หอม”



คนกำลังทอดไข่เกร็งตัวเมื่อมีคนทิ้งตัวลงมายืนพิง…แถมยังทำตัวเป็นปลาหมึกมากอดเอวไว้



“ไปนั่งรอดีๆ”



“ดีแล้ว”



“ไปนั่ง เกะกะ”



“…”



ไม่ตอบ…ก็เลยต้องทอดไข่ ทอดไส้กรอกด้วยสภาพที่ลากเอาอีกคนไปด้วย…เสียงหัวเราะรื่นรมย์ดังเบาๆข้างหูทำให้หน้าร้อนซู่



“เขินหรอ”



“เสือก”



“เป็นผู้ชายต้องขี้เสือก”



“สัส…”



ทำเสร็จเรียบร้อยก็มานั่งคู่กันที่โต๊ะอาหาร สักพักไอ้ปลาหมึกผิวซีดก็ลุกไปเปิดตู้เย็นหยิบเค้กที่กินค้างไว้ออกมา เอาส้อมจิ้มไส้กรอกแล้วก็ไปจิ้มครีมเค้ก…เข้าปาก



“กินดีๆดิมึง”



ยกมือขึ้นใช้หัวแม่มือปาดครีมที่เลอะมุมปากสวย



จุ้บ.



ปากมันเยิ้มด้วยไส้กรอกและครีมเค้กจุ้บเบาๆขอบคุณ



คนโดนจุ้บหน้าร้อนผ่าวก้มหน้าก้มตากินอาหารตัวเอง…



แม่งกวนตีน!



“ไม่อยากกลับบ้านบ้างหรอ”



ส่ายหัว



“พ่อมึงเขาก็เสียใจนะ”



พยักหน้า



“แล้ว…”



“ไม่ก็คือไม่”



จบ…



“ไม่คิดถึงแม่หรอ”



“อือ”



“ทำไมวะ อาลัลก็อยากเจอมึง”



เป็นเอกถอนหายใจแล้ววางส้อมลง หันมาสบตาคมด้วยใบหน้าเย็นชา



“ที่นั่นไม่ใช่บ้าน”



ยิ้มเหยียดแบบที่เต็งหนึ่งแทบจะไม่เคยเห็นแล้วลุกเดินออกไป



เต็งหนึ่งถอนหายใจก่อนจะยกจานข้าวเดินตามอีกฝ่ายไปหน้าทีวี…เป็นเอกนั่งนิ่งอยู่บนโซฟาลูบหัวเจ๋งที่อุ้มมานอนบนตัก



“กินก่อน…เดี๋ยวปวดท้อง”



นั่งลงข้างๆใช้ส้อมจิ้มไส้กรอกป้อนถึงปาก



เบือนหน้าหนี…



“เอก…”



“มึงคิดว่ากูผิด”



น้อยใจ..



“เปล่า…กูเข้าใจ”



“แต่ก็บอกให้กลับ”



“ไม่มีใครสั่งให้ใครทำอะไรได้ทั้งนั้นแหละ … มึงต้องตัดสินใจเอง”



“มึงสั่งให้กูกิน”



มันคนละเรื่องแล้วโว้ย!!!!



“เออไม่ต้องแดก!”



กำลังจะเอาส้อมวาง…คนตัวซีดก็หันมางับไส้กรอก



“กินดีๆ”



สองร่างนั่งคู่กันข้างโซฟา…คนตัวซีดกว่ากินหมดในเวลาไม่นาน เอนตัวพิงไหล่หนาของคนที่กินช้าเป็นเต่า…คอยหยิบทิชชู่ซับมุมปากที่เลอะซอสให้เพราะตาเอาแต่มองการ์ตูนในจอ…กินเลอะเทอะ



“วันนี้แมทกับสก๊อตจะมา ชวนเพื่อนมามั้ย? กินข้าวกัน”



แมทกับสก๊อตจะมาช่วยติว



“วันหลังก็ได้”



พยักหน้าหันไปจัดการไข่ดาวคำสุดท้ายแล้วยกสองจานไปล้างในครัว…เป็นเอกทิ้งตัวลงนอนกับโซฟา



บ้าน…ก็คิดถึง



แต่…คนที่บ้าน…ไม่เห็นมาหาเลย



ยังจำได้ว่าตั้งแต่เด็กอาดิน…ก็ไม่ชอบขี้หน้า อาอีกสองคนที่ใจดีก็ไม่ค่อยว่าง พ่อก็ทำงานหนัก แม่ก็ไม่สดใส ปู่กับย่าก็เข้มงวด



ถ้าไม่มีเต็งหนึ่ง…อาจจะทำอะไรโง่ๆไปหลายอย่างแล้วก็ได้



มีเต็งหนึ่งเป็นบ้าน…พอแล้ว



คนอื่น…ไม่เอา







“หวัดดีเอก”



เงยหน้าจากหนังสือการ์ตูนมาเจอรอยยิ้มจากคนใส่แว่น



“แมท”



ยิ้มจางๆกลับก่อนจะลุกขึ้น



“เอ่อ…พวกมึงนี่รักเปิดเผยเนอะ”



แมทหน้าแดง…เป็นเอกก้มดูสภาพตัวเอง … เสื้อเชิ้ตสีขาวไม่ติดกระดุมกับบ๊อกเซอร์…ทั้งตัวมีแต่รอยสีจาง…



“…”



ทำหน้าไม่ถูก รีบวิ่งขึ้นข้างบนไปเปลี่ยนเสื้อผ้า



“เอกมันวิ่งไปไหนวะ”



ปุ้นที่ติดสอยห้อยตามแฟนตัวเองมาได้ เดินออกมาจากครัวพร้อมจานเค้กกับเต็งหนึ่ง



“มึงนะไอ้หนึ่ง รู้ว่าคนจะมาบ้านให้เมียเปลี่ยนเสื้อผ้าก็ไม่ได้ ไอ้เหี้ย!”



นึกภาพตามคำพูดของแมทแล้วเบิกตากว้าง….ก็แม่งอยู่ในสภาพ…’เซ็กซี่’ ตั้งแต่เช้า



“อะไรกันวะ”



“เสือก”



แมทยกมือขึ้นตบหัวปุ้น แล้วแย่งจานเค้กเดินไปวางที่โต๊ะ มีเสียงกระเง้าระงอดของเด็กโข่งหัวฟูไปนั่งกระแซะเรียก แมทจ๋าแมทจ๋า



เสียงออดดังอีกรอบ…คราวนี้เป็นฝรั่ง



“อันยองฮาเซโยยยยยยยยยยย”



“พูดเกาหลีด้วยเรอะ”



“โธ่แมท กูมันพระเอกโคเรีย”



พระเอกโคเรียหน้าตาตะวันตกผิวปากเดินเข้าครัวเป็นอันดับแรก เต็งหนึ่งเดินตามไปช่วยเพื่อนจัดของกินใส่จาน สก๊อตเล่นจัดชุดใหญ่พิซซ่าสามถาด



“ไปเรียกเอกมาแดกดิ”



“แม่งไม่ลงมาแล้วมั้ง ไอ้หนึ่งมันทำเรื่องให้อภัยไม่ได้ หึหึ”



“แม่งดูดิพี่ก๊อต คุยกันรู้เรื่องสองคน กูงงชิบหาย”



“เพราะมึงโง่ไงปุ้น”



“อ่าว พี่รู้หรอ”



“ไม่รู้ เพราะกูโง่เหมือนกัน”



“สาสสสสสสสสสส”



เต็งหนึ่งส่ายหัวขอตัวเดินไปตามคนที่หายจ้อยไปเลย



“เอก กินพิซซ่า”



ร่างขาวซีดซุกอยู่ใต้ผ้าห่มโผล่ออกมาแค่ตา



“แมทเห็น”



พูดแล้วก็หน้าร้อนผ่าว



“เขินไรไอ้แมทมัน”



ยิ้มพราว…ชอบจริงๆเวลามันเขิน หายาก



“ก็…”



“ไอ้ปุ้นน่ะยิ่งกว่านี้อีก ทำรอยไว้รอบคอแมทจนเขาเห็นกันทั้งมหาลัยกี่รอบต่อกี่รอบ…อย่าไปคิดมาก”



“เฮ้อ…”



ถอนหายใจยอมลุกไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นเสื้อแขนยาวกับกางเกงผ้าขายาวเรียบร้อย



คนคิ้วเข้มมองแล้วก็ขำ สงสัยจะเขินจริง



เดินจูงมือกันลงมาก็กลอกตาปลงเมื่อไอ้หมาอ้วนขึ้นไปนั่งกินพิซซ่าสบายใจเฉิบบนโต๊ะที่มีเด็กสองคนกำลังเล่นเกมส์ ผู้ใหญ่ไส่แว่นคนเดียวก็นั่งเล่นมือถือ



“เจ๋ง ไปกินไรหา! พวกมึงนี่ทำหมากูเสียนิสัย”



อุ้มหมาไปคล้องโซ่ไว้มุมของมัน



“มันลิ้นห้อยเลยนะเว่ย กูจะไปใจร้ายได้ยังไงวะ”



สก๊อตยิ้มกว้างเดินหยิบพิซซ่าที่เจ๋งกินค้างไว้ไปใส่ชามข้าวมัน



“กูก็เห็นมันลิ้นห้อยตลอดเวลา”



แมทส่ายหัว



“เออแล้วเรื่องที่มันไปปล้ำสาว จบยังไงวะ”



สก๊อตถาม



“จะจบยังไงล่ะสัส…หมาทางนั้นท้องอ่ะดิ! วันก่อนกูเพิ่งซื้อข้าวหมาไปฝากลูกสะใภ้ หมาบ้าไรไม่รู้แดกข้าวโคตรแพง ไอ้เอกแม่งก็บ้าจี้ไปซื้อกลับมาให้ไอ้เจ๋งด้วย แดกแต่ของแพง”



“แล้วลูกจะแบ่งกันยังไงวะ”



“เค้าบอกให้กูรับผิดชอบ ทำหมาเค้าท้องแล้วก็เอาลูกไปทั้งหมด…เนี่ยกูลุ้นอยุ่ให้มีแค่ตัวสองตัวจะได้หาทางแจกจ่ายง่ายๆ เช่นบ้านมึงนะสก๊อต”



คนได้หมาฟรีทำหน้าเอือม



“ห่า ชิสุกับบลูด๊อก กูจินตนาการไม่ออกเลยสัส แต่เอามาเหอะแม่กูชอบไอ้เจ๋งจะตาย บอกมันหมาแฮนซั่ม”



“ดีมาก เอาหลานกูไปเลี้ยง กูนับมึงเป็นเพื่อนว่ะ”



“แล้วที่ผ่านมามึงเห็นกูเป็นอะไรไอ้เหี้ยหนึ่ง”



“เป็น…เศษฝุ่นในอากาศ”



“เอกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ช่วยกูด้วย”



แปะ…



เป็นเอกยกตอบสนองอย่างไวโดยการปาซองซอสใส่หน้าเต็งหนึ่ง



“เล่นไรของมึงเนี่ย”



“ซอสพิฆาต…”



อึ้งกับมุก…



“มึงไปเล่นกับเจ๋งไปเอก แม่งโตมาสมองเท่าถั่วงอกจริงๆแฟนกู”



ไม่สนใจ…เอนตัวพิงแฟนขี้บ่นแล้วงับพิซซ่าในมือ



คนมีแฟนสมองเท่าถั่วงอกก็แกะซองซอสช่วยบีบใส่พิซซ่าให้



“โอเคขึ้นมะ”



กินอีกรอบแล้วพยักหน้า



“แมทจ๋า สวีทกันมั่งดิ…”



“กูไม่ไล่มึงไปแดกข้าวหมาก็ดีแค่ไหนแล้ว”



============================================

เป็นเอก เต็งหนึ่ง เริ่มเข้าสู่สภาวะปกตินะคะ อิอิ

[LadySaiKim]

ปุ้นน่าสงสารรรรรร

[mild-dy]

เค้าสวีทกันจริงๆอ่ะ 5555555+ น้องปุ้นคงอิจฉา 
ปล.เมื่อไหร่เป็นเอกกับครอบครัวจะเข้าใจกันสักที
เฮ้ออออ เป็นเอกก็รอคนในครอบครัวมาหา คนในครอบครัวก็รอเป็นเอกไปหา แล้วเมื่อไหร่จะได้คุยกัน 

[B52]

สนุกสนานกันไป

[4559]

อิจมาก

[wikawee]

โอ้!! อะไรกันนี่ เเลดูพวกท่านช่างรักกันยิ่งหนัก อิจฉานักแล 

[lizzii]

5555555
ขำซอสพิฆาต คือมันมุขเป็นเอกจริงๆ

[kawisara]

คุณชายเป็นเอกของป้า



น่ารักตลอดดดดดดดดดด



สงสารเจ้าปุ้นจัง แมทมันซึน

[mystery Y]

เอกก็เขินเป็นนะ!?

[❣☾月亮☽❣]

    โอ๊ยเป็นเอกน่ารักง่า อยากฟัด
ขอบคุณมากมายค่ะ.  มาอัพพิเศษรัวๆ

[แป้งข้าวหมาก]

ซอสพิฆาต 55555 น่ารักอ่ะ
 

[Freja]

น่ารักค่ะ    นึกท่าชายเจ๋งขึ้นไปนั่งหม่ำพิซซ่าบนโต๊ะแล้วก็ขำ

ดินก็กวนจริงๆ  รู้ทั้งรู้ว่าเอกเป็นลูกตัวเองก็ยังทำซึนงี่เง่ากับลูกมาตั้งแต่สมัยไหนแล้ว

เดี๋ยวลูกๆของเจ๋งคลอดก็น่าจะให้พวกรุ่น Golden Hits พากันมาหาหนึ่งกับเอกเพื่อสุ่ขอลูกๆของชายเจ๋งไปเลี้ยง

อั๊กกี้แอนด์คัมปานีที่บ้านนฤนาฏยังไม่เข้าใจอีกนะว่า  Home is where the heart is.  ไม่ใช่ตรงที่ก้อนอิฐก้อนปูน   น่าจะไปเตรียมตระกร้ารับขวัญ Baby Shower ลูกๆชายเจ๋งแล้วมาที่คอนโดเอกได้แล้ว

[lukYRKM]

เอาหวานเยอะๆ 

[yisren.]

อยากเห็นเป็นเอกในสภาพเซ็กซี่ด้วยสายตาตัวเองจริ้งจริง แฮ่ๆๆๆ

[sirin_chadada]

ได้อ่านความคิดเอกแล้วก็... เออว่ะ ในเมื่อเอกไม่ยอมไปหา ทำไมคนทางบ้านไม่เป็นฝ่ายมาหาเอกเองซะล่ะ เรื่องภายในครอบครัวใช่ว่าจะต้องรอให้เด็กเข้าหาผู้ใหญ่ก่อนอย่างเดียวซะหน่อย

[why yyy]

ขอบคุณ

[zazoi]

เหมือนเอกและครอบครัวยังไม่ค่อยลงตัวอ่ะ เรื่องพ่อจริงๆอีก

[kataiyai]

เจอมุกเป็นเอกเข้าไปใครก็อึ้ง

[minneemint]

 

[diltosscap]

เป็นเอกเต็งหนึ่งน่ารักเวอร์วังอลังการมากๆ มึนซึน แต่หบานมากเพื่อนๆไม่เขินเหรอ ขอบคุนะคะลงให้ทุกวันเลย

[kitty08]

ตอนนี้น่ารักอ่ะ เราไม่เข้าใจพ่อแม่ของเป็นเอกจริง ๆ น่ะ ดูไม่มีเหตุผลเลยน่ะ สงสัยสมองจะเท่าเม็ดถั่วเหมือนเป็นเอกตามที่เต็งหนึ่งบ่นน่ะ ชีวิตเป็นเอกโชคดีในความโชคร้ายน่ะเนี่ย ครอบครัวห่วยแต่ได้เต็งหนึ่งแสนดีมาครอง  ดินน่ะทำตัวไม่สมกับเป็นพ่อเลยน่ะ แย่โคตร ๆ เกลียดที่สุดเลยคนแบบนี้ แล้วทำมาดีใจที่จะมีลูกคนใหม่ แค่ลูกคนเก่ายังดูแลเขาให้ดีก้อยังทำไม่ได้เลยน่ะ  และพ่ออัครกับแม่ลัล ทั้งคู่ทำตัวไม่สมกับที่ปากบอกว่ารักเลยน่ะ คู่นี้ก้อเกลียดเหมือนกัน  แต่ยังไม่แรงเท่าอีตาดิน สองพี่น้องที่เหลือยังพอเข้าใจว่าความโลภเข้าสิงน่ะ แต่เราไม่เข้าใจจิตใจของดินจริง ๆ น่ะ รู้ทั้งรู้ว่านั่นคือลูกก้อยังจับลูกไปทำให้สมองเบลออีก นี่คือความรักของพ่อเรอะ  หายไปเป็นสิบปีเนี่ยน่ะ รออะไรอ่ะ เราไม่เข้าใจ เราว่าไม่ได้รอหรอกต่างคนต่างไปหาความสุขให้ตัวเองแล้วทิ้งลูกให้เผชิญชะตากรรมเอาเอง  เกลียดแทนเป็นเอกน่ะ 

[lemonpreaw]

รอลุ้นลูกเจ๋งอะ คลอดออกมาจะเป็นไง

[•♀NoM!_KunG♀•]

ท้องจ้าาาา!! แต่จะออกมาเปงไงเนี่ย 5555

[วายซ่า]

เจ๋งจะเป็นหมาหรือเป็นหมูกันห๊ะ   ลูก

[WilpeR]

5555 เจ๋ง นายเจ๋งตามชื่อมากเลย ท้องแล้วมีลูกด้วย

[Mura_saki]

เป็นเอกน่ารัก

นางชอบอ่อย เต็งหนึ่งอิอิ

[JustWait]

คือคิดเหมือนเอก ลูกโกรธก็ปล่อยโกรธเดี๋ยวก็หายเองมาหาเองงี้เหรอ