ทุกคนคะ .. ขอแจ้งว่า เป็นเอก ยังไม่มีกำหนดทำเล่มนะคะ
เพราะ...
แบมไปนั่งตบไปตบมายำขยำละ...
แบมว่าเป็นเอกยังไม่จบแน่ๆเลยค่ะ (กราบ)
แต่เนื่องจากในเว็บแจ้งจบไปแล้ว แบมก็จะอัพต่อจากตอนพิเศษ ไปเป็น
เป็นเอก ภาค2 นะคะ -....- ลิงค์เดิม
ส่วนในความเห็นที่บอกว่าออกทะเล จริงๆเรื่องดราม่าของเอกแบมเกริ่นไว้ตั้งแต่ตอนแรกๆแล้ว พอมันมาต่อๆกันหลายตอนอาจจะดูเยอะเนาะ 555 แต่จริงๆแล้วนิดเดียวเองค่ะ
งั้นเรามาต่อ เป็นเอกภาค 2 กันนะคะ ใครเบื่อแล้ว อย่าพึ่งเบื่อออออ กราบ.
ปล. เรื่องจะต่อจากตอนพิเศษทั้ง 3 ตอนนะคะ ใครยังไม่ได้อ่าน ย้อนกลับไปอ่านเลยจ้า >_<
เป็นเอก SSll ตอนที่ 1 นะแจ้ะ
เต็งหนึ่งชะงักเนกไทที่กำลังจะผูก เมื่อสมุดบัญชีกับบัตรเครดิตห้าใบถูกวางลงตรงหน้า
“อะไรวะ”
หันไปมองคนที่อุตส่าห์ตื่นเช้าทั้งๆที่ไม่มีเรียน
“เอาไปคืน”
“หือ?”
ขมวดคิ้วมองใบหน้าซีดที่เรียบสนิท
“กูจะทำงานเอง”
โลกมาถึงกาลล่มสลาย…เป็นเอกปฏิเสธพ่อแม่ในเลเวลที่สูงขึ้น
“เอก มานี่”
กระชากเน็คไทออกจากคอ ดึงเป็นเอกมานั่งลงปลายเตียงด้วยกัน จับมือขาวซีดมากุมไว้ลูบไล้เบาๆ
“มึงไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้”
“…”
ตาคมมองเข้าไปในดวงตาสวย…คนถูกจ้องหันหน้าหนี
“กูรู้ว่ามึงรู้สึกยังไง แต่การยิ่งทำแบบนี้มันยิ่งเป็นผลเสียต่อตัวมึงเอง ประชดไปก็ไม่ได้อะไรนะเว่ย”
“ไม่อยากยุ่งแล้ว”
ปากบางเม้มแน่น
“เอก…”
“…”
ไม่พูดแต่ทิ้งตัวลงกับไหล่กว้าง สองแขนกอดเต็งหนึ่งหลวมๆ คนถูกกอดถอนหายใจ…หอมลงที่กลางกลุ่มผมนิ่มแล้วกอดตอบโยกตัวไปมาช้าๆ
“มึงมีกูนะ…”
“อือ”
“แต่ถ้าอยากลองทำงานกูก็เห็นด้วยนะ งานพิเศษแบบวัยรุ่นทั่วไปไง”
เต็งหนึ่งสนับสนุนทุกพัฒนาการของเป็นเอก…ถ้าการทำงานพิเศษมันทำให้เป็นเอกได้เปิดโลกมากขึ้นเขาก็พร้อมจะสนับสนุน…เป็นเอกต้องโตขึ้น
“งานอะไรดี”
ผละตัวออกมาสบตา คิ้วขมวดใช้ความคิด
“อืม…ร้านกาแฟมั้ย? เดี๋ยวให้ทำสาขาของเลอบู สาขาที่ไม่ได้ตั้งในห้างมึง”
“โอเค”
“เดี๋ยวถามพี่ทัยให้แล้วกัน เอาล่ะผูกเนคไทให้กูเลยกูจะไปฝึกงานสายละ”
มือซีดรับเนคไทยสีเข้มมาคล้องคอแกร่ง ค่อยๆผูกตามขั้นตอนจนเสร็จ
“ขอบใจ…อุ้บ”
เนคไทถูกกระชากดึงลงมา…ปากประกบกันก่อนคนถึงจะเริ่มใช้ลิ้นสัมผัสไปทั่วเรียวปากอีกคน…
“ตั้งใจทำงาน”
ผละออกแล้วคลานกลับไปนอนใต้ผ้าห่มผืนหนา ทิ้งคนถูกจูบกัดฟันหน้าแดงอยู่คนเดียว
เอกแม่ง…อัพเลเวล!
บ่ายแก่ๆเป็นเอกลากเท้าลงมาจากชั้นบน นั่งลงลูบหัวเจ้าเจ๋งที่กำลังนอนส่งเสียงกรนต่ำ ลิ้นห้อยอยู่ข้างปาก…รู้สึกเบื่ออย่างไม่มีสาเหตุ
จึงเดินกลับขึ้นห้องอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า…เสื้อเชิ้ตสีน้ำตาลเข้มกับกางเกงยีนส์นูดี้และรองเท้าหนังวาเลนติโน่ เดินไปหยิบกุญแจ
รถ…ชะงักเมื่อที่เดิมที่เคยมีกุญแจบิ๊กไบท์ไม่มี
ก็คืนไปแล้ว…
ถอนหายใจแล้วเดินออกจากคอนโด…ไปที่รถไฟฟ้าแทน
ห้างในย่านใจกลางเมือง…แต่ไม่เข้าห้างตัวเอง ไปเลือกอีกห้างที่ใกล้กัน
“ขอโทษนะคะ ขอสัมภาษณ์หน่อยค่ะ”
ชะงักเมื่อมีผู้หญิงที่มีป้ายสตาฟงานอะไรสักอย่างเดินเข้ามาทัก
“ครับ?”
“คือพี่เป็นทีมงานรายการ…ที่จะสัมภาษณ์วัยรุ่นน่ะค่ะ มีเวลาสักห้านาทีมั้ย สัมภาษออกทีวีด้วยนะ แปปเดียวเองค่ะ”
เป็นเอกพยักหน้า เพราะไม่มีอะไรทำ
เดินตามพี่เขาไปจนถึงสถานที่สัมภาษณ์ ซึ่งก็คือกลางห้างที่มีพิธิกรชายหญิงกำลังสัมภาษณ์วัยรุ่นคนหนึ่งอยู่ รอบด้านมีคนรุมล้อม
ถ่ายรูป
“เดี๋ยวต่อน้องคนนี้นะคะ อุ้ยเสร็จพอดีเลยค่ะ”
พิธีกรคู่หันมา ทีมงานหญิงจึงดันหลังเป็นเอกให้เดินเข้าไป
“อุ้ยหล่อมากค่า ไม่ต้องตอบคำถามแล้วค่ะเป็นแฟนพี่เลย ฮ่าๆๆๆๆ”
พิธีกรหญิงแซว
“เฮ้ยเดี๋ยวก่อน! เดี๋ยวน้องเขาตกใจ ไหนแนะนำตัวหน่อยครับ ชื่ออะไรเรียนที่ไหน”
ไมค์ถูกส่งมา…
“เป็นเอกครับ…เรียนที่….”
“น้องคะทำไมหล่อวัวตายควายล้มแบบนี้คะ!!!”
“คือ..”
ทำหน้าไม่ถูก ไม่เคยมีใครถาม
“น้องเขาตกใจแล้วคุณ! เอาล่ะครับเรามาถามคำถามกันดีกว่า”
กว่าจะสัมภาษณ์เสร็จก็หลุดออกมาได้ในที่สุด แต่ก็มีทีมงานขอเบอร์ติดต่อไปเผื่อมีงานอะไรจะเรียก
คนที่ยังอยากทำงานพอดีก็ไม่มีปัญหา
“อ้าว…เอก”
ละสายตาจากร้านเสื้อผ้ามาที่คนเรียก..
“พี่จิ?”
“ไม่เจอกันสักพักเลยนะ มาคนเดียวหรอ”
ยิ้มพิมพ์ใจ…จิเป็นรุ่นพี่ฝ่ายเสียงละครเวทีที่ไปเล่นเปียโน
“ครับ”
“กินข้าวกับพี่มั้ย พี่มาคนเดียวเหมือนกัน”
พยักหน้า ยังไงก็ว่าง
“อยากกินอะไร? อาหารไทย? หรือไง?”
“อะไรก็ได้ครับ”
“งั้น…กินสเตกกัน อยากกินว่ะ”
หัวเราะเสียงทุ้ม
สองร่างเดินตามกันไปที่ร้านสเตกเจ้าดัง
สั่งเรียบร้อยจีก็เริ่มเป็นฝ่ายชวนคุยก่อน
“ไม่เจอกันนาน เรียนเป็นไงบ้าง”
“ยากครับ”
“ได้ข่าวว่าเอกป่วย เลยขาดเรียนยาวเลย ดีขึ้นยังหือ”
“ครับ…”
“พูดน้อยเหมือนเดิมเลยนะเราเนี่ย”
เอื้อมมือข้ามโต๊ะมายีหัวเบาๆ เป็นเอกชะงักก่อนจะเบี่ยงตัวหนี…เต็งหนึ่งไม่ชอบให้คนอื่นมาลูบหัว เคยโกรธเพราะเรื่องนี้มาแล้ว
“อ่า..โทษที”
“…”
ตาสวยเบือนออกไปนอกร้าน มองคนที่เดินผ่านไปมา
“พี่จิ”
“หืม?”
คนเรียกหันหน้ากลับมาสบตา
“ชอบหมามั้ย”
“หา? อ่อ ชอบนะ อยากเลี้ยงเหมือนกัน ทำไมหรอ”
“หมา…แฟนหมาผมท้อง”
จิยิ้มกว้าง
“จะให้พี่ตัวนึงหรอ ได้นะ พันธุ์อะไรล่ะ”
“อืม…งั้นเดี๋ยวเอาไปให้นะครับ”
“ได้สิ แล้วเรามาตั้งชื่อด้วยกันนะ”
“อื้อ…”
ยิ้มจางเมื่อคิดถึงเจ๋งตัวน้อยที่กำลังจะเกิดมา เหมือนจะได้เป็นคุณปู่…
“ยิ้มซะน่ารัก แล้วไหงมาคนเดียว แฟนไม่มี?”
“ฝึกงานครับ”
“ดูหนังปะล่ะ จริงๆพี่ตั้งใจมาดูเรื่องนึง หาเพื่อนดูไม่ได้”
“หนัง?”
ไม่ได้ดูหนังในโรงมานานมากแล้ว เกือบจำไม่ได้ว่าครั้งสุดท้ายที่ดูเรื่องอะไร
“อือ แล้วแต่นะไม่บังคับ”
“ขอตัวดีกว่าครับ”
“ไม่เป็นไร”
กินกันเงียบๆ ส่วนมากจิจะเป็นคนชวนคุย เป็นเอกก็ยังเหมือนเดิม…ถามคำตอบคำ…หรือไม่ก็พูดเรื่องที่ไม่เกี่ยวกับคำถาม
จิยิ้มขำ…เป็นเอกก็ยังเป็นคนเดิม
“ไว้เจอกันเอก พี่ไปดูหนังก่อน”
“ครับ”
เป็นเอกเดินกลับไปอีกทาง แต่จิก็รั้งแขนไว้ก่อน
“อ่ะลูกอม อร่อยนะ”
ลูกกวาดสีหวานที่ห่อด้วยพลาสติกใสสองเม็ดถูกยัดใส่มือ เป็นเอกแค่พยักหน้าขอบคุณแล้วเดินต่อ…กลับบ้านดีกว่าห้าโมงกว่าแล้ว
เป็นเอกวางลูกอมสองเม็ดไว้บนโต๊ะหน้าทีวีก่อนจะขึ้นห้องไปอาบน้ำ เกือบหนึ่งชั่วโมงเดินลงมาจากห้องอีกรอบ เห็นเต็งหนึ่งนั่งกุมขมับอยู่บนโซฟา
“หนึ่ง”
รีบนั่งลงข้างกัน
“กูจะตาย เอก กูจะตาย… กูทำยังไงดี กูจะตาย.. ต้องตายแน่ๆ”
สองมือขยุ้มหัวตัวเองกัดฟันเครียด
“หนึ่ง!...”
เต็งหนึ่งเป็นอะไร
“เอก…ฮรึก…กูกลัว…ฮือ…”
ร่างหนาสั่นสะท้านเหมือนเด็กๆ เป็นเอกได้แต่โอบกอดอีกคนไว้แน่น ทำอะไรไม่ถูก ไม่เข้าใจว่าเต็งหนึ่งเป็นอะไร มองซ้ายมองขวาจะหามือถือเพื่อเรียกรถพยาบาล
ชะงัก…เมื่อเห็นลูกอมบนโต๊ะหนึ่งเม็ดถูกแกะออก
“หนึ่ง กินลูกอมหรอ”
“ไม่นะ กูกลัว…ลูกอม ..กูกิน มันวางอยู่ ฮือออ กูยังไม่อยากตาย”
“รอนี่”
หยิบหมอนยัดใส่อ้อมแขนเต็งหนึ่ง รีบลุกไปที่โทรศัพท์บ้าน
“อาฉัตร…ลูกอม หนึ่งกินลูกอมแล้วไม่สบาย มีคนให้ผม แต่หนึ่งกิน หนึ่งป่วย อาฉัตรช่วยด้วย”
วางสายแล้วรีบกลับมาดึงเต็งหนึ่งที่ยังร้องไห้ไม่หยุดมากอดแน่นๆ …ไม่มีอีกแล้วเป็นเอกที่จะหลุดไปอยู่ที่ไหนเวลาเต็งหนึ่งไม่สบาย…
ไม่มีเต็งหนึ่ง…ไม่มีเป็นเอก…
โลกความคิดที่อุปโลกน์ขึ้นมามันจบแล้ว…
ไม่มีเต็งหนึ่ง…เป็นเอกก็จะเอากลับมา!
ครอบครัวคนเดียว…จะไม่มีได้ไง!
“เอก…อย่าทิ้งกูไป”
“อยู่นี่…ไม่ไป”
“ฮืออออ…”
“ไม่เป็นไร”
ตาสวยวาววับหมายมาดว่างานนี้ต้องมีคนชดใช้…ถ้าลูกอมมีปัญหาพี่จิต้องรับผิดชอบ
“หนึ่ง…เรื่องนี้กูจัดการเอง”
============================================
-.- อิ๊
จำลูกอมเจ้าปัญหาที่ทำให้เอก 'หลงสีฟ้า' ได้มั้ยคะ -...- ใครจำไม่ได้ ย้อนไปตอน 15 เลยค่าาา
หัวข้อ: เพราะ...เป็นเอก : อวดปกและบล็อคหน้า 1 เชิญชมความงาม อิ้อิ้ (อ่าน 702679 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก