“ถ้าพวกกูเมามึงต้องพากลับห้อง อย่าให้อิเจ้คนไหนหิ้วไปเด็ดขาด”สำหรับธันเสียตัวน่ะเรื่องเล็ก แต่มีเซ็กส์แบบไม่มีสตินี่เรื่องใหญ่
“เรื่องนี้ห้ามให้ซีมันรู้เด็ดขาด ถ้ารู้... กูฆ่ามึงแน่”โปรตอนขู่อาฆาต
“จ้าๆ เดี๋ยวน้องปลั๊กดูแลเพื่อนๆอย่างดีโลย”
“ให้แน่นะอ้เชี่ยน้องปลั๊ก ไม่ได้ตามที่สั่งกูกระทืบมึงแน่”ธันขู่
“เออ ได้งานปุ๊บกลับเลย”
สามหนุ่มเดินเข้ามาในผับที่ยังเปิดอยู่แม้จะล่วงเข้าตีสองแล้วก็ตาม ก็นะที่นี่แม่งเปิดยันตีห้านู้นแหละ รองรับเหล่าผีเสื้อราตรีที่ยังไม่จบไม่สิ้นจากผับอื่น เดินตามไอ้ตัวต้นเรื่องไปไม่นานก็ถึงโต๊ะใหญ่ที่ล้อมด้วยโซฟายาวสามตัว
เมื่อเหยื่ออารมณ์มาถึง เหล่าชายฉกรรจ์ชะนีเก้งกวางกระซูกูปรีสิบกว่าชีวิตก็โห่ร้องตอนรับกันดังลั่น แต่ยังไม่ทันที่โปรตอนจะได้ทักทายพี่ๆกลับ ตาเจ้ากรรมก็หันไปเห็นไทม์ เพื่อนในกลุ่มของเมียอ้วน แต่ไม่ยักจะเห็นมัน
งานของสองหนุ่มนั้นมีไม่มากหรอก ก็แค่ให้พวกอิเจ้มันซบ ลูบคลำพอหอมปากหอมคอ ไม่ได้ถึงขนาดทำให้สึกหลออะไร แต่อิที่หวั่นใจก็ตรงมอมเหล้านี่แหละ ธันวาไม่ได้คอแข็งอะไร แต่ที่หนักยิ่งกว่าคงเป็นโปรตอน ที่ถึงแม้จะดูชั่ว แต่คอกลับอ่อนแบบสุดตีน
ไม่ถึงชั่วโมง สองหนุ่มก็สิ้นสภาพ หมดหล่อ เมาเรื้อนเป็นหมากันเลยทีเดียว น้องปลั๊กเมื่อได้รับสิ่งที่ต้องการก็พาเพื่อนกลับตามที่ตกลง โปรตอนถูกยัดไว้ที่นั่งข้างคนขับ ในขณะที่ธันวานอนแผ่หลาเป็นซากคากคงโดนรถทับอยู่ที่เบาะหลัง
แต่ยังไม่ทันที่จะได้ถึงหออย่างสวัสดิภาพ ไอ้คนตัวขาวก็พุ่งตัวขึ้นมา ก่อนจะโบกไม้โบกมือ ร้องเพลงงึมงำแบบไม่รู้ภาษา
“นอนนิ่งๆมึง”น้องปลั๊กว่าแบบว่าไปงั้นอ่ะ
“เลี้ยวๆ ซอยหน้า เลี้ยวๆ”โปรสั่งลั่น
“ไม่เลี้ยวเว้ย จะกลับห้องไอ้ธัน”
“เลี้ยว!!”พองลมจนแก้มเต่งแม่งเลย “บอกให้เลี้ยว”ไม่ว่าเปล่า พุ่งไปแย่งพวงมาลัยจะเลี้ยวเองอีก
“ไอ้เหี้ย!!! กูเลี้ยวแล้ววว”น้องปลั๊กรีบทำตามประสงค์ของคุณชายอย่างไว ก่อนที่จะได้ไปแต่ตัวทัวร์นรกยกแก็งค์
“จอด”บอกเบาๆ “จอดดดด”ตะโกนกรอกหูแม่งเลย
"โอ้ย ไอ้สาดด หูกูจะแตก"น้องปลั๊กอยากจะบ้า
"เป็นบ้าไง กูบอกห้ายยยยย จอด!!!!!!!"คนเมาไม่เพียงแค่ตะโกนแต่ยังโผล็อคคอคนขับอีกด้วย
"มึงสิบ้า แอ่ก จอดแล้ว อ่อก"น้องปลั๊กรีบเหยียบเบรกมิดตีนจนรถกระตุก
เมื่อรถจอดกระชากหัวทิ่มหัวตำจนคนนอนเบาะหลังกลิ้งตกจากเบาะ โปรตอนคนเมาก็เปิดประตูรถก่อนจะคลานลงไปนั่งที่พื้นถนน คนตัวสูงค่อยไต่ตัวรถเพื่อพยุงตัวยืน เดินทุลักทุเลไปหน้ารั้วบ้านหลังที่คุ้นเคย
น้องปลั๊กรีบถอยรถตามไอ้ขี้โวยวาย ก่อนจะรีบลงจากรถแทบไม่ทัน เมื่อเหลือบไปเห็นไอ้คนเมามันกำลังจะปีนรั้วบ้าน
"เหี้ย!! ลงมา"น้องปลั๊กรีบล็อคเอวคนเมาแล้วอุ้มลงมา
"อย่ายุ่งกับกู กูจะไปหามัน"คนเมาที่แรงเยอะแต่สติน้อยยังคงโวยวาย
"มันไหน ไม่ไป"
"เมียกูงายยย อิอ้วนนนน!!!!"ตะโกนลั่น
"อย่าตะโกนโว้ย ซีไม่อยู่นี่ ซีอยู่ห้องไอ้ธัน"ตอแหลไปอย่างสิ้นคิด
"หรอ งั้นไปห้องไอ้ธัน"แต่เสือกเชื่อซะงั้น
คนเมาปล่อยมือที่เกาะรั้วออก น้องปลั๊กจึงอุ้มไอ้หล่อคนกากลงมาวางบนพื้น ก่อนที่มันจะสะบัดตัวออกแล้วไปอ้วกตรงรั้วบ้าน หลังจากอ้วกออกไป ไอ้คนเมาอาละวาดก็สิ้นฤทธิ์หลับไปง่ายๆ ทิ้งให้น้องปลั๊กคนงามกับพี่ยามที่โคตรง่วงต้องแบกพวกมันขึ้นห้อง
แน่นอนตื่นมาก็ต้องรับรู้วีรกรรมของตัวเอง ตอนแรกก็ฮากัน สมน้ำหน้าเชี่ยน้องปลั๊กกันอย่างสนุกสนาน แต่พอเล่ามาถึงจุดที่เขาไปอ้วกหน้าบ้านไอ้ซีนี่เริ่มจะไม่ตลกแล้วสิ หน้าบ้านแม่งมีกล้องวงจรปิด ถ้ามันเกิดเปิดดูขึ้นมาเขาจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนวะ
บอกเลยว่าเรื่องเลวๆของพี่โปรน่ะ ใครจะรู้พี่เขาก็ไม่แคร์หรอก แต่ขอสองคนได้ไหมน่ะ เมียพี่กับคุณย่าน่ะ อย่ารู้ได้ไหม
ด้วยความร้อนอกร้อนใจแบบแปลกๆ โปรตอนเลยรีบโทรหาเมีย แต่โทรเท่าไหร่ก็ไม่มีคนรับ จนมันโทรกลับมานั่นแหละ เขาถึงได้รู้ว่าเมียรักออกไปข้างนอก
/“โทษที เราลืมโทรศัพท์ไว้ในรถ”/
”ไปไหนแต่เช้า”แอ๊บนิ่งแต่หัวใจแม่งจะวายตายแล้ว
/“ออกมาหาพวกจีจี้/”
/”อืม”/ไม่รู้จะพูดอะไรต่อ
/“แล้วโปรอยู่ไหนอ่ะ”/ได้ยินเสียงเครื่องยนต์ลอดเข้ามา
”...”ควรพูดอะไรที่ดูจะไม่มีพิรุธดีวะ
/“เราขอโทษจริงๆ”/เขาสิที่ต้องขอโทษ
...ขอโทษที่อ้วกหน้าบ้านมึงนะ...
”เมื่อคืนมึงอยู่ไหน”เช็คให้แน่ใจว่าแม่งไม่ได้กลับจากท่องราตรีแล้วมาเจอกองอ้วกที่เขาทิ้งไว้ ถ้ามันไปเช็คกล้องวงจรปิด แล้วรู้ว่าไอ้เวรตัวไหนเป็นคนทำ โปรตอนคงไม่รู้จะต้องวางตัวยังไงต่อไปดี
/“อยู่บ้านครับ”/
”...”อยากถามว่าตอนออกมาเห็นกองอ้วกไหม แต่ก็ดูเหมือนจะมีพิรุธเกิน ดังนั้นเงียบไว้ดีกว่า
/“อยู่บ้านจริงๆ เปิดกล้องวงจรปิดหน้าบ้านเราให้ดูก็ได้”/โปรตอนใจเต้นระรัวจนแทบกรีดร้อง อะไรก็ได้อ่ะ แต่อย่าเปิดกล้องวงจรปิดดู
”อืม แล้วกินข้าวยัง”ดึงออกเรื่องอื่นแม่ง
/“กินแล้ว โปรล่ะ”/
”ยังไม่ได้กิน จะไปกินข้าวกับเมีย เมียก็ไม่อยู่”/อ้อนกลบเกลื่อน
/“รอเราอยู่ที่บ้านหรอ”/เหมือนการดึงประเด็นจะสำเร็จลุล่วง
”เปล่า อยู่ม.แล้ว”ตอแหลจริงๆ ม.ห่าอะไร เพิ่งตื่นเนี่ย
/“ไม่งอแงเนอะ เดี๋ยวเราซื้อข้าวไปให้”/ได้ยินเสียงอีกคนแล้วโปรตอนก็เหมือนสดชื่นขึ้นมากระทันหัน
”เร็วๆนะ”ความคิดถึงแม่งจังไรจริง เขาอ้อนเมียจนจะเป็นแมวแล้วเนี่ย
/“หิวมากเลยหรอ”/
”เปล่า คิดถึง”
/“เมื่อคืนโปรทำงานทั้งคืนเลยหรอ”/พี่โปรนี่เริ่มใจไม่ดีล่ะ
”อื้อ เหนื่อยมากเลย”ตอบอ้อมแอ้มตามฉบับคนมีความผิดติดตัว
/“ไม่อ้อมค้อมเลยนะ เรารู้แล้วว่าโปรไปกินเหล้าเมื่อคืน เรื่องนั้นเราไม่โกรธเลยนะ แต่เรื่องโกหกเราเนี่ย ทีหลังไม่โกหกได้ไหม มีอะไรก็บอกกันตรงๆเลย”/ถึงอีกฝ่ายจะพูดเสียงเรียบๆ แต่คนฟังใจไม่ดีเลย ไม่น่าโกหกเลย ลืมไปว่าเมื่อคืนเขาเห็นเพื่อนมัน แล้วอิเจ้แม่งเสียงดังขนาดนั้น ไม่มีทางที่เพื่อนมันจะไม่เห็นเขาหรอก
/”ซี คือกู...”/กำลังจะอธิบายแต่สัญญาณก็ถูกตัดไป
โปรตอนพยายามโทรไปอีก แต่ก็ไม่ติด นี่ปิดเครื่องหนีเลยหรอ มันโกรธขนาดนี้เลยหรอวะ แต่พอมาทบทวนดู ฟังๆดูเหมือนเขาจะจับผิดมันเลย แต่เขาไม่ได้จะจับผิดนะเว้ย แค่จะถามเรื่องบางอย่างให้แน่ใจเท่านั้น
"เหี้ยเอ๊ย! อิอ้วนมันโกรธกูจริงๆ"พูดจบโปรตอนก็กดโทรไปหาปลายสายอีกครั้ง "ปิดเครื่อง"
"ใจเย็นเว้ย เมียมึงแบตหมดหรือเปล่า"น้องปลั๊กที่สวอนเลคออกมาจากห้องน้ำหลังขี้เสร็จแล้วบอกปลอบเพื่อน
"ไม่อ่ะ มันไม่เคยปล่อยให้แบตหมด"โปรตอนรู้จักนิสัยแฟนตัวเองดี ถึงจะไม่ชอบคุยโทรศัพท์ แต่เพราะต้องติดต่อกับแอดไวเซอร์ตลอด เลยไม่เคยปล่อยให้แบตหมด "แม่ง! มันโกรธเรื่องกูโกหกแน่ๆเลย เหี้ยเอ๊ย! ไม่น่าโกหกเลยกู"
"คือมึงจะตื่นเต้นเหี้ยอะไร เมียงอนก็ง้อสิวะ"ฟีนที่นอนผึ่งไข่ตากแอร์อยู่นานเอ่ยแนะนำ
และสิ่งที่แนะนำก็มาจากประสบการณ์การง้อเมียของมัน ดูเหมือนการใช้ดอกไม้จะโคตรที่จะไม่มีเซนส์ แต่ไอ้ฟีนบอกได้ผลดีสุด เพราะดอกไม้มันมีความหมาย มันมีสตอรี่ และแน่นอนว่าการมีสตอรี่ เท่ากับการใส่ใจ
แล้วทุกอย่างก็เป็นแบบที่รู้กันนั้นแหละ โปรเฟล โปรเหนื่อย โปรอยากหนีไปไกลๆ คนที่ไม่อยากให้รู้ที่สุด ก็เลือกรู้แล้ว แต่รู้ตั้งแต่ต้นจนจบเสียด้วย แล้วจุดยืนเขาจะเป็นไงวะ เข้าหน้าไม่ติดแล้วแม่ง
อาย เขาอายจริง ตอนนุ่งบ็อกเซอร์ใส่หูกระต่ายเป็นหนุ่มน้อยตกน้ำตอนปีหนึ่ง เขาคิดว่าตอนนั้นเขาอายมากแล้วนะ แต่เอาเข้าจริงมันยังไม่อายเท่าตอนนี้เลย... โปรตอนอยากตาย
คนตัวสูงทรุดลงนั่งบนเก้าอี้อินอ่อนริมสระบัวที่เงียบสะงัดร้างผู้คน อยากจะกระโดดน้ำหนีความจริงให้รู้แล้วรู้รอด แต่พอดูน้ำอีกที โปรตอนก็คิดว่าไม่โดดดีกว่า ถ้าเกิดอะมีบ้งอะมีบาเข้าคอขึ้นมาแล้วจะฉิบหาย
มองดูผืนน้ำอย่างสงบเงียบ เสียงฝีเท้าที่หยุดอยู่ด้านข้างทำให้โปรหันไปมอง แต่เมื่อรู้ว่าเป็นใคร ไอ้เหตุการณ์นรกแตกนั่นก็ไหลเข้ามาเป็นฉากจนเขาอยากจะวิ่งหนีไปให้ไกล
แต่ยังไม่ทันจะไปไหน คนมาใหม่ที่ถือช่อดอกไม้ไว้ก็โอบกอดคนนั่งหน้าเสีย จนหน้าขาวๆแนบไปกับอก โปรตอนอยากขืนตัวออก แต่ก็เหนื่อยเกิน เขาเลยได้แต่อยู่นิ่งๆให้อีกคนกอดไว้
“ขอบคุณนะ”เสียงแผ่วเบานั้นทำให้ทุกอย่างที่คนตัวขาวกังวลนั้นเบาบางลง “ขอบคุณจริงๆ เราชอบมากๆเลย”รู้สึกถึงริมฝีปากทีกดลงมาบนหัวเขา
“อื้อ”
“เรารักโปรนะ อย่าวิ่งหนีเราอีกเลย”เสียงเรียบๆนั่นไม่สามารถทำให้ความรู้สึกแย่ๆนั่นมันหายไปได้ แต่มัน...เบาบางลง
“อื้อ ไม่หนีแล้ว”อ้อมแขนของคนตัวขาวกอดที่เอวคนยืนหลวมๆ
ค้างอยู่ท่านี้ราวสิบนาที คนสติแตกก็กลับคืนสู่สามัญ ซีอิ๊วขยับตัวมานั่งลงข้างๆแฟนตัวขาว ซีไม่ได้ชอบดอกไม้เพราะถือเป็นของสิ้นเปลือง ใช้ประโยชน์อะไรไม่ได้ ราคาก็แพง แถมอยู่ได้ไม่นาน แต่แฟนซื้อมาให้ทั้งที แต่เป็นอะไรที่ไม่ชอบ แต่ซีก็ดีใจมาก
“ดอกไม้สวยมากเลย ขอบคุณนะ แต่ไม่ต้องซื้อให้แล้วนะโปร เวลามันเหี่ยวแล้วต้องทิ้ง เราเสียดาย”พูดในขณะที่จัดดอกไม้ในช่อที่ถูกปาลงพื้นให้เข้าที่เข้าทาง
“อื้อ”
“คุกเข่าหน้าลิฟท์ก็ไม่เอานะ”เห็นอีกคนนิ่งแล้วมันหมันไส้
“ไอ้สัตว์”โปรตอนด่าออกมา ก่อนจะลุกขึ้น แต่อีกคนคว้าข้อมือใหญ่ไว้ก่อน
“ไหนว่าไม่หนีแล้ว”
“ก็ไม่ได้หนี กูเมื่อย จะยืนยืดเส้นยืดสาย”ตอแหลชัดๆ
“อ่อหรอจ๊ะ นึกว่าจะคุกเข่าซะอีก”พูดแล้วก็หลุดหัวเราะ
“ถ้ายังไม่จบ มึงเจอดอกไม้ฟาดหน้าแน่อิอ้วน”โปรตอนขู่คาดโทษทั้งที่หน้าแดงก่ำเพราะความอาย
“ฮ่าๆๆ ใครคิดเรื่องคุกเข่าอ่ะ”อิอ้วนนี่มันวอนจริงๆ
ผลั๊วะ
แย่งช่อดอกไม้ไปฟาดหัวแม่งเลย
“โหย ทำร้ายอ่ะ โปรแม่งกาก”เบ้ปากใส่ เห็นแล้วโปรตอนหมันไส้จริงๆ “อื้ออ”ประกบจูบปิดปากแม่งเลย “เดี๋ยวคนเห็น”ซีขืนตัวออก
“ไม่มีคน… อ๊ะ”ยังไม่ทันจะพูดอะไรต่อ อิคนที่เพิ่งบอกกลัวคนเห็นก็จุ๊บเขากลับแบบเร็ว แต่อะไรคือเริ่มก่อนแล้วหน้าแดงวะ
“โปรแก้มแดง”ซีว่า หน้าตัวเองก็แดงขึ้นไปอีก
“ก็มึงหน้าแดงก่อนอ่ะ กูก็แดงตามสิวะ”โปรตอนเถียงหน้าก็ร้อนผ่าว
“ไม่จริงอ่ะ โปรแดงก่อน”ซีอิ๊วไม่ยอม
“เฮ้อ งั้นแดงพร้อมกันไหมล่ะ”โปรเสนอ ยิ้มกว้างทั้งที่แก้มแดงปลั่ง
“เอางั้นก็ได้”ยอมลงครึ่งหนึ่งก็ได้ “กลับกันเถอะ”ซียืนขึ้นก่อนจะจับมืออีกคนแน่น ปกติเขาไม่ค่อยออกตัวแรงในที่สาธารณะหรอกนะ แต่เห็นว่าวันนี้แฟนทำตัวน่ารักหรอกนะ ยกให้วันหนึ่งก็ได้
"อ๊ะ"ส่งดอกไม้ให้อิตัวอ้วน "ขอโทษที่โกหก"
"ไม่ได้โกรธสักหน่อย"ซีว่า
"งั้นก็ไม่ต้องเอา"ตั้งท่าจะปาลงถังขยะ
"ไม่ได้นะ ให้เราแล้ว"ซีกระโดดคว้าแทบไม่ทัน "ห้ามทิ้ง"
"เออๆ แล้วแดกอะไร"
"ไปบ้านโปรไหม"ดูจากทรงอีกคนคงไม่ได้อาบน้ำเลยมั้ง ดังนั้นควรพามันกลับไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนที่ราจะแดกน่าจะเป็นสิ่งที่พึงกระทำที่สุดในวินาทีนี้
"ก็ได้ ไปรถมึงล่ะกัน ขี้เกียจไปเอารถที่หอไอ้ธัน"
"จ้า"
และจากเหตุการณ์นี้ โปรตอนคนถ่อยก็ได้รู้ว่า เป็นตัวเองน่ะดีที่สุดแล้ว และการมีอิอ้วนเป็นเมียก็ประเสริฐนัก เพราะนอกจากมันจะไม่งี่เง่าแล้ว มันยังรับสิ่งที่เขาเป็นได้ แม้บางอย่างเขายังรับตัวเองไม่ได้ก็เถอะ
--------------------
จบพาร์ทอิตัวขาว
เขียนไปนี่อยากจะเปลี่ยนชื่อเรื่องจาก 'เมื่อผมจีบมนุษย์แฟนเก่า' เป็น 'รักวุ่นวาย ผัวเก่าตัวร้าย หัวใจมุ้งมิ้ง'
อารมณ์ละมุน เกาหลีบรรลัย
ขอบคุณทุกคนนะ อิอิ
ถ้าชอบก็ช่วยกันดันนะคะ
เอาให้หน้านิยายฮอตดั่งกะไฟร์เยอร์
ปล.ใกล้จบแล้วค่ะ ใกล้จะเช็คพ้อยที่2แล้ว เช็คพ้อย3นี่คือตอนจบเนอะ
หัวข้อ: ✜✜✜▶ Ex or Next? เมื่อผมจีบ... มนุษย์แฟนเก่า ◀✜✜✜ (อ่าน 642371 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก