“มึงไม่สบายใจอะไรก็บอกกูได้นะ”ถึงแม้โปรตอนจะไม่ค่อยใส่ใจอะไรรอบตัวเท่าไหร่ แต่เรื่องคนใกล้ตัวน่ะ โปรตอนความรู้สึกไวมากนะ
“อื้อ”พยักหน้าแล้วกระชับกอดอีกคนแน่นอย่างหาที่พึ่ง “แต่ตอนนี้ไม่มีอะไรหรอก”โกหกออกไป ที่ไม่เล่าไม่ใช่ว่าไม่ไว้ใจ แต่ซีไม่เห็นความจำเป็นที่ต้องลากใครมาทุกข์ด้วย
“อืม งั้นก็นอนเหอะ”มือเรียวยาวลูบผมนิ่มเบาๆราวกับกล่อม
“ฝันดีนะโปร”ซีอิ้วที่เคลิ้มจนแทบยกหนังตาไม่ขึ้นเอ่ยบอก
“อือ”โปรตอนกดจูบลงบนกลุ่มผมสีเข้มของคนในอ้อมกอด “ฝันดี”
.
.
.
ทันทีที่หย่ากันเสร็จ แม่อ้อมของน้องซีก็โบยบินไปพักผ่อนสมองที่ต่างประเทศ ในขณะที่คุณเอกก็เอาแต่หมกมุ่นกับงานอยู่เช่นเดิม ช่วงนี้ซีไม่ค่อยได้เจอโปรตอนเท่าไหร่ เนื่องด้วยคนตัวขาวนั้นไปมีกิจกรรมมากมายร่วมกับเพื่อนก่อนที่จะต้องจากลากัน
ต่างจากน้องซี ที่ถ้าไม่เรียน ไม่อยู่กับแฟน มนุษย์ฮอบบิทก็จะนั่งหงอยๆอยู่บ้าน น้องซีอิจฉาโปรตอนนะ ทั้งที่ครอบครัวโปรพ่อแม่ก็หย่ากัน แต่ทำไมโปรยังมีความสุขกับชีวิตได้ แล้วทำไมน้องซีถึงมีความสุขแบบโปรตอนไม่ได้ น้องซีไม่เข้าใจเลย
“โปรตอน”ซีอิ้วกรอกเสียงลงไปเมื่ออีกคนรับสาย
/”ว่าไงมึง”/เสียงคลื่นลมที่แทรกมาทำให้น้องซีน้อยใจ... โปรตอนไปเที่ยวอีกแล้ว
“อยู่ไหนเนี่ย”
/”กระบี่”/ซีเม้มปากแน่น ทำไมโปรไม่บอกเลยล่ะ
“ทำไมไม่บอกอะไรเราเลย”น้องซีไม่อยากงี่เง่า แต่บางทีก็น้อยใจ
/”ก็แม่งเพิ่งคิดไว้ว่าจะแวะ แล้วเป็นไงผลทันตะม.cออกยัง”/โปรตอนถามเรื่องนี้บ่อยไปแล้ว
“ทำไมอ่ะ ทำไมต้องถามแต่ของม.c ของม.เดียวกับโปรทำไมไม่ถามบ้างล่ะ”หรือว่าโปรตอนจะไม่อยากให้ซีอยู่ใกล้แล้ว หรือว่าโปรไม่รักเขาเหมือนเดิมแล้ว
/”ซีมึงอย่างี่เง่า กูถามเพราะว่าผลมันออกก่อน อีกอย่างสายการแพทย์มันเหมาะกับมึงมากกว่า มึงอย่าเลือกอะไรตามกูเลย มันไม่มีความสุขหรอก”/โปรตอนว่าเสียงเรียบ
“โปรไม่อยากให้เราอยู่ใกล้มากกว่า โปรซ่อนอะไรไว้ล่ะ”ซีแค่กำลังสติแตกเพราะความเสียใจหลายๆอย่างในชีวิต
/”มึงงี่เง่าแล้วซี”/
“โปรนั่นแหละงี่เง่า งี่เง่าๆๆๆๆ”ทั้งที่ในใจรู้ดีว่าเขานั่นแหละที่กำลังหาเรื่องทุกอย่าง
/”พูดไม่รู้เรื่องว่ะ ไว้มึงอารมณ์เย็นกว่านี้ค่อยคุยกัน”/แล้วก็ตัดสายไป
ซีอิ้วพยายามโทรไปใหม่ แต่ปลายสายดันปิดเครื่องหนี ปากเล็กสั่นระริกด้วยหลากหลายอารมณ์ ทั้งโมโหที่อีกคนตัดสาย ทั้งน้อยใจที่อีกฝ่ายไม่เคยเข้าใจอะไรเลย ทั้งเสียใจที่ตัวเองเป็นแบบนี้
ซีทิ้งโทรศัพท์ลงข้างตัวแล้วนอนร้องไห้อย่างสับสนในอารมณ์ที่ไม่คงที่ของตัวเอง ไม่รู้หรอกว่าร้องไห้ไปนานเท่าไหร่ แต่รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่นาฬิกาปลุกตอนหกโมงนั่นแหละ
ซีอิ้วไปโรงเรียนด้วยตาที่บวมแดงจนเหมือนจะระเบิด ถึงแม้ช่วงนี้สมาชิกกลุ่มเด็กเรียนจะวิ่งวุ่นเรื่องเรียนกันจนแทบไม่มีเวลาสนใจอะไรในชีวิต และเพราะทั้งชีวิตเขามีเพื่อนไม่กี่คน ดังนั้นเพื่อนที่มีอยู่จึงสำคัญ
“โดนผัวซ้อมหรอสัตว์”ณกันต์ว่าที่นักศึกษาแพทย์ถามในขณะที่นั่งกันอยู่ในห้องเรียนตอนเช้าซึ่งเพื่อนในกลุ่มคนอื่นยังไม่มา
“...”ไม่ตอบ
“หยิ่งด้วยจ้า ตกลงเรื่องอะไร หรือว่าเรื่องพ่อกับแม่”ซีไม่ได้เล่าหรอก แต่มันเป็นความบังเอิญที่บัตรประชาชนหายตอนที่ไปสอบตรง ณกันต์เลยต้องไปทำบัตรใหม่เลยได้รับรู้และประติดประต่อเรื่องราวของครอบครัวนี้เอง
“ไม่อ่ะ เรื่องนั้นกูเฉยๆแล้ว”เก่งด้วยจ้า
“งั้นก็เรื่องผัว”
“เฮ้อ”ซีถอนหายใจ “ทะเลาะกันอ่ะ กูงี่เง่าเอง”ซีอิ้วบอก
“ถ้ามึงผิด มึงก็ขอโทษ ยากตรงไหน”
“โปรปิดเครื่องตั้งแต่เมื่อคืน ยังไม่เปิดเลย”ซีบอก คิ้วขมวดแน่นอย่างคิดมาก
“ตอนนี้มันอาจไม่โอเค ไว้มันดีขึ้นค่อยคุยก็ได้เว้ย”ณกันต์ตบบ่าเพื่อนที่ไซส์พอๆกับเขาเบาๆอย่างให้กำลังใจ
“อื้อ”ซีอิ้วฟุบหน้ากับโต๊ะเรียนจนแก้มยู่จนหน้าหมันเขี้ยว
“เอางี้ ช่วงนี้กูว่าง เราไปเที่ยวกัน”ถึงที่ผ่านมาณกันต์จะทุ่มกับการเรียนจนลืมอะไรไปหลายๆอย่าง แต่ตอนนี้ห่วงของเขามันปลดเปลื้องแล้ว อีกทั้งตอนนี้เพื่อนก็ทุกข์อยู่ด้วยเขาต้องช่วยอย่างสุดความสามารถ
“เที่ยวไหนอ่ะ ช่วงนี้ไอ้โอ๊ตกับวีเรียนพิเศษทุกวัน”เด็กแก้มยู่พูด
“ช่างหัวพวกแม่งเหอะ ไปเที่ยวกับกูสองคนนี่แหละ”
“ไม่เอาอ่ะ กูกลัวแฟนคลับมึง”ซีอิ้วกรอกตาอย่างสยอง
น้องซีสงสัยตลอดนะว่าณกันต์มันรอดมาถึงทุกวันนี้ได้ยังไง ในโรงเรียนเขาเนี่ย พี่ณกันต์น่ะฮอตดั่งกะไฟร์เออร์ที่สุดแล้ว หนุ่มๆในโรงเรียนนี่ตามกันเป็นพรวน อาจเพราะณกันต์มันน่ารัก มองหน้ามันนานๆจะหลงสเน่ห์บางอย่าง แต่น้องซีไม่หลงนะ เห็นมาตั้งแต่ประถมจนชินแล้ว อีกอย่างน้องซีก็ชอบโปรตอนมากๆ ชอบจนไปชอบใครไม่ได้แล้วแหละ
กลับมาที่เรื่องเพื่อนก่อนที่จะอวดผัวไปไกล ที่คนชอบณกันต์อาจเพราะถึงณกันต์จะเป็นคนถ่อยคนหนึ่ง แต่ณกันต์ก็ตลก ไม่หยิ่ง ใจดีชอบให้กำลังใจคนอื่น อีกทั้งยังทำอะไรก็ประสบความสำเร็จทุกอย่าง ดูอย่างเรื่องล่าสุดนี่สิ ณกันต์ได้ทุนเรียนหมอแหนะ และจากเรื่องนี้นี่แหละ ณกันต์ก็เลยฮอตหนักเป็นทวีคูณเข้าไปอีก
“ไม่ต้องกลัวไป แฟนคลับกูน่ารัก”อยากจะชูนิ้วกลางแล้ววาดเป็นรูปหัวใจให้เพื่อนจริงๆ “เดี๋ยวกูพาไปเปิดหูเปิดตา”ยักคิ้วหล่อๆไปที
“ที่ไหน”
“เดี๋ยวก็รู้ เจอกันหน้าบ้านมึงตอนสามทุ่ม”บ้านณกันต์ถัดจากบ้านซีอิ้วไปไม่กี่ซอย
“ดึกไปเปล่า”ปกติน้องซีต้องถึงบ้านก่อนสามทุ่มตามกฎของแม่ แต่.. “ช่างเถอะ ไว้เจอกัน”แม่ทิ้งซีไปแล้วนี่
.
.
.
ซีอิ้วในชุดเสื้อเชิ้ตกรมพับแขนประมาณข้อศอก ท่อนล่างเป็นกางเกงยีนส์สีซีดกับรองเท้าผ้าใบราคาแพงยืนรอเพื่อนอยู่หน้ารั้วบ้าน เพียงไม่นานแสงไฟจากรถแท็กซี่ก็สาดมา ก่อนที่กระจกประตูหลังจะเลื่อนลงเพื่อเผยใบหน้าที่คุ้นเคย
ณกันต์พาซีมาผับ ยอมรับเลยนะว่าตอนแรกกลัวมาก แต่ไปๆมาๆ พอแอลกอฮอล์เข้าปาก ความทุกข์ในใจทั้งหมดมันก็เหมือนหายไป ในผับมีคนมากหน้าหลายตามาทำความรู้จัก แต่คนที่คุยถูกคอที่สุดคงเป็นพี่สาววัยทำงานวัยยี่สิบเจ็ดปีที่ทำให้น้องซีทุกคำที่เธอพูด
พี่ส้มโอชวนซีกลับด้วย แต่ณกันต์ห้ามไว้ แต่ถึงณกันต์ไม่ห้ามซีก็ไม่ไปหรอก ถึงซีจะไม่ได้กร้านโลกเท่าเด็กผู้ชายวัยเดียวกันอีกหลายคน แต่น้องซีก็รู้ว่าเขาชวนแบบนี้คืออะไร ซีมาเที่ยวเพราะว่าเบื่อเท่านั้น ไม่ได้อยากประชดหรือกนอกใจแฟน
คืนนั้นซีนอนบ้านณกันต์เพราะ ไม่อยากเมาเข้าบ้านให้เป็นประเด็น ก่อนจะนอน ซีเห็นนะว่ามีมิสคอลของโปรขึ้นมา แต่น้องซีง่วงเกินจะคุยไหว ก็เลยไม่ได้โทรกลับไป โปรโทรกลับมาอีกทีในตอนเช้า ซีหยิบโทรศัพท์เดินงัวเงียออกไปคุยที่ระเบียงเพราะกลัวจะทำให้เจ้าของบ้านตื่นเพราะเสียงตัวเอง
“อื้อ”กรอกเสียงไปด้วยความง่วง
/”เพิ่งตื่นไง”/
“อื้อ เพิ่งตื่น”ตอบไปอย่างงัวเงีย
/”อยู่ไหน ทำไมลมแรง”/ซีไม่ตอบเพราะยังง่วงนอน /”กูขอโทษ”/
“อื้อ เราก็ขอโทษที่งี่เง่า”/ซีอิ้วหลุบตาลง
/”ไม่หรอก กูเองที่งี่เง่า กูไม่ค่อยคิดถึงความรู้สึกมึงเองแหละ”/ถ้าอยู่ใกล้ โปรตอนคงดึงเด็กหัวทุยมากอดให้แน่นๆ
“เราดีกันแล้วใช่ไหม”ซีถามออกไปด้วยความดีใจ
/”เออ ดีกันแล้ว”/โปรตอนยิ้มขำกับน้ำเสียงของปลายสายที่แสดงความดีใจแบบเด็กๆที่เก็บความรู้สึกไม่เป็น /”อยากได้อะไรไหม”/
“อื้อ อยากกอดแฟน”เด็กขี้อ้อนบอกออกไปตามความรู้สึก
/”เดี๋ยวพรุ่งนี้จะกลับไปกอดให้กระดูกร้าวเลยมึง”/โปรตอนหัวเราะเบาๆ
“จะฆ่าเราใช่ไหมเนี่ย”
/”กูคิดถึงมึงว่ะซี”/โปรตอนเปลี่ยนประเด็น
“อื้อ เราคิดถึงโปรมากกว่าอีก ไม่ทะเลาะกันแล้วนะ ฮึก เราเจ็บมากๆเลย ใจเรา ฮึก เจ็บ”เสียงสะอึกสะอื้นที่ดังรอดมาทำให้โปรตอนอยากจะต่อยตัวเองสักสามทีที่ปิดเครื่องหนีไปหาไปเป็นวันสองวัน
/”ไม่ร้องดิ กูขอโทษ”/
“มันร้องเองอ่ะ ฮึก โปรก็รู้เราขี้แย”ยิ่งกับแฟนซีอิ้วก็ยิ่งอ่อนแอ
/”เออ งั้นก็อย่าร้องนาน เพราะกูก็เจ็บ”/
“ฮึก ไม่ร้องแล้ว”ซีอิ้วเด็กแคระพยายามกลั้นก้อนสะอื้น “เดี๋ยวโปรไม่ อึก สบายใจ”
/”อือ เดี๋ยวพรุ่งนี้ตอนบ่ายไปหาที่บ้าน”
“อื้อ มาเร็วๆนะ เราจะรอ”
ซีอิ้วกลับบ้านตอนบ่าย วันเสาร์แบบนี้ พ่อก็ยังมีเวลาคุยกับเขาแค่ไม่กี่คำ เพราะจะต้องออกไปทำงานต่อที่บริษัท ซีอิ้วนั่งทำข้อสอบย้อนหลังจนถึงหกโมง ณกันต์กับโอ๊ตก็โทรมาชวนไปเดินเล่นแถวเยาวราช แต่น้องซียังมึนหัวจากเรื่องเมื่อวานอยู่เลยไม่อยากไป
วันอาทิตย์น้องซีใจจดใจจ่อที่จะได้เจอแฟน บ่ายสองโมงครึ่ง โปรตอนพร้อมกับรถSUVก็มาถึงบ้าน น้องซีรีบวิ่งออกไปรับโปรตอนที่หน้าบ้าน คนขับเปิดประตูลงมา อ้าแขนออกกว้างเมื่อเจ้าหัวทุยวิ่งเข้ามาใกล้ แล้วพุ่งมากอดอย่างเต็มรัก
“ฮื้อ คิดถึงๆๆ”ไม่ได้เจอกันเจ็ดวันน้องซีคิดถึงโปรตอนมากๆ
“เออ กูก็คิดถึง”โปรตอนกระชับอ้อมกอด
“ฮิ้วววว”เสียงโห่รับจากในรถ ทำให้น้องซีเขินจนแทบสิงเข้าไปในอกแฟน
“อย่าแซวไอ้สัตว์”โปรตอนบอกเพื่อนตัวเองแล้วแงะไอ้เด็กขี้อายให้ออกมาจากการสิงอกเขา “แล้วทำไมไม่ใส่รองเท้า”โปรตอนทำหน้าดุ
“ง่า ก็รีบ”น้องซีหัวเราะแห้งๆ ก่อนที่จะปีนหลังคนตัวสูงเพื่อนเข้าไปเอารองเท้าในบ้าน
มื้อเย็นวันนี้น้องซีออกไปกินข้าวข้างนอกกับโปรตอนและเพื่อนๆ ก่อนที่โปรจะขับรถพาเพื่อนไปส่งจนหมด แล้วกลับมานอนค้างบ้านเดอะฮอบบิท เพื่อที่ตอนเช้าจะได้ขับรถไปส่งมนุษย์แฟนที่โรงเรียน
เช้าวันจันทร์ซีอิ้วมีความสุขจนตัวแทบแตก จนเพื่อนนั้นหมันไส้จนอยากจะถีบหน้าแป้นแล้นของมันสักที แต่เหมือนความสุขของน้องซีวัยสิบเจ็บปีจะหยุดลงแค่ไม่กี่ชั่วโมง เมื่อเข้าไปเห็นในหน้าโซเชียลของมนุษย์แฟนว่ากำลังขึ้นเครื่องไปเชียงใหม่
ซีอิ้วคนเศร้า นั่งหงอยจนวีรวัฒน์ ณกันต์ และเพื่อนโอ๊ตรู้สึกเป็นห่วง ทั้งกลุ่มจึงนัดกันไปเปิดหูเปิดตาที่ผับเดิมแต่เพิ่มเติมที่จำนวณคน เพื่อนวีตื่นเต้นมากเหมือนซีอิ้วที่มาครั้งแรกเพราะต้องแอบเข้าเนื่องจากอายุไม่ถึง ในขณะที่เพื่อนโอ๊ตนั้นรู้สึกเฉยๆเพราะโดนณกันต์คนถ่อยลากมาบ่อยๆ
เด็กมัธยมสี่คนเปิดโต๊ะที่มุมมืด เลยไม่ค่อยมีใครสนใจมากเท่าวันที่ณกันต์พาซีอิ้วไปนั่งที่เคาน์เตอร์ น้องซีมีความสุขมากขึ้นเมื่อได้เที่ยวกับเพื่อน โชคดีที่ช่วงนี้โรงเรียนนั้นปล่อยพวกเขาแล้ว จึงทำให้ไปเรียนหรือไม่ไปก็ไม่ค่อยมีผลแล้ว เพราะถึงไปอาจารย์ก็จะปล่อยให้ใช้เวลาในการอ่านหนังสือเตรียมสอบมากกว่า
วันนี้เดอะฮอบบิทในโลกมืดนั้นไม่ฮอตเท่าไหร่ เพราะคราวนี้มีคนมาขอเบอร์แค่สองคนแค่นั้นตอนที่ไปเข้าห้องน้ำ แต่ซีอิ้วก็ให้ไปแค่ไอดีไลน์เท่านั้นแหละ วันนี้ทั้งสี่คนเลือกไปค้างบ้านเพื่อนโอ๊ตที่อยู่ใกล้ที่สุด ก่อนจะนอนยาวแล้วแยกย้ายกันกลับบ้านใครบ้านมันในตอนบ่าย
/“มึง”/เสียงโปรตอนดังขึ้น
“ว่าไงโปร”ซีอิ้วถามกลับไป
/”กูอยู่เชียงใหม่”/อยากบอกไปว่ารู้แล้ว แต่น้องซีไม่อยากงี่เง่า ซีกลัวโปรรำคาญ
“อื้อ ไปเที่ยวหรอ”ถามออกไป
/”อือ แล้วก็มาเป็นเพื่อนไอ้แคปสอบสัมภาษณ์ด้วย”/ รู้สึกดีที่แฟนไม่งี่เง่าใส่ แต่อีกใจมันก็รู้สึกแปลกๆ
“อ๋อ ฝากบอกแคปว่าสู้ๆนะ แคปทำได้อยู่แล้ว”ซีอิ้วบอกเสียงใส เป็นเวลาเดียวกับที่ไลน์จากในไอแพดร้องเตอนพอดี
‘พี่เลิกงานแล้ว เหนื่อยมากเลยค่ะ’น้องซีไม่ได้นอกใจนะ น้องซีเหงา แล้วพวกพี่สาวก็คุยสนุกด้วย ซีว่าผู้หญิงที่มีความเป็นผู้ใหญ่นี่มีเสน่ห์มากๆเลย
/”อือ เดี๋ยวบอกให้”/โปรตอนเว้นช่วงให้ซีอ้อนเขา บอกว่าคิดถึงย้ำๆแบบทุกที แต่ปลายสายก็เงียบเหมือนทำอย่างอื่นอยู่ /”มึง ทำไร”/
“ห๊า โปรพูดว่าอะไรนะ”ซีอิ้วมัวแต่สนใจคุยกับพี่แนนที่เพิ่งเจอกันเมื่อคืนเพลินไปหน่อย
/”ทำอะไร”/พูดชัดถ้อยชัดคำ
“อ๋อ คุยไลน์กับเพื่อนน่ะ”ไม่ได้โกหกนะ
/”ซีกูคิด...”/โปรตอนตัดสินใจพูดก่อน แต่...
“แค่นี้ก่อนนะโปร ไว้เจอกันนะ บาย”ปลายสายพูดเสียงใสก่อนจะวางสาย
ทิ้งให้โปรตอนขมวดคิ้วอย่างอารมณ์ไม่ดี เดอะฮอบบิทไม่งี่เง่าเขาโอเค แต่ทำเป็นเหมือนไม่สนใจกันนี่โปรตอนไม่โอเค ไม่ต้องมาตามด่าว่ามึงก็ทำ เขาทำบ้างก็สมควร คือโปรตอนรู้เว้ยว่ามันไม่ดี แต่เขาชอบแกล้งแฟนให้โกรธแล้วตามง้อไง แต่นี่ไม่โกรธไง
...กูไม่โอเค...
“กูจะกลับกรุงเทพฯ”หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาหมายจะจองตั๋วกลับแม่งคืนนี้เลย
“ใจเย๊น!!!”แคปซูลห้ามเสียงสูง “พรุ่งนี้เย็นก็กลับแล้วมึง”
“...”โปรตอนฮึดฮัด แต่ก็ยอมวางโทรศัพท์อย่างใจเย็น
...กลับไปกูจะรีดให้ซีดเลยฮอบบิท...
............
อิเปเปอร์ยี่สิบหกหน้าเสร็จไหม? ตอบเลยว่าไม่
ส่งพรุ่งนี้ เขียดควรทำไง? ตอบ ทำใจแล้วปั่นนิยายอย่างหรรษา
ไม่ได้จัดหน้าเลยนะ อาจอ่านยากนิดนึงเนอะ รีบจริงจัง เพราะต้องขนของไปปั่นงานกับเพื่อน ถ้าไปแล้วอีกหลายวันถึงจะได้เจอกัน
อย่าเพิ่งลืมเค้านะเว้ย
ช่วยดันเป็นกำลังใจนิดนึง ไม่บังคับ แต่ถ้าได้ก็ดี ช่วงนี้อ่อนแอจ๊าดดดด
วัยละอ่อนค่อนข้างหน่วงเนอะ
แต่พวกเจ้าเลือกแล้วนะ
รักนะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
